Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΣΜΟ ΛΕΕΙ Ο ΣΟΥΗΔΟΣ ΥΠΕΞ ΚΑΡΛ ΜΠΙΛΝΤ

Αυτά είναι τα τσιράκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων που έπιασαν τις καρέκλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μας κυβερνούν

Στοκχόλμη. Ο Καρλ Μπίλντ υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας ο οποίος υπήρξε και πρωθυπουργός της Σουηδίας (1991-1994), είναι τακτικός θαμώνας της Λέσχης Bilderberg (2006, 2008, 2009, 2013) του Council on Foreign Relations (CFR) και της Τριμερούς Επιτροπής και ένας από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής της Ε.Ε. για την Ανατολική Ευρώπη θεωρεί ότι η Ρωσία έχει αλλάξει προς το χειρότερο τα τελευταία χρόνια. Ενώ έδειξε σύνδεση με τις «δυτικές αξίες» κατά την πρώτη δεκαετία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και προσπάθησαν να τις επιβάλλει στους πολίτες της, η σημερινή ηγεσία της Ρωσίας παίρνει μια σταθερή στάση κατά της Δύσης, αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο REX.

Σύμφωνα με τα λόγια του Bildt, ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταδεικνύει την προσήλωσή του όχι στις παγκόσμιες αξίες, αλλά στις αξίες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που γίνεται σαφές από ένα post του στο Twitter του.

Η νέα αυτή συμπεριφορά κατά της Δύσης του Πούτιν βασίζεται στο βαθύ συντηρητισμό των ιδεών της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι πεπεισμένος ο Καρλ Μπιλντ.

Ο Σουηδός υπουργός εξηγεί την επιδίωξη να καταστραφεί η ουκρανική εκκλησία και να φερθεί η ουκρανική αυτοκέφαλη εκκλησία πίσω στις πτέρυγες του Πατριαρχείου Μόσχας, με τον Πούτιν να επιδιώκει να αποκτήσει τον έλεγχο της Ουκρανίας. Αλλά ακριβώς η Ανατολική Ορθοδοξία, σύμφωνα με τον Bildt, είναι η κύρια απειλή για τον δυτικό πολιτισμό.

Ο Καρλ Μπιλντ, ο οποίος είναι διαβόητος για τον ανθελληνισμό του, αφού όπου υπάρχει αντίπαλος της Ελλάδας αυτός εμφανίζεται να τον υποστηρίζει (ΠΓΔΜ, κατεχόμενα στην Κύπρο, Τουρκία), προέκυψε ότι είναι και πληροφοριοδότης των Αμερικανών. Ο Τζούλιαν Ασάντζ του «WikiLeaks», έδωσε το «πράσινο φως» στους συνεργάτες του να δείξουν στη σουηδική εφημερίδα Expreseen απόρρητο τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στη Στοκχόλμη προς το State Department, από το οποίο προκύπτει ότι ο Μπιλντ «συνεργάστηκε με την αμερικανική κυβέρνηση με παράνομο τρόπο». Ο Καρλ Μπιλντ φέρεται να είναι πληροφοριοδότης των Αμερικανών από τα μέσα της δεκαετίας του 1970! Φέρεται να στρατολογήθηκε από τον υπεύθυνο στρατηγικής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Καρλ Ρόουβ με τον οποίο διατηρεί φιλική σχέση από παλιά.

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΤΖΑΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΟΙ ΓΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ;

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΤΖΑΜΙΑ
 ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΟΙ ΓΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ; 

                                 ΤΟΤΕ ΨΗΦΙΣΕ 

            ΚΑΜΙΝΗ ΚΑΙ ΜΠΟΥΤΑΡΗ. 

                 ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1967 …. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιζήσουμε …..

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή : 

περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας . Έπρεπε να περιμένουμε, δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε , δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για την ώρα κοινής ησυχίας και την Κυριακή το πρωί δυο ώρες τουλάχιστον νηστικοί για να κοινωνήσουμε . 

