ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΠΟΥ ΕΞΥΜΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΡΥΒΟΥΝ

ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΠΟΥ ΕΞΥΜΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΡΥΒΟΥΝ;

Posted: 16 Feb 2014 07:00 AM PST

Ποιοί θέλουν να μείνει κρυμμένη αυτή η ιστορική αλήθεια;;;
Δύο χρόνια μετά, δεν έχει δοθεί απάντηση από την... επίσημη Εκκλησία...
Την κρύβουν οι... ποδίτσες...

Πόπη Σουφλή

”Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.” (Το παρακάτω λείπει από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης) “Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.”
Καινή Διαθήκη Ιωάννου ΙΒ’ 20-23
Το παραπάνω είναι χειρόγραφο Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού. Ανεκαλύφθη υπό του καθηγητού Ε.Πρόκου το 1974 ο οποίος ιστοριοδιφώντας στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ως επίτιμος καθηγητής Ιστορίας Ξένων Πανεπιστημίων βρήκε το πλήρες κείμενο.

Είναι γνωστό ότι η Παλαιστίνη στην εποχή του Χριστού μας δεν είχε μόνο Εβραίους αποίκους αλλά και πάρα πολλούς Έλληνες οι οποίοι κατοικούσαν σε δέκα πόλεις στην περίφημη Δεκάπολη.
Ίσως αναρωτηθούνε μερικοί πώς συνέβαινε αυτό, αλλά θα τους υπενθυμίσουμε ότι, τρείς αιώνες πριν από την Γέννηση του Χριστού, είχαν κατακτηθεί όλα αυτά τα μέρη από τον Μέγα Αλέξανδρο και μετά τον θάνατό του, περιήλθαν στου επιγόνους του.
Όλοι, λίγο-πολύ- είχαν εξελληνιστεί και γνώριζαν το μέγεθος του πολιτισμού των Ελλήνων και το μεγαλείο της πνευματικότητάς του (και η καταγωγή της Παναγίας μας σχετίζεται με την φυλή των Εσσαίων που είχε εξελληνιστεί απ’ τον Μέγα Αλέξανδρο.)
Όπως ψάλλουμε και τα Χριστούγεννα “Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ' αυτής Χριστέ” κλπ.
Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που μίλησε ο Χριστός μας και εξύμνησε την Ελλάδα και τους Έλληνες!!!!!!!!!!
Άρα μας κινεί την περιέργεια να μάθουμε γιατί σιωπαίνει ακόμη η επίσημη (Εκκλησία) και δεν προβαίνει σε νέες εκδόσεις με προσθήκη αυτων των ύμνων;;;
Θα περιμένουμε την απάντηση……..

http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_04.html#.Uv4mu_l_tic
http://attikanea.blogspot.com/2014/02/blog-post_359.html
http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/02/blog-post_5261.html

Σχόλιο Πελασγού : Το θέμα είναι μέγιστο και αφορμή ή σπίθα παγιδεύσεως πολλών Ελλήνων, που εμμένουν φανατικά στα δήθεν εβραϊκά της Εκκλησίας. Ακόμα και αυτή η διαστρέβλωση δεν δικαιολογεί το μίσος κάποιων και την εμπάθεια κατά της Εκκλησίας.

Είναι βέβαια αληθές ότι πλείστα χειρόγραφα, και δή εκκλησιαστικά, έχουν κλαπεί και αποσιωπηθεί από σκοτεινές νεοταξίτικες δυνάμεις, για να μην φωτισθεί η οικουμένη.Θα επανλέλθουμε.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΡΕΑΦΕ ΤΟ 1872 Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ 1872 Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ Posted: 16 Feb 2014 08:00 AM PST Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο: “Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.  Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.  Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να ... διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. (15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900) ήταν σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.  Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Μια βυθισμένη αρχαία πολιτεία στη Ζάκυνθο και γιατί κάποιοι προσπαθούν να την εξαφανίσουν.

Μια βυθισμένη αρχαία πολιτεία στη Ζάκυνθο και γιατί κάποιοι προσπαθούν να την εξαφανίσουν.

Μια αρχαία μυλόπετρα αναπαύεται στα καταγάλανα νερά του κόλπου του Αλυκανά στη Ζάκυνθο. Photo: Παύλος Βούτος. Πηγή: Facebook

Από τον Αντώνη Κυριαζή

Πώς η υποβρύχια έρευνα του Παύλου Βούτου έφερε στο φως μια βυθισμένη αρχαία πολιτεία και γιατί κάποιοι προσπαθούν να την εξαφανίσουν.

ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ του διεθνούς αρχαιολογικού ενδιαφέροντος βρίσκεται η Ζάκυνθος ύστερα από μια ιδιαίτερα σημαντική ανακάλυψη που αφορά σε κίονες, πλακόστρωτα και διάσπαρτο αρχαίο δομικό υλικό στην περιοχή του κόλπου του Αλυκανά. Τα ευρήματα εκτείνονται, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, σε έκταση 30 στρεμμάτων.

Την ανακάλυψη επιβεβαίωσαν οι υποβρύχιες έρευνες που έκανε στις 13 Μαΐου 2013 κλιμάκιο της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων που μετέβη στο νησί για σειρά αυτοψιών, κατόπιν πρόσκλησης του Δήμου Ζακύνθου και ύστερα από υπόδειξη του δύτη κ. Παύλου Βούτου, ο οποίος έκανε και την ανακάλυψη.

Δυστυχώς, όπως συμβαίνει σ’ αυτή την τάλαινα χώρα, ορισμένοι κύκλοι προσπάθησαν να υποβαθμίσουν αυτή τη σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, ή ακόμη και να την εξαφανίσουν, λέγοντας ότι επρόκειτο για… φυσικό φαινόμενο! Πράγμα παράξενο, καθώς η αρχική ανακοίνωση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων μιλούσε για τεράστια δημόσια κτίρια, πλακοστρωμένους δρόμους, βάσεις για κολόνες και άλλα οικοδομικά υλικά.

Άραγε, η αρχική ανακοίνωση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων ήταν λάθος, ή μήπως λόγοι συμφέροντος υποκίνησαν την προσπάθεια αποσιώπησης των ευρημάτων;

Ξένο αρχαιολογικό site υπέβαλε το ερώτημα στον Παύλο Βούτο, τον άνθρωπο που έκανε την ανακάλυψη, ζητώντας την άποψή του. 

Η αφήγηση του Παύλου Βούτου 

Περίπου είκοσι πέντε χρόνια πριν, άρχισα να κάνω καταδύσεις στα καταγάλανα νερά της Ζακύνθου. Στη διάρκεια αυτών των καταδύσεων, είδα πολλές φορές μέσα στο νερό θραύσματα από κεραμικά αγγεία και πάντοτε αναρωτιόμουν από πού μπορεί να ήρθαν.

Σκέφτηκα τότε ότι ίσως υπήρχε κάτι θαμμένο στην άμμο. Πάντα πίστευα ότι υπήρχαν κάποια αρχαία κτίσματα στην περιοχή και ότι άξιζε να το διερευνήσω περισσότερο. Για πολλά χρόνια, όμως, δεν είχα να βρει κάτι που θα το αποδείκνυε.

Η αγάπη μου για τη θάλασσα με έκανε να αγοράσω μια υποβρύχια φωτογραφική μηχανή για να ξεκινήσω τη λήψη φωτογραφιών κατά τις καταδυτικές εξορμήσεις μου. Ήταν τότε που το μυστικό φανερώθηκε μπροστά στα μάτια μου. Μια μέρα, έχοντας φωτογραφήσει κάποια μικρά πολύχρωμα ψάρια, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες στον υπολογιστή, αντιλήφθηκα ότι κάποιες πέτρες πίσω από τα ψάρια είχαν σχήματα και γραμμές σαν να τις είχε φτιάξει ανθρώπινο χέρι.

Αυτή η βάση κίονα, με τα διάφορα επιστρώματα, χαρακτηριστικό του ιωνικού ρυθμού, πολύ δύσκολα μπορεί να εκληφθεί ως… γεωλογικό φαινόμενο. Photo: Παύλος Βούτος. Πηγή: Panoramio

Ψάχνοντας πιο προσεκτικά σ’ ένα χώρο με κακή ορατότητα, τον οποίο προηγουμένως είχα αποφύγει να εξερευνήσω, βρήκα αρκετές αρχαιότητες – στρογγυλές βάσεις κιόνων, μικρές στήλες, μυλόπετρες, τεράστιες τετράγωνες λαξευμένες πέτρες, μια μαρμάρινη μαρκίζα (όπως αυτές που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα πάνω από τα παράθυρα και τις πόρτες) και τρεις πλακοστρώσεις, οι οποίες μοιάζουν με δρόμους και εκτείνονται σε ευθεία γραμμή. Κάθε δρόμος έχει μήκος περίπου 200 μέτρα και δύο από αυτούς είναι εντελώς παράλληλοι. Κατάλαβα τότε γιατί πολλοί ψαράδες, που ρίχνουν τα δίχτυα τους στην περιοχή, είχαν ανασύρει αμφορείς, αν και κανείς δεν ήξερε τι υπήρχε εκεί κάτω.

