Τα πλούσια μεταλλεύματα της Ελλάδας > Η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της Ε.Ε

Τα πλούσια μεταλλεύματα της Ελλάδας > Η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της Ε.Ε

Αποκαλύψεις απο τον κ. Νίκο Μάρτη, που δεν γνωρίζουν οι Έλληνες

Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική

Το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως δέκατο μέλος, ο Πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι: «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα. 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων».
 Η Εμπορική μας Ναυτιλία υποβαθμίστηκε με την κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Ο ορυκτός πλούτος αγνοήθηκε και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, που προϋπόθεση είχε για να αναπτυχθεί την ανεμπόδιστο ιδιωτική πρωτοβουλία, αποδυναμώθηκε με το διακηρυχθέν και ακολουθούμενο από το 1981 και μετά δόγμα των κοινωνικοποιήσεων.
 ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
 Προτάσσω το πλεονέκτημα του ορυκτού μας πλούτου, διότι εάν θεμελιωνόταν το βιομηχανικό συγκρότημα της Αμφιπόλεως (του Στρυμόνα), όπως αναγγέλθηκε ως οριστική απόφαση και ανακοινώθηκε την 9η Νοεμβρίου 1982 από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γερ. Αρσένη και την 4η Μαρτίου 1983 από τον Διοικητή της ΕΤΒΑ Κουμπή, θα είχαμε από τη δημιουργία του βιομηχανικού συγκροτήματος, πλην άλλων προϊόντων, 3 τόνους χρυσού ετησίως και 150 τόνους αργυρού ετησίως. Σήμερα θα είχαμε τουλάχιστον 60 τόνους χρυσού, 300 τόνους αργυρού και πολλούς τόνους των άλλων προϊόντων.

Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Η Μονάδα που ανέφερα θα αντλούσε κοιτάσματα από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Θράκη. Το ΙΓΜΕ ανακάλυψε μεικτά θειούχα στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία. Συνεπώς θα ήταν δυνατή η ανέγερση και δεύτερου συγκροτήματος εκτός από αυτό του Στρυμόνα. Αν συνεπώς στα μεταλλεύματα που αποδεδειγμένα υπάρχουν στη χώρα και, κατά πληροφορίες, δεν υπάρχουν όλα σε άλλες χώρες της ΕΟΚ, όπως βωξίτες, λευκόλιθοι, νικέλιο, χρώμιο, προστεθούν το ουράνιο και τα μεικτά θειούχα, η Ελλάδα μόνο με τον ορυκτό πλούτο θα είναι στην πρωτοπορία των χωρών της Ευρώπης. Οι επιπτώσεις από το Μνημόνιο δεν θα ήταν οδυνηρές και το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδος δεν θα απασχολούσε έντονα τρίτους, αλλά και τους Έλληνες.

Το ιστορικό της προαναφερόμενης επενδύσεως έχει ως εξής:

Η πρόταση του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή του Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκά Μούσουλου για την ίδρυση Μεταλλουργικού Συγκροτήματος κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, που παράγονται στην Ελλάδα και εξάγονται ακατέργαστα, έγινε δεκτή από τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και ανέθεσε μέσω της ΕΤΒΑ σε δύο Οίκους –έναν Αγγλικό και έναν Γερμανικό- τη σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας.

Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο Οίκων και η Κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική Επιτροπή. Τα συμπεράσματα της αξιολόγησης ήταν θετικά και η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να προχωρήσει στην ίδρυση συγκροτήματος για παραγωγή 60.000 τόνων ψευδαργύρου και 30.000 τόνων μολύβδου ετησίως. Η Κυβέρνηση ανέθεσε την υλοποίηση του έργου στην ΕΤΒΑ, η οποία δημιούργησε ειδικό φορέα, την εταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) και προσκάλεσε τον Καθηγητή Λ. Μούσουλο να αναλάβει την ευθύνη πραγματώσεως του επενδυτικού αυτού σχεδίου.

Το 1980 διαμορφώθηκε το προς κατασκευή Μεταλλουργικό Συγκρότημα Αμφιπόλεως, με τις εξής βασικές Παραγωγικές Μονάδες:

            α)         Μονάδα Ψευδαργύρου 60.000 τόνων ετησίως
            β)         Μονάδα Μολύβδου 30.000 τόνων ετησίως
            γ)         Μονάδα Θειικού Οξέως 800.000 τόνων ετησίως
            δ)         Μονάδα παραγωγής Χρυσού και Αργύρου, και
            ε)         Διάφορα υποπροϊόντα, που φυσικά παράγονται στις Μονάδες αυτές.

Με βάση την παραπάνω σύνθεση, άρχισαν προκαταρκτικές επαφές και συζητήσεις με διεθνείς κατασκευαστικούς Οίκους, για την επιλογή των τεχνολογιών και διευκρίνηση των δυνατοτήτων, όσον αφορά το κόστος της επενδύσεως και τη χρηματοδότησή της. Υποβλήθηκαν προκαταρκτικές προσφορές από 10 σοβαρούς Οίκους από διάφορες χώρες, έγινε επανασύνταξη της αρχικής μελέτης σκοπιμότητας και αποφασίσθηκε η μείωση της δυναμικότητας της μονάδος ψευδαργύρου από 60.000 τόνους σε 40.000 τόνους, λόγω των τότε δυσχερών συνθηκών διαθέσεως στη διεθνή αγορά. Για τον ασφαλή έλεγχο των παραπάνω μεθόδων αποφασίσθηκε η διεξαγωγή προκαταρτικών δοκιμών σε ΕΓΚΑΤΆΣΤΑΣΗ PILOT. Η ΜΕΤΒΑ προώθησε την επίλυση σωρείας δευτερευόντων προβλημάτων, όπως επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κλπ.

Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου, κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα, ως Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, την προσεχή θεμελίωση του έργου, ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν δε περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε, λόγω του ύψους της επένδυσης, πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών. Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και μόνο την 9η Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμόνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:

1.         Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας               40.000 τόνων
2.         Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας          40.000 τόνων
3.         Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής
            αρσενικού ετησίας δυναμικότητας                            160.000 τόνων
4.         Μονάδα θειικού οξέος ετησίας δυναμικότητας        360.000 τόνων
5.         Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6.         Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας                         3.500 τόνων
7.         Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου     
8.         Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
            τα φρύγματα συδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9.         Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
            ετησίας δυναμικότητας: χρυσού                                           3 τόνων
                                                    αργυρού                                   150 τόνων

Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια, ούτε αναφέρθηκε ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της Μονάδας. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού. Το 2008 στην Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο ανταποκριτής από τις Βρυξέλλες ανέφερε ότι η Commission εξετάζει την επένδυση της Χαλκιδικής και ότι το μεταλλείο επωλήθη με αδιαφανείς όρους.

Το 1981 επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη 75 Γάλλοι δημοσιογράφοι επαρχιακών Γαλλικών εφημερίδων. Τους κατατόπισα πάνω στο χάρτη του Υπουργείου Βορείου Ελλάδας για την Πολιτιστική Ιστορία της Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, με ιδιαίτερη έμφαση στον Ορυκτό πλούτο τόσο της Βορείου Ελλάδος, όσο και ολόκληρης της Ελλάδας. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επισημάνθηκε σε Ελληνική εφημερίδα, πως οι Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι: «Η Ελλάδα θα γίνει η Μεταλλουργία της Ευρώπης!».

Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».

Είναι γεγονός ότι - με εξαίρεση τα Πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και του γαιάνθρακα - η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της ΕΟΚ σε μεταλλεύματα οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Ορισμένα δε από αυτά είναι και στρατηγικής σημασίας (ουράνιο, νικέλιο, βωξίτης, χρώμιο).

Ο Ακαδημαϊκός Λουκάς Μούσουλος, ως Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών μιλώντας την 18η Μαΐου 1982, με θέμα «Δυνατότητες και προοπτικές παραγωγικών επενδύσεων στις περιοχές του ορυκτού μας πλούτου, δήλωσε «Πολλές περιοχές του Ελληνικού χώρου παρουσιάζουν αναμφισβήτητο μεταλλευτικό ενδιαφέρον. Σ’ όλες σχεδόν τις περιοχές αυτές είναι ήδη γνωστά βεβαιωμένα πιθανά ή δυνατά αποθέματα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τα αποθέματα αυτά είναι σημαντικά. Η χώρα μας εγκλείει στα εδάφη της αξιόλογο μεταλλευτικό πλούτο, ο οποίος επιτρέπει την ίδρυση μεταλλουργικής ή άλλης βιομηχανικής κατεργασίας.».

Παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979

Λιγνίτες           23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα  2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου        1.85.568
Χρωμίτες        86.843
Βωξίτες           2.812.427
Λευκόλιθοι     1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου  77.360
Μικτά θειούχα  723.278
Βαρυτίνη  109.344
Καολίνη  32.803
Μπενζονίτης  491.765
Πυριτικό οξύ  27.433
Περλίτης  279.660
Θηραϊκή γη  1.337.797
Κίσσηρις  578.524
Στεατίτης  5.112
Φθορίτης  520
Μάρμαρα σε Μ  2230.000
Σμύρις  9.400
Γύψος  64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός το 1970  208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος  50.000

Στην έκδοση των Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (Ορυκτός Πλούτος, σελ. 622) περιέχεται ανακοίνωση του τότε Υπουργού Αναπληρωτή Συντονισμού Ιωάν. Μπούτου, για τις διαπιστώσεις που έκανε Ομάδα εμπειρογνωμόνων του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.), υπό την ηγεσία του Καθηγητή Γεωλογίας, P. HURLEY, ως προς την μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα στην Ελλάδα.  Οι επιστήμονες της Ομάδας αυτής εξέφρασαν την κατάπληξη τους για το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο των Ελληνικών μεταλλευτικών επιχειρήσεων, τον άρτιο εξοπλισμό των Μονάδων και την επιχειρηματικότητα των φορέων τους.

Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν ήρθε στο Υπουργείο Βιομηχανίας και του έκανα εισήγηση για τον ορυκτό πλούτο μου είπε:  «Έχεις στην διάθεσή σου 3 εκατομμύρια δραχμές για ΈΡΕΥΝΕΣ». Μετά από έναν μήνα περίπου και σε νέα ανακοίνωσή μου, επί των θεμάτων του ορυκτού πλούτου, μου τηλεφώνησε στο Υπουργείο και μου είπε χαρακτηριστικά: «Τα 3 εκατομμύρια για έρευνες γίνονται και μέχρι 100 εκατομμύρια. Θέλω να “τσουγκρανισθεί” (Μακεδονική έκφραση) όλη η Ελλάδα για να μάθουμε τι έχουμε!».

ΟΥΡΑΝΙΟ

Έχουμε ουράνιο στη Λεκάνη Σερρών, στο Παρανέστι, στην Κερκίνη, στο Βαθύ στο Κιλκίς, στο Σύμβολο Όρος (στην Καβάλα).

Το 1975 έγινε στην περιοχή των Σερρών σχετική ΈΡΕΥΝΑ για το Ουράνιο από τεχνικούς του ΟΗΕ. Ο τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλής επισκέφθηκε το χωριό Μαραμένα Σερρών συνοδευόμενος από εμένα ως Υπουργό Μακεδονίας – Θράκης και ρώτησε τον επικεφαλής Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».

Ο Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης επισκέφθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 στην περιοχή Μαραμένα Σερρών. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας Ντόκος, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό για τις έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από την Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) σε συνεργασία με την ΔΕΗ και του ανέφερε ότι βεβαιωμένα αποθέματα ήταν 2.000 τόνοι με πιθανότητα αυξήσεως σε 4.000 τόνους. «Τα αποθέματα αυτά - ανέφερε ο Ντόκος - είναι αρκετά να τροφοδοτήσουν έναν πυρηνοηλεκτρικό σταθμό 1.000 Μεγαβάτ (δηλ. το 10 – 15% της τότε εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ για 30 χρόνια)».

Το 1984 με τις έρευνες, που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα έφθασαν τους 6.000 Μεταλλεύματος Ουρανίου.

ΧΡΥΣΟΣ

Μετά την υπογραφή από τον Πρεσβευτή της Ρουμανίας και από εμένα Συμβάσεως γεωτρήσεων στη Θεσσαλία για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στο δείπνο που παρέθεσε ο Ρουμάνος Πρεσβευτής στην κατοικία του, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Βιομηχανίας της Ρουμανίας, γνωστός Γεωλόγος, Καθηγητής Γκριγκόρας, με πήρε ιδιαιτέρως και μου είπε: «Ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος είχαν στη διάθεσή τους, ως γνωστόν, πολύ Χρυσό, τον οποίον παρήγαγαν στα Χρυσωρυχεία της Μακεδονίας και φυσικά δεν μετέφεραν πετρώματα από το εξωτερικό για την παραγωγή του. Έχετε χρυσό, ψάξτε να τον βρείτε». Όταν το δήλωσα στη Βουλή, ορισμένοι γέλασαν. Μόνο ο Πρωθυπουργός, που ήξερε ότι στην αρχαιότητα υπήρχε χρυσός, στις ομιλίες του ανέφερε και τον χρυσό.

Η ύπαρξη Χρυσού στο Γαλλικό Ποταμό είναι δεδομένη από την Αρχαιότητα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχει στην Τράπεζα της Ελλάδος που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Ως γνωστόν, η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» δυνάμει Συμβάσεώς της με το Ελληνικό Δημόσιο το 1937 υπέγραψε Σύμβαση διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση του Χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» χρειάστηκε να ενεργήσει έρευνες επί 20 έτη και διέθεσε σημαντικές δαπάνες για την παραγωγή του πρώτου Ελληνικού χρυσού στους νεώτερους χρόνους. Η κατακόρυφη τότε πτώση της τιμής του χρυσού και η υποχρέωση της Εταιρείας να παραδίδει το χρυσό στην Τράπεζα της Ελλάδος στην διεθνή τιμή, την ανάγκασε να αναστείλει τις εργασίες. Η εταιρεία είπε στην Τράπεζα της Ελλάδος να τοποθετήσει έναν υπάλληλο της και να του καταβάλλει για το χρυσό μόνο το κόστος της παραγωγής. Η Τράπεζα δεν εδέχθη και σταμάτησε την παραγωγή. Εάν δεν είχε σταματήσει θα είχαμε περισσότερους τόνους χρυσό. Δυστυχώς, η Τράπεζα, που είχε χρηματοδοτήσει την εταιρεία, πούλησε αργότερα το μηχάνημα πλύσεως της άμμου για την απόληψη του Χρυσού και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση του Γαλλικού Ποταμού.

Στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ την 18/1/1933 αναγράφεται πως ο Καθηγητής Αρβανιτόπουλος υποστήριξε σε δηλώσεις του ότι ορθώς τότε ο Διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Κυριακόπουλος πρότεινε να επιτραπεί στους χωρικούς να συλλέγουν «χρυσό στην άμμο» στο Στρυμόνα και στους άλλους ποταμούς της Μακεδονίας. Ανέφερε επίσης ότι οι αρχαίοι έβγαζαν χρυσό σε όλη την κοίτη του ποταμού. Στον ποταμό έβαζαν δέρματα ζώων που συνεκρατείτο ο χρυσός (το «Χρυσόμαλλο Δέρας»).

Ο Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ ανέφερε (Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 23.12.1988) ότι στις Σκουριές της Χαλκιδικής υπάρχει σημαντικό κοίτασμα χρυσού. Το ΙΓΜΕ (Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», 31.8.1985) ανέφερε ότι 8000 κιλά προσχωματικού χρυσού εντόπισε στη Θράκη

•       Άγιος Μανδήλιος                    1.850 κιλά
•       Μακροπόταμος                       2.300 κιλά
•       Χείμαρρος                               2.350 κιλά
•       Φιλιούρης                                1.500 κιλά

Γερμανοί ειδικοί έκαναν επί δύο συνεχή καλοκαίρια έρευνα στο Παγγαίο, και σημείωσαν σε χάρτες, που δημοσίευαν και σε ειδικό βιβλίο, 15 περιοχές εκμεταλλεύσιμων μεταλλευμάτων. Την μελέτη των Γερμανών ανέφερα το 1981 στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή και εκείνος κάλεσε σε ειδική σύσκεψη τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σ. Μάνο, τον πρώην Υπουργό Βιομηχανίας Κ. Κονοφάγο και εμένα. Κατά την σύσκεψη, ο ειδικός Μεταλλειολόγος και διεθνώς γνωστός από το μεγάλο έργο του στο Λαύριο Καθηγητής Κων. Κονοφάγος είπε στον Πρόεδρο, ότι όλες αυτές οι εκτιμήσεις είναι ορθές και πρέπει να αρχίσει η γεωλογική έρευνα. Επειδή οι περιοχές των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Γραφειοκρατικές διατυπώσεις δεν επέτρεψαν μέχρι των εκλογών του 1981 να αρχίσει η έρευνα.

Την 19η Νοεμβρίου 1988, στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με τίτλο: «Το χρυσάφι του Παγγαίου δεν στέρεψε», αναγράφεται η πληροφορία ότι το ΙΓΜΕ εντόπισε χρυσοφόρες ζώνες στο Παγγαίο και στην περιοχή της Παλαιάς Καβάλας. Η δε Σπηλαιολογική Εταιρεία Καβάλας ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία και στοές με σκαλοπάτια και υπόγειους πέτρινους τοίχους, τόσο στο Παγγαίο όσο και στην περιοχή Φιλίππων Καβάλας.

Κατά πληροφορίες, σε όλες τις χώρες που υπήρχαν παλαιά χρυσωρυχεία, γίνονται νέες έρευνες και επαναλειτουργούν με επιτυχία. Εκτός από τις γνωστές μορφές εμφανίσεως του χρυσού, όπως αναφέρεται στα σχετικά επιστημονικά κείμενα υπάρχει και ο «επιθερμικός χρυσός» (ο αόρατος χρυσός), ο οποίος αποκτάται με ειδική επεξεργασία.

