Ο μόνος καφές που πρέπει να πίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με τη χοληστερίνη

Ο μόνος καφές που πρέπει να πίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με τη χοληστερίνη

Εάν έχεις υψηλή χοληστερίνη ή εάν τρέμεις μήπως αποκτήσεις, σίγουρα θα ψάχνεις κατά καιρούς τρόπους να τη μειώσεις μέσω της διατροφής σου ή των καθημερινών σου συνηθειών. Το ήξερες ότι μπορείς να αρχίσεις να βελτιώνεις την κατάσταση με το που ξυπνήσεις; Απλά επιλέγοντας το σωστό καφεδάκι!

Κι όμως η αγαπημένη σου πρωινή συνήθεια μπορεί να αυξήσει τη χοληστερίνη, εξαιτίας δύο συστατικών του καφέ, την καφεστόλη και την καβεόλη. Για να αυξηθεί θα πρέπει βέβαια να πίνεις πολλούς καφέδες σε καθημερινή βάση. Πάντως, ο ιδανικός καφές για όσους έχουν -ή δεν θέλουν να αποκτήσουν- πρόβλημα με τη χοληστερίνη είναι το εθνικό μας πρωινό κρύο ρόφημα, ο φραπέ.

Αυτό γιατί έχει λιγότερη καφεστόλη από τον γαλλικό και τον ελληνικό καφέ, σύμφωνα με τον Dr. RobVan Dam, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Διατροφής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Σε γενικές γραμμές ο στιγμιαίος καφέ περιέχει χαμηλότερη περιεκτικότητα σε καφεΐνη από άλλα είδη καφέ, αλλά καλό είναι να ρίχνεις και μια ματιά στον πίνακα διατροφικής αξίας στο πίσω μέρος της συσκευασίας του αγαπημένου σου καφέ. Ιδανικά θέλεις να περιέχει μόλις 27 mg καφεΐνης ανά μερίδα.

Η επί θανάτου έξοδος… Όταν 1.000 Έλληνες αποφάσισαν να πεθάνουν

Όταν ο υπερφίαλος Ξέρξης έφτασε ενώπιον του στενού των Θερμοπυλών με την τεράστια στρατιά του δεν μπορούσε ούτε καν να φανταστεί αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Λίγοι Έλληνες του έκλεισαν για μέρος τον δρόμο, εξευτέλισαν τον ίδιο και τις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες του – ο Ηρόδοτος αναφέρει 1.5 εκ. στρατιώτες.

Τον Ξέρξη ανέλαβε να βγάλει όμως από το αιματηρό αδιέξοδο, στο οποίο είχε παγιδευτεί, δυστυχώς ένας Έλληνας, ο Τραχίνιος Εφιάλτης. Αυτός, με αντάλλαγμα το περσικό χρυσάφι, υπέδειξε στους εχθρούς την Ανοπαία οδό, την ύπαρξη της οποίας έως τότε αγνοούσαν.

Αμέσως ο Ξέρξης διέταξε τον αρχηγό των Αθανάτων, των επίλεκτων φρουρών του δηλαδή, τον στρατηγό Υδάρνη, να βαδίσει με 20.000 άνδρες μέσα στη νύκτα, ώστε το επόμενο πρωί να βρίσκεται στα νώτα των Ελλήνων υπερασπιστών του στενού. Έτσι και έγινε. Αλλά και ο Λεωνίδας ενημερώθηκε για την προδοσία από έναν Έλληνα αυτόμολο, τον Τυρραστιάδα.

Κατόπιν ο Λεωνίδας έλαβε την απόφασή του. Ο ίδιος με τους 300 Σπαρτιάτες θα έμενε στο στενό. Οι υπόλοιποι Έλληνες – πλην 400 Θηβαίων που τους θεωρούσε ύποπτους για προσχώρηση στους Πέρσες – θα αποχωρούσαν. Με κοινή τους απόφαση, στο πλάι των Σπαρτιατών, αποφάσισαν να πεθάνουν και οι 700 Θεσπιείς, έχοντας επικεφαλής το Δημόφιλο. Επίσης, δίπλα στον Σπαρτιάτη βασιλιά παρέμεινε εθελοντικά ο μάντης Μεγιστίας, αφού έστειλε πίσω τον γιο του.

Επί θανάτου έξοδος

Καθώς η νύκτα προχωρούσε οι δυνάμεις του Υδάρνη βάδιζαν, με οδηγό τον Εφιάλτη, στο μονοπάτι. Γύρω στις 07.00 το πρωί της 20ης Αυγούστου ο Ξέρξης είχε επίσης ετοιμάσει τους άνδρες του και για κατά μέτωπο επίθεση. Ο Λεωνίδας και οι άνδρες του ήταν, όμως, ήδη έτοιμοι. Με απίστευτη ορμή οι 1.000 Έλληνες επιτέθηκαν, ψάλλοντας τον παιάνα, κατά των εκατοντάδων χιλιάδων εχθρών, στο χώρο μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου στενού.

Ήταν η «επί θανάτου έξοδος» που αναφέρει ο Ηρόδοτος. Κάνοντας θραύση στους εχθρούς, οι Έλληνες κατόπιν υποχώρησαν μέσα στο στενό. Εκεί δέχτηκαν την περσική επίθεση, την οποία απέκρουσαν και καταδίωξαν μάλιστα τους εχθρούς και πάλι έξωθεν του στενού. Οι μελλοθάνατοι ήρωες πολεμούσαν με παραφροσύνη. Τα δόρατα έσπασαν, τα σπαθιά σύρθηκαν από τα θηκάρια και σκόρπιζαν τον θάνατο.

Τέσσερις φορές οι ζωντανοί νεκροί έστρεψαν τα περσικά ανθρώπινα κύματα σε φυγή. Μέσα στο χαλασμό ο Λεωνίδας σκοτώθηκε. Οι Πέρσες προσπάθησαν να αρπάξουν το σώμα του. Οι άνδρες του όμως κατάφεραν και τράβηξαν το νεκρό βασιλιά πίσω, αφού τσάκισαν την εχθρική απόπειρα, σκοτώνοντας και δύο αδελφούς του Ξέρξη!

Τότε όμως ήταν που φάνηκε ο Υδάρνης με το τμήμα του. Αμέσως όσοι Έλληνες ζούσαν ακόμα υποχώρησαν βιαστικά και πήραν θέσεις σε έναν μικρό λοφίσκο (κολωνό), πίσω από το λεγόμενο Φωκικό Τείχος. Εκεί θα έδιναν την έσχατη μάχη. Οι Θηβαίοι μόνο έσπευσαν να παραδοθούν.

Με τα σπασμένα τους δόρατα, τις κατατρυπημένες τους ασπίδες, τα σπαθιά, με το καυτό αίμα των εχθρών ακόμα επάνω τους, με το δικό τους αίμα να τρέχει άφθονο από τις πληγές που ο καθένας τους έφερε στο σώμα, οι Έλληνες των Θερμοπυλών, τάχθηκαν αναμένοντας το τέλος.

Οι Πέρσες κύκλωσαν τους ήρωες. Μια βροχή από βέλη και όλα τελείωσαν. Οι βάρβαροι δεν τόλμησαν καν να τους αποτελειώσουν με τα όπλα! Η μάχη των Θερμοπυλών είχε λήξει. Οι βάρβαροι πέρασαν τελικά. Οι υπερασπιστές, έπεσαν όλοι, έχοντας σκοτώσει τουλάχιστον 20.000 από τους άνδρες του Ξέρξη.

Σύντομα όμως το αίμα των ηρώων θα δικαιώνονταν στην Σαλαμίνα και τις Πλαταιές.

Underground City of Australia, Coober Pedy Η Υπόγεια πόλη

Ο Χρυσός Αιώνας του Περικλέους (5ος αιώνας π.Χ.)

Τον 5ο αιώνα π.Χ. η πόλη των Αθηνών αναπτύσσεται ραγδαία. Η πόλη της Θεάς Αθηνάς θα καταφέρει υπό την αρχηγία του περίφημου Ρήτορα Περικλή, να γνωρίσει την μεγαλύτερη δόξα που θα γνώριζε ποτέ πόλη! Ο Περικλής θα είναι αυτός που θα την αναδείξει και μέσα από την πολιτική του η Αθήνα θα εισέλθει στον λεγόμενο "Χρυσό Αιώνα".

Βουλή, Άρειος Πάγος, Θέατρο, τέχνες, έννοιες που δεν θα επηρεάσουν μόνο ολόκληρη την Ελλάδα αλλά θα διαμορφώσουν ολόκληρο τον κόσμο σε αυτό που είναι σήμερα. Το σημαντικότερο όλων φυσικά κι αυτό που δείχνει πως ο πολιτισμός της Αθήνας έχει φτάσει στο Ζενίθ, είναι η γέννηση της Δημοκρατίας! Τεράστια έργα θα δημιουργηθούν εκείνη την περίοδο και τα οποία αναμένεται να αλλάξουν ριζικά την εικόνα της πόλης και την ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρου του κόσμου.

Την ίδια περίοδο θα ζήσουν πολλοί κορυφαίοι Έλληνες, ο Σοφοκλής (496 – 406 π.Χ.), Μέγας Τραγωδός από την Αθήνα, ο Ευριπίδης (480 – 406 π.Χ.) επίσης Μέγας Τραγωδός, ο Θουκυδίδης (460 – 395 π.Χ.), κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, ο Αριστοφάνης (450 – 380 π.Χ.) ο μεγαλύτερος ίσως κωμικός ποιητής της Αρχαίας Αθήνας και πολλοί πολλοί άλλοι.

Παράλληλα με την Αθήνα θα αναπτυχθεί επίσης ένας ακόμη σημαντικός πολιτισμός στην Βόρεια Ελλάδα αυτή τη φορά και συγκεκριμένα στην Θράκη. Το Βασίλειο των Οδρυσών θα γνωρίσει την άνθιση από το 470 μέχρι και το 47 π.Χ. όπου και η Θράκη θα περιέλθει στην κυριαρχία των Ρωμαίων! 

Ο Απόλλων από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία, περ. 460 π.Χ.

