Οι «μύθοι» του ’21 και οι «τεχνικές» της αποδόμησης (μέρος β΄)

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Ιστορίας

Γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα για τους αποδομητές ιστορικούς, για το πόσο άθλια και αντι-επιστημονική είναι στην πραγματικότητα η «επιστημονική» τους μέθοδος, αλλά και για το πόσο ατεκμηρίωτες είναι οι «απόψεις» τους, τις οποίες αδυνατούν παντελώς να υπερασπιστούν, όταν τυχαίνει να αντιπαρατίθενται με άλλους (πραγματικούς) ιστορικούς. Σπανιότατα βεβαίως τυχαίνει (γιατί είναι προσεκτικοί και επιδιώκουν να μιλούν μόνο από καθέδρας ή σε συνευρέσεις με τους ομοϊδεάτες τους), στις ελάχιστες έστω φορές όμως που δεν μπορούν να το αποφύγουν, τότε έχουμε πραγματικά αποκαλυπτήρια. Τα όσα π.χ. αναφέραμε πως ειπώθηκαν από τον Θάνο Βερέμη για το περίφημο Κρυφό Σχολειό σε τηλεοπτική εκπομπή, ήταν μία χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιων αποκαλυπτηρίων.

Άλλη μία παρόμοια χαρακτηριστική περίπτωση όμως ήταν βεβαίως και εκείνη με την περίφημη ευλογία των όπλων από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Η αντιμετώπιση του εν λόγω συμβάντος από την παρέα των αποδομητών είναι πραγματικά ενδεικτικότατη του ύπουλου και ουσιαστικά χυδαίου τρόπου με τον οποίο κινούνται και παραχαράσσουν την Ιστορία. Μύθος είναι - μας λένε - αυτό το περιστατικό, γιατί ο Γερμανός δεν ήταν στις 25 Μαρτίου στη Μονή της Λαύρας και καμμία σύναξη δεν έγινε εκείνη τη μέρα εκεί. Και φυσικά αυτό είναι αλήθεια. Μόνο που είναι η μισή αλήθεια - και, όπως γνωρίζουμε καλά, οι μισές αλήθειες είναι πάντοτε ο καλύτερος τρόπος για να πεις τα μεγαλύτερα ψέματα.

Αν ισχυριστείς μόνο αυτό και σταματήσεις εκεί, ποια εντύπωση θα σχηματιστεί μοιραία στο μυαλό κάποιου που δεν γνωρίζει; Ότι όλα όσα μάθαμε παλιά στο σχολείο ήταν ψέματα, ότι καμμία τελετή ευλογίας των όπλων δεν συνέβη, ότι ο μητροπολίτης Γερμανός δεν έπαιξε κανένα ρόλο στα πράγματα, ίσως μάλιστα να ήταν και κατά της Επανάστασης (πράγμα που επίσης ξεκάθαρα υπονοείται, όταν υπερτονίζεται το ότι δεν είχε καλές προσωπικές σχέσεις με τον Παπαφλέσσα)! Γιατί όμως δεν μας λένε και την άλλη μισή (και πολύ σημαντικότερη) αλήθεια ότι ο Γερμανός ήταν βασικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ευλόγησε πράγματι τα όπλα στη Λαύρα αλλά στις 17 Μαρτίου, ενώ στις 23 Μαρτίου έπραξε ακριβώς το ίδιο και στην πλατεία της Πάτρας (και ότι συνεπώς το «σφάλμα» δεν ήταν η επινόηση ενός περιστατικού εκ του μη όντος, αλλά απλώς η εκ παραδρομής μεταγενέστερη σύγχυση 2 διαφορετικών συμβάντων και η χρονική τους μετατόπιση - σιγά το πράγμα δηλαδή - στην 25η Μαρτίου που επί Όθωνα ορίστηκε ως εθνική επέτειος); Μία 25η Μαρτίου μάλιστα που όντως η πρόθεση ήταν να αποτελέσει την ημέρα έναρξης του Αγώνα στη Νότια Ελλάδα, απλώς όμως κάτι τέτοιο για πρακτικούς λόγους δεν κατέστη σε κάποιες περιοχές εφικτό; Γιατί τα αποκρύπτουν αυτά επιμελώς, ενώ φυσικά τα γνωρίζουν, όπως αποδεικνύει το ότι δεν έχουν τι να αντιλέξουν, όταν κάποιος τους τα επισημαίνει δημόσια; Γιατί βέβαια αυτό ακριβώς συνέβη σε μία άλλη τηλεοπτική συζήτηση, όπου όταν κάποιος ιστορικός επισήμανε τι πραγματικά έκανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο πολύς κύριος Βερέμης μάς άφησε κυριολεκτικά…άφωνους, ψελλίζοντας το εξής εκπληκτικό: «Ε, εντάξει, πάντως ανήμερα της 25ης Μαρτίου στη Λαύρα δεν ήτανε» (!!!). 

Αναλόγως εκπληκτική ήταν όμως (σε άλλη τηλε-συζήτηση στον «Σκάι») και η απάντηση της Χριστίνας Κουλούρη (ετέρου εκλεκτού μέλους της αποδομητικής παρεούλας και εκ των συγγραφέων - για να μην ξεχνιόμαστε - της προ αρκετών ετών πλήρως απονευρωμένης και επιδοτούμενης από τον Σόρος και έτερα νεοταξικά κέντρα τετράτομης «Βαλκανικής Ιστορίας»), όταν απέναντι στις γνωστές πομφόλυγες περί ελληνικής εθνογένεσης μετά την Επανάσταση του ’21, άλλος ιστορικός της επισήμανε ότι φυσικά και προϋπήρχε το ελληνικό έθνος ακριβώς με τη σημερινή του μορφή και αυτοσυνειδησία ήδη από την εποχή της Φραγκοκρατίας (τουλάχιστον). «Με τον όρο “έθνος” δεν εννοούμε το έθνος, όπως το συνηθίσαμε έως τώρα ως έννοια» του είπε η εν λόγω κυρία, «αλλά το έθνος-κράτος ως πολιτική οντότητα που προκύπτει ως απόρροια της Γαλλικής Επανάστασης»! Ανεκδιήγητα φληναφήματα δηλαδή! Γιατί το ελληνικό έθνος-κράτος βεβαίως και προκύπτει μετά το 1828, όταν όμως μιλάμε για εθνογένεση, τελείως άλλο πράγμα στην πραγματικότητα εννοούμε και καθόλου αυτό! 

Και φυσικά παρόμοια περιστατικά σαν κι αυτά που προαναφέρθηκαν, θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε πολλά ακόμη, που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι όλα όσα λένε και γράφουν αυτοί οι κύριοι (και κυρίες) δεν είναι ανθρώπινα λάθη, αλλά απολύτως σκόπιμες, μεθοδικές και συνειδητές παραχαράξεις. Κι επειδή δεν αντέχουν στην παραμικρή επιστημονική κριτική, τα απλώνουν όπου τους παίρνει κι όποτε βρεθεί απέναντί τους σοβαρός αντίλογος τα μαζεύουν και τα αναδιατυπώνουν. Όσο όμως κι αν πολύ θα το ήθελαν κάποιοι, με τις απάτες επιστήμη δεν γίνεται!

Πέρα ωστόσο απ’ όλα αυτά, το μείζον ζήτημα είναι άλλο - και καλό θα είναι να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Με όλα όσα προαναφέραμε, καταστήσαμε απλώς σαφές - προς ένα λιγότερο ίσως εξειδικευμένο κοινό - κάτι που για τους (σοβαρά) ασχολούμενους με την ιστορική επιστήμη είναι ήδη εδώ και πολλά χρόνια πασίδηλο: ότι το να αποδείξει κάποιος ερευνητής με στοιχειώδη επιστημονική ευσυνειδησία τα ψέματα που προβάλλουν όλοι αυτοί οι (φερόμενοι ως) επιστήμονες για το ιστορικό παρελθόν, είναι πολύ εύκολο. Το ζήτημα όμως δεν έχει δυστυχώς να κάνει με το ποια πλευρά υπερισχύει επιστημονικά της άλλης, δεν τίθεται εδώ καν θέμα επιστημονικής αντιπαράθεσης. 

Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να μην γερνά η ψυχή σου…

Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να μην γερνά η ψυχή σου…

Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να έχεις χρόνο
Χρόνο να γελάσεις, να χαρείς, να ερωτευτείς
Χρόνο να ονειρευτείς και να παλέψεις 
Για να ενσαρκώσεις τα όνειρα που σε κρατούν ξύπνιο τις νύχτες...

Χρόνο να αγαπήσεις βαθιά και να συγχωρήσεις
Χρόνο να πέσεις και να ξανασηκωθείς
Χρόνο να κλάψεις και να ωριμάσεις
Χρόνο να ταξιδέψεις και να γνωρίσεις τη γη
Τους ανθρώπους και τον εαυτό σου...

Τόσο πολύτιμο δώρο ο χρόνος 
Αφήνεται στα χέρια μας 
Να τον χρησιμοποιήσουμε κατά βούληση
Να τον εξαργυρώσουμε στην τράπεζα της ζωής 
Μέχρι το τελευταίο του δευτερόλεπτο...

Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να μεγαλώνεις 
Zώντας τον χρόνο σου...

Να ανοίγεις και να κλείνεις τους κύκλους σου ένδοξα
Να πλουτίζεις από εμπειρίες και όχι να φτωχαίνεις ψυχικά
Να δίνεις και να δίνεσαι σε ό,τι αξίζει
Ακόμη και σε ό,τι αποδείχτηκε λιγότερο 
Από αυτό που περίμενες
Αρκεί να είσαι αληθινός στα λόγια και στα έργα
Με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες σου...

Άλλωστε δεν γεννήθηκες Θεός
Προσπαθείς όμως να του μοιάσεις...

Κι εδώ έρχεται η τιμή να σου σφραγίσει την ύπαρξη
Η τιμή της προσπάθειας
Η τιμή των όπλων κατά της απανθρωπιάς...

Η μεγαλύτερη ευλογία είναι 
Να διατηρείς την ψυχή σου νεανική μέσα στον χρόνο
Να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να μην τρομάζεις
Να αναγνωρίζεις στα μάτια σου το παιδί που έπαιζε στις αλάνες
Να χαϊδεύεις τις ρυτίδες σου με σεβασμό
Γιατί είναι παράσημα της αντοχής σου...

Να χαμογελάς που κρατάς αναμμένη τη φλόγα μέσα σου 
Παρά το φύσηγμα των ανέμων
Να καμαρώνεις που συνεχίζεις να αφήνεις τα ίχνη σου με αξιοπρέπεια
Να αγκαλιάζεις το πριν και το μετά σου με δύναμη
Γιατί όλα είναι εσύ...

Γύρισε και κοίταξε το ρολόι σου που χτυπάει ακόμη
Φόρεσε τον καλύτερο εαυτό σου και βγες έξω
Είσαι νικητής και δεν το ξέρεις
Στον στίβο της ζωής έχεις τον Χρόνο σύμμαχο και αρωγό σου 


Σαντίνα Δεναξά

pulseoflove

ΚΡΥΦΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ

Η τέχνη είναι ένας τρόπος έκφρασης για τον κάθε καλλιτέχνη. Αυτήν τη δυνατότητα εκμεταλλεύτηκαν πολλοί ζωγράφοι και πέρα από τους εμφανής συμβολισμούς των έργων τους ενσωμάτωσαν και μερικούς κρυφούς στους πίνακες τους που είτε είναι δύσκολο να φανούν με γυμνό μάτι, είτε χρειάζονται παραπάνω ανάλυση και παρατήρηση. Παρακάτω θα παρατεθούν τέτοιοι πίνακες αναδεικνύοντας τους κρυφούς συμβολισμούς που πιθανολογείται ότι έχουν.

1. Εξώστης καφενείου τη νύχτα- Βαν Γκογκ

Ο πίνακας αυτός πρόκειται για μια ελαιογραφία του Ολλανδού καλλιτέχνη Βίνσεντ βαν Γκογκ. Παρόλο που δεν φέρει την υπογραφή του, έχει αναφέρει το συγκεκριμένο έργο σε τρία γράμματα. Δημιουργήθηκε στη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 1888. Σήμερα, ο πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο Kröller-Müller στο Ότερλοο της Ολλανδίας. Ακόμη δύο τίτλοι με τους οποίους είναι γνωστός ο πίνακας είναι «Εξώστης καφενείου στην Πλατεία ντυ Φόρουμ” και «Καφενείο το απόγευμα». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως τα αστέρια έχουν τοποθετηθεί με βάση τα αστρονομικά δεδομένα.
Πάνω στο συγκεκριμένο έργο υπάρχει η θεωρία πως αυτό σχετίζεται με τον Μυστικό Δείπνο. Το γεγονός αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τις καταβολές του καλλιτέχνη ο οποίος ασχολούνταν με την θρησκεία και πολλοί πίνακές του είχαν στοιχεία από τον χριστιανισμό.

Έχοντας ως βάση τον πίνακα, παρατηρεί κανείς πως ανάμεσα στα τραπεζάκια και τους ανθρώπους που κάθονται εκεί υπάρχει μια φιγούρα η οποία θυμίζει τον Χριστό αλλά που με μια πρώτη ματιά είναι ο σερβιτόρος. Ακριβώς πίσω του, στο παράθυρο, σχηματίζεται ένας σταυρός. Επίσης, αν μετρήσει κανείς τα άτομα στο χώρο του καφενείου θα δει πως πρόκειται για 12, όσοι και οι μαθητές του Ιησού.

2. Μυστικός Δείπνος- Ντα Βίντσι



Ο Μυστικός Δείπνος αποτελεί έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, ύστερα από παραγγελία του δούκα Λουδοβίκου Σφόρτσα τον 15ο αιώνα. Η τοιχογραφία βρίσκεται στο Μιλάνο της Ιταλίας, στην τραπεζαρία του μοναστηρίου Σάντα Μαρία Ντέλλε Γκράτσιε. Το έργο αυτό έχει μεγάλη θρησκευτική και καλλιτεχνική αξία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναφέρουν πως υπάρχουν κρυφοί συμβολισμοί στην τοιχογραφία.

Ο μύθος αναφέρεται στο Άγιο Δισκοπότηρο, σκεύος το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού στον Δείπνο αλλά και στον οποίο συγκεντρώθηκε το αίμα και ο ιδρώτας του, αφού δόθηκε στον Ιωσήφ της Αριμαθαίας, όταν τον κατέβαζε από τον Σταυρό. Αν προσέξει κανείς στα αριστερά της εικόνας, πίσω από τους δύο πρώτους μαθητές που απεικονίζονται από τα αριστερά, θα παρατηρήσει κανείς ένα σκιαγράφημα που θυμίζει δισκοπότηρο. Αναπτύχθηκε έτσι η θεωρία ότι ο Ντα Βίντσι με αυτόν τον τρόπο ήθελε να κάνει αναφορά μέσω του κρυφού συμβολισμού στο Άγιο Δισκοπότηρο.



Υπάρχει επίσης η θεωρία πως ο πίνακας κρύβει μια μελωδία. Ένας Ιταλός μουσικός παρατήρησε πως τα ρολά στο τραπέζι και τα χέρια λειτουργούν ως νότες. Το αποτέλεσμα είναι το εξής:

3. Μόνα Λίζα- Ντα Βίντσι



Συνεχίζοντας με έργο του Ντα Βίντσι, θα μιλήσουμε για την Μόνα Λίζα(Τζοκόντα). Η ελαιογραφία αυτή που πρόκειται για προσωπογραφία, ολοκληρώθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα. Η γυναίκα που απεικονίζεται είναι η Λίζα ντελ Τζιοκόντο, γυναίκα του εύπορου έμπορου μεταξιού Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο και αποτελούσε παραγγελία για το καινούριο τους σπίτι αλλά και τον ερχομό του δεύτερου παιδιού τους.