Στη συνέχεια άρχισε η περιπέτειά μου με τις αρχές, που ούτε με πίστευαν ούτε νοιάζονταν καθόλου. Έτσι αποφάσισα να ανεβάσω μερικές φωτογραφίες στο Panoramio του Google Maps. Μετά από ένα-δυο χρόνια, ο αντιδήμαρχος της Ζακύνθου τις ανακάλυψε και ζήτησε να συναντηθούμε για να του δείξω και να του πω περισσότερα. Μετά τη συνάντηση, φανερά εντυπωσιασμένος, αποφάσισε να καλέσει την υπηρεσία υποβρύχιας αρχαιολογίας. Ήρθαν μετά από ένα μήνα και τους έδειξα τα ευρήματα. Ήταν μια επιτροπή από δεκαπέντε περίπου άτομα. Είδαν τις φωτογραφίες και είπαν ότι επρόκειτο σαφώς για αρχαία ερείπια.

Τις επόμενες μέρες πήγαμε στην περιοχή για καταδύσεις. Οι αρχαιολόγοι ήταν πολύ ενθουσιασμένοι και μίλησαν για ένα αρχαίο κτίριο μεγάλης σημασίας. Σε αυτή την κατάδυση πήραν μια στρογγυλή πέτρα με μια τρύπα στο κέντρο και, αφού την εξέτασαν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μυλόπετρα. Κατόπιν την επέστρεψαν εκεί όπου τη βρήκαν. Έκαναν και άλλες καταδύσεις μόνοι τους και μας έδωσαν ραντεβού τον Οκτώβριο του 2013, ότι θα έρθουν για να κάνουν πιο ολοκληρωμένη έρευνα. Υπήρξε επίσημη ανακοίνωση του πορίσματος στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, χρησιμοποιώντας τις φωτογραφίες μου και περιγράφοντας τις πέτρες και τους δρόμους, ως σημαντικές ενδείξεις των αρχαίων ερειπίων. Ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εναλίων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού έδωσε συνέντευξη στην δημόσια τηλεόραση, δείχνοντας μάλιστα τις φωτογραφίες μου, χωρίς να αναφέρει ότι είναι δικές μου. Ακόμη κι όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους, απέκρυψε το όνομά μου. 

Όταν επέστρεψαν τον Οκτώβριο, η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει εντελώς. Οι αρχαιολόγοι έμοιαζαν να είναι αδιάφοροι, γεμάτοι άγχος και αναστατωμένοι με όλους και με όλα. Τον Ιούνιο, μας είχαν πει ότι θα έφερναν μαζί τους επιστήμονες, τοπογράφους, αρχιτέκτονες, γεωλόγους και έναν καλλιτέχνη για να κάνει τον υποβρύχιο χάρτη της περιοχής. Αντί γι’ αυτούς, ήρθαν μόνο δύο αρχαιολόγοι και τρεις δύτες. Αυτό μου έκανε τεράστια έκπληξη. Παραπονέθηκαν επίσης ότι είχαμε δώσει μεγάλη δημοσιότητα στα ευρήματα, αν και ήταν αυτοί που έκαναν την ανακοίνωση μέσω της εθνικής τηλεόρασης. 

Κατά τη διάρκεια των καταδύσεων τον Οκτώβριο, δεν ήθελαν να πάει κανείς μαζί τους, πολύ περισσότερο εγώ. Δεν ήθελαν επίσης δημοσιογράφους. Μετά από μερικές μέρες καταδύσεων και πριν έρθουν οι γεωλόγοι, ένας ντόπιος ψαράς ανέσυρε μια αρχαία πέτρα που είχε πιαστεί στα δίχτυα του. Το έσπασε μπροστά τους και άρχισε να φωνάζει ότι ήταν γεωλογικό φαινόμενο και ότι δεν είχαν καμιά δουλειά να βρίσκονται εκεί.

Οι γεωλόγοι που ήρθαν δεν ήταν δύτες κι έτσι δεν μπορούσαν να είχαν προσωπική άποψη των υποθαλάσσιων ευρημάτων. Οι αρχαιολόγοι τους έδωσαν συγκεκριμένα και στοχευμένα δείγματα, ωστόσο αυτοί, πριν πάρουν τα δείγματα στο εργαστήριο και τα εξετάσουν, είχαν ήδη ανακοινώσει στα μέσα ενημέρωσης ότι ήταν ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο!

