Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015
Μοργκάνα λε Φέι
Μοργκάνα λε Φέι
Στον Αρθουριανό Κύκλο, η Μοργκάνα λε Φέι ή Φάτα Μοργκάνα, είναι μια πανίσχυρη μάγισσα και πολλές φορές αντίπαλη του βασιλιά Αρθούρου και της Γκουίνεβιρ.
Η Μοργκάνα είναι κόρη της μητέρας του Αρθούρου, Λαίδης Ιγκρέιν, και του πρώτου της συζύγου, Γκορλουά, Δούκα της Κορνουάλης. Ο Αρθούρος είναι ετεροθαλής αδερφός της από την Ιγκρέιν και τον Ούθερ Πεντράγκον. Η Μοργκάνα έχει και δυο μεγαλύτερες αδερφές, την Ελέν και τη Μοργκάουζ, η οποία είναι μητέρα του Γκάβιν και του προδότη Μόρντρεντ.
Πρώτες αναφορές της Μοργκάνα
Ο χαρακτήρας πρωτοεμφανίζεται με το όνομα Μόργκεν το 12ο αιώνα στο λατινικό Vita Merlini (Η Ζωή του Μέρλιν) του Geoffrey of Monmouth, όπου είναι μια από τις εννιά αδερφές που κυβερνούν στο Άβαλον. Ο συγγραφέας την παρουσιάζει σαν τυπική καλή νεράιδα, που είχε την ικανότητα να θεραπεύει, ακόμα και να αλλάζει μορφές. Ο ίδιος συγγραφέας, στο Historia Regum Britanniae, ισχυρίστηκε ότι ο Αρθούρος έπλευσε προς το Άβαλον, αφού τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη του Κάμλαν και μεταγενέστεροι συγγραφείς συνδέουν τη Μοργκάνα με το γεγονός αυτό, ακόμα και όσοι γενικά την περιγράφουν σαν μοχθηρή προσωπικότητα.
Στην ουαλική παράδοση υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη γέννηση του Όουεν (Owain mab Urien), ο οποίος σε μεταγενέστερα γραπτά εμφανίζεται ως γιος της Μοργκάνα. Ο βασιλιάς Ούριεν βρίσκει μια όμορφη νεράιδα δίπλα σε ένα ποτάμι, που είναι υποχρεωμένη να πλένει ρούχα εκεί μέχρι να αποκτήσει παιδί από ένα Χριστιανό βασιλιά. Ο Ούριεν σμίγει μαζί της και γυρίζει ένα χρόνο αργότερα, όπου βρίσκει τη γυναίκα με δυο παιδιά, τον Όουεν και τη δίδυμη αδερφή του, Μόρβυντ. Η γυναίκα είναι η Μόντρον, που ήταν γνωστή και σαν ουαλική θεότητα, της οποίας ο πατέρας, Άβαλλοκ, είναι βασιλιάς ενός τόπου σαν το Άβαλον. Αυτό αποτυπώνει μια σύνδεση μεταξύ της Μοργκάνα του Αρθουριανού Κύκλου και της αυθεντικής ουαλικής παράδοσης, ωστόσο η Μοργκάνα εμφανίζεται παράλληλα με τον Ούριεν και τον Όουεν σε πολλά γαλλικά διηγήματα προτού γίνει οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ τους.
Επίσης, συχνά συσχετίζεται με την ιρλανδική πολεμική θεότητα Μόριγκαν, κυρίως λόγω της ομοιότητας των ονομάτων τους.
Η Μοργκάνα στη μεσαιωνική λογοτεχνία
Ο Κύκλος της Βουλγάτας, όσον αφορά την ιστορία του Αρθούρου, βρίσκει τη Μοργκάνα να διατηρεί καλές σχέσεις με τον Αρθούρο, αλλά να έχει θυμώσει με τηΓκουίνεβιρ, επειδή μπήκε ανάμεσα σε εκείνη κι έναν από τους εραστές της. Η Μοργκάνα προσπαθεί να σαγηνεύσει τον Λάνσελοτ και να ξεσκεπάσει τη σχέση του με τη βασίλισσα, συχνά μέσω μαγικών τρόπων. Για παράδειγμα, φέρνει στην αυλή του Αρθούρου ένα μαγικό κέρας, από το οποίο καμιά άπιστη γυναίκα δεν μπορεί να πιει, γιατί φτύνει αυτό που ήπιε.
O Sir Thomas Malory υιοθέτησε αυτό το πορτρέτο της Μοργκάνα στο βιβλίο του Le Morte d'Arthur, αν και επεξέτεινε το ρόλο της. Με ανθρώπινα και μαγικά μέσα, η Μοργκάνα προσπαθεί να ανατρέψει τον Αρθούρο από το θρόνο, ιδιαίτερα όταν οργανώνει την κλοπή του Εξκάλιμπερ από τον εραστή της, Accolon, και τη μονομαχία του με τον Αρθούρο.
Σύγχρονες εμφανίσεις της Μοργκάνα
Σύγχρονες ερμηνείες του Αρθουριανού μύθου θέλουν τη Μοργκάνα να σαγηνεύει τον Αρθούρο και να γεννάει τον διεστραμμένο Μόρντρεντ, αν και στις αυθεντικές πηγές μητέρα του Μόρντρεντ θεωρείται η Μοργκάουζ. Εξάλλου, οπαδοί του φεμινισμού θεωρούν τη Μοργκάνα σαν προσωποποίηση γυναικείας δύναμης. Σε αυτό το πλαίσιο κάποιες φορές η Μοργκάνα λε Φέι συνδέεται με διάφορες ερμηνείες για την κελτική θηλυκή πνευματικότητα. Βασικό παράδειγμα αποτελεί το μυθιστόρημα της συγγραφέως Μάριον Ζίμερ Μπράντλεϊ "Ομίχλες της Άβαλον". Εδώ παρουσιάζεται μια διαφορετική άποψη για την εναντίωση της Μοργκάνα στον Αρθούρο, καθώς οι πράξεις της προέρχονται από τη μάχη να διατηρήσει ζωντανή την Παλαιά Θρησκεία απέναντι στην καταπίεση που υφίσταται από το Χριστιανισμό.
