Δέκα μεγάλοι στρατηγοί που (αδίκως) ξεχνά η ιστορία

Πολλά ήταν τα λαμπρά μυαλά στρατηγών που πέρασαν από την ιστορία, ωστόσο υπάρχουν πολλοί που η ιστορία δεν μνημονεύει όσο συχνά τους αξίζει (Pics)

Εύη Κιόρρι

Ιανουάριος 31 2015 18:49

Γνωρίζουμε όλοι τους στρατηγούς που έχουν αφήσει εποχή στην ιστορία και έχουν διαμορφώσει τον κόσμο έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα, ωστόσο υπάρχουν σημαντικοί στρατηγοί, που δεν τους μνημονεύουμε όσο συχνά τους αξίζει.

10. Ο Nader Shah

 

Το Ιράν του 18ου αιώνα μόνο ειρηνικό δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, η πανίσχυρη αυτοκρατορία των Σαφαβιδών είχε πρόσφατα κατέρρευσε και η χώρα είχε κυριαρχηθεί από πολέμαρχους και οπλαρχηγούς που αγωνίζονταν για να ελέγξουν όσους Σαφαβιδούς είχαν απομείνει.

Από την πτώση του προηγούμενου καθεστώτος και την αναρχία αναδύθηκε ένας σπουδαίος στρατηγός ο Nader Shah, που προέρχονταν από μια απλή οικογένεια, καθώς ήταν γιος βοσκού και σε ηλικία 10 ετών έπεσε στα χέρια δουλεμπόρων, κατάφερε να αποδράσει και να ενταχθεί σε μια ομάδα κλεφτών που δρούσαν στις γύρω περιοχές. Πριν ακόμα γίνει μεγάλος στρατηγός ο έκπτωτος σεΐχης Σαφαβίδ ζήτησε τη βοήθειά του να ανακτήσει το θρόνο από τους αναρχικούς Αφγανούς. Έτσι, το 1729 ο Nader κατέστρεψε τις αφγανικά στρατεύματα σε δύο μάχες και επέστρεψε την πρωτεύουσα στον Tahmasb, τον ηγέτη των Σαφαβιδών.

Για έναν χρόνο, ο Nader ήταν η κρυφή δύναμη πίσω από το θρόνο, κατάφερε να νικήσει την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατέκτησε τη σημερινή Γεωργία και την Αρμενία. Όταν έλειπε από την πρωτεύουσα, καθώς πολεμούσε τους Αφγανούς, τα στρατεύματα που προστάτευαν την πόλη από τους Οθωμανούς έχασαν τον έλεγχο με αποτέλεσμα να παραδοθούν, έξαλλος ο Nader επιστρέφει, ανακαταλαμβάνει τη πόλη και εξορίσει τον βασιλιά Tahmasb.

Ο ίδιος κηρύχθηκε ως  ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας της Περσίας, σύντομα εισέβαλε στην πανίσχυρη αυτοκρατορία Mughal της Ινδίας και μετά από έναν χρόνο κατέλαβε το Δελχί. Μάλιστα, χάρη στα πλούτη που εισήγαγε στη χώρα ακύρωσε όλους τους φόρους για τρία χρόνια και έχτισε ένα παλάτι απλά για να στεγάσει τα κοσμήματα, τους πολύτιμους λίθους και το χρυσό που έκλεψε από την Ινδία.

Στο απόγειο της δόξας του ο ηγέτης άρχισε να χάνει τα λογικά του και να υποπτεύεται όλους όσους βρίσκονταν γύρω του, με αποτέλεσμα να σκοτώσει πολλούς από αυτούς, οι υποψίες ενισχύθηκαν όταν οι συνεργάτες του προσπάθησαν να τον σκοτώσουν την ώρα που κοιμόταν. Τελικά, πέθανε από τα τραύματά του μετά από μια μάχη.

9. Ο Πύρρος της Ηπείρου

 

Ο Πύρρος της Ηπείρου ήταν το είδος του άντρα που ποτέ δεν έλεγε όχι σε μια προσφορά, επίσης δεν τελείωνε ποτέ αυτό που άρχιζε, ωστόσο ήταν πολύ επιτυχημένος. Ο ίδιος ο Αννίβας χαρακτήρισε τον Πύρρο σαν έναν από τους μεγαλύτερους στρατηγούς στην ιστορία, τοποθετώντας τον στη δεύτερη θέση μετά τον Μέγα Αλέξανδρο.

Η πορεία του ξεκίνησε όταν έφτασε 12 χρονών και ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ηπείρου, σύντομα όμως εκθρονίστηκε και κατατάχθηκε στο στρατό της Συρίας ως μισθοφόρος, μέχρι που κατέλαβε εκ νέου την κυριαρχία στην πατρίδα του και αποφάσισε να εισβάλλει στη γειτονική Μακεδονία, ωστόσο τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Η επόμενη περιπέτειά του ξεκίνα το 281 π.Χ. όταν η ελληνική πόλη-κράτος στην Ιταλία, ο Τάραντας, ζήτησε τη βοήθειά του για να αντισταθεί στην καταπάτηση των Ρωμαίων. Έτσι αποφάσισε να παρέχει βοήθεια εγκαταλείποντας τη χώρα του και παίρνοντας μαζί του τα στρατεύματα, 25.000 πεζικό, 3.000 ιππείς, 2.000 τοξότες και 20 ελέφαντες πολέμου, καθώς τα πραγματικά σχέδιά του ήταν να κατακτήσει την περιοχή.

Εν τω μεταξύ, η Ρώμη συνέχιζε να στέλνει στρατεύματα και με κάθε πόλη ο μεγάλος στρατηγός έβλεπε το στράτευμά του να συρρικνώνεται και στην μάχη του Άσκλου απετέλεσε τον ορισμό της φράσεως "Πύρρειος Νίκη", που ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα μιας μάχης κατά την οποία αναδείχθηκε μεν νικητής, όμως είχε υποστεί τόσο βαριές απώλειες, ώστε θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών του.

Επιστρέφοντας στην παρτίδα του συνέχισε τις επιθέσεις κατά της Μακεδονίας χωρίς όμως αποτελέσματα και έτσι αποφάσισε να επιτεθεί στη Σπάρτη. Πέθανε στο Άργος όταν μια ηλικιωμένη γυναίκα  σήκωσε ένα κεραμίδι και το εκσφενδόνισε κατά του βασιλιά με τα δύο της χέρια, χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι.

8. Ο Subotai

 

Όλοι γνωρίζουν για τον Τζένγκις Χαν, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν ότι πολλές από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των Μογγόλων πραγματοποιήθηκαν από το Subotai, έναν φτωχό σιδερά που υιοθετήθηκε από τον Τζένγκις.

Αφού βοήθησε τον Τζένγκις να νικήσει την Αυτοκρατορία Khwarezm, παίρνοντας στον έλεγχο των Μογγόλων στο μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας, μάλιστα εικάζεται πως ξεκίνησε την μεγαλύτερη εκστρατεία αφού με 20.000 άνδρες στράτευμα αποφάσισε να επιστρέψει στη Μογγολία, κυκλώνοντας την Κασπία Θάλασσα. Στην πορεία του ο Σουμποτάι κατέστρεψε το γεωργιανό στρατό του Βασιλιά Γεωργίου, λεηλατώντας τη γεωργιανή ύπαιθρο, ενώ οι υπόλοιπες δυνάμεις υποχώρησαν στην οχυρωμένη πρωτεύουσα του κράτους. Προς έκπληξη των αμυνόμενων, ο Σουμποτάι αγνόησε την πόλη και συνέχισε την πορεία του. Ωστόσο δεν είχε εγκαταλείψει τα σχέδιά του για την κατάκτηση της γεωργιανής πρωτεύουσας, καθώς επέστρεψε τον χειμώνα και την κατέλαβε σφάζοντας όλους όσους βρίσκονταν μέσα σε αυτήν. Οι Κουμάνοι που προσπάθησαν να βοηθήσουν τους συμμάχους τους γνώρισαν τη πανωλεθρία αφού τα μογγολικά στρατεύματα ήταν ασταμάτητα.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα έπρεπε αν αντιμετωπίσει τα ισχυρά Ρωσικά στρατεύματα που κατάφερε να τα κατατροπώσει  στις όχθες του ποταμού Kalka

Το 1241, σε ώριμη ηλικία των 67 κατάφερε να φτάσει στην Ευρώπη, όπου κατέστρεψε τους Ρώσους και εκμηδένισε τον ούγγρικο στρατό και ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει τα Πολωνικά στρατεύματα, ωστόσο αναγκάστηκε να επιστρέψει για την ακρόαση της δίκης του διαδόχου του Τζένγκις και αποφάσισε να αποσυρθεί από τις μάχες. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών ειρηνικά.