Όχι άδικα, ο Παρθενώνας αποτελεί ένα μοναδικό κτίσμα. Χτισμένος από Πεντελικό μάρμαρο δεσπόζει πάνω στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Είναι ένας μοναδικός δωρικού ρυθμού ναός! Ο Παρθενώνας από εδώ και πέρα θα είναι το σήμα κατατεθέν για την Ελλάδα. Θα καταφέρει να συνδεθεί με όλες τις φάσεις της ιστορίας της χώρας και από αυτό μπορεί κανείς να κατανοήσει πόσο οι άνθρωπο δέθηκαν με αυτό το Ιστορικότατο κτίσμα μοναδικής ομορφιάς! Αργότερα θα λεηλατηθεί, θα υποστεί μετατροπές, θα βομβαρδιστεί, θα καταστραφεί, θα περάσει από κακουχίες ωστόσο πέρα από όλα αυτά θα καταφέρει να μείνει ζωντανός και να συνεχίζει να στέκει όρθιος και από ψηλά να δείχνει σε όλους Έλληνες και μη πως οι Έλληνες μεγαλούργησαν και συνεχίζουν να μεγαλουργούν! 

Αναπαράσταση Παρθενώνος

Ένα σημαντικότατο τμήμα του Παρθενώνα είναι η Ζωφόρος η οποία αποτελεί μια ζώνη με ανάγλυφες παραστάσεις. Στη Ζωφόρο συνολικού μήκους 160 ολόκληρων μέτρων απεικονιζόταν η πομπή των Παναθηναίων. Θεότητες, άνθρωποι, άρματα, άλογα, ζώα θα καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος της. Η 

Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων
και στην δυτική πλευρά την διαμάχη Αθηνάς

ανατολική Ζωφόρος είναι η σημαντικότερη καθώς στην συγκεκριμένη παρατηρείται η κορύφωση της πομπής κι η παράδοση του πέπλου δηλαδή του δώρου των Αθηναίων στην Θεά Αθηνά! Παράλληλα στην ίδια βλέπουμε και τους Θεούς του Ολύμπου. Ο Παρθενώνας επίσης αποτελείται από τα Αετώματα τα οποία ήταν τριγωνικής μορφής. Ήταν περίλαμπρα και ήταν τα τελευταία που δέχθηκαν την γλυπτή διακόσμηση. Άλλα σημαντικά τμήματα του Παρθενώνα είναι οι Μετόπες. 

Ύστερα από μια σειρά ενεργειών το μοναδικό αυτό κτίσμα υπέστη σοβαρές ζημιές και τμήματα του έχουν διασκορπιστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Αγγλία είναι εκείνη που κρατάει το μεγαλύτερο μέρος των γλυπτών του Παρθενώνα. Εκείνοι θα πάρουν και την μία εκ των 6 «κορών» του Ερεχθείου δηλαδή τις Καρυάτιδες. Το Ερέχθειο θα πάρει το όνομα του από τον Βασιλιά Ερεχθέα διότι σύμφωνα με την μυθολογία σε εκείνο το σημείο είχε την κατοικία του. Εκεί θα δημιουργηθεί αυτό το ιδιόμορφο μα μοναδικό κτίσμα το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 425 και 406 π.Χ..

Η Αθήνα έχει αναπτυχθεί πλέον σε μια ναυτική υπερδύναμη και αμέσως ο άλλος μπορεί να καταλάβει που βρισκόταν το λιμάνι των Αθηνών! Μα φυσικά ο Πειραιάς ήταν εκείνος που φιλοξένησε τις Αθηναϊκές τριήρεις. Η Αθήνα ενώθηκε με τον Πειραιά με τα ισχυρά τείχη που οικοδομήθηκαν και τα οποία είναι γνωστά ως «Μακρά Τείχη»! Εκείνος που αποφασιστικά έδρασε ώστε να δημιουργηθεί η πόλη του Πειραιά ήταν ο Θεμιστοκλής.


Η Κλασική εποχή χάρισε στην Αθήνα μια μοναδική περίοδο κατά την οποία έδρασε ριζικά παγκοσμίως. Μπορεί λοιπόν να αποτέλεσε τον λαμπρότερο όλων των πολιτισμών σύντομα όμως αναμένεται να ξεκινήσει η φθορά. Η ραγδαία ανάπτυξη της θα στρέψει τα εχθρικά βλέμματα πάνω της τα οποία με καχυποψία θα προσπαθήσουν και θα καταφέρουν αργότερα να την σταματήσουν. Είναι γεγονός πως οι Σπαρτιάτες τρόμαξαν με την σημαντικότατη εξέλιξη της πόλης των Αθηνών στα Κλασικά χρόνια Οι Σπαρτιάτες τώρα ψάχνουν να βρουν τον τρόπο να ξεκινήσουν τις δράσεις τους ώστε να καταφέρουν αυτό που θέλουν και αυτό που ζητούν είναι η παντοδυναμία.

Η αφορμή δεν θα αργήσει να έρθει και θα δοθεί από τους Κερκυραίους. Η γνωστή κόντρα μεταξύ Κορινθίων και Κερκυραίων έρχεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο αυτή τη φορά για την Επίδαμνο (Δυρράχιο) η οποία ήταν αποικία των Κερκυραίων που δόθηκε όμως στους πρώτους. Αργότερα όμως θα διεκδικήσουν εκ νέου την Επίδαμνο και μάλιστα θα ζητήσουν και την βοήθεια των Αθηναίων. Η ναυμαχία στα Σύβοτα το 433 π.Χ. θα σημάνει την αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου που θα ξεκινήσει οριστικά 2 χρόνια αργότερα. Όλο αυτό άλλωστε ήταν αρκετό ώστε με την υποστήριξη των Κορινθίων η Σπάρτη να κηρύξει τον πόλεμο στην Αθήνα έναν πόλεμο ο οποίος θα διαρκέσει 27 ολόκληρα χρόνια, από το 431 ως το 404 π.Χ.. Ο Χρυσός αιώνας του Περικλή τελειώνει οριστικά και η Ελλάδα της Κλασικής Περιόδου εισέρχεται σε μια από τις εντονότερες φάσεις τις ιστορίας της! Ο Πόλεμος που θα ζήσει αναμένεται να είναι και ο μεγαλύτερος που έχει γνωρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Παράλληλα θα ξεσπάσουν μέχρι κι εμφύλιοι και ολόκληροι πολιτισμοί θα καταρρεύσουν από μόνοι τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κέρκυρα, στην οποία ύστερα από την αφορμή που έδωσε, επικράτησε μια χαοτική κατάσταση με αποτέλεσμα όχι μόνο σφαγές αλλά και την ολοκληρωτική καταστροφή!


Ο Πελοποννησιακός πόλεμος θα χωριστεί σε 3 συνολικά φάσεις στον Αρχιδάμειο Πόλεμο (431 – 421 π.Χ.) που θα λήξει με την Νίκειο Ειρήνη, στην Σικελική εκστρατεία που θα λήξει με την μεγάλη καταστροφή των Αθηνών στις Συρακούσες και τέλος με τον Δεκελεικό πόλεμο (413 – 404 π.Χ.) όπου και λήγει ο Πελοποννησιακός πόλεμος ύστερα από την παρέμβαση της Περσίας υπέρ της Σπάρτης με την Αθήνα να έχει καταληφθεί. Η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει βρίσκει την Αθήνα κάτω από την Σπαρτιατική Κυριαρχία. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος κατάφερε να αλλάξει ριζικά την ροή της ιστορίας. Ήταν ίσως ο καταστρεπτικότερος στην αρχαιότητα και σε αυτόν έλαβαν μέρος έλληνες από όλες τις γνωστές τότε περιοχές. Αυτό σημαίνει πως ανεπηρέαστο δεν έμεινε κανένα μέρος του Ελληνισμού.

Οι παλιές μέρες για την Αθήνα έχουν περάσει και την διακυβέρνηση της θα αναλάβουν 30 

φιλολάκωνες πολιτικοί οι οποίοι είναι γνωστοί ως «Τριάκοντα Τύραννοι». Σιγά σιγά θα έρθει κι η ρήξη στις σχέσεις Σπάρτης και Κορίνθου με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εισέλθει σε νέο πόλεμο ο 

οποίος είναι γνωστός ως «Βοιωτικός ή Κορινθιακός πόλεμος», ενώ λίγα χρόνια αργότερα η Αθήνα θα λάβει μέρος και σε νέο πόλεμο ο οποίος ονομάζεται «Συμμαχικός» καθώς έγινε μεταξύ της Αθήνας και των πόλεων της Β' Αθηναϊκής συμμαχίας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολέμων ήταν τελικώς αρνητικό, αφού έπεσε το ηθικό των Ελλήνων και γενικώς συνεχώς επικρατούσε ένα αρνητικό κλίμα. Πριν τον Συμμαχικό Πόλεμο μάλιστα υπογράφεται κι η «Ανταλκίδειος ειρήνη» μια ταπεινωτική για τους Έλληνες συνθήκη που έδειξε την κόπωση τους από τις πολλές μάχες που είχαν κάνει μεταξύ τους καθώς πέρα από όλα υπήρξε και μια αποτυχημένη κατά κάποιο τρόπο Μικρασιατική Εκστρατεία.




Τα χρόνια πάντως του Πελοποννησιακού Πολέμου κατασκευάσθηκε ένα ακόμη από τα επτά θαύματα του Κόσμου. Έργο του γλύπτη Φειδία το «Άγαλμα του Ολυμπίου Διός»αποτέλεσε το λατρευτικό άγαλμα του Ναού του Διός στην Ολυμπία! Ο Δίας σύμφωνα με τις αναφορές φαίνεται να έφτανε τα 12 ολόκληρα μέτρα! Κατασκευάσθηκε από Ελεφαντόδοντο, χρυσό και πολύτιμες πέτρες. Κατά τα Βυζαντινά Χρόνια θα μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη και ΔΕΝ θα καταστραφεί από τους Χριστιανούς αλλά από Βαρβάρους! Την καταστροφή επίσης ΔΕΝ θα γνωρίσει ούτε ο Ναός του Ολυμπίου Διός. Από εκεί και πέρα άγνωστο παραμένει το τι ακριβώς συνέβη σε αυτό το κολοσσιαίο άγαλμα το οποίο πιστεύεται πως καταστράφηκε από πυρκαγιά.

