Νεφρολιθίαση
Σαββούλα Μάλλιου Κριαρά
Λίθοι νεφρών είναι τα στερεά τεμαχίδια που σχηματίζονται μέσα στο ουροποιητικό σύστημα
Η νεφρολιθίαση, ICD-10 N20.0-N20.9, είναι οι πέτρες στα νεφρά
Παρατηρείται στο 3-5% του γενικού πληθυσμού. Εμφανίζεται στην 3η – 4η δεκαετία της ζωής. Συχνότητα άνδρες : γυναίκες = 3:1. Η στατιστική διαφορά ανδρών και γυναικών εξισώνεται στην 6η – 7η δεκαετία της ζωής τους.
Ανάλογα με τη σύστασή τους οι ουρόλιθοι διακρίνονται στις εξής κατηγορίες
- Λίθοι ασβεστίου (Ca): 50% άνδρες – 75% γυναίκες. Κυρίως οξαλικού Ca, λιγότερο φωσφορικού Ca. Απλοί ή πολλαπλοί στον αριθμό στον αριθμό. Απλοί ή κοραλιοειδείς λίθοι σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού, σπάνια στην ουροδόχο κύστη.
- Λίθοι φωσφορικού Mg: Αυξάνονται γρήγορα σε μέγεθος και γίνονται κοραλιοειδείς.
- Λίθοι ουρικού οξέος και αλάτων (αμμωνίας – Na): 5-10%
- Μεικτοί λίθοι οξαλικού Ca ± ανθρακικού Ca ή εναμμώνιου φωσφορικού Ca – ουρικού οξέος/άλατος και ασβεστίου: Το 20% των ουρικών λίθων περιέοχυν και οξαλικό και φωσφορικό Ca.
- Λίθοι από οργανικές ουσίες: Από κυστίνη – ξανθίνη – βλεννοπρωτεΐνη. Σπάνιοι λίθοι.
- Λίθοι από συγκρίμματα φαρμακευτικών ουσιών: Από σουλφοναμίδη – τριαμτερένη – ινδιναβίρη. Σπάνιοι. Λίθοι από στρουβίτη. Είναι συνώνυμοι με λίθους από Mg – αμμωνία – φωσφορικά άλατα.
Οι πιο κοινοί τύποι λίθων περιλαμβάνουν ασβέστιο στη σύνθεσή τους, γι΄ αυτό και είναι ακτινοσκιεροί.
Οι λίθοι του ουρικού οξέος είναι ακτινοδιαπερατοί, δηλαδή δεν φαίνονται, δεν προσδιορίζονται στις ακτινογραφίες, αλλά επειδή συνήθως περιέχουν ουρικό οξύ και οξαλικό Ca είναι ακτινοσκιεροί.
Λίθοι από κυστίνη έχουν χαρακτηριστική εμφάνιση με στρογγυλά άκρα και λεία επιφάνεια.
Γεωγραφικές περιοχές με υψηλή υγρασία και αυξημένη θερμοκρασία ευνοούν τον σχηματισμό λίθων.
Συμπτώματα νεφρολιθίασης- Οξύ επεισόδιο Κωλικός νεφρού: Οξεία κατάσταση που συνοδεύεται από οξύτατο πόνο, που αντανακλά στη μέση του ατόμου ή στα ουρητικά και γεννητικά όργανα (εξαρτάται από την εντόπιση του λίθου).
- Ναυτία – εμετοί – τροφώδεις και χολώδεις συνοδεύουν τον κωλικό νεφρού
- Λοίμωξη μπορεί να εμφανιστεί και να συνυπάρχει με τη Ν.Φ.Λ. Ο κωλικός νεφρού οφείλεται στις μυϊκές συσπάσεις του ουρητήρα, διαρκεί 20-60 λεπτά, εμφανίζεται κατά ώσεις.
Ο πόνος συνοδεύεται από:
1. Αιματουρία: Μακροσκοπική (ορατή με το κοινό μάτι στα αποβαλλόμενα ούρα) ή μικροσκοπική (αντιληπτή μόνο στο μικροσκόπιο). Ποσοστό εμφάνισης έως 95%.
