Πέρασαν βασιλείς και κροίσοι απ΄ όλο τον κόσμο, είχε γίνει τόπος συχνών επισκέψεων του Ωνάση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν οι ντίβες των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60 που το έκαναν διάσημο, ήταν το ξενοδοχείο από το οποίο ξεκίνησαν όλα, κι έδωσε την ώθηση στον κόλπο της Ιξιάς να ανθίσει και τουλάχιστον για ορισμένα χρόνια να θυμίζει Μανχάταν!
Πίσω από το γκλάμουρους και τα χρυσάφια όμως μια διαμάχη που κράτησε δεκαετίες ελάμβανε χώρα μεταξύ του δημιουργού της παλιάς ξενοδοχειακής μονάδας και του Γεράσιμου Πατρονικόλα, γαμπρού του Ωνάση που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πήρε το ξενοδοχείο στα χέρια του.
Συνάντησα τον εγγονό του Νικόλαου Πολίτη, τον Νίκο Παυλίδη, γόνο μιας οικογένειας που φαίνεται πως υπήρξε πολύ πλούσια, με το τζιπ το Rancler του, με ένα πάθος και μια ανοιχτή καρδιά για τα οποία μου λέει όμως πως κάποιοι Ροδίτες τον σταύρωσαν!
Σε μια βδομάδα σκέφτεται να φύγει για τη Ρώμη απ΄ όπου πηγαινοέρχεται όπως κι από το Κάιρο, τη Γερμανία, κι αλλού� Διακόπτει για να μιλήσει στα τηλέφωνα, πότε ιταλικά, πότε αγγλικά, γνωρίζει και γράφει επτά γλώσσες μαζί με τα ελληνικά και τα αράπικα, κι είναι χειμαρρώδης, δύσκολο να τον περιορίσεις�
«Μίρα Μάρε»! Και το όνομά του ακόμα είναι όμορφο!
Το όνομα ξέρεις το έδωσε ο Mario Lago, ο Ιταλός κυβερνήτης της Ρόδου. Πήγε το είδε, του άρεσε και το ονόμασε «Μίρα Μάρε», που σημαίνει «βλέπε θάλασσα», κι αλλιώς στην πολύ μαλλιαρή «σημάδι στη θάλασσα». Το �χτισε ο παππούς μου ο Νικόλαος Πολίτης ο οποίος το σχεδίασε και το κατασκεύασε ο ίδιος, οι μελέτες δικές του, αυτοδίδακτος, μόνο με τις γνώσεις που είχε ως ξυλουργός.
Αγόρασε το κτήμα από έναν Τούρκο που του πούλησε το κτήμα του, όχι την πλευρά του Γεράσιμου Πατρονικόλα, αλλά το παλιό «Μίρα Μάρε». Το �xτισε μόνος του σιγά-σιγά, κόβοντας πέτρες από το λόφο απέναντι με ασβεστοκονιάματα, με κορασάνι ή κουρασανί. Το παλιό «Μίρα Μάρε» ήταν ένα μακρόστενο κτήριο, απλό.
Το ισόγειο ήταν 1500 τμ εμβαδόν και ο όροφος άλλα 1.500. Μιλάμε για πέντε φορές το Χίλτον εκείνη την εποχή. Ήταν το πρώτο ξενοδοχείο στην Ρόδο και το δεύτερο ξενοδοχείο της Ελλάδας μετά τη «Μεγάλη Βρετανία» του Ναυπλίου, που τότε ήταν πρωτεύουσα της Ελλάδας. Λειτούργησε το 1922!
Πως το αποφάσισε τότε ο παππούς να χτίσει ξενοδοχείο; Μεγάλο ρίσκο και μάλιστα σε σημείο που δεν υπήρχε τίποτα ακόμα!
Η έκταση αυτή πουλήθηκε από έναν Τούρκο στον παππού μου, το 1898 με 1900! Ο παππούς από τότε είχε προβλέψει ότι ο κόλπος εκείνος των Τριαντών τα επόμενα χρόνια θα αποκτούσε ύψιστη οικονομική σημασία. Όταν άρχισε δε να χτίζει το ξενοδοχείο του �λεγε ο κόσμος, του �λεγαν συγγενείς « Καλά βρε Νικόλα, στο τέρμα του κόσμου βρήκες να χτίσεις;» Και απαντούσε ο παππούς «μια μέρα εδώ θα σκάβετε και θα βγάζετε πλάκες χρυσού»!