Στην ταινία "Εξκάλιμπερ" (1981), η Μοργκάνα αναλαμβάνει έναν από τους παραδοσιακούς της ρόλους σαν μαθητευόμενη του Μέρλιν, αν και νέο στοιχείο αποτελεί ο ανταγωνισμός με το δάσκαλό της.
Η Μοργκάνα έχει παρουσία και στο χώρο των κόμικς, και μάλιστα και στις δύο μεγάλες αμερικανικές εταιρίες του χώρου. Στη Μάρβελ αποτελεί μια σατανική ισχυρότατη μάγισσα που έχει έρθει αρκετές φορές αντιμέτωπη με ήρωες όπως ο Σπάιντερμαν και οι Εκδικητές, ενώ το ίδιο περίπου ισχύει και στην DC. Εμφανίσεις του χαρακτήρα της Μοργκάνα έχουν γίνει βέβαια και σε άλλα κόμικς διάφορων δημιουργών όπως στο Σλέιν του Σάιμον Μπίσλεϊ.
Διάφορα
Το όνομα της, όπως είναι γνωστό στα ιταλικά, δηλ. Φάτα Μοργκάνα έχει δοθεί παραδοσιακά σε ένα οπτικό φαινόμενο που οφείλεται σε θερμοκρασιακή αναστροφή.
Βασιλιάς Αρθούρος
Βασιλιάς Αρθούρος
Ο θρύλος
Σύμφωνα πάντα με τον θρύλο ο Αρθούρος διαδέχθηκε το 516 τον πατέρα του Ούθερ Πεντράγκον και άρχισε τους αγώνες κατά των επιδρομέων Σαξόνων, τους οποίους και κατατρόπωσε καθώς και τους συμμάχους τους Σκώτους και Πίκτους. Επανέφερε τη χριστιανική θρησκεία που είχαν καταργήσει οι Σάξωνες, έλαβε σύζυγο τη Γκουίνεβιρ και κατέκτησε διαδοχικά τη Σκωτία, την Ιρλανδία, τη Γοθλανδία, τη Νορβηγία, τη Δανία και την Ισλανδία. Στη συνέχεια ίδρυσε το Τάγμα των "Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης" και κυβέρνησε το Βασίλειο αυτό ειρηνικά μέχρι το 542 το οποίο και θεωρείται έτος θανάτου του, που συνέβη στο νησί Άβαλον, όπου είχε αποσυρθεί μετά τη μάχη κατά του ανιψιού του, Μόρντρεντ, στην οποία είχε τραυματιστεί. Στα αβέβαια αυτά γεγονότα η επική ποίηση έχει προσθέσει πολλούς και διάφορους θρύλους. Κατά ένα εξ αυτών περισπούδαστο θρύλο ο Βασιλιάς Αρθούρος δεν πέθανε, αλλά παραμένει στο νησί Άβαλον υπό τη προστασία εννέα νυμφών, με σκοπό να διεκδικήσει την επανάκτηση των δύο Βρεταννιών του, όταν ήθελε επέλθει η κατάλληλη στιγμή.
Ο Αρθούρος στην επική ποίηση
Ο Αρθούρος φέρεται ως μέγας ήρωας του βρετανικού επικού κύκλου της Στρογγυλής Τραπέζης που αποτελεί σειρά επικών ποιημάτων. Ο κύκλος αυτός που φέρεται να διαδέχθηκε εκείνο του «Καρόλου του Μεγάλου» και που αποτελεί τεράστια ποιητική συλλογή, στην οποία φέρονται να συνεργάστηκαν ποιητές διαφόρων εθνών, ολοκληρώθηκε περί το 1250. Δύο θεωρούνται οι κύριες πηγές του, η «Historia Regum Britanniae» (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, στην οποία αναφέρονται όλοι οι περί τον Αρθούρο συνδεόμενοι μύθοι και η μυθιστορία (μυθολογία) του Ρόμπερτ Γουέις (Wace) στην οποία και εξυμνούνται με δεκαπεντασύλλαβους στίχους οι άθλοι του Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Από αυτές τις δύο πηγές προήλθε κατά τον 12ο και 13ο αιώνα ένας τεράστιος αριθμός ποιημάτων που κατατάσσονται από ειδικούς σε δύο ομάδες. Στη πρώτη περιλαμβάνονται οι ποιητικές συνθέσεις της Στρογγυλής Τραπέζης, όπου περιέχονται όλα εκείνα τα ποιήματα που ενέπνευσε κυρίως ο έρωτας των ιπποτών και ο ηρωισμός του πολέμου, καλούμενα έτσι ηρωικά, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει όλα εκείνα τα σχετικά που παρουσιάζουν τάση περισσότερο θρησκευτική και μυστικοπαθή. Αντικείμενο αυτής της δεύτερης ομάδας είναι η αναζήτηση του ιερού Γκράαλ, η δε μυθιστορία του «Παρσιβάλ», έργο του Γάλλου τροβαδούρου Κρετιέν ντε Τρουά, θεωρείται η παλαιότερη και τελειότερη σε έκφραση όλων των ποιητικών αυτών συνθέσεων.
(Γκράαλ είναι το ποτήριο από σμάραγδο που μεταχειρίστηκε ο Ιησούς Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο το οποίο πρόκειται οι Άγγελοι να επαναφέρουν από τον ουρανό στη Γη μόλις βρεθεί οικογένεια πολύ ευσεβής και αγνή που θ΄ αναλάβει να το φυλάξει).