Πλακόστρωτο από τη βυθισμένη αρχαία ελληνική πολιτεία στον κόλπο Αλυκανά της Ζακύνθου. Photo: Παύλος Βούτος. Πηγή: Panoramio

Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις σχετικές ανακοινώσεις και το τι ειπώθηκε στα μέσα ενημέρωσης, καθώς και να δείτε όλες τις φωτογραφίες στη σελίδα μου στο Facebook. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν οι άνθρωποι να μοιράζονται τις απόψεις, τα σχόλια και τις ιδέες τους για το όλο θέμα. Οποιαδήποτε βοήθεια και υποστήριξη είναι ευπρόσδεκτη και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Ανησυχώ πολύ για το μέλλον αυτού του μυστηριώδους τόπου.

Όσον αφορά τη στροφή 180 μοιρών της ελληνικής κυβέρνησης, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Ωστόσο, επειδή τα αρχαία βρίσκονται σε ένα μικρό φυσικό λιμάνι, μπορεί κάποιοι άνθρωποι να φοβούνται για το μέλλον του λιμανιού. Έπειτα, καθώς ολόκληρη η περιοχή είναι γεμάτη από αρχαία και τάφους, και είναι συνδεδεμένη με τους το ταξίδι και το όνομά του Οδυσσέα κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη, μπορεί κάποιοι να φοβούνται για τη γη, τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. Τέλος, όπως όλοι γνωρίζουν, η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα που ελέγχεται πλήρως από την τρόικα και το ΔΝΤ. Πιστεύω ότι μερικοί από τους γραφειοκράτες και τους πολιτικούς δεν θα ήθελαν να δαπανήσουν χρήματα για μια πολύ ακριβή υποβρύχια αποστολή.

Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως αν αυτές οι μυστηριώδεις πέτρες είναι αρχαίες, αξίζουν μια πιο ενδελεχή έρευνα και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τα πολύτιμα αντικείμενα που είναι.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ 1940-1950)

 ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ , ΤΡΥΦΕΡΟ ΚΑΙ... ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ

 

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ 1940-1950)

 

ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ! ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΑ!

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..  Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».  Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..  Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.  Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.  Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.  Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα,όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.   Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.... ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ TO ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ....

ΟΤΑΝ Η PIRELLI HELLAS ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΤΟ 1986

Δαπανάμε σαν κοινωνία πιο πολλά από ότι παράγουμε ήταν το μεγάλο θέμα συζήτησης σε όλη την Ελλάδα το 1986.

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφόρησε μαζί με το ημερολόγιο της PIRELLI HELLAS

Με αυτή τη φράση ο Πρωθυπουργός κ Ανδρέας Παπανδρέου συνόψισε απλά μια σειρά από συλλογισμούς στις εκτεταμένες δηλώσεις του σχετικά με την σταθεροποίηση της Εθνικής μας Οικονομίας.

Στις δηλώσεις του κ.Πρωθυπουργού απάντησαν με δηλώσεις τους ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κ. Μητσοτάκης, η Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε με ανακοίνωσή της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Ανανέωσης κ. Κ. Στεφανόπουλος επίσης με δηλώσεις του και το Κ.Κ.Ε εσωτερικού, με ανακοίνωσή του, για να περιοριστούμε μόνο στα περιλαμβανόμενα στη Βουλή Κόμματα. Τις δηλώσεις και ανακοινώσεις ακολουθούν θυελλώδεις συζητήσεις εκατομμυρίων Ελλήνων κάθε ιδιότητας και επαγγέλματος, που ρωτούν η απαντούν, στο αν υπερκαταναλώνουμε, ποιοι καταναλώνουμε, πως καταναλώνουμε και τι υπερκαταναλώνουμε.

Οι συζητήσεις φουντώνουν, η ΕΡΤ 1 πάντα κοντά στα γεγονότα και με την πολύ γνωστή εκπομπή < ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ> εγκαινιάζει την χειμερινή περίοδο καλώντας τέσσερις οικονομολόγους και οικονομικούς συντάκτες να συζητήσουν το θέμα < Καταναλώνουμε περισσότερα απ΄ όσα παράγουμε> . Η συζήτηση ζωντανή και ενδιαφέρουσα διήρκησε δυόμιση ώρες και κράτησε εκατομμύρια Ελλήνων < καρφωμένους> στην τηλεόραση. Η πρωτοβουλία της ΕΡΤ 1 επαινέθηκε απ΄ όλους τους τηλεκριτικούς. Η επικαιρότητα του θέματος ήταν τέτοια ώστε γνωστό οικονομικό περιοδικό απομαγνητοφωνεί και δημοσιεύει σε δυο τεύχη του όλη τη συζήτηση (50 δαχτυλογραφημένες σελίδες).

