Η Ελληνική Γλώσσα είναι η αρχαιότερη στον κόσμο

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς).Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη.

Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και κυρίως  ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.

Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.

Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική.

Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία».

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.

Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.

Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.

Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.

Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.

Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.

Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.
Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».

 Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

ΠΗΓΗ:  http://ekivolosblog.wordpress.com

Πίσω από την επίσκεψη Πούτιν. Γιατί τώρα; Γιατί στο Άγιο Όρος; Ποιος ήταν ο «κρυφός» της σκοπός;

του Μιχάλη Κόκκινου

Είναι μερικές φορές, εξαιρετικά εντυπωσιακό το πόσο αδιάφοροι μπορούμε να γίνουμε ως λαός στο οτιδήποτε συμβαίνει εκτός των διοικητικών ορίων της χώρας μας, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην πιο θερμή γειτονιά του πλανήτη. Πόλεμοι και εξεγέρσεις γίνονται σταθερά τα τελευταία 30 χρόνια γύρω-γύρω από την Ελλάδα (Βαλκάνια, Μ.Ανατολή,Καύκασος) και τίποτα από όλα αυτά δεν μας προκαλεί την παραμικρή ανησυχία.

Έχουμε διαμορφώσει τον δικό μας «μικρόκοσμο» και οτιδήποτε συμβαίνει ανά την υφήλιο, φιλτράρεται μέσα από αυτόν. Η παγκόσμια κρίση χρέους, η «Αραβική Άνοιξη», το ISIS, η προσφυγική κρίση και άλλα τόσα σημαντικά γεγονότα που μας επηρεάζουν περισσότερο από ότι νομίζουμε, έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που μπορούν να αλλοιώσουν την καθημερινή μας ρουτίνα… (Βλ. πρόσφυγες). Σε αυτό το πλαίσιο και μόνο, έχει αξία να δούμε το μετά της επίσκεψης Πούτιν.
Οι περισσότεροι αναλυτές, δημοσιογράφοι και σχολιαστές των social media, μέσα από το πρίσμα αυτού του μικρόκοσμου, προσπάθησαν να ανιχνεύσουν το λόγο της επίσκεψης Πούτιν και γενικότερα να ανακαλύψουν τα «κρυφά» της νοήματα. Η συζήτηση δεν διέφερε με πέρυσι, όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφτεί τη Ρωσία. Από τη μία μεριά οι ανεδαφικές «ονειρώξεις» κάποιων περί Ορθόδοξου Τόξου και «Ξανθού Γένους» και από την άλλη εκείνοι που εντελώς κυνικά – περισσότερο ως αντίδραση στους πρώτους – δεν προσβλέπουν σε συμμαχίες δίχως έμπρακτα ανταλλάγματα. Τα πάντα έχουν να κάνουν με εμάς και μόνον εμάς.
Για να μπορέσουμε όμως να δούμε λίγο πίσω από τα γεγονότα και να ξεφύγουμε από τον στείρο εγχώριο δημόσιο διάλογο, θα πρέπει να κατανοήσουμε το ρωσικό σχεδιασμό και στο που αποσκοπεί. H Ρωσία μετά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω των κυρώσεων της Δύσης για την προσάρτηση της Κριμαίας, φαίνεται πως επανακάμπτει στο διεθνές προσκήνιο με όχημα την καταπολέμηση του Ισλαμικού Χαλιφάτου (ISIS). Η εμπλοκή της στη Συρία, εκτός του ότι αποδυνάμωσε το ISIS – και την Αλ Κάιντα (Αλ Νούσρα) – ανάγκασε και τις ΗΠΑ να στραφούν πιο αποτελεσματικά κατά των τζιχαντιστών. Το καθεστώς Άσαντ ισχυροποιήθηκε στη Δυτική Συρία, το ίδιο και οι Κούρδοι στο Βορρά. Ενώ, ο Συριακός Εμφύλιος μετά την αποδυνάμωση του ISIS οδηγείται σε εκτόνωση. Μία λύση που θα περιλαμβάνει τόσο τον Άσαντ όσο και την Συριακή Αντιπολίτευση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όπως δεδομένη πρέπει να θεωρείτε και η ανεξαρτησία των Κούρδων σε Συρία και Ιράκ με τις “ευλογίες” Μόσχας και Ουάσιγκτον μέσα στους επόμενους μήνες.
Η ρωσική ηγεσία πολύ γρήγορα κατάλαβε, ότι ένας νέος ρόλος για τη Ρωσία, ως “κυνηγός” τζιχαντιστών, της επιτρέπει να επεκτείνει την ισχύ της στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, συνεχίζοντας από εκεί που είχε σταματήσει πριν την Ουκρανική Διαμάχη. Ήδη από κοινού με την Αίγυπτο ετοιμάζεται να μεταφέρει τον αντι-τζιχαντιστικό της αγώνα στο Σινά. Η Ρωσία πλέον φαντάζει ως η μόνη διαθέσιμη δύναμη “προστάτης” των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου έναντι της αποσταθεροποιητικής δράσης της ισλαμικής τρομοκρατίας. Ενδεχομένως, πολύ σύντομα να την δούμε να αναλαμβάνει δράση και στην Ιορδανία και το Λίβανο, όπου οι τεράστιες προσφυγικές ροές από τη Συρία (περισσότεροι από 3 εκατ. πρόσφυγες συνολικά) έχουν αρχίσει να λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για τα εκεί καθεστώτα και μπορούν να δημιουργήσουν πολύ εύκολα νέα μέτωπα του ISIS, όσο αυτό αποδυναμώνεται σε Συρία και Ιράκ.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ισραηλινοί μετά το “Iran Deal” και τη σύσφιξη των σχέσεων Ιράν-ΗΠΑ αισθάνονται “άβολα” απέναντι στην αναβάθμιση των σχέσεων των δύο κρατών. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να λειτουργήσει εξισορροπητικά και να προσφέρει “κάλυψη” στο Iσραήλ απέναντι στο Σιιτικό κίνδυνο (Χεζμπολάχ) είναι η Ρωσία. Οι δεσμοί των δύο χωρών άλλωστε είναι αρκετά ισχυροί (περισσότεροι από 500.000 Ισραηλινοί πολίτες είναι ρωσικής καταγωγής). Αλλά και η Κύπρος θα πρέπει να θεωρηθεί σίγουρο ότι θα επιζητήσει μία ανάλογη συνεργασία με τη Ρωσία. Καθώς, η αξιοποίηση των πλούσιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο και δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να θέσει σε κίνδυνο το κοινό ενεργειακό της μέλλον με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Μόνο η εμπλοκή της Ρωσίας θα μπορούσε να εξασφαλίσει το απρόσκοπτο της εξόρυξης φυσικού αερίου/πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στο φόβο επέκτασης του ισλαμικού κινδύνου (ISIS).