Έβλεπε μπροστά, κι είχε κι άλλες δραστηριότητες προηγούμενα!
Ήταν ο πιο μικρός από επτά αδέλφια οι οποίοι ήταν ο Νικόλας, η Μαριάνθη, ο Δημητρός, ο Γιάγκος, η Ειρήνη, κι ο Μιχαήλος. Το πρώτο παιδί πέθανε κι η προγιαγιά μου ξανάκανε παιδί και το ονόμασε κι αυτό Νικόλα. Ήταν ο δεύτερος Νικόλας, ο Νικόλας Πολίτης που δημιούργησε ό,τι δημιούργησε. Ο δε πατέρας του είχε καφενείο στο Νιοχώρι.
Όταν ο Νικόλας ήταν δεκατριών χρονών πεθαίνει ο πατέρας τους, κι αυτός ο μικρός παίρνει το ζεμπίλι, με ένα ροκάνι, κι ένα πριόνι και πάει να μάθει τη ξυλουργική για να ζήσει την οικογένεια. Σε ηλικία 25 ή 27 χρονών πήρε ένα πανδοχείο στην Κολώνα και συνεταιριζόταν με μια Τουρκάλα της περιοχής η οποία όμως ήταν δύστροπη κι έτσι το άφησε αργότερα. Το πανδοχείο αυτό λειτουργούσε και σαν τράπεζα.
Με τη μορφή που έχουν οι σημερινές τράπεζες;
Όχι, αλλά όσοι έφευγαν για την Ανατολή ή την Αραπιά, του άφηναν τα χρήματά τους, τα χρυσαφικά τους. Φεύγαν για δυό μήνες, τρεις μήνες, γύριζαν, κι ο παππούς έπαιρνε κάτι σαν προμήθεια.
Κι αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου όταν το «Μίρα Μάρε» έγινε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Εβραίων (CAMPO DI CONCENTRAMENTO), όταν τους μάζεψαν για να τους πάρουν στον Πειραιά του έλεγαν οι Εβραίοι «Νικόλα μου, πάρε τα χρυσαφικά μας που είναι όλη μας η ζωή και αν κάποτε γυρίσουμε δώσε μας ό,τι θέλεις εσύ από αυτά που σου δίνουμε»...
Δεν εδέχθη να κρατήσει ούτε μια καρφίτσα γι αυτό βλέπετε ότι κατά καιρούς πολλά χρυσά και λίρες και κοσμήματα έπεσαν είτε από τους τοίχους των παλιών σπιτιών που έμεναν οι Εβραίοι της Παλιάς Πόλης, είτε από τα τζάκια από τις καμινάδες, είτε μέσα από σωλήνες παλιών σιδερένιων κρεβατιών που τα �κρυψαν την τελευταία στιγμή πριν τους πάρουν. Ένας-δυό γύρισαν μόνο, ελάχιστοι, αλλά τα κοσμήματά τους «έπεφταν» και πριν από δύο τρία χρόνια ακόμα.
Μαθαίνουμε κι άλλα λοιπόν από εσάς, που έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Το «Μίρα Μάρε» είχε γίνει αρχηγείο των Ιταλών, των ʼγγλων, των Γερμανών, τόπος συγκέντρωσης των Εβραίων πριν τους πάρουν, και νοσοκομείο για τους πρησμένους! Από την πείνα πρησμένους εννοώ. Οι μόνοι που παρέδωσαν στον παππού μου κατεστραμμένο το ξενοδοχείο ήταν οι Γερμανοί.
Του έδωσαν τα κλειδιά όταν έφευγαν και του λένε «θα σ΄ αποζημιώσουν οι ʼγγλοι»... Εκεί ήδη ο παππούς μου είχε αρχίσει ν΄ αρρωσταίνει από τη στενοχώρια του. Σχεδόν το ξανάφτιαξε από την αρχή και μέχρι σήμερα βέβαια δεν έχουμε πάρει τις αποζημιώσεις από τα δικαστήρια της Χάγης στα οποία προσφύγαμε. Μιλώ για τις αποζημιώσεις της γερμανικής περιόδου.