Ακόμα και όταν πονάγαμε μας έλεγαν να περιμένουμε κανά δυο ώρες και θα μας περάσει .
Στο σχολείο καμια φορά κολλάγαμε ψείρες και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας το κεφάλι μας με ζεστό ξύδι .
Τα παιχνίδια μας ήταν βίαια ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα με την άλλη γειτονιά και δεν έτρεχε τίποτα . Ήταν κάτι συνηθισμένο για τα παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα . Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους
<< υπευθύνους >> .
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνον τον εαυτό σου .
Είχαμε καυγάδες , κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε χωρίς να μας δημιουργούνται ψυχολογικά τραύματα .
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί , παίζαμε όλη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους . Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει , δεν υπήρχαν τότε κινητά ……
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια πατίνια με ρουλεμάν για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας στις κατηφόρες και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα . Παίζαμε << μακριά γαϊδούρα >> και κανείς δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση .
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω , τρέχοντας και παίζοντας . Φτιάχναμε παιχνίδια με ξύλα . Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου . Πίναμε νερό κατευθείαν από την βρύση , όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση . Μοιραζόμασταν μπουκάλια με νερό ή ταμ-ταμ και κανένας δεν έπαθε τίποτα .
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα αν και ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι να μας επιβλέπουν . Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ώρες ατέλειωτες στη παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 , χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας , τένις ή σκι . Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά .
Κυνηγούσαμε τα κορίτσια στις γειτονιές για να τους βάλουμε χέρι και να μας πουν εκείνες χαμογελαστά ‘’ κοντά τα χέρια σας , έτσι ; ‘’ ή παίζαμε κρυφτό για να τους δώσουμε κανένα φιλάκι στα κρυφά , δεν πιάναμε κουβέντα μαζί τους σε κάποιο chat room .
Δεν είχαμε Play stations ,Nintendo 64 , 99 τηλεοπτικά κανάλια , βιντεοταινίες με ήχο surround , computers ή internet .
Εμείς είχαμε φίλους , πηγαίναμε στα σπίτια τους με το ποδήλατο ή περπατώντας τους φωνάζαμε από την πόρτα , χωρίς να ζητήσουμε την άδεια από τους γονείς μας , ολομόναχοι στο σκληρό αυτό κόσμο .
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε . Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα , απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κρυφτό , κυνηγητό , αμπάριζα …. Μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία .
Ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους .
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών πέντε άτομα σ’ ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το ‘’ σύνδρομο της πρώτης θέσης ‘’ . Δεν είχαμε τζάμια που άνοιγαν με κουμπί , ντουλάπια ασφαλείας και μπουκάλια φαρμάκων για τα παιδιά . 

Ανεβαίναμε σε ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά , κάναμε ότο-στοπ , καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα .
Κι όμως είμαστε ακόμα ζωντανοί …….
Είχαμε ελευθερία , αποτυχία , επιτυχία 

και υπευθυνότητα 

και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε . 

Δεν πρέπει να μας παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι σκυθρωπά , χωρίς φίλους , απομονωμένα στη μοναξιά της οθόνης ……
Αν και εσύ είσαι από τους << παλιούς >> , συγχαρητήρια !!! 

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί .
Ένας Παλιός
Άρθρο από την τοπική εφημερίδα του Αλίμου ( ΤΑ ΝΕΑ της πόλης )

ΜΠΡΑΝΤΙ ΜΕΤΑΞΑ

ΜΠΡΑΝΤΙ ΜΕΤΑΞΑ

To Μεταξά ή METAXA (όπως είναι πιο γνωστό στην εμπορική του επωνυμία) είναι ένα Ελληνικό οινοπνευματώδες ποτό που πρωτοδημιούργησε ο Ψαριανός Σπύρος Μεταξάς το 1888.
Το "Μεταξά" είναι ένα μίγμα από κονιάκ και κρασί. Γίνεται από σταφίδες (σουλτανίνα, σαββατιανό και μαύρη κορινθιακή σταφίδα). Συνδυάζεται έπειτα με ένα ωριμασμένο κρασί από μοσχάτο σταφύλι από τη Σάμο και από τη Λήμνο. Το Μεταξά ωριμάζει σε χειροποίητα γαλλικά δρύινα βαρέλια του Λιμουζέν για τουλάχιστον τρία χρόνια πριν αρωματιστεί με ένα μυστικό μείγμα βοτάνων, το οποίο περιλαμβάνει ροδοπέταλα και αποσταγμένο νερό.