Την ίδια περίοδο θα γεννηθούν ο Ξενοφών (427 – 355 π.Χ.) κι ο Πλάτωνας (427 – 347 π.Χ.), ιστορικός και φιλόσοφος ο πρώτος, φιλόσοφος και συγγραφέας ο δεύτερος. Κι οι δύο τους αναμένεται να αφήσουν την σφραγίδα τους στον Ελληνικό πολιτισμό και στην αρχαία ιστορία της Ελλάδας!

Κατά την Κλασική περίοδο παρατηρούμε μοναδικά έργα. Ένα εξ’ αυτών είναι η Νίκη του Παιωνίου 

το οποίο είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Η τελειότητα κι η κομψότητα των έργων της γλυπτικής φαίνεται σε όλα τα γλυπτά της εποχής που έχουν βρεθεί. Η Ειρήνη κι ο Πλούτος αποτελούν ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η έκφραση κι η τεχνική παρουσίαση το έχουν κάνει να θεωρείται ως ένα από τα πιο θαυμάσια έργα της εποχής. Αδιαμφισβήτητα όμως το έργο το οποίο όχι άδικα θεωρείται διαμάντι της κλασικής εποχής στην Ολυμπία είναι το μοναδικό σωζόμενο αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη. Δεν είναι άλλο από τον Ερμή του Πραξιτέλους το οποίο κατασκευάστηκε από Παριανό μάρμαρο το 330 π.Χ.. Επίσης η επιτύμβια στήλη της Ηγησούς (410 π.Χ.) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της κλασικής εποχής στον Κεραμεικό.

Πριν το τέλος της Κλασικής Περιόδου γεννιέται ο Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.). Γεννημένος στην Χαλκιδική ο Αριστοτέλης, δημιουργός της λογικής υπήρξε Μέγας Φιλόσοφος κι η διδασκαλία του ήταν τόσο έντονη που δεν επηρέασε μόνο τον αρχαίο κόσμο αλλά και τον σύγχονο! Εκείνη την εποχή είναι που στην άνθιση του θα φτάσει ένα άλλο βασίλειο, το Βασίλειο της Ηπείρου ή όπως είναι γνωστό το Βασίλειο των Μολοσσών. Αυτό θα αναπτυχθεί κυρίως από το 424 π.Χ. και θα κρατήσει την δύναμη του μέχρι το 167 π.Χ. που θα καταστραφεί από τις Ρωμαϊκές δυνάμεις. Το Βασίλειο των Μολοσσών είναι πραγματικότητα χάρη στον Νεοπτόλεμο του Τρωικού Πολέμου, ο οποίος ήταν γιος του Αχιλλέα και φαίνεται μετά το τέλος των γεγονότων στην Τροία, να εγκαθίσταται στην Ήπειρο με αποτέλεσμα από γενιά σε γενιά ο πολιτισμός αυτός να εξελιχθεί σε έναν από τους σπουδαιότερους της Κλασικής εποχής. Παράλληλα δεν μένει πολύς καιρός μέχρι την στιγμή που θα καταφέρει να συνδεθεί με τον Μεγαλύτερο Έλληνα ηγεμόνα και έναν μοναδικό πολιτισμό!

Ωστόσο λίγο πριν την λήξη της Χρυσής αυτής εποχής οι Έλληνες όπως προείπαμε ήταν κυριολεκτικά κουρασμένοι. Είχαν καταφέρει να χάσουν τις δυνάμεις τους, το ηθικό τους αλλά και το κουράγιο τους με άμεση συνέπεια ταπεινωτικές συμφωνίες. Έτσι άδοξα θα έληγε μια τόσο λαμπρή περίοδος; Κι όμως όχι!

Ήδη πριν το 360 π.Χ. υπάρχει δραστηριότητα στις περιοχές της Βορείου Ελλάδος. Ο Φίλιππος ο Β’ όμως θα είναι ο εμπνευστής μιας νέας ιδέας. Αυτή θέλει τον Φίλιππο να καταφέρνει να ενώσει όλο τον Ελληνισμό. Είναι μια ιδιαίτερα τολμηρή ιδέα την οποία θα βάλει μπροστά με την άνοδο του στον θρόνο το 359 π.Χ.. Από εκείνη την στιγμή το συγκεκριμένο βασίλειο με έναν κυριαρχικό τρόπο θα προσπαθήσει να ενώσει υπό την ηγεμονία του όλες τις Ελληνικές πόλεις-κράτη και να δημιουργήσει μια πανελλήνια συμμαχία. Το βασίλειο αυτό θα καταφέρει να ανεβάσει ξανά τον Ελληνικό πολιτισμό στα ύψη και να «συνεφέρει» τον Ελληνισμό ύστερα από το σοκ που είχε επέλθει από τα χρόνια και χρόνια πολέμων! Αδιαμφισβήτητα το «Βασίλειο της Μακεδονίας», σαν από μηχανής Θεός εμφανίστηκε την καταλληλότερη στιγμή ώστε μέσα από έναν τεράστιο και έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμούς που θα δημιουργήσει τα επόμενα χρόνια, να καταφέρει να θέσει τις βάσεις για την πορεία και την εξέλιξη ολόκληρης της Ελλάδας. Η άνοδος του Φιλίππου του Β’ σήμανε αυτόματα την έναρξη της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας η οποία στις μέρες του Μεγαλύτερου προσώπου της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Αλεξάνδρου του Μέγα, θα καταφέρει να φτάσει στο απόγειο της!

ΚΑΛΛΙΘΕΑ RUN 2019

ΚΑΠΟΤΕ

«ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ»- ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ !

 «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ»- ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ !

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 1ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955, ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΛΕΜΕΣΟΥ

Eλληνίδες και Έλληνες
της ημικατεχόμενης Κύπρου
καλημέρα σας.
Σας ευχαριστώ πολύ που με προσκαλέσατε για να είμαι εδώ σήμερα μαζί σας στην Επισκοπή
και να τιμήσουμε την 64η επέτειο της 1ης Απριλίου, ημέρας έναρξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, 1955-1959,
ενός αγώνα που αποτέλεσε την κορυφαία προσπάθεια για διεκδίκηση του αιτήματος των Ελλήνων της Κύπρου για απελευθέρωση από τον αγγλικό αποικιακό ζυγό και Ένωση με τον φυσικό εθνικό κορμό, την Ελλάδα.
Ενός αγώνα
που πήρε τη σκυτάλη
από τον παιάνα των Σαλαμινομάχων ,
το «ή ταν ή επί τας» των Σπαρτιατισσών μανάδων,
το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα των Θερμοπυλών
από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου,
από τις λεβέντισσες του Ζαλόγγου,
την Τριπολιτσά, την Γραβιά, την Αλαμάνα ,
την πλατεία του Σεραγιού στη Λευκωσία.
Που πήρε την σκυτάλη
από τον Μακεδονομάχο τον Παύλο Μελά,
από τις εκατόμβες των νεκρών στα ελληνοαλβανικά σύνορα,
για να υπενθυμίσει του Περικλέους τη συγκλονιστική ρήση:
«Τό εύδαιμον τό ελεύθερον,
τό δ’ ἐλεύθερον τὸ εύψυχον.»
Δηλαδή ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.
Το ήθος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ ως αποτέλεσμα της Παιδείας που έλαβαν από
γονείς, ιερείς και δασκάλους ήταν ένα κράμα από όλες εκείνες τις ελευθερίες
που οδηγούν τον άνθρωπο:
Με χαμόγελο στην αγχόνη,
με υπομονή στα βασανιστήρια,
με θάρρος στις φλόγες,
με λεβεντιά στους αχυρώνες.
Οι αγωνιστές μας,
ήταν ελεύθεροι από τα δεσμά του φόβου,
ελεύθεροι από την σκέψη της εφήμερης δόξας,
ελεύθεροι από κάθε μορφής υστεροβουλία,
ελεύθεροι από τις αλυσίδες της σιγουριάς.
Αγωνίστηκαν για την πατρίδα τη σκλαβωμένη,
για να ενωθεί η Κόρη με τη Μάνα: Η Κύπρος με την Ελλάδα.
«Κι έδωσαν απ’ το αίμα τους
κάθε σταλαγματιά.
για να τη δουν ελεύθερη και χιλιοδοξασμένη
δε δίστασαν να πέσουν στη φωτιά.»

Με τίτλους ειδήσεων που ραπίζουν την ελληνική μας αξιοπρέπεια ,
όπως την πρόσφατη επικύρωση από την ελληνική βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών
στεκόμαστε αμήχανα σήμερα μπροστά στο μεγαλείο των αγωνιστών αυτού του ένδοξου αγώνα .
Το ήθος των αγωνιστών οδήγησε στο μεγάλο θαύμα.
Και ντροπιάστηκε η βρετανική αυτοκρατορία.
Και ντροπιάστηκε η βασίλισσα που υπέγραφε απαγχονισμούς και καταδίκες πίνοντας το τσάι της στο παλάτι του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο,
το Λονδίνο που επισκέφθηκε ο πρώτος πολίτης μας φέτος, στις 3 Μαρτίου, μέρα της επετείου της ηρωικής θυσίας του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου.