Ποτέ άλλοτε η οικονομική πολιτική δεν έγινε αντικείμενο μελέτης τόσο εμπεριστατωμένης και τόσο πλουραλιστικής. Τόνοι από χαρτί και μελάνη ξοδεύτηκαν στον τύπο για να γραφτούν γνώμες και σκέψεις πολιτικών, οικονομολόγων και απλών πολιτών για το καυτό θέμα της υπερκατανάλωσης, θέμα που αγγίζει όλους μας.

Ευχής έργο θα ήταν όλοι οι Έλληνες και πρώτα τα νέα παιδιά, το μέλλον μας, να είχαν τη δυνατότητα αλλά και το χρόνο να μελετήσουν όλες αυτές τις απόψεις. Πράγμα όμως ακατόρθωτο. Το υλικό σκορπισμένο και ο χρόνος ελάχιστος.

Γι΄αυτό η PIRELLI HELLAS αποφάσισε να κάνει αυτή την έκδοση που αφιερώνει στους νέους. Μέσα από τα σκωπτικά σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου που στην πραγματικότητα είναι μαθήματα οικονομικής πολιτικής, εκφράζονται όλες οι απόψεις. Μπορεί να συμφωνείτε η να διαφωνείτε με το μήνυμα κάποιου σκίτσου. Κάπου όμως θα βρείτε και τη δική σας άποψη η αυτή που θα θέλατε να είναι η δική σας. Γι΄ αυτό λοιπόν η PIRELLI HELLAS σας προσφέρει τη δυνατότητα να κόψετε το σκίτσο αυτό για να το χρησιμοποιήσετε σαν αφετηρία συζήτησης στο μαγαζί, στο εργοστάσιο, στο γραφείο ή στο σχολείο. Ή να το φυλάξετε το ημερολόγιο σε κάποιο συρτάρι και κοιτώντας το που και που, όποιοι και αν είστε, < Μήπως κάπου είμαι και εγώ;>.

 

Ιανουάριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Ιανουάριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Φεβρουάριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Φεβρουάριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Μάρτιος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Μάρτιος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Απρίλιος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Απρίλιος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Μάιος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Μάιος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Ιούνιος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Ιούνιος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Ιούλιος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Ιούλιος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Αύγουστος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Αύγουστος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Σεπτέμβριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Σεπτέμβριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Οκτώβριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Οκτώβριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Νοέμβριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Νοέμβριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

 

Δεκέμβριος 1986. Πρώτο δεκαπενθήμερο

 

Δεκέμβριος 1986. Δεύτερο δεκαπενθήμερο

ΊΜΒΡΟΣ και ΤΕΝΕΔΟΣ Οι Παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης από την Τουρκία

ΊΜΒΡΟΣ και ΤΕΝΕΔΟΣ
Οι Παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης από την Τουρκία

Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι δύο μικρά νησιά στο βόρειο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας· η στρατηγικής σημασίας θέση τους εντοπίζεται έξω από τα στενά των Δαρδανελίων, που αποτελούν τη μοναδική θαλάσσια δίοδο επικοινωνίας μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Μεσογείου.
Το 1923, μετά το τέλος του πολέμου που είχε ξεσπάσει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι δύο χώρες υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία, μεταξύ άλλων, προέβλεπε και την παράδοση των δύο αυτών νησιών στην Τουρκία, παρά το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο τα νησιά αυτά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Ελλάδας και ο πληθυσμός τους αποτελούνταν ανέκαθεν και αποκλειστικά από Έλληνες. Ο λόγος της διάταξης αυτής ήταν αμιγώς γεωπολιτικού χαρακτήρα, καθώς είχε ως στόχο την εξασφάλιση του ελέγχου των Στενών από την πλευρά της Τουρκίας. 

Ως αντάλλαγμα, η Συνθήκη προέβλεπε την εφαρμογή ειδικού διοικητικού καθεστώτος για τα νησιά (άρθρο 14 και άρθρα 37-44 του 3ου τμήματος), παρέχοντας εγγυήσεις για την προστασία της ζωής και των ιδιοκτησιών, την ελεύθερη χρήση της μητρικής γλώσσας (ελληνική), τη θρησκευτική ελευθερία και γενικά για το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα εν λόγω άρθρα της Συνθήκης χαρακτηρίστηκαν ως «βασικοί νόμοι» τους οποίους, όπως συμφωνήθηκε, η Τουρκία δεν θα είχε κανένα δικαίωμα να καταργήσει μέσω άλλου νόμου, κανονισμού ή διοικητικής πράξης. 

