Σημαντικές συλλογές στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης

H ιστορική Σπάρτη, με την οποία έχω ιδιαίτερους δεσμούς, είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη με 15.000 κατοίκους, που όμως διαθέτει αξιολογότατη πινακοθήκη νεοελληνικής τέχνης. Στο κέντρο της πόλης, και στη συμβολή των οδών Παλαιολόγου και Θερμοπυλών, βρίσκεται το νεοκλασικό κτίριο των αρχών του 20ού αιώνα το οποίο στεγάζει την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης. Αποτελεί δωρεά της Ντόλλυς Γουλανδρή και του αδελφού της Γεωργίου Κουμάνταρου στη μνήμη του φιλότεχνου πατέρα τους Ιωάννη Κουμάνταρου, ο οποίος ονειρευόταν να ιδρύσει Πινακοθήκη στην ιδιαίτερη πατρίδα του. H Κουμαντάρειος Πινακοθήκη εγκαινιάστηκε το 1982 και λειτουργεί ως παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζει κανείς ότι η Εθνική Πινακοθήκη δεν δραστηριοποιείται μόνο στην πρωτεύουσα αλλά διαθέτει και παραρτήματα σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Οι συλλογές στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης αποτελούνται από τη μόνιμη έκθεση, δωρεά του Ιωάννη Κουμάνταρου, περιοδικές εκθέσεις με έργα προερχόμενα από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και, τέλος, εκθέσεις που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την τοπική κοινωνία. Ετσι επιτυγχάνεται τριπλός στόχος: πρώτον, να τιμάται το έργο του εμπνευστού και δωρητή της Πινακοθήκης· δεύτερον, να διευρύνεται η γνωριμία του κοινού με τη νεοελληνική ζωγραφική· και, τρίτον, να ενθαρρύνεται η επαφή των μελών της τοπικής κοινωνίας με την τέχνη και τις αξίες της.

H μόνιμη έκθεση της Πινακοθήκης περιλαμβάνει 14 ελαιογραφίες δυτικοευρωπαίων ζωγράφων από τις τελευταίες δεκαετίες του 16ου ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο αριθμός των έργων της συλλογής δεν είναι μεγάλος, ωστόσο προϊδεάζει για την πλούσια εξέλιξη της προσωπογραφίας, της τοπιογραφίας, της ηθογραφίας και της νεκρής φύσης.

Παρ' όλο που η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει και έργα προ του 19ου αι., το ενδιαφέρον της Πινακοθήκης επικεντρώνεται στη χρονική περίοδο περίπου 150 ετών, δηλαδή από τον 19ο αι. ως τη δεκαετία του '60 στον 20ό αιώνα. Ενδιαφέρεται, δηλαδή, κυρίως για τη μορφή της τέχνης που επικρατεί στο ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, όταν δηλαδή η Ελλάδα έκανε στροφή προς την τέχνη της Δυτικής Ευρώπης εγκαταλείποντας παράλληλα τη βυζαντινή παράδοση, που ήταν κυρίαρχη καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα έπρεπε οι επισκέπτες της Σπάρτης να ενημερώνονται για να συνδυάσουν μια επίσκεψη στον Μυστρά, που κυριαρχείται από τη μεταβυζαντινή τέχνη, με μια επίσκεψη στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη, που αποτελεί χρονολογική συνέχεια στην καλλιτεχνική εξέλιξη του τόπου μας.

Αυτή την περίοδο στην Πινακοθήκη φιλοξενείται η έκθεση Ελληνική Ζωγραφική 19ος και 20ός αιώνας με έργα από τις μόνιμες συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης καθώς και έκθεση μαυρόασπρης φωτογραφίας με έργα των Χρήστου Αλειφέρη, Τάκη Ζιώγα, Πέτρου Μπρούσαλη, Κυριάκου Ντελόπουλου και Θανάση Τσαγκρή που έχει οργανώσει ο Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού με τίτλο «H άδολη ματιά: Ελλάδα 1940-1980».

Παράλληλα όμως η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη έχει να επιδείξει ένα πολύ αξιόλογο έργο στον τομέα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τονίζοντας έτσι και τον παιδευτικό ρόλο της. Τα προγράμματα απευθύνονται στους μαθητές/μαθήτριες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης αλλά και σε ειδικές ομάδες του πληθυσμού και αποσκοπούν στη γλωσσική, νοητική, συναισθηματική, ηθική και κυρίως αισθητική καλλιέργεια των μελών της ομάδας. Μερικά από τα πολύ αξιόλογα εκπαιδευτικά προγράμματα για το σχολικό έτος 2005-2006 είναι:

1. H Επανάσταση του 1821 στην ελληνική ζωγραφική.

2. Τεχνοτροπίες: Ζωγραφίζω με τον τρόπο ενός ακαδημαϊκού ζωγράφου, ενός ιμπρεσιονιστή, ενός εξπρεσιονιστή, ενός κυβιστή και ενός υπερρεαλιστή.

3. Τέχνη και κατανάλωση. H περίπτωση του Andy Warhol.

4. Από την τοιχογραφία στο γκράφιτι.

H ιδιαίτερη σημασία που δίνει η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη στην τοπική κοινωνία προκύπτει όχι μόνο από τις εκθέσεις αλλά και από τα εκπαιδευτικά προγράμματά της. Με αφορμή, π.χ., την επανέναρξη των ανασκαφών στις Αμύκλες πραγματοποιείται το πρόγραμμα «Υακίνθεια, η μεγάλη γιορτή των Σπαρτιατών», με αφορμή τα κοσμήματα που φιλοτέχνησε ο Δημήτρης Ταλαγάνης, για να ενισχυθεί η προσπάθεια που καταβάλλει το Μουσείο Μπενάκη και ο Αγγελος Δεληβοριάς για την ανάδειξη του ιερού του Αμυκλαίου Απόλλωνα. Ετσι λοιπόν ενισχύεται το ενδιαφέρον των μελών της τοπικής κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων για τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής και βεβαίως για τη μοναδική ιστορία της Αρχαίας Σπάρτης. Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Πινακοθήκης ενισχύουν και την πνευματική και πολιτιστική καλλιέργεια των μαθητών καθώς οι εργασίες τους προϋποθέτουν και επισκέψεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της πόλης.

Επίσης αξίζει να εξαρθεί και η αξιέπαινη πρωτοβουλία της Πινακοθήκης να εντάξει στα προγράμματά της και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το Ιδρυμα Αγίου Παντελεήμονος. Οπως αναφέρει η διευθύντρια της Πινακοθήκης δρ Γ. Κακούρου-Χρόνη, μέσα σε λίγες ημέρες τα παιδιά αυτά έδειξαν μεγάλη βελτίωση όσον αφορά τη δυνατότητα έκφρασης των ιδεών και των αισθημάτων τους, καθώς και τη δυνατότητα ανταπόκρισης σε καλλιτεχνικά ερεθίσματα.

Στην Πινακοθήκη λειτουργεί και Καλλιτεχνικό Εργαστήρι για μικρούς, και ίσως σύντομα και για μεγάλους, χάρη στην ευγενική χορηγία του Σπαρτιάτη Παναγιώτη Νίκα, ιδρυτή της ομώνυμης εταιρείας.

Ιδιαίτερη σημασία έχει ο εκπαιδευτικός διάλογος που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην Πινακοθήκη και σε άλλα ιδρύματα του εξωτερικού. Π.χ., αυτή τη στιγμή ένα από τα προγράμματα της Πινακοθήκης γίνεται σε συνεργασία με το Τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολλά από τα προγράμματα έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχουν ανακοινωθεί σε εθνικά και διεθνή συνέδρια.

Αξίζει έπαινος στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης και στη διεύθυνσή της, καθώς και στη διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης, για την προσφορά αυτή στη Σπάρτη και στη Λακωνία.

ΕΚΤΑΚΤΟ. Εξαφανίστηκε εδώ και λίγες ώρες οι 16χρονη Ραφαέλα.

ΕΚΤΑΚΤΟ. Εξαφανίστηκε εδώ και λίγες ώρες οι 16χρονη Ραφαέλα.

Posted: 04 Dec 2013 10:09 PM PST

Εδώ και μερικές ώρες, συναγερμός έχει σημάνει στην κλειστή κοινωνία της Βέροιας λόγω της εξαφάνισης ανήλικου κοριτσιού στην πόλη μας. 

Πιο συγκεκριμένα, στις 3-12-2013 στην περιοχή των εργατικών κατοικιών (κοντά στο 4ο λύκειο) εξαφανίστηκε η μικρή Ραφαέλα, ηλικίας 16 ετών, ύψος 1.68, αδύνατη με σιδεράκια στα δόντια. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες φορούσε μαύρο γκρί κολάν, μπέζ μπότες, σιέλ φούτερ μπλούζα και λευκό καρό μπουφάν.

Παρακαλείται όποιος γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει άμεσα με το αστυνομικό τμήμα της Βέροιας ή στα τηλέφωνα 6976888806 και6983930729. Είναι ζήτημα εκτάκτου ανάγκης!!!

Ήδη, από νωρίς το απόγευμα αστυνομικοί της Α.Δ.Ημαθίας χτενίζουν ολόκληρο το νομό για την ανεύρεσή της... 

πηγή

από το Παλλήνη Press

ΤΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;! (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ)

ΤΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;! (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ)

Posted: 04 Dec 2013 01:40 PM PST

Είπατε τίποτα;
Είστε ανεύθυνος λαός», «Δεν πληρώνετε τους φόρους σας», «Είστε βολεμένοι», «Λειτουργείτε με ωχαδελφισμό», «Είστε τεμπέληδες»… είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που χρησιμοποιούν σήμερα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι -πολιτικοί και απλός λαός- για να μας χαρακτηρίσουν!

Η κρίση μπορεί να έφερε τα πάνω-κάτω, όμως κανείς από αυτούς δεν πρέπει να ξεχνάει! Τι; Αυτά που η Ελλάδα έκανε για τον κόσμο ολόκληρο, προσφέροντας βασικά στοιχεία πολιτισμού και ανθρωπισμού.

Κι αν το ερώτημα «Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο» σάς φαίνεται… ρητορικό, ελάτε να δούμε μαζί 10 σημαντικά πράγματα που… ταξίδεψαν από τη χώρα μας σε ολόκληρο τον πλανήτη, για να γίνει καλύτερος!

1. Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1896 στην Αθήνα. Αν και το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα, οι Έλληνες κατάφεραν να οργανώσουν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες με μεγάλη επιτυχία. Η μικρή τότε Ελλάδα έστειλε στον κόσμο ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας μεταξύ των λαών, ενώ αυτή η πρώτη διοργάνωση έβαλε τα θεμέλια για μια διεθνή αθλητική οργάνωση που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη αθλητική γιορτή του πλανήτη!

