Συμφωνία για την προστασία των απόρρητων πληροφοριών υπέγραψαν ο υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας Φώτης Φωτίου και ο επικεφαλής της Οικονομικής Ασφάλειας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας της Ρωσίας (FSB) Γιούρι Γιάκοβλεφ.
Σε μια μη προγραμματισμένη βολή κατευθυνόμενου όπλου από αυτά που ελάχιστα διαφημίζονται, αλλά είναι για τις "πολύ δύσκολες" αποστολές προχώρησε η Πολεμική Αεροπορία πριν από είκοσι ημέρες περίπου: Η βολή αφορά τον πρώτο εντελώς αθόρυβο και πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμο από ραντάρ και ηλεκτροοπτικά συστήματα αφού δεν χρησιμοποιεί κινητήρα, φορέα ειδικών πυρομαχικών AFDS που έχει ως αποστολή την καταστροφή αεροδρομίων και στρατηγικών κέντρων του εχθρού. 
Ποιος ήθελε να δολοφονήσει τον Καραμανλή; Τι ήταν αυτό που έκανε τον πρώην πρωθυπουργό να δηλώσει Κουρασμένος; Μήπως ο φόβος για την ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του; Αλήθεια η σενάρια συνομωσίας, σημασία έχει ότι η Δικαιοσύνη θα προχωρήσει στη συνένωση των δικογραφιών, που αφορούν τις τηλεφωνικές υποκλοπές το 2004-2005, και το λεγόμενο «σχέδιο δολοφονίας» του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή μια και έχουν εντοπιστεί ενδείξεις πως υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στις δύο υποθέσεις.
| Ήρα Η Βασίλισσα...  | |
Ήρα ή Juno στα λατινικά, η προστάτιδα του γάμου...
H Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού
Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά
των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και
προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα
ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή
και υποταγμένη στον κύριο και αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και
πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και
εκδικητική σύζυγος. Η εκδίκησή της, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Κυνηγάει
και τιμωρεί τις γυναίκες που ο Δίας απατώντας την έκανε δικές του καθώς και τους
καρπούς των πράξεών του.
Αγωνίζεται με όλο της το είναι για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει. Ο γάμος της
Ήρας και του Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαραθέσεων, αντιπαλότητας, και
συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, τον παντοδύναμο άρχοντα του
ουρανού, ο οποίος μηχανεύεται τρόπους για να ξεφύγει της οργής της ζηλιάρας και
εκδικητικής συζύγου του.
Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται στη Σάμο και κατ' άλλους στη
Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των
αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να μην εκπληρωθεί
το πεπρωμένο του, να μην χάσει το θρόνο του από ένα από τα παιδιά του. Μόνο
όταν η πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα (που της φανέρωσε η γαία), να
ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το
φως. Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον
απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας δεν
παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα που ήταν αδύνατο
ακόμη και για την πανίσχυρη και περήφανη Ήρα να αντισταθεί. Μια βροχερή,
χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, μεταμορφώθηκε σε
κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το
μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε με τα
τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς
των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός,
πανίσχυρος και ακαταμάχητος, εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες
αντίστασης της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού
πρώτα εξασφάλισε "υπόσχεση γάμου".
Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε
ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν εκρηκτική και τρικυμιώδης, όπως, άλλωστε,
θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους. Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας
της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία
των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα.
Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά
της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα,
να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές.
Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και
πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.
Ο Δίας, μέσα από τους ομηρικούς στίχους, δήλωνε ότι περιφρονούσε την οργή
και την γκρίνια της και της ζητούσε, επίμονα, υποταγή. Δε δίστασε, μάλιστα, να
κάνει κάποτε πράξεις τις απειλές του, όταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε
ανάμεσα στον αιθέρα και στα σύννεφα.
| |
| Δίας Ο Βασιλιάς ...  | |
Δίας ή Ζευς, Jupiter ή Jove στα Λατινικά, ο Άρχων του ουρανού, ο Θεός του
κεραυνού και της βροχής, αυτός που συγκεντρώνει τα σύννεφα...
O Δίας, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την
απόλυτη εξουσία. νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και έριξε τους Τιτάνες και τους
Γίγαντες στα Τάρταρα. Γνωστός για τις ερωτικές του περιπέτειες, προκαλούσε πάντα
την ζήλια της γυναίκας του, της Ήρας. Τα προσωνύμια του πολλά, γνωστότερο όλων
το Ξένιος Δίας, καθώς ήταν ο προστάτης της φιλοξενίας.. Μπορούσε να ελέγχει τα
πάντα, ενώ οι υπόλοιποι θεοί κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης (κάτι σαν
εξειδίκευση), Πάντα όμως του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή
κάποια όμορφη θνητή και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της
Ήρας.
Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του Κρόνου και της Ρέας. Η σεμνή Ρέα
αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για το θρόνο του και γι'
αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως μετά τη γέννα κατάφερε, με τη
βοήθεια του Ουρανού και της Γης, να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε
στην Κρήτη και εκεί με τη βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις
κόρες του, τη Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους
Δίκτη, στο Δικταίο άντρο. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του
βουνού. Κατόπιν επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα
σπάργανα μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και
καταβρόχθισε την πέτρα. Υπάρχουν διάφοροι χαριτωμένοι μύθοι σχετικά με την
ανατροφή του νεογέννητου θεού. Οι Νύμφες τον τοποθέτησαν σε μια ολόχρυση
κούνια, που την κρέμασαν ανάμεσα στις φυλλωσιές μιας τεράστιας βελανιδιάς, έτσι
ώστε να αιωρείται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και ο Κρόνος να μην μπορεί να
τον βρει.
