Η «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Οι γκρίζοι, ανέμπνευστοι και εμμονικοί διεκπεραιωτές αποτυχημένων πολιτικών που ηγούνται της γραφειοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης πέρασαν μερικά ευχάριστα (μόνο για εκείνους) χρόνια, ανακαλύπτοντας και δαχτυλοδείχνοντας το «πρόβλημα» της Ευρώπης. Το «πρόβλημα» αυτό ήταν η χώρα μας.

Εκτελώντας εντολές της Καγκελαρίας της Γερμανίας και κύκλων συμφερόντων που ήθελαν να διαρπάξουν τα ιμάτια της Ελλάδας, αναπαρήγαν προπαγανδιστικά τσιτάτα του στιλ «είναι τεμπέληδες οι Ελληνες, ζουν με δανεικά, ζουν παραπάνω από τις δυνατότητές τους, δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους». Ταυτόχρονα, την ώρα της μεγάλης οικονομικής επίθεσης εναντίον της πατρίδας μας έκαναν διαρκώς υποδείξεις για την «υποδοχή» των μεταναστών, τη διαβίωσή τους εδώ, την καταγραφή και την εξέταση των αιτημάτων τους. Οτιδήποτε κι αν έκανε η Ελλάδα σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν για τους προαναφερθέντες «λίγο, κακοσχεδιασμένο, μη λειτουργικό». 

Το παραμύθι με το οποίο καθησύχαζαν την ημέτερη πολιτική τάξη αλλά και το γενικά καλόπιστο ή ακόμα και εύπιστο ελληνικό κοινό ήταν η «ποσόστωση», δηλαδή δεν θα εγκλωβίζονταν όλοι οι αλλοδαποί στην Ελλάδα. Θα προωθούνταν στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες θα υποχρεώνονταν να αποδεχτούν τον εποικισμό τους από μουσουλμάνους, σταδιακά και αναλογικά με τον πληθυσμό και τις αντοχές τους. 

Το παραμύθι, όμως, της ποσόστωσης λαμβάνει τέλος. Δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» αποκαλύπτει ότι ο Ντόναλντ Τουσκ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα φέρει πρόταση στο τραπέζι της Συνόδου Κορυφής σχετική με την κατάργηση της υποχρεωτικής ποσόστωσης στην υποδοχή προσφύγων! Η Κομισιόν αντέδρασε σε αυτήν την είδηση με συνέντευξη Τύπου, όπου ο αρμόδιος για τη Μετανάστευση επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος είπε ότι «το κείμενο του Ντ. Τουσκ είναι απαράδεκτο». 

Ωστόσο, δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουν οι χώρες που δεν θέλουν άλλους αλλοδαπούς. Γι' αυτό η Ελλάδα πρέπει να ασκήσει τη δική της πολιτική, να φυλάξει αποτελεσματικά τα σύνορά της και να αποθαρρύνει, εφαρμόζοντας άκαμπτα την κείμενη νομοθεσία, τις εισόδους λαθρομεταναστών. Δεν μπορούμε να θέτουμε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή της Ελλάδος για να εξυπηρετήσουμε αλλότρια συμφέροντα.

δημοκρατία

Σύντομα, όλες οι πόλεις της Ελλάδας θα έχουν αυτή την όψη

Με αφορμή την ανάρτηση φίλου και συνδημότη από τον Γέρακα Αττικής (Δήμος Παλλήνης), σχετικά με την κατάντια της αριστουργηματικής βίλας του Λόφου Λεβίδη, ιδιαίτερα γνωστής και από τα δεκάδες τηλεοπτικά γυρίσματα Ελληνικών ταινιών, σκέφτηκα να γράψω το άρθρο αυτό, για να καταδείξω το τι θα πρέπει να αναμένουμε το αμέσως επόμενο διάστημα, σε ότι αφορά την εικόνα των ιδιωτικών κτιρίων εν μέσω ασφυκτικής οικονομικής πίεσης των εσόδων αλλά και των φόρων, των ιδιοκτητών των ακινήτων αυτών... 

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΛΙΦΕΡΗ 

Να πούμε για την ιστορία και επ’ ευκαιρία του άρθρου, πως ο ιδιοκτήτης της βίλας, Β. Λεβίδης ήταν αυλάρχης των ανακτόρων, εξέχων μέλος της υψηλής κοινωνίας των Αθηνών και λόγω του αξιώματός του, σημαντικός παράγων της πολιτικής ζωής στη μεταπολεμική Ελλάδα (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Αρχιτέκτονας της βίλας ήταν ο Περικλής Σακελάριος, από τους επιφανέστερους Έλληνες αρχιτέκτονες. 

Από το 1991 ο λόφος πουλήθηκε από την οικογένεια Λεβίδη σε Κυπριακή εταιρεία off-shore. Η αξιοποίηση της έκτασης δεν υλοποιήθηκε ποτέ, καθώς ένα τμήμα της είναι χαρακτηρισμένο σαν δασική έκταση. Έκτοτε εγκαταλείφθηκε στην τύχη της μειούμενη διαρκώς η αξία της και μετετράπη σε εστία επικίνδυνη για την δημόσια υγεία και ασφάλεια. 

Εν έτη 2017, οι εικόνες μιλούν από μόνες τους... 

Στο διά ταύτα λοιπόν, αν και οι λόγοι που οδήγησαν στην ερήμωση και υπό κατάρρευση όψη του ακινήτου αυτού είναι εντελώς διαφορετικοί, εντούτοις, οι... εικόνες που θα συναντάμε στο εξής στις γειτονιές των πόλεών μας, θα είναι πανομοιότυπες με αυτές της βίλας του Λόφου Λεβίδη στην Παλλήνη. 

Η αδυναμία συντήρησης των ιδιωτικών κατασκευών, είναι πλέον δεδομένη. Το ότι μεγάλο ποσοστό από αυτές είναι νεόδμητες, απλώς, καθυστερεί την εμφάνιση και άρα την συνειδητοποίηση του... "φαινομένου".

Η δε διαπίστωση και απλή αναφορά σε αυτό, όταν δεν συνοδεύεται από προτάσεις, δεν έχει να προσφέρει το παραμικρό, προς την ακύρωση των αποφάσεων που έχουν παρθεί για εμάς, χωρίς εμάς...!

Και για να γίνουν προτάσεις, θα πρέπει πρώτα να έχουμε αντιληφθεί από που πηγάζει το πρόβλημα... Υπάρχουν λύσεις ή έστω προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση; Ασφαλώς και υπάρχουν. Αρκεί να υπάρχει και η ανάλογη πολιτική βούληση.
Κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο. Δισεπίλυτο ναι. Άλυτο όχι…!
Είπαμε άλλωστε, πως στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Προσφάτως, διαβάσαμε στο διαδίκτυο για την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ζαχάρως, να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ (κοινωνικό fund θα μπορούσε να το ονομάσει κανείς), όπου θα αγοράσει από τις “πτωχευμένες τράπεζες” τα κόκκινα δάνεια των Δημοτών, αντί των επιθετικών διεθνών κορακιών, που τα παίρνουν στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί και σε τιμές που εκτιμώνται σε 15% της αξίας τους, χωρίς να δίνουν το δικαίωμα εξαγοράς τους από τους δανειολήπτες. Ήδη η Eurobank πούλησε δάνεια 1,5 δις για 45 εκατομμύρια δηλαδή στα 3%. Γιατί αυτό δεν το μπορεί να το κάνει ο Δήμος; Το απαγορεύει κανείς; Ελεύθερη αγορά δεν θέλουμε (θέλετε); “Ελεύθερη αγορά” θα… παίξουμε. Στήνω fund και αγοράζω…!