2. Σύσταση Δικαστηρίων

Η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου για την απονομή δικαιοσύνης βρίσκεται στην ελληνική μυθολογία και μάλιστα γινόταν από τους ίδιους τους Ολύμπιους Θεούς, από τους οποίους προϊστορικά πέρασε στην Αρχαία Ελλάδα, αρχικά να απονέμεται από τους βασιλείς και αργότερα ανατέθηκε στα δικαστήρια. Στην αρχαία Αθήνα ονομαστά ποινικά δικαστήρια ήταν η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, το Δελφίνιο και η Ηλιαία.

3. Θέατρο

Κάθε πόλη στην αρχαία Ελλάδα είχε τουλάχιστον ένα θέατρο. Οι πόλεις-κράτη είχαν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, παρουσιάζοντας πολλές παραστάσεις εν είδει διαγωνισμού, ενώ η σημασία του θεάτρου ήταν τόσο μεγάλη για τους αρχαίους, αφού άφηναν ακόμη και τους κρατούμενους των φυλακών να παρακολουθούν κάποια έργα. Χτισμένα πάνω σε λόφους, έτσι ώστε να μπορούν οι θεατές να βλέπουν με ευκολία τη σκηνή, το Αρχαίο Θέατρον άφησε το στίγμα του στον πολιτισμό ανά τους αιώνες.

4. Δημοκρατία

Η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν το πολιτικό σύστημα που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη-κράτος της Αθήνας και ήταν η πρώτη γνωστή δημοκρατία αλλά και η πιο σημαντική κατά την αρχαιότητα. Το δημοκρατικό πολίτευμα της κλασικής Αθήνας αποτελεί ένα ανεπανάληπτο πρότυπο συμμετοχής του λαού στα κοινά, ενώ η δημοκρατική διακυβέρνηση έφτασε σε βαθμό υποδειγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος στα χρόνια του Περικλή, στο λεγόμενο «χρυσό αιώνα».

5. Ντους

Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που είχαν αποχετευτικό σύστημα, ενώ διοχέτευαν τα νερά των υδραγωγείων σε ένα μεγάλο κοινόχρηστο ντους (που χρησιμοποιείτο από πλούσιους και φτωχούς). Οι ανακαλύψεις στην Πέργαμο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ οι Ρωμαίοι πήραν την ιδέα αυτή από τους Έλληνες και την εξέλιξαν.

6. Ο αναλογικός υπολογιστής

Πάνω από έναν αιώνα πριν ανακαλύφθηκε ένα »περίεργο» εργαλείο από δύτες στο βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων.  Ήταν ένας αστρολάβος; Ήταν ένα αστρονομικό ρολόι; Ή κάτι άλλο; Για πολλά χρόνια, η συστηματική εξέταση του αντικειμένου απέτυχε να φωτίσει τη σκοπιμότητα του περίεργου αυτού μηχανήματος. Όμως, η έρευνα τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει ρίξει λίγο φως. Ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ασχολείτο με τα αστρονομικά φαινόμενα, λειτουργώντας ως ένας περίπλοκος μηχανικός «υπολογιστής» που παρακολουθούσε και κατέγραφε τους κύκλους του ηλιακού συστήματος.

7. Πίτσα

Οι πίτες με διάφορους γευστικούς συνδυασμούς (ελιές, τυρί και χόρτα) ήταν το αγαπημένο σνακ των αρχαίων, ενώ το πρώτο είδος πίτσας ήταν ο επονομαζόμενος «πλακούς», δηλαδή μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα και στη συνέχεια την έψηναν σε καυτές πέτρες.

8. Μαθηματικά

Η Ευκλείδεια Γεωμετρία, το Πυθαγόρειο Θεώρημα και η Τριγωνομετρία είναι  ελληνικά. Και μπορεί όλα αυτά να έχουν φέρει… ανείπωτη δυστυχία σε αμέτρητες γενιές μαθητών, χωρίς αυτές, όμως, τις ανακαλύψεις δεν θα είχαμε την αρχιτεκτονική, ούτε καν την πλοήγηση βρε αδερφέ(!)… και ούτω καθ’ εξής! Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος.

9. Ο καταπέλτης

Χάρη σε όλα αυτά τα μαθηματικά που αναφέραμε πιο πάνω, οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν έναν καταπέλτη που αύξησε το εύρος και τη δύναμη των πυρομαχικών τους. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος καταπέλτης κατασκευάστηκε την εποχή των Καρχηδονίων το 399 π.Χ., ενώ το τόξο εμφανίστηκε ακόμη νωρίτερα, στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα.

10. Η ατμομηχανή

Η πρώτη ατμομηχανή κατασκευάστηκε από τον Ήρωνα, περίφημο Έλληνα μαθηματικό, φυσικό και μηχανικό της αρχαιότητας, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. (κατ’ άλλους τον 1ο αι. μ.Χ.) και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η «αιολόσφαιρα» όπως ονομαζόταν ήταν μία συσκευή που κινούνταν με τη δύναμη του ατμού, ενώ υπήρξε ο πρόδρομος της εφεύρεσης της ατμομηχανής.

Συμπέρασμα: Πολλά από τα πράγματα που οι «προηγμένοι» λαοί απολαμβάνουν σήμερα ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας τους ή του σύγχρονου τρόπου ζωής τους προέρχονται από την ανάπτυξη τους κατόπιν της υιοθέτησης προτύπων από τους Έλληνες του παρελθόντος. Είπατε τίποτα;

ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!!! ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΤΕ,ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ,ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ Κ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ,ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΕΙΝΑ...ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ!!!

ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!!! ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΤΕ,ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ,ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ Κ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ,ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΕΙΝΑ...ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ!!!

Posted: 04 Dec 2013 01:50 PM PST

ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!!! 


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΤΕ,ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ,ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!!! 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ Κ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ,ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΕΙΝΑ...


ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ!!!

 

Η χώρα των Υπερβορείων και η χαμένη γνώση

Η χώρα των Υπερβορείων και η χαμένη γνώση

Όσο ο Οδυσσέας περιπλανήθηκε δέκα χρόνια στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο και όσο η Αργώ ήταν ένα απλό καράβι της θάλασσας, άλλο τόσο και η χώρα των Υπερβορείων, βρίσκεται στον πλανήτη Γη…

Σύμφωνα με την Ελληνική Ιερή Παράδοση, την Μυθολογία μας, ο Θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του, το οποίο έσερναν Κύκνοι κάθε φθινόπωρο επισκεπτόταν την χώρα των Υπερβορείων και επέστρεφε πάλι την άνοιξη στη Δήλο και στους Δελφούς. Όπως είναι γνωστό (δυστυχώς όχι σε όλους) η Ελληνική Μυθιστορία, περιγράφει πραγματικές καταστάσεις και γεγονότα, που συνέβησαν και συνέβαιναν στο μακρινό παρελθόν, μάλιστα και σε εποχές προκατακλυσμιαίες, και δεν περιορίζονται μόνο στον Γήινο χώρο.
 (Όσοι επιμένουν να θεωρούν την Ελληνική Μυθολογία παραμύθια και γέννημα της φαντασίας των δημιουργών της, …μπορούν να συνεχίσουν να την θεωρούν έτσι.) Όπως μας πληροφορεί η Μυθολογία μας, την χώρα των Υπερβορείων εκτός από τον Απόλλωνα που πηγαινοερχόταν, επισκέφθηκαν επίσης ο Θησέας κι ο Περσέας. Το ζήτημα είναι που βρίσκεται αυτή η χώρα. Άλλοι την τοποθετούν σε μια αδιευκρίνιστη περιοχή στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και στη φαντασία των περισσότερων υπήρχε στα εδάφη της σημερινής Βρετανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Άλλες περιγραφές την τοποθετούν στην ευρύτερη περιοχή των Ουραλίων.

Ο σκοταδισμός που επιβλήθηκε δια της βίας πριν 1700 χρόνια ήταν επόμενο μετά από μερικές γενιές να περιορίσει και τους πνευματικούς ορίζοντες γενικότερα. Έτσι και η αναζήτηση της χώρας των υπερβορείων περιορίστηκε, στον βόρειο Ελλαδικό χώρο κατ αρχήν και οι πιο τολμηροί λαμβάνοντας υπ όψιν την ετυμολογία της λέξεως, φτάνουν έως τα βορειότερα σημεία του πλανήτη Γη. Μέχρι εκεί. Για παρά «έξω» ούτε συζήτηση, αφού ο σκοταδισμός φρόντισε να περάσει στις συνειδήσεις, ότι η μυθολογία περιγράφει παραμύθια. Μια άποψη που ισχύει μέχρι και σήμερα. Η (κάποτε) απαγόρευση της πρόσβασης στην γνώση και στις αρχαίες πηγές, ίσως άφησε τα κατάλοιπα της, αφού και σήμερα οι περισσότεροι εξακολουθούν να αγνοούν πεισματικά την αρχαία Ελληνική γραμματεία και τον θησαυρό των πληροφοριών της. Δυστυχώς όμως υπάρχει και άλλο ένα «εμπόδιο», το σημαντικότερο, που δεν επιτρέπει να σταθούν διαφορετικές εκδοχές από τις συνηθισμένες. Και αυτό δεν είναι άλλο από το δόγμα της συμβατικής Ιστορίας.

 Όπως ξέρουμε, δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, θρησκευτικού, πολιτικού, ή επιστημονικου περιεχομένου, έξω από το οποίο κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμος επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχουμε υποχρεωτικα σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα. Ξεχάσαμε όμως ότι η Ελληνική σκέψη μεγαλούργησε γιατί παρέμεινε αδογμάτιστη και αγωνίστηκε για την ελευθερία του πνεύματος.

Αν υποθέσουμε ότι η χώρα των Υπερβορείων είναι κάποιο σημείο από τα προαναφερθέντα, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: «Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα διάλεκτον, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...». Οι Υπερβόρειοι λοιπόν είναι Έλληνες, αδέλφια μας, όλοι ιερείς και λάτρεις του Απόλλωνα του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» όπως αναφέρει και ο Πλάτων. Βέβαια Αιώνια Ζωή και Αιώνια Ευτυχία δεν υπάρχει στις εσχατιές του βορρά της Γης, ούτε είναι ασφαλώς ένας παντοτινός καταπράσινος τόπος με ανέσπερο φως χωρίς να γνωρίζει ποτέ χειμώνα και πολύ περισσότερο ένας τόπος με δυο ετήσιες σοδειές, όπως τον θέλει η Ελληνική Μυθολογία. Από τα παραπάνω θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Υπερβορεία δεν ανήκει στις βόρειες πολικές περιοχές. Δεν βρίσκεται καν στον πλανήτη Γη. Και ως προς αυτό μας πληροφορεί σχετικά ο μεγάλος λυρικός αλλά και μύστης ποιητής Πίνδαρος: «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις...» Εφόσον λοιπόν ο δρόμος που οδηγεί στους Υπερβορείους δεν υφίσταται ούτε δια ξηράς, ούτε δια θαλάσσης, άρα ο μόνος δρόμος που απομένει είναι ο εναέριος δρόμος τον οποίο για να τον διασχίσεις χρειάζεται να διαθέτεις τι άλλο; Ιπτάμενα σκάφη!!!

