Ο Μέγας Κωνσταντίνος χάραξε και για τις ημέρες μας γεωπολιτικές γραμμές…

Ο Μέγας Κωνσταντίνος χάραξε και για τις ημέρες μας γεωπολιτικές γραμμές…

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Φώτο από puzzleen.wordpress.com

Οι Τοκογλύφοι βεβηλώνουν καθημερινά την ζωή μας , οι Τούρκοι επιθυμούν διακαώς να βεβηλώσουν την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και ταυτόχρονα ξεσαλώνουν στο Αιγαίο… όλοι ξεσάλωσαν και μένει να ¨ξεσαλώσουν¨ οι πραγματικοί φίλοι του ΧΡΙΣΤΟΥ, οι Άγιοι μας.

Για έναν τέτοιο ΑΓΙΟ  θα μιλήσουμε που είναι Μέγας φίλος του ΧΡΙΣΤΟΥ και διαχρονικός αγγελιοφόρος της Ρωμιοσύνης.

Δεν θα πραγματευθούμε τις παρακάτω θέσεις μας από τις θολές βιβλιογραφικές πηγές της Δύσης, όσον αφορά την προσωπικότητα του Ισαποστόλου και Μεγάλου Κωνσταντίνου που πολλές φορές στάζουν χολή και ιστορικό δηλητήριο με στόχο να απομειώσουν το Παγκόσμιο κύρος του.

Αλλά θα καταθέσουμε τα νάματα των πηγών της Ελληνικής καρδιάς και της Ρωμαίικης παράδοσης που ξέρει να τον τιμάει εδώ 1500 χρόνια με ύμνους και ωδές πνευματικές σε πείσμα των Καρλομάγνιων εργατών της ανέραστης από ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ σημερινής προσπάθειας της παγκοσμιοποίησης.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη η μητέρα αυτού απαρτίζουν το κατεξοχήν γεωπολιτικό δίδυμο της Παγκόσμιας ιστορικής ανατροπής , όχι μόνο για την απελθούσα ιστορία αλλά κυρίως για τις δικές μας ημέρες.

Πόσες μεταγενέστερες αυτών Αυτοκρατορίες-Δυνάστες και Τύραννοι προσπάθησαν να τους μιμηθούνε ακόμη και μέχρι σήμερα, όλες όμως γκρεμίζονται στα τάρταρα της παραφροσύνης και του εωσφορικού εγωισμού τους και αυτό γίνεται κατεξοχήν γιατί δεν αναγνώρισαν το Μυστήριο του Ζωοποιού Σταυρού και το Παγκόσμιο Γεγονός της Ανάστασης και Ανάληψης  του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Η ωραία Ελένη της Σπάρτης πήρε τον εκλεκτό της σαρκικής καρδιάς της τον Πάρι και τράβηξε προς την Τροία.

Το ίδιο αυτό Ελληνικό όνομα που ακούγεται στα Ομηρικά Έπη της Ιλιάδος φέρει η Αγία Ελένη, δείγμα της αδιάσπαστης ιστορικής συνέχειας και γενετικής συνάφειας της Ρωμιοσύνης.

Με την μόνη διαφορά η Ισαπόστολος Αγία Ελένη παίρνει τον αγαπημένο υιό της τον Άγιο Κωνσταντίνο και συμβαδίζουν στον δρόμο προς την ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ, δρόμο που τους χάραξε ο Εκλεκτός της Καρδιάς τους Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ με Θεοσημεία (ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ).

Με μία απλή κίνηση και ευλογημένη πορεία μεταφοράς της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας στο μεταίχμιο δυο ηπείρων-μέχρι και σήμερα γεωπολιτικών πόλων, τίναξαν τότε στον αέρα το παγκόσμιο μυστήριο της ανομίας που ήδη ενεργούσε και θεμελίωσαν Κρατική Υπόσταση πνευματικής Αυτοκρατορίας, όπου στο διάβα των αιώνων αυτή ¨χώνεψε¨ με συναλληλία, ισοτιμία και σεβασμό λαούς, φυλές και γλώσσες δια του Μυστηρίου της ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Η Αγία Ελένη παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας της συνέχισε την Γεωπολιτική της ειρηνική εκστρατεία στην Παλαιστίνη και ΘΕΙΑ ΝΕΥΣΗ έφερε στην Παγκόσμια επιφάνεια του πλανήτη μας τα αδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ της πνευματικότητας της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ από τότε ήταν τα φυλακτήρια της τότε πρώτης πνευματικής και πραγματικής παγκοσμιοποίησης των Λαών που έφερνε το Υπέρ Πάν Όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ και οριοθετούσε τα σύνορα της στις πορείες που χάραξαν ¨οι ωραίοι πόδες των Ευαγγελιζόντων την ΕΙΡΗΝΗ ¨ Αποστόλων και κυρίως επί των Ιεραποστολικών διαδρομών του ΘΕΙΟΥ Παύλου.

Το γεγονός ότι επί Μεγάλου Κωνσταντίνου η επίσημη γλώσσα ήταν τα λατινικά δεν αποστερεί την ουσιαστικής σημασίας συμβολή της Ελληνίδας μητέρας του Αγίας Ελένης στην Ελληνιστική παιδεία του υιού της και στην επίγνωση εκ μέρους του Αυτοκράτορα των στρατηγικών-πολιτισμικών επιλογών του άλλου Μεγάλου της Ιστορίας μας, Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μετά το παγκόσμιας ιστορικής σημασίας διάταγμα των Μεδιολάνων όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ όπου αναδυόταν η Νέα Ρώμη και ταυτόχρονα στην Δύση της παλαιάς Ρώμης κάποιοι έσπερναν σπόρους φθόνου και διχόνοιας για να αναρριχηθούν αργότερα νοητές τσουκνίδες με τα δηλητήρια των σχισματικών αιρέσεων, των δολοφονικών δήθεν σταυροφοριών και άλλων μέχρι σήμερα ενεργειών και πράξεων που δείχνουν απύθμενο μίσος και ιδιοτέλεια.

Άραγε υπάρχει εκ μέρους των Δυτικών ίχνος ειλικρινούς καταλαγής πέρα από τις συγνώμες και τα προσποιητά χειροφιλήματα;

Το πόσο αγαπάμε οι Δυτικοί τον Μέγα Κωνσταντίνο συνιστά από μόνο του το γεγονός αυτό δείκτη της ειλικρίνειας τους απέναντι στην Εκκλησιαστική Ιστορική διαδρομή της Ορθοδοξίας.