Κατ’αυτόν τον τρόπο η Ρωσία αναμένεται ως το τέλος της παρούσας δεκαετίας να γίνει η κυρίαρχη δύναμη σε τρεις κλειστές θάλασσες: την Αρκτική, τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο. Η απρόσμενη ρωσική ναυτική κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας έρχεται και συνδυάζεται με την ισχυρή παρουσία της στην Ανατ.Μεσόγειο στα πλαίσια του νέου αντι-τζιχαντιστικού της ρόλου, αλλά και με το λιώσιμο των πάγων στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου σταδιακά θα τον μετατρέψει σε μια κεντρική εσωτερική θάλασσα του κόσμου υπό τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας. Συνδετικό κρίκο των τριών θαλασσών αποτελούν ο Καύκασος, η Τουρκία και τα Βαλκάνια. Κι αν θεωρείται δεδομένο ότι ο Καύκασος είναι εδώ και χρόνια μία περιοχή υπό τον πλήρη έλεγχο της Μόσχας – έλεγχος που θα ολοκληρωθεί μετά την αναμενόμενη δημιουργία του νεόκοπου κράτους του Κουρδιστάν σε Βόρεια Συρία και Βόρειο Ιράκ -, για την Τουρκία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κάποιος το ίδιο.
Ρωσία και Τουρκία βρίσκονται τους τελευταίους μήνες – μετά την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στη Συρία από την τουρκική αεράμυνα – σε μία ψυχροπολεμικού τύπου διαρκώς κλιμακούμενη σύγκρουση, που κανείς δεν είναι σε θέση να προδικάσει το πως θα καταλήξει. Ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, στο πρόσωπο του Τούρκου ομολόγου του, Τ.Ερντογάν, βλέπει τον “φυσικό” ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου και της Συριακής Αντιπολίτευσης (Αλ Νούσρα) και την ίδια την Τουρκία, ως το μόνο κράτος που έχει τη δύναμη να ανακόψει το σχεδιασμό του. Η Τουρκία είναι η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά στο σχεδιασμό της Ρωσίας σε Εύξεινο και Μεσόγειο.
Έτσι, η παρουσία της Ρωσίας στα Βαλκάνια καθίσταται αναγκαία, προκειμένου να δημιουργηθεί μία ομαλή διασύνδεση από τον Αρκτικό Βορρά στον Μεσογειακό Νότο. Κομβικό ρόλο για την ρωσική επαναφορά στην χερσόνησο του Αίμου θα παίξει και το προσφυγικό. Οι πρωτόγνωρες για τα δεδομένα των μικρών χριστιανικών βαλκανικών χωρών ροές μουσουλμάνων προσφύγων/μεταναστών έχουν δημιουργήσει κάτι περισσότερο από ανησυχία στις κυβερνήσεις τους. Σερβία, Μαυροβούνιο, Σκόπια και Βουλγαρία διατρέχουν άμεσο κίνδυνο για την εθνική τους ασφάλεια σε περίπτωση εγκλωβισμού προσφύγων/μεταναστών στα εδάφη τους. Οι ισχυρές μουσουλμανικές μειοψηφίες εντός των παραπάνω κρατών (Βόσνιοι, Αλβανοί, Τούρκοι), οι οποίες στο παρελθόν έχουν δημιουργήσει εστίες αποσταθεροποίησης, είναι επίφοβες για την επανάληψη ανάλογων περιστατικών. Καθώς, όσο οι κρατικές δομές των συγκεκριμένων χωρών δείχνουν ανήμπορες να κρατήσουν τον έλεγχο των συνόρων τους, τόσο πιο τρωτές φαντάζουν στις μουσουλμανικές μειονότητες, οι οποίες δεν θα ήταν παράλογο να προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τη συγκυρία. Έτσι, υπό το φόβο παλιότερων παθών δεν θα διστάσουν να προσφέρουν “γη και ύδωρ” στη Ρωσία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η “νατοϊκή” και “ευρωπαϊκή” – αλλά αδύναμη αμυντικά – Βουλγαρία. Μετά από μία περίοδο ψύχρανσης των σχέσεων της με τη Ρωσία φαίνεται ότι ενισχύεται η τάση για αλλαγή πλεύσης προς την Μόσχα, δεδομένου ότι η τελευταία επανακάμπτει ως ο κυρίαρχος της περιοχής και η Σόφια δεν έχει ξεχάσει σε καμία περίπτωση τις ιστορικά στενές της σχέσεις με τη μεγάλη σλαβική της μητέρα. Πρόσφατα μάλιστα η Βουλγαρία ξεπάγωσε για τα καλά όλα τα κοινά ενεργειακά της σχέδια με την Ρωσία και την Ελλάδα (South Stream, Χερσαία Δαρδανέλια)
Κοιτάζοντας προς τα πίσω στην ιστορία, θα δούμε ότι τα Βαλκάνια για τους Ρώσους ήταν “δώρον άδωρο” δίχως την έξοδο στο Αιγαίο. Κι αυτό, γίνεται περισσότερο αντιληπτό σήμερα, που η Ρωσία ψάχνει έναν τρόπο να υπερκεράσει το “εμπόδιο” της Τουρκίας και να διασυνδέσει την Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο. Η Σερβία ή Βουλγαρία σίγουρα αποτελούν σημαντικά προγεφυρώματα στη Βαλκανική, αλλά δεν πρόκειται να λειτουργήσουν εξισορροπητικά απέναντι στη ρωσοτουρκική κόντρα από μόνα τους. Η Ρωσία χρειάζεται πλάι της μια δύναμη που να αποτελεί ένα πραγματικό αντίβαρο στην Τουρκία. Και αυτή η δύναμη είναι μόνο η Ελλάδα.
Όπως πολύ πετυχημένα έχει γράψει στο παρελθόν ο Κων/ινος Γρίβας: “Ακόμη και αν στη θέση της Ελλάδας, της ομόδοξης Ελλάδας, ήταν το μουσουλμανικό Μπαγκλαντές, μόνο και μόνο το γεγονός ότι θα βρισκόταν σε αυτήν τη γεωγραφική θέση, η ίδια η γεωπολιτική δυναμική της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί θα το καθιστούσε ιδανικό υποψήφιο σύμμαχο της Ρωσίας”. Για να ολοκληρωθεί ο στρατηγικός σχεδιασμός της Μόσχας για την Ανατολική Μεσόγειο και κατ’επέκταση για την παγκόσμια θέση της, μία στενή σχέση με την Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η Ελλάδα ως ο διαχρονικός αντίπαλος της Τουρκίας στην περιοχή είναι η μόνη χώρα που μπορεί να λειτουργήσει ως “τανάλια” από κοινού με τη Κριμαία που θα “πιέζει” την Τουρκία να κρατά ανοιχτά τα Στενά, ώστε να μην διασπαστεί η ενότητα της Μαύρης Θάλασσας με την Ανατολική Μεσόγειο και να εγκλωβιστεί η Ρωσία γι’άλλη μια φορά μακριά από τις “θερμές” θάλασσες.