Το 1976 ιδρύθηκε η ΕΛΕΒΜΕ για τον σκοπό της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι αναπτυγμένες χώρες στηρίζουν το οικονομικό οικοδόμημα τους και στα προϊόντα που παράγουν, από μεταλλεύματα που εισάγουν από άλλες χώρες. Η Ελλάδα με το υψηλό μεταλλευτικό δυναμικό έπρεπε και μπορεί να κατέχει εξέχουσα θέση στον παγκόσμιο οικονομικό στίβο σε ότι αφορά τον τομέα αυτό.

Η κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, παρά τις διαμαρτυρίες των Ελλήνων εφοπλιστών, αντί επαίνου για την προσφορά τους και για τις δυνατότητές τους να βοηθήσουν τη χώρα στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, θεωρείται από τους εφοπλιστές ως υποβάθμιση της εμπορικής μας ναυτιλίας. Χάρις στη ναυτική παράδοση από την αρχαιότητα και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών σε διεθνή ανταγωνισμό, η ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία είναι πρώτη στον κόσμο και παραμένει στην κορυφή κάθε χρόνο τα τελευταία 30 χρόνια.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Εμπορική μας Ναυτιλία, με τη συμπαράσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας, ως το τέταρτο όπλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (Επιστολή Πλοιάρχου Εμπορικού Ναυτικού κ. Φρίξου Δήμου, Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28.10.2010) με απώλεια 2.500 Αξιωματικών και Ναυτών και καταστροφή 120 πλοίων και 551 πετρελαιοκίνητων ιστιοφόρων, μετέφερε συμμαχικά εφόδια σε όλες τις θάλασσες.

Το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων αποδεικνύεται από τους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι σε διεθνή ανταγωνισμό πέτυχαν να δημιουργήσουν την ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, την πρώτη στον κόσμο και τους απόδημους Έλληνες, οι οποίοι με ελεύθερη την ιδιωτική πρωτοβουλία, επιτυγχάνουν και διακρίνονται στο εξωτερικό.

Στην Ελλάδα από το 1981 διακηρύχτηκε και έκτοτε εφαρμόστηκε η κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων, με συνέπεια απεργίες και στάσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές, οι οποίοι μπορούν να είναι χρήσιμοι στην Εθνική Οικονομία, αλλά και στους εργαζόμενους, εάν παράλληλα προς κύρια αποστολή τους, του να συμπαραστέκονται στους εργαζόμενους, αντιληφθούν ότι το ίδιο ατομικό και οικογενειακό συμφέρον συμπίπτει απόλυτα με την υγιή ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την άνθηση της ελεύθερης οικονομίας. Δυστυχώς ο κακώς νοούμενος συνδικαλισμός αντί να βοηθήσει στην άνθιση των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αφήρεσε επιχειρήσεις από τους δημιουργούς τους, με δυσμενέστατες σήμερα συνέπειες γιά την Ελληνική οικονομία. Παράδειγμα η ΛΑΡΚΟ, η οποία παράγει ΝΙΚΕΛΙΟ (που δεν έχουν οι χώρες της Ε.Ε. πλην της Φιλανδίας), γιά την οποία στις 18 Νοεμβρίου 1958 βουλευτής της ΕΔΑ στη Βουλή χαρακτήρισε «Το Μεταλλείο Λαρύμνης» από τα λίγα μεγάλα έργα πολύτιμου μετάλλου στον κόσμο», κοινωνικοποιήθηκε και σήμερα πωλείται.

--Ο κ. Νίκος Μάρτης είναι Πρώην Υπουργός

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

• Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στη ζωή, κατακτιέται με μεγάλο πόνο και κυρίως με προσωπικό και οικογενειακό κόστος.
• Δύο ΕΛΕΥΘΕΡΑ άτομα έχουν το δικαίωμα να ενωθούν σε σχέση αγάπης, συντροφικότητας και συμβίωσης, έτσι δημιουργούν «οικογένεια».
• Στην ζωή και στις σχέσεις, περισσότερο αηδιαστικό από όλα είναι το ΨΕΜΑ.
• Μια αληθινή σχέση, στηρίζεται μόνο στην αλήθεια, στην εμπιστοσύνη, στην ισοτιμία άνδρα – γυναίκα και κυρίως στην ηθικά ειλικρινή, αγάπη που νοιώθουν. Προαιρετική επιλογή τους είναι επισημοποιήσεις, τελετουργίες, δηλώσεις, αναγνωρίσεις, καταγραφές, και επικυρώσεις.
• Ένας έντιμος και ηθικός οικογενειάρχης, σωστός σύντροφος και πατέρας οφείλει να φροντίζει την οικογένεια του και να διαμένει στην οικογενειακή του εστία.
• Μια γυναίκα που αγαπά τον άντρα της και ενδιαφέρεται για την σωστή λειτουργία της οικογένειας της, δεν αφήνει τον συνταξιούχο και μη εργαζόμενο σύζυγό της να κατοικεί σε άλλη πόλη.
• Η πιο εξευτελιστική θεατρική παράσταση από ένα ζευγάρι, είναι να έχει κοινές κοινωνικές εμφανίσεις και όλοι να γνωρίζουν ότι, ο καθένας τους, έχει άλλη σχέση, που δεν αξίζει να παίζεται σπαταλώντας τη «ζωή». Πρόκειται για διαρκές και ανήθικο παίξιμο ρόλων (συζύγων, πατέρα, μητέρας, ανδρόγυνου, ζεύγους) και δυστυχώς μιας εικονικής οικογένειας.
• Είναι εξαπάτηση να τοποθετείς σε ΡΟΛΟ ΕΡΩΜΕΝΗΣ Η ΤΡΙΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ (ακόμα και εικονική) ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ένα πρόσωπο εν αγνοία του.
• Εφόσον κάποιος δεν καλύπτεται από την σχέση, μπορεί να αποχωρήσει, επιδεικνύοντας στον σύντροφο του, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που αρμόζει στην μέχρι πρότινος, κοινή τους ζωή. Δεν αποδεσμεύεται όμως από υποχρεώσεις (παιδιά, περιουσία) που προέκυψαν.

Ευγενία Αρβανίτη – Πρεβεζάνου
www.evgenia.gr
www.arvanitiprevezanouevgenia.gr

Εμείς σκάβουμε και οι Γερμανοί πουλάνε νομίσματα από την Αμφίπολη σε δημοπρασία

Στην Γερμανία δημοπρατούνται νομίσματα από την Αμφίπολη

Γερμανικό γραφείο δημοπρασιών βγάζει στο σφυρί νομίσματα από την Αμφίπολη, κι όχι μόνο, τα οποία με άγνωστο τρόπο έφυγαν από την Ελλάδα.

Όπως αναφέρει η Ημερησία, είναι πιθανό τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής να άρπαξαν αρχαιολογικούς θησαυρούς από την περιοχή, αλλά και από όλη τη χώρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Γερμανία, ο γερμανικός οίκος δημοπρασιών Gorny and moschβγάζει στο σφυρί αρχαία νομίσματα της εποχής του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα οποία προέρχονται από την Αμφίπολη και κανείς δεν ξέρει πως βρέθηκαν στα χέρια Γερμανών. Η δημοπρασία που θα γίνει στο Μονάχο τον Οκτώβριο ξεκινά από τα 500 ευρώ και φτάνει έως και τις 2.500 ευρώ.

Φαίνεται ότι οι Γερμανοί θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δημοσιότητα που έχει πάρει η υπόθεση της Αμφίπολης και να πουλήσουν ακριβά αρχαιολογικούς θησαυρούς της περιοχής.

Η λίστα των νομισμάτων περιγράφεται αναλυτικά σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο xronos.gr από τον Δημοσιογράφο ,Συγγραφέα, Λαογράφο και Στιχουργό, Γιώργο Λεκάκη ο οποίος περιγράφει τι βρήκε στους κατάλογους δημοπρασιών του γερμανικού οίκου.

Αναφέρει ενδεικτικά σε σημείο του άρθρου:

"...Το θέμα είναι επίκαιρο: Η Αμφίπολις «παίζει» στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου και οι διοργανωτές τρίβουν τα χέρια τους, εκτιμώντας ότι τα νομίσματά της, θα πιάσουν τις καλύτερες εφετινές τιμές (ξεκινούν από 500-2.500 ευρώ το ένα και ανεβαίνουν)...

 

Έτσι, στην μεγάλη δημοπρασία αρχαίων νομισμάτων «υψηλής ποιότητος», που θα γίνει στο Μόναχο στις 13.10.14, δημοπρατούνται - σαν να μην τρέχει τίποτε και να πουλάνε τα εσώβρακα του παππού τους - τα εξής νομίσματα του Φιλίππου Β΄ (359-336 π.Χ.):

Τετράδραχμο, βάρους περίπου 14,40 γραμμ. Νόμισμα του 356-355 π.Χ. Εμπρός εικονίζεται κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι.