Αναρωτηθήκαμε πόσοι Ιεροί Ναοί είναι αφιερωμένοι στην μνήμη και την τιμή των Αγίων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Δύση; Αν ναι, πόσοι;
Πόσοι δυτικοί φίλοι μας φέρουν το όνομα αυτό;

Γιατί αντίθετα στην Ρωμαίικη Ελληνική Επικράτεια είναι τόσο πνευματικά δημοφιλείς αυτοί οι Άγιοι;

Η απάντηση είναι απλή.
Οι πρόγονοι μας γνώριζαν πολύ καλά ποιοι ήταν οι στυλοβάτες της Ρωμιοσύνης και θεωρούσαν τους εαυτούς τους πνευματικά παιδιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.

Παράλληλα γνώριζαν ότι εξ αιτίας της αγάπης και της τιμής στα πρόσωπα των ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ υπέφεραν στο διάβα της ιστορίας από το μίσος και το κόμπλεξ των δήθεν Σταυροφόρων της Δύσης που με καταστροφές και βιαιοπραγίες προσπαθούσαν να βεβηλώσουν το τεράστιο πνευματικό έργο που επιτέλεσαν οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη στην οικουμένη.

Αντίθετα οι κατατρεγμένοι πρόγονοι μας σαν αντίδοτο της δυτικής μοχθηρής ζηλοτυπίας έσπειραν και ανήγειραν εκατοντάδες πάλλευκα εκκλησάκια στην μνήμη αυτών των δύο Αγίων σε όλη την ενδοχώρα της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ , δίνοντας και μάλιστα το όνομα αυτών των δύο Αγίων στα παιδιά τους κατά κόρον.

Μάλιστα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το όνομα Κωνσταντίνος ήταν συνυφασμένο με το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ του σκλαβωμένου γένους μας.

Η προσωπική ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου δεν ήταν ρόδινη, τον πολέμησαν από όλες τις πλευρές, αλλά δεν τον σάλεψαν από την Πίστη του. Άλλωστε το όνομα του στα Ελληνικά σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ καλά σταθερός, αμετάβλητος από το λατινικό constant.

Και αυτό το απέδειξε σε όλη την βιωτή του προασπίζοντας σταθερά το Δόγμα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ με τους Άγιους Θεοφόρους και Οικουμενικούς Πατέρες, καθιερώνοντας μάλιστα την ανάγκη σύγκλισης Οικουμενικών Συνόδων όταν διακινδύνευε το πλήρωμα της Εκκλησίας από τους ¨βαρείς λύκους¨ των αιρέσεων.

Είναι δυνατόν και εμείς σαν παιδιά της γνήσιας Ρωμιοσύνης του Μεγάλου Κωνσταντίνου να περάσουμε καλά στα χέρια της σημερινής Παναίρεσης των νεοποχιτών που ζήλεψε την Νέα Ρώμη και στην θέση της βάλθηκε να φτιάξει την Νέα Εποχή διασαλεύοντας τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού με εκατόμβες Αθώων θυμάτων;;

Όλες οι σημερινές κρίσεις( οικονομικές-κοινωνικές-γεωπολιτικές) ξεκινούν από την διαφημιζόμενη Παναίρεση της Νέας Εποχής που πολεμάει λυσσαλέα την Πνευματική Νέα ΡΏΜΗ δηλ την Ρωμιοσύνη του Μεγ. Κωνσταντίνου.

Και όλες οι λύσεις θα δοθούν όταν ξεφτίσει το πνευματικό υπόβαθρο της διαφημιζόμενης Παναίρεσης και έχει στις μέρες μας ήδη ξεφτίσει γιατί αδυνατεί να δώσει καθαρές απαντήσεις στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα των καιρών μας.

Να λοιπόν γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος σήμερα είναι τόσο επίκαιρος περισσότερο από κάθε άλλη φορά!!!

Ακριβώς γιατί χάραζε και ασκούσε γεωπολιτική και γεω-στρατηγική πάνω σε ένα άλλο υπόβαθρο που είχε σαν σημείο αναφοράς τον πνευματικό άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Ακριβώς γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν Οικουμενικός και υπέρμαχος της Ορθοπραξίας πάνω στα Δόγματα των Πατέρων, στοιχεία που σήμερα συγκρούονται αμείλικτα με την παναίρεση του πολυδιάστατου οικουμενισμού.

Σε νησί του Αιγαίου ένας Γέροντας πριν πολλά χρόνια θα συλλειτουργούσε την ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με ανώτερο εκκλησιαστικό παράγοντα γνωστό για τις οικουμενιστικές θέσεις του που εκείνα τα χρόνια οι απόψεις αυτές γενικότερα δεν είχαν τόσο διασαφηνισθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα.

Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι κάποιοι αθεόφοβοι είχαν ¨κατουρήσει¨ τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία του. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του. Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου παρουσιάσθηκε έμπροσθεν του ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του Αγίου Κωνσταντίνου σε μεγάλη εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε ολοζώντανα
-αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα του κυρίως Ναού.

Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά.

Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα. Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση, ο ιερέας που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν κλινήρης από λουμπάγκο.

Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τα κατουρημένα μάρμαρα.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Eurovision 2015: Δεύτερη πρόβα για τη Μαρία Έλενα Κυριάκου

Eurovision 2015: Δεύτερη πρόβα για τη Μαρία Έλενα Κυριάκου

Η ελληνική αποστολή κάθε φορά δίνει τον καλύτερό της εαυτό

Για δεύτερη φορά ανέβηκε στη σκηνή του «Wiener Stadthalle» της Βιέννης, η Μαρία Έλενα Κυριάκου.
Η ελληνική αποστολή έδωσε για μια ακόμα φορά τον καλύτερό της εαυτό, λίγο πριν τον ημιτελικό. 

Η Μαρία Έλενα και οι συνεργάτες της δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για να παρουσιάσουν στους Eurofans την Τρίτη το βράδυ, ένα άρτιο αποτέλεσμα. 

Δείτε φωτογραφίες από τη δεύτερη πρόβα

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ (16-18 Μαΐου 1918)

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ (16-18 Μαΐου 1918)

Μακεδονομάχοι

(από ένα παλιό αναγνωστικό)

Ἡ ἁμαξοστοιχία ἀνέλαβε τὸν μέγαν ἆθλον νὰ μᾶς μεταφέρῃ ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην εἰς τὸν σταθμὸν τῆς Γουμενίτσης, τελευταῖον ὅριον τοῦ Μακεδονικοῦ μετώπου. Ἡ ἁμαξοστοιχία αὕτη ἐδικαιολόγει κατὰ τοῦτο μόνον τὴν ὀνομασίαν της, ὅτι ἐχρησιμοποίει ὡς κινητήριον δύναμιν τὸν ἀτμὸν καὶ ὅτι ἐκυλίετο ἐπὶ σιδηροτροχιῶν.