METAXA 12 αστέρων, από αποστάγματα 12 ετών

Ο Σπύρος Μεταξάς, που κατάγονταν από τα Ψαρά, εγκαταλείποντας την οικογενειακή επιχείρηση στη Χαλκίδα στις αρχές της δεκαετίας του 1870, αποφάσισε να εγκατασταθεί στον Πειραιά, ανερχόμενο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της εποχής. Το 1885, με τη σύμπραξη του αδελφού του Ηλία Α. Μεταξά, αγόρασε τα μηχανήματα ενός παλιού αποστακτηρίου στον Πειραιά ιδρύοντας την κονιακοποιία - ποτοποιία Μεταξά στην οδό Αριστείδου 7, λίγα μέτρα από την πλατεία Καραϊσκάκη. Το εργοστάσιο των αδελφών Μεταξά ξεκίνησε την παραγωγή κονιάκ και άλλων ποτών το 1888 ενώ το έμβλημα της εταιρίας, ο "Σαλαμινομάχος", είναι εμπνευσμένο από ένα αρχαίο νόμισμα το οποίο βρέθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη θεμελίωση του πρώτου εργοστασίου του Μεταξά στην οδό Αριστείδου. Αργότερα στην εταιρία των δυο αδελφών θα συμπράξουν αρχικά ο Γεώργιος Α. Μεταξάς, ο νεώτερος από τα αδέλφια Μεταξά και μετέπειτα, στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Αλέξανδρος Α. Μεταξάς. Έτσι θα προκύψει ο "Βιομηχανικός Οίκος Κονιακοποιίας Σ. και Η. και Α. Μεταξά", του οποίου αναφορές υπάρχουν διάσπαρτες στον Τύπο της εποχής.

Οι πρώτες εξαγωγές σε Οθωμανική αυτοκρατορία και Αίγυπτο ξεκινούν ήδη από το 1892 ενώ είναι η ίδια χρονιά που εμφανίζεται και η πρώτη διαφημιστική καταχώρηση του εργοστασίου των αδελφών Μεταξά στην εφημερίδα Σφαίρα του Πειραιά, ενώ το 1895 το METAXA κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση της Βρέμης. Το ΜΕΤΑΞΑ είναι γνωστό στις διεθνείς αγορές ως Κονιάκ Αγνόν εκ Σταφυλής Παλαιόν". Πέραν του κονιάκ, η εταιρεία τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της παρήγε αψέντι, μαστιχάτο, σαρτρέζ, βενεδικτίνη, κερασσό, κακάο και Βερμούτ τύπου Τορίνου.

Η οικία του Σπύρου Μεταξά στον Πειραιά, η κατασκευή της οποίας άρχισε το 1897 σε σχέδια του Τσίλερ, όπου σήμερα στεγάζεται κατάστημα γνωστής αλυσίδας ανδρικών ενδυμάτων

Η ζήτηση για το Ελληνικό ποτό ήταν πολύ ισχυρή στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου εισήχθη για πρώτη φορά το 1900 και το Μεταξά έγινε έκτοτε γνωστό ως το «ιπτάμενο μπράντι». Το 1915 κερδίζει το βραβείο Grand Prix από την Διεθνή Έκθεση τουΣαν Φραντσίσκο. Έκτοτε σε όλα τα μπουκάλια του METAXA θα υπάρχει η ανάλογη ετικέτα στο "λαιμό του μπουκαλιού", παράδοση η οποία εγκαταλείφθηκε πρόσφατα στα πλαίσια της ανανέωσης της μάρκας. Παρά τις αντιξοότητες της ποτοαπαγόρευσης και δύο Παγκοσμίων Πολέμων το ΜΕΤΑΞΑ κατάφερε να επιβιώσει. Το 1937 η ποτοποιία των αδελφών Μεταξά απασχολούσε 38 εργαζόμενους, 22 άνδρες και 16 γυναίκες. Την περίοδο της Γερμανικής κατοχής η παραγωγή σταμάτησε, ωστόσο σε αντίθεση με τα παρακείμενα κτίρια της οδού Αριστείδου στο λιμάνι του Πειραιά όπου βρισκόταν το εργοστάσιο, εκείνο έμεινε ανέπαφο. Το 1968 το εργοστάσιο και οι εγκαταστάσεις παλαίωσης και αποθήκευσης της εταιρείας μεταφέρθηκαν στηνΚηφισιά όπου παραμένουν μέχρι και σήμερα. Σήμερα, το σύνολο των εξαγωγών αποτελεί το 60% της παραγωγής. Από το 1989, βέβαια, το brand δεν ανήκει πλέον στην οικογένεια Μεταξά, ενώ από το 2000 κι έπειτα είναι μέλος της εταιρείας Remy Cointreau.