Αξιοπρόσεκτο είναι το σύμβολο σαν ημισέληνος-μάτι στην κορυφή της κεφαλής του. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και «ΔΥ»(ναστεία), και εικονίζει ιππέα σαν να χαιρετά με ανυψωμένο το δεξί χέρι. Κάτω από το άλογο υπάρχει ο κοσμικός μυστικιστικός κεραυνός-όπλο του Διός.

Άλλο τετράδραχμο, βάρους 14,21 γραμμ. Νόμισμα του 355-349/8 π.Χ. Εμπρός εικονίζει κεφάλι του Διός, με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ» και «Λ», και εικονίζει ιππέα-αναβάτη επί πηγασόμορφου αλόγου, με κλαδί, δάφνης ή φοίνικα, και έναν καρκίνο (καβούρι). Δημοπρατούνται δυο τέτοια ίδια νομίσματα. Άλλο τετράδραχμο, βάρους 14,16 γραμμ.

Παρόμοιο με τα προηγούμενα νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. Εμπρός: Κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», ιππέας -αναβάτης με «καουμπόικο» καπέλλο, βαστώντας κλαδί, και τσεκούρι με μακρύ κοντό. Κάτω από το άλογο ένας λαγός - σύμβολο των Λαγιδών. (Ο πίλος, που σήμερα είναι γνωστός ως «καουμπόικος τύπος» καπέλλου, απαντάται χιλιάδες χρόνια πριν τον φορέσουν οι αγελαδάρηδες της Αμερικής, σε αρχαία ελληνικά νομίσματα και αγγεία...).

Τέλος, άλλο τετράδραχμο, βάρους 14,12 γραμμ.

Νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. Εμπρός: κεφαλή του Διός, με ένα δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζεται ιππέας-αναβάτης με κλαδι, ένα άφλαστον, και το γράμμα «Γ».

Και τα εξής νομίσματα του Μ. Αλεξάνδρου: Δημοπρατείται τετράδραχμο, βάρους 17,25 γραμμ. Νόμισμα του 336-323 π.Χ. Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω: Γραφή «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ». Εικονίζεται ο Ζευς με ράβδο-σκήπτρο καθιστός, κρατώντας με τεντωμένο το δεξί του χέρι έναν αετό. Από κάτω υπάρχει ένα μακεδονικό κράνος.

Άλλο τετράδραχμο, βάρους 17,23 γραμμ. Νόμισμα του 325-315 π.Χ. Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» και εικονίζεται ο Ζευς καθιστός, πατώντας σε υποπόδιο, κρατώντας βασιλική ράβδο (σκήπτρο) στο αριστερό χέρι, και στο τεντωμένο δεξί χέρι αετό, ενώ συνυπάρχουν μάλλον μέλισσα και ροδοπέταλα.

Και ένα νόμισμα του θλιβερού Περσέα (179-168 π.Χ.): Τετράδραχμο, βάρους 15,38 γραμμ. Νόμισμα του 173-171 π.Χ. Εμπρός εικονίζεται το κεφάλι του βασιλιά με διάδημα. Πίσω γράφει «ΒΑΣΙ-ΛΕΩΣ ΠΕΡ-ΣΕΩΣ» και εικονίζει αετό με ελαφρώς ανοιγμένα πτερά, σε στάση απογειώσεως, ενώ ένας κεραυνός στέκεται στο κεφάλι του. Διακρίνεται το μονόγραμμα «ΘΕ»(ός) και το μονόγραμμα «AY». Μεταξύ των νυχιών του αετού το «AN», και το φλογοβόλο μυστικιστικό όπλο του Διός. Το σύνολο στο κάτω μέρος δεσμεύεται με κορδέλλα, που κλείνει ένα δάφνινο στεφάνι! (Αυτό το νόμισμα ίσως να μην προέρχεται από την Αμφίπολι, αλλά από την Πέλλα).

 

Β΄ δημοπρασία:

Στην δεύτερη δημοπρασία που θα διεξαχθεί επί διήμερον (14-15.10.2014) θα δημοπρατηθούν και πάλι αρχαία νομισμάτων και συλλογές:

Νομίσματα του Φιλίππου:

Τρία χρυσά νομίσματα, στατήρες, βάρους 8,59 γραμμ. Νόμισμα του 340/336-328 π.Χ. Εμπρός: Κεφαλή του θεού Απόλλωνος με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠΠΟΥ», και εικονίζονται φύλλα κισσού. Τετράδραχμο, βάρους 14,36 γραμμ.

Νόμισμα του 342-329 π.Χ. Εμπρός: Κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζεται αναβάτης ιανόμορφου αλόγου, με κλαδί. Και άλλο τετράδραχμο, ιδίου βάρους (14,36 γραμμ.).

Νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. Εμπρός: Κεφάλι του Διός, με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζει αναβάτη ίππου με κλαδί, και το μονόγραμμα «Λ».

Και νομίσματα του Μ. Αλεξάνδρου: Τέταρτο στατήρος, βάρους 2,12 γραμμ. Νόμισμα περ. 330-320 π.Χ.. Εμπρός: Κεφαλή της θεάς Αθηνάς με κορινθιακό κράνος. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» και εικονίζεται ο φλογοβόλος κεραυνός-όπλο του Διός, τόξο και ρόπαλο.

Τετράδραχμο, βάρους 17,25 γραμμ. Νόμισμα του 336-323 π.Χ. Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς με τον ιερό αετό του και έναν κόκκορα. Και δεύτερο τετράδραχμο, βάρους 17,05 γραμμ.

Νόμισμα του 336-323 π.Χ. Εμπρός: Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς με αετό. Κάτω από τον θρόνο, μονόγραμμα.

Τετράδραχμο, βάρους 17,19 γραμμ. Νόμισμα του 323-320 π.Χ. Εμπρός. Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Τα στολίδια της κεφαλής του θυμίζουν σε εμάς τα κατοπινά γνωστά ως «ινδιάνικα στολίδια κεφαλής». Πίσω γράφει «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζει ένθρονο τον Δία, σε πολυτελή θρόνο, να κρατά το ιερό πτηνό του, τον αετό, με το δεξί και βασιλικό σκήπτρο με το αριστερό. Και μονόγραμμα του βασιλέως. Τετράδραχμο, βάρους 17,19 γραμμ.

Νόμισμα του 323-320 π.Χ. Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ένθρονος ο Ζευς με τον αετό του και ένας αλέκτωρ (κόκκορας) από κάτω, ενώ υπάρχει και μονόγραμμα στον τομέα. Και δυο τετράδραχμα, βάρους 17,11 γραμμ.

Νόμισμα του 315-294 π.Χ. Εμπρός: Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς ένθρονος κρατώντας αετό και σκήπτρο. Διακρίνεται το γράμμα «Λ», και κάνθαρος κάτω από τον θρόνο. Και το νόμισμα με τον Ποσειδώνα... ποδοσφαιριστή!

Τέλος, το νόμισμα με τον... ποδοσφαιριστή! Ένα τετράδραχμο του Δημητρίου Πολιορκητού (306-283 π.Χ.), βάρους 16,89 γραμμ. Νόμισμα του 290-289 π.Χ. Εμπρός: Κεφάλι του βασιλιά με κέρατα ταύρου. Πίσω γράφει «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ», και το μονόγραμμά του, και εικονίζεται γυμνός και γυμνασμένος καλλίγραμμος ο Ποσειδών με την κοσμική τρίαινά του στ' αριστερό χέρι. Στέκεται «σε στάση ποδοσφαιριστή», επί δυο ανόμοιων βράχων, που παραπέμπουν, σχηματικά και αναλογικά, στην Γη και την Σελήνη, ως ενοσίγαιος θεός. Αριστερά, εικονίζεται το μυστικιστικό όπλο του Ποσειδώνος, αντίστοιχο με τον κεραυνό του αδελφού του, Διός.

Εικάζω, πως επειδή απ' όλον αυτόν τον συμβολισμό και τον αποκρυφισμό οι Γερμανοί έχουν... μεσάνυχτα, το νόμισμα που θα πιάσει καλύτερη τιμή σε αυτήν την δημοπρασία, θα είναι αυτό με τον Ποσειδώνα επί βράχου, διότι θα τον βλέπουν σαν τον... Κάιζερ Φραντς Μπέκενμπάουερ...

Αγνοώντας, όμως και πάλι, πως το ποδόσφαιρο και η πετόσφαιρα (χάντμπαλλ), άθλημα που καυχώνται οι Γερμανοί ότι εφηύραν, είναι αρχαιότατα ελληνικά ομαδικά παιγνίδια, και μάλιστα παράσταση από το τελευταίο, έχουν και εκθέτουν και σε μουσείο τους, κλεμμένο από το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων, επί Κατοχής (περισσότερα προσεχώς)".

