Η άγνωστη πηγή ηλικίας 2.500 ετών του Ευπαλινείου Ορύγματος

Για 1η φορά στο Internet αποκαλύπτουμε την πηγή του Ευπαλινείου Ορύγματος. 2.500 χρόνια τρέχει αδιάκοπα και τροφοδοτεί την αρχαία δεξαμενή που βρίσκεται στο υπόγειο ξωκλησιού στο χωριό Αγιάδες Σάμου.

Το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι μια σήραγγα μήκους 1.036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. για να χρησιμεύσει σαν υδραγωγείο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τις δυο πλευρές του βουνού: το όρυγμα αυτό ήταν αμφίστομον , όπως το χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος, χάρις στον οποίον έγινε γνωστό. 
Οι δυο σήραγγες συναντήθηκαν περίπου στο μέσον με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, κάτι που ήταν σημαντικό επίτευγμα για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής.



Η μοναδική αναφορά στο Ευπαλίνειο όρυγμα είναι αυτή του Ηροδότου (Γ,60):

[1] Ἐμήκυνα δὲ περὶ Σαμίων μᾶλλον, ὅτι σφι τρία ἐστὶ μέγιστα ἁπάντων Ἑλλήνων ἐξεργασμένα, ὄρεός τε ὑψηλοῦ ἐς πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ὀργυιάς, τούτου ὄρυγμα κάτωθεν ἀρξάμενον, ἀμφίστομον. [2] τὸ μὲν μῆκος τοῦ ὀρύγματος ἑπτὰ στάδιοι εἰσί, τὸ δὲ ὕψος καὶ εὖρος ὀκτὼ ἑκάτερον πόδες. διὰ παντὸς δὲ αὐτοῦ ἄλλο ὄρυγμα εἰκοσίπηχυ βάθος ὀρώρυκται, τρίπουν δὲ τὸ εὖρος, δι᾽ οὗ τὸ ὕδωρ ὀχετευόμενον διὰ τῶν σωλήνων παραγίνεται ἐς τὴν πόλιν ἀγόμενον ἀπὸ μεγάλης πηγῆς. [3] ἀρχιτέκτων δὲ τοῦ ὀρύγματος τούτου ἐγένετο Μεγαρεὺς Εὐπαλῖνος Ναυστρόφου.

Σε ελεύθερη απόδωση:

Ανέφερα πολλά δε για τους Σαμίους, γιατί έχουν κάνει τρία από τα μεγαλύτερα έργα από όλους τους Έλληνες. Σε όρος με ύψος εκατόν πενήντα οργιές, έφτιαξαν υπόγειο όρυγμα που το είχαν αρχίσει ταυτόχρονα από δυο πλευρές. Το μεν μήκος του ορύγματος είναι επτά στάδια, το δε ύψος και πλάτος είναι οκτώ πόδια το καθένα. Καθ' όλο το μήκος του δε, έχει ανοιχτεί ένα άλλο όρυγμα, σε βάθος είκοσι πήχεων, με πλάτος τριών ποδιών, μέσα από το οποίο το νερό διοχετεύεται μέσα από σωλήνες από μεγάλη πηγή μέχρι την πόλη. Ο αρχιτέκτονας δε του ορύγματος αυτού ήταν ο Ευπαλίνος, γιος του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα.

Διασχίζοντας το Ευπαλίνειο όρυγμα



Ηρόδοτος Βιβλίο Γ (Θάλεια),60

Ο αδύναμος δεν μπορεί να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι χαρακτηριστικό του ισχυρού

«Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού».

Αυτή ήταν μια από τις βασικές αρχές του Γκάντι για να αλλάξουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε τον τρόπο που ερμηνεύουμε τα πράματα – καθώς όλα σε μια ερμηνεία βασίζονται -, να αλλάξουμε τη βαρύτητα που δίνουμε σε καταστάσεις και συνθήκες και έπειτα να αλλάξουμε εμάς. Μόνο τότε θα αλλάξει πραγματικά ο κόσμος μας και ο κόσμος ολόκληρος.

Όχι, ο αδύναμος δε μπορεί να συγχωρέσει. Ψάχνεται για εκδίκηση, τον τρώει το μέσα του για το σκοτάδι. Μυήθηκε στο κακό που έχει μέσα της η «συνήθεια», στα χαρακτηριστικά της τελειότητας που πάντα προσδοκούσε, μα ποτέ δεν κατάκτησε, γιατί μαντέψτε… δεν υπάρχει «τελειότητα».

Όχι, ο αδύναμος δε μπορεί να ηρεμήσει. Επιδιώκει έναν ακόμα πόλεμο. Έναν διαρκή πόλεμο. Αγχώνεται, καταστρώνει σχέδια, αμφιβάλλει για τα πάντα. Για τις ενέργειες, τις σκέψεις του, τη «λογική» του.

Όχι, ο αδύναμος δε μπορεί σκεφτεί καθαρά. Τον θολώνει το «εγώ» του και ο μικρόκοσμος που πασχίζει με νύχια και με δόντια να πιστέψει πως είναι πολυτιμότερος από το είναι του. Και το είναι του… ένα μικρό παιδί δακρυσμένο, ζητά απεγνωσμένα λίγη χαρά, μια αγκαλιά και μια θετική σκέψη πως όλα θα πάνε καλά αύριο κι ας μην πάνε στο τώρα, γιατί το «εγώ» υπερβαίνει.

Η διαρκής πάλη του «εγώ» με το «είναι», του μυαλού με το συναίσθημα, του λευκού και του μαύρου, η διαρκής πάλη των αντιθέσεων μέσα του, τον έκαναν αδύναμο και μόνο στο δικό του χέρι είναι να γίνει δυνατός ξανά, να λάμψει, να διαπρέψει, να συγχωρέσει, να ζήσει.

Το να πολεμάς το υποτιθέμενο «κακό» με κακό, δεν οδηγεί πουθενά. Το να ζεις με μάσκα οξυγόνου μια φούσκα του μυαλού, που σου τάζει «δικαίωση» εξίσου μόνο να σε βλάψει μπορεί.

Συγχώρεσε άνθρωπε. Συγχώρεσε τον άνθρωπο, συγχώρεσε εσένα. Όχι από μεγαλοψυχία, όχι επειδή πρέπει, όχι για τους τύπους, ούτε για να βγουν να πουν «μα τι ψυχή είναι, συγχώρεσε!». Όχι. Συγχώρεσε για σένα. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις και να μπεις στη ροή της ζωής.

Γιατί η ζωή είναι ροή και η ροή, ζωή. Αυτό που μόλις σκέφτηκες, χάθηκε, πάει. Όλα είναι πια παρελθόν και έτσι πρέπει να είναι.

Στη «Σχολή των Θεών», ένα καταπληκτικό βιβλίο, λέει κάπου πως «Το παρελθόν πρέπει να το ευλογούμε, να το θεραπεύουμε… Μπες σε κάθε πτυχή! Φώτισε κάθε γωνία! Μετέτρεψε το μέσα από μια νέα αντίληψη… Το παρελθόν σου θα θεραπευτεί όταν σταματήσεις να τρέφεις ανησυχίες, αμφιβολίες και φόβους. Αυτή είναι η πραγματική σημασία της εσωτερικής συγχώρεσης».

Ας «συμβιβαστούμε» με τη Ροή λοιπόν. Με το ότι όσα αφορούν το χτες, το δευτερόλεπτο που πέρασε, ανήκoυν σε ένα άλλο σύμπαν. Σε έναν άλλο χρόνο. Σε έναν άλλο μας εαυτό.

Συγχώρεσε. Συγχώρεσε τον άλλο. Συγχώρεσε εσένα για όσα έκανες και όσα δεν έκανες, για όσα είπες και πλέον κρίνεις λανθασμένα και για όσα δεν είπες και στο τώρα σου νιώθεις ότι έπρεπε πάση θυσία να ειπωθούν. Πάει.

Η ζωή προχώρα. Και μαζί της προχωράμε και εμείς. Να απολαμβάνουμε το τώρα, να γελάμε μέχρι να πονέσει το στομάχι μας και να χαμογελάμε με όλη μας την καρδιά έχει σημασία. Να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους μας στο τώρα και να ευγνωμονούμε για την ύπαρξή τους στη ζωή μας. Τώρα.

Να αγκαλιάζουμε εμάς πάλι στο τώρα και να μας υπενθυμίζουμε πόσο σημαντικοί είμαστε. Να ζούμε εν ολίγοις… Τώρα.

Photo: Author/Depositphotos


Συγγραφέας Μάρη Γαργαλιάνου - enallaktikidrasi.com

29 Μαΐου 1453: «Πορφύρα κι αίμα»

