Σφάγιασαν Τα Βουνά Της Μάνης-Εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων Στο Σαγγιά

Σφάγιασαν Τα Βουνά Της Μάνης-Εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων Στο Σαγγιά Ένα βήμα πριν από την οριστική εγκατάσταση Αιολικών πάρκων στο Σαγγιά και όλα αυτά κάτω από τη μύτη των Μανιατών. Απο το ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ: Η φίλη μας συμμετείχε στην πρώτη μέρα των γυρισμάτων του ντοκυμαντέρ "Ο Ασκός του Αιόλου". Μας λέει, λοιπόν, τα εξής: "Καλημέρες λοιπόν και από Μάνη μεριά σε όλους. Έχω χάσει επεισόδια συμμετέχοντας σ' ένα ντοκυμαντέρ κατά των βΑΠΕ. Χθες, περιφερόμενη στον ορεινό όγκο της Μάνης, όρος Σαγγιά,Νότιος Ταΰγετος, αυτό που μου αποκαλύφθηκε ήταν ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την εγκατάστασή τους. Δρόμοι έχουν διανοιχθεί πλάτους 15 μέτρων, λείπουν κάτι μελέτες σε ορισμένα πάρκα και τσουπ, μας μπαίνουν. Δρόμοι που έχουν γίνει με χρήματα των πολιτών του δήμου Ανατολικής Μάνης, αντί των εταιρειών ΑΠΕ. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό! Μεταφέρουμε την "απεριόριστη πίκρα"την "απεριόριστη πίκρα" της φίλης και μέλους της Διοικούσας Επιτροπής του Δικτύου, Avegiousouroum Boubou, για τις τεράστιες διανοίξεις δρόμων που έχουνΗΔΗ ολοκληρωθεί στα βουνά της Μάνης, "σπάζοντας" τεράστιους πέτρινους όγκους και καταστρέφοντας το μανιάτικο τοπίο... Σφαγμένα βουνά στην κυριολεξία, κομμένα στη μέση, μια πλήρης καταστροφή ώστε να περάσουν τα φορτηγά κοντέινερ που θα μεταφέρουν τα τεράστια παλούκια ύψους 120 μέτρων. Δυστυχώς, όλο αυτό το διάστημα κανείς δεν μας ενημέρωσε για το τι γίνεται ακριβώς εκεί, στη Μέσα Μάνη. Η τάση απομονωτισμού που έχουν η Μανιάτες και η λογική ότι όλα τα καταφέρνουν μόνοι τους -διότι είναι Μανιάτες- έχει ως αποτέλεσμα ο κόσμος να μη γνωρίζει, να μην έχει ενημερωθεί για το τι σημαίνει ακριβώς η εγκατάσταση των αιολικών. Οι εταιρείες ΑΝΕΜΟΣ ΜΑΝΗ Α.Ε. και ΚΟΠΕΛΟΥΖΟΣ Α.Ε.αποκοιμίζοντας, έκαναν σιγά - σιγά τη δουλειά τους και χρησιμοποιώντας τη Δημοτική Αρχή ως όχημα εκτέλεσης των έργων καταστρέφουν στην κυριολεξία τον ορεινό όγκο, το περιβάλλον, την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου. Όλοι αυτοί η μαχητές και προστάτες της Μάνης δεν είδαν, δεν κατάλαβαν τι γίνεται γύρω τους;;... Μόνο να ξεφωνίζουν ξέρουν για το τι ωραία που είναι η Μάνη, που του Τούρκου το ποδάρι δεν πάτησε εκεί, αλλά οι ανεμογεννητριάδες είναι καλοί και καλοδεχούμενοι;;... Αυτό το κείμενο το γράφω με απεριόριστη πίκρα!!!...". lakonia-gr.blogspot