(Γκράαλ είναι το ποτήριο από σμάραγδο που μεταχειρίστηκε ο Ιησούς Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο το οποίο πρόκειται οι Άγγελοι να επαναφέρουν από τον ουρανό στη Γη μόλις βρεθεί οικογένεια πολύ ευσεβής και αγνή που θ΄ αναλάβει να το φυλάξει).
Στον ίδιο αυτό κύκλο ανήκουν οι ωραίοι θρύλοι της νύμφης Νιμουε, της νύμφης Μοργκανας, της ωραίας και υπερήφανης Γκουένεβιρ, της ξανθιάς Ιούλδης, ερωμένης του Τριστάν και πολλών άλλων γυναικείων μορφών απ' όπου και άντλησε πολλά θέματά της η ποίηση του Μεσαίωνα.
Η αρχαιολογική μαρτυρία
Το 1998 στις 14 Ιουλίου ανακαλύφθηκε μια πινακίδα του 6ου αι. με λατινική επιγραφή που μας φέρνει πιο κοντά στη σύνδεση του θρυλικού βασιλιά με το κάστρο τουΤίνταγκελ. Οι αρχαιολόγοι έφεραν στην επιφάνεια μια λίθινη επιγραφή που φέρει το όνομα Άρθνου σε ένα ανεμοδαρμένο κάστρο της νοτιοδυτικής Αγγλίας.
Ο Τζέφρεϊ Γουέινραϊτ (Geoffrey Wainwright), διευθύνων αρχαιολόγος στην Αγγλική Πολιτιστική Κληρονομιά, μια κυβερνητική εταιρεία για την υποστήριξη και συντήρηση αρχαιοτήτων, αποκάλεσε το τέχνημα «εύρημα ζωής». Αν και δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να συνδέουν το λίθο άμεσα με τον βασιλιά Αρθούρο, η επιγραφή είναι απόδειξη ότι το όνομα Αρθούρος υπήρξε και μάλιστα μνημονεύθηκε ακριβώς στην εποχή που έζησε σύμφωνα με τον θρύλο. Ο Γουέινραϊτ ισχυρίζεται πως «αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι το όνομα υπήρξε εκείνη την περίοδο και ότι ο λίθος άνηκε σε ένα άτομο υψηλής κοινωνικής θέσης». Πρόσθεσε ότι η ανακάλυψη «ενισχύει τον ισχυρό μύθο του Αρθούρου». Ευσεβείς πόθοι ενός αγγλοσάξονα αρχαιολόγου; Οι ανασκαφές που συνεχίζονται πιθανώς θα δείξουν.
Ο Τζέφρεϊ Γουέινραϊτ (Geoffrey Wainwright), διευθύνων αρχαιολόγος στην Αγγλική Πολιτιστική Κληρονομιά, μια κυβερνητική εταιρεία για την υποστήριξη και συντήρηση αρχαιοτήτων, αποκάλεσε το τέχνημα «εύρημα ζωής». Αν και δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να συνδέουν το λίθο άμεσα με τον βασιλιά Αρθούρο, η επιγραφή είναι απόδειξη ότι το όνομα Αρθούρος υπήρξε και μάλιστα μνημονεύθηκε ακριβώς στην εποχή που έζησε σύμφωνα με τον θρύλο. Ο Γουέινραϊτ ισχυρίζεται πως «αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι το όνομα υπήρξε εκείνη την περίοδο και ότι ο λίθος άνηκε σε ένα άτομο υψηλής κοινωνικής θέσης». Πρόσθεσε ότι η ανακάλυψη «ενισχύει τον ισχυρό μύθο του Αρθούρου». Ευσεβείς πόθοι ενός αγγλοσάξονα αρχαιολόγου; Οι ανασκαφές που συνεχίζονται πιθανώς θα δείξουν.
Η πινακίδα, 20 x 30 εκ. περίπου φέρει την επιγραφή «ARTOGNOV», τη λατινική εκφορά δηλαδή του βρετανικού ονόματος Άρθνου. Όμως, η πρώτη διασύνδεση του Αρθούρου και του Κάστρου του Τίνταγκελ έγινε από έναν Ουαλό συγγραφέα κατά τον 12ο αιώνα. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου –αυτή που ήδη αναφέραμε- ο Μέρλιν ο Μάγος, μεταμόρφωσε τον πατέρα του Αρθούρου για να μπει στο κάστρο του Τίνταγκελ και να αποπλανήσει τη νεαρή γυναίκα του δούκα, τη μητέρα του Αρθούρου. Σε μια άλλη εκδοχή ο Αρθούρος βρέθηκε σε μια σπηλιά δίπλα στην ακτή, κάτω από το κάστρο.
Σύμφωνα με τον Τζέφρεϊ Ας (Geoffrey Ashe) και τον Τόμας Τσαρλς-Έντουαρντς (Thomas Charles-Edwards) ο αρθουριανός μύθος όσες ιδιοτροπίες και αν εμφανίζει για τον ερευνητή, είναι ριζωμένος σε κάποιο γεγονός και -στο σημερινό στάδιο των ερευνών των ιστορικών- θα μπορούσε κανείς να μιλήσει δικαιολογημένα για έναν ιστορικό Αρθούρο, ακόμη και αν αυτός ήταν ο Ρωμαίος έπαρχος Αρτόριος (Artorius). Αυτό που δεν μπορεί, ωστόσο, να γίνει είναι μια αποτίμηση του υποθετικού του έργου και η προσφορά του στην εθνική ολοκλήρωση των αγγλικών νησιών. Ο Τζον Ντέιβις (John Davies) στο έργο του Μια Ιστορία της Ουαλίας θεωρεί ότι ακόμα και αν ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν πως ο Αρθούρος δεν είναι ιστορική μορφή, είναι λογικό πλέον να θεωρεί κανείς αποδεδειγμένα ότι υπήρξε κάποιος Αρθούρος ηγέτης των Βρετόνων, ίσως ως Dux Britanniarum, των προηγούμενων αιώνων. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ιστορικά ότι κέρδισε μια σημαντική μάχη το 496 και ότι σκοτώθηκε ή εξαφανίστηκε το 515 μετά τη μάχη του Κάμλαν.