Γράφει ο Δημήτρης Τριάντος 29 Μαΐου 1453, «εάλω η Πόλις», μέρος πρώτο, η πόλη των πόλεων, έλεγες καλημέρα σε 10 γλώσσες, στην ακμή της πάνω από 500.000 πληθυσμό, στα απόρθητα τείχη της περιέκλειε τα 2/3 του παγκόσμιου πλούτου, το αρχέτυπο όλων των σημερινών πρωτευουσών, Κων/νος την έφτιαξε, Κων/νος την παρέδωσε με την ζωή του. Πως χάθηκε η χιλιόχρονη Αυτοκρατορία? - Η Μεσόγειος στην ακμή της, Βυζαντινή Λίμνη, το Κωνσταντινάτο το δολάριο της εποχής, από την στιγμή που η Μεσόγειος πέρασε στα χέρια των Αράβων, των Νορμανδών, της Βενετίας και της Γένοβας (που η Πόλη λανθασμένα τους έδωσε προνόμια) χάθηκε η βασική πηγή πλούτου, όποιος κυριαρχούσε στην θάλασσα κυριαρχούσε στον κόσμο, οι βυζαντινοί ναυτικοί έμειναν άνεργοι και πολλοί προσχώρησαν στους Οθωμανούς και έγιναν πειρατές λυμαίνοντας τις θάλασσες. - Στην ακμή τους οι Βυζαντινοί έμαθαν στην πολυτέλεια και απομακρύνθηκαν από την λιτή στρατιωτική ζωή, άρχισαν να εξαγοράζουν την υποχρεωτική θητεία τους, τον στρατό πια τον συγκροτούσαν μισθοφόροι άλλων εθνοτήτων που πήγαιναν με όποιον έδινε περισσότερο, άρχισαν να χάνουν μάχες, όταν χάνεις μάχες, συρρικνώνεσαι όχι μόνο εδαφικά αλλά και οικονομικά αφού χάνεις πλούτο! - Μια σειρά από ανίκανους Αυτοκράτορες, που κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, η πιο άχρηστη η δυναστεία των Αγγέλων, αυλική καμαρίλα, δολοπλοκίες, εμφύλιες διαμάχες για την εξουσία, ονομαστοί αντίπαλοι Κατακουζηνοί εναντίον των Παλαιολόγων, ανίερες συμμαχίες με τους Τούρκους. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, επιδημία πανώλης εξολοθρεύει τον πληθυσμό, στην Πόλη ζουν πια μόνο 70.000. - Η υψηλή φορολογία των αγροτικών περιοχών ανάγκασε πολλούς να εγκαταλείψουν την γη και να πάνε στα μοναστήρια να γίνουν καλόγεροι μια που αυτοί δεν πλήρωναν φόρο, ούτε κρατούσαν όπλα, όπως οι Παπικοί, έτσι αυτά γέμισαν με άνδρες παραγωγικής ηλικίας. Όλοι ήθελαν να γίνουν κληρικοί και καλόγεροι, ζωή με ανέσεις και χωρίς κόπους. Ο Μιχαήλ Ψελλός διαμαρτύρεται στα γραφτά του «θυρωροί, εργάτες στα αμπέλια, ζωέμποροι, μανάβηδες, φουρνάρηδες, σιδεράδες, κηπουροί, τσαγκάρηδες, γυρολόγοι, όλοι θέλουν να γίνουν κληρικοί». Όλοι τους, λέει ο Ψελλός, αναλφάβητοι και άσχετοι με την εκκλησία, οι δεισιδαιμονίες και οι απατεωνιές ο κανόνας. Ο Αγιος Προκόπιος και ο Άγιος Νέστορας πρέπει να ήταν σαρανταποδαρούσες αφού καλόγεροι γινόντουσαν πλούσιοι βάζοντας σε προσκύνημα επί πληρωμή τα λείψανα τους από οχτώ ή δέκα πόδια ο καθένας! Τα μοναστήρια μετετράπησαν σε ολόκληρες πόλεις, την Πόλη υπεράσπισαν 7.000 άνδρες και στα μοναστήρια ζούσαν 100.000 αμέτοχοι θεατές των εξελίξεων! Το 1453 εκδόθηκε απλά το πιστοποιητικό θανάτου, οι ιστορικοί θεωρούν την αρχή του τέλους το 1071 όταν συνέβησαν 2 τραγωδίες, στην Δύση πέφτει στους Νορμανδούς το Μπάρι η τελευταία Βυζαντινή κτήση στην Ιταλία και στη μάχη του Ματζικέρτ ηττάται από τους Σελτζούκους ο Βυζαντινός στρατός και για πρώτη φορά στην Ιστορία πιάνεται αιχμάλωτος ο Αυτοκράτορας, ο Ρωμανός ο Διογένης (βλέπε φωτο στο τέλος). Η ήττα στο Μαντζικέρτ άλλαξε το στάτους κβο στη Μικρά Ασία, οι Σελτζούκοι Τούρκοι βάζουν πόδι και εγκαθίστανται μόνιμα στην περιοχή. Στην Τουρκία από τώρα κάνουν ετοιμασίες για να γιορτάσουν το 2071, τα 1000 χρόνια παρουσίας τους στην Μικρά Ασία= Ιωνία = Γιουνανιστάν όπως λέγεται στα Τούρκικα η Ελλάδα. Η δεύτερη σημαντική ημερομηνία, το 1204 η Άλωση από τους Σταυροφόρους, η μεγαλύτερη λεηλασία πόλης στην ιστορία, στα τείχη της περιέκλειε τα 2/3 του παγκόσμιου πλούτου. 600 γοτθικές εκκλησίες κτίζονται στην Δύση (αυτές που όλοι θαυμάζουμε) από τις ιερές business, τα έσοδα από τους εράνους που οργανώνει η Καθολική Εκκλησία για να στεγάσει τα ιερά κειμήλια από την Πόλη (τα κλεψιμαίικα δηλαδή). Η Άλωση προκαλεί βαθύ ψυχολογικό τραύμα, πόλεμος σε 2 μέτωπα, τους Λατίνους και τους Τούρκους κάτι που μας εξαντλεί ψυχικά και οικονομικά. Σε λίγο θα ξεσπάσει ο Διχασμός, Ενωτικοί εναντίον Ανθενωτικών, ρεαλιστές οι Παλαιολόγοι, θεωρούν ότι μόνο όταν οι 2 Ρώμες ομονοήσουν θα κυριαρχήσουν, οι ανθενωτικοί δεν συγχωρούν την λεηλασία του 1204. Ο τότε πρωθυπουργός Νοταράς, βροντοφωνάζει " Καλύτερα τούρκικο φέσι παρά Παπική Τιάρα", όταν ο Παλαιολόγος μαχόταν για τα ιερά και τα όσια στα Τείχη της Πόλης, άλλοι τον έφτυναν και τον καταριόντουσαν που είχε μαγαρίσει την Αγια Σοφιά τον προηγούμενο χρόνο με συλλείτουργο με τους Παπικούς. Πάνω στην Αγία Τράπεζα, το ανάθεμα του Πατριάρχη για αυτό και δεν ανακηρύχθηκε ποτέ Άγιος. Επιπλέον, ο τουρκικός στρατός είχε κανόνια, το νέο όπλο είχε προταθεί στο Βυζάντιο για αγορά, αλλά τα ταμεία ήταν άδεια. Όσο για την κερκόπορτα...η Ελένη Αρβελέρ λέει «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη και λοιπόν, αστεία πράγματα, αφού οι Τούρκοι είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν». Η Πτώση θεία Τιμωρία, ο Κωστής Παλαμάς, γράφει στον "Δωδεκάλογο του Γύφτου"  «Και η Πόλη πόρνη, περίμενε τον Τούρκο να την πάρει», πόρνη όπως η Βαβυλώνα, οι σύγχρονοι έλεγαν τιμωρούνται για «κρίμασιν οις οίδεν Κύριος» = για αμαρτίες που γνωρίζει ο Θεός. Μάθημα που παίρνει κανείς από τιμωρίες και συμφορές, από τότε η λέξη "παιδεύω" παίρνει την σημερινή σημασία «σταμάτα να με παιδεύεις=να με τυρρανάς!» Φωτο. «Πορφύρα κι αίμα» σε διασκευή του Νίκου Φώσκολου, το πρώτο επεισόδιο, ΥΕΝΕΔ, Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 1977, στις 20:45. Αυτοκράτορας Ρωμανός ο Διογένης, ο Νίκος Βασταρδής, Αυγούστα Ευδοκία η Μακρεμβολίτισσα, η Βούλα Ζουμπουλάκη, Μιχαήλ Ψελλός ο Δημήτρης Μυράτ!. Η στιγμή της τύφλωσης του Αυτοκράτορα από τους εχθρούς του μέσα στο παλάτι συνοδευόμενη από ανατριχιαστική μουσική από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης, μικρό παιδάκι θυμάμαι πόσο είχα φοβηθεί! Ανόητοι του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ έσβησαν τα επεισόδια, το δικό μας Game of Thrones !

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ  ..Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα, έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παιδιά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.... Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ ...

Η γλώσσα του σώματος και τα Αρχαία Ελληνικά αγάλματα

Του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Φαινομενικές λεπτομέρειες που αφορούν την τεχνοτροπία ενός αγάλματος, στις οποίες σπάνια δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή, είναι εξαιρετικά σημαντικές.

Σήμερα ζούμε σε μία εποχή που αναγνωρίζουμε την «γλώσσα του σώματος» σαν έναν τρόπο μη λεκτικής επικοινωνίας, που μας δίνει την δυνατότητα να γνωρίζουμε σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο που σκέφτεται ένας άνθρωπος, μόνο από την στάση ή τις κινήσεις του σώματός του και χωρίς στην πραγματικότητα να μιλήσουμε μαζί του.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτή η μέθοδος της μη λεκτικής επικοινωνίας, δεν αποτελεί μία πρωτοτυπία της εποχής μας, μία σημερινή ανακάλυψη, αλλά ανήκει σε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά και τρόπους έκφρασης της αρχαίας Ελληνικής τέχνης.

Χωρίς αμφιβολία, η δυνατότητα να αναγνωρίζει κάποιος τις βαθύτερες σκέψεις ενός ανθρώπου, χωρίς να έχει επικοινωνήσει προηγουμένως μαζί του, αποτελεί μία μορφή τέχνης ή εξειδικευμένης τεχνικής.

Πρόκειται επομένως για την πρακτική εφαρμογή μιας εκπαίδευσης, την οποία κατείχαν όπως φαίνεται οι αρχαίοι Έλληνες, όχι όμως μόνο για να αποκωδικοποιούν κρυφά τις ανθρώπινες συμπεριφορές με στόχο το προσωπικό τους όφελος, αλλά αντιθέτως, για να μπορούν να έρχονται σε συνδιαλλαγή με την μυστική διδασκαλία του θεού, η μορφή και τα σύμβολα του οποίου απεικονιζόταν σε κάποιο άγαλμα, το οποίο είχε κατασκευαστεί ακριβώς για αυτόν τον σκοπό.

Όπως σήμερα προσπαθούμε να καταλάβουμε έναν άνθρωπο και να κατανοήσουμε τις κρυφές του σκέψεις, από τον τρόπο που κινείται μέσα στον χώρο και από τις επιμέρους κινήσεις που κάνει συνειδητά ή ασυνείδητα με το σώμα του, με τις εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπό του, η χροιά της φωνής του και οι γενικότερες αντιδράσεις του, κατά τον ίδιο τρόπο οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε και τα αρχαία ελληνικά αγάλματα και κυρίως τα αγάλματα των Θεών.

Διαπιστώνουμε ότι η μέθοδος της μη λεκτικής επικοινωνίας αφορά κατεξοχήν την σχέση μας με τον Θεό, με τον οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο μαζί του, όπως συμβαίνει πολύ εύκολα με τους συνανθρώπους μας.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μη λεκτική επικοινωνία εκφράζεται μέσω της τέχνης, στην οποία άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι, κυρίως με την αρχιτεκτονική, την ζωγραφική και την γλυπτική.

Ο λόγος που οφείλουμε να ασχοληθούμε με την αρχαία γλυπτική τέχνη, δεν είναι απλώς επειδή τα αγάλματα αυτά είναι συνήθως ιδιαιτέρως όμορφα ή επειδή η κατασκευή τους διέπεται από την εφαρμογή των κανόνων της απόκρυφης αρμονίας του χρυσού αριθμού φ.

Ο πραγματικός λόγος είναι διότι τα αγάλματα των Θεών είναι γεμάτα από σύμβολα ή συμβολικές αναπαραστάσεις, από «κινήσεις» ανάλογες με αυτές που αναζητούμε σήμερα στον συνομιλητή μας για να καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε τις κρυφές του σκέψεις πριν προλάβει να τις εκφράσει.

Ακριβώς αυτός θα πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε ανθρώπου, που επιθυμεί να εισέλθει στην απόκρυφη πλευρά ή στην αποκωδικοποίηση της ελληνικής φιλοσοφίας.

Δεδομένου ότι όλοι οι αρχαίοι γλύπτες και καλλιτέχνες ήταν άτομα βαθιά μυημένα στην φιλοσοφία, είναι βέβαιο ότι μέσω των δημιουργημάτων τους, αυτό που προσπάθησαν δεν ήταν απλώς να αποδώσουν την μορφή κάποιας συγκεκριμένης θεότητας, όπως οι ίδιοι την φαντάστηκαν, αλλά μέσω της συγκεκριμένης στάσης και των συμβόλων με τα οποία φρόντισαν να εφοδιάσουν τα αγάλματα, να αποδώσουν στον παρατηρητή τους απαραίτητους κωδικοποιημένους συμβολισμούς, μέσω των οποίων θα μπορούσε να συνδιαλλαγεί μαζί τους και να προσλάβει την μυστηριακή φιλοσοφική γνώση που μεταφέρουν, δια μέσου των αιώνων.

Φαινομενικές λεπτομέρειες ή ανύποπτα στοιχεία στην τεχνοτροπία της κατασκευής ενός αγάλματος αφορούν μόνο τους ανύποπτους ανθρώπους που προσπερνούν αυτά τα έργα τέχνης χωρίς να είναι σε θέση να συνειδητοποιούν ότι το άγαλμα αυτό, όχι μόνο θα μπορούσε να μιλήσει στην ψυχή τους, αλλά επιπλέον και να τους προσφέρει την πολυπόθητη ψυχική ΑΓΑΛΛ-ΙΑΣΗ.

Δηλαδή, την ΙΑΣΗ της ίδιας τους της ΨΥΧΗΣ, η οποία σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Φιλοσόφων μας, βρίσκεται σε ασθενή κατάσταση, όσο δεν είναι εκπαιδευμένη ώστε να μπορεί να διακρίνει τα υποκρυπτόμενα σύμβολα των αγαλμάτων, τα οποία όμως από την στιγμή που γίνουν κατανοητά, διαθέτουν την δύναμη ακόμα να αλλάξουν ολοκληρωτικά τον γενικότερο τρόπο συμπεριφοράς ενός ανθρώπου.