Βίοι παράλληλοι Κύπρου και Ουκρανίας: Τα ψεύτικα δάκρυα των Δυτικών

Βίοι παράλληλοι Κύπρου και Ουκρανίας: Τα ψεύτικα δάκρυα των Δυτικών

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ 

Μερικές φορές τα φέρνει έτσι η μοίρα -ή αν προτιμάτε- οι σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων, και οι «θύτες» γίνονται «θύματα» και ανάποδα. Η υπόθεση της Ουκρανίας έφερε στην επιφάνεια την άνευ προηγουμένου υποκρισία της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Μόσχας, που έχουν αναμιχθεί στο παιγνίδι επικράτησης, που παίζεται στη γειτονιά της Ρωσίας.
Άξαφνα, ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και οι σύμμαχοί του στην Ευρώπη, ανακάλυψαν το Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Δημοκρατία και σκίζουν τα ιμάτια τους επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταπάτησε -όπως αναφέρουν οι ανακοινώσεις τους- όλες τις αρχές και όλους τους διεθνείς νόμους… Ακούσαμε για την παραβίαση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Ακούσαμε ιαχές πολέμου από τους σκληρούς της Ουάσιγκτον και τους άσφαιρους των Βρυξελλών, σε σημείο που αναγκάστηκε να τους προσγειώσει ο σταθερά αντιπολεμικός κ. Ομπάμα, διότι η Ρωσία ούτε Ιράκ είναι, ούτε η φτωχή Κύπρος των 500 χιλιάδων, που αφέθηκε μόνη να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή της Τουρκίας. Και εάν δεν είχε προδοθεί το νησί από τους χουντικούς αξιωματικούς και μερικούς Έλληνες και Κύπριους πολιτικούς, που υπηρέτησαν τότε πιστά τα σχέδια της CIA, η Άγκυρα θα είχε χάσει.
Τα «κλάματα» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων για την Ουκρανία δεν είναι αληθινά, είναι ψεύτικα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι πολίτες της χώρας, αλλά νοιάζονται για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον ανέκφραστο και χωρίς αισθήματα πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος δείχνει έτοιμος να πάει και σε πόλεμο για να προστατεύσει την επικυριαρχία του στην περιοχή. Και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο κ. Ομπάμα ήταν αυτός που ζητούσε απεγνωσμένα διπλωματική λύση, διότι έχει αντιληφθεί εδώ και καιρό ότι ο Ρώσος ηγέτης κυριαρχείται από την ίδια μεγαλομανία, που συναντούσαμε μόνο επί Σοβιετικής Ένωσης.
Η εισβολή είναι εισβολή, όποιος και αν την εκτελεί. Τελεία και παύλα και όσοι αμφισβητούν τη θέση αυτή είναι παράφρονες. Ειλικρινά δεν μπορώ να ακούω συμπατριώτες μου να «σκίζονται» για τη Μόσχα, τη στιγμή που ένα κομμάτι του Ελληνισμού, η Κύπρος, είναι θύμα εισβολής από την Τουρκία. Δέχομαι ότι παραδοσιακά η Ρωσία είναι ένας πιστός σύμμαχος για το νησί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως διέπραξε ό,τι ακριβώς και η Τουρκία: εισβολή σε χώρα-μέλος του ΟΗΕ.
Η υποκρισία των Αμερικανών και των Ευρωπαίων δεν έχει όρια. Στην Ουκρανία απαιτούν σεβασμό στην κυριαρχία και την ακεραιότητά της. Και στην Κύπρο εκβιάζουν για να επιβάλουν μία ρατσιστική λύση, τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που συνθλίβει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και προσφέρει την Κύπρο λάφυρο στη χώρα-εισβολέα, την Τουρκία.
Όλη την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας δεινοπάθησαν περπατώντας σε τεντωμένο σχοινί. Αν μιλούσαν για εισβολή στην Ουκρανία, ως όφειλαν, θα στεναχωρούσαν τη ρωσική αρκούδα. Αν θύμιζαν την υποκρισία της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, που με τα σχέδιά τους στέλλουν τον κυπριακό λαό στα τάρταρα, θα είχαν να αντιμετωπίσουν την οργή των δανειστών. Και ενώ για πρώτη φορά η ελληνική και η κυπριακή διπλωματία έχουν ενώπιόν τους αυτό που ονομάζουν διεθνώς «win-win situation» -με λίγα λόγια ό,τι και να επιλέξουν κερδισμένοι θα ‘ναι η Κύπρος και ο λαός της- είναι ανίκανοι να εκμεταλλευθούν αυτό το «δώρο», που για τους Ουκρανούς, βεβαίως, είναι κατάρα…
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και οι αντιδράσεις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων δίνει το δικαίωμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αλλάξει επιτέλους θέσεις στο Κυπριακό. Η λύση που επιχειρείται να επιβληθεί στον κυπριακό λαό είναι αναχρονιστική και απαράδεκτη και δεν θα αντέξει, διότι η Τουρκία παραμένει σταθερή στον απαράδεκτο όρο της για πλήρη έλεγχο του νησιού. Τώρα είναι η ώρα να απαιτήσει για την Κύπρο, τα ίδια ακριβώς που ζητά ο πρόεδρος Ομπάμα, η Άνγκελα Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες για την Ουκρανία…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Μεγάλο λάθος του ΔΗΚΟ η στήριξη που πρόσφερε στο Προεδρικό Μέγαρο για τις αποκρατικοποιήσεις. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν γίνεται να κάνεις τόση φασαρία και να αποχωρείς από την Κυβέρνηση, και το επόμενο πρωί να την στηρίζεις για ένα θέμα, που αφορά μάλιστα την περιουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της. Εάν ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος πραγματικά επιθυμεί να μείνει στην ιστορία του τόπου, πρέπει να καθαρίσει τον σταύλο του απαξιωμένου κόμματος, που παρέλαβε από τον κ. Καρογιάν. Πρέπει να διώξει αυτούς που εισήλθαν φτωχοί στην πολιτική και τώρα είναι πλούσιοι… Και να αλλάξει τη νοοτροπία των οπαδών του, που νοιάζονται μόνο για διορισμούς στο κράτος και στις τράπεζες. Εάν δεν το πράξει άμεσα, σε ένα χρόνο θα τον έχουν «καταπιεί»…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έχω την εντύπωση ότι κάτι συμβαίνει αρμόδιε υπουργέ για την ενέργεια και μας το κρύβετε… Οι Εβραιο–αμερικανοί «μουρμουρούν» ότι η Λευκωσία εγκατέλειψε τους σχεδιασμούς για συνεργασία με το Ισραήλ και ότι προκρίνεται η λύση του Κυπριακού εις βάρος των ερευνών για το φυσικό αέριο. Είτε μείνετε στο υπουργείο, είτε φύγετε, περιμένω να τοποθετηθείτε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ σ’ αυτό το πολύ σημαντικό εθνικό θέμα.
ΠΗΓΗ: Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ της Λευκωσίας, την Κυριακή 9 Μαρτίου 2014. Σε πιό περιορισμένη μορφή δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ, www.philenews.com, www.ethnos.gr

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ!

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ! 

Η επαναφορά της χερσονήσου της Κριμαίας στην Ρωσία μετά την γνωστή κρίση που ξέσπασε στην Ουκρανία, είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την αναμενομένη κάθοδο και κατάληψη από τους Ρώσους του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, υποστηρίζει σε δηλώσεις του που δημοσιεύονται στην τουρκική εφημερίδα MilliGazete, ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός, Halık İnalcık.

Σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό, η Σεβαστούπολη είναι η αρχή της νέας καθόδου των Ρώσων προς το νότο, υλοποιώντας ένα παλιό ιστορικό αλλά και στρατηγικό αίτημα που ήθελε την Ρωσία να προχωρεί νότια και να γίνεται κυρίαρχος της Κωνσταντινούπολης και του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, ελέγχοντας έτσι τις διόδους προς μια ρώσικης κυριαρχίας Μαύρη Θάλασσα.

Ο Halık İnalcık επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η Τουρκία από τις εξελίξεις στη Ουκρανία και ισχυρίζεται ότι η ουκρανική κρίση έχει
σαν βασικό στόχο την ίδια την Τουρκία και την παρουσία της Τουρκίας στην Μαύρη Θάλασσα και κυρίως στην τουρκική κυριαρχία των Στενών και του Βοσπόρου. Όπως αναφέρει στις δηλώσεις του, ο βασικός στόχος των Ρώσων είναι η Κωνσταντινούπολη, η τσαρίδα των πόλεων και ο Βόσπορος, το παλιό όνειρο των Ρώσων από την εποχή των Τσάρων
Για τους Τατάρους, ο İnalcık υποστηρίζει ότι είναι αμφιλεγόμενη η καταγωγή τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι μογγολικής καταγωγής και άλλοι τουρκικής. Ο ίδιος τους ανάγει στην τουρκογενή φυλή των Kıpçak, και αφού κάνει μια ιστορική αναδρομή στους πολέμους των Τατάρων με τους Ρώσους, συμπεραίνει ότι με την επικράτηση των Ρώσων στην Κριμαία το τελευταίο ανάχωμα των τουρκογενών, δηλαδή οι Τάταροι, ουσιαστικά πέφτει στα χέρια των Ρώσων ανοίγοντας τον δρόμο προς το νότο, δηλαδή προς την Κωνσταντινούπολη. Παράλληλα επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη με τον σχηματισμό της λεγόμενης Ευρασιατικής Ένωσης, στη οποία κυριαρχεί η Ρωσία και στην οποία μετέχουν ενεργά πολλές χώρες της κεντρικής Ασίας που στηρίζουν αυτή την αναμενόμενη κάθοδο των Ρώσων προς τα νότια και κυρίως προς την Κωνσταντινούπολη. Ο στόχος των Ρώσων, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, είναι η δημιουργία μιας μεγάλης επικράτειας από την Πολωνία μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάτι που σε πολλούς θυμίζει την παλιά Σοβιετική Ένωση. Η συμμετοχή στη Ευρασιατική Ένωση και τουρκογενών χωρών, όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιζιστάν και κυρίως το Καζακστάν, που είναι από πιο τα βασικά μέλη της Ένωσης, είναι ένα σημαντικό στοιχείο που δείχνει πως η προσπάθεια που είχε αναπτύξει παλαιότερα η Τουρκία να συνδεθεί στρατηγικά με αυτές τις χώρες, έχει αποτύχει πλήρως. Ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα είναι, όπως αναφέρει ο Halık İnalcık, ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Κριμαία και θα προχωρήσει προς τα νότια σύμφωνα με ένα παλιό ρωσικό στρατηγικό σχέδιο και με την ουσιαστική βοήθεια της Ευρασιατικής Ένωσης για την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης και την επανεγκαθίδρυση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αυτή την φορά υπό τη προστασία του ρωσικού γένους.
Ο Τούρκος ιστορικός χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου για την Τουρκία, καταλήγοντας πως η ουκρανική κρίση θα έχει σαν μεγαλύτερο θύμα όχι κανένα άλλο, αλλά την ίδια την Τουρκία, μια Τουρκία που  σήμερα  σπαράσσεται από έντονες εσωτερικές και διασπαστικές διαμάχες οι οποίες κλυδωνίζουν αυτό το ίδιο το οικοδόμημα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις μάλιστα, όπως υποστηρίζεται, θα είναι ραγδαίες μέσα στο 2014, μια από τις πιο κρίσιμες χρονιές, που θα απειλήσει με πλήρη διάσπαση και κατατεμαχισμό της Τουρκίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Το Σμιθσόνιαν και οι αρχαιολογικές συγκαλύψεις