Στο πλαίσιο αυτό, έκανε σήμερα την εμφάνισή της μία πιο ακραία πρόταση σωτηρίας των “κόκκινων” (και όχι μόνο. Δεν κατάλαβα γιατί; Ή μήπως πιστεύει κανείς πως αυτοί θα γλυτώσουν την καταστροφή;) δανειοληπτών, αυτή, της μαζικής εξαγοράς από μία εταιρεία ειδικού σκοπού σε επίπεδο κυβέρνησης – κράτους. Δεν θα δώσω περισσότερες λεπτομέρειες, αφού αρμόδιος να το κάνει, είναι αυτός που την σκέφθηκε και την αποκρυστάλλωσε. Θα σας δώσω όμως ένα ραδιοφωνικό ραντεβού στην ΕΡΤ Open, την επόμενη Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου, από τις 9:00 ως τις 11:00 το πρωί, όπου θα τον φιλοξενήσουμε στην εκπομπή “ΟΙ… ΑΝΑΠΟΔΟΙ” και όπου θα αναλύσουμε σε βάθος αυτήν αλλά και άλλες προτάσεις, που έχουν να κάνουν με την προστασία της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών, από τα γαμψά νύχια των διεθνών αρπακτικών.

Φίλοι μου…
Αποτελέσαμε και στο παρελθόν παγκόσμιο παράδειγμα. Δεν μας εμποδίζει τίποτα να το ξανακάνουμε, εκτός από τον κακό μας εαυτό.

Το υπερ-ΕΓΩ του καθενός από εμάς, που διεμβολίζει και ακυρώνει στην πράξη την όποια ρομαντική;;; προσπάθεια επιχειρείται να γίνει προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός και μόνου Μετώπου για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ...!
Δεν γνωρίζω αν θα το καταφέρουμε.

Γνωρίζω πως πρέπει να το προσπαθήσουμε. Ξανά και ξανά και ξανά… Τουλάχιστον, ας κρατήσουμε την φλόγα αναμμένη με τις πράξεις μας. Κι αν είναι να γεννηθεί η πυρκαγιά που θα κατακάψει κάθε τι από το σαθρό παρελθόν που μας έφερε στο σήμερα, καλώς να ορίσει...!

Και μην ξεχνάτε: Κάθε Τετάρτη, στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας 15:30 με 17:00, δίνουμε το παρόν για να προστατέψουμε τον ιδρώτα και το αίμα μας. Την ίδια μας την ζωή… Το μέλλον μας…! Το μέλλον των παιδιών μας, που οι προσκυνημένοι και εθελόδουλοι πολιτικοί μας, βάλθηκαν να ξεπουλήσουν αντί πινακίου φακής…!
Ψηλά το κεφάλι…! Ψηλά τις καρδιές…!
Γιατί, μπορεί τα οικοδομήματα να καταρρέουν, μα…
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ…!

πηγή

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΣΙΒΛΟΥ

Ο Μπορίσοφ "αδειάζει" τον Ερντογάν για τη Λωζάνη

«Η αναθεώρηση μιας διεθνούς συνθήκης δεν θεωρώ ότι θα ήταν εποικοδομητική για τα Βαλκάνια» τόνισε ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε σχέση με τη Συνθήκη της Λοζάνης.

 

«Όσον αφορά τις δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λοζάνης, αν και απάντησε ήδη ο κ. Τσίπρας, θα ήθελα να πω ότι η αναθεώρηση μιας διεθνούς συνθήκης δεν θεωρώ ότι θα ήταν εποικοδομητική για τα Βαλκάνια» τόνισε ο κ. Μπορίσοφ, μιλώντας στην κοινή συνέντευξη Τύπου μετά το πέρας της τετραμερούς Συνόδου Ελλάδας-Βουλγαρίας-Σερβίας-Ρουμανίας, που διεξήχθη στο Βελιγράδι.

«Τι θα πρέπει να γίνει; Να συζητήσουμε ξανά την Ιστορία; Να επιστρέψουμε στο παρελθόν; Τότε θα πρέπει να εξαφανιστούμε. Δεν θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.

Αναφερόμενος ευρύτερα στη συνεργασία στα Βαλκάνια, είπε -μεταξύ άλλων- πως «θα πρέπει να επιδεικνύουμε τη σοφία μας και όχι αυτά που μας διχάζουν» και «να ξεπεράσουμε τα προβλήματα του παρελθόντος διότι έτσι θα γίνουν οι σχέσεις μας πιο δυνατές από ποτέ» με στόχο «ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους λαούς των χωρών μας».

Ο εικοσάρης ψαράς και ο παππούς

Όταν ο Θεός κλαίει...

Ομάδες αίματος, Παράγοντας ρέζους και οι σχέσεις τους με ορισμένες ασθένειες. Μύθοι και αλήθειες για την αιμοδοσία

Της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγου, medlabnews.gr 

Στατιστικές μελέτες στον Ελληνικό πληθυσμό έχουν δείξει την ίδια συχνότητα των ομάδων αίματος με τους Ευρωπαίους.

ΑΒ = 4.75%
Α = 37.93%
Β = 12.93%
0 = 44.39%

Η συχνότητα των ομάδων αίματος σχετικά με τον παράγοντα Ρέζους στον Ελληνικό πληθυσμό είναι:
Ρέζους θετικό = 85%
Ρέζους Αρνητικό = 15%

Μια μελέτη για τις ομάδες αίματος δείχνει, για παράδειγμα, πως όσοι έχουν ομάδα αίματος O διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσουν έμφραγμα. Στην ίδια μελέτη υπογραμμίζεται ότι όσοι φέρουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο (Adamts7 ) διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο εμφράγματος. Ωστόσο, εάν έχουν ομάδα αίματος O, έχουν και αυξημένη προστασία έναντι του εμφράγματος, ακόμη κι αν είναι φορείς του γονιδίου Adamts7.

Όσοι έχουν ομάδα αίματος Α κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν καρκίνο του στομάχου και πολύ λιγότερο όσοι έχουν Ο

Όσοι έχουν ομάδα αίματος Ο κινδυνεύουν περισσότερο απ’ όλους να εκδηλώσουν έλκος στομάχου ή δωδεκαδακτύλου, να έχουν ελικοβακτηρίδιο, να έχουν αρθρίτιδες, αλλεργίες, μελάνωμα, καρκίνο της ουροδόχου κύστης, διαταραχές του θυρεοειδούς, να εκδηλώσουν κατάθλιψη.

Όσοι έχουν ομάδα αίματος Ο έχουν γερά δόντια.
Όσοι έχουν ομάδα αίματος Ο κινδυνεύουν λιγότερο να εκδηλώσουν καρκίνο του μαστού και των πνευμόνων.

Όσοι έχουν ομάδα αίματος ΑΒ ή Β, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο του παγκρέατος σε σύγκριση με όσους έχουν ομάδα αίματος Α ή Ο.

Οι γυναίκες με ομάδα αίματος Α ή Β διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αναπτύξεως καρκίνου των ωοθηκών.

Οι γυναίκες με ομάδα αίματος ΑΒ διατρέχουν διπλάσιες έως τριπλάσιες πιθανότητες από τις υπόλοιπες να αναπτύξουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης προεκλαμψία.

Οι άντρες με ομάδα αίματος Ο, είναι επιρρεπείς στην συσσώρευση περιττών κιλών.