7. Μπαϊμπάρ

 

Αν δεν ήταν η ιστορική νίκη του Μπαϊμπάρ στην μάχη του Άιν Τζαλούτ η εξάπλωση των Μογγόλων δεν θα είχε σταματήσει ποτέ. Αρχικά πουλήθηκε σαν δούλος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χάμαθ ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης, καθώς ήταν πολύ ψηλός, μελαχρινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη Ας Σαλίχ Αγιούμπ.

Πριν από τη νίκη των Μογγόλων είχε πάρει μέρος στην εκστρατεία κατά της  Ζ' Σταυροφορία  νικώντας τον βασιλιά  Λουδοβίκο Θ' της Γαλλίας, από όπου και απαίτησε μεγάλο χρηματικό ποσό ως λύτρα για την απελευθέρωσή του.

Ο ίδιος επιτέθηκε το 1266 στους Αρμένιους στην Κιλικία τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την Αντιόχεια και την κατέλαβε στις 18 Μαΐου 1268, σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης Βοϊμόνδος κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η Η' Σταυροφορία το 1271 υπό τον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Α', που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.

Όταν έγινε ο διοικητής των Μαμελούκων το 1260, δολοφόνησε τον  σουλτάνο Κουτούζ και ανέβηκε ο ίδιος στον θρόνο, μέχρι το θάνατό του το 1277, ο Μπαϊμπάρ είχε μεταμορφώσει τους Μαμελούκους της Αιγύπτου στην κυρίαρχη δύναμη της Μέσης Ανατολής.

6. Ο Επαμεινώνδας

 

Όλος ο κόσμος γνωρίζει για το θάρρος των Σπαρτιωτών και του αρχηγού τους, ωστόσο λίγοι θυμούνται και αναφέρουν έναν εξίσου σημαντικό στρατηγό τον Επαμεινώνδα, που ήταν διαφορετικός από τους άλλους στρατηγούς καθώς είχε ιδιαίτερη έφεση στην πολιτική.

Ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική υποταγή και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη-κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους οπλίτες, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στο Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.

Μάλιστα ο Ρωμαίος ρήτορας Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας τον χαρακτήρισε ως "πρώτο άνδρα της Ελλάδας". Παρά τις προσπάθειες του, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν άλλαξε, καθώς η Θηβαϊκή ηγεμονία καταλύθηκε, από το Μέγα Αλέξανδρο, 27 χρόνια μετά τον θάνατο του Επαμεινώνδα. Ο Επαμεινώνδας παρουσιάζεται από τους σύγχρονούς του ως ιδεαλιστής και ελευθερωτής.

Έχοντας πραγματοποιήσει τέσσερις επιτυχημένες εκστρατείες στη Πελοπόννησο πέθανε κατά τη διάρκεια της μάχης όταν χτυπήθηκε από δόρυ, ακολούθησε σκληρή μάχη γύρω από το σώμα του Επαμεινώνδα, καθώς οι Θηβαίοι προσπαθούσαν να σταματήσουν τους Σπαρτιάτες να πάρουν το σώμα του. Όταν επέστρεψαν στο στρατόπεδο, ο Επαμεινώνδας ρώτησε ποια πλευρά νίκησε στη μάχη. Όταν του είπαν, οι Βοιωτοί, ο Επαμεινώνδας δήλωσε πως είναι ώρα να πεθάνει.  Οι καινοτόμες τακτικές του ακολουθήθηκαν πιστά από τον βασιλιά Φίλιππο και από τον γιο του Αλέξανδρο.

5. Ο Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ

 

Λίγες κατακτήσεις ήταν τόσο εντυπωσιακές όσο η ισλαμική επέκταση που ακολούθησε μετά τις θείες αποκαλύψεις του Προφήτη Μωάμεθ. Αρχικά ο ίδιος πολέμησε εναντίον του Μωάμεθ, πιστός στη πατρική θρησκεία μέχρι και το 629 και σε ηλικία 43 ετών ασπάστηκε το Ισλάμ και δήλωσε υποταγή στον μοναδικό Θεό και τον προφήτη του, τον Μωάμεθ και εγκαταστάθηκε μόνιμα, στη Μεδίνα.

Μετά από τρεις μήνες στη Μεδίνα πήρε μέρος στη πρώτη πολεμική επιχείρηση –τη μάχη του Μουτάχ - σαν απλός στρατιώτης για λογαριασμό των Μουσουλμάνων πλέον. Η μάχη αυτή κατέληξε σε ήττα για τους μουσουλμάνους αλλά σε προσωπική επιτυχία του Χαλίντ, που αφού πολέμησε με θάρρος και σκότωσε πολλούς εχθρούς κατάφερε να περιορίσει το μέγεθος της ήττας. Τότε ο Μωάμεθ τον αποκάλεσε "η ρομφαία του Ισλάμ", προσωνύμιο που θα τον συνοδεύει πάντα στην αθανασία. Πολέμησε με επιτυχία κατά της φυλής του, κατά την είσοδο του Μωάμεθ στη Μέκκα, το 630.

Από τότε πολέμησε σε όλες τις σημαντικές μάχες που έδωσαν οι Μουσουλμάνοι. Όταν πέθανε ο Μωάμεθ και ανέλαβε ο Αμπού Μπακρ ως πρώτος χαλίφης των μουσουλμάνων, ο Χαλίντ έγινε στρατηγός που πολέμησε κατά τους πολέμους των αποστατών, και κατέκτησε το Ιράκ κερδίζοντας τη περίφημη μάχη των αλυσίδων και την Συρία. Όταν δεύτερος χαλίφης μετά το θάνατο του Αμπού Μπακρ, ανέλαβε ο Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ, καθαίρεσε τον Χαλίντ από στρατηγό, αλλά εκείνος εξακολούθησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του από κατώτερη θέση. Και πάλι ήταν αυτός που κατέλαβε τη Δαμασκό, την Έμεσσα, σημερινή Χομς, που νίκησε τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ηράκλειο στη μάχη του ποταμού Γιαρμούκ, που μπήκε στην Ιερουσαλήμ, στο Χαλέπι, και την Αντιόχεια. Ήταν ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής της Συρίας και της Παλαιστίνης που πλέον ήταν όλη στα χέρια των Αράβων, το 637. Tο φθινόπωρο του 638 παρουσιάζεται μπροστά στον χαλίφη Ομάρ, στη Μεδίνα, κατηγορούμενος για σπατάλες, άσωτη ζωή και παραβίαση ορισμένων κανόνων του Κορανίου.

Ο Ομάρ τον απέταξε από το στρατό, του κατάσχεσε όλη τη περιουσία, και ο Χαλίντ γύρισε για να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, σαν ιδιώτης πλέον στην Έμεσσα. Πέθανε το 642 σε ηλικία 58χρόνων από ασθένεια.

4. ο Δούκας του Marlborough

 

Ο Δούκας του Ουέλινγκτον, ο πιο διάσημος στρατηγός της Αγγλίας, μια φορά τόνισε : "Δεν μπορώ να πείσω κανένα ισχυρότερο εκτός από τον Marlborough τη κεφαλή του Αγγλικού στρατού".

Πριν δοξαστεί ο John Churchill, ο Μελλοντικός Δούκας του Marlborough είχε μια πολυτάραχη σταδιοδρομία. Το 1692, ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι όταν τυχαία συνελήφθη και ρίχτηκε στον Πύργο του Λονδίνου. Υπήρχαν αβάσιμες φήμες ότι είχε εμπλακεί σε μια συνωμοσία για τη δολοφονία του νέου βασιλιά, Γουλιέλμου της Οράγγης, που σύντομα αποδείχθηκαν ψευδείς, ωστόσο ήταν αρκετό ο Ουίλιαμ να μην τον εμπιστεύεται.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής ο Λουδοβίκος 15ος της Γαλλίας ετοιμαζόταν να καταλάβει τον έλεγχο της Ευρώπης, έτσι διετάχθη να αναλάβει την εκστρατεία κατά των στρατευμάτων του και κατάφερε μετά από πολλές μάχες να σταματήσει την επεκτατική τους πορεία.