Επομένως οι Υπερβόρειοι ανήκουν σε χώρους κοσμικούς. Εν συνεχεία ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της Αιώνιας Ευτυχίας των Υπερβορείων αναφέροντας ότι αν και είναι άνθρωποι εντούτοις δεν προσβάλλονται ποτέ από νοσήματα, ούτε μάλιστα υπόκεινται στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων τους και κατά συνεπείαν είναι αθάνατοι!! Αναφέρει σχετικά: «Ούτε ασθένειαι ούτε το απάισιον γήρας προσβάλλουν την ιερά ταύτην γενεάν, χωρίς δε πόνον και μακράν των μαχών ζουν... Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσέας)». Ο Πλάτωνας εξηγεί την αθανασία των Ολύμπιων προπατόρων μας όταν αναφέρει πως η διατήρηση της συνοχή τους οφείλεται στο γεγονός πως η συγκόλληση των τεσσάρων στοιχείων του Σύμπαντος (Γη, Ύδωρ, Πυρ, Αήρ), που αποτελούν την προαναφερθείσα συνοχή τους, έγινε με Δεσμούς Άλυτους (ότι κι αν σημαίνει αυτό). Εφόσον λοιπόν οι Υπερβόρειοι είναι αθάνατοι και εφόσον αυτό προϋποθέτει «Αλύτοις Δεσμοίς» εν τη συνοχή τους και εφόσον είναι Έλληνες Αδέλφια μας, συνεπάγεται ότι είναι και αυτοί κάποιοι από τους (χιλιάδες) ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ. Πάλι ο Πίνδαρος μας πληροφορεί για τον σύνδεσμο που ενώνει τους Ελλάνιους εν τη Ελλάνια, με τους Ελλάνιους Ολύμπιους:

«Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δύο πνοή ζωής από μα μόνο μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους και η μία είναι τα τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυία και δύναμη, με τους αθάνατους, κι ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα...»

Στην περίπτωση που μελετάμε και σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση, ο σύνδεσμος δεν είναι άλλος από τον θεό Απόλλωνα. Αξίζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία μας που συνδέει τον Απόλλωνα με τους Υπερβορείους πριν ακόμα τη γέννησή του. Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα.

Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία• τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού. Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες.
Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων. Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο. Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους Υπερβόρειους.

Η σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον «νόμισε» για τον ίδιο τον θεό «...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας..» αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε: «Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα “Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα”. Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». Και αλλού: «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα». Επίσης: «Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας». Το φονικό-ιπτάμενο βέλος είναι φυσικά, όπως και το ιπτάμενο άρμα του Απόλλωνα που σέρνουν Κύκνοι, σκάφος που έχει την δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών.

Σχετικά με τα παραπάνω αναφέρει και ο Raymond Drake στο βιβλίο του Gods and Spacemen in Greece and Rome (τίτλος στα ελληνικά: Διαστημάνθρωποι και Ιπτάμενοι Δίσκοι στην Ελλάδα). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι «Διαστημάνθρωποι» κατά τον Drake, είναι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων. Αναφέρει λοιπόν ο Άγγλος συγγραφέας: «...Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έγραψε ότι ο Πυθαγόρας πήρε τις γνώσεις του από τον Υπερβόρειο Δρυϊδη Άβαρι, τον ιερέα του Απόλλωνα, που δεν έτρωγε γήινες τροφές και ταξίδευε στον αέρα πάνω στο “Βέλος του Απόλλωνα”, υπονοώντας έναν διαστημάνθρωπο... Ο Πυθαγόρας μίλησε επίσης για επικοινωνία με τους θεούς. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο σοφός είχε μεταφερθεί κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο γύρω από γη, ένας υπαινιγμός για τη φιλία του με πλάσματα του διαστήματος...»

Όπως είπαμε οι Υπερβόρειοι είναι Έλληνες Αδέλφια μας του βορείου ημισφαιρίου του ουράνιου θόλου. Κατά την επίσκεψη του Ήρωα Περσέα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα, οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το «σπαθί» που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία που θα τον έκανε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας Άγγελος του Περσέα αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: «...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς»

Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους. Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: «...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων...». Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του «Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1» δίνει μια εξήγηση: «...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε “προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν” (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο «Ευθύδημος»). Επίσης στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του Ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος...» Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους «όνους», θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο.Η χώρα των Υπερβορείων λοιπόν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που αντλούμε από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία των Ελλήνων» του Στρατηγού κ. Γ. Καλογεράκη, δεν βρίσκεται στην Γη αλλά στην Ουράνια περιοχή του Βέγκα, που ανήκει στο αστρικό σύστημα της Λύρας. Ο Βέγκας το 14000 μΧ. Θα κατέχει την σημερινή θέση του Πολικού αστέρα.

Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Υπερβόρειοι έστελναν δώρα από τη μακρινή τους περιοχή, που κατέφταναν πρώτα στη Δωδώνη κι έπειτα έφταναν μέχρι το ναό του Απόλλωνα στη Δήλο. Ίσως μπορούμε να υποθέσουμε πως η σύνδεση με των ουράνιο αυτόν τόπο, γίνεται μέσω του διαύλου της Δωδώνης. Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία, με τα Θεοφάνια ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το ιπτάμενο άρμα του θεού.

 
πηγη

You might also like:

Το διαβάσαμε από το: Η χώρα των Υπερβορείων και η χαμένη γνώση http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/11/blog-post_9268.html#ixzz2mcgWw9N7

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!! Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο!!!ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!!

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!! Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο!!!ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!!

Επιγραφή στον τάφο του Μεγ. Κωνσταντίνου στην Κωνσταντινούλη προφητεύει ότι οι Ελληνες θα επιστρέψουν εκεί.


Ο τάφος αυτός είναι στον Ναό των Αγίων Αποστόλων της Βασιλεύουσας...

Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο. Εκείνος που μπόρεσε να την αποκρυπτογραφήσει ήταν, 13 μόλις χρόνια πριν από την αποφράδα μέρα της Άλωσης της Πόλης, ο μετέπειτα Πατριάρχης και σοφός της Ορθοδοξίας, ο Γεννάδιος Σχολάριος.

Το κείμενο της επιγραφής-προφητείας, όπως ακριβώς βρέθηκε πάνω στην πλάκα του μνήματος, ήτανε αυτό:

Τ. πτ. τ. ιδτ. Η βελ. τ. ιμλ. Ο Κλμν. μαμθ. μ. δ. ν. τρπσ. γν. τ. πλολγ. τ. επτλφ. κρτσ. εσθ. βελε. εθν. ππλ. κτξ. κ. τ. νσ. ερμσ. μχρ. τ. εξν. πτ. ιστργτν. πθσ. τ. ινδκτ. πλυσ. κτδ. τ. εντ. τ. ιδκτ. ε. τβρ. τ. μρ. μλ. δ. ν. στρτσ. τ. δκτ. τ. ιδκτ. τ. δμτ. τρπσ. πλ. επστψ. ετ. χν. τ. δμτ. πλμ. εγρ. μγ. μρκτ. στρβν. κ. τ. πλθ. κ. τ. φλ. σνδ. τ. επρ. δ. θλσ. κ. ξρ. τ. πλμ. σνω. κ. τ. ισμλ. τρπσ. τ. απγν. ατ. βσλσ. ελτ. μκρ. ολγ. τ. δ. ξθ. γν. αμ. μτ. τ. πκτρ. ολ. ιμλ. τπσ. τ. επλφ. επρο. μετ. τ. πρμ. ττ. πλμ. εγρ. εφλ. ηγρων. μχ. τ. ππτ. ωρ. κ. φν. βσ. ττ. στ. στ. μτ. φβ. σπστ. πλ. σδω. ε. τ. δξ. τ. μρ. αδ. ερτ. γν. θμστ. κ. ρμλο. ττ. εξτ. δσπυ. φλ. γ. εμ. υπχ. κ. ατ. πρλβτ. θλμ. εμ. πλρτ.

Το αινιγματικό κείμενο της επιγραφής-προφητείας το αποκωδικοποίησε μόλις το 1440 ο Γεννάδιος Σχολάριος:
Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν.

Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται .
Η επιγραφή-προφητεία του τάφου του Μεγ. Κωνσταντίνου αφορά σε γεγονότα 17 ολόκληρων αιώνων! Από την εποχή του Κωνσταντίνου (4ος αιώνας μ.Χ.) μέχρι και… την δική μας!!Προλέγει την ακμή και την εξάπλωση των Μογγόλων-Τούρκων (οθωμανική αυτοκρατορία) και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Προλέγει την νίκη των Ασιατών επί των βόρειων λαών ( τους Δαλμάτας τροπώσει – Δαλμάτες ήτανε οι λαοί που ζούσανε πάνω από τον Δούναβη).

Προλέγει δηλ. την πολιορκία της Βιέννης από τους Μογγόλους-Τούρκους το 1683. Αλλά προλέγει και την συντριβή των Toύρκων στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 ( και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν και τον Ισμαήλ τροπώσουν ).

Τέλος, επαληθεύτηκε και η γέννηση-δημιουργία της νέας Τουρκίας πάνω στις στάχτες της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό τον σφαγέα των Ελλήνων, τον ντονμέ Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ( το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον ). Μέχρι αυτό το σημείο η προφητεία της θαυμαστής επιγραφής επαληθεύτηκε απόλυτα!
Μένει τώρα να επαληθευτεί και το υπόλοιπο μέρος της, που αρχίζει από την φράση Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν και τελειώνει στο θέλημα εμού πληρούται .
Ως Ισμαήλ στο Βυζάντιο αναφέρονταν στους Μογγολότουρκους-Μουσουλμάνους και βέβαια ξανθό γένος είναι οι Ομόδοξοί μας οι Ρώσοι! Μιλάει για την συντριβή των Τούρκων από την Ρωσία και τους δορυφόρους της ( πράκτορες στο κείμενο) σε έναν πόλεμο που θα γίνει τώρα σύντομα; Προλέγει πως η Κωνσταντινούπολη θα κυριευθεί από τους Ορθόδοξους Ρώσους ( Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων ). Και εκεί πέρα θα ακολουθήσει και θα γίνει φοβερός πόλεμος ( Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον ). Μένει να δούμε αν θα επαληθευθεί, ο καθείς μπορεί να πιστέψει ότι θέλει, αλλά οφείλει να έχει υπ' όψιν του και πράγματα τα οποία δεν πιστεύει αλλά πολλές φορές τον εκπλήσσουν.


Πηγή

You might also like:

Το διαβάσαμε από το: ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!! Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο!!!ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ!!!ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!!http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/12/1000_5.html#ixzz2mcZn3WQe

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ...ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ?

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ...ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ?

