Meanwhile in Israel: Ισραηλινή κυβέρνηση στους πρόσφυγες: «Ή γυρνάτε πίσω στην Αφρική ή πάτε στην φυλακή»
Ισραηλινοί ηγέτες διακήρυξαν ότι η αυστηρότητα τους - η οικοδόμηση ενός φράχτη κατά μήκος των συνόρων της χώρας, η άρνηση χορήγησης αδειών εργασίας στους παράνομους μετανάστες, ο αναγκαστικός εγκλεισμός τους σε κέντρο κράτησης μέσα στην έρημο - μπορεί τελικά να σώσει ζωές αποτρέποντας τους μετανάστες από το να επιχειρήσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι.Οι επικριτές τους απαντούν ότι μια χώρα που χτίστηκε από τους πρόσφυγες θα πρέπει να είναι περισσότερο δεκτική σε όσους διαφεύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και την καταπίεση.
Τα νέα μέτρα που αποβλέπουν στο να πιεστούν οι Αφρικανοί να εγκαταλείψουν το Ισραήλ, έρχονται σε μια περίοδο αυξημένου φόβου στους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν μείνει άφωνοι τον περασμένο μήνα από το ευρείας κυκλοφορίας βίντεο που φέρεται ότι δείχνει τρεις πολίτες της Ερυθραίας που εγκατέλειψαν το Ισραήλ να σκοτώνονται από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη. Φίλοι και συγγενείς είπαν ότι είχαν ταξιδέψει εκεί σε μια προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη.
«Είδαμε το βίντεο, αλλά σκεφτήκαμε ότι ίσως δεν ήταν αλήθεια, ίσως ήταν απλά μια φάρσα», δήλωσε ο Αμάν Μπεγιένε, αιτών άσυλο από την Ερυθραία, ο οποίος πέρασε 14 μήνες σε ένα ισραηλινό κέντρο κράτησης.
«Στη συνέχεια μιλήσαμε με ένα αγόρι από την Ερυθραία που είχε δει τις δολοφονίες και καταλάβαμε ότι ήταν αλήθεια», είπε ο Μπεγιένε.
Ο 38χρονος Ερυθραίος λογιστής κάθεται σε ένα τραπέζι πικνίκ στο βρώμικο πάρκινγκ του κέντρου κράτησης Holot, έναν καταυλισμό με κοιτώνες από τσιμέντο-μπλοκ όπου κατοικούν 2.000 Αφρικανοί, και ο οποίος περιβάλλεται από έναν φράκτη με κοφτερό σύρμα στην έρημο Νεγκέβ.
Ο Μπεγιένε μιλάει αργά, καθώς βλέπει το βίντεο που δείχνει έναν άνδρα που πιστεύεται ότι είναι φίλος του Tesfay Kidane, 29 ετών, να αποκεφαλίζεται σε μια παραλία στη Λιβύη από μουσουλμάνους εξτρεμιστές. Είπε ότι ο Κιντάνε αισθάνονταν αποκαρδιωμένος που ήταν κλεισμένος στο κέντρο του Holot, κι έτσι δέχτηκε την προσφορά των Ισραηλινών να πάει σε κάποια τρίτη χώρα - πιθανόν την Ουγκάντα ή τη Ρουάντα - και πήγε στη Λιβύη, όπου απήχθη από τον Ισλαμικό Κράτος.
Αν και οι κρατούμενοι στο Holot είναι ελεύθεροι να φύγουν από το κέντρο κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πλησιέστερη πόλη είναι μια ώρα με το λεωφορείο και τους απαγορεύεται να εργαστούν. Αν δεν καταφέρουν να επιστρέψουν πριν το σούρουπο, αποστέλλονται σε φυλακή στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
Σε συνεντεύξεις τους οι Ερυθραίοι και οι Σουδανοί στο Holot δείχνουν ότι πολλοί εξακολουθούν να ονειρεύονται να φτάσουν στην Ευρώπη μέσα από το χάος της Λιβύης - παρά το ότι γνωρίζουν ότι περισσότεροι από 1.800 Αφρικανοί έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο φέτος και άλλοι έχουν αιχμαλωτιστεί από το Ισλαμικό Κράτος.
«Το να αποκεφαλιστείς από το ISIS ή να βυθιστείς σε μια βάρκα είναι τρομακτικό», δήλωσε ο Mutasim Ali, 28 ετών, ο οποίος έφτασε στο Ισραήλ το 2009, από την περιοχή του Νταρφούρ στο Σουδάν και έχει περάσει τα τελευταία χρονιά στο κέντρο κράτησης. «Αλλά δεν μπορείς να μένεις εδώ, σπαταλώντας τη ζωή σου, χωρίς να κάνεις τίποτα».
