Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Η σπηλιά του Νταβέλη και τα μυστικά της νοτιοδυτικής πλευράς του Πεντελικού

Η σπηλιά του Νταβέλη και τα μυστικά της νοτιοδυτικής πλευράς του Πεντελικού

Στα νοτιοδυτικά της Πεντέλης, ακολουθώντας κανείς την ανάβαση με αυτοκίνητο στην ασφάλτινη διαδρομή του βουνού, θα συναντήσει σε κάποιο σημείο τον σύντομο χωματόδρομο που οδηγεί στη σπηλιά του Νταβέλη.
Η διαδρομή που οδηγεί σε ένα από τα πολλά αρχαία λατομεία της περιοχής ίσως είναι άγνωστος στον πολύ κόσμο, δεν παύει όμως να είναι σημείο αναφοράς για περιπατητές, περιηγητές, μυστικιστές που καταφεύγουν εκεί για τις τελετές τους, αλλά και όσους ασκούνται στην αναρρίχηση.

Ρεπορτάζ: Γιώργος Λαμπίρης
Φωτογραφίες / Βίντεο: Γιάννης Κέμμος

Για το λιγότερο γνωστό σπήλαιο των Αμώμων, όπως είναι η άλλη του ονομασία έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς διάφορες ιστορίες μυστηρίου, τις οποίες κάποιοι ευφάνταστοι δημιουργοί έσπευσαν να τροφοδοτήσουν. Και στην πραγματικότητα αυτές οι ιστορίες φτιάχτηκαν περισσότερο για να εξάψουν τη φαντασία ορισμένων χωρίς να έχουν ρεαλιστική απεικόνιση. Ο δήμαρχος της περιοχής, Δημήτρης Στεργίου – Καψάλης, αυτόχθονας στην περιοχή, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πεντέλη. Γόνος Σαρακατσαναίων, γνώρισε την πόλη του όταν ακόμα οι βουνοπλαγιές του όρους ήταν βοσκοτόπια και πολύ πριν το Πεντελικό γίνει το φαλακρό βουνό που σήμερα συναντά κανείς όταν το επισκέπτεται.


Για τη σπηλιά του Νταβέλη όμως, μιλάει και η αρχαιολόγος και στέλεχος της εφορίας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας, Αλεξάνδρα Μαρή, η οποία έχει μελετήσει την περιοχή, αλλά και τις εκτενείς αναφορές του καθηγητή Μανόλη Κορρέ, ο οποίος μελέτησε τη διαδρομή των μαρμάρων από την Πεντέλη έως τον Παρθενώνα. Μάρμαρα τα οποία προήλθαν από το αρχαίο λατομείο της ονομαζόμενης σήμερα σπηλιάς του Νταβέλη.

Η ονομασία
«To συγκεκριμένο σπήλαιο θα έπρεπε να ονομάζεται κανονικά σπήλαιο Αμώμων, - δηλαδή των αναμάρτητων ή αμόλυντων - και όχι σπήλαιο Νταβέλη, όπως επικράτησε. Αμφισβητείται έντονα δε το αν και κατά πόσο ο αρχιληστής διέμενε ή πέρασε από εκεί», αναφέρει η κυρία Μαρή.
Σπηλιά, η οποία σύμφωνα με τον δήμαρχο Πεντέλης θα έπρεπε να έχει τρία ονόματα: «Αρχαίο Λατομείο», καθότι όπως λέει, «εδώ λαξεύτηκαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, σπήλαιο Αμώμων, δεδομένου ότι πρόσφερε καταφύγιο σε ασκητές-μοναχούς. Το τρίτο όνομα βέβαια είναι σπηλιά του Νταβέλη, με βάση το μύθο, ο οποίος αναφέρει ότι κρυβόταν εδώ ο αρχιληστής».


Ο μύθος
«Η αναφορά για τον έρωτα της δούκισσας της Πλακεντίας με το λήσταρχο, ο οποίος σχετίζεται με τη σπηλιά του Νταβέλη, δεν είναι κάτι περισσότερο από μύθο και τον έπλασαν κάποιοι επειδή τους άρεσε. Άλλωστε οι περίοδοι κατά τις οποίες ο ληστής πέρασε από την Πεντέλη δεν έχουν καμία σχέση με την περίοδο κατά την οποία η δούκισσα Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν έχτιζε τα παλάτια της στην περιοχή. Να σας θυμίσω ότι σύμφωνα με τις αναφορές, ο Νταβέλης κρυβόταν εδώ καθώς είχε ανακαλύψει μία κρυφή δίοδο στο βάθος της σπηλιάς. Όπως έλεγαν, από εκεί μπορούσε να μετακινείται, φτάνοντας στο παλάτι της Ροδοδάφνης, το σημερινό Μέγαρο δουκίσσης Πλακεντίας για να συναντά την αγαπημένη του. Ο ίδιος μύθος ανέφερε ότι στο υπόγειο του παλατιού βρισκόταν μία αντίστοιχη είσοδος, η οποία αποτελούσε την πύλη επικοινωνίας με το Αρχαίο Λατομείο - σπηλιά του Νταβέλη», λέει ο Δημήτρης Στεργίου.


Ο «βάρβαρος» τρόπος εξόρυξης
Αναφερόμενος στην καταστροφή που υπέστη κατά καιρούς η σπηλιά, ο δήμαρχος εξηγεί: «Η Πεντέλη διαθέτει ίσως το καλύτερο μάρμαρο στον κόσμο. Ο τρόπος εξόρυξης όμως – κυρίως στη δεκαετία του ’50 -, ήταν βάρβαρος. Κι αυτό γιατί κάποιοι τοποθετούσαν δυναμίτιδα, η οποία έσκαγε μέσα στη «φλέβα χρυσού», το μάρμαρο. Η έκρηξη είχε ως αποτέλεσμα να γεμίζει ρωγμές το πέτρωμα με αποτέλεσμα να είναι αξιοποιήσιμος μόνο ο ένας ή και κανένας από τους συνολικά πέντε τόνους της εξόρυξης. Θα παρατηρήσετε εξάλλου ότι το βουνό είναι γεμάτο από θραύσματα μαρμάρου».


Το ανθεκτικό πεντελικό μάρμαρο και η διαδρομή στον Παρθενώνα
«Σε ό,τι αφορά την ανθεκτικότητα του πεντελικού μαρμάρου, αρκεί να το διαπιστώσετε παρατηρώντας τον Παρθενώνα. Είναι λυπηρό να εμφανίζεται η διαδρομή των ελληνικών μαρμάρων, μόνο από τον Παρθενώνα προς το Λονδίνο, τη στιγμή που η διαδρομή ξεκίνησε από την Πεντέλη και εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να είναι Πεντέλη – Παρθενώνας – Λονδίνο. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μη μιλήσουμε για μία από τις χειρότερες κλοπές εθνικού θησαυρού που έχει γίνει ποτέ», συμπληρώνει ο δήμαρχος.