Το METAXA 5 αστέρων, το πιο φημισμένο από τα προϊόντα της Ελληνικής ποτοποιίας σε διεθνές επίπεδο

Σήμερα το METAXA εξάγεται σε πάνω από 60 χώρες, ενώ συμπεριλαμβάνεται στα 100 πιο δημοφιλή ποτά παγκοσμίως και στα 50 ταχύτερα αναπτυσσόμενα. Το Μεταξά είναι διαθέσιμο σε πέντε ποιότητες: "Τριών αστέρων" (τουλάχιστον τριών ετών), "πέντε αστέρων" (τουλάχιστον πέντε ετών), και "επτά αστέρων" (τουλάχιστον επτά ετών), 12 αστέρων (τουλάχιστον 12 ετών) και Private Reserve με αποστάγματα άνω των 30 ετών. Το 2008, με αφορμή τα 120 χρόνια της ποτοποιίας, διατέθηκε στην αγορά το ΜΕΤΑΞΑ ΑΕΝ σε 1.888 αριθμημένες φιάλες από φίνο Γαλλικό κρύσταλλο Σεβρών. Το ΜΕΤΑΞΑ ΑΕΝ είναι ένα μοναδικό απόσταγμα που προέρχεται από το Βαρέλι Νο1, γνωστό και ως «βαρέλι του Σπύρου Μεταξά» με αποστάγματα τουλάχιστον 100 ετών και αποτέλεσε αντικείμενο συλλογής με αποτέλεσμα να εξαντληθεί σύντομα με τιμές που ξεπέρασαν τα 1000 ευρώ/φιάλη.

Το ΜΕΤΑΞΑ ήταν το πρώτο ποτό που καταναλώθηκε στο διάστημα ενώ ήταν ένας από τους μεγάλους χορηγούς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (Μουντιάλ) του 1982 στην Ισπανία. Το νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά κατασκευάστηκε από δωρεά του Άγγελου Μεταξά το 1963.

Η πρώτη αγάπη πολλών ανδρών. Η ΙΟΝ Αμυγδάλου

Η ΙΟΝ Αμυγδάλου

Η πρώτη αγάπη πολλών ανδρών.

Ένας μικρός φόρος τιμής στην πρώτη σοκολάτα που αγάπησα σε αυτή τη ζωή. Τι εννοείς δεν είναι μόνο δική μου η αγάπη αυτη;

  Μαρέσει όταν συζητάμε με τα υπόλοιπα παιδιά εδώ στο site για αυτή τη στήλη. Γιατί ανακαλύπτουμε διαρκώς πράγματα που είχαμε κοινά στην παιδική και εφηβική μας ηλικία και σχεδόν τσακωνόμαστε για το ποιος θα προλάβει να γράψει για το καθένα. Από αυτά που βλέπαμε στην τηλεόραση μέχρι τις μουσικές που ακούγαμε και αυτά που τρώγαμε κρυφά από τους γονείς μας. Η ΙΟΝ αμυδάλου είναι ένα από αυτά.

Κι όσο κι αν ξέρω ότι δεν είναι μόνο η δική μου πρώτη αγάπη, της όφειλα πολλά χρόνια τώρα αυτό το κείμενο. Για τις αναμνήσεις κυρίως.

Γιατί για εμένα όπως και για πάρα πολλούς άλλους, η αμυγδάλου δεν είναι ένα σλόγκαν ή μία τηλεοπτική διαφήμιση, όσο επιτυχημένο είναι το “η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή”. Το σλόγκαν αυτό είναι επιτυχημένο γιατί είναι αληθές. Γιατί για τους περισσότερους η σοκολάτα αυτή είναι από τις πρώτες σοκολάτες που δοκίμασαν, από τις πρώτες σοκολάτες που αγάπησαν.

Και είναι αυτή η ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας που με κάνει να την νοσταλγώ, να την ζητάω και να την προτιμώ πολλές φορές και τώρα όταν στέκομαι στο περίπτερο μπροστά στις δεκάδες σοκολάτες που υπάρχουν πλέον. Θα πιάσω μία ΙΟΝ Αμυγδάλου γιατί νιώθω ότι κάτι με συνδέει με αυτή.

 

Με συνδέει η ανάμνηση της γιαγιάς μου να έρχεται στο σπίτι με τα χέρια πάντα γεμάτα. Με μερικές σοκολάτες στην τσάντα ή της τσέπη της ζακέτας της. Κάθε φορά που σταματούσε με το λεωφορείο στη στάση στην οδό Σωκράτους στη Βούλα και ήταν να πάρει το δρόμο προς το σπίτι, θα σταματούσε πάντα στο περίπτερο του Βαγγέλη για να μας πάρει σοκολάτες.

Η νονά μού έφερνε ακριβά δώρα, ο αδερφός της μου έφερνε GI JOE, ο πατέρας μου πήγαινε οποτεδήποτε του ζητούσα μέχρι τα Wendy's στη Γλυφάδα να φέρει φαγητό. Αλλά η γιαγιά έφερνε σοκολάτες. Έφερνε ΙΟΝ αμυγδάλου.