Πηγή: xronos.gr

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ

Ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλευ Στέφεν Μίλλερ, με μνημειώδη επιστολή του, προς το επίσημο Περιοδικό του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου «Archaeology Magazine», ξεσκεπάζει τους σφετεριστές της Ιστορικής Αλήθειας και με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά επιχειρήματα, καταρρίπτει απόλυτα τους ισχυρισμούς των Σκοπίων, περί του δήθεν δικαιώματός τους να αποκαλούνται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»!
Ειδικότερα, ο διάσημος Καθηγητής, με αφορμή προκλητικό άρθρο του Δημοσιογράφου Matthew Brunwasser για τα Σκόπια, υπό τον τίτλο «Letter >From Macedonia: Owning Alexander», που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού «Archaeology», ανατρέπει με γραπτή επιστολή του το «θεμελιώδες ιδεολόγημα» των Σκοπίων, τεκμηριώνοντας πως η περιοχή εκείνη ήταν η Παιονία και πως δεν έχουν δικαίωμα άρα οι σημερινοί Σκοπιανοί κάτοικοί της, να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», αλλά ούτε και τους εαυτούς τους «Μακεδόνες», όπως δεν μπορούν να το κάνουν λόγου χάρη και «οι Αιγύπτιοι»!

Ολόκληρη η επιστολή ντοκουμέντο

ΠΑΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!

Συγκεκριμένα, γράφει κατά λέξη ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής προς τον Εκδότη του Archaeology : «Ανοίγοντας σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του περιοδικού Archaeology, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στο «Γράμμα από τη Μακεδονία», και διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα γράμμα από την Παιονία – περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Livy για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Κατά το Στράβωνα (7.τμ.4) είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη). Με άλλα λόγια η περιοχή την οποία περιγράφει ο Matthew Brunwasser στο άρθρο του “Owning Alexander”, ήταν στην αρχαιότητα η Παιονία.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελός 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.230), μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).

ΠΑΙΟΝΕΣ ΕΣΤΩ, “ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ” ΠΟΤΕ!

Βεβαίως (συνεχίζει ο Καθηγητής), όπως μας λέει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες και η περιοχή τους Μακεδονία;

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!

O κ. Brunwasser, (Σ.55) αναφέρεται στους Ελληνικούς ισχυρισμούς, ότι η στάση αυτή αποτελεί «ένδειξη διεκδικήσεων Ελληνικών εδαφών» και επισημαίνει ότι «η βόρεια περιοχή της Ελλάδας, ονομάζεται επίσης Μακεδονία». Αφήνοντας κατά μέρος ότι αυτή η βόρεια περιοχή της Ελλάδας ονομάζεται συνεχώς Μακεδονία για περισσότερα από 2500 χρόνια, (βλέπε μεταξύ άλλων και Ηρόδοτος 5.17 – 7.128 και αλλού) η πλέον σύγχρονη Ιστορία καταδεικνύει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες είναι νόμιμες.

Ενδεικτικά σημειώνεται ότι Χάρτης που εκτύπωσαν τα Σκόπια το 1992 (Εικόνα 1) δείχνει καθαρά την διεκδίκηση, ότι η Μακεδονία εκτείνεται από εκεί, μέχρι το όρος Όλυμπος, προς νότον, συγχωνεύοντας έτσι τις περιοχές της αρχαίας Παιονίας και Μακεδονίας σε μία ενότητα. Η ίδια διεκδίκηση είναι διακριτή και σε χαρτονόμισμα τράπεζας της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”, που δείχνει ως ένα από τα Μνημεία της τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην Ελλάδα (Εικόνα 2). Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα ημερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτών, αυτοκόλλητων για αυτοκίνητα κτλ, με τις ίδιες διεκδικήσεις.

ΣΕ ΠΟΙΑ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” ΠΗΓΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ;

Ο κ. Brunwasser έχει επί πλέον αναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-2008), εργασία του «Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών 16:9» που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη (16:9), κατά την οποία ένας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στον Απόστολο Παύλο, παρακαλώντας τον «Έλα στη Μακεδονία να μας βοηθήσεις». Σε ποίες περιοχές της Μακεδονίας πήγε ο Απόστολος Παύλος; Πήγε στη Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Όλες αυτές οι περιοχές αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν βρίσκεται στην Παιονία. Τι είδους απαίτηση εγείρεται από ένα Ινστιτούτο των Σκοπίων, που αναφέρεται σε περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας και στη σημερινή περιοχή της σημερινής βόρειας Ελλάδας;

“Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΛΩΡΙΔΑ”

Δεν ξέρω τι θα συμπεραίναμε, εάν ένα μεγάλο νησί κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές των ΗΠΑ άρχιζε να αυτοαποκαλείται Φλώριδα και εμφάνιζε σε χαρτονομίσματά του εικόνες της από το Disney World, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε χάρτες που θα παρουσίαζαν τη “Μεγάλη Φλώριδα”!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΤΕΤΤΙΝΙΟΥΣ, 1944

Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinious, όταν στις 26 Δεκεμβρίου 1944 έγραφε [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]: “Το Υπουργείο (Εξωτερικών) σημείωσε με σημαντικό ενδιαφέρον αυξανόμενες προπαγανδιστικές διαδόσεις και ημιεπίσημες δηλώσεις υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά επίσης και από Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων και άλλων, με την πρόθεση να συμπεριληφθούν και ελληνικές περιοχές στο υπό διαμόρφωση κράτος. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού «κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» ή Μακεδονικής «εθνικής συνειδήσεως» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και διαβλέπει με τη σημερινή της επανεμφάνιση σε μια πιθανή συγκάλυψη επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας.”

ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ!

Ο κάτοικος Βουλγαρίας κ. Brunwasser αναφέρει στη συνεχεία (συνεχίζει πάντα στην Επιστολή του ο Καθηγητής), με έκδηλη καταφρόνηση, ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται πως ο “Αλέξανδρος Γ΄, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ….Έλληνας”. Αυτή η στάση με περιπλέκει. Τι “διεκδίκηση” υπάρχει; Ο προ-προ-πάππος του Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος Α΄ είχε πιστοποιηθεί ως Έλληνας στην Ολυμπία και σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της ιστορίας: “Συμβαίνει να γνωρίζω ότι [οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου] είναι Έλληνες” (Ηρόδοτος 5.22)

Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος, είχε νικήσει σε διάφορα ιππευτικά αθλήματα στην Ολυμπία και τους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4.9; Ηθικά 105A), που αποτελούν τα πλέον Ελληνικά από όλα τα Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, στα οποία Γραμμένα με ελληνικά γράμματα, 2.300 χρόνια πριν, πιστοποιούν αδιαμφισβήτητα την ελληνικότητα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας, που με τον Αλέξανδρο τον Α΄ έσωσε στις Πλαταιές την Ελλάδα, με τον Φίλιππο ετοίμασε το όραμα και το στράτευμα και με τον Αλέξανδρο Γ΄ τον Μέγα, πέτυχε την κατάλυση της απέραντης και πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, στο όνομα όλων των Ελλήνων δεν ήταν επιτρεπτή η συμμετοχή μη Ελλήνων σε αγώνες. Εάν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν επίσης και ο γιος του Αλέξανδρος Έλληνας;

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

Ο Ευριπίδης, ο οποίος πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας 1.2.2; Διόδωρος ο Σικελός 13.103), έγραψε το έργο Αρχέλαος, προς τιμή τού προγόνου του Αλεξάνδρου, στη Σλαβική γλώσσα; Όταν έγραψε τις Βάκχες, ευρισκόμενος στην Αυλή του Αρχέλαου, δεν το έγραψε στα Ελληνικά, όπως έχει διασωθεί μέχρι τις ημέρες μας; Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας», που έγραφε στα Σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε) και μετά τα έργα του μεταφράστηκαν στα Ελληνικά;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;

Ποια ήταν η γλώσσα στην οποία ο Αριστοτέλης δίδασκε τον Αλέξανδρο; Ποια γλώσσα μετέφερε ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του στην Ανατολή; Γιατί έχουμε σήμερα αρχαίες επιγραφές στην Ελληνική, σε πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, και όχι στη Σλαβική; Γιατί η Ελληνική επικράτησε παντού στην Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, εάν αυτός ήταν πραγματικά όχι Έλληνας αλλά “Μακεδόνας”; (σ.σ. εννοεί εθνικά “Μακεδόνας” όπως το εννοούν οι Σκοπιανοί) Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική και όχι στη Σλαβική;

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΛΑΒΙΚΑ

Στη σελίδα 57 της αποκαλούμενης «Επιστολής από τη Μακεδονία», υπάρχει φωτογραφία του συγγραφέα, που στέκεται μπροστά από “μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πριλέπ”. Το άγαλμα είναι έκδηλα σύγχρονης κατασκευής, αλλά το ερώτημα είναι εάν Αλέξανδρος θα μπορούσε να διαβάσει την επιγραφή που φέρει στη Σλαβική γλώσσα, κάτω από τα πόδια του. Με την δεδομένη ιστορικά μεταγενέστερη ανάπτυξη της Σλαβικής σε σχέση με την Ελληνική γλώσσα, η απάντηση είναι προφανής.

“ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ” ΤΟΥ MATTHEW BRUNWASSER

Παρά το ότι είναι καλοδεχούμενη η αναφορά του κ. Brunwasser σε αρχαιολογικά θέματα της Παιονίας, η εκ μέρους του υιοθέτηση και η προβολή συγχρόνων πολιτικών επιδιώξεων των κατοίκων της ως προς την χρήση της ονομασίας Μακεδονία, δεν είναι μόνο μη καλοδεχούμενη, αλλά αποτελεί παροχή κακών υπηρεσιών προς τους αναγνώστες του περιοδικού Archaeology, οι οποίοι φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται για ιστορικές αλήθειες. Αλλά τότε, η απόφαση εκ μέρους του περιοδικού Archaeology – ενός εντύπου του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ – για την διάδοση αυτής της ιστορικής ανοησίας, αποτελεί εγχείρημα σε βάρος της αξιοπιστίας του.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ

Ας λεχθεί ακόμη μία φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν επίσης η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα, τα Τάξιλαe και δωδεκάδες ακόμη. Όλες αυτές είχαν γίνει «Μακεδονικές» για μία περίοδο, αλλά καμία από αυτές δεν ήταν ποτέ η «Μακεδονία»

“ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Ας μου επιτραπεί να περατώσω αυτή τη επεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, για την επίλυση του ερωτήματος της σύγχρονης χρήσεως της ονομασίας «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος Β΄ το 359 π.Χ. Αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους της εν λόγω περιοχής, δεδομένου ότι ισχυρίζονται πως είναι Ελληνική, ενστερνιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας και του πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας Ελληνικής περιοχής, θα μπορούσαν να ασχοληθούν να μάθουν, να μιλούν και να γράφουν Ελληνικά, ας ελπίσουμε τόσο καλά, όσο τα ήξερε και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινώς, Stephen G. Miller, Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ Υ.Γ. Για μία πληρέστερη εξέταση αρχαίων αποδείξεων περί της Παιoνίας, βλέπε I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965) 35-54 Κοινοποίηση: C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America.

Αποκαταστήστε την υγεία σας με τη δύναμη του νου σας

Αποκαταστήστε την υγεία σας με τη δύναμη του νου σας

Posted: 27 Sep 2014 12:54 PM PDT

Ας υποθέσουμε ότι το χέρι ή το πόδι σας αποκόπτεται από το σώμα σας και τοποθετείτε το μέλος σε ένα τραπέζι. Δεν μπορεί να πάθει καρκίνο ή φυματίωση ή οποιαδήποτε άλλη πάθηση, επειδή έχει διαχωριστεί από το νου. Η αποσύνθεση που θα ακολουθήσει είναι φυσική διεργασία, όχι όμως πάθηση.

Ας υποθέσουμε πως οι σκέψεις σας βρίθουν από φόβο, άγχος και στενοχώρια. Μπορεί κάλλιστα να εμφανίσετε γαστρίτιδα, που είναι φλεγμονή στα τοιχώματα του στομάχου. Μπορεί να εμφανίσετε πεπτικά έλκη. Η ψυχοσωματική θεραπευτική λέει ότι τα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν έλκος και άλλες παθήσεις. Ας υποθέσουμε ότι χειρουργείστε στην κοιλιακή χώρα. Αν εξακολουθείτε να στενοχωριέστε, να τρώγεστε με τα ρούχα σας, να βράζετε από θυμό, να είστε επιθετικοί, το έλκος θα σας χτυπήσει ξανά την πόρτα, ακόμη και αν ακολουθείτε απαρέγκλιτα τη διατροφή που σύστησε ο γιατρός σας. Η λύση δεν είναι η εγχείρηση. Χιλιάδες άνθρωποι θεραπεύονται από το έλκος γεμίζοντας το νου τους με τις αλήθειες του Θεού και εδραιώνοντας τη γαλήνη και την αρμονία. Αυτοί σκέφτονται μόνο πράγματα αληθινά, δίκαια, αγνά και τίμια. Βλέπουν τα πάντα υπό το πρίσμα της αρμονίας, της υγείας, της γαλήνης, της αγάπης και της καλής πρόθεσης. Γεμίζουν όλα τα κύτταρα του σώματος τους με αυτές τις αιώνιες αλήθειες. Και ασφαλώς, αποκτούν νέο σώμα. Ούτως ή άλλως, το σώμα ανανεώνεται κάθε 11 μήνες. Ανανεώνει τα κύτταρα, τους ιστούς και τα οστά του.

Δεν υπάρχουν ανίατες παθήσεις. Υπάρχουν μόνο ανίατοι άνθρωποι οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι μπορούν να θεραπευτούν. Πολλοί άνθρωποι έχουν θεραπευτεί από τον καρκίνο. Αυτοί ανατρέπουν τα δεδομένα. Οι άλλοι αδυνατούν να το κάνουν εξαιτίας του φόβου που διαποτίζει τα βαθύτερα στρώματα του υποσυνειδήτου τους.

Η μεγαλύτερη θεραπευτική δύναμη που υπάρχει είναι η συνει-δητότητα της αγάπης. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι αγράμματοι, αμόρφωτοι, οι οποίοι δεν έχουν γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας. Έχουν όμως πολύ ανεπτυγμένη τη συνειδητότητα της αγάπης. Αυτοί οι άνθρωποι είναι θαυμάσιοι θεραπευτές. Οι γιατροί, οι χειρουργοί και άλλοι μορφωμένοι άνθρωποι μένουν εμβρόντητοι βλέποντας τα θαύματα που καταφέρνουν αυτοί οι αγράμματοι άνθρωποι. Αυτά κάνει η συνειδητότητα της αγάπης. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν το θαύμα της Πλάσης ολόγυρα τους. Αντιλαμβάνονται πως υπάρχει μια Άπειρη Ευφυΐα που υπαγορεύει την τροχιά των πλανητών και κάνει τον ήλιο να λάμπει. Καταλαβαίνουν πως υπάρχει μια Άπειρη Ευφυΐα που δίνει στους αστρονόμους τη δυνατότητα να ξέρουν την πορεία του Κομήτη του Χάλεϊ, που κυβερνά το σύμπαν με απαρέγκλιτους νόμους και αρχές. Βιώνουν το απερίγραπτο θεϊκό κάλλος. Βλέπουν παντού στη φύση την τέλεια αρμονία. Και νιώθουν τη θεϊκή αγάπη που βρίσκεται μέσα σε όλους μας, αυτή την αγάπη που ωθεί τη μητέρα να κάνει το γύρο του κόσμου για να θεραπεύσει το παιδί της που πάσχει από παράλυση, τον αδελφό να ομολογεί πως έκανε ένα έγκλημα που διέπραξε η αδελφή του και τον ανύπαντρο στρατιώτη να δίνει τη ζωή του στη μάχη για τους παντρεμένους συμπολεμιστές του.

Ωστόσο, αυτή η αγάπη, όσο θαυμαστή και αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια στάλα στον άπειρο ωκεανό της θεϊκής αγάπης. Έτσι, το άτομο που βιώνει αυτή τη συνειδητότητα της αγάπης, αντιλαμβάνεται πως ο Θεός θέλει για όλους υγεία, αγάπη, αλήθεια και κάλλος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μεγαλύτεροι θεραπευτές.

 Η δρ Flanders Dunbar, διαπρεπής ψυχίατρος και θεολόγος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Emotions and Bocily Diseases. Σε αυτό το βιβλίο, παραθέτει πολλά ενδιαφέροντα περιστατικά. Αναφέρεται σε κάποιον δόκτορα Grottick και στο περιστατικό ενός τσαγκάρη που έχανε σταδιακά την όραση του. Το απέδιδε στη δουλειά του. Οι γιατροί του είπαν να αποσυρθεί από τη δουλειά του. Το έκανε, χωρίς ωστόσο η όραση του να βελτιωθεί. Υπέφερε από αιμορραγίες του αμφιβληστροειδούς.

Τι έκανε, λοιπόν, ο δρ Grottick; Είπε ότι το πρόβλημα του ήταν  ψυχογενές, ότι δηλαδή οφειλόταν σε αμιγώς συναισθηματικά αίτια. Έκανε συνεδρίες με αυτό τον άντρα και διαπίστωσαν ότι στη ζωή του υπήρχαν πράγματα που αρνιόταν να δει, πράγματα με τα οποία ήταν οργισμένος, κ.λπ. Του σύστησε να πάψει να τρέφει αρνητικά συναισθήματα. Ο άντρας το έκανε και η όραση του αποκαταστάθηκε. Πολλοί ψυχαναλυτές έχουν πει ότι το γλαύκωμα και η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς συνδέονται συχνά με το συναισθηματικό και διανοητικό στρες.