Λίγο μετά το 1878, όταν δηλαδή τερματίζεται ο οθωμανικός ζυγός έπειτα από 300 χρόνια σκλαβιάς,
απογοητεύτηκαν όσοι είδαν τους Άγγλους ως απελευθερωτές γιατί η Αγγλία δεν έκανε στην Κύπρο ότι έκανε με τα Επτάνησα που ενώθηκαν με την Ελλάδα.
Έτσι όταν εξαντλήθηκαν τα διαβήματα των Ελλήνων της Κύπρου προς όλα τα αρμόδια μέρη με αίτημα να ενεργήσουν έτσι ώστε η Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα, ο λαός ξέσπασε σε μια αυθόρμητη εξέγερση ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία τον Οκτώβριο του 1931. Η εξέγερση που είναι γνωστή ως Οκτωβριανά μπορεί να απέτυχε, το σημαντικό όμως ήταν πως είχε διάσταση καθολική.
Ακολούθησε βέβαια όπως ήταν αναμενόμενο μια περίοδος τρομοκρατίας που σκοπό είχε να τσακίσει το σβέρκο του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της Κύπρου.
«Παν ό,τι ενθύμιζεν Ελλάδαν απηγορεύετο. Απηγορεύθη εντελώς η ανάκρουσις Εθνικού Ελληνικού Ύμνου…Τα ιερά ημών χρώματα απηγορεύθησαν».
Με κυρίαρχο όμως το σύνθημα , «Την Ελλάδαν θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες»,
ο λαός πιότερο πείσμωσε ,πιότερο απαίτησε το δικαίωμα για αυτοδιάθεση και Ένωση με την Ελλάδα.
Κι όταν ξέσπασε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος και οι Άγγλοι ζήτησαν τη συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου στον αγώνα ενάντια στον Άξονα, ακριβώς αυτό τον πόθο εκμεταλλεύτηκαν, και με δόλιο τρόπο κατάφεραν να τους έχουν στο πλευρό τους.
«Πολεμήστε για την Ελλάδα και την Ελευθερία» έλεγαν οι επίσημες τοιχοκολλήσεις της αγγλικής στρατολογίας στην Κύπρο.
Δόλιος ναι ,ο τρόπος.
Γιατί μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου, οι Άγγλοι περιφρόνησαν το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου του 1950
με το οποίο ο κυπριακός ελληνισμός «ηνωμένος και αδιάσπαστος» αξίωνε την ΕΝΩΣΗ.
Βέβαια έμελλε και κάποιοι άλλοι να το περιφρονήσουν την Παρασκευή 7 Απριλίου 2017 .
Στην κυπριακή βουλή τριάντα βουλευτές απαξίωσαν το «Αξιούμεν»
την έξοχη αυτή ιστορική πράξη με την οποία ο λαός μας απαίτησε τα αυτονόητα .
Και καταψήφισαν την πρόταση να γίνεται δια νόμου δεκάλεπτη αναφορά στα σχολεία, στην επέτειο του ενωτικού δημοψηφίσματος.
Γιατί έτσι πρόσταξε ο εγκάθετος .
Για να μην χαλάσει… το καλό κλίμα.

Ελληνίδες και Έλληνες της Κύπρου,
Ο κυπριακός ελληνισμός αντλώντας δύναμη από τη βαθιά εθνική και θρησκευτική του συνείδηση.
οδηγήθηκε στην 1η Απριλίου του 1955 .

Εκείνη η μέρα ήταν η αρχή ενός αιματηρού και τιτάνιου αγώνα

«που τον ατένιζαν από τα βάθη των αιώνων όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν δια να διατηρήσουν την ελευθερίαν των…»
Κι αφού οι αγωνιστές μας έδωσαν τον όρκο της ΕΟΚΑ
ο οποίος ας σημειωθεί είχε δύο πολύ σπουδαία σημεία:
1.δεν θα δίσταζαν να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους
2.κι ότι τις πράξεις τους θα κατεύθυνε ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.
«απάντησαν με έργα»
όπως προέτρεπε η προκήρυξη του στρατιωτικού Αρχηγού της ΕΟΚΑ, του Γεώργιου Γρίβα Διγενή που μαζί με τον πολιτικό ηγέτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο καθοδήγησαν τον λαό στον μεγάλο αγώνα.
Το ήθος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ
δεν το έπλασαν σκυμμένες μανάδες και πατεράδες,
φοβισμένοι δάσκαλοι,
και υποταγμένοι κληρικοί.
Το ήθος αυτών που αρνήθηκαν τις εγκόσμιες χαρές ,
που αρνήθηκαν τις αλυσίδες του Άγγλου κατακτητή
το έπλασαν ανυπότακτοι και άξιοι εκπαιδευτικοί από τις έδρες τους,
όπως τον ελλαδίτη Σκεύο Συριώτη του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου που υπήρξε δάσκαλος του Φώτη Πίττα, του Ηλία Παπακυριακού, του Παναγιώτη Τουμάζου, του Πέτρου Γιάλλουρου και καλλιεργούσε «ό,τι ωραίο και εθνικό διέθεταν μέσα τους,”
όπως τον γυμνασιάρχη Κωνσταντίνο Σπυριδάκι που δε λογάριαζε τον κίνδυνο να συλληφθεί από τους κατακτητές και απέστελλε επωνύμως και ενυπογράφως στον Βρεττανό Κυβερνήτη επιστολές διαμαρτυρίας για το κλείσιμο του Παγκυπρίου Γυμνασίου υπερασπιζόμενος τους μαθητές δηλώνοντας με θάρρος πως «Η υμετέρα εξοχότης θα γνωρίζη ότι ο ενθουσιασμός της νεολαίας δια την ιδέαν της ελευθερίας δεν είναι δυνατόν δι΄ουδενός μέτρου πειθαρχίας να κατασταλή εις την τυπικήν σφαίραν της οποίας ούτος δεν υπάγεται. Εάν δοθή το δικαίωμαν εις τον λαόν της νήσου να αποφασίση περί του μέλλοντός του, τότε θα επανέλθει η τάξις και πειθαρχία εις τα σχολεία, τα οποία προηγουμένως διεκρίνοντο δι΄αυτήν ουχί δε εάν κλείωνται ταύτα.»

Το ήθος των αγωνιστών το έπλασαν φλογεροί ιερωμένοι στις αίθουσες των κατηχητικών της ΟΧΕΝ, στρατολόγοι των αγωνιστών της ΕΟΚΑ,
όπως τον Παπάσταυρο Παπαγαθαγγέλου,
που πάνω σε μια μικρή Καινή Διαθήκη όρκισε εκατοντάδες αγωνιστών,
μερικοί από τους οποίους τραγουδώντας τα δικά του τραγούδια έπεσαν στα πεδία των μαχών ή κι άλλοι ανέβηκαν με θάρρος στο ικρίωμα της αγχόνης των Κεντρικών Φυλακών.

Όπως τον πάτερ Φώτιο Καλογήρου, κατηχητή στην Ο.Χ.Ε.Ν. που μαζί με τον Παπάσταυρο Παπαγαθαγγέλου πέρα από το γεγονός προπαρασκεύασε εθνικά και ψυχικά εκατοντάδες αγωνιστές της ΕΟΚΑ προσέφερε « πάσης φύσεως εργασία προς υποβοήθησιν του έργου του Αρχηγού και όλων των τομέων της Οργανώσεως όλης της Κύπρου, μετά των Τομεαρχών».

Κι όλοι τους ΔΙΔΑΣΚΑΝ πως « το αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της Λευτεριάς.»
Στεκόμαστε ιδιαίτερα και με δέος μπροστά στους γεννήτορες των ηρώων μας.

«Φρονώ ότι έπραξαν το καθήκον των δια την Κύπρον, την οποίαν τόσον αγάπησαν.Και είμαι δι΄αυτό βέβαιος ότι η αδούλωτη ψυχή του πολιτισμένου λαού μας θα ραίνει παντοτινά με τα μύρα της αγάπης της την αιώνια και αθάνατη μνήμη των»,
δήλωσε στο μνημόσυνο του γιου του ο Χαρίλαος, πατέρας του Ανδρέα Ζάκου που απαγχονίσθηκε την 9ην Αυγούστου 1956 μαζί με τον Χαρίλαο Μιχαήλ και τον Ιάκωβο Πατάτσο.

«Εφίλησά σε τζι είπον σου
χαλάλι σου παιδί μου
έφας τες σφαίρες που μπροστά
που νά ‘σιεις την ευτζιήν μου»

Λόγια του Κυριάκου Δράκου , πατέρα του Μάρκου Δράκου , αρχιαντάρτη της ΕΟΚΑ, που η αφλογιστία του 13ου φυσιγγίου στην θαλάμη του όπλου του, έδωσε την ευκαιρία στους Άγγλους στρατιώτες να τον σκοτώσουν εκεί στα βουνά της Σολέας, ενάμιση μίλι νοτιοανατολικά της Ευρύχου.Ήταν 25 ετών , την 18η Ιανουαρίου 1957.

Ο Πιερής Αυξεντίου πατέρας ενός από τους πιο λαμπρούς ήρωες του ελληνισμού, του σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου, βγήκε με χαμόγελο από το νεκροτομείο όπου είχαν πάρει εκεί το απανθρακωμένο σώμα του παιδιού του ,
για να εξομολογηθεί λίγες στιγμές μετά, κλαίγοντας στον δικηγόρο Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη πως χαμογέλασε για «Να μη μας βλέπουν οι σκύλοι να κλαίμε.»
Θυμίζοντας μανάδες Σπαριάτισσες που έδιναν την ευχή στα παιδιά τους «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς» η Αντωνού Αυξεντίου, αντάξια του γιου της στο πρώτο του μνημόσυνο στη Λύση δήλωνε:

Μια μάνα τέτοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδας μου ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζιήν μου.
Τζι εγιώ έτσι μάνα εν να φανώ όπως τες Ελληνίδες,
που πιάσασιν τα όπλα τους τζιαι τζιείνες οι ιδίες.

Ο Μιλτιάδης Παλληκαρίδης , πατέρας του Ευαγόρα Παλληκαρίδη , του δεκαεννιάχρονου απαγχονισθέντα ήρωα ποιητή μας από την Τσάδα , θα επαναλάβει αυτή την ελληνική συμπεριφορά, τη γεμάτη περηφάνια και αποφασιστικότητα, το απόγευμα της 13ης Μαρτίου του 1957, παραμονή του απαγχονισμού του Ευαγόρα, αφήνοντας άφωνους τους δημοσιογράφους που περίμεναν δηλώσεις από τους γονείς του ήρωα έξω από τις Κεντρικές Φυλακές:
«Το δέντρον που φυτέψασιν, έν τζι εν ματζιδονήσιν,
που θέλει κόπριν τζαι νερόν για να καρποφορήσει!
Τα δέντρα που φυτέψασιν για να καρποφορήσουν
Θέλουν λεβέντικα κορμιά γαίμαν να τα ποτίσουν!

Στο τρίμηνο μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, ο Μιλτιάδης Παλληκαρίδης που ήδη είχε δώσει το παιδί του στον βωμό της Ελευθερίας, θα δηλώσει:

Ο Ήρως υπέκυψεν εις τα τραύματά του, οι εχθροί παρέλαβαν το άνευ ζωής σώμα κοπιάζοντας επί της Νίκης, της νικημένης.
Η ψυχή του Ήρωος όμως δεν εσκλαβώθη, δεν απέθανε, από τα ύψη όπου ίπτατο μεταβαίνοντας εις τον Πλάστην, εσυγχώρησε τους νικητάς του σώματος διότι ουκ οίδασιν τι ποιούσι.
Η ιστορία κάποτε θα γράψει, θα καταλογίσει ευθύνες.

