Αληθινές ιστορίες. Η έπαρση της εξωτερικής εμφάνισης.

Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι, με το σύζυγό της ντυμένο με ένα… φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvarard.
Δεν είχαν ραντεβού.

Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι….τέτοιοι επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.

«Θα θέλαμε να δούμε τον πρόεδρο» είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.
«Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα» απάντησε η γραμματέας κοφτά.
«Θα περιμένουμε» απήντησε η γυναίκα.

Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα…
απογοητευτούν και θα φύγουν. Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα.

«Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν» του είπε!
Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και ……. έγνεψε θετικά.
Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια.

Ο πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό. Η γυναίκα του είπε
«Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο σκοτώθηκε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου.»

Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε. «Κυρία μου» απάντησε με αναίδεια «δεν μπορούμε να βάζουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο.»

«Όχι″ απάντησε γρήγορα η γυναίκα, «δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρίσουμε ένα κτίριο στο Harvard.»
Ο πρόεδρος γύρισε τα μάτια του.

Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και φώναξε:
«Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια σε κτίρια εδώ στο Harvard.»

Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε χαιρέκακα. Ίσως ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:
«Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;»
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά.
Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε από σύγχυση.

Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιού τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.

πηγή 

Τι επιδιώκει ο Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όλοι διερωτώμεθα πού αποβλέπει ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν με την αύξηση της επιθετικότητας εναντίον της Ελάδος και της Κύπρου. Πιστεύω ότι οι τρεις επιλογές που έχει μπροστά του ο Ερντογάν είναι: Ένας πόλεμος αρκετών ημερών. Η διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Ο εξαναγκασμός του Ελληνισμού σε υποχωρήσεις μέσω διμερών διαπραγματεύσεων. 

Ας δούμε την πρώτη επιλογή. Θέλει πραγματικά ο Ερντογάν έναν πόλεμο διαρκείας με την Ελλάδα; Νομίζω πως όχι. Οι λόγοι είναι πολλοί: 

• Δεν τον συμφέρει ο πόλεμος με ανοικτό το Κουρδικό μέτωπο στο εσωτερικό του. Τώρα μάλιστα που έχει ενισχυθεί η δύναμη των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ.  
• Η οικονομία του θα πληγεί, ενώ ήδη η τουρκική λίρα δεν έχει καλές επιδόσεις.  
• Θα ζημιωθεί σοβαρά ο τουρισμός, που αποτελεί μία από τις κύριες πηγές εσόδων της Τουρκίας.  
• Έχει αποδυναμωθει η Αεροπορία από τις πολλές συλλήψεις αξιωματικών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2015.  
• Έχει επεκταθεί και εκτεθεί σε πολλά μέτωπα ο τουρκικός στρατός (Κύπρος, Συρία, Λιβύη κ.α). 

Ερχόμαστε στη δεύτερη επιλογή. Τον ενδιαφέρει η Χάγη; Θα έβλεπε με ενδιαφέρον μία τέτοια προσφυγή από κοινού με την Ελλάδα μόνον αν τεθούν ενώπιον των δικαστών όλα τα ζητήματα που η Άγκυρα θεωρεί ανοικτά (π.χ. καθεστώς ελληνικών νησιών και ερημονησίδων κ.α). Επειδή όμως η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι θα συζητούσαμε τη Χάγη μόνο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, είναι αναμενόμενο η Τουρκία να διστάζει. Έστω και αν δεν το παραδέχεται, γνωρίζει ότι δεν έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο. 

Την τρίτη επιλογή, λοιπόν, προωθεί και επιθυμεί ο Ερντογάν. Να μάς «τρομάξει» ή με τις φραστικές υπερβολές του ή πιθανόν με ένα σύντομο θερμό επεισόδιο ώστε να μάς οδηγήσει σε διμερή διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης. Η υποχώρηση Σημίτη στην περίπτωση των Ιμίων έχει ανοίξει την όρεξη στους γείτονες! 

Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε. Τη διμερή διαπραγμάτευση. Για να το αποφύγουμε αυτό πρέπει να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι δεν πρόκειται να συρθούμε σε οποιαδήποτε υποχώρηση που βλάπτει την εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντά μας. Πρέπει βεβαίως να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την Άμυνά μας και τη δυνατότητα Αποτροπής. Και το κυριώτερο: Είναι απαραίτητο να ενδυναμώσουμε το εθνικό φρόνημα και να αποφύγουμε τα φαινόμενα ηττοπάθειας. 

Στις 14 Ιανουαρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την εκδημία του αειμνήστου φιλολόγου και ιστορικού Σαράντου Καργάκου. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, την προτροπή του: Οι Έλληνες δεν πρέπει να μάθουμε να καθόμαστε φρόνιμα, αλλά να έχουμε εθνικό φρόνημα. Και εγώ προσθέτω: Να διδασκόμαστε από τους ήρωές μας! 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 12.1.2020 

πηγή

Ιερέας στις Σέρρες «κατακεραυνώνει» φιλοσκοπιανούς προπαγανδιστές

Γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης 
 
Μιλώντας την Κυριακή στο εκκλησίασμα, ο εφημέριος π. Γεώργιος Πούλιος επιτέθηκε φραστικά κατά συγκεκριμένου προσώπου, που επισκέπτεται το χωριό προπαγανδίζοντας πως οι κάτοικοι δεν είναι Έλληνες Μακεδόνες H φιλοσκοπιανή δράση ενός συνταξιούχου εκπαιδευτικού στο Χαρωπό Σερρών θορύβησε τον ιερέα του χωριού που από τον άμβωνα της εκκλησίας ζήτησε από τους κατοίκους να τον στείλουν… σπίτι του. 

Μιλώντας την Κυριακή στο εκκλησίασμα, ο εφημέριος π. Γεώργιος Πούλιος επιτέθηκε φραστικά κατά του συγκεκριμένου προσώπου, που το τελευταίο διάστημα επισκέπτεται το χωριό προπαγανδίζοντας πως οι κάτοικοι δεν είναι Έλληνες Μακεδόνες, αλλά «Μακεντόνετς» σύμφωνα και με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο π. Γεώργιος ζήτησε από τους κατοίκους να διώξουν τον προκλητικό προπαγανδιστή και προς την κατεύθυνση αυτή θα κινηθεί μαζί με τον πρόεδρο του χωριού. 

Οι λιγοστοί φιλοσκοπιανοί των Σερρών, που πρόσφατα ίδρυσαν την Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων «Κύριλλος και Μεθόδιος» (που τελικά ακυρώθηκε η λειτουργία του από τη δικαιοσύνη), επισκέπτονται χωριά που κατοικούν γηγενείς, προκειμένου να τους πείσουν πως η νοτιοβουλγαρική διάλεκτο πλέον ομιλείται σπανίως από ηλικιωμένους γηγενείς, είναι «μακεντόνσκι» γλώσσα. 

Το Χαρωπό είναι ένα χωριό 1000 κατοίκων σήμερα, δίπλα ακριβώς στο Σιδηρόκαστρο, έδρα του δήμου Σιντικής. Οι κάτοικοι είναι γηγενείς Μακεδόνες και εξαιτίας του σλαβόφωνου ιδιώματος που ομιλούσαν οι πρόγονοί τους, είχαν μπει στο στόχαστρο των βουλγαρικών κομιτάτων την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. 