Η τοποθεσία της σπηλιάς του Νταβέλη και το αρχαίο λατομείο
«Η σπηλιά βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων και αποτελεί τμήμα του λεγόμενου λατομείου της Σπηλιάς. Πρόκειται για ένα από τα πολλά λατομεία που λειτούργησαν κατά την αρχαιότητα στη νοτιοδυτική πλαγιά της Πεντέλης. Τα λατομεία που ανοίχθηκαν εκεί από τον 5ο αιώνα π.Χ., είχαν στόχο να εκμεταλλευθούν τις δύο καλύτερες φλέβες μαρμάρου του πεντελικού όρους. Κατά μήκος αυτών των φλεβών, λειτουργούσαν λατομεία, άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα. Ένα από τα πιο μεγάλα είναι ακριβώς αυτό, το λεγόμενο λατομείο της Σπηλιάς. Ονομάστηκε έτσι δεδομένου ότι αποκαλύφθηκε η ύπαρξη σπηλαίου κατά τη λατόμευση του μαρμάρου», λέει η Αλεξάνδρα Μαρή με τη σειρά της. <
Όπως σημειώνει η κυρία Μαρή, το σπήλαιο Νταβέλη ή σπήλαιο των Αμώμων ήρθε στο φως κατά τα αρχαία χρόνια. «Καθώς έσκαβαν για να εξορύξουν το πολύτιμο μάρμαρο, κάποια στιγμή οι λατόμοι βρέθηκαν μπροστά στο σπήλαιο. Να διευκρινίσουμε ότι σύμφωνα με τη μελέτη του καθηγητή, Μανόλη Κορρέ, αλλά και με βάση τους υπολογισμούς που έχουν πραγματοποιηθεί, το συγκεκριμένο λατομείο γνώρισε την εγκατάλειψη όταν άρχισαν να πυκνώνουν οι φυσικοί αρμοί στο μάρμαρο, οι οποίοι το κατέστησαν μη εκμεταλλεύσιμο. Το συγκεκριμένο φαινόμενο εμφανιζόταν όλο και πιο έντονα, καθώς η λατόμοι προχωρούσαν προς το εσωτερικό».


Χώρος λατρείας - Το σπήλαιο των Νυμφών
Κατά καιρούς έγιναν αναφορές, ότι το συγκεκριμένο σπήλαιο είχε και λατρευτική χρήση κατά την αρχαιότητα, γεγονός που η αρχαιολόγος διαψεύδει. «Δεν γνωρίζουμε αν ισχύει η συγκεκριμένη εκδοχή. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι σε κάποιο σημείο του υπάρχει μία φυσική λίμνη. Ο Μανόλης Κορρές ανέφερε ότι το συγκεκριμένο σημείο θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει ως λατρευτικός χώρος, ωστόσο από τη στιγμή που δεν υπάρχουν άλλες ενδείξεις και δεν έχει γίνει ανασκαφή, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ασκήθηκαν λατρευτικές δραστηριότητες κατά τους αρχαίους χρόνους. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι ασκήθηκε λατρεία στο μικρό σπήλαιο των Νυμφών, το οποίο ανοίγεται 100 μέτρα ψηλότερα και αποκαλύφθηκε στην είσοδο ενός άλλου μεγάλου λατομείου. Φαίνεται πως όταν το εντόπισαν οι λατόμοι, έσπευσαν να το μετατρέψουν στον λατρευτικό χώρο των Νυμφών. Υπήρξαμε τυχεροί γιατί όταν το 1975 έσκαψε εκεί ο Παντελής Ζορίδης, έκανε γνωστό ότι το σπήλαιο των Νυμφών ήταν λατρευτικός χώρος αφιερωμένος στις Νύμφες. Πρόκειται για νεαρές θεότητες που λατρεύονταν κατεξοχήν σε βουνά ή ποτάμια. Βρέθηκαν μάλιστα αναθήματα (αφιερώματα), τα οποία έφεραν επιγραφές. Έτσι, γνωρίζουμε ότι τοποθετήθηκαν εκεί προς τιμήν των Νυμφών. Ανάλογες μαρτυρίες όμως για ύπαρξη χώρου λατρείας δεν υπάρχουν για το λεγόμενο σπήλαιο του Νταβέλη».
 


Οι ασκητές-μοναχοί της σπηλιάς του Νταβέλη
Η άλλη ονομασία, η λιγότερο γνωστή, ως σπήλαιο των Αμώμων, προήλθε από την αρχαία λέξη άμωμος που σημαίνει αναμάρτητος – αμόλυντος. Με δεδομένο ότι το σπήλαιο αυτό αποτέλεσε πόλο έλξης για τους μοναχούς και ασκητές που εγκαταστάθηκαν σε ασκητήρια στο σημείο από τον 6ο αιώνα μ.Χ. και μετά, έλαβε αυτή την ονομασία.
 
Όπως λέει η Αλεξάνδρα Μαρή, οι ασκητές παρέμειναν εκεί για περίπου 10 αιώνες. «Το 1576, τους απομακρύνει ο Τιμόθεος και τους απομακρύνει και τους εγκαθιστά στο ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την αργότερα γνωστή σε εμάς, Μονή Πεντέλης. Σε ό,τι αφορά στο σπήλαιο Νταβέλη, λειτούργησε ως καταφύγιο των μοναχών, καθότι η τοποθεσία παρείχε ηρεμία και τους βοηθούσε να αναζητήσουν και να πετύχουν τους πνευματικούς και ψυχικούς στόχους που έθεταν ως χριστιανοί ασκητές».


Χώρος με αρχαιολογικό ενδιαφέρον
Ο χώρος παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Ωστόσο η έρευνα δεν προχώρησε ποτέ καθώς, όπως λέει η αρχαιολόγος, τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα στάθηκαν εμπόδιο. «Διάφοροι επιτήδειοι έρχονταν παράνομα, κλέβοντας μεγάλες ποσότητες μαρμάρου. Όπως ίσως θα ξέρετε, ο χώρος των αρχαίων λατομείων καταταλαιπωρήθηκε στα νεότερα χρόνια από τους λατόμους. Μικρά τμήματα κατάφεραν να γλιτώσουν, και ένα από αυτά είναι και το λατομείο της Σπηλιάς, λόγω της ύπαρξης του σπηλαίου που εμπόδισε την παράνομη διαδικασία λόγω της δυσκολίας στην πρόσβαση.
Σήμερα το σημείο χρησιμεύει κυρίως ως χώρος περιπάτου. Επίσης υπάρχουν επισκέπτες, οι οποίοι επισκέπτονται τη σπηλιά του Νταβέλη μόνο και μόνο από περιέργεια. Σε ό,τι αφορά τους παράνομους λατόμους, το τελευταίο γνωστό περιστατικό συνέβη τον περασμένο Ιανουάριο, όταν μία ομάδα εισέβαλε παράνομα με φορτηγά και εργαλεία για να σκάψει παράνομα».
 


Το φαλακρό βουνό
Η κυρία Μαρή χαρακτηρίζει την Πεντέλη ως «φαλακρό βουνό». Το γεγονός ότι κάποτε στο Πεντελικό έβοσκαν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής τα κοπάδια τους σε συνδυασμό με τις πυρκαγιές και την ακόρεστη λατόμευση, έφεραν την καταστροφή.
 
Όταν την ρωτάμε για ποιο λόγο δεν φυλάσσεται το σπήλαιο του Νταβέλη, παρά το γεγονός ότι θεωρείται αρχαιολογικό μνημείο και τμήμα του αρχαιολογικού χώρου της Πεντέλης, εξηγεί δεν είναι στην αρμοδιότητα των αρχαιολογικών υπηρεσιών η φύλαξή του.
 

Εύκολη λεία για βανδαλισμούς

 
Από την πλευρά του ο Δημήτρης Στεργίου επισημαίνει ότι ο αφύλακτος αυτός χώρος αποτελεί κατά καιρούς εύκολη λεία για κάποιους οι οποίοι έχουν προβεί σε βανδαλισμούς, οι οποίοι είναι παραπάνω από εμφανείς στα δύο ναΐδρια του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος που βρίσκονται στην είσοδο του σπηλαίου. «Δεν υπάρχει όμως ούτε υποτυπώδης περίφραξη, σε ένα χώρο ο οποίος συν τοις άλλοις είναι επικίνδυνος και δυσπρόσιτος. Αν κάποιος γλιστρήσει μπορεί ακόμα και να σκοτωθεί».



