Η Τριμερής Επιτροπή, η λέσχη Bilderberg, όργανα της παγκόσμιας εξωπολιτικής εξουσίας
Το 1973 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, γερμανοεβραϊκής καταγωγής, αναθέτει στον Πολωνοεβραίο καθηγητή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι να διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματιών από την ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ των τριών αυτών πόλων. Έτσι, δημιουργήθηκε η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission), της οποίας τα 300 και πλέον μέλη και οι προσκεκλημένοι τους συναντώνται εναλλάξ μια φορά τον χρόνο στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και την Ευρώπη. Η συνάντηση στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1999 στην Αθήνα.
Μέλη της από την Ελλάδα είναι ο Στέλιος Αργυρός (ευρωβουλευτής και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ), ο Παναγής Βουρλούμης (πρώην στέλεχος τηςAlphaBank και νυν ιδιοκτήτης εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών), ο Αλέξης Παπαχελάς (δημοσιογράφος), ο Λουκάς Παπαδήμος (νυν Πρωθυπουργός) και πολλοί άλλοι. Από τον διεθνή χώρο εξέχουσα θέση κατέχουν οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους (προσωπικός φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη) και Μπιλ Κλίντον, ο Χένρυ Κίσινγκερ κ.α.
Επίσης, το 1973, ο Χένρυ Κίσινγκερ αναθέτει στον ίδιο άνθρωπο, τονΖμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, να υλοποιήσει επί χάρτου την εξάπλωση της παγκοσμιοποιήσεως. Το Σεπτέμβριο του 1994, ο Χένρυ Κίσινγκερ σε ομιλία κατά την βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, μεταξύ των άλλων είπε για την Ελλάδα: «Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε, ίσως να συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε την γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Ρόλο αντίστοιχο με την τριμερή επιτροπή στο διεθνές στερέωμα παίζει ηλέσχη Bilderberg. Η συγκεκριμένη λέσχη είναι ένα ανεπίσημο, ετήσιο, μυστικό, αμαρτωλό, διατλαντικό club που συνεδριάζει μια φορά τον χρόνο σε πολυτελή ξενοδοχεία και θέρετρα στην Ευρώπη και μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια στις Η.Π.Α ή τον Καναδά. Μετέχουν περί τα 120 με 140 άτομα και οι συμμετέχοντες είναι η παγκόσμια επίκαιρη ελίτ πολιτικών (μεταξύ άλλων όλοι οι Γενικοί Γραμματείς του ΝΑΤΟ), επιχειρηματιών (μεταξύ άλλων εκπρόσωποιεταιρειών πετρελαίου και παραγωγής όπλων), τραπεζιτών και δημοσιογράφων. Έτσι, η συμμετοχή όλων των παραπάνω γίνεται με αυστηρά προσωπική πρόσκληση. Εκεί, καθορίζεται η παγκόσμια κοινωνικο-οικονομική πολιτική υπέρ των συμφερόντων των τοκογλυφικών και κερδοσκοπικών οργανισμών της διεθνούς αγοράς και εις βάρος των λαών του κόσμου με ταυτόχρονη ποδηγέτηση της Δημοκρατίας.
Γίνεται, δηλαδή, εξαγορά συνειδήσεων προς όφελος της παγκόσμιας εξωπολιτικής εξουσίας με αντάλλαγμα την προσωπική ανέλιξη των συμμετεχόντων και ταυτόχρονα την μελλοντική εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης που θα εφαρμόσει την Παγκόσμια Δικτατορία του κεφαλαίου. Εξαθλιώνοντας έτσι τους λαούς της γης και επαναφέροντας τις κοινωνίες στην ευημερία των πολύ ολίγων και την πενία των πολλών. Οι συμμετέχοντες απαγορεύεται να μιλήσουν σε ΜΜΕ ή σε ιδιώτες και αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά σε ό,τι έχει σχέση με τις συνεδριάσεις. Ακόμα, “αρνούνται” έστω και την συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις. Επιπρόσθετα, απαγορεύεται να ενημερώσουν τα Κοινοβούλια των χωρών τους, εάν είναι πολιτικοί. Δηλαδή, συνωμοτούν πολλές φορές και εναντίον των συμφερόντων της πατρίδος τους μπρος στην πιστή εφαρμογή των αποφάσεων της κάθε διασκέψεως της λέσχης. Παράλληλα, κανένας ρεπόρτερ δεν προσκαλείται εντός των συνεδριάσεων της λέσχης και παρόλο που καταγράφονται πρακτικά δεν σημειώνονται ονόματα και δεν δημοσιοποιείται απολύτως τίποτε. Αποφασίζουν δηλαδή για το μέλλον του κόσμου, χωρίς να μας ενημερώνουν. Όλοι οι συμμετέχοντες πολιτικοί σ΄αυτές τις συνεδρίες αναρριχήθηκαν ακολούθως στα ύψιστα αξιώματα στις χώρες τους (βλέπε Παπαδήμος). Τακτικά μέλη όλων αυτών των συνεδρίων κατά καιρούς οι «περίεργοι», Κίσσιγκερ, Κλίντον, Ντ΄ Εστέν, Πρόντι, Χόλμπρουκ, Πέρλ, Γούλφοβιτς, Ροκφέλερ. Επιπροσθέτως, ο «φίλος» και τακτικός συνομιλητής του Γιώργου Παπανδρέου, ο διεθνιστής Σόρος κ.α. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε κάποιες τακτικές Ελληνικές πολιτικές συμμετοχές της λέσχης Bilderberg και φρεσκάροντας τη μνήμη μας να αναλογισθούμε ποια αξιώματα είχαν μετέπειτα στην Ελληνική πολιτική σκηνή και τι ακριβώς διαχειρίστηκαν από τις θέσεις τους, επιβάλλοντας το αποτέλεσμα στον Ελληνικό λαό. Γιώργος Παπανδρέου (4), Θεόδωρος Πάγκαλος (3), Άννα Διαμαντοπούλου (3), Γιώργος Αλογοσκούφης (3), Κώστας Καραμανλής, Ντόρα Μπακογιάννη, Ευάγγελος Βενιζέλος, Θάνος Βερέμης, Ευθύμιος Χριστοδούλου, Γεράσιμος Αρσένης, Στέφανος Μάνος, Ανδρέας Ανδριανόπουλος κ.α. Επίσης, αξιοπρόσεκτη η συμμετοχή του μόνου ‘Έλληνα δημοσιογράφου, Αλέξη Παπαχελά, σε συνεδριάσεις της Λέσχης το 2002 και το 2008.