Το κλάμα όμως του θεϊκού βρέφους ήταν πολύ δυνατό. Οι νεαρές κοπέλες, για
να αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας όλης αυτής της
φασαρίας, κάλεσαν τους φίλους τους, τους Κουρήτες. Αυτοί ήταν δαιμονικά ξωτικά
του δάσους με παράξενη μορφή.Κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, άρχιζαν να
χορεύουν έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας
πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που
τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα του
μωρού. Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας κατσίκας
και τάιζε το θεϊκό βρέφος, που με μεγάλη λαιμαργία καταβρόχθιζε την τροφή του. Η
κατσίκα αυτή, που την αποκαλούσαν απλά Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο. Ήταν
τεράστια και τρομερή στη μορφή. Οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν, γι' αυτό η
Γαία την έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης. Ο Δίας όμως δε φοβόταν καθόλου το
πλάσμα αυτό, που βοήθησε στην ανατροφή του. Έτσι, όταν μεγάλωσε λιγάκι και
άρχισε να περπατάει, έπαιζε με την τεράστια κατσίκα, που την ονόμασε μάλιστα
Αμάλθεια από το όνομα της αγαπημένης του Νύμφης. Πολλές φορές δεν περίμενε
να τον ταΐσουν, καθόταν κάτω από την κατσίκα και αρμέγοντάς την έπινε
κατευθείαν το γάλα της.
Κάποια μέρα ο Δίας από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη
θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για
να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού
πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει
μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε
έμεινε γνωστό ως "κέρας της Αμάλθειας" ή "κέρας της Αφθονίας". Όταν η κατσίκα
γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ. Από το δέρμα της έφτιαξε την
παντοδύναμη αιγίδα του, που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του στην Τιτανομαχία.
Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι. Τα αγριομελίσσια του βουνού, εξαιρετικά
γι' αυτόν, μάζευαν το καλύτερο μέλι της βασίλισσάς τους. Οι Νύμφες έδιναν από
αυτό στο μικρό Δία, που ξετρελαινόταν για τη γλυκιά του γεύση.
Σύμφωνα μ' έναν άλλο μύθο, ο θεός ανατράφηκε με αμβροσία και νέκταρ,
δηλαδή με το φαγητό και το ποτό των αθανάτων. Ολόλευκα ιερά περιστέρια
κουβαλούσαν την αμβροσία και τάιζαν μόνα τους το βρέφος, όπως ακριβώς έκαναν
με τα μικρά τους. Ένας αετός, με γυαλιστερά φτερά και γαμψά νύχια, πετούσε κάθε
βράδυ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μέσα από τους αιθέρες, και έφτανε στην πηγή, απ'
όπου αντλούσε το νέκταρ και το μετέφερε στο βουνό της Κρήτης.
Ο Δίας όταν μεγάλωσε και απέκτησε εξουσία, έδειξε την ευγνωμοσύνη του σ'
όλα τα πλάσματα που βοήθησαν στην ανατροφή του. Έτσι, έκανε την Αμάλθεια και
τον αετό αστερισμούς και στα χαριτωμένα περιστέρια ανέθεσε την ευχάριστη
υπηρεσία να αναγγέλλουν τις εποχές.Από τις υπόλοιπες νεράιδες του δάσους που
προστάτευαν το Δία, πιο γνωστές είναι η Ίδη και η Μήτιδα. Η Ίδη μάλιστα είχε
χαρίσει στο μικρό θεό το πρώτο του παιχνίδι? μια κρυστάλλινη σφαίρα που όταν
την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα
του ουρανού. Περιτριγυρισμένος από τόση αγάπη και στοργή ο Δίας έγινε ένας
πανέμορφος έφηβος, γεροδεμένος, με αρμονικά μέλη και εξαιρετική όψη.
| |
| Αφροδίτη Η Θεά του Έρωτα  | |
Ο έρωτας και η ομορφιά που τόσο μεγάλη σημασία έχουν στην ανθρώπινη ζωή
δεν θα μπορούσαν να μην έχουν έναν θεό προστάτη. Είναι η Αφροδίτη η θεά του
έρωτα και της ομορφιάς αλλά και της ευχαρίστησης και της ηδονής. Αναδυόμενη
από τον αφρό της θάλασσας όπως προδίδει και το όνομά της, η θεά λέγεται πως
γεννήθηκε στην Κύπρο. Η ιστορία της γέννησής της αρχίζει από πολύ παλιά, όταν ο
πατέρας του Δία Κρόνος, για να πάρει την εξουσία από τον δικό του πατέρα τον
Ουρανό, κατάφερε με ένα χτύπημα να αποκόψει τα γεννητικά του όργανά, τα οποία
στην συνέχεια έπεσαν στην θάλασσα. Λέγεται πως πέσανε στα Κύθηρα και στο
σημείο αυτό αφρός πολύς δημιουργήθηκε και αφού περιπλανήθηκε για πολύ στην
θάλασσα, ο Ζέφυρος ο άνεμος τον έφτασε ως τις ακτές της Κύπρου και εκεί
αναδύθηκε η Αφροδίτη, η ομορφότερη θεών κα ανθρώπων.
Κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στη δύναμη της Αφροδίτης, εκτός από τις
τρεις ορκισμένες παρθένες θεές, την Αθηνά, την Άρτεμη και την Εστία. Η Αφροδίτη
είχε ως όπλα της την ομορφιά, την χάρη, τον πόθο και τον έρωτα που ενέπνεε σε
κάθε πλάσμα. Με την παρουσία της όλη την επιθυμούσαν και μόλις την
πρωταντίκρισαν στον Όλυμπο όλοι την ήθελαν για γυναίκα τους. Τελικά όμως έγινε
νόμιμη σύζυγος του άσχημου και κουτσού θεού Ηφαίστου, στον οποίο δεν έμεινε
πιστή. Η εξωσυζυγική μόνιμη ερωτική της σχέση με τον Άρη ήταν γνωστή και πήρε
ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν ο Ήφαιστος τους έπιασε με τα αόρατα δίχτυα
που έστησε στο συζυγικό του κρεβάτι.
Τα ?διασημότερα? παιδιά της θεάς, τα οποία απέκτησε από τον Άρη ήταν ο
Ίμερος (πόθος) και ο Έρωτας οι οποίοι πάντα την συνόδευαν, και ο Δείμος (τρόμος)
και ο Φόβος που πάντα συντρόφευαν τον πατέρα τους. Ακόμη η Αφροδίτη είχε ως
συνοδούς, τις Χάριτες, την Ήβη, την Αρμονία, την πειθώ και τις Ώρες. Από τον Ερμή
απέκτησε τον Ερμαφρόδιτο έναν πανέμορφο νέο ο οποίος έμοιαζε πολύ και στους
δυο του γονείς. Αυτός όταν μεγάλωσε ταξίδεψε στην Καρία και όταν έφτασε σε μία
λίμνη με πεντακάθαρα νερά, η νύμφη της λίμνης τον ερωτεύτηκε όμως αυτός της
αντιστάθηκε. Όταν τελικά κατάφερε να απαλλαγεί από την παρουσία της, γδύθηκε
και βούτηξε στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης για να λουστεί. Η Νύμφη που
παραφύλαγε κρυμμένη δεν κατάφερε να αντισταθεί στον έρωτα που την
πλημμύριζε για τον όμορφο άνδρα και ορμώντας τον αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε
να τον φιλάει. Αυτός αντιστεκόταν και τότε η Νύμφη προσευχήθηκε στον Δία να μην
χωριστεί ποτέ από τον αγαπημένο της. Τότε ο Δίας εισακούοντας τις προσευχές της
ένωσε τα δυο κορμιά σε ένα και έκτοτε βρίσκονται μαζί σε ένα κορμί και ένα
πρόσωπο και συμβολίζουν το αρσενικό και το θηλυκό μαζί.
Η Αφροδίτη συμμετείχε και στον Τρωικό πόλεμο. Μάλιστα ήταν η αφορμή για
να ξεκινήσει ο πόλεμος αυτός καθώς αυτή ενέπνευσε έρωτα στην Ωραία Ελένη, την
γυναίκα του βασιλιά Μενέλαου, για τον Πάρη, τον γιο βοσκό του βασιλιά της Τροίας
Πριάμου. Ο Πάρης είχε ορισθεί ως κριτής από τον Δία για το ποια θεά, η Αφροδίτη,
η Αθηνά ή η Ήρα ήταν η ομορφότερη όταν οι τρεις τους διεκδίκησαν το μήλο που η
Έριδα έριξε κάτω από την πόρτα στην γιορτή που γινόταν και η ίδια δεν ήταν
καλεσμένη. Η Αφροδίτη του υποσχέθηκε ως αντάλλαγμα, αν την επέλεγε, θα του
έδινε την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου. Ο Πάρης έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη
και όταν αυτό αργότερα ταξίδεψε στη Σπάρτη, η Αφροδίτη έκανε την Ωραία Ελένη
να τον ερωτευθεί και να κλεφτεί μαζί του στην Τροία (Ίλιον). Η αρπαγή της Ωραίας
Ελένης ήταν για τους Αχαιούς ο λόγος της εκστρατείας τους στην Τροία προκειμένου
να τιμωρήσουν τον Πάρη και να πάρουν πίσω την σύζυγο του βασιλιά Μενέλαου.
Η μεγαλύτερη χαρά της Αφροδίτης, ως αυταπόδειξη της δύναμής της, ήταν να
παρασέρνει θεούς σε ερωτικές περιπέτειες με τους κατώτερους τους θνητούς. Στη
συνέχεια ικανοποιημένη από τον εαυτό της, αποδεικνύοντας συνεχώς την επιρροή
της πάνω στους άλλους θεούς γελούσε και τους κορόιδευε για τον ξεπεσμό τους.