Ο ρόλος του στρατού στη σπηλιά του Νταβέλη

Ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν πάντοτε «παρών» στη σπηλιά του Νταβέλη. Εκτός από τα παράνομα λατομεία και ο Στρατός από την πλευρά του, φαίνεται πως κατέχει το δικό του μερίδιο ευθύνης στην καταστροφή του μνημείου. 
Ο Δημήτρης Στεργίου μιλάει για τα έργα που έγιναν κατά την περίοδο της χούντας με στόχο να στηθεί στρατιωτική βάση στο σημείο όπου βρίσκεται η σπηλιά του Νταβέλη.
 
«Κατά την περίοδο της επταετίας, οι συνταγματάρχες προσπάθησαν να μετατρέψουν το αρχαίο λατομείο σε κεντρικό στρατηγείο διοίκησης των επιχειρήσεων. Προέβησαν σε παρεμβάσεις χτίζοντας διάφορες τσιμεντοκατασκευές. Η μία βρίσκεται στην είσοδο της σπηλιάς του Νταβέλη, η δεύτερη στην πίσω πλευρά του μνημείου, ενώ συναντάμε μία ακόμη στο ανατολικό μέρος. Τα έργα αυτά δεν ολοκληρώθηκαν, καθώς ήρθε η πτώση του δικτατορικού καθεστώτος».


«Το Πεντελικό επελέγη για να εξασφαλίσει την επικοινωνία της Ελλάδας με τα μεγάλα «πιάτα» που διέθετε το βουνό και λόγω εκσυχρονισμού των επικοινωνιών – αφαιρέθηκαν τελευταία. 
Έπαιρνε σήμα από τις σκανδιναβικές χώρες, λόγω του ψυχρού πολέμου και το μετέδιδε έως τις ΗΠΑ με δεδομένη την πλεονεκτική του θέση και τη γεωφυσική του σημασία». 
Ο δήμαρχος Πεντέλης δεν αποκλείει μάλιστα, τα έργα που πραγματοποιήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα επί δικτατορίας να σχετίζονταν με κάποιες ενέργειες του ΝΑΤΟ, αν λάβει κανείς υπόψη του και την ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκαν.


Σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Μαρή, τα έργα είχαν ως αποτέλεσμα να αλλοιωθεί σημαντικά το εσωτερικό του σπηλαίου, καθώς οι εργάτες κατέσκαψαν τις επιχώσεις του, τοποθετώντας φουρνέλα και ανατινάσσοντας βραχώδεις όγκους. Με αυτόν τον τρόπο καταπόνησαν το μητρικό πέτρωμα του σπηλαίου. Επιπλέον όμως, καταπονήθηκαν τα δύο ναΐδρια, τα οποία βρίσκονται στην είσοδο του σπηλαίου και κατασκευάστηκαν τον 11 μ.Χ. αιώνα. Το ένα, το οποίο βρίσκεται στη δεξιά πλευρά όπως κοιτάζουμε την είσοδο της σπηλιάς, είναι προγενέστερο και αφιερώθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα. Το δεύτερο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Πρόκειται για πολύ σημαντικά εκκλησάκια, με τοιχογραφική διακόσμηση, η οποία επλήγη ανεπανόρθωτα, ειδικά εκείνη του Αγίου Νικολάου. Έτσι, η αρχαιολογική υπηρεσία προκειμένου να προστατεύσει τις τοιχογραφίες αποξήλωσε εκείνες του Αγίου Νικολάου και τις μετέφερε στο Βυζαντινό Μουσείο».


Οι καταστροφές στην εποχή του Όθωνα
Καταστροφές έλαβαν χώρα και κατά την εποχή του Όθωνα. «Όταν έγινε η επανίδρυση του ελληνικού κράτους το 1836, λειτούργησαν εκ νέου τα λατομεία στην περιοχή με βασιλική απόφαση. Ξεκίνησαν και πάλι οι εργασίες στο λατομείο της Σπηλιάς με στόχο να εξορυχθούν τα μάρμαρα του παλατιού, όπου στεγάζεται η σημερινή Βουλή. Από αυτό το λατομείο άλλωστε, φαίνεται ότι προήλθαν τα μάρμαρα που χρησιμοποιήθηκαν για την οικοδόμηση του Παρθενώνα, των Προπυλαίων, του ναού του Ηφαίστου και αρκετών ακόμα μνημείων», σημειώνει η αρχαιολόγος.

Η λίμνη των Νυμφών καταφύγιο για τους λατόμους
Σχετικά με τα αρχαιολογικά ευρήματα στο σημείο, ο δήμαρχος Πεντέλης, κάνει λόγο για δύο μνημεία Νυμφών, τα οποία βρέθηκαν στο ομώνυμο σπήλαιο. «Σύμφωνα με αναφορές, οι εργαζόμενοι στα λατομεία της Αρχαίας Πεντέλης, όταν κουράζονταν πήγαιναν να πιουν νερό στη λίμνη των Νυμφών. Ο θρύλος λέει πως όταν τους έπαιρνε ο ύπνος, έβλεπαν Νύμφες να αυνανίζονται. Οι Νύμφες αυτές που βρέθηκαν, βρίσκονται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών σε ανασκαφές που έκανε ο αρχαιολόγος, Ιωάννης Παπαδημητρίου».
Συζητώντας για την πιθανότητα να ξεκινήσουν αρχαιολογικές έρευνες στο μέλλον, η κυρία Μαρή, απαντάει ότι δεν υπάρχει κανένας συγκεκριμένος σχεδιασμός. «Θα πρέπει να συνεργαστούν η Εφορία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας με την εφορία Ανατολικής Αττικής, στην οποία εμπίπτουν τα λατομεία και οι ναοί. Σε κάθε περίπτωση όμως χρειάζονται αρκετά χρήματα για να προχωρήσει η διαδικασία, καθώς πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο έργο με τεράστιο ενδιαφέρον».
 

Τα… υποτιθέμενα μυστήρια - Το καταφύγιο των σατανιστών
Κατά καιρούς υπήρξαν αναφορές για μυστηριώδη φαινόμενα ή σύμβολα με μυστηριακές ιδιότητες στην περιοχή του σπηλαίου Νταβέλη. Ο χώρος ταυτίστηκε με τους σατανιστές της Παλλήνης, οι οποίοι σύμφωνα με μαρτυρίες είχαν εκεί ένα από τα καταφύγιά τους. «Μυστηριακές εκδηλώσεις, οι οποίες σε κάθε περίπτωση αποτελούν αποκύημα της φαντασίας κάποιων», όπως λέει ο Δημήτρης Στεργίου.


«Κατά την πανσέληνο του Αυγούστου συγκεντρώνονται ομάδες μυστικιστών στο σημείο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και κατά τις υπόλοιπες πανσελήνους, όταν κάποιοι πραγματοποιούν μυστικιστικές τελετές. Η σπηλιά του Νταβέλη χρησιμεύει επίσης και για την εκπαίδευση κάποιων ατόμων στην αναρρίχηση, καθώς όπως θα δείτε υπάρχουν σε αρκετά σημεία εγκατεστημένοι κρίκοι ορειβασίας. Σε ό,τι αφορά την αναρρίχηση είναι μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα δραστηριότητα, σε ό,τι αφορά τον μυστικισμό όμως, δεν είναι παρά βεβήλωση του χώρου. Κατά διαστήματα έρχονται και σατανιστές και κρυφομυστικιστές εδώ. Οι χώροι αυτοί άλλωστε μόνο τυχαίοι δεν είναι, καθώς έχουν επιλεγεί παγκοσμίως ως σημείο αναφοράς και εκπέμπουν τη δική τους δυναμική. Το Πεντελικό έχει τη δική γεωδυναμική και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι νατοϊκοί το επέλεξαν για να αποκαταστήσουν την επικοινωνία τους με το ΝΑΤΟ. Αν όμως κάποιος μεγαλοποιήσει αυτά τα φαινόμενα της γεωδυναμικής, φτάνει στο σημείο να ενεργοποιεί την τρέλα του, είτε λέγεται σατανισμός, μυστικισμός, είτε οτιδήποτε άλλο», σημειώνει ο δήμαρχος.