Πρώτο Θέμα
πηγή

Τρίχρονο αγόρι παραλίγο να χάσει τη ζωή του μετά από εμβόλιο για την ανεμοβλογιά

Τον δικό του Γολγοθά ανεβαίνει ένα ζευγάρι από τη Θεσσαλονίκη το οποίο λίγο έλειψε να χάσει το τρίχρονο παιδί του από ένα εμβόλιο ανεμοβλογιάς 

Η μητέρα του τρίχρονου Χρήστου μίλησε στην κάμερα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Star Channel για την περιπέτεια που έζησε και οδήγησε το παιδί της στο κρεβάτι του νοσοκομείου, μια ανάσα από τον θάνατο καταγγέλλοντας απανωτά λάθη γιατρών.

«Πήγαμε για ένα εμβόλιο της ανεμοβλογιάς, το επαναληπτικό. Μετά από μιάμιση εβδομάδα άρχισε να εμφανίζει υπνηλία, πονοκεφάλους και εμετούς. Τον πήγαμε στα επείγοντα όπου και ο παιδοχειρουργός που τον είδε και ο παιδονευρολόγος μου έλεγαν ότι είμαι τρελή και ότι το παιδί είναι μια χαρά και να πάμε σπίτι. Την επόμενη μέρα, πήγαμε το παιδί στον παιδικό και μας πήραν τηλέφωνο να πάμε να πάρουμε το παιδί γιατί μας είπαν: “Αυτός δεν είναι ο Χρήστος που ξέρουμε”. Πήγαμε τον πήραμε και τον πήγαμε στο νοσοκομείο. Εκεί μας έκαναν εξετάσεις αίματος οι οποίες έδειχναν ότι υπάρχει λοίμωξη. Αυτοί εστίασαν μόνο στην κοιλιά. Οπότε και μας έβαλαν για σκωληκοειδίτιδα» ανέφερε η μητέρα του.

Τις επόμενες μέρες η κατάσταση υγείας του τρίχρονου επιδεινώθηκε και έτσι αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε νοσηλευτικό ίδρυμα της Αθήνας. «Εκεί όλοι ήταν εξαιρετικοί και έσωσαν το παιδί μου» ανέφερε ο πατέρας του παιδιού.

Ο τρίχρονος Χρήστος νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες στην εντατική μονάδα νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης και σήμερα ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

«Είμαστε μέσα γιατί το παιδί δεν μπορεί να σιτιστεί, είναι με σωληνάκι που ξεκινάει από τη μυτούλα του και καταλήγει στο στομάχι, του δίνεται ειδικό γάλα γιατί έχουν ατροφήσει οι μύες και δεν μπορεί ούτε να φάει ούτε να μιλήσει» τόνισε η μητέρα του.

Δωρεάν είναι μόνο το τυράκι στη φάκα – Μετά έρχεται ο λογαριασμός

Άριστα έπραξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος διέκοψε τον Ντόναλντ Τραμπ μέσα στον Λευκό Οίκο για να αναπτύξει δημοσίως την ελληνική θέση σχετικά με το «ανυπόστατο» μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης. 

Από τον Μανώλη Κοττάκη 

Δεν είμαι σίγουρος, όμως, ότι η διατύπωσή του ήταν η σωστή. Η χρήση του ρήματος «αδημονούμε», προκειμένου να αιτηθεί τη στήριξη των ΗΠΑ για την ακύρωσή του, και η σιωπή του προέδρου στο άκουσμα της αδημονίας του έδωσαν την ευκαιρία στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης να ισχυριστούν -όχι αδίκως- ότι ο Τραμπ σφράγισε – δικαίωσε τη θέση της Άγκυρας στο ανώτατο δυνατό επίπεδο.

Στην πραγματικότητα, ο απρόβλεπτος πλανητάρχης ακολούθησε πιστά ό,τι του είχαν υποδείξει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο Πομπέο. Του σήκωσε τόσο ψηλά τον πήχη ο πρωθυπουργός μας, αιτούμενος στήριξη σε live μετάδοση, ώστε υποχρεώθηκε διά της σιωπής να αποκαλύψει την αμερικανική θέση. Θέση που διατύπωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εξειδίκευσε ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα.

Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε «προκλητική», αλλά όχι «παράνομη», «άκυρη», «ανυπόστατη» (όπως λέμε εμείς) τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, ενώ ο Τζέφρι Πάιατ δήλωσε την επομένη ακριβώς ότι, κατά τη νομική υπηρεσία του υπουργείου του, «υφαλοκρηπίδα έχουν μόνο τα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, όχι τα ακατοίκητα». Τι να πει περισσότερο ο Τραμπ;

Στην ουσία, οι ΗΠΑ έχουν στρώσει το χαλί στον Ερντογάν και του υποδεικνύουν με τον τρόπο τους πού να στείλει το ερευνητικό για «γεωτρήσεις»: Σε ακατοίκητες νησίδες και νήσους οι οποίες δεν περιλαμβάνονται ονομαστικώς στη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά περιλαμβάνονται ονομαστικώς -με τουρκικό όνομα, δυστυχώς- στη συμφωνία με τη Λιβύη.

Σε νήσους και νησίδες που ευρίσκονται πέριξ του Καστελορίζου και μεταξύ Κω και Νισύρου. Το μέγα κόλπο -η «τέλεια κέντα» με χαρτοπαικτικούς όρους- είναι ότι επιχειρούν (εκτιμώ) να αναθεωρήσουν – ερμηνεύσουν τη «Λωζάννη» μέσω του μνημονίου με τη Λιβύη! Διά του ΟΗΕ, όργανο του οποίου είναι και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και, όταν έρθει η στιγμή -που δεν αργεί-, θα μας κατηγορήσουν και από πάνω ότι… παραβιάζουμε το Διεθνές Δίκαιο και θα απαιτήσουν είτε την παραπομπή θεμάτων εδαφικής μας ακεραιότητας και εθνικής μας κυριαρχίας στη Χάγη (που είναι το δικαστήριο του ΟΗΕ) είτε την απόσπασή τους διά της ισχύος.

Πρέπει να πούμε νωρίς την αλήθεια στους Έλληνες: Το μέλλον που μας σχεδιάζουν κινείται μεταξύ εθνικού εξευτελισμού και εθνικής τραγωδίας. Και, αν υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι μας καλύπτει η επιφύλαξη που κατέθεσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στον ΟΗΕ το 2015 για την εξαίρεση των θεμάτων άμυνας και κυριαρχίας από τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, τους προτρέπω να το ξεχάσουν. Και εγώ το ίδιο νόμιζα. Μόνο που η επιφύλαξη Βενιζέλου δεν είναι καθολική – έχει ορθάνοιχτα παράθυρα. Ορίζει ό,τι ισχύει για θέματα άμυνας και κυριαρχίας, εκτός κι αν τα δύο μέρη αποφασίσουν να τα εντάξουν σε συνυποσχετικό!

Δυστυχώς, οι εξελίξεις που έρχονται -εκτός κι αν μας σώσει ένας παγκόσμιος πόλεμος- θα θίξουν τον σκληρό πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας και θα απειλήσουν την εδαφική μας ακεραιότητα. Όπως λέει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε συνομιλητές του, «αυτή θα είναι η πλέον δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα μετά το 1974». Μια σχετικά ασφαλής προβολή των εξελίξεων στην περιοχή μας είναι η εξής – αναλαμβάνω το ρίσκο να τη διατυπώσω: 

• Πρωτοκολλείται στον ΟΗΕ αυτό που εμείς ονομάζουμε «μνημόνιο» και αυτό που οι Τούρκοι αποκαλούν «διεθνή συμφωνία» με τη Λιβύη. 
• Ο Ερντογάν αποστέλλει ερευνητικό, ίσως και μέσα στον μήνα, σε ακατοίκητο νησί του Αιγαίου, το οποίο περιλαμβάνεται στη συμφωνία και, κατά τους Αμερικανούς, δεν διαθέτει υφαλοκρηπίδα. Νησί που δεν ονοματίζεται στη Συνθήκη της Λωζάννης.
• Εμείς είτε παρακολουθούμε απαθώς, εξευτελιζόμενοι βεβαίως, την προσβολή του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας και ζητάμε διάλογο «για την επίλυση συνοριακών διαφορών και συναφών θεμάτων», είτε αντιδρούμε και χτυπάμε.