Ένα από τα μεγάλα μυστήρια παγκοσμίως αποτελεί το μειδίαμα στα χείλη της, γύρω από το οποίο έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και έρευνες. Απειροελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για το απεικονιζόμενο πρόσωπο για αυτό και δεν ήταν εύκολο να κατανοηθεί τι μπορεί να προκάλεσε αυτό το χαμόγελο, αν δηλαδή ήταν αποτέλεσμα ευτυχίας, φόβου ή θυμού. Με έρευνα που έγινε από μια ομάδα πανεπιστημίου στο Άμστερνταμ κατέληξαν ότι κατά 83% το χαμόγελο προέρχεται από το συναίσθημα της ευτυχίας.
Πάνω σε αυτόν τον πίνακα όμως υπάρχουν και άλλες θεωρίες. Ο Ιταλός ιστορικός Σιλβάνο Βιντσέτι ανακάλυψε ότι υπάρχουν κάποια σύμβολα στον πίνακα, τα οποία όμως δεν φαίνονται χωρίς μικροσκόπιο. Στη δεξιά κόρη του ματιού της απεικονιζόμενης υπάρχουν τα γράμματα LV που πιθανόν πρόκειται για τα αρχικά το ονόματός του. Επίσης, στην γέφυρα που υπάρχει στο φόντο, παρατηρήθηκε ο αριθμός «72».

4. Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων- Ιερώνυμος Μπος



Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων, όπως ονομάζεται το έργο του Ιερώνυμου Μπος σήμερα, χρονολογείται ανάμεσα στο 1490 με 1511. Χωρίζεται σε τρια μέρη και είναι ζωγραφισμένο σε ξύλο βελανιδιάς. Το αριστερό κομμάτι του δείχνει τον Θεό με τον Αδάμ και την Εύα, το μεσαίο μπορεί να ερμηνευτεί ως ηθική προειδοποίηση ή ως αποτέλεσμα του παραδείσου που χάθηκε γενικότερα, ενώ το δεξί κομμάτι δείχνει τα βασανιστήρια στην Κόλαση. Από το 1939 το έργο αυτό βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης.

Το έργο αυτό έχει πολλές λεπτομέρειες οπότε και πολλούς συμβολισμούς. Παρακάτω θα αναφερθούν κάποιοι από αυτούς.

Ξεκινώντας από τα αριστερά, παρατηρούμε πως υπάρχουν περίεργα και φανταστικά πλάσματα, αλλά και πολλά πραγματικά. Πίσω από την Εύα υπάρχουν κουνέλια τα οποία συμβολίζουν την γονιμότητα. Στο δέντρο δεξιά υπάρχει ένα φίδι να τυλίγεται γύρω από τον κορμό του και δεξιά του ένα ποντίκι. Αναφέρεται πως αυτά τα ζώα είναι καθολικά φαλλικά σύμβολα.

Και στο κεντρικό πάνελ υπάρχουν φανταστικά πλάσματα πέρα από τα κανονικά. Άντρες και γυναίκες αναπαρίστανται γυμνοί και πολλοί από αυτούς διαπράττουν ερωτικές δραστηριότητες ανά ζευγάρια και όχι μόνο. Άλλοι παίζουν μέσα στο νερό και άλλοι χορεύουν. Ο ερωτισμός που υπάρχει σε αυτό το σημείο του έργου μπορεί να ερμηνευθεί ως αλληγορία μετάβασης στην πνευματικότητα αλλά και ως τόπος διαφθοράς.



Στο δεξί μέρος του πίνακα απεικονίζεται η Κόλαση, σε πιο ψυχρά χρώματα σε αντίθεση με τα προηγούμενα. Παρατηρούνται επίσης σκηνές από πολέμους, βασανιστήρια, δαίμονες, βία από τα ζώα προς τους ανθρώπους κτλ. Παρόλο που και εδώ οι άνθρωποι φαίνονται γυμνοί δεν υπάρχει ο ερωτισμός του προηγούμενου κομματιού. Η τιμωρία των ζώων προς τους ανθρώπους θα μπορούσαν να συμβολίζουν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Τα τεράστια μουσικά όργανα ίσως να αντιπροσωπεύουν τη λαγνεία.
Σε ένα σημείο του πίνακα, ανάμεσα στα βασανιστήρια που κάνουν οι δαίμονες στους ανθρώπους, υπάρχει μια παρτιτούρα στα οπίσθια ενός θύματος/αμαρτωλού. Η μουσική έχει παιχτεί και μπορείτε να της ακούσετε από τον παρακάτω σύνδεσμο:

5. Old Fisherman- Tivadar Kosztka Csontvary

Ο Ούγγρος καλλιτέχνης Tivadar Kosztka Csontvary δημιούργησε το 1902 τον πίνακα που στα ελληνικά μεταφράζεται «Ηλικιωμένος Ψαράς». Το έργο σήμερα εκτίθεται στο Ottó Herman Museum, Miskolc.

Με μια πρώτη ματιά το μόνο περίεργο που ίσως θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς είναι η ασυμμετρία στο πρόσωπο του άντρα. Ένας καθρέφτης, όμως, μπορεί να αποκαλύψει τον λόγο που της ασυμμετρίας αυτής. Αν τοποθετηθεί στην μέση κοιτάζοντας προς τα αριστερά, φαίνεται ένας άντρας με ήρεμο πρόσωπο να προσεύχεται στη γαλήνια θάλασσα. Αν όμως τοποθετηθεί από τη δεξιά πλευρά φαίνεται ένας άντρας μέσα σε ένα φέρετρο με φόντο την αγριεμένη θάλασσα.

Πρόκειται δηλαδή για δύο αντίθετες εικόνες μεταξύ τους, κάτι που μπορεί να αποκωδικοποιηθεί με έναν καθρέφτη. Ο πίνακας συμβολίζει τις δύο πλευρές του ανθρώπου, το καλό και το κακό πρόσωπο του.

Μαρία Γκατενασβίλι, Δημοσιογράφος

Αίσχος και μεγάλη ΚΑΤΑΝΤΙΑ - Ταξιδεύουν σαν Πρίγκιπες της Ζαμούντα, ενώ κουρεύουν όσα χρωστάει το Δημόσιο στους ιδιώτες!

Την ώρα που εμπλουτίζουν εκμαυλιστικά το μενού στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος

Πρόκειται για μία ακόμη χυδαιότητα της εξουσίας. Την ώρα που εμπλουτίζουν εκμαυλιστικά το μενού στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος κάνουν βίαιο κούρεμα σε όσα χρωστάει το δημόσιο στα πλαίσια της ιδεοληπτικής τυχοδιωκτικής κατσιαπλιάδικης πολιτικής τους!

Δείτε τι τρώει ο πρωθυπουργός μας και η συνοδεία του στα πολλά πολλά ταξίδια τους>

Γράφει η Gillian Rothschild

Στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος θα σερβίρονται πλέον 4 τύποι πρωινού: α) ομελέτα και μανιτάρια ψητά, β) ομελέτα με τυρί, λουκάνικο και πατάτες, γ) ομελέτα με ζαμπόν, τυρί και πατάτες, δ) αυγά scrabble (έτσι αναφέρονται στο μενού, εννοούν τα scrambled αυγά) με ζαμπόν και πατάτες. Φυσικά προσφέρονται επίσης γάλα, βουτήματα, κρουασάν βουτύρου, ψωμί μπριός λευκό και πολύσπορο, βούτυρο, μέλι και μαρμελάδα.
Κρέας ή ψάρι;

Ο κατάλογος των ζεστών γευμάτων περιλαμβάνει 15 πιάτα, παρακαλώ, για να καλύπτουν κάθε γούστο και όρεξη. Στα προσφερόμενα γεύματα ή δείπνα υπάρχει απαραίτητα επιλογή μεταξύ κρέατος και ψαριού, ενώ στο μενού κάθε πτήσης περιλαμβάνονται και πιάτα ζυμαρικών, καθώς και προτεινόμενα γεύματα για χορτοφάγους «ώστε να καλύπτουν τυχόν ιδιαίτερες επιθυμίες και πιθανές αλλεργίες», όπως αναφέρεται στη σύμβαση.