Πάνω από ογδόντα χρόνια έχουν περάσει από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης. Επομένως, είναι καιρός να δούμε πώς η Τουρκία «τίμησε» την υπογραφή της όσον αφορά τα δύο αυτά νησιά. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε ότι τα ακόλουθα θα πρέπει να γίνουν γνωστά σε όλους όσοι σχετίζονται με τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ως προς την κατάσταση του αυτόχθονος πληθυσμού των δύο αυτών νησιών:
• Τον Σεπτέμβριο του 1923, αμέσως μετά την παράδοση των νησιών στην Τουρκία, το άρθρο 14 παραβιάστηκε με τον διορισμό Τούρκου διοικητή αντί κάποιου που θα προερχόταν από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό, όπως προβλεπόταν σαφώς στη Συνθήκη. Παραβιάζοντας το ίδιο αυτό άρθρο, ο έλεγχος της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των τελωνείων και των λιμενικών αρχών περιήλθε στους Τούρκους. Εξήντα τέσσερις δικηγόροι, γιατροί, δάσκαλοι και έμποροι χαρακτηρίστηκαν ως «συνεργάτες του (προηγούμενου) ελληνικού καθεστώτος» και κηρύχτηκαν «ανεπιθύμητοι». Επιπροσθέτως, σε 1500 άτομα ακόμα απαγορεύτηκε η επιστροφή στις κατοικίες τους, διότι είχαν εγκαταλείψει τα νησιά πριν από τον Σεπτέμβριο του 1923 (παραβίαση του 15ου πρωτοκόλλου περί αμνηστίας, προσαρτημένου στη Συνθήκη).