Το Σμιθσόνιαν και οι αρχαιολογικές συγκαλύψεις

«Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν»
Τζώρτζ  Όργουελ 1984

Οι περισσότεροι από εσάς θυμάστε την τελευταία σκηνή από την δημοφιλή ταινία αρχαιολογικής περιπέτειας «Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» με τον Ιντιάνα Τζόουνς, στην οποία ένα σημαντικό ιστορικό εύρημα, η Κιβωτός της Διαθήκης από το Ναό της Ιερουσαλήμ, κλειδώνεται σ’ ένα κιβώτιο και τοποθετείται σε μια τεράστια αποθήκη, όπου δεν θα την ξαναδεί ποτέ κανείς, εξασφαλίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι τα βιβλία της ιστορίας δεν θα χρειαστεί να ξαναγράφουν και οι καθηγητές της ιστορίας δεν θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν τη διάλεξη που δίνουν εδώ και σαράντα χρόνια.

Συμφωνα με τη γνώμη πολλών εξερευνητών, παρ’ όλο που η ταινία είναι φανταστική, η σκηνή κατά την οποία ένα σημαντικό αρχαίο λείψανο θάβεται σε μια αποθήκη είναι επικίνδυνα κοντά στην πραγματικότητα. Για όσους ερευνούν τις κατηγορίες για αρχαιολογικές συγκαλύψεις, υπάρχουν ενοχλητικές ενδείξεις ότι το πιο σημαντικό αρχαιολογικό ινστιτούτο των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν (Smithsonian), που αποτελεί ανεξάρτητη ομοσπονδιακή αρχή, έχει σκόπιμα αποκρύψει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο.

Το Βατικανό εδώ και πολύ καιρό κατηγορείται ότι κρύβει ευρήματα και αρχαία βιβλία στα τεράστια υπόγεια του, χωρίς να επιτρέπει στον έξω κόσμο την πρόσβαση σ’ αυτά. Οι μυστικοί αυτοί θησαυροί, των οποίων η ιστορική ή θρησκευτική φύση είναι συχνά αμφισβητούμενη, θεωρούνται ότι αποκρύπτονται από την Καθολική Εκκλησία γιατί μπορούν να τραυματίσουν την αξιοπιστία της, ή ίσως να θέσουν τα επίσημα κείμενα τους υπό αμφισβήτηση. Δυστυχώς, υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν.

Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν ιδρύθηκε το 1829, όταν ένας εκκεντρικός Βρετανός εκατομμυριούχος ονόματι Τζέημς Σμίθσον (James Smithson), πέθανε αφήνοντας το ποσό των 515.169 δολαρίων για τη δημιουργία ενός ινστιτούτου «για την αύξηση και τη διάδοση της γνώσης στους ανθρώπους». Δυστυχώς, υπάρχουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το Σμιθσόνιαν τα τελευταία εκατό χρόνια ασχολείται περισσότερο με την απόκρυψη παρά με τη διάδοση της γνώσης.

Η συγκάλυψη και απόκρυψη αρχαιολογικών στοιχείων ξεκίνησε στο τέλος του 1881 όταν ο Τζων Γουέσλυ Πάουελ (John Wesley Powell), ο γεωλόγος που έγινε διάσημος για την εξερεύνηση του Γκραν Κάνυον, διόρισε τον Σάϊρους Τόμας (Cyrus Thomas) διευθυντή του Τμήματος Ανατολικών Τύμβων του Γραφείου Εθνολογίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. Όταν ο Τόμας έφτασε στο Γραφείο Εθνολογίας «πίστευε ακράδαντα στην ύπαρξη μιας φυλής Κατασκευαστών Τύμβων, διάφορης από τις φυλές των Ινδιάνων της Αμερικής».

Ο Τζων Γουέσλυ Πάουελ όμως, ο διευθυντής του Γραφείου Εθνολογίας, που ήταν πολύ φιλικά διακείμενος προς τους Ινδιάνους της Αμερικής, όταν ήταν νέος είχε ζήσει για πολλά χρόνια με τους ειρηνικούς Ινδιάνους Γουινεμπάγκο (Winnebago) του Ουισκόνσιν και πίστευε ότι οι Ινδιάνοι της Αμερικής άδικα θεωρούνταν πρωτόγονοι και άγριοι.

Το Σμιθσόνιαν άρχισε να προωθεί την ιδέα ότι οι ιθαγενείς Αμερικανοί, οι οποίοι εκείνη την εποχή εξολοθρεύονταν στους «Ινδιάνικους Πολέμους», κατάγονταν από προηγμένους πολιτισμούς και ήταν άξιοι σεβασμού και προστασίας. Ξεκίνησαν επίσης ένα πρόγραμμα συγκάλυψης των αρχαιολογικών στοιχείων που υποστήριζαν το κίνημα που ήταν γνωστό ως Διαδοτισμός (Diffusionism), ένα κίνημα που υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε μεγάλη διάδοση κουλτούρας και πολιτισμικών αξιών, η οποία προέκυψε λόγω των ταξιδιών των πλοίων και των εμπορικών ανταλλαγών.

Το Σμιθσόνιαν ακολούθησε το αντίθετο κίνημα, που είναι γνωστό ως Απομονωτισμός (Isolationism). Ο Απομονωτισμός υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι πολιτισμοί ήταν απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο και ότι υπήρξε ελάχιστη επαφή μεταξύ τους, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που χωρίζονταν από εκτάσεις νερού.

Σ’ αυτό τον διανοητικό πόλεμο που ξέσπασε την δεκαετία του 1880, υποστηριζόταν ότι ακόμα και η επαφή μεταξύ των πολιτισμών των Κοιλάδων του Οχάιο και του Μισισιπή ήταν σπάνια, και οπωσδήποτε οι πολιτισμοί αυτοί δεν είχαν καμιά επαφή με προηγμένους πολιτισμούς όπως των Μαγιάς, των Τολτέκων, ή των Αζτέκων στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. Με τα δεδομένα του Παλιού Κόσμου η ιδέα αυτή είναι ακραία, ακόμα και γελοία, αν σκεφτεί κανείς ότι το «δίκτυο» των ποταμών φτάνει μέχρι τον Κόλπο του Μεξικού και ότι οι πολιτισμοί αυτοί υπήρχαν στην απέναντι πλευρά του κόλπου. Είναι σαν να ισχυρίζεται κάποιος ότι οι πολιτισμοί της Μαύρης θάλασσας δεν θα μπορούσαν να έχουν επαφή με τη Μεσόγειο.