Άνθρωποι με διαβήτη που έχουν ΑΒ και Β ομάδα αίματος έχουν πολύ υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του παγκρέατος.

Η δίαιτα βάσει της ομάδας αίματος, βασίζεται στην ιδέα ότι στους διαφορετικούς τύπους αίματος, η επεξεργασία τροφίμων γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Για να χάσουν βάρος, τα άτομα με ομάδα Α πρέπει να ακολουθήσουν μία χορτοφαγική δίαιτα, ενώ τα άτομα της ομάδας O πρέπει να τρώνε κρέας και να αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά και το σιτάρι.

Οι ομάδες αίματος

Το αίμα χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την παρουσία ουσιών στην επιφάνεια της μεμβράνης που περιβάλλει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Οι ουσίες αυτές από χημική άποψη είναι πρωτεΐνες και ονομάζονται αντιγόνα.

Ο κάθε οργανισμός ανάλογα με τα αντιγόνα των ερυθροκυττάρων του ανέχεται αίμα οποιασδήποτε κατηγορίας, αλλά καταστρέφει τα «ασύμβατα» κύτταρα, τα διαφορετικής δηλαδή ομάδας αίματος από τα δικά του, με συνέπειες σοβαρές μέχρι επικίνδυνες για τη ζωή του.

Τα αντιγόνα των ερυθροκυττάρων είναι πάρα πολλά, σπουδαιότερα όμως από κλινική άποψη είναι αυτά που ανήκουν σε δυο αντιγονικά συστήματα, το σύστημα ΑΒΟ και το σύστημα RHESUS, από τα οποία έχουν πάρει την ονομασία οι ομάδες αίματος στον άνθρωπο.

Το σύστημα ΑΒΟ είναι και το πρώτο που ανακαλύφθηκε το 1900 από τον LANDSTEINER και υποδηλώνει την ύπαρξη ή όχι των ουσιών Α και B στα ερυθρά αιμοσφαίρια.

Οι ουσίες, τα αντιγόνα αυτά, ή υπάρχουν και τα δυο μαζί, ή μόνο το ένα από αυτά ή και κανένα.

Όταν υπάρχουν και τα δυο, η ομάδα λέγεται ΑΒ
Όταν υπάρχει μόνο το Α, η ομάδα λέγεται Α
Όταν υπάρχει μόνο το Β, η ομάδα λέγεται Β
Όταν δεν υπάρχει ούτε το Α ούτε το Β, η ομάδα λέγεται 0

Η παρουσία πάνω στα ερυθροκύτταρα των αντιγόνων Α και Β μόνων ή μαζί, καθορίζει και την ύπαρξη στο πλάσμα του αίματος των ουσιών αντι-B και αντι-Α αντίστοιχα, καθώς και αντι-Α+Β όταν η ομάδα είναι Ο, στερείται δηλαδή των αντιγόνων Α και Β.

Οι ουσίες αντι-Α, αντι-Β του πλάσματος είναι από χημική άποψη πρωτεΐνες, όπως και τα αντιγόνα και ονομάζονται «αντισώματα».

Μία από τις λειτουργίες των αντισωμάτων του συστήματος ΑΒΟ είναι να συγκολλούν τα ερυθροκύτταρα στην επιφάνεια των οποίων υπάρχει η αντίστοιχη αντιγονική ουσία Α,Β και ΑΒ και για το λόγο αυτό ονομάζονται συγκολλητiνες, ενώ τα αντιγόνα έχουν το όνομα συγκολλητινογόνα.

Για παράδειγμα ερυθρά ομάδας Β συγκολλώνται και στη συνέχεια καταστρέφονται με την παρουσία του αντισώματος αντι-Β.

Είναι ευνόητο λοιπόν ότι στον ανθρώπινο οργανισμό ένα άτομο ομάδας π.χ. Α, στο πλάσμα του θα έχει την αντι-Β και δέχεται αίμα μόνο ομάδας A από άλλο άτομο σε περίπτωση που Θα χρειασθεί μετάγγιση.

Συμπερασματικά:
Άτομα ομάδας ΑΒ μπορούν να παίρνουν αίμα ομάδων Α,Β, και 0, ενώ δίνουν αίμα μόνο στην ομάδα ΑΒ.
Άτομα ομάδας 0 δεν ανέχονται (λόγω της ταυτόχρονης ύπαρξης στο πλάσμα τους των αντισωμάτων αντι-Α και αντι- Β), παρά μονάχα αίμα της ίδιας με αυτούς ομάδας, ενώ μπορούν να δίνουν σε άτομα όλων των άλλων ομάδων.

Το σύστημα Ρέζους

Μετά το αντιγονικό σύστημα ΑΒΟ, δεύτερο σε σημασία από κλινική άποψη, έρχεται το σύστημα ρέζους που ανακαλύφθηκε πάλι από τον LANDSTEINER το 1940.

Ανάλογα με την παρουσία ή όχι στην επιφάνεια των ερυθροκυττάρων του παράγοντα ρέζους, που είναι όπως και οι ουσίες Α και Β, ένα συγκολλητινογόνο, τα ερυθρά αιμοσφαίρια λέγονται «Ρέζους θετικό» ή «Ρέζους αρνητικό».

Οι κύριες ομάδες αίματος έχουν την παρακάτω κατάταξη:
ΑΒ, Α, Β, 0 / Ρέζους θετικό και
ΑΒ, Α, Β, 0 / Ρέζους Αρνητικό

Ένα άτομο Ρέζους - Θετικό μπορεί να πάρει αίμα της ίδιας ομάδας και σε μερικές περιπτώσεις αίμα Ρέζους-Αρνητικό.

Αντίθετα, άτομο Ρέζους-Αρνητικό δεν πρέπει να δεχθεί αίμα Ρέζους- θετικό.
Ας σημειωθεί ότι αν συμβεί η τελευταία περίπτωση, στην διάρκεια της πρώτης μετάγγισης τέτοιου αίματος, συνήθως δεν συμβαίνει τίποτα. Μετά όμως από αυτή, ο οργανισμός του λήπτη «ευαισθητοποιείται» και παράγει «αντισώματα» δηλ. ουσίες αντι-Ρέζους που θα καταστρέψουν μαζικά ερυθρά-Θετικά σε περίπτωση και δεύτερης ή και άλλων λαθεμένων μεταγγίσεων με κίνδυνο της ζωής του αρρώστου αυτού.

Ανάλογη κατάσταση «ευαισθητοποίησης» με τον παράγοντα Ρέζους μπορεί να συμβεί σε γυναίκες Ρέζους - Αρνητικό σε περίπτωση που εγκυμονούν έμβρυο που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα αντιγόνο Ρέζους.

Σ' αυτή την περίπτωση το πιθανότερο είναι, ότι δεν θα συμβεί τίποτα στη διάρκεια του πρώτου τοκετού. Στους επόμενους όμως τοκετούς τα προϋπάρχοντα στο αίμα της μητέρας αντισώματα αντι-Ρέζους ακολουθώντας αντίθετη πορεία, θα περάσουν διαμέσου του πλακούντα στην κυκλοφορία του αίματος του εμβρύου Ρέζους - θετικό και μπορεί να προκαλέσουν από ελαφρό ίκτερο, μέχρι σοβαρές ή και Θανατηφόρες βλάβες στο σώμα του εμβρύου.

O ελαφρός αυτός ίκτερος ονομάζεται αιμολυτικός ίκτερος των νεογνών και απαιτεί ειδική θεραπεία που σε σοβαρές περιπτώσεις περιλαμβάνει την «αφαιμαξομετάγγιση» δηλαδή την πλήρη ανταλλαγή του αίματος του νεογνού με νέο συμβατό αίμα.

