stelios tsolakos (Στέλιος Τσολάκος): Ιουλίου 2010

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Αντί για καληνύχτα

ο μικρό ξωτικό καθόταν ήσυχα κάτω από το φύλλο της φτέρης .
Τα καλοσυνάτα ματάκια του έλαμπαν σαν δυο μικρές διαμαντένιες χάντρες .
Έτρωγε με βουλιμία την ζαχαρωμένη γύρη που του είχε μαζέψει η φίλη του η πυγολαμπίδα από τα ποιο φρέσκα αγριολούλουδα του δάσους . Έγλυφε τα δάχτυλά του και μετά τα σκούπιζε στο κοντό του παντελονάκι που θύμιζε το παντελόνι που φορούσε ο Τομ Σόγερ , η μοναδική τιράντα που το κρατούσε κούμπωνε με ένα τεράστιο αστερένιο λαμπερό κουμπί . Γύρισε το βλέμμα στον ουρανό και κοίταξε την Κυρά της Νύχτας , εκείνη το κοίταξε τρυφερά και κούνησε το κεφάλι καταφατικά .
Το προσωπάκι του μικρού ξωτικού έλαμψε . Σηκώθηκε όρθιο , τα παράξενα μεγαλούτσικα αυτιά του κουνήθηκαν σαν βεντάλιες , έξυσε με αμηχανία το κεφάλι του , λες και είχε ξεχάσει τι έπρεπε να κάνει και μετά έχωσε το αδύνατο χεράκι του βαθιά μέσα στην τσέπη του παντελονιού του . Για λίγο ψαχούλεψε σαν κάτι να προσπαθούσε να πιάσει και μετά το τράβηξε έξω . Η χούφτα του ήταν γεμάτη αστερόσκονη . Την κοίταξε με τα μεγάλα του καλοσυνάτα μάτια και το πρόσωπο του γέμισε ευτυχία .
Άντε τι περιμένεις , φώναξε η Κυρά της Νύχτας , σκόρπισε την .
Το μικρό ξωτικό σήκωσε το αδύνατο χεράκι του , έκανε μια αστεία πιρουέτα και σκόρπισε την αστερόσκονη στον αέρα .
Τότε χιλιάδες παιδικές φωνές , φωνές αγγέλων ακούστηκαν που μελωδικά έλεγαν καληνύχτα στους 352 φίλους μου στο facebook
Καληνύχτα Νίκη , Καληνύχτα Χρύσα , Καληνύχτα Τριάδα , Καληνύχτα Ηρώ , Καληνύχτα Βίκυ , Καληνύχτα Παντελή , Καληνύχτα Δημήτρη , Μαρίζα , Παρασκευή , Νίκο , Χριστίνα , Σπύρο , Κατερίνα , Μαρία , Γιάννη , Theo , Πολυξένη , Αντώνη , Παυλίνα , Γιώργο , Apollo , Giouli , Irene , Kyriaki , Left;eri , Δάκη , Παναγιώτη , Ιωάννα , Καληνύχτα ,Καληνύχτα , Καληνύχτα , Καληνύχτααααααααα

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Κυρά της νύχτας

Κυρά της νύχτας βγήκες στο σεργιάνι

το μαύρο σου λαμπρό το φόρεμα φοράς

και πάνω του να κρέμονται χιλιάδες άστρα

το βλέμμα σου στη Γη από ψηλά γυρνάς.

Στα μαύρα σου μαλλιά

καρφιτσωμένη έχεις την Σελήνη

στο χέρι σου αστρόραβδο κρατάς

με τα γυμνά σου πόδια

χαράζεις δρόμο στον αιθέρα

τα όρια του με πούλιες να κρατάς

Απ τ’ ανοιχτά παράθυρα

στα σπίτια μπαίνεις

ζυγίζεις πόνους

βλέπεις τις χαρές

δανείζεις φίλτρα

προσπαθείς να γιάνεις

τις άμοιρες ερωτικές πληγές

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

20 ΙΟΥΛΙΟΥ Κάποτε – σαν σήμερα

Σαν σήμερα , το σπίτι του ήταν γεμάτο κόσμο .

Δύο φορές το χρόνο το σπίτι του Ηλία Κ. αποτελούσε ένα κοσμικό γεγονός της μικρής κοινωνίας του τέλους της δεκαετίας του 1950 και της αρχής του 1960 .

Στην εορτή της γυναίκας του Ελένης και στην δική του , του προφήτη Ηλία .

Είχα την τύχη να είναι ο πνευματικός μου πατέρας αφού με είχε βαπτίσει , η δε κόρη του είχε βαπτίσει την αδελφή μου .

Το σπίτι του κτισμένο επάνω σε κάποιο λόφο της Αθήνας , τηρούσε όλους τους κανόνες ενός αστικού σπιτιού με δήγματα νεοκλασικού χαρακτήρος .

Ο Ηλίας Κ. δεν είχε ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις .

Όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην πατρίδα του , την Άνδρο , έφυγε για την Αθήνα αναζητώντας μια καλλίτερη ζωή

Έκανε πολλές δουλειές , τίποτα το ιδιαίτερο , μα μέσα από αυτές απέκτησε πολλές γνώσεις και ένα κύκλο γνωριμιών αξιόλογων ανθρώπων .

Έτσι κάποια στιγμή βρέθηκε να εργάζεται ως διαχειριστής της περιουσίας ενός εκ των πλέων πλουσίων οικογενειών της Αθήνας .

Ο λόγος του έως και την ημέρα του θανάτου του , ήταν διαταγή

Ο ευπατρίδης και επί σειρά ετών πολιτικός και υπουργός της Ε.Ρ.Ε. προϊστάμενος του , τον εκτιμούσε πολύ .