Κατὰ τὰ ἄλλα ἦτο μία κιβωτός, ὅπου ἄνθρωποι, κτήνη, τηλεβόλα, μυδραλλιοβόλα, πυρομαχικά, χειρουργεῖα, φορεῖα ἐσχημάτιζον ὁλόκληοον πολεμικὸν μέτωπον. Ὠχρὰ καί ἀμφίβολα ἐφαίνοντο τὰ πρῶτα ἄστρα εἰς τὸν οὐρανόν, ὅταν ἐγκατελείψαμεν τὴν Θεσσαλονίκην.

Ἐσπεύδομεν νὰ προλάβωμεν τὴν μάχην, ἡ ὁποία προωρίζετο νὰ στεφανώσῃ μὲ νέους κλώνους δάφνης τὴν ἀδάμαστον Ἑλληνικὴν λόγχην. Ἐφθάσαμεν κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ τῆς πρωΐας εἰς Βοέμιτσαν, μικρὸν χωρίον κατάφυτον, ὅπως τὰ πλεῖστα τῶν Μακεδονικῶν.

Ἡπλοῦτο ὑπὸ τὸν ἀνώνυμον λόφον, ὁ ὁποῖος σήμερον ἔχει τὴν τιμὴν/ νὰ φυλάττῃ τὰ ὀστᾶ τόσων ἡρώων. Πυκνὰ καὶ μαῦρα σύννεφα ἐκάλυπτον τὸν οὐρανόν. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦτο βαρεῖα, καταθλιπτική. Ὁ ἀὴρ ἐνέκλειε τὴν χαρακτηριστικὴν ἐκείνην ὀσμήν, ἡ ὁποία προηγεῖται τῆς θυέλλης. Ἡ βροντὴ ἀνεμειγνύετο με τὸν κρότον τῶν τηλεβόλων.

Ἡ μάχη, εἶχεν ἤδη ἀρχίσει. 

Ἡ μικρὰ πλατεῖα τῆς Βοεμίτσης ἐστεγάζετο ὑπὸ πυκνὸν φύλλωμα πανυψήλων αἰωνοβίων δένδρων.

Εἰς τὰς σκολιὰς ὁδούς της ἡ κίνησις ἦτο καταπληκτική. Τὸ χωρίον ἐχρησίμευεν ὡς ἀκραῖος σταθμὸς τοῦ μετώπου. Καὶ εἶναι ἀρκετὸν τοῦτο διὰ νὰ ἐξηγήσῃ τὴν κίνησιν. Ἰατροὶ ἰδικοί μας καὶ σύμμαχοι, νοσοκόμοι, ἀδελφαὶ τοῦ ἐλέους μὲ τὴν πάλλευκον στολὴν καὶ τὴν κυανῆν καλύπτραν. Μεταγωγικὰ αὐτοκίνητα, φορητὰ χειρουργεῖα διήρχοντο μὲ ταχύτητα κινηματογραφικῆς ταινίας. Καὶ εἰς ὅλων τὰ πρόσωπα ἡ ἀγωνία, ὁ πυρετὸς τῆς εἰδήσεως, ἡ ἀδημονία διὰ τὴ ἔκβασιν τῆς μάχης ἀπετυποῦντο καθαρῶς. 

Ἐπὶ τέλους τὸ πρῶτον αὐτοκίνητον ἐφάνη ἐρχόμενον. Τὸ τηλεβόλον δὲν ἠκούετο πλέον παρὰ κατὰ ἀραιὰ διαλείμματα.

EAN RICHEPIN: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΣ....

EAN RICHEPIN: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΣ....

(αφίσες της Μαίρης Καρά)

Λίγα λόγια για τον ποιητή Jean Richepin

Ο Ζαν Ρισπέν (Jean Richepin, 1849- 1926)
Γεννήθηκε στην Αλγερία στις 4 Φεβρουαρίου 1849 και πέθανε στο Παρίσι στις 12 Δεκεμβρίου 1926. 

Ηταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Χαρακτήρας παρορμητικός και αντισυμβατικός, διετέλεσε ελεύθερος σκοπευτής στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870, ηθοποιός, δημοσιογράφος και λιμενεργάτης. 

Οι τούρκοι ισλαμοφασίστες κατευθύνονται στην αρχαία ελληνορωμαϊκή πόλη Παλμύρα για να την ισοπεδώσουν.

Οι τούρκοι ισλαμοφασίστες κατευθύνονται στην αρχαία ελληνορωμαϊκή πόλη Παλμύρα για να την ισοπεδώσουν.

…πόλεμο κατά της ειδωλολατρείας κάνουν τα παιδιά.

Στο ιστορικότερο μέρος της Συρίας κατευθύνονται τα τουρκόφρονα κτήνη με σκοπό να το ισοπεδώσουν.

Η σκοπιμότητα ξεκάθαρη. Οτι ειναι μη οθωμανικό στην περιοχή πρεπει να ισοπεδωθεί, όπως κάνουν εδώ και 600 χρονια στους λαούς που κατακτούν. Η διεθνης κοινότητα, λαδωμένη από το βρώμικο τουρκικό χρήμα, απλώς παρακολουθεί.

Η Ακρόπολη πότε έχει σειρά;

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ
Να 'ταν μόνο το τουρκικό χρήμα που έχει λαδώσει την διεθνή κοινότητα καλά θα ήταν...
Είναι το αμερικανοεβραϊκό χρήμα στην μέση που είναι πολλαπλασίως ισχυρότερο...
Εξάλλου αντικειμενικός σκοπός είναι η παγκόσμια τρομοκρατία...
Μόλις ισοπεδωθεί και η Παλμύρα σειρά έχουν οι υπόλοιποι...

Το σχέδιο πάει μια χαρά...

Δεν μπορεί κάποια στιγμή απηυδυσμένος ο κόσμος από όλη αυτήν την αηδία των ισλαμιστών θα ζητήσει παγκόσμια κυβέρνηση που θα αναλάβει να καθαρίσει την υφήλιο από τους τρομοκράτες...

Παρακάτω παραθέτω λίγες ιστορικές πληροφορίες για την Παλμύρα από το Geopolitics & Daily News. 

Η Παλμύρα υπήρξε κατά την αρχαιότητα σημαντική πόλη της κεντρικής Συρίας, κτισμένη σε μία όαση 215 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Δαμασκού και 120 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ευφράτη. Για αιώνες ήταν ζωτικός σταθμός για τα καραβάνια που διέσχιζαν τη Συριακή έρημο και ήταν γνωστή ως η «Νύμφη της Ερήμου».

