ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΗΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΣΙΟΥΤΖΙΚ
Διαβάζουμε στο.votegreece
Ο Νίκος Ρωμανός ήταν 15 ετών όταν δολοφονήθηκε, μπροστά στα μάτια του, ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, με τον οποίο ήταν συμμαθητές σε σχολείο των Βορείων προαστείων και ζούσαν εκεί. Ολη η ιστορία για την οικογένειά του.
Αυτό το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξη πιθανόν άλλαξε για πάντα τη ζωή του, όπως δείχνουν τα γεγονότα ως σήμερα. Ο Νίκος Ρωμανός κατηγορείται τώρα, πέντε χρόνια, αργότερα, για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης με συνεργούς που έχουν διασυνδέσεις με τους Πυρήνες της Φωτιάς ενώ ερευνάται και η δική του συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση αφού βρέθηκαν αποτυπώματά του σε διαμερίσματα που χρησιμοποιούσαν οι συνεργοί.
Έχει προϊστορία στο σπίτι του
Ο 20χρονος Νίκος Ρωμανός είναι εγγονός του Αθανάσιου Νάσιουτζικ, που είχε πρωταγωνιστήσει το 1984 στο αποκαλούμενο έγκλημα στο Κολωνάκι.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 διεπράχθη ένα στυγερό έγκλημα: ο 73χρονος συγγραφέας Αθανάσιος Διαμαντόπουλος δολοφονήθηκε αποτρόπαια με 97 κτυπήματα σφυριού. Τα 94 από αυτά του πολτοποίησαν το κεφάλι. Για το έγκλημα κατηγορήθηκε, δικάστηκε και φυλακίστηκε ο παππούς του Νίκου Ρωμανού Αθανάσιος Νάσιουτζικ.
Μόνο που όπως αποδείχτηκε έπειτα από έναν δικαστικό μαραθώνιο, ο οποίος διήρκεσε 9 χρόνια, η «υπόθεση» παίχτηκε μεταξύ πνευματικών ανθρώπων του προοδευτικού χώρου, με πρωταγωνιστή τον Αθανάσιο Νάσιουτζικ, ο οποίος καταδικάστηκε ότι σκότωσε τον ομότεχνό του με 97 σφυριές στο κεφάλι.
Άφησε ιστορία το έγκλημα στο Κολωνάκι
Όπως ήταν φυσικό αυτή η άγρια δολοφονία συντάραξε την ελληνική κοινωνία και έμεινε στα αστυνομικά χρονικά γνωστό ως το «Έγκλημα στο Κολωνάκι». Ο ιατροδικαστής είχε πει ότι όλα τα χτυπήματα ήταν στο κεφάλι, σα να ήθελε ο δράστης να εξαφανίσει τον εγκέφαλο του θύματος.
Άλλοι είπαν ότι ζήλευε την ιδιοφυή πένα του. Άλλοι επειδή το θύμα τον σαμποτάρισε στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών.
Τον Νάσιουτζικ δεν τον είχε δει κανείς ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει από το διαμέρισμα του Διαμαντόπουλου ούτε καν στον χώρο της πολυκατοικίας.
Άλλοι είπαν ότι ζήλευε την ιδιοφυή πένα του. Άλλοι επειδή το θύμα τον σαμποτάρισε στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών.
Τον Νάσιουτζικ δεν τον είχε δει κανείς ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει από το διαμέρισμα του Διαμαντόπουλου ούτε καν στον χώρο της πολυκατοικίας.
Μια δημοσιογράφος που έμενε στον κάτω όροφο είχε πει ότι άκουσε έναν άντρα από τον πάνω όροφο να φωνάζει «μη Θανάση, έλεος μη το κάνεις». Δεν υπήρχαν αποδεικτικά μέσα. Όμως ο Νάσιουτζικ είχε κάνει ένα λάθος. Προσπάθησε να δημιουργήσει άλλοθι. Ενώ δεν τον είχε δει κανείς και δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή του, μόλις έγινε το έγκλημα τηλεφώνησε στην γραμματέα της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της είπε «γεια σου τι κάνεις, έτσι σε πήρα, δεν σε θέλω κάτι. Σου τηλεφωνώ από το σπίτι μου».