Όταν εξετάστηκε το περιεχόμενο πολλών αρχαίων τύμβων και πυραμίδων στις Μεσοδυτικές πολιτείες, φάνηκε ότι η ιστορία των Κοιλάδων του Μισισιπή αφορούσε έναν αρχαίο και προηγμένο πολιτισμό που είχε έρθει σε επαφή με την Ευρώπη και άλλες περιοχές. Εκτός αυτού, σε πολλούς τύμβους ανακαλύφθηκαν τάφοι πανύψηλων ανδρών, που έφταναν κάποτε τα εφτά ή οχτώ πόδια σε ύψος, στους οποίους μάλιστα υπήρχαν πλήρεις πανοπλίες και σπαθιά και μερικές φορές θησαυροί μεγάλης αξίας.

Για παράδειγμα, όταν ανασκάφηκε ο τύμβος Σπίρο (Spiro) στην Οκλαχόμα στα 1930, βρέθηκε ένας ψηλός άνδρας μαζί με ένα δοχείο με χιλιάδες μαργαριτάρια και άλλα τεχνουργήματα. Ήταν ο μεγαλύτερος θησαυρός αυτού του είδους που είχε καταγραφεί μέχρι τότε. Το πού βρίσκεται ο άνδρας με την πανοπλία είναι άγνωστο και είναι πολύ πιθανό ότι τελικά μεταφέρθηκε στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν.

Σε μια ιδιωτική συζήτηση με έναν γνωστό ιστορικό ερευνητή (το όνομα του οποίου δεν θα αποκαλύψω), έμαθα ότι ένας πρώην υπάλληλος του Σμιθσόνιαν, που απολύθηκε γιατί υποστήριζε την εκδοχή του Διαδοτισμού στην Αμερικανική ήπειρο (δηλ. την αιρετική άποψη ότι άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν ίσως επισκεφθεί τις ακτές της Βορείου και Νοτίου Αμερικής κατά τη διάρκεια των πολλών χιλιετηρίδων πριν από τον Κολόμβο), υποστήριζε ότι κάποτε το Σμισθόνιαν έβγαλε στον Ατλαντικό μια φορτηγίδα γεμάτη περίεργα αντικείμενα και τεχνουργήματα και τα έριξε στον ωκεανό.

Παρ’ όλο που είναι δύσκολο να δεχτεί κανείς την ιδέα ότι το Σμιθσόνιαν θα μπορούσε να συγκαλύψει ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα, υπάρχουν δυστυχώς πολλές αποδείξεις ότι το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν συγκάλυψε και «έχασε» σκόπιμα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Το ενημερωτικό δελτίο «Stonewatch» της Εταιρείας «Gungywamp» του Κονέκτικατ, η οποία ερευνά μεγαλιθικά μνημεία στη Νέα Αγγλία, είχε μια περίεργη ιστορία στο τεύχος του χειμώνα του 1992 σχετικά με ορισμένα πέτρινα φέρετρα που ανακαλύφθηκαν το 1892 στην Αλαμπάμα, στάλθηκαν στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και μετά «χάθηκαν».

Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο, ο ερευνητής Φρέντερικ Τζ. Πολ (Frederick J. Pohl) έγραψε ένα ενδιαφέρον γράμμα το 1950 στον μακαρίτη Δρα. Τ. Σ. Λέθμπριτζ (Dr. T.C. Lethbridge), έναν Βρετανό αρχαιολόγο.

Το γράμμα από τον Πολ ανέφερε: «Ένας καθηγητής της γεωλογίας μου έστειλε ένα αντίγραφο από την έκθεση του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, με τίτλο «Το Ταφικό Σπήλαιο Κραμφ, του Φρανκ Μπέρνς (Frank Burns), της Υπηρεσίας Γεωλογικής Έρευνας των ΗΠΑ» από την αναφορά του Εθνικού Μουσείου των ΗΠΑ για το 1892, σελ. 451-454, 1984. Στο Σπήλαιο Κραμφ (Crumf), στο νότιο βραχίονα του ποταμού Γουόριορ, στην Κοιλάδα Μέρφυ, στην Επαρχία Μπλάουντ της Αλαμπάμα, όπου φτάνει κανείς μέσω ποταμών από τον Κόλπο Μομπάιλ, υπήρχαν φέρετρα από ξύλο σκαμμένο με φωτιά και με πέτρινα ή χάλκινα εργαλεία. Οχτώ από αυτά τα φέρετρα μεταφέρθηκαν στο Σμιθσόνιαν. Είχαν μήκος περί που εφτά πόδια και πέντε ίντσες, πλάτος 14 ως 18 ίντσες και βάθος 6 έως 7 ίντσες. Τα καπάκια ήταν ανοιχτά. Έγραψα πρόσφατα στο Σμιθσόνιαν, και στις 11 Μαρτίου έλαβα την απάντηση από τον Φ. Μ. Σέτζλερ (F.M. Setzler), τον προϊστάμενο του Τμήματος Ανθρωπολογίας. (Είπε ότι) «Δεν μπορέσαμε να βρούμε τα δείγματα αυτά στις συλλογές μας, αν και τα αρχεία δείχνουν ότι παρελήφθησαν».

Ο Ντέηβιντ Μπάρον (David Barron), Πρόεδρος της Εταιρείας Gungywamp, έμαθε τελικά από το Σμιθσόνιαν ότι τα φέρετρα τελικά ήταν ξύλινες λεκάνες και ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να τα δει κανείς γιατί φυλάσσονταν σε μια αποθήκη μολυσμένη από αμίαντο. Η αποθήκη αυτή επρόκειτο να κλειστεί για τα επόμενα δέκα χρόνια και κανείς δεν επιτρεπόταν να μπει εκτός από το προσωπικό του Σμιθσόνιαν!

Ο Ιβάν Τ. Σάντερσον (Ivan T. Sanderson), γνωστός ζωολόγος και ένας από τους τακτικούς καλεσμένους στο σώου του Τζόνυ Κάρσον (Johnny Carson) στη δεκαετία του ’60 (συνήθως με ένα εξωτικό ζώο, όπως έναν μυρμηγκοφάγο – παγκολίνο ή έναν λεμούριο), διηγήθηκε κάποτε μια περίεργη ιστορία για ένα γράμμα που έλαβε σχετικά με έναν μηχανικό που δούλευε στο νησί Σεμίγια (Shemya) του συμπλέγματος των Αλεουτίων Νήσων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά την κατασκευή ενός αεροδιαδρόμου, η ομάδα του ισοπέδωσε κάποιους λόφους και ανακάλυψε κάτω από αλλεπάλληλα στρώματα προσχώσεων, απομεινάρια που τους φάνηκαν ανθρώπινα. Ο τύμβος της Αλάσκα ήταν στην πραγματικότητα ένα νεκροταφείο γεμάτο τεράστια ανθρώπινα λείψανα, που περιελάμβαναν κρανία και μακριά οστά ποδιών.

Τα κρανία είχαν ύψος από 22 έως 24 ίντσες από τη βάση ως την κορυφή. Δεδομένου ότι το κρανίο ενός ενήλικα είναι συνήθως οχτώ ίντσες από το εμπρός έως το πίσω μέρος του, ένα τόσο μεγάλο κρανίο φανερώνει ότι ο άνθρωπος που το είχε πρέπει να ήταν τεραστίων διαστάσεων. Επιπλέον, αναφέρθηκε ότι κάθε κρανίο είχε υποστεί προσεκτικό τρυπανισμό (διαδικασία ανοίγματος μιας οπής στο πάνω μέρος του κρανίου).