Φαινομενικές λεπτομέρειες που αφορούν την τεχνοτροπία ενός αγάλματος, στις οποίες σπάνια δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή, είναι εξαιρετικά σημαντικές.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ορισμένα συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως αν το άγαλμα βρίσκεται σε όρθια ή σε καθιστή θέση. Αν είναι μόνο του ή αν βρίσκεται μέσα σε ένα σύμπλεγμα και άλλων αγαλμάτων. Ακόμα και τον συγκεκριμένο χώρο μέσα στον οποίο είχε επιλεγεί να τοποθετηθεί. Αν συνοδεύεται από υλικά σύμβολα, τα οποία αφορούν την ύπαρξη αρχετύπων την λειτουργία των οποίων η ψυχή μας έχει απόλυτη ανάγκη όχι μόνο να κατανοήσει αλλά και να προχωρήσει στην λειτουργία τους.

Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε σαν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς που βρισκόταν μέσα στον Παρθενώνα.

Από αυτό το αριστουργηματικό έργο τέχνης, ύψους 12 μέτρων δεν έχει φτάσει στις μέρες μας, ούτε ένα μικροσκοπικό κομματάκι. Εκτός όμως από τα πολύτιμα υλικά κατασκευής αυτού του αγάλματος, εξίσου πολύτιμοι ήταν και οι κρυμμένοι ή εσωτερικοί συμβολισμοί που διέθετε:

Στα πέδιλα της Αθηνάς απεικονιζόταν η ΑΜΑΖΟΝΟΜΑΧΙΑ, ενώ φέρεται να είναι οπλισμένη με ΑΣΠΙΔΑ, ΔΟΡΥ και ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ, γεγονός που την καθιστά ετοιμοπόλεμη.

Επιπλέον το σύμβολο του ΟΦΕΩΣ είναι κυρίαρχο σε ολόκληρη την έκταση του αγάλματος. Αρχικά υπάρχει ένας περιελισσόμενος όφις που βρίσκεται πίσω από την ασπίδα της, όμως όσο ανερχόμαστε προς το κεφάλι της, διαπιστώνουμε ότι οι όφεις καλύπτουν ολόκληρη την περιοχή του στήθους της, σχηματίζοντας το περίφημο «ΓΟΡΓΟΝΕΙΟ» και εμφανίζονται επίσης και στην περικεφαλαία της μαζί με την συνοδεία ΓΡΥΠΩΝ.

Είναι προφανές ότι ο αρχαίος γλύπτης, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο ΦΕΙΔΙΑΣ, θέλησε μέσω όλων αυτών των μυστηριακών συμβόλων να προσδώσει σε αυτό το άγαλμα όλες τις κρυφές ιδιότητες τις οποίες αντιπροσώπευε η ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ, με τέτοιον τρόπο όμως, παρόμοιο με τον σημερινό της μη λεκτικής επικοινωνίας, που θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτοί μόνο από αυτούς που θα μπορούσαν ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ του συγκεκριμένου αγάλματος και επομένως να έχουν το δικαίωμα να παραλάβουν αυτήν την μυστηριακή γνώση, αφού μόνο σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτήν.

Αυτή είναι η περίπτωση που το ΑΓΑΛΜΑ μέσω της ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ θα μπορούσε να προσφέρει ΙΑΣΗ στην ψυχή του ανθρώπου εκείνου που βρίσκεται σε ένα τέτοιο γνωστικό επίπεδο, ώστε να έρθει σε μία εσωτερική, ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ με το άγαλμα και τα σύμβολά του και ανακαλύπτοντας τα αρχέτυπα που ιερογλυφούνται μέσω αυτών να γεμίσει με φιλοσοφικό κάλλος την ήδη όμορφη ψυχή του.

Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά ως προς την αξία και την ψυχική καλλιέργεια που μπορούσε να προσφέρει η αρχαία Ελλάδα μέσω της τέχνης της και μέσω της αγαλλίασης των αγαλμάτων της.

Δυστυχώς σήμερα ζούμε σε μία εποχή που έχουμε ξεχάσει προ πολλού να διαβάζουμε αυτήν την μυστική γλώσσα του σώματος των αγαλμάτων μας. Αυτός είναι και ο λόγος που η λέξη ΑΓΑΛΜΑ πέρασε στην δύση ως STATUS δηλαδή κάτι που απλώς είναι ακίνητο!

Πράγματι, η ψυχή μας δεν κινείται ούτε και συγκινείται πλέον από την θέαση της τέχνης, ούτε και παρακινείται να αναπτύξει και πάλι αυτές τις χαμένες μυστηριακές εσωτερικές της δυνατότητες για να εμφανιστεί και πάλι μέσω της ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ η ΙΑΣΗ της ψυχής μας...


Γιώργος Χαραλαμπίδης


Πηγή: astrology.gr

Το διαβάσαμε από το: Η γλώσσα του σώματος και τα Αρχαία Ελληνικά αγάλματα http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/11/blog-post_9411.html#ixzz5pRCWR0GS

Τα 20 μεγάλα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα

Ο χρήστης των social media με το ψευδώνυμο Georghy Zhukov κατέγραψε, στο λογαριασμό του στο facebook, τα 20 μεγαλύτερα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα, μην παραλείποντας να τονίσει πως ο σημερινός πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης που γνώρισε η Ελλάδα. Στην ανάρτησή του, μάλιστα, καταρρίπτει τις εξαγγελίες Τσίπρα, αναφέροντας τι πραγματικά συνέβη. 

Ολόκληρη η ανάρτηση 

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν πολιτικό; Η συνέπεια λόγων και πράξεων. Μέσα σε 4 και κάτι χρόνια, ο Alexis Tsipras κατάφερε να περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ως ο μεγαλύτερος ψεύτης πολιτικός που γνώρισε αυτή η χώρα. 

Ας δούμε τα 20 μεγάλα ψέματα αυτής της διαδρομής. 

Ψέμα #1 
Κατάργηση Μνημονίου μ΄ ένα νόμο και ένα άρθρο 
Η αλήθεια: Υπέγραψε δύο ακόμη μνημόνια με τα σκληρότερα διαρθρωτικά μέτρα και επιτήρηση για υπερπλεονάσματα μαμούθ έως το 2060.

Ψέμα #2 
Επί Σύριζα δεν κόπηκαν συντάξεις 
Η αλήθεια: Μείωση συντάξεων μέσω αύξησης κρατήσεων για περίθαλψη, αύξησης φορολογίας, κατάργησης του ΕΚΑΣ και επαναπροσδιορισμού λόγω νόμου Κατρούγκαλου.

Ψέμα #3 
Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας νόμος άδικος, δε διορθώνεται, καταργείται. 
Η αλήθεια: Ο ΕΝΦΙΑ διατηρείται έως σήμερα, επιβαρύνοντας τον φορολογούμενο με 3,5 δις ετησίως. 

Ψέμα #4 
Κατώτατος μισθός 751€ 
Η αλήθεια: Για το 2019 οι μισθοί διαμορφώνται στα 650€. Επιχειρήθηκε αύξηση βασικού μισθού επί μικτών αποδοχών, η οποία εξαϋλώθηκε λόγω της αλλαγής κλίμακας φορολογίας. 

Ψέμα #5 Αφορολόγητο στις 12.000€ για όλους 
Η αλήθεια: Σταδιακή μείωση αφορολόγητου στα 8.636 € και περαίτερω μείωση στα 5.636€ από 1.1.2020. 

Ψέμα #6 
Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη – Σεισάχθεια κόκκινων στεγαστικών δανείων 
Η αλήθεια: Τα κόκκινα δάνεια πωλήθηκαν σε funds, η προστασία περιορίστηκε και πλέον έχουν εκπληρειαστεί σπίτια ιδιωτών. 

Ψέμα #7 
Ο Σαμαράς θα αυξήσει τον ΦΠΑ 
Η αλήθεια: Ο Τσίπρας παρέλαβε ΦΠΑ 13% για να τον αυξήσει στο 24% και κατάργησε το ευνοϊκό καθεστώς ΦΠΑ στα νησιά. Επιχειρήθηκε μείωση του ΦΠΑ στα επίπεδα του 2014. 

Ψέμα #8 Δημοψήφισμα για να φύγουμε από την Ενωση Τοκογλύφων 
Η αλήθεια: Το ΟΧΙ στην ΕΕ ελαβε 61,3% και ο Τσίπρας το μετετρεψε σε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, απαξιώνοντας την ετυμηγορία του λαού και εξαπατώντας αυτούς που τον πίστεψαν. 

Ψέμα #9 
Φρένο σε όλες τις Ιδιωτικοποίησεις 
Η αλήθεια: Ιδιωτικοποήθηκαν τα πάντα και μάλιστα μέσω ανεξάρτητου και μη κρατικώς ελεγχόμενου Υπερταμείου με διάρκεια ζωής ενός αιώνα.

Ψέμα #10 
Πρόσβαση ανασφάλιστων στο ΕΣΥ 
Η αλήθεια: Η πρόσβαση ανασφάλιστων και οικονομικά αδυνάτων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δόθηκε με υπογραφή Αδωνη Γεωργιάδη (ΦΕΚ Β’ 1465/5.6.2014). 

Ψέμα #11 
Επαναφορά δώρου Χριστουγέννων στος τέλος του 2015 
Η αλήθεια: Ουδέποτε επανήλθε το δώρο. Επιχειρήθηκε να βαφτιστεί ένα προεκλογικό επίδομα ως 13η σύνταξη, το οποίο βέβαια δεν έπεισε κανέναν.

Ψέμα #12 
Μείωση φόρου στα καύσιμα για να ζεσταθεί η κοινωνία 
Η αλήθεια: Αυξήθηκε ο φόρος στα καύσιμα κατά 8 λεπτά το λίτρο – Αυξήθηκαν τα κρούσματα φοροδιαφυγής καυσίμων – Μειώθηκαν ραγδαία οι έλεγχοι.

Ψέμα #13 
Διατήρηση δημόσιου χαρακτήρα ΔΕΗ 
Η αλήθεια: Η ΔΕΗ διασπάστηκε σε εταιρείες που βγήκαν όλες προς πώληση, στην αγορά εισήλθαν δεκάδες ιδιώτες πάροχοι ηλεκτρικήγς ενέργειας και η ΔΕΗ καταρρέει από τα χρέη που δημιουργήθηκαν την τελευταία τετραετία.

Ψέμα #14 
ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση περιφερειακών αεροδρομίων 
Η αλήθεια: Ιδιωτικοποιήθηκαν ήδη 14 αεροδρόμια σε κοινοπραξια Fraport-Κοπελούζου-Κόκκαλη και αναμένεται και β’ φάση με τα εναπομείναντα.

Ψέμα #15 
Πάταξη φοροδιαφυγής – αξιοποίηση λιστών Λαγκάρντ και Μπόργιανς 
Η αλήθεια: Λίγο πάνω από το 10% του τεθέντος στόχου η εισπραξιμότητα των εσόδων. Οι δε αξιώσεις για τη Λίστα Λαγκάρντ παραγράφηκαν οριστικώς και αμετακλήτως. 

Ψέμα #16 
Διαπλοκή ΜΜΕ – Τραπεζών – Κυβέρνησης 
Η αλήθεια: Η ΕΡΤ μεταλλάχθηκε στη Φωνή της Αλήθειας. Δανειοδοτήθηκαν επιχειρηματίες για να αποκτήσουν/δημιουργήσουν ΜΜΕ προσκείμενα στον Τσίπρα και δίνεται αφειδώς κρατική διαφήμιση σε συγκεκριμένα φερέφωνα ΜΜΕ. 

Ψέμα #17 
Κανένας νέος φόρος σε ελευθερους επαγγελματίες και αγρότες 
Η αλήθεια: Επιβληθηκε προκαταβολή φόρου 100% στους ελεύθερους επαγγελματίες, οι αγρότες αντιμετωπίζονται ως έχοντες ατομική επιχείρηση και καταρήθηκαν όλες οι εκπτώσεις φόρου.