Πριν από λίγα χρόνια διάβασα ότι διαπιστώθηκε πως το 25 τοις εκατό των περιστατικών εισαγωγής στο Τμήμα Ωτορινολαρυγγολογίας του Νοσοκομείου του Σικάγο για θεραπεία γλαυκώματος, ένιωθαν μίσος για κάποιον συγγενή τους. Και ασφαλώς, αυτό το μίσος επηρέαζε την όραση τους. Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με την όραση σας, ίσως υπάρχει κάτι που αρνείστε να αντικρίσετε κατάματα. Τι είναι αυτό που θέλετε να αποκλείσετε από την πραγματικότητα σας; Πρέπει να δεχτείτε ότι το υποσυνείδητο επηρεάζει το σώμα.

Η δρ Dundar αναφέρει ένα περιστατικό γυναίκας που άρχισε να χάνει την όραση της έπειτα από την εισαγωγή της αδελφής της σε ψυχιατρική κλινική. Γιατί; Ένιωθε ενοχές επειδή πίστευε πως είχε φερθεί σκληρά στην αδελφή της και ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό της. Έλεγε: «Δεν της φέρθηκα καλά, έχω τύψεις», κ,λπ. Όταν ο ψυχαναλυτής της είπε ότι δεν ήταν δικό της σφάλμα που η αδελφή της είχε μπει στο ψυχιατρείο, και ότι οι ενοχές που βίωνε ήταν το αίτιο της οφθαλμολογικής της πάθησης, γαλήνεψε. Η όραση της αποκαταστάθηκε. Συνειδητοποίησε τι έκανε στον εαυτό της. Τελικά συγχώρησε τον εαυτό της και την αδελφή της, και σταμάτησε τις αυτομομφές. Η αυτομομφή έχει καταστροφική επίδραση στον οργανισμό.

Πριν από λίγα χρόνια, ένας χειρουργός με τον οποίο ήμαστε φίλοι, εμφάνισε έλκη στο δεξί του χέρι. Μια μέρα που συζητούσαμε, μου είπε: «Τελικά, το χέρι μου δεν θεραπεύεται. Δεν μπορώ να χειρουργήσω. Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Έχω βάλει αλοιφές και κρέμες, έχω πάει στους καλύτερους ειδικούς, έχω κάνει ό,τι θεραπεία υπάρχει και δεν υπάρχει. Ωστόσο, αυτά τα έλκη δεν λένε να επουλωθούν». Του είπα: «Γιατρέ, γιατί νομίζεις πως αυτό εκδηλώθηκε στο δεξί σου χέρι και όχι στο αριστερό;». Η Βίβλος λέει πως η δεξιά πλευρά του σώματος αναπαριστά τον αντικειμενικό κόσμο, ενώ η αριστερή τον υποκειμενικό. Τον ρώτησα: «Έκανες κάτι για το οποίο νιώθεις ενοχές;». «Ναι», απάντησε κοκκινίζοντας, «αλλά αυτό έγινε πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν εσωτερικός βοηθός». «Θα έκανες το ίδιο πράγμα τώρα;» τον ρώτησα. «Όχι, δεν θα το έκανα», απάντησε. «Επομένως», είπα, «καταδικάζεις έναν αθώο. Δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Ο νους σου έχει αλλάξει. Βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Έχει αλλάξει και η συναισθηματική σου σκοπιά. Δεν έχεις καν το ίδιο σώμα, αφού τα κύτταρα μας ανανεώνονται κάθε 11 μήνες. Έχεις αναθεωρήσει και τις πνευματικές σου απόψεις. Επομένως, εσύ καταδικάζεις έναν αθώο. Εσένα δεν σε καταδικάζει κανείς».

Η Θεϊκή Παρουσία δεν καταδικάζει. Αν κοπείτε, επουλώνει την πληγή. Αν καείτε, μειώνει το οίδημα και ανανεώνει τους ιστούς. Ο Θεός θέλει όλοι να βιώνουν αγάπη, αλήθεια, κάλλος. Η φύση έχει πάντα την τάση να θεραπεύει, να αποκαθιστά -ακόμη και τους ψυχωτικούς, τους μανιακούς. Αυτή είναι η κίνηση της ζωής. Ο Θεός είναι η Αρχή της Ζωής που ζωογονεί τα πάντα. Η Θεϊκή Παρουσία δεν μπορεί να είναι άρρωστη και αναστατωμένη, αφού έχει πάντα την τάση να αποκαθιστά την αρμονία. Θέλει να εκφραστεί από μέσα σας ως ρυθμός, τάξη, κάλλος. Εσείς είστε αυτοί που κατακρίνετε τον εαυτό σας. Και όσο κατακρίνετε τον εαυτό σας, η θεραπεία είναι ανέφικτη. Δεν είναι δυνατόν να είστε προσκολλημένοι στο γλαύκωμα σας και να περιμένετε να βελτιωθεί η όραση σας. Δεν είναι δυνατόν να είστε προσκολλημένοι στις αυτομομφές και να προσδοκάτε ίαση. Είναι σαν να έχουν βουλώσει οι σωλήνες της ύδρευσης στο σπίτι σας -το νερό προσπαθεί να περάσει, αλλά δεν μπορεί.

Τελικά, αυτά που του είπα, πυροδότησαν τη θεραπεία του. Μέσα σε μία εβδομάδα, τα έλκη του επουλώθηκαν και μπορούσε να χειρουργεί ξανά. Συν τοις άλλοις, άρχισε πάλι να παίζει βιολί, κάτι που του άρεσε πολύ. Οι ενοχές και οι αυτομομφές απέτρεπαν την επούλωση του έλκους επί δύο χρόνια. Οι ενοχές τον έκαναν να νιώθει ότι πρέπει να τιμωρηθεί. Ασφαλώς αυτό συνοδεύεται από φόβο. Και όλα αυτά είναι εσφαλμένες πεποιθήσεις.

 Dr Joseph Murphy – Με τη Δύναμη του Υποσυνείδητου Νιώστε Υγεία και Ευεξία – Εκδόσεις Διόπτρα

Ποιός είναι ο καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αλφαβητάρια της παιδικής μας ηλικίας;

Ποιός είναι ο καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αλφαβητάρια της παιδικής μας ηλικίας;

Posted: 27 Sep 2014 01:10 PM PDT

Αλφαβητάριο, Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων,  Ιδιωτική Συλλογή

Η αναδρομική έκθεση με το έργο του Κωνσταντίνου Γραμματόπουλου μας θυμίζει ωραία πράγματα μιας άλλης εποχής 
Από την Κορίνα Φαρμακόρη 

Ο Κώστας Γραμματόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», όπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε. 

Το 1944 πραγματοποιεί την πρώτη του εργασία, μία σειρά προσωπογραφιών μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών για το περιοδικό «Νέα Εστία» – ανάμεσά τους ο Σικελιανός, ο Παλαμάς, ο Βενέζης, ο Τερζάκης. Το 1949 αναλαμβάνει να εικονογραφήσει το Αλφαβητάριο - Τα Καλά Παιδιά του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, για το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο, μεταξύ 44 χωρών, στη Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου στο Λέκεν του Βελγίου και το 1956 το Αλφαβητάριο, που διδάχτηκε μέχρι το 1978, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας. Η Άννα, η Λόλα, η Έλλη και ο Μίμης θα συντροφέψουν χιλιάδες παιδιά και μέχρι σήμερα παραμένουν οικείοι και αγαπητοί, συνεχίζοντας την πορεία τους στον χρόνο. Ο ίδιος θα πει στην τελευταία του συνέντευξη στον Ντίνο Γιώτη: «… Τα αλφαβητάρια μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων. Αν τα ανοίξετε, θα καταλάβετε». Για το Αλφαβητάριο του 1949 ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε: «Αυτό το βιβλίο και μια αφίσα του ΕΑΜ μου έδωσαν χαρά κι ελπίδα. Ευχαριστώ τον Γραμματόπουλο». 

Αιγαίο XV,1973, ξυλογραφία, 91 x 62 εκ., Ιδιωτική Συλλογή

Στον Παρνασσό,1970, ξυλογραφία, 55 x 55 εκ., Ιδιωτική Συλλογή

Το 1954 φεύγει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολουθεί μαθήματα στα École Supérieure des Beaux Arts, École Estienne και École Métίers d’ Αrt. Πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Σαρλά το 1958 και επιστρέφει στην Ελλάδα το 1959. Θα πει γι’ αυτήν του την επιλογή: «Βλακεία μου! Δεν το θεωρώ εξυπνάδα που γύρισα. Έπρεπε να μείνω. Στο Παρίσι μου ανοίγονταν μεγάλες προοπτικές. Φυλάω ακόμα τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής. Η Σουζάν ντι Κονέ, η τότε μεγαλύτερη γκαλερίστα του Παρισιού, μου ζητούσε επίμονα να μείνω. “Αν σε εμπνέει τόσο πολύ η Ελλάδα, πήγαινε δυο μήνες και ξαναέλα” μου έλεγε. Δεν την άκουσα. Σηκώθηκα κι έφυγα». Στην Ελλάδα τον καλούν «το ελληνικό τοπίο, το φως, οι θάλασσες, και ακόμα η ελληνική μυθολογία». 