Posted: 04 Dec 2013 02:20 PM PST

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος

* Η ξενομανία, δηλαδή το να γοητευόμαστε από ο,τιδήποτε ξενόφερτο είναι μια μεγάλη και βαρειά νόσος των Νεοελλήνων. Το πιο εξοργιστικό, όμως, είναι η χρήση ξένων λέξεων αντί των ωραιοτέρων ελληνικών, από μια γλώσσα που είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. Παράδειγμα, το «fame story» μας αρέσει, μας έλκει περισσότερο από τις λέξεις «φήμη και ιστορία», της οποίας πατέρες είναι ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Προτιμούμε το στούντιο αντί για το εργαστήριο ή σπουδαστήριο. Σούπερ Μάρκετ αντί υπεραγορά. Σπόνσορας αντί χορηγός. Γκράφιτι αντί τοιχογραφία. Σόου αντί παράσταση. Πάρκινγκ αντί στάθμευση, κλπ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τόσο υπερήφανοι για τη γλώσσα τους, ώστε αρνούντο να μιλήσουν βαρβαρικά.

Στην τραγωδία «Επτά επί Θήβας» ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής Αισχύλος παρουσιάζει τον Ετεοκλή να παρακαλεί τον Δία και τη γη για τη σωτηρία των Θηβών. Αυτό που είναι άξιο θαυμασμού, όμως, είναι το πώς εντάσσει τη γλώσσα σ’ αυτή την έκκληση: «Μη μοι πόλιν πανώλεθρον εκθαμνίσητε δηάλωτον, Ελλάδος φθόγγον χέουσαν».

Δηλαδή «μή μου αφανίσετε την πόλη, που ομιλεί Ελληνικά» (στ. 112-113).

Ο Σοφοκλής στον «Αίαντα», στ. 1263 γράφει: «Την βάρβαρον γαρ γλώσσαν ουκ επαΐω» (=Γιατί τη βάρβαρη τη γλώσσα δεν την ξέρω). Απαντάει ο Αγαμέμνονας στον Τεύκρο.

Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, το απόσπασμα που μας αναφέρει ο Πλούταρχος, στο βίο του Θεμιστοκλή (6,4,2): «Επαινείται δ’ αυτού και το περί τον δίγλωσσον έργον εν τοις πεμφθείσιν υπό βασιλέως επί γης και ύδατος άτησιν. Ερμηνεία γαρ όντα συλλαβών δια ψηφίσματος απέκτεινεν ότι φωνήν Ελληνίδα βαρβάροις προστάγμασιν ετόλμησε χρήσαι». Το απόσπασμα αυτό, λοιπόν, μας λέει ότι, όταν ο Ξέρξης απέστειλε αντιπροσωπεία για να ζητήσει «γην και ύδωρ» από τους Αθηναίους, ο Θεμιστοκλής, παρά τα καθιερωμένα, διέταξε να συλληφθεί ο διερμηνέας και με ψήφισμα τον εθανάτωσε με την αιτιολογία ότι ετόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα σε βάρβαρα προστάγματα…

Αλλά και η ιστορία της Φιλομήλας αποκαλύπτει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας. Ο Τηρεύς, βασιλιάς της Θράκης, ατίμασε τη γυναικαδέλφη του Φιλομήλα. Και για να μη τον μαρτυρήσει της έκοψε τη γλώσσα. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ο Τηρεύς της απέκοψε τη γλώσσα, σε μία αρχαία ελληνική επιγραφή έγραψε τον καημό της ψυχής της: «Γλώσσαν την εμήν εθέρισεν Ελλάδα φωνήν». Η Φιλομήλα, λοιπόν, δεν θρηνεί που της έκοψαν την γλώσσα, αλλά για το ότι δεν θα έχει φωνή για να ξαναμιλήσει Ελληνικά… 
Βλέπουμε, λοιπόν, πώς προστάτευαν την ελληνική γλώσσα οι πρόγονοί μας.

Γι’ αυτή, λοιπόν, την ελληνική γλώσσα οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν υπερήφανοι και δεν επέτρεπαν ούτε να τη χρησιμοποιούν σε ζητήματα που είχαν σχέση με απολίτιστους, με βάρβαρους, όπως τους αποκαλούσαν. Πού να φανταζόταν, ότι στους νεώτερους χρόνους η γλώσσα αυτή θα γινότανε μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. 
Αλλά, πού να φανταζόταν και το απίστευτο: Οι απόγονοί τους του 21ου μετά Χριστόν αιώνα βάλθηκαν να την καταστρέψουν! Πάνω από τριάντα χρόνια τώρα συνεχίζουμε τις «απλοποιήσεις» και από τις πολλές «απλοποιήσεις» και από τις πολλές αλλοιώσεις την κάναμε αγνώριστη… 
Εκτός από την προστασία της γλώσσας οι αρχαίοι Έλληνες δεν ανέχονταν βαρβαρικά έθιμα. Το τρύπημα των αυτιών στους άνδρες, για να φορέσουν ενώτιον = σκουλαρίκι, εθεωρείτο βαρβαρικόν έθιμον για τους αρχαίους προγόνους μας. Έτσι, αν υπήρχε κάποιος με τέτοια συνήθεια, τον διακωμωδούσαν και τον έδιωχναν από την πόλη.
Υπάρχει βεβαίως και σχετικό κείμενο, που τα λέει αυτά: Το διασώζει ο Ξενοφών στην «Κύρου Ανάβαση» (βιβλίο 3, Κεφ. 1, 30-34) και λέει τα εξής: «Ούτος γαρ και την πατρίδα καταισχύνει και πάσαν την Ελλάδα, ότι Έλλην ων τοιούτος εστίν. Εντεύθεν υπολαβών Αγασίας Στυμφάλιος είπεν: Αλλά τούτο γε ούτε Βοιωτίας, προσήκει ουδέν ούτε της Ελλάδος παντάπασιν, επεί εγώ αυτόν είδον ώσπερ Λυδόν αμφότερα τα ώτα τετρυπημένον. Και είχεν ούτως. Τούτον μεν απήλασαν». 
Μετάφραση: «Διότι αυτός και την ιδιαιτέρα του πατρίδα καταντροπιάζει και όλη την Ελλάδα, αφού, ενώ είναι Έλληνας, είναι τέτοιος (δηλαδή δειλός και άνανδρος) κατόπιν, όμως, παίρνοντας τον λόγον ο Αγασίας από τη Στυμφαλίδα είπε: Αλλά ο άνθρωπος αυτός ούτε με την Βοιωτία έχει καμιά απολύτως σχέση, ούτε με την Ελλάδα γενικά, διότι εγώ τον είδα να έχει σαν Λυδός και τα δυο του αυτιά τρυπημένα. Και πράγματι έτσι είχε το πράγμα. Λοιπόν αυτόν βέβαια τον απέδιωξαν». 
Οι Νεοέλληνες, όμως, εζήλεψαν τους μαύρους της Αφρικής που φοράνε σκουλαρίκια και έχουν την εντύπωση πως αυτό σημαίνει πρόοδο και εξέλιξη. Βέβαια την ίδια τακτική ακολουθούν και οι Ευρωπαίοι. Και φυσικά δεν είναι το μόνο βαρβαρικό έθιμο που υιοθέτησε η πολιτισμένη Ευρώπη… 
Οι Νεοέλληνες, όμως, κάνουν κάτι πιο φοβερό: Αντί να διδάξουν ήθος στους μαθητές εισάγουν κείμενα που καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, που απαξιώνουν ιδανικά και ήρωες και πρότυπα ήθους. Κλασικό παράδειγμα ο πρώτος Κυβερνήτης της χώρας Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος δικαιότατα αποκλήθηκε άγιος της πολιτικής. Πρόσφερε όλη την περιουσία του στο Ελληνικό Κράτος. Όταν η Εθνοσυνέλευση αποφάσισε να δοθεί χορηγία (μισθός) στον Κυβερνήτη, ο Καποδίστριας απάντησε με ένα έγγραφο το οποίο δεν έχει όμοιό του στα πολιτικά πράγματα και καταλήγει: «…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν, θέλουν γνωρίσει μεθ’ ημών ότι εις τας παρούσας περιστάσεις εις τα δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατό να λαμβάνουν μισθούς αναλόγους με τον βαθμόν του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της. 
Η άρνηση του Καποδίστρια να αποδεχθεί την χορηγία προκάλεσε έκπληξη «διά το μοναδικόν της πράξεως και τον νέον θαυμασμόν προς τον υπέροχον άνδρα…».

Η εντιμότητα του Καποδίστρια φαίνεται και από τα παρακάτω λόγια του «Προτιμώ τον θάνατον, παρά να απατήσω λαόν, εμπιστεύσαντα την τύχην του εις την αφοσίωσίν μου». 
Έπειτα από όλα αυτά θα περίμενε κανείς να προβάλουν τον Καποδίστρια ως πρότυπο αρετής, ιδανικό παράδειγμα στα νέα παιδιά για μίμηση, όπως και πραγματικά είναι ο πρώτος άξιος Κυβερνήτης του Νεοελληνικού Κράτους, ο οποίος επάξια αποκλήθηκε «άγιος της πολιτικής». 
Κι όμως, αντί γι’ αυτό, στο βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου παραθέτουν ένα ποίημα με σαφείς υπαινιγμούς για χρηματισμό. Από ποιον; Από τον άνθρωπο που δώρισε στο φτωχότατο κράτος την περιουσία του, τον πολιτικό με το ήθος το ενάρετο, που είναι άριστο υπόδειγμα για κάθε πολιτικό; Τον αδικοχαμένο Ιω. Καποδίστρια; 
Αλλά, η παγκοσμιοποίηση αυτό επιδιώκει. Την ισοπέδωση των πάντων. Να μη υπάρχουν αξίες και ηθικές αρχές. Στόχος η καταστροφή των κοινωνιών και η μετατροπή των ανθρώπων σε ένα παγκόσμιο πλαγκτόν ευκόλως διαχειριζόμενο, με το οποίο θα τρέφονται οι παγκόσμιοι εξουσιαστές…

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 73

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ*
«Να είστε δύσπιστοι με τα όνειρα της νιότης, γιατί πάντα υλοποιούνται στο τέλος» Γκέτε

Πρώην ατίθασοι, η επανάσταση δεν θα σας επιστρέψει τη χαμένη νιότη σας. Ομως το βόλεμα είναι αυτό που την έκλεψε στους περισσότερους, όπου απευθύνομαι εδώ. Δεν είναι όμως ο πλουτισμός που ενοχλεί. Αλλά ο οπορτουνισμός σας σαν μοναδικός τρόπος σκέψης. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήσατε για να πετύχετε τους στόχους σας. Σίγουρα δεν είστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την εποχή σας. Ομως σφάλατε, γιατί δεν κρατήσατε τις αποστάσεις απ’ αυτήν. Γιατί εύκολα απαρνηθήκατε κάθε ελευθερία σκέψης στο όνομα της ελευθερίας του χρήματος και της δύναμης. Οτι συμμετάσχατε ενεργά στο κίνημα, που μέσω της μόδας, του λαϊκισμού, της χυδαιότητας, ανέδειξε την αφομοίωση στο σύστημα σαν τη μοναδική και υπέρτατη αξία του ελεύθερου ανθρώπου. Το γεγονός ότι ο «σύντροφος» σοσιαλισμός βρίσκεται στην εξουσία βοήθησε να ξεπεράσετε τους τελευταίους δισταγμούς και ντροπές. Πόσο τυχεροί σταθήκατε που το βούτυρο και η μαρμελάδα βρέθηκαν στην ίδια μεριά της φρυγανιάς! Ομως όλα αυτά δεν αποτελούν μια φυσιολογική ενηλικίωση των αρχικών πεποιθήσεών σας. Αλλά μια ανάποδη σταυροφορία, μια θριαμβευτική πορεία προς το μέλλον με την όπισθεν.