• Εξαιρώντας από την ανάλυσή μου το δεύτερο σενάριο, στέκομαι στο πρώτο. Στον διάλογο. Εκεί, είτε καθόμαστε χωρίς ενδιάμεσους και συζητάμε απευθείας με τους Τούρκους όλα τα θέματα που βάζουν στο τραπέζι (γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση νήσων Αιγαίου, Θράκη) είτε ζητάμε παραπομπή στη Χάγη του ΟΗΕ (το πιθανότερο). Με τη διαφορά ότι η Χάγη δεν είναι δωρεάν. Μόνο το τυρί για το δόλωμα στη φάκα είναι δωρεάν σε αυτή τη ζωή.

Για να πάμε στη Χάγη, οι Τούρκοι θα απαιτήσουν να άρουμε την επιφύλαξή μας από τη δικαιοδοσία του διεθνούς δικαστηρίου και να εντάξουμε στο συνυποσχετικό τις γκρίζες ζώνες και τον αφοπλισμό των Δωδεκανήσων. Με συνέπεια πέντε δικαστές να κρίνουν την εδαφική ακεραιότητα μιας χώρας, ανοίγοντας τεράστια «Κερκόπορτα». Όπως έδειξε ο «Αττίλας 2» στην Κύπρο, οι Τούρκοι δεν σταματούν στο «1» αν βρουν πρόσφορο έδαφος.

Περιγράφω, βεβαίως, το καλύτερο σενάριο. Διότι υπάρχει και το σενάριο -βασικό κατά πολλούς- ότι οι Τούρκοι θα μας προκαλέσουν για να μας οδηγήσουν σε θερμό επεισόδιο με διακύβευμα κατάληψη εθνικού εδάφους και όχι απλώς γκριζάρισμα, όπως έγινε στα Ίμια.

Δεν γράφω σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες, για να προκαλέσω πανικό, φόβο, ναυτία. Γράφω για να ενημερώσω πού βρισκόμαστε. Οφείλουμε να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. 
Ο Μητσοτάκης δεν φταίει. Ούτε για το γεγονός ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει χάρτη με τα σύνορα και τις συντεταγμένες μας στον ΟΗΕ την τελευταία δεκαετία, κάτι που οφείλεται -το ξέρω καλά- σε νουθεσίες των ΗΠΑ. 
Ούτε βεβαίως φταίει που οι Τούρκοι, με τις ΗΠΑ να τους έχουν ανάγκη στο Ιράν, με τη Ρωσία μαζί τους και με την Ευρώπη εξουδετερωμένη, έχουν μπει στον πειρασμό ότι «τώρα είναι η ώρα», όπως το 1974.

Ο Μητσοτάκης δεν φταίει, αλλά ο κλήρος τού έλαχε να διαχειριστεί μία από τις δυσκολότερες εθνικές κρίσεις από τη Μεταπολίτευση. Κατά τούτο, πρέπει, χωρίς κραυγές, να προετοιμάσει τον λαό για να μην κάθεται πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι και να μην υποστεί βίαιο υπαρξιακό σοκ κάποιο πρωί.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, βεβαίως, ετοιμάζεται. Το γεγονός ότι αναζήτησε στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών το τηλεγράφημα που έστειλαν ομογενείς από το Τάρπον Σπρινκς στον Βενιζέλο, το 1923, προκειμένου να του ευχηθούν καλή δύναμη στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη της Λωζάννης, δείχνει πώς αντιλαμβάνεται το διακύβευμα και ετοιμάζεται.

Αναζητά και αυτός ευχές για δύναμη. Το γεγονός ότι δέχεται διαπραγματεύσεις -αρκεί να μην είναι, κατά δήλωσή του, «εκβιαζόμενος»- επίσης δείχνει ότι ετοιμάζεται. Πρέπει να ετοιμαζόμαστε όλοι. Και να θυμόμαστε πώς διαπραγματεύτηκε στη Λωζάννη απέναντι στη Δύση ο εκπρόσωπος της ηττημένης Ελλάδας, ο λέων Βενιζέλος: Ως νικητής. 

Πηγή: newsbreak

ΔΙΧΟΝΟΙΑ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ

Είναι θλιβερό το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται, στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας και σε διάφορες μορφές, η κατάρα της φυλής μας που είναι η «Διχόνοια». Αυτή που δεν αφήνει, τον χαρισματικό κατά τ’ άλλα Έλληνα, να φθάσει στο επίπεδο που του ανήκει.

Με το πρόσφατο ταξείδι του Πρωθυπουργού της χώρας μας στη Η.Π.Α., διαπιστώσαμε από τις διαστάσεις των κομμάτων της Πατρίδος μας σε συμπεράσματα και πάλι ο αιώνιος διχασμός,ακλόνητος συνεχίζεται στην χώρα μας, με την εκτός ελέγχου ρητορική αντιπαράθεση με ψευδεπίγραφα διλήμματα. Ουδείς ασχολείται, βεβαίως, με την ανάγκη συνθέσεως “Ανατολής” και “Δύσεως” που είναι σχεδόν το ζητούμενο εδώ και αιώνες.

- Λαϊκιστές και δημαγωγοί πολλές φορές και στην αρχαιότητα, παραπλανούσαν το Λαό και αδικούσαν αθάνατες επιφανείς προσωπικότητες, για να επικρατούν οι μέτριοι. Ιδού το τέλος. Δειγματικά μερικών εξ αυτών:

.ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ στα 500π.χ. 80 ετών στην εξορία από την πείνα.
.ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ στα480 π.χ.65 ετών στην εξορία.
.ΑΙΣΧΥΛΟΣ στα 456π.χ. 69 ετών στην εξορία.
.ΠΕΡΙΚΛΗΣ στα 429 π.χ. 66 ετών στην φυλακή.
.ΗΡΟΔΟΤΟΣ στα 426 π.χ. 59 ετών στην εξορία
.ΣΩΚΡΑΤΗΣ στα 399 π.χ. 71 ετών, καταδικάστηκε και ήπιε το κώνειο.
.ΠΛΑΤΩΝ στα 374 π.χ. 80 ετών στην εξορία.
.ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ στα 322 π.χ. 62 ετών, δηλητηριάστηκε.
Και! Πολλοί άλλοι….. 

- Ο Έλληνας έκαμε την Επανάσταση του 1821, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, και στην συνέχεια επηρεασμένος από τα μίση και τα πάθη των πρωταγωνιστών, κόντεψε να χάσει κάθε ελπίδα Ελευθερίας. Αποτέλεσμα! Να επέμβουν οι ξένες δυνάμεις, για να μας βγάλουν από την δεινή θέση που κατέληξε η Παλιγγενεσία των Ελλήνων από τα πολιτικά μίση και πάθη της εποχής εκείνης. Έκτοτε η Ελλάς κληρονόμησε την κηδεμονία των μεγάλων, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και από την οποία, με την κομματική νοοτροπία που επικρατεί ακόμη στην χώρα μας, ουδέποτε θα απαλλαγεί. 