Βοδινό φιλέτο και κοτόπουλο στήθος φιλέτο στη σχάρα, με σάλτσα, πατάτες καρέ και ψητά λαχανικά αποτελούν τη βασική πρόταση κρέατος. Σολομός, φιλέτο σχάρας και πέρκα φιλέτο φούρνου αλά σπετσιώτα συνοδευόμενα με ρύζι και ψητά λαχανικά, γαριδομακαρονάδα και χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι είναι οι επιλογές ψαριών και θαλασσινών. Φυσικά μουσακάς και παραδοσιακά πιάτα λαδερών (γεμιστά, αγκινάρες αλά πολίτα, φασολάκια πράσινα με κόκκινη σάλτσα και πατάτες) είναι στον κατάλογο. Ο,τι τραβά η ψυχή των κυβερνώντων.

Και ζυμαρικά έχουμε

Οι πένες με λαχανικά και τα μακαρόνια σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα συνθέτουν τα πιάτα πλούσια σε υδατάνθρακες, ενώ οι λάτρεις των χάμπουργκερ μπορούν να τα απολαύσουν είτε με μοσχαρίσιο μπιφτέκι είτε με μπιφτέκι κοτόπουλου, συνοδεύοντάς τα με μαριναρισμένες πατάτες με φλοιό.
Από σαλάτες το κατάστημα (ουπς, το αεροσκάφος) διαθέτει του Καίσαρα, Romana, χωριάτικη, αγγουροντομάτα και πράσινη με tomatοes cherry και κρουτόν.

Και νηστίσιμα

Υπάρχει και ο νηστίσιμος δίσκος με κύριο θαλασσινά (γαρίδες, χταπόδι), ορντέβρ μελιτζανοσαλάτα, ντολμαδάκια γιαλατζί, αγγουροντομάτα και γλυκό. Επίσης, club sandwiches θαλασσινών, αλλαντικών-τυριών αλλά και νηστίσιμα club sandwiches με ψητά λαχανικά, καθώς και σάντουιτς με μπαγκέτες και τοστ με ζαμπόν-τυρί, σολομό καπνιστό, τονοσαλάτα και ψητά λαχανικά.

Οι γλυκατζήδες δεν έχουν παράπονο: σοκολατίνα, μιλφέιγ, προφιτερόλ, τιραμισού, σοκολατάκια, χαλβάς είναι μερικές από τις επιλογές.

Επειδή κάποιος μπορεί και δικαίως να σκεφτεί αν υπάρχει καφές (είναι χωνευτικός, να τα λέμε και αυτά), η απάντηση είναι… βεβαίως. Και όχι μόνο καφές. Αλλά και αναψυκτικά, χυμοί και διάφορα snaks.

(Ασχετο ή μήπως δεν είναι;)

Ο λογαριασμός

Σε κάθε πολυτελές εστιατόριο, αλλά κυρίως όταν πληρώνουν άλλοι, κανείς δεν κοιτάει τον τιμοκατάλογο στην αρχή. Αδιάφορα πράγματα. Μόνο τον λογαριασμό στο τέλος βλέπει, απλώς για περιέργεια.
Ο λογαριασμός, λοιπόν, είναι 60.000 ευρώ τον χρόνο επί τέσσερα χρόνια που διαρκεί η σύμβαση (με την εταιρεία Καταρράκτης Σαλαπατάρας Catering), την οποία υπέγραψε η κυβέρνηση, μας κάνουν 240.000. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν οι υπηρεσίες, ώστε να ικανοποιηθεί κάπως και η Περιστέρα, που είναι μέσα στο παράπονο: «Πήραμε την κυβέρνηση, όχι όμως την εξουσία». Ε, πώς! Με τέτοιες πολυτέλειες, όσο να ’ναι μια γεύση εξουσίας την έχεις.

Και κρύα πιάτα

Αν πάλι κάποιος δεν θέλει να φάει κανονικά, αλλά προτιμά πιο ελαφριά, κρύα πιάτα, υπάρχει λύση. Το μενού των VIP πτήσεων της κυβέρνησης περιλαμβάνει και κρύες ποικιλίες, με πολλές επιλογές, όλες μερακλίδικες: α) δίσκος με κρύα αλλαντικά: ζαμπόν, γαλοπούλα, σαλάμι αέρος, προσούτο, γαρνιτούρα, β) δίσκος με κρύα θαλασσινά: σολομός καπνιστός, πέστροφα καπνιστή, γαρίδες, χταπόδι, γαρνιτούρα, γ) δίσκος με τυριά: γραβιέρα, γκούντα, ροκφόρ, μπρι, φέτα, καμαμπέρ, γαρνιτούρα, δ) δίσκος με φρούτα εποχής: πεπόνι, πορτοκάλι, μήλο, ακτινίδιο, σταφύλι, φράουλα, ανανάς, μπανάνα, αχλάδι, ε) δίσκος με διάφορα φρούτα εποχής άκοπα: πορτοκάλι, αχλάδι, μήλο, ακτινίδιο, μπανάνα.

Την ίδια στιγμή οι υποσχέσεις για το νόμο Κατσέλη και για τις οφειλές των πολιτών προς την εφορία και τα ταμεία μπορεί να ξεχάστηκαν αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να σβήσει με νόμο κατά 50% τα πανωτόκια για τα φέσια του Δημοσίου προς τους πολίτες.
Αν και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεσμεύτηκε στο Eurogroup μηδενίσει όσα χρωστά το Δημόσιο τους φορολογούμενους, και λίγες ώρες μετά έστελνε στη Βουλή ένα Πολυνομοσχέδιο με διατάξεις 321 σελίδων και 443 σελίδων μαζί με τις συνοδευτικές εκθέσεις), με το οποίο αντί να μειώσει τα χρέη και να επιταχύνει τις αποπληρωμές προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, «ψαλιδίζει» τους τόκους που πληρώνει το Κράτος στους ιδιώτες, όταν καθυστερεί και αναγκάζεται στο τέλος να τα πληρώσει.

Το άρθρο 45 του Πολυνομοσχεδίου που συζητείται στις Επιτροπές της Βουλής για την Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα, προβλέπει ότι το Κράτος δεν θα πληρώνει πλέον τόκο 6% όπως εδώ και μια 5ετία, αλλά 3%. Αντιθέτως δεν φροντίζει να μειώσει ταυτόχρονα το επιτόκιο που χρεώνονται 4 εκατομμύρια νοικοκυριά με χρέη μόλις 500 ή 3.000 ευρώ το πολύ, επειδή χρωστούν και δεν έχουν να πληρώσουν στο δημόσιο. Δηλαδή η κυβέρνηση θεωρεί λογικό να δίνει 50% έκπτωση στο Κράτος όταν καθυστερεί, ενώ για τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις παραμένει στο 8,76%, δηλαδή τριπλάσιο από όσα θα δίνει το δημόσιο!

Πάντως το σαββατοκύριακο ο υπουργός Οικονομικών θα ανακοινώσει στην Κριστίν Λαγκάρντ ότι προτίθεται να αποπληρώσει πρόωρα περί τα 3,7 δισ. ευρώ «ακριβού χρέους» προς το ΔΝΤ που τοκίζονται με το επιτόκιο 5%. Την ίδια στιγμή μειώνει το δημόσιο χρέος στο εσωτερικό της χώρας, μειώνοντας το επιτόκιο που πλήρωνε εντόκως σε όσους κέρδιζαν δικαστικά τα χρήματά τους.