Κάποτε η λέξη «συντροφικότητα» σήμαινε για σας κάτι, σήμερα προκαλεί γέλια. Ομως κατά βάθος ζείτε ακόμη σε μιας μορφής συντροφικότητα που υπάρχει ανάμεσα σε ανθρώπους που με το χρόνο δεν έχουν πια κανένα κοινό σημείο εκτός από την αποκήρυξη των ιδεών τους. Που σιγά σιγά παίρνει μια πικρή γεύση, γίνεται ευτελής, αποκτά την ποταπή μορφή της συνενοχής. Που, όπως το δηλητήριο, ποτίζει σιωπηρά το πνεύμα σκοτώνοντας κάθε αξιοπρέπεια και ρομαντισμό. Μιλάω «για τη συντροφικότητα [...] που διαβρώνει τις πιο ωραίες ψυχές. Που σκουριάζει την υπερηφάνεια, εκφυλίζει τις αρχές των μεγάλων έργων, που θρέφει τη δειλία του πνεύματος. Κάποιοι άνθρωποι, επιβάλλοντας μια τέτοια μαλθακότητα της συνείδησης στους άλλους, επιτυγχάνουν για τους ίδιους την άφεση αμαρτιών για την προδοσία των αρχών τους. Να πώς ένα λαμπρό κομμάτι μιας κοινωνίας μπορεί να ξεπέσει τόσο χαμηλά». (Μπαλζάκ, «Μια κόρη της Εύας»).

Με την εξάλειψη κάθε ιδανικού, οδηγήσατε το μέλλον σε αδιέξοδο. Εχοντας καθηλώσει τους επόμενους όπως τα σκυλιά κάτω από ένα πλούσιο τραπέζι, το φαγητό που δεν μπορείτε πια να φάτε, αυτή τη βασική τροφή του πνεύματος που λέγεται ουτοπία και όνειρο, τους απαγορεύετε να την αγγίξουν. Ταυτόχρονα, το δίκτυό σας ελέγχει όλες τις προσβάσεις, αποβάλλει κάθε καινούργιο. Το στιλ εξουσίας που εφαρμόζετε ενταφιάζει κάθε μελλοντικό. Εκμηδενίζοντας κάθε αξία, η πυραμίδα της κοινωνικής διαπλοκής που κτίσατε σας εκτόξευσε στη δύναμη και το χρήμα. Από εκεί ψηλά, εξαπολύοντας τους μύδρους της διαφθοράς, εμποδίζετε κυνικά τους επόμενους να ανέβουν για να κάνουν μόνοι τους τη θλιβερή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει τίποτα να δουν. Οτι η έρημος απλώνεται στο απέραντο, πέρα από εκεί που βλέπει το γυμνό μάτι.

Ναι, αγαπητοί συνομήλικοι, καταντήσαμε μια επάρατος γενιά, ιδεολογικά άκληρη και ρομαντικά στεγνή, ένα σκασμένο σύκο πεσμένο στο έδαφος από τον αέρα του ρεαλισμού. Αιώνιοι νέοι, γερασμένοι νέοι, που απλώσατε το μαύρο πέπλο σας και σκεπάσατε το μέλλον. Οι αιώνιοι αρχηγοί που κρατήσατε από τα νιάτα σας, το χειρότερο που θα μπορούσατε να κρατήσετε: την ανωριμότητα και τη δίψα της φιλοδοξίας και δοξομανίας. Αλλά ούτε σταγόνα ηθικής αντίστασης και ανυπακοής. Ούτε ίχνος μετάνοιας που προδώσατε τα πάντα, θυσιάσατε τα πάντα, ελπίδες και όνειρα, για το χατίρι μιας μάταιης και εφήμερης ευτυχίας. Αιώνιοι φιλόσοφοι, ρήτορες, επαναστάτες. Αιώνιοι πιστοί σύζυγοι της Ιστορίας, σας κεράτωσε η Ιστορία! Ομως μην έχετε αυταπάτες, η εποχή σας τελειώνει, γρήγορα θα ξεχαστείτε. Σταθερά γυρίζει αυτή η σελίδα. Η επόμενη, είμαι σίγουρος, θα είναι κατάλευκη.

* Καθηγητής Πανεπιστημίου στο Παρίσι
ymanous@gmail.com

ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΝ. Η ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Το Παγκράτιον ήταν ένα αγώνισμα των αρχαίων Ελλήνων, ένας συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας χωρίς ιμάντες, που ο Αριστοτέλης (Ρητορική Α 5-14, 1361β) το ορίζει ως εξής: «ὁ δὲ θλίβειν καὶ κατέχειν παλαιστικός, ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ πυκτικός, ὁ δ’ ἀμφοτέροις τούτοις παγκρατιαστικός». Η ονομασία προέρχεται από τις λέξεις παν + κρατείν, δηλαδή νικητής γινόταν αυτός που “κατέχει την κυρίαρχη δύναμη” ή αυτός που “κυριαρχεί απόλυτα”, ενώ οι αθλητές ονομάζονταν παγκρατιαστές.

Το άθλημα αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και πολεμική τέχνη, εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 648 π.Χ. στην 33η Ολυμπιάδα. Ήταν θεαματικό και δημοφιλές (“Εν Ολυμπία το κάλλιον” , Φιλόστρατος), αλλά και επικίνδυνο, αφού είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές ως και το θάνατο του ενός των αντιπάλων (Παυσανίας Η,10.1). Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά το 200 π.Χ. εισήγαγαν κι έναν λιγότερο βίαιο διαγωνισμό “Παγκρατίου παίδων” για τα νέα αγόρια.

Το Παγκράτιο συνδύαζε το χτύπημα και την αρπαγή (λαβή) και ήταν αγώνας, που κερδιζόταν με την υποβολή του αντιπάλου. Ένας αγωνιζόμενος θα μπορούσε να επισημάνει την υποβολή του με ανάταση του χεριού ή ενός δακτύλου του, αλλά μερικές φορές η μόνη μορφή υποβολής ήταν ο θάνατος ενός από τους αγωνιζόμενους.
Οι “κοινές κλειδαριές” και η “έμφραξη κρατούν” ήταν κοινές τεχνικές. Σήμερα αυτές οι τεχνικές θα μεταφράζονταν ως λαβές εξάρθρωσης σημείων όπως αυχένας, ώμος, αγκώνας, καρπός, μηρός, αστράγαλος και άλλα. Τα λακτίσματα και η χρησιμοποίηση των “πυγμών” ήταν η μέθοδος επίθεσης, που στηρίζεται σε μεγάλο ποσοστό στη δύναμη. Για αυτό το λόγο, το Παγκράτιον ήταν υπόθεση των βαρύτερων και πιο δυνατών αθλητών.
Στην πραγματικότητα υπήρχαν μόνο τρεις κανόνες:
οι αγωνιζόμενοι δεν είχαν το δικαίωμα να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου, να δαγκώσουν ο ένας τον άλλον ή να τον χτυπήσουν στην περιοχή των όρχεων.
Υπήρχαν δύο είδη παγκρατίου:
Το ένα διεξαγόταν σε όρθια στάση και ήταν λιγότερο επικίνδυνο, ονομαζόταν δε “Άνω ή ορθοστάνδην παγκράτιο”.
Στο άλλο συνεχιζόταν ο αγώνας και μετά την πτώση ενός από τους αντιπάλους, ο οποίος κατόπιν τούτου ήταν ευάλωτος σε κτυπήματα του αντιπάλου. Το είδος αυτό ονομαζόταν “Κάτω παγκράτιο”.

Ιστορικά στοιχεία
Η μυθολογία θέλει το άθλημα να προέρχεται από το Θησέα, που επιστράτευσε συνδυασμό πάλης και πυγμής για να καταβάλει τον Μινώταυρο. Σύμφωνα με άλλη ανάλογη εκδοχή, ο Ηρακλής κατέβαλε με τον τρόπο αυτό το λιοντάρι της Νεμέας.
Με τις εκστρατείες του Μεγ. Αλεξάνδρου το Παγκράτιο διαδόθηκε στην Ινδία. Πιστεύεται πως από εκεί έφτασε στις χώρες της Άπω Ανατολής και αποτέλεσε τον πρόγονο όλων των ανατολικών πολεμικών τεχνών.
Διάσημοι αρχαίοι παγκρατιαστές ήταν ο Θεαγένης ο Θάσιος, ο Λύγδαμης ο Συρακούσιος, ο Δωριεύς ο Ρόδιος, ο Σώστρατος ο Σικυώνιος και ο Πολυδάμας από τη Σκοτούσσα.

Σύγχρονη εποχή
Στη σύγχρονη εποχή το Παγκράτιο αναβίωσε μετά τον τελευταίο πόλεμο και ιδίως γύρω στο 1970, οπότε πρωτοστατούντος κυρίως του διάσημου δάσκαλου πολεμικών τεχνών, Σίμου Ζαχόπουλου από την Καβάλα (κατόχου διάκρισης 10ου βαθμού -”10th Degree”- αναλόγου με 10 dan [1]), γίνονται οι πρώτες κινήσεις για την ίδρυση ομοσπονδίας Παγκρατίου, ενώ αργότερα αρχίζουν προσπάθειες ένταξής του στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων. Τελικά η Ελληνική Ομοσπονδία Παγκρατίου Αθλήματος (ΕΟΠΑ) ιδρύεται το 1996 από δύο παλαιούς μαθητές του Ζαχόπουλου, τον Π.Κουτρούμπα και τον Λ.Σαββίδη.

Για την συμπερίληψη στο Ολυμπιακό πρόγραμμα τέθηκε ως προϋπόθεση η διάδοση σε πλάτος του αθλήματος, ένας δρόμος που είναι ακόμα μακρύς, αφού η Παγκόσμια Ομοσπονδία αριθμεί μόλις 28 κράτη-μέλη. Στην Ελλάδα υπάρχουν το 2009 περίπου 2000 ενεργοί αθλητές οργανωμένοι σε 127 σωματεία.