• Το 1927 ψηφίστηκε νέος νόμος από το τουρκικό κοινοβούλιο (Νόμος 1151), επικυρώνοντας και επισήμως τα παραπάνω διοικητικά μέτρα, παρά τις αναφορές στη Συνθήκη που προέβλεπαν ότι κανένας νόμος δεν θα μπορούσε να υπερισχύσει έναντι των διατάξεων αυτών.
• Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επιβλήθηκε φόρος ιδιοκτησίας (ο περίφημος βαρλίκ), σύμφωνα με τον οποίο το ύψος των φόρων καθοριζόταν με τρόπο αυθαίρετο και πολλαπλάσιο της συνολικής αξίας της ιδιοκτησίας των νησιωτών, σε μια καταφανή προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης του πληθυσμού (παραβίαση των άρθρων 39 και 40). Ταυτόχρονα, οι ακίνητες περιουσίες των χριστιανικών μοναστηριών, που προσέφεραν τα προς το ζην σε πλήθος οικογενειών, απαλλοτριώθηκαν και παραχωρήθηκαν σε Τούρκους που μεταφέρθηκαν εκεί από τις περιοχές της ανατολικής Τουρκίας· πολύ σύντομα, οι νέοι αυτοί πληθυσμοί κατεδάφισαν τις εκκλησίες και άλλα κτίρια που ανήκαν στα μοναστήρια, παραβιάζοντας τα άρθρα 38, 39, 40 και 42 της Συνθήκης.
• Την περίοδο αυτή, οι άρρενες κάτοικοι των νησιών ηλικίας 20-40 επιστρατεύθηκαν και στάλθηκαν στα διαβόητα «τάγματα εργασίας» (γνωστά ως αμελέ ταμπουρού), όπου υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, κάτω από τις σφοδρές καιρικές συνθήκες του χειμώνα, στα βουνά της ανατολικής Τουρκίας και του Κουρδιστάν (παραβίαση των άρθρων 39 και 40).
• Ο επίσκοπος των νησιών και οι ηγέτες των τοπικών κοινοτήτων συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στην Ανατολία (στην ανατολική Τουρκία), αφήνοντας με τον τρόπο αυτό ακέφαλο τον τοπικό πληθυσμό (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 40).
• Το 1964, οι τουρκικές αρχές κατέσχεσαν τα σχολικά κτίρια της τοπικής κοινότητας (νηπιαγωγείο, δημοτικό και γυμνάσιο), καθώς επίσης και τα έπιπλα, τις βιβλιοθήκες και τον σχολικό εξοπλισμό τους. Οι διδάσκοντες απολύθηκαν και δεν τους επετράπη η ανάληψη θέσης ούτε στα σχολεία των μειονοτήτων στην Κωνσταντινούπολη. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας απαγορεύτηκε ακόμη και κατ’ οίκον και τα παιδιά των Ελλήνων υποχρεώθηκαν να διδάσκονται μόνο την τουρκική (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40, 41 και 42).
• Το 1964, το τουρκικό κοινοβούλιο ψήφισε τον νόμο 6830 «περί απαλλοτριώσεων» που, σύμφωνα με το άρθρο 5, έδινε στην «εντολοδόχο αρχή το δικαίωμα να προβαίνει σε απαλλοτριώσεις χωρίς να δεσμεύεται από καμιά προδιαγραμμένη νομική ρύθμιση και να ορίζει την αποζημίωση κατά τη δική της υποκειμενική κρίση». Προοδευτικά, απαλλοτριώθηκε το 98% περίπου του συνόλου των γόνιμων και αροτραίων εκτάσεων με οικονομικό αντάλλαγμα που δεν ξεπερνούσε την αξία ενός καλαθιού με αυγά στην τοπική αγορά, πράγμα που στην ουσία συνιστούσε κατάσχεση. Το 1964, η έκταση της αροτραίας γης που ανήκε στους Έλληνες κατοίκους των νησιών ανερχόταν στα 25.000 στρέμματα περίπου. Το 1990, και μετά από όλες αυτές τις εικονικές απαλλοτριώσεις, η έκταση αυτή δεν ξεπερνούσε τα 0,06 στρέμματα περίπου. Επιπλέον, βοσκότοποι που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για τη βοσκή των προβάτων χαρακτηρίστηκαν ως «δασικές περιοχές» ή ως «αναδασωτέες» εκτάσεις κρατικής ιδιοκτησίας, στις οποίες οι ντόπιοι δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να φέρνουν τα κοπάδια τους. Ως εκ τούτου, οι κάτοικοι που στην πλειονότητά τους ήταν γεωργοί και βοσκοί έχασαν τις καλλιέργειές τους, τους ελαιώνες, τους αμπελώνες, τα κτήματα με
τα οπωροφόρα δέντρα και τους βοσκοτόπους τους. Εκτός από τα παραπάνω μέτρα, η εκμετάλλευση των λιγοστών υδάτινων πηγών που βρίσκονταν κοντά στα χωριά παραχωρήθηκε στους στρατιωτικούς καταυλισμούς ή στις καλλιέργειες κρατικής ιδιοκτησίας, στερώντας από τους ντόπιους τη δυνατότητα να καλλιεργούν ακόμη και τα περιβόλια των σπιτιών τους. Τέλος, εκτός από τη γη, οι αρχές κατέσχεσαν όλες τις αγροικίες και κάθε άλλη εγκατάσταση στις αγροτικές περιοχές και απαγόρευσαν ακόμη και τη διέλευση των πρώην ιδιοκτητών τους μέσα από αυτές (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42).
Με στόχο την περαιτέρω τρομοκράτηση του τοπικού πληθυσμού, έλαβαν επίσης χώρα τα ακόλουθα:
• Στην Ίμβρο δημιουργήθηκαν «ανοιχτές αγροτικές φυλακές» (agir ceza), όπου μεταφέρθηκαν μερικοί από τους πιο επικίνδυνους κατάδικους από φυλακές άλλων περιοχών της χώρας. Στους εγκληματίες αυτούς παραχωρήθηκε το ελεύθερο να κυκλοφορούν στο νησί τρομοκρατώντας, λεηλατώντας, βιάζοντας και δολοφονώντας τους κατοίκους (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42). Στα νησιά μεταφέρθηκε στρατιωτικό τάγμα, οι στρατιώτες του οποίου είχαν επίσης το ελεύθερο να καταστρέφουν αγροικίες και ξωκλήσια, να ληστεύουν, να χτυπούν, να βιάζουν και να δολοφονούν τους ντόπιους. Στρατιωτικά φυλάκια μεταφέρθηκαν μέσα σε κατοικημένες περιοχές, οι στρατιώτες των οποίων επιδίδονταν σε παρόμοιες πράξεις (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42).
• Δημιουργήθηκε ένα είδος διδασκαλείου/οικοτροφείου για 800 σπουδαστές που μεταφέρθηκαν εκεί από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με κύριο·«αντικείμενο σπουδών» την τρομοκράτηση του τοπικού πληθυσμού και τον βιασμό των γυναικών (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 42).
• Από τα 262 ξωκλήσια της Ίμβρου βεβηλώθηκαν και λεηλατήθηκαν τα 248, που στο εξής χρησιμοποιήθηκαν ως στάβλοι, στρατιωτικά φυλάκια, αποθήκες και αποχωρητήρια στρατοπέδων ή καταστράφηκαν και τα οικοδομικά υλικά τους χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή στρατιωτικών καταυλισμών και φυλακών. Ο ιστορικός ναός του Κάστρου (που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα) πυρπολήθηκε και τα ερείπιά του σήμερα χρησιμοποιούνται ως στάβλοι. Στους κατοίκους του νησιού δεν επετράπη η ανοικοδόμηση του ναού, ούτε καν με δικά τους έξοδα (παραβίαση των άρθρων 38, 40 και 42 της Συνθήκης).
• Τη νύχτα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Ιούλιος 1974) όλοι οι κάτοικοι του Κάστρου υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Στη συνέχεια, το νεκροταφείο του χωριού βεβηλώθηκε και τα οστά των νεκρών σκορπίστηκαν στη ρεματιά που βρίσκεται κοντά στο χωριό (παραβίαση των άρθρων 38, 39, 40 και 42).
• Οι Ίμβριοι και οι Τενέδιοι που διέμεναν στο εξωτερικό έχασαν την τουρκική υπηκοότητά τους, χάνοντας έτσι τα «πολιτικά τους δικαιώματα» και τη δυνατότητα να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη (παραβιάσεις των άρθρων 38, 39 και 40).