Θα έτρωγε πάντα κι εκείνη ένα μικρό κομμάτι. Ακόμα και σήμερα δεν τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους που μπορούν να φάνε μόνο ένα κομμάτι σοκολάτα κι όχι ολόκληρη τη σοκολάτα. Αλλά φαντάζομαι ότι όταν γίνω κι εγώ παππούς και φέρνω μια αμυγδάλου στο εγγόνι μου, θα τρώω με ευχαρίστηση μόνο ένα μικρό κομμάτι. Για να του χαρίσω κι εκείνου τις αναμνήσεις που έχω εγώ από τη γιαγιά μου.

Αυτό που δεν ήξερα μέχρι μερικά χρόνια αργότερα είναι ότι αυτή η σοκολάτα ήταν και η δική της αγαπημένη. Και των παιδιών της. Δεν με ενδιέφερε όταν ήμουν παιδί το πόσο παλιό μπορεί να είναι ένα brand. Τι με ένοιαζε εμένα αν η σοκολάτα αυτή υπήρχε από πριν τον Β' παγκόσμιο;

Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ανοίγω προσεκτικά την κόκκινη συσκευασία, να σκίζω άτσαλα το αλουμινόχαρτο και να ορμάω στη σοκολάτα. Η σωστή κατανάλωση της αμυγδάλου γίνεται μπάρα – μπάρα.

e

Μ' αρέσει όταν συζητάμε με τα υπόλοιπα παιδιά εδώ στο site για αυτή τη στήλη. Γιατί ανακαλύπτουμε διαρκώς πράγματα που είχαμε κοινά στην παιδική και εφηβική μας ηλικία και σχεδόν τσακωνόμαστε για το ποιος θα προλάβει να γράψει για το καθένα. Από αυτά που βλέπαμε στην τηλεόραση μέχρι τις μουσικές που ακούγαμε και αυτά που τρώγαμε κρυφά από τους γονείς μας. Η ΙΟΝ αμυδάλου είναι ένα από αυτά.

Κι όσο κι αν ξέρω ότι δεν είναι μόνο η δική μου πρώτη αγάπη, της όφειλα πολλά χρόνια τώρα αυτό το κείμενο. Για τις αναμνήσεις κυρίως.

 

Γιατί για εμένα όπως και για πάρα πολλούς άλλους, η αμυγδάλου δεν είναι ένα σλόγκαν ή μία τηλεοπτική διαφήμιση, όσο επιτυχημένο είναι το “η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή”. Το σλόγκαν αυτό είναι επιτυχημένο γιατί είναι αληθές. Γιατί για τους περισσότερους η σοκολάτα αυτή είναι από τις πρώτες σοκολάτες που δοκίμασαν, από τις πρώτες σοκολάτες που αγάπησαν.

Και είναι αυτή η ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας που με κάνει να την νοσταλγώ, να την ζητάω και να την προτιμώ πολλές φορές και τώρα όταν στέκομαι στο περίπτερο μπροστά στις δεκάδες σοκολάτες που υπάρχουν πλέον. Θα πιάσω μία ΙΟΝ Αμυγδάλου γιατί νιώθω ότι κάτι με συνδέει με αυτή.

 

Με συνδέει η ανάμνηση της γιαγιάς μου να έρχεται στο σπίτι με τα χέρια πάντα γεμάτα. Με μερικές σοκολάτες στην τσάντα ή της τσέπη της ζακέτας της. Κάθε φορά που σταματούσε με το λεωφορείο στη στάση στην οδό Σωκράτους στη Βούλα και ήταν να πάρει το δρόμο προς το σπίτι, θα σταματούσε πάντα στο περίπτερο του Βαγγέλη για να μας πάρει σοκολάτες.

Η νονά μού έφερνε ακριβά δώρα, ο αδερφός της μου έφερνε GI JOE, ο πατέρας μου πήγαινε οποτεδήποτε του ζητούσα μέχρι τα Wendy's στη Γλυφάδα να φέρει φαγητό. Αλλά η γιαγιά έφερνε σοκολάτες. Έφερνε ΙΟΝ αμυγδάλου.