Σώστε το Α' νεκροταφείο

Το ιστορικό μνημείο της Αθήνας με τα σημαντικά έργα τέχνης παραδίδεται στη φθορά

Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος

Προχωράς στο τσιμεντένιο πλακόστρωτο. Το μόνο που ακούγεται εδώ είναι τα ίδια σου τα βήματα που μπερδεύονται με τα μακρινά κελαηδήματα των πουλιών. Τα κυπαρίσσια και τα πεύκα ρίχνουν βαριά τη σκιά τους και εσύ συνεχίζεις, (περι)διαβάζοντας ονόματα τόσο οικεία και τόσο μακρινά σε σένα, προσπαθώντας να ανακαλέσεις μνήμες και πρόσωπα από τα βιβλία της Ιστορίας. Αβέρωφ, Τρικούπης, Κοραής. Αυτό το συννεφιασμένο απόγευμα Τετάρτης δεν μπορείς να μη σταματήσεις μπροστά στο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, όπου μια φθαρμένη ελληνική σημαία είναι κυριολεκτικά κολλημένη επάνω του από την υγρασία. «Σιγά διαβάτη, εδώ κοιμάται ο γέρος του Μοριά, τον ύπνο του μη του ταράξεις», διαβάζεις και υποσυνείδητα συνεχίζεις με βήμα αργό κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο θόρυβο. Αντικρίζεις τη γειτονιά των ηθοποιών: Ελλη Λαμπέτη, Αλίκη Βουγιουκλάκη και λίγο πιο πέρα ο Μάνος Κατράκης, ενώ το άγαλμα της Μαρίκας Κοτοπούλη, με τα χέρια απλωμένα, περιμένει το χειροκρότημα της πλατείας. Συνεχίζεις, προχωράς προς το βάθος. Τα ονόματα εδώ σου είναι άγνωστα, ωστόσο τα μεγαλοπρεπή αγάλματα, αριστουργήματα της νεοελληνικής γλυπτικής, δεν σταματούν να εμφανίζονται. 

Συναντάς μαρμάρινους αγγέλους με μαυρισμένα πρόσωπα και μισοσπασμένα φτερά, που έχουν παραδοθεί στη δική τους επίγεια φθορά. Τα αγριόχορτα φυτρώνουν ανάμεσα σε μνημεία και μερικά καπάκια από σφουγγαρίστρες είναι ριγμένα κοντά σε μια από τις κοιμωμένες του νεκροταφείου, εκείνη του γλύπτη Γεώργιου Μπονάνου. Προσπαθείς να διαβάσεις ονόματα ανθρώπων που κάποτε πέρασαν και έζησαν σε αυτόν τον τόπο, όμως αρκετές φορές οι πευκοβελόνες που σαπίζουν και καλύπτουν τις προτομές και τα χαραγμένα στοιχεία στις λεπτοδουλεμένες πλάκες σε εμποδίζουν. Στο άγαλμα ενός γαλήνιου Ιησού το δάχτυλο έχει αποκοπεί αφήνοντας σε κοινή θέα ένα σκουριασμένο σίδερο, ενώ στο μεγαλόπρεπο μνημείο Ζωγράφου οι σκαλωσιές παραμένουν εκεί για πάνω από δέκα χρόνια, με πολλά κομμάτια μαρμάρου να έχουν αποκολληθεί από την οροφή και να έχουν πέσει στο τσιμεντένιο δάπεδο. «Ελλάδα της κρίσης» είναι πιθανότερο να σκεφτείς και να προσπεράσεις. Πού να βρεθούν τα χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες; Δύο ξένοι τουρίστες θα διακόψουν τις σκέψεις σου ρωτώντας σε πού βρίσκεται το μνημείο του Ερρίκου Σλήμαν. Τους δείχνεις. Οι σκαλιστές παραστάσεις του, εμπνευσμένες από την «Ιλιάδα», δεν δείχνουν τόσο μαυρισμένες στις ιλουστρασιόν σελίδες του τουριστικού οδηγού που κρατούν. Ισως έχουν περάσει χρόνια από τότε που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, γιατί σήμερα τα μνημεία του Α΄ Νεκροταφείου φαίνεται να είναι αφημένα στον δικό τους αργό θάνατο...

Η είδηση της εγκατάλειψης του Α΄ Κοιμητηρίου Αθηνών πέρασε «στα ψιλά» των σελίδων του περιοδικού «Τime» το περασμένο φθινόπωρο. Ισως κανείς δεν έδωσε τόση σημασία, καθώς τα οικονομικά προβλήματα είναι εκείνα που καίνε αυτή τη στιγμή τη χώρα μας. Η είδηση είναι, όμως, πάντα είδηση και το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών βρίσκεται ανάμεσα στα 67 μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που απειλούνται, σύμφωνα με το πρόγραμμα World Monuments Watch, του Παγκόσμιου Ταμείου Μνημείων (World Monuments Fund), μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που δέχεται και εξετάζει υποψηφιότητες μνημείων σε κίνδυνο από όλον τον κόσμο. Πίσω από τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων του Α΄ Νεκροταφείου στην οργάνωση δεν βρίσκεται κάποιος εξωραϊστικός σύλλογος ή μια ομάδα ευαίσθητων πολιτών, όπως θα φανταζόταν κάποιος, αλλά ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων. «Το νεκροταφείο αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα» παραδέχεται ο Νίκος Κόκκινος, αντιδήμαρχος Κοιμητηρίων και Διοικητικής Υποστήριξης Πολεοδομίας για να συμπληρώσει: «Είχε παραμεληθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Πρώτη μας ενέργεια ήταν λοιπόν να καθαριστεί. Υπήρχαν δέντρα που είχαν να κλαδευτούν πάνω από 20 χρόνια, σε κάποια σημεία είχαν λυγίσει τα κλαδιά και είχαν φθάσει στο έδαφος με αποτέλεσμα να μη μπορεί να περάσει κανείς. Σε τέτοια κατάσταση το βρήκαμε και σήμερα θεωρώ ότι έχει βελτιωθεί πολύ. Μέλημά μας είναι να γίνει το Α΄ Νεκροταφείο περισσότερο επισκέψιμο. Να μπορεί ο κόσμος να θαυμάζει τα σημαντικά μνημεία του. Γι’ αυτό προχωρήσαμε και στη γνωστοποίηση στο World Monuments Fund».

Πάντως, παρά τα αισιόδοξα μηνύματα, ο αντιδήμαρχος παραδέχεται πως η συντήρηση των δεκάδων έργων τέχνης που περιέχει το Α΄ Νεκροταφείο είναι μια δύσκολη υπόθεση: «Εργασίες συντήρησης γίνονται, αλλά όχι σε μεγάλη έκταση. Στο μνημείο Ζωγράφου, για παράδειγμα, όπου υπάρχουν σκαλωσιές εδώ και πολλά χρόνια, ο δήμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί με δικές του δυνάμεις. Είναι μεγάλα τα κόστη. Η κοινοποίηση στο Monuments Fund ήταν ίσως και μια προσπάθεια να βρεθούν κονδύλια. Ηδη πάντως το μνημείο Αβέρωφ το συντηρήσαμε. Βέβαια τα κάγκελα που είχαν φθαρεί από τον χρόνο δεν μπορούσαμε να τα αλλάξουμε, απλώς τα βάψαμε. Επίσης θα κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις και στην εκκλησία, όπως στη μικροφωνική εγκατάσταση, που χρειάζεται οπωσδήποτε αντικατάσταση».

Μέχρι ωστόσο να αλλάξουν τα μικρόφωνα και να συντηρηθούν τα μνημεία το νεκροταφείο θα συνεχίσει να ζει τη δική του «ρουτίνα»· με τον ευγενικό κύριο που δηλώνει φανατικός οπαδός του Τρικούπη και φροντίζει τον τάφο του πρώην πρωθυπουργού, τους οπαδούς της 21ης Απριλίου που ρωτούν συνωμοτικά και χαμηλόφωνα τους υπαλλήλους πού βρίσκεται ο τάφος του Γεώργιου Παπαδόπουλου και φυσικά την κυρία Μαρία, η οποία ξεκινά καθημερινά στις 4.30 τα ξημερώματα από το σπίτι της για να ανάψει τα καντήλια στους αρχιεπισκοπικούς τάφους και κυρίως αυτό που βρίσκεται στον τάφο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, στις 06.45 ακριβώς: «Τον είχα δει τρεις φορές όλο και όλο στη ζωή μου, όμως τον αγαπούσα πολύ» μας λέει επάνω από το φορτωμένο με λουλούδια μνημείο. «Δεν μου το επιβάλλει κανείς. Θέλω και έρχομαι, και είμαι κάθε μέρα εδώ, και Κυριακή και γιορτές, με χιόνι και με καύσωνα» συμπληρώνει βιαστικά χωρίς να αποχωρίζεται τη σκούπα και το φαράσι για να σκουπίσει σχολαστικά την πλατεία στην οποία έχουν πέσει κάποια φύλλα από τα στεφάνια κάποιας κηδείας που μόλις έχει αρχίσει.

Λίγα μέτρα πιο πέρα, καθισμένος στο παγκάκι και φορώντας το σκούρο κοστούμι του, σιωπηλός και με σταυρωμένα τα χέρια, βρίσκεται ο νεκροκομιστής Νικόλας Μπάτσαρης. Εχοντας δουλέψει πάνω από τη μισή ζωή του στο Α΄ Κοιμητήριο και σε άλλα νεκροταφείο της Αττικής, ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του: «Εχουν δει πολλά τα μάτια μου. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ το πρόσωπο του Αριστοτέλη Ωνάση, όταν είχε μεταφερθεί εδώ η σορός του γιου του Αλέξανδρου προτού γίνει η ταφή στον Σκορπιό. Καθόταν στα κάγκελα μπροστά στην πόρτα. Εμοιαζε με ζωντανό νεκρό. Δεν ξέρω αν έχω δει πιο συντετριμμένο άνθρωπο στη ζωή μου. Εχω βιώσει πολύ συγκινητικές στιγμές εδώ. Θυμάμαι τις δύο πρώτες εβδομάδες, όταν άρχισα να κάνω αυτό το επάγγελμα, που γύριζα κουρέλι στο σπίτι μου. Μετά βέβαια σιγά σιγά συνηθίζεις».