Για όλους τους υπόλοιπους, όπως τονίζεται και στις Εκθέσεις που συνοδεύουν την νέα διάταξη, χωρίς δικαστική απόφαση το Κράτος δεν πληρώνει καν τους νόμιμους τόκους, όσα χρόνια και αν περιμένουν τις συντάξεις ή τις επιστροφές των χρημάτων τους.

Όχι μόνο δεν βιάζεται να εξοφλήσει το συντομότερο τα 2,149 δισ. που χρωστάει και τα οποία αυξάνονται κατά 40-80 εκατομμύρια μηνιαίως, αλλά η κυβέρνηση φροντίζει απλώς να μην πιέζεται από τις προσαυξήσεις που σωρεύονται όταν και όπου χρωστάει.

Στην Έκθεση Επιπτώσεων του μέτρου δεν αναφέρει καν ποια θα είναι η ωφέλεια -ή η ζημία- στην αγορά και στην κοινωνία από το χαμηλό κόστος που θα έχει το Κράτος όταν κηρύσσει στάση πληρωμών, ενώ και δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ή εκτίμηση του δημοσιονομικού οφέλους για το ίδιο το δημόσιο, που να δείχνει ποια ανάγκη ώθησε το υπουργείο Οικονομικών σε αυτήν την απόφαση.

Η Αιτιολογική Έκθεση του άρθρου 45 αναφέρει ότι «το ισχύον σήμερα νόμιμο επιτόκιο για οφειλές του δημοσίου, ύψους 6% ετησίως , εκτός του γεγονότος ότι κρίνεται ιδιαίτερα υψηλό για τις σημερινές δημοσιονομικές συνθήκες, λόγω του αμετάβλητου χαρακτήρα του, δεν προσαρμόζεται στο εκάστοτε χρηματοοικονομικό περιβάλλον με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού λαμβανομένου υπόψη και του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης. Με την προτεινόμενη διάταξη, ενοποιείται η έως τώρα υφιστάμενη νομοθεσία και καθιερώνεται ενιαίος τρόπος υπολογισμού του οφειλόμενου από το Δημόσιο τόκου (νόμιμου και υπερημερίας) για τις σχετικές οφειλές αυτού, ανεξάρτητα από την αιτία τους, με αναφορά στο επιτόκιο των πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (MRO), το οποίο ισχύει κατά την ημερομηνία άσκησης του ένδικου βοηθήματος (γένεση επιδικίας) προτεινόμενων εκατοστιαίων μονάδων ετησίως».

Το MRO σήμερα είναι μηδενικό και όπως επίσης προβλέπεται στην αιτιολογική του νομοσχεδίου « το προτεινόμενο επιτόκιο, με τις προβλεπόμενες εξαιρέσεις, κατά το μέρος που αφορά στο επιτόκιο MRO δεν μεταβάλλεται πριν την εκάστοτε σωρευτική μεταβολή του κατά 1 εκατοστιαία μονάδα, με σχετική βάση υπολογισμού του, το επιτόκιο που ισχύει κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου». Δηλαδή ακόμα και εάν το MRO αυξηθεί πχ σε 0,5% το επιτόκιο του δημοσίου θα παραμείνει στο 3%. Θα πρέπει το MRO να φτάσει ή να ξεπεράσει το 1% για να αυξηθεί και το επιτόκιο που θα πληρώνει το δημόσιο στους Έλληνες πολίτες.

Και η Έκθεση συνεχίζει, αγνοοώντας τι πληρώνουν οι πολίτες: «Το ύψος του προτεινόμενου επιτοκίου (…) διασφαλίζει τη σχετική δημοσιονομική ισορροπία και, πάντως, εξακολουθεί να είναι κατά πολύ υψηλότερο από το τρέχον επιτόκιο των προθεσμιακών τραπεζικών καταθέσεων».

Αυτό σημαίνει ότι συγκρίνει το επιτόκιο προθεσμιακής κατάθεσης σε τράπεζα (που όμως σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει να είναι επίσης 3%), και είναι πάντως οικειοθελές, ενώ το δημόσιο τα παρακρατά χωρίς να εξετάζει πόσα, για πόσο και από ποιον τα στερεί.

Κλείνοντας κάθε περαιτέρω κουβέντα, η Έκθεση προς την Βουλή των Ελλήνων υπογραμμίζει «ότι έχει κριθεί ότι η όποια διαφοροποίηση όσον αφορά στους τόκους οφειλών του Δημοσίου, σε σχέση με τα αντίστοιχα για τις οφειλές των ιδιωτών, είναι συμβατή προς τις διατάξεις των άρθρων του Συντάγματος» τα οποία και απαριθμεί (άρθρα 4, 25 κλπ). Σπεύδει να αποκλείσει δε και προσφυγές σε διεθνή Δικαστήρια αναφέροντας πως «δεν τίθεται ζήτημα αντίθεσης προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και ο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης αυτής».

Αξιοσημείωτο είναι ότι, όπως αναφέρεται, «η τοκοφορία αξιώσεων κατά του Δημοσίου, αρχίζει μόνο από την επίδοση του εκάστοτε δικογράφου, από τον διάδικο στον Υπουργό Οικονομικών ή στο όργανο του Δημοσίου ή της Αρχής» ενώ οι διατάξεις αυτές καταλαμβάνουν και τις εκκρεμείς, σε οποιοδήποτε στάδιο και βαθμό (διοικητικό ή δικαστικό, συμπεριλαμβανομένου και του αναρετικού σταδίου) κάθε δύσης υποθέσεις, για το μέρος κατά το οποίο οι αξιώσεις των ιδιωτών για τόκο αναφέρονται, ανάγονται και υπολογίζονται σε χρόνο μετά την έναρξη του επόμενου μήνα από τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου».

Ο μόνος καφές που πρέπει να πίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με τη χοληστερίνη

Ο μόνος καφές που πρέπει να πίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με τη χοληστερίνη

Εάν έχεις υψηλή χοληστερίνη ή εάν τρέμεις μήπως αποκτήσεις, σίγουρα θα ψάχνεις κατά καιρούς τρόπους να τη μειώσεις μέσω της διατροφής σου ή των καθημερινών σου συνηθειών. Το ήξερες ότι μπορείς να αρχίσεις να βελτιώνεις την κατάσταση με το που ξυπνήσεις; Απλά επιλέγοντας το σωστό καφεδάκι!

Κι όμως η αγαπημένη σου πρωινή συνήθεια μπορεί να αυξήσει τη χοληστερίνη, εξαιτίας δύο συστατικών του καφέ, την καφεστόλη και την καβεόλη. Για να αυξηθεί θα πρέπει βέβαια να πίνεις πολλούς καφέδες σε καθημερινή βάση. Πάντως, ο ιδανικός καφές για όσους έχουν -ή δεν θέλουν να αποκτήσουν- πρόβλημα με τη χοληστερίνη είναι το εθνικό μας πρωινό κρύο ρόφημα, ο φραπέ.

Αυτό γιατί έχει λιγότερη καφεστόλη από τον γαλλικό και τον ελληνικό καφέ, σύμφωνα με τον Dr. RobVan Dam, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Διατροφής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Σε γενικές γραμμές ο στιγμιαίος καφέ περιέχει χαμηλότερη περιεκτικότητα σε καφεΐνη από άλλα είδη καφέ, αλλά καλό είναι να ρίχνεις και μια ματιά στον πίνακα διατροφικής αξίας στο πίσω μέρος της συσκευασίας του αγαπημένου σου καφέ. Ιδανικά θέλεις να περιέχει μόλις 27 mg καφεΐνης ανά μερίδα.

Η επί θανάτου έξοδος… Όταν 1.000 Έλληνες αποφάσισαν να πεθάνουν

Όταν ο υπερφίαλος Ξέρξης έφτασε ενώπιον του στενού των Θερμοπυλών με την τεράστια στρατιά του δεν μπορούσε ούτε καν να φανταστεί αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Λίγοι Έλληνες του έκλεισαν για μέρος τον δρόμο, εξευτέλισαν τον ίδιο και τις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες του – ο Ηρόδοτος αναφέρει 1.5 εκ. στρατιώτες.