Το στοίχημα της τουριστικής αξιοποίησης
Στο ερώτημα εάν υπάρχει πρόβλεψη τουριστικής αξιοποίησης, απαντάει ότι ο δήμος εξετάζει την εκμετάλλευση του χώρου, ο οποίος διαθέτει το δικό του μεγαλείο. «Μεγάλο μειονέκτημα προς αυτή την κατεύθυνση, αποτελεί το γεγονός ότι το υπέροχο πεντελικό δάσος δεν υπάρχει πλέον. Μία περιοχή κατάφυτη από πεύκα κατάντησε να μοιάζει σήμερα με νησιώτικο φαλακρό βουνό».
 
Η διάσημη σπηλιά του Νταβέλη, καταφύγιο των λίγων ή όσων γνωρίζουν τη διαδρομή δεν παύει σε κάθε περίπτωση να πλήττεται βάναυσα ακόμα και σήμερα. Φαινόμενα λαθραίων εξορύξεων είναι υπαρκτά, παρά το γεγονός ότι αρκετά από τα παλιά λατομεία έχουν κλείσει.
Το... σήμερα
Κλείνοντας αυτή τη μικρή περιήγηση στη σπηλιά του Νταβέλη, πολλοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να έχουν στη… συλλογή τους έστω και ένα μικρό θραύσμα πεντελικού μαρμάρου από το αρχαίο λατομείο. Άλλοι πάλι προσπαθούν κατά καιρούς να αποσπάσουν μεγαλύτερες ποσότητες, εκμεταλλευόμενοι αυτόν το φυσικό θησαυρό.
Επισήμως σήμερα, τα μόνα λατομεία που έχουν παραμείνει ενεργά είναι εκείνα που βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του βουνού και συγκεκριμένα στον Διόνυσο, χρησιμοποιώντας μεθόδους δεν πληγώνουν των εξωτερικό φλοιό του βουνού και είναι ανώδυνες περιβαλλοντικά. Ωστόσο το καταταλαιπωρημένο Πεντελικό με την αρχαία και πλούσια ιστορία , έπαψε ποτέ να αποτελεί βορά στις ακόρεστες ορέξεις όσων αποφασίσουν να το εκμεταλλευτούν για κάθε πιθανή «χρήση».
Ακολουθούν χαρακτηριστικές φωτογραφίες από το οδοιπορικό του newsbeast.gr

Μία από τις σήραγγες που δημιουργήθηκαν από τα έργα του στρατού στο σημείο

Ο λίθινος δρόμος απ' όπου μεταφέρονταν τα μάρμαρα με τη μέθοδο της κύλισης




















ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΤΑΒΕΛΗ S01E08

3 ΜΑΡΤΙΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για Αμερικανική Επανάσταση εικονες
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 
Παλλάντιο.
1776 – Αμερικανική Επανάσταση: αρχίζει στη μάχη του Νασσάου (Μπαχάμες) η πρώτη αμφίβια απόβαση Αμερικανών πεζοναυτών.
1799 – Η ρωσο-οθωμανική πολιορκία της Κέρκυρας λήγει με την παράδοση της γαλλικής φρουράς.
1845 – Η Φλόριντα γίνεται η 27η πολιτεία των Η.Π.Α.
1861 – Ο Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας υπογράφει την απελευθέρωση των δουλοπάροικων.
1865 – Ιδρύεται η Hongkong and Shanghai Banking Corporation, το ιδρυτικό μέλος της HSBC.
1875 – Κάνει πρεμιέρα στο Παρίσι η όπερα Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ.
1875 – Διεξάγεται στο Μόντρεαλ ο πρώτος οργανωμένος αγώνας χόκεϊ επί πάγου σε κλειστό χώρο.
1878 – Υπογράφεται η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ Οθωμανών και Ρώσων εκπροσώπων.
1957 – Ηρωικός θάνατος του Γρηγορίου Αυξεντίου, ο οποίος, αρνούμενος μέχρι τέλους να παραδοθεί στους Άγγλους, πολέμησε επί ώρες μόνος και νίκησε ηθικά κατά της ισχυρής αγγλικής δυνάμης.
1960 – Υπογράφεται η συμφωνία για την κατασκευή από πολωνική εταιρία του δεύτερου εργοστασίου ζάχαρης κοντά στις Σέρρες.
1966 – Επιστολή του Μακάριου προς τον Γεώργιο Παπανδρέου, με την οποία ο Κύπριος πρόεδρος τον κατηγορεί ότι «διεπραγματεύθη ασύμφορον συμβιβασμόν» και τον εγκατέλειψε κατά τη μάχη της Μανσούρας το 1964.
1966 – Ανακοινώνεται η απέλαση από την Τουρκία και του τελευταίου Έλληνα υπηκόου, κατοίκου Κωνσταντινούπολης, εξαιρουμένων των περίπου 1.500 που παραμένουν για διαφόρους λόγους αλλά ως αλλοδαποί.
2002 – Σταματάει η χρήση της δραχμής μετά από μια περίοδο 2 μηνών από την ημέρα που ξεκίνησε η χρήση του ευρώ.

1217 – Ερρίκος Α’, βασιλιάς της Κύπρου
1600 – Γεώργιος Γκίκας, πρίγκιπας της Βλαχίας
1845 – Γκέοργκ Κάντορ, Γερμανός μαθηματικός
1852 – Νικόλαος Πολίτης, Έλληνας λαογράφος
1847 – Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, Σκωτσέζος εφευρέτης
1883 – Νίκος Καζαντζάκης, Έλληνας συγγραφέας
1891 – Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
1910 – Γεώργιος Ζωιτάκης, Έλληνας στρατιωτικός
1911 – Τζιν Χάρλοου, Αμερικανίδα ηθοποιός
1915 – Νίκος Γούναρης, Έλληνας τραγουδιστής
1924 – Λιζ Άσια, Ελβετίδα τραγουδίστρια
1929 – Νίκος Μαμαγκάκης, Έλληνας συνθέτης
1940 – Ζαν Πολ Προυστ, υπουργός του Μονακό
1945 – Αρλέτα, Ελληνίδα τραγουδίστρια
1953 – Ζίκο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
1966 – Σοφία Αλιμπέρτη, Ελληνίδα ηθοποιός
1966 – Φερνάντο Κολούνγκα, Μεξικανός ηθοποιός
1973 – Βικτόρια Ζντροκ, Ουκρανή μοντέλο
1976 – Ναταλία Κούκουλσκα, Πολωνή τραγουδίστρια
1978 – Ηλίας Αναστασάκος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1981 – Τζάστιν Γκάμπριελ, Νοτιοαφρικανός παλαιστής
1982 – Τζέσικα Μπίελ, Αμερικανίδα ηθοποιός
1987 – Ελνούρ Χουσέινοφ, Αζέρος τραγουδιστής
1988 – Κρίστα-Ελισάβετ Γουλάκου, Ελληνίδα αθλήτρια καλλιτεχνικής παγοδρομίας
1990 – Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής


1111 – Βοϊμόνδος Α’, πρίγκηπας της Αντιόχειας
1234 – Ροβέρτος Γ’, κόμης του Ντρε
1459 – Αουζιάς Μαρκ, Ισπανός ποιητής
1578 – Μιχαήλ Σαϊτάνογλου Καντακουζηνός, Έλληνας άρχοντας
1703 – Ρόμπερτ Χουκ, Άγγλος επιστήμονας
1706 – Γιόχαν Πάχελμπελ, Γερμανός συνθέτης
1939 – Νικόλαος Ε’, Πατριάρχης Αλεξανδρείας
1946- Παντελής Καρασεβδάς, Έλληνας στρατιωτικός, αθλητής της σκοποβολής και πολιτικός
1954 – Αλέξανδρος Βουρνάζος, Έλληνας επιστήμονας και ακαδημαϊκός
1957 – Γρηγόρης Αυξεντίου, Κύπριος αγωνιστής
1973 – Νικολάι Νικίτιν, Σοβιετικός πολιτικός μηχανικός
1975 – Λάσλο Νέμετ, Ούγγρος συγγραφέας
1975 – Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, Έλληνας πολιτικός
1983 – Ερζέ, Βέλγος σκιτσογράφος
1990 – Ρούσσος Κούνδουρος, Έλληνας δημοσιογράφος
1996 – Μαργκερίτ Ντυράς, Γαλλίδα συγγραφέας
1998 – Τάκης Παπανικολάου, Έλληνας πολιτικός
2001 – Παναγιώτης Λαμπρίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός
2004 – Θεόδωρος Καρατζάς, Έλληνας δικηγόρος
2007 – Μπενίτο Λορέντσι, Ιταλός ποδοσφαιριστής
2008 – Ανεμαρίε Ρένγκερ, Γερμανίδα πολιτικός
2015 – Κώστας Διγκαβές, Έλληνας δικηγόρος και συγγραφέας

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ


(Το παρόν κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2011)

Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται από πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους Αρχαίους Έλληνες.Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, από την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς, η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.  
Πρώτα απ’ όλα δεν λαμβάνονται υπ’ όψην οι αναφορές των ίδιων των Αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των Αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συμβαίνει είτε από άγνοια των κειμένων αυτών από τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια προς την Αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν. Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός από Έλληνες.
Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους Αρχαίους Έλληνες και τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των Αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί.
Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 
ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Σε μια έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντοπίσαμε άρθρα που να αμφισβητούν την καταγωγή των σημερινών Αιγυπτίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους, των Ιρανών από τους Πέρσες, των Εβραίων από τους αρχαίους Εβραίους. Κανείς δεν τολμά να πει ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν προέρχονται από τους αρχαίους Κινέζους. Οι Ινδοί από τους αρχαίους Ινδούς.
Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν...
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα.
Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια από αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία.
Έχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν ότι είμαστε πάντα Έλληνες;
Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ: Είκοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Έκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Από πλευράς Ελλάδας συμμετείχε το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη.
 Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής. Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%.
Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕΓιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύληΠοιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;
Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000. Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.
Άλλη μια έρευνα έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρό το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ (υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, από το ΑΠΘ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένηΣυγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά.
Όποιοι θέλουν να δουν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνός». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος».
Γράψαμε αυτό το άρθρο, από καθαρή αντίδραση προς το Υπουργείο Παιδείας και προς όλους τους θολοκουλτουριάρηδες, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε Έλληνες.Σήμερα βιώνουμε έναν ιδιόμορφο φασισμό. Όποιος στηρίξει την Ελλάδα, δηλαδή το σπίτι του, την οικογένειά του, συκοφαντείται αμέσως σαν «εθνικιστής», «ρατσιστής» και «επικίνδυνος». Όποιος μιλήσει εναντίον της ειρωνικά και αραιωτικά θεωρείται «προοδευτικός», «ανοιχτόμυαλος» και «ανεκτικός».
Το τι θα αντιμετωπίσουν αύριο οι γενιές που έρχονται ποιόν απασχολεί;

Γκέμμα: Η επικίνδυνη γοητεία της παραφροσύνης...

Σχετική εικόνα
Σκέψεις - Συμπεράσματα 
για τον Δημήτριο Λιαντίνη


Μου το ανέφερε κοντινό μου πρόσωπο που πήγε ως την πόρτα της Κόλασης με την «Γκέμμα» υπό μάλης –και ευτυχώς γύρισε πίσω σώο, έστω και χωρίς αυτήν! Κατά τη διάρκεια δείπνου σε φιλικό σπίτι, επιχείρησε να αρθρώσει υποψία κριτικής για τον συγγραφέα του βιβλίου. Για να εισπράξει την αυστηρή ματιά παρισταμένου –και άκρως μορφωμένου- φιλολόγου, και την παρατήρηση πως «με τέτοιες μορφές δεν έχουμε το δικαίωμα να καταπιανόμαστε και να τις αμφισβητούμε»!
Μια ανάλογη αντίδραση (ακόμα πιο επιθετική, μάλιστα) εισέπραξε ο γράφων από πρώην φοιτήτρια –και θαυμάστρια στα όρια της ειδωλολατρίας- του εν λόγω συγγραφέως και εκπαιδευτικού... Η γοητεία είναι, ασφαλώς, χάρισμα γι’ αυτόν που την φέρει. Το κατά πόσον είναι ευλογία για κείνον στον οποίο ασκείται, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Στην περίπτωση ενός δασκάλου, η ελκυστική προσωπικότητά του καθιστά τον μαθητή πιο δεκτικό, άρα πιο «ευάλωτο» στα μηνύματα. Αυτό υπό «κανονικές» συνθήκες είναι επιθυμητό, αφού η αγάπη για το δάσκαλο συνήθως γίνεται κι αγάπη για το γνωστικό αντικείμενο. Η σχέση χαρισματικού δασκάλου-δεκτικού μαθητή αρχίζει να γίνεται προβληματική απ’ τη στιγμή που ο πρώτος περνάει στον δεύτερο μηνύματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «αρνητικά». Αν και ο τελευταίος όρος δεν επιδέχεται μονοσήμαντη ερμηνεία, ως θετικό μήνυμα θα χαρακτηρίζαμε εκείνο που ωθεί τον μαθητή να ανακαλύψει και να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τις δημιουργικές του δυνάμεις. Προϋπόθεση δημιουργικότητας, ασφαλώς, είναι η αγάπη για την ίδια τη ζωή, και η καταπολέμηση αισθημάτων ματαιότητας που συχνά οδηγούν ακόμα και σε αυτοκαταστροφικές επιλογές.
Από αυτή την άποψη, ο αναμφισβήτητα χαρισματικός Δ. Λιαντίνης υπήρξε ένας «επικίνδυνος» παιδαγωγός. Στο τελευταίο και σημαντικότερο βιβλίο του «Γκέμμα», που το άφησε ως παρακαταθήκη σοφίας στις μελλοντικές γενιές, ανακαλύπτει κανείς μηνύματα που κάνουν τον αναγνώστη ν’ ανατριχιάσει! Δεν θα σταθούμε τόσο στον εμπαθή, σχεδόν ρατσιστικό αντισημιτισμό του (σελ.115), στη χυδαία αντιμετώπιση όσων έχουν αντίθετη άποψη μ’ εκείνον σε θέματα μεταφυσικής (σελ.183), ή στην υπεροπτική απαξίωσή του απέναντι σ’ εκείνους που δεν κατέκτησαν θέση στο πάνθεον των «τιμημένων επωνύμων» (σελ.101).
Θα εκφράσουμε, όμως, αποτροπιασμό για ιδέες που ευθέως ωθούν στην αυτοκαταστροφή και την άρνηση της ζωής. Και ο σπόρος της νοσηρότητας εύκολα βλασταίνει σε έναν εύθραυστο και παραπαίοντα ψυχισμό... Απ’ όσα εκτίθενται στο βιβλίο, θα σταθούμε επιγραμματικά σε τρία σημεία:
1. Την κατά βάση θρησκοληπτική αντίληψη (αν και ο συγγραφέας απεχθανόταν τη θρησκεία!) πως κάθε χαρά θα πρέπει να τιμωρείται με ισόποση λύπη, αλλιώς η ζωή θα είναι «αφύσικη» και «ψεύτικη ως τη ρίζα της», επισύροντας τον «αφανισμό απ’ τον πλανήτη» (σελ.145).
2. Το νοσηρό δόγμα ότι στον πυρήνα κάθε ουσιαστικής ερωτικής σχέσης οφείλει να φωλιάζει η καταστροφή, η συμφορά κι ο θάνατος, αλλιώς ο έρωτας είναι «θέμα της κωμωδίας» (σελ.14)!
3. Την συγκεκαλυμμένη πρόταση ευθανασίας «μετά τα σαράντα», αφού το μόνο που απομένει πλέον στον άνθρωπο είναι η «παραλυσία και αθλιότητα των γηρατειών» (σελ.218).
Απόψεις σαν τις παραπάνω (και άλλες που, λόγω ελλείψεως χώρου, δεν εκτίθενται εδώ) απαξιώνουν την ίδια τη ζωή, ηρωοποιούν την αυτοκαταστροφή και κατ’ ουσίαν γελοιοποιούν την αναζήτηση της ευτυχίας. Όσο κι αν ακούγεται ιερόσυλο, μας παραπέμπουν στον εξοντωτικό δογματισμό θεωριών περί «αρίας φυλής». Η μόνη, ίσως, ηθική τους δικαίωση (αν όχι απλά δικαιολόγηση) βρίσκεται στον πυρετό της παραφροσύνης. Και σπεύδω εδώ, πριν προκαλέσω την μήνιν του αναγνώστη, να επικαλεστώ τον ίδιο τον Λιαντίνη: «Όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι της γης, όσοι προσέγγισαν δηλαδή το βυθό της αλήθειας για τη φύση και για τη ζωή, υπήρξαν σχιζοφρενικοί. Είναι απλός και κοινός και αρχαίος ο λόγος ότι μεγαλοφυΐα σημαίνει παραφροσύνη» (Γκέμμα, σελ.137)!
http://costas-sci.blogspot.com/
Κώστας Παπαχρήστου