Έτσι, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις των πέντε Ηπείρων, υπηρετούν τις πολιτικές που χαράζει η τριμερής επιτροπή και η λέσχη Bilderberg που είναι συνωμοτικές οργανώσεις επιβολής της παγκόσμιας νέας τάξης..
Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, λοιπόν, για τον τόπο μας και μετά τον φυσιολογικό πολιτικό θάνατο του Γιώργου Παπανδρέου, έπρεπε να ηγηθεί της κυβέρνησης ένας άνθρωπος των αγορών και των δανειστών μας, προκειμένου να εγγυηθεί την είσπραξη των χρεών μας από τους τοκογλύφους κερδοσκόπους με την περεταίρω εξαθλίωση του λαού μας και την ολοκληρωτική απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Ο κ. Παπαδήμος εξαγόρασε από την παγκόσμια ελίτ, την πρωθυπουργία της χώρας λόγω της προσφοράς του στο διεθνές σύστημα, ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ από το 1980, ως οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 – 1993) και ως υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1993. Από τον επόμενο χρόνο, διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002, ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Δεν είχε καταλάβει τίποτε, ως διοικητής τηςΤράπεζας της Ελλάδος, την περίοδο 1999-2001, για το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο όλων των αιώνων που συντελέσθηκε στο χρηματιστήριο; Δεν συνέβαλε στην παραποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων της Ελλάδος από την Goldman Sachs, για να καλυφθεί μέρος του χρέους της Ελλάδας, ούτως ώστε να μπορέσει έτσι με ψεύτικα στοιχεία (δημιουργική λογιστική) να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη (όπως αναφέρει σε προχθεσινό της φύλο η γαλλική εφημερίδα Le Monde);
Εν όψει, λοιπόν, της ψήφου εμπιστοσύνης που ζητά η Κυβέρνηση Παπαδήμου από την Ελληνική Βουλή, όλοι εμείς θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε, πως στις ημέρες μας είναι σε εξέλιξη μια παγκόσμιας εμβέλειας πειρατεία που την ακολουθούν πιστά όλοι οι συμμετέχοντες στις διεργασίες των συνεδρίων αυτών των λεσχών. Προσπαθούν να μας πείσουν, πως η διεθνής κρίση είναι οικονομική και χρηματοπιστωτική, ενώ όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η κρίση είναι κοινωνικο-πολιτική και οι ίδιοι την προκαλούν σκόπιμα. Η πλήρης κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του εργατικού δικαίου του κοινωνικού κράτους μέσω μιας μορφής αχαλίνωτου καπιταλισμού, ο πλήρης εξευτελισμός των θεσμών, η εξαφάνιση του πολιτισμού και της Ιστορίας των κρατών, η προβληματική παιδεία, η ανύπαρκτη πρόνοια, η άκρως υποβαθμισμένη υγεία, είναι το σχέδιό τους. Σχέδιο που όταν υλοποιηθεί θα εγκαθιδρύσει την παγκόσμια Κυβέρνηση του τρόμου.
Στην Ελλάδα, ο Ελληνικός λαός πλέον γνωρίζει πολύ καλά τους υπευθύνους της βίαιης κατακρεούργησης των κατακτημένων με την εργασία δικαιωμάτων τους και τους βιαστές της διατάραξης της ζωής τους με την ταυτόχρονη αφαίρεση οραμάτων από την νεολαία της πατρίδος μας. Η ημέρα που όλοι αυτοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, καρτέλ της αγοράς και γενικά όλοι οι βολεμένοι από αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, θα απολογηθούν και θα λογοδοτήσουν στον Ελληνικό λαό, είναι πολύ κοντά.
Μέχρι τότε, μέλημα δικό μας μέσα από αγώνες είναι η προσπάθεια διάλυσης του σάπιου πολιτικού κατεστημένου της πατρίδος μας που επέφερε όλα τα παραπάνω και η δημιουργία νέων δεδομένων με βάση τις αρχές αξιών και δομών μιας σωστής και υγιούς δημοκρατίας.
Απαίτηση όλου του Ελληνικού λαού, όταν επιτέλους γίνουν εκλογές, θα πρέπει να είναι η δημιουργία νέου Συντάγματος από Συντακτική Εθνοσυνέλευση και όχι από την Βουλή, αλλά και Συνταγματικού δικαστηρίου εκλεγμένο από το λαό, για να δημιουργήσει θωράκιση των θεσμών, ώστε να μην παραβιάζονται από τα όποια λαμόγια της πολιτικής σκηνής του παραλόγου.