Αποφασισμένος να της το ανταποδώσει ο Δίας, κατάφερε να την κάνει να ερωτευτεί
έναν κοινό θνητό. Ήταν ο Αγχίσης, ένας βοσκός της Ίδης, ένας όμορφος νέος τον
οποίο ερωτεύτηκε η θεά. Αφού περιποιήθηκε όσο καλύτερα γίνεται να περιποιηθεί
μια θεά τον εαυτό της, μεταμορφωμένη σε θνητή βασιλοπούλα του παρουσιάστηκε
στην καλύβα που κατοικούσε λέγοντάς του πως ήταν θέλημα του Δία να σμίξει μαζί
του. Μετά το τέλος της ερωτικής τους συνεύρεσης η θεά πήρε την πραγματική
τεράστια μορφή της και αποκάλυψε την πραγματική της ταυτότητα στον βοσκό
λέγοντας του πως ήταν θέλημα του Δία αυτό που συνέβη και πως θα του χάριζε
έναν ένδοξο γιο, τον Αινεία, όμως δεν θα έπρεπε να αποκαλύψει σε κανέναν πως
είναι γιος της αλλά θα έπρεπε να λέει πως τον απέκτησε με την Νύμφη της Ίδης
αλλιώς θα πάθει μεγάλο κακό από τον κεραυνό του Δία.
Πολλοί είναι οι μύθοι για τις ερωτικές περιπέτειες της Αφροδίτης. Εκτός όμως
από αυτές η θεά χρησιμοποιώντας τις ικανότητές της μπορούσε πολύ εύκολα να
τιμωρήσει όποιον θεωρούσε πως άξιζε να τιμωρηθεί. Χαρακτηριστικά θα
αναφέρουμε την εκδίκηση που θέλησε να πάρει από τον Ήλιο, επειδή αυτός
αποκάλυψε στον άντρα της τον Ήφαιστο την σχέση της με τον Άρη. Επειδή δεν
μπορούσε όμως να βλάψει τον παντοδύναμο Ήλιο αποφάσισε να τιμωρήσει την
κόρη του, την Πασιφάη, την γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Την Πασιφάη η
θεά κυρίεψε με ασυγκράτητο πάθος και έρωτα για έναν ταύρο. Όσο παράλογη και
αν ακούγεται πως μία τέτοια ένωση θα μπορούσε να επιτευχθεί η Πασιφάη τα
κατάφερε, χρησιμοποιώντας το ομοίωμα μίας δαμάλας. Από την ένωση τους
γεννήθηκε ο Μινώταυρος ο οποίος αργότερα τοποθετήθηκε στον λαβύρινθο που
κατασκεύασε ο Δαίδαλος για τον Μίνωα στην Κρήτη.
| |
| Αθηνά Η Θεά της Σοφίας  | |
Η Αθηνά είναι γνωστή ως η θεά της σοφίας, της άμυνας της πόλης, της ύφανσης
και της κεραμοποιείας. Είναι πολεμίστρια, όμως αρκετά είναι τα σημεία που την
διαφοροποιούν από τον αδερφό της, τον θεό του πολέμου Άρη. Η Αθηνά μάχεται
έξυπνα και ως θεά της σοφίας που είναι κερδίζει τις μάχες. Νικήτρια από το πεδίο
της μάχης εκτός του λόγου που αναφέραμε βγαίνει και για έναν άλλο λόγο. Η
Αθηνά μάχεται τον δίκαιο πόλεμο. Αυτός είναι και ο λόγος που ήταν τόσο αγαπητή
στους αρχαίους χρόνους και η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη με τρανταχτότερο
παράδειγμα την Αθήνα όπου έδωσε και το όνομά της και στην οποία χτίστηκε ο
ναός σύμβολο της πόλης, ο Παρθενώνας.