Η προετοιμασία για την επίσκεψη στο σπίτι του Ηλία Κ. , ήταν για την οικογένεια μας μια ολόκληρη ιεροτελεστία .

Ο πατέρας από την προηγουμένη ημέρα θα έλεγχε το καλό του το κοστούμι και τα καλά του παπούτσια .

Η μητέρα θα είχε φροντίσει για κάποιο καινούριο φόρεμα δικό της και για το τι θα φορούσα εγώ και η αδελφή μου .

Συνήθως ο νονός μου πάντα φρόντιζε για να έχω κάτι καινούριο να φορέσω εγώ και η αδελφή μου που στην εορτή του , με μεγάλη του ικανοποίηση , θα έβλεπε να φοράμε ….

Λίγο πριν ξεκινήσουμε από το σπίτι , ο πατέρας και η μητέρα πάντα έδιδαν τις απαραίτητες συμβουλές .

- Θα είσαστε φρόνιμα παιδιά

- Θα καθίσετε εκεί που θα σας βάλουμε

- Δεν θα φωνάζετε

- Δεν θα σηκωθείτε από την θέση σας , αν δεν σας πούμε εμείς

- Δεν θα χτυπάτε με τα παπούτσια την καρέκλα

- Θα μιλάτε στον πληθυντικό

- Θα τρώτε με κλειστό το στόμα

- Όταν πάμε θα πείτε χρόνια πολλά νονέ και θα του φιλήσετε το χέρι , καταλάβατε ;

- Εντάξει πατέρα , καταλάβαμε

Και αφού είχε τελειώσει και ….. το κατηχητικό ξεκινούσε για εμένα και την αδελφή μου , ο … Γολγοθάς της επίσκεψης

Κάποτε φθάναμε με ένα TAXI από εκείνα τα μαύρα Ford με τους τεράστιους προφυλακτήρες που έμοιαζαν με μουστάκια κάποιου μυθικού γίγαντα , μια τελευταία επιθεώρηση του πατέρα σε όλους μας και μετά ο χτύπος του κουδουνιού που ήταν σαν κελάηδισμα πουλιού και διέφερε τόσο από του δικού μας του σπιτιού που είχε το κλασικό ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ

Και κάποτε η πόρτα άνοιγε , πρόσχαρα καλωσορίσματα , φιλιά ματς μουτς , χάδια στα μαλλιά και στα μάγουλα της αδελφής μου και στο κουρεμένο με την χοντρή μηχανή κεφάλι μου , το καθιερωμένο χειροφίλημα στον νονό και στην νονά που πάντα μύριζε ένα θαυμάσιο άρωμα που ποτέ δεν έμαθα πως το λένε .

Στην αρχή εγώ και η αδελφή μου, γινόμαστε το επίκεντρο της παρέας .

- Ω πόσο μεγαλώσανε τα χρυσά μου !!! ( η αδελφή μου κοκκίνιζε , εγώ καμάρωνα )

- Σε ποια τάξη πας τώρα ; ( τους έλεγα μέσα από τα δόντια )

- Είσαι καλός μαθητής ; ( σιγά μην έλεγα πως δεν είμαι … )

- Ποιο μάθημα σου αρέσει καλύτερα ; ( θα ήθελα να πω το διάλλειμα , μα έλεγα τα θρησκευτικά , για να κάνω καλή εντύπωση )

Μετά από λίγο , όλοι , μας είχαν ξεχάσει .

Οι κουβέντες των μεγάλων ….

Τα βαρύγδουπα σχόλια των πολιτευτών , των γιατρών , των φαρμακοποιών , των δικηγόρων και του … βουλευτή ….

Δεν ήξερα πώς να περάσω την ώρα μου και χάζευα κοιτώντας τις ακριβές πορσελάνες , τα ασημικά στις βιτρίνες , τα κάδρα στους τοίχους και τα δερματόδετα βιβλία στη βιβλιοθήκη

Αφού λοιπόν είχαν καταναλωθεί κατά σειρά τα σοκολατάκια

το …. λικεράκι , το αναψυκτικό , μετά από ένα μικρό διάλλειμα , έβγαιναν και τα μεζεδάκια με παγωμένο κρασάκι ή μπύρα .

εγώ με την αδελφή μου τρώγαμε ότι μας έβαζαν στο πιάτο και πίναμε νεράκι μισό – μισό για να μη μας πονέσει ο λαιμός …..

Επιτέλους κάποτε έφθανε η ώρα να φύγουμε . Ξανά φιλιά , ξανά χάϊδεμα στο κουρεμένο μου κεφάλι και επί τέλους στο δρόμο . Με το πρώτο χτύπημα του αέρα στο πρόσωπο μου , έβγαζα έναν αναστεναγμό ανακούφισης και το ίδιο δίπλα μου η αδελφή μου .

Τώρα θα μου πείτε που τα θυμήθηκα όλα αυτά ….

Σαν σήμερα ήταν η εορτή του

Τότε στο παιδικό μου μυαλό , τα έβλεπα αλλιώς και αλλιώς τα βλέπω τώρα .

Τον νονό μου και την νονά μου τους αγαπούσα πολύ και ξέρω πως και εκείνοι με αγαπούσαν πολύ .

Με υποστήριξαν τόσο εμένα όσο και τον πατέρα μου και την μητέρα μου και τους ευχαριστώ .

Σήμερα του Προφήτη Ηλία .

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον νονό μου Ηλία Κ. και την νονά μου Ελένη Κ.