Τη δεκαετία του ’50 η ελληνική χαρακτική γνωρίζει μεγάλη άνθηση, ακολουθώντας την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Ο Γραμματόπουλος αρχίζει να εγκαταλείπει τις ασπρόμαυρες χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, δημιουργώντας έγχρωμες ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Τα χρώματά του είναι γαλάζια, γκρίζα και γεώδη, «χρώματα εγκεφαλικά» κατά τον Παντελή Πρεβελάκη, αυτό όμως που χαρακτηρίζει τα έργα του είναι η χρήση του λευκού. «Η καινοτομία στη δουλειά μου και στη ζωγραφική και στην ξυλογραφία είναι η ανακάλυψη του λευκού χρώματος. Ως τότε το χρησιμοποιούσαν σε ανάμειξη μαζί με άλλα χρώματα. Εγώ το χρησιμοποιώ αυτούσιο για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για να εκφράσω το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο» λέει. 

Αιγαίο ΧΙ, 1971, ξυλογραφία, 91x 62 εκ., Ιδιωτική Συλλογή

Ο «λυρικός-αναλυτικός κυβισμός» του, όπως τον ονομάζει η Μαριλένα Κασιμάτη, εκφράζεται απόλυτα, όταν αντικαθιστά τις πλάκες από λειασμένο ξύλο με σανίδα, ένα φτηνό και μαλακό υλικό που του επιτρέπει να φτιάχνει ξυλογραφίες σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις. «Με τις έγχρωμες χαράξεις κατάργησε τον διαχωρισμό ανάμεσα στη ζωγραφική και τη χαρακτική. Έκαμε έγχρωμες χαράξεις που είναι πραγματικοί ζωγραφικοί πίνακες» σημειώνει ο Νίκος Αλεξίου. Η μυθολογία και το ελληνικό τοπίο κυριαρχούν στο έργο του Γραμματόπουλου, ο οποίος δίνει, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, μια «πρωτότυπη εκδοχή της νεότερης ελληνικής τοπιογραφίας», από την οποία δεν απομένει «παρά μονάχα το απόσταγμα της αίσθησης, της συγκίνησης, μετουσιωμένο σε αφηρημένες γραμμές, ρυθμούς και χρώματα». 

Ο Γραμματόπουλος, παράλληλα με τη χαρακτική, ζωγραφίζει ελαιογραφίες, οι οποίες συνομιλούν άμεσα με το χαρακτικό του έργο. «Χαράκτη και ζωγράφο του Αιγαίου με ονειρικά πλάνα που αλληλοκαλύπτονται σαν πέπλα πάνω από τη θάλασσα μαζί με μυθικές μορφές» τον έχουν χαρακτηρίσει και, σύμφωνα με τον ίδιο, «το Αιγαίο ήταν μια πολύ μεγάλη πηγή έμπνευσης…». Γράφει ο Νίκος Αλεξίου: «Ο Γραμματόπουλος ψεύδεται όταν φιλοτεχνεί εκείνους τους απίθανους πίνακες που αποκαλεί “Αιγαίο”. Μέσα σε αυτό τον περιεκτικό τίτλο θέλησε να περικλείσει τον μυθοπλαστικό απόηχο τούτης της θάλασσας που προσδιόρισε τη μοίρα του τόπου μας και των ανθρώπων της. Να συλλάβει την αισθητική της συγκίνηση, από τους αιωνόβιους δρόμους που περπάτησαν περίλαμπρες μορφές τέχνης, πρωτόγνωροι φιλοσοφικοί στοχασμοί και διασταυρώθηκαν λαοί και πολιτισμοί. Εμπνεύστηκε ο Γραμματόπουλος από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά που ουσιαστικά ήταν πατήματα στη διακίνηση της Ιστορίας, που μετέφερε ρυθμούς και αρμονίες, στοχασμούς και θρησκείες, ανατάσεις και καταπτώσεις». 

Δελφοί ΙΙ, 1972, ξυλογραφία, 91x 62 εκ., Ιδιωτική Συλλογή

«Με τόλμη και ευρηματικότητα προκαλεί την κοινή οπτική αίσθηση για να αγγίξει τον ήλιο, τη σοφία, τον ρυθμό, την αρμονία και το κάλλος. Παράλληλα, οι αιθέριες γυναικείες μορφές του, με την προσεκτική και ευαισθητοποιημένη απλοποίηση, αναδίδουν ένα δυνατό ερωτικό και τρυφερό ύφος, μια αισθησιακή γλυκύτητα. Η ζωγραφική και η χαρακτική του, λουσμένες από το μεσογειακό φως, το γαλάζιο του αιθέρα και τον ρόγχο του πελάγους αποκαλύπτουν το προσωπικό του αλφάβητο, μια εικονογραφία, η οποία προκαλεί το όνειρο της ποιητικής ενατένισης του πραγματικού» αναφέρει ο Τάκης Μαυρωτάς. 

Διορίστηκε καθηγητής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1959, διαδεχόμενος τον δάσκαλό του και ανανεωτή της χαρακτικής, Γιάννη Κεφαλληνό. Θα παραμείνει καθηγητής ως το 1985. Σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Κεφαλληνού, ο Γραμματόπουλος θεωρούσε ότι η ύλη και η τεχνική ενός έργου πρέπει να φαίνονται. «Εκείνο που θέλησα ήταν να ελευθερώσω τους μαθητές μου. Να τους δώσω να καταλάβουν ότι σε κάθε ύλη που θα επιλέγουμε θα πρέπει να εκφράζονται. Και όχι μ’ αυτή την ύλη αλλά να απομιμηθούν μια άλλη ύλη». Αντικατέστησε τον τίτλο «σπουδαστής» της Σχολής με αυτόν του «νέου καλλιτέχνη». Όπως έλεγε ,«καλλιτέχνης είναι κανείς από τη στιγμή που θα πιάσει το μολύβι στο χέρι του και σπουδαστής ως το τέλος της ζωής του». Το καλοκαίρι ο Γραμματόπουλος, με τη βοήθεια χορηγών, συνήθιζε να πηγαίνει με τους σπουδαστές του Εργαστηρίου του στον Μόλυβο, όπου περνούσαν την περίοδο των διακοπών ζωγραφίζοντας. Μαθητές του υπήρξαν σπουδαίοι ζωγράφοι και χαράκτες όπως ο Αχιλλέας Δρούγκας, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, ο Βασίλης Χάρος και η Άρια Κομιανού. 

Λέει για τον Γραμματόπουλο η Άρια Κομιανού στον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη: «Μπήκα (σ.σ. στην ΑΣΚΤ) το ’60. Το ’59 μπήκε εκείνος – γινόταν γι’ αυτόν τότε πολύ μεγάλος ντόρος. Οι μαθητές του, που είχανε μπει πρώτοι, ήτανε κατενθουσιασμένοι, μιλούσανε με τα καλύτερα λόγια, ήτανε το καινούργιο πνεύμα. Ήτανε γλυκύτατος και στη διδασκαλία και στη συμπεριφορά απέναντί μας, διάβαζε, μας μετέφερε βιβλία γαλλικά, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον… Τελικά, δεν φεύγαμε ούτε ώρα από το εργαστήριο. Λατρεύαμε τη χαρακτική, απόδειξη ότι όλη αυτή η φουρνιά, η δική μου φουρνιά, όλοι έχουν δουλέψει, δεν εγκατέλειψε κανένας. Επειδή ο ίδιος ήτανε πολύ κοντά μας, όλοι διδαχθήκαμε, όλοι μάθαμε». 

Ο Κώστας Γραμματόπουλος

Ανάμεσα στα έργα του Γραμματόπουλου θα συναντήσουμε και την εικονογράφηση εκατό και πλέον βιβλίων, όπως αυτά της Πηνελόπης Δέλτα, του Παντελή Πρεβελάκη και του Νικηφόρου Βρεττάκου. Φιλοτέχνησε και αρκετά από τα δημοφιλή, ακόμα και σήμερα, «Κλασσικά Εικονογραφημένα, όπως τα «Περσέας και Ανδρομέδα» και «Θησέας και Μινώταυρος». Το 1972 του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής για το «Αιγαίο» στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας,. Το 1974 φιλοτεχνεί το Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στις σφραγίδες των δημόσιων υπηρεσιών. Ένας από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, ο Κώστας Γραμματόπουλος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια. Άφησε πίσω του σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο και γενιές χαρακτών στις οποίες, όπως λέει η Άρια Κομιανού: «Εκείνος έδινε την πραγματική έννοια του δημιουργού…».

Κωνσταντίνος Γραμματόπουλος: Ζωγραφική και Χαρακτική Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς Διάρκεια έκθεσης: 19 Ιουνίου 2014 - 5 Οκτωβρίου 2014 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00 Πέμπτη: 10:00-20:00 (Ιούλιος-Αύγουστος: 10.00-18.00) Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, 106 71 Αθήνα T: 210-3611206 

Πηγή: lifo.gr