Tο Ελληνικό όνομα «Παλμύρα» αποτελεί μετάφραση του αρχικού αραμαϊκού ονόματος Tadmor, που σημαίνει «φοινίκια πόλη». Η σύγχρονη κωμόπολη, δίπλα στα αρχαία ερείπια ονομάζεται και πάλι Tadmor. Η οικονομία της εξαρτάται από τον τουρισμό. Στη Βίβλο αναφέρεται ως Ταμάρ ή Θεδμόρ ή Θοεδμόρ ενώ στα αραμαϊκά Ταδμόρ ή Ταμμόρ και που λέγεται πως έκτισε ο Βασιλιάς Σολομών ως πόλη σταθμό των καραβανιών μεταξύ Συρίας και Μεσοποταμίας. 

Η Παλμύρα έμεινε ονομαστή για τον πλούτο της κατά τη ρωμαϊκή εποχή, οπότε βασίλευσε και η θρυλική βασίλισσά της Ζηνοβία. Ωστόσο, μνημονεύεται για πρώτη φορά τη 2η χιλιετία π.Χ.. Τότε ήταν ένας ακόμα κόμβος στο εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο που ένωνε τη Μεσοποταμία με τη βόρειο Συρία.

Το Tadmor μνημονεύεται στη Βίβλο (Β΄ Χρονικών 8:4) ως μια πόλη της ερήμου που οχυρώθηκε από τον Σολομώντα. Επίσης, από τον Ιώσηπο, ως κτισμένη από τον Σολομώντα (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία - Βιβλίο VIII), μαζί με το ελληνικό όνομα Παλμύρα. (Tadmor είναι το όνομα της Παλμύρας και στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα). 

Για τη πόλη αυτή, πριν τη Ρωμαϊκή περίοδο, υπάρχει επίσης η είδηση εκ παραδόσεως ότι είχε καταστραφεί από τον Βασιλιά των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα. 

Mε την επικράτηση των Σελευκιδών στη Συρία το 323 π.Χ., η Παλμύρα έγινε ανεξάρτητη. Η πόλη άκμασε ως σταθμός των καραβανιών κυρίως τον 1ο αιώνα π.Χ. Το 41 π.Χ. οι Ρωμαίοι υπό τον Μάρκο Αντώνιο προσπάθησαν να την καταλάβουν, αλλά απέτυχαν, καθώς οι κάτοικοι διέφυγαν στην απέναντι όχθη του Ευφράτη έχοντας πληροφορηθεί εγκαίρως τον ερχομό του εχθρού. Το γεγονός δείχνει ότι ακόμα και τότε η Παλμύρα διατηρούσε τον χαρακτήρα νομαδικού οικισμού και όλα τα αγαθά μπορούσαν να μετακινηθούν σε λίγες ώρες.

Οι Terry Jones και Alan Ereira στο βιβλίο τους «Οι Βάρβαροι» σημειώνουν ότι οι έμποροι της Παλμύρας ήταν ιδιοκτήτες πλοίων στα ιταλικά νερά και έλεγχαν το εμπόριο του μεταξιού από την Ινδία: «Η Παλμύρα έγινε έτσι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Μέσης Ανατολής... ...Οι κάτοικοί της είχαν καταφέρει ένα πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα - ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να ζουν δίπλα στους Ρωμαίους χωρίς να εκρωμαϊσθούν. Απλώς προσποιούνταν ότι ήταν Ρωμαίοι.» 

Η Παλμύρα έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Συρίας κατά τη βασιλεία του Τιβερίου (14 – 37). Συνέχισε όμως να αναπτύσσεται σταθερά ως σημαντικός εμπορικός σταθμός, που τώρα πια συνέδεε την Περσία, την Ινδία και την Κίνα με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 129 ο Αδριανός επισκέφθηκε την πόλη και γοητεύτηκε τόσο πολύ, ώστε την ανακήρυξε «ελεύθερη πόλη» και τη μετονόμασε σε Palmyra Hadriana.

Από το 212 το εμπόριο δια της Παλμύρας μειώθηκε, καθώς οι Σασσανίδες κατέλαβαν το στόμιο του Τίγρη και του Ευφράτη. Ο Οδαίναθος, πρίγκηπας της Παλμύρας, διορίσθηκε από τον Βαλεριανό κυβερνήτης της Επαρχίας της Συρίας. Μετά την αιχμαλώτιση του Βαλεριανού από τους Σασσανίδες και τον θάνατό του σε αιχμαλωσία στη Bishapur, ο Οδαίναθος εξεστράτευσε μέχρι την Κτησιφώντα (κοντά στη σημερινή Βαγδάτη) για εκδίκηση, εισβάλλοντας στην πόλη δύο φορές. Ο Οδαίναθος δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του Maconius, οπότε η σύζυγος του Οδαινάθου, η Σεπτιμία Ζηνοβία ανέβηκε στην εξουσία, κυβερνώντας την Παλμύρα και για λογαριασμό του γιου της Vabalathus. Η Ζηνοβία επαναστάτησε εναντίον των Ρωμαίων με τη βοήθεια του Λογγίνου και κατέλαβε την Μπόσρα και εκτάσεις μέχρι την Αίγυπτο. Στη συνέχεια επεχείρησε να κατακτήσει την Αντιόχεια προς το βορρά.

Το 272 ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός τελικά αντεπιτέθηκε και την μετέφερε αιχμάλωτη στη Ρώμη.

Η επανάσταση της Ζηνοβίας αναστάτωσε τη Ρώμη κι έτσι η Παλμύρα υποχρεώθηκε από την Αυτοκρατορία να γίνει στρατιωτική βάση για τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Ο Διοκλητιανός την επεξέτεινε έτσι ώστε να χωρά ακόμα περισσότερο στρατό και την περιτείχισε για να την προστατεύσει από την απειλή των Σασσανιδών. Η Βυζαντινή περίοδος προσέθεσε μόνο λίγες εκκλησίες και η πόλη παρήκμασε. 

Στη συνέχεια, η πόλη καταλήφθηκε από τους μουσουλμάνους Άραβες του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ. Τον 6ο αιώνα, το κάστρο Φαχρεντίν ανεγέρθηκε στην κορυφή ενός βουνού πάνω από την όαση. Το κάστρο περιβαλλόταν από τάφρο. Η πόλη της Παλμύρας διατηρήθηκε ως είχε, αλλά καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό το 1089. 