Δημιούργησε το έπος του ’40, δίδοντας πρωτοποριακά την ελπίδα σ’ όλο τον τότε κόσμο το μη ακατανίκητο του Φασιστικού Στρατού, όταν τα κράτη της Ευρώπης σαν χάρτινοι πύργοι ένα-ένα έπιπταν Και! όταν μετά από μερικά χρόνια τελείωσε ο Β!Π.Π. και ήλθε η σειρά του να καρπωθεί τους κόπους, τις επιτυχίες και τις θυσίες του, δημιούργησε μερίδα πλανεμένων Ελλήνων πολιτικών και πολιτών, με μίση και πάθη μεταξύ μας, τον Ελληνοσπαραγμό του εμφυλίου και αφού κατέστρεψε για άλλη μια φορά την Ελλάδα με ανεπούλωτες μέχρι σήμερα πληγές, κόντεψε παραλίγο ακόμη και να την ακρωτηριάσει και να την θέσει για πολλά χρόνια, σε πολιτική και δημοκρατική αιχμαλωσία.

Όλοι γνωρίζουμε από την μελέτη ιστορικών γεγονότων της πατρίδος μας, πόσα δεινά και εθνικές συμφορές έφερε στον τόπο μας, ο Ελληνικός διχασμός, ο οποίος λες και αποτελεί κατάρα στο έθνος μας.

Ο Ελληνικός διχασμός της Ελλάδας (διχόνοια), κατά καιρούς φούντωνε και ήτο κυρίως έργο πολιτικών παρατάξεων και αρχομανίας ορισμένων, οι οποίοι κατώτεροι των περιστάσεων, έγραψαν πολλές φορές θλιβερές και ολέθριες ιστορικές πράξεις για τον τόπο μας.

Αποτέλεσμα! το ζωοφόρο και χαρισματικό έθνος των Ελλήνων δεν μπόρεσε όχι μόνο να διατηρήσει την εδαφική επικράτεια των Ελλήνων, αλλά να απολέσει εδάφη, που ανήκαν από αιώνες, ιστορικά, εθνολογικά και γλωσσικά σε ακραιφνή Ελληνικά φύλλα.

Μόνο σε αναλαμπές στην ιστορία μας εθνικών ομοψυχιών, πρόσφατα (1912-1914) και 1940, επέτυχαν να φθάσουν τα σύνορά μας έστω στα σημερινά όρια και να δημιουργήσουν το αθάνατο έπος του 40, διατηρώντας έτσι το αθάνατο ελληνικό πνεύμα.

Σήμερα, γνωρίζει και ο τελευταίος Έλληνας, ότι μόνο με ομοψυχία όλων μας, με διατήρηση των αρχών και παραδόσεων της φυλής μας, με δικαιοσύνη και παραδειγματισμό των πολιτικών και πνευματικών ταγών του τόπου μας, υπάρχει ελπίδα να επιβιώσει, στο μελλοντικό διάβα της πατρίδος μας, το Ελληνικό έθνος. Και! Αυτό θα γίνει μόνο όταν οι πολιτικοί μας με τις πράξεις των θ’ αποδείξουν ότι η ενασχόληση στην πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα.

Μετά από τα παραπάνω διερωτάται λοιπόν ο Έλλην πολίτης, όταν αυτήν την ανάγκη που αντιλαμβάνεται και ο τελευταίος Έλλην, γιατί δεν την αντιλαμβάνεται ο πολιτικός κόσμος της πατρίδος μας;

Ας βγει λοιπόν μια φορά ένας πρόεδρος κόμματος της αντιπολίτευσης και να δώσει «Συγχαρητήρια» σε όποια κυβέρνηση για την επιτυχία της σε κάποιο τομέα. Δηλ. στην Ελλάδα καμία κυβέρνηση, δεν πέτυχε τίποτα ποτέ;

Ποιος! κύριοι πολιτικοί άνδρες να σας πιστέψει; Και Γιατί; Όταν είστε στην κυβέρνηση καυχάστε ότι όλα είναι ρόδινα στην Ελλάδα και όταν είστε στην αντιπολίτευση διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας, ότι η χώρα διαλύεται. 

Πιστεύω ότι ήλθε η ώρα να επικρατήσει, η πολιτική εντιμότης και ειρήνη στην πατρίδα μας, και όχι μόνο δεν θα υπάρξει πολιτικό κόστος, αντίθετα πιστεύω, εάν αυτό αποτελέσει συλλογική προσπάθεια των πολιτικών μας, θα αποβεί σε μεγάλο Εθνικό και Πολιτικό κέρδος για την χώρα μας και οι πολιτικοί μας θα πάρουν την θέση που πρέπει στην εκτίμηση του Ελληνικού Λαού.

Έλεγε ο αρχαίος τραγικός ΑΓΑΘΩΝ (450-400Π.Χ.)
“Τον άρχοντα τρειών δει μέμνησθαι,
πρώτον μεν ανθρώπων άρχει, 
δεύτερον κατά νόμον άρχει,
τρίτον ουκ αεί άρχει..”
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε

Τα περίεργα πράγματα που οι άντρες βρίσκουν χαριτωμένα στην κοπέλα τους! (Λίστα)

Δες στη λίστα που ακολουθεί ποια είναι τα περίεργα πράγματα που οι άντρες βρίσκουν χαριτωμένα σε μια γυναίκα!

Είναι να σου προκαλεί εντύπωση το τι ακριβώς οι άντρες θεωρούν αξιολάτρευτο!

1. Όταν λερώνεται με το φαγητό της.

2. Όταν ιδρώνει και γυαλίζει το μέτωπό της από τον ιδρώτα.

3. Όταν παραγεμίζει το στόμα της με φαγητό και δεν μπορεί να μιλήσει.

4. Όταν της ξεφύγει μια βρισιά, με την προϋπόθεση όμως ότι γενικώς δεν βρίζει.

«Οι εξωγήινοι μπορεί να ζουν ανάμεσά μας»: Τι αποκαλύπτει αστροναύτης

Newsroom , CNN Greece
Πηγή: AP Photo
Η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης Έλεν Σάρμαν σε συνέντευξή της ισχυρίζεται πως είναι υπάρχουν εξωγήινοι και είναι πιθανό μάλιστα να ζουν ανάμεσά μας στη Γη.

Μιλώντας στο Observer Magazine η αστροναύτης είπε: «Υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια στο σύμπαν και πρέπει να υπάρχουν και διαφόρων ειδών είδη ζωής».

Σύμφωνα με την ίδια, μπορεί οι εξωγήινοι να μην είναι πλασμένοι από άνθρακα και άζωτο, όπως οι άνθρωποι και γι' αυτό να μην μπορούμε να τους δούμε.

Η 56χρονη Σάρμαν, όπως αναφέρει το SkyNews δούλευε ως χημικός πριν γράψει ιστορία ως η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης που συμμετείχε σε διαστημική αποστολή του Σοβιετικού διαστημικού σταθμού Mir τον Μάιο του 1991.

Ο δεύτερος Βρετανός που πήγε στο διάστημα ήταν ο Τιμ Πικ. Αναφερόμενη σε αυτό, η 56χρονη λέει:  

«Όταν ο Τιμ Πικ πήγε στο διάστημα, κάποιοι με ξέχασαν. Το να πάει ένας άνδρας στο διάστημα θα ήταν το συνηθισμένο, οπότε χαίρομαι που διατάραξα την ισορροπία». 