Σαράντα μέρες μετά το θάνατο του ήρωα Στυλιανού Λένα , ο Πιερής Αυξεντίου παρευρίσκεται στο μνημόσυνο του ήρωα και κάνει μια συγκλονιστική ομιλία. Ανάμεσα στα άλλα λέει:

«Λένα μου ποιος σε δίδαξε ποια είναι η αιτία
ν’ αφήσεις το σπιτάκι σου
το μάλλινο κρεβάτι σου
και να τραβήσεις στα βουνά, να ζεις με αγωνία
να γίνεσαι ολοκαύτωμα το σώμα σου θυσία;
Είν’ ο καλός πατέρας μου κι η Ελληνική Ιστορία.
αυτοί είναι που με δίδαξαν πλούτη, περιουσία
καμιάν αξίαν δεν έχουν χωρίς Ελευθερίαν.»

Τον «Σταυραετό του Πενταδακτύλου», τον ήρωα Κυριάκο Μάτση που στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις , χαιρέτησε στο πρώτο του μνημόσυνο στο Παλαιχώρι ο πατέρας του ο Χριστοφής Μάτσης:

Αγαπημένο μας παιδί,
Μπροστά στον ηρωικό σου θάνατο σκύβουμε και σε φιλούμε οι γονείς σου.
Παιδί μας, Κυριάκο μας, σ’ αγάπησε η Πατρίδα μας, σ’ αγάπησε ο Θεός μας, σ’ αγάπησε πολύ η Λευτεριά. Ήσουν δικός της, κι αφού σε ζήτησε θυσία στο βωμό της, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΑΛΑΛΙ ΤΗΣ.Αν κλάψαμε, δεν κλάψαμε τον θάνατό σου. Ένα θάνατο με το δάχτυλο στη σκανδάλη και την τρανή στο στόμα κραυγή : «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» δεν τον κλαίνε γονείς και συγγενείς μα το έχουν καύχημα, τιμή τους.
Μα κλαίμε που έμειναν τα άρματά σου ορφανά.

Απαγγέλλει μάλιστα και ένα ποίημα ο άξιος πατέρας στον οποίο ευχαριστεί τον γιο του που κράτησε τον όρκο του τον καθησυχάζει μάλιστα λέγοντάς του πως έστειλε στην θέση του τον αδελφό του τον Γιαννάκη.

Η αγέρωχη μάνα του Ανδρέα Πατσαλίδη που σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου 1958 στο χωριό Κούρδαλι, από έκρηξη βόμβας επίσης συγκλονίζει:

Είπον του γιου μου, είπον του, καλό , καλό τζαι για τες ενέδρες…εβοήθουν τον εγιώ τον γιο μου. Έβαλλα τον πάνω να πολεμά…

«Το αχ, το βαχ τ΄αλοίμονον έφαν τα σωτικά μου
ελύγισεν το σώμα μου μα εν σίδερον που μέσα μου
ατσάλιν η καρκιά μου.
Χαμπή μου που πολέμησες στης Μαδαρής τα μέρη
το αίμα σου που έχυσες Ελευθεριά θα φέρει.»

Λόγια μιας άλλης λεβεντομάνας,της Ανδρεανής Πεττεμερίδου, μάνας του ήρωα Χαμπή Πεττεμερίδη.

«Οι ήρωες δεν πέθαναν μα μόνον αγρυπνούσιν.
Από ψηλά στον ουρανόν μας παρακολουθούσιν
να κλείσωμεν το έργον τους τζι έτσι να τζιοιμηθούσιν,
ίσια εις την Ακρόπολιν εκεί μας οδηγούσιν»

Λόγια που έγραψε για τον γιο του Νικόλαο Γιάγκου, ο πατέρας του ήρωα ο Πέτρος Γιάγκου.

«Η Παναϊα εφοήθησέν τον τζι εν επρόδοσεν. Είμαι περήφανος για τον γιον μου»,
δήλωσε ο Συμεός Δημητρίου , πατέρας του ήρωα Παναγιώτη Συμεού από την Πάχνα που μαζί με τον Σάββα Ροτσίδη είναι οι τελευταίοι νεκροί του αγώνα.
Στο πρώτο του μνημόσυνο οι κοπέλες του χωριού χόρεψαν, καθ’ υπόδειξη της μητέρας του, καλαματιανό τραγουδώντας δικούς του στίχους, που τραγουδούσε και ο ίδιος, όταν χόρευε με την μητέρα του.
“Αν μάθεις πως σκοτώθηκα, χαρές να ‘χετε όλοι, για της πατρίδας την τιμή είναι γλυκό το βόλι…”

«Γιε μου να πας εις το καλόν αφού ‘ρτασιν προξένια,
τζι’ εγιώ ννα πάρω τ’ όπλο σου,
τζιαι ννα σταθώ στον τόπον σου,
να μεν σε λάμν’ η έννοια»,

Ήταν τα λόγια του Σταύρου Πίττα με τα οποία αποχαιρέτησε τον γιο του, τον δάσκαλο Φώτη Πίττα από το Φρέναρος, τη μέρα της κηδείας του. Το ημερολόγιο του δασκάλου Φώτη Πίττα που περιγράφει τα βασανιστήρια, σωματικά και ψυχολογικά τα οποία υπέστη στα χέρια των Άγγλων και που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις παιδαγωγικές σχολές και τα σχολεία τουλάχιστον της Κύπρου, φανερώνει το σπάνιο υλικό από το οποίο ήταν καμωμένη η ψυχή αυτού του Έλληνα που έγινε η θυσία του όπως και αυτή των υπέρκαλλων συναγωνιστών του Σαμάρα, Κάρυου και Παπακυριακού στις 2 Σεπτεμβρίου του 1958 στον Αχυρώνα Λιοπετρίου, ένα ακόμη αντίδωρο για τον ελληνισμό. Τέτοιους άξιους γονιούς είχαν οι ήρωές μας αλλά και όλοι οι αγωνιστές μας που μπορεί να μην σκοτώθηκαν σε μάχη ή αγχόνη ή έπειτα από φρικτά βασανιστήρια. Τέτοιο ανάγιωμα. Ένα ανάγιωμα που το χαρακτήριζε η φιλοπατρία, η λεβεντιά και η απόλυτη εμπιστοσύνη στις βουλές του Θεού. Άξιοι γονείς έκαναν άξια τέκνα. Κι αν μια λέξη μπορεί να προσδιορίσει το ήθος που οδήγησε στο θαύμα, είναι το «χαλάλι» που βγήκε από τα στόματα όλων. Με το «χαλάλι» αυτών των γονιών, ισοπεδώθηκε κάθε αμφιβολία , κάθε δεύτερη σκέψη πως αυτός ήταν ένας αγώνας αν είναι ποτέ δυνατόν αντικομμουνιστικός όπως χωρίς αιδώ κάποιοι δηλώνουν. Μόνο « εθνικός και ουχί» κομματικός μπορεί να είναι ένας αγώνας στον οποίο οι γονείς χαλαλίζουν τα παιδιά τους στην πατρίδα. Όταν λοιπόν ήρθε ή ώρα να τεκμηριώσουν οι αγωνιστές την ελληνική τους καταγωγή το έπραξαν . Και τέλειωσε ο αγώνας, Και παρήλασαν οι αγωνιστές στους δρόμους Και ανακηρύχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία με τις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου. Το οικοδόμημα όμως των συμφωνιών Ζυρίχης -Λονδίνου, έκρυβε στα υπόγειά του μια μπαρουταποθήκη. Κι ήταν πολλοί οι πρόθυμοι «μπουρλοτιέρηδες». Οι ίδιοι πρόθυμοι, κράτη και πρόσωπα που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία της 20ης Ιουλίου του 1974. Από τη μάνα του Κάρυου, που έβλεπε τον φλεγόμενο Αχυρώνα , φωνάζοντας το συγκλονιστικό: «Δύναμιν γιέ μου. Δύναμιν! Να πεθάνεις λεβέντης!» φτάνουμε σήμερα στην Κύπρο της διαφθοράς και της ασυδοσίας, με μια δημοκρατία να διασύρεται από δημαγωγούς. Βλέπουμε μια Κύπρο που ανοίγει ένα ένα τα οδοφράγματα. Και γεμίζει τα ταμεία του ο κατακτητής. Και αγοράζει οπλισμό για να μας σημαδεύει καλύτερα . Φτάνουμε σε μια Κύπρο που χαρακτηρίζει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κατακτητή, “μέτρα εμπιστοσύνης”. Μα για ποια εμπιστοσύνη μιλάνε; Όταν αλωνίζουν στην Α.Ο.Ζ μας τα τουρκικά πλοια, όταν μας τάζει φέρετρα ο Ερτογάν, όταν οι Τούρκοι προωθούνται στα Στροβίλια, όταν εκδιώκουν οι κατοχικές δυνάμεις από τα χωράφια τους , τους γεωργούς στη Δένεια και την Αθηαίνου, όταν ανάβει εκείνη η απεχθής σημαία απάνω στον Πενταδάκτυλο μας, όταν καταρρέουν οι εκκλησιές μας στα κατεχόμενα λόγω εγκληματικής και αμέλειας . Για ποιά εμπιστοσύνη μιλάνε, οταν εορτάζονται 5 φορές τον χρόνο εκεί στα κατεχόμενα τα εγκλήματα εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού; Ναι . Πέντε φορές τον χρόνο και συγκεκριμένα: Εορτάζεται την 20η Ιουλίου, ημέρα της εισβολής, η επέτειος της κατάληψης της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1570, η επέτειος της ίδρυσης της ΤΜΤ, η επέτειος των βομβαρδισμών της Τηλλυρίας από την τουρκική αεροπορία, και η ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ποιοι συμμετέχουν σε αυτούς τους εορτασμούς; Διερωτηθήκατε; Ντρεπόμαστε για όλα εκείνα τα «χαλάλι» των μανάδων και των πατεράδων που έδωσαν τα παιδιά τους στην πατρίδα αφού επικίνδυνοι δικοινοτισμοί επιχειρούν να αλώσουν το ισχυρότερο επιχείρημα που έχει η ελληνοκυπριακή πλευρά για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης: Ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι πρόβλημα δύο κοινοτήτων. Χτίζεται η εμπιστοσύνη με επιστροφή έργων τέχνης; Με ποδοσφαιρικούς αγώνες ; Τις προάλλες πραγματοποιήθηκε ποδοσφαιρικός αγώνας στην Πύλα μεταξύ μιας κυπριακής και μιας τουρκοκυπριακής ομάδας. Πάνω στις φανέλες της τουρκοκυπριακής ομάδας αναγραφόταν ο χορηγός της , μια από τις μεγαλύτερες οικοδομικές εταιρείες η οποία χτίζει πάνω στην κατεχόμενη γη μας. Χειροκροτούσαν οι ελληνοκύπριοι στις κερκίδες την ομάδα αυτή που έχει ως χορηγό την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τις κλεμμένες περιουσίες μας στα κατεχόμενα ! Χειροκροτούσαν τους κλεπταποδόχους που διαφήμιζαν τους κλέφτες! Αδιανόητο! Και εύλογα διερωτάται κάποιος : Γιατί όλοι αυτοί… οι φλογεροί ειρηνιστές των κερκίδων δεν στηρίζουν εκείνες τις τουρκοκυπριακές φωνές που λένε τον φόνο, φόνο και την κατοχή, κατοχή; Γιατί επιλέγουν να στηρίζουν εκείνες που απενοχοποιούν τον κατακτητή λέγοντας και τη γνωστή φράση «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά;». Και γιατί αυτοί οι θαραλλέοι τουρκοκύπριοι που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους δεν θέλουν να σχετίζονται με αυτή την ευτυχώς μικρή ομάδα ελληνοκυπρίων ; Μήπως γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι τουρκοκύπριοι αναγνωρίζουν ότι κατά την περίοδο της αντίστασης στο τουρκοκυπριακό πραξικόπημα του 1963-1964 και κατά την εισβολή το 1974 , ακραία στοιχεία ελληνοκυπρίων διέπραξαν εγκλήματα εις βάρος τουρκοκυπρίων, τα οποία ας σημειωθεί καμία κυβέρνηση δεν έφερε ποτέ ενώπιον της Δικαιοσύνης; Μήπως αναγνωρίζουν αυτοί οι αντικατοχικοί Τουρκοκύπριοι ότι άλλο η εισβολή( και ό,τι προκύπτει από αυτή,) από ένα κράτος, την Τουρκία και άλλο τα εγκλήματα από μεμονωμένα στοιχεία; Αυτοί οι τουρκοκύπριοι φαίνεται γνωρίζουν καλά και ένα όνομα: τον τότε λοχαγό την περίοδο 1963-1964 τον Τάσο Μάρκου που φοβούμενος αντίποινα έπειτα από δολοφονίες ελληνοκυπρίων από τουρκοκυπρίους προστάτευσε άμαχο τουρκοκυπριακό πληθυσμό. Κατά την ένδοξη εκείνη περίοδο του 1955-1959 ο λαός γνώριζε πολύ καλά ποιος ήταν ο κατακτητής. Γνώριζε πολύ καλά ποιος ήταν ο εχθρός. Έπληττε τον κατακτητή με όποιο τρόπο μπορούσε. Πλάι στη σημαία του ένοπλου αγώνος είχε υψωθεί και η σημαία της Παθητικής Αντίστασης. Και παραιτήθηκαν μαζικά τα κοινοτικά συμβούλια. Και ο λαός περιφρονούσε τα αγγλικά προϊόντα. Μικρά παιδιά έγραφαν συνθήματα στους τοίχους και μετέφεραν προκηρύξεις. Τί σχέση έχουμε εμείς με αυτούς τους προγόνους που υπέστησαν τόσα δεινά για να απελευθερωθούν από τον κατακτητή; Τί σχέση έχει το ήθος εκείνων των αγωνιστών μαζί με το δικό μας όταν ενισχύουμε τα ταμεία του κατακτητή; Από την Παθητική Αντίσταση λοιπόν στην Παθητική Υποταγή… Εκπατρισμένοι από τις αρχές και τις αξίες που θα έπρεπε να μας διέπουν ως Έλληνες που είμαστε, έχουμε χάσει τις προτεραιότητές μας και αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα τους αγώνες για την πατρίδα. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959 χαρακτηρίστηκε ως αγώνας της νεολαίας. Μιας υγιούς νεολαίας που το ήθος της, ήταν αποτέλεσμα της υγιούς παιδείας της. Η ημικατεχόμενη πατρίδα έχει ανάγκη μια τέτοια αγωνιστική νεολαία άρα και υγιή παιδεία. Κι οφείλουμε να εργαστούμε όλοι , ο καθένας από το μετερίζι του για γίνει τέτοια. Οφείλουμε να το κάνουμε: Για να μην μας στοιχειώνουν τα γράμματα των μελλοθανάτων πριν φτάσουν στην αγχόνη. Για να μην ακούγεται σαν κρότος το « Ου περί χρημάτων», του Μάτση. Για να μην μας εκπλήσσει, το «Μολών Λαβέ» του Αυξεντίου. Για να μην μας ρωτήσει κάποτε η Ιστορία και να την εξαπατήσουμε με προφάσεις. Για να μην μας παρατήσει άξαφνα η Ιστορία και μείνουμε μόνοι με τις προφάσεις μας.