Σήμερα με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, η «ευαισθητοποίηση» της μητέρας προλαμβάνεται με τη χορήγηση αντι-ρέζους σφαιρίνης, αμέσως μετά τον τοκετό.

Οι ομάδες αίματος κληρονομούνται, επομένως συντροφεύουν τη ζωή του κάθε ατόμου από τη γέννηση μέχρι το θάνατο και είναι γενετικά καθορισμένες.

Η μελέτη όλων των συστημάτων αντιγόνων των ερυθροκυττάρων των λευκών αιμοσφαιρίων και των πρωτεϊνών του ορού (και όχι μόνο των συστημάτων ΑΒΟ και Ρέζους) χρησιμεύει και για τον έλεγχο αμφισβητούμενης πατρότητας.

Εάν δοθεί κατά λάθος, αίμα ομάδας που δεν πρέπει να δοθεί σε ένα ασθενή, τότε γίνεται μια μαζική και κάποτε θανατηφόρα αιμόλυση των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταγγίζονται στον ασθενή.

Τα αντισώματα του ασθενούς αναγνωρίζουν τα αντίστοιχα αντιγόνα των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταγγίζονται κατά λάθος, τα καταστρέφουν προκαλώντας σοβαρές αναφυλακτικές αντιδράσεις, αιμόλυση με ανεπάρκεια οργάνων που μπορεί να οδηγήσουν μεταξύ άλλων και στο θάνατο.

Μύθοι και αλήθειες

1. Η αιμοδοσία μπορεί να κάνει κακό στον οργανισμό και να προκαλέσει απώλεια της δύναμης του αιμοδότη.

Κάθε υγιής άνδρας ή γυναίκα ηλικίας 18-65 ετών μπορεί να δίνει άφοβα αίμα 2-4 φορές το χρόνο. Πριν από κάθε αιμοδοσία, ο αιμοδότης εξετάζεται από το γιατρό του κλιμακίου αιμοληψίας. Γίνεται ένα σύντομο τσεκ-απ βάσει ερωτηματολογίου σχετικά με το ιατρικό ιστορικό, τη γενική κατάσταση υγείας και τον τρόπο ζωής του δότη και ελέγχονται το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης για διαπίστωση τυχόν αναιμίας, καθώς και η αρτηριακή πίεση και οι σφυγμοί.

Επίσης εξετάζεται η όψη του ατόμου, η θερμοκρασία και αν χρειάζεται γίνεται ακρόαση. Αν κριθεί μετά απ’ όλα αυτά κατάλληλος και γίνει αιμοληψία, ένα δείγμα από το αίμα του θα εξεταστεί για ηπατίτιδα Β και C (HBV, HCV), AIDS (ιός HIV), λεμφοτρόπο ιό (HTLV) και σύφιλη. Αν ένας αιμοδότης βρεθεί θετικός σε κάποιον από αυτούς τους λοιμογόνους παράγοντες, θα παραπεμφθεί στους ειδικούς για περαιτέρω διερεύνηση και θεραπεία.

Επομένως η αιμοδοσία δεν είναι σωτήρια μόνο για όποιον χρειάζεται αίμα, αλλά μπορεί να ωφελήσει σημαντικά και την υγεία του αιμοδότη με την έγκαιρη διάγνωση τυχόν λοιμώξεων ή άλλων νοσημάτων. Επιπλέον πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι, συστηματικοί αιμοδότες ηλικίας 43-61 ετών, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρδιοπάθεια, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, υπερχοληστεριναιμία και εμβολικά επεισόδια από μη τακτικούς αιμοδότες.

2. Για την αναπλήρωση του όγκου και των συστατικών του αίματος, που δίνει ο δότης σε κάθε αιμοδοσία χρειάζεται πολύς καιρός ακόμα και μήνες ή χρόνια.

Δίνοντας 450 ml αίματος, δηλαδή ποσότητα που αντιστοιχεί στο 1/20 του συνολικού όγκου του αίματος του δότη, ο οργανισμός αντιδρά ενεργοποιώντας μια αλληλουχία φυσικών μηχανισμών για να τα αναπληρώσει γρήγορα. Η αναπλήρωση αρχίζει αμέσως μετά την αιμοδοσία, αλλά για κάθε συστατικό απαιτείται διαφορετικός χρόνος για την ολοκλήρωσή της. Πιο γρήγορα (συνήθως μέσα σε 10 λεπτά) αναπληρώνεται ο όγκος του αίματος, χάρη στα υγρά που καταναλώνει ο αιμοδότης (συνήθως ένα ποτήρι πορτοκαλάδα). Το πλάσμα χρειάζεται 24 ώρες για να αναπληρωθεί πλήρως, τα αιμοπετάλια 72 ώρες, τα ερυθρά αιμοσφαίρια 2-4 εβδομάδες και ο σίδηρος 12 εβδομάδες στους άντρες και 16 στις γυναίκες. Γι’ αυτό συνιστάται να υπάρχει χρονική απόσταση τουλάχιστον τριών μηνών μεταξύ δύο αιμοδοσιών.

3. Δεν πειράζει να το ρίξει κανείς έξω, αφού έτσι και αλλιώς η αιμοδοσία θα ελέγξει το αίμα και δεν θα κινδυνεύσει κανείς ασθενής που θα του μεταγγίσουν το αίμα.

Η αιμοδοσία είναι μια πολύ υπεύθυνη πράξη. Οι εργαστηριακές εξετάσεις που γίνονται στον αιμοδότη δεν αρκούν για να βεβαιώσουν την ασφάλεια του μεταγγιζόμενου αίματος.

Για το λόγο αυτό παρέχονται πληροφορίες και οδηγίες στους υποψήφιους αιμοδότες πριν δώσουν αίμα. Οι αιμοδότες πρέπει να είναι ξεκούραστοι, να μην έχουν καπνίσει ή φάει βαριά λιπαρά φαγητά, να μην έχουν πιεί αλκοόλ, να μην έχουν πάρει φάρμακα και να διαβάσουν προσεκτικά τις ερωτήσεις που περιλαμβάνονται στο Δελτίο του Αιμοδότη σχετικά με το ιατρικό ιστορικό και τον τρόπο ζωής τους. Από όλα τα μέτρα ασφάλειας του αίματος, που λαμβάνονται στη χώρα μας και διεθνώς, η «ασφαλής και υγιής» συμπεριφορά του δότη θεωρείται το σημαντικότερο.

Πηγές
Medlab Ιατρικό Ινστιτούτο
ΚΕΕΛΠΝΟ

πηγή

Διαβάστε για να δείτε τι θα σας συμβεί όσο ανέχεστε με σταυρωμένα χέρια να σας ταπεινώνουν!

Η Εφορία (δηλαδή το διεφθαρμένο κράτος) της πήρε το σπίτι για χρέος 3.000 ευρώ

Το Ντοκουμέντο της ντροπής για τους καρεκλοκένταυρους εφοριακούς

kourdistoportocali

Ρωσική προετοιμασία για κάτι μεγάλο.