Το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών έχει δίκαια ίσως χαρακτηριστεί από πολλούς ως η μεγαλύτερη υπαίθρια γλυπτοθήκη της Ελλάδας, γιατί περπατώντας σε αυτό, τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι του, τίποτε δεν μοιάζει απειλητικό, τίποτε δεν φαντάζει μακάβριο. Ανήκει στη γενιά των κοιμητηρίων που διαμορφώθηκαν κάτω από το πνεύμα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, απηχώντας τις απόψεις του κλασικισμού που αντιμετωπίζει τον θάνατο σαν «ύπνο χωρίς όνειρα». Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ξεκίνησε η λειτουργία του, πάντως το 1837, σύμφωνα με την αλληλογραφία της εποχής, ήδη χρησιμοποιούνταν, ενώ το 1852 το περιοδικό «Πανδώρα» το συγκατέλεγε μεταξύ των νεοτέρων αξιοθέατων της πόλης. Και ακόμη είναι. Σήμερα είναι αρκετοί οι Αθηναίοι και οι τουρίστες που το επισκέπτονται, όπως ακριβώς ο Δημήτρης, που συναντήσαμε εκεί, ο οποίος έχει φέρει μάλιστα για ξενάγηση τους ιταλούς φίλους του: «Οταν νιώθω συναισθηματικά φορτισμένος έρχομαι εδώ, καθώς κατοικώ κοντά, στον Νέο Κόσμο. Η ησυχία του με ηρεμεί. Μου αρέσει αυτός ο χώρος» μας λέει. Μαζί του συμφωνεί και η φίλη του Κάτια: «Είναι όμορφα. Πραγματικά ευχαριστιέσαι να κάνεις βόλτα εδώ. Τα νεκροταφεία στην Ιταλία σου προκαλούν θλίψη, είναι πιο σκυθρωπά. Μου κάνουν εντύπωση τα αγάλματα, αλλά και τα φυτά που βλέπω σε αυτό το νεκροταφείο. Ισως είναι βέβαια έτσι επειδή πρόκειται για το μεγαλύτερο κοιμητήριο της Ελλάδας. Δεν ξέρω πώς είναι τα υπόλοιπα ελληνικά νεκροταφεία. Πάντως στην Ιταλία δεν έχουμε αντίστοιχα. Ισως μόνο στη Ρώμη».

Προχωρώντας προς το βάθος στο Α΄ Νεκροταφείο, μετά τον Ιερό Ναό του Αγίου Λαζάρου, τα έργα τέχνης που διακοσμούν τα μνήματα λιγοστεύουν και ο χώρος θυμίζει περισσότερο ένα τυπικό ελληνικό νεκροταφείο. Βέβαια οι εκπλήξεις δεν σταματούν και σίγουρα όλο και κάποιο περίτεχνο ταφικό μνημείο εμφανίζεται πού και πού, ενώ τα βλέμματα κερδίζει η προτομή του Ζάχου Χατζηφωτίου, ο οποίος φαίνεται να θέλει να παραμείνει bon viveur και μετά θάνατον, έχοντας προκατασκευάσει την τελευταία κατοικία του, αναγράφοντας μάλιστα τη φράση: «Εζησα όπως ήθελα. Χαίρετε».

«Δεν είναι περίεργο. Πολλοί άνθρωποι κατασκευάζουν τον τάφο τους προτού πεθάνουν και μάλιστα επιβλέπουν οι ίδιοι τις εργασίες» μας λέει χαμογελώντας ο Γιώργος Κολυβάς, ο οποίος εργάζεται εδώ και 23 χρόνια στο Α΄ Νεκροταφείο, και συμπληρώνει: «Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους μάλιστα μας λένε χαριτολογώντας ότι ετοιμάζουν το σπίτι τους. Γενικά, το νεκροταφείο είναι ένας χώρος όπου δέχεσαι και ακούς πολλά. Ερχόμαστε σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους. Αρκετές είναι οι φορές που λειτουργούμε σαν ψυχολόγοι, θέλοντας και μη. Οταν σου βγάζει ο άλλος τον πόνο του δεν μπορεί να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις. Συνήθως οι συγγενείς θέλουν να σου μιλήσουν για τον άνθρωπο που έχουν χάσει. Σήμερα δουλεύουμε περίπου 15 άνθρωποι εδώ. Οταν ήρθα ήμασταν πάνω από 100. Πολλοί συνταξιοδοτήθηκαν και δεν αντικαταστάθηκαν. Αλλωστε αρκετοί ήρθαν και έφυγαν τρέχοντας στις τρεις ημέρες. Η δουλειά μας δεν είναι μόνο να ποτίζουμε και να κλαδεύουμε ή να ξεναγούμε τον κόσμο. Είναι και οι εκταφές. Αυτή είναι η άσχημη πλευρά που δεν την αντέχουν όλοι. Το θέμα είναι πώς μπορείς να τελειώνεις τη δουλειά σου και να μην την παίρνεις σπίτι σου και πώς μπορείς να έρχεσαι στη δουλειά σου και να μην κουβαλάς μαζί σου το σπίτι σου».

Περπατώντας στο νεκροταφείο σπάνια συναντάς ανθρώπινη παρουσία, καθώς, όπως μας λένε και οι υπάλληλοι του δήμου, έχουν λιγοστεύσει δραματικά οι άνθρωποι που επισκέπτονται συχνά τον τάφο των συγγενών τους. «Νέκρα. Πραγματική νέκρα» μας λέει χαριτολογώντας ο Ζαννής Βενιός που εργάζεται ως μαρμαράς από το 1979. «Μπορεί να δουλεύεις μια ολόκληρη μέρα και να μη δεις έναν άνθρωπο. Να φανταστείτε ότι παλιά είχε τόση κίνηση που μας απαγόρευαν να εργαζόμαστε τα Σάββατα. Αυτό το νεκροταφείο είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της Ελλάδας. Λένε ότι ο Γιαννούλης Χαλεπάς τρελάθηκε εξαιτίας του αγάλματος της Κοιμωμένης που δημιούργησε για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη. Τα πόδια του αγάλματος είναι ελαφρώς λυγισμένα και κάποιος βρέθηκε και του είπε ότι αν ξάπλωνε κανονικά θα περίσσευαν από το κρεβάτι, εν ολίγοις δηλαδή ότι είχε κάνει λάθος υπολογισμούς. Επίσης σε κάποια μνήματα και προτομές μπορεί να δεις τρύπες. Είχα ρωτήσει τους παλιούς και μου είπαν ότι είναι από σφαίρες. Στην Κατοχή έμπαιναν εδώ οι πατριώτες και κρύβονταν στους τάφους. Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο που συγκεντρώθηκε στην κηδεία του Νίκου Ξυλούρη. Ηταν τόσο πολύς που μάλιστα προκλήθηκαν ζημιές σε άλλους τάφους. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι πιο παλιά έρχονταν οι φίλοι του και του τραγουδούσαν πάνω από τον τάφο του με λύρες. Ηταν και ένας παπάς από την Κρήτη που τους συνόδευε».

Στις 5.00 το απόγευμα έχει ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει, το νεκροταφείο κλείνει σιγά σιγά τις σιδερένιες πόρτες του και μοιάζει περισσότερο μυστηριώδες υπό το φως του φεγγαριού. Μια μεγάλη ταμπέλα απέξω ανακοινώνει τη δημιουργία ενός μουσείου ταφικής τέχνης που μάλλον όπως φαίνεται θα παραμείνει για καιρό στα σχέδια. Κατεβαίνοντας με αυτοκίνητο την οδό Αναπαύσεως, τα κορναρίσματα, οι βιαστικοί οδηγοί, ο αγώνας για το πράσινο φανάρι, φαντάζουν περισσότερο μάταια από ποτέ. Από το ραδιόφωνο ακούγεται το δελτίο ειδήσεων. Η ζωή συνεχίζεται.

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο BHMagazino στις 15 Ιανουαρίου 2012.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Βρήκαν τμήματα αρχαίας ελληνικής πόλης του 6 αιώνα π.Χ.

Στην περιοχή Ταμαν (κοντά στην πόλη Ανάπα, δημοφιλές θέρετρο στο Νότιο Ρωσία, και η οποία βρίσκεται στο Κράι Κρασνοντάρ, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας) οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά σε μοναδική ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει εξ ολοκλήρου την άποψη που έχουμε για την αρχαία ιστορία.

Οι αρχαιολόγοι έχουν μείνει έκπληκτοι από την κατάσταση και το πλήθος των ευρημάτων και στην παρούσα φάση φωτογραφίζουν επίπεδο επίπεδο πολύ προσεκτικά προκειμένου να μην καταστρέψουν τα αρχαία τείχη.
Υποθέτουν οτι στο σημείο της ανασκαφής βρισκόταν αρχαίος ελληνικός ναός της θεάς Δήμητρας, θεάς της καρποφορίας και της γεωργίας και οι ιστορικοί που παρευρέθηκαν προσδιόρισαν ακριβώς το σημείο του βωμού. Ομως από το πλήθος των ευρημάτων μιλούν για ολόκληρη πόλη.

Το ρεπορτάζ στη συνέχεια αναφέρει οτι οι συνθήκες των ανασκαφών είναι αντίξοες γιατί το σημείο είναι απομακρυσμένο, δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό και κάνει κρύο (μέχρι -26 βαθμούς το βράδυ). Επιπλέον, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα ο ρόλος των εθελοντών είναι πρωταρχικός.

ΠΩΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ;

Μια απίστευτη βαρβαρότητα. Πως εξαφανίστηκε η αρχαία Σπάρτη.Θησαυροί της αρχαίας ελληνικής τέχνης καταστραφήκαν και λεηλατηθήκαν, όπως είναι γνωστό, από ρωμαίους, φράγκους σταυροφόρους, από τον ενετό στρατηγό Μοροζινι και από τον Άγγλο (Σκωτο για την ακρίβεια) Έλγιν. Εξίσου μεγάλη καταστροφή επήλθε από περιηγητές και απεσταλμένους μουσείων, πανεπιστημίων και βασιλιάδων της Ευρώπης, που ηλθαν στην Ελλάδα στους χρόνους της τουρκοκρατίας, για να αποθησαυρίσουν νομίσματα, χειρόγραφα, επιγραφές και έργα τέχνης.

Όλους αυτούς υπέρβαλε σε απληστία και σε καταστροφές που προκάλεσε στους προγονικούς θησαυρούς της Ελλάδας ο αββας Michel Fourmont (1690/1746), απεσταλμένος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου IE’. Ο αββάς Fourmont ξεπερνάει και τον Έλγιν όσο αφορά στο βάναυσο τρόπο της καταστροφής των μνημείων, που κυριολεκτικά αφάνισε, αλλά και στον απίστευτο αριθμό των αρχαιοτήτων που κατάστρεψε. Στην προσπάθειά του να φανεί αρεστός στο βασιλιά του και να εξασφαλίσει αποκλειστικά για εκείνον μονό το δικαίωμα της μελέτης και της ερευνάς επιγραφών και μνημείων, μετά την καταγραφή τους επιδιδόταν με, παρανοϊκή στην κυριολεξία, μανία στην καταστροφή τους επιχαίροντας μάλιστα γι’ αυτήν. Ο Fourmont αναζήτησε επιγραφές στην Αθηνά, στη Σαλαμίνα, στα Μέγαρα και στην Πελοπόννησο, οπού διείσδυσε ακόμη και στα αγριότερα μέρη της Μάνης.