To 5G χτυπά την Ευρώπη - Αντίο δέντρα, αντίο Φύση, Καλώς ήρθες Καρκίνε

To 5G χτυπά την Ευρώπη - Αντίο δέντρα, αντίο Φύση, Καλώς ήρθες Καρκίνε

Στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να κόβουν τα δέντρα για να επιτρέψει στο σήμα του 5G να φτάσει παντού! ( Κατά τα άλλα μόνο οι πλαστικές σακούλες φταίγανε για το περιβάλλον ) Μάντεψε και κάτι άλλο.. (Chemtrails) Χημικοί αεροψεκασμοί με νανο σωματίδια αργιλίου ψεκάζουν στον αέρα βοηθώντας το 5G να ταξιδεύει όλο και περισσότερο.

Μάθε κι αυτό, το καλοκαίρι του 2019 τα καθιερωμένα ΜΜΕ παραδέχονται ότι ο ψεκασμός του ήλιου (επιχείρηση ηλιακή ασπίδα) είναι για να βοηθήσει στη μείωση της κλιματικής αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι αληθινή (μάλλον αυτοί την έχουν δημιουργήσει), αλλά "αυτοί" έχουν άλλο λόγο για να ψεκάζουν και δεν είναι για να βοηθήσει!

Ο πραγματικός λόγος για τον ογκώδες (chemtrails) χημικό αεροψεκασμό τελευταία είναι 100 % λόγω 5G...

Ξύπνησες ή ακόμα...;;


Μαζική κοπή δέντρων για το 5G σε όλες τις μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο!

Βλέποντας τυχαία αυτή την δημοσίευση, η ομάδα του ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ έψαξε και βρήκε πολλά άρθρα σχετικά με το συγκεκριμένο πρόβλημα, επέλεξε το συγκεκριμένο το οποίο προβάλει με πολλές λεπτομέρειες τι ακολουθεί για το μέλλον της υγείας μας αλλά και για την υγεία της φύσης από την τεχνολογία του 5G.

Παρατηρείται μια τάση για μαζική κοπή δέντρων στις πόλεις. Για το βέλτιστο εύρος σημάτων 5G φαίνεται ότι το ύψος του κορμού πρέπει να είναι τουλάχιστον 3 μέτρα χαμηλότερο από τις κεραίες 5G που τοποθετούνται, επειδή τα δέντρα φαίνεται ότι αποτελούν εμπόδια για την περιοχή σημάτων 5G. Σύμπτωση; Δεν το πιστεύω! Σε αυτό το ιστολόγιο θα πούμε περισσότερα για τον κίνδυνο του5G για τα δέντρα μας και την υγεία μας.
5G: Τι είναι αυτό και γιατί το θέλουν;

Ο όρος «5G» αντιπροσωπεύει την πέμπτη γενιά δίκτυο κινητής τηλεφωνίας.

Είναι ο ταχύτερος διάδοχος του τρέχοντος δικτύου 4G, το οποίο χρησιμοποιούμε για γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο από το κινητό μας τηλέφωνο. Παρά το γεγονός ότι η 4G υπήρξε μόνο εδώ και μερικά χρόνια, αρκετές εταιρείες - ακόμη και στην Ολλανδία- είναι ήδη απασχολημένες με δοκιμές στον τομέα της τεχνολογίας 5G.

Η χρήση του 5G στο smartphone σας θα εξασφαλίσει μια γρήγορη αστραπιαία σύνδεση. Αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έρθει η 5G.

Ειδικά για νέες εφαρμογές όπως εικονική πραγματικότητα, αυτοκίνητα με σύνδεση στο διαδίκτυο, τηλεχειριζόμενοι απομακρυσμένοι υπολογιστές και άλλες συσκευές που λειτουργούν στο διαδίκτυο, αυτό το ισχυρό δίκτυο αποτελεί ενδιαφέρουσα εξέλιξη για πολλούς. 

 

Τα δέντρα εμποδίζουν το καλό δίκτυο 5G

Παρατηρείται μια γενική τάση μαζικής κοπής δέντρων στις πόλεις, ίσως και εσείς να το έχετε παρατηρήσει;

Θέλουν να επεξεργαστούν την τεχνολογία 5G σε φωτιστικά, στάσεις λεωφορείων, φανάρια κυκλοφορίας και ούτω καθεξής σε λιγότερο αξιοπρόσεκτα αντικείμενα δρόμου. Αλλά ... για να αποφευχθεί η απώλεια σήματος (επειδή τα δέντρα αποδεικνύονται εμπόδια για την εμβέλεια σήματος 5G), τα δέντρα δυστυχώς θα πρέπει να φύγουν και αυτό νομίζω ότι βλέπουμε σήμερα σε μεγάλη κλίμακα.

Τα δέντρα αποτελούν στην πραγματικότητα ένα σημαντικό εμπόδιο για αυτό το νέο δίκτυο. Αυτό έχει αποδειχθεί από την έρευνα του Πανεπιστημίου του Surrey: Το ύψος του ιστού στο επίπεδο των δέντρων ως περιοριστικός παράγοντας για την επίτευξη και την αξιοπιστία (βλ. Σελίδα 4 άρθρο 3.1).