Η ιστορική διαμάχη
Άλλοι ιστορικοί, όπως ο Πήτερ Μπέρεφορντ Έλις (Peter Beresford Ellis) και ο Ντέιβιντ Ντάμβιλ (David Dumville) στο Ιστορίες και Ψευδοϊστορίες (Histories and Pseudo-histories), επιμένουν ότι δεν υπάρχει ιστορική μαρτυρία για τον Αρθούρο -ο πρώτος- και ότι πρέπει να διαγραφεί από τη βρετανική ιστορία ο δεύτερος, ακόμη και από τα βιβλία. Παρόλο που μια τέτοια άποψη είναι τουλάχιστον ακραία, η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγα γνωρίζουμε είτε για τον Αμβρόσιο Αουρελιανό είτε για τον Αρθούρο, στον οποίο πέρασε η βασιλεία. Ο μεν Αμβρόσιος εμφανίζεται στις σελίδες του Περί της Παρακμής της Βρετανίας, (De Excidio Britanniae) (περ. 540 μ.Χ ) του Γκίλντας, αλλά ο Αρθούρος όχι. Επιπλέον, η προσωπικότητα και οι δραστηριότητες του Αρθούρου επικαλύπτονται από τις φανταστικές εικόνες των μεσαιωνικών ειδυλλίων. Στον βαθμό, όμως, που ο μεσαιωνικός μύθος μπορεί να λειτουργήσει ως πρωτοϊστορία, ο νικητής του όρους Μπάντον δεν μπορεί να είναι παρά ιστορική προσωπικότητα και πιθανώς διαδέχθηκε τον Αμβρόσιο στην αρχηγία των στρατευμάτων. Στην ιστορία των Βρετόνων αναφέρεται ως dux bellorum στο Ιστορία των Βρετόνων (Historia Brittonum), γεγονός που υπονοεί άμεση σχέση με τους ρωμαϊκούς στρατιωτικούς τίτλους, και ίσως υποδεικνύει κάποιο είδος ενοποιημένης στρατιωτικής συμπεριφοράς ανάμεσα σε αρκετά ελάσσονα βασίλεια.
Η δυναμική του μύθου
«Λέγει ο Μέρλιν πως ‘στη Βρετανία θα καταφθάσει ο Μέγας Λύκος απ’ το Γουάιτ Λάουντε. Δώδεκα κοφτερά δόντια θε να 'χει, έξι κάτω κι έξι επάνω. Τόσο διαπεραστική θε να ΄ναι η ματιά του, που πέρα απ’ το Γουάιτ Λάουντε θα κυνηγήσει τη Λεοπάρδαλη, τόσο μεγάλη θα ‘ναι η ανδρεία και η δύναμή του’. Γνωρίζουμε πια πως όλα αυτά ο Μέρλιν τα ‘πε για τον Φούλκε τον γιο του Βάριν, γιατί όλοι θα έπρεπε να έχετε καταλάβει πια πως στον καιρό του Βασιλιά Αρθούρου ονομαζόταν Γουάιτ Λάουντε αυτό που σήμερα ονομάζεται Γουάιτ Τάουν. Σ’ αυτόν τον τόπο υπήρχε το παρεκκλήσι του Σεντ Όστιν, όπου ο Καχούζ, ο γιος της Υβέιν ονειρεύτηκε πως μετέφερε το κηροπήγιο κι ότι συνάντησε εκείνον που τον τραυμάτισε με το μαχαίρι στο πλευρό. Ούρλιαξε τόσο δυνατά στο όνειρο, που σηκώθηκε από τον ύπνο του ο βασιλιάς Αρθούρος. Σαν ξύπνησε ο Καχούζ έβαλε το χέρι στο πλευρό του κι εκεί βρήκε το μαχαίρι που τον τρύπησε. Αυτό μας διηγείται το Γκράαλ, το Βιβλίο του Ιερού Σκεύους. Εκεί ο βασιλιάς Αρθούρος ανέκτησε τη δύναμη και την ανδρεία του, σαν έχασε την ιπποσύνη και την αρετή του. Από αυτή τη χώρα πρόβαλε ο λύκος, όπως είπε ο Μέρλιν ο Σοφός, και τα δώδεκα κοφτερά του δόντια γνωρίσαμε απ’ την ασπίδα του».
Έτσι αναφέρεται στο Η ιστορία του Φουλκ Φιτζ-Βάριν (L'histoire de Foulkes Fitz-Warin), (στο MS. Reg. 12. c. XII., ανατ. Paris, 1840) ο βασιλιάς Αρθούρος, η κεντρική φυσιογνωμία ενός θρύλου που στοίχειωσε ως αρχετυπικός μυθικός πυρήνας την ένωση των μικρών βασιλείων για τη δημιουργία ενός ενιαίου βρετανικού κράτους και το πέρασμα του Χριστιανισμού στις ομιχλώδεις ακτές των αγγλικών νήσων. Η Τράπεζα του Κάμελοτ, το Γκράαλ, ο Ιωσήφ της Αριμαθείας, ο Μέρλιν, οι Περιπέτειες των Ιπποτών, η Αναζήτηση τουΔισκοπότηρου είναι επιμέρους αρχετυπικές εικόνες -όπως θα έλεγε ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ- σε έναν ενιαίο μύθο που διακρίνεται για τις ιστορικές του βάσεις. Ο θρύλος ανακατεύεται με την ιστορία για να υπηρετήσει τα εθνικά συμφέροντα της ένωσης των Σαξόνων και των Βρετόνων -του λευκού και του κόκκινου δράκοντα ή του λευκού και του κόκκινου ρόδου- και της επικράτησης του Χριστιανισμού στις βόρειες ακτές της ευρωπαϊκής ηπείρου. Πρόκειται για ένα μαγικό-θρησκευτικό πλέγμα σύμφυτο στη δημιουργία εθνικών μύθων και αρκετά ισχυρό ώστε να επηρεάζει ακόμη και σήμερα τη φαντασία και το ενδιαφέρον των επιγόνων της αγγλοσαξονικής παράδοσης και όχι μόνον.
