ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης - Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια εργασιών ανακίνησης και αναστύλωσης της ιστορικής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, με την ξεχωριστή σημασία της για την Ορθοδοξία, οι Τούρκοι άνοιξαν τις πύλες του Βαπτηστηρίου και του λεγόμενου, Çile Odası, (Κελί Δοκιμασίας). Εκεί, μόλις εισήρθε το φως του ήλιου, έμειναν έκθαμβοι από την ανακάλυψη μιας μοναδικής περίτεχνης τοιχογραφίας της Παναγιάς με τον Ιησού Χριστό στην στοργική αγκαλιά της.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού, που εποπτεύει των εργασιών της ανακαίνισης της ιεράς ελληνορθόδοξης σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά, μετά από 16 χρόνια των εργασιών ανακαίνισης οι ειδικοί ερευνητές εισήρθαν για πρώτη φορά στο Βαπτηστήριο της μονής και στο Çile Odası. Εκεί έκθαμβοι ανακάλυψαν μια περίτεχνη τοιχογραφία της Παναγίας που είχε μείνει μέχρι σήμερα στο σκοτάδι από τότε που οι Πόντιοι εγκατέλειψαν τον Πόντο, μέσα στο αίμα της φρικτής γενοκτονίας των Ποντίων. Η τοιχογραφία αυτή προκάλεσε το δέος των Τούρκων που εργάζονταν σε αυτή την πτέρυγα της μονής, η οποία επιφυλάσσει συνεχώς και καινούργιες εκπλήξεις για τα σημάδια της παρουσίας της Παναγίας, η οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιστορική και ιερή μονή της παρά του ότι επί πολλές δεκαετίες δεν ακούγονταν οι ύμνοι και οι δοξολογίες προς την μεγάλη της Χάρη.

Η ιστορία της ιεράς σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, σύμβολο της ορθοδοξίας για όλο τον ελληνισμό, πέρασε πολλές φάσεις μετά την τραγική ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Στις 9 Ιουνίου του 2001, ο γνωστός αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Μιλιέτ, Γκιουνγκιόρ Αράς, σε μια επίσκεψη που έκανε τότε στο ιστορικό μοναστήρι και εντυπωσιάστηκε από τον ιερό χώρο, άφησε την πένα του να περιγράψει την γοητεία του μοναστηριού και την περίοδο από την εγκατάλειψη του το 1922 και μετά.

Από το 1923 και μετά την αναχώρηση των μοναχών από την Παναγία Σουμελά, όπως αναφέρει ο Γκιουνγκιόρ Ουράς στην Μιλιέτ, έπεσε νεκρική σιγή στο ιστορικό μοναστήρι. Μονάχα τα πουλιά και κάποιοι Άγγλοι περιηγητές έδιναν σημεία ζωής στο απότομο και μαρτυρικό τοπίο που κάποτε οι χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν για να πανηγυρίσουν την δόξα της Παναγιάς. Το 1931 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που είχε κρυφτεί σε κάποιο μυστικό μέρος, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Από τότε, μέχρι την δεκαετία του πενήντα, το ιστορικό μοναστήρι είχε αφεθεί στην τύχη του. Που και που όμως, όπως λένε και οι μαρτυρίες, κάποια μοναχική φιγούρα συνήθως με την χαρακτηριστική μαντίλα, ανέβαινε το εγκαταλειμμένο πια μονοπάτι προς την Μονή και κάποια φλόγα από κάποιο κερί μέσα στα ερείπια του μοναστηριού, πρόδιδε ότι η ελληνορθόδοξη πίστη δεν είχε χαθεί εντελώς από τον ιστορικό Πόντο.

Το 1953 μετά την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, κάποιοι Αμερικανοί αξιωματικοί έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρων και θέλησαν να επισκεφτούν το μοναστήρι. Τελικά, παρά του ότι η περιοχή ήταν σχεδόν απαγορευμένη τους δόθηκε η άδεια και οι Αμερικανοί έφτασαν στο μοναστήρι μέσα από το γνωστό μονοπάτι που τώρα το σκέπαζαν χόρτα και σκόρπιοι θάμνοι. Το κλειδί όμως της εισόδου στο μοναστήρι το έχει ο σταθμός της τοπικής δασοφυλακής και για να το πάρουν οι Αμερικανοί χρειάστηκε επέμβαση από την Άγκυρα. Οι ξένοι αυτοί επισκέπτες μόλις εισήλθαν στο μοναστήρι έμειναν άφωνοι από την μεγαλόπρεπα των τοιχογραφιών και την ιερότητα που ανέδυε ο χώρος, αρκετές δεκαετίες μετά την πλήρη εγκατάλειψη του. Αφού κάθισαν επί ώρες να κοιτάζουν εκστασιασμένοι τις εικόνες, τα κτίσματα και το μαγευτικό τοπίο της πανέμορφης χαράδρας, συνέταξαν μια αναφορά προς το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού τονίζοντας τον μεγάλο αυτό θησαυρό που βρίσκεται στα τουρκικά χέρια και ότι θα πρέπει να γίνουν τα απαραίτητα έργα για την διάσωση του.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μόνο το 1972 το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά επίσημα για την Παναγία Σουμελά, η οποία ήδη είχε αρχίσει να γίνετε πόλος έλξης πολλών επισκεπτών και προσκυνητών κυρίως από την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1986 για πρώτη φορά καθιερώθηκε εισιτήριο για την είσοδο στην ιστορική μονή. Από τότε κάθε χρόνο το τουριστικό συνάλλαγμα ρέει όλο και περισσότερο στα τουρκικά ταμεία. Η Παναγία Σουμελά άρχισε να τραβάει επισκέπτες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και η φήμη της άρχισε να φτάνει στα πέρατα της γης. Ο Τούρκος αρθογράφος, τελειώνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά-ομολογία του για την Παναγία Σουμελά, αποκάλυψε ότι πολλά ιερά βιβλία αλλά και άλλα ιερά αντικείμενα που βρεθήκαν στο μοναστήρι, φυλάγονται σήμερα στην Άγκυρα.

Σήμερα η Παναγία Σουμελά φανερώνει ξανά την παρουσία της ίδιας της Παναγίας με πολλά σημάδια, όπως αυτή η προσφάτως ανακαλυφθείσα περίτεχνη τοιχογραφία της, που προκάλεσε το δέος στους ίδιους τους Τούρκους.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Σκλαβενίτης: Η αυτοκρατορία των "δεν"

Πριν λίγες ημέρες ο όμιλος Σκλαβενίτη πραγματοποίησε την εξαγορά της χρονιάς, αυτή των Makro στην Ελλάδα. H αντεπίθεση της πιο “διαφορετικής” αλυσίδας μόλις ξεκίνησε

Κωστής Χριστοδούλου

Νοέμβριος 29 2014 08:04

Εάν υπάρχει μία εταιρεία που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για τον τρόπο που λειτουργεί στην Ελλάδα δεν είναι άλλη από την Σκλαβενίτης. Δραστηριοποιείται στον πλέον ανταγωνιστικό κλάδο της οικονομίας, αυτό των σούπερ μάρκετ - εκεί όπου και το 0,01 ευρώ μετράει - και ενώ οι Σειρήνες έχουν αυξηθεί καταφέρνουν όχι μόνο να κρατήσουν τους πελάτες τους αλλά και να τους αυξάνουν. Πως; Μην κάνοντας τίποτα από όλα αυτά που έχουν κάνει κάποιοι από τους ανταγωνιστές τους για να πετύχουν:

Δεν έχουν δει ποτέ τους εργαζόμενους τους ως αναλώσιμους. Δεν έχουν χάσει ποτέ τον οικογενειακό χαρακτήρα τους, ούτε την ελληνικότητα τους. Δεν κάνουν διαφήμιση στην τηλεόραση ούτε προβάλουν τις προσφορές τους στα έντυπα. Δεν μοιράζουν φυλλάδια, ούτε μπήκαν ποτέ στο παιχνίδι των κουπονιών με εφημερίδες. Δεν έχουν εταιρική σελίδα στο ίντερνετ και “φυσικά” δεν ξέρουν τι θα πει facebook και twitter. Δεν ανοίγουν τα καταστήματα τους τις Κυριακές όταν το επιτρέπει ο νόμος. Δεν έχουν βγει από το νομό Αττικής.

To τελευταίο δεν "σπάει" με την εξαγορά της αλυσίδας Cash &Carry Makro στην Ελλάδα .καθώς η τελευταία διαθέτει καταστήματα σε όλη την χώρα ενώ ισχυρή θα είναι σύντομα και η παρουσία της Σκλαβενίτης στην Κρήτη με την αγορά του ποσοστού της Βερόπουλος στην αλυσίδα Χαλκιαδάκης. Η λίστα όμως με τα «δεν» μπορεί να συνεχιστεί ως προς το επίπεδο των μετόχων οι οποίοι δεν τους αρέσει η δημοσιότητα και δεν δίνουν συνεντεύξεις ενώ και μία έρευνα στο διαδίκτυο μπορεί να αποδείξει ότι είναι από τους λιγότερο φωτογραφημένους επιχειρηματίες στην Ελλάδα. Δεν αποτελεί κάποιο είδος «παραξενιάς» απλώς είναι άνθρωποι προσηλωμένοι σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά: την δουλειά τους. Μίας δουλειάς που έχει στηριχθεί στο τρίπτυχο (με την συγκεκριμένη σειρά): ικανοποιημένοι εργαζόμενοι, ικανοποιημένοι πελάτες, ικανοποιημένοι προμηθευτές. Δεν είναι τυχαία ότι στην πρώτη δημόσια δήλωση που έκανε ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Γεράσιμος Σκλαβενίτης, την Τρίτη που πέρασε, με αφορμή την εξαγορά της Makro ανέφερε μεταξύ άλλων: « Κινητήρια δύναμη και στη νέα μας προσπάθεια αποτελούν οι διαρκείς προσπάθειες των εργαζομένων μας για την ικανοποίηση των πελατών μας και οι άριστες σχέσεις μας με τους προμηθευτές μας».

Η σχέση προσωπικού – διοίκησης έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις για τα ελληνικά δεδομένα καθώς όπως αναφέρουν αρκετοί υπάλληλοι είναι τέτοιος ο βαθμός ικανοποίησης που διαβεβαιώνουν ότι θα πάρουν σύνταξη μέσα από το κατάστημα που δουλεύουν. Ενδεικτικό της αμοιβαίας εκτίμησης είναι ότι η διοίκηση σεβόμενη τις ανάγκες των 8.500 εργαζομένων της, θυσίασε τζίρο, κέρδη και πιθανόν πελάτες με το να μην ανοίγει – όπως προαναφέρθηκε τα καταστήματα της Κυριακές την ώρα που η συγκεκριμένη ημέρα έχει γίνει “σημαία” ή σανίδα σωτηρίας από τις περισσότερες ανταγωνιστικές αλυσίδες.

Σε οικονομικό επίπεδο τα μεγέθη της πάντως δεν δείχνουν να επηρεάζονται ούτε από την ύφεση ούτε από την περιορισμένη γεωγραφική της ανάπτυξη. Το 2013 την βρήκε να συνεχίζει να πραγματοποιεί πωλήσεις πάνω από 1 δισ. ευρώ (συγκεκριμένα 1,19 δισ. ευρώ) με την κερδοφορία της να διαμορφώνεται στα 16,5 εκατ. ευρώ αυξημένη κατά 13,4% σε σχέση με το 2012 όταν ο μέσος όρος αύξησης για τον κλάδο ήταν της τάξης του 4,8%. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι παρ' όλη την αύξηση των καταστημάτων της (μετά από επεκτάσεις και εξαγορές έχει φτάσει τα 110) τα καταστήματα της είναι από τα πλέον αποδοτικά καθώς αλυσίδες που έχουν πολύ περισσότερα σημεία πώλησης δεν μπορούν να πιάσουν τέτοιους τζίρους οι κερδοφορίες.

Εκείνο που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι οι Σκλαβενίτηδες πέρα από λιανέμποροι (και χονδρέμποροι πλέον με την Makro) είναι και βιομήχανοι. Πριν από 10 χρόνια επένδυσαν στην βιομηχανία «Γλάρος» που παράγει για λογαριασμό της αλυσίδας, αλλά και για τρίτους, χαρτιά υγείας, κουζίνας και χαρτοπετσέτες και σήμερα, που έχουν κλείσει κραταιές χαρτοβιομηχανίες, αυτή είναι από τις πλέον κερδοφόρες και δυναμικές μιάς και ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει επενδύσεις επέκτασης.

Από την Λευκάδα στην Αθήνα

Οι επιχειρηματικές ρίζες της οικογένειας ξεκινούν από την Λευκάδα, στις αρχές του περασμένου αιώνα όπου ο παππούς των σημερινών μετόχων Γεράσιμος Σκλαβενίτης δραστηριοποιείται στην εισαγωγή ξυλείας και την εξαγωγή κρασιών. Το 1936 η οικογένεια μαζί με τα τέσσερα παιδιά της, Θεοδώρα, Γιάννη, Σπύρο και Νάσο, θα βρεθεί στην Αθήνα μετά από μια απρόβλεπτη επιχειρηματική εξέλιξη. Ένα ατύχημα σε μια μεγάλη παρτίδα εξαγωγών ήταν αιτία να καταστραφούν οικονομικά και η νέα αρχή επιδιώχθηκε στην πρωτεύουσα. Η νέα αρχή δεν ήρθε ποτέ καθώς τους πρόλαβε ο Πόλεμος και η Κατοχή. Οι δύο γονείς θα πεθάνουν από ασιτία το 1942 και ρόλο προστάτη αναλαμβάνει ο μεγαλύτερο γιος, ο 18χρόνος Γιάννης. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών μαζί με τον Σπύρο έδειξαν αμέσως την έφεση τους προς το εμπόριο. Στην Κεντρική Αγορά άρχισαν να διαθέτουν μπαχαρικά, κεχρί και καναβούρι. Καταλυτική για την περαιτέρω εξέλιξη τους ήταν η συνεργασία με τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο, έναν Μικρασιάτη πρόσφυγα, στις αρχές της δεκαετίας του ΄50. Μαζί το 1954 θα δημιουργήσουν στα Πετράλωνα την «Σκλαβενίτης & ΣΙΑ» όπου είχε αντικείμενο το χονδρεμπόριο τροφίμων.