Ποια είναι η πραγματική ατζέντα πίσω από την υλοτομία αυτών των δέντρων; Δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά, αλλά αν γνωρίζουμε για τις αρνητικές πτυχές στα δέντρα από το 5G, μπορούμε να κάνουμε τη σούμα μόνοι μας.

Όχι μόνο στην Ολλανδία, τα δέντρα απομακρύνονται χωρίς σαφή εξήγηση

Χιλιάδες δέντρα στην πόλη του Σέφιλντ (Ηνωμένο Βασίλειο) έχουν ήδη αφαιρεθεί κάτω από μεγάλες διαμαρτυρίες. Από το 2012 περισσότερα από 5.500 δέντρα έχουν κοπεί εκεί ως μέρος του σχεδίου βελτίωσης των μονοπατιών στο Σέφιλντ. Στο μέλλον, το σχέδιο είναι να περικόψει περισσότερα δέντρα.

Οι αρχές αναφέρουν ότι οι εργολάβοι κόβουν μόνο νεκρά, πεθαμένα, νοσούντα, κατεστραμμένα ή επικίνδυνα δέντρα, αλλά οι κάτοικοι λένε ότι τα περισσότερα δέντρα ήταν υγιή.

Τώρα φαίνεται ότι το Συμβούλιο του Σέφιλντ σχεδιάζει να αφαιρέσει σχεδόν τα μισά από τα 36.000 δέντρα κατά μήκος των οδών της πόλης. Είναι σίγουρα όλα τα δέντρα άρρωστα;

 

 5G φέρνει επίσης πολλούς κινδύνους για την υγεία

Η έκθεση στην 5G ακτινοβολία για όλους τους ανθρώπους θα αυξηθεί σημαντικά. Ξεπερνάει την ακτινοβολία των 2G, 3G, 4G και Wi-Fi που είναι ήδη ενεργή. Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία έχει ήδη αποδειχθεί ότι είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους και το περιβάλλον διαβίωσης τους.

Έτσι, όχι μόνο τα δέντρα θα βιώσουν το φορτίο του 5G.

Τον Σεπτέμβριο, μια ομάδα 186 επιστημόνων από 36 χώρες προέτρεψε την Ευρωπαϊκή Ένωση να προειδοποιήσει ενάντια στους κινδύνους του 5G

Ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει να χρησιμοποιεί το 5G μέχρι να διαπιστωθεί ανεξάρτητα ότι αυτό δεν είναι επιβλαβές για την υγεία μας.

Η προειδοποίηση ήταν εν συντομία στην προσοχή, μεταξύ άλλων, στην έκδοση NL, αλλά μετά από αυτό ο καθένας περνάει κάνει σα να μην συμβαίνει τίποτα και ότι όλα είναι σωστά.

Οι ειδικοί στην Ολλανδία ανησυχούν επίσης πολύ για την άφιξη του 5G. Όπως ο πρώην φυσικός Leendert Vriens του StopUMTS.nl.

Σύμφωνα με τον Vriens, η συνεχώς αυξανόμενη ένταση της ακτινοβολίας είναι ένα πρόβλημα. "Αυτό δεν ισχύει μόνο για 5G, αλλά και για τα 4G και 3G που είναι ήδη εκεί."

Επειδή η υψηλότερη συχνότητα των 5G δεν περνά καλύτερα μέσα από τα τοιχώματα, οι κεραίες πρέπει να τοποθετηθούν πιο κοντά στις κατοικήσιμες περιοχές.

"Έχετε περισσότερα προβλήματα με μια κεραία σε μια στάση λεωφορείων, παρά με την ακτινοβολία από τις κεραίες αναμετάδοσης", λέει ο Vriens. Για κάποιο χρονικό διάστημα μάζευε διαμαρτυρίες για την υγεία: "Καταγγελίες για κόπωση, καψίματα, αϋπνίες, γαστρεντερικά: Γνωρίζω σίγουρα ότι αυτό οφείλεται στην ακτινοβολία".

 

Υπάρχουν όμως και μελέτες που δείχνουν ότι η ακτινοβολία δεν είναι επιβλαβής;

Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα ακτινοβολίας καθηγητή Olle Johansson του αναγνωρισμένου Ινστιτούτου Karolinska στη Σουηδία, λέει πως δεν γίνεται να μιλήσουμε με επιστημονικά στοιχεία στο καθένα.

"Είναι μια παρανόηση ότι μπορείτε να περάσετε τις επιστημονικές δημοσιεύσεις ενάντια στο καθένα, όπως έχει κάνει εδώ και χρόνια η βιομηχανία καπνού . Ποτέ δεν μπορείτε να εξουδετερώσετε μια αναφορά που εμφανίζει αρνητική επίδραση στην υγεία με μια αναφορά που δεν δείχνει τίποτα.

Αυτή είναι μια παρανόηση και δυστυχώς γίνεται συχνά από εκπροσώπους της βιομηχανίας και των επίσημων αρχών. Το ευρύ κοινό είναι εύκολο να ξεγελαστεί με τέτοια επιχειρήματα. Αλλά αν δαγκωθεί από ένα θανατηφόρο φίδι, τι έχει σημασία για σας, ότι υπάρχουν εκατομμύρια αβλαβή φίδια; "


Συμπέρασμα:

Αυτό σημαίνει ότι καθίσταται όλο και πιο δύσκολο για τους ευαίσθητους στην ακτινοβολία ανθρώπους να συμμετέχουν στην κοινωνία, καθώς η ακτινοβολία είναι κυριολεκτικά παντού.

Πού μπορούν να ζήσουν οι Ολλανδοί που είναι ευαίσθητοι στην ακτινοβολία;; Ήδη πολλοί Ολλανδοί ευαίσθητοι στην ακτινοβολία έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν στη Γαλλία, την Πορτογαλία ή την Ουγγαρία, επειδή έχει καταστεί μη βιώσιμη γι 'αυτούς η Ολλανδία. Και φανταστείτε πως το 5G δεν έχει καν εξαπλωθεί.

Η προοπτική πολλών ευαίσθητων στην ακτινοβολία ανθρώπων αλλά και δέντρων στις πόλεις μας δεν φαίνεται πολύ καλή. Θα δούμε τι θα μας φέρει το μέλλον.
 
Πηγή

no2idcardgr

Εκπληκτικη η ομιλία του ΠτΔ στο ΑΠΘ: Πυλώνες του Πολιτισμού είναι η Αρχαία Ελλάδα και η Χριστιανική διδασκαλία!

ΣΗΜΕΙΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ 10 ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΧΟΛΩΝ ΤΕΧΝΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΕ ΘΕΜΑ:

«DE DIFFERENTIA»

 

Αθήνα, 3.4.2019

 Με ιδιαίτερη χαρά ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά σας, να θέσω υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και να εγκαινιάσω αυτή την Έκθεση, προϊόν μακροχρόνιου διαλόγου μεταξύ κορυφαίων Ακαδημαϊκών Δασκάλων στον χώρο της Τέχνης, οι οποίοι αποφάσισαν στο τέλος του να οπτικοποιήσουν το σημαντικό και καίριο ερώτημα «Γιατί μισούμε το διαφορετικό;», μέσ’ από μια Έκθεση υψηλών προδιαγραφών υπό τον τίτλο: «De Differentia».  Ως μη ειδικός, και ενώπιον τόσων ειδικών, θ’ αποφύγω να εκφράσω άποψη για την ουσία της Έκθεσης και θα περιορισθώ να σας κάνω κοινωνούς ορισμένων σκέψεων, αναφορικά με το πώς και γιατί ο σεβασμός της Διαφορετικότητας κάθε Ανθρώπου είναι ένα κορυφαίο πρόταγμα Ανθρωπισμού, που φθάνει στον πυρήνα της Δημοκρατίας μας και του Πολιτισμού μας. 

I. Αν ρίξουμε μια ματιά στον Κόσμο που μας περιβάλλει -με ό,τι ο Κόσμος αυτός περικλείει- εύκολα θ’ αντιληφθούμε ότι η Διαφορετικότητα είναι μια οιονεί «φυσική» κατάσταση. 

Α. Σε αυτό τον Κόσμο τίποτα δεν είναι ίδιο.  Και για να κάνω ένα βήμα πιο πέρα:  Στο Σύμπαν -όσο μέρος του γνωρίζουμε- τίποτα δεν είναι ίδιο.  Αναπόφευκτα δε και στον μικρό μας Πλανήτη, την Γη μας, επίσης τίποτα δεν είναι ίδιο.  Δεν απέχει -καθόλου μάλιστα- από την πραγματικότητα η διαπίστωση ότι η Φύση  αποστρέφεται την απόλυτη ομοιότητα και, ακόμη περισσότερο, την ισοπεδωτική ισότητα.  Τούτο οφείλεται στο ότι το Σύμπαν, η Φύση, βρίσκονται, από την ίδια τους την υπόσταση, σε μια κατάσταση διαρκούς δημιουργίας και εξέλιξης, γεγονός που ουδόλως συμβιβάζεται με την αναπόφευκτη ακινησία της απόλυτης ομοιότητας και της ισοπεδωτικής ισότητας.  Στο Σύμπαν και στην Φύση λοιπόν δεν νοείται «θάλασσα δικαιοτάτη», δηλαδή θάλασσα «ακίνητη», για να θυμηθούμε τον Πλούταρχο («Βίοι Παράλληλοι», 4, ρήση που αποδίδεται στον Σόλωνα).

Β. Ως μέρος του Κόσμου και της Φύσης -και δη στο επίκεντρό του- ο Άνθρωπος, υπό τα δεδομένα αυτά, είναι και μέρος της ως άνω Διαφορετικότητας.  Με άλλες λέξεις ο κάθε Άνθρωπος, «εκ καταγωγής», είναι διαφορετικός.  Συνακόλουθα, ο πραγματικός σεβασμός του Ανθρώπου από τους Συνανθρώπους του προϋποθέτει, πρωτίστως, τον σεβασμό της Διαφορετικότητάς του.  Μόνον έτσι αυτός ο σεβασμός φθάνει στην ουσία του, ήτοι στον πραγματικό σεβασμό της αξίας του Ανθρώπου και, επέκεινα, στον πραγματικό σεβασμό της ελεύθερης ανάπτυξης της Προσωπικότητάς του. 