Ο Αρθούρος, απ' ό,τι φαίνεται, ήταν ένας ήρωας, που όχι μόνο προσωποποίησε το συλλογικό όνειρο της ενοποιημένης Βρετανίας αλλά αιτιολόγησε και το πέρασμα του Χριστιανισμού -ενός ιδιαίτερου Χριστιανισμού, όμως, που άντλησε τη γραμμή διαδοχής του απευθείας από τη Μαρία τη Μαγδαληνή και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή- στα βρετανικά νησιά. Το ενδιαφέρον είναι ότι η μετάβαση από τον παγανισμό στη χριστιανική θρησκεία στα βρετανικά νησιά έγινε πιθανώς με τον πλέον παράδοξο τρόπο από οποιοδήποτε άλλο τόπο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός και ο παγανισμός συνυπήρξαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και έδωσαν ένα ιδιαίτερο τόνο ανεξιθρησκείας, ζωντανό ακόμη και σήμερα στις παραδόσεις και τους εορτασμούς της αγγλικανικής εκκλησίας.
Στην πραγματικότητα ο βασιλιάς Αρθούρος ήταν ο απαιτούμενος Βρετανός ήρωας, ο λαμπρός ηγέτης στις παρυφές της ιστορίας, που αγνοήθηκε από τους Ουαλλούς μελετητές μερικούς αιώνες αργότερα, όταν το πλαίσιο στο οποίο έγραψε ο Γκίλντας ήταν πράγματι «Σκοτεινή Εποχή». Ως ιστορική μορφή είναι αδικαιολόγητη και αναχρονιστική, όσο αδικαιολόγητα είναι και τα μπερδεμένα στοιχεία που παραθέτει για την εποχή με την οποία ασχολείται. Από όλα αυτά το μόνο που μπορεί να συνάγει κανείς με ασφάλεια είναι η ανάγκη δημιουργίας ενός εθνικού ήρωα που να αιτιολογεί τις κοινωνικές και ιστορικές αλλαγές της περιόδου στα μάτια ενός ύστερου χρονικογράφου. Μόνο ένας ρομαντικός μυθιστοριογράφος θα έψαχνε λοιπόν τον αληθινό Αρθούρο. Όμως οι παραδόσεις -και είναι πολλές για να τις αγνοήσει κανείς- επιμένουν ότι ήταν αληθινό πρόσωπο αλλά ποτέ δεν τον αποκαλούν βασιλιά. Τον παρουσιάζουν όμως ως επιτυχημένο στρατηγό και τούτη η εικόνα είναι πιθανώς πλησιέστερη στην αλήθεια. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι κέρδισε μάχες σε τόπους που κατονομάζουν, σε τόπους που υπήρξαν. Καμία από αυτές τις παραδόσεις δεν ηχεί σαν μύθος.
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015
Meanwhile in Israel: Ισραηλινή κυβέρνηση στους πρόσφυγες: «Ή γυρνάτε πίσω στην Αφρική ή πάτε στην φυλακή»
Meanwhile in Israel: Ισραηλινή κυβέρνηση στους πρόσφυγες: «Ή γυρνάτε πίσω στην Αφρική ή πάτε στην φυλακή»
Ισραηλινοί ηγέτες διακήρυξαν ότι η αυστηρότητα τους - η οικοδόμηση ενός φράχτη κατά μήκος των συνόρων της χώρας, η άρνηση χορήγησης αδειών εργασίας στους παράνομους μετανάστες, ο αναγκαστικός εγκλεισμός τους σε κέντρο κράτησης μέσα στην έρημο - μπορεί τελικά να σώσει ζωές αποτρέποντας τους μετανάστες από το να επιχειρήσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι.Οι επικριτές τους απαντούν ότι μια χώρα που χτίστηκε από τους πρόσφυγες θα πρέπει να είναι περισσότερο δεκτική σε όσους διαφεύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και την καταπίεση.
Τα νέα μέτρα που αποβλέπουν στο να πιεστούν οι Αφρικανοί να εγκαταλείψουν το Ισραήλ, έρχονται σε μια περίοδο αυξημένου φόβου στους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν μείνει άφωνοι τον περασμένο μήνα από το ευρείας κυκλοφορίας βίντεο που φέρεται ότι δείχνει τρεις πολίτες της Ερυθραίας που εγκατέλειψαν το Ισραήλ να σκοτώνονται από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη. Φίλοι και συγγενείς είπαν ότι είχαν ταξιδέψει εκεί σε μια προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη.
«Είδαμε το βίντεο, αλλά σκεφτήκαμε ότι ίσως δεν ήταν αλήθεια, ίσως ήταν απλά μια φάρσα», δήλωσε ο Αμάν Μπεγιένε, αιτών άσυλο από την Ερυθραία, ο οποίος πέρασε 14 μήνες σε ένα ισραηλινό κέντρο κράτησης.
«Στη συνέχεια μιλήσαμε με ένα αγόρι από την Ερυθραία που είχε δει τις δολοφονίες και καταλάβαμε ότι ήταν αλήθεια», είπε ο Μπεγιένε.
Ο 38χρονος Ερυθραίος λογιστής κάθεται σε ένα τραπέζι πικνίκ στο βρώμικο πάρκινγκ του κέντρου κράτησης Holot, έναν καταυλισμό με κοιτώνες από τσιμέντο-μπλοκ όπου κατοικούν 2.000 Αφρικανοί, και ο οποίος περιβάλλεται από έναν φράκτη με κοφτερό σύρμα στην έρημο Νεγκέβ.