Η πρώτη εταιρεία Delivery

Η μεταπολεμική Αθήνα αποκτά τα πρώτα εξαψήφια τηλέφωνα και η παρέα σκέφτεται να το εκμεταλλευτεί την νέα τεχνολογία που εισέρχονταν στην καθημερινότητα της πόλης. Δημιουργούν ΤΗΛ.ΕΞΥΠ. (ΤΗΛεφωνική ΕΞΥΠηρέτηση) και εκτελούν παραγγελίες τροφίμων κατ'οίκον. Η πρώτη εταιρεία delivery στην Ελλάδα είναι γεγονός και αν ακόμη και σήμερα η αλυσίδα Σκλαβενίτης κατέχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτό τον τομέα το χρωστάει στην πολύ μεγάλη παράδοση της. Σύντομα η φήμη τους για την εξυπηρέτηση και τις χαμηλές τιμές εξαπλώνεται σε όλο το λεκανοπέδιο και οι τζίροι τους ανεβαίνουν από χρονιά σε χρονιά.

Το πρώτο σούπερ μάρκετ

Στα τέλη της δεκαετίας του '60, την εποχή που κυριαρχούσαν τα μπακάλικα, αντιλαμβάνονται την ανάγκη για φθηνές αγορές στις λαϊκές γειτονίες των δυτικών προαστίων. Έτσι πριν από ακριβώς 45 χρόνια, στις 6 Φεβρουαρίου 1969 στο ισόγειο της ΤΗΛΕΞΥΠ, στο 80 της Λεωφόρου Κηφισού ανοίγει το πρώτο σούπερ μάρκετ. Η επέκταση θα έρθει από τις άλλες λαϊκές γειτονίες του Πειραιά, στα Καμίνια και στο Μοσχάτο και στην συνέχεια σε όλη την Αττική.

Η νέα γενιά

Κομβικό σημείο στην εξέλιξη της αλυσίδας υπήρξε ο θάνατος των τριών δημιουργών της, με τελευταίο αυτό του Σπύρου (πατέρα των σημερινών μετόχων) τον Μάρτιο του 2006. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε προηγηθεί πρόταση εξαγοράς από πολυεθνικό όμιλο ύψους 400 εκατ. ευρώ την οποία καλόβλεπε μερίδα των τότε μετόχων. Τα παιδιά του Σπύρου, (Μαρία, Γεράσιμος, Στέλιος, και Βίκυ) τηρώντας την υπόσχεση που είχαν δώσει στον πατέρα τους, ότι η αλυσίδα θα παραμείνει ελληνική, συνεργάζονται με τις οικογένειες Νίκου Μαμιδάκη και Ανδρέα Ποταμιάνου ώστε να αγοράσουν τις μετοχές των ξαδέλφων τους και αργότερα και των κληρονόμων του Παπαδόπουλου.

Εδώ και οκτώ χρόνια η νέα διοίκηση έχει καταφέρει να αποδείξει ότι είναι άξιοι συνεχιστές της οικογενειακής παράδοσης μίας και στις μέρες τους διπλασιάστηκε ο αριθμός των καταστημάτων με τα περισσότερα από αυτά να προστίθενται την περίοδο της ύφεσης.

Τελικά υπήρξε χρυσόμαλλο δέρας!

Ο θρύλος του μύθου του Ιάσονα και των Αργοναυτών. Η αποστολή των αρχαίων με σκοπό να μάθουν τα μυστικά της εξόρυξης χρυσού 

Άραγε οι αρχαίες μέθοδοι εξόρυξης χρυσού μπορούσαν να φτιάξουν ένα αληθινό χρυσόμαλλο δέρας και να εμπνεύσουν τον θρύλο του Ιάσονα και της Αργοναυτικής εκστρατείας;

Το θρυλικό χρυσόμαλλο δέρας συνδέεται με τον αρχαίο μυθικό ήρωα, τον Ιάσονα και τους ναύτες του, γνωστούς ως Αργοναύτες.

Γεωλόγοι μετά από έρευνα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το χρυσόμαλλο δέρας ίσως να μην ήταν αποκύημα φαντασίας και ίσως να αποτελούσε μια πραγματικότητα για τους λαούς της Μαύρης θάλασσας, πιο γνωστή ως Εύξεινος Πόντος. Στοιχεία δείχνουν ότι η αναζήτηση για το χρυσόμαλλο δέρας ενδέχεται να βασίστηκε σε κάποιο αληθινό ταξίδι προς την Κολχίδα, ένα αρχαίο βασίλειο, που βρίσκεται στη σημερινή Γεωργία. 

Μια πρόσφατη μελέτη για τις μυθικές, χρυσές ακτές της Κολχίδας που δημοσιεύτηκε στο Quaternary International, υποστηρίζει πως ο μύθος βασίζεται πάνω σε ένα αληθινό ταξίδι που πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου 3.500 χρόνια.

Στον μύθο του Ιάσονα, μία ιστορία που χρονολογείται από το 1.100 ως το 800 π. Χ, το χρυσόμαλλο δέρας ήταν η προβιά από το ιερό κριάρι που έστειλε η Νεφέλη για να σώσει τον γιο της τον Φρίξο από την θυσία που ήθελε να κάνει ο πατέρας του. Πράγματι το κριάρι άρπαξε και έσωσε τον Φρίξο και την Έλλη και τους πήγε στην Κολχίδα.

Εκεί ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον Δία και χάρισε το δέρμα, την προβιά του δηλαδή, στον βασιλιά της Κολχίδας που τον φιλοξενούσε.

Αργότερα, ο βασιλιάς Πελίας της Λοκρίδας στη Θεσσαλία, επειδή φοβόταν ότι θα έχανε τον θρόνο του από τον Ιάσονα σύμφωνα με κάποιο χρησμό, υποσχέθηκε στον Ιάσονα ότι θα του παραχωρούσε τον θρόνο, αν εκείνος του έφερνε πίσω το χρυσόμαλλο δέρας.

Ο Ιάσων οργάνωσε μια εκστρατεία από την Ιωλκό με προορισμό την Κολχίδα και συγκέντρωσε πλήθος ηρώων, τους λεγόμενους Αργοναύτες με σκοπό να βρει και να φέρει πίσω το χρυσόμαλλο δέρας.

Οι Αργοναύτες επιβιβάζονται στο πλοίο που είχε κατασκευάσει ο Άργος γι ´αυτό και το πλοίο ονομάστηκε Αργώ και αρχίζουν το ταξίδι της αναζήτησης. Φτάνουν στην Κολχίδα, τη σημερινή Γεωργία και μετά από πολλές περιπέτειες φέρνουν την αποστολή εις πέρας με την βοήθεια της Μήδειας, ξακουστής μάγισσας και κόρης του βασιλιά της Κολχίδας. Έτσι, ο Ιάσονας επέστρεψε νικηφόρος στην Ιωλκό με την Μήδεια ως σύζυγό του και με το χρυσόμαλλο δέρας.

Υπάρχουν πολλοί συμβολισμοί και πιθανές ερμηνείες για τον μύθο αυτό. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι συμβολίζει τη βασιλική δύναμη, τη συγχώρεση των θεών ή τον πλούτο της Κολχίδας.

Ο χρυσός πίσω από το μύθο

Σύμφωνα με το sciencenews, ο γεωλόγος Άβταντιλ Οκροστσβάριντζε του πανεπιστημίου Τμπίλσι στη Γεωργία και οι συνάδελφοί του, συνδέουν τον προορισμό του Ιάσονα με την ιστορία εξόρυξης χρυσού στην περιοχή.

Στην περιοχή Σβανέτι είναι γνωστό πως υπάρχουν κοιτάσματα χρυσού στις πετρώδεις περιοχές αλλά και στα ρυάκια.