Ψέμα #18 
Οι τράπεζες θα περάσουν σε δημόσιο έλεγχο, καμία περίπτωση για capital control 
H αλήθεια: 28.6.2015 επιβλήθηκαν capital controls. Έκτοτε ο Τσίπρας κάθε 6 μήνες ανακοίνωνε άρση των περιορισμών. Τελικά, ακόμα και σήμερα 4 χρόνια μετα, τα cc δεν έχουν αρθεί ολοσχερώς.

Ψέμα #19 
Go back μάνταμ Μέρκελ – Υπερηφάνεια – Εθνική αξιοπρέπεια 
Η αλήθεια: Όπως η ίδια η Μέρκελ δήλωσε επανειλημμένα, ο Αλέξης ήταν το πλέον κατάλληλο άτομο για μπίζνες.

Ψέμα #20 
Κυβερνητική διαφθορά – Υπόθεση Νοβάρτις 
Η αλήθεια: Μετά από 2+ χρόνια ελέγχων, το «μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών» κατέληξε στον κουβά με την κυβέρνηση απολογούμενη στην κοινωνία για το φιασκο.

Πηγή: Meaculpa 
Εικόνα από: afirimenο
ΑΒΕΡΩΦ

Τιθορέα Μονή Ιερουσαλήμ

Θρήνος του Δούκα για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως

[ΧLΙ] [1] Ὦ Πόλις, Πόλις, πόλεων πασῶν κεφαλή· ὦ Πόλις, Πόλις, κέντρον τῶν τεσσάρων τοῦ κόσμου μερῶν· ὦ Πόλις, Πόλις, χριστιανῶν καύχημα καί βαρβάρων ἀφανισμός· ὦ Πόλις, Πόλις, ἄλλη παράδεισος φυτευθεῖσα πρός δυσμάς, ἔχουσα ἔνδον φυτά παντοῖα βρίθοντα καρπούς πνευματικούς.

[2] Ποῦ σου τό κάλλος παράδεισε· Ποῦ σου ἡ τῶν χαρίτων τοῦ πνεύματος εὐεργετική ρώσις ψυχῆς τέ καί σώματος; Ποῦ τά τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου μου σώματα τά πρό πολλοῦ φυτευθέντα ἐν τῷ ἀειθαλεῖ παραδείσω, ἔχοντα ἐν μέσῳ τούτων τό πορφυροῦν ἱμάτιον, τήν λόγχην, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, ἅτινα ἀσπάζοντες ἐφανταζόμεθα τόν ἐν σταυρῷ ὑψωθέντα ὁρᾶν· ποῦ τά τῶν ὅσιων λείψανα; Ποῦ τά τῶν μαρτύρων; ποῦ τά τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῶν λοιπῶν βασιλέων πτώματα; αἱ ἀγυιαί, τά περίαυλα, αἱ τρίοδοι, οἱ ἀγροί, οἱ τῶν ἀμπέλων περιφραγμοί, τά πάντα πλήρη, μεστά λειψάνων ἁγίων, σωμάτων εὐγενῶν, σωμάτων ἀγενῶν, ἀσκητῶν, ἀσκητριῶν. Ὦ τῆς ζημίας «Ἔθεντο, Κύριε, τά θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τάς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς κύκλῳ τῆς Νέας Σιῶν καί οὐκ ἦν ὁ θάπτων». 

[3] Ὦ ναέ, ὦ ἐπίγειε οὐρανέ, ὦ οὐράνιον θυσιαστήριον, ὦ θεῖα καί ἱερά τεμένη, ὦ κάλλος ἐκκλησιῶν, ὦ βίβλοι ἱεραί καί Θεοῦ λόγια, ὦ νόμοι παλαιοί τέ καί νέοι, ὦ πλάκαι γραφεῖσαι Θεοῦ δακτύλῳ , ὦ εὐαγγέλια λαληθέντα Θεοῦ στόματι, ὦ θεολογίαι σαρκοφόρων ἀγγέλων, ὦ διδασκαλίαι πνευματοφόρων ἀνθρώπων, ὦ παιδαγωγίαι ἡμιθέων ἡρώων, ὦ πολιτεία, ὦ δῆμος, ὦ στρατός ὑπέρ μέτρον τό πρίν, νῦν δ’ ἀφανισθεῖς ὡς ποντιζομένη ναῦς ἐν τῷ πλεῖν, ὦ οἰκίαι καί παντοδαπά παλάτια καί ἱερά τείχη, σήμερον συγκαλῶ πάντα καί ὡς ἔμψυχα συνθρηνῶ, τόν Ἱερεμίαν ἔχων ἔξαρχον τῆς ἐλεεινῆς τραγωδίας. 

[4] «Πῶς ἔκαθισεν μόνη ἡ πόλις ἡ πεπληθυμένη λαῶν; Ἐγεννήθη ὡς χήρα ἡ πεπληθυμένη ἐν ἔθνεσιν, ἄρχουσα ἐν χώραις ἐγεννήθη εἰς φόρον. Κλαίουσα ἔκλαυσεν ἐν νυκτί καί τά δάκρυα αὐτῆς ἐπί τῶν σιαγόνων αὐτῆς καί οὔχ ὑπάρχει ὁ παρακαλῶν αὐτήν ἀπό πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. Πάντες οἱ φιλοῦντες αὐτήν ἠθέτησαν ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰς ἐχθρούς. Μετῳκίσθη ἡ Ἀσία ἀπό ταπεινώσεως αὐτῆς καί ἀπό πλήθους δουλείας αὐτῆς. Ἐκάθισεν ἐν ἔθνεσιν, οὔχ εὖρεν ἀνάπαυσιν. Πάντες οἱ καταδιώκοντες αὐτήν κατέλαβον αὐτήν ἀνά μέσον τῶν θλιβόντων. Ὁδοί πόλεως πενθοῦσιν παρά τό μή εἶναι ἐρχόμενους εἰς ἑορτήν. Πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆς ἠφανισμέναι. Οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἀναστενάζουσιν, αἱ παρθένοι αὐτῆς ἀγόμεναι καί αὐτή πικραινομένη ἐν ἑαυτῇ. Ἐγένοντο οἱ θλίβοντες αὐτήν εἰς κεφαλήν καί οἱ ἐχθροί αὐτῆς εὐθηνοῦσιν, ὅτι Κύριος ἐταπείνωσεν αὐτήν ἐπί τό πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆς. Τά νήπια αὐτῆς ἐπορεύθη ἐν αἰχμαλωσίᾳ κατά πρόσωπον θλίβοντος. Καί ἐξῆλθεν ἐκ θυγατρός Σιῶν πᾶσα ἡ εὐπρέπεια αὐτῆς. Ἐγένοντο οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ὡς κριοί οὔχ εὑρίσκοντες νομήν καί ἐπορεύοντο ἐν οὐκ ἱσχύϊ κατά πρόσωπον διώκοντος. Ἰδόντες οἱ ἐχθροί αὐτῆς ἐγέλασαν ἐπί μετοικεσίᾳ αὐτῆς. Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἱερουσαλήμ διά τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο. 

[5] Χεῖρα αὐτοῦ ἐξεπέτασεν ὁ θλίβων ἐπί πάντα τά ἐπιθυμήματα αὐτῆς, εἶδε γάρ ἔθνη εἰσελθόντα εἰς τό ἁγίασμα αὐτῆς, ἅ ἐνετείλω μή εἰσελθεῖν εἰς τήν ἐκκλησίαν σου. Πᾶς ὁ λαός αὐτῆς καταστενάζοντες, ζητοῦντες ἄρτον. Ἔδωκαν τά ἐπιθυμήματα αὐτῆς ἐν βρώσει, τοῦ ἐπιστρέψαι ψυχήν. Ἴδε, Κύριε, καί ἐπίβλεψον πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν ἐπιβλέψατε καί ἴδετε εἰ ἐστίν ἄλγος κατά τό ἄλγος μου, δ’ ἐπεφύλλισέν μοί. Ἐξ ὕψους αὐτοῦ ἐξαπέστειλε πῦρ ἐν τοῖς ὀστέοις μου καί κατήγαγεν αὐτό ἐπ’ ἐμέ. Διεπέτασε δίκτυον τοῖς ποσί μου· ἀπέστρεψεν μέ εἰς τά ὀπίσω, ἔδωκέν με ἠφανισμένην, ὅλην τήν ἡμέραν ὀδυνωμένην. 

[6] Ἐξῆρε πάντας τούς ἰσχυρούς μου ὁ Κύριος ἐκ μέσου μου· ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμέ καιρόν τοῦ συντρῖψαι ἐκλεκτούς μου. Ληνόν ἐπάτησε Κύριος παρθένω θυγατρί Ἰούδα. Ἐπί τούτοις ἐγώ κλαίω. Ἐγένοντο οἱ υἱοί μου ἠφανισμένοι, ὅτι ἐκραταιώθη ὁ ἐχθρός. 

[7] Δίκαιός ἐστι Κύριος, ὅτι τό στόμα αὐτοῦ παρεπίκρανα. Ἀκούσατε δή, πάντες λαοί, καί ἴδετε τό ἄλγος μου· αἵ παρθένοι μου καί οἱ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ μου. Ἐκάλεσα τούς ἔραστάς μου, αὔτοι δέ παρελογίσαντό με· οἱ ἱερεῖς μου καί οἱ πρεσβύτεροί μου ἐν τῇ πόλει ἐξέλιπον. 

[8] Ἀκούσατε δή, ὅτι στενάζω ἐγώ. 

[9] Ἐγένετο Κύριος ὡς ἐχθρός καί ἐξέσπασεν ὡς ἄμπελον τό σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτήν αὐτοῦ. Ἐπιλαθέσθαι ἐποίησε Κύριος ἐν τῇ πόλει ἑορτῆς καί σαββάτου καί παρώξυνεν ἐν ἐμβριμήματι ὀργῆς αὐτοῦ βασιλέα καί ἱερέα. Ἀπώσατο Κύριος θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρί αὐτοῦ τεῖχος βαρέων αὐτῆς. Φωνήν πολέμου ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡς ψαλμόν Λευιτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς. 

[10] Ἴδε, Κύριε, καί ἐπίβλεψον, τίνι ἐπεφύλλισας οὕτως. Ἐφονεύθησαν νήπια θηλάζοντα μασθούς. Εἰ ἀποκτενοῦσιν ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καί προφήτην; Ἐκοιμήθησαν εἰς γῆν ἐξόδων παιδάριον καί πρεσβύτης· παρθένοι μου καί νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν εἰς αἰχμαλωσίαν. 

[11] Συνετέλεσε Κύριος θυμόν αὐτοῦ, ἐξέχεεν θυμόν ὀργῆς αὐτοῦ καί ἀνῆψεν πῦρ ἐν τῇ πόλει καί κατέφαγε τά θεμέλια αὐτῆς. 

[12] Μνήσθητι, Κύριε, τί ἐγένετο ἡμῖν. Ἐπίβλεψον καί ἴδε τόν ὀνειδισμόν ἡμῶν. Ἡ κληρονομιά ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις. Ὀρφανοί ἐγενήθημεν ὡς μή ἔχοντες πατέρα, μητέρες ἡμῶν ὡς χῆραι. 

[13] Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαυσάμεθα. 

[14] Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον καί οὔχ ὑπάρχουσιν καί ἡμεῖς τά ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν. Δοῦλοι ἐκυρίευσαν ἡμῶν· λυτρούμενος οὐκ ἐστίν ἐκ τῆς χειρός αὐτῶν. 

[15] Τό δέρμα ἡμῶν ὡς κλίβανος ἐπαλαιώθη, συνεσπάσθη ἀπό προσώπου καταιγίδος λιμοῦ. 