Ποιοι ήταν οι τουρίστες που έμεναν σ΄ αυτό από το 1922 που λειτούργησε;
Όλοι όσοι έρχονταν στο νησί, από βασιλείς μέχρι πάμπλουτοι. Το «Ρόδων» είναι μεταγενέστερο, άρχισε να χτίζεται το 1927. Μεμονωμένοι επισκέπτες της Ρόδου, κυρίως Έλληνες της Αιγύπτου οι οποίοι πλήρωναν με λίρες, με χρυσά κοσμήματα...
Πάμπλουτοι διότι είχαν στην Αίγυπτο το εμπόριο βάμβακος, το εμπόριο του λαδιού, σησαμέλαιο, βαμβακέλαιο, το εμπόριο κρασιών, το εμπόριο του σιδήρου, το εμπόριο του κάρβουνου, και είχαν διαπρέψει, οι τράπεζες ήταν δικές τους. Εάν πάτε μέχρι σήμερα στην Αίγυπτο ό,τι νεοκλασικό υπάρχει είναι δημιουργία Ελλήνων, περιουσίες Ελλήνων. Ο παππούς μου ήταν ένας καλός διαχειριστής της περιουσίας του.
Στον πόλεμο νοίκιασε τα κτήματα του Anri Masse τα οποία καλλιεργούσε και ήταν από τις λίγες οικογένειες που δεν πείνασαν διότι είχε προβλέψει τον πόλεμο και έκανε τις κουμπάνιες του. Ήταν τότε από τους λίγους κατοίκους της Ρόδου που είχαν ελληνική υπηκοότητα όταν οι περισσότεροι είχαν υπηκοότητα κατοίκων του Αιγαίου: Cittadinanza di Egeo.
Το «Μίρα Μάρε» τότε ήταν ζώνη ναρκοθετημένη από τους Γερμανούς και λόγω του ότι είχε γίνει αρχηγείο των εκάστοτε δυνάμεων κατοχής αναγκάστηκε να στραφεί σε άλλες δραστηριότητες νοικιάζοντας τα κτήματα του πατέρα της Ζermen Masse.
Πότε άρχισαν ν΄ αλλάζουν τα πράγματα σε σχέση με τη διαχείριση του ξενοδοχείου; Πότε μπήκε στη μέση ο γαμπρός του Ωνάση;
Ο παππούς πέθανε το 1954 και τότε η γιαγιά μου χήρα με μία ορφανή κόρη, τη μητέρα μου, όρισε ως υπεύθυνο του ξενοδοχείου έναν απόστρατο αξιωματικό ονόματι Προβατά. Την ίδια χρονιά η μητέρα μου παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Παυλίδη που εργαζόταν ως διευθυντής στο ξενοδοχείο ο οποίος και το ανέλαβε.
Την ίδια περίοδο έρχεται στη Ρόδο ο Γεράσιμος Πατρονικόλας, γιατρός και γαμπρός του Ωνάση ο οποίος πετώντας με ένα αεροπλανάκι ή ελικόπτερο, δεν θυμάμαι αν ήταν μαζί και ο πατέρας μου, κατεβαίνοντας πάντως του είπε ότι θέλει να συνεργαστεί μαζί του! Ο πατέρας μου του απάντησε ότι πρέπει να μιλήσει με την πεθερά του, τη γιαγιά μου Μαρία Πολίτη, αδελφή της Σταματίας Τσουβαλά, η οποία είχε τελειώσει το σχολαρχείο της εποχής, είχε κοφτερό μάτι και είπε ότι δεν θέλει αυτή τη συνεργασία διότι είδε «πονηρό άνθρωπο κι όχι τίμιο».