Θα έτρωγε πάντα κι εκείνη ένα μικρό κομμάτι. Ακόμα και σήμερα δεν τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους που μπορούν να φάνε μόνο ένα κομμάτι σοκολάτα κι όχι ολόκληρη τη σοκολάτα. Αλλά φαντάζομαι ότι όταν γίνω κι εγώ παππούς και φέρνω μια αμυγδάλου στο εγγόνι μου, θα τρώω με ευχαρίστηση μόνο ένα μικρό κομμάτι. Για να του χαρίσω κι εκείνου τις αναμνήσεις που έχω εγώ από τη γιαγιά μου.

 

Αυτό που δεν ήξερα μέχρι μερικά χρόνια αργότερα είναι ότι αυτή η σοκολάτα ήταν και η δική της αγαπημένη. Και των παιδιών της. Δεν με ενδιέφερε όταν ήμουν παιδί το πόσο παλιό μπορεί να είναι ένα brand. Τι με ένοιαζε εμένα αν η σοκολάτα αυτή υπήρχε από πριν τον Β' παγκόσμιο;

Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ανοίγω προσεκτικά την κόκκινη συσκευασία, να σκίζω άτσαλα το αλουμινόχαρτο και να ορμάω στη σοκολάτα. Η σωστή κατανάλωση της αμυγδάλου γίνεται μπάρα – μπάρα.

Προφανώς και θα πήγαινα να πάρω μία για να γράψω το θέμα.

Είχα κι άλλες αγαπημένες σοκολάτες μικρός. Σοκολάτες που άλλαξαν με τα χρόνια, η γεύση τους, η σοκολάτα τους, οι ξηροί καρποί τους. Κι αυτό που πάντα εκτιμούσα σε μερικές σοκολάτες είναι ότι η γεύση τους παρέμενε ίδια.

Η ίδια σοκολάτα που τρώω τώρα στο γραφείο μου (δεν σας χάλασε) είναι αυτή που έτρωγα και πριν τόσα χρόνια. Κάνω ένα rewind στο “δεν σας χάλασε” γιατί εσείς μπορεί να είστε διακοπές τώρα που εγώ είμαι στο γραφείο μου οπότε “δεν με χάλασε”.

Και είμαι από τους ανθρώπους που σε ένα δίλημμα ανάμεσα σε φουντούκι ή αμύγδαλο, θα επιλέξω μάλλον το φουντούκι. Αλλά όταν σκέφτομαι αμύγδαλο, αυτή ακριβώς είναι η ιδεατή του μορφή. Σε μικρά κομμάτια πλημμυρισμένο από σοκολάτα γάλακτος.

 

Η ΙΟΝ αμυγδάλου είναι η πρώτη αγάπη και παντοτινή πολλών ανθρώπων. Δεν ζηλεύω για αυτό. Δεν θα μπορούσα να ζηλέψω την συγκεκριμένη αγάπη. Το μόνο που κάνω είναι να επικροτώ εκείνον τον άνθρωπο (δεν ξέρω ποιος είναι και αν ζει) που σκέφτηκε αυτό το σλόγκαν που συνοδεύει τη σοκολάτα εδώ και πόσα χρόνια.

Είναι πολύ εύκολο να βγάλεις ένα ωραίο σλόγκαν και να ευαγγελίζεις ότι είσαι η πρώτη αγάπη του καταναλωτή. Το δύσκολο είναι να είσαι η πρώτη του αγάπη. Κι αυτά τα λίγα τετραγωνικά εκατοστά σοκολάτας τα κατάφεραν και τα δύο.

Περί αμυγδάλων και σοκολάτας και στο @christoschatzi

Σοκολάτα Παυλίδης, Η Μπλέ…Μαύρη Σοκολάτα της Καρδιάς μας.

Κάποιοι την θεωρούν πικρή, και είναι -bitter μεταφράζεται, άλλωστε, στα αγγλικά- αλλά σίγουρα έχει αποτελέσει γλυκιά συντροφιά μας σε κάποια στιγμή της ζωής μας. Η κλασσική μπλέ συσκευασία με τα μετάλλια της έιναι σήμα κατατεθέν, αγγλιστί trademark, και την αναγνωρίζει κανείς από μακριά , ενώ ο σχεδιασμός της με τις οριζόντιες ημικυλινδρικές μπάρες την διαχώριζαν από τις άλλες σοκολάτες. Με παραπάνω από 150 χρόνια ζωής, η Σοκολάτα Παυλίδης αξίζει ένα μικρό αφιέρωμα.

Όλα ξεκίνησαν το μακρινό 1841. Η Ελλάδα ακόμα πάλευε για την απελευθέρωση της και τα σύνορα της έφταναν μέχρι την Άρτα και το Βόλο. Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και στην μικρή -τότε- Αθήνα η οικογένεια Παυλίδη άνοιξε το ζαχαροπλαστείο της. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, το «Γλυκισματοποιείον»  της έγινε σημείο αναφοράς της Αθήνας, σε Έλληνες και ξένους.