2. Δυσουρικά ενοχλήματα: Δυσκολία στην προσπάθεια ούρησης ή μη ελεγχόμενης επιθυμίας προς ούρηση. Βέβαια αρκετές φορές ή Ν.Φ.Λ. βρίσκεται τυχαία σε ακτινολογικό έλεγχο (παρουσία μονήρους ή πολλαπλών λίθων). Οι κοραλιοειδείς(σαν σχήμα κοραλλιού) λίθοι δεν προκαλούν συνήθως συμπτώματα εκτός αν αποσπαστούν συγκρίμματα από τον πυρήνα των λίθων τα οποία προκαλούν κωλικό νεφρού. Η διαγνωστική προσπέλαση, επίσης, βασίζεται βέβαια και στο ιστορικό (ατομικό και οικογενειακό) του ασθενούς, σε προηγούμενα επεισόδια αιματουρίας, σε παθήσεις που συνυπάρχουν και ευνοούν τον σχηματισμό νεφρολίθων. Βέβαια η αιματουρία αλλά και η αποβολή λίθου ή λίθων με τα ούρα πιστοποιεί την διάγνωση του κωλικού νεφρού και της υποκείμενης νεφρολιθίασης. Βοήθεια διαγνωστική, επίσης, δίνει ο προσδιορισμός του pH των ούρων (κανονικό 5,5 – κάτω του 5,5 προκαλείται από πέτρες ουρικού οξέος ή κυστίνης – pH>7,2, από πέτρα στρουβίτη και παράλληλη λοίμωξη.
Γενικά οι λίθοι νεφρού προκαλούν:
-πόνο (κωλικό νεφρών)
-ναυτία
-εμέτους
-αιματουρία
-ουρολοιμώξεις (ρίγη–πυρετικά κύματα)
Διάφορες παθήσεις προάγουν το σχηματισμό λίθων όπως:
1. Νόσος Crohn (φλεγμονώδης νόσος εντέρου)
2. Εκτομή (εγχείριση) εντέρου
3. Παρατεταμένη χρήση αντιβιοτικών (ευνοεί το σχηματισμό ουρολίθων διότι προκαλεί αλλαγή γαστρεντερικής χλωρίδας εντέρου) και προκαλεί λίθους από οξαλικό και ουρικό ασβέστιο.
4. Σπογγώδεις νεφροί (Σ.Ν.) (άγνωστης αιτίας νόσος νεφρών χαρακτηρίζεται από σχηματισμό και στα δύο νεφρά κύστεων που προκαλούν ανωμαλία στην ανατομική των νεφρών. Πολλές φορές διαδράμει ο Σ.Ν. χωρίς συμπτώματα. Προδιαθέτει σε σχηματισμό νεφρολιθίασης και ουρολοιμώξεις. Θεραπεία: Πολλά υγρά χρήση θειαζιδών.
5. Λήψη
μεγάλων δόσεων βιταμινών π.χ. Βιτ. C > 200 gr/24ωρο (> 200 mgr/24ωρο οδηγεί σε σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.
μεγάλων δόσεων βιταμινών π.χ. Βιτ. C > 200 gr/24ωρο (> 200 mgr/24ωρο οδηγεί σε σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.
6. Ουρική νόσος και παχυσαρκία συνδέονται με σχηματισμό λίθων ουρικού και οξαλικού Ca.
7. Αιματολογικά νοσήματα (μυελοϋπερπλασικά σύνδρομα – μυελοσκλήρυνση) προκαλούν τη δημιουργία ουρικών ή μεικτών λίθων.
8. Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων που ρυθμίζουν φυσιολογικά την ομοιοστασία Ca στο αίμα).
9. Σαρκοείδωση
10. Υπέρταση, που πρόσφατα έχει συσχετιστεί με νεφρολιθίαση.
11. Φάρμακα επίσης προκαλούν σχηματισμό νεφρολίθων.
α) Η βιταμίνη D αυξάνει την απορρόφηση από το έντερο του Ca προκαλώντας ασβεστουρία (αποβολή Ca δια των ούρων).
β) Ακεταζολαμίδη και αντιεπιληπτικά φάρμακα
γ) Τριαμπερένη
δ) Σουλφαδιαζίδη: ουσίες που δύσκολα διαλύονται στα ούρα, ευνοούν έτσι τη δημιουργία κρυστάλλων, δημιουργία πυρήνων νεφρολιθίασης.