Έδειξε άνδρες σαν αυτόν που περνούν τις μέρες τους κάνοντας κύκλους, κοιτάζοντας τα κινητά τηλέφωνα τους και περιμένοντας το επόμενο γεύμα.
Πριν το Ισραήλ αρχίσει την παίρνει σκληρότερα μέτρα για τους Αφρικανούς μετανάστες πριν από λίγα χρόνια, οι Αφρικανοί ήταν ιδιαίτερα ορατοί σε πολυσύχναστες πόλεις, όπου εργάζονταν σε κουζίνες και να έκαναν οικιακές εργασίας. Υπάρχουν ακόμη γειτονιές στο νότιο Τελ Αβίβ γεμάτες με Αφρικανούς. Πολλοί Ισραηλινοί παραπονέθηκαν ότι είχαν «εισβάλει».
Το Ισραήλ είναι ένα έθνος που χτίστηκε από Εβραίους πρόσφυγες, και όσοι έχουν εβραϊκή καταγωγή ενθαρρύνονται να έρθουν εδώ και τους δίνεται ευρεία υποστήριξη. Ένα εκατομμύριο Ρωσόφωνοι Εβραίοι ήρθαν τη δεκαετία του 1990, και Ιουδαίοι από την Αιθιοπία συνεχίζουν να καταφθάνουν κάθε μήνα.
Αλλά με τον φόβο ότι ένα κύμα φτωχών Αφρικανών, ως επί το πλείστον μουσουλμάνων από το Σουδάν και την χριστιανών από την Ερυθραία, θα συντρίψει τον εβραϊκό χαρακτήρα του κράτους, το Ισραήλ δαπάνησε περισσότερα από 350 εκατομμύρια δολάρια για να χτίσει ένα φράχτη 140 μιλίων κατά μήκος των συνόρων με την Αίγυπτο. Οι αλλοδαποί χωρίς νόμιμα έγγραφα στο Ισραήλ ονομάζονται “infiltrators” (που σημαίνει «στρατευμένοι που διεισδύουν σε ξένο έδαφος») από την ισραηλινή κυβέρνηση.
Το φράγμα από χάλυβα, που ολοκληρώθηκε το 2013, σταμάτησε την παράνομη είσοδο: Το 2012 περισσότεροι από 10.000 Αφρικανοί μπήκαν στην χώρα. Σήμερα, σχεδόν κανείς δεν επιχειρεί αυτό το ταξίδι.
Ο φράχτης έκλεισε επίσης την δίοδο στους λαθρέμπορους μεταναστών στη χερσόνησο του Σινά που είχαν γίνει όλο και πιο σαδιστικοί, με τους πρόσφυγες, να περιγράφουν πώς φυλακίζονταν σε «στρατόπεδα βασανιστηρίων», όπου οι Βεδουίνοι λαθρέμποροι βίαζαν γυναίκες και έκαιγαν αιχμαλώτους με λιωμένο πλαστικό για να αποσπάσουν από τους συγγενείς τους περισσότερα χρήματα για την μεταφορά τους.
Καθώς βλέπουν ήδη την Ευρώπη να χτυπιέται από ένα κύμα Αφρικανών προσφύγων, οι ισραηλινοί ηγέτες λένε ότι οι πολιτικές τους είναι σωστές.
«Αν και υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας - οι μετανάστες που ταξιδεύουν προς την Ευρώπη πρέπει να διασχίσουν μια θάλασσα ενώ εκείνοι που κατευθύνονται προς το Ισραήλ έχουν άμεση χερσαία διαδρομή – μπορεί να δει κανείς την ορθότητα της πολιτικής της κυβέρνησής μας να οικοδομήσουμε ένα φράχτη στα σύνορα με την Αίγυπτο, το οποίο παρεμποδίζει τους μετανάστες από την είσοδό τους στο Ισραήλ», έγραψε ο ισραηλινός υπουργός Μεταφορών IsraelKatz στη σελίδα του στο Facebook τον περασμένο μήνα.
Ο Yonatan Jakubowicz του ισραηλινού Κέντρου Πολιτικής Μετανάστευσης, μιας δεξαμενής σκέψης με στόχο την προώθηση «μιας συνεκτικής πολιτικής για τη μετανάστευση στο Ισραήλ», τόνισε ότι πολλές χώρες φυλακίζουν τους παράνομους μετανάστες ή τους απελαύνουν αμέσως, πράγμα που το Ισραήλ δεν κάνει στους Αφρικανούς.