Θα πρέπει επίσης, να θεωρήσουμε δεδομένο ότι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Ρωσία είναι διατεθειμένη να προσφέρει το οτιδήποτε για να προσεταιρισθεί την Ελλάδα σε μία πιο στενή σχέση. Κι αν πολλοί χαμογελάτε με δυσπιστία, αναλογιστείτε ότι στο παρελθόν ουδέποτε η Ρωσία είχε αυτόν το ρόλο που έχει σήμερα και από ότι φαίνεται είναι σε θέση να παίξει στη Μεσόγειο ή την Μέση Ανατολή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ρωσία είναι τόσο ενεργά μπλεγμένη στις καταστάσεις της περιοχής και η Δύση από τη μεριά της τόσο φανερά αποτραβηγμένη! Η Ρωσία διακυβεύει το οικονομικό της μέλλον μέσα από την πιο ενεργή παρουσία της στην Μεσόγειο.Μπορεί ο νέος αντι-τζιχαντιστικός της ρόλος να της χαρίζει το απαιτούμενο ηθικό δικαίωμα για να προωθήσει τα στρατηγικά της σχέδια, αλλά η εμπλοκή της στην περιοχή υπαγορεύεται αυστηρά από την οικονομική αναγκαιότητα για επιβίωση. Ο μόνος τρόπος για να να μπορέσει η Ρωσία να συνεχίσει να είναι οικονομικά εύρωστη – αλλά και να ανακάμψει μετά τις δυτικές κυρώσεις – είναι να καταφέρει να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος των ροών ενέργειας προς την Ευρώπη.
Από τη στιγμή που το Ιράν ξαναμπήκε στο “παιχνίδι”, το νεοπαγές Κουρδιστάν φιλοδοξεί να καταστεί ο νέος παίχτης στον χώρο της ενέργειας και Αίγυπτος-Κύπρος-Ισραήλ ετοιμάζονται να γίνουν οι σημαντικότεροι παραγωγοί ενέργειας στη Μεσόγειο, “κάποιος” πρέπει να εξασφαλίσει ότι όλο αυτό μπορεί να λειτουργήσει δίχως τριβές για να μπορέσει η ενέργεια από την Ανατ.Μεσόγειο να φτάσει στις δυτικές αγορές. Η Ρωσία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως το σημείο εξισορρόπησης μεταξύ των παραπάνω νέων “παιχτών” και των παραδοσιακών δυνάμεων στον χώρο της ενέργειας της Αραβικής Χερσονήσου. Υποκαθιστά έτσι κατά κάποιον τρόπο τη Δύση (Γουόλ Στριτ, Σίτι Λονδίνου) και τον ΟΠΕΚ στον έλεγχο των δικτύων και των τιμών ενέργειας για τις επόμενες δεκαετίες, κομίζοντας τεράστια οφέλη για την οικονομία της.
Η Ρωσία έχει για πρώτη φορά στη μετα-Σοβιετική εποχή της ένα τέτοιο momentum και πολύ δύσκολα θα το αφήσει να χαθεί. Ο ρόλος της Ελλάδας στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της είναι κρίσιμης σημασίας και γι’αυτό είναι τώρα έτοιμη να προσφέρει οτιδήποτε στην χώρα μας για να την προσεταιρισθεί. Οι σχέσεις όμως των δύο χωρών σε αυτό το στάδιο, όπως έκανε ξεκάθαρο ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος στον χαιρετισμό του προς τον Βλ.Πούτιν στο Άγιο Όρος, αναγκαστικά θα πρέπει να προσαρμοστούν στο πλαίσιο που η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από τις συμμαχίες της (ΕΕ, ΝΑΤΟ): «… εδώ είναι πραγματικά ο καταλληλότερος τόπος για έναν ηγέτη, προκειμένου να εμπνευστεί με βάση τις Αρχές και τις Αξίες της Χριστιανοσύνης εν γένει, αλλά κυρίως της Ορθοδοξίας, ως προς τους δείκτες πορείας που πρέπει να ακολουθεί όταν παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τη Χώρα του και το Λαό του. Κατά την Ορθοδοξία αυτοί οι δείκτες πορείας δεν είναι άλλοι από τον Ανθρωπισμό, την Αλληλεγγύη, τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη. Γνωρίζετε πόσο εμείς οι Έλληνες, αναπόσπαστο τμήμα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτούς τους δείκτες πορείας. Γνωρίζουμε επίσης πόσο η Ρωσία υπό την ηγεσία σας κινείται προς την ίδια κατεύθυνση.»
Επομένως, προς απογοήτευση εκείνων που θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει μονομιάς να μετατοπιστεί προς την Ανατολή γυρνώντας την πλάτη της στη Δύση, αυτή η μετατόπιση θα πρέπει να είναι σταδιακή και δίχως να πλήξει την εδώ και δεκαετίες στρατηγική επιλογή της χώρας. Θα λέγαμε πιο εύστοχα ότι η Ρωσία θα έπρεπε να προσαρμοστεί περισσότερο στις ανάγκες της Ελλάδας – και των Ελλήνων γενικότερα – παρά το αντίθετο, για να ελπίζει σε μία πραγματική συμμαχία στο μέλλον.
Μήνυμα που εκπορεύτηκε τόσο από τους εκπροσώπους της Αθωνικής Πολιτείας, όσο και από τον εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την τελετή υποδοχής στις Καρυές του Αγ.Όρους. Και όπως φαίνεται από τις δηλώσεις Πούτιν έγινε πλήρως κατανοητό: «…Θέλω να ευχαριστήσω το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας για όλα αυτά που κάνετε για την ανάπτυξη των σχέσεων με τον ρωσικό λαό και με τη Ρωσία. Και θέλω να ευχαριστήσω την αγιορείτικη κοινότητα για τη φιλοξενία… Στο Άγιον Όρος γίνεται μεγάλο και σημαντικό έργο. Έργο το οποίο αφορά τις ηθικές βάσεις και τις ηθικές αξίες. Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό και είναι κοινό.»Κι αυτό έχει την αξία του, όταν η Ρωσική Εκκλησία προσπαθεί να υποβαθμίσει το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός των Ορθοδόξων και πολύ πρόσφατα προσπάθησε να μποϋκοτάρει την Οικουμενική Σύνοδο, που θα διεξαχθεί στην Κρήτη τις προσεχείς μέρες.
Με δυο λόγια, το 2016 δεν ορίσθηκε τυχαία κοινό αφιερωματικό έτος Ελλάδος-Ρωσίας. Η επίσκεψη Πούτιν ήταν μία πρώτη ειλικρινή επαφή για μία εφ’ολης της ύλης συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών με μακροπρόθεσμο χαρακτήρα. Σήμερα φαίνεται ότι έχει επέλθει η απαιτούμενη χρονική ωρίμανση, προκειμένου να αποκατασταθούν οι πληγωμένες σχέσεις των δύο χωρών (2009-2014). Ενώ, και η κοινή γνώμη δείχνει περισσότερο πεπεισμένη ότι μία κάποιου είδους πιο στενή σχέση με τη Ρωσία είναι προς το συμφέρον της χώρας. Στο Άγιο Όρος τέθηκαν οι όροι και η μορφή αυτής της σχέσης.
Η συνέχεια ενδεχομένως να περιλαμβάνει κάποιες επενδύσεις, αλλά μεγαλύτερη βαρύτητα θα δοθεί στην μεταφορά του αγώνα κατά του ISIS από τη Συρία στη Λιβύη. Η επιτυχία της νέας ρωσικής επέμβασης στη Λιβύη – που προγραμματίζεται εντός του ’16 – θα κριθεί στο Αιγαίο και την Κρήτη. Η Ελλάδα θα κλιθεί να υποστηρίξει τις ρωσικές ενέργειες κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Κεντρική Μεσόγειο, διατηρώντας το Αιγαίο ανοιχτό, εξασφαλίζοντας την τροφοδοσία – ή και την στάθμευση – των ρωσικών δυνάμεων. Η επιτυχία του εγχειρήματος θα κρίνει και το μέλλον μίας στενότερης και πιο πολυεπίπεδης ελληνορωσικής προσέγγισης.
olympia 