Καβάλα

Ιστορία

Η ιστορία της πόλης ξεκινά από τους Προϊστορικούς χρόνους και εκτείνεται μέχρι σήμερα. Οι αναφορές για αυτήν από την μία χάνονται στις ομηρικές αφηγήσεις και από την άλλη καταγράφονται στα αρχεία της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Από την μία η πόλη έγινε παγκοσμίως γνωστή για την άφιξη των δημοκρατικών στρατευμάτων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενόψει της ιστορικής μάχης των Φιλίππων και από την άλλη για την άφιξη του Αποστόλου Παύλου το 49 μ.Χ., κάνοντας την Νεάπολη (σημερινή Καβάλα) πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που δέχτηκε τον Χριστιανισμό. Είναι διάσημη για τα μεγαλοπρεπή έργα Βυζαντινών και Τούρκων (όπως το Κάστρο και οι Καμάρες) όσο και για το ότι αποτέλεσε γενέτειρα του Μεχμέτ Αλί, αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Παράλληλα η νεότερη ιστορία της πόλης παρουσιάζει εξίσου ενδιαφέρον, τόσο για την καπνεργασία και τις πρώτες απεργίες στα Βαλκάνια (1896) όσο και για την πλούσια βιομηχανική δραστηριότητα με κυρίαρχη αυτή του μαύρου χρυσού.

Προϊστορικοί χρόνοι

Τα παλαιότερα ευρήματα που βρέθηκαν στο νομό Καβάλας, ήρθαν στο φως τη δεκαετία του '50 στην περιοχή «Τζίνες» της Θάσου (ορεινή περιοχή κοντά στα Λιμενάρια) και αφορούν εργαλεία εξόρυξης ώχρας της Νεότερης Παλαιολιθικής, περίπου 20.300 χρόνων π.Χ. Εκείνη την περίοδο η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερα από την σημερινή, με αποτέλεσμα η νήσος της Θάσου να συνδέεται μέσω χερσονήσου με την ενδοχώρα. Όμως κατά την Μεσολιθική εποχή που η θερμοκρασία του περιβάλλοντος αυξήθηκε και έλιωσαν οι παγετώνες, τα νερά της θάλασσας πλημμύρισαν την μέχρι πρότινος πεδιάδα. Η μετάβαση στην Νεολιθική εποχή χαρακτηρίστηκε από την μόνιμη εγκατάσταση με την ίδρυση των πρώτων οικισμών, την εξημέρωση των ζώων και την καλλιέργεια της γης.

Οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες εμφανίζονται στην Πεδιάδα των Φιλίππων γύρω στα 5.600 π.Χ. Πιο γνωστές θέσεις γενικότερα στον νομό Καβάλας για την περίοδο της Νεολιθικής είναι στη θέση Ντιλικί Τας (Όρθια Πέτρα στα τούρκικα), που παρουσιάζει κατοίκηση από την Μέση Νεολιθική, η θέση που βρίσκεται κοντά στο χωριό Ακροπόταμος, η θέση που βρίσκεται κοντά στον Παράδεισο και ο προϊστορικός οικισμός των Λιμεναρίων Θάσου. Πολλοί οικισμοί παρουσιάζουν συνεχή κατοίκηση και την εποχή του Χαλκού, με σημαντικότερα ευρήματα, αυτά από το προϊστορικό νεκροταφείο του οικισμού Καστρί Θάσου και της Σκάλας Σωτήρα Θάσου. Η θέση μάλιστα στη Σκάλα Σωτήρα Θάσου αποτελεί τον μοναδικό οικισμό στα Βαλκάνια που ήταν περιτοιχισμένος, η κάτοψη του οποίου σχεδιάστηκε με βότσαλα στο δάπεδο της εκκλησίας του χωριού.  Η τελική φάση της Εποχής του Χαλκού σφραγίζεται με τη μυκηναϊκή διείσδυση. Αγγεία μυκηναϊκά ή τοπικές μιμήσεις τους, χάλκινα μαχαίρια μυκηναϊκού τύπου καθώς και άλλα αντικείμενα είναι μάρτυρες των εμπορικών επαφών της νότιας Θάσου με Νοτιοελλαδίτες θαλασσοπόρους.

Αν και μη χρονολογημένες, πιο γνωστές είναι οι θαυμάσιες βραχογραφίες κοντά στο σημερινό χωριό Φίλιπποι. Η σημερινή πόλη της Καβάλας χτίστηκε επάνω σε δύο προϊστορικές θέσεις, την Αντισσάρα, τη σημερινή Καλαμίτσα, καθώς και του οικισμού της εποχής του Σιδήρου που εντοπίστηκε ανατολικά της πόλης, στην περιοχή Περιγιαλίου. Λόγω της ανεξέλεγκτης οικοδόμησης κυρίως στα μέσα του 20ου αιώνα, διασώζεται μόνο είναι ένα τμήμα του τείχους της Αντισσάρας, ανάμεσα στις πολυκατοικίες της σύγχρονης πόλης. Αρκετά ευρήματα της προϊστορικής περιόδου υπάρχουν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας (κυρίως της θέση του Ντικιλί Τας) καθώς και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θάσου στο Λιμένα.

 

Αντισάρα (πριν τον 7ο Αιώνα π.Χ

ερείπια από το τείχος της Αντισάρας

Η Καβάλα ήταν αποικία Θασίων. Το πρώτο μέρος που αποίκισαν ήταν η σημερινή Καλαμίτσα όπου υπάρχουν ακόμη ερείπια της πόλης όπως και το τείχος της. Ο πρώτος οικισμός ονομάστηκε Αντισάρα ενώ τον 7ο αιώνα π.χ. αποικίστηκε και ο βράχος της σημερινής Παναγίας δίπλα στο καρνάγιο. Η σημερινή πόλη της Καβάλας χτίστηκε επάνω σε δύο προϊστορικές θέσεις, την Αντισάρα, τη σημερινή Καλαμίτσα, καθώς και του οικισμού της εποχής του Σιδήρου που εντοπίστηκε ανατολικά της πόλης, στην περιοχή Περιγιαλίου. Μετά από αιώνες της καταστροφής της Αντισάρας, στα ερείπιά της χτίστηκε άλλη η Καλαμού που πήρε το όνομα από την Παναγία Καλαμούς ή Καλαμιώτισσας της Κωνσταντινουπόλεως. Με το πέρασμα του χρόνου η Καλαμού καταστράφηκε και ερημώθηκε και οι κάτοικοί της πήγαν και κατοίκησαν στην Ξάνθη και έχτισαν το Μοναστήρι της Καλαμούς, που σώζεται μέχρι σήμερα.

Αρχαίοι χρόνοι

Αργυρή δραχμή Νεαπόλεως που κυκλοφόρησε από το 411-350 π.Χ. Έμπροσθεν κεφαλή Γοργόνας. Όπισθεν κεφαλή Αφροδίτης με στεφάνι και η επιγραφή με τα Ελληνικά γράμματα Ν-Ε-Π-Ο

Μετά από μακροχρόνιους πολέμους (που σύμφωνα με την ιστορία έλαβε μέρος και ο ποιητής Αρχίλοχος) με τα θρακικά φύλα που διέμεναν στη περιοχή, οι Θάσιοι για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τις θρακικές επιδρομές, γύρω στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ., ιδρύουν τη Νεάπολη. Εκτός τη στρατηγική της θέση, στο δρόμο που συνέδεε την Ανατολή με την Δύση, καθώς και το φυσικό της λιμένα, η Νεάπολη βρισκόταν ανάμεσα στην εύφορη και πλούσια σε μεταλλεύματα Θάσο, κοντά στο χρυσοφόρο Παγγαίο όρος και ακριβώς δίπλα στις εύφορες πεδιάδες των Φιλίππων και του Νέστου.

Ιωνικό κιονόκρανο από τον υστεροαρχαϊκό ναό της Παρθένου της αρχαίας Νεάπολης, σημερινής Καβάλας, Ελλάδα, τέλη 6ου αιώνα π.Χ.