Είχε μεγάλη δύναμη ο Πατρονικόλας τότε;
Ο Γεράσιμος Πατρονικόλας ήταν γαμπρός του Ωνάση στην τελευταία του αδελφή την Καλλιρρόη και θέλω να σας διευκρινίσω πως αν «ξυνόταν» ο Πατρονικόλας, ο Ωνάσης αφαιρούσε χρήματα που είχε στην Ελλάδα ενώ αν «χαϊδευόταν» ο Πατρονικόλας, ο Ωνάσης έβαζε χρήματα σε επενδύσεις που ανάσαινε η Ελλάδα της δεκαετίας του ΄50. Έχοντας εισπράξει την αρνητική μας απάντηση έρχεται μία ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ, προεδρικό διάταγμα να το πω, το οποίο έλεγε:
«Εάν η περιουσία της Μαρίας, χήρας Νικολάου Πολίτη δεν ήθελε δοθεί προς εκμετάλλευση εις την εταιρίαν «Κατζάς και Σία Ο.Ε»- ο οποίος ήταν αντιπρόσωπος του Πατρονικόλα εδώ- ήθελε γίνει υποχρεωτική απαλλοτρίωσις»! Μη έχοντας άλλη διέξοδο τότε η οικογένειά μου υπέγραψε συμβόλαιο 20ετίας, στα μέτρα του Πατρονικόλα, σε δικηγόρο ο οποίος ήταν συγγενής μας και δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του.
Ήταν ενοικίαση;
Ήταν ενοικιαστήριο 20ετίας με αναπροσαρμογή του μισθώματος ανά δεκαετία. Οκτώ χιλιάδες δραχμές το μήνα υπό την προϋπόθεση ότι ο πατέρας μου θα διεύθυνε το ξενοδοχείο. Ήταν πολύ καλά χρήματα, αλλά όχι τα ανάλογα του «Μίρα Μάρε».
Τότε πεινασμένοι μακρινοί συγγενείς του πατέρα μου ήρθαν και ζήτησαν εργασία. Ο πατέρας μου τους έβαλε να δουλέψουν μαζί με τον Πατρονικόλα, κι αυτοί έγιναν οι σπουδαιότεροι ψευδομάρτυρες του Πατρονικόλα εναντίον μας.
Ο δε Πατρονικόλας όταν νοίκιασε το ξενοδοχείο είδε ότι δίπλα υπήρχαν όμορες περιουσίες οι οποίες ανήκουν στην Αναστασία Masse, που ήταν χήρα του Anri Masse με τέσσερα παιδιά, και παρουσίασε πλαστούς τίτλους αγοραπωλησίας, με δικηγόρο τον Ευάγγελο Ψημόριφο ο οποίος παρουσίασε πλαστή τιμή, αντί των 150 δραχμών το μέτρο έβαλε ένα κόμμα και το έκανε 1,50 δραχμή το μέτρο!
Θα πρέπει να έρχονταν πολλοί� Ωνάσης, Καραμανλής, η Μαρία Κάλλας� Τι θυμάστε απ΄ αυτούς;
Ο Καραμανλής ερχόταν συχνά, έπαιζε τένις με τον Πατρονικόλα και γκολφ. Τους θυμάμαι σαν όνειρο, τον Πατρονικόλα να μ΄ έχει στα γόνατά του σαν παιδάκι και να μιλούν με τον Καραμανλή. Φορούσαν άσπρα polo και σορτσάκια.
Ο Ωνάσης;
Ερχόταν συχνά, τον θυμάμαι σαν όνειρο. Δεν είχε λαιμό και είχε τόσες τρίχες και πίσω στο λαιμό του και παντού που ήταν σαν πίθηκος. Ερχόταν με την Τίνα Λιβανού πρώτα, μετά με τη Μαρία Κάλλας, θυμάμαι σαν όνειρο τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα. Θυμάμαι τον Ιμπ Σαούντ βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, τον βασιλέα Παύλο και τη Φρειδερίκη με όλη τη βασιλική οικογένεια, τον Φαρούκ και τη Φορίντα βασιλείς της Αιγύπτου, τον Αϊζενχάουερ, όλους τους σταρ και τις ντίβες της εποχής.
Θέλω να σας ρωτήσω για το χρυσό δαχτυλίδι που φοράτε στο τελευταίο δάχτυλο, πρέπει να είναι πολύ παλιό!
Είναι το δαχτυλίδι του παππού του Νικόλα και είναι πολλές εκατονταετίες πίσω δαχτυλίδι που ήρθε σ΄ εμένα από γενιά σε γενιά. Φοριέται στο τελευταίο δάχτυλο γιατί μ΄ αυτό έβαζαν τη σφραγίδα!