Η γέννησή της από την αρχή φανερώνει τόσο τις δυνάμεις της όσο και την
σπουδαιότητα που θα έπαιζε στην ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Κόρη του Δία και της
Μήτιδας, σύμφωνα με τον μύθο. Η Μήτις ήταν ο πρώτος έρωτας και κατά πολλούς
η πρώτη γυναίκα του Δία. ήταν η συνετότερη από τις νύμφες του βουνού και τις
ωκεανίδες που ανάθρεψαν τον Δία στο σπήλαιο που τον έκρυψε η μητέρα του για
να ξεφύγει από τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Η Μήτιδα είναι η θεά
της σοφίας, της καλής συμβουλής, της πονηριάς και των χειροτεχνιών. Σε γιορτή για
την επισημοποίηση της σχέσεώς τους, στον Όλυμπο ο παππούς του Δία ο Ουρανός
και η γιαγιά του η Γη απεκάλυψαν στον εγγονό τους πως η Μήτιδα θα του χάριζε
πρώτα μία κόρη, η οποία θα ήταν ισάξια του σε δύναμη και σοφία και στην
συνέχεια ένα υιό καλύτερό του ο οποίος θα του έπαιρνε τον θρόνο και θα γινόταν ο
πρώτος μεταξύ των θεών. Ακούγοντας αυτά ο Δίας και γνωρίζοντας για την
εγκυμονούσα ήδη Μήτιδα κατέφευγε στην τακτική του πατέρα του και αφού πρώτα
ξεγέλασε την Μήτιδα δίνοντας της να καταπιεί ένα βοτάνι, (το οποίο είχε ζητήσει
από την γιαγιά του) λέγοντάς της πως έτσι θα έκανε γερά παιδιά, την κατάπιε μαζί
με το έμβρυο, αφού το μαγικό αυτό βοτάνι την έκανε πρώτα μικρή όσο ένα
δάχτυλο. Από το σημείο αυτό κατέκτησε ολόκληρη την σοφία του κόσμου και ήξερε
ανά πάσα στιγμή ποιο είναι το καλό και το κακό. Ύστερα από λίγο καιρό άρχισε να
νιώθει ενοχλήσει στον εγκέφαλό του. Μικρά σουβλίσματα λες και κάποιος
προσπαθούσε να του τρυπήσει το μυαλό. Οι ενοχλήσεις αυτές συνεχώς
γινόντουσαν και πιο έντονες, τόσο που κάποια στιγμή δεν άντεχε άλλο και διέταξε
τον Ήφαιστο να τον χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι με το σφυρί του. Ακούγοντάς το
αυτό ο Ήφαιστος δίστασε όμως ο Δίας τον απείλησε πως αν δεν έκανε αυτό που τον
διέταζε θα τον ξαναπετούσε από τον Όλυμπο. Έτσι ο Ήφαιστο κατέβασε με όλη του
τη δύναμη το σφυρί του στο κεφάλι του Δία, το οποίο άνοιξε και από μέσα
πετάχτηκε πάνοπλη με τα λαμπερά της μάτια η θεά Αθηνά. Κληρονόμος της
δύναμης του πατέρα της και της σύνεσης της μητέρας της φορώντας περικεφαλαία
με λοφίο, κρατώντας ασπίδα και κουνώντας απειλητικά το δόρυ της μέσα σε λίγη
ώρα μεγάλωσε και απέκτησε ολόκληρη την θεϊκή υπόσταση και το μεγαλείο της.
Η Αθηνά είναι μία από τις ορκισμένες παρθένες θεές και δεν τα πηγαίνει
καθόλου καλά με την Αφροδίτη, με την οποία τσακώνεται συχνά ακόμη και ενώπιον
του Δία ο οποίος προσπαθεί να τις συμφιλιώσει. Δεν διστάζει μάλιστα στον τρωικό
πόλεμο να οδηγήσει το δόρυ του Διομήδη και να τραυματίσει την Αφροδίτη. Η
Αθηνά αν και ορκισμένη Παρθένος δεν γλίτωνε των προκλήσεων. Αξίζει να
αναφέρουμε τον μύθο σχετικά με τον έρωτα του Ηφαίστου για αυτήν. Κάποτε η θεά
επισκέφτηκε τον αδελφό της στο σιδηρουργείο του θαυμάζοντας και αναζητώντας
ίσως κάποιο από τα υπέροχα όπλα που αυτός κατασκεύαζε. Βλέποντάς την ο
Ήφαιστος και εγκαταλειμμένος όπως ήταν από την γυναίκα του την Αφροδίτη την
ερωτεύτηκε και άρχισε να την πολιορκεί ερωτικά. Η Αθηνά όμως ήταν
αποφασισμένη και δεν θα ενέδιδε σε κανέναν. Το σπέρμα του Ηφαίστου έπεσε στο
πόδι της θεάς, η οποία με αηδία το σκούπισε με ένα μάλλινο ύφασμα το οποίο
πέταξε στη συνέχεια στη γη. Στο το σημείο που έπεσε το πανί γεννήθηκε ο
Ερυχθόνιος, τον οποίο στη συνέχεια η Αθηνά ανέθρεψε σαν πραγματικά δικό της
παιδί. Αφού το έκλεισε σε ένα μπαούλο, το παρέδωσε στην Πανδρόσα, κόρη του
βασιλιά της Αθήνας Κέκρωπα, λέγοντάς της να μην ανοίξει το μπαούλο. Όμως οι
αδελφές της το άνοιξαν και έκπληκτες είδαν ένα φίδι να βρίσκετε τυλιγμένο γύρο
από το μωρό και κατά μερικούς το ερπετό τις κατάστρεψε ενώ κατά μερικούς
άλλους τις τρέλανε και τις έκανε να πηδήξουν από την ακρόπολη. Καθώς έτυχε
θεϊκής ανατροφής από την Αθηνά την ίδια ο Εριχθόνιος απέλασε τον Αμφικτίωνα
και έγινε βασιλιάς της Αθήνας, και ήταν αυτός που έστησε μία ξύλινη εικόνα της
Αθηνάς στην ακρόπολη και καθιέρωσε τα Παναθήναια προς τιμή της.
Από τους γνωστότερους μύθους για την Αθηνά είναι η διαμάχη της με τον
Ποσειδώνα για την προστασία και το όνομα της Αθήνας. Η πιο κοινή εκδοχή του
μύθου μιλάει για ορισμό ως προστάτη της Αθήνας από τους θεούς, εκείνου που θα
έκανε στην πόλη το σημαντικότερο δώρο. Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά
του την γη και ένα κατάλευκο άλογο πετάχτηκε. Εντυπωσιάστηκαν οι θεοί καθώς το
άλογο είναι ένα δώρο που πολύ θα βοηθούσε τον κόσμο καθώς θα το
χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους τόσο για το όργωμα όσο και για τις
μετακινήσεις τους, όμως στην συνέχει ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία χτύπησε με
το δόρυ της τη γη κα μια φουντωτή ελιά πετάχτηκε. Βλέποντάς την η θεοί έδωσαν
την νίκη στην Αθηνά καθώς θεώρησαν το ευλογημένο δέντρο χρησιμότερο.