Το 1704, στη μάχη του Μπελνχάιμ, ο στρατός του σκότωσε περίπου 40.000 Γάλλους στρατιώτες, έναν παράλογο αριθμό για την περίοδο. Ωστόσο η μάχη της Ramillies ήταν αυτή που απέδειξε την στρατιωτική του ευφυΐα, καθώς ο Marlborough οργάνωσε μια επίθεση που άφησε πίσω της 15.000 νεκρούς Γάλλους.

Με τις νίκες του έκανε τη Βρετανία ευρωπαϊκή υπερδύναμη και σταμάτησε την εξάπλωση της γαλλικής ηγεμονίας.

3. Nguyen Hue

 

Στα τέλη του 18ου αιώνα, το Βιετνάμ χωρίστηκε σε δύο βασίλεια που άνηκαν στις οικογένειες Trinh και Nguyen. Τα δυο φέουδα αντιμετώπιζαν το λαό άσχημα, καθώς ήταν βαθύτατα διεφθαρμένοι πράγμα που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για επανάσταση το 1773, όταν ο Nguyen Hue και τα αδέρφια του ξεσηκώθηκαν και αποφάσισαν να εκθρονίσουν το βασιλιά. Ωστόσο, η πραγματικά θρυλική θέση Hue πηγάζει από την εξόντωση  200.000 ισχυρών κινέζικων στρατευμάτων που εισέβαλαν στο Βόρειο Βιετνάμ το 1788.

Εν τω μεταξύ, ο Hue ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά και αποφάσισε να επεκτείνει τα εδάφη της αυτοκρατορίας του κατά της δυναστείας των Qing, όπου το στρατιωτικό του δαιμόνιο οδήγησε στην πανωλεθρία του ισχυρότερου στρατού εκείνη την εποχή στην Ασία, εξασφαλίζοντας στην πατρίδα του, το Βιετνάμ, ελευθερία για έναν αιώνα.

2. Δαυίδ ο 4ος της Γεωργίας

 

Όπως η Εσθονία και το Ισραήλ, έτσι και η Γεωργία έχει παραδοσιακά κατακτηθεί από διαφορετικές αυτοκρατορίες. Ωστόσο, οι Γεωργιανοί είναι ένας ανθεκτικός λαός, και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά το Μεσαίωνα, έγιναν ακόμη μια φορά το πιο ισχυρό βασίλειο στην περιοχή τους, αυτό χάρη στον βασιλιά Δαυίδ Δ'.

Όταν ο Δαβίδ πήρε τον έλεγχο της Γεωργίας Το 1089 ήταν ονομαστικά υποτελής των Σελτζούκων, που κυβερνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής. Έτσι ο ίδιος αποφάσισε να φέρει στην χώρα τους Κουμάνους, που απαρτίζονταν από περίπου 40.000 οικογένειες εξασφαλίζοντας στον εαυτό του έναν πολυάριθμο στρατό. Με την βοήθειά τους κατάφερε να νικήσει τους Τούρκους και να τους αναγκάσει να υποχωρήσουν.

Χρησιμοποιώντας προσεκτικά τα δαιμόνια σχέδιά του για τη μάχη, κατάφερε να περικυκλώσει τα τουρκικά στρατεύματα. Στην ίδια μάχη ο ίδιος παραλίγο να χάσει τη ζωή του.

1. Ο  Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος

Από τους σημαντικότερους Βυζαντινούς αυτοκράτορες ήταν ο Βουλγαροκτόνος, που βασίλεψε από τις 10 Ιανουαρίου 976 έως το θάνατό του στις 15 Δεκεμβρίου 1025, χαρίζοντας την τελευταία περίοδο ακμής στην αυτοκρατορία.

Το πρώτο μέρος της μακράς βασιλείας του χαρακτηρίστηκε από τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια σε πανίσχυρους στρατηγούς από την αριστοκρατία της Ανατολίας. Μετά την υποταγή τους, ο Βασίλειος επέβλεψε τη σταθεροποίηση και την επέκταση των ανατολικών συνόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και, πάνω απ' όλα, την τελική και πλήρη υποταγή της Βουλγαρίας. Γι' αυτό και ονομάστηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς ως Βουλγαροκτόνος. Κατά το θάνατό του, η αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη Νότια Ιταλία μέχρι τον Καύκασο και από το Δούναβη μέχρι την Παλαιστίνη.

Παρά τους σχεδόν συνεχείς πολέμους, ο Βασίλειος Β' μείωσε τη δύναμη των μεγάλων γαιοκτημόνων, που κυριαρχούσαν στη διοίκηση και στο στρατό. Μάλιστα για να εξασφαλίσει τη συμμαχία του Βλαδίμηρου Α' του Κιέβου αποφάσισε να του προσφέρει το χέρι της αδελφής του Άννας, γεγονός που οδήγησε στον εκχριστιανισμό των Ρως.

(Πηγή: Listverse)

ΠΩΣ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΤΕ ΕΥΚΟΛΑ ΤΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΣΑΣ

Τα φυτοφάρμακα ευθύνονται για μια σειρά ασθενειών που πολλές φορές σε βάθος χρόνου, μπορεί να είναι και θανατηφόρες. Διαβάστε πως θα καθαρίζετε τα λαχανικά σας από τα φυτοφάρμακα για να είστε σίγουροι
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας του Αμερικάνικου Υπουργείου Γεωργίας σε 48 φρούτα και λαχανικά , το 65% των δειγμάτων βρέθηκαν θετικά σε υπολείμματα φυτοφαρμάκων. Είναι γνωστό ότι τα φυτοφάρμακα έχουν συνδεθεί με αναπτυξιακά προβλήματα στα παιδιά και μπορούν να ενεργούν ως καρκινογόνα ή να θέσουν εκτός λειτουργίας το ενδοκρινικό σύστημα.

Μήλα, φράουλες, σταφύλια, ροδάκινα, νεκταρίνια, κεράσια, σέλινο, σπανάκι, πιπεριές, αρακάς και πατάτες είναι τα πιο μολυσμένα τρόφιμα με φυτοφάρμακα σύμφωνα με την Αμερικάνικη Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος. Τα “καθαρά» φρούτα και λαχανικά, τα οποία είναι λιγότερο πιθανό να συγκρατήσουν τα φυτοφάρμακα είναι το καλαμπόκι, ο ανανάς, το λάχανο, τα κατεψυγμένα μπιζέλια, τα κρεμμύδια, τα σπαράγγια, το μάνγκο, το αβοκάντο, τα ακτινίδια, η μελιτζάνα, το γκρέιπφρουτ, το πεπόνι, το κουνουπίδι και οι γλυκοπατάτες.

Υπάρχει όμως ένα απλό και οικονομικό κόλπο που μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από αυτά τα βλαβερά χημικά. Διατροφολόγοι και χημικοί ερευνητές προτείνουν να πλένουμε τα φρέσκα αυτά προϊόντα σε ένα διάλυμα νερού και ξυδιού. Συνιστούν το μούλιασμα των φρούτων και λαχανικών σε αυτό το διάλυμα με αναλογία 10% ξύδι και 90% νερό για περίπου 15 με 20 λεπτά.

Θα παρατηρήσετε ότι το νερό που έχει απομείνει στο μπολ είναι βρώμικο και μπορεί να περιέχει υπολείμματα. Ξεπλύνετε τα φρούτα και τα λαχανικά σε φρέσκο νερό, και στη συνέχεια είσαστε έτοιμοι να τα απολαύσετε. Η μέθοδος αυτή δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε φρούτα και λαχανικά με πορώδη επιφάνεια όπως τα σταφύλια , τα μούρα , οι φράουλες κτλ. διότι μπορεί να απορροφήσουν πολύ ξύδι και να χαλάσουν. Αν θέλετε , μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικά αντί για ξύδι, χυμό λεμονιού.

Αυτή η μέθοδος απομακρύνει το μεγαλύτερο μέρος των υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων επαφής που εμφανίζονται συνήθως στην επιφάνεια. Αν και υπάρχουν ορισμένα γεωργικά φάρμακα που απορροφώνται αυτούσια από το φυτό και δεν φεύγουν με το πλύσιμο, τα περισσότερα σύγχρονα φάρμακα δεν εισχωρούν στο εσωτερικό τους και επομένως είναι εύκολο να απομακρυνθούν. Επίσης ένα πολύ καλό πλύσιμο με άφθονο τρεχούμενο νερό (πόσιμο) απομακρύνει τη “μηχανική» μόλυνση, εξουδετερώνοντας έτσι μεγάλο αριθμό μικροβίων και βακτηρίων.