Περίεργα ιστορικά, πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα που δεν ήξερες!

Περίεργα ιστορικά, πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα που δεν ήξερες!
Κάποτε είχα διαβάσει ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ στην προσπάθειά του να δείξει ότι είναι πολιτικοποιημένος, κανόνισε συνάντηση με τον τότε Πρόεδρο Νίξον, στις 21 Δεκεμβρίου του 1970. Ο Πρίσλεϊ μόλις είδε τον Πρόεδρο τον αγκάλιασε και του χάρισε ένα όπλο, λέγοντάς του πως εδώ και 10 χρόνια μελετάει την κουλτούρα των ναρκωτικών. Ο Νίξον τότε του προσέφερε το σήμα της Δίωξης Ναρκωτικών.  Μου φάνηκε τόσο weirdo fact το παραπάνω που άρχισα και έψαχνα και για άλλα τέτοια περιστατικά...μέχρι που οδηγήθηκα στα παρακάτω αλλόκοτα  ιστορικά, πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα και τα μοιράζομαι μαζί σας!
* Kατά τη διάρκεια της Ά Σταυροφορίας μια ομάδα φανατικών στρατιωτών, οι οποίοι έστεκαν καλά στο μυαλό τους αλλά ήταν απελπισμένοι, ακολουθούσαν μια χήνα για πολλές ώρες επειδή νόμιαζαν ότι ήταν ευλογημένη από το Άγιο Πνεύμα.
* Ο τελευταίος στρατιώτης που σκοτώθηκε στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο Αμερικανός Χένρι Γκούντερ. Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός υπογράφτηκε στις 11 το πρωί της 11ης Νοεμβρίου του 1918. Στις 11:01 ο Αμερικανός στρατιώτης δέχτηκε μια μοιραία σφαίρα στο κεφάλι.
* Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι (ο πρώτος καθολικός πρόεδρος των Η.Π.Α, 1960) παραιτήθηκε από το Αμερικανικό Ναυτικό, μετά τη βύθιση του πλοίου που κυβερνούσε από εμβολισμό εχθρικού σκάφους στις 2 Αυγούστου του 1943.
* O Tρούμαν (ο  33ος Πρόεδρος των Η.Π.Α, 1945-1953) είχε στείλει επιστολή εκφοβισμού σ'έναν κριτικό που είχε σχολιάσει αρνητικά τις τραγουσιστικές ικανότητες της γυναίκας του, απειλώντας τον πως θα του σπάσει τη μύτη.
* Στα τέλη του ΄60 κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρχαν 78.000 πυρηνικά όπλα ισχύος 12.5 δισ. τόνων ΤΝΤ ~> η ποσότητα αυτή αντιστοιχούσε σε διόμιση τόνους ΤΝΤ ανά έναν κάτοικο του πλανήτη που ζούμε!
* Οι άνθρωποι της CIA συλλέγει το 90% των πληροφοριών της από εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικά δίκτυα, social media κ.α.
* Το 1608, ο Τζωρζ Κένταλ ήταν ο πρώτος κρατούμενος που εκτελέστηκε στις Η.Π.Α. Από τότε έχουν εκτελεστεί 19.200 κρατούμενοι.
* Το 1876, ο Αμερικανός στρατηγός Κάστερ οδήγησε τους 211 ιππείς του στη μάχη του Λιτλ Μπιγκ Χορν, γνωρίζοντας ότι τους περίμεναν 6.000 Ινδιάνοι Σιού. Έπειτα από 15 λεπτά μάχης, μόνο ένα άλογο έμεινε ζωντανό.
* Το βρετανικό υπουργείο Άμυνας, στις πρώτες μέρες του Παγκοσμίου Πολέμου, έκρινε πως τα αεροπλάνα δεν είχαν καμία στρατιωτική αξία, καθώς κανένας πιλότος δεν θα μπορούσε να βλέπει με τον αέρα να τον χτυπάει στα μάτια με 50 χ./ώρα.
* Στην αιματηρή μάχη του Ρούρκ (1789), ένας Άγγλος στρατιώτης γλίτωσε από τη μανία των Ζουλού , μπαίνοντας σε μια ντουλάπα. Οι ιθαγενείς, που δεν είχαν δει ποτέ ξανά ντουλάπα στη ζωή τους, πίστεψαν ότι ήταν κάποιο είδος δέντρου και δεν ασχολήθηκαν μαζί της. 
* Ο Λουδοβίκος ο 14ος της Γαλλίας έκανε μπάνιο μια φορά το χρόνο.
* Ο μόνος Πρόεδρος των Η.Π.Α που γεννήθηκε της 4η Ιουλίου (Ημέρα ανεξαρτησίας των Αμερικανών) είναι ο .Kάλβιν Κούλιτζ (1872).
Αντιθέτως την ημέρα αυτή πέθαναν ο Τόμας Τζέφερσον (1826) και ο Τζέιμς Μονρόε (1831).