Μια σειρά άλλων μύθων συνδέονται με την θεά Αθηνά, μέσα από τους οποίος
καθίσταται εφικτή η πληρέστερη κατανόηση του ποια ήταν για τους αρχαίους η
Αθηνά. Η κρίση του Πάρη, ο οποίος κλήθηκε να αποφασίσει ποια ήταν η
ομορφότερη θεά μεταξύ της Αθηνάς της Ήρας και της Αφροδίτης δίνοντάς της το
χρυσό μήλο που η έριδα έριξε κάτω από την πόρτα. Η βοήθεια της στον Περσέα για
τον αποκεφαλισμό της Γοργόνας που πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Ο διαγωνισμός
ύφανσης με την θνητή αράχνη, την οποία αν και δεν μπόρεσε να κερδίσει στο
διαγωνισμό τιμώρησε για την υπεροψία της αλλά και από ζήλια και την
μεταμόρφωσε στο ομώνυμο έντομο. Η συμμετοχή της στην γιγαντομαχία όπου
σκότωσε και έγδαρε τον Πάλλαντα και στην συνέχεια καταπλάκωσε με την Σικελία
τον Εγκέλαδο. Τέλος θα αναφέρουμε την διένεξη της με τον Απόλλωνα για την
μαντική τέχνη. Η Αθηνά είχε διδαχτεί από τις Θρίες, τις φτερωτές νύμφες του
Παρνασσού την τέχνη του να μαντεύεις το μέλλον από τις πέτρες που παρασέρνουν
οι χείμαρροι, όμως ύστερα από τα παράπονα του Απόλλωνα στον Δία και την
απόφαση του τελευταίου υπέρ του γιου του εγκατάλειψε με βαριά καρδιά την
τέχνη πετώντας σε μια πεδιάδα της πέτρες, η οποία έκτοτε ονομάζεται Θριάσιο
Πεδίο.
| |
| |||||
| Απόλλων Ο Θεός του φωτός  | |
Ο Απόλλωνας είναι ο Θεός του φωτός, ο Θεός της μαντικής τέχνης και των
οραμάτων, της μουσικής, των τραγουδιών και της ποίησης (προστάτης των καλών
τεχνών), ο αιώνιος έφηβος. Ακόμη είναι ο Θεός της θεραπείας αλλά επειδή πολύ
συχνά στην αρχαία Ελλάδα όποιος είναι ικανός για το καλύτερο, είναι ικανός και για
το χειρότερο, ο Απόλλωνας είναι ο θεός της πανούκλας και των αρρωστιών.
Ο Απόλλωνας ή πολύ συχνά ονομαζόμενος με το γνωστότερο προσωνύμιο του,
Φοίβος, είναι ο δίδυμος αδελφός της Θεάς Άρτεμης. Πατέρας του είναι ο Δίας και
μητέρα του η Λητώ μία εκ των τιτάνων που η σεμνότητα και η μετριοφροσύνη την
αντιπροσώπευαν πλήρως. Για πολλούς η Λητώ αντιπροσωπεύει το σκοτάδι κατ?
άλλους πάλι το φως της ημέρας. Ο Δίας σε μία από τις πολλές απιστίες του στην
Ήρα, ερωτεύτηκε την Λητώ και έσμιξε μαζί της. Μην μπορώντας η Ήρα να τιμωρήσει
τον άπιστο σύζυγό της, στράφηκε στη Λητώ μην αφήνοντάς την να γεννήσει. Η
Λητώ, ετοιμόγεννη γυρνούσε από μέρος σε μέρος ψάχνοντας τον κατάλληλο τόπο
για να φέρει στο φως τα παιδιά της, όμως καμία γη δεν την φιλοξενούσε από τον
φόβο για την οργή της Ήρας που θα έπεφτε πάνω της. Ύστερά από καιρό, βρέθηκε
το κατάλληλο μέρος για την Λητώ, ήταν ένα πλεούμενο ξερονήσι το οποίο
φανέρωσε ο Ποσειδώνας, και το οποίο δεν φοβόταν την οργή της Ήρας. Το νησί
ήταν άγονο και δεν προσφερόταν ούτε για καλλιέργεια, ούτε για κτηνοτροφική
δραστηριότητα, έτσι δεν είχε να χάσει τίποτα όταν η οργή της βασίλισσας των Θεών
θα έπεφτε πάνω του. Το όνομά του αρχικά ήταν Ορτυγία και σήμαινε γη των
ορτυκιών στη συνέχεια όμως μετά την γέννηση του Απόλλωνα και αφού ο Θεός το
στερέωσε με τέσσερις πασσάλους στο βυθό, το ονόμασε Δήλο (Φωτεινό). Το μέρος
είχε βρεθεί για την γέννηση των θεών, παρόλα αυτά όμως η Λητώ δεν μπορούσε να
γεννήσει τους θεούς, αφού η Ήρα, κράταγε στον Όλυμπο την Ειλειθυία, την θεά των
αίσιων τοκετών. Η Δήμητρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη έσπευσαν σε βοήθεια της
σπαράζουσας τιτάνιδας όμως ήταν αδύνατο να γεννήσει η Λητώ παρά την
παρουσία τους, χωρίς την συγκατάθεση της Ήρας. Τότε οι θεές έστειλαν την Ίριδα
στην Ήρα για να την πείσει, προσφέροντάς της και ένα περίτεχνο περιδέραιο
κατασκευασμένο από τον Ήφαιστο. Η Ήρα το δέχτηκε και ηρέμισε, αφήνοντας την
Ειλειθυία να πάει στη Δήλο. Μετά από την τεράστια ταλαιπωρία της η Λητώ
κατάφερε να γέννηση, πρώτα την Άρτεμη και μετά τον Απόλλωνα.