Γενικά ο κανόνας είναι ότι πρέπει να επενδύσετε κάποιο χρόνο στην προετοιμασία του φαγητού σας για να προστατεύσετε την υγεία της οικογένειάς σας, εκτός και αν χρησιμοποιείτε αποκλειστικά πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα.

Tips

– Μην επιτρέπετε στα παιδιά να πιάνουν άπλυτα φρούτα και λαχανικά, γιατί μπορεί να έχουν φυτοφάρμακα.

– Κρατήστε τα φρούτα και τα λαχανικά εκτός ψυγείου για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, διαδικασία που υποβοηθά τη διάσπαση του φυτοφαρμάκου.

– Προτιμήστε φρούτα και λαχανικά εποχής γιατί στα εκτός εποχής έχει γίνει κατά τεκμήριο μεγαλύτερη χρήση φυτοφαρμάκων.

– Μην τρώτε και μη μαγειρεύετε άπλυτα φρούτα, όσπρια και λαχανικά και μην τα αποθηκεύετε άπλυτα στο ψυγείο.

Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος στηρίζει δημόσια Τσίπρα

Δηλώσεις στήριξης στη νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έκανε ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα "The Times"

news247

Φεβρουάριος 01 2015 08:55

"Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επέστρεψε από την εξορία και βλέπει ελπίδα στις πολιτικές κατά της λιτότητας" αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας "TheTimes", που φιλοξενεί δηλώσεις στήριξης του τέως στη νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.   

"Η Ελλάδα έχει υποφέρει πολύ. Πρέπει να δώσουμε στο νέο ηγέτη μια ευκαιρία", λέει και σημειώνει πως ο ίδιος βλέπει ελπίδα στις πολιτικές εναντίον της λιτότητας, που έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έχει επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα, μετά από 47 χρόνια "εξορίας" και τώρα ζει σε μια παραθαλάσσια κατοικία που ο ίδιος νοικιάζει.

"Πλημμυρίζει συνέχεια, έχουμε λάσπη σε όλο το υπόγειο", εξομολογείται.

Ακόμα όμως κι αν δεν μπορεί να βρει υδραυλικό, σημειώνει το δημοσίευμα, ο πρώην βασιλιάς των Ελλήνων είναι ένας από τους πιο καλά δικτυωμένους ανθρώπους στην Ευρώπη.

Πηγή: thetimes.co.uk

Μηχανή του Χρόνου: Το ξανθό γένος των Ρώσων που θα σώσει την Ελλάδα

Έρχονται οι Ρώσοι να μας βοηθήσουν. Ένα ωραίο παραμύθι, που η Ελλάδα το πλήρωνε πάντα με αίμα

news247

Ιανουάριος 30 2015 08:37

«Ακόμη τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, όσο να “ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι…». Επί Τουρκοκρατίας αυτό το δημώδες άσμα απηχούσε τους πόθους των σκλαβωμένων Ελλήνων, ότι οι ομόδοξοι Ρώσοι θα τους βοηθούσαν να κερδίσουν την ελευθερία τους. Και τα χρόνια περνούσαν και οι ραγιάδες περίμεναν αλλά το «ξανθό γένος από τον Βορρά» δεν ερχόταν. Και όταν κάποτε το έπραξε ήταν για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά του συμφέροντα. Ορλωφικά.

Οι Ρώσοι αντί να δώσουν όπλα, μοίραζαν στολές στους Έλληνες

Το 1770 η φιλόδοξη τσαρίνα Αικατερίνη Β΄ αποφάσισε να ξεσηκώσει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Σκοπός της ήταν οι επαναστάτες να προκαλέσουν αντιπερισπασμό στους Τούρκους ώστε τα ρωσικά στρατεύματα να καταλάβουν βόρειες επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου έφθασαν στο λιμάνι της Κορώνης τα πρώτα ρωσικά πλοία με επικεφαλής τον Θεόδωρο Ορλώφ. Η ρωσική δύναμη όμως (4.000 άνδρες) ήταν ανεπαρκέστατη για την επίτευξη του σκοπού. Οι επαναστάτες, όταν είδαν να ξεφορτώνονται τέσσερα κιβώτια με οπλισμό για ολόκληρη την Πελοπόννησο, γελούσαν για να μη κλάψουν. Εν τω μεταξύ, οι Ρώσοι μοίραζαν στους αγράμματους Έλληνες εθελοντές μεταφράσεις του στρατιωτικού ρωσικού κανονισμού! Και για να είναι πιο σίγουρος για το θαύμα, έντυσε τους Έλληνες με ρωσικές στολές. Θαύματα όμως δεν γίνονται και οι Τούρκοι συνέτριψαν τους «μεταμφιεσμένους». Οι Ρώσοι έφυγαν εγκαταλείποντας την Πελοπόννησο στο έλεος των Τούρκων.

Τα στίφη των Αλβανών που έστειλαν οι τελευταίοι για την κατάπνιξη του κινήματος αιματοκύλισαν την Πελοπόννησο επί 10 χρόνια! Το 1785 άρχισαν εκ νέου πολεμικές προπαρασκευές της Μεγάλης Αικατερίνης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως και επί Ορλώφ, εστάλησαν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας πράκτορες της ρωσικής κυβέρνησης για να εξεγείρουν τους Έλληνες. Οι κλεφταρματολοί και οι πρόκριτοι όμως, έχοντας πικρή πείρα από το Ορλωφικό Κίνημα, που τόσο ακριβά πλήρωσε τις συνέπειές του η Πελοπόννησος. Αφού δεν είχαν τις εγγυήσεις για την αποστολή πολυάριθμων ρωσικών στρατευμάτων για να την ενισχύσουν, έμειναν ασυγκίνητοι στις εκκλήσεις της τσαρίνας.

Οι Ρώσοι συμμαχούν με τους Τούρκους στα Επτάνησα

Τον Οκτώβριο του 1798 ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος κατέλαβε τα Επτάνησα εκδιώκοντας τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Τότε η τουρκική διοίκηση του Μοριά βρήκε ευκαιρία και ξεκίνησε τρομερό διωγμό κατά των αρματολών. Το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων εξοντώθηκε μην έχοντας πλέον πρόσφορο το καταφύγιο των Επτανήσων.

Ο τσάρος καταδικάζει την Ελληνική επανάσταση

Τον Φεβρουάριο του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την Επανάσταση στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες με το σύνθημα «κινηθήτε ω φίλοι και θέλετε ειδεί μια κραταιά δύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαιά μας», υπονοώντας τη Ρωσία. Παρά τις προσδοκίες όμως του Υψηλάντη, ο τσάρος Αλέξανδρος καταδίκασε το κίνημα και έδωσε άδεια στα τουρκικά στρατεύματα να εισέλθουν στις Ηγεμονίες και να καταπνίξουν την Επανάσταση.

Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο στο πλευρό των αγγλογάλλων

Η κατάσταση αλλάζει τον Οκτώβριο του 1827 όταν οι Ρώσοι πρωτοστατούν στην ναυμαχία του Ναυαρίνου, όπου ο ενωμένος αγγλογαλλορωσικός στόλος συντρίβει τον τουρκοαιγυπτιακό. Φυσικά, ο τότε τσάρος Νικόλαος Α’ δεν βοηθά τους επαναστάτες εξαιτίας του «ομόδοξου», ούτε για να εκπληρώσει την προφητεία.

Πολύ απλά, θέλει να διαλύσει τον στόλο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πριν από έναν ακόμη Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Φυσικά, τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια η Ρωσία θα ασκήσει, μέσω του ρωσικού κόμματος, το μερίδιο της εξουσίας και επιρροής που της αναλογεί ως μια από τις προστάτιδες Δυνάμεις του νεοσύστατου ελληνικού κρατιδίου.

Το 1853 η Ρωσία εμπλέκεται σε πόλεμο στην Κριμαία εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και της Αγγλίας. Πράκτορές της υποδαυλίζουν τους πόθους των σκλαβωμένων Θεσσαλών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών για επανάσταση και ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα, οι Αγγλογάλλοι επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα και οι εξεγέρσεις σβήνουν.