II. Μέσω αυτής της διανοητικής οδού φθάνουμε στο να κατανοήσουμε και την πιο «κρίσιμη» πτυχή και πλευρά της Διαφορετικότητας του Ανθρώπου και της ανάγκης πραγματικού και ειλικρινούς σεβασμού της από τον Συνάνθρωπο.  Κατ’ αποτέλεσμα, ως ύψιστο δείγμα στοιχειώδους Ανθρωπισμού, ένας τέτοιος σεβασμός της Διαφορετικότητας ισοδυναμεί με τον σεβασμό της Δημοκρατίας μας και του Πολιτισμού μας. 

Α. Πριν απ’ όλα, σε θεσμικό και αξιακό γενικότερα επίπεδο, ο σεβασμός της Διαφορετικότητας του Ανθρώπου είναι πρόταγμα της Δημοκρατίας μας.  Τούτο προκύπτει εκ του ότι, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας που πρέπει να διέπει την οργάνωση του Κράτους κατά τα δεδομένα αυτού τούτου του κοινού μας Δυτικού και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, συγκεκριμένα δε στο πλαίσιο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ο σεβασμός της Διαφορετικότητας του Ανθρώπου είναι θεμελιώδης θεσμικός κανόνας που απορρέει από την, σύμφυτη με την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, Αρχή της Ισότητας και, κατά συνέπεια, την γενική ρήτρα της Δικαιοσύνης.  Ειδικότερα:

1. Η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία θεμελιώνεται, μεταξύ άλλων, πάνω στην Αρχή της Ισότητας, η οποία συνιστά, εν τέλει, «κοιτίδα» και «λίκνο» όλων των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τόσον ως προς την καταγωγή τους όσο και ως προς την in concreto άσκησή τους.  Αυτό οφείλεται, κατά μεγάλο μέρος, στο ότι, σύμφωνα με τα δεδομένα της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, υπάρχει ευθεία σύνδεση της Αρχής της Ισότητας με τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες γενικές ρήτρες του σεβασμού της Αξίας του Ανθρώπου και της ελεύθερης ανάπτυξης της Προσωπικότητάς του, αφού μόνον υπό όρους ουσιαστικής ισότητας είναι νοητός ένας τέτοιος σεβασμός κατά τον προορισμό του. 

2. Όμως αυτή η Αρχή της Ισότητας, για να πραγματώσει το περιεχόμενό της κατά την εφαρμογή της, νοείται μόνον υπό όρους αναλογικότητας.  Μιας αναλογικότητας -για ν’ αναχθούμε στις πηγές των «Ηθικών Νικομαχείων» του Αριστοτέλους- η οποία αφενός σημαίνει ίση μεταχείριση ουσιωδώς όμοιων καταστάσεων αλλά και άνιση μεταχείριση ουσιωδώς ανόμοιων καταστάσεων και, αφετέρου, συνιστά αντηρίδα της έννοιας της Δικαιοσύνης, ως «αναδιανεμητικής Δικαιοσύνης» («Justitia Distributiva»).  Η ως άνω αναλογική προϋπόθεση ως προς την ουσία της Αρχής της Ισότητας είναι απολύτως αυτονόητη, αν κατανοήσουμε ότι σ’ ευθεία παραβίασή της οδηγούν, εξ ίσου, από την μια πλευρά η άνιση μεταχείριση ουσιωδώς όμοιων καταστάσεων και η ίση μεταχείριση ουσιωδώς ανόμοιων καταστάσεων. 

3. Λογική συνέχεια των προαναφερόμενων συλλογισμών ως προς την Αρχή της Ισότητας είναι λοιπόν και το ότι εφόσον, όπως προεκτέθηκε, κάθε Άνθρωπος αντιπροσωπεύει την δική του «φυσική» Διαφορετικότητα, η σύζευξη της Δημοκρατικής Αρχής και της Αρχής της Ισότητας, υπό αναλογικούς όρους, επιβάλλει, ως θεμελιώδες πρόταγμα, τον πλήρη σεβασμό αυτής της Διαφορετικότητας.  Συμπερασματικώς, η Πολιτεία και η Κοινωνία που δεν σέβονται, στο ακέραιο, την Διαφορετικότητα του Ανθρώπου δεν μπορούν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, να θεωρηθούν ως δημοκρατικώς οργανωμένες.  Άρα, η ισοπεδωτική αντιμετώπιση του Ανθρώπου από μια Πολιτεία και μια Κοινωνία που θέλει να λέγεται «δημοκρατική» είναι, κατά βάθος, ένα τυπικό είδος «contradictio in adjecto».

Β. Οι σκέψεις που προεκτέθηκαν εξηγούν ευχερώς γιατί, επιπλέον, ο σεβασμός της Διαφορετικότητας του Ανθρώπου είναι βασικό αξιακό πρόταγμα αυτού τούτου του Πολιτισμού μας. 

1. Ο Πολιτισμός μας, ο Δυτικός και ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, στηριγμένος πάνω στους τρεις πυλώνες του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, της Θεσμικής Κληρονομιάς της Αρχαίας Ρώμης και των πνευματικών αποσταγμάτων της Χριστιανικής Διδασκαλίας, είναι ο Πολιτισμός του Ανθρωπισμού.  Με την έννοια ότι στο επίκεντρό του, κατά τον εκ καταγωγής προορισμό του, βρίσκεται ο Άνθρωπος.  Ακόμη πιο πέρα, αυτός ο Πολιτισμός μας υπηρετεί την αποστολή του μόνον όταν κάνει πράξη, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, τον πλήρη σεβασμό της Αξίας του Ανθρώπου και της ελεύθερης ανάπτυξης της Προσωπικότητάς του. 

2. Όπως ήδη εξηγήθηκε, ένας τέτοιος σεβασμός προϋποθέτει, ανυπερθέτως, και τον πλήρη σεβασμό της Διαφορετικότητας του Ανθρώπου.  Και, e contrario, ο σύμφυτος με τον Πολιτισμό μας Ανθρωπισμός ουδόλως συμβιβάζεται, κατ’ ουδένα τρόπο, με την ισοπεδωτική αντιμετώπιση του Ανθρώπου, δηλαδή την αντιμετώπιση που «συντρίβει» την Αρχή της Ισότητας και την εμβληματική ρήτρα της Δικαιοσύνης.  Για να επανέλθω στον τρίτο πυλώνα του Πολιτισμού μας, την Χριστιανική Διδασκαλία, αυτό το συμπέρασμα σηματοδοτεί κατά βάθος η ρήση που, ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη, κατοχυρώθηκε ως προμετωπίδα και στην Καινή Διαθήκη: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της Γης». 

Ως ελάχιστο καταληκτικό «οβολό» μου σ’ αυτόν τον Χαιρετισμό -και αφού σας εκφράσω εκ νέου τις ευχαριστίες μου και τα συγχαρητήριά μου για την πρωτοβουλία της Έκθεσης- επιτρέψατέ μου, με δεδομένη μάλιστα την «ζέουσα» επικαιρότητα των προσεχών Ευρωεκλογών, να παραθέσω, σχεδόν αυτούσιο, το φετινό μήνυμά μου για την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας, που είναι αφιερωμένη στον Αγώνα κατά του ρατσισμού:  «Η φετινή επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας Αγώνα κατά του ρατσισμού πρέπει ν’ αποτελέσει αφετηρία περίσκεψης και αυτογνωσίας για όλους τους Λαούς του Κόσμου, πρωτίστως δε για τους Λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ας μου επιτραπεί ν’ αφιερώσω το Μήνυμά μου για την Επέτειο αυτή στον κοινό αγώνα με στόχο την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Πριν απ’ όλα εμείς, οι Έλληνες, οφείλουμε, μαζί με όλα τα άλλα Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, να εργασθούμε, συνειδητά και με ζήλο, για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Ήτοι για την διαμόρφωση του τελικού Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, πάνω στις βάσεις της ομοσπονδιακού τύπου ένωσης και της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, με πλήρη σεβασμό όλων, ανεξαιρέτως, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ενόψει μάλιστα των κρίσιμων προσεχών Ευρωεκλογών, έχουμε κοινό ιστορικό χρέος, με βάση την παράδοση που μας κληροδότησαν οι «Πατέρες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους λόγους, για τους οποίους αποφάσισαν την ίδρυσή της, να την υπερασπισθούμε σθεναρά και να συνεργασθούμε, με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα, για να εξουδετερώσουμε τα μορφώματα επικίνδυνου λαϊκισμού και ρατσισμού, που ξεπήδησαν σε πολλά Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιβουλεύονται, ευθέως και απροκαλύπτως, το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.  Και κάθε συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος οφείλει, ιδίως σήμερα, να γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση είναι αναγκαίες όχι μόνο για τους Λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και προκειμένου η Ευρώπη μας να διαδραματίσει τον πλανητικό ρόλο που της αναλογεί στον σύγχρονο Κόσμο. Αυτός ο ρόλος ανήκει a fortioriσ’ εμάς, τους Ευρωπαίους, δοθέντος ότι άλλες Δυνάμεις αδυνατούν ή δεν θέλουν να διαδραματίσουν τον ρόλο αυτό, καίτοι η ιστορική τους προοπτική το επιβάλλει. Και αναφέρομαι, κατ’ εξοχήν, στον ρόλο υπεράσπισης ιδίως των αρχών και των αξιών της Ειρήνης, του Ανθρωπισμού, της Αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης».–

The Secret Real Truth: Mυστηριώδεις συναντήσεις επιστημόνων ανά τον κόσμο...

The Secret Real Truth: Mυστηριώδεις συναντήσεις επιστημόνων ανά τον κόσμο...: Επιστήμονες ανά τον κόσμο έχουν προγραμματίσει μυστηριώδεις συναντήσεις, με πληροφορίες ΜΜΕ να αναφέρουν πως το θέμα συζήτησης είναι η αν...

The Secret Real Truth: Τι κρύβεται στο μουσείο Ροκφέλερ της Ιερουσαλήμ;

The Secret Real Truth: Τι κρύβεται στο μουσείο Ροκφέλερ της Ιερουσαλήμ;: «Εξωγήινοι», ΑΤΙΑ και άλλες περίεργες παραστάσεις σε μοναδικά αρχαία αιγυπτιακά αντικείμενα που βρέθηκαν στο σπίτι του διάσημου αιγυπτιολ...

The Secret Real Truth: «ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ»

The Secret Real Truth: «ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ»: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ !!! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΚΡΥΦΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΜΕ ΦΟΒΟ ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟ...