ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Είναι δαιμονικά όντα, που κατά τη λαϊκή αντίληψη, έρχονται στη γη και ενοχλούν κατά τις νύχτες τους ανθρώπους, από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνεια. Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους τώρα που ο Χριστός είναι και εκείνος αβάφτιστος.

Οι καλικάντζαροι, έρχονται από κάτω από τη γη, όπου ολόκληρο το χρόνο, προσπαθούν με τσεκούρι, πριόνια κ.λ.π. να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη. Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει μείνει πολύ λίγο ακόμα, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και λένε "χάιστε να πάμε πάνω στη γη και θα πέσει μοναχό του". Ανεβαίνουν λοιπόν πάνω στη γη και τα Θεοφάνεια που γυρίζουν, βλέπουν το δέντρο ολάκερο, ακέραιο, άκοπο. Και πάλι κόβουν και πάλι έρχονται τα Χριστούγεννα, και όλο απ' την αρχή.

Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό τους είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα τρίστρατα (μεγάλα μονοπάτια) όπου παραμονεύουν μόνο κατά τη νύκτα και φεύγουν με το τρίτο λάλημα του πετεινού.
 

Είναι γνωστοί με διάφορα ονόματα, όπως «Καλικάντζαροι» (Πανελλαδική κοινή ονομασία), «καρκάντζαλοι», «καρκάντζαροι», «λυκοκάντζαροι», «καλκατζόνια», «καλκάνια», «καλιτσάντεροι», «σκαλικαντζέρια», «σκαντζάρια», «τζόγιες», «καλοκυράδες», «βερβελούδες», «κωλοβελόνηδες» κ.ά.

Οι καλικάντζαροι δεν θα πρέπει να συγχέονται με άλλα «δαιμόνια» της Ελληνικής υπαίθρου, που έχουν μεν τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά που εμφανίζονται μέσα σ΄ όλο το χρόνο όπως οι «παγανοί», «αερικά», «ξωτικά», «παρωρίτες», «τσιλικρωτά», «καλιοντζήδες», «πλανήταροι», «κατσιάδες», «κάηδες», «καλισπούδηδες», «καημπίλιδες», «σιβότες» και «σιφώτες», «χρυσαφεντάδες»

και που γενικά εμφανίζονται και συμπεριφέρονται ως καλικάντζαροι.

Σύμφωνα με μια θεωρία οι καλικάντζαροι προήλθαν από τους κανθάρους. Κάνθαροι ή καλικάντζαροι κατ' ευφημισμό ήταν βλαπτικά κολεόπτερα για τους αγρούς και για τ' αμπέλια. Ύστερα εμφανίστηκαν σαν δαιμόνια με μορφή κανθάρων. Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους οι μεταμφιεσμένοι και άλλα στοιχεία κυρίως παλαιά, προστέθηκαν και μεταπλάστηκαν στα σημερινά δαιμόνια τους καλικάντζαρους.

Άλλη θεωρία υποστηρίζει την άποψη πως οι καλικάντζαροι προέρχονται από τις αρχαίες κήρες δηλ. τις ψυχές των νεκρών. Σύμφωνα με άλλους οι καλικάντζαροι παρουσιάζουν ομοιότητες με τους ελληνικούς Σατύρους.

Υπάρχει κι άλλη άποψη. Επειδή οι δώδεκα μέρες του Δωδεκαημέρου προστέθηκαν για να εναρμονιστεί ο σεληνιακός με τον ηλιακό χρόνο θεωρήθηκαν μέρες εμβόλιμες, μη κανονικές. Κατά το διάστημα αυτό επέρχεται μια αναστάτωση στην τροχιά του χρόνου. Σ' αυτή την αλλαγή παρουσιάζονται μυστηριώδη όντα ενοχλητικά ή βλαπτικά. Τέτοιοι είναι οι καλικάντζαροι που αντιπροσωπεύουν τους Δαίμονες της βλαστήσεως. Η βλάστηση αρχίζει να οργιάζει αυτή την εποχή. Σε τέτοια ανάστατη εποχή βρίσκουν ευκαιρία και οι Νεκρικοί Δαίμονες (που σχετίζονται με τους Βλαστικούς Δαίμονες, να επιφαίνονται πάνω στη γη. Εμφανίζονται δηλαδή οι νεκρικές ψυχές σαν Δαίμονες.

Ο λαός τους φαντάζεται με διάφορες μορφές κατά περιοχή με κοινό γνώρισμα την ασχήμια τους. Είναι κακομούτσουνοι και σιχαμένοι. Καθένας από τους καλικάντζαρους έχει κι από ένα κουσούρι. Κουτσοί, στραβοί, μονόματοι, μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, στραβόστομοι, στραβοπρόσωποι, στραβομούρηδες, στραβοχέρηδες, ξεπλατισμένοι, ξετσακισμένοι και κοντολογής όλα τα κουσούρια και τα σακατιλίκια του κόσμου τα βρίσκεις όλα πάνω τους.

Συνήθως φαντάζονται νάνοι, αλλά και ψηλοί, μαυριδεροί, σκουρόχρωμοι, με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, μάτια κόκκινα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, με τρίχες σε όλο τους το σώμα, χέρια και νύχια πιθήκου, πόδια τράγου ή γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο, μισοί γαϊδούρια και μισοί άνθρωποι  αλλά και σαν «μικροί σατανάδες», άλλοτε γυμνοί και άλλοτε ρακένδυτοι με σκούφο από γουρουνότριχες και με παπούτσια άλλοτε σιδερένια και άλλοτε με τσαρούχια ή τσαγγία.

Μεταξύ τους είναι διχόγνωμοι, φιλόνικοι και έτσι δεν μπορούν να κάνουν μέχρι το τέλος καμιά δουλειά κι όλα τα αφήνουν στη μέση. Είναι κακά και πονηρά όντα και δεν μπορούν να κάνουν κακό στους ανθρώπους, αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν αφού θεωρούνται μωροί και ευκολόπιστοι. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι τα περιπαίζουν και τα βρίζουν και τα λεν σταχτοπόδηδες, σταχτιάδες, κατρουλήδες κ.λ.π.

Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν.

Αλίμονο σε κείνον που θα πρέπει να βγει τη νύχτα και να πάει σε μακρινή δουλειά κυρίως έξω απ' το χωριό. Τα πνεύματα αυτά παρουσιάζονται μπροστά του με διάφορες μορφές για να τον εκφοβίσουν ή να τον βλάψουν. Λέγεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν τη νύκτα και προσπαθούν να τους πνίξουν αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι ερωτηθούν. Οι καλικάντζαροι φαντάζουν και χορευταράδες, αρπάζουν όποιον βρουν τη νύκτα και τον στροβιλίζουν στο χορό μέχρι να πέσει λιπόθυμος, ο γνωστός χορός των καλικάντζαρων. Τους καλούς χορευτές τους ανταμείβουν.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, έρχονται απ' έξω απ' το χωριό και περιμένουν να σμίξει η μέρα με τη νύχτα για να μπουν μέσα. Έρχονται τις νύχτες του δωδεκαήμερου και μπαίνουν στα σπίτια από τις καπνοδόχους, απ΄ όπου μπορούν να μαγαρίσουν την κουζίνα σε ότι δεν είναι νοικοκυρεμένο, αρπάζουν ενδύματα, σκορπούν το αλεύρι ή την τέφρα από το τζάκι που θεωρείται ακατάλληλη για οποιαδήποτε χρήση. Γι’ αυτό και τα τζάκια εκείνες τις μέρες είναι αναμμένα και έχουν πολύ φωτιά, γιατί τη φωτιά οι καλικάντζαροι τη φοβούνται πολύ. Αν καμιά φορά μπει κάποιος καλικάντζαρος στο σπίτι οι νοικοκυρές το κυνηγάνε με πυρωμένα δαυλιά. Όταν όμως συλλάβουν κανένα από τους καλικάντζαρους τον δένουν και τον υποχρεώνουν να μετρήσει τις τρύπες του κόσκινου!

Προκειμένου βέβαια οι νοικοκυραίοι να αποφύγουν ένα τέτοιο συρφετό ρίχνουν στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή λουκάνικα ή ξηροτήγανα!

Λένε πως μερικοί από τους καλικάντζαρους έχουν στη ράχη τους από φυσικού τους μια κούνια αγκαθερή και σ' αυτήν βάνουν όσα παιδιά αρπάζουν και τα κουνούν για να ματώνουν τα παιδιά απ' τ' αγκάθια και να πίνουν αυτοί το αίμα. Συνήθως δεν αφήνουν μαλλί πάνω στη ρόκα οι νοικοκυρές αυτές τις μέρες, γιατί οι καλικάντζαροι, έρχονται και προσπαθούν να γνέσουν κι αυτοί, το στρίβουν το πετάνε, το μπερδεύουν κι έτσι το μαλλί είναι για πέταμα.
 

Όταν οι νοικοκυρές έψηναν τηγανίτες ή άλλα σκευάσματα στο τηγάνι από αλεύρι, οι καλικάντζαροι ανέβαιναν στην καπνοδόχο και άπλωναν το χέρι τους ως κάτω στην εστία (γιατί μπορούσαν να απλώνουν και να μακραίνουν τα χέρια τους και τα πόδια τους όσο ήθελαν) και ζητούσαν ή βουτούσαν ότι υπήρχε στο τηγάνι ή στη θράκα.
Η τροφή τους κυρίως ακάθαρτη: σκουλήκια, βάτραχοι, φίδια, ποντίκια κ.ά. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποστρέφονται τα εδέσματα του Δωδεκαήμερου.

Αλλά η πιο προσφιλής τροφή για τους καλικάντζαρους ήταν το χοιρινό κρέας και κυρίως το παστό του (το πάχος), το οποίο όταν ψηνόταν και έπεφτε στην ανθρακιά, σκορπούσε μια πολύ ευώδη και πολύ ευάρεστη μυρωδιά. Γι' αυτό οι νοικοκυραίοι σκέπαζαν το χοιρινό με σπαραγγιά. Το σπαράγγι όταν είναι τρυφερό είναι πολύ νόστιμο και τρώγεται, όταν όμως μεγαλώσει γίνεται πολύ σκληρός αγκαθωτός θάμνος και γι' αυτό σκέπαζαν το χοιρινό για να μην πλησιάζουν οι καλικάντζαροι. Με σπαράγγια επίσης σκέπαζαν και τα λουκάνικα και οτιδήποτε είχαν ετοιμάσει που είχε σαν πρώτη ύλη το χοιρινό.

Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταβαλλόμενοι σε δαιμόνια. Γίνονται δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο εκτός και αν βαπτισθούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανέγνωσε σωστά τις ευχές του βαπτίσματος, τα τερατώδη βρέφη, ή όσοι πέθαναν στο Δωδεκαήμερο ή αυτοκτόνησαν, ή όσοι δεν έχουν ισχυρό Άγγελο για να τους προστατεύει.

Τα αποτρεπτικά μέσα που λαμβάνονται κατά των Καλικάντζαρων διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:

Α) Πράξεις χριστιανικής λατρείας: Το σημείο του Σταυρού στην πόρτα, στα παράθυρα, στις καμινάδες, τους στάβλους και στα αγγεία λαδιού και κρασιού. Ο Αγιασμός των σπιτιών και μάλιστα τη παραμονή των Φώτων. Ακόμη η απαγγελία του «Πάτερ ημών….» (τρις).

Β) Επωδές: όπως ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά καμένα που όταν ακούσουν οι καλικάντζαροι φεύγουν.

Γ) Μαγικές πράξεις: Κάπνισμα με δυσώδεις ουσίες (παλιοτσάρουχου), εμφανή επίδειξη χοιρινού οστού, χαϊμαλιά πίσω απ’ την πόρτα, το μαυρομάνικο μαχαίρι, το αναμμένο δαυλί.

Την ημέρα των Φώτων ο παπάς περνάει και αγιάζει τα σπίτια. Πασίγνωστη είναι η δοξασία που όταν οι καλικάντζαροι φεύγουν κατά τον αγιασμό των σπιτιών φωνάζουν σε ρυθμό:
«Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!»

Με την αναχώρηση των καλικάντζαρων, η στάχτη από το τζάκι μαζεύεται και το τζάκι καθαρίζεται. Η στάχτη πετιέται σε μέρος που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανένα λόγο (αλυσίβα, λίπασμα κ.λ.π.)
Πραγματοποιείται καθαρμός των χωριών και των οικιών της υπαίθρου με φωτιές υπαίθριες. Επίσης καθαρίζονται και τα κόπρια των ζώων από τα κατώγια και οι άνθρωποι πλένονται, το εικονοστάσι καθαρίζεται, αλλάζει το νερό στο καντήλι κ.λ.π. γιατί οι καλικάντζαροι πέρα από τα προβλήματα που έχουν προξενήσει στους νοικοκυραίους έχουν μαγαρίσει και όλους τους χώρους.

ΓΙΑΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης

ΓΙΑΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης

Α.    ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;   

Δεν μας πληροφορεί κανένα γραπτό μνημείο, ποιο μήνα γεννήθηκε ο Χριστός. Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια οι συνθήκες γέννησης του Χριστού ήταν γνωστές σε όλους γι αυτό δεν χρειάστηκε να ζητήσει κανείς να μάθει κάτι που όλοι γνώριζαν. Άλλωστε τους πρώτους Χριστιανούς ΔΕΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ πότε και πώς γεννήθηκε ο Χριστός αλλά εκείνο που όλους ενδιέφερε ήταν η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ του Ιησού για μια πανανθρώπινη κοινωνία από όπου θα έλειπε το μίσος και όλοι θα ήταν ισότιμοι. Και το κυριότερο, στην κοινωνία που φέρνει ο Χριστός ζούν όλοι χωρίς το φόβο του θανάτου.        

Πρώτη φορά τον 3^ο – 4^ο αιώνα άρχισαν κάποιοι να συζητούν λεπτομέρειες για τους προγόνους του Χριστού και για τις πρώτες μέρες μετά τη γέννησή του. Σε «Απόκρυφα» κείμενα όπως το «πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου» και το «ευαγγέλιο του Θωμά» περιέχεται η περίληψη τέτοιων συζητήσεων για την ημέρα γέννησης του Χριστού χωρίς όμως επιστημονική αξία. Έτσι σήμερα αν κάποιος θελήσει να ζητήσει πληροφορίες για τη γέννηση του Χριστού μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει με βάση την Αγία Γραφή.  

Ο απόστολος Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει με κάποιες λεπτομέρειες και με αξιοπιστία τη γέννηση του Χριστού. Και σαν επιστήμων – ιατρός που ήταν προσπαθεί να είναι σαφής και ακριβής στις περιγραφές του. Μας πληροφορεί ότι ο Χριστός γεννήθηκε τη χρονιά της «πρώτης απογραφής πληθυσμών» που είχε διατάξει ο Οκταβιανός Αύγουστος, όταν διοικητής Συρίας ήταν ο Κυρήνιος. (κατά Λουκά β, 1-3). Δεν αναφέρει το μήνα και την ημέρα. Αλλά ίσως μπορούμε από τις περιγραφές του να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα:

1.             Η Μαριάμ και ο Ιωσήφ πήγαν στην πατρίδα τους να «απογραφούν». Η μετακίνησή τους δεν μπορεί να έγινε το χειμώνα.

2.           Την νύκτα που γεννήθηκε ο Χριστός, οι βοσκοί αγρυπνούσαν στο ύπαιθρο (κατά Λουκά β,8).  Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε φόβος για  παγωνιά. Ο καιρός ήταν ή ανοιξιάτικος ή θερινός.

Κάποιοι Παλαιστίνιοι και Σύροι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε τον Οκτώβριο. (Τη θεωρία αυτή την στηρίζουν σε παλαιστινιακά έθιμα της εποχής του Χριστού). Όμως πως είναι δυνατόν να διατάχθηκε «απογραφή πληθυσμών» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένα μήνα πριν τον Χειμώνα;  Πως θα γινόταν η μετακίνηση προς τη γενέτειρα μέσα στον Οκτώβριο αλλά και η επιστροφή τόσων ανθρώπων, στις αρχές Νοεμβρίου (με τα τόσα καιρικά φαινόμενα); Λογικότερο είναι η απογραφή να έγινε άνοιξη ή το πολύ τον Ιούνιο.  Όπως μαθαίνουμε από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, πολλοί ήταν εκείνοι που το 200 μ.Χ. τοποθετούσαν τη γέννηση του Χριστού το μήνα Μάιο.        
Β.      ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ;  

Μέχρι τις αρχές του 4^ου αιώνα τα «Χριστούγεννα» σαν εορτή ήταν άγνωστη. Οι Χριστιανοί γιόρταζαν μόνο το Πάσχα και ίσως το μαρτύριο κάποιων επιφανών μαρτύρων. Αν υπήρχε κάποιος σχετικός εορτασμός θα τον γνώριζαν – και θα τον σχολίαζαν – οι συγγραφείς του 2^ου αιώνα.                

Ο ελληνικής καταγωγής Επίσκοπος Ρώμης Άγιος Τελεσφόρος (125-138 μ.Χ.) φαίνεται ότι έκανε μια πρώτη πρόταση να συμπεριληφθεί στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Ρώμης, και η γέννηση του Χριστού. Φαίνεται μάλιστα ότι το θέμα συζητήθηκε και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η πρόταση αμέσως απορρίφθηκε από τους ηγέτες της εκκλησίας. (Κάτι τέτοιο λέει στις αρχές του 3^ου αιώνα ο κκλησιαστικός συγγραφέας Ωριγένης). Τίποτε λοιπόν το επίσημο και γενικό δεν έγινε μέχρι τον 4^ο αιώνα.

Ο Πάπας Ιούλιος Α΄ (337-352) καθιέρωσε επίσημα στη Ρώμη τον εορτασμό της «Χριστού Γεννήσεως» και από τότε στη Δύση είναι η σημαντικότερη εορτή. Έχουμε ιστορικές μαρτυρίες ότι το 356 στην Ρώμη γιορτάζονταν τα Χριστούγεννα στις25 Δεκεμβρίου ενώ στην Αρμενία και Συρία γιορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου. Στην Ανατολή η 25^η Δεκεμβρίου έγινε αποδεχτή λίγο αργότερα (τέλος 4^ου – αρχές 5^ου αιώνα). Και το διάστημα μέχρι 6^η Ιανουαρίου παρέμεινε ως «Δωδεκαήμερο Εορτών». Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος γνώριζαν την καινούργια αυτή εορτή και έγραψαν Λόγους γι αυτήν.

Σε Ομιλίες Πατέρων του 4ου και 5ου αιώνα φαίνεται ότι στη Δύση η Εκκλησία καθιέρωσε την ημέρα αυτή (25 Δεκεμβρίου) ωςΠρωτοχρονιά.Αυτό το γνώριζε και ο άγνωστος Έλληνας συνθέτης του «Αγερμού των Χριστουγέννων»(τα γνωστά Κάλαντα) αφού η Ελλάδα τότε υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Ρώμη: «Χριστούγεννα. Πρωτούγεννα. Πρώτη γιορτή του χρόνου....»

  -   Αλλά για ποιο λόγο ο πάπας Ιούλιος καθιέρωσε την γιορτή των Χριστουγέννων;
  -   Ποια σημαντική ειδωλολατρική γιορτή αντικατέστησαν τα Χριστούγεννα;

Γ.      22^α ΜΕΧΡΙ 25^η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΗΛΙΑΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ          
Από τους Ελληνιστικούς Χρόνους ήταν γνωστή μία γιορτή άγνωστης προέλευσης, το «Τριέσπερον» που είχε σχέση με το «χειμερινό ηλιοστάσιο» (22-24 Δεκεμβρίου). Σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα η γιορτή περιείχε «λιτανείες», χορούς και συμπόσια. Αργότερα οι Ρωμαίοι επέβαλαν δικό τους τρόπο εορτασμού προσθέτοντας και ρωμαϊκά έθιμα. Τέλος ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός το 274 (ένα χρόνο πριν τη δολοφονία του) θέλησε να ενώσει όλους τους λαούς με μία κεντρική διοίκηση και μία θρησκεία, Έτσι, στις 25 Δεκεμβρίου του 274 εορτάστηκε η «ημέρα της Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» (του ήλιου που δεν θα νικηθεί ποτέ από τα σύννεφα ή από το βαρύ χειμώνα). Ήταν μια λατρεία που ένωνε το ελληνικό «τριέσπερο» με την περσική τριήμερη εορτή «Γέννηση του Μίθρα.» και την αιγυπτιακή «Γέννηση του Όσιρη»). Οι επίσημες λατρευτικές εκδηλώσεις έγιναν σε έναν καινούργιο ναό  που άνοιξε στη Ρώμη «προς τιμήν της Dies Natalis Solis Invicti -  Ημέρα Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου».   

Από την ημέρα εκείνη ακόμη  και στα ρωμαϊκά νομίσματα υπάρχει η επιγραφή «Ήλιος, ο Κύριος της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων» ενώ από την άλλη όψη ο αυτοκράτωρ ως υιός του θεού ήλιου έφερε κορώνα με ακτίνες – μέγιστος αρχιερέας, απεσταλμένος για να φέρει την ειρήνη. (Ο τύπος αυτός έμεινε για πολλούς αιώνες. Ο Κωνσταντίνος Α΄ και ο Ιουστινιανός Α΄ εμφανίζονται και αυτοί στα νομίσματα με τα σύμβολα του θεού ήλιου).  

Το πρώτο επίσημο κείμενο που αναγγέλλει την κατάργηση της λατρείας του Ανίκητου Ήλιου είναι το Ρωμαϊκό «Καλεντάρι των Φιλοκαλίων» του 354 μ.Χ. γραμμένο στη Λατινική Γλώσσα που διορθώνει τη φράση «Ημέρα γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» με τη φράση «Ο γεννηθείς Χριστός εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας».    


Δ.      ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΛΙΟΥ      

Η Εκκλησία από πολύ νωρίς είδε ότι οι λατρείες του ηλίου στη Μεσόγειο την απειλούσαν και έπρεπε να καταπολεμηθούν άμεσα. Γι αυτό το σύνολο των εκκλησιαστικών συγγραφέων μιλούν με σκληρά λόγια εναντίον της λατρείας του ηλίου. Τέλος, ο Άγιος Αυγουστίνος (354-403 μ.Χ.) κλείνει τον κύκλο των σκληρών λόγων με την πληροφορία: «Τα γενέθλια του Ηλίου της Δικαιοσύνης (του Ιησού Χριστού) πήραν τη θέση της παγανιστικής (ειδωλολατρικής) γιορτής των γενεθλίων του Ανίκητου Ηλίου».

Με τον ίδιο τρόπο σιγά – σιγά αντικαταστάθηκαν και άλλες ειδωλολατρικές γιορτές με αντίστοιχες χριστιανικές.        

Με ένα νόμο του 529 μ.Χ. καθιερώθηκε γενική αργία ενώ στην «Βασίλειον Τάξιν» του Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου περιγράφεται ένα περίπλοκο τελετουργικό για τις εορτές των Χριστουγέννων που θυμίζουν πολύ τις αρχαίες τελετές των Περσών και των Ρωμαίων προς τιμήν του Ήλιου. Στην Αγιά Σοφιά Κωνσταντινουπόλεως μάλιστα τον 10^ο και 11^ο αιώνα γινόταν αναπαράσταση της «Γέννησης του Χριστού» με τη συμμετοχή επαγγελματιών ηθοποιών.         

Μεγάλοι υμνογράφοι και μεγάλοι ζωγράφοι κλήθηκαν να γράψουν ωραίους ύμνους και να ζωγραφίσουν πίνακες και ψηφιδωτά για τις εορτές του «δωδεκαημέρου». Οι περισσότεροι από αυτούς τους ύμνους θυμίζουν  στους πιστούς πια είναι η σημασία της εορτής και ποιες αρχαίες λατρείες κατήργησε:    

1.	ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ:
	α.      ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
	Καλούνται οι Πέρσες που πιστεύουν στον ήλιο και στα άστρα                 να λατρέψουν τον «Ήλιο της Δικαιοσύνης» «Η Γέννησίς σου Χριστέ οΘεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως.  Εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες    [οι Πέρσες] υπό αστέρος εδιδάσκοντο σε προσκυνείν τον "Ήλιον της Δικαιοσύνης» "  και σε γινώσκεις "εξ ύψους Ανατολήν " ……. »
	β.     ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ
	οι «Μάγοι» (Πέρσες Επιστήμονες) αναγνωρίζουν το Χριστό «Ανέτειλας Χριστέ εκ Παρθένου     Νοητέ Ήλιε της Δικαιοσύνης.   Και Αστήρ Σε υπέδειξε εν σπηλαίω χωρούμενον τον αχώρητον  Μάγους οδηγήσας εις προσκύνυσίν σου… »
2	Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ (ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΘΡΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ)
	Είναι γνωστό ότι οι Πέρσες τιμούσαν τον Μίθρα (τον Θεό Ήλιο) σε σκοτεινά σπήλαια και τελούσαν «Μυστήρια» που εξηγούσαν στους «μυημένους» τις ιδιότητες του ήλιου. Οι Νωπογραφίες σε σπήλαια περιγράφουν τη γέννηση του Μίθρα. Ο Μίθρας στη σπηλι|ά. Νωπογραφία 3ου αι.
	Στους Ελληνιστικούς χρόνους οι ζωγράφοι με την τεχνική της "Γέννησης του Μίθρα" εικόνισαν τη γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου. Γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου Μοσείο Βηριττού
	Η Χριστιανική Λατρεία διατήρησε όλα τα σύμβολα της λατρείας του Μίθρα αλλάζοντας τη σημασία τους. Έτσι ο Χριστός αντί σε «στάβλο» εικονίζεται να γεννάται σε «σπήλαιο». Γέννηση του Χριστού Ντούτσιο ντι Μπονισένια (1311) Μουσείο Τέχνης Βερολίνο
3	ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΜΙΘΡΑΪΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ:
	α.    Ο Στάβλος μετατρέπεται σε σπήλαιο
	β.     Πρώτη  ημέρα της Εβδομάδος (Ημέρα του Ηλίου - sunday)
	γ         O Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Α΄καθιέρωσε Αργία Κυριακής για   να               μετέχουν οι Χριστιανοί της Θ. Λειτουργίας.

"Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 4-6 Π.Χ"

"Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 4-6 Π.Χ"

Τρίτη, 02 Ιούλιος 2013 16:16 ierovima.gr

"Η Γέννηση του Χριστού έγινε περίπου το 4-6 π.Χ., αλλά  δεχόμαστε συμβατικά το έτος 1μ.Χ. ως χρονολογία της Γεννήσεώς Του διότι κάθε φορά, που ομιλούμε για γεγονότα προ Χριστού και μετά Χριστόν, ομολογούμε την Θεία Ενανθρώπηση και την ορίζουμε ως το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας, διότι κάθε φορά, που ομιλούμε για γεγονότα προ Χριστού και μετά Χριστόν, ομολογούμε την Θεία Ενανθρώπηση και την ορίζουμε ως το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας", αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με τίτλο "Η άρνηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά να αρνηθούν την Χριστιανική Χρονολόγηση". 

Ακολουθεί το απόσπασμα από ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς:
"Στον αρχαίο κόσμο, όπως είναι γνωστό, υπήρχαν διάφορα γεγονότα, τα οποία εχρησιμοποιούντο ως βάση χρονολόγησης. Στην αρχαία Ελλάδα εχρησιμοποιούσαν ως επί το πλείστον ως βάση χρονολόγησης το έτος της έναρξης των ολυμπιακών αγώνων, οι οποίοι υποτίθεται,ότι είχαν αρχίσει το 776 π.Χ. Οι Ρωμαίοι είχαν ως βάση το έτος κτίσεως της Ρώμης, η οποία, υποτίθεται ότι συνέβη το750 π.Χ. Στα χρόνια του Χριστού και ως τον 6ο μ.Χ. αιώνα ίσχυε το ρωμαικό σύστημα χρονολόγησης. Η Εκκλησία, ούσα στον κόσμο, ακολουθούσε τυπικά το ισχύον ρωμαικό σύστημα, μη έχοντας τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει δικό της σύστημα με βάση την χρονολόγηση του έτους Γεννήσεως του Χριστού. Το έτος 532 μ.Χ. ένας λόγιος μοναχός στο Βυζάντιο, ο Διονύσιος ο Μικρός, κατά διαταγή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και τη σύμφωνη γνώμη του Πατριάρχη Ιωάννη Α΄ ανέλαβε το εγχείρημα να συντάξει νέο σύστημα με βάση το έτος της Γεννήσεως του Χριστού. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση με τα μέσα της εποχής εκείνης.

Έπρεπε να μετατρέψει όλα τα έως τότε γεγονότα της ιστορίας από τα πολλά ισχύοντα συστήματα χρονολόγησης με βάση το έτος Γεννήσεως του Χριστού. Ευνόητο ήταν να κάνει σοβαρά λάθη. Το σημαντικότερο λάθος του ήταν να ορίσει ως χρονολογία της κτίσως της Ρώμης το έτος 754 π.Χ. και όχι το 750. Επίσης το έτος της Γεννήσεως του Χριστού το εξέλαβε ως έτος 1 μ.Χ. και όχι ως έτος 0, όπως έπρεπε να θεωρηθεί. Το νέο σύστημα χρονολόγησης καθιερώθηκε στο εξής ως το ισχύον σύστημα, τόσο στο Βυζάντιο, όσο και στους άλλους λαούς. Οι μετέπειτα ειδικοί διαπίστωσαν το σημαντικό λάθος του Διονυσίου, αλλά το δέχτηκαν ως είχε, διότι εάν επιχειρούσαν νέα διόρθωση, θα δημιουργούνταν μεγάλη αναστάτωση στην χρονολόγηση της παγκόσμιας ιστορίας. Έτσι ενώ γνωρίζουμε, ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε περίπου το 4-6 π.Χ. δεχόμαστε συμβατικά το έτος 1μ.Χ. ως χρονολογία της Γεννήσεώς Του.

Οι Χριστιανοί έχουμε κάθε λόγο να δεχόμαστε ως βάση της χρονολόγησης το (συμβατικό) έστω έτος της Γεννήσεως του Χριστού, διότι κάθε φορά, που ομιλούμε για γεγονότα προ Χριστού και μετά Χριστόν, ομολογούμε την Θεία Ενανθρώπηση και την ορίζουμε ως το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας. Γιά μας τους χριστιανούς το ισχύον σύστημα ενέχει το στοιχείο της ομολογίας στον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου!" 

Τι ήταν το «Άστρο της Βηθλεέμ», που οδήγησε τους μάγους στον Ιησού;;;

Τι ήταν το «Άστρο της Βηθλεέμ», που οδήγησε τους μάγους στον Ιησού;;;

Περισσότερα από 2.000 χρόνια έχουν περάσει από τη... νύχτα της εμφάνισης του φωτεινού Άστρου στον ουρανό της Βηθλεέμ, με τους επιστήμονες και τους θεολόγους να έχουν διαφορετικές εξηγήσεις για το φαινόμενο.

Από θρησκευτικής πλευράς, η εμφάνιση του Άστρου γίνεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο σε μία μόνο περικοπή (κεφάλαιο Β'. 2), στην οποία αναφέρεται μόλις τέσσερις φορές. Από τα λόγια του Ματθαίου, προκύπτουν κάποια συμπεράσματα αρκετά χρήσιμα για την κατανόηση αυτού του φαινομένου.

Το Άστρο της Βηθλεέμ έπρεπε να ήταν κάτι ασυνήθιστο για να έλξει την προσοχή των Μάγων και να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι, ενώ παράλληλα, θα έπρεπε να βρίσκεται στην ίδια θέση για εβδομάδες ή μήνες, μιας και οι Μάγοι είχαν αρκετά μεγάλη απόσταση να διασχίσουν.

Επίσης, θα έπρεπε να είναι δυσδιάκριτο στο πολύ κόσμο, διότι φαίνεται πως μόνο οι Μάγοι το είχαν δει. Δεν το διέκριναν στον ουρανό ή είχαν ακούσει κάτι γι' αυτό ούτε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, το ίδιο και ο Ηρώδης.

Από επιστημονικής πλευράς, ορισμένοι ερευνητές υπέθεσαν ότι το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν κάποιο μετέωρο, φαινόμενα τα οποία δεν είναι καθόλου σπάνια και συνεπώς δεν θα είχε προκαλέσει την εντύπωση των Μάγων για να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι.

Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι η εμφάνιση κάποιου κομήτη. Συνολικά, έχουν καταγραφεί από τους αρχαίους χρόνους έως και τη γέννηση του Χριστού 135 κομήτες. Όπως αναφέρει ο Ωριγένης, τον 3ο μ.Χ. αιώνα: «Έχω τη γνώμη ότι το άστρο που εμφανίστηκε στους σοφούς της Ανατολής... ήταν ένα από εκείνα τα φωτεινά σώματα που εμφανίζονται από καιρό σε καιρό και που οι Έλληνες οι οποίοι συνηθίζουν να τα ξεχωρίζουν με ονομασίες ανάλογα με τη μορφή και το σχήμα τους τα ονόμαζαν κομήτες, φωτεινές δοκούς, θυσάνους, άστρα με ουρά, καράβια και με διάφορα άλλα ονόματα».

Εν τούτοις είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι το Άστρο των Χριστουγέννων ήταν ένας κομήτης αφ' ενός μεν γιατί θα τον έβλεπαν όλοι, αφ' ετέρου δε γιατί οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν τους κομήτες ως προάγγελους δυσάρεστων γεγονότων και καταστροφών.

Μήπως το Άστρο των Χριστουγέννων ήταν κάποιος νόβα, κάποιο «καινοφανές» άστρο ή μήπως σουπερνόβα; Καθώς τα άστρα γερνάνε γίνονται ασταθή στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και φτάνει μια στιγμή που το άστρο αυτό αποβάλλει με μια ή περισσότερες εκρήξεις μερικά από τα εξωτερικά του στρώματα αερίων και έτσι παρουσιάζεται λαμπρότερο από ότι ήταν πριν. Έτσι, άστρα που ήταν πολύ αμυδρά, όταν μετατραπούν σε νόβα γίνονται εύκολα ορατά.

Όταν ένα άστρο μεταβληθεί σε σουπερνόβα, διασπάται κυριολεκτικά στα «εξ ων συνετέθη» και μπορεί να εκπέμψει εκατομμύρια φορές περισσότερο φως και ακτινοβολία απ' ότι ο Ήλιος μας.

Το Άστρο της Βηθλεέμ όμως, δεν θα πρέπει να ήταν ένα παρόμοιο άστρο, καθώς θα υπήρχε κάποια ένδειξη των αστρονόμων της εποχής εκείνης και ο κάθε άνθρωπος της εποχής θα μπορούσε να δει ένα νόβα ή σουπερνόβα, ενώ όπως φαίνεται το παρατήρησαν μόνο οι Μάγοι.

Μία ακόμα θεωρία για την εξήγηση αυτού του φαινομένου διατυπώθηκε από τον Γιόχαν Κέπλερ, ο οποίος υποστήριξε πως αυτό που οδήγησε τους Μάγους στον Ιησού ήταν μια σύνοδος πλανητών ή συζυγία.

Οι πλανήτες, στις κανονικές τους κινήσεις γύρω από τον Ήλιο φαίνονται να κινούνται από τη Δύση προς την Ανατολή. Οι πλανήτες που βρίσκονται πλησιέστερα στον Ήλιο φαίνονται όμως να κινούνται ταχύτερα και οι πιο απομακρυσμένοι δείχνουν να κινούνται βραδύτερα. Μ' αυτόν τον τρόπο, ένας από τους πλανήτες είναι δυνατόν να φτάσει και να προσπεράσει κάποιον άλλον. Το προσπέρασμα αυτό ονομάζεται σύνοδος ή συζυγία των δύο πλανητών. Οι πλανήτες Δίας και Κρόνος στη διάρκεια του 7 και του 6 π.Χ έλαβαν μέρος σε μία τριπλή ή μεγάλη συζυγία. Αν το Άστρο της Βηθλεέμ όμως ήταν μια συζυγία, θα το γνώριζαν οι αστρονόμοι της εποχής καθώς η μελέτη του ουρανού ήταν αρκετά ανεπτυγμένη την εποχή εκείνη.

Στην πορεία των χρόνων διατυπώθηκαν και άλλες θεωρίες για την «ταυτότητα» του Άστρου. Το 1911, ο Γερμανός Alfred Jeremias υποστήριξε πως το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Λέοντος, ο Βασιλίσκος, ενώ το 1913 ο A. Stenzel υποστήριξε πως «οδηγός» των Μάγων ήταν ο κομήτης του Χάλεϊ.

Μία ακόμη θεωρία, του Έλληνα αστρονόμου Κωνσταντίνου Χασάπη υποστηρίζει πως το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν ο πλανήτης Κρόνος τον οποίο αποκαλεί «ηγετικό πλανήτη της μεγάλης συγκεντρώσεως του 6 π.Χ.», ενώ ο αείμνηστος Κ. Χασάπης ορίζει τη γέννηση του Χριστού στις 6 Δεκεμβρίου του 5 π.Χ. και το προσκύνημα των Μάγων στις 19 του ίδιου μήνα.

Αυτή η ημερομηνία γέννησης του Χριστού φαίνεται αρκετά δύσκολο να είναι και η σωστή, καθώς ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε την εποχή που οι βοσκοί «φυλλάσουν φυλακάς νυκτός επί την ποίμνην αυτών». Αυτή η εποχή είναι απίθανο να είναι οι τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου καθώς τότε η Βηθλεέμ είναι βυθισμένη στην παγωνιά και τη βροχή. Πιθανότερη εποχή να συνέβη η γέννηση του Χριστού είναι η άνοιξη, όταν τα νεογέννητα αρνάκια χρειάζονται τη βοήθεια των βοσκών, ερμηνεύοντας κατά γράμμα αυτά που αναφέρει το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο.

Βλέπουμε πως οι θρησκευτικές και επιστημονικές αντιλήψεις και θεωρίες δεν «συμβαδίζουν» σε κάποιο σημείο για την ταυτότητα του Άστρου της Βηθλεέμ. Αυτό που μένει, είναι η προσωπική προσέγγιση του καθενός στο «φαινόμενο» του Άστρου...

Πηγή: Τι ήταν το «Άστρο της Βηθλεέμ», που οδήγησε τους μάγους στον Ιησού | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/82922#ixzz2nxCimyrq

Ξεπούλημα και στα λιμάνια;

Ξεπούλημα και στα λιμάνια;

Γράφει η Θάλεια Χούντα - Μέσα στον οικονομικό ¨βομβαρδισμό¨ που δεχόμαστε καθημερινά και άπτεται της διαβιώσεώς μας, έχουν παρθεί και πολλές κυβερνητικές αποφάσεις, οι οποίες άπτονται άμεσα της εθνικής κυριαρχίας. Μία από αυτές είναι και η υπ' αριθμ. 218/2012 (ΦΕΚ Β' 2322/13-8-2012) Κοινή Υπουργική Απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, σύμφωνα με την οποία μεταβιβάζεται και περιέρχεται άνευ ανταλλάγματος στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» το δικαίωμα παραχωρήσεως σε τρίτους, μέσω συμβάσεων παραχωρήσεως, κάθε δικαιώματος χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης επί των κινητών και ακινήτων εντός της χερσαίας ή και της θαλάσσιας ζώνης. Η εν λόγω ανώνυμη εταιρεία είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

(ι) Στο προοίμιο της σχετικής αποφάσεως προβλέπεται, ότι δεν προκύπτει δαπάνη σε βάρος του κρατικού προυπολογισμού. Όμως ο νόμος προβλέπει, ότι τα έσοδα από την αποκρατικοποίηση και αξιοποίηση των λιμένων, προορίζονται αποκλειστικώς για την μείωση του δημοσίου χρέους. Άρα, δεδομένης της δια βίου και πλήρους στερήσεως του Δημοσίου των εσόδων που απεκόμιζε από την εκμετάλλευση των λιμένων, προκύπτει απώλεια εσόδων και ταυτόχρονη δαπάνη για τον κρατικό προυπολογισμό.
(ιι) Σύμφωνα με το Σύνταγμα προβλέπεται η αναγκαστική συμμετοχή του Κράτους σε επιχειρήσεις μονοπωλιακού χαρακτήρα ή ζωτικής σημασίας για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου ή με σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. Είναι δεδομένο, ότι οι λιμένες της χώρας δεν είναι δυνατόν να ιδιωτικοποιηθούν, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας τους για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, την εθνική οικονομία, τις μεταφορές και την επικοινωνία.
(ιιι) Κοινόχρηστα ή κοινής χρήσεως είναι τα πράγματα που από το δίκαιο τίθενται στην διάθεση του κοινού γενικώς, για χρήση σύμφωνη με τον προορισμό τους και οι λιμένες και οι όρμοι περιλαμβάνονται σ' αυτά, μαζί με τον αιγιαλό κ.λ.π. Τα εν λόγω δημόσια πράγματα συνιστούν την δημόσια περιουσία του Κράτους και προκρίνεται με τον τρόπο αυτό η άμεση εξυπηρέτηση δημοσίων σκοπών και όχι η πρόσκαιρη ενίσχυση των δημοσίων οικονομικών. Επίσης τα δημόσια αυτά πράγματα είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα και εκτός συναλλαγής και είναι άκυρη κάθε σχετική δικαιοπραξία μεταβιβάσεως πραγμάτων εκτός συναλλαγής.
Αναμένονται εξελίξεις και σ' αυτήν την σοβαρή υπόθεση καθώς έχουν υπάρξει προσφυγές στην Δικαιοσύνη. Το θέμα είναι όμως, πως ελήφθη τέτοια απόφαση, όταν άμεσα κινδυνεύει το εθνικό συμφέρον από τις ενέργειες του κάθε ιδιώτη, που θα κάνει χρήση των λιμένων; Θα πρέπει το Πολεμικό Ναυτικό να περιμένει στην σειρά ... για να περάσει πρώτο κάποιο κότερο;

dialogoi

Σήμερα οι Ευχές συνοδεύονται με... «Κάτι»

Σήμερα οι Ευχές συνοδεύονται με... «Κάτι»

Ευάγγελος Αθανασιάδης / Συνταγματάρχης ε.α. 

Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένο το Νέο Έτος.

            Ευχές, που Συμβολίζουν. Η μεν πρώτη, ορίζεται ως η μεγαλύτερη Εορτή της Χριστιανοσύνης. Η μεγαλοπρέπεια Αυτής, βρίσκεται σε κείμενα και Γραφές. Η δε δεύτερη, συνδεδεμένη με την Εορτή του Αγ. Βασιλέιου και τα Έθιμα, ολοκληρώνουν, το Επίσημο Γεγονός αυτής της εποχής.....κάθε χρόνο.

            Πέρα από το Θρησκευτικό και όχι μόνο, συμβολισμό, αυτές οι ευχές, συμβολίζουν και την προσπάθεια του ανθρώπου, για Αρχή μιας Νέας Εποχής επίσης....κάθε χρόνο.

            Σήμερα, οι Ευχές συνοδεύονται με «κάτι».

            Ενδεχομένως, να είναι το «Βλέμμα» του Έλληνα, της Ελληνίδας, της Ελλάδας. Ένα «Βλέμμα», αυτούσιο, αγνό, καθαρό, λαμπερό, δυνατό, ανυποχώρητο.... 
Αυτό, που κυριάρχησε και κυριαρχεί ανά τους Αιώνες των Αιώνων...

            Ένα «Βλέμμα», που ίσως προς στιγμή, να διαφοροποιείται από το διαχωρισμό λόγω, λειτουργήματος, εργασίας, επαγγέλματος, επιχείρησης, που δραστηριοποιούμαστε στη κοινωνία μας, αλλά καταλήγει πάλι, στα προαναφερόμενα, Τρία Κοινά για όλους.

            Όπως το «Βλέμμα», που πιθανώς εκπέμπεται, από τους εν ενεργεία των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας αλλά και των εν αποστρατεία συναδέλφων τους και την Εφεδρεία, που δείχνει ότι τα 50 ή 100 ευρώ, ή αν θέλετε, όλα τα επίγεια πλούτη του κόσμου, δεν ήταν και είναι, ικανά και δυνατά,να αποτελέσουν το λόγο, καταπάτησης του Όρκου για την Πατρίδα, αλλά και απογύμνωσης της Ψυχής.

            Ποιό πιθανό, είναι αυτό το «Βλέμμα» να έχει μετατραπεί ή να μετατρέπεται σταδιακά, πριμοδοτούμενο από οργή και θυμό σε «Βλέννα», ερμηνεία της, που είναι γνωστή σε όλους αλλά και πως, ή από που, «εκτοξεύεται».

            Ενα «Βλέμμα» ή «Βλέννα», προσωπική επιλογή, που συνθέτει αυτό το «Κάτι» και δεν μπορεί η πολιτικάντικη ζωή του τόπου και οι «κατσαπλιάδες», ούτε με τη πρόσφατη χρήση που επιχειρείται, των «πολιτικών τζακιών», «μπιχλιμπιδιών», που φορέθηκαν στο παρελθόν, είτε στο κεφάλι είτε στο στήθος αλλά και των Αγγλων «Σερίφηδων», να σταματήσει την «εκπομπή» ή «εκτόξευση».

            Διότι απλά ...μα πολύ απλά, απογυμνώνονται στα πρωταρχικά ερωτήματα ενός «κοινού νου»:

                        Που ήσασταν όλοι εσείς, πριν φτάσουμε στο ΣΗΜΕΡΑ και έρχεστε τώρα ή προσπαθείτε, να μας «προσεγγίσετε» ως «Μεσσίες» ;;;;

                        Ποιοί είστε και Γιατί να σας Εμπιστευτώ ;;;;

            Ο Έλληνας και η Ελληνίδα, αυτός/ή που «ξύπνησε» χθες, που «ξυπνάει» σήμερα και πρόκειται να «ξυπνήσει» αύριο και μετά από 40 και πλέον χρόνια, «βιασμού και πολιτικής αποπλάνησης»..... «φυσάει το γιαούρτι για να κρυώσει».

            Αν αυτό το «Κάτι», που συνοδεύει τις Ευχές, δεν περιλαμβάνει το «Βλέμμα» ή τη «Βλέννα», είναι πιθανώς «άλλο», και δυστυχώς ή ευτυχώς, έχει ως Κοινό Σημείο και ξεκινάει, από τον Έλληνα, την Ελληνίδα, την Ελλάδα και καταλήγει στα δύο απλά ...μα πολύ απλά παραπάνω ερωτήματα.

            Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένο το Νέο Έτος, συνοδευόμενα με «Κάτι».

            Ευάγγελος Αθανασιάδης

            Συνταγματάρχης ε.α.

            evangath@gmail.com

ΠΡΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ > Μαρτυρία 96χρονης που έζησε τη Σμύρνη να καίγεται: "Ο κόσμος έτρεχε στα πλοία να σωθεί. Τους έκοβαν τα χέρια και έπεφταν στη θάλασσα".

ΠΡΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ > Μαρτυρία 96χρονης που έζησε τη Σμύρνη να καίγεται: "Ο κόσμος έτρεχε στα πλοία να σωθεί. Τους έκοβαν τα χέρια και έπεφταν στη θάλασσα".

Μαρτυρία 96χρονης που έζησε τη Σμύρνη να καίγεται:"Ο κόσμος έτρεχε στα πλοία να σωθεί. Τους έκοβαν τα χέρια και έπεφταν στη θάλασσα".

"Η Σμύρνη πήρε φωτιά, καίγεται... Εκεί, κορούλα μου, ήταν τα πλοία, τα γαλλικά και τα εγγλέζικα και πήγαινε ο κόσμος μπας και σωθεί. Και τους κόβανε τα χέρια και πέφτανε στη θάλασσα οι κοπέλες και τα παλικάρια".

Πάνω από 90 χρόνια έχουν περάσει από τον "μαύρο" Σεπτέμβρη του '22 που η Σμύρνη παραδινόταν στις φλόγες και μαζί της η ζωή χιλιάδων ανθρώπων που έπρεπε να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Κι, όμως, η εικόνα της καιόμενης πόλης δεν "ξεθώριασε" ποτέ στη μνήμη της 96χρονης, σήμερα, Ελευθερίας Ψαλτήρα.

Μικρό παιδί, στην αγκαλιά της μητέρα της τότε, θυμάται σαν χθες τις τελευταίες ώρες που έζησε η οικογένειά της στην "πόλη του πόνου" και το μακρύ ταξίδι, με βάρκες, μέχρι την Ελλάδα και αφηγείται την προσωπική της "οδύσσεια" στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από το διαμέρισμά της στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, δηλώνοντας "μικρασιάτισσα στην καρδιά και το μυαλό".

Ο παππούς και ο πατέρας της 96χρονης, βλέποντας τις σκηνές φρίκης που εκτυλίσσονταν μετά την κατάρρευση του ελληνικού στρατιωτικού μετώπου, λόγω της αντεπίθεσης των Τούρκων ανταρτών με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, αποφάσισαν να πάρουν την οικογένεια και μαζί με τα όποια χρήματα είχαν και κάποια απαραίτητα είδη, όπως παπλώματα, να μπουν στα καΐκια και να ξεκινήσουν για τη Θεσσαλονίκη.

"Τα πράγματα είχαν αγριέψει. Τα τρένα κουβαλούσαν πτώματα. Ο πατέρας μου σκέφτηκε να πάρει την οικογένεια του και να φύγουμε μακριά από τη Σμύρνη. Κρύψανε τα λεφτά τους, πήραν συγγενείς και κουμπάρους και σηκώθηκαν νύχτα και φύγανε. Εγώ ήμουν σχεδόν μωρό. Αρμενίζαμε μέρες με τα κουπιά- τότε δεν υπήρχαν μηχανές, μόνο πανιά" μας λέει η 96χρονη.

 

"Ο μπαμπάς μου, πριν εγκαταλείψουμε το σπίτι μας στη Σμύρνη, είχε πάρει ένα τσουβάλι λίρες, αλλά ήταν χάρτινες, μεγάλες. Τα λεφτά τους τα πήραν και οι υπόλοιποι συγγενείς. Για να ζήσουμε μέσα στα καΐκια καίγανε τις λίρες για να τηγανίσουνε αυγά να φάμε. Από τα συνολικά πέντε τσουβάλια έμεινε μόνο το ένα, όταν φτάσαμε. Τα άλλα τα κάψαμε στη διαδρομή γιατί νομίζαμε ότι δεν έχουν αξία" θυμάται.

Ύστερα από μια σύντομη στάση στη Μυτιλήνη και μια μεγαλύτερη στη Στυλίδα, η οικογένεια με τα εφτά καΐκια της έφτασε στη Θεσσαλονίκη. "Μόλις φτάσαμε στην Ελλάδα, κάποια στιγμή οι δικοί μου ήθελαν να δουν εάν περνάνε τα χρήματα που φέρανε από την Τουρκία. Πήγε τότε ο παππούς μου με μια χάρτινη λίρα στον μπακάλη και, όταν είδε πόσα πολλά ρέστα του έδωσε, τρελάθηκε. Γύρισε σπίτι και είπε: "τα λεφτά που φέραμε περνάνε κι εμείς τα κάψαμε...".

Εκείνα τα καΐκια, με τα οποία ήρθαν από τη Σμύρνη, αποτέλεσαν την "προίκα" της οικογένειας, αφού τα παιδιά της κυρίας Ελευθερίας, όπως και τα εγγόνια της, συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση κι εργάζονται ως ψαράδες, ενώ η ίδια παραμένει "μικρσασιάτισσα με τα όλα της" παρά το γεγονός ότι λίγα χρόνια απομένουν για να συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής.

 

Διαχείριση της προσφυγικής μνήμης

"Οι πρόσφυγες με την αποβίβασή τους στο ελεύθερο έδαφος τοποθετούνταν σε καραντίνες. Το Απολυμαντήριο της Καλαμαριάς ήταν η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Για ένα διάστημα έως το καλοκαίρι του 1923, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες άφησαν την τελευταία τους πνοή στα λιμοκαθαρτήρια εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Αυτή είναι μια από τις τραγικότερες στιγμές της καταστροφής" λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ Ιάκωβος Μιχαηλίδης.

Ωστόσο, όπως αναφέρει ο κ. Μιχαηλίδης, "στην αυγή του 21ου αιώνα, η διαχείριση της προσφυγικής μνήμης είναι το πιο σημαντικό από αυτά που έχουν διατηρηθεί από ένα συγκλονιστικό παρελθόν".

"Αυτό που ξεκίνησε ως τραύμα στη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων και στις διμερείς σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία θα μπορούσε, σήμερα, με έναν νηφάλιο τρόπο να χρησιμοποιηθεί ως δείγμα του πόσο ολέθρια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα των εθνικισμών και πόσο προοδευτικά μπορούν να ζήσουν δύο κοινωνίες όταν στηρίζονται στις ίδιες αξίες, της καλής γειτονίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων των προσφύγων και εν γένει των πολιτών τους" υπογραμμίζει.

Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού

Στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης λειτουργεί το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, σκοπός του οποίου είναι να συμβάλει στη διατήρηση της μνήμης και την ανάδειξη της ιστορικής "ταυτότητας".

Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν: τη συγκέντρωση, καταγραφή και μελέτη του σχετικού ιστορικού υλικού καθώς και των προφορικών μαρτυριών, την προβολή αντικειμένων που σχετίζονται με τα ήθη και τα έθιμα των προσφύγων, τη δημιουργία βιβλιοθήκης, τη διοργάνωση εκδηλώσεων κ.α.

"Λαός που δεν έχει μνήμη και δεν ξέρει την ιστορία του δεν μπορεί να βρει το βηματισμό του στο μέλλον. Αντλούμε διδάγματα από το παρελθόν, από αυτές τις μνήμες και διαμορφώνουμε την πορεία μας στο μέλλον. Για εμάς είναι χρέος τιμής να διατηρήσουμε αυτό το αρχείο. Η έρευνα είναι ανεξάντλητη, έχει ξεκινήσει από εμάς και δεν έχει τελειωμό", τόνισε ο πρόεδρος του Ιστορικού Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού, Σωτήρης Γεωργιάδης.

 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΑ

Έρχεται το υπερ-καταδρομικό "Μέγας Πέτρος" στο Αιγαίο για ασκήσεις με το ΠΝ

Έρχεται το υπερ-καταδρομικό "Μέγας Πέτρος" στο Αιγαίο για ασκήσεις με το ΠΝ

To ισχυρότερο πολεμικό πλοίο όλων των ρωσικών Στόλων και ένα από τα πλέον βαριά εξοπλισμένα πλοία που ναυπηγήθηκαν ποτέ, το "Μέγας Πέτρος" κλάσης Kirov έρχεται στο Αιγαίο για ασκήσεις, οι οποίες θα απλωθούν μέχρι το Καστελόριζο, την Κύπρο και την θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κύπρου και της Συρίας.
Στο πλαίσιο αυτών των ασκήσεων θα πραγματοποιηθούν ασκήσεις και με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Θα πραγματοποιήσουν συντονισμένες ανθυποβρυχιακές ασκήσεις με ένα - τουλάχιστον - ρωσικό υποβρύχιο που επίσης θα πλεύσει στην περιοχή.
Πρόκειται για μία κάθετη αναβάθμιση της ρωσικής ναυτικής παρουσίας στο Αιγαίο, την στιγμή που αναμένεται και η άφιξη του αεροπλανοφόρου "Ναύαρχος Κουζνέτσοφ" το οποίο διέκοψε το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του για να έρθει από τον Βόρειο Ωκεανό στην Μεσόγειο, μια απόφαση που ελήφθη στο αποκορύφωμα της συριακής κρίσης.
«Το βαρύ πυρηνοκίνητο καταδρομικό  " Peter the Great" και το αποβατικό του Στόλου της Βαλτικής , "Alexander Shabalin που αποτελούν μέρος της μοίρας Μεσογείου  του ρωσικού Ναυτικού θα πραγματοποιήσουν  κοινή  ναυτική άσκηση  στο Αιγαίο και την Αντολική Μεσόγειο θάλασσα», δήλωσε την Τετάρτη ο εκπρόσωπος του Βορείου Στόλου ( NF ) αντιπλοίαρχος  Vadim Serga .           
«Σήμερα , το πλήρωμα του πυρηνοκίνητου  καταδρομικού ( TARKR ) "Peter the Great " και το  μεγάλο αποβατικό πλοίο του Στόλου της Βαλτικής , " Alexander Shabalin  που ανήκουν στην ομάδα των πλοίων Μεσογείου θα ξεκινήσουν τις απαιτούμενες  δοκιμές όλων των συστημάτων των πλοίων με παράλληλη  εκτέλεση των συνηθισμένων εργασιών επι αυτών. 
Τα πλοία αυτά σε λίγες ημέρες θα υλοποιήσουν  μια σειρά από ναυτικές ασκήσεις στα νερά των θαλασσών του Αιγαίου και της Μεσογείου», δήλωσε ο Ρώσος αντιπλοίαρχος. Τα πληρώματα θα πραγματοποιήσουν κοινά γυμνάσια, όπως ασκήσεις SAR με ταυτόχρονη χρήση  των ελικοπτέρων Ka - 27 , που σταθμεύουν στο καταδρομικό "Μέγας Πέτρος", δήλωσε ο Σέργκα .           
«Η συνολική ομάδα των ρωσικών πλοίων στη Μεσόγειο, διαθέτει πάνω από  δέκα ναυτικές  μονάδες που αντιπροσωπεύονται από διαφορετικούς τύπους πολεμικών πλοίων, όπως πυραυλοφόρα  καταδρομικά, περιπολικά και σκάφη  υποστήριξης» κατέληξε ο εκπρόσωπος του Βόρειου Στόλου.
Σύντομα τα ρωσικά πλοία θα μπορούν να ελλιμενίζονται σε ελληνικά λιμάνια για την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης, ανεφοδιασμού κλπ, όπως προβλέπει η πρόσφατη συμφωνία Σοϊγκού-Αβραμόπουλου...
Κirov: Η πυρηνοκίνητη κλάση «αστακός» του ρωσικού Ναυτικού
Η κλάση θωρηκτών Kirov είναι η μεγαλύτερη κλάση σκαφών που υπηρετούν στο ρωσικό Ναυτικό σήμερα. Το μήκος του σκάφους ανέρχεται στα 252 μέτρα, πλάτος 28,5 μέτρα και βύθισμα 9,1 μέτρα ενώ  το πλήρες εκτόπισμα είναι 28.000 τόνοι.  Η πρόωση του σκάφους είναι συνδυασμός αντιδραστήρων και ατμοστρόβιλων CONAS (Combined nuclear and steam) και απαρτίζεται από δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες ΚΝ-3 και δύο ατμοστροβίλους GT3A-688.
Το σύστημα αυτό πρόωσης δίνει στο σκάφος μέγιστη ταχύτητα 32 κόμβων και εμβέλεια αποστολής 2000 χλμ. στους 30 κόμβους με συνδυασμό CONAS ή απεριόριστη με τους δύο ΚΝ-3 και ταχύτητα 20 κόμβων. Το σκάφος διαθέτει δύο κύρια ραντάρ έρευνας 3D τα Voskhod MR-800 και Fregat MR-710, 2 ραντάρ ναυτιλίας Palm, και δύο σόναρ (ένα στο σκάφος και ένα συρόμενο)
Ο οπλισμός του κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός:
Διαθέτει 20 πυραύλους κατά στόχων επιφανείας P-700 Granit (SS-N-19 Shipwreck), 14 βλήματα SS-N-14 για ανθυποβρυχιακές αποστολές, 96 (στο σκάφος Pyotr Velikhy 48)  αντιαεροπορικά βλήματα S-300F (SA-N-6 Grumble), 128 βλήματα 9K95 Tor (SA-N-9 Gauntlet) για άμυνα σημείου, και 44 πυραυ΄λους OSA-MA (SA-N-4 Gecko για μικρότερες αποστάσεις. Υπάρχει ακόμη ένα διπλό πυροβόλο AK-130 τρων 130 χλστ. και μέχρι και 6 ΑΚ-630 εξάκανα των 30 χλστ. και τέλος 6 αντιπυραυλικλα συστήματα  6 × CADS-N-1 Kashtan.
Το πλήρωμά του ανέρχεται στα 710 άτομα






Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΡΟ: ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ - MEMORIES FROM THE ISLAND OF LEROS: THE MIRACLE OF THE VIRGIN MARY

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΡΟ: ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ - MEMORIES FROM THE ISLAND OF LEROS: THE MIRACLE OF THE VIRGIN MARY

Ήταν μια ανοιξιάτικη νύκτα περασμένα τα μεσάνυκτα.Το φεγγάρι ολοστρόγγυλο ασήμωνε με τις αχτίδες του την λαγκαδιά που κοιμόταν ξένοιαστη, έχοντας φύλακα της το ψηλό βουνό με τους άσπρους μύλους και το κάστρο το Βενέτικο. Μέσα εκεί ήταν κτισμένο το Μοναστήρι της Παναγίας της Μεγαλόχαρης Κυράς του νησιού, με τις εικόνες γεμάτες από χρυσά και ασημένια δώρα που οι νησιώτες φέρνανε στη χάρη της.
Δεν ακούγετο σ' εκείνη την νεκρική σιγή παρά από καιρού εις καρόν η ανατριχιαστική φωνή κουκουβάγιας η το ούρλιασμα κάπιου μανδρόσκυλου.
Ξάφνου ανοίγεται η πόρτα μιας καλύβας, βγαίνει μ' ένα σακκί μια γυναίκα, στέκει για μια στιγμή, ρίχνει ερευνητικές ματιές τριγύρω, κάμνει τρεις φορές το σημείο του Σταυρού, φορτώνεται στον ώμο το σακκί της και παίρνει τον δρόμο π' έφερνε στους μύλους.

Εκεί που περπατούσε ακούει βήματα και σε λίγο βλέπει δύο σκιές να χύνονται βιαστικά στον κατήφορο. Τρόμαξε κ΄έκαμε τον σταυρό της. Πριν ακόμη συνέλθει, βλέπει στο φως του φεγγαριού δύο άνδρες με κάτι φορτώματα στους ώμους να τρέχουν λαχανιασμένοι κατά το λαγκάδι.
Το πρωί, πριν ακόμη ο ήλιος χρυσώσει τις βουνοκορφές, η καμπάνα του Κάστρου πήγε να σπάσει από το κτύπα-κτύπα. Η καλογριά σαν πήγε πρωί-πρωί να θυμιάσει και είδε τις εικόνες γυμνές από τις πλούσιες αρμαθιές, άρχισε να κτυπά νευρικά την καμπάνα, και όλο το νησί υποπτεύθηκε πως κάτι το έκτακτο έτρεχε. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά μαζεύτηκαν να δουν τι συμβαίνει, έμπαιναν στην εκκλησία, έβλεπαν την καταφρόνια των εικόνων κι έβγαιναν στον περίβολο να βρουν τους άλλους να σχολιάσουν, να βλασφημήσουν μ΄αγανάκτηση τον βέβηλο.
Σ' όλων τα πρόσωπα ήταν ζωγραφισμένη η συγκίνηση. Οι παπάδες που και αυτοί αντιπροσωπευθήκανε σ' εκείνο τον συναγερμό, έβγαλαν την εικόνα της Μεγαλόχαρης στα πεντένια, καί όλοι γονατισμένοι παρακαλούσαν την εικόνα να κάμει το θαύμα της....
Ξάφνου, ένας ψίθυρος ασυνήθιστος ακούστηκε. Ο κόσμος που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν προσηλωμένος στη λιτανεία, γύρισε να δει τι συμβαίνει και βλέπουν τον Νικόλα,τον βουβό βοσκό που τον φώναζαν μουρλό, ν' έρχεται και εκείνος τρεχάτος κάμνοντας κάτι νεύματα και χειρονομίες ακατανόητες.
Δύο, τρεις πήγαν να τον συχάσουν, εκείνος όμως με νεύματα πάντοτε, τους έδειξε πως πρέπει να τον ακολουθήσουν. Μερικοί, τέλος, κατάλαβαν τι τους ζητούσε και τον άφησαν να τους οδηγήσει. Πήραν μαζί του τον κατήφορο και στη καμπή του δρόμου, στάθηκε μπροστά σε μια απόκρυφη σπηλιά και τους έδειξε ότι πρέπει να μπούνε. Με δισταγμό, αλλά και περιέργεια μπήκαν μέσα, και τι βλέπουν; Δύο άνδρες ήταν ξαπλωμένοι στη γη, πιασμένοι χωρίς να μπορούν να κινηθούν ,κι ανάμεσα τους ήταν δύο σακκιά με τους θησαυρούς της Μεγαλόχαρης. Η Παναγία έκαμε το θαύμα της.
Ο βουβός βοσκός εκεί που με το φως του φεγγαριού γύριζε σαν ξωτικό στους παληόμυλους,πέρασε έξω από τη σπηλιά, και είδε και έφερε την είδηση στο Μοναστήρι.


 It was a spring night passed midnight. The full moon was shining with its rays the valley which was sleeping carefree, having as its guardian the tall mountain with the white mills and the Venitian castle. The Monastery of the Virgin Mary the Megalochari, the Dame of island, was build in there with icons full of gold and silver gifts that the islanders brought for her charm. Nothing could be heard in that dead silence except only the creepy voice of an owl or the scream of a sheephed dog from time to time. Suddenly a door from a hut was openned and a woman came out holding a big bag. She stood for a moment, throwing searching glances around, and making three times the sign of Cross. She put the bag on her shoulder and took the road which leads to the wind mills. As she was walking, she heard foot steps and in little while she saw two shades falling hastily downhill. She got scared and made her Cross. Before she had time to even to pull herself together, she saw in the light of the moon two men carring something on their shoulder, running, and out of breath, towards the valley. In the morning, before the sun had gilded the mountain tops with its rays, the church bell of the Castle almost broke from being ranged so much. When the only nun of the Monastery went early in the morning inside the church to insence the icons, she found them barren from their rich gold and silver offerings. She started to ring the bell in a nervous manner and the whole island started to suspect that something had happened. Men, women and children gathered to the church to see what had happened. They would go inside the church, and when they saw the icons bare, they would go out to the church yard to find the others to talked about it and curse the thief. Sadness could be seen in everbody's faces. The priests who where also present during this calling, took the icon of the Virgin out to the yard and everybody kneeled down beging the Virgin to make her miracle. Suddenly, an unusual sound was heard. The people who were up to that time concentrated in the litany, turned to see what had happed and they saw Nikolas, the dumb shepherd whom they called "the creazy ', coming running and making some incomprehensible signs. Two or three men went to meet him, he however with signs as always, showed them that they should follow him. Some men finally understood what was asked of them and allowed him to lead them. They followed him down the slope and at the turning-point of the road, the dumb man stood in front of a hidden cave and made them understand that they should go inside it. With hesitation, but also with couriosity the men entered they cave, and what did they see? Two men were laid down in the ground, tied and without being able to move themselves, and in between them there were two big bag with the treasures of the Megalochari. The Virgin Mary had made her miracle. As the dumb shepherd was walking about by the old wind mills in the light of moon as if he was some kind of fairy, he passed outside of the cave, and he saw the men and brought the news to the Monastery. 

ΒΥΒΛΟΣ: ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - BYBLOS: ONE OF THE MOST ANCIENT CITIES IN THE WORLD

ΒΥΒΛΟΣ: ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - BYBLOS: ONE OF THE MOST ANCIENT CITIES IN THE WORLD

H Βύβλος είναι μια από τις αρχαιότερες συνεχώς κατοικημένες πόλεις παγκοσμίως. Ήταν αρχαία ακόμη και προτού οι μεγάλοι πολιτισμοί της Μέσης Ανατολής μπήκαν στα σπάργανα. Η περιοχή έχει κατοικηθεί για τουλάχιστον 7.000 χρόνια εάν όχι και περισσότερο. Η Βύβλος που είναι γνωστή στα αραβικά ως Τζμπέϊλ είναι 36χμ βόρεια της Βηρυτού και είναι ακόμα σχετικά άθικτη και πολύ γραφική. 
Byblos is one of the world's oldest continually inhabited towns.It was old even before the great civilizations of the Middle east were even thought of.The site has been occupied for at least 7,000 years if not more.Byblos which is known as Jbail in Arabic is 36km north of Beirut and it is still relatively unspoiled and very picturesque.

 Το μεσαιωνικό μέρος της πόλης έχει μια υπέροχα αποκατεστημένη αγορά. Πολλά καταστήματα πωλούν τουριστικά μπιχλιμπίδια αλλά μερικά πωλούν επίσης ενδιαφέροντα είδη όπως τα απολιθώματα από ψάρια που είναι 100.000 χρονών και που βρίσκονται μέσα στη πέτρα όπου βρέθηκαν. Ανασκάπτονται από τα βουνά πάνω από τη Βύβλο.

The medieval part of the city has a beautifully restored souq area.Many shops sell tourist trinkets but some also sell interesting idems such as 100,000 year old fossilized fish remains,set in the rock in which they were found.They are excavated from the mountains above Byblos.

Στο κέντρο της μεσαιωνικής Βύβλου βρίσκεται η Μαρωνίτικη εκκλησία ρομανικού ύφους που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Άρχισε να κτίζεται το 1115 αλλά υπέστη άσχημες ζημιές από ένα σεισμό που έγινε το 1170 και όταν ανοικοδομήθηκε προστέθηκαν επίσης και αραβικά στοιχεία. Ένα από τα πιο ασυνήθιστα στοιχεία της εκκλησίας είναι το ανοικτό βαπτιστήριο που βρίσκεται πάνω στο βόρειο τοίχο.----------------------------------------------------------------------------------------------

In the centre of Medieval Byblos is the Romanesque-style Maronite church dedicated to Saint John the Baptist.It was begun in 1115 but was badly damaged by an earthquake in 1170 and when it was rebuild Arab designs were also added. One of its most unusual futures its its open air baptistery which sits against the north wall.

Η εκκλησία έχει ένα ασυνήθιστο σχεδιάγραμμα. Οι κόγχες βλέπουν προς τα βορειοανατολικά, αλλά μια αιχμηρή αλλαγή στην κατεύθυνση φέρνει το βόρειο μισό της εκκλησίας πίσω στη συμβατικότερη δυτικοανατολική στροφή. Προφανώς, αυτό έγινε επειδή ένα λάθος στον προσανατολισμό ανακαλύφθηκε μόνο αφού είχαν κτιστεί οι κόγχες και διορθώθηκε στα μέσα της κατασκευής της εκκλησίας.----------------------------------------------------------------------------------------------

The church has a an unusual layout. The apses are facing north-east, but a sharp change in direction brings the northern half of the church back into its more conventional east-west alighment. Apprently, this is because a mistake in orientation was only discovered after the apses had been built and was corrected halfway through constraction.

 Αρχαίες στήλες χρησιμοποιήθηκαν στις πόρτες και το βαρύ αντιτείχισμα στη δυτική πλευρά θεωρείται ότι έγινε σε μια προσπάθεια να αποτρέψει και άλλες ζημιές από σεισμό. Στα δυτικά της εκκλησίας υπάρχει μια ιστάμενη στήλη και ένα μωσαϊκό πάτωμα, απομεινάρια μιας προηγούμενης βυζαντινής εκκλησίας.-----------------------------------------------------------------------------------------------

Ancient columns were used in the doorways and the heavy buttressing on the western side is thought to have been an effort to prevent farther earthquake damage. To the west of the church is a single stading column and a mosaic floor, remnants of an earlier Byzantine church.

Προς το λιμάνι υπάρχει η αρχαία ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας της Ελευθερώτριας. Αυτή η ογκώδης μεσαιωνική κατασκευή, με τους στερεούς τοίχους που υποστηρίζονται από αντιτειχίσματα,κτίστηκε πάνω από μια παλαιότερη εκκλησία που χρονολογείται από τους βυζαντινούς χρόνους.-------------------------------------------------------------------------------------

Towards the port is the old Greek Orthodox Church of Saydet An-Najat (Our Lady of Deliverance). This massive medieval construction, with solid walls supported by buttresses, was built on the site of an older church dating from Byzantine times.