Οι ντόπιοι συνηθίζουν να βυθίζουν τις προβιές μέσα στα ρυάκια για να παγιδεύουν τα ψήγματα χρυσού, φτιάχνοντας έτσι » χρυσές προβιές».

Αυτή η τεχνική, που εφαρμόζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, οδηγεί τους γεωλόγους και τους ιστορικούς στο συμπέρασμα ότι η περιοχή είναι η ίδια περιοχή με την αρχαία Κολχίδα που αναφέρεται στον μύθο με το χρυσόμαλλο δέρας.

Οι μελετητές ερευνούν το ενδεχόμενο ο μύθος του Ιάσονα και των Αργοναυτών να βασίζεται σε μια αληθινή αποστολή των αρχαίων με σκοπό να μάθουν τα μυστικά της εξόρυξης χρυσού ή για να βρουν προβιές γεμάτες με ψήγματα χρυσού.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ιστορία του Ιάσονα και των Αργοναυτών είναι προϊόν μυθοπλασίας των αρχαίων.

Η λέξη μύθος σήμαινε ιστορία ή αφήγηση, αλλά η ετυμολογία της παραπέμπει στη λέξη αλήθεια.

Επίσης, σχετίζεται με το ρήμα «μυώ» που σημαίνει διδάσκω κυρίως για μυστήρια.

Σύμφωνα με την MailOnline, τα αρχαία χειροτεχνήματα που βρέθηκαν στα χωριά γύρω από το Σβανέτι ίσως είναι ένδειξη ότι οι χωρικοί εφάρμοζαν κάποιες μεθόδους εξόρυξης του χρυσού και είχαν αναπτύξει την χρυσοχοΐα. Ένα χρυσό γλυπτό λιοντάρι που χρονολογείται το 2.000 π. Χ αποτελεί δείγμα της τεχνοτροπίας των χωρικών.

Ο καθηγητής Οκροστσβάριντζε λέει ότι η χρυσοχοΐα ήταν πολύ αναπτυγμένη στα αρχαία βασίλεια της Γεωργίας.

Οι έρευνες έδειξαν ότι η περιεκτικότητα των ποταμών σε χρυσό ήταν πολύ μεγάλη στην περιοχή, γεγονός που εξηγεί πως δημιουργήθηκαν οι θρύλοι.

Ο καθηγητής Οκτροστσβάριντζε υποστηρίζει ότι τα κοιτάσματα χρυσού στην περιοχή είναι τόσα ώστε το Σβανέτι να θεωρείται πλούσιο στο ευγενές αυτό μέταλλο. «Αφού συγκρίναμε τα στοιχεία, τα γεωλογικά δεδομένα, τους μύθους και τις ιστορικές πηγές, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο Ρωμαίος ιστορικός Αππιανός ο Αλεξανδρεύς (90-170 π. Χ) είχε δίκιο όταν έλεγε ότι είχε ιστορική βάση ο μύθος των Αργοναυτών που ξεκίνησαν εκστρατεία για να βρουν το χρυσόμαλλο δέρας στην Αρχαία Κολχίδα και ότι βασικός σκοπός τους ήταν να μάθουν την τεχνική συλλογής ψηγμάτων χρυσού από τις κοίτες των ποταμών.

Η κακοτυχία του Ιάσονα

Όσο για τον Ιάσονα, παρά τη φήμη που είχε το χρυσόμαλλο δέρας ότι έφερνε καλή τύχη, στον ίδιο έφερε μάλλον ατυχία. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ιάσων πρόδωσε την γυναίκα του, την Μήδεια, όταν ερωτεύτηκε τη Γλαυκή, κόρη του βασιλιά Κρέοντα της Κορίνθου την οποία και έκανε γυναίκα του. Τότε η Μήδεια, πληγωμένη και εξοργισμένη, σκότωσε την αντίζηλό της, αλλά και τα παιδιά που είχε με τον Ιάσονα, τον Μέρμερο και τον Φέρητα.

Ο Ιάσων έπεσε στη δυσμένεια της θεάς Ήρας και ζούσε μόνος και δυστυχισμένος. Κάθε μέρα επισκεπτόταν την Αργώ, το πλοίο του, αναπολώντας τη νικηφόρα εκστρατεία του για να απαλύνει τον πόνο του, όταν ένα σάπιο δοκάρι του πλοίου έπεσε και τον σκότωσε, τερματίζοντας έτσι την ζωή ενός από τους πιο αγαπητούς ήρωες της ελληνικής μυθολογίας.

Το χρυσόμαλλο δέρας έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο της εξουσίας και του πλούτου μέχρι και σήμερα.

Πηγές:  science direct , science, sciencenews

& Jason & the Argonauts

Ανακαλύφθηκε τάφος βασίλισσας των Φαραώ 4.500 ετών

Σημαντική ανακάλυψη Τσέχων αρχαιολόγων. Φως στη 5η δυναστεία των Φαραώ

Ομάδα Τσέχων αρχαιολόγων ανακάλυψε νέο τάφο, 4.500 ετών, που φαίνεται να ανήκε σε βασίλισσα της 5η δυναστείας των Φαραώ.

Ο τάφος βρέθηκε στη νεκρόπολη Abu Sir, νοτιοδυτικά του Καΐρου και λέγεται πως  ανήκει στη σύζυγο του Φαραώ Νεφερέφρε.

Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Mamdouh al-Damaty πρόκειται για την Khentakawess, το όνομα της οποίας έγινε γνωστό λόγω της ανακάλυψης του τάφου της.

Πρόκειται για την  Khentakawess III, αφού οι δύο προηγούμενες βασίλισσες με αυτό το όνομα έχουν ταυτοποιηθεί παλιότερα. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους το όνομά της ήταν χαραγμένο στους εσωτερικούς τοίχους του τάφου.

Η εν λόγω ανακάλυψη αναμένεται να ρίξει φως σε άγνωστες πτυχές της 5ης δυναστείας των Φαραώ.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Miroslav Barta είπε πως μεταξύ άλλων βρέθηκαν 30 σκεύη εκ των οποίων 24 από ασβεστόλιθο και 4 από χαλκό.

πηγή: aljazeera.com

Καιρός Σιβηρίας στην Ελλάδα. Κυκλοφοριακά προβλήματα σε δρόμους της Αττικής

Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού. Χιονοπτώσεις και θερμοκρασίες από -25 έως -10 στα βόρεια. Έντονα φαινόμενα στην Α. Στερεά, την Αττική, την Εύβοια, τις Σποράδες, τις Κυκλάδες και την Κρήτη. Τσουχτερό κρύο και προβλήματα στο οδικό δίκτυο. Πώς θα εξελιχθεί η κακοκαιρία

Στην "κατάψυξη" μπαίνει η Ελλάδα από σήμερα και για τις επόμενες ημέρες, καθώς ένα νέο κύμα κακοκαιρίας είναι σε εξέλιξη.

Βρέχει ήδη στα πεδινά και χιονίζει στα ορεινά, στην κεντρική και ανατολική Στερεά, την Εύβοια, την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες και την Κρήτη.

Προβλήματα στην κυκλοφορία των οχημάτων έχουν δημιουργηθεί σε διάφορες περιοχές της Αττικής. Σε κάποια σημεία, η κυκλοφορία έχει διακοπεί, ενώ σε κάποια άλλα διεξάγεται μόνο με αντιολισθητικές αλυσίδες.