Τον Ξέρξη ανέλαβε να βγάλει όμως από το αιματηρό αδιέξοδο, στο οποίο είχε παγιδευτεί, δυστυχώς ένας Έλληνας, ο Τραχίνιος Εφιάλτης. Αυτός, με αντάλλαγμα το περσικό χρυσάφι, υπέδειξε στους εχθρούς την Ανοπαία οδό, την ύπαρξη της οποίας έως τότε αγνοούσαν.

Αμέσως ο Ξέρξης διέταξε τον αρχηγό των Αθανάτων, των επίλεκτων φρουρών του δηλαδή, τον στρατηγό Υδάρνη, να βαδίσει με 20.000 άνδρες μέσα στη νύκτα, ώστε το επόμενο πρωί να βρίσκεται στα νώτα των Ελλήνων υπερασπιστών του στενού. Έτσι και έγινε. Αλλά και ο Λεωνίδας ενημερώθηκε για την προδοσία από έναν Έλληνα αυτόμολο, τον Τυρραστιάδα.

Κατόπιν ο Λεωνίδας έλαβε την απόφασή του. Ο ίδιος με τους 300 Σπαρτιάτες θα έμενε στο στενό. Οι υπόλοιποι Έλληνες – πλην 400 Θηβαίων που τους θεωρούσε ύποπτους για προσχώρηση στους Πέρσες – θα αποχωρούσαν. Με κοινή τους απόφαση, στο πλάι των Σπαρτιατών, αποφάσισαν να πεθάνουν και οι 700 Θεσπιείς, έχοντας επικεφαλής το Δημόφιλο. Επίσης, δίπλα στον Σπαρτιάτη βασιλιά παρέμεινε εθελοντικά ο μάντης Μεγιστίας, αφού έστειλε πίσω τον γιο του.

Επί θανάτου έξοδος

Καθώς η νύκτα προχωρούσε οι δυνάμεις του Υδάρνη βάδιζαν, με οδηγό τον Εφιάλτη, στο μονοπάτι. Γύρω στις 07.00 το πρωί της 20ης Αυγούστου ο Ξέρξης είχε επίσης ετοιμάσει τους άνδρες του και για κατά μέτωπο επίθεση. Ο Λεωνίδας και οι άνδρες του ήταν, όμως, ήδη έτοιμοι. Με απίστευτη ορμή οι 1.000 Έλληνες επιτέθηκαν, ψάλλοντας τον παιάνα, κατά των εκατοντάδων χιλιάδων εχθρών, στο χώρο μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου στενού.

Ήταν η «επί θανάτου έξοδος» που αναφέρει ο Ηρόδοτος. Κάνοντας θραύση στους εχθρούς, οι Έλληνες κατόπιν υποχώρησαν μέσα στο στενό. Εκεί δέχτηκαν την περσική επίθεση, την οποία απέκρουσαν και καταδίωξαν μάλιστα τους εχθρούς και πάλι έξωθεν του στενού. Οι μελλοθάνατοι ήρωες πολεμούσαν με παραφροσύνη. Τα δόρατα έσπασαν, τα σπαθιά σύρθηκαν από τα θηκάρια και σκόρπιζαν τον θάνατο.

Τέσσερις φορές οι ζωντανοί νεκροί έστρεψαν τα περσικά ανθρώπινα κύματα σε φυγή. Μέσα στο χαλασμό ο Λεωνίδας σκοτώθηκε. Οι Πέρσες προσπάθησαν να αρπάξουν το σώμα του. Οι άνδρες του όμως κατάφεραν και τράβηξαν το νεκρό βασιλιά πίσω, αφού τσάκισαν την εχθρική απόπειρα, σκοτώνοντας και δύο αδελφούς του Ξέρξη!

Τότε όμως ήταν που φάνηκε ο Υδάρνης με το τμήμα του. Αμέσως όσοι Έλληνες ζούσαν ακόμα υποχώρησαν βιαστικά και πήραν θέσεις σε έναν μικρό λοφίσκο (κολωνό), πίσω από το λεγόμενο Φωκικό Τείχος. Εκεί θα έδιναν την έσχατη μάχη. Οι Θηβαίοι μόνο έσπευσαν να παραδοθούν.

Με τα σπασμένα τους δόρατα, τις κατατρυπημένες τους ασπίδες, τα σπαθιά, με το καυτό αίμα των εχθρών ακόμα επάνω τους, με το δικό τους αίμα να τρέχει άφθονο από τις πληγές που ο καθένας τους έφερε στο σώμα, οι Έλληνες των Θερμοπυλών, τάχθηκαν αναμένοντας το τέλος.

Οι Πέρσες κύκλωσαν τους ήρωες. Μια βροχή από βέλη και όλα τελείωσαν. Οι βάρβαροι δεν τόλμησαν καν να τους αποτελειώσουν με τα όπλα! Η μάχη των Θερμοπυλών είχε λήξει. Οι βάρβαροι πέρασαν τελικά. Οι υπερασπιστές, έπεσαν όλοι, έχοντας σκοτώσει τουλάχιστον 20.000 από τους άνδρες του Ξέρξη.

Σύντομα όμως το αίμα των ηρώων θα δικαιώνονταν στην Σαλαμίνα και τις Πλαταιές.

Underground City of Australia, Coober Pedy Η Υπόγεια πόλη

Ο Χρυσός Αιώνας του Περικλέους (5ος αιώνας π.Χ.)

Τον 5ο αιώνα π.Χ. η πόλη των Αθηνών αναπτύσσεται ραγδαία. Η πόλη της Θεάς Αθηνάς θα καταφέρει υπό την αρχηγία του περίφημου Ρήτορα Περικλή, να γνωρίσει την μεγαλύτερη δόξα που θα γνώριζε ποτέ πόλη! Ο Περικλής θα είναι αυτός που θα την αναδείξει και μέσα από την πολιτική του η Αθήνα θα εισέλθει στον λεγόμενο "Χρυσό Αιώνα".

Βουλή, Άρειος Πάγος, Θέατρο, τέχνες, έννοιες που δεν θα επηρεάσουν μόνο ολόκληρη την Ελλάδα αλλά θα διαμορφώσουν ολόκληρο τον κόσμο σε αυτό που είναι σήμερα. Το σημαντικότερο όλων φυσικά κι αυτό που δείχνει πως ο πολιτισμός της Αθήνας έχει φτάσει στο Ζενίθ, είναι η γέννηση της Δημοκρατίας! Τεράστια έργα θα δημιουργηθούν εκείνη την περίοδο και τα οποία αναμένεται να αλλάξουν ριζικά την εικόνα της πόλης και την ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρου του κόσμου.

Την ίδια περίοδο θα ζήσουν πολλοί κορυφαίοι Έλληνες, ο Σοφοκλής (496 – 406 π.Χ.), Μέγας Τραγωδός από την Αθήνα, ο Ευριπίδης (480 – 406 π.Χ.) επίσης Μέγας Τραγωδός, ο Θουκυδίδης (460 – 395 π.Χ.), κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, ο Αριστοφάνης (450 – 380 π.Χ.) ο μεγαλύτερος ίσως κωμικός ποιητής της Αρχαίας Αθήνας και πολλοί πολλοί άλλοι.

Παράλληλα με την Αθήνα θα αναπτυχθεί επίσης ένας ακόμη σημαντικός πολιτισμός στην Βόρεια Ελλάδα αυτή τη φορά και συγκεκριμένα στην Θράκη. Το Βασίλειο των Οδρυσών θα γνωρίσει την άνθιση από το 470 μέχρι και το 47 π.Χ. όπου και η Θράκη θα περιέλθει στην κυριαρχία των Ρωμαίων! 

Ο Απόλλων από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία, περ. 460 π.Χ.