Υπήρξε μέλος της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας και της Β’ Αθηναϊκής Συμμαχίας η οποία και μνημονεύεται στους φορολογικούς καταλόγους. Τα τιμητικά ψηφίσματα του αθηναϊκού δήμου, εγκωμιάζουν την Νεάπολη, για την συμπαράστασή της στην Αθήνα, κατά την ταραχώδη περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου. Πρωταρχική λατρεία στην πόλη αυτήν την περίοδο ήταν η πολιούχος Θεά της Παρθένου. Η αυτονομία της Νεάπολης φαίνεται και από τα αργυρά νομίσματα (στατήρες), που αρχίζουν να χρησιμοποιούνται λίγο πριν το 500 π.Χ. με την απεικόνιση της γοργούς πάντα στην μια τους όψη (που είχε ως σημασία, να διώχνει την κακοτυχία). Η Νεάπολη έμεινε σύμμαχος της Αθήνας μέχρι το 340 π.Χ., όταν την κατέλαβε ο Φίλιππος ο Β΄ προσαρτώντας την στο Μακεδονικό βασίλειο. Η θέση της Νεάπολης σήμερα τοποθετείται στη χερσόνησο της Παναγίας χωρίς να γίνει σαφές το ακριβές της σημείο (τεκμηριώθηκε μονάχα η θέση του ιερού της παρθένου). Τα ευρήματα της Νεαπόλεως εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.

Ρωμαϊκοί χρόνοι 

Τμήμα της Εγνατίας οδού

Η Νεάπολη, μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση, φαίνεται πως παρακμάζει. Λόγω όμως της εξαιρετικά στρατηγικής της θέσης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο τελευταίο τρίτο του 2ου π.Χ. αιώνα, με την κατασκευή της Εγνατίας οδού, η οποία περνούσε από αυτήν, όπως δείχνει το τμήμα λιθόστρωτου δρόμου που σώζεται στην κορυφή του Συμβόλου, καθώς και η ανεύρεση ενός ρωμαϊκού μιλιαρίου, όπου αναγράφεται : «…viam a Dyrrachio usque Neapolim per provinciam Macedoniam…curavit». Σύμφωνα μάλιστα με τα ρωμαϊκά Οδοιπορικά, υπήρχε σε αυτήν ρωμαϊκός σταθμός αλλαγής ίππων ( Tab. Peuting., VII,2-3: “Philippis XX-Fons co- Neapolis XLIIII- Acontisma…” . Itin. Anton., 320 : “Philippi m.p. XXX-Neapoli m.p. XII…”). Μετά την ίδρυση της ρωμαϊκής αποικίας των Φιλίππων, η Νεάπολη χρησίμευσε ως επίνειο της αποικίας, δεδομένου ότι από το λιμάνι της περνούσε ο σπουδαίος θαλάσσιος δρόμος Αλεξάνδρειας (Τρωάδας) – Θεσσαλονίκης. Για το λόγο αυτό ο Απόστολος Παύλος το 50 μ.Χ. από τη Σαμοθράκη πλέει προς τον λιμένα της Νεάπολης και από εκεί κατευθύνθηκε προς τους Φιλίππους. Εκεί ιδρύεται η πρώτη χριστιανική εκκλησία επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Βυζαντινή περίοδος και Φραγκοκρατία

Κατα την περίοδο του Βυζαντίου η αρχαία Νεάπολις μετονομάστηκε σε Χριστούπολις. Οι πρώτες μαρτυρίες του νέου ονόματος υπάρχουν στον κώδικα 1557Α του 746 μ.Χ. Το 926 υψώθηκαν τα νέα τείχη της Χριστούπολης, καθώς τα παλαιά είχαν υποστεί μεγάλες φθορές από τα χρόνια της βασιλείας του Ιουστινιανού. To 1185 η πόλη πυρπολείται και καταστρέφεται από τους Νορμανδούς. Κατά τα έτη 1321-1328 το κράτος ταλανίζεται από εμφύλιο πόλεμο. Η πόλη κατέστη κέντρο επιχειρήσεων του νέου Ανδρόνικου. Το 1387 η πόλη υποτάσσεται φορολογικά, έπειτα συνθηκολογήσεως, στους Οθωμανούς και το 1391 καταλήφθηκε από τα στρατεύματα της Οθωμανικής Αυτορκατορίας.

Οθωμανική περίοδος 

Όψη του φρουρίου το 1907

Τρεις δεκαετίες μετά την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς, το 1425, κτίστηκε φρούριο στην περιοχή της χερσονήσου όπου βρισκόταν η ακρόπολη, με σκοπό τον έλεγχο της περιοχής και την άμυνα απέναντι στους πειρατές και τους Βενετούς.

Για να σιγοντάρει το έργο του ευνοημένου βεζίρη του, ο Σουλεΐμάν Χαν έφερε στην πόλη Άμπου-Χαγιάτ (ζωογόνο νερό) κουβαλώντας το από μία βουνίσια πηγή, σε απόσταση ενός κονάκ δρόμο. Η υδροδότηση της πόλης γίνεται από ένα πανύψηλο υδραγωγείο -πάνω από ογδόντα πήχεις- που στηρίζεται σε εξήντα αψίδες. Το υδραυλικό αυτό έργο του Σουλεϊμάν Χαν -ο Θεός ας τον ελεήσει!- είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια. Και μπορεί να συγκριθεί μόνο με το οικοδομικό έργο του Φίλικου, που 'χτισε το φρούριο της Καβάλας.

Τσελεμπή Εβλιγιά (Evliyâ Çelebi), Ταξίδι στην Ελλάδα (σελ. 67)

Το 1425 το κάστρο της Χριστουπόλεως καταλαμβάνεται, προσωρινά, από 10 βενετικές γαλέρες. Το 1530 περίπου επανιδρύεται η πόλη από Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή. Επισκευάζονται και ανεγείρονται τείχη στη βάση των βυζαντινών, κτίζονται οι Καμάρες, στη θέση παλαιότερου, πιθανόν ρωμαϊκού υδραγωγείου, ανέγερση τζαμιών. Εκείνη τη περίοδο έρχονται οι πρώτες ενδείξεις του ονόματος "Καβάλλα". Την ίδια περίοδο υπάρχουν μαζικοί εξισλαμισμοί κατοίκων και εποικισμοί μουσουλμάνων και Εβραίων που ανεβάζουν το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων της πόλης και καθιστούν τους χριστιανούς μειοψηφία.

Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα η Καβάλα αποτελεί σημαντικό λιμάνι και εμπορικό κέντρο, έδρα πολλών ξένων εμπορικών οίκων και προξενείων. Επίσης ο ελληνικός πληθυσμός ενισχύεται. Από το 1817 έως το 1821 ανεγείρεται το Ιμαρέτ από το Βαλή της Αιγύπτου Μεχμέτ Άλη. Στα τέλη 19ου, αρχές 20ου αιώνα η Καβάλα είναι το σημαντικότερο κέντρο επεξεργασίας και εμπορίας καπνού των Βαλκανίων, κτίζονται πολλές μεγάλες καπναποθήκες και νεοκλασικά κτίρια. Οι Έλληνες στις αρχές του 20ου αιώνα είναι κυρίαρχοι πλέον στην πόλη οικονομικά και πληθυσμιακά. Το 1906 ιδρύεται ο πρώτος γυμναστικός σύλλογος στην πόλη με την ονομασία «Φίλιπποι».