Ταφική τέχνη 

Οι καλλιτέχνες της Παλμύρας κατασκεύασαν σειρά μεγάλων ταφικών μνημείων. Αυτές οι κατασκευές, κάποιες από τις οποίες ήταν υπόγειες, είχαν εσωτερικούς τοίχους με σκαμμένα ή ανοιγμένα ταφικά διαμερίσματα όπου τοποθετούνταν οι νεκροί. Πλάκες από ασβεστόλιθο με προτομές (σε ρωμαϊκή ή Πάρθια-περσική τεχνοτροπία) σε έντονο ανάγλυφο σφράγιζαν τα ορθογώνια ανοίγματα των ταφικών αυτών διαμερισμάτων. Τα ανάγλυφα αναπαριστούσαν την «προσωπικότητα» ή την ψυχή του νεκρού και αποτελούσαν μέρος της διακοσμήσεως των τοίχων μέσα στον ταφικό θάλαμο. Μια σκηνή από δεξίωση αναπαριστώμενη σε τέτοιο ανάγλυφο θα αντιστοιχούσε σε οικογενειακό τάφο και όχι ατομικό. 

Σημαντικότερα μνημεία 

Τα λαμπρότερα από τα σωζόμενα ερείπια της Παλμύρας είναι εκείνα του Ναού του Ηλίου, οι τετράγωνοι επιτάφιοι πύργοι 3-5 ορόφων, το ρωμαϊκό θέατρο καθώς και τα θεμέλια των οδών και των κατοικιών. Σημαντικές επίσης είναι και οι ανευρεθείσες δίγλωσσες επιγραφές της Παλμύρας (στην ελληνική και παλμυρική διάλεκτο), μία στην εβραϊκή και 2 στη λατινική. 

Geopolitics Editoral Team

Τραγική ΙΣΤΟΡΊΑ!!! Υπέροχη έμπνευση.. Η Ευαισθησία..και η Τέχνη γράφουν την ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!!!

Τραγική ΙΣΤΟΡΊΑ!!! Υπέροχη έμπνευση..Η Ευαισθησία..και η Τέχνη γράφουν την

ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!!!

Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice , ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.

Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βασανισμούς και δολοφονίες. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς. Τον ισχυρό τραυματισμό του Heydrich.

Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία.  Ολόκληρη η χώρα πίστευε ότι γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές.

 Η αρχή έγινε με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης των δραστών ακολούθησε χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την εβδομάδα μεταξύ τον τραυματισμό και τον θάνατο του Heydrich 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…

Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τι θα έπρεπε να γίνει στα χωριά που έκρυβαν τους υπεύθυνους.  Όλοι οι ενήλικες άνδρες να εκτελούνται και τα γυναικόπαιδα να μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα και χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετούνται από Γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα να ανατραφούν με «άλλους τρόπους». Τέλος, τα χωριά να εξαφανιστούν από τους χάρτες, τίποτα να μην μείνει που να δηλώνει ότι κάποτε υπήρξαν.

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως. Στο χωριό Lidice , που παρά την απουσία αποδείξεων ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Heydrich, έγινε η αρχή. Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.

203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.

Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν, παρά τις αρχικές διαφωνίες, αποφασίστηκε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν.

Εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου, τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. Από τα 105 παιδιά του Lidice , μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του. Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice . Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής. Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους

Το ναυάγιο στο Γύθειο, η αλήθεια πίσω από το μύθο του πλοίου φάντασμα.

Το ναυάγιο στο Γύθειο, η αλήθεια πίσω από το μύθο του πλοίου φάντασμα.

Το επιβλητικό ναυάγιο «Δημήτριος» προκαλεί δέος σε όσους το αντικρίζουν, είναι πολλά χρόνια προσαραγμένο στην παραλία Σελινίτσας, 5 χιλιόμετρα μακριά από το Γύθειο. Γνωστό και ως πλοίο φάντασμα το έχουν πλαισιώσει πολλές ιστορίες και μύθοι. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίστηκαν  πως ήταν ένα από τα πολλά παράνομα τσιγαράδικα της εποχής. Το εντυπωσιακό ναυάγιο έχει γίνει πλέον κομμάτι της παραλίας και τουριστική ατραξιόν της περιοχής όμως ποια είναι η αληθινή ιστορία πίσω από τον μύθο, πως κατέληξε στην παραλία της Σελινίτσας και γιατί δεν το αναζήτησε ποτέ κανείς;

 Πηγή: flickr Φωτογράφος: Dimitris Karkanis

Η αλήθεια..

Το πλοίο με το όνομα «Δημήτριος» (πρώην Klintholm), με χωρητικότητα 965 κόρων και μήκος 67 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1950. Το πλοίο είχε καταπλεύσει έκτακτα στο Γύθειο στις τέσσερις Δεκεμβρίου του 1980 λόγω ασθενείας του πλοιάρχου και της ανάγκης εισαγωγής του σε νοσοκομείο. Με αφορμή τον κατάπλου δημιουργήθηκαν προβλήματα οικονομικής φύσεως με το πλήρωμα, αλλά και θέματα βλαβών στη μηχανή καθώς και ελλείψεις ασφαλείας στο πλοίο, ενώ παράλληλα επιβλήθηκαν ασφαλιστικά μέτρα από διάφορους δανειστές. Το πλήρωμα απολύθηκε και η φύλαξη του πλοίου ανατέθηκε στους Γεώργιο Δανιήλ και Βασίλη Παρηγόρη.

Πηγή: Panoramio Φωτογράφος: Jessie

Το σκάφος ήταν πλαγιοδετημένο στο εσωτερικό του λιμένα Γυθείου. Τον Ιούνιο του 1981 το σκάφος εξακολουθούσε να παραμένει στην ίδια θέση αλλά ειδοποιήθηκαν από τη λιμενική αρχή οι πλοιοκτήτες ότι το σκάφος κατέστη επικίνδυνο λόγω αποκοπής των κάβων ενώ συγχρόνως είχε πάρει κλίση προς τη δεξιά πλευρά από την εισροή υδάτων στα κύτη του.
Από τη Λιμενική Αρχή ζητήθηκε η μεθόρμιση του σκάφους εκτός λιμένα σε ασφαλές αγκυροβόλιο. Όμως δεν υπήρξε ανταπόκριση εκ μέρους των πλοιοκτητών μέχρι και το Νοέμβριο (9/11/1981). Λόγω των πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών το σκάφος παρασύρθηκε από το αγκυροβόλιο του και απομακρύνθηκε περίπου δύο μίλια σε στίγμα, όπου και αγκυροβόλησε προσωρινά. Λίγο αργότερα, στις 23 Δεκέμβρη του 1981 παρασύρθηκε πάλι και προσάραξε αυτή τη φορά στην τωρινή του τοποθεσία, στη θέση Βαλτάκι του Λακωνικού κόλπου, 3 μίλια βορειοανατολικά του Γυθείου. Εκεί το σκάφος εγκαταλείφθηκε χωρίς να έχει επιδειχθεί ενδιαφέρον για την τύχη του.