Εντυπωσιακό ψηφιδωτό ανακαλύφθηκε κάτω από τοίχους στην Εκκλησία της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ.

Posted: 02 Jun 2016 10:30 PM PDT

Μία νεαρή τεχνικός που εργάζονταν στην αποκατάσταση του Ναού της Γεννήσεως, περνώντας μια θερμογραφική κάμερα πάνω από τους τοίχους εντόπισε μια ενδιαφέρουσα μορφή.

Τεχνικοί απομάκρυναν τα στρώματα ασβεστοκονιάματος για να αποκαλύψουν τα αρχαία πλακάκια του ψηφιδοτού που έχει επιζήσει αιώνες εγκατάλειψης, και τώρα εργάζονται για να το φέρουν πίσω στη ζωή.

Κάτω από το γύψο αποκαλύφθηκε ένας Άγγελος οκτώ-πόδια σε ύψος, ο οποίος θα επανενωθεί με τους έξι άλλους αγγέλους που παρακολουθούν τους προσκυνητές σε μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της Χριστιανοσύνης.

Ο έβδομος άγγελος ήταν μια απροσδόκητη ανταμοιβή μιας επίπονης προσπάθειας για τη διάσωση των 1.700 ετών Ναού. Η έλλειψη συντήρησης άφησε ανεκτίμητης αξίας ψηφιδωτά της εκκλησίας να κρύβονται κάτω από στρώματα σκόνης και να έχουν καταστραφεί από το νερό της βροχής.

Ωστόσο, τα σωζόμενα ψηφιδωτά έχουν προκύψει με τέτοια λάμψη που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δημιουργήθηκαν σχεδόν 1.000 χρόνια πριν.

Η Εκκλησία της Γεννήσεως είναι ένας χριστιανικός ναός που βρίσκεται στην Αγία πόλη της Βηθλεέμ στην Παλαιστίνη. Ο ναός αυτός είναι ο δεύτερος κατά σειρά τόπος προσκυνήματος του Χριστιανισμού μετά από εκείνον της Αναστάσεως και θεωρείται ο τόπος γέννησης του Ιησού από τους χριστιανούς από το 2ο αιώνα.

Η κατασκευή του Ναού της Γεννήσεως ολοκληρώθηκε το 339, αλλά το κτίριο αργότερα καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά τη διάρκεια εξεγέρσεως κατά τον 6ο αιώνα. Αργότερα ξαναχτίστηκε στο πλαίσιο της βασιλείας του Ιουστινιανού. Στο χαμηλότερο επίπεδο του ναού πιστεύεται ότι είναι η ακριβή τοποθεσία γέννησης του Ιησού.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, η εκκλησία έχει σταθεί ενάντια στις ζημιές από τις καιρικές συνθήκες, τη σκόνη, και τη σύγκρουση.

Η Εκκλησία της Γεννήσες βρίσκεται στον κατάλογο απειλούμενων Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Πηγή

Τελικά ο Σουλτάνος διαφημίζει την πτώση και την απώλεια του. Αχ Ερντογάν τι τα ήθελες τα πανηγύρια;

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Φώτο από http://www.pronews 

Είπε ο Εμίρης ο κακομοίρης αφού πάει ο Πούτιν στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ για να παραστεί στους πανηγυρισμούς της ρωσικής χιλιετούς Ορθόδοξης Παρουσίας στην χερσόνησο του Άθωνα, δεν στήνω και εγώ ένα πανηγύρι στην χερσόνησο της  Επτάλοφης ΠΟΛΗΣ. 

Και το έστησε … 

Και μετά οι σύμμαχοι –εταίροι του έστησαν άλλα ¨πανηγύρια ¨

ΕΚΤΑΚΤΟ! Χαστούκι στον Ερντογάν! Το Γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα για την «γενοκτονία των Αρμενίων -Ποντίων » από τους Τούρκους.  

Το Γερμανικό κοινοβούλιο Bundestag σήμερα 2 Ιουνίου ενέκρινε ένα ψήφισμα αναγνωρίζοντας ως γενοκτονία ενάντια στο ανθρώπινο γένος τις μαζικές  δολοφονίες των Αρμενίων στις περιοχές της Ανατολίας, αναφέρει ο τουρκικός τύπος.
πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/06/02 

¨ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΓΗ... ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ψυχρολουσία για Ερντογάν: Οι Κούρδοι πέρασαν δυτικά του Ευφράτη με στήριξη από ΗΠΑ - Πάνε για αυτόνομο κράτος με τουρκικά εδάφη http://www.pronews.gr/portal/2016/06/02

Καλά τους τα είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ…  

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Αντιπτέραρχος ε.α, Αθήνα 

Τον Μάρτιο του 1994 συνάντησα το Γέροντα Παΐσιο στο Μοναστήρι της Σουρωτής .Συγκινήθηκα, όταν μου έπιασε το χέρι, και παρά την κρισιμότητα της καταστάσεως του, μου είπε τα ακόλουθα: ¨Εσύ δεν πρέπει να στεναχωριέσαι και να φοβάσαι την Τουρκία. Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα την διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι. Στην Βοσνία θα γίνει μουσουλμανικό κράτος (εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τέτοιο κράτος), αλλά το γεγονός αυτό θα στραφεί εναντίον τους, διότι κατά αντιστοιχία αυτού θα δημιουργηθεί αργότερα και κουρδικό κράτος μέσα στην καρδιά της¨. Ο Γέροντας τότε επειδή με είδε προβληματισμένο ακούγοντας αυτά, μου είπε πάλι ¨Όπως ξέρεις , εγώ δεν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τα μαθαίνω από αλλού …¨http://paterpaisios.blogspot.gr/

(¨Μαρτυρίες προσκυνητών", β έκδοση, Ζουρνατζόγλου)

ΑΛΛΑ να επαληθεύσουν οι Τούρκοι κατά λάθος και στην κυριολεξία τον Χρησμό του Λέοντα του Σοφού αυτό είναι και αν δεν είναι συγκλονιστικό για τις ημέρες μας;  

Τι διαφημίστηκε και ευφημίστηκε στα Χάρτινα Λευκά Τείχη του σουλτάνου Ερντογάν;

YENiDEN –DiRiLiS – YENiDEN- YuKSELiS

Στις τρεις από τις τέσσερεις αυτές λέξεις δεσπόζει το γράμμα Y.

Τι λέει ο ΧΡΗΣΜΟΣ του Λέοντος του Σοφού:  

3β’ Εξουσία 

¨Ουαί σου πόλις επτάλοφε, όταν το εικοστόν 

Στοιχείον ευφημίζεται εις τα τείχη σου.

Τότε ήγγικεν η πτώσις και η απώλεια των δυναστών σου…¨ 

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Υπό το φως των προφητειών της Ορθοδοξίας, Κωνστ. Τσατάλου, Δευτέρα έκδοσις, Θες/νικη 1972, Γ’ Προφητείαι, III ΧΡΗΣΜΟΙ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ, σ. 49-56. http://afypnisiellinwn.blogspot.gr/

Στην σημερινή  Ελληνική Αλφάβητο το εικοστόν στοιχείον –γράμμα της αλφαβήτου είναι το Y.  