Στην πραγματικότητα, η συνήθεια να συμπιέζεται το κρανίο ενός βρέφους και να εξαναγκάζεται να αναπτυχθείτε επίμηκυμένο σχήμα ήταν μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Περουβιανοί, οι Μαγιάς και οι Πλατυκέφαλοι Ινδιάνοι της Μοντάνα.

Ο Σάντερσον προσπάθησε να συγκεντρώσει επιπλέον στοιχεία, και τελικά έλαβε ένα γράμμα από ένα άλλο μέλος της ομάδας που επιβεβαίωσε το γεγονός. Και τα δυο γράμματα ανέφεραν ότι το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν είχε παραλάβει τα λείψανα  αλλά έπειτα δεν ξανακούστηκε τίποτα. Ο Σάντερσον φαινόταν πεπεισμένος ότι το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν είχε παραλάβει τα περίεργα απομεινάρια, αναρωτιόταν όμως γιατί δεν δημοσιοποιούσαν τα στοιχεία. Ρωτάει: «… μήπως αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξαναγράψουν τα επιστημονικά εγχειρίδια;»

Το 1944 έγινε μια τυχαία ανακάλυψη ακόμα πιο αμφιλεγόμενης φύσης από τον Βάλντεμαρ Τζάλσραντ (Waldemar Julsrud) στο Ακαμπάρο (Acambaro) του Μεξικού. Το Ακαμπάρο ανήκει στην Πολιτεία του Γκουανα χουάτο (Guanajuato), 175 μίλια βορειοδυτικά της πόλης του Μεξικού. Στον περίεργο αρχαιολογικό χώρο βρέθηκαν πάνω από 33.500 αντικείμενα από πηλό, από πέτρα (ακόμη κι από νεφρίτη), καθώς και μαχαίρια από οψιδιανό (που είναι πιο κοφτερά από τα ατσάλινα και χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα στην καρδιοχειρουργική).

Ο Τζάλσραντ, επιφανής Γερμανός έμπορος της περιοχής, βρήκε επίσης αγάλματα με ύψος που κυμαινόταν από λιγότερο από μια ίντσα μέχρι και έξι πόδια, και τα οποία απεικόνιζαν μεγάλα ερπετά, μερικά από τα οποία ήταν σε ενεργητική επαφή με ανθρώπους συνήθως τους έτρωγαν, αλλά σε μερικά, περίεργα αγαλματίδια εμφανιζόταν ερωτική επαφή. Πολλά από τα πλάσματα αυτά θύμιζαν δεινόσαυρους στους παρατηρητές.

Ο Τζάλσραντ στρίμωξε αυτή τη συλλογή σε δώδεκα δωμάτια του εκτεταμένου σπιτιού του. Σ’ αυτή συμπεριλαμβάνονταν εκπληκτικές αναπαραστάσεις Νέγρων, Ανατολιτών και γενειοφόρων Καυκασίων, όπως και μοτίβα από Αιγυπτιακούς, Σουμεριακούς και άλλους αρχαίους πολιτισμούς του άλλου ημισφαιρίου, καθώς και πορτραίτα του Μεγαλοπόδαρου και άλλων υδρόβιων τερατόμορφων πλασμάτων, περίεργων συμπλεγμάτων ανθρώπων και ζώων, και ένα σωρό άλλες ανεξήγητες κατασκευές. Στον ίδιο χώρο με τα κεραμικά αντικείμενα βρέθηκαν δόντια από ένα εξαφανισμένο είδος αλόγου της Εποχής των Πάγων, ο σκελετός ενός μαμούθ, και μια σειρά από ανθρώπινα κρανία.

Στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Πενσυλαβανίας έγινε ραδιοχρονολόγηση καθώς και πρόσθετα τεστ, με την χρήση της μεθόδου θερμικής φωτεινότητας για τη χρονολόγηση αγγείων. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι τα αντικείμενα κατασκευάστηκαν πριν από 6.500 χρόνια, γύρω στο 4.500 π.κ.ε. Μια ομάδα ειδικών από άλλο πανεπιστήμιο, οι οποίοι είδαν τα έξι δείγματα του Τζάλσραντ χωρίς όμως να ξέρουν την προέλευση τους, απέκλεισαν την πιθανότητα να είναι σύγχρονα αντίγραφα. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσαν να πουν τίποτα όταν πληροφορήθηκαν την αμφισβητούμενη προέλευση τους.

Το 1952, σε μια προσπάθεια να δυσφημιστεί η περίεργη αυτή συλλογή η οποία είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή, ο Αμερικανός αρχαιολόγος Τσαρλς Σ. Ντιπέσο (Charles C. DiPeso) ισχυρίστηκε ότι εξέτασε διεξοδικά τα 32.000 κομμάτια που υπήρχαν τότε. Τα εξέτασε μέσα σε τέσσερις ώρες που πέρασε στο σπίτι του Τζάλσραντ.

Σε ένα βιβλίο που πρόκειται να εκδοθεί (το οποίο καθυστέρησε πολύ να κυκλοφορήσει λόγω των συνεχιζόμενων εξελίξεων στην έρευνα του) ο ερευνητής αρχαιολογίας Τζων X. Τίρνεϋ (John Η. Tierney), ο οποίος δίνει διαλέξεις πάνω στο θέμα εδώ και δεκαετίες, ισχυρίζεται ότι για να καταφέρει να το κάνει αυτό ο Ντιπέσο θα έπρεπε να εξετάζει 133 κομμάτια το λεπτό συνέχεια επί τέσσερις ώρες, ενώ στην πραγματικότητα, θα χρειάζονταν εβδομάδες ολόκληρες απλώς και μόνο για διαχωρίσει κανείς τον τεράστιο όγκο των εκθεμάτων και να τα διατάξει κατάλληλα για μια σωστή εκτίμηση.

Ο Τίρνεϋ, που κατά την διάρκεια της έρευνας συνεργάστηκε με τον μακαρίτη καθηγητή Χάπγκουντ, τον επίσης μακαρίτη Ουίλλιαμ Ν. Ράσελ (William Ν. Russell) και άλλους, υποστηρίζει ότι το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και άλλες αρχαιολογικές αρχές οργάνωσαν μια εκστρατεία πάραπληροφόρησης σχετικά με τα ευρήματα. Στην αρχή της διαμάχης αυτής, το Σμιθσόνιαν απέρριψε ολόκληρη τη συλλογή Ακαμπάρο ως μια καλοστημένη απάτη. Επίσης, χρησιμοποιώντας τον Νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης, ο Τίρνεϋ ανακάλυψε ότι όλοι σχεδόν οι φάκελοι του Σμιθσόνιαν σχετικά με την υπόθεση Τζάλσραντ είχαν χαθεί.

Μετά από δυο αποστολές στην περιοχή το 1955 και το 1968, ο καθηγητής Τσαρλς Χάπγκουντ, καθηγητής ιστορίας και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νιου Χαμσάιρ, κατέγραψε τα αποτελέσματα της  έρευνας του στο Ακαμπάρο σε ένα βιβλίο που τυπώθηκε ιδιωτικά με τον τίτλο Μυστήριο στο Ακαμπάρο. Αρχικά, ο Χάπγκουντ ήταν ένας σκεπτικιστής με ανοιχτό μυαλό σ’ ό,τι αφορούσε στη συλλογή, όμως μετά την πρώτη του επίσκεψη το 1955, όταν ήταν μάρτυρας της ανασκαφής κάποιων από τις φιγούρες και μπόρεσε ακόμα να υποδείξει στους ανασκαφείς το πού ήθελε να σκάψουν, πίστεψε απόλυτα ότι ήταν πραγματική.