Το άλλοθι
Την άλλη μέρα, όταν η αστυνομία πήγε στην Ένωση Λογοτεχνών για να πάρει καταθέσεις, ο Νάσιουτζικ πήγε στη γραμματέα και της είπε: «Σε παρακαλώ αν σε ρωτήσουν, πες ότι εσύ μου τηλεφώνησες στο σπίτι μου». Ο ίδιος, έβαλε ακόμα μια μάρτυρα να πει ότι της είχε μεταφέρει ο κηπουρός πως το πρωινό εκείνης της μέρας τον είδε στο σπίτι. Κατέρρευσαν τα δυο άλλοθι αυτά και δικάστηκε ισόβια πρωτόδικα».
Η δικαστική διαμάχη κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια και σημάδεψε τη δεκαετία του ’80. Αρχικά κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του επίσης λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου, μετά αθώος λόγω αμφιβολιών, μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα ξανάγινε δίκη μέχρι που ξανακρίθηκε οριστικά ένοχος το 1993.
Στις 18 Απριλίου 1995, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά αποφυλακίστηκε ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 15ετή κάθειρξη.
Η δικαστική διαμάχη κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια και σημάδεψε τη δεκαετία του ’80. Αρχικά κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του επίσης λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου, μετά αθώος λόγω αμφιβολιών, μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα ξανάγινε δίκη μέχρι που ξανακρίθηκε οριστικά ένοχος το 1993.
Στις 18 Απριλίου 1995, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά αποφυλακίστηκε ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 15ετή κάθειρξη.
Ιστορική στα δικαστικά χρονικά έμεινε και η διαμάχη των δύο δικηγόρων, του Αλέξανδρου Λυκουρέζου για την οικογένεια Νάσιουτζικ, του Νίκου Κωνσταντόπουλου για την οικογένεια Διαμαντόπουλου.
Η μητέρα του Νίκου Ρωμανού
Η Παυλίνα Νάσιουτζικ, μητέρα του Νίκου Ρωμανού είναι συγγραφέας. Στις Μαμάδες Βορείων Προαστίων (Μελάνι)- το πρώτο μυθιστόρημά της που την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό- «φωτογράφιζε» όλες τις γνωστές της και τις κορόιδευε για τα ήθη τους, ωστόσο ο τρόπος της, αν και δηλητηριώδης, δεν σήκωνε μήνυση.
Στο Τόση λίγη αλήθεια ασχολείται με την υπόθεση Νάσιουτζικ εκ των έσω (Μελάνι) . Μιλάει με τη μεγαλύτερη κατανόηση, σχεδόν με συμπάθεια, για τον Παναγιώτη Διαμαντόπουλο ο οποίος το 1984 μήνυσε τον 62χρονο τότε συγγραφέα- πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, και επιχειρηματία πατέρα της για τον φόνο του δικού του πατέρα- και δικαιώθηκε.
Σαν να διαδραματίστηκε αλλού η «υπόθεση Νάσιουτζικ»- σε κάποια αθέατα κέντρα. Δευτερότοκη κόρη του η συγγραφέας ,αποφάσισε να ξαναγράψει την ιστορία του αναθεωρώντας την για να αποκαταστήσει τον θύτη, ως θύμα σκευωρίας.
Χωρίς όμως να βουτάει στα βαθιά, χωρίς να ασχολείται με την επιχειρηματολογία της πολιτικής αγωγής ή να φέρνει στο φως νέα στοιχεία, αλλά προσεγγίζοντας το θέμα από την «ανθρώπινη» πλευρά του, με την άνεση κατά συνέπειαν των ακροβατικών κινήσεων που της επιτρέπονται. Άλλωστε, έξυπνα τιτλοφορεί το βιβλίο της «μυθιστόρημα», και εμφανίζεται στις σελίδες του ως Ελβίρα- ενώ όλοι οι άλλοι, από τον θείο της Ζαφείρη μέχρι τον Βαγγέλη Ρωχάμη που προστάτευε, λέει, τον πατέρα της στον Κορυδαλλό, παρελαύνουν με τα πραγματικά ονόματά τους.
Η Παυλίνα Νάσιουτζικ σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή ιστορικά συνέδρια και έχει γράψει βιβλία για τη νεότερη ιστορία ενώ έγινε διάσημη με τα «Μαμάδες βορείων προαστίων», «Κάψτε τα νυφικά» και «Μύκονος μπλουζ».