Χαρακτηριστικό της γέννησης του Απόλλωνα, εκτός της μεγάλης ταλαιπωρίας
της μητέρας του, ήταν ότι δεν βύζαξε καθώς αμέσως η Θέμιδα έσταξε στο στόμα
του μερικές σταγόνες από νέκταρ και αμβροσία και το βρέφος άρχισε να μεγαλώνει
με εκπληκτικό ρυθμό. Μέσα σε λίγη ώρα πήρε την οριστική του μορφή, μία
πανέμορφη όψη και έγινε ο Θεός που αντάξιός του σε ομορφιά δεν υπήρχε.
Δικαίως οι θεές τον χάζευαν να κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στο νησί, το οποίο
άφησε σε λίγο ταξιδεύοντας για τον Όλυμπο όπου στήθηκε μεγάλη γιορτή για χάρη
του, στην οποία έπαιζε την λύρα που μόλις του είχε χαρίσει ο πατέρας του και δεν
την αποχωρίστηκε ποτέ.
Ένα από τα κατορθώματα του Απόλλωνα ήταν ότι κατάφερε να σκοτώσει στους
Δελφούς, τον Δράκοντα Πύθωνα. Το τέρας αυτό είχε δέκα χέρια και τέσσερα μάτια
και κυνηγούσε την Λητώ μην αφήνοντας την να γεννήσει. Αφού γέννησε πήγε στους
Δελφούς και εκεί κατάστρεφε τα πάντα και σκότωνε τους ανθρώπους. Αφού το
σκότωσε ο Απόλλωνας, για να τον τιμήσουν οι κάτοικοι, έχτισαν μαντείο προς τιμή
του και θέσπισαν τα Πύθια (αγώνες προς τιμή του Απόλλωνα). Το μαντείο αυτό
ήταν το σημαντικότερο της αρχαιότητας και σε αυτό κατέφευγαν από όλη την
Ελλάδα όσοι αναζητούσαν κάποιο χρησμό. Εκεί, η Πυθία καθήμενη πάνω στον ιερό
τρίποδα και μασώντας φύλλα δάφνης έδινε τους διφορούμενους χρησμούς της.
Χωρίς αμφιβολία ο Απόλλωνας είναι ο πιο όμορφος σε θεούς και ανθρώπους.
Το υπέροχο σώμα του, το καλογυμνασμένο, αρμονικό, άτριχο κορμί του και τα πάρα
πολύ όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του, με τα γαλανά του μάτια και τις
μικρές ξανθές του μπούκλες θα τα ζήλευε ο καθένας. Παρόλα αυτά όμως, παρά την
ομορφιά του, δεν έχει τις ερωτικές επιτυχίες που αναμένουμε. Οι γυναίκες όχι μόνο
δεν γοητεύονται από τον Θεό αλλά τρέχουν μακριά του μη θέλοντας να έρθουν σε
επαφή μαζί του. Έτσι όταν ερωτεύτηκε την Δάφνη, την κόρη του θεού ποταμού
Πηνειού της Θεσσαλίας αυτή έτρεχε μακριά στο δάσος μη θέλοντας να τον
παντρευτεί. Πέρασαν μερόνυχτα με τον Θεό να την κυνηγάει και να καταφέρνει
τελικά να την πλησιάσει αρκετά, όμως τότε η Νύμφη παρακάλεσε τον πατέρα της να
την σώσει και εκείνος την λυπήθηκε κα την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο φυτό.
Βλέποντάς την ο Απόλλωνας τότε απογοητευμένος και απαρηγόρητος που δεν
κατάφερε να ενωθεί μαζί της, αγκάλιασε το δέντρο που κάποτε ήταν το σώμα της
κοπέλας, έκοψε ένα κλαδί με φύλλα της που κάποτε ήταν τα μαλλιά της και το
φόρεσε στο κεφάλι του ορκιζόμενος πως έκτοτε θα την είχε πάντα μαζί του και η
Δάφνη έγινε το ιερό του δέντρο.