Ο ίδιος ομολογεί σε χειρόγραφο του, που σώζεται μαζί με το ημερολόγιο του, ότι συγκέντρωσε πάνω από 1.500 επιγραφές στην περιήγηση του το 1729 στην Ελλάδα. Σε επιστολή του προς τον κόμη Maurepas, o Fourmont καυχιέται ότι κατέστρεψε(!) τις επιγραφές, για να μην αντιγραφούν από μελλοντικό περιηγητή!!! (…)(…) Όσα γραφεί ο fourmont για την καταστροφή που έκανε στη Σπαρτή εξηγούν και τη σπανιότητα των αρχαιοτήτων σήμερα στη φημισμένη πόλη.

Σημειώνει λοιπόν ο αββας τα εξής απίστευτα: “επί 30 μέρες και πλέον 30, 40 και 60 εργάτες εκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, εξαφανίζουν την πόλη της Σπάρτης. Μου υπολείπονται 4 μονό πύργοι να καταστρέψω… Προς το παρόν ασχολούμαι με την καταστροφή των τελευταίων αρχαιοτήτων της Σπάρτης. Καταλαβαίνετε (αποτείνεται στο Maurepas) τι χαρά δοκιμάζω(!). Αλλά να η Μαντινεία, η Στυμφαλία, η Τεγέα και ιδιαίτερα η Νεμέα και η Ολυμπία αξίζουν την εκ βάθους εκθεμελίωση. (!!!!!!!!!)Έκανα πολλές πορείες αναζητώντας αρχαίες πόλεις αυτής της χωράς και έχω καταστρέψει μερικές. Ανάμεσα τους την Τροιζηνα, την Ερμιόνη, την Τύρινθα (tyrins στο χειρόγραφο αντί tiryns), τη μισή ακρόπολη του Άργους, τη Φλιασιά, το φενέο… Εισέδυσα στη Μάνη.Εδώ και έξι εβδομάδες ασχολούμαι με την ολοκληρωτική καταστροφή της Σπάρτης! Γκρεμίζοντας τα τείχη, τους ναούς της, μην αφήνοντας πέτρα στην πέτρα θα κάνω και την τοποθεσία της άγνωστη στο μέλλον, για να την ξανακάνω εγώ γνωστή. Έτσι θα δοξάσω το ταξίδι μου. Δεν είναι αυτό κάτι;”

.Και πιο κάτω: “η Σπάρτη είναι η πέμπτη πόλη που κάτεσκαψα. Ασχολούμαι τώρα με την καταστροφή των βαθύτερων θεμελίων του ναού του Αμυκλαίου Απόλλωνα. Θα κατέστρεφα και άλλους αρχαίους τόπους το ίδιο εύκολα, αν με άφηναν. Τον πύργο τον γκρέμισα ολοκληρωτικά.”.

Για την Τροιζήνα αναφέρει: “γκρέμισα ότι απέμεινε από τα οχυρά και τους ναούς της.”. Και με απίστευτη αφέλεια ομολογεί: “από τους περιηγητές που προηγήθηκαν δεν θυμάμαι να τόλμησε κανείς να κατεδαφίσει πύργους και άλλα μεγάλα κτίρια!”

παρανοϊκός; ημιμαθής; φανατικός εχθρός του αρχαίου πνεύματος εξαιτίας και της ιδιότητας του ως κληρικού; δεν ξέρει κανείς την ακριβή απάντηση. Ίσως λίγο από όλα.Το βέβαιο ωστόσο είναι πως η καταστροφή που προκάλεσε είναι κολοσσιαία και σ’ αυτήν οφείλεται η εξαφάνιση της αρχαίας Σπάρτης, της Τροιζήνας και της Ερμιόνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που ο ίδιος δίνει, μόνο στη Σπάρτη πλήρωσε 1.200 ημερομίσθια για το γκρέμισμα των μνημείων και των κτιρίων που σώζονταν ακόμη. Ανατριχιάζει κανείς με τη σκέψη ότι θα μπορούσε ο Fourmont να μεταφέρει το βαρβαρικό μένος στην Ολυμπία, που την επίσκεψη της μάλιστα είχε προγραμματίσει. Αλλά ανακλήθηκε, ευτυχώς, στη Γαλλία λίγο αργότερα. (…)

Περιοδικό “αρχαιολογία”, τεύχος 9, Αύγουστος 1983, σελίδες 93-94.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ;

του Δημήτρη Παπαδόπουλου – Ορθοπεδικού Χειρουργού, Επιστημονικός Διευθυντής SPONDYLOS Laser Spine Lab®

Σκολίωση (από την αρχαία ελληνική λέξη σκολιός= στρεβλός) είναι η πλάγια κλίση του κορμού, σε ένα η περισσότερα επίπεδα. Διαχωρίζεται σε οργανική (αφορά τους σπονδύλους) και λειτουργική (κακή στάση του σώματος).

Η οργανική σκολίωση μπορεί να είναι γνωστής η αγνώστου αιτιολογίας. Γνωστής αιτιολογίας είναι οι για παράδειγμα οι συγγενείς σκολιώσεις. Σκολιώσεις που οφείλονται σε ατελή σχηματισμό (ημισπόνδυλοι) ή διαχωρισμό (μπλοκ) των σπονδύλων κατά την διάρκεια της κύησης. Δεν έχουν κληρονομικό υπόβαθρο και παρουσιάζονται ήδη κατά την νηπιακή ηλικία, όπου λόγω του κακού σχηματισμού τους δημιουργείται μια πλάγια κλίση με κορυφαίο σπόνδυλο της γωνίας τον προβληματικό σπόνδυλο.
Άλλες σκολιώσεις γνωστής αιτιολογίας είναι οι νευρομυϊκές σκολιώσεις, που δημιουργούνται συνεπεία ατροφίας ομάδων μυών του κορμού, σε ένα παιδί που πάσχει από μια νευρολογική πάθηση, όπως η εγκεφαλική παράλυση, η Νωτιαία ατροφία, η συριγγομυελία κ.ά., ή σκολιώσεις που οφείλονται σε άλλες παθήσεις όπως τα σφηνοειδή κατάγματα των σωμάτων των σπονδύλων, η καταστροφή των σπονδύλων από μικροβιακές φλεγμονές ή όγκους κλπ. Οι σκολιώσεις γνωστής αιτιολογίας αποτελούν μόνο το 20% περίπου των σκολιώσεων γενικά.

Οι περισσότερες είναι οι σκολιώσεις άνευ γνωστής αιτιολογίας (Ιδιοπαθείς) παρ’ ότι η κληρονομικότητα και η γονιδιακή αιτιολογία φαίνεται να είναι η απάντηση.

Οι Ιδιοπαθείς σκολιώσεις αρχίζουν την εμφάνιση τους με μια αδιόρατη αρχικά στροφή, η οποία σιγά- σιγά μεγαλώνει, παρασύροντας τους εκατέρωθεν σπονδύλους και σε φάσεις ταχείας ανάπτυξης σε νήπια, παιδιά ή ιδιαίτερα σε εφήβους αρχίζει να παίρνει κλίση η σπονδυλική στήλη σχηματίζοντας κυρτώματα στην πλάτη (θωρακική σκολίωση) στην μέση (οσφυϊκές σκολιώσεις) ανάμεσα στην πλάτη και στην μέση (θωρακοοσφυϊκές σκολιώσεις) ή και στα δύο (διπλές θωρακικές και οσφυϊκές).
Οι στροφές των σπονδύλων σε συνάρτηση με την κλίση και την συμμετοχή των πλευρών στα θωρακικά κυρτώματα και των μυών στα οσφυϊκά κυρτώματα, δημιουργούν ύβους (καμπούρες) από την πλευρά του κυρτού της καμπύλης.

Συνήθως όλες τις σκολιώσεις έχουμε συνηθίσει να τις κατατάσσουμε ανάλογα με την γωνία (Cobb) της πλάγιας κλίσης (πράγμα το οποίο εμπεριέχει την μισή αλήθεια για την σκολίωση εφόσον και η στροφή συμμετέχει στην τρισδιάστατη παραμόρφωση). Έτσι λοιπόν έχουμε τις μικρές σκολιώσεις με γωνία μέχρι και 25° τις μεσαίες με γωνία μέχρι 35°, τις μεγάλες μέχρι 45° και τις πολύ μεγάλες περισσότερο από 46°.

Οι σκολιώσεις στην αρχή της εμφάνισής τους και μέχρι τις 25° έχουν ελαστικές ιδιότητες δηλαδή επανέρχονται στα φυσιολογικά όρια μετά από κατάλληλη θεραπεία.

Μεγαλώνοντας όμως η γωνία κλίσης και περνώντας αρκετός χρόνος από την εμφάνισή τους δημιουργούν μόνιμες πλαστικές παραμορφώσεις στους σπονδύλους με αποτέλεσμα την αδυναμία επαναφοράς τους έστω και με κατάλληλα θεραπεία. Δηλαδή μπορεί να επανέλθει η γωνία κλίσης και η στροφή αλλά όχι η παραμόρφωση των σπονδύλων πράγμα το οποίο σημαίνει θα πρέπει ο ασθενής να είναι σε μόνιμη συντήρηση του αποτελέσματος.
Έτσι λοιπόν σε όλες τις σκολιώσεις θα πρέπει να επεμβαίνουμε ιδιαίτερα έγκαιρα και αποτελεσματικά πριν δημιουργηθούν μη αναστρέψιμες βλάβες.

Η θεραπεία βασίζεται σε ειδικούς κηδεμόνες που με κατάλληλες πιέσεις σε διαφορετικά επίπεδα να εξουδετερώνουν την κλίση και την στροφή της σκολίωσης.
Η εκτέλεση ειδικών προγραμμάτων ασκήσεων για την σκολίωση όπως οι μέθοδοι Schroth και S.E.A.S. μεγιστοποιούν το αποτέλεσμα που είναι η εξουδετέρωση της σκολίωσης και η διατήρηση της μέχρι την οστική ωρίμανση.
Μετά από πολλά χρόνια, συνήθως 15 με 20 μετά την οστική ωρίμανση και ειδικά σε γυναίκες μετά από εγκυμοσύνες και αύξηση βάρους, συνθηκών εργασίας κλπ η σκολίωση αυξάνεται δραματικά.
Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι το κέντρο βάρους του σώματος περνώντας από το κοίλο της καμπύλης αρχίζει να συνθλίβει και να παραμορφώνει τους δίσκους με αποτέλεσμα την αύξηση της γωνίας, την πλαγιολίσθηση των σπονδύλων και την εκφύλιση των οπισθίων σπονδυλικών αρθρώσεων με συνέπεια τον πόνο. Έτσι έχουμε την λεγόμενη Σκολίωση ενηλίκων.

Σε κάθε περίπτωση η θεραπεία πρέπει να είναι συντηρητική με ειδικά προγράμματα και ειδικούς κηδεμόνες Σκολίωσης, που σκοπό έχουν να εξαλείψουν τον πόνο και να επαναφέρουν την αισθητική συμμετρία του σώματος.