[16] Ἐκλεκτοί ἐν μύλοις ἤλεσαν καί νεανίσκοι ἐπί ξύλοις ἀνεσκολοπίσθησαν. Πρεσβύται ἀπό πόλης κατέπεσον καί ἐκλεκτοί ἀπό ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν. Κατελύθη χαρά καρδίας ἡμῶν, ἐξεστράφη εἰς πένθος ὁ χορός ἡμῶν, ἔπεσεν ὁ στέφανος τῆς κεφαλῆς ἡμῶν· Οὐαί ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν. Περί τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρά ἡ καρδία ἡμῶν περί τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοί ἠμῶν. Ἐπί τῇ Νέα Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκες διῆλθον ἐν αὐτῇ. Σύ δέ Κύριε, εἰς τόν αἰώνα κατοικεῖς, ὁ θρόνος σου εἰς γενεάν καί γενεάν. Ἵνα τί εἰς νεῖκος ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψης ἡμᾶς εἰς μακρότητα ἡμερῶν; Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, Κύριε, πρός σέ καί ἐπιστραφησόμεθα· καί ἀνακαινισθῆ ἡμέρα ἡμῶν καθώς ἔμπροσθεν ὅτι ἀπωθούμενος ἀπώσω ἡμᾶς, ὠργίσθης ἐφ’ ἡμᾶς ἕως σφόδρα». 

[17] Οὖτοι οἱ θρῆνοι καί οἱ κοπετοί τοῦ Ἱερεμίου, οὗς ἐκόψατο ἐν τῇ ἁλώσει τῆς παλαιᾶς Ἱερουσαλήμ, οἴομαι δέ καί περί τῆς νέας καλῶς τό πνεῦμα τῷ προφήτῃ ὑπέδειξεν. 

[18] Ποία τοίνυν γλῶσσα ἐξισχύσει τοῦ εἰπεῖν καί λαλῆσαι τήν γενομένην ἐν τῇ Πόλει συμφοράν καί τήν δεινήν αἰχμαλωσίαν καί τήν πικράν μετοικίαν, ἥν ὑπέστη οὐκ ἀπό Ἱερουσαλήμ εἰς Βαβυλώνα ἤ εἰς Ἀσσυρίους, ἀλλ’ ἀπό Κωνσταντινουπόλεως εἰς Συρίαν, εἰς Αἴγυπτον, εἰς Ἀρμενίαν, εἰς Πέρσας, εἰς Ἀραβίαν, εἰς Ἀφρικήν, εἰς Ἰταλίαν, σποράδην, ἐν τῇ Ἀσίᾳ τῇ Μικρᾴ καί ἐν ταῖς λοιπαῖς ἐπαρχίαις. Καί ταῦτα πῶς; Ἐν τῇ Παφλαγονίᾳ ὁ ἀνήρ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἡ γυνή καί τά τέκνα ἐν ἄλλοις τόποις σποράδην ἀλλοιούμενα ἀπό γλώττης εἰς γλώτταν καί ἀπ’ εὐσεβείας εἰς ἀσέβειαν καί ἀπό θείων Γραφῶν εἰς ἀλλόκοτα γράμματα. 

[19] Φρῖξον, ἥλιε· καί σύ γῆ, στέναξον εἰς τήν παντελῆ ἐγκατάλειψιν τήν γενομένην ἐν τῇ ἡμετέρᾳ γενεᾷ παρά τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν. Οὐκ ἔσμεν ἄξιοι ἀτενίσαι τό ὄμμα εἰς οὐρανόν, εἰ μή μόνον κάτω νενευκότες καί εἰς γῆν τά πρόσωπα θέντες κράξωμεν«Δίκαιος εἰ, Κύριε, καί δικαία ἡ κρίσις σου· ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν παρά πάντα τά ἔθνη. Καί πάντα ἅ ἐπήγαγες ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ καί δικαία κρίσει ἐπήγαγες. Πλήν φεῖσαι ἡμῶν, Κύριε, δεόμεθα». 

Πηγή: Αποστολική Διακονία

Εικόνα από:  nk.org.ua

ΑΒΕΡΩΦ

O πρώτος Οίκος Ανοχής στον Πειραιά το 1890 με κατασκευαστή έναν Μπόμπολα…

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου
Ήταν ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο – διπλάσιο της πλατείας Συντάγματος -περιφραγμένο με έναν ψηλό άσπρο φράχτη. Είχε μια εντυπωσιακή κεντρική είσοδο, την μοναδική. Μπαίνοντας, υπήρχε ένας μεγάλος ακάλυπτος χώρος. Προχωρώντας υπήρχε άλλη μια μάντρα η οποία αυτή όμως είχε 3 εισόδους. Όποια είσοδο και να επέλεγε κανείς συναντούσε την ίδια εικόνα. Τρία κτήρια -ουσιαστικά στρατώνες- με έναν στενόμακρο διάδρομο ο καθένας, έως και 40 μέτρα μήκος και 7 μέτρα πλάτος, όπου εκατέρωθεν υπήρχαν πορτούλες που οδηγούσαν σε μικρούλια, χαμηλοτάβανα δωματιάκια ενώ υπήρχε ένα μεγάλος χώρος που λειτουργούσε ως καφενείο.

Πριν ή μετά τον καφέ σου επέλεγες το δωματιάκι που ήθελες, έμπαινες μέσα και όταν έβγαινες πλήρωνες και έφευγες γνωρίζοντας πια ότι «τίμησες» μια από τις μεγαλύτερες ξεφτίλες του νεοελληνικού κράτους, το Χαμαιτυπείον στα Βούρλα στη Δραπετσώνα, το πιο οργανωμένο πολύ-μπουρδέλο του τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα στη χώρα και ίσως στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το όνομα Βούρλα το πήρε από τα βούρλα που φύτρωναν στις προσχώσεις στη σημερινή περιοχή του Ναού του Αγίου Διονυσίου, γύρω από τον οποίο, άρχισαν να χτίζονται γύρω στο 1873 και άνοιξαν τα πιο βρωμερά πλην αγιοποιημένα μπουρδέλα. Την εργολαβία για την κατασκευή και λειτουργία τους ανέλαβε σαν εκπρόσωπος ομάδας κρυφών ιδιοκτητών, κάποιος εργολάβος Μπόμπολας, με το αζημίωτο, προς χρήση των πληρωμάτων των ξένων καραβιών, αλλά και για να βρίσκονται μακριά απ’ το κοινωνικό γίγνεσθαι των κατοίκων του Πειραιά, στην έρημη τότε Δραπετσώνα. Περνώντας τα χρόνια μετατράπηκε σε ένα οργανωμένο μεγαθήριο με πόρνες επί πληρωμή και αδίστακτα καθάρματα που τους τα έπαιρναν. Σμυρνιές, Πολίτισσες, Μακεδόνισσες, Θεσσαλές, Ηπειρώτισσες, Στερεοελλαδίτισσες και Πελοποννήσιες, βλάχες, μπορούσανε να καλύψουνε όλα τα γούστα μένοντας όμως οι ίδιες ακάλυπτες για μια ζωή περιθωριοποιημένες από την Πειραϊκή κοινωνία.

Το Χαμαιτυπείον Βούρλων ήταν τόσο ελεεινό που, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, το κράτος εγκατέστησε ακριβώς μέσα στο «μπουρδελοmall» αστυνομικό σταθμό αποκλειστικά για να διατηρεί την τάξη. Η διαταγή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικοβοιωτίας του 1894 βγάζει γούστα: Αι κοιναί γυναίκες διαιρούνται εις τρείς τάξεις: πρώτης, δευτέρας και τρίτης. Και αι μεν πρώτης τάξεως θέλουν διαμένει εις ιδιαιτέρας κατοικίας, αι δε δευτέρας εις τινά των εν ταις πόλεσιν Αθηνών και Πειραιώς τηρουμένων οίκων ασωτείας και αι τρίτης εις τα εν Αθήναις μεν χαμαιτυπεία τα κείμενα πλησίον των καταστημάτων του Αεριόφωτος, εν Πειραιεί δε εις τας προς δυσμάς του νεκροταφείου Πειραιώς υπάρχοντα τοιαύτα δημοτικά οικήματα. Καλά διαβάσατε «δημοτικά οικήματα» καθότι το πολύ-μπουρδελοκατάστημα ανήκε στον Δήμο αλλά «ταμίας» ήταν η οικογένεια του μετέπειτα πρωθυπουργού, συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Χούντας Παναγιώτη Πιπινέλη. Οι δαιμόνιοι Πιπινέληδες ξεζουμούσαν καθημερινά τις μήτρες 70-80 – άλλοτε και διπλάσιος αριθμός – γυναικών – άραγε πόσες να πέρασαν στις τόσες δεκαετίες – για να βγάζουν φράγκα από ναυτάκια ζουμπουρλούδικα και όχι μόνο. Οι δαιμόνιοι Πιπινέληδες πληρώνανε το νοίκι τους στο κράτος, πηγαίνανε και στην εκκλησία κάνανε και τον σταυρό τους με το δεξί και με το άλλο γράφανε ιστορία. Όπως λέει και το άσμα «πρώτα Βούρλα μετά Τρούμπα γειά σου Πιπινέλη λούμπα, παριστάνεις τον τζελέπη έχεις όμως τρύπια τσέπη». Το μικρασιατικό φιάσκο του 22’ ήταν μια έξοχη ευκαιρία για το Χαμαιτυπείον να ανανεώσει το δυναμικό του με ξυπόλητες Σμυρνιές. Το ελληνικό κράτος για όλους φρόντιζε ανέκαθεν.

Αυτή η μικροκοινωνία λοιπόν από ρουφιάνους, νταβατζήδες, πόρνες κάθε λογής, και διεφθαρμένους πολιτσμάνους, αποτέλεσε μια μοναδική μπουρδελαγορά που λειτούργησε μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ώσπου οι Γερμαναράδες την κάναν φυλακή, είχε τις προϋποθέσεις φαίνεται.

Αποτελεί ειρωνεία ότι από τις Φυλακές των Βούρλων κατάφεραν να αποδράσουν με εντυπωσιακό τρόπο αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι, την δεκαετία του 1950, αλλά στα 60 περίπου χρόνια που τα Βούρλα λειτούργησαν ως υπερ-μπουρδέλο οι πιθανότητες απόδρασης των «φυλακισμένων» γυναικών τρίτης τάξης, ήταν μηδαμινές.  

«Καλλιστεία» της οργής: Οργάνωσαν «πασαρέλα» ορφανών στη Βραζιλία

Εικόνες ντροπής εκτυλίχθηκαν στην πόλη Κουιάμπα της Βραζιλίας, καθώς υπηρεσία υιοθεσιών έστησε «πασαρέλα» για ορφανά παιδιά – ορισμένα εκ των οποίων ήταν μόλις τεσσάρων ετών.

Οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα Daily Mail, υποστήριξαν πως είχαν στόχο να δημιουργήσουν μια βραδιά «στην οποία άνθρωποι που κρίνονται κατάλληλοι για υιοθεσίες να γνωρίσουν τα παιδιά». 

«Παιδιά να κάνουν πασαρέλα ώστε οι υποψήφιοι θετοί γονείς να δουν πόσο όμορφα, φιλικά και επιλέξιμα είναι. Εμένα μου θυμίζει εποχές σκλαβοπάζαρου, όταν οι άνθρωποι εξέταζαν τα σώματα και τα δόντια των Αφρικανών προκειμένου να κάνουν μια προσφορά για την αγορά τους» έγραψε στο Twitter ο δικηγόρος Εντουάρντο Μαχόν.

Με τη σειρά του, ο Γκιγιέρμε Μπούλος, υποψήφιος πρόεδρος στις πρόσφατες εκλογές έκανε λόγο για «αδιανόητη ανωμαλία». 