Η ιστορία του πλοίου “Δημήτριος” σας κίνησε την περιέργεια; Μην χάνετε χρόνο, επισκεφθείτε το Γύθειο και εξερεύνησε το πλοίο φάντασμα. Βρείτε τις καλύτερες προσφορές ξενοδοχείων εδώ!

Οι μύθοι, οι ιστορίες, οι παραδόσεις κάνουν τους τόπους μοναδικούς. Δείτε περισσότερες ιστορίες στις διάφορες γωνιές της Ελλάδας στην κατηγορία #traveltales. Ποια ιστορία κρύβει ο δικός σας τόπος;

Βιβλιογραφία: «Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες», Χρήστος Ντούνης, Αρχηγός Λιμενικού Σώματος

- See more at: http://checkin.trivago.gr/ploio-fantasma-gytheio/#sthash.0KcMsFYN.dpuf

ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΠΑΛΜΥΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΠΑΛΜΥΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους προ των πυλών της μυθικής πρωτεύουσας των Φοινίκων με το ελληνιστικό μεγαλείο.Αφού κατέστρεψαν σειρά αρχαιολογικών χώρων του Ιράκ απειλούν τώρα την Παλμύρα ένα αρχαίο λίκνο πολιτισμού στην συριακή έρημο που εγγράφεται στην παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά της Unesco σύμφωνα με ΜΚΟ. «Η Παλμύρα απειλήθηκε » επιβεβαίωσε στο AFP ο άτυπος εκπρόσωπος τύπου της συριακής αντιπολίτευσης Rami Abdel Rahmane που προίσταται το αυτοαποκαλούμενου και προσωποπαγούς (OSDH).

 «Η μάχη διαδραματίζεται στα 2 km στα ανατολικά της πόλης αφού το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε στα ανατολικά της πόλης όλα τα σημεία ελέγχου του στρατού μεταξύ της al-Soukhna και Palmyre», διευκρίνισε.

Ανεκτίμητη είναι η ιστορική αξία αυτής της όασης που βρίσκεται περίπου στα 240 km ΒΑ της Δαμασκού γιατί αυτή αποθησαυρίζει ερείπια μνημειώδη μιας μεγάλης πόλης που ήταν μια από τις πιο σημαντικές εστίες πολιτισμού στην αρχαιότητα. Η αρχιτεκτονική της αποτελεί μια σύνθεση των ελληνορωμαικών μα τις τοπικές παραδόσεις συν τις επιρροές των Περσών σύμφωνα με την Unesco.

«Στο τηλέφωνο οι συνάδελφοί μου από την Παλμύρα μου επιβεβαίωσαν ότι οι τζιχαντιστές ήταν στα 2 χλμ από την πόλη. Η αεροπορία βομβαρδίζει και ελπίζω ότι οι βάρβαροι δεν θα διεισδύσουν στην πόλη «, δήλωσε ο Maamoun Abdulkarim, ο διευθυντής των Αρχαιοτήτων και των συριακών μουσείων (DGAM).

«Αν το Ισλαμικό Κράτος μπει στην Παλμύρα αυτό θα είναι η καταστροφή της, μια διεθνής καταστροφή» και «η επανάληψη της βαρβαρότητας και της αγριότητας που παρήχθη σε Nimroud, Hadra και Μοσούλη», προειδοποίησε κάνοντας αναφορά στους αρχαιολογικούς χώρους που στοχεύθηκαν από τους τζιχαντιστές τους τελευταίους μήνες. (AFP14/05/2015)

www.dimpenews.com

Με την ευκαιρία της ελεύσεως του ιερού λειψάνου της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στην Αθήνα.

Με την ευκαιρία της ελεύσεως του ιερού λειψάνου της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στην Αθήνα.

Posted: 15 May 2015 03:30 AM PDT

Του Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου 

Με την ευκαιρία της ελεύσεως του ιερού λειψάνου της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στην Αθήνα, μερικοί βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν τα γνωστά και τετριμμένα επιχειρήματά τους περί «εμπορίου», «μεσαίωνα» και «ειδωλολατρίας».

Τους δίνω δύο ελαφρυντικά:

το πρώτο. Είναι γεγονός πως αν και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν έχουν παρακολουθήσει σωστή και ουσιαστική κατήχηση. 

Το δεύτερο. Είναι επίσης γεγονός πως οι υπερβολές ορισμένων Ιεραρχών, Ηγουμένων και άλλων κληρικών με τις μεταφορές και υποδοχές ιερών λειψάνων και εικόνων έχουν δημιουργήσει πολλά σχόλια και παρεξηγήσεις. 

Ας βάλουμε τώρα τα πράγματα στη θέση τους. Για να κατανοήσουμε την πρακτική της τιμής και της προσκυνήσεως των ιερών λειψάνων θα πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή κάποια βασικά κείμενα. 

Για να μην κουράσω θα μεταφέρω εδώ μόνο ένα απόσπασμα που προέρχεται από το Μαρτύριο του Αγίου Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης, το οποίο συνέταξαν οι Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της Σμύρνης μετά το μαρτύριο του Επισκόπου τους. 

Αρχή παραθέματος: 

XVII. Ὁ δέ ἀντίζηλος, ὁ φθονερός, ὁ πονηρός, ὁ ἐχθρός τοῦ γένους τῶν δικαίων, καθώς ἀντιλήφθηκε τή σπουδαιότητα τῆς μαρτυρίας του καί τήν ἐξ ἀρχῆς ἀνεπίληπτη σταδιοδρομία του καί τόν εἶδε στεφανωμένο μέ τόν στέφανο τῆς ἀφθαρσίας καί κατακτητή ἑνός ἀσυναγώνιστου βραβείου, κατάφερε ὥστε οὔτε τό πτῶμα του νά μήν παραληφθεῖ ἀπό ἐμᾶς, ἄν καί πολλοί ἐπιθυμοῦσαν νά τό παραλάβουν, γιά νά ἀγγίξουν οὕτω τό ἅγιο σαρκίο του. Ὑπέβαλε λοιπόν στόν Νικητή, τόν πατέρα τοῦ Ἡρώδη καί ἀδελφό τῆς Ἄλκης, νά ζητήσει ἀπό τόν ἄρχοντα νά μή δώσει τό σῶμα του, «μή τυχόν, λέγει, ἀφήσαντες τόν ἐσταυρωμένο ἀρχίσουν νά λατρεύουν τοῦτο». Καί ταῦτα εἶπε μέ ὑποβολή καί ἐνίσχυση τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι καί προφύλαξαν ὅταν ἐπεχειρήσαμε νά τόν παραλάβουμε ἀπό τήν πυρά, ἀγνοοῦντες ὅτι δέν θά μπορέσουμε οὔτε τόν Χριστό νά ἐγκαταλείψουμε ποτέ, τόν παθόντα ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν σωζωμένων σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, τόν ἄμωμο ὑπέρ τῶν ἁμαρτωλῶν, οὔτε κάποιον ἄλλο νά λατρεύσουμε. Διότι τοῦτον μέν προσκυνοῦμε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τούς δέ μάρτυρες ἀγαποῦμε ὡς μαθητές καί μιμητές τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως λόγῳ τῆς ἀνυπερβλήτου ἀφοσιώσεως στό βασιλέα καί διδάσκαλό τους. Εἴθε καί ἐμεῖς νά γίνουμε κοινωνοί καί συμμαθητές αὐτῶν.