Ο Σπυρίδων Παυλίδης ήταν αυτός που άλλαξε την εικόνα της επιχείρησης από ένα μικρό ζαχαροπλαστείο σε μια μεγάλη σοκολατοποιϊα. Νέος άνθρωπος με ανήσυχο πνεύμα, ταξιδεύει όλη την Ευρώπη προς αναζήτηση εμπειριών και γνώσεων. Μεταξύ άλλων θα επισκεφθεί όλες τις σημαντικές πόλεις του Ευρώπης, το Παρίσι, τη Βιέννη και το Λονδίνο. Στα ταξίδια του θα γνωρίσει και την τέχνη της σοκολατοποιϊας και γυρνώντας πίσω στην Αθήνα θα γίνει ο πρώτος που θα εισάγει στην Ελλάδα Κακάο και θα δημιουργήσει την πρώτη Σοκολάτα.

Από το Παρίσι ο Παυλίδης θα φέρει το πρώτο χειροκίνητο μηχάνημα για την παρασκευή πλάκας σοκολάτας. Το 1861, είναι η χρονιά, που η Σοκολάτα Υγείας διατίθεται από το κατάστημα της οικογενείας. Κορυφαία στιγμή ήταν το χάλκινο μετάλλιο, στην Πανελλήνια Έκθεση Γεωργικών και Βιομηχανικών Προϊόντων, που θεσμοθέτησε τότε ο Ε. Ζάππας, σπουδαίος Έλληνας ευεργέτης και αγωνιστής. Στο Παρίσι, θα κερδίσει το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην πρώτη παγκόσμια έκθεση σοκολάτας ενώ θα ακολουθήσουν ακόμα 18 σπουδαίες βραβεύσεις. Τα 19 μετάλλια που κέρδισε η σοκολάτα υγείας Παυλίδη, στους μεγαλύτερους διαγωνισμούς της εποχής, κοσμούν έως και σήμερα την μπλέ συσκευασία της σοκολάτας. Το 1871 ο Σπυρίδων Παυλίδης καινοτομεί και πάλι, εισάγοντας το πρώτο ατμοκίνητο μηχάνημα παρασκευής σοκολάτας και διαμορφώνοντας μια νέα εποχή στη βιομηχανία της χώρας. Το εργοστάσιο της Σοκολατοποιϊας Παυλίδη θα ξεκινήσει την μακρόχρονη λειτουργία του το 1876 στην οδό Πειραιώς, όπου βρίσκεται έως και σήμερα.

Και μπαίνουμε στον 20ο αιώνα, όπου ο διάδοχος Δημήτριος Παυλίδης εκσυγχρονίζει το εργοστάσιο της οδού Πειραιώς και δημιουργεί μια πρότυπη βιομηχανική μονάδα της εποχής. Δυστυχώς, ο διάδοχος του Αλέξανδρος Παυλίδης θα πεθάνει πρόωρα, μόλις 54 ετών, και  τη διοίκηση θα αναλάβει η σύζυγός του, Ελένη Παυλίδη. Επρόκειτω για  μια δυναμική γυναίκα και η παρουσία της θα φέρει ένα νέο αέρα στη επιχείρηση. Την Ελένη Παυλίδη θα διαδεχθεί ο γιος της Δημήτριος, ο οποίος όμως πεθαίνει το 1986. Το 1988, η ιστορικότερη ελληνική  σοκολάτα θα περάσει στα χέρια του όμιλου Jacobs Suchard, από τους μεγαλύτερους πολυεθνικούς ομίλους ζαχαρωδών, σοκολάτας και καφέ στην παγκόσμια αγορά. Η Παυλίδης αργότερα, το 1991, θα εξαγοραστεί από την Kraft ενώ το 1998 θα ξεκινήσει και η ανακαίνιση του εργοστασίου της οδού Πειραιώς, η οποία θα ολοκληρωθεί το 2000.

Μπορεί η σοκολάτα Παυλίδης τελικά, να έχασε ένα κομμάτι της ελληνικής της ταυτότητας αλλά θα είναι πάντα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και γλυκειά συντροφιά μας στο παρόν και το μέλλον.