Όμως αν πάμε και στο   Ελληνικό σύστημα αρίθμησης  στην αρχαιότητα, όπου γινόταν η χρήση γραμμάτων του αλφαβήτου αντί για αριθμούς, θα βρούμε τα εξής ενδιαφέροντα. 

Το Εικοστό στοιχείο αντιστοιχούσε με το γράμμα Κ. 

Δηλ. ο 20ος αιώνας στόχευε επέκεινα την απώλεια των δυναστών τηςΚωνσταντινούπολης κατά τον χρησμό του Λέοντα του Σοφού. 

Αλλά έπρεπε το γεγονός αυτό να  διαφημιστεί οφθαλμοφανώς  κατά τον χρησμό…… ¨Ουαί σου πόλις επτάλοφε, όταν το εικοστόν 

Στοιχείον ευφημίζεται εις τα τείχη σου…¨

Και τι κάνει λοιπόν ο Ερντογάν φτιάχνει για πρώτη φορά  στις μέρες μας  Χάρτινα Τείχη στην ΠΟΛΗ που η  ονομασία της ξεκινάει από το Κτιμώντας τον Μέγα και Ισαπόστολο μας Άγιο Κωνσταντίνο

και γράφει ... 

YENiDEN –DiRiLiS – YENiDEN- YuKSELiS 

Ουσιαστικά διαφημίζει μεγαλοπρεπώς το εικοστό γράμμα της σημερινής Ελληνικής Αλφαβήτου που είναι  το Y διότι το γεγονός αυτό  διαφημίζεται –ευφημίζεται  στις μέρες μας. 

Τελικά ο Σουλτάνος αποδεικνύεται ως ο καλύτερος διαφημιστής των προφητειών. 

Αλλά και επικίνδυνος προπαγανδιστής διότι αυτό που λέει η επιγραφή στα χάρτινα τείχη σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:  

¨ΕΚ ΝΕΟΥ ανάσταση (ανόρθωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας)  –ΕΚ ΝΕΟΥ ανάβαση (κατάληψη της Πόλεως). 

Το ΕΚ ΝΕΟΥ σημαίνει ότι το μάτι του αλληθωρίζει προς ΑΙΓΑΙΟ. 

Ας κοπιάσει τον περιμένουν οι αόρατοι και οι ορατοί φύλακες του ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ. 

Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Στιλέτο από μετεωρίτη βρέθηκε στον τάφο του Τουταγχαμών.

Posted: 02 Jun 2016 11:30 PM PDT

Ένα στιλέτο που βρέθηκε στον τάφο του Τουταγχαμών κατασκευάστηκε από μέταλλο που προέρχεται από μετεωρίτη σύμφωνα με νέα, επιστημονική ανάλυση. 

 Το 1925, ο αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ βρήκε δύο στιλέτα, ένα σιδερένιο και ένα με χρυσή λεπίδα, στο περιτύλιγμα της μούμιας του έφηβου βασιλιά, που βρισκόταν εκεί για 3.300 χρόνια.

Η σιδερένια λεπίδα, που διαθέτει χρυσή λαβή και θήκη από ορυκτό κρύσταλλο (σ.σ. ενώ είναι διακοσμημένη με κρίνα και μορφές τσακαλιών), αποτελούσε αίνιγμα για τους ερευνητές επί δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του Κάρτερ: οι σιδηροκατασκευές ήταν σπάνιες στην Αρχαία Αίγυπτο και το μέταλλο του μαχαιριού δεν είχε σκουριάσει από το πέρασμα του χρόνου. Ιταλοί και Αιγύπτιοι ερευνητές ανέλυσαν το μέταλλο με ένα φασματογράφο φθορισμού ακτίνων Χ για τον προσδιορισμό της χημικής του σύνθεσης και διαπιστώθηκε υψηλή περιεκτικότητα σε νικέλιο, που σε συνδυασμό με τα επίπεδα του κοβαλτίου, «υποδηλώνουν σαφώς την εξωγήινη προέλευσή του».

Οι επιστήμονες συνέκριναν τη χημική σύνθεση του στιλέτου με γνωστούς μετεωρίτες σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων γύρω από την ακτή της Ερυθράς Θάλασσας της Αιγύπτου, και βρήκαν παρόμοια επίπεδα περιεκτικότητας σε έναν από αυτούς. Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης, που ονομάζεται Kharga, βρέθηκε 240 χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας, στο λιμάνι της πόλης Μάρσα Ματρούχ, που στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον 4ο αιώνα π.Χ., ήταν γνωστή ως Αμωνία. Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους την Τρίτη στο περιοδικό Meteoritics & Planetary Science. Αν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δούλευαν χαλκό, μπρούτζο και χρυσό από το 4.000 π.Χ., οι σιδηροκατασκευές ήρθαν πολύ αργότερα και ήταν αρκετά σπάνιες στην Αρχαία Αίγυπτο. Το 2013, εννέα χάντρες σιδήρου, που είχαν ανασκαφεί από ένα νεκροταφείο κοντά στο Νείλο στη βόρεια Αίγυπτο, βρέθηκαν να έχουν σφυρηλατηθεί από θραύσματα μετεωριτών, καθώς επίσης και από ένα κράμα νικελίου – σιδήρου. Οι χάντρες είναι πολύ παλαιότερες από την ηλικία του Τουταγχαμών, που χρονολογείται στο 3.200 π.Χ.

«Καθώς τα μόνα δύο πολύτιμα αντικείμενα σιδήρου από την Αρχαία Αίγυπτο που έχουν αναλυθεί μέχρι στιγμής προέρχονται από μετεωρίτες» έγραψε η ομάδα που μελέτησε το στιλέτο, «πιστεύουμε πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδιναν μεγάλη σημασία στο μέταλλο των μετεωριτών για την παραγωγή εξαιρετικών διακοσμητικών ή τελετουργικών αντικειμένων».

Οι επιστήμονες στάθηκαν επίσης στην υπόθεση πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι απέδιδαν μεγάλη σημασία στους «βράχους που έπεφταν από τον ουρανό». Πρόσθεσαν επίσης πως η εύρεση ενός στιλέτου κατασκευασμένου από μετεωρίτη, προσθέτει νέο νόημα στη χρήση του όρου «σίδηρος» στα αρχαία κείμενα και σημείωσαν πως γύρω στον 13ο αιώνα π.Χ. ένας όρος που «κυριολεκτικά μεταφράζεται ως "σίδηρος από τον ουρανό" άρχισε να χρησιμοποιείται για την περιγραφή όλων των τύπων σιδήρου». «Η εισαγωγή του νέου αυτού όρου δείχνει πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν ήδη από τον 13ο αιώνα π.Χ ότι αυτά τα μεγάλα κομμάτια σιδήρου έπεφταν από τον ουρανό, ξεπερνώντας τον Δυτικό πολιτισμό κατά τουλάχιστον 2 χιλιάδες χρόνια» γράφουν οι ερευνητές.