XVIII. Ἰδών λοιπόν ὁ ἑκατόνταρχος τήν ὑποκινηθεῖσα ἀπό τούς Ἰουδαίους φιλονικία, τόν τοποθέτησαν στό μέσο καί κατά τή συνήθειά τους τόν ἔκαψε. Ἔτσι ἐμεῖς, συλλέξαντες ὕστερα τά ὀστά του, τά τιμιώτερα ἀπό πολυτελεῖς λίθους, καί εὐγενέστερα ἀπό χρυσό, τά ἐνταφιάσαμεν σέ κατάλληλο τόπο. Καθώς δέ θά συναθροιζόμαστε ἐκεῖ κατά δύναμη μέ ἀγγαλλίαση καί χαρά, ὁ Κύριος θά ἐπιτρέψει νά ἑορτάζουμε τή γενέθλιο ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του τόσο σέ μνήμη τῶν προαθλησάντων, ὅσο καί σέ ἄσκηση καί ἑτοιμασία τῶν μελλοντικῶν ἀθλητῶν.

Τέλος παραθέματος.

Τονίζουμε ορισμένα βασικά σημεία του κειμένου για όσους δεν τα κατάλαβαν με την πρώτη ανάγνωση.

Οι ειδωλολάτρες έκαψαν το νεκρό σώμα του Πολυκάρπου για να μην αποδώσουν σε αυτό «λατρεία» οι χριστιανοί. Τι απαντούν σε αυτή την κατηγορία οι χριστιανοί Πρεσβύτεροι; «ἀγνοοῦντες (οι ειδωλολάτρες) ὅτι δέν θά μπορέσουμε οὔτε τόν Χριστό νά ἐγκαταλείψουμε ποτέ, τόν παθόντα ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν σωζωμένων σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, τόν ἄμωμο ὑπέρ τῶν ἁμαρτωλῶν, οὔτε κάποιον ἄλλο νά λατρεύσουμε. Διότι τοῦτον μέν προσκυνοῦμε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τούς δέ μάρτυρες ἀγαποῦμε ὡς μαθητές καί μιμητές τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως λόγῳ τῆς ἀνυπερβλήτου ἀφοσιώσεως στό βασιλέα καί διδάσκαλό τους. Εἴθε καί ἐμεῖς νά γίνουμε κοινωνοί καί συμμαθητές αὐτῶν.»

Οι Πρεσβύτεροι της Σμύρνης εκφράζουν την πίστη και την πρακτική της Εκκλησίας.
Λατρεία απονέμουμε μόνο στο Θεό. Τους μάρτυρες δεν τους λατρεύουμε ως θεούς αλλά τους τιμούμε και τους προσκυνούμε διότι υπήρξαν γνήσιοι μαθητές και μιμητές του Χριστού. Τιμούμε την ανυπέρβλητη αφοσίωσή τους στον Χριστό και διδασκόμαστε από το άγιο παράδειγμά τους ώστε κι εμείς στην ζωή μας να γίνουμε ισάξιοι κοινωνοί της αγάπης τους προς τον Χριστό και συμμαθητές ως προς την πίστη.

Οι Πρεσβύτεροι επίσης αναφέρουν πως θεωρούν τα ιερά λείψανα του μάρτυρος Επισκόπου τους «τιμιώτερα ἀπό πολυτελεῖς λίθους, καί εὐγενέστερα ἀπό χρυσό» γιατί αποτελούν απόδειξη γνήσιας χριστιανικής βιωτής και μαρτυρίας και είναι μυρισμένα από το θεσπέσιο άρωμα της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος.

Ο τάφος του μάρτυρος θα είναι τόπος όπου οι χριστιανοί θα συναθροίζονται με χαρά και αγαλλίαση ώστε να εορτάζουν την γενέθλιο ημέρα του μαρτυρίου του. Η ημέρα του μαρτυρίου ονομάζεται γενέθλιος διότι κατ᾽ αυτήν την ημέρα ο μάρτυς εισήλθε πανηγυρικά στην Βασιλεία του Χριστού.

Οι Πρεσβύτεροι δεν παραλείπουν να αναφέρουν και την ωφέλεια που προέρχεται από την απόδοση τιμής στο μαρτυρικό λείψανο και τον εορτασμό της μνήμης του μαρτυρικού θανάτου του Πολυκάρπου: «ὁ Κύριος θά ἐπιτρέψει νά ἑορτάζουμε τή γενέθλιο ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του τόσο σέ μνήμη τῶν προαθλησάντων, ὅσο καί σέ ἄσκηση καί ἑτοιμασία τῶν μελλοντικῶν ἀθλητῶν.»

Τιμούμε τους μάρτυρες όχι γιατί περιμένουμε από αυτούς με ένα μαγικό τρόπο να μας θεραπεύσουν τις σωματικές ασθένειες ή για να ικανοποιήσουν τα υλικά αιτήματά μας αλλά για να θυμηθούμε τα όσα έπαθαν για την πίστη προς τον Χριστό, να ασκήσουμε τον εαυτό μας στην χριστιανική ζωή ακολουθώντας το παράδειγμά τους, να κατανοήσουμε ότι η χριστιανική ζωή είναι συνεχής αγώνας.