Βομβαρδίζουν τους Κρήτες επαναστάτες

Το 1905 οι κάτοικοι της αυτόνομης Κρήτης εξεγείρονται κατά του ύπατου αρμοστή του νησιού πρίγκιπα Γεωργίου δυσαρεστημένοι από τους κακούς του χειρισμούς στο θέμα της ένωσης με την Ελλάδα. Και ενώ η Γαλλία και η Αγγλία τηρούν μια στάση αναμονής, η Ρωσία στέλνει ένα πολεμικό της πλοίο το οποίο βομβαρδίζει τις θέσεις των επαναστατών.

Οι Ρώσοι στο πλευρό του Κεμάλ στην Μικρασία

 

Φυσικά η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν η Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Εμφύλιο, μετασχηματίστηκε σε Σοβιετική Ένωση. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας οι Σοβιετικοί ενίσχυσαν με κάθε στρατιωτικό και διπλωματικό μέσο τον Κεμάλ στον αγώνα του εναντίον του Ελληνικού Στρατού. Άλλωστε ο Βενιζέλος είχε στείλει στρατεύματα εναντίον τους, στην Ουκρανική εκστρατεία και ήταν αντικομμουνιστής. Οι ενέργειές των Ρώσων, συνέβαλαν τα μέγιστα στην ήττα των Ελλήνων, τον ξεριζωμό των Ιώνων από την πατρώα γη και έθεσαν παράλληλα και ταφόπλακα στις προσπάθειες των Ποντίων για αυτονόμηση από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Οι διώξεις των Ποντίων από τον Στάλιν Την δεκαετία του 30΄ ο Στάλιν εφάρμοσε μια εκτεταμένη πολιτική διώξεων «επικίνδυνων» εθνικών μειονοτήτων που διαβιούσαν σε σοβιετικό έδαφος. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες Πόντιοι εξοντώθηκαν με την ανυπόστατη κατηγορία «εχθροί του λαού».

Φυσικά οι Σοβιετικοί έμειναν ασυγκίνητοι όταν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να πράξουν διαφορετικά όταν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότωφ ήταν σε ισχύ; Μόνο όταν ο Χίτλερ έστρεψε τα πυρά του εναντίον τους αποθέωσαν την ελληνική αντίσταση κατά των «ναζιστών εισβολέων». Το φθινόπωρο του 1944 ο Κόκκινος Στρατός φθάνει στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δεν τα περνά όμως προκειμένου να συγκρουστεί με τους υποχωρούντες Γερμανούς. Ο Στάλιν έχει συμφωνήσει με τον Τσώρτσιλ ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό βρετανική επιρροή. Κατά συνέπεια οι Σοβιετικοί θα τηρήσουν αυστηρή ουδετερότητα και δεν θα ενισχύσουν την προσπάθεια του ΕΛΑΣ να καταλάβει την εξουσία τον ματωμένο Δεκέμβριο του 1944.

Κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου ούτε οι κομμουνιστές αντάρτες, ούτε οι αντίπαλοί τους θα μπορούσαν να είναι ευχαριστημένοι με τη σοβιετική στάση. Οι πρώτοι γιατί δεν έλαβαν άμεση βοήθεια από τους ομοϊδεάτες τους. Οι δεύτεροι γιατί η «σύμμαχος Σοβιετική Ένωση» προσέφερε έμμεση βοήθεια στους αντάρτες εφόσον επέτρεπαν την υποστήριξη των τελευταίων από όμορες χώρες (Βουλγαρία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία). Παράλληλα βέβαια, προσέφεραν κάθε δυνατή βοήθεια στην Αλβανία προκειμένου να μην ανακινηθεί από την Ελλάδα το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα είτε ως Σοβιετική Ένωση είτε ως Ρωσία στήριξε κατά καιρούς τις βλέψεις Γιουγκοσλάβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων εθνικιστών κατά της Ελλάδας όσον αφορά στο Μακεδονικό και το Κουτσοβλαχικό ζήτημα. Τι διδάσκουν τα παραπάνω; Ότι στην διπλωματία και τη γεωπολιτική δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες και αδελφά έθνη. Υπάρχουν μόνο συγκλίνοντα και αποκλίνοντα συμφέροντα. Άρα οι «κοινοί αγώνες Ελλάδας και Ρωσίας» πολύ απλά δεν υφίστανται.

Βαρουφάκης: Δεν θέλουμε τα 7 δισ. ευρώ της τελευταίας δόσης

Ο υπουργός Οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης επαναφέρει την πρόταση πως η χώρα δεν έχει ανάγκη τα 7 δισεκατομμύρια της τελευταίας δόσης στους New York Times

Λευτέρης Σαββίδης

Ιανουάριος 30 2015 10:14

Αφιέρωμα στον "νευρικό" όπως τον χαρακτηρίζει Έλληνα υπουργό έχει η αμερικανική εφημερίδα New York Times, με τίτλο που σημειώνει πως "επιχειρεί να περάσει ένα πιο μετριοπαθές μήνυμα". "Το μόνο που ζητάμε είναι μια δυνατότητα να συστήσουμε μια πρόταση που θα μειώσει το κόστος του ελληνικού δανείου και θα δώσει στη χώρα την ευκαιρία να αναπνεύσει και πάλι μετά από πολιτικές που προκάλεσαν μαζική κοινωνική ασφυξία".

Η αρθρογράφος σημειώνει παρόλα αυτά πως ο χρόνος πιέζει και η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί την τελευταία δόση για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της, για να λάβει την απάντηση από τον κ. Βαρουφάκη: "δεν θέλουμε τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Θέλουμε να καθίσουμε και να σκεφτούμε από την αρχή όλο το πρόγραμμα" σημειώνει ο Έλληνας οικονομολόγος και συμπληρώνει "Ο βασικός στόχος μας δεν είναι να πάρουμε την επόμενη δόση" αφού αυτό ελάχιστα θα μπορούσε να βάλει και πάλι το νερό στο αυλάκι.

Αντίθετα, όπως αναφέρει στη συνέντευξή του "στόχος της κυβέρνησης είναι η αναδιάρθρωση του χρέους και η οικονομία που θα μας επιτρέψει να εξασφαλίσουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε". Το άρθρο σημειώνει πως πολλοί από τους επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν πως τα στελέχη του δείχνουν να έχουν άγνοια των προκλήσεων της ελληνικής οικονομίας. Ο κ. Βαρουφάκης όμως πρότεινε πως η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις υποχρεώσεις της μειώνοντας το στόχο στο "λεγόμενο" πρωτογενές πλεόνασμα. Οι πιστωτές ζητούν από την Ελλάδα, αυτό να είναι στο 4,5% του ΑΕΠ, ενώ η Αθήνα θα μπορούσε να προτείνει τη μείωση στο 1 - 1,5%.

Το άρθρο σημειώνει και στη στόχευση της Ελλάδας να πετύχει ελάφρυνση χρέους, γεγονός που θα απελευθέρωνε επίσης κάποια έσοδα. Με το χρέος να έχει μεταφερθεί πλέον σε κράτη, οι κυβερνήσεις των οποίων δεν θέλουν το κούρεμα, ο κ. Βαρουφάκης θέλει να ξεκινήσει συζητήσεις με άλλους υπουργούς οικονομικών ώστε να βρει τρόπους να μειώσει το βάρος και δήλωσε πως η κυβέρνηση σύντομα θα προτείνει λύσεις.

Το εκτενές άρθρο στον Γιάνη Βαρουφάκη περιγράφει την πορεία του στον ακαδημαϊκό χώρο, τις θέσεις του κατά της λιτότητας, την περίοδο που υπήρξε σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου και την σύγκλιση με το ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε ακόμη: Ο Βαρουφάκης στο CNN: Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ

Πηγή: nytimes

ΣΥΡΙΖΑ: Όχι μόνο δεν μας υποδέχτηκε ο Σαμαράς, αλλά δεν μας άφησαν ούτε σαπούνια στο Μαξίμου!

ΑΚΟΎΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΥΤΌ....

ΑΚΟΎΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΥΤΌ.... 