Η Joyce Tyldesley από το πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ , υποστήριξε επίσης ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδεινα μεγάλο σεβασμό για τα αντικείμενα που έπεφταν στη Γη. «Ο ουρανός ήταν πολύ σημαντικός για τους αρχαίους Αιγυπτίους» τόνισε στο Nature και πρόσθεσε: «Κάτι που έπεφτε από τον ουρανό θεωρούνταν δώρο από τους Θεούς». Η υψηλή ποιότητα του στιλέτου καταδεικνύει ότι ο Τουταγχαμών, που έζησε κατά την ύστερη περίοδο της εποχής του Χαλκού, είχε στη διάθεσή του τεχνίτες σιδήρου που μπορούσαν να χειριστούν το μέταλλο των μετεωριτών παρά τη σπανιότητα του. Το στιλέτο μπορεί και να μην είναι το μόνο αντικείμενο που προέρχεται από μετεωρίτες στον τάφο του Τουταγχαμών.

Με στοιχεία από Guardian

Πηγή 

'Στο ψυχιατρείο με χειροπέδες από καταγγελία της μάνας μου'

Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας γυναίκας με διπολική διαταραχή αναδεικνύει τη βαναυσότητα του συστήματος ψυχικής υγείας και καταρρίπτει μία μία τις προκαταλήψεις μας για την ψυχική ασθένεια

Ιωάννα Μπρατσιάκου

«Τι ακριβώς θέλεις να γράψεις;» με ρωτά με δυσπιστία. Της εξηγώ ότι τους τελευταίους μήνες έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τα δύο μεγάλα ψυχιατρεία της Αθήνας, έχω μιλήσει με γιατρούς, ψυχολόγους,  νοσηλευτές, διοικητικούς, νομικούς, θεσμικούς φορείς, αλλά δεν μπορώ να ολοκληρώσω ένα ρεπορτάζ για την ψυχική υγεία χωρίς την πλευρά του ασθενή. Όλοι μιλούν γι’ αυτόν χωρίς αυτόν, λες και είναι αόρατος. «Δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς. Μία φορά έμαθαν για μένα στη δουλειά και έπρεπε καθημερινά να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας».

Αφού συμφωνούμε ότι η συνομιλία μας γίνεται υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, πατάω το rec στο κασετόφωνάκι. Η δυσκολία που μόλις επεσήμανε η συνομιλήτριά μου βαραίνει τη διαδικασία. Πώς θέτεις τόσο προσωπικά ερωτήματα σε έναν «λήπτη υπηρεσιών ψυχικής υγείας», όπως είναι ο politically correct ορισμός του ψυχικά ασθενή ή ψυχικά πάσχοντα; Η πρώτη μου ερώτηση ακούγεται αστεία…

- Υπό ποιες προϋποθέσεις έγινες λήπτρια υπηρεσιών ψυχικής υγείας;

Πώς αρρώστησα εννοείς;

*Γελάμε. Αρχίζω να κάνω ερωτήσεις σε απλά ελληνικά και η Χριστίνα ξεκινά να αφηγείται την εμπειρία της με τη διπολική διαταραχή τα τελευταία 20 χρόνια. Μια εμπειρία που περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενεςχωρίς τη θέλησή της νοσηλείες στο ψυχιατρείο, δημόσιο διασυρμό, δέσιμο, παρενέργειες από υπερβολική λήψη φαρμάκων και άλλα πολλά που σε κάνουν να απορείς με τη δύναμη αυτής της γυναίκας που σήμερα είναι μια επιτυχημένη επαγγελματίας με φυσιολογική προσωπική και κοινωνική ζωή, έχοντας καταφέρει να επιβιώσει από το βάναυσο σύστημα ψυχικής υγείας μίας χώρας που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και να διατείνεται ότι σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της*.

Αρρώστησα όταν ήμουν φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο. Μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας εμφάνισα συμπτώματα μανιοκατάθλιψης χωρίς να το ξέρω. Τρόμαξα στην αρχή αλλά δεν έδωσα σημασία. Λίγους μήνες μετά έπαθα ένα ωραίο μανιακό ψυχωσικό επεισόδιο.

- Τι σημαίνει μανιακό ψυχωσικό επεισόδιο;

Εγώ το βίωσα ως εξής: Είχα παρανοϊκές ιδέες, ότι ο τάδε μιλά για μένα, με κουτσομπολεύει, θέλει να μου κάνει κακό… Άρχισα δηλαδή να παραποιώ κομμάτια της πραγματικότητας και να νιώθω απειλούμενη. Πήγα σε δημόσιο ψυχιατρείο αλλά δεν είχε κρεβάτια και με παρέπεμψαν σε μια ιδιωτική κλινική, όπου οι συνθήκες ήταν τραγικά απαίσιες.

Κάνανε μέχρι και ηλεκτροσόκ εκεί μέσα. Μου κάνανε 12 συνεδρίες, χωρίς οι γονείς μου να γνωρίζουν τίποτα. Είπανε στη μάνα μου θα της κάνουμε μια μικροθεραπεία. Το λέω και ανατριχιάζω. Ήμουν 25 ετών. Σε μια άθλια κλινική.

*Το ηλεκτροσόκ είναι μέθοδος θεραπείας που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα, θεωρητικά σε πολύ ειδικές περιπτώσεις (π.χ. έντονης κατατονίας) και υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για την Χριστίνα είναι μια μέθοδος που «σηκώνει πολλές μηνύσεις»...*

Καταρχήν δεν θυμόμουν τίποτα για 8 μήνες. Δεν μπορούσα να διαβάσω, να δώσω ένα μάθημα στη σχολή. Έτρωγα το μεσημέρι φαγητό και το βράδυ δεν το θυμόμουνα, ζούσα το παρόν, επί 8 μήνες. Και ήμουν χωρίς διάγνωση, οξύ ψυχωσικό επεισόδιο έγραφε ο φάκελος χωρίς να διευκρινίζεται τι το προκάλεσε. Ένα χρόνο μετά, έπαθα ακόμα ένα επεισόδιο, νοσηλεύτηκα ξανά σε διαφορετική ιδιωτική κλινική, διότι το δημόσιο νοσοκομείο πάλι δεν είχε κρεβάτια. Οι συνθήκες ήταν καλύτερες αλλά μου έκανε εντύπωση πόσοι άνθρωποι βρισκόντουσαν ξεχασμένοι εκεί μέσα. Από τις ιδιωτικές κλινικές, ξέρεις,  δεν βγαίνεις ποτέ αν ο συγγενής δεν θέλει να σε βγάλει.

- Στη δεύτερη κλινική έγινε διάγνωση;

Όχι, οι ιδιωτικές κλινικές δεν κάνουνε διάγνωση κι εγώ φυσικά δεν έγινα καλά εκεί πέρα μέσα. Λίγο καιρό μετά όμως νοσηλεύτηκα σε πανεπιστημιακή κλινική. Εκεί ήταν “κολέγιο”, διαγνώστηκε διπολική διαταραχή, έμεινα 20 μέρες και μετά ξεκίνησα μια θεραπεία που πήγε αρκετά καλά. Με παρακολουθούσε ένας ιδιώτης γιατρός μια φορά το μήνα επί πέντε χρόνια. Έτσι τελείωσα τη σχολή μου, έκανα την πρακτική μου και άρχισα να ψάχνω για δουλειά. Είχα ωστόσο κάποιες υποτροπές όταν αντιμετώπιζα αγχώδεις καταστάσεις.