ε) Ινδιναβίρη: Φάρμακο για το AIDS που προκαλεί αναστολή ενζύμων – δημιουργία λίθων.
Διάγνωση νεφρολιθίασης
- Αναλύσεις ούρων
- Ακτινολογικά μέσα (απλή ακτινογραφία νεφρών, σπειροειδής C.T χωρίς σκιαγραφικό), ευαισθησία 93%, ειδικότητα 98% - ακρίβεια 97%
- Υπερηχογράφημα νεφρών.
- Βασικό στοιχείο για τη διάγνωση και διαφοροποίηση της σύστασης των ουρολίθων αποτελεί η εκτίμηση και μέτρηση ουσιών που προκαλούν τους ουρολίθους (λιθογόνες ουσίες). Συνήθως η εξέταση γίνεται στην πρώτη προβολή.
- Σημείωση: Διενεργούνται 2-3 συλλογές ούρων 24 ωρών (μεγαλύτερη πιθανότητα ανίχνευσης) και μετά από συνεννόηση με τον κλινικό και εργαστηριακό γιατρό παραδίδονται στο μικροβιολογικό εργαστήριο. Συνήθως, η πρώτη συλλογή είναι 24ωρη λήψη
- Οι ουσίες που συνήθως μετρούνται στα ούρα είναι:Ουσία-Άνδρες-ΓυναίκεςΑσβέστιο (mgr/24ωρο)<300<250Ουρικό οξύ (mgr/24ωρο)<800<750Οξαλικά άλατα (mgr/24ωρο)<45<45Κιτρικά άλατα (mgr/24ωρο)>320>320Φωσφόρος (mgr/24ωρο)/500-1000/500-1000Κυστίνη (mgr/24ωρο)/30/30Κρεατινίνη (mgr/24ωρο)/20-25/15-20Κάλιο (meq/L)/25-125/25-125Νάτριο (meq/L)/<200/<250Μαγνήσιο (mgr/24ωρο)>50/>50Η τελική διάγνωση αλλά και θεραπεία της νεφρολιθίασης γίνεται:• με την αποβολή του λίθου• με την χημική ανάλυση και εξέταση του λίθου αυτού (για να προσδιοριστούν τα συστατικά που τον αποτελούν και να οριστεί έτσι η προληπτική δίαιτα και αποχή που εξαρτάται από τα συστατικά που σχηματίζουν το λίθο (π.χ. λίθοι από οξαλικά άλατα, λίθοι από οξαλικό οξύ) και• με λιθοτριψία – χειρουργική επέμβαση
Δίαιτα και πρόσληψη υγρών παίζει ρόλο στη νεφρολιθίαση
- Οι έχοντες λίθους καλό είναι να περιορίζουν το αλάτι και τα λευκώματα και να πίνουν πολύ νερό. Αύξηση λήψης NaCl αυξάνει τα άλατα του Ca και ευνοεί το σχηματισμό της «φωλιάς» του λίθου. Περιορισμός αλατιού στα 100 meq/L, και η πρωτεΐνη πρέπει να περιοριστεί 1g/Kgr/daily.
- Αυξημένη λήψη
- Οι υδατάνθρακες και τα λίπη δεν ενοχοποιούνται στον σχηματισμό λίθων. Το κοινό πίτουρο μειώνει την αποβολή Ca δια των ούρων δεσμεύοντας το Ca που κυκλοφορεί. Γενικά η αποχή από ασβεστούχες τροφές δεν έχει επίπτωση στο σχηματισμό λίθων (παρά σε μια κληρονομημένη πάθηση μεταβολισμού Ca).
- Η καθιστική ζωή και τα καθιστικά επαγγέλματα ευνοούν το σχηματισμό λίθων.
Γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στο σχηματισμό λίθων
Η Κυστινουρία που είναι αυτοσωματικός υπολειπόμενος κληρονομούμενος χαρακτήρας ευνοεί τον σχηματισμό λίθων. Έτσι ομόζυγοι άνθρωποι με το ίδιο γενετικό ελάττωμα εμφανίζουν αύξηση κυστίνης και επομένως προδιάθεση για σχηματισμό λίθων.