Ο Μπεγιένε μιλάει αργά, καθώς βλέπει το βίντεο που δείχνει έναν άνδρα που πιστεύεται ότι είναι φίλος του Tesfay Kidane, 29 ετών, να αποκεφαλίζεται σε μια παραλία στη Λιβύη από μουσουλμάνους εξτρεμιστές. Είπε ότι ο Κιντάνε αισθάνονταν αποκαρδιωμένος που ήταν κλεισμένος στο κέντρο του Holot, κι έτσι δέχτηκε την προσφορά των Ισραηλινών να πάει σε κάποια τρίτη χώρα - πιθανόν την Ουγκάντα ή τη Ρουάντα - και πήγε στη Λιβύη, όπου απήχθη από τον Ισλαμικό Κράτος.
Αν και οι κρατούμενοι στο Holot είναι ελεύθεροι να φύγουν από το κέντρο κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πλησιέστερη πόλη είναι μια ώρα με το λεωφορείο και τους απαγορεύεται να εργαστούν. Αν δεν καταφέρουν να επιστρέψουν πριν το σούρουπο, αποστέλλονται σε φυλακή στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
Σε συνεντεύξεις τους οι Ερυθραίοι και οι Σουδανοί στο Holot δείχνουν ότι πολλοί εξακολουθούν να ονειρεύονται να φτάσουν στην Ευρώπη μέσα από το χάος της Λιβύης - παρά το ότι γνωρίζουν ότι περισσότεροι από 1.800 Αφρικανοί έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο φέτος και άλλοι έχουν αιχμαλωτιστεί από το Ισλαμικό Κράτος.
«Το να αποκεφαλιστείς από το ISIS ή να βυθιστείς σε μια βάρκα είναι τρομακτικό», δήλωσε ο Mutasim Ali, 28 ετών, ο οποίος έφτασε στο Ισραήλ το 2009, από την περιοχή του Νταρφούρ στο Σουδάν και έχει περάσει τα τελευταία χρονιά στο κέντρο κράτησης. «Αλλά δεν μπορείς να μένεις εδώ, σπαταλώντας τη ζωή σου, χωρίς να κάνεις τίποτα».
Έδειξε άνδρες σαν αυτόν που περνούν τις μέρες τους κάνοντας κύκλους, κοιτάζοντας τα κινητά τηλέφωνα τους και περιμένοντας το επόμενο γεύμα.
Πριν το Ισραήλ αρχίσει την παίρνει σκληρότερα μέτρα για τους Αφρικανούς μετανάστες πριν από λίγα χρόνια, οι Αφρικανοί ήταν ιδιαίτερα ορατοί σε πολυσύχναστες πόλεις, όπου εργάζονταν σε κουζίνες και να έκαναν οικιακές εργασίας. Υπάρχουν ακόμη γειτονιές στο νότιο Τελ Αβίβ γεμάτες με Αφρικανούς. Πολλοί Ισραηλινοί παραπονέθηκαν ότι είχαν «εισβάλει».
Το Ισραήλ είναι ένα έθνος που χτίστηκε από Εβραίους πρόσφυγες, και όσοι έχουν εβραϊκή καταγωγή ενθαρρύνονται να έρθουν εδώ και τους δίνεται ευρεία υποστήριξη. Ένα εκατομμύριο Ρωσόφωνοι Εβραίοι ήρθαν τη δεκαετία του 1990, και Ιουδαίοι από την Αιθιοπία συνεχίζουν να καταφθάνουν κάθε μήνα.
Αλλά με τον φόβο ότι ένα κύμα φτωχών Αφρικανών, ως επί το πλείστον μουσουλμάνων από το Σουδάν και την χριστιανών από την Ερυθραία, θα συντρίψει τον εβραϊκό χαρακτήρα του κράτους, το Ισραήλ δαπάνησε περισσότερα από 350 εκατομμύρια δολάρια για να χτίσει ένα φράχτη 140 μιλίων κατά μήκος των συνόρων με την Αίγυπτο. Οι αλλοδαποί χωρίς νόμιμα έγγραφα στο Ισραήλ ονομάζονται “infiltrators” (που σημαίνει «στρατευμένοι που διεισδύουν σε ξένο έδαφος») από την ισραηλινή κυβέρνηση.
Το φράγμα από χάλυβα, που ολοκληρώθηκε το 2013, σταμάτησε την παράνομη είσοδο: Το 2012 περισσότεροι από 10.000 Αφρικανοί μπήκαν στην χώρα. Σήμερα, σχεδόν κανείς δεν επιχειρεί αυτό το ταξίδι.
Ο φράχτης έκλεισε επίσης την δίοδο στους λαθρέμπορους μεταναστών στη χερσόνησο του Σινά που είχαν γίνει όλο και πιο σαδιστικοί, με τους πρόσφυγες, να περιγράφουν πώς φυλακίζονταν σε «στρατόπεδα βασανιστηρίων», όπου οι Βεδουίνοι λαθρέμποροι βίαζαν γυναίκες και έκαιγαν αιχμαλώτους με λιωμένο πλαστικό για να αποσπάσουν από τους συγγενείς τους περισσότερα χρήματα για την μεταφορά τους.
Καθώς βλέπουν ήδη την Ευρώπη να χτυπιέται από ένα κύμα Αφρικανών προσφύγων, οι ισραηλινοί ηγέτες λένε ότι οι πολιτικές τους είναι σωστές.
«Αν και υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας - οι μετανάστες που ταξιδεύουν προς την Ευρώπη πρέπει να διασχίσουν μια θάλασσα ενώ εκείνοι που κατευθύνονται προς το Ισραήλ έχουν άμεση χερσαία διαδρομή – μπορεί να δει κανείς την ορθότητα της πολιτικής της κυβέρνησής μας να οικοδομήσουμε ένα φράχτη στα σύνορα με την Αίγυπτο, το οποίο παρεμποδίζει τους μετανάστες από την είσοδό τους στο Ισραήλ», έγραψε ο ισραηλινός υπουργός Μεταφορών IsraelKatz στη σελίδα του στο Facebook τον περασμένο μήνα.