Είναι κάποιοι θεσμοί που όπως και να το κάνουμε, σαν θεσμοί πρέπει να τηρούνται, αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένο κράτος. Αν αυτοί οι θεσμοί καταστρατηγούνται από κάποια απλά δημόσια πρόσωπα το ατόπημα είναι διπλό. Πόσο όμως μεγάλο θα είναι εάν αυτό το ατόπημα το κάνει ένας πρωθυπουργός;;; 
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Αν όμως είναι, το θεωρώ μεγάλο ατόπημα εκ μέρους του κυρίου Σαμαρά. Ακούστηκε λοιπόν ότι πηγε ο Τσίπας στου Μαξίμου για να παραλάβει από τον Σαμαρά και ο τελευταίος δεν ήταν εκεί για να του παραδώσει. 
Επαναλαμβάνω λοιπόν για πολλοστή φορά 

Κύριε Σαμαρά ένας κύριος ξέρει πως πρέπει να έρχεται, πως να μένει αλλά και πως να φεύγει. Πολύ περισσότερο εάν αυτός ο κύριος ανοίκει στον συντηρητικό χώρο και ακόμη πολύ, πολύ περισσότερο εάν είναι ο πρωθυπουργός της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ 

**ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ** 

Στέλιος Τσολάκος

ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Πρόκειται πραγματικά για μια καταπληκτική ιστορία που δείχνει πως η παρουσία της Ρωμιοσύνης εξακολουθεί να «αιωρείται» σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας όπου άνθησε επί αιώνες. Όπως αναφέρεται, οι κάτοικοι μιας κωμόπολης της περιοχής του Balıkesir, πιστεύουν πως είναι κακότυχοι και πως η κωμόπολη τους, το Büyukdere, όπου πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών κατοικούσαν ελληνορθόδοξοι Ρωμιοί, δεν έχει κανένα μέλλον. Αλλά το ενδιαφέρων σε αυτή την ιστορία είναι πως αποδίδουν όλα τα δεινά τους στην… «κατάρα» των Ελλήνων που κατοικούσαν στην περιοχή τους και έφυγαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Οι κάτοικοι του Büyukdere πιστεύουν ότι τα σημερινά σπίτια τους όπου κατοικούσαν οι παλιοί ιδιοκτήτες, Έλληνες της Μικράς Ασίας, είναι καταραμένα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους πριν φύγουν διωγμένοι από τα άτακτα στρατεύματα του Κεμάλ που προήλαυναν, είχαν ρίξει κατάρα πίσω τους να μην αξιωθεί άνθρωπος που θα κατοικήσει εκεί να προκόψει και να ευημερήσει. Από τότε, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι της περιοχής που είχαν έρθει για να μείνουν στα σπίτια των Ρωμιών κατοίκων, δεν έχουν δει καμιά προκοπή. Η οικονομική τους κατάσταση είναι οικτρή και κάθε προσπάθεια που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια για να δούνε μια «άσπρη μέρα»είναι μάταιη, όπως υποστηρίζουν, χωρίς να δούνε στον ήλιο μοίρα, λες και κάποιος τους κατατρέχει και δεν τους αφήνει να σταθούν σε χλωρό κλαρί.

Η πόλη τους όπως αναφέρεται, ήταν πριν από την μικρασιατική καταστροφή κατά 70% ελληνική και εκεί υπήρχε μια ανθούσα ελληνική κοινότητα που καταστράφηκε με την υποχώρηση του ελληνικού στρατού το 1922, υποχώρηση που ανάγκασε τους κατοίκους του Büyukdere, (Μεγάλο Ρέμα), να εγκαταλείψουν τις πατρικές τους εστίες και να φύγουν διωκόμενοι στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε ένας πρώην δήμαρχος της κωμόπολης, ο Nadı Baklaci, ο οποίος επίσης μένει σε ελληνικό παλιό σπίτι, όταν οι Ρωμιοί αναγκάστηκαν να φύγουν και είδαν ότι έρχονταν η μεγάλη καταστροφή, έριξαν…κατάρα πίσω τους στα σπίτια που εγκατέλειπαν να μην ευτυχήσουν οι μουσουλμάνοι που θα πάνε να τα κατοικήσουν και να τα «μαγαρίσουν». Αυτή η κατάρα, όπως ισχυρίζεται ο Baklaci, «μας κυνηγάει μέχρι σήμερα. Είμαστε συνεχώς χρεωμένοι, οι σοδιές μας ποτέ δεν πανε καλά, τα χωράφια μας δεν αποδίδουν και οι οικογένειες μας πέφτουν από την μια συμφορά στην άλλη».

Μια άλλη χαρακτηριστική απόδειξη για την ελληνική κατάρα, όπως αναφέρει ο πρώην δήμαρχος του Μεγάλου Ρέματος, είναι πως όσοι προσπάθησαν να κάνουν ανακαινίσεις στα παλιά ελληνικά σπίτια που πήραν και κατοίκησαν μετά την μικρασιατική καταστροφή δεν τα κατάφεραν. Κατά περίεργο τρόπο κάθε προσπάθεια σοβαρής ανακαίνισης δεν μπορούσε να προχωρήσει γιατί όλο και κάποιο ατύχημα χτύπησε τους μαστόρους. «Κάθε πέτρα που προσπαθούσαμε να βάλουμε έπεφτε πάνω στο κεφάλι μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην δήμαρχος της «καταραμένης» πόλης. «Μερικοί σκέφτηκαν να μετατρέψουν την εκκλησία των Ρωμιών σε σχολείο, αλλά κόντεψε να πέσει όλη η οροφή στο κεφάλι τους. Κανένας δάσκαλος δεν δέχονταν να διδάξει μέσα σε αυτό το σχολείο, με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να είναι χωρίς δάσκαλο. Μέχρι και το νερό που πίνουμε πολλές φορές φοβόμαστε ότι είναι καταραμένο και μπορεί να μας φέρει καμιά επιδημία.» Τόση μάλιστα είναι η απελπισία των κατοίκων της περιοχής, που τα ρίχνουν όλα στην «ελληνική κατάρα», ώστε σκέφτονται να εγκαταλείψουν ομαδικά την «καταραμένη πόλη» και να πάνε αλλού να βρούνε την τύχη τους παρ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από την εποχή που στο Büyukdere ζούσαν οι Έλληνες, οι οποίοι είχαν μια δυναμική κοινότητα με πολλούς μαστόρους και πετυχημένους επαγγελματίες.

Αλλά το φαινόμενο της «ελληνικής κατάρας» που πιστεύουν οι Τούρκοι για τις περιοχές όπου άλλοτε κατοικούσαν Έλληνες, δεν είναι το μοναδικό στην περιοχή. Είναι γνωστό πως στην ακτή της Μεσογείου, στην νοτιοδυτική Τουρκία, υπάρχουν οι λεγόμενες «πόλεις φάντασματα» πρώην ανθούσες ελληνικές εστίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μάκρη, οι κάτοικοι της οποίας είχαν έρθει στην Νέα Μάκρη της Αττικής. Οι πόλεις αυτές είναι έρημες γιατί οι Τούρκοι δεν τόλμησαν ποτέ να πάνε να τις κατοικήσουν, φοβούμενοι όπως αναφέρεται την κατάρα που είχαν ρίξει πίσω τους οι παλιοί Έλληνες κάτοικοι. Μόνο τις στέγες είχαν τολμήσει να αφαιρέσουν και έτσι το θέαμα που παρουσιάζουν είναι σπίτια χωρίς στέγη, δρόμοι έρημοι, πόλεις στοιχειομένες που άλλοτε έσφυζαν από ζωή του ελληνικού μικρασιατικού στοιχείου.

(Τσούζει τους Αλβανούς) «Αμφιλεγόμενος Άγιος και Μοναχός προφήτευσε την παράδοση της Κωνσταντινούπολης και των αλβανικών εδαφών στους Έλληνες»

(Τσούζει τους Αλβανούς) «Αμφιλεγόμενος Άγιος και Μοναχός προφήτευσε την παράδοση της Κωνσταντινούπολης και των αλβανικών εδαφών στους Έλληνες»

Η αγιοποίηση του Μοναχού Παΐσιου από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχει αντιμετωπίσει κριτική στον ελληνικό Τύπο, έχει ανοίξει, επίσης, μια συζήτηση για την αντικειμενικότητα της Εκκλησίας που ακολουθεί στην αγιοποίηση των  ιερέων, γράφει η αλβανική  ‘Tema’ και συνεχίζει:

Στην περίπτωση της αγιοποίησης του Παΐσιου, έγινε 21 χρόνια μετά το θάνατό του και όχι 70 ή 100 χρόνια, όπως προβλέπει ο κανόνας της Εκκλησίας.

