20 ΙΟΥΛΙΟΥ Κάποτε – σαν σήμερα

Σαν σήμερα , το σπίτι του ήταν γεμάτο κόσμο .

Δύο φορές το χρόνο το σπίτι του Ηλία Κ. αποτελούσε ένα κοσμικό γεγονός της μικρής κοινωνίας του τέλους της δεκαετίας του 1950 και της αρχής του 1960 .

Στην εορτή της γυναίκας του Ελένης και στην δική του , του προφήτη Ηλία .

Είχα την τύχη να είναι ο πνευματικός μου πατέρας αφού με είχε βαπτίσει , η δε κόρη του είχε βαπτίσει την αδελφή μου .

Το σπίτι του κτισμένο επάνω σε κάποιο λόφο της Αθήνας , τηρούσε όλους τους κανόνες ενός αστικού σπιτιού με δήγματα νεοκλασικού χαρακτήρος .

Ο Ηλίας Κ. δεν είχε ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις .

Όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην πατρίδα του , την Άνδρο , έφυγε για την Αθήνα αναζητώντας μια καλλίτερη ζωή

Έκανε πολλές δουλειές , τίποτα το ιδιαίτερο , μα μέσα από αυτές απέκτησε πολλές γνώσεις και ένα κύκλο γνωριμιών αξιόλογων ανθρώπων .

Έτσι κάποια στιγμή βρέθηκε να εργάζεται ως διαχειριστής της περιουσίας ενός εκ των πλέων πλουσίων οικογενειών της Αθήνας .

Ο λόγος του έως και την ημέρα του θανάτου του , ήταν διαταγή

Ο ευπατρίδης και επί σειρά ετών πολιτικός και υπουργός της Ε.Ρ.Ε. προϊστάμενος του , τον εκτιμούσε πολύ .

Η προετοιμασία για την επίσκεψη στο σπίτι του Ηλία Κ. , ήταν για την οικογένεια μας μια ολόκληρη ιεροτελεστία .

Ο πατέρας από την προηγουμένη ημέρα θα έλεγχε το καλό του το κοστούμι και τα καλά του παπούτσια .

Η μητέρα θα είχε φροντίσει για κάποιο καινούριο φόρεμα δικό της και για το τι θα φορούσα εγώ και η αδελφή μου .

Συνήθως ο νονός μου πάντα φρόντιζε για να έχω κάτι καινούριο να φορέσω εγώ και η αδελφή μου που στην εορτή του , με μεγάλη του ικανοποίηση , θα έβλεπε να φοράμε ….

Λίγο πριν ξεκινήσουμε από το σπίτι , ο πατέρας και η μητέρα πάντα έδιδαν τις απαραίτητες συμβουλές .

- Θα είσαστε φρόνιμα παιδιά

- Θα καθίσετε εκεί που θα σας βάλουμε

- Δεν θα φωνάζετε

- Δεν θα σηκωθείτε από την θέση σας , αν δεν σας πούμε εμείς

- Δεν θα χτυπάτε με τα παπούτσια την καρέκλα

- Θα μιλάτε στον πληθυντικό

- Θα τρώτε με κλειστό το στόμα

- Όταν πάμε θα πείτε χρόνια πολλά νονέ και θα του φιλήσετε το χέρι , καταλάβατε ;

- Εντάξει πατέρα , καταλάβαμε

Και αφού είχε τελειώσει και ….. το κατηχητικό ξεκινούσε για εμένα και την αδελφή μου , ο … Γολγοθάς της επίσκεψης

Κάποτε φθάναμε με ένα TAXI από εκείνα τα μαύρα Ford με τους τεράστιους προφυλακτήρες που έμοιαζαν με μουστάκια κάποιου μυθικού γίγαντα , μια τελευταία επιθεώρηση του πατέρα σε όλους μας και μετά ο χτύπος του κουδουνιού που ήταν σαν κελάηδισμα πουλιού και διέφερε τόσο από του δικού μας του σπιτιού που είχε το κλασικό ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ

Και κάποτε η πόρτα άνοιγε , πρόσχαρα καλωσορίσματα , φιλιά ματς μουτς , χάδια στα μαλλιά και στα μάγουλα της αδελφής μου και στο κουρεμένο με την χοντρή μηχανή κεφάλι μου , το καθιερωμένο χειροφίλημα στον νονό και στην νονά που πάντα μύριζε ένα θαυμάσιο άρωμα που ποτέ δεν έμαθα πως το λένε .

Στην αρχή εγώ και η αδελφή μου, γινόμαστε το επίκεντρο της παρέας .

- Ω πόσο μεγαλώσανε τα χρυσά μου !!! ( η αδελφή μου κοκκίνιζε , εγώ καμάρωνα )

- Σε ποια τάξη πας τώρα ; ( τους έλεγα μέσα από τα δόντια )

- Είσαι καλός μαθητής ; ( σιγά μην έλεγα πως δεν είμαι … )

- Ποιο μάθημα σου αρέσει καλύτερα ; ( θα ήθελα να πω το διάλλειμα , μα έλεγα τα θρησκευτικά , για να κάνω καλή εντύπωση )

Μετά από λίγο , όλοι , μας είχαν ξεχάσει .

Οι κουβέντες των μεγάλων ….

Τα βαρύγδουπα σχόλια των πολιτευτών , των γιατρών , των φαρμακοποιών , των δικηγόρων και του … βουλευτή ….

Δεν ήξερα πώς να περάσω την ώρα μου και χάζευα κοιτώντας τις ακριβές πορσελάνες , τα ασημικά στις βιτρίνες , τα κάδρα στους τοίχους και τα δερματόδετα βιβλία στη βιβλιοθήκη

Αφού λοιπόν είχαν καταναλωθεί κατά σειρά τα σοκολατάκια

το …. λικεράκι , το αναψυκτικό , μετά από ένα μικρό διάλλειμα , έβγαιναν και τα μεζεδάκια με παγωμένο κρασάκι ή μπύρα .

εγώ με την αδελφή μου τρώγαμε ότι μας έβαζαν στο πιάτο και πίναμε νεράκι μισό – μισό για να μη μας πονέσει ο λαιμός …..

Επιτέλους κάποτε έφθανε η ώρα να φύγουμε . Ξανά φιλιά , ξανά χάϊδεμα στο κουρεμένο μου κεφάλι και επί τέλους στο δρόμο . Με το πρώτο χτύπημα του αέρα στο πρόσωπο μου , έβγαζα έναν αναστεναγμό ανακούφισης και το ίδιο δίπλα μου η αδελφή μου .

Τώρα θα μου πείτε που τα θυμήθηκα όλα αυτά ….

Σαν σήμερα ήταν η εορτή του

Τότε στο παιδικό μου μυαλό , τα έβλεπα αλλιώς και αλλιώς τα βλέπω τώρα .

Τον νονό μου και την νονά μου τους αγαπούσα πολύ και ξέρω πως και εκείνοι με αγαπούσαν πολύ .

Με υποστήριξαν τόσο εμένα όσο και τον πατέρα μου και την μητέρα μου και τους ευχαριστώ .

Σήμερα του Προφήτη Ηλία .

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον νονό μου Ηλία Κ. και την νονά μου Ελένη Κ.