Ρωτάνε κάποιοι σήμερα: γιατί να μεταφέρουν τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας στο Αντικαρκινικό;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε συμβούλεψε κάποιον ασθενή να αφήσει την θεραπεία που σύστησαν οι γιατροί του για χάρη κάποιας μαγικής θεραπείας. Η παρουσία των λειψάνων στο Αντικαρκινικό έχει άλλο χαρακτήρα. Η μάρτυρας είναι παράδειγμα υπομονής, καρτερήσεως και πίστεως προς το Θεό. Αυτό δεν χρειάζονται και οι ασθενείς πέρα από τα φάρμακα και τις ιατρικές συμβουλές; Ο αγώνας για θεραπεία δεν πρέπει να περάσει από τα μονοπάτια της υπομονής και της εγκαρτερήσεως; Και βέβαια ποιός είναι αυτός που θα απαγορεύσει σε πιστούς χριστιανούς την ώρα της ασθενείας τους να προσευχηθούν στον Κύριό τους και να αναζητήσουν ελπίδα και παρηγοριά από τους αγίους Του;

Άλλοι αναρωτιούνται: γιατί να αποδώσουμε στα λείψανα τιμές Αρχηγού Κράτους;

Γιατί για εμάς τους χριστιανούς που κατοικούμε σε αυτή τη χώρα τα μαρτυρικά λείψανα αυτής της νεαρής κοπέλας είναι πολυτιμώτερα από κάθε υλικό πράγμα και τιμιώτερα από κάθε αξιωματούχο. Η νεαρή Βαρβάρα μου προσφέρει παράδειγμα αληθινής ζωής. Γνήσιας και αυθεντικής. Στέκεται μακριά από την ατιμία, την λαμογιά, την αναξιοπρέπεια.

Όποιος έχει πρόβλημα με το φωτεινό παράδειγμα ζωής και χριστιανικής πίστεως της Βαρβάρας, ας ψάξει σοβαρά να βρει την αιτία μέσα στην καρδιά του.

Σε όλους εσάς που αντιδράτε, με αγάπη σας εύχομαι: Περαστικά!

Όσοι τιμούμε τους φίλους του Χριστού, ας ψάλλουμε στην Μεγαλομάρτυρα:

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἦχος πλ. δ'
Βαρβάραν τὴν Ἁγίαν τιμήσωμεν· ἐχθροῦ γὰρ τὰς παγίδας συνέτριψε, καὶ ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐξ αὐτῶν, βοηθείᾳ καὶ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ Πάνσεμνος.

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς Τριάδος τὴν δόξαν ἀνακηρύττουσα, ἐν τῷ λουτρῷ τρεῖς θυρίδας ὑπεσημήνω σοφῶς, κοινωνίαν πατρικὴν λιποῦσα πάνσεμνε, ὅθεν ἠγώνισαι λαμπρῶς, ὡς παρθένος εὐκλεής, Βαρβάρα Μεγαλομάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύση πρεσβεύειν, ἐλεηθήναι τάς ψυχάς ἠμῶν. 

πηγή 

Του Βοτανικού ο Μάγκας ... τέτοια χάλια δεν θα δει!

Του Βοτανικού ο Μάγκας ... τέτοια χάλια δεν θα δει!

Posted: 15 May 2015 04:30 AM PDT

Γράφει οΓιάννης Δ. Πρεβενιός 

e-mail: prevejohn@yahoo.gr 

Τελικά η Ελληνική Βουλή εκτός από τους ΑΝ.ΕΛ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ψήφισε υπέρ της δημιουργίας του Τέμενος στον  Βοτανικό. Προσωπικά συντάσσομαι με όλους όσους δηλώνουν τον προβληματισμό τους για αυτό και θέλω να αιτιολογήσω αυτή μου την θέση με τις παρακάτω σκέψεις. 

Κατ’  αρχάς  να διευκρινίσω ότι  είμαι υπέρ του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου να έχει την δυνατότητα της λατρείας της πίστης του αλλά θεωρώ ότι την δεδομένη στιγμή λόγω των πολιτικοκοινωνικοοικονομικών καταστάσεων της χώρας μας αλλά και των άλλων χωρών της ευρύτερης περιοχής αυτό εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. 

Όπως είναι γνωστό αυτή την στιγμή η πατρίδα μας κατακλύζεται καθημερινά από τα ανατολικά (από την "φίλη" και γείτονα Τουρκία) και τα νότια σύνορα της από εκατοντάδες λαθρομετανάστες από τους οποίους σίγουρα πολλοί ασπάζονται τις ακραίες Μουσουλμανικές θρησκευτικές ιδεοληψίες και πεποιθήσεις όπως αυτής που κατατάσσει όλους τους μη Μουσουλμάνους σε άπιστους οι οποίοι αν δεν ακολουθήσουν τον Μωάμεθ θα πρέπει να θανατωθούν προς χάριν του. 

Ακραία άποψη με την οποία δυστυχώς το τελευταίο διάστημα οι Τζιχαντιστές δικαιολογούν τις σφαγές των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή. Σφαγές για τις οποίες κανένας από τους δήθεν πολιτισμένους λαούς της Ευρώπης αλλά και τους Αμερικάνους δεν λέει και δεν κάνει τίποτα επί της ουσίας. 

Ηγέτες και λαοί που κλείνουν τα μάτια στα ολοφάνερα και φρικιαστικά εγκλήματα των παρανοϊκών ανθρωπόμορφων τεράτων αλλά δεν δίστασαν για οικονομικούς και γεωστρατηγικούς λόγους να επιτεθούν στην Σερβία στο Ιράκ στην Λιβύη όπου μάλιστα με περίσσια υποκρισία βάφτιζαν "παράπλευρες απώλειες" .... τα γυναικόπαιδα που σκότωvαν!!!

Φίλες/οι κάποιοι μας μιλάνε για πολιτισμικοτήτα και το δικαίωμα συνύπαρξης μεταξύ των ανθρώπων αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και αναγκαίο όταν υπάρχει τόσο μεγάλο χάσμα Θρησκευτικής και Κοινωνικής κουλτούρας για αυτό θεωρώ ότι την δεδομένη στιγμή είναι ολέθριο λάθος η δημιουργία του Τέμενος στο κέντρο της "κατακτημένης" από τους λαθρομετανάστες Αθήνας! 

Εύχομαι δε και ελπίζω η Ελληνική Πολιτεία να μην επιτρέψει  ο συγκεκριμένος χώρος να γίνει ορμητήριο των Πιστών και Μαρτύρων του Μωάμεθ εναντίων των "Αλλοθρήσκων" δηλ. εμάς και των παιδιών μας!!! 

Υποσημείωση 

Σύμφωνα με  τα όσα συμβαίνουν ανά τον κόσμο οι ακραίοι Ισλαμιστές αυτή την στιγμή βρίσκονται στην αντίστοιχη εποχή του μαύρου Μεσαίωνα του Χριστιανισμού όπου στα πλαίσια των θρησκευτικών πεποιθήσεων και προκαταλήψεων διαπραχθήκαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.