Η σωληναριακή νέκρωση που οφείλεται σε εκλεκτική μειωμένη αντίδραση σε ορισμένες ουσίες (HCO3 – αλδοστερόνη: ορμόνη) των σωληναρίων των νεφρών μεταβιβάζεται κληρονομικά και νεφρολιθίαση παρατηρείται στο 75% των ασθενών με τη νόσο.
Θεραπεία νεφρολιθίασης
- Αναλγητικά φάρμακα,
- Αντιβιοτικά επί λοιμώξεων
- Ουρολογική χειρουργική λαπαροσκοπική επέμβαση
- Λιθοτριψία
-Συντηρητική - φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί στους φλεγμονώδεις λίθους, στους ουρικούς λίθους και στους λίθους από κυστίνη, που και οι τρεις αυτές κατηγορίες μαζί αντιπροσωπεύουν το 1/4 των λιθιάσεων. Συντηρητικά, επίσης, πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι υπόλοιποι λίθοι όταν δεν προκαλούν απόφραξη, δεν κάνουν συχνούς και έντονους κωλικούς και το μέγεθος τους είναι τέτοιο, ώστε να δίνει ελπίδες αυτόματης αποβολής.
-Η εξωσωματική λιθοτριψία αποτέλεσε μια πραγματική επανάσταση στην αντιμετώπιση της ουρολιθίασης και έχει αντικαταστήσει κατά 95% τη χειρουργική θεραπεία των λίθων του ανώτερου ουροποιητικού (νεφρών-ουρητήρων) με καταπληκτικά αποτελέσματα.
-Η ενδοσκοπική αντιμετώπιση αφορά κυρίως στους λίθους της ουροδόχου κύστεως, αλλά και σε μερικούς λίθους ουρητήρων, που δεν στάθηκε δυνατό να σπάσουν με την εξωσωματική λιθοτριψία. Στην ενδοσκοπική αντιμετώπιση θα συμπεριλάβουμε και τη διαδερμική λιθοτριψία λίθων των νεφρών, που όμως οι ενδείξεις της έχουν περιοριστεί μόνο σε μεγάλους λίθους των νεφρών σε συνδυασμό με την εξωσωματική λιθοτριψία.
-Τέλος, η χειρουργική θεραπεία έχει περιοριστεί σήμερα σε λιγότερο από το 5% των περιπτώσεων, εκεί που όλες οι προηγούμενες μέθοδοι δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση.
Πρόληψη λιθίασης ουροποιητικού
Αφού αντιμετωπιστεί το οξύ επεισόδιο μίας λιθίασης και ο ασθενής απαλλαγεί από το λίθο του, θα πρέπει να γίνει ο απαραίτητος έλεγχος και να ληφθούν τα αναγκαία προληπτικά μέτρα, ώστε να προληφθούν οι υποτροπές, που στην περίπτωση των λιθιασικών ασθενών είναι πολύ συνηθισμένες.
Και αυτό γιατί "ο λίθος" δεν είναι η "νόσος" του ασθενούς, αλλά το αποτέλεσμα ή το προϊόν μίας νόσου, που είναι η λιθιασική νόσος, αποτέλεσμα της οποίας είναι "ο λίθος". Ο έλεγχος λοιπόν του λιθιασικού ασθενούς αποβλέπει στο να ανακαλύψει την αιτία της λιθίασης, ώστε να μπορέσει να τη θεραπεύσει.
- Κατ' αρχήν ένας πλήρης ουρολογικός έλεγχος θα αναζητήσει και θα διορθώσει πιθανά προβλήματα του αποχετευτικού συστήματος, που προκαλούν στάση ούρων και προδιαθέτουν σε ουρολοιμώξεις και λιθιάσεις.
- Ακολούθως ένας εκτεταμένος βιοχημικός έλεγχος αίματος και ούρων θα αναζητήσει πιθανές παθολογικές αιτίες, που οδηγούν σε ουρολιθιάσεις. Το θέμα αυτό είναι τεράστιο και μέσα στα πλαίσια μιας εκλαϊκευμένης παρουσίασης μόνο κάποιες γενικότητες θα μπορούσαν να αναφερθούν.
Έτσι, ο βιοχημικός έλεγχος θα μας αποκαλύψει:
- Αυξημένο ουρικό οξύ αίματος και ούρων, υπεύθυνο για τη δημιουργία λίθων ουρικού οξέως.