Νομίζω ὅτι περιμένουν κάτι μεγάλο νὰ ἔλθῃ στὴν Ῥωσία…


Ἡ  Ῥωσία…
Αγοράζει χρυσό σαν να μην υπάρχει αύριο.
Θωρακίζει τὸ τραπεζικό της σύστημα (στήνει ἐναλλακτικὸ δίκτυο πιστωτικῶν καρτῶν, στήνει ἐναλλακτικὸ δίκτυο στὸ τραπεζικὸ δίκτυο Swift Code γιὰ νὰ μὴν ἀποκοπῇ σὲ περίπτωση τραπεζικοῦ ἐμπάργκο),
Πέταξε τὰ Windows ἀπὸ τὸ Ῥωσσικὸ Δημόσιο καὶ χρησιμοποιοῦν διανομὲς τοῦ Linux ῥωσσικῆς προελεύσεως.

Προχωρεῖ σὲ εὐρὺ ἐκσυγχρονισμὸ ὅλων τῶν τμημάτων τοῦ Ῥωσσικοῦ Στρατοῦ σὲ μεγάλη κλίμακα.

Αὔξησε τὴν ἐγχώρια παραγωγὴ τροφίμων στοχεύοντας σὲ μεγαλυτέρα αὐτάρκεια καί, γιὰ πρώτη φορά, μετὰ ἀπὸ 100 χρόνια, κατάφερε νὰ γίνῃ καὶ πάλι πρώτη δύναμις παγκοσμίως στὴν παραγωγὴ σιτηρῶν. Ἀναφορὲς λὲν ὅτι εἶναι τόση ἡ παραγωγή, ποὺ θὰ ὑπάρχη πρόβλημα διαθέσεως, μέσῳ τῶν ὑπαρχουσῶν ὑποδομῶν στὰ λιμάνια, ἀπὸ ὅπου διακινῶνται.

Ἔχουν δοθῆ ὁδηγίες σὲ κρατικὲς ἑταιρεῖες καιρίας σημασίας, ὅπως ἐξορύξεως πετρελαίου καὶ ὀπλικῶν συστημάτων, νὰ προχωρήσουν στὴν χρήση ἐναλλακτικῶν ὑλικῶν ποὺ εἰσάγονται μὲ ἄλλα, ῥωσσικῆς κατασκευῆς.

Τέλος, ἡ Ῥωσσία θὰ κτίση μίαν ἐναλλακτικὴ στὸ σύστημα τῆς ἀποδόσεως διευθύνσεων διαδικτύου (internet) (Domain Name Servers, γνωστὸ καὶ ὡς DNS), ἐξασφαλίζοντας τὴν λειτουργία τοῦ δικτύου της σὲ περίπτωση ἐπιβολῆς κυρώσεων καὶ σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο.

Russia will build an alternative to the system of Domain Name Servers, sanctions-proofing its internet

Ὁ Ποῦτιν προειδοποιεῖ τὴν Ῥωσσικὴ οἰκονομία νὰ προετοιμάζεται γιὰ πόλεμο, ἀκόμη καὶ τοὺς ὁλιγάρχες της!!!

Putin urges Russian economy to prepare for war – even the oligarchs
Путин призвал россиян готовиться к войне


Παπανικολάου Σωτήρης


http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/12/blog-post_62.html#more

Το διαβάσαμε από το: Ρωσική προετοιμασία για κάτι μεγάλο. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/12/blog-post_965.html#ixzz50nei1aH6

Τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης;

Μετά την εκδίωξη του ελληνικού στρατού από τον τουρκικό, από τη Μικρά Ασία, υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ, χρειάστηκε αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Έτσι, φτάσαμε στη συνθήκη της Λωζάνης, στις 24 Ιουλίου 1923, μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων, μια συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.
Τι περιλαμβάνει όμως η περιβόητη αυτή συνθήκη που μονοπωλεί το ενδιαφέρον στην επίσκεψη Ερντογαν στην Αθήνα;
Πήρε το όνομά της από τη Λωζάνη της Ελβετίας όπου υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στη Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).
Η υπογραφείσα συνθήκη ήταν το αποτέλεσμα της σχετικής διάσκεψης που ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου 1922 μεταξύ των προαναφερομένων μελών.

 
Πώς φτάσαμε στη συνθήκη της Λωζάνης
Επί της ουσίας, η συνθήκη της Λωζάνης, αμέσως μετά την υπογραφή της, κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών η οποία δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης.
Η ανάγκη για μία νέα συνθήκη προέκυψε μετά την εκδίωξη από τη Μικρά Ασία του ελληνικού στρατού από τον τουρκικό, υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ. Ουσιαστικά χρειάστηκε αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών.
Έτσι, στις 20 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου.
Το ημερολόγιο δείχνει 24 Ιουλίου και το τελικό κείμενο υπογράφεται, μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.




Τι προβλέπει
Με απλά λόγια, η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.
Με την υπογραφή της περιβόητης συνθήκης, η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης.
Ακόμα, παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη την επικράτεια της και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.




Από την πλευρά της, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Η ανταλλαγή μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα 1.650.000 τούρκοι υπήκοοι (άλλοι κάνουν λόγο για περίπου 2.000.000), χριστιανικού θρησκεύματος και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή.
Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος «μουσουλμάνοι» και όχι «Τούρκοι». Αυτό οφείλεται στο ότι κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η θρησκεία μετρούσε πολύ περισσότερο από ότι η εθνικότητα και από την άλλη πλευρά η Τουρκία ήθελε όλοι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να παραμείνουν. Στα Βαλκάνια χρησιμοποιείται ο όρος «Τούρκος» αρκετές φορές ως συνώνυμο με τον μουσουλμάνο επειδή στο σύστημα των Οθωμανικών μιλέτ (ήταν κύριο στοιχείο στην διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκαν σε μια ενιαία κοινότητα.
Μεταξύ των ανταλλάξιμων περιελαμβάνονταν επίσης οι Έλληνες του Πόντου, αλλά και τουρκόφωνοι Έλληνες, όπως τουρκόφωνοι Πόντιοι και Καραμανλήδες, καθώς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, όπως οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας.




Μαζί με τους Έλληνες, πέρασε στην Ελλάδα και αριθμός Αρμενίων και Συροχαλδαίων.
Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή οι Έλληνες κάτοικοι της νομαρχίας της Κωνσταντινούπολης (οι 125.000 μόνιμοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των περιχώρων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι πριν από τις 30 Οκτωβρίου του 1918) και οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου (6.000 κάτοικοι), ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.
Τέλος, βάσει του άρθρου 23, με όλα τα δεινά που η Συνθήκη αυτή συσσώρευσε στον Μικρασιατικό Ελληνισμό, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της Συνθήκης της Λωζάνης
Πηγή: altsantiri.gr

Εάν ένα βλέμμα …”σκότωνε”! Ο εύζωνας και ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν

Είναι, χωρίς αμφιβολία, μία εντυπωσιακή φωτογραφία. Συνηθίσαμε να λέμε πως “μία φωτογραφία (ή μία εικόνα) αξίζει όσο χίλιες λέξεις”. Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη αξίζει ένα εκατομμύριο! Ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν επιθεωρεί στρατιωτικό άγημα, έχοντας δίπλα του τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο (που δεν εικονίζεται) και ο Εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς τον κοιτά με αυστηρό και ευθύ βλέμμα.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι δύο τουρκικά αεροσκάφη εισήλθαν χθες στο FIR Αθηνών χωρίς να καταθέσουν σχέδιο πτήσεως στην περιοχή του κεντρικού Αιγαίου. Καταγράφηκε μία παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών. Τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίσθηκαν και αναχαιτίσθηκαν από αντίστοιχα ελληνικά μαχητικά, έγινε γνωστό από το ΓΕΕΘΑ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Parapolitika, στις 10:15 το πρωί της Πέμπτης το τουρκικό προεδρικό αεροσκάφος, τύπου Airbus A330-200, πέρασε στο FIR Αθηνών από σημείο νοτίως της Χίου. Όσο το αεροσκάφος πετούσε στον FIR Κωνσταντινουπόλεως συνοδευόταν από δύο μαχητικά F-16C της τουρκικής Αεροπορίας τα οποία όμως έσπευσαν και πέρασαν και αυτά παρανόμως στο FIR Αθηνών.