- Υποτροπή σημαίνει και νοσηλεία;

Για μένα ναι. Εκτός από μερικές φορές που καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά και αύξανα μόνη μου τις δόσεις των φαρμάκων.

- Έχεις νοσηλευθεί χωρίς τη θέλησή σου;

Πολλές φορές. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου και μην μπορώντας να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου επέστρεψα στο πατρικό μου σπίτι. Οι γονείς μου ήταν φοβικά άτομα, με το που βλέπανε κάτι στραβό, πηγαίνανε στον εισαγγελέα. Έφαγα πολλές εισαγγελικές έτσι, για ψύλλου πήδημα. Ειδικά από τη στιγμή που πέθανε ο πατέρας μου, η μάνα μου είχε πολύ άγχος, μου τράβαγε κάθε τρεις και λίγο μια εισαγγελική, ακόμα και για μεταξύ μας λογομαχία. Έκανα πέντε ακούσιες νοσηλείες μέσα σε πέντε χρόνια.

- Μπορείς να μου περιγράψεις τη διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας;

Καταρχήν δεν γίνεται σύμφωνα με το νόμο. Ο νόμος λέει ότι πρέπει να πάνε δύο άτομα στον εισαγγελέα, ο εισαγγελέας να δώσει ένα περιθώριο για εξέταση του ασθενούς, και αν ο ασθενής έχει όντως πρόβλημα να εισαχθεί σε νοσοκομείο. Πρακτικά δεν γίνεται αυτό, αν έχεις ιστορικό και ένας να πάει φτάνει. Κανονικά πρέπει να είναι σύζυγος ή συγγενής πρώτου βαθμού αλλά ούτε αυτό τηρείται. Αν εσύ πας στην αστυνομία και πεις “ο γείτονάς μου με ενοχλεί”, η αστυνομία μπορεί να κινήσει αυτεπάγγελτα τη διαδικασία.

- Περιέγραψέ μου τη δική σου εμπειρία.

Φρικτή. Είναι φρικτή γιατί…

- Αν σε ζορίζω να σταματήσουμε.

Όχι θα σου πω. Θα σου πω το πιο τραγικό. Φαντάσου να έρχεται η αστυνομία με το φάρο  “ίου - ίου” κάτω από το σπίτι σου, να σου βάζουν χειροπέδες, να σε τραβολογάνε στο δρόμο με τα όπλα στις τσέπες. Παθαίνεις σοκ. Μετά σε πάνε στο τμήμα κι εκεί ξεκινά ακόμα μια τραυματική εμπειρία. Διότι έχουν το χαρτί του εισαγγελέα στα χέρια τους και πρέπει να εξασφαλίσουν περιπολικό να σε πάει στο νοσοκομείο και να δουν και ποιο νοσοκομείο εφημερεύει. Αν όμως πετύχεις καμιά αλλαγή βάρδιας; Αν είσαι σε κανένα νησί που το καράβι έρχεται σε τρεις μέρες; Μένεις στο τμήμα, χωρίς αγωγή, και το τμήμα δεν είναι νοσοκομείο, ούτε ξενοδοχείο να τους πεις π.χ. “θέλω να πάω στην τουαλέτα” και να σε ακούσουν. Είσαι σε οξεία φάση, οκ; Είσαι ένας ασθενής σε κρίση. Αν βρίσεις και πεις άνοιξέ μου να κατουρήσω, γιατί κατουρήθηκες άνθρωπε, μπορεί να φας το ξύλο της αρκούδας.

Θα φας το ξύλο της αρκούδας και άντε μετά να αποδείξεις ότι τις μελανιές δεν τις προκάλεσες μόνος σου. Γιατί είσαι και τρελός, σε βάλανε μέσα για την αυτοπροστασία σου.

Αφού λοιπόν αποφασίσουν σε ποιο νοσοκομείο θα σε πάνε, πρέπει βάσει νόμου να σε εξετάσουν δύο ψυχίατροι, ούτε εκεί όμως εφαρμόζεται η διαδικασία, ποτέ δεν είναι δύο γιατροί, συνήθως είναι ένας ψυχίατρος και ένας ειδικευόμενος, ο οποίος δεν θα αναλάβει την ευθύνη να πει ότι δεν είσαι καλά γιατί έχεις βρεθεί εκεί με εισαγγελική εντολή και δεν πάει κανένας ψυχίατρος ενάντια στον εισαγγελέα.

- Ο εισαγγελέας έδωσε εντολή για ακούσια εξέταση όχι για ακούσια νοσηλεία…

Ναι αλλά αν σε βγάλει και πας εσύ μετά και σφάξεις τη θεία σου τη Μαρίτσα, δεν θα τρέχουνε το γιατρό μετά; Αν και η συζήτηση για την επικινδυνότητα είναι εντελώς αβάσιμη. Έχεις δει πολλούς με ψυχικά προβλήματα που πάνε και σκοτώνουν όποιον βρουν μπροστά τους;

- Η βιβλιογραφία λέει ότι στατιστικά οι επικίνδυνοι ψυχικά ασθενείς είναι ένας ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού. Άρα, στατιστικά μιλώντας, στην Ελλάδα έχουμε μόλις δέκα… Αλλά ας γυρίσουμε στα δικά σου. Μπαίνεις στο ψυχιατρείο με εισαγγελική εντολή. Τι γίνεται μετά;

Τα βλέπεις όλα. Διότι σε δένουνε. Και στο Δαφνί δένουνε και στο Δρομοκαΐτειο σε δένουνε και σε κάποιες ψυχιατρικές κλινικές γενικών νοσοκομείων σε δένουνε. Εξαρτάται βέβαια από τους νοσηλευτές της βάρδιας. Αν σε δουν αρνάκι μπορεί να το ρισκάρουν και να μην σε δέσουν. Αν είναι βράδυ, μπορεί να σε δέσουν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Αν είναι Σαββατοκύριακο μπορεί να σε δέσουνε για να βγουν οι βάρδιες τους, επειδή είναι λιγότερα άτομα. Ανάλογα λοιπόν σε ποιον θα πέσεις, σε ποια βάρδια και ποια μέρα. Αν είναι εργάσιμη, γιατρός θα σε δει την άλλη μέρα το πρωί. Μπορεί όμως να δώσει εντολή να σου κάνουν ένα ενέσιμο και να σε δει μετά από μέρες, όταν συνέλθεις.