- Κυστινουρία, υπεύθυνη για τους λίθους από κυστίνη.
- Αυξημένη αποβολή ασβεστίου από τα ούρα, που μπορεί να οφείλεται σε υπερπαραθυρεοειδισμό, υπερβιταμίνωση D, διάφορες κακοήθεις νόσους, ακινησία κλπ, ή να είναι ιδιοπαθής. Αυτή είναι υπεύθυνη για τους ασβεστούχους λίθους.
- Αυξημένη αποβολή οξαλικών από τα ούρα, που μπορεί να είναι συγγενής (έλλειψη κάποιου ενζύμου), επίκτητη (συνεπεία διαφόρων παθήσεων του εντέρου) ή ιδιοπαθής (χωρίς συγκεκριμένη αιτία) και ευθύνεται για τους λίθους οξαλικού ασβεστίου. Ο συνδυασμός υπερασβεστουρίας και υπεροξαλουρίας είναι ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός για τη δημιουργία λίθων.
- Παθολογικά επίπεδα στο αίμα και στα ούρα διάφορων άλλων κρίσιμων ουσιών και ιχνοστοιχείων, όπως φωσφόρος, μαγνήσιο, κιτρικά, κλπ.
- Τέλος υπάρχουν και περιπτώσεις όπου δεν βρίσκεται κανένας από τους παραπάνω προδιαθετικούς παράγοντες.
Γενικά μέτρα πρόληψης νεφρολιθίασης
- Λήψη
- Ένα άλλο μέτρο είναι ο περιορισμός των τροφών που περιέχουν πολύ ασβέστιο, κυρίως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και των πλούσιων σε οξαλικά τροφών και υγρών, όπως ορισμένα λαχανικά, κακάο, σοκολάτες, τσάι κλπ.
- Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης (γαστρικό bypass) παρουσιάζουν ορισμένες μεταβολές στη σύσταση των ούρων τους που αυξάνουν τον κίνδυνο νεφρολιθίασης. Τα ευρήματα μετά τη χειρουργική επέμβαση έδειξαν ότι η έκκριση οξαλικών στα ούρα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στους συμμετέχοντες που υποβλήθηκαν στη χειρουργική επέμβαση, σε σύγκριση με εκείνους που δεν χειρουργήθηκαν (47% έναντι 10,5%, αντίστοιχα). Επιπλέον, η ποσότητα κιτρικών στα ούρα ήταν χαμηλή σε πολύ περισσότερους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες (32% to 5%). Τα οξαλικά, εξηγούν οι επιστήμονες, είναι ουσίες που εντοπίζονται σε υψηλές ποσότητες στην πλειονότητα των περιστατικών νεφρολιθίασης, ενώ τα κιτρικά είναι γνωστό ότι εμποδίζουν το σχηματισμό λίθων στους νεφρούς.
- Μεγαλύτερος κίνδυνος νεφρολιθίασης για τους παχύσαρκους. Τα παχύσαρκα άτομα είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν νεφρολιθίαση, συγκριτικά με τα άτομα που έχουν φυσιολογικό βάρος
- Νεφρολιθίαση και εγκυμοσύνη. Η συχνότητα νεφρολιθίασης στην κύηση, είναι 1:1500 εγκυμοσύνες και αυξάνει στο 2° και 3° τρίμηνο. Η διάγνωση της λιθίασης την περίοδο αυτή, είναι δύσκολη. Η χρήση υπερήχων βοηθά στον εντοπισμό των λίθων σε ποσοστό περίπου 50%. Έτσι στη διάγνωση, συμβάλλουν η μαγνητική τομογραφία, η κολπική ηχοτομογραφία (κυρίως για λίθους του ουρητήρα που βρίσκονται «χαμηλά», κοντά στην κύστη). Επίσης, η χρήση doppler βοηθάει στη διαφορική διάγνωση μεταξύ «φυσιολογικής» υδρονέφρωσης και παθολογικής απόφραξης του ουρητήρα από πέτρα. Η κλασική ενδοφλέβια πυελογραφία, δε χρησιμοποιείται λόγω μεγάλης ακτινοβολίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λεγόμενη «περιορισμένης δόσης» ουρογραφία, μπορεί να βοηθήσει την τελική διάγνωση. Η ουρητηροσκόπηση (εξερεύνηση του ουρητήρα με μικροκάμερα), επειδή είναι επεμβατική μέθοδος, αντενδείκνυται, όπως επίσης και η εξωσωματική λιθοθριψία. Η νεφρολιθίαση αρχικά, αντιμετωπίζεται συντηρητικά, αφού σε ποσοστό 50%-60%, ο λίθος μπορεί να αποβληθεί αυτόματα. Επί αποτυχίας της συντηρητικής μεθόδου, προτείνεται η τοποθέτηση αυτοσυγκρατούμενου ουρητηρικού καθετήρα (pig-tail) ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό, διαδερμική νεφροστομία.