Τα τουρκικά μαχητικά απομακρύνθηκαν αμέσως και επέστρεψαν στο δικό τους FIR Κωνσταντινουπόλεως, ευθύς μόλις είδαν να προσεγγίζουν το τουρκικό προεδρικό αεροσκάφος τα τρία ελληνικά F-16 της 337 Μοίρας, που τους είχε ανατεθεί το καθήκον της τιμητικής συνοδείας, όπως επιβάλλει το διπλωματικό πρωτόκολλο για λόγους αποδόσεως τιμής στον εκάστοτε υψηλό επίσημο, αλλά και για λόγους ασφαλείας.

Τότε ο κυβερνήτης του προεδρικού αεροσκάφους, που είναι αξιωματικός της τουρκικής Αεροπορίας, ζήτησε μέσω ασυρμάτου από τον επικεφαλής του τιμητικού σμήνους να απομακρυνθεί γιατί «δεν ήθελε συνοδεία».

Συμφώνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο επικεφαλής του δήλωσε ότι πετά εντός του FIR Αθηνών και ότι η ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι πλέον υπεύθυνη για την ασφάλεια του προεδρικού αεροσκάφους.

Μετά από αυτό, τα τρία ελληνικά μαχητικά συνόδευσαν το προεδρικό αεροσκάφος από απόσταση περίπου δύο ναυτικών μιλίων δεξιά και αριστερά αυτού μέχρι που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος».

πηγή

Το αιώνιο Δωρικό ιδεώδες της τιμής και του αίματος

Είναι γεγονός ότι στους περισσότερους, από όσους σήμερα ασχολούνται με την Αρχαία Ελληνική Ιστορία, είναι πλέον δημοφιλής η Αθήνα από την Σπάρτη. Αυτό πάντοτε βεβαίως κάτω από την καθοδήγηση του κατεστημένου των Πανεπιστημίων, που στην εποχή μας μοιραία είναι και αυτό φιλελεύθερο και… δημοκρατικό.

Η Αρχαία Σπάρτη φαντάζει στα μάτια των πολλών σήμερα σαν ένα απόλυτα τυραννικό στρατιωτικό καθεστώς. Φυσικά και δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Η Σπάρτη υπήρξε ένα πρότυπο πολιτείας, στην οποία κυριαρχούσε η Δικαιοσύνη, η Ισοπολιτεία και προπαντός το κοινό συμφέρον, η Τιμή, η Αξιοπρέπεια και το Καθήκον.

Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν ως γνωστόν η κατάργηση του νομίσματος και η αντικατάστασή του με δύσχρηστα ογκώδη σιδερένια νομίσματα. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος του πνεύματος και της τέχνης της σύγχρονης εποχής, ο Βάγκνερ, τοποθετούσε στον χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. Το χρήμα ήταν το κακό και αυτό ο Λυκούργος το είχε διαπιστώσει πριν από 27 ολόκληρους αιώνες.

Η απόλυτη Κοινωνική Δικαιοσύνη, που επικρατούσε στην Αρχαία Σπάρτη, οδήγησε κάποιους στο ηλίθιο συμπέρασμα ότι το πολίτευμα των Λακεδαιμονίων ήταν… κομμουνιστικό! Φυσικά μια τέτοια άποψη δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση με την λογική.

Στην Αρχαία Σπάρτη, κριτήριο για τον καθορισμό των αξίων και των αρίστων δεν ήταν το χρήμα, αλλά η αρετή. Ας διαβάσουμε πως ο Πλούταρχος περιγράφει την κατάσταση της κοινωνίας της Σπάρτης:
“Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ’ όλα, είναι ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους. Γι’ αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και το φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνη αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και με ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.

Και κάνοντας πράξη το έργο του μοίρασε την άλλη λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους για τους περιοίκους κι αυτήν που αποτελούσε την Σπάρτη σε εννιά χιλιάδες (γιατί τόσοι έγιναν οι κλήροι των Σπαρτιατών).»

«…λένε πως όταν κάποτε αυτός, ύστερα από πολύ χρόνο, γύριζε από ένα ταξίδι και είδε να έχουν πριν λίγο θερίσει στους αγρούς, καμαρώνοντας τους σωρούς, ίσους τον ένα δίπλα στον άλλο, χαμογέλασε και είπε σ’ αυτούς που ήταν μαζί του, πως η Λακωνική ολόκληρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέλφια, που μόλις έκαναν τη μοιρασιά».

Το μέγα ζητούμενον σε όλους τους μελετητές της αρχαίας Ιστορίας είναι γιατί ούτε η Αθήνα, ούτε η Σπάρτη κατόρθωσαν να επιτύχουν αυτό που επέτυχε η Ρώμη. Δηλαδή, την δημιουργία μιας μεγάλης αυτοκρατορίας. Απαντήσεις με τον νόμο της λογικής θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλές. Καμμία όμως δεν θα ήταν ικανοποιητική.

Προπαντός γιατί η Ιστορία δεν ερμηνεύεται με την λογική και η αιτιοκρατία δεν είναι ικανή να ερμηνεύσει τους ρυθμούς του κόσμου τούτου. Πολλοί απορούν γιατί η Σπάρτη δεν άντεξε στο χρόνο και αποδίδουν μάλιστα την παρακμή της στον απόλυτο χαρακτήρα των νόμων του Λυκούργου. Όχι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο Αρχαίος Ελληνικός Απολλώνιος πολιτισμός, ήταν ο πολιτισμός του χώρου σε αντίθεση με τον σημερινό δυτικό φαουστιανό πολιτισμό, που είναι ο πολιτισμός του χρόνου.

Ως εκ τούτου και η Αρχαία Σπάρτη φυσικό ήταν να στέκεται πάνω από τον χρόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι αδιάψευστοι μάρτυρες της αιωνιότητος του Ελληνικού πολιτισμού στέκουν τα λάμποντα στον ήλιο μαρμάρινα σημάδια του μεγάλου λαού μας. Χαρακτηριστικά γράφει γι’ αυτό ακριβώς το θέμα στο περισπούδαστο έργο του «Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ» ο Όσβαλντ Σπένγκλερ: «Ο λίθος είναι το μέγα σύμβολο του πέρα από τον χρόνο αποτελέσματος του γίγνεσθαι». Αυτό ακριβώς ήταν η Αρχαία Σπάρτη: μία Πολιτεία Αιώνια!

πηγή 

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

Γράφει ο π. Δημητρίου Μπόκου 

Είθισται στην Εκκλησία του Χριστού να τελείται το σαρανταλείτουργο κατά τη χρονική περίοδο της νηστείας των Χριστουγέννων (15 Νοεμβρίου- 24 Δεκεμβρίου). Γιατί άραγε; Ωφελεί σε τίποτε αυτό; Η απάντηση είναι αναντίρρητα ναι. Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας είναι η πιο σημαντική πράξη της Εκκλησίας για τον άνθρωπο, για τον κόσμο ολόκληρο. Και η καθημερινή της τέλεση κατά το σαρανταήμερο είναι μια μεγάλη ευλογία για τους Χριστιανούς.