- Πόσο κρατάει περίπου ο κλινοστατισμός;

Έχω δει και άτομα μια εβδομάδα ή αν είναι δύσκολο περιστατικό 15-20 μέρες. Μετά, αφού περάσει αυτή η φάση, στο Δαφνί και το Δρομοκαιτειο που έχουν χώρους, το καλό είναι ότι θα βγεις έξω, θα πας στο κυλικείο, θα έρθουν  οι φίλοι σου να σε δουν, είναι ωραίο το περιβάλλον, κι αυτό είναι ξεκούραση, είναι χαλαρωτικό. Θα  μπορούσαν να λειτουργούν πολύ καλά αυτά τα νοσοκομεία. Αλλά τα έχουν κάνει μαγαζάκια τους οι εργαζόμενοι, την κοπανάνε, πολλές φορές δεν είναι καν δυο στη βάρδια,  είναι μόνο ένας και γίνεται μπάχαλο. Διότι ο άλλος είναι στο δημόσιο, το μισθό του τον παίρνει, τις άδειές του τις παίρνει και σκασίλα του για τον ασθενή. Τον βλέπει σαν έναν υπάνθρωπο και ξεχνά ότι απ’ αυτόν παίρνει το μισθό του. Όχι ότι δεν υπάρχουν καλοί ευσυνείδητοι εργαζόμενοι, που έχουν προσφέρει πολλά κι έχουν καεί μέσα σε αυτό το σύστημα . Για μένα όμως είναι πολύ σημαντικό να είναι σωστός ο διευθυντής. Αν ο διευθυντής είναι καλός, θα υποχρεώσει και το υπόλοιπο προσωπικό να κάνει τη δουλειά του καλά.

- Δεν υπάρχουν ενιαίοι κανόνες από τη διοίκηση του νοσοκομείου; Ούτε έλεγχος τι κάνει ο κάθε διευθυντής;

Εγώ δεν έχω δει να γίνεται κανένας έλεγχος. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αισθάνεσαι έρμαιο εκεί πέρα μέσα. Και καταλήγουν οι διαδικασίες να σε βασανίζουν περισσότερο από την ίδια τη νόσο. Η νόσος θα σε βασανίσει 2-3 μέρες αν μπεις σε θεραπεία. Αλλά σου μένει ο τρόπος που σου έχουν συμπεριφερθεί.

Νιώθεις σαν εγκληματίας, σε έχουν μεταχειριστεί σαν ποινικό κρατούμενο, λες κι έχεις παραβιάσει τη δικαιοσύνη, ενώ ουσιαστικά αυτοί παραβιάζουν τη δική σου δικαιοσύνη από όλες τις πλευρές. Με τι μεθόδους του δικαστηρίου, του εισαγγελέα, της αστυνομίας, του εγκλεισμού και του δεσίματος, παραβιάζουν κατάφορα την προσωπικότητά σου σε όλα τα επίπεδα

Μόνο που έρχονται στη γειτονιά σου και σε τραβάνε με το περιπολικό, το μαθαίνει όλη η γειτονιά κι άντε μετά εσύ κυκλοφόρησε, σε δείχνουν με το δάχτυλο όπου πας. Δυστυχώς η ψυχική νόσος είναι στίγμα. Δεν είμαστε τόσο προχωρημένοι ως κοινωνία να τη θεωρήσουμε μια χρόνια νόσο, τη θωρούμε κάτι σαν τη λέπρα.

Προσωπικά λοιπόν μου είχαν κοπεί τα πόδια από όλο αυτό το μπες βγες στα ψυχιατρεία, είχα φοβηθεί πολύ και βέβαια δεν μπορούσα να δουλέψω. Έκανα μήνες να συνέλθω μετά από κάθε νοσηλεία και με το που έπαιρνα λίγο τα πάνω μου έμπαινα ξανά πάλι μέσα στο ψυχιατρείο. Ήταν φοβερό αυτό το πράγμα. Βάλλεσαι από το στίγμα, από το σύστημα που είναι λειψό και πολλές φορές βασανιστικό. Άλλες φορές ο γιατρός σε ταράζει στα φάρμακα, δεν μπορείς να περπατήσεις, τρέχουν τα σάλια σου και όλα αυτά στα προκαλεί η υπερφαρμακολογία, όχι η νόσος. Αυτή η εικόνα όμως σε απομονώνει σπίτι. Δεν θες να βγεις έξω. Έχεις πολλά να παλέψεις…

- Πώς βγήκες από αυτό τον φαύλο κύκλο των ακούσιων επαναλαμβανόμενων νοσηλειών;

Ο διευθυντής μιας ψυχιατρικής κλινικής που νοσηλεύτηκα τελευταία, κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη μάνα μου και της έστειλε ψυχολόγο στο σπίτι για να τη συνεφέρει. Πιστεύω ότι αυτή η κοπέλα έκανε πολύ καλή δουλειά γιατί σιγά σιγά η μάνα μου χαλάρωσε, της έκανε μεγάλο καλό αυτή η παρέμβαση. Επιπλέον μου έστελνε κι εμένα μια νοσηλεύτρια στο σπίτι. Σιγά σιγά συνήλθα κι εγώ και άρχισα να πηγαίνω στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας που ήταν συνδεδεμένη η κλινική. Εκεί είχα δωρεάν γιατρό, ψυχολόγο και νοσηλευτή, είχα μια ομάδα που με παρακολουθούσε δωρεάν, κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην αλλαγή της πορείας μου. Διότι στις αρχές δεν μπορείς να εργαστείς, πώς θα τα πληρώσεις όλα αυτά; Κάπου δεν θα πας, κάτι δεν θα κάνεις. Παράλληλα, παρακολούθησα κι ένα πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής επανένταξης σε μια ΜΚΟ.  Σιγά σιγά λοιπόν μπήκα σε μια σειρά, βρήκα δουλειά, έφυγα από το σπίτι και έμεινα μόνη μου. Μετά από χρόνια πλέον, έχω μπει μαχητικά στον χώρο της εργασίας, η ζωή μου έχει ομαλοποιηθεί και πηγαίνει καλύτερα και η ασθένειά μου.

- Η ζωή σου δηλαδή άλλαξε από τύχη; Επειδή έπεσες σε έναν καλό γιατρό; Όλα αυτά τα χρόνια δεν σκέφτηκες να απευθυνθείς κάπου; Να καταγγείλεις κάπου όλα αυτά τα πράγματα που βίωνες;

Μα δεν έχεις κάπου να απευθυνθείς. Ακόμα κι αν έχεις χρήματα να πας σε δικηγόρο, είναι πολύ λίγοι οι νομικοί που γνωρίζουν για την ψυχική ασθένεια. Επιπλέον, φοβάσαι να μιλήσεις για να μην στιγματιστείς. Το στίγμα είναι μεγάλο θέμα. Δες πώς στιγματίζουν τα μίντια τον ψυχικά ασθενή.

“Ο ψυχασθενής δολοφόνος”, “ο μανιακός που σκότωσε το παιδάκι στην άσφαλτο”… Γιατί μανιακός; Συγνώμη, μανιακός είναι μια διάγνωση! “Ο τρελός έκανε εκείνο”. Γιατί τρελός; Έχετε πιστοποιήσει ότι είναι τρελός;

Αλλά δεν έχουμε σωματεία, δεν έχουμε συλλόγους να τραβήξουμε 10 μηνύσεις. Κι έτσι στη μέση νοικοκυρά μένει ότι ο άνθρωπος που έχει προβλήματα ψυχικής υγείας είναι δολοφόνος, είναι παιδεραστής, είναι, είναι… Γι’ αυτό είναι τόσο πολλοί αυτοί που έχουν ψυχική νόσο και κρύβονται.

Ξέρεις πόσοι παίρνουν κρυφά τα ψυχοφάρμακα;

Αν όλοι αυτοί είχαν φωνή, αν απαιτούσαν σεβασμό στα δικαιώματά τους, θα μας αντιμετώπιζαν διαφορετικά.

Τώρα όλοι κρύβονται…