Όχι άδικα, ο Παρθενώνας αποτελεί ένα μοναδικό κτίσμα. Χτισμένος από Πεντελικό μάρμαρο δεσπόζει πάνω στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Είναι ένας μοναδικός δωρικού ρυθμού ναός! Ο Παρθενώνας από εδώ και πέρα θα είναι το σήμα κατατεθέν για την Ελλάδα. Θα καταφέρει να συνδεθεί με όλες τις φάσεις της ιστορίας της χώρας και από αυτό μπορεί κανείς να κατανοήσει πόσο οι άνθρωπο δέθηκαν με αυτό το Ιστορικότατο κτίσμα μοναδικής ομορφιάς! Αργότερα θα λεηλατηθεί, θα υποστεί μετατροπές, θα βομβαρδιστεί, θα καταστραφεί, θα περάσει από κακουχίες ωστόσο πέρα από όλα αυτά θα καταφέρει να μείνει ζωντανός και να συνεχίζει να στέκει όρθιος και από ψηλά να δείχνει σε όλους Έλληνες και μη πως οι Έλληνες μεγαλούργησαν και συνεχίζουν να μεγαλουργούν! 

Αναπαράσταση Παρθενώνος

Ένα σημαντικότατο τμήμα του Παρθενώνα είναι η Ζωφόρος η οποία αποτελεί μια ζώνη με ανάγλυφες παραστάσεις. Στη Ζωφόρο συνολικού μήκους 160 ολόκληρων μέτρων απεικονιζόταν η πομπή των Παναθηναίων. Θεότητες, άνθρωποι, άρματα, άλογα, ζώα θα καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος της. Η 

Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων
και στην δυτική πλευρά την διαμάχη Αθηνάς

ανατολική Ζωφόρος είναι η σημαντικότερη καθώς στην συγκεκριμένη παρατηρείται η κορύφωση της πομπής κι η παράδοση του πέπλου δηλαδή του δώρου των Αθηναίων στην Θεά Αθηνά! Παράλληλα στην ίδια βλέπουμε και τους Θεούς του Ολύμπου. Ο Παρθενώνας επίσης αποτελείται από τα Αετώματα τα οποία ήταν τριγωνικής μορφής. Ήταν περίλαμπρα και ήταν τα τελευταία που δέχθηκαν την γλυπτή διακόσμηση. Άλλα σημαντικά τμήματα του Παρθενώνα είναι οι Μετόπες. 

Ύστερα από μια σειρά ενεργειών το μοναδικό αυτό κτίσμα υπέστη σοβαρές ζημιές και τμήματα του έχουν διασκορπιστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Αγγλία είναι εκείνη που κρατάει το μεγαλύτερο μέρος των γλυπτών του Παρθενώνα. Εκείνοι θα πάρουν και την μία εκ των 6 «κορών» του Ερεχθείου δηλαδή τις Καρυάτιδες. Το Ερέχθειο θα πάρει το όνομα του από τον Βασιλιά Ερεχθέα διότι σύμφωνα με την μυθολογία σε εκείνο το σημείο είχε την κατοικία του. Εκεί θα δημιουργηθεί αυτό το ιδιόμορφο μα μοναδικό κτίσμα το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 425 και 406 π.Χ..

Η Αθήνα έχει αναπτυχθεί πλέον σε μια ναυτική υπερδύναμη και αμέσως ο άλλος μπορεί να καταλάβει που βρισκόταν το λιμάνι των Αθηνών! Μα φυσικά ο Πειραιάς ήταν εκείνος που φιλοξένησε τις Αθηναϊκές τριήρεις. Η Αθήνα ενώθηκε με τον Πειραιά με τα ισχυρά τείχη που οικοδομήθηκαν και τα οποία είναι γνωστά ως «Μακρά Τείχη»! Εκείνος που αποφασιστικά έδρασε ώστε να δημιουργηθεί η πόλη του Πειραιά ήταν ο Θεμιστοκλής.


Η Κλασική εποχή χάρισε στην Αθήνα μια μοναδική περίοδο κατά την οποία έδρασε ριζικά παγκοσμίως. Μπορεί λοιπόν να αποτέλεσε τον λαμπρότερο όλων των πολιτισμών σύντομα όμως αναμένεται να ξεκινήσει η φθορά. Η ραγδαία ανάπτυξη της θα στρέψει τα εχθρικά βλέμματα πάνω της τα οποία με καχυποψία θα προσπαθήσουν και θα καταφέρουν αργότερα να την σταματήσουν. Είναι γεγονός πως οι Σπαρτιάτες τρόμαξαν με την σημαντικότατη εξέλιξη της πόλης των Αθηνών στα Κλασικά χρόνια Οι Σπαρτιάτες τώρα ψάχνουν να βρουν τον τρόπο να ξεκινήσουν τις δράσεις τους ώστε να καταφέρουν αυτό που θέλουν και αυτό που ζητούν είναι η παντοδυναμία.

Η αφορμή δεν θα αργήσει να έρθει και θα δοθεί από τους Κερκυραίους. Η γνωστή κόντρα μεταξύ Κορινθίων και Κερκυραίων έρχεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο αυτή τη φορά για την Επίδαμνο (Δυρράχιο) η οποία ήταν αποικία των Κερκυραίων που δόθηκε όμως στους πρώτους. Αργότερα όμως θα διεκδικήσουν εκ νέου την Επίδαμνο και μάλιστα θα ζητήσουν και την βοήθεια των Αθηναίων. Η ναυμαχία στα Σύβοτα το 433 π.Χ. θα σημάνει την αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου που θα ξεκινήσει οριστικά 2 χρόνια αργότερα. Όλο αυτό άλλωστε ήταν αρκετό ώστε με την υποστήριξη των Κορινθίων η Σπάρτη να κηρύξει τον πόλεμο στην Αθήνα έναν πόλεμο ο οποίος θα διαρκέσει 27 ολόκληρα χρόνια, από το 431 ως το 404 π.Χ.. Ο Χρυσός αιώνας του Περικλή τελειώνει οριστικά και η Ελλάδα της Κλασικής Περιόδου εισέρχεται σε μια από τις εντονότερες φάσεις τις ιστορίας της! Ο Πόλεμος που θα ζήσει αναμένεται να είναι και ο μεγαλύτερος που έχει γνωρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Παράλληλα θα ξεσπάσουν μέχρι κι εμφύλιοι και ολόκληροι πολιτισμοί θα καταρρεύσουν από μόνοι τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κέρκυρα, στην οποία ύστερα από την αφορμή που έδωσε, επικράτησε μια χαοτική κατάσταση με αποτέλεσμα όχι μόνο σφαγές αλλά και την ολοκληρωτική καταστροφή!


Ο Πελοποννησιακός πόλεμος θα χωριστεί σε 3 συνολικά φάσεις στον Αρχιδάμειο Πόλεμο (431 – 421 π.Χ.) που θα λήξει με την Νίκειο Ειρήνη, στην Σικελική εκστρατεία που θα λήξει με την μεγάλη καταστροφή των Αθηνών στις Συρακούσες και τέλος με τον Δεκελεικό πόλεμο (413 – 404 π.Χ.) όπου και λήγει ο Πελοποννησιακός πόλεμος ύστερα από την παρέμβαση της Περσίας υπέρ της Σπάρτης με την Αθήνα να έχει καταληφθεί. Η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει βρίσκει την Αθήνα κάτω από την Σπαρτιατική Κυριαρχία. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος κατάφερε να αλλάξει ριζικά την ροή της ιστορίας. Ήταν ίσως ο καταστρεπτικότερος στην αρχαιότητα και σε αυτόν έλαβαν μέρος έλληνες από όλες τις γνωστές τότε περιοχές. Αυτό σημαίνει πως ανεπηρέαστο δεν έμεινε κανένα μέρος του Ελληνισμού.