«Η πασαρέλα υιοθεσίας στην Κουιάμπα, στην οποία εκτέθηκαν παιδιά ηλικίας από τεσσάρων έως 17 ετών για να διαλέξουν επίδοξοι γονείς, είναι μια απίστευτη ανωμαλία» τόνισε ο ίδιος χαρακτηριστικά. 

Την «πασαρέλα» αυτή, που έλαβε χώρα σε εμπορικό κέντρο, παρακολούθησαν περί τους 200 ανθρώπους, οι οποίοι είδαν από κοντά τα παιδιά να περπατούν μπροστά τους με καλά ρούχα, φτιαγμένα μαλλιά και μακιγιάζ.

Ο επικεφαλής της υπηρεσίας που διοργάνωσε την «εκδήλωση», ωστόσο, ισχυρίστηκε πως είχε λάβει το «πράσινο φως» από τη Δικαιοσύνη.

Εξετάσεις

Γιατί ο παρακάτω μαθητής μηδενίστηκε, αφού απάντησε σωστά σε όλες τις
ερωτήσεις?
-Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Ναπολέων?
- Στην τελευταία του.

- Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας?
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.

-Green River flows in which state?
-Liquid.
[Αυτό δεν μεταφράζεται]

-Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων?
-Ο γάμος.

-Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας?
-Οι εξετάσεις.

-Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο?
-Το άλλο μσό.

-Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό?
-Γεύμα και δείπνο.

-Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί?
-Θα βραχεί.

-Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 μέρες άυπνος?
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.

-Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι?
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.

-Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλο χέρι 4 μήλα και 3
πορτοκάλια, τι έχεις?
-Πολύ μεγάλα χέρια.

-Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν ένα τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4
άντρες να τον χτίσουν?
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.

-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις?
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.

Περί Παραμυθιάς

 

Γνωρίζετε ότι: Η πρώτη σύσταση της Παραμυθίας ως κοινότητα πραγματοποιήθηκε το 1919 οπου και ανηκε στον νομό Ιωαννίνων; Στον Νομό θεσπρωτιας εντάχθηκε το 1937. Διαβάστε περισσοτερα για τις διοικητικές μεταβολές της Παραμυθιάς.   Γνωρίζετε ότι: Κατα την διαρκεια του πολέμου, στο καφενείο του Φούρκα στην Παραμυθιά, οι  Ν**** και Τ*****, σκοτώσαν τον Ιταλό διοικητή και διέφυγαν αφού ο Ν**** που ήταν χωροφύλακας έκανε πως κυνηγούσε τον Τ*****;   Γνωρίζετε ότι: Απο την δεκαετία του 1830 ορισμενοι απο τους "Κολωνιάτες Βλάχους" είχαν για βάση την ευρητερη περιοχή της Παραμυθιάς και κατα καλοκαίρια μετακινούνταν στην περιοχή Κολόνια της Β. Ηπείρου; Προσπάθησαν να έχουν μόνιμες εγκαταστάσεις αλλά οι βιαιότητες των Τουρκαλβανών της περιοχής της Κολώνιας εμπόδιζαν κάθε τέτοια κίνηση.   Γνωρίζετε ότι: Από την Παραμυθιά ξεκίνησε το 1611 το κίνημα του ο Μητροπολίτης Λαρίσης-Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος ("Σκυλόσοφος") mμε κύριους συνεργάτες τους Παραμυθιώτες Ζώτο Τσιρίπο και Γιώργο Ντελή και επικεφαλής άοπλου πλήθους κατέλαβε τα Ιωάννινα, καταλύοντας για λίγο την τουρκική κυριαρχία;   Γνωρίζετε ότι: Από έγγραφα που βρίσκονται στο Ιστορικό Αρχείο Παξών, πληροφορούμαστε, πως η προέλευση ορισμένων από τους σημερινούς κατοίκους του νησιού π.χ. οι Βελλιανίτες ή Βελιανίτες, ήλθαν στο νησί περίπου το 1550 από τη Βέλλιανη (Ελέα) της Παραμυθιάς; (συμβολαιογράφος Παξών Ν. Όρφανος αριθ. 3295/1855) Γνωρίζετε ότι: Ο Αγιος Διάδοχος Επισκοπος Φωτικής έζησε τον 5ο αιώνα και έγινε επίσκοπος Φωτικής της Ηπείρου, της σημερινής Παραμυθιάς; Υπήρξε βαθύς γνώστης της Ορθοδόξου διδασκαλίας. Τα συγγράμματά του, όπως η όραση, Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου και τα 1000 γνωστικά κεφάλαια, τα μόνα που διασώθηκαν, τον αναδεικνύουν μεγάλο μυστικό θεολόγο και διδάσκαλο διαπρεπή της ορθοδόξου θεολογίας. Η χάρη του εορτάζετε της 9 Μαρτίου.  Διαβάστε περισσοτερα για την Φωτική   Γνωρίζετε ότι: Από την Παραμυθιά (στους πρόποδες του Κορύλα), περνάει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι πεζοπορίας  E6 με διάρκεια 8,2 ώρες  και απόσταση 32 χλμ;   Γνωρίζετε ότι: Στο μόνιμο τοπικό ιστορικό αρχείο Παραμυθιάς σε "Γ.Α.Κ. (Γενικά Αρχεία του Κράτους) διασώζεται το αρχείο της εμπορικής εταιρείας Παναγιώτη Ρίγγα & υιών, 1864-1953;   Γνωρίζετε ότι: Το ενδημικό είδους Chorthipus lacustris (Ορθόπτερα) είδος, υπάρχει μόνο στην Παραμυθιά και στην Παμβώτιδα και πουθενά αλλού στον κόσμο; Η οικολογική του σημασία είναι τεράστια!!   Γνωρίζετε ότι: Την λίστα με τα ονόματα των 49 Ηρώων που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς με την συνεργασία αλβανικών συμμοριών των τσάμηδων,  την συνέταξε ο Μοζάρ Ντίνο (ένας από τους αρχηγούς των τσάμηδων); Διαβάστε περισσοτερα για τους Τσάμηδες Γνωρίζετε ότι: Ο Παραμυθιώτης δικηγόρος Δημήτριος Βότσης που γεννήθηκε το 1848 στην Πάτρα, διατέλεσε δήμαρχος Πατρών και Βουλευτής το 1895 στο συνδυασμό του Αχ. Γεροκωστόπουλου; Δήμαρχος της Πάτρας εκλέχθηκε τρεις φορές συνέχεια (1899, 1903, 1907) και το όνομα του συνδέθηκε με τα μεγαλύτερα έργα της εποχής του. Η ηλεκτροδότηση της πόλης, οι αλλαγές και η δημιουργία του λιμανιού είναι ορισμένα από τα έργα του. Το 1918 ανεγέρθηκε προτομή του Βότση στην πλατεία Τριών Συμμάχων στην Πάτρα.   Γνωρίζετε ότι: Οι δημοτικοι χοροί Μαλίκμπασης, Τσιτομήτρος, Μαρίκα, Μαύρο Πουλάκι, Παραμυθιά, Καραμαντάτικο, Μπεράτι, Οσμαν Τάκας, Πέρδικα, είναι αποκλείστηκα χοροί της Παραμυθιάς και του Σουλίου και έχουν διαδοθεί σε όλο το κόσμο σαν ορισμένοι από τους καλύτερους παραδοσιακούς χορούς;    Γνωρίζετε ότι: Ο Αγ. Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας, καταγόταν από την Παραμυθιά; Κατά την Τουρκοκρατία αφού συνελήφθηκε και βασανίστηκε για να αλλαξοπιστήσει, στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: " Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά αιώνια, πού βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα παρόντα". Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό τον γιο του πασά. Ο δε Άγιος, αφού βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με τον πιο φρικτό τρόπο, τελικά αποκεφαλίστηκε έξω από την Παραμυθιά κοντά σ' ένα Μοναστήρι στις 18 Νοεμβρίου 1750. Το Ιερό λείψανό του ενταφίασαν με τιμές οι μοναχοί του Μοναστηριού αυτού. H Χάρη του εορτάζετε στις 18 Νοεμβρίου   Γνωρίζετε ότι: Η Μονοβύζα (από τη γενιά των Ελλένηδων) είχε ένα στήθος μοναχά, το οποίο έριχνε στην πλάτη και κατοικούσε στο παλάτι της στη Γκρίκα της Παραμυθιάς τον 20ο αιώνα; Ενας τεράστιος βράχος με χαρακτηριστικό σχήμα στον χώρο του αρχαίου κάστρου της Ελέας (Χρυσαυγή) έχει πάρει το όνομά του από την Μονοβύζα   Γνωρίζετε ότι: Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (ΑΣΚΤ) έχει προγραμματίσει και υλοποιεί σύντομα σημαντικό έργο Πολιτισμού στην Ήπειρο; Πρόκειται για τον Καλλιτεχνικό Σταθμό που θα ανεγερθεί και θα λειτουργήσει με οικονομικούς πόρους και με την οργανωτική ευθύνη της Σχολής στην Παραμυθιά.   Γνωρίζετε ότι: Συμφωνά με τον Όμηρο, ο Άδης κάθε χρόνο και για 40 ημέρες άφηνε τις ψυχές των νεκρών ελεύθερες στον κάμπο της Παραμυθιάς; Οι ψυχές είχαν κάποιο φως και έμειναν γνωστές ως πυγολαμπίδες (κωλοφωτιές).    Γνωρίζετε ότι: Τον 4ο αιώνα οι θεσπρωτοί ενώνονται και δημιουργούν το κοινό των Θεσπρωτών; Πρωτεύουσα του κοινού των θεσπρωτών είναι αρχικά η Ελέα (Χρυσαυγή - Βέλιανη Παραμυθιάς). Στο αρχαίο κάστρο της Ελέας, το 1985 ανασκάφηκαν δύο στοές (μία εξ' αυτών μήκους 40.40 Χ 8.50 μ. με εσωτερική πεσσοστοιχία), και μία αποθήκη τραπεζοειδούς σχήματος, μήκους 18 και πλάτους 14 μέτρων; Διαβάστε περισσοτερα για το κάστρο της Ελέας   Γνωρίζετε ότι: Το μεσημέρι της 27/4/1941 έφτασαν στην Παραμυθιά οι πρώτοι Γερμανοί κατακτητές οι οποίοι έτυχαν θερμής υποδοχής από τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες; 4 ημέρες μετά έφτασε και μεγαλύτερο μέρος της Γερμανικής δύναμής και κατασκήνωσε στο δημοτικό σχολείο Γνωρίζετε ότι: Στις αρχές του 1700 δημιουργήθηκε στα Ιωάννινα ισχυρή αποικία απο Παραμυθιώτες οι οποίοι είχαν διώχνει απο την Παραμυθιά από τους Τουρκαλβανούς; Γνωρίζετε ότι: Το 1681 άρχισε να λειτουργεί στην Παραμυθιά ένα απο τα πρώτα Ιεροδιδασκαλεία με προϊστάμενο τον Ιερομόναχο Τσίπουρα; Γνωρίζετε ότι: Ο Μιχάλης Παραμυθιώτης συγκαταλέγετε στην λίστα με τους μεγάλους ευεργέτες; Με χρηματοδότηση του, χτίστηκε γυμνάσιο στην Παραμυθιά ενώ στα Ιωάννινα και στην Κέρκυρα, παραχώρησε ιδιωτικά του οικήματα για κοινωφελή χρίση (Γεροκομεία κλπ). Γνωρίζετε ότι: Το 1830 λειτουργούσαν στην Παραμυθιά 4 δημόσια σχολεία; Εκτός από αυτά, άλλα 9 σχολεία λειτουργούσαν στις κοινότητες Καρυότι, Τσουρίλα, Σέλιανη, Πετροβίτσα, Πλακωτή, Βερνίκι, Ελευθεροχώρι, Πόποβο και Μπορβάτη. Γνωρίζετε ότι: Ο φημισμένος Τσάμικος Ταμπάκος ήταν τοπικό προϊόν της Παραμυθιάς; Ήταν πασίγνωστος για το άρωμα του και το χαρακτηριστικό του ήταν πως δεν καπνιζόταν αλλά το λάμβαναν απο τη μύτη (ο ρινικός βλεννογόνος απορροφά ολόκληρη την ποσότητα νικοτίνης). Κατασκευαζόταν σε νερόμυλους και τα εργαστήρια ονομαζόταν Τουτούνια. Γνωρίζετε ότι: Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κήρυξε το λόγο του στην Παραμυθιά και στο Σούλι; Γνωρίζετε ότι: Κατά την απογραφή του 1845, η Παραμυθιά είχε 1428 σπίτια; Στις απόγραφες γινόταν καταμέτρηση των σπιτιών και όχι ανθρώπων.

ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΙΚΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ Ο,ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ.

Τα ερείπια του Θεάτρου της Σπάρτης, όπου ο

Φουρμόν κατέστρεψε πλήθος επιγραφών.

Αββας Φουρμόν   ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΙΚΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ Ο,ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ.

Ο Γάλλος αββάς Fourmont, μέγας καταστροφέας κλασικών αρχαιοτήτων, γεννήθηκε το έτος 1690 και ήταν αδελφός του ανατολιστή Etienne Fourmont. Διδάχθηκε την Ελληνική, Εβραϊκή και Συριακή γλώσσα και το έτος 1720 χειροτονήθηκε κληρικός και εν συνεχεία έγινε καθηγητής της Συριακής στο Γαλλικό Κολλέγιο (College de France) και διερμηνεύς στη Βασιλική Βιβλιοθήκη. Βοήθησε τον αδελφό του στις σινολογικές μελέτες του και το 1724 κατάφερε ν’ ανακηρυχθεί μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Καλών Τεχνών.  
   

Όπως εξιστορεί ο Κυριάκος Σιμόπουλος, στις αρχές του 1729, ο Fourmont έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ως απεσταλμένος του βασιλέως της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΕ, και εφοδιάσθηκε με φιρμάνι του Σουλτάνου Αχμέτ του Γ, με το οποίο αποκτούσε το δικαίωμα να ερευνήσει και να μελετήσει όσους αρχαιολογικούς χώρους ήθελε εντός της επικρατείας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτό το φιρμάνι στο χέρι, ο  Γάλλος ιερωμένος κατέστη κυριολεκτικά ασύδοτος και επί δύο περίπου έτη διήλθε την κυρίως Ελλάδα, όχι μελετώντας αλλ’ αντιθέτως καταστρέφοντας συστηματικά σπάνιες αρχαιότητες.  

   
Στις 8 Φεβρουαρίου έφυγε μέσω Μυτιλήνης και Χίου για την Αθήνα, όπου αφίχθη στις 12 Απριλίου και έμεινε περίπου πέντε μήνες, καταγράφοντας αμέτρητες επιγραφές με τη βοήθεια των Οθωμανών και εκκλησιαστικών αρχόντων, πληρώνοντας 3 παράδες για κάθε ενεπίγραφο μάρμαρο που του έφερναν. Έπειτα μετέβη στην Πελοπόννησο, η οποία ωστόσο εμαστίζετο την εποχή εκείνη από επιδημία πανώλης με χιλιάδες θύματα. Αφού «ερεύνησε» και ξεσήκωσε ό,τι μπορούσε από την Κορινθία (700 επιγραφές), την Αργολίδα (Ερμιόνη, όπου βρήκε 40 επιγραφές, Άργος, Λέρνη, Μυκήνες, Τίρυνθα, Μιδέα), την Αρκαδία (Μαντίνεια) και την Αχαΐα, κατέληξε στη Μεσσηνία. Προηγουμένως είχε περάσει από τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου που τάχα διέθετε σημαντική βιβλιοθήκη. Αυτό που βρήκε ήταν μόνο αθλιότητα και παντελής αμορφωσιά: «…Μου είχαν πεί ότι η βιβλιοθήκη του Μ. Σπηλαίου ήταν η μεγαλύτερη σ’όλη την Ελλάδα. Φαμφαρονισμοί. Υπήρχαν μόνον 130 τόμοι, μισοκατεστραμμένοι από την υγρασία σε σημείο που δεν διαβάζονταν. Η δυσωδία από το σάπισμα του χαρτιού σου έφερνε λιποθυμία» (επιστολή στον Καρδινάλιο de Fleury, 17 Φεβρουαρίου 1730)  

   
Από κάποιο μοναστήρι της Ιθώμης γράφει επίσης τον ίδιο μήνα: «οι μοναχοί ζουν ανέτως, αλλά οι συγγραφείς δυστυχούν. Τους καίνε, τους ακρωτηριάζουν, τους ανασκολοπίζουν, τους μαχαιρώνουν. Είδα βιβλία σάπια μέσα σε υγρές τρύπες βράχων και το μόνο που επέτυχα ν’ αποσπάσω ήταν μερικά άμορφα ράκη. Άλλα βρίσκονται σε υπόγεια, μουχλιασμένα και με ολότελα σβησμένα τα γράμματά τους..»  

   
Από την Καλαμάτα, όπου έφτασε τον Φεβρουάριο του 1730, έγραψε ένα γράμμα προς τους προκρίτους της γειτονικής Ζαρνάτας της Μάνης, ζητώντας τους την άδεια να επισκεφθεί τη χώρα τους επειδή ήταν αυτοδιοικούμενη και δεν ίσχυε εκεί το σουλτανικό φιρμάνι. Μία εβδομάδα αργότερα, έχοντας ήδη λάβει την άδεια, έφθασε με συνοδεία ένστολων εντοπίων στη Ζαρνάτα, αλλά δεν προχώρησε στα ενδότερα της Μάνης, γιατί κατά τα γραφόμενά του «οι κάτοικοι της μέσα Μάνης ευρίσκονται διαρκώς εις πόλεμον, πότε με τους Τούρκους πότε αναμεταξύ των, οι παπάδες, οι μοναχοί και οι Επίσκοποι ακόμη περιφέρονται ένοπλοι και οι γυναίκες της Μάνης φέρουν πιστόλες. Οι Μανιάτες είναι λαός άγριος, αλλά έχει αγάπη προς την ελευθερίαν και μόνος του πόθος είναι η απόκτησις ωραίων όπλων».  

   
Φοβισμένος ο χριστιανός κληρικός από τα ήθη των Μανιατών, επέστρεψε μέσω Καλαμάτας και Μεγαλοπόλεως στο Μυστρά με απωθημένο πλέον το να καταστρέψει από την Αρχαία Σπάρτη οτιδήποτε δεν μπορούσε να μετακινηθεί και να σταλεί στη Γαλλία. Αμέριμνοι οι δημογέροντες του τόπου τον υπεδέχθησαν φιλικά και του παρείχαν διευκολύνσεις, καθώς ξήλωνε από τα μεσαιωνικά τείχη μερικά εντοιχισμένα ενεπίγραφα σπαρτιατικά βάθρα και αργότερα είκοσι ακόμη επιγραφές. Το συνεργείο του Γάλλου αββά ήταν πολυπληθέστατο, περίπου 60 εργάτες. Επί 53 συνεχείς ημέρες, σάρωσε σχεδόν τα πάντα στο Μυστρά, τη Σπάρτη και τις Αμύκλες. Κατεδαφίζοντας και ανασκάπτοντας μανιωδώς, απεκάλυψε περίπου 300 επιγραφές τις οποίες αντέγραψε και μετά άφησε έκθετες ή κατέστρεψε, καθώς και διάφορα άλλα ανάγλυφα, αναθήματα και μικροτεχνήματα, τα οποία εφόρτωσε σε πλοία και έστειλε στην Γαλλία.  

   
Στην ίδια τη Σπάρτη, το καταστροφικό έργο του μοχθηρού Γάλλου αρχαιοκάπηλου εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και βαρβαρότητα, όπως φαίνεται μέσα από επιστολή του τού Απριλίου 1730 προς τον φίλο του Φρενέ: «Τα ισοπέδωσα όλα, τα εκθεμελίωσα όλα… από τη μεγάλη αυτή πολιτεία δεν απέμεινε πλέον λίθος επί λίθου. Εδώ και πάνω από ένα μήνα, συνεργεία μου από 30 και μερικές φορές 40 ή 60 εργάτες γκρεμίζουν, καταστρέφουν, εξολοθρεύουν τη Σπάρτη. Ο γδούπος από το γκρέμισμα των τειχών, η πτώση των ογκολίθων έως τις όχθες του Ευρώτα, ακούγεται όχι μονάχα στη Λακωνία αλλά και σ’ ολόκληρο τον Μοριά και παραπέρα ακόμη. Τούρκοι, Εβραίοι και Γραικοί, έρχονται να δουν από πενήντα λεύγες μακριά, αλλά το μόνο που βλέπουν είναι διάσπαρτα χιλιάδες ενεπίγραφα μάρμαρα…  

   
…Μιαν ημέρα, ο ανεψιός μου που επιστατούσε στις εργασίες, ανακάλυψε μία δωδεκάδα μάρμαρα, εκπληκτικά, γεμάτα επιγραφές. Έστειλε αμέσως να με πληροφορήσει, φροντίζοντας στο δρόμο να το διαλαλήσει σε όλη την περιοχή, έτσι σε λίγο έφθασε στη Σπάρτη όλος ο Μυστράς. Αυτή τη στιγμή, μόνον 4 πύργοι των τειχών απομένουν όρθιοι… Για να είμαι ειλικρινής, εκπλήσσομαι κι εγώ με αυτή την εκστρατεία που ανέλαβα, από όσα τουλάχιστον έχω διαβάσει κανείς δεν έχει σκεφθεί έως σήμερα να εκθεμελιώσει ολόκληρες πολιτείες…  
 

…Προτίθεμαι να μην αφήσω λίθο επί λίθου. Δεν γνωρίζω κύριε και αγαπητέ φίλε εάν υπάρχει στον κόσμο πράγμα ικανό να δοξάσει μια αποστολή περισσότερο από το να έχει τη δυνατότητα να σκορπίσεις στους ανέμους τη στάχτη του Αγησιλάου, από το ν’ ανακαλύψεις τα ονόματα των Εφόρων, των Γυμνασιαρχών, των Αγορανόμων, των φιλοσόφων, των ιατρών, των ποιητών, των ρητόρων, ονόματα  διασήμων γυναικών, ψηφίσματα της Γερουσίας, τη Ρήτρα του Λυκούργου. Οι Αμύκλες επίσης, ήσαν πολύ εγγύς για να τις αφήσω. Έστειλα και εκεί εργάτες και ισοπέδωσαν τα λείψανα του περίφημου ναού του Απόλλωνος.  

   
Φανταστείτε τη χαρά μου, η οποία θα ήταν βεβαίως μεγαλύτερη αν είχα λίγο περισσότερο χρόνο ν’ αφιερώσω, διότι υπάρχουν ακόμη η Μαντινεία, η Στύμφαλος, το Παλλάδιον, η Τεγέα και, κυρίως, η Νεμέα και η Ολυμπία. Θα άξιζε να τις φέρω και αυτές άνω κάτω, από τα θεμέλια έως την κορυφή. Έχω όλη τη δύναμη να το πράξω, κι επιπλέον απέκτησα μια οξυδέρκεια σε αυτού του είδους τη δράση. Δεν ομοιάζω με εκείνους που τρέχουν από πόλη σε πόλη απλώς για να ιδούν, εγώ επιδιώκω να παίρνω όλα τα  χρήσιμα πράγματα».  