Από την Ελληνική Επανάσταση στον Μακεδονικό Αγώνα

Οι Καβαλιώτες συμμετείχαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων. Γνωστός Καβαλιώτης αγωνιστής ήταν ο οπλαρχηγός Ιλαρίων Καρατζόγλου.  Επίσης, άλλος ένας γνωστός Καβαλιώτης αγωνιστής, ήταν ο Κωνσταντίνος Σερδάρογλου, που κρεμάστηκε από τους Οθωμανούς κατά το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821. Σημαντικός Καβαλιώτης αγωνιστής του 1821 ήταν και ο πυροβολητής του Ναυτικού Νικόλαος Καγιάσας.

Το 1864, μετά από άδεια που δόθηκε από τον σουλτάνο, η Καβάλα επεκτάθηκε οικοδομικά εκτός των τειχών της παλαιάς πόλης. Οι πολίτες εγκαταστάθηκαν στη σημερινή συνοικία του Αγίου Ιωάννου. Το γεγονός αυτό καθώς και το ότι εκείνη την εποχή τα καπνά της Μακεδονίας ήταν γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο μετέτρεψαν την πόλη σε κέντρο επεξεργασίας και εμπορίας καπνού. Σε αυτό βοήθησε και η θέση της με το φυσικό λιμάνι της. Στην Καβάλα έλαβε χώρα η πρώτη και η μεγαλύτερη εργατική απεργία (5000 εργάτες) σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, το έτος 1896. Αυτό αποτέλεσαι την έναρξη του Καπνεργατικού κινήματος.

Άποψη της πόλης το 1900

Ενώ ήταν ακόμη τουρκοκρατούμενη σε αυτήν κυκλοφορούσαν τρεις ελληνικές εφημερίδες που την κατατάσσουν δεύτερη πόλη μετά την Θεσσαλονίκη, σε ελληνικές εκδόσεις εφημερίδων, του Ερμή, της Σημαίας και του Κύματος. Με την ίδρυση του τουρκικού συντάγματος το 1908 στην Καβάλα ιδρύεται και το πρώτο επίσημο καπνεργατικό σωματείο στα Βαλκάνια, η Ευδαιμονία, που υπήρχε ήδη από το 1905 με μορφή συλλόγου με την ονομασία Εγκράτεια. Η Καβάλα είχε μεγάλη συμβολή και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Από την Καβάλα ήταν οι Μακεδονομάχοι οπλαρχηγοί Πέτρος Ιωαννίδης και Περικλής Δράκος. Περίπου το 1905-1906 αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες ελληνόγλωσσες εφημερίδες με πρώτη την "Σημαία".

Α' Κατοχή 1912-1913 και Απελευθέρωση 

Αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στην Καβάλα, πίνακας του Βασίλειου Χατζή.

Τον Οκτώβριο του 1912 ο βουλγαρικός στρατός κατέλαβε την Καβάλα χωρίς να αντισταθούν οι Οθωμανοί. Ακολούθησαν βιαιότητες εναντίον του μουσουλμανικού πληθυσμού, καθώς και συλλήψεις εκπροσώπων της εβραϊκής κοινότητας.

Η Καβάλα απελευθερώθηκε το 1913 από τον ελληνικό στόλο που ήταν αγκυροβολημένος στη Θάσο, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου. Στις 25 Ιουνίου 1913 εμφανίζονται ελληνικά σκάφη και στις 26 Ιουνίου το πρωί, το αντιτορπιλικό Δόξα καταπλέει στον κόλπο της Καβάλας. Με τη βοήθεια των Καβαλιωτών, που βοηθούν στον εντοπισμό των ναρκών στον κόλπο της Καβάλας, το Πολεμικό Ναυτικό καταλαμβάνει την πόλη. Στο μπαλκόνι του Παλαιού Πρωτοδικείου υψώθηκε την 26 Ιουνίου 1913 η ελληνική σημαία και αναγγέλθηκε η ενσωμάτωση της Καβάλας στον εθνικό κορμό από τον πλωτάρχη του αντιτορπιλικού «Δόξα», Αντώνη Κριεζή.

Β' Κατοχή 1916-1918 και Απελευθέρωση

Τον Αύγουστο του 1916 εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την Καβάλα όπως και όλη την Ανατολική Μακεδονία και πάλι οι Βούλγαροι (Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)). Το σύνολο του Δ΄ Σώματος Στρατού που έδρευε στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή, κατόπιν εντολής του βασιλιά Κωνσταντίνου, παραδόθηκε στους Γερμανοβουλγάρους και μεταφέρθηκε στο Γκέρλιτς της Ανατολικής Γερμανίας το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος «φιλοξενίας»

Σύμφωνα με έκθεση του Ελληνα πρεσβευτή στη Σόφια, έως τον Απρίλιο του 1917 περίπου 6.000 άτομα πέθαναν από ασιτία μόνο στην περιοχή της Καβάλας και 4.000 άτομα στη Δράμα, σύμφωνα με το αρχείο της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου Η.Π.Α. Η επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση που δημιουργήθηκε σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολικής Μακεδονίας στη διάρκεια της Β΄ Βουλγαρικής Κατοχής, διαπιστώθηκε σε όλο το εύρος της μετά την απελευθέρωση των περιοχών οπότε και οργανώθηκαν συσσίτια, πρόχειρα νοσοκομεία και διανομή ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού. 

Στα τέλη του 1918, μετά την ήττα των κεντρικών αυτοκρατοριών και των συμμάχων τους Βουλγάρων και τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη απελευθερώνεται, ύστερα από δύο χρόνια σκληρής κατοχής.

Εγκατάσταση Μικρασιατών, δεκαετία 1920 

Η πόλη το 1930. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται η χερσόνησος στην οποία βρίσκεται η συνοικία της Παναγίας, όπου εγκαταστάθηκαν αρκετοί Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και την επακόλουθη ανταλλαγή πληθυσμών το 1923-24, κατακλύζει την πόλη μεγάλο κύμα Ελλήνων προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία και τη Μικρά Ασία. Ο συνολικός αριθμός των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν ήταν 27.500. Αρχικά στεγάστηκαν σε παλιά καπνομάγαζα και πρόχειρους οικίσκους αργότερα όμως δημιουργήθηκαν νέες συνοικίες όπως τα Χίλια, τα Πεντακόσια (δηλαδή πεντακόσιες οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε κτιριακό συγκρότημα 92 ακινήτων), Δεκαοκτώ, και ο συνοικισμός Γκιρτζή, ενώ άλλοι πρόσφυγες αποκαταστάθηκαν στα παλιά οθωμανικά σπίτια της συνοικίας της Παναγίας. Το προσφυγικό στοιχείο μεταφύτευσε στην πόλη τη μεγάλη πολιτιστική του παράδοση και ταυτόχρονα αποτέλεσε την κινητήρια παραγωγική δύναμη της Καβάλας, οδηγώντας σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με κύριο μοχλό την αύξηση της καπνοκαλλιέργειας και του καπνεμπορίου. Ο ιστός της πόλης αυξήθηκε κατά 208 εκτάρια.

Επίσης οι καπνεργάτες αποτέλεσαν με τη δράση τους κομβικό στοιχείο για τα εργατικά δικαιώματα με τον οργανωμένο συνδικαλισμό τους, που υποχρέωσε τους καπνεμπόρους να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους τις αποδοχές των εργατών.

Η τετραετία 1928-1932 υπήρξε η πιο λαμπρή περίοδος για την Καβάλα με μεγάλα έργα όπως το λιμάνι, το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού, οι αναδασώσεις και τα νέα σχολικά κτίρια.