Επιχείρημα  της Συνόδου του Πατριαρχείου ήταν η άσκηση μεγάλης πίεσης από τους πιστούς και με  την απουσία μιας εξήγησης, παρά μόνο τη δημοτικότητά του, η εφημερίδα «Καθημερινή» αναφέρει μερικές από τις εξηγήσεις που οδήγησαν στην αγιοποίηση του μοναχού, συνεχίζει το αλβανικό δημοσίευμα.

Σύμφωνα με την ελληνική εφημερίδα, η δημοτικότητα του μοναχού μπορεί να ελεγχθεί από τον υψηλό αριθμό πωλήσεων των βιβλίων και των φωτογραφιών του μοναχού, που αναφέρεται στην αγιότητά του και σε μελέτες που αναφέρονται σε αυτόν.

Η φήμη του μοναχού Παΐσιου που έζησε στο Όρος Άθως,  λένε ότι είχε προβλέψει την ελληνική κρίση.

Σε τέσσερα βιβλία που έχουν εκδοθεί από τον ίδιο, προβλέπει, επίσης, την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης καθώς και των αλβανικών εδαφών από την Ελλάδα.

Το δημοσίευμα σημειώνει ότι οι προφητείες του για τους Αλβανούς, τους  Σκοπιανούς και τους Τούρκους, ήταν αυτά που ήθελαν να ακούσουν οι πραγματικοί Έλληνες.

«Οι Αλβανοί τι θα κάνουνε, μοναχέ;»
«Αφήστε τους, αυτοί δεν μετράνε»
«Με τα Σκόπια, μοναχέ;»
«Αυτά δεν τα υπολογίζουμε»
«Με την Κωνσταντινούπολη μοναχέ;»
«Θα την καταλάβουν οι Ρώσοι, και θα μας την παραχωρήσουν», αναφέρει το αλβανικό δημοσίευμα.

πηγη
το είδαμε ΕΔΩ
Ποσειδώνας

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ. (ένα παιδί κοιτάζει τ’ άστρα) Γράφει ο Χρίστος Γούδης Εκλογές 25 Ιανουαρίου 2015. Ο σύριζα εκλέγει 145 βουλευτές, η νέα δημοκρατία 80, το πασόκ, 15, το Ποτάμι επίσης 15, η χρυσή αυγή 25. Οι 300 υπερασπιστές της ελληνικής δημοκρατίας συμπληρώνονται με 10 ανέλληνες και 10 κουκουέδες. Ο Αβρααμ-ο-πουλος προτείνεται από τον Τσίπρα για πρόεδρος δημοκρατίας, καθώς ο ηγέτης του (τ)σύριζα διαπιστώνει με έκπληξη και κατάπληξη ότι η χώρα λόγω της εκλογικής περιόδου αντιμετωπίζει πλέον βαρύτατα και άμεσα οικονομικά προβλήματα και προ των υποχρεώσεων και των ευθυνών του απέναντι στον λαό, το έθνος, και την ορθόδοξη εκκλησία των Ελλήνων, του κόβεται το τσύριγμα και αποδέχεται να του ανατεθεί από τον πρόεδρο της δημοκρατίας (τον Αβρααμ-ο-πουλο δηλαδή) ο σχηματισμός κυβερνήσεως εθνικής σωτηρίας η οποία προσέρχεται εν χορώ να ορκισθεί «με αεροπλάνα και βαπόρια» μαστουρωμένη από τις λαϊκές ευλογίες της Σωτηρίας Μπέλου. Ο Τσίπρας στέφεται πρωθυπουργός και βαφτίζεται εν είδει περιστεράς στο ποτάμι με την στήριξη των αναδόχων του, της νέας δημοκρατίας και του πασόκ, ενισχυμένων και με τους 100 τσιπριζαίους βουλευτές που θα του μείνουν, γιατί οι 45 του Λαφαζάνη θα διαχωρίσουν αμέσως τη θέση τους από τους νεοπροδότες της αριστεράς και θα αφεθούν να κρώζουν και να κορυβαντιούν μόνοι τους στο εθνικό κοινοβούλιο, καθώς η χρυσή αυγή θα αποφασισθεί από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη με υπουργό τον ΔΗΜΑΡατο (φανούριο κουβέλι), ότι είναι όντως εγκληματική οργάνωση, θα διαλυθεί ως κόμμα, και όσοι καινούργιοι βουλευτές θα έχουν εκλεγεί υπό την σκέπη της θα είναι πολύ τυχεροί να την γλυτώσουν απλά με έκπτωση από το βουλευτικό αξίωμα και όχι να σταλούν κατευθείαν στις φυλακές μαζί με τους ήδη φυλακισμένους. Το κουκουέ θα διοργανώσει πάραυτα μία πορεία για να περιφρουρήσει το κοινοβούλιο από τους λαφασίστες του Λαφαζάνη ο οποίος άμα τύχει μπορεί και να τις φάει κιόλας από τα ΜΑΤ-ΠΑΤ-ΚΙΟΥΤ. Ο Παπανδρέου θα δεχθεί (κατόπιν πιέσεών του για να του προταθεί!) να αναλάβει τον ρόλο του διαπραγματευτή με τους δανειστές, ο Καρατζαφέρης  ως ειδήμων του «επιχειρείν» θα καταδεχθεί να παραλάβει (χέρι-χέρι) το υπουργείο οικονομικών, ο Θοδωράκης ως ποταμίσιος το υπουργείο ναυτ(ιλ)ίας, ο Πάνος ΑΝΕΛος το υπουργείο εθνικής άμυνας (κατά των ψεκασμών και των εξωγήϊνων εισβολέων), με σταθερή αξία πάντα τον βενιζέλο ως πρώτο αντιπρόεδρο πάντων και πασών των αντιπροέδρων, γιατί θα υπάρχουν και παπαγαλίνες αντιπρόεδροι, λόγω της απαιτούμενης ποσόστοσης θηλέων και αμφίφυλων, όπως αρμόζει σε ένα προοδευτικό πολιτικοφυλετικό σχήμα. Το ποιες θα είναι «αυτές» μαντέψτε τις εσείς. Η κυβέρνηση σωτηρίας θα προβάλλεται από τα δημοκρατικά μήντια ως πράξη σωφροσύνης και σοφίας του ελληνικού λαού που επέβαλε δια της δια-σποράς των ψήφων του την εθνική συμφιλίωση, θα τονίζεται συνεχώς ότι με βάση το άθροισμα των ποσοστών που έλαβαν στις εκλογές οι επιμέρους συνιστώσες της, εκπροσωπεί περίπου το 60% - 70% του λαού, και άρα είναι υπερδημοκρατική και παντοδύναμη, και ως εκ τούτου θα έχει το δικαίωμα να ασελγεί ή να ασελγείται κατά τις ορέξεις των μελών της αλλά πρωτίστως να δέρνει όποιον φασίστα ή λαφαζανίστα τολμήσει να την αμφισβητήσει. Οι φόροι θα τετραπλασιασθούν όπως και οι μισθοί όλων των βουλευτών ενώ θα δεκαπλασιασθούν οι κολαούζοι που δικαιούνται να προσλάβουν (για να τους περιφρουρούν καλύτερα από ελλοχεύοντες τζιχαντιστές). Τοιουτο-τρόπως και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση σωτηρίας θα έχει σώσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία η οποία θα γελάει ακατάπαυστα καθώς ο λαός θα κλαίει, επίσης ακατάπαυστα, μπροστά στο «τείχος των δακρύων» που θα ανεγερθεί με δωρεά του δημάρχου της Ιερουσαλήμ. Καλά να πάθει. Ας πρόσεχε. Χρίστος  Γούδης

Το whisky είναι η Σκωτία

Ας μιλήσουμε για την ιστορία και την παράδοση που συνδέει τόσο στενά μια ολόκληρη χώρα με το whisky.

Δημήτρης Κουπριτζιώτης 

Άλλοι το λένε whisky, οι Ιρλανδοί προσθέτουν και ένα e και γίνεται whiskey αλλά όλοι όταν ακούσουν την λέξη scotch συντονίζονται και καταλαβαίνουν ακριβώς τι θες να πεις. Το whisky ξεκίνησε από τις κοιλάδες της Σκωτίας, επιβίωσε σε πολέμους και κακουχίες, άντεξε και συνεχίζει να αποτελεί το ορόσημο μιας ολόκληρης χώρας, χάρη στο πάθος των ανθρώπων της για αυτό. Η Σκωτία ήξερε ότι στο έδαφός της έχει πηγές χρυσού αλλά δεν είχε καταλάβει ότι αυτός ο χρυσός ήταν το whisky. Όλη η ιστορία, η οικονομία και οι παραδόσεις της χώρας είναι συνυφασμένες με αυτό.