   
Δύο εβδομάδες μετά την πιο πάνω επιστολή, στις 20 Απριλίου του 1730, ο μοχθηρός κληρικός, σε επιστολή του προς τον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, αποδίδει τις ακρότητες και τους βανδαλισμούς του σε επιθυμία εκδικήσεως για την κακή τάχα συμπεριφορά των Μανιατών απέναντί του: «Επέρασα από έναν φοβερό τόπο, την περιβόητη Μάνη, που κατοικείται από έναν αιμοβόρο λαό. Είμαι πολύ ευτυχής που γλίτωσα. Έφυγα από την βάρβαρη πατρίδα τους χωρίς να αποκομίσω τίποτε το αξιόλογο, τίποτε για να βγουν τουλάχιστον τα έξοδά μου. Για να ξεσπάσω και για να εκδικηθώ αυτό το σκυλολόϊ, έρριξα τη θλίψη μου επάνω στην Αρχαία Σπάρτη. Δεν ήθελα να μείνει τίποτε από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους. Την έσβησα, την κατέσκαψα, την εκθεμελίωσα, δεν της άφησα λίθο επί λίθου.  

   
Και γιατί, θα ερωτήσει η εξοχότης σας, επέπεσα με τόση μανία επάνω σε αυτή την αρχαία πόλη, ώστε να την κάνω αγνώριστη, υποχρεώνοντάς τη να πληρώσει τις αμαρτίες των απογόνων της; Έχω την τιμή να σας απαντήσω, ότι ήταν πολύ αρχαία και έκρυβε με φιλαυτία κάτω από τα χώμα της πολλούς θησαυρούς, πράγμα που δεν μπορούσα να συγχωρέσω. Έως σήμερα κανείς ταξιδιώτης δεν ετόλμησε να τους αγγίξει, ακόμη και οι Βενετοί, παρά το ότι υπήρξαν κάποτε κυρίαρχοι αυτής της χώρας, τους εσεβάσθησαν. Εγώ έκρινα πως δεν έπρεπε να θρέφω ανάλογο σεβασμό και την ισοπέδωσα λοιπόν με κάθε επισημότητα, πράγμα που προεκάλεσε τον θαυμασμό των Τούρκων, ενώ οι Γραικοί εθύμωσαν και οι Εβραίοι έμειναν κατάπληκτοι. Είμαι ικανοποιημένος, διότι απέκτησα από αυτό το ταξίδι μου πράγματα ικανά να θαμπώσουν όλους τους σοφούς.  

   
Ποιος θα επίστευε ποτέ ότι θα ήταν δυνατόν ν’ ανακαλυφθεί ο τάφος του Αγησιλάου και του Λυσάνδρου, αυτών των ενδόξων βασιλέων της Σπάρτης; Ποιός θα επίστευε πως θ’ ανεκάλυπτα, ύστερα από τόσους πολέμους, σεισμούς και άλλες θεομηνίες που αφάνισαν αυτή την πόλη, θαυμαστά μάρμαρα που μας κάνουν γνωστούς όλους τους Εφόρους, τους ρήτορες και άλλες προσωπικότητες, παντελώς άγνωστες, έως τουλάχιστον την τελευταία καταστροφή που έγινε από εμένα;  

   
«Βιβλία δεν υπάρχουν», συνεχίζει στην επιστολή του. «Πολλοί δεν ξέρουν σ’ αυτή την χώρα ούτε να γράφουν, ούτε να διαβάζουν. Χρησιμοποιούν τα χειρόγραφα για φυσέκια. Κι αφού δεν υπάρχουν βιβλία, φρόντισα για κάτι άλλο, ώστε το ταξίδι μου να ωφελήσει τα Γράμματα. Αφοσιώθηκα με τόσο ενθουσιασμό σε αυτό και έδωσα τέτοια πλήγματα που ο αντίλαλός τους θα ακουστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν γκρεμίζει κανείς δύο και τρεις πολιτείες χωρίς θόρυβο. Εγώ τις κατέσκαψα, ενώ οι παλαιότεροι περιηγητές έρχονταν μόνο για να τις ανακαλύψουν».  

   
Σε άλλη επιστολή του, αυτή τη φορά προς τον Ιταλό ιεραπόστολο Ντομένικο Ντε Λα Ρόκα που υπηρετούσε στη Γαλλική Πρεσβεία της Πόλης, γράφει: «δεν άφησα λίθο επί λίθου. Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι βρίσκομαι σ’ ένα παραλήρημα χαράς που κατόρθωσα να καταστρέψω ολότελα τις ξακουστές αυτές πολιτείες, έτσι όπως γίνεται σε πόλεμο. Το έκανα για την Γαλλία, για την Αυτού εξοχότητα. Αυτό αποτελεί για μένα μια νέα δόξα».  

   
Αποκαλυπτική για το βαθύ χριστιανικό μίσος που έθρεφε ο Γάλλος ιερωμένος κατά της «κατειδώλου» Σπάρτης και για τα μέσα που χρησιμοποίησε στο καταστροφικό του έργο, είναι και η επιστολή του προς τον Καρδινάλιο Φλερύ, στην οποία του αναγγέλλει ότι πήγε μεν στη Λακωνία σε αναζήτηση παλαιών χειρογράφων, πλην όμως «ο λαός, αυτά τα παιδιά της Λακεδαίμονος, δεν κράτησαν από τους προγόνους τους τίποτε άλλο από την αγάπη της ελευθερίας και τη μανία του πολέμου. Το όνειρό τους είναι να αποκτήσουν όπλα. Τα βιβλία τα χρησιμοποιούν για τα φυσέκια τους…  

   
…Εκτόνωσα λοιπόν το θυμό μου στην κυριότερη πόλη της περιοχής, την αρχαία Σπάρτη. Το βλέμμα μου έπεσε επάνω στα κτίσματα που κατά την γνώμη μου έκρυβαν θησαυρούς για τα Γράμματα. Ήσαν κίονες, ανάβαθρα, ενεπίγραφες μετώπες. Ν’ αφήσω όλα αυτά σε άλλους (γιατί δεν είμαι εδώ ο μοναδικός ερευνητής), θα ήταν έλλειψη καλού γούστου, θα ήταν αδιαφορία για την τιμή του έθνους μου, θα σήμαινε πως είμαι ανάξιος να αντιληφθώ τις προθέσεις του βασιλιά μου και να εκπληρώσω τις διαταγές μου. Πρόκειται, όπως θα κατάλαβε η εξοχότης σας, για καλή υπηρεσία των Γραμμάτων.  

   
Γι’ αυτό, εμίσθωσα εργάτες και κατέστρεψα εκ θεμελίων τα λείψανα της υπέροχης αυτής πολιτείας, σε σημείο που να μην απομείνει λίθος επί λίθου. Μπορεί, σεβασμιότατε, να καταντήσει σε λίγο ένας άγνωστος τόπος, εγώ όμως έχω τον τρόπο να την αναστήσω στο πνεύμα των ανθρώπων, ακόμη και των πιο μακρινών γενεών, γιατί έχω καταρτίσει ολόκληρο κατάλογο των ιερέων και ιερειών της, των εφόρων, των αγορανόμων και των γυμνασίαρχων. Η καλή μου τύχη θέλησε να ανακαλύψω επιγραφές για πολλούς φιλοσόφους, ρήτορες, στρατηγούς, ποιητές, καλλιτέχνες, ακόμα και διάσημες γυναίκες, άγνωστες έως τώρα. Οι επιγραφές αυτές μας πληροφορούν ποιοί αυτοκράτορες ευεργέτησαν την πόλη, ποιοί ευλαβείς ιδιώτες έκτισαν ναούς, ποιοί από αλαζονεία χρηματοδοτούσαν δημόσια θεάματα… Η ευσέβειά μου, σεβασμιότατε, έφτασε στο σημείο να μην αφήσω σε ησυχία ούτε την τέφρα των βασιλιάδων τους. Εσκόρπισα στον άνεμο την τέφρα του Αγησιλάου, εισήλθα στον τάφο του Λυσάνδρου και ανεκάλυψα τον τάφο του Ορέστη».  

   
Είναι πολύ πιθανόν εκείνη η ανεξήγητη μανία του Γάλλου ιερωμένου να αφανίσει τη Σπάρτη να είχε ως αίτιο της την ενημέρωσή του ότι στην περιοχή είχαν φθάσει και άλλοι ξένοι  τυχοδιώκτες και αρχαιοκάπηλοι που ίσως επωφελούντο από τα ευρήματά του. Σε μία επιστολή του προς τον φίλο του Μπινό, αναφέρει την παρουσία στη Λακωνία ενός Άγγλου αρχαιοκάπηλου επ’ ονόματι  Morrison, τον οποίο και περιγράφει ως «μέθυσο, βάρβαρο και αγροίκο» που έγινε έξαλλος όταν έμαθε ότι ο ιερωμένος τον είχε προλάβει. Ο Fourmont πάντως είχε την πλήρη προστασία των Τούρκων, αλλά και διαφόρων ισχυρών Ρωμιών «παραγόντων», όπως ο ιατρός του Μυστρά Ηλίας Δόξας, άνθρωπος της Εκκλησίας και φανατικός τουρκολάτρης και ο Μητροπολίτης Παρθένιος, ο οποίος, εξ ονόματος όλων των προκρίτων, απηύθυνε  στον καταστροφέα της Αρχαίας Σπάρτης επαινετική επιστολή που, μεταξύ άλλων κολακειών, τον προσφωνεί «θειότατο» και «τρισμέγιστο» άνδρα.  

   
Το τρομερό όργιο του αφανισμού των αρχαιοτήτων της Σπάρτης από τον Fourmont, έγινε ωστόσο γνωστό στο Παρίσι και οι προϊστάμενοί του έσπευσαν οργισμένοι να τον ανακαλέσουν τον Απρίλιο του 1730. Επιστρέψας ο βάνδαλος στη Γαλλία, εδέχθη δριμύτατες επιθέσεις από τους πνευματικούς κύκλους για το όργιο των καταστροφών, οι δε κριτικοί τον ετιμώρησαν με κάτι πολύ χειρότερο. Μη υπαρχόντων πλέον των πρωτοτύπων, η γνησιότητα του επιγραφικού καταγραφικού έργου του, που περιελάμβανε περίπου 2.600 επιγραφές, αμφισβητήθηκε εκ θεμελίων. Πολλοί εξέφρασαν την άποψη ότι ο Fourmont με την καταστροφή των επιγραφών είχε σκοπό να ανακατέψει πλαστές και γνήσιες χωρίς να αφήσει ίχνη. Η συλλογή του έπεσε σε πλήρη απαξία και τα χειρόγραφά του, τα ημερολόγια και οι επιγραφές κατετέθησαν αδόξως στα αρχεία της Βασιλικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων.  

   
Ο απόηχος των αγρίων καταστροφών του Fourmont στη Λακωνία υπήρξε τόσο αρνητικός που, όταν το 1801 ο Άγγλος περιηγητής Ντοντγουέλ προσεπάθησε να ερευνήσει για τη δράση του Γάλλου καταστροφέως με συγκέντρωση υλικού και αφηγήσεων, συνάντησε μία τρομερή δυσπιστία στον απλό λαό: «Ενώ αντέγραφα μερικές επιγραφές, βλέπω τον Μανουσάκη, έναν εντόπιο εργάτη, ν’ αναποδογυρίζει τα μάρμαρα και να τα κρύβει κάτω από τους θάμνους. Όταν τον ερώτησα τι σημαίνουν αυτά, μου εξήγησε ότι ήθελε να προφυλάξει τις επιγραφές, γιατί πριν πολλά χρόνια ένας Γάλλος μυλόρδος που ήλθε στη Σπάρτη, αφού ξεσήκωσε πολλές επιγραφές εξαφάνιζε με καλέμι τα γράμματά τους. Και πραγματικά μου έδειξε μεγάλες μαρμάρινες πλάκες από τις οποίες είχαν πελεκηθεί με βάρβαρο τρόπο οι επιγραφές».  

   
Βλάσης Γ. Ρασσιάς