Οι σοκολάτες που βγάζει η εταιρεία σήμερα είναι:

• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου Εκλεκτή, με 70% κακάο 100gr (σε μαύρη συσκευσία)
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου με αμύγδαλα 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου με Φουντούκια 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου με Πορτοκάλι 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου γεμιστή με Πραλίνα & Καραμελωμένα Φουντούκια 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου γεμιστή με Βάφλα & Πραλίνα Φουντουκιού 100gr
• Σοκολάτα Υγείας Παυλίδου γεμιστή με κρέμα Κακάο 100gr (Αρχικά, κυκλοφόρησε σε καφέ συσκευασία αλλά άλλαξε στην κλασσική)

Επίσης έχουμε και τη σειρά Σοκολάτας Γάλακτος Παυλίδης Γεμιστή;

• Σοκολάτα Γάλακτος Παυλίδης Γεμιστή με κρέμα Φράουλα 100gr
• Σοκολάτα Γάλακτος Παυλίδης Γεμιστή με κρέμα Μπανάνα 100gr
• Σοκολάτα Γάλακτος Παυλίδης Γεμιστή με Τσέρι Κεράσι 100gr

Κινηματογράφος "ΑΤΤΙΚΟΝ"

Κινηματογράφος "ΑΤΤΙΚΟΝ"

Κρατήστε στη μνήμη σας αυτή την φωτογραφία διότι δεν πρόκειται να δείτε ξανά τέτοια πολυτέλεια σε κινηματογράφο. 
Είχα την ευτυχία να έχω δει από κοντά πολλές φορές αυτό το κομψοτέχνημα. 
Δυστυχώς δεν υπάρχει ποια. 
Οι ανιστόρητοι βάνδαλοι, τα ρομποτάκια ξενόφερτων συμφερόντων, το κατέστρεψαν βάζοντας του φωτιά. 
Το κατέστρεψαν Αυτό, που το σεβάστηκαν ξένοι κατακτητές 

Εσείς που το καταστρέψατε. 
Χειροκροτήστε την αγνεία σας. 
Χειροκροτήστε το μίσος σας για την ίδια σας την πατρίδα. 
Χειροκροτήστε την μιζέρια σας. 
Χειροκροτήστε που βάζετε φωτιά στη σημαία της πατρίδας. 
Χειροκροτήστε την ανιστορησία σας. 

Είστε χειρότεροι και από αυτόν τον εγκληματία Έλγιν, διότι αυτός τουλάχιστον τα κατέστρεφε  για την πατρίδα του, ενώ εσείς καταστρέφεται το ίδιο σας το σπίτι. 

Ταπεινά δικός σας

Στέλιος Τσολάκος

Τι να προτιμήσω; Φρούτο ή χυμό;

Τι να προτιμήσω; Φρούτο ή χυμό;

Τι να προτιμήσω; Φρούτο ή χυμό;

Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που τίθενται είναι το αν είναι πιο υγιεινός ένας χυμός σε σχέση με ένα φρούτο ή τελικά είναι το ίδιο πράγμα.

Τα φρούτα έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους χυμούς, καθώς περιέχουν τις ευεργετικές φυτικές τους ίνες, τις οποίες δεν έχει ένας χυμός. Ιδιαιτέρως το περίβλημα των φρούτων είναι εξαιρετικά πλούσιο σε φυτικές ίνες. Οι φυτικές ίνες έχουν ιδιαίτερα θετική επίδραση στην εντερική λειτουργία, επιταχύνουν τον κορεσμό και οδηγούν στην αποβολή ενός μέρους της κακής χοληστερίνης.

Επιπροσθέτως οι φυτικές ίνες επιβραδύνουν την διαδικασία της πέψης, άρα μας κρατούν περισσότερη ώρα σε κορεσμό. Εξαίρεση αποτελούν χυμοί που έχουν παρασκευαστεί μαζί με τη φλούδα τους στο μπλέντερ.

Επίσης, οι χυμοί μπορεί να περιέχουν επιπλέον ζάχαρη ή γλυκαντικές ουσίες, κάτι που δεν περιέχουν τα φρούτα. Σημειώνεται ότι, ένα ποτήρι χυμός έχει διπλάσιες ή τριπλάσιες θερμίδες από ένα φρούτο, αφού για να γεμίσει ένα ποτήρι χρειάζεται να στυφτούν τουλάχιστον 3 φρούτα.

Αν το κάθε φρούτο έχει 60 θερμίδες, τότε το σύνολο των θερμίδων του χυμού θα είναι 180 θερμίδες. Ωστόσο οι συμπυκνωμένοι χυμοί περιέχουν και νερό, οπότε αντιστοιχούν λιγότερα από 2 φρούτα σε ένα ποτήρι.

 Πηγή metrogreece.gr