Συγκεκριμένα, η κυκλοφορία έχει διακοπεί στην περιφερειακή οδό Πεντέλης- Ν. Μάκρης, από το ύψος του στρατιωτικού νοσοκομείου Πεντέλης ως τη διασταύρωση Αγ. Πέτρου, στη λεωφόρο Πάρνηθος από το τελεφερίκ ως το καζίνο, στην επαρχιακή οδό Ελευσίνας Δερβενοχωρίων, από το ύψος του οικισμού Τιτάν- Μάνδρας έως τα Σκούρτα Θήβας και στη λεωφόρο Χασιάς- Δερβενοχωρίων από το ύψος της Μονής Κλειστών.

Μόνο με αντιολισθητικές αλυσίδες διεξάγεται η κυκλοφορία στην Παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών- Θηβών, στο ρεύμα προς Θήβα από το 3ο χλμ στην περιοχή της Μάνδρας, ενώ έχει επιβληθεί και απαγόρευση της κυκλοφορίας φορτηγών άνω των 3,5 τόνων, στην περιοχή των Βιλίων και και στην περιφερειακή οδό Βαρυμπόμπης- Κατσιμιδίου, από το ύψος της ταβέρνας Θέα, καθώς επίσης και στη λεωφόρο Διονύσου, στην περιοχή του Διονύσου, στο ρεύμα προς Μαραθώνα.

Από αύριο, τα φαινόμενα θα είναι έντονα στην ανατολική Στερεά, την Αττική, την Εύβοια, τις Σποράδες, τις Κυκλάδες και την Κρήτη, ενώ αναμένεται να χιονίσει και σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έκτακτο δελτίο πρόγνωσης του καιρού,

Χιονοπτώσεις ιδιαιτέρα έντονες θα εκδηλωθούν από σήμερα Δευτέρα (05-01-2015) τις νυχτερινές ώρες στην ανατολική Στερεά (κυρίως στους νομούς Αττικής και Βοιωτίας), τις Σποράδες, την Εύβοια, τιςΚυκλάδες και την Κρήτη και θα συνεχιστούν κατά περιόδους αύριο Τρίτη (06-01-2015), ενώ από το απόγευμα της Τετάρτης (07-01-2015) σταδιακά θα ασθενήσουν.

Στην Αττική σήμερα Δευτέρα (05-01-2015), θα συνεχιστούν οι χιονοπτώσεις στα ορεινά - ημιορεινά (υψόμετρο 200-300 μέτρα), αύριο Τρίτη (06-01-2015) θα είναι κατά διαστήματα ιδιαιτέρα έντονες κυρίως στη βόρεια και ανατολική Αττική. Τοπικές χιονοπτώσεις θα σημειωθούν στα βόρεια προάστια και πιθανόν πρόσκαιρα μέσα στην Αθήνα, ενώ από το απόγευμα της Τετάρτης (07-01-2015) σταδιακά θα ασθενήσουν.

Οι θερμοκρασίες θα είναι ιδιαίτερα χαμηλές το επόμενο τριήμερο κυρίως στην κεντρική και βόρεια χώρα. Παγετός θα σημειωθεί ιδιαιτέρα ισχυρός και κατά τόπους ολικός (ενδεικτικές ελάχιστες τιμές από μείον 25 (-25) ως μείον 10 (-10) βαθμούς κελσίου).

Το ιστορικό βάθος μιας ιστορίας που δεν διδάσκεται στα σχολεία…

Το ιστορικό βάθος μιας ιστορίας που δεν διδάσκεται στα σχολεία…

Ένας από τους τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης και των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, είναι η τεχνολογία, που σήμερα έχει φτάσει, κατά κοινή ομολογία, σε αρκετά υψηλό επίπεδο εξέλιξης. Τί ίσχυε όμως παλαιότερα; Τι συνέβαινε στον εν λόγω κλάδο κατά τα πανάρχαια χρόνια.


Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι γραμμική. Ξεκίνησε δηλαδή από την “ανυπαρξία” και αναπτύσσεται σταδιακά μέχρι την σύγχρονη εποχή. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως χιλιάδες χρόνια πριν η τεχνολογία είχε φτάσει σε μεγάλο απόγειο, έπειτα συνέβη κάτι συνταρακτικό που προκάλεσε μία ολική καταστροφή και ένα συνακόλουθο νέο ξεκίνημα στον συγκεκριμένο τομέα.

Όσον αφορά την δεύτερη άποψη, υπάρχουν ενδείξεις, ικανές να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι πιθανόν οι Έλληνες διέθεταν μεγάλο μέρος της εξελιγμένης εκείνης τεχνολογίας, αν λάβουμε επιπλέον υπ’ όψιν μας την ιστορία μας, που φτάνει σε βάθος χιλιετιών, τα ταξίδια σε όλον τον πλανήτη από τα πανάρχαια κιόλας χρόνια, τα καλλιτεχνικά και πομπώδη οικοδομήματα, κλπ.

Αλλά ας αφήσουμε τα στοιχεία να “μιλήσουν” από μόνα τους, ώστε να εξάγει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Στοιχείο 1ο: Περί το 9.500 π.Χ., σύμφωνα με επιστήμονες ωκεανολογίας, παλαιοντολογίας, γεωλογίας, κ.α., ξέσπασε Ελληνο-Ατλαντικός Πόλεμος, τον οποίο ο Πλάτων στα έργα του Πλάτωνα “Τίμαιος” και “Κριτίας”, τον χαρακτηρίζει “σφοδρό”. Οι Έλληνες βγήκαν νικητές και η Ατλαντίδα βυθίστηκε ξαφνικά. Ερευνητές λένε πως η βύθισή της προήλθε από ισχυρή έκρηξη, που αν δεχτούμε την άποψη περί υψηλής τεχνολογίας, πιθανόν προήλθε από εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Έπειτα από τον σφοδρό εκείνο πόλεμο τα πάντα γύρισαν λογικά στην λίθινη εποχή και ο πολιτισμός ξαναγεννήθηκε αργότερα στην παραδοσιακή κοιτίδα του!

Ο Πλάτων αναφερόμενος στον μεγάλο νομοθέτη της Αθήνας, Σόλωνα, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο και οι ιερείς εκεί του αποκάλυψαν τα χειρόγραφά τους, όπου ήταν καταγεγραμμένες πληροφορίες που πιστοποιούσαν την ύπαρξη του νησιού και την προηγμένη τεχνολογία των Ελλήνων.