«Ο κόσμος αυτός έχει λόγο ύπαρξης, υπάρχει ακόμα, γιατί τελείται η Θεία Λειτουργία. Η Θεία Λειτουργία είναι το μεγαλύτερο γεγονός του κόσμου, η μεγαλύτερη πράξη που μπορεί να τελεσθεί εις τον κόσμο των ορατών και των αοράτων. Γι' αυτό μας είπαν οι Άγιοι Πατέρες ότι, όταν θα παύσει να τελείται η Θεία Λειτουργία εις τον κόσμο, τότε θα γίνει αμέσως η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, διότι δεν θα υπάρχει πλέον νόημα εις την κτίση, αφού η κτίση υπάρχει επειδή τελείται η Θεία Ευχαριστία. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο έργο που μπορεί να επιτελέσει ο άνθρωπος είναι η Θεία Λειτουργία» (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος). 

Ρωτούν όμως πολλοί: Για ποιους γίνεται το σαρανταλείτουργο; Για τους ζώντες ή για τους κεκοιμημένους; Η Θεία Λειτουργία γίνεται για όλους. Δεν μπορεί να τελεσθεί Θεία Λειτουργία χωρίς να μνημονευθούν και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι. Η μνημόνευση αυτή αποτελεί βασικό στοιχείο της δομής της.

Η Θεία Λειτουργία έχει ένα προπαρασκευαστικό μέρος που λέγεται Προσκομιδή ή Πρόθεση. Εκεί ο ιερεύς από τις προσφορές των πιστών (τα πρόσφορα) βγάζει τις μερίδες που θα χρησιμοποιηθούν στη Θεία Ευχαριστία και τις τοποθετεί πάνω στο άγιο Δισκάριο.

Οι μερίδες αυτές είναι: 
α. Μία τετράγωνη μεγάλη του Χριστού από την κεντρική σφραγίδα του προσφόρου με τα γράμματα ΙΣ ΧΡ ΝΙ ΚΑ (λέγεται και Αμνός). 
β. Μια τριγωνική μικρή της Παναγίας από το αντίστοιχο μέρος της σφραγίδας του προσφόρου, που τοποθετείται στα δεξιά του Αμνού (αριστερά όπως βλέπουμε εμείς), κατά το ψαλμικό-προφητικό λόγιο: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44, 10). 
γ. Εννέα τριγωνικές μικρές των αγγέλων και των αγίων, επίσης από το αντίστοιχο μέρος της σφραγίδας, που τοποθετούνται αριστερά του Αμνού (δεξιά ως προς ημάς). 
δ. Μία μικρή τριγωνική για τον οικείο επίσκοπο, μπροστά στον Αμνό. 
ε. Πολλές μικρές μερίδες (ψίχουλα) μπροστά και δεξιά του Αμνού για τους ζώντες και 
ς. Πολλές μικρές μερίδες (ψίχουλα) μπροστά και αριστερά του Αμνού για τους κεκοιμημένους. 

Αυτό γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία, οποιαδήποτε μέρα και αν τελεσθεί. Από τη διάταξη και μόνο της ακολουθίας της Προσκομιδής λοιπόν γίνεται φανερό, ότι η Θεία Λειτουργία προσφέρεται υπέρ πάντων. Και έχουν θέση σ’ αυτήν και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι. Είναι μια γενική σύναξη της Εκκλησίας όλης, από την οποία δεν απουσιάζει κανένας. Ολόκληρο το σώμα του ζώντος Χριστού είναι εκεί. Totus Christus: Caput et corpus (ολόκληρος ο Χριστός: Κεφαλή αυτός, Σώμα του [μέλη του] εμείς).

Αναφέρεται για κάποιον ευλαβή ιερέα, ότι κατά την κατάλυση της Θείας Κοινωνίας βίωσε το συγκλονιστικό αυτό γεγονός της συνάθροισης ολόκληρης της Εκκλησίας, της θριαμβεύουσας στον ουρανό και της στρατευομένης στη γη, όπως ακριβώς αυτή συμβολίζεται πάνω στο άγιο Δισκάριο. Αισθάνθηκε ολόκληρο το στήθος και την καρδιά του να μεταβάλλονται κατά τρόπο απερίγραπτο σε έναν απέραντο ουρανό. Στο κέντρο ήταν ενθρονισμένος ο Κύριος. Δεξιά του η πανάχραντη Παναγία Μητέρα του. Γύρω από τον θρόνο του όλοι οι Προφήτες, οι Δίκαιοι, οι Προπάτορες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Πατριάρχες, οι άξιοι ιερείς και μοναχοί, οι ατέλειωτες στρατιές των Μαρτύρων, οι εν ασκήσει διαλάμψαντες άγιοι, οι θεοφόροι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων, οι άγιοι Ανάργυροι, οι εν τω κόσμω διαπρέψαντες άγιοι, οι άπειρες στρατιές των αγγελικών ταγμάτων. Και κάτω από όλους αυτούς είδε μυριάδες μυριάδων ψυχές, ζώντων και κεκοιμημένων. Είδε την Εκκλησία ολόκληρη (π. Στεφ. Αναγνωστοπούλου, Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία, σ. 19-20).

Η σύναξη αυτή του κόσμου παντός κατά τη Θεία Λειτουργία συνεχίζεται και ολοκληρώνεται με τη συστολή των Τιμίων Δώρων. «Μετά το μεταλαβείν ο διάκονος συστέλλει τα άγια». Μετά τη Θεία Κοινωνία δηλαδή, ο διάκονος ή, ελλείψει τούτου, ο ιερεύς βάζει μέσα στο άγιο Ποτήριο όλες τις μερίδες που βρίσκονται πάνω στο άγιο Δισκάριο. Εκεί εμβαπτίζονται και γίνονται ένα με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Η Θεία Λειτουργία λοιπόν γίνεται «ίνα πάντες εν ώσιν» (Ιω. 17, 21), για να πραγματοποιείται η μοναδική, αληθινά παγκόσμια, αυτή σύναξη (βλ. και παραπλήσιο άρθρο μας «Το σαρανταλείτουργο» [γ]).

Υπάρχουν όμως και κάποιες μέρες που είναι ειδικά αφιερωμένες στους κεκοιμημένους, όπως τα Ψυχοσάββατα. Και ρωτάνε μερικοί: Θα μνημονευθούν στα Ψυχοσάββατα και οι ζώντες; Ναι! Η Θεία Λειτουργία δεν αλλάζει. Προσφέρεται πάντοτε υπέρ πάντων. Και στις μέρες που είναι για τους νεκρούς, μνημονεύονται και οι ζώντες, αλλά και στις μέρες των πιο χαρμόσυνων εορτών (Πάσχα κ.λ.π.) θα μνημονευθούν οπωσδήποτε και οι κεκοιμημένοι. Είναι εντελώς αυτονόητα αυτά για τον Ορθόδοξο Χριστιανό!