Ο Yonatan Jakubowicz του ισραηλινού Κέντρου Πολιτικής Μετανάστευσης, μιας δεξαμενής σκέψης με στόχο την προώθηση «μιας συνεκτικής πολιτικής για τη μετανάστευση στο Ισραήλ», τόνισε ότι πολλές χώρες φυλακίζουν τους παράνομους μετανάστες ή τους απελαύνουν αμέσως, πράγμα που το Ισραήλ δεν κάνει στους Αφρικανούς.
Είπε ότι τα νέα μέτρα έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν όσους έχουν στερηθεί το άσυλο ή δεν έχουν υποβάλει αίτηση για άσυλο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ή σε τρίτες χώρες.
«Αυτό που λέμε είναι ότι το Ισραήλ δεν στέλνει κανέναν με τη βία σε τρίτη χώρα», είπε.
Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότεροι από 9.000 Αφρικανοί έχουν αποδεχθεί την προσφορά των Ισραηλινών και έχουν αναχωρήσει.
«Είναι μια μορφή εξαναγκασμού, αλλά δεν είναι αναγκαστική απέλαση», δήλωσε ο Sigal Rozen, διευθυντής δημόσιας πολιτικής της ισραηλινής ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων “Hotline for Refugees and Migrants”, η οποία έχει αναλάβει την υπόθεση των προσφύγων της Αφρικής.
Περισσότεροι από 300.000 πολίτες της Ερυθραίας έχουν λάβει άσυλο σε όλο τον κόσμο. Περισσότερο από το 84 τοις εκατό αναγνωρίζεται ως πρόσφυγες ή τους προσφέρεται δωρεάν προστασία σε άλλες χώρες υποδοχής, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Στο Ισραήλ, το ποσοστό αναγνώρισης είναι λιγότερο από το 1 τοις εκατό τα τελευταία έξι χρόνια. Μόνο τεσσάρων υπηκόων της Ερυθραίας και του Σουδάν οι αιτήσεις για άσυλο έχουν γίνει αποδεκτές, είπε ο Rozen
«Το Ισραήλ θα πρέπει να κάνει περισσότερα», είπε.
Ο Rozen λέει ότι ο Σουδανός που διέφυγε της γενοκτονίας και του πολέμου, «τώρα περιμένει στην ουρά για να πάει πίσω», καθώς δεν υπάρχει μέλλον για αυτόν στο Ισραήλ.
Οι Ερυθραίοι είναι πιο φοβισμένοι. Έφυγαν από μια δικτατορία που στρατεύει άνδρες και γυναίκες, σε μια στρατιωτική θητεία που οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων συγκρίνουν με την εικονική σκλαβιά. Αν οι υπήκοοι της Ερυθραίας επιστρέψουν, θα φυλακιστούν και θα βασανιστούν.
Ακόμα κι έτσι, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, περίπου 1.500 αιτούντες άσυλο έχουν προσφερθεί εθελοντικά να φύγουν προς ανώνυμες τρίτες χώρες στην Αφρική.
Στις επιστολές της προς τους πρόσφυγες από την Ερυθραία στο κέντρο κράτησης Holot, η ισραηλινή κυβέρνηση υπόσχεται ότι «θα σας δοθούν χρήματα στο αεροδρόμιο με ασφαλή τρόπο. Όταν φτάσετε στην τρίτη χώρα, άνθρωποι θα σας παραλάβουν στο αεροδρόμιο και θα σας δώσουν πληροφορίες για τη ζωή στη χώρα και άλλες σημαντικές πληροφορίες».
Ερυθραίοι ακτιβιστές στο Ισραήλ λένε ότι δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι, αλλά τους κατάσχουν τα έγγραφά τους κατά την άφιξη, του ζητάνε χρήματα και γενικά τους αποφεύγουν.
Το Ισραήλ φέρεται να είναι σε διαπραγματεύσεις με αφρικανικά έθνη να δεχθούν περισσότερους πρόσφυγες και να δημιουργήσουν μια πιο διαφανή διαδικασία - αντί της μυστικότητας σήμερα, όπου οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αρνούνται να συζητήσουν τις εκούσιες επιστροφές με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δεν λένε στους πρόσφυγες που θα πάνε μέχρι να τους δοθεί ένα αεροπορικό εισιτήριο την ημέρα της αναχώρησης.
Το μοντέλο της πληρωμής μιας τρίτης χώρας να αποδεχθεί τους ανεπιθύμητους πρόσφυγες είναι μια νέα ιδέα. Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης εικάζουν ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να προσφέρει τεχνολογία, ευνοϊκές συμβάσεις, χέρια ή άλλη βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων μετρητών, στις χώρες που θα δέχονταν τους Αφρικανούς και θα τους έδιναν προσωρινές βίζες.
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
Θρίλερ με την εξαφάνιση του 11χρονου από το Παίδων. Απόδραση, αρπαγή ή βεντέτα;
Θρίλερ με την εξαφάνιση του 11χρονου από το Παίδων. Απόδραση, αρπαγή ή βεντέτα;
Σε συναγερμό βρίσκονται οι αστυνομικές Αρχές για τον έγκαιρο εντοπισμό του 11χρονου Διονύση Τ, ο οποίος νοσηλευόταν για κοινωνικούς λόγους, με εντολή εισαγγελέα. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Χαμόγελο του Παιδιού «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της εξαφάνισης του Διονύση κρίνεται επιτακτική η άμεση εύρεσή του»
Ο 11χρονος ΡΟΜΑ Διονύσης Τ. από τον Κόρυβο Γαστούνης εξαφανίστηκε την περασμένη Κυριακή από το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία», όπου νοσηλευόταν για κοινωνικούς λόγους.