Τα πράγματα στην απίστευτη αυτή διαμάχη περιπλέκονται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι το Εθνικό Ινστιτούτο Ιστορίας και Ανθρωπολογίας, μέσω του μακαρίτη διευθυντή Προ-Ισπανικών Μνημείων, Δρα Εντουάρντο Νογκουέρα (Dr. Eduardo Noguera), (ο οποίος, ως επικεφαλής μιας επίσημης ομάδας ερευνών στην περιοχή, εξέδωσε μια αναφορά την οποία θα δημοσιεύσει ο Τίρνεϋ), παραδέχτηκε «τα αντικείμενα βρέθηκαν με προφανώς επιστημονική διαδικασία». Όμως, παρά το ότι οι αποδείξεις ήταν μπροστά στα μάτια τους, οι επίσημοι δήλωσαν ότι λόγω της «φανταστικής» φύσης των αντικειμένων, θα πρέπει να αποτελούσαν απάτη του Τζάλσραντ! Ο απελπισμένος αλλά πάντα αισιόδοξος Τζάλσραντ πέθανε. Το σπίτι του πουλήθηκε και η συλλογή μπήκε στην αποθήκη. Η συλλογή αυτή τη στιγμή δεν είναι ανοιχτή για το κοινό.

Ίσως η πιο εντυπωσιακή συγκάλυψη απ’ όλες να είναι η ανασκαφή ενός αιγυπτιακού τύμβου από το ίδιο το Σμιθσόνιαν στην Αριζόνα. Μια μεγάλη πρωτοσέλιδη δημοσίευση στην εφημερίδα «Phoenix Gazette» στις 5 Απριλίου του 1909, έδινε μια πολύ λεπτομερειακή αναφορά σχετικά με την ανακάλυψη και ανασκαφή ενός θαλάμου σκαμμένου στο βράχο από μια αποστολή επικεφαλής της οποίας ήταν κάποιος καθηγητής Σ.Α. Τζόρνταν (S.A. Jordan) από το Σμιθσόνιαν. Το Σμιθσόνιαν όμως ισχυρίζεται ότι δεν έχει απολύτως καμία γνώση για την ανακάλυψη ή εκείνους που την έκαναν.

Η World Explorers Club (Λέσχη Εξερευνητών του Κόσμου) αποφάσισε να ελέγξει την ιστορία αυτή επικοινωνώντας με το Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, αν και πιστεύαμε ότι υπήρχαν λίγες πιθανότητες να βρεθούν πραγματικά αξιόλογες πληροφορίες. Αφού μιλήσαμε λίγο με τον τηλεφωνητή, μάς συνέδεσαν με μια αρχαιολόγο του Σμιθσόνιαν, και μια γυναικεία φωνή ήρθε στο τηλέφωνο και μάς συστήθηκε.

Της είπα ότι ερευνούσα μια ιστορία από ένα άρθρο εφημερίδας του Φοίνιξ του 1909 σχετικά με την ανασκαφή του Σμιθσόνιαν στους θαλάμους που ήταν σκαμμένοι στους βράχους του Γκραν Κάνυον όπου βρέθηκαν αιγυπτιακά αντικείμενα, και ρώτησα αν το Σμιθσόνιαν μπορούσα να μου δώσει πληροφορίες πάνω στο θέμα.

«Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που μπορώ να σας πω, πριν προχωρήσουμε παρακάτω» είπε, «είναι ότι δεν έχουν βρεθεί ποτέ κανενός είδους αιγυπτιακά αντικείμενα στη Βόρειο ή τη Νότιο Αμερική. Οπότε μπορώ να σας πώ ότι το Σμιθσόνιαν δεν έχει ποτέ αναμιχθεί σε τέτοιες ανασκαφές». Ήταν πολύ ευγενική και εξυπηρετική, τελικά όμως, δεν ήξερε τίποτα. Ούτε αυτή ούτε κανένας άλλος με τον οποίο μίλησα δεν μπόρεσε να βρει κάποια καταγραφή της ανακάλυψης ούτε σχετικά με τον Γ.Ε. Κινκέιντ (G.E. Kinkaid) ή τον καθηγητή Σ. Α. Τζόρνταν.

Παρ’ όλο που δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ολόκληρη η ιστορία ίσως ήταν μια περίτεχνη απάτη της εφημερίδας, το γεγονός ότι ήταν στην πρώτη σελίδα, κατονόμαζε το φημισμένο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και έδινε μια πολύ λεπτομερειακή αναφορά που καταλάμβανε αρκετές σελίδες, υποστηρίζει την αξιοπιστία της. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι μια τέτοια ιστορία βγήκε από το πουθενά.

Μήπως το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν συγκαλύπτει μια αρχαιολογική ανακάλυψη τεράστιας σημασίας; Αν η ιστορία αυτή είναι αληθινή, θα αλλάξει ριζικά την τρέχουσα επιστημονική άποψη ότι δεν υπήρχε υπερωκεάνια επαφή πριν από τον Κολόμβο, και ότι όλοι οι Αμερικανοί Ινδιάνοι, και στις δύο ηπείρους, κατάγονται από τους εξερευνητές της Εποχής των Πάγων που ήρθαν από τον Βερίγγειο Πορθμό. (Οποιαδήποτε πληροφορία έχουν οι αναγνώστες σχετικά με τον Γ.Ε. Κινκέιντ και τον καθηγητή Σ.Α. Τζόρνταν, ή τις θρυλούμενες ανακαλύψεις τους, θα την εκτιμούσαμε πολύ).

Μήπως η ιδέα ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επισκέφθηκαν την περιοχή της Αριζόνα είναι τόσο παράλογη και απορριπτέα που πρέπει να συγκαλυφθεί; Ίσως το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν ενδιαφέρεται περισσότερο να διατηρήσει την υπάρχουσα κατάσταση παρά να ταράξει τα νερά με εκπληκτικές νέες ανακαλύψεις που ανατρέπουν την προηγουμένως αποδεκτή ακαδημαϊκή διδασκαλία.

Ο ιστορικός και γλωσσολόγος Καρλ Χαρτ (Carl Hart), εκδότης του «World Explorer», βρήκε έναν οδοιπορικό χάρτη του Γκραν Κάνυον από ένα βιβλιοπωλείο στο Σικάγο. Εξετάζοντας το χάρτη, εκπλαγήκαμε από το πόσες περιοχές στη βόρεια πλευρά του φαραγγιού έχουν αιγυπτιακά ονόματα. Η περιοχή γύρω από το Χείμαρρο των 94 Μιλίων και το Χείμαρρο Τρίνιτυ έχει σημεία (συμπλέγματα βράχων, απ’ ό,τι φαίνεται) με ονόματα όπως Πύργος του Σετ, Πύργος του Ρα, Ναός του Ώρου, Ναός του Όσιρι και Ναός της Ίσιδος. Στην περιοχή του Στοιχειωμένου Φαραγγιού υπήρχαν ονόματα πυραμίδα του Χέοπα, Ερημητήριο του Βούδα, Ναός του Βούδα, Ναός του Μανού και Ναός της Σίβα. Υπήρχε κάποια σχέση ανάμεσα σ’ αυτές τις περιοχές και τις υποτιθέμενες αιγυπτιακές ανακαλύψεις στο Γκραν Κάνυον;

Επικοινωνήσαμε με έναν αρχαιολόγο της πολιτείας στο Γκραν Κάνυον, που μας είπε ότι απλώς στους πρώτους εξερευνητές άρεσαν τα αιγυπτιακά και ινδουιστικά ονόματα, ήταν αλήθεια όμως ότι η περιοχή αυτή ήταν απαγορευμένη στους οδοιπόρους και τους άλλους επισκέπτες «λόγω επικίνδυνων σπηλαίων».