Άλλωστε το whisky είναι η Σκωτία.

 

 

Τα συστατικά

Το συστατικά του είναι απλά αλλά συνάμα περίπλοκα. Κριθάρι, νερό και ξύλο. Με αυτά τα τρία και πολύ υπομονή δημιουργείται αυτός ο υγρός χρυσός που είναι τόσο ξεχωριστός σε αυτή την χώρα. Το κριθάρι παράγεται στις γόνιμες κοιλάδες των highlands και των άλλων περιοχών της σκωτσέζικης επαρχίας, οι τεχνίτες βάζουν μεράκι στην δημιουργία βαρελιών που θα δώσουν απίστευτη γεύση και αρώματα στο απόσταγμα και τελευταίο το ίδιο το νερό.

 

Στις πηγές που βρίσκονται κοντά στο αποστακτήριο του Aberfeldy, το σπίτι του Dewar's, πολύς κόσμος έψαχνε χρυσό για πολλά χρόνια. Τώρα πια όχι, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είναι πια ιδιοκτησία της Βασίλισσας και δεύτερον γιατί ο χρυσός είναι το νερό.

 

Το νερό αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό συστατικό στην διαδικασία. Η ποιότητα του ουίσκι εξαρτάται από την ποιότητα του νερού. Το νερό στη Σκωτία είναι γνωστό για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Η διαφορά στη γεύση μεταξύ διαφορετικών αποστακτήριων οφείλεται εν μέρει και στην ποιότητα του νερού που χρησιμοποιείται. Στα Highlands είναι συχνά τυρφώδες, με αποτέλεσμα ουσίες, που απορρέουν από την τύρφη, μεταφέρονται στους ποταμούς που το νερό χρησιμοποιείται για whisky και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν συχνά στην αρχική και ιδιαίτερη γεύση του scotch..

 

Η παράδοση

Το whisky είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένο με την παράδοση της χώρας κάτι που φαίνεται ακόμα και από τους ταξιδιωτικούς οδηγούς όταν φτάνεις στην χώρα. Ενθύμια, ιστορικά στοιχεία, tour of whisky και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς σε μια χώρα που ζει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από το whisky. Γιαυτό έχουν δημιουργηθεί και οι φύλακες του Quaich, μια κλειστή ομάδα στην οποία μπαίνεις μόνο με πρόσκληση και σκοπός των μελών της είναι η διασφάλιση και η διάδοση σε όλο τον κόσμο του σκωτσέζικου whisky. Επίσης η ομάδα αυτή, στην οποία συμμετέχουν στελέχη από κάθε εταιρία, κάθε αποστακτήριο μαζεύει κάθε χρόνο χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς στην χώρα. Το όνομα της προέρχεται από το παραδοσιακό ποτήρι που έπιναν whisky οι σκωτσέζοι, το οποίο έχει ρίζες βαθιά στους αιώνες.

 

Η ιστορία

Σύμφωνα με την παράδοση η απόσταξη ξεκίνησε σε μοναστήρια της Σκωτίας για ιατρικούς σκοπούς γύρω στο 1100. Μοναχοί το χρησιμοποιούσαν σαν θεραπευτικό πότο ενώ πολλοί το είχαν χαρακτηρίσει «Το νερό της ζωής». Το 1800 λειτουργούσαν αρκετά μικρά-σπιτικά αποστακτήρια τα οποία έκαναν τα δικά τους malt whisky. Στα τέλη αυτού του αιώνα αρχίζει η βιομηχανοποίηση της παραγωγής με την δημιουργία μεγάλων αποστακτήριων στην περιοχή των Highlands. Τότε είναι που αρχίζει και η διανομή αδειών για τα αποστακτήρια ενώ τα δρομολόγια τραίνων πληθαίνουν με αποτέλεσμα να φτάνει το whisky σε περισσότερες περιοχές και ήταν πολύ πιο εύκολη η μεταφορά του στις πόλεις.

Η οικογένεια Dewar δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την εξιστόρηση μιας και στα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε ήδη έναν από τους σημαντικότερους παραγωγούς. Και είναι ακριβώς αυτή χρονικά η περίοδος που η οικογένεια Dewar αρχίζει να πειραματίζεται με την ανάμειξη διαφορετικών malt και την δημιουργία ενός γευστικότατου και μοναδικού blended whisky. Μπορεί να μην διέθετε ακόμα δικό της αποστακτήριο αλλά προμηθευόταν από αρκετά της ευρύτερης περιοχής και κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να κατανοήσουν και να πρωτοπορήσουν. Ο John Dewar δεν ήταν ο πρώτος που επιχειρούσε να φτιάξει blended whisky αλλά είναι βέβαιο ότι οι αρχές που έθεσε εκείνος ακολουθήθηκαν και ακολουθούνται μέχρι και σήμερα. Ο John Dewar ήταν από εκείνους τους πιονέρους που έθεσαν τις βάσεις αυτού που σήμερα αποκαλούμε και αγαπάμε ως blended whisky.

 

Το 1880 μετά τον θάνατό του αναλαμβάνουν την εταιρία οι γιοί του John και Tommy. O John έχει όνειρο την δημιουργία ενός αποστακτηρίου στο Aberfeldy και μετά από μερικά χρόνια τα καταφέρνει ενώ ο Tommy γυρίζει όλο τον κόσμο προωθώντας το Dewar’s. Το αποστακτήριο αυτό υπάρχει μέχρι και σήμερα, επιβλητικό και συνώνυμο της ιστορίας του scotch whisky. Μπαίνεις μέσα και σε κατακλύζουν μυρωδιές και αρώματα από το απόσταγμα ενώ καθώς οδεύεις προς τις αποθήκες μένεις με το στόμα ανοιχτό. Βαρέλια γεμάτα whisky που καρτερεί να βγει από εκεί αφού ωριμάσει στις αρτιότερες συνθήκες. Αυτές τις προσφέρει το κλίμα της Σκωτίας αφού θερμοκρασία και υγρασία είναι σχεδόν πάντα σταθερές καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Εκεί δημιουργούνται τα single malt του Aberfeldy που αξίζει να δοκιμάσεις για την ιδιαίτερη γεύση τους, τον εξαιρετικό χαρακτήρα τους και τη σπιρτάδα που αφήνουν αν και ευκολόπιοτα. Αυτά τα single malt όμως αποτελούν και την καρδιά κάθε blended Dewar’s που ταξιδεύει στον κόσμο και γεύεσαι στο ποτήρι σου.

 

Η ίδια ακριβώς συνταγή από το 1898 μέχρι σήμερα. Στο ίδιο ακριβώς μέρος μέχρι σήμερα. Τα ίδια ακριβώς συστατικά μέχρι σήμερα. Αυτή η γεύση είναι που έκανε το Dewar’s τόσο ιδιαίτερο ανάμεσα στα σκωτσέζικα whisky και τόσο διάσημο σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι ιδιαιτερότητες είναι που του έδωσαν τόσα βραβεία, τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο. Αυτοί είναι οι λόγοι που άντεξε στα χρόνια, ξεπέρασε πολέμους και είναι τόσο στενά συνδεδεμένο με την Σκωτία και την παράδοσή της.

Αυτοί είναι οι λόγοι που το whisky είναι η Σκωτία. Και έχουμε τη δυνατότητα να γευόμαστε αλλά και να κατανοούμε την παράδοση ενός τόσο σημαντικού whisky όχι μόνο μέσα από το ποτήρι μας αλλά και από όσα μαθαίνουμε για αυτό. Στο www.truescotch.com μπορείς να ξεναγηθείς μέσα στο αποστακτήριο του Aberfeldy, να γνωρίσεις από κοντά έστω και ψηφιακά όσα θαυμαστά συμβαίνουν σε ένα αποστακτήριο και να δώσεις τη δική σου υπόσχεση ότι μία ημέρα θα κάνεις το δικό σου ταξίδι στη Σκωτία.

Για να γνωρίσεις τους ανθρώπους, την παράδοση και το whisky της.