Οι παλιές μέρες για την Αθήνα έχουν περάσει και την διακυβέρνηση της θα αναλάβουν 30 

φιλολάκωνες πολιτικοί οι οποίοι είναι γνωστοί ως «Τριάκοντα Τύραννοι». Σιγά σιγά θα έρθει κι η ρήξη στις σχέσεις Σπάρτης και Κορίνθου με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εισέλθει σε νέο πόλεμο ο 

οποίος είναι γνωστός ως «Βοιωτικός ή Κορινθιακός πόλεμος», ενώ λίγα χρόνια αργότερα η Αθήνα θα λάβει μέρος και σε νέο πόλεμο ο οποίος ονομάζεται «Συμμαχικός» καθώς έγινε μεταξύ της Αθήνας και των πόλεων της Β' Αθηναϊκής συμμαχίας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολέμων ήταν τελικώς αρνητικό, αφού έπεσε το ηθικό των Ελλήνων και γενικώς συνεχώς επικρατούσε ένα αρνητικό κλίμα. Πριν τον Συμμαχικό Πόλεμο μάλιστα υπογράφεται κι η «Ανταλκίδειος ειρήνη» μια ταπεινωτική για τους Έλληνες συνθήκη που έδειξε την κόπωση τους από τις πολλές μάχες που είχαν κάνει μεταξύ τους καθώς πέρα από όλα υπήρξε και μια αποτυχημένη κατά κάποιο τρόπο Μικρασιατική Εκστρατεία.




Τα χρόνια πάντως του Πελοποννησιακού Πολέμου κατασκευάσθηκε ένα ακόμη από τα επτά θαύματα του Κόσμου. Έργο του γλύπτη Φειδία το «Άγαλμα του Ολυμπίου Διός»αποτέλεσε το λατρευτικό άγαλμα του Ναού του Διός στην Ολυμπία! Ο Δίας σύμφωνα με τις αναφορές φαίνεται να έφτανε τα 12 ολόκληρα μέτρα! Κατασκευάσθηκε από Ελεφαντόδοντο, χρυσό και πολύτιμες πέτρες. Κατά τα Βυζαντινά Χρόνια θα μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη και ΔΕΝ θα καταστραφεί από τους Χριστιανούς αλλά από Βαρβάρους! Την καταστροφή επίσης ΔΕΝ θα γνωρίσει ούτε ο Ναός του Ολυμπίου Διός. Από εκεί και πέρα άγνωστο παραμένει το τι ακριβώς συνέβη σε αυτό το κολοσσιαίο άγαλμα το οποίο πιστεύεται πως καταστράφηκε από πυρκαγιά.

Την ίδια περίοδο θα γεννηθούν ο Ξενοφών (427 – 355 π.Χ.) κι ο Πλάτωνας (427 – 347 π.Χ.), ιστορικός και φιλόσοφος ο πρώτος, φιλόσοφος και συγγραφέας ο δεύτερος. Κι οι δύο τους αναμένεται να αφήσουν την σφραγίδα τους στον Ελληνικό πολιτισμό και στην αρχαία ιστορία της Ελλάδας!

Κατά την Κλασική περίοδο παρατηρούμε μοναδικά έργα. Ένα εξ’ αυτών είναι η Νίκη του Παιωνίου 

το οποίο είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Η τελειότητα κι η κομψότητα των έργων της γλυπτικής φαίνεται σε όλα τα γλυπτά της εποχής που έχουν βρεθεί. Η Ειρήνη κι ο Πλούτος αποτελούν ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η έκφραση κι η τεχνική παρουσίαση το έχουν κάνει να θεωρείται ως ένα από τα πιο θαυμάσια έργα της εποχής. Αδιαμφισβήτητα όμως το έργο το οποίο όχι άδικα θεωρείται διαμάντι της κλασικής εποχής στην Ολυμπία είναι το μοναδικό σωζόμενο αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη. Δεν είναι άλλο από τον Ερμή του Πραξιτέλους το οποίο κατασκευάστηκε από Παριανό μάρμαρο το 330 π.Χ.. Επίσης η επιτύμβια στήλη της Ηγησούς (410 π.Χ.) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της κλασικής εποχής στον Κεραμεικό.

Πριν το τέλος της Κλασικής Περιόδου γεννιέται ο Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.). Γεννημένος στην Χαλκιδική ο Αριστοτέλης, δημιουργός της λογικής υπήρξε Μέγας Φιλόσοφος κι η διδασκαλία του ήταν τόσο έντονη που δεν επηρέασε μόνο τον αρχαίο κόσμο αλλά και τον σύγχονο! Εκείνη την εποχή είναι που στην άνθιση του θα φτάσει ένα άλλο βασίλειο, το Βασίλειο της Ηπείρου ή όπως είναι γνωστό το Βασίλειο των Μολοσσών. Αυτό θα αναπτυχθεί κυρίως από το 424 π.Χ. και θα κρατήσει την δύναμη του μέχρι το 167 π.Χ. που θα καταστραφεί από τις Ρωμαϊκές δυνάμεις. Το Βασίλειο των Μολοσσών είναι πραγματικότητα χάρη στον Νεοπτόλεμο του Τρωικού Πολέμου, ο οποίος ήταν γιος του Αχιλλέα και φαίνεται μετά το τέλος των γεγονότων στην Τροία, να εγκαθίσταται στην Ήπειρο με αποτέλεσμα από γενιά σε γενιά ο πολιτισμός αυτός να εξελιχθεί σε έναν από τους σπουδαιότερους της Κλασικής εποχής. Παράλληλα δεν μένει πολύς καιρός μέχρι την στιγμή που θα καταφέρει να συνδεθεί με τον Μεγαλύτερο Έλληνα ηγεμόνα και έναν μοναδικό πολιτισμό!

Ωστόσο λίγο πριν την λήξη της Χρυσής αυτής εποχής οι Έλληνες όπως προείπαμε ήταν κυριολεκτικά κουρασμένοι. Είχαν καταφέρει να χάσουν τις δυνάμεις τους, το ηθικό τους αλλά και το κουράγιο τους με άμεση συνέπεια ταπεινωτικές συμφωνίες. Έτσι άδοξα θα έληγε μια τόσο λαμπρή περίοδος; Κι όμως όχι!

Ήδη πριν το 360 π.Χ. υπάρχει δραστηριότητα στις περιοχές της Βορείου Ελλάδος. Ο Φίλιππος ο Β’ όμως θα είναι ο εμπνευστής μιας νέας ιδέας. Αυτή θέλει τον Φίλιππο να καταφέρνει να ενώσει όλο τον Ελληνισμό. Είναι μια ιδιαίτερα τολμηρή ιδέα την οποία θα βάλει μπροστά με την άνοδο του στον θρόνο το 359 π.Χ.. Από εκείνη την στιγμή το συγκεκριμένο βασίλειο με έναν κυριαρχικό τρόπο θα προσπαθήσει να ενώσει υπό την ηγεμονία του όλες τις Ελληνικές πόλεις-κράτη και να δημιουργήσει μια πανελλήνια συμμαχία. Το βασίλειο αυτό θα καταφέρει να ανεβάσει ξανά τον Ελληνικό πολιτισμό στα ύψη και να «συνεφέρει» τον Ελληνισμό ύστερα από το σοκ που είχε επέλθει από τα χρόνια και χρόνια πολέμων! Αδιαμφισβήτητα το «Βασίλειο της Μακεδονίας», σαν από μηχανής Θεός εμφανίστηκε την καταλληλότερη στιγμή ώστε μέσα από έναν τεράστιο και έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμούς που θα δημιουργήσει τα επόμενα χρόνια, να καταφέρει να θέσει τις βάσεις για την πορεία και την εξέλιξη ολόκληρης της Ελλάδας. Η άνοδος του Φιλίππου του Β’ σήμανε αυτόματα την έναρξη της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας η οποία στις μέρες του Μεγαλύτερου προσώπου της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Αλεξάνδρου του Μέγα, θα καταφέρει να φτάσει στο απόγειο της!