Πραγματικά, ολόκληρη αυτή η περιοχή του Γκραν Κανυον με τα αιγυπτιακά και ινδουιστικά τοπωνύμια είναι απαγορευμένη ζώνη κανείς δεν επιτρέπεται να μπει σ’ αυτή τη μεγάλη περιοχή.

Το μόνο που μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι αυτή ήταν η περιοχή στην οποία βρίσκονταν οι θάλαμοι. Κι όμως σήμερα, η περιοχή αυτή, όλως περιέργως, είναι αποκλεισμένη για όλους τους οδοιπόρους κι ακόμα, κατά μεγάλο μέρος και στο προσωπικό του πάρκου.

Πιστεύω ότι ο έξυπνος αναγνώστης θα καταλάβει ότι αν έστω και ένα μικρό μέρος από τις αποδείξεις του «Σμιθσόνιαν-γκέητ» είναι αληθινές, τότε το πιο φημισμένο αρχαιολογικό μας Ινστιτούτο έχει αναμειχθεί ενεργά στη συγκάλυψη στοιχείων σχετικά με προηγμένους αμερικανικούς πολιτισμούς, στοιχείων για αρχαία ταξίδια πολλών πολιτισμών στη Βόρειο Αμερική, στοιχείων για ανώμαλης μορφής γίγαντες και άλλα περίεργα ευρήματα, και στοιχείων που τείνουν να ανατρέψουν το επίσημο δόγμα σχετικά με την ιστορία της Βορείου Αμερικής.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σμιθσόνιαν εξακολουθεί να αρνείται να ανοίξει τις συνεδριάσεις του στους δημοσιογράφους ή στο κοινό. Αν οι Αμερικανοί μπορούσαν κάποτε να μπουν στη «σοφίτα του έθνους», όπως έχει αποκληθεί το Σμιθσόνιαν, ποιος ξέρει τι σκελετούς θα ανακάλυπταν.

Ντέιβιντ Χάτσερ Τσίλντρες

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό NEXUS του Σεπτεμβρίου 1998

Το διαβάσαμε από το: Το Σμιθσόνιαν και οι αρχαιολογικές συγκαλύψεις http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/03/blog-post_4656.html#ixzz2vaV9IQpo

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ ...ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ ΠΛΑΚΑ!!!

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ ...ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ ΠΛΑΚΑ!!!   Posted: 09 Mar 2014 02:00 PM PDT

Συνταγματογνωσία:

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ:

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.
Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες
σε διεθνή όργανα.Άρθρο: 28 Παράγραφος 2
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.Άρθρο: 28 Παράγραφος 3.
Απαγορεύεται πρόταση νόμων από τους πολίτες που δεν είναι Βουλευτές ήμέλη της κυβέρνησης.Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.
Απαγορεύονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών.Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
Απαγορεύονται δημοψηφίσματα για νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί και αφορούν δημοσιονομικά θέματα.Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
Μόνο η Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα.Άρθρο: 110 Παράγραφος 2.
Η αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις.Άρθρο 11. Παράγραφος 2.
Η Βουλή με πλειοψηφία 180 βουλευτών κηρύσσει κατάσταση πολιορκίας και
αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος που αφορούν ατομικά δικαιώματα.Άρθρο 48. Παράγραφοι 1,6.
Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το σύστημα κοινωνικής
ασφάλισης.Άρθρο 22. Παράγραφος 5.
Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει τον εκλογικό νόμο.Άρθρο 54 Παράγραφος 1.
Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το νόμισμα της χώρας.Άρθρο 80. Παράγραφος 2.
Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του
Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.
Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις,
μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών.Άρθρο 61 Παράγραφος 2.Άρθρο 62 Παράγραφος 1.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο
παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης.Άρθρο 86 Παράγραφος 1.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών.Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2.
Παρέχει ειδική προστασία στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και στα
κεφάλαια εξωτερικού που εισάγονται στη χώρα μας.Άρθρο 107 Παράγραφος 1.
Δεν προβλέπεται καμία κύρωση σε Βουλευτές που ψήφισαν αντισυνταγματικούς νόμους

Δείτε το Σύνταγμα της Ελλάδος στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων:http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/

193η επέτειος της 17ης Μαρτίου 1821 στη Μάνη

193η επέτειος της 17ης Μαρτίου 1821 στη Μάνη by maniatika

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την επέτειο της «17ης Μαρτίου 1821» και τη συμπλήρωση 193 χρόνων από την έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, θα λάβουν χώρα στο Δήμο Αν. Μάνης κατά το τριήμερο 15-17 Μαρτίου. Επίκεντρο των εκδηλώσεων θα είναι η Αρεόπολη, εκεί όπου οι Μανιάτες οπλαρχηγοί, με επικεφαλής τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, κήρυξαν τον πόλεμο κατά των Τούρκων και ξεκίνησαν τον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους.

Ανήμερα της ιστορικής επετείου, Δευτέρα 17 Μαρτίου, στις εκδηλώσεις θα παρευρεθεί ο Υπουργός Ναυτιλίας & Αιγαίου Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ο οποίος θα εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας.

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

Σάββατο 15 Μαρτίου

14:00 Καρδαμύλη Δυτικής Μάνης, Ηρώο Πλατείας Καρδαμύλης.          Πέρας προσέλευσης των επισήμων, των Σχολείων και των Συλλόγων.

14:25 Άφιξη των Μαντατοφόρων από την έδρα του Πετρόμπεη, με το μήνυμα της έναρξης του Αγώνα στους Καπεταναίους της Δυτικής Μάνης.

14:25 Επιμνημόσυνη δέηση.

14:30 Εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας
Προσκλητήριο Μανιατών που συμμετείχαν στην Κατάληψη της Καλαμάτας και στον Ιερό Αγώνα του ’21.
Αναπαράσταση της συνάντησης των Καπεταναίων και της ιστορικής απόφασής τους.
Παραδοσιακοί Χοροί.
Μικρή δεξίωση στο Δημαρχείο Δυτικής Μάνης.

17:00 Γύθειο Ανατολικής Μάνης, νησί Κρανάη.          Υποδοχή των καπεταναίων της Ανατολικής Μάνης
Επιμνημόσυνη δέηση. Κατάθεση στεφάνων.
Προσκλητήριο Νεκρών Ηρώων.

18:00 Δημαρχείο Γυθείου.Δημοτικοί παραδοσιακοί χοροί των σχολείων της πόλης.

Κυριακή 16 Μαρτίου

12:00 Αρεόπολη Ανατολικής Μάνης          Ιππικές Εκδηλώσεις Δήμου Ανατολικής Μάνης.