13 άγνωστα ιστορικά γεγονότα που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοικτό

13 άγνωστα ιστορικά γεγονότα που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοικτό
Είναι στη φύση του ανθρώπου να μαθαίνει καινούρια πράγματα και να εξερευνά νέους τομείς γνώσης. Πώς θα σας φαινόταν αν σας παρουσιάζαμε μερικά ιστορικά στοιχεία, που ενδεχομένως οι περισσότεροι από εσάς να μη γνωρίζατε έως τώρα;

Σύμφωνα με τον συγγραφέα Paul Smith οι παρακάτω πληροφορίες ίσως να σας είναι άγνωστες:
- Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς του 20ου αιώνα, ήταν ένας αθεράπευτος... εραστής! Μετά το διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα, παντρεύτηκε την ξαδέρφη του Elsa. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου γάμου του, σύναψε δεσμό με τη γραμματέα του και έξι ακόμη γυναίκες.
- Ο Λευκός Οίκος ήταν αρχικά... γκρι, από το χρώμα της πέτρας που είχε κατασκευαστεί. Οι τοίχοι βάφτηκαν άσπροι για να εξαφανιστούν τα μαύρα σημάδια που είχε αφήσει ο καπνός, όταν τα καναδικά στρατεύματα έβαλαν φωτιά στο κτίριο στον πόλεμο του 1812.
- Σύμφωνα με έρευνα αναλυτών, τα τελευταία 3.500 χρόνια μόλις στα 230 από αυτά επικρατούσε ειρήνη στον πολιτισμένο κόσμο.
- Η συνήθεια να κάνει κανείς χειραψία όταν συναντά έναν άγνωστο, αρχικά σήμαινε ότι και τα δύο μέρη ήταν άοπλα.
- Η πρώτη βόμβα που έπεσε στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου σκότωσε όλα τα ζώα που φιλοξενούνταν σε αυτόν, εκτός από τον ελέφαντα.
- Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι εφηύρε το ψαλίδι.
- Παλιά οι άνθρωποι παντρεύονταν κατά προτίμηση τον Ιούνιο, γιατί έκαναν το ετήσιο μπάνιο τους το Μάιο. Τον Ιούνιο λοιπόν... πίστευαν ότι μύριζαν και έδειχναν ακόμη καλά. Αν όμως ο άντρας δε μύριζε και τόσο ωραία, η νύφη συνήθιζε να κρατά ένα μπουκέτο με λουλούδια. Στις μέρες μας οι ανθοδέσμες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τελετής του γάμου.
- Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έβγαζαν τα φρύδια τους για να τιμήσουν τη μνήμη της νεκρής τους γάτας.
- Αν το άγαλμα ενός ατόμου επάνω σε άλογο, που βρίσκεται σε κάποια πλατεία ή πάρκο, έχει και τα δύο του πόδια σηκωμένα στον αέρα, αυτό σημαίνει ότι το άτομο αυτό σκοτώθηκε σε μάχη. Αν είναι μόνο ένα πόδι σηκωμένο, τότε το άτομο αυτό πέθαινε από τα τραύματά του στη μάχη και αν όλα τα πόδια ακουμπούν το έδαφος, τότε τα αίτια θανάτου του ατόμου ήταν φυσικά.
- Τα τραπεζομάντηλα χρησιμοποιούνταν αρχικά για να σκουπίζουν τα χέρια και το πρόσωπό τους μετά το φαγητό.
- Το 1830 η κέτσαπ χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο.
- Κάποιες φορές ο Μπρους Λι κινούνταν τόσο γρήγορα, που έπρεπε να βάζουν το φιλμ σε αργή κίνηση για να ξεχωρίσουν τι έκανε.
- Ο αναπτήρας εφευρέθηκε νωρίτερα από τα σπίρτα.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Έπεσε η αυλαία της τρελής αποκριάς

Αποτέλεσμα εικόνας για αρλεκινος εικονες
 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, έκλεισε σήμερα ο κύκλος της τρελής αποκριάς. 
Κανονικά βέβαια κλείνει την τελευταία Κυριακή. Κάθε χρόνο όμως , κατ' έθιμο, δίνουμε μια μικρή παράταση στο γλέντι και στο ξεφάντωμα και ενώ η αυλαία έχει παίσει την Κυριακή το βράδυ, εμείς σηκώνουμε λίγο την κουρτίνα για να γλεντήσουμε άλλη μια μέρα με ένα διαφορετικό τρόπο. 

Έτσι φτιάχνουμε την παραδοσιακή ταραμοσαλάτα, αγοράζουμε ή ψαρεύουμε τα θαλασσινά μας, ο χαλβάς έχει την τιμητική του σε κάθε τραπέζι και οι φούρνοι μοσχοβολούν από την ευωδιά της φρεσκοψημμένης λαγάνας. Το κρασί, λευκό ή κόκκινο, ρέει άφθονο. Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΊΑ 
                       Στέλιος Τσολάκος

Αποτέλεσμα εικόνας για κλόουν εικονες


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Σχετική εικόνα
Τα μυρίστηκαν πρώτοι οι Αγγλοι το 1927, τα δοκίμασε το πολεμικό μας ναυτικό το 1928, η ιδιωτική τους εκμετάλλευση άρχισε το 1965 και η ζωή τους έκλεισε το 1979. Μία απίστευτη περιπέτεια του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩΠΕΙ.
Πρώτοι οι Άγγλοι μυρίστηκαν το πετρέλαιο της Ζακύνθου και πολύ αργότερα οι αναθυμιάσεις οδήγησαν εκεί και τη μύτη ενός επιχειρηματία: του ιδιοκτήτη της διαλυμένης σήμερα βιομηχανίας ΧΡΩΠΕΙ, Σωτήρη Σοφιανόπουλου.
• Το 1927 η αγγλική εταιρεία «NEAR EAST PETROLEUM COMPANY» έρχεται στη Ζάκυνθο, για να μελετήσει τις δυνατότητες αντλήσεως πετρελαίου. Δεν γίνεται όμως εντατική άντληση, των φρεατίων, γιατί λείπουν τά επαρκή μηχανήματα και οι δεξαμενές.
• Το 1928, η ελληνική κυβέρνηση στέλνει το τορπιλοβόλο «Πέργαμος» για να κάνει δοκιμές καύσεως. Η έκθεση που συντάσσεται καταλήγει σε ένα αισιόδοξο συμπέρασμα: «Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι τ” αποτελέσματα των δοκιμών ήσαν ικανοποιητικά».
• Το 1965, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Ζάκυνθο και μαθαίνει ότι στο Κερί, σ” ένα βάλτο 1.000 στρεμμάτων, υπάρχει πετρέλαιο! Τα χρόνια της δικτατορίας αποφασίζει να ασχοληθεί επιχειρηματικά με την υπόθεση της Ζακύνθου. Η χούντα είχε τότε παραχωρήσει άδεια για γεωτρήσεις στην αμερικανική εταιρεία ANCAR OIL. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συναντιέται στα γραφεία της ΧΡΩΠΕΙ με τον ελληνικής καταγωγής πρόεδρο της ΑΝΚΑΡΟΪΛ Στερτζ (Στέργιου), καταλήγουν σε συμφωνία και αποφασίζεται να γίνει το συντομότερο γεώτρηση βάθους 2.500 μέτρων:
«Η ΑΝΚΑΡΟΪΛ και η ΧΡΩΠΕΙ θα είχαν ποσοστά επί της παραγωγής και της εκμετάλλευσης του πετρελαίου. Παρασκευή, θα ερχόταν ξανά ο Στερτζ για να υπογράψουμε τη σύμβαση και την Τρίτη γίνεται το πραξικόπημα στην Κύ­προ. Ο Στερτζ δεν έρχεται και βέβαια η σύμβαση ναυαγεί. Γίνονται τα γνωστά, έρχεται η μεταπολίτευση και εγώ εξακολουθώ να ενδιαφέρομαι για τα πετρέλαια. Επισκέπτομαι τον καθηγητή Ζάχο, διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠ (Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου). Πραγματικά, στέλνει στη ΧΡΩΠΕΙ την άδεια να προχωρήσω τις εργασίες στο Κερί».
• Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος πηγαίνει στη Ζάκυνθο και στήνει εκεί ένα κανονικό εργοτάξιο επανδρωμένο με μηχανικούς και τεχνικούς της ΧΡΩΠΕΙ.
«Η μεγαλύτερη γεώτρηση που είχα κάνει ήταν βάθους 120 μέτρων το περισσότερο, όμως, πετρέλαιο έβγαινε από μια των 18 μέτρων. Πετρέλαιο χωρίς υδρόθειο, με βάση τη νάφθα. Έφτασα να βγάζω, ανάλογα με τις υδροστατικές πιέσεις, μέχρι και 70 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα. Για μήνες ολόκληρους τα πετρελαιοκίνητα φορτηγά της ΧΡΩΠΕΙ κινούνταν με αυτό το καύσιμο, ενώ επί χρόνια μου ζητούσαν να τους πω το μυστικό – πώς δηλαδή, κατάφερα να βγάλω ντίζελ σε πρώτη φάση χωρίς διυλιστήριο!».
Ο δραστήριος επιχειρηματίας ζητά από το υπουργείο Βιομηχανίας άδεια εκμεταλλεύσεως:
«Έτρεχα από το υπουργείο Βιομηχανίας στη ΔΕΠ και τούμπαλιν. Σ” αυτά τα δρομολόγια με κορόιδευαν όλοι μαζί. Τράβηξα μια εταιρεία στη Ζάκυνθο και πουλούσα το πετρέλαιο που έβγαζα με κανονικό τιμολόγιο στη ΧΡΩΠΕΙ».
• Η δουλειά στο Κερί κρατάει δύο χρόνια και σταματάει με τη σύλληψη του Σωτήρη Σοφιανόπουλου. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος:
«ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ζητήσει από τον υπουργό Βιομηχανίας να μου δοθεί άδεια εκμεταλλεύ­σεως, αντ” αυτού μια ωραία πρωία έρχονται στο Κερί και με συλλαμβάνουν ως παραβάτη του νόμου επειδή παράγω αργό πετρέλαιο».
• Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος δικάζεται τον Μάιο του 1979 και αθωώνεται. Με δικαστική απόφαση, όμως, αναστέλλονται οι δύο άδειες που είχε για παραγωγή πετρελαίου. Από τότε, κανείς δεν ασχολήθηκε πια με τα πετρέλαια της Ζακύνθου. Η περιοχή αναδίδει ακόμα τη μυρωδιά του πετρελαίου και ο βάλτος βουλιάζει στα περασμένα υγρά γυαλιστερά μεγαλεία.
Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος υποστηρίζει από τότε ότι εσκεμμένα σκέπασαν την υπόθεση και κατηγορεί όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ότι παραδίδουν τον εθνικό πλούτο της χώρας στις πολυεθνικές… 