Ακόμη ένα παράδειγμα ανεπιτυχούς έρωτα του θεού, είναι ο έρωτάς του με την
Κασσάνδρα, την κόρης του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Ο Θεός ερωτεύτηκε την
νεαρή βασιλοπούλα, όμως και αυτή αρνήθηκε τον έρωτά του. Τότε για να την
πείσει, της υποσχέθηκε πως θα της χάριζε την ικανότητα της μαντείας. Η
Κασσάνδρα ενέδωσε τελικά στον Θεό όμως απογοητεύτηκε πολύ από την
συνεύρεση μαζί του και τον έδιωξε. Τότε ο Απόλλωνας θυμωμένος που μια κοινή
θνητή τόλμησε να τον υποτιμήσει, σεβόμενος όμως και την υπόσχεση που της είχε
δώσει, της παραχώρησε μεν την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον, όμως την έκανε
έτσι ώστε κανείς να μην την πιστεύει.
Τέλος ένας ακόμη χαρακτηριστικός μύθος που όπως και οι υπόλοιποι έτσι και
αυτός φανερώνει μεταξύ άλλων ότι δεν αρκεί να είσαι ο ομορφότερος αλλά πρέπει
να είσαι ο κατάλληλος, είναι ο έρωτας του Φοίβου για την Μάρπησσα, την
βασιλοπούλα της Αιτωλίας. Την κοπέλα διεκδίκησε ο Θεός με έναν θνητό, τον Ίδα,
τον οποίο και πολέμησε. Ο Δίας όμως με έναν κεραυνό του τους χώρισε και ο
Μάρπησσα έπρεπε να διαλέξει. Ο Απόλλωνας της υποσχέθηκε πως θα της ήταν για
πάντα πιστός και η ζωή δίπλα σε έναν θεό θα ήταν ονειρική, η Μάρπησσα όμως,
φοβούμενη πως όταν τα χρόνια θα περνούσαν και η ομορφιά και τα νιάτα της θα
χανόντουσαν ο Απόλλωνας θα την εγκατέλειπε, διάλεξε τον θνητό Ίδα.
Εκτός όμως από γυναίκες, ο Θεός αγάπησε και άντρες, με χαρακτηριστικότερο
παράδειγμα τον έρωτά του για τον Υάκινθο, έναν πολύ όμορφο θνητό. Παίζοντας
όμως μαζί του με τον δίσκο μία μέρα, ο Ζέφυρος, ο άνεμος που ζήλευε τον
Απόλλωνα, παρέσυρε τον δίσκο του και σκότωσε τον θνητό. Απαρηγόρητος ο
Απόλλωνας τον μεταμόρφωσε στο γνωστό λουλούδι για να μείνει αθάνατο για
πάντα έτσι το όνομά του.
Ο Απόλλωνας δύο φορές, αφού του αφαιρέθηκαν από τον Δία οι θεϊκές του
δυνάμεις, διατάχθηκε από τον πατέρα του να υπηρετήσει ως δούλος σε κάποιον
θνητό. Και τις δύο φορές ο Φοίβος υπηρέτησε ο βοσκός σε κάποιο κοπάδι γι? αυτό
θεωρείται και ποιμένας θεός. Η πρώτη φορά ήταν όταν υπηρέτησε τον βασιλιά της
Τροίας Λαομέδοντα επειδή συνωμότησε με την Ήρα, την Αθηνά και τον Ποσειδώνα
για να πάρουν την εξουσία από τον Δία. Ο Λαομέδωντας, στο τέλος αρνήθηκε να
πληρώσει τον Απόλλωνα για τις υπηρεσίες του λέγοντας του μάλιστα, όταν ο θεός
διαμαρτυρήθηκε, πως θα του έκοβε τα αυτιά και θα τον πουλούσε ως δούλο. Όταν
ο χρόνος πέρασε και ο θεός ξαναπέκτησε τις θεϊκές του δυνάμεις τον τιμώρησε
στέλνοντας φονικό λοιμό στην Τροία θερίζοντας την χώρα για έξι μήνες. Η δεύτερη
φορά που υπηρέτησε θνητό ο Θεός ήταν όταν, επειδή ο Δίας κεραυνοβόλησε τον
γιο του Απόλλωνα τον Ασκληπιό όταν ο τελευταίος έχοντας προοδεύσει πάρα πολύ
στην ιατρική του τέχνη που και μπορούσε να ανάσταινε μέχρι και νεκρούς, ο Φοίβος
τόξευε πάνω από τον ουρανό τους Κύκλωπες που χάρισαν στον πατέρα του τον
φονικό κεραυνό. Τότε ο Δίας αφαιρώντας ξανά τις δυνάμεις του γιου του τον
έστειλε στις Φέρρες της Θεσσαλίας, στον βασιλιά Άδμητο. Ο Άδμητος αντικρίζοντας
την εξαίσια μορφή του Απόλλωνα αντιλήφθηκε αμέσως την θεϊκή του υπόσταση και
του πρόσφερε τον θρόνο του όμως ο Φοίβος του φανέρωσε πως ήτα θέλημα του
πατέρα του να μπει στην υπηρεσία του. Ευχαριστημένος από την συμπεριφορά του
Άδμητου ο Απόλλωνας, τον αντάμειψε για την ευγένεια και τους καλούς του
τρόπους χαρίζοντας την ευημερία στο παλάτι και στην χώρα του, η οποία έγινε
ιδιαίτερα καρποφόρα με συγκομιδή δύο φορές το χρόνο ενώ οι αγελάδες τους
γεννούσαν δύο μοσχάρια τη φορά.
| |