Συμμετέχουν:
Ο Πολιτιστικός Ιππικός Σύλλογος Μάνης 2008, ο Σύλλογος Φιλίππων Μάνης, Ιππικοί Σύλλογοι απ’όλη την Ελλάδα & ιππείς της περιοχής.

13:00 Αρεόπολη Ανατολικής Μάνης.          Τερματισμός ιππέων.
Απονομή βραβείων και αναμνηστικών μεταλλίων στους συμμετέχοντες στις ιππικές εκδηλώσεις από τον Δήμαρχο Ανατολικής Μάνης κ. Πέτρο Ανδρεάκο, στο Γυμνάσιο Αρεόπολης.

15:30 Αρεόπολη, Πλατεία Αθανάτων
Ποιήματα και δημοτικοί παραδοσιακοί χοροί από τα Σχολεία του Δήμου.

17:30 Επιμνημόσυνη δέηση – Κατάθεση στεφάνων από τα σχολεία της Μάνης, εκπροσώπους φορέων και συλλόγων.
Απόδοση Τιμών, Ποιήματα, Δημοτικοί Παραδοσιακοί Χοροί από Σχολεία.
Εκδήλωση με θέμα “πολεμική αρετή των Μανιατών”.
Λαμπαδηδρομία αθλητών.
Δημοτικοί παραδοσιακοί χοροί Συλλόγων.

Δευτέρα 17 Μαρτίου

07:30 Αρεόπολη Ανατολικής Μάνης.          Χαιρετισμός της ημέρας με ταυτόχρονες κωδωνοκρουσίες όλων των εκκλησιών της Αρεόπολης.

08:00 Αρεόπολη, Πλατεία Αθανάτων.Έπαρση της σημαίας

10:00 Τελετή Έναρξης της εκδήλωσης «Τρόπαιο Εθνικής Επετείου 25ης Μαρτίου 1821»

11:00 Προσέλευση επισήμων στον Μητροπολιτικό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

11:15 Επίσημη Δοξολογία χοροσταντούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Μάνης κ.κ. Χρυσοστόμου.

11:30 Μετάβαση επισήμων και κοινού στην πλατεία της «17ης Μαρτίου 1821»         Καλωσόρισμα του Δημάρχου.
Αναπαράσταση της Ορκωμοσίας των Μανιάτικων οικογενειών από τους μαθητές των Λυκείων της Μάνης.
Εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον Υπουργό Ναυτιλίας & Αιγαίου κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Μετάβαση στην Πλατεία Αθανάτων.
Επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του Ηρώου.
Κατάθεση στεφάνων σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Σιγή ενός λεπτού στη μνήμη των ένδοξων νεκρών.
Ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Παρέλαση ανάπηρων και θυμάτων πολέμου Ν. Λακωνίας, Σχολείων, Συλλόγων και στρατιωτικών τμημάτων.
Παραδοσιακοί χοροί.
Δεξίωση των επίσημων αρχών.

18:30 Υποστολή σημαίας

Κατά το τριήμερο 15-17 Μαρτίου θα γίνει γενικός σημαιοστολισμός δημόσιων, δημοτικών, ιδιωτικών καταστημάτων, καταστημάτων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και κατοικιών, από της ογδόης πρωινής ώρας μέχρι της δύσεως του ηλίου, καθώς και φωταγώγηση δρόμων και πλατειών

Η ΜΕΡΑ ΟΠΟΥ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΛΟΥΒΡΟ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ

Το ιστορικό της κλοπής του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης και η μεταφορά στο μουσείο του Λούβρου.

Στις 15 Απριλίου του 1865, η αρχαιολογική αποστολή του Γάλλου υποπρόξενου Καρόλου Σαμπουαζό, έκανε ανασκαφές στα βόρεια της Σαμοθράκης.Τότε ένας Έλληνας εργάτης αναφώνησε «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα»!
Είχε βρει τα πόδια και τον κορμό της Νίκης της Σαμοθράκης.

Η Σαμοθράκη βρισκόταν ακόμα υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο Σαμπουαζό χρειαζόταν την άδεια της Υψηλής Πύλης, για να μεταφέρει το γλυπτό στη Γαλλία. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864, αλλά με σημαντικές ελλείψεις. Είχε βρεθεί σε πολλά κομμάτια, γιατί οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου συνήθιζαν να φτιάχνουν το γλυπτά σε τμήματα και να τα ενώνουν μετά.

Όταν ο Σαμπουαζό πήρε τη Νίκη απ’ τη Σαμοθράκη, είχε αφήσει πίσω την πλώρη στην οποία πατούσε το άγαλμα, γιατί πίστευε ότι ανήκε σε άλλο γλυπτό. Χωρίς την πλώρη, όμως, το άγαλμα δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο. Ήταν έτσι δημιουργημένο απ’ τον γλύπτη, που χρειαζόταν να στέκεται στην πλώρη, για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία. Το πρόβλημα έλυσαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι το 1875, όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά η πλώρη ήταν μέρος της σύνθεσης της Νίκης. Ο Σαμπουαζό κατάφερε να πάρει και αυτό το κομμάτι στη Γαλλία.
Η Νίκη της Σαμοθράκης εκτίθεται στο Λούβρο από το 1884. Το όνομα του ιδιοφυή γλύπτη παραμένει άγνωστο, αλλά η φήμη του αγάλματος έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου.

Υπολογίζεται ότι δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π Χ και κοσμούσε το Ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη.
Πολλοί λένε ότι ήταν αφιέρωμα του Δημήτριου του Πολιορκητή, που νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου το 290 πΧ.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το αφιέρωσαν οι Ρόδιοι, όταν νίκησαν τον Αντίοχο Γ’ της Συρίας σε ναυμαχία.
Εκτός από το άγαλμα στο Λούβρο υπάρχει άλλο ένα στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης και ένα ακόμη ρωμαϊκό αντίγραφο σε μουσείο της Βιέννης.

Η Νίκη είναι απόδειξη της λεηλασίας των ελληνικών γλυπτών από πολλούς τυχοδιώκτες, οι οποίοι απλά δεν ήταν τόσο ξεδιάντροποι όσο ο Λόρδος του Έλγιν.
Αυτοί έκλεβαν από ανασκαφές σε όλο τον κόσμο και δεν κατέστρεφαν όπως ο Βρετανός διπλωμάτης.

Η αποκατάσταση του αγάλματος με προσφορές ιδιωτών
Την αποκατάσταση της Νίκης της Σαμοθράκης που σχεδίαζε το μουσείο του Λούβρου, έχει συγκεντρώσει 5.000.000 ευρώ από ιδιωτικές δωρεές, μέσω της καμπάνιας «Όλοι Μαικήνες». Συμμετείχαν περίπου 6.700 ιδιώτες, οι οποίοι προσέφεραν από 1 μέχρι και 8.500 ευρώ.
Οι επισκέπτες του Λούβρου θα μπορούν να αντικρίσουν ξανά το άγαλμα από τις αρχές του καλοκαιριού του 2014, γιατί η κλίμακα Νταρού, στην οποία φιλοξενείται, είναι κλειστή για ανακαίνιση.
Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, το άγαλμα ήταν βαμμένο με χρώμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια για τα εγκλήματα και τα δεινά που υπέστη η χώρα μας στο παρελθόν από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Δυστυχώς συνεχίζει ακόμη και σήμερα με οικονομικό πόλεμο αυτή τη φορά χωρίς όμως ακόμη να σηκώνει το πραγματικό της ανάστημα.