Στην σχετική του ανακοίνωση το Χαμόγελο του Παιδιού αναφέρει: «Στις 30/08/2015, εξαφανίστηκε από το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία», όπου νοσηλευόταν από τις 07/08/2015 για κοινωνικούς λόγους, ο Διονύσης Τ. 11 ετών.
Ο Διονύσης έχει καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Έχει ύψος 1,43 και βάρος 36 κιλά. Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της εξαφάνισης του Διονύση Τ. κρίνεται επιτακτική η άμεση εύρεσή του. Οποιοσδήποτε έχει κάποια πληροφορία, παρακαλούμε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Οργανισμό μας «Το Χαμόγελο του Παιδιού» όλο το εικοσιτετράωρο (24 ώρες), στην Ευρωπαϊκή Γραμμή Για τις Εξαφανίσεις 116.000 καθώς και σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα της χώρας».
Το χρονικό της περίεργης εξαφάνισης του Διονύση
Ο λόγος εξαφάνισης του 11χρονου, ίσως οφείλεται στα όσα συνέβησαν στις 4 Αυγούστου στον καταυλισμό ΡΟΜΑ που διέμενε υπό την κηδεμονία του παππού και της γιαγιάς του στον Κόρυβο Γαστούνης Ηλείας, καθώς η μητέρα του είναι φυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θηβών για υποθέσεις ναρκωτικών.
Ο μικρός κάποια στιγμή διέφυγε της προσοχής των παππούδων του και μπήκε στο αγροτικό αυτοκίνητο του θείου του.
Εκεί άρχισε να περιεργάζεται τα διάφορα χειριστήρια παίζοντας, με αποτέλεσμα να λύσει κατά λάθος το χειρόφρενο και καθώς το όχημα ήταν σταθμευμένο στην κορυφή μίας κατηφόρας, να φύγει πίσω με ταχύτητα.
Εντελώς ακυβέρνητο το αγροτικό κατέληξε δίπλα από μία καφετέρια, όπου έπαιζε η μόλις 14 μηνών ξαδέρφη του 11χρονου, την οποία παρέσυρε και σκότωσε ακαριαία, τραυματίζοντάς της θανάσιμα στο κεφάλι.
Ο μικρός συνελήφθη μαζί με τον παππού και την γιαγιά του. Σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για ανθρωποκτονία από αμέλεια και σε βάρος του παππού του για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου, ενώ η γιαγιά του αφέθηκε ελεύθερη.
Λόγω της ηλικίας του παιδιού, των ειδικών κοινωνικών συνθηκών που ζει και υπό τον φόβο βεντέτας μεταξύ των οικογενειών των Αθίγγανων, η εισαγγελέας διέταξε τον προσωρινό εγκλεισμό του στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, έως την εκδίκαση της υπόθεσης.
Σύμφωνα με πληροφορίες του News247, η Αστυνομία εκτιμά πως πιθανόν ο ίδιος ο 11χρονος απέδρασε από το Νοσοκομείο με άγνωστο προορισμό, ωστόσο εκφράζονται και φόβοι, μήπως τυχόν το παιδί έπεσε θύμα αρπαγής από τυχόν συγγενείς του για λόγους αντεκδίκησης και αυτό είναι που προβληματίζει περισσότερο τις Αρχές για την τύχη του παιδιού.
Όποιος γνωρίζει οτιδήποτε ή αναγνωρίζει το παιδί αυτό, καλείται άμεσα να επικοινωνήσει με την Αστυνομία ή το Χαμόγελο του Παιδιού.
Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015
ο υπερατλαντικό ταξίδι του Ηρακλέους που δεν διδάσκεται στα σχολεία
Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.
Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική.
Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους... δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε χθες το βράδυ σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος.
«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Ηλίας Μαριολάκος.
«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Ηλίας Μαριολάκος.
«Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού. Και η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος των κατοίκων αυτού του τόπου, που πολύ αργότερα θα ονομαστεί Ελλάς».
Πρώτος στο μικροσκόπιο του καθηγητή μπήκε ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ισπανίας, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ.
«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο», εξηγεί ο κ. Μαριολάκος.«Αν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. όμως, θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος. Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών».
Η ίδρυση δε της πόλης από τον Ηρακλή μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του και συνεχίζει βόρεια προς την Κελτική και ιδρύει την Αλέσια (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση).
Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ακόμη ιδρύει το Μονακό και την Αλικάντε - η ποδοσφαιρική της ομάδα ονομάζεται Ηρακλής.
Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; «Χρυσό», απαντά ο κ. Μαριολάκος, «αφού ο Διόδωρος μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ο Ηρακλής όμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- να έφτασε και ώς την Ωγυγία που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας.
«Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 890 χλμ., άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία και συνέχισε ώς τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος, που αναφέρεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό»
«Για να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (ήτοι τον χρυσό) ο Ηρακλής από την Αίγυπτο έφτασε ώς την Αιθιοπία κι έπειτα στον Καύκασο- για να ζητήσει τη βοήθεια του Προμηθέα- και στη Λιβύη προτού επιστρέψει στις Μυκήνες»
Ο Ηρακλής έφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο, ώς την Αμερική. «Στις πηγές διαβάζουμε πως εγκατέστησε ακολούθους του “ώς τον κόλπο που το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας”. Ένας κόλπος μόνον καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις: του Αγίου Λαυρεντίου στο Τορόντο του Καναδά».
Μαρτυράται δε πως έμειναν «σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες»- δηλαδή στον πολικό κύκλο. Τι γύρευε εκεί;
Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται γύρω από τηλίμνη Σουπίριορ στο Μίτσιγκαν. Αρκεί να σκεφτείτε πως έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή, όταν στην κατ΄ εξοχήν πηγή χαλκού- την Κύπρο- εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι.
Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς βρίσκονταν στη λίθινη εποχή!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)