Συγκεκριμένα ο Πλάτων δια στόματος Κριτία αναφέρει στο έργο «Τίμαιος»:

«Ένας εκ των ιερέων ανέφερε στον Σόλωνα: Εσείς οι Έλληνες είστε αιώνια παιδιά· Έλλην γέρος δεν υπάρχει. Όταν το άκουσε πυραμιδεςαυτό ο Σόλων, ρώτησε: Πώς; Τι εννοείς μ’ αυτό; Ο ιερέας απάντησε: Όλοι είστε νέοι στην ψυχή, γιατί δεν έχετε μέσα σ’ αυτήν καμία παλιά αντίληψη, που να προέρχεται από αρχαία παράδοση ούτε καμία γνώση που να γέρασε με τον καιρό. Και η αιτία είναι η εξής· πολλές και με διάφορους τρόπους καταστροφές στους ανθρώπους έχουν συμβεί και θα συμβούν, οι μεγαλύτερες εξαιτίας της φωτιάς και του νερού, οι μικρότερες δε από μύρια άλλα αίτια (…)Τα επιτεύγματα της πόλης σας ήταν πολλά και μεγάλα·(σ.σ. αναφέρεται στους Αθηναίους) είναι γραμμένα εδώ κι εμείς συνεχίζουμε να τα θαυμάζουμε. Υπάρχει όμως ένα που τα ξεπερνά όλα σε μεγαλείο και αρετή.
Τα αρχεία μας αναφέρουν ότι η πόλη σας αναχαίτισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη που είχε επιτεθεί με αλαζονεία εναντίον όλης της Ευρώπης και της Ασίας ξεκινώντας απ’ έξω, από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδεύουν εκείνη την εποχή στον ωκεανό, γιατί αμέσως μετά το στόμιό του ―που, όπως μαθαίνω, εσείς το ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες― υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί. Οι ταξιδιώτες της εποχής περνούσαν από αυτό στα άλλα νησιά και από εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο που περιβάλλει αυτήν την πραγματικά αχανή θάλασσα. Όλα τα μέρη που βρίσκονται μέσα από το στόμιο που λέγαμε φαίνονται σαν λιμάνι με στενή είσοδο· το πέλαγος όμως που εκτείνεται έξω από το στόμιο είναι πραγματικό πέλαγος· και η στεριά που το περικλείει θα έλεγε κανείς ότι αξίζει να ονομαστεί “ήπειρος”, στην κυριολεξία του όρου. Σ’ αυτό το νησί, την Ατλαντίδα, δημιουργήθηκε κάτω από βασιλική εξουσία μια μεγάλη και θαυμαστή δύναμη που κυριάρχησε σε όλο το νησί καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της απέναντι ηπείρου. Επιπλέον, προς την πλευρά μας, επικράτησε στη Λιβύη ως την Αίγυπτο και στην Ευρώπη ως την Τυρρηνία. Αυτή λοιπόν η μεγάλη δύναμη συγκέντρωσε κάποτε όλα της τα στρατεύματα και επιχείρησε, με μία μόνο επίθεση, να υποδουλώσει την πόλη σας και τη δική μας και όλες όσες βρίσκονται μέσα από τις Στήλες. Τότε ακριβώς, Σόλων, αποκαλύφθηκε σε όλη την ανθρωπότητα η αρετή και η δύναμη της πόλης σας, γιατί στάθηκε πρώτη στο φρόνημα και στην τεχνική του πολέμου. Επικεφαλής των Ελλήνων, και στη συνέχεια αναγκασμένη να πολεμήσει μόνη όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, έφθασε στον έσχατο κίνδυνο αλλά τελικά απέκρουσε τους εισβολείς και θριάμβευσε. Δεν άφησε έτσι να γνωρίσουν τη σκλαβιά αυτοί που δεν είχαν υποδουλωθεί ποτέ και απελευθέρωσε με μεγαλοψυχία όλους εμάς τους άλλους που κατοικούσαμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες. Πολύ αργότερα όμως ήρθαν τρομεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και, μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα φρίκης, όλο το γένος των πολεμιστών σας χάθηκε μέσα στη γη, και το νησί της Ατλαντίδας βυθίστηκε στη θάλασσα και αφανίστηκε. Ο ωκεανός σ’ εκείνα τα μέρη έγινε απροσπέλαστος και ανεξερεύνητος από την πολύ βαθιά λάσπη που άφησε πίσω της η Ατλαντίδα καθώς καταποντιζόταν».

Συνοψίζοντας, ο Πλάτων μιλά ξεκάθαρα για σφοδρό πόλεμο μεταξύ Ατλάντων και Ελλήνων, το τέλος του οποίου συμπίπτει χρονικά με το τέλος της Ατλαντίδας.
Πρόσφατα οι επιστήμονες Paul Weinzweig και Pauline Zalitzki ισχυρίζονται εντόπισαν το εν λόγω νησί. Ανακάλυψαν τα βυθισμένα ερείπια μιας αρχαίας πόλης στις ακτές της Κούβας.
Το σημείο που ανακαλύφθηκε περιλαμβάνει αρκετές σφίγγες και τουλάχιστον τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες (μεγαλύτερες από την αντίστοιχη του Χέοπος της Αιγύπτου, που θεωρείται η μεγαλύτερη του κόσμου!) μαζί με άλλες κατασκευές.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι πάνω στις κατασκευές υπάρχουν αρχαία σύμβολα και πικτογράμματα, μεταξύ των οποίων και ο χρυσός αριθμός “Φ” του Πυθαγόρα !

Επομένως βρισκόμαστε πιθανόν μπροστά σε μία πολύ εξελιγμένη τεχνολογία, την οποία δεν μπορεί παρά να διέθεταν και οι Έλληνες, αφού εν τέλει βύθισαν ολόκληρη ήπειρο!


Στοιχείο 2ο: Τα λεγόμενα “Vimana” (=αστέρια), που αποτελούσαν ιπτάμενες μηχανές! Ένα από τα μεγάλα ινδικά έπη, το “Ραμαγιάνα”, περιγράφει λεπτομερώς την ιστορία ενός ταξιδιού στο φεγγάρι μέσω ενός Βιμανα. Επρόκειτο για ιπτάμενα αντικείμενα που έβλεπαν οι Ινδοί στον ουρανό. Στα σανσκτρικικά οι Ινδοί μας αποκαλούν “Σαβαρτζνάνας Γιαβάνας”, που σημαίνει “Πάνσοφοι Έλληνες”.
Να σημειωθεί ακόμη πως στην Ινδία υπάρχουν δύο αρχαιότατες ελληνικές πόλεις με μεγάλη έκταση· η Μοχέντζο-ντάρο και η Χαράππα, καθώς και ότι στην ίδια περιοχλη λεχει ανακαλυφθεί επιγραφή στα ελληνικά, που χρονολογείται το 9.000π.Χ, σύμφωνα με στοιχεία του BBC.

Στοιχείο 3ο: Στην πόλη Nazca κοντά στο Περού, αλλά και σε άλλες περιοχές, έχουν ανακαλυφθεί αρχαία κοσμοδρόμια και βάσεις, τα οποία χρονολογούνται πριν το 3.000 π.Χ. Μελετητές υποστηρίζήτουν οτι κοσμοδρόμιο υπήρχε και σε περιοχή κοντά στην Θεσσαλονίκη, η οποία όμως βυθίστηκε κατά τον Ελληνο-Ατλαντικό Πόλεμο. Γνωστό είναι άλλωστε πως η κυρίως Ελλάδα στα πολύ αρχαία χρόνια αποτελούνταν μόνο από στεριά, την περίφημη Αιγιίδα και μετά την βύθισή της, προέκυψαν τα πολυάριθμα νησιά του Αιγαίου, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Στοιχείο 4ο: Ο Αμερικανός καθηγητής Charles Hapgood αναλαμβάνει να μελετήσει πανάρχαιους χάρτες, μεταξύ των οποίων και αυτός του Τούρκου Ναυάρχου Piri Reis, ο οποίος είχε ισχυριστεί πως βασίστηκε σε αρχαιότερους χάρτες. Ο χάρτης απεικονίζει την Αρκτική και κάποιες περιοχές της Αμερικής. Το παράδοξο όμως είναι, πως όχι μόνο απεικονίζει την Ανταρκτική που προηγείται χρονικώς της ανακάλυψης της ηπείρου το 1820, αλλά επιπλέον, ότι το φαίνεται το έδαφος της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο!
Η ακρίβεια του εν λόγω χάρτη προϋποθέτει γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της αζιμουθιακής προβολής των ίσων αποστάσεων, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες.