Ο πατέρας σας πως βγήκε εκτός ξενοδοχείου από τον Πατρονικόλα;
Τον φώναξε μια μέρα ο Πατρονικόλας να συζητήσουν. Μόλις συναντήθηκαν στην παλιά ρεσεψιόν, του φωνάζει «έξω από το ξενοδοχείο μου παλιοκλέφτη»� Υπήρχε σκηνοθετημένη κατάσταση. Ο πατέρας μας δεν ήθελε και πολύ να πάρουν μπροστά οι μηχανές, πλακώνει στα χαστούκια τον Πατρονικόλα.
Μπαίνει ο Ψημόριφος στη μέση και από την κάτω πλευρά της ρεσεψιόν εμφανίζεται ο χωροφύλακας του σταθμού των Τριαντών και λέει στον πατέρα μου «συλλαμβάνεσαι»! Του απαντάει ο πατέρας μου «αύριο θα είσαι στα σύνορα», όπερ εγένετο. Από την επόμενη μέρα άρχισαν τα άγρια δικαστήρια.
Βλέπω ότι φορτίζεστε τώρα που τα θυμάστε αυτά!
Δεν μπορώ να συγχωρέσω ούτε τον Γεράσιμο Πατρονικόλα ούτε τον Ψημόριφο διότι κατέστρεψαν δύο εύπορες οικογένειες της Ρόδου που έχασαν τα πάντα. Λόγω δικαστικών αγώνων αναγκάστηκαν να πουλήσουν ακίνητα για να ανταπεξέλθουν των δικαστικών αγώνων.
Ο παππούς μου είχε 27 πύργους στη λεωφόρο Ιαλυσού. Σκεφτείτε λοιπόν τον πατέρα μου Μιχαήλ Παυλίδη απέναντι στο γαμπρό του Ωνάση! Πρέπει δε να σας πω ότι παρελθούσης της δεκαετίας «ξέχασαν» να κάνουν την αναπροσαρμογή του ενοικιαστηρίου και αρχίσαμε τα δικαστήρια για να τους διώξουμε από το ξενοδοχείο.
Πόσο κράτησαν οι δικαστικοί αγώνες;
Έφυγα από το ξενοδοχείο σε ηλικία 3 ετών και επέστρεψα σε ηλικία 43 ετών! Δικαιωθήκαμε έναντι του Πατρονικόλα, αλλά είχαμε ακριβώς 40 χρόνια δικαστικούς αγώνες με έναν ή δύο δικηγόρους στη Ρόδο και ένα με δύο δικηγόρους στην Αθήνα παρ΄ Αρείω Πάγω. Όρος στο συμβόλαιο ήταν να επιστρέψει σ΄ εμάς σε άριστη κατάσταση έστω και ως λειτουργούσα μονάδα β΄ κατηγορίας, αλλιώς να αποζημιωθούμε με 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές.
Περνώντας τα χρόνια είχαμε κάνει επίσημες προτάσεις στη Μαριλένα (Μαριλού) Πατρονικόλα, την κόρη του, να μας πουλήσει είτε την κάτω πλευρά η οποία είναι απέναντι από το ξενοδοχείο «Olympic Pallas», είτε το πάνω μέρος, είτε ολόκληρο.
Την ημέρα που μας υποσχέθηκε ότι θα μας καλέσει να το συζητήσουμε πούλησε στην Τζίνα Μαμιδάκη έναντι ευτελούς ποσού. Και βέβαια ποτέ δεν πήραμε και την αποζημίωση.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του «Μίρα Μάρε», κι όχι οι προηγούμενες που έχουν ειπωθεί από ανθρώπους συμφεροντολόγους που θέλαν να φανούν «καλοί» στην οικογένειά μου καρπωνόμενοι την περιουσία. Παρελθόντων των ετών η περιουσία εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών του μικρότερου μέλους της οικογενείας μας βρίσκεται στα χέρια του� «Πατρονικόλα νούμερο δύο»! Αυτή είναι η πραγματική ιστορία .
Πηγή κειμένου : rodiaki.gr