Από τη σελίδα του 
Konstantinos Grivas

Ευχαριστώ τους φίλους αναγνώστες μου.

Γράφημα με τις πιο δημοφιλείς χώρες μεταξύ των αναγνωστών του ιστολογίου
Ευχαριστώ τους φίλους αναγνώστες μου που και αυτό το μήνα με τίμησαν με την προτίμηση τους. Συνολικά για τον μήνα Φεβρουάριο

Ελλάδα
1135

Ηνωμένες Πολιτείες
374

Ρωσία
137

Πορτογαλία
34

Γαλλία
25

Ιρλανδία
23

Γερμανία
20

Κύπρος
10

Ισπανία
9

Ηνωμένο Βασίλειο
8

Σαν σήμερα το 1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά

Σαν σήμερα το 1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά

Σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου 1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά 

Ο Νίκος Κοεμτζής (Αιγίνιο Πιερίας, 17 Ιανουαρίου 1938 - Αθήνα, 23 Σεπτεμβρίου 2011) ήταν Έλληνας μικροκακοποιός, που το 1973, επί χούντας, σκότωσε με σουγιά τρεις ανθρώπους (ανάμεσά τους δύο αστυνομικούς) και τραυμάτισε άλλους οκτώ μέσα σε νυχτερινό κέντρο στα Σεπόλια, επειδή παρενόχλησαν τον μικρό αδελφό του την ώρα που χόρευε ένα τραγούδι που είχε ζητήσει παραγγελιά. 

Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ σε ισόβια, ενώ έμεινε στη φυλακή για 23 χρόνια.
Ο Νίκος Κοεμτζής γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1938 στο Αιγίνιο Πιερίας και ήταν γιος του Παναγιώτη και της Αναστασίας Κοεμτζή, που λόγω της συμμετοχής τους στο ΕΑΜ επί Κατοχής, υπέστησαν πολλές ταλαιπωρίες από τις κρατικές αρχές κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Το Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε αποφυλακιστεί, μετά από καταδίκη του για κλοπή. Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 1973, πήγε με την παρέα του στο νυχτερινό κέντρο Νεράιδα στα Σεπόλια, όπου τραγουδούσε ο Καρουσάκης, για να διασκεδάσουν. Ο αδελφός του, ο Δημοσθένης, έκανε παραγγελιά τις Βεργούλες του Μάρκου Βαμβακάρη και σηκώθηκε να χορέψει. Ο τραγουδιστής (Αθανασιάδης) ενώ στην αρχή του προγράμματος είχε ζητήσει να μην υπάρξουν παραγγελιές, τελικά ανακοίνωσε από το μικρόφωνο πως το επόμενο τραγούδι που θα πει είναι παραγγελιά. Ενώ ο Δημοσθένης χόρευε, ξαφνικά σηκώθηκαν και δύο άλλα άτομα, αστυνομικοί που γνώριζαν τον Κοεμτζή.
Οι αστυνομικοί ήταν ο Δημήτριος Πεγιάς, που υπηρετούσε στην Υπηρεσία Πληροφοριών της Υποδιευθύνσεως Γενικής Ασφαλείας Αθηνών της Αστυνομίας Πόλεων και ο Εμμανουήλ Χριστοδουλάκης που υπηρετούσε στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Προαστείων Πρωτευούσης της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Οι αστυνομικοί παρενόχλησαν επιδεικτικά το Δημοσθένη και ο Νίκος Κοεμτζής σηκώθηκε και σκότωσε με σουγιά τρεις ανθρώπους (τους δύο αστυνομικούς, Πεγιά και Χριστοδουλάκη, και άλλο ένα άτομο από την παρέα τους), τραυματίζοντας άλλους οκτώ. Στην ανάκριση υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του γιατί νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του.
Ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήρισε κτήνος και συχνά αναφερόταν σε εγκληματίες ως κοεμτζήδες. Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29 Μαρτίου του 1996 μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης.
Λόγω της εποχής, των οικογενειακών του φρονημάτων και του ποινικού του ιστορικού αρχικά πέρασε πολύ άσχημα μέσα στη φυλακή, αλλά αργότερα ο γνωστός αρχιφύλακας του Κορυδαλλού Αντώνης Αραβαντινός δήλωσε πως ο Κοεμτζής ήταν «ο μεγάλος του δάσκαλος» στη φυλακή.
Μετά την αποφυλάκισή του πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι υπογράφοντας αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα. Το βιβλίο ξεκινά με τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Αιγίνιο Πιερίας και την κακοποίηση που υπέστη ο πατέρας του απλώς επειδή ήταν κομμουνιστής, όπως και ο ανάπηρος βετεράνος παππούς του, από τους χωροφύλακες, προτού μιλήσει για τις δικές του περιπέτειες και τα σκληρά χρόνια της φυλακής.
Το 2009, μετά από μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου του, ο Δήμος Αθηναίων του έδωσε άδεια να το πουλάει στο κέντρο. Έγραψε επίσης ποιήματα από τα οποία φαίνεται, όπως και ο ίδιος είχε δηλώσει, ότι μετάνιωσε για την πράξη του.
Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 στο Μοναστηράκι, σε ηλικία 73 ετών. Ο θάνατός του προήλθε από έμφραγμα, που έπαθε την ώρα που πουλούσε βιβλία στο τραπεζάκι του: οι διασώστες του ΕΚΑΒ, που έφτασαν με μοτοσικλέτες, ειδοποίησαν ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στην Πολυκλινική. Οι γιατροί προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν την ανακοπή.
Πηγή: Βικιπαίδεια