Είπε ότι τα νέα μέτρα έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν όσους έχουν στερηθεί το άσυλο ή δεν έχουν υποβάλει αίτηση για άσυλο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ή σε τρίτες χώρες.
«Αυτό που λέμε είναι ότι το Ισραήλ δεν στέλνει κανέναν με τη βία σε τρίτη χώρα», είπε.
Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότεροι από 9.000 Αφρικανοί έχουν αποδεχθεί την προσφορά των Ισραηλινών και έχουν αναχωρήσει.
«Είναι μια μορφή εξαναγκασμού, αλλά δεν είναι αναγκαστική απέλαση», δήλωσε ο Sigal Rozen, διευθυντής δημόσιας πολιτικής της ισραηλινής ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων “Hotline for Refugees and Migrants”, η οποία έχει αναλάβει την υπόθεση των προσφύγων της Αφρικής.
Περισσότεροι από 300.000 πολίτες της Ερυθραίας έχουν λάβει άσυλο σε όλο τον κόσμο. Περισσότερο από το 84 τοις εκατό αναγνωρίζεται ως πρόσφυγες ή τους προσφέρεται δωρεάν προστασία σε άλλες χώρες υποδοχής, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Στο Ισραήλ, το ποσοστό αναγνώρισης είναι λιγότερο από το 1 τοις εκατό τα τελευταία έξι χρόνια. Μόνο τεσσάρων υπηκόων της Ερυθραίας και του Σουδάν οι αιτήσεις για άσυλο έχουν γίνει αποδεκτές, είπε ο Rozen
«Το Ισραήλ θα πρέπει να κάνει περισσότερα», είπε.
Ο Rozen λέει ότι ο Σουδανός που διέφυγε της γενοκτονίας και του πολέμου, «τώρα περιμένει στην ουρά για να πάει πίσω», καθώς δεν υπάρχει μέλλον για αυτόν στο Ισραήλ.
Οι Ερυθραίοι είναι πιο φοβισμένοι. Έφυγαν από μια δικτατορία που στρατεύει άνδρες και γυναίκες, σε μια στρατιωτική θητεία που οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων συγκρίνουν με την εικονική σκλαβιά. Αν οι υπήκοοι της Ερυθραίας επιστρέψουν, θα φυλακιστούν και θα βασανιστούν.
Ακόμα κι έτσι, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, περίπου 1.500 αιτούντες άσυλο έχουν προσφερθεί εθελοντικά να φύγουν προς ανώνυμες τρίτες χώρες στην Αφρική.
Στις επιστολές της προς τους πρόσφυγες από την Ερυθραία στο κέντρο κράτησης Holot, η ισραηλινή κυβέρνηση υπόσχεται ότι «θα σας δοθούν χρήματα στο αεροδρόμιο με ασφαλή τρόπο. Όταν φτάσετε στην τρίτη χώρα, άνθρωποι θα σας παραλάβουν στο αεροδρόμιο και θα σας δώσουν πληροφορίες για τη ζωή στη χώρα και άλλες σημαντικές πληροφορίες».
Ερυθραίοι ακτιβιστές στο Ισραήλ λένε ότι δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι, αλλά τους κατάσχουν τα έγγραφά τους κατά την άφιξη, του ζητάνε χρήματα και γενικά τους αποφεύγουν.
Το Ισραήλ φέρεται να είναι σε διαπραγματεύσεις με αφρικανικά έθνη να δεχθούν περισσότερους πρόσφυγες και να δημιουργήσουν μια πιο διαφανή διαδικασία - αντί της μυστικότητας σήμερα, όπου οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αρνούνται να συζητήσουν τις εκούσιες επιστροφές με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δεν λένε στους πρόσφυγες που θα πάνε μέχρι να τους δοθεί ένα αεροπορικό εισιτήριο την ημέρα της αναχώρησης.
Το μοντέλο της πληρωμής μιας τρίτης χώρας να αποδεχθεί τους ανεπιθύμητους πρόσφυγες είναι μια νέα ιδέα. Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης εικάζουν ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να προσφέρει τεχνολογία, ευνοϊκές συμβάσεις, χέρια ή άλλη βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων μετρητών, στις χώρες που θα δέχονταν τους Αφρικανούς και θα τους έδιναν προσωρινές βίζες.