Γ' Κατοχή 1941-1944 και Απελευθέρωση 

Η Καβάλα το 1942

Η βουλγαρική παρουσία στην Καβάλα αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη με τη μορφή στρατιωτικής κατοχής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αποτέλεσμα διπλωματικής συνεννόησης μεταξύ Γερμανίας και Βουλγαρίας και μία παραχώρηση εκ μέρους της πρώτης για την προσχώρηση της δεύτερης στον Άξονα. Η εισβολή άρχισε στις 20 Απριλίου 1941 και μέχρι τις 15 Μαΐου είχε καταληφθεί από τους Βουλγάρους όλη η παραχωρηθείσα περιοχή. Ο βουλγαρικός κατοχικός στρατός προέβη συστηματικά σε διάφορα περιοριστικά μέτρα με στόχο την ελαχιστοποίηση της παρουσίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Η περιοχή τελικά απελευθερώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1944.

Μεταπολεμική περίοδος

Η Καβάλα ήταν μία από τις λίγες πόλεις που δεν άρχισε αμέσως η κατεδάφιση των παλαιών κτιρίων, δηλαδή η αντιπαροχή, λόγω της παρακμής του καπνεμπορίου που συνέβαλε στον μαρασμό της πόλης. Τον Ιανουάριο του 1949 ιδρύθηκε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης. Τη δεκαετία του '50 η πόλη άρχισε να επεκτείνεται προς τα δυτικά, την περιοχή της Καλαμίτσας, και αργότερα προς τα ανατολικά, περιοχή Σφαγείων και Περιγιαλίου, για να συγκαταλεχθούν στο σχέδιο πόλεως. Το 1957 ξεκινάει το ετήσιο "Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου".

Το 1961 ιδρύθηκε η "Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων", η μεγαλύτερη λιπασματοβιομηχανία της χώρας. Τον Δεκέμβριο του 1967 ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδας έφτασε στην πόλη για να οργανώσει ένα, αποτυχημένο, κίνημα εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος. Στις 23 Δεκεμβρίου 1969 ιδρύθηκε η "Kavala Oil". Στις 6 Δεκεμβρίου 1971 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, μα άκαρπη, γεώτρηση. Την 1η Φεβρουαρίου 1974, η ερευνητική γεώτρηση «ΠΡΙΝΟΣ-1» ανακαλύπτει το κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ» με δοκιμαστική ροή 2950 βαρέλια την ημέρα αργού πετρελαίου.

Το 1970 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Εθνικού Σταδίου της πόλης. Στις 10 Σεπτεμβρίου εγκαινιάζεται το εθνικό Στάδιο. Την 21η Απριλίου 1972 εγκαινιάστηκε το Πάρκο Φαλήρου με παραλία λουόμενων που αργότερα εγκαταλήφθηκε. Τον Ιούλιο του 1974 μεγάλη ομάδα ένοπλων ανδρών στάλθηκαν στην Κύπρο για την αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής.

Στις 14 Αυγούστου 1985 ξέσπασε η καταστροφικότερη, έως τώρα, πυρκαγιά στο περιαστικό δάσος της πόλης που αποτέφρωσε 10.000 στρέμματα. Το 1991 ιδρύθηκε ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός της πόλης το "Ena Channel".

21ος αιώνας

Τον Οκτώβριο του 2002 δημιουργήθηκε το εμπορικό λιμάνι της πόλης "Φίλιππος Β’" λίγο έξω από την πόλη. Στις 3 Απριλίου 2005 κατεδαφίστηκαν τα Σιλό, το πρώτο κτίριο της Ευρώπης από μπετό, για να ανεγερθεί το Δικαστικό Μέγαρο. Στις 27 Φεβρουαρίου 2008 πάνω από 12 χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν ενάντια στη δημιουργία μονάδας λιθάνθρακα της ΔΕΗ.

Το 2010 εγκαινιάσθηκε το καινούριο νοσοκομείο της πόλης όπου αργότερα έγινε και περιφερειακό και ξεκίνησε ο ετήσιος θεσμός του "Air-Sea Show". Το 2013 ο κεντρικός λιμένας της πόλης μετονομάστηκε σε "Απόστολος Παύλος". Στις 5 Ιουλίου 2014 πραγματοποιήθηκε ογκώδες συλλαλητήριο κατά τη δημιουργία του σταθμού LNG.

Από τα τέλη του 2015 έως το καλοκαίρι του 2016 πραγματοποιούνται, ίσως, οι μεγαλύτερες απεργίες του ιδιωτικού τομέα στην πόλη, μετά τον καπνεργατικό αγώνα, από τους εργαζόμενους του εργοστασίου λιπασμάτων.

Το 2016 ολοκληρώθηκε επιτυχώς με επιχορήγηση μέσω του προγράμματος "ΕΣΠΑ 2007-2013", η βιοκλιματική αναβάθμιση των οδών Ερυθρού Σταυρού και Βενιζέλου όπου η τελευταία μονοδρομήθηκε.

Αναψυχή και περιβάλλον 

Η Καβάλα διαθέτει πολυάριθμες παραλίες, χώρους για ανάπαυση και πεζοπορικές διαδρομές. Είναι μια από τις λίγες πόλεις της Ελλάδας που μέσα στον πολεοδομικό της ιστό διαθέτει 4 οργανωμένες παραλίες. Δυτικά, την παραλία της Ραψάνης, την δημοτική πλαζ της Καλαμίτσας και τον πολυχώρο του Μπάτη. Στη συνέχεια αν ακολουθήσετε την οδό αυτή θα βρείτε τις υπέροχες οργανωμένες ή και μη οργανωμένες, μεγάλες και μικρές παραλίες του Παληού και στην συνέχεια της Νέας Ηρακλείτσας και της Νέας Περάμου. Στην ανατολική πλευρά της πόλης βρίσκεται η παραλία του Περιγιαλιού, η παραλία της Άσπρης Άμμου ενω ακολουθεί μετέπειτα αυτή της Νέας Καρβάλης.

Από πλευράς χλωρίδας η Καβάλα αποτελείται απο τεχνητές δασικές εκτάσεις καθότι είναι χτισμένη σε βραχώδες ανάγλυφο. Διαθέτει τρία μεγάλα άλση, με χώρους άθλησης που ενδείκνυνται παράλληλα για μια ημερήσια εκδρομή. Πρόκειται για το άλσος της Παναγούδας στην συνοικία της Αγίας Παρασκευής, το περιαστικό δάσος της Καβάλας στη Χωράφα και το άλσος των Πεντακοσίων στον ομώνυμο συνοικισμό. Επιπλέον, κεντρικά θα βρείτε το Δημοτικό Κήπο και το πάρκο του Φαλήρου στην Παραλία (με γήπεδο μπάσκετ, παιδική χαρά και ειδικά διαμορφωμένο χώρο για σκέιτμπορντ).

Υπάρχουν αρκετές πεζοπορικές διαδρομές οι οποίες ξεκινούν μέσα από την πόλη. Πρόκειται για το τμήμα της αρχαίας Εγνατίας Οδού στα δυτικά, για το μονοπάτι που ξεκινάει από την περιμετρική στο ύψος του Αγίου Παντελεήμονα και καταλήγει στο Σταυρό, το ιστορικό μονοπάτι που ακολουθεί το δρόμο του νερού από το οποίο υδρεύονταν η Καβάλα στο παρελθόν (ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου) και τέλος το μονοπάτι που ακολουθεί το ρέμα της Παλαιάς Καβάλας, το οποίο αναδείχτηκε και διαμορφώθηκε από τον τότε δήμο Φιλίππων (απέχει 15 λεπτά με αυτοκίνητο από την Καβάλα).