Τα βότανα για τη νεφρολιθίαση
- Αγριάδα: πέτρες νεφρών, προστάτη, χολή, πολύ διουρητική.
- Βάτος: σαχαρώδης διαβήτης, διάρροια, πέτρες στα νεφρά, αρθριτικά, ρευματισμοί
- Εκουιζέτο: προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες στα νεφρά, ρευματικά.
- Καλαμπόκι (φούντα): πέτρες νεφρών, κύστη χολής, ουρικό οξύ, προστάτης.
- Μάραθος: πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης.
- Πολυκόμπι: πέτρες νεφρών, προστάτης, κύστη, σάχαρο, αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου.
- Σκορπιδόχορτο: πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστίτιδα.
- Τσουκνίδα: αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών, διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A, B, C και μέταλλα.
- Κεράσια: τα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, που έχουν, δρουν, ανακουφιστικά, σε ρευματικούς πόνους, στα αρθριτικά και τη νεφρολιθίαση. Τα κεράσια είναι διουρητικά και χωνευτικά, ενώ διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες, ενάντια σε λοιμώξεις των ουροφόρων οδών, κυστίτιδες κ.λπ.
- Άγριο καρότο (Daucus carota): Τσάι από αγριοκαρότο καθαρίζει τα ούρα και καταπολεμά την ουρολιθίαση και τη νεφρολιθίαση, καθώς και τα εντερικά παράσιτα. Ο σπόρος χρησιμοποιείται και σαν χάπι της επόμενης ημέρας για να προλάβει την προσκόλληση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
H αγκινάρα, το ταραξάκο, η ιτιά και το υπερικό είναι βάμματα και συνιστάται να τα πίνετε πριν το φαγητό. Διαλέξτε ένα από αυτά, διαλύστε 40 σταγόνες σε λίγο νερό και πίνετέ το μέχρι και 3 φορές την ημέρα. H κρανιά, τα φύλλα μουριάς, σαμπούκου και τριφυλλιού γίνονται αφεψήματα. Πρέπει να καταναλώνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Mε το χαμομήλι, το μάραθο και το τίλιο φτιάχνετε έγχυμα, από το οποίο πίνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Tο ίδιο κάνετε και με το φασκόμηλο.
Tα πιο δραστικά διουρητικά είναι τα μουστάκια καλαμποκιού, η αγκινάρα και η τσουκνίδα. Mπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε σπόρους αμάραντου ή γλυκάνισου, καπουτσίνο, φουντουκιά, υπερικό, μενεξέ, μαντζουράνα, βερβερίδα, πευκοβελόνες, φύλλα λεύκας, λυκίσκου ή ελιάς, δυόσμο, βόραγο ή κοτσάνια κερασιών.
Όλα τα παραπάνω γίνονται αφεψήματα, από τα οποία μπορείτε να πίνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Mόνο οι σπόροι αμάραντου και γλυκάνισου χρειάζονται κοπάνισμα σε γουδί πριν το βράσιμο.
Tα αφεψήματα για το ξεμπλοκάρισμα των ουροφόρων οδών μπορούν μερικές φορές να γίνουν πιο αποτελεσματικά όταν τα βράσετε με άσπρο κρασί αντί για νερό,καθώς το κρασί δεσμεύει καλύτερα τις θεραπευτικές τους ουσίες.
Eπίσης, δοκιμάστε
•1 κουταλιά ελαιόλαδο με 1 κουταλιά μέλι και 1 κουταλιά χυμό λεμονιού 3 φορές την ημέρα.