Υπάρχει επομένως το σενάριο να υπήρχε τεχνολογία τέτοια, ώστε να ήταν δυνατή η σφαιρική μελέτη της γης από το διάστημα.

Αλλά και ο χάρτης Oronteus Finaeus που απεικονίζει την γη στρογγυλή σε μια εποχή που επικρατούσε η άποψη ότι είναι επίπεδη.

Στοιχείο 5ο: Βάσει ερευνών και αρχαιολογικών ευρημάτων πολλοί μελετητές πιστεύουν πως οι Έλληνες διέθεταν αυτήντ ην υψηλή τεχνολογία, εξ’ ου και τα υπερατλαντικά ταξίδια και τα μεγαλοπρεπή οικοδομήματα, μερικά εκ των οποίων χρειάζονται οπωςσδήποτε υψηλή τεχνολογική υποστήριξη.
Επομένως υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να κατείχαν οι Έλληνες υψηλή τεχνολογία και να την μετέδωσαν μέσω των κατασκευών και των ταξιδιών τους σε όλον τον κόσμο.
Εμείς σας παραθέσαμε κάποια από τα στοιχεία, που έχουν έρθει στο φως. Το μόνο που έχετε εσείς να κάνετε είναι να έχετε το μυαλό μας ανοιχτό και να ερευνάτε όσο μπορείτε, εξάγοντας τα δικά σας προσωπικά συμπεράσματα. Γιατί μόνο έτσι προσεγγίζει κανείς την αλήθεια.

pygmi.gr

Από πού προήρθε το ‘τσούγκρισμα’ των ποτηριών, και η ευχή «εις υγείαν»

Από πού προήρθε το ‘τσούγκρισμα’ των ποτηριών, και η ευχή «εις υγείαν»

Μέρες γιορτινές αυτές που διανύουμε, με κοινωνικέςσυναθροίσεις, και με το φαγητό και το ποτό, να έχουν την τιμητική τους. Κατά την διάρκεια των γευμάτων συνηθίζουμε νατσουγκρίζουμε τα ποτήρια και να ευχόμαστε εις υγείαν. Έχετε σκεφθεί ποτέ πως προέκυψε αυτή η συνήθεια;
Οι άνθρωποι πίνουν «εις υγείαν» από τότε που ανακάλυψαν την μπύρα και το κρασί. Το συνήθιζαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Πέρσες οι Έλληνες και… όλοι οι άλλοι.

Γενικότερα η  κατανάλωση κρασιού από την αρχαιότητα ήταν  συνδεδεμένη με ποικίλα τελετουργικά έθιμα. Τα έθιμα αυτά, ήταν και  είναι εκφράσεις του συλλογικού ασυνειδήτου των ανθρώπων. Με τη χειρονομία της πρόποσης,  εκτός της σύσφιξης των κοινωνικών σχέσεων,  δίδεται η ευκαιρία να πει κανείς μια ευχή που αφορά ένα άτομο ή το κοινό καλό.
Στην Αρχαία Ελλάδα το κρασί το έπιναν με κύλικες, τα οποία  ήταν κύπελλα από πηλό, και οι  προπόσεις και οι ανακοινώσεις ευχών αποτελούσαν επιδιωκόμενες τελετουργικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια των συμποσίων.

Συνήθως η πόση του κρασιού γινόταν από  έναν  κύλικα που περιφερόταν από άτομο σε άτομο της ομήγυρης. Αυτός ο τρόπος πόσης δημιουργεί πολύ πιο έντονα και ανάγλυφα την αίσθηση της συντροφικότητας, σε σχέση με το  να πίνει ο καθένας από το δικό του κύπελλο, κάτι που συναντάται  σχεδόν παντού στην αρχαιότητα, όταν και  κατά την διάρκεια των  τελετουργιών  οι  συμμετέχοντες έπιναν από το ίδιο δοχείο, το οποίο αποκαλούνταν «δοχείο της αγάπης».
Στην αρχαία Μεσοποταμία λ.χ, όταν ανακαλύφθηκε η μπίρα (αρχαιότερη του κρασιού) και εκεί έπιναν επίσης από ένα μεγάλο κοινό δοχείο, με καλάμια που τα χρησιμοποιούσαν ως τα σημερινά καλαμάκια.
Το τσούγκρισμα τώρα, των ποτηριών έγινε κοινωνικό έθιμο από τότε που επινοήθηκε και εξαπλώθηκε το γυαλί, ιδίως μετά τα πρώτα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας. Πιστεύεται όμως πως το εν λόγω εθιμοτυπικό, με την σφοδρή σύγκρουση των ποτηριών έχει τις ρίζες του στον μεσαίωνα, και πιο συγκεκριμένα ήταν ‘έμπνευση’ της  αριστοκρατίας της εποχής, βασιλέων  και λοιπών.

Τότε οι κούπες σερβίρονταν ξέχειλες από  κρασί, και μάλιστα  δεν τσούγκριζαν απλά τα ποτήρια ώστε να ακουστεί μόνο ο ήχος του γυαλιού, αλλά γινόταν με δύναμη και τα ποτά αναπηδούσαν μέσα και έξω από την κούπα.
Σκοπός στην ουσία  του τσουγκρίσματος  ήταν ουσιαστικά να πέσει λίγο ποτό από το ένα ποτήρι στο άλλο, να γίνει μία «ανταλλαγή» οίνου δηλαδή.  Με αυτόν τον τρόπο,  και οι δύο συν-πότες έπιναν και μία μικρή ποσότητα από το κρασί του φίλου τους.
Αλλά γιατί γινόταν αυτό;   Για…  λόγους ασφαλείας. Λόγω  της υψηλής κοινωνικής τους θέσης τους πολλοί πίστευαν πως κάποιοι ίσως έριχναν δηλητήριο στο κρασί   τους. Με  το τσούγκρισμα και την ανταλλαγή  του οίνου, ήταν σίγουροι  πως  ο οικοδεσπότης δεν θα προσπαθούσε να τους δηλητηριάσει, εφόσον όλοι  θα έπιναν  από το ίδιο κρασί!
Και έτσι έφτασε ως τις μέρες μας, ως παράδοση και ακόμα τσουγκρίζουμε  τα ποτήρια μας πριν πιούμε, κάνοντας ευχές …!

Και εις άλλα εις υγείαν,  και καλή χρόνια να έχουμε!

http://ift.tt/14hMC0W

olympia

Μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί μια λέξη, να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής σε αυτήν και να τη στείλει στο στόμα ως λόγο. Για πρώτη φορά, οι...

Μετρήθηκε ο χρόνος μετατροπής της σκέψης σε λόγια.!!!

Μέσα  σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο ο ανθρώπινος εγκέφαλος 

μπορεί να  σκεφτεί μια λέξη, να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής 

σε αυτήν και  να τη στείλει στο στόμα ως λόγο.

Για πρώτη φορά, οι.. νευροεπιστήμονες  παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο 

την επεξεργασία της γλώσσας στον  εγκέφαλο, κατέγραψαν αναλυτικά αυτή την 

αστραπιαία διαδοχή καταστάσεων  και την "έσπασαν" σε διακριτά βήματα.