Σύντομα, η τρομοκρατική αυτή τακτική που υφίστατο με την ανοχή του κράτους, κατέληξε ακόμη και σε δολοφονίες Ελλήνων κατοίκων:
􀂃 Τον Σεπτέμβριο του 1973 κατάδικοι που κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο νησί δολοφόνησαν τον Στέλιο Καβαλλέρο, έμπορο από την πόλη της Παναγιάς. Το ακρωτηριασμένο σώμα του βρήκαν γείτονες στον πάτο ενός πηγαδιού.
􀂃 Το καλοκαίρι του 1977 η Στυλιανή Ζούνη, μητέρα δύο μικρών παιδιών, βιάστηκε και δολοφονήθηκε από Τούρκο στρατιώτη στο χωριό των Αγίων Θεοδώρων.
􀂃 Τον Ιούλιο του 1980 ο Γεώργιος Βιγλής από το Σχοινούδι βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από κατάδικους των φυλακών μέσα στην αγροικία του.
􀂃 Το 1983 δύο ακόμη Ίμβριοι, ο Ευστράτιος Στυλιανίδης και ο Νικόλας Λαδάς δολοφονήθηκαν από εποίκους από την τουρκική ενδοχώρα, ο πρώτος στο Σχοινούδι και ο δεύτερος στην Παναγιά.
􀂃 Τον Νοέμβριο του 1990, ο Ζαφείρης Δεληκωνσταντής, ο πρόεδρος του χωριού Γλυκύ, δολοφονήθηκε από Τούρκο έποικο.
Κανένας από τους δολοφόνους δεν έχει συλληφθεί και καταδικαστεί έως σήμερα (παραβίαση των άρθρων 38, 39 και 40).
Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού των νησιών αλλοιώθηκε δια της βίας, λόγω της υποχρεωτικής εγκατάστασης εκεί εποίκων που προέρχονταν από την τουρκική ενδοχώρα. Τα άτομα αυτά, στα οποία δόθηκαν κρατικές επιχορηγήσεις, εγκαταστάθηκαν σε οικισμούς που ανεγέρθηκαν ειδικά για εκείνους ή σε κατοικίες Ελλήνων που κατελήφθησαν δια της βίας, σε βάρος των προηγούμενων ιδιοκτητών τους. Εκτός των άλλων, στους εποίκους αυτούς παραχωρήθηκαν επίσης οι εκτάσεις και η ακίνητη περιουσία που είχαν κατασχεθεί και που άλλοτε ανήκαν στους Έλληνες κατοίκους των νησιών (παραβιάσεις των άρθρων 14, 39 και 40).
Ως συνέπεια όλων των παραπάνω και άλλων παρόμοιων συμπεριφορών, είτε ενεργειών είτε ολιγωριών, από την πλευρά της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, τον τόπο όπου οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει για περισσότερο από 3.000 χρόνια, και να καταλήξουν πρόσφυγες, διασκορπισμένοι στα πέρατα του κόσμου. Το 1960, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή, στην Ίμβρο υπήρχαν 5.487 Έλληνες και 289 Τούρκοι. Σήμερα, στο νησί υπάρχουν 200 Έλληνες και 9.000 Τούρκοι· λιγότεροι από 20 είναι και οι Έλληνες που έχουν απομείνει στην Τένεδο.