•Mπορείτε, ακόμα, να πίνετε 2 ποτήρια την ημέρα έγχυμα από χόρτο πολυκόμπι και καρπούς κέδρου σε ίσες αναλογίες.
H συμβολή της ομοιοπαθητικής στη νεφρολιθίαση
Kάθε περίπτωση νεφρολιθίασης και κολικού είναι διαφορετική και για τη χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας απαιτείται πλήρης εξέταση της σωματικής και ψυχικής εικόνας του ασθενούς.
Berberis: Θεωρείται από τα καλύτερα φάρμακα για τη νεφρολιθίαση. Xορηγείται σε περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται από έντονο πόνο, ο οποίος αντανακλάται από τα νεφρά στην κοιλιά και στην κύστη
Cantharis: Συνιστάται σε περιπτώσεις που ο έντονος πόνος αντανακλάται προς διάφορες κατευθύνσεις και συνοδεύεται από αίσθημα καψίματος και συνεχή τάση για ούρηση.
Arsenicum: Xορηγείται όταν ο ασθενής έχει έντονους πόνους, νιώθει ανησυχία και δεν μπορεί να μείνει ακίνητος σε μια θέση.
Ocimum cannum: Συνιστάται σε περιπτώσεις που ο ασθενής έχει έντονους κολικούς οι οποίοι μερικές φορές συνοδεύονται με αίμα στα ούρα.
H συνήθης δοσολογία και για τα τέσσερα φάρμακα είναι 1 κάψουλα την ημέρα με άδειο στομάχι. Ωστόσο, η επιλογή της κάψουλας και η περιεκτικότητά της στη δραστική ουσία μπορούν να καθοριστούν μόνο από τον ομοιοπαθητικό γιατρό.
Oι πιέσεις που ανακουφίζουν από τον πόνο της νεφρολιθίασης
Σε όρθια ή ύπτια στάση, βρείτε την πρόσθια μέση γραμμή του σώματός σας, δηλαδή την κεντρική, κάθετη γραμμή που ξεκινάει από το κεφάλι, περνάει από τον αφαλό και συνεχίζει στην περιοχή. Eντοπίστε την ηβική σύμφυση και τοποθετήστε το δάχτυλό σας περίπου ενάμισι δάχτυλο πάνω από τη βάση της. Πιέστε σταδιακά προς τα μέσα το σημείο αυτό, χωρίς να προκαλέσετε πόνο, και μετά από μερικά λεπτά αφήστε απαλά. H πίεση του σημείου αυτού βοηθάει πολύ στην αντιμετώπιση προβλημάτων που αφορούν την ουροδόχο κύστη.
O συνδυασμός ισορροπημένης διατροφής, κατανάλωσης άφθονου νερού και σωματικής άσκησης είναι η καλύτερη πρόληψη γι’ αυτό το οδυνηρό πρόβλημα των νεφρών. H πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων νερού και γενικότερα υγρών, όπως το τσάι, ο καφές και οι χυμοί, βοηθούν σημαντικά στην πρόληψη του σχηματισμού των κρυστάλλων. Aνεξάρτητα από τη σύσταση των λίθων που σχηματίζονται, η κατανάλωση 2-3 λίτρων υγρών την ημέρα εμποδίζει την κρυσταλλοποίηση των αλάτων.
Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβετε αν παίρνετε άφθονα υγρά είναι το χρώμα των ούρων σας. Όσο πιο ανοιχτόχρωμα είναι, τόσο το καλύτερο. Eπίσης, ένα διαιτολόγιο όπου αποφεύγεται η υπερκατανάλωση αλατιού και ζωικών πρωτεϊνών έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Kαλό είναι, λοιπόν, να περιορίσετε την πρόσληψη πρωτεϊνών από τρόφιμα όπως το κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια, τα αυγά και τα τυριά. Aντίθετα, η συχνή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών δρα προστατευτικά, επειδή αυτά εφοδιάζουν τον οργανισμό με σημαντικές ποσότητες καλίου και η σύστασή τους είναι τέτοια που εμποδίζει το σχηματισμό των κρυστάλλων ασβεστίου και ουρικού οξέος. Tέλος, δεν πρέπει να καταναλώνετε αυθαίρετα μεγάλες δόσεις συμπληρωμάτων ασβεστίου και βιταμίνης C.