Η ανακάλυψη έγινε μέσω ηλεκτροδίων που...  είχαν εμφυτευτεί σε εγκεφάλους 

εθελοντών επιληπτικών. Το "δίκτυο της  γλώσσας" στον εγκέφαλο μελέτησε 

ομάδα επιστημόνων υπό τους Νεντ Σαχίν  και Στίβεν Πίνκερ του Τμήματος 

Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των  ΗΠΑ και η σχετική δημοσίευση 

έγινε στο περιοδικό "Science".
Με ποιο τρόπο η πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μετατρέπεται σε πραγματικό λόγο;

Στον  εγκέφαλο δημιουργείται ένα προλεκτικό μήνυμα, που διαφέρει στους  

ανθρώπους, ανάλογα με τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλάει ο καθένας. 

Μέσα  από διαδοχικά βήματα, το προλεκτικό μήνυμα γίνεται λόγος. 

Τα βήματα αυτά  περιλαμβάνουν την ανάκληση από τον εγκέφαλο διαφορετικών 

ειδών  πληροφοριών (σημασιολογικών, συντακτικών, φωνολογικών), που στη 

συνέχεια  συνδυάζονται σε μεγαλύτερες δομές, μια διαδικασία που καλείται  

"ενοποίηση".

Αν και μέχρι εδώ οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν,  δεν... υπάρχει συναίνεση 

από εκεί και πέρα για το πώς ακριβώς η σκέψη  γίνεται λόγος. Μετά την 

ανακάλυψη από το γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, το  1865, του ρόλου του 

αριστερού κατώτερου μετωπιαίου φλοιού στην παραγωγή  της γλώσσας, 

πολύ μικρή πρόοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει για την  κατανόηση της 

νευρωνικής υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή του  λόγου. 

Ένας βασικός λόγος είναι ότι η γλώσσα αποτελεί αποκλειστικό  προνόμιο του

 ανθρώπου, με συνέπεια να μην μπορεί να μελετηθεί η  νευροβιολογία της 

γλώσσας σε πειράματα με ζώα. Ένα σημαντικό ερώτημα  είναι αν τα διάφορα 

στάδια παραγωγής της γλώσσας λαμβάνουν χώρα  παράλληλα μεταξύ τους ή 

διαδοχικά το ένα μετά το άλλο.

Η νέα  έρευνα έδειξε ότι τα διαφορετικά είδη γλωσσικών πληροφοριών  

επεξεργάζονται με σειριακό (διαδοχικό) τρόπο μέσα στην περιοχή του  Μπροκά. 

Τα ηλεκτρόδια που είχαν εμφυτευτεί στις περιοχές του εγκεφάλου  

που σχετίζονται με τη γλώσσα, έδειξαν μια ξεχωριστή και διαδοχική  νευρωνική 

δραστηριότητα σε τρία διαφορετικά στάδια: λεξιλογική  (σχετίζεται με τις φράσεις 

που χρησιμοποιούνται και όχι με τη  γραμματική) διάρκειας 200 χιλιοστών του 

δευτερολέπτου,  γραμματική-συντακτική με διάρκεια 320 χιλιοστών του 

δευτερολέπτου και  φωνολογική (οργάνωση του ήχου) με διάρκεια 450 

χιλιοστών του  δευτερολέπτου (συνολικά 970 χιλιοστά του δευτερολέπτου). 

Οι χρόνοι αυτοί  αφορούν την επεξεργασία των ουσιαστικών και των ρημάτων, 

από τη στιγμή  που συλλαμβάνεται μια σκέψη μέχρι που γίνεται λόγος.

 http://dinatos.blogspot.com

You might also like:

Δίδαγμα ψυχής: Οι δύο λύκοι

Δίδαγμα ψυχής: Οι δύο λύκοι

Ένα βράδυ ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων...

Είπε:
"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας. Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η απληστία, η αλαζονεία, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό".

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά:
"Αυτός που ταΐζεις!..."

Πέθανε η Μάγια Μελάγια.

Πέθανε η Μάγια Μελάγια. Η Μάγια Μελάγια – ή αλλιώς Μελπομένη Τσιριγώτη, όπως ήταν το κανονικό της όνομα - μια από τις γυναίκες που σημάδεψαν το ελληνικό πεντάγραμμο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 χρονών, το Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014. Η «αρχοντορεμπέτισσα» αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας ήδη από το 2013, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα, μιας και το 2009 έχασε την πολύ καλή της φίλη Σπεράντζα Βρανά και το 2011 την μοναδική της αδελφή, Στέλλα. Μάλιστα, διάφορα δημοσιεύματα την ήθελαν να αναγκάζεται να φιλοξενηθεί στο Σπίτι του Ηθοποιού. Η Μάγια Μελάγια υπήρξε μια από τις πιο μεγάλες φωνές που πέρασαν από το ελληνικό τραγούδι, ενώ στο ενεργητικό της είχε πολλές συνεργασίες και με τον Μανώλη Χιώτη. Η καριέρα και η ζωή της Βγήκε στο τραγούδι μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου (με το single Μεσ' Του Βαλς Τις Στροφές Πώς Με Μεθάς, 1946) και μεσουράνησε στη δεκαετία του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ως η βασίλισσα του αρχοντορεμπέτικου στυλ με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή της, αλλά και ένα μεγάλο σύμβολο του σεξ για την εποχή της, για πολλούς, μάλιστα, ήταν η απόλυτη γυναικάρα των 1950s, κάτι που την έφερε και στον κινηματογράφο της εποχής το 1956, με τη μορφή της να αποτυπώνεται σε ταινίες σαν τις 3 Τρελοί Ντετέκτιβς (1957), Ραντεβού Με Τον Έρωτα (1957) και Η Φτώχεια Θέλει Καλοπέραση (1958). Αν και το καλλιτεχνικό στερέωμα την έχασε στις αρχές των 1960s, όταν μετά τον χωρισμό της από τον Γιώργο Μουζάκη έφυγε από την Ελλάδα, η Μάγια Μελάγια έκανε μια δεύτερη καριέρα στα μαγαζιά της ελληνικής παροικίας των Η.Π.Α. και παντρεύτηκε εκεί. Αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα της χρόνια μετά, όταν πια έμεινε χήρα και είχε μια περιπέτεια υγείας, και εγκαταστάθηκε αθόρυβα σε ένα διαμέρισμα στην Αγίου Μελετίου. Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Norman Atlantic: Η τραγική ιστορία του νεκρού Έλληνα

Μια τραγική ιστορία βρίσκεται πίσω από τον θάνατο του Γεώργιου Δούλη στο πλοίο Norman Atlantic. Ο άτυχος άνδρας είχε έρθει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Γιάννενα προκειμένου να περάσει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους καθώς ο ίδιος και η οικογένειά του ζουν μόνιμα στη Ζυρίχη.

Ο Γεώργιος Δούλης και η σύζυγός του ξεκίνησαν χθες το ταξίδι της επιστροφής ενώ ο γιός τους ο οποίος τους συνόδευε αποφάσισε να παρατείνει για λίγες ακόμα ημέρες την επιστροφή του και έμαθε από την τηλεόραση τον θάνατο του πατέρα του.

Την ίδια στιγμή η σύζυγος του νεκρού θεοδώρα Δούλη νοσηλεύεται σε κατάσταση σοκ σε νοσοκομείο του Πρίντεζι.

newsbeast