Πόσο δίκιο έχουν και πόσο αληθινά πνευματικό και χριστιανικό βίωμα εκφράζουν οι πανέμορφες παραδόσεις του τόπου μας, που θέλουν να μην υπάρχει πανηγύρι, γάμος και χαρά, χωρίς να συμμετέχουν και αυτοί που έχουν φύγει από την παρούσα ζωή! Έτσι, στην Ήπειρο τουλάχιστον, το πρώτο τραγούδι του γάμου ή του πανηγυριού στην πλατεία του χωριού, ήταν πάντα το χαρακτηριστικό ηπειρώτικο μοιρολόι, ένα προσκλητήριο προς τους αγαπημένους που είχαν αποδημήσει στον ουρανό, για να έρθουν να συνεορτάσουν με αυτούς που ζούσαν ακόμα. Όταν στις ρεματιές και τα πλάγια των βουνών μας αντηχούσε το θρηνώδες ηπειρώτικο μοιρολόι, με το βαρύ βογκητό του κλαρίνου και το λεπτό σκούξιμο του βιολιού, ράγιζαν ακόμα και οι πέτρες. Δεν έμενε μάτι αδάκρυτο. Ο Ηπειρώτης, με τη βαθειά χριστιανική ψυχή του, δεν θεωρούσε ολοκληρωμένη τη χαρά του, αν δεν θυμούνταν πρώτα και δεν καλούσε κοντά του και αυτούς που του έλειπαν. Γινόταν ένα με τη γενιά του. Ζούσε κάτι σαν χαρμολύπη.

Είναι μια απήχηση του φρονήματος της Εκκλησίας, η οποία βιώνει δυνατά την αδιάσπαστη ενότητα ζώντων και κεκοιμημένων και συγκεντρώνει συνεχώς επί το αυτό όλα τα τέκνα της. Κάθε μέρα που τελεί τη Θεία Λειτουργία, φέρνει σε άμεση επαφή τους εδώ με τους εκεί. Είναι η χώρα των ζώντων. Ειδικώτερα, μας ενώνει όλους πάνω στον Χριστό, ο οποίος μας ενσωματώνει εν εαυτώ, μας βαστάζει πάνω του, γι’ αυτό χώρα των ζώντων είναι και λέγεται κυρίως ο Χριστός. 

Στην περίφημη Μονή της Χώρας (Καχριέ Τζαμί) της Κωνσταντινούπολης υπάρχει και μία εικόνα Χριστού με τον ονομασία «ΙΣ ΧΡ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ». «Η χώρα των ζώντων είναι o Χριστός. Αυτός είναι η αιώνια ζωή και σωτηρία μας, το αιώνιο φως εις την επουράνια Βασιλεία,… η επουράνια πατρίδα όλων των τέκνων του Θεού, των σεσωσμένων διά του Χριστού και εν τω Χριστώ, χάρις εις την πίστιν και την αγάπην και την θείαν χάριν Του, διά της οποίας εδέχθη και ανέλαβε και εχώρησε εν Εαυτώ όλους εμάς» (Αθανάσιος Γιέφτιτς). 

Όποιος αποθνήσκει δεν χάνεται ούτε για τον Θεό, «Θεώ γαρ πάντες ζώσι» (άγ. Γρηγόριος Θεολόγος), αλλά ούτε και για την οικογένειά του. Είναι χαρακτηριστική η σχετική αναφορά της Αγίας Γραφής για κάθε άνθρωπο που αποθνήσκει. «Απέθανεν Αβραάμ και προσετέθη προς τον λαόν αυτού. …απέθανεν Ισαάκ και προσετέθη προς το γένος αυτού» (Γεν. 25, 8· 35, 29). Με την κοίμησή του ο καθένας ενώνεται με τη γενιά του. Σμίγει με την οικογένειά του, με το γένος του, με τον λαό του. Στη Βασιλεία του Θεού βρίσκει πραγματικά ο καθένας τους δικούς του και τους χαίρεται αιώνια, ενώ στη γη, λόγω ποικίλων αιτιών και δυσκολιών, σπάνια βρίσκονται συνέχεια μαζί όλα τα μέλη μιας οικογένειας.

Πώς θα ήταν δυνατόν η Θεία Λειτουργία, η κατ’ εξοχήν ενοποιητική πράξη της Εκκλησίας, να αφήνει έξω από τη σύναξή της μερικά από τα μέλη της; Ποια μάνα θα άφηνε έξω από την ευωχία του οικογενειακού τραπεζιού κάποιο απ΄ τα παιδιά της; Και η οικογένεια του Θεού είναι μία. Ο Θεός και η Παναγία, ασυγκρίτως ανώτεροι από τον πατέρα και τη μάνα μας, θέλουν όλα τα τέκνα τους κοντά τους, ιδιαίτερα κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπου «κοινή των επουρανίων και των επιγείων συγκροτείται πανήγυρις, μία ευχαριστία, εν αγαλλίαμα, μία ευφρόσυνος χοροστασία» (Χρυσόστομος). 

Γι’ αυτό και οι προτροπές και οι δεήσεις υπέρ πάντων είναι πάμπολλες μέσα στη Θεία Λειτουργία. Και υπέρ των ζώντων θεωρείται βέβαια κάπως φυσικό και αυτονόητο να υπάρχουν, εφ’ όσον αυτοί αγωνίζονται ακόμη και έχουν ανάγκη βοήθειας πολλής. Δεν λείπουν όμως και ικανές αναφορές για τους κεκοιμημένους, και μάλιστα στις ιερώτερες στιγμές της Θείας Λειτουργίας. Επειδή ακριβώς αυτοί έχουν απέλθει από τον παρόντα κόσμο, δεν μπορούν να βοηθήσουν από μόνοι τους τον εαυτό τους. Απομένει σε μας το χρέος να φροντίσουμε γι’ αυτούς.

Στη Θεία λειτουργία λοιπόν γίνονται στα εξής κυρίως σημεία δεήσεις υπέρ των κεκοιμημένων: 

α. Στην Προσκομιδή, όπως ήδη αναφέρθηκε, εξάγονται απαραιτήτως μερίδες και υπέρ των κεκοιμημένων. 
β. Στη Μεγάλη Είσοδο, όταν λειτουργεί αρχιερεύς, μνημονεύονται οι κεκοιμημένοι. 
γ. Στην ευχή του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων (στα «σα εκ των σων»), αναφέρεται ότι «προσφέρομεν… την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων, προπατόρων, πατέρων, πατριαρχών, …και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου». Για κάθε πιστό άνθρωπο που αποδήμησε από τα εγκόσμια. 
δ. Αμέσως μετά, στο «Εξαιρέτως της Παναγίας…», ζητούμε από τον Θεό να θυμηθεί ξανά τους νεκρούς μας. «Και μνήσθητι πάντων των κεκοιμημένων επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου», αναφέροντας τα ονόματά τους, όσα μπορούμε να θυμηθούμε. Και κλείνουμε την ευχή υπέρ αυτών με τα λόγια: «Και ανάπαυσον αυτούς όπου επισκοπεί το φως του προσώπου σου».  
ε. Επίσης και σε άλλα σημεία μπορεί να γίνεται προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων, όπως στις εκτενείς δεήσεις, στην εκφώνηση «Και ών έκαστος κατά διάνοιαν έχει…» κ.λ.π.

Η Θεία Λειτουργία λοιπόν είναι υψίστης σημασίας για τους προσφιλείς μας νεκρούς. Η εκκλησιαστική μας παράδοση, με το στόμα του ιερού Χρυσοστόμου, μας προτρέπει να τιμούμε τους απελθόντας, όχι με θρήνους και κοπετούς, αλλά με ελεημοσύνες, ευεργεσίες,

 Λειτουργίες. 

Το σαρανταλείτουργο είναι ό,τι καλύτερο για ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Θείο δώρο για ζώντες και κεκοιμημένους. 

ΚΑΛΟ ΣΑΡΑΝΤΑΗΜΕΡΟ – ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! 
Σαρανταήμερο 2017 

Ἀ ν τ ι ύ λ η
Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820 25861/23075/6980 898 504
e-mail: antiyli.gr@gmail.com