Τα 10 καλύτερα Μετρό της Ευρώπης

Το NEWS 247 σας παρουσιάζει τα δέκα καλύτερα Μετρό του κόσμου μέσα από τη δική του ματιά. Τι έχουμε να ζηλέψουμε (Pics)

Με αφορμή την επέκταση του δικού μας Μετρό και τους νέους σταθμούς που έρχονται εν καιρώ, σας παρουσιάζουμε τα δέκα καλύτερα Μετρό της Ευρώπης. Ας αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και ας δούμε τι έχουμε να ζηλέψουμε και ας πάρουμε ιδέες για το δικό μας Μετρό:

10. Μετρό Νάπολης: Ψυχεδέλεια παντού

Μπορεί το Μετρό της Νάπολης να έχει μόνο δύο γραμμές και 20 σταθμούς αλλά είναι ένα πραγματικό κόσμημα.

Υπό την καθοδήγηση του Ιταλού κριτικού τέχνης Ακίλε Μπονίτο Ολίβα, οι σταθμοί έχουν μεταμορφωθεί σε υπόγειες γκαλερί, όπου εκθέτονται πάνω από 180 έργα 90 καλλιτεχνών ο Όσκαρ Τουκές Μπλάνκα, ο Τζοζεφ Κόσουθ και ο Σολ Λε Βιτ.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στον σταθμό του Πανεπιστημίου της Νάπολης, για την επιμέλεια του οποίου κάλεσαν τον ΝεοΥορκέζο καλλιτέχνη και βιομηχανικό σχεδιαστή Καρίμ Ρασίντ, να δώσει μια νότα ψυχεδέλειας.

Ακόμα, αξίζει να σημειωθεί πως ο σταθμός Toledo είναι πραγματικά μοναδικός. Την ευθύνη φέρει ο Ισπανός αρχιτέκτονας Oscar Tusquets και ολόκληρος ο χώρος του σταθμού έχει σχεδιαστεί γύρω από την ιδέα του νερού και του φωτός, με εξαγωνικές οπές και έναν τεράστιο "κρατήρα" που επιτρέπει στο φυσικό φως να φτάσει στα βαθιά υπόγεια.

Οι μεγάλοι διάδρομοι πλημμυρίζουν με φως, συντελώντας στην "απομάκρυνση του άγχους", όπως αναφέρουν οι περισσότεροι επιβάτες.

9. Μετρό Πράγας: Εντυπωσιακό και (σύντομα) σε ρόλο προξενήτρας

Το Μετρό της Πράγας εξυπηρετεί πάνω από ένα εκατομμύριο επιβάτες ημερησίως, ενώ έχει τρεις γραμμές και 57 σταθμούς με περισσότερα από 50 χιλιόμετρα υπόγειων γραμμών.

Μάλιστα, άνω των 420 εκατομμυρίων επιβατών χρησιμοποιούν το μετρό της Πράγας κάθε έτος.

Οι τρεις γραμμές του μετρό της Πράγας συναντώνται στο κέντρο της πόλης σχηματίζοντας τρίγωνο, με τρεις σταθμούς ανταπόκρισης ν' αποτελούν τις κορυφές του. Ο βαθύτερος σταθμός του δικτύου είναι ο σταθμός Náměstí Míru, που βρίσκεται 52 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Η γραμμή B διέρχεται εν μέρει μέσω υπέργειας υάλινης σήραγγας. Οι περισσότεροι σταθμοί διαθέτουν μία κεντρική αποβάθρα, που εξυπηρετεί και τις δυο κατευθύνσεις. Στους σταθμούς που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, η οροφή του σταθμού είναι επίπεδη και σε μερικούς στηρίζεται σε κολώνες, ενώ στους βαθύτερους σταθμούς το κέλυφος του σταθμούς είναι κυκλικής διατομής.

Οι τοίχοι πολλών σταθμών είναι διακοσμημένοι με έγχρωμες πλάκες αλουμινίου, ενώ κάθε σταθμός έχει έναν χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο σχεδιασμό.

Μάλιστα, το Μετρό της Πράγας σχεδιάζει να αναλάβει ρόλο προξενήτρας. Στα σχέδια της κρατικής εταιρείας που διαχειρίζεται το μετρό είναι να τοποθετηθούν ειδικά βαγόνια στα οποία θα επιβιβάζονται όσοι επιβάτες αναζητούν την "αδελφή ψυχή τους". Πάντως, μόνο ένα από τα πέντε βαγόνια του κάθε συρμού θα προσφέρεται για "γνωριμίες".

8.  Μετρό Μπιλμπάο: μια μικρή πόλη, ένα υπέροχο Μετρό

Η μικρή πόλη του Μπιλμπάο πρέπει να είναι περήφανη για το Μετρό της, όχι μόνο για την ταχύτητά του και την ευκολία του, αλλά και για το υπέροχο design του. Υπεύθυνος για αυτό είναι ο αρχιτέκτονας Νόρμαν Φόστερ ο οποίος μεταξύ άλλων έχει σχεδιάσει και το κτίριο του Reichstag στο Βερολίνο, που στεγάζει την Ομοσπονδιακή Βουλή της ενωμένης Γερμανίας.

Οι σταθμοί του Μετρό του Μπιλμπάο είναι καλά φωτισμένοι και ευρύχωροι, ενώ ο Φόστερ έχει χρησιμοποιήσει ένα απλό μεν αλλά ευχάριστο αισθητικά design. Μάλιστα ιδιαίτερες είναι οι είσοδοι του Μετρό οι οποίες είναι γυάλινες και σωληνοειδής, τις οποίες ονόμασε ο αρχιτέκτονας " fosteritos".

Το Μετρό στο Μπιλμπάο είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να μετακινηθείς στη πόλη καθώς οι δρόμοι είναι στενοί σε πολλά σημεία και η κίνηση είναι αναπόφευκτη. Το εν λόγω Μετρό εξυπηρετεί καθημερινά 274,000 επιβάτες με των 36 χιλιομέτρων σύστημά του, έχοντας 27 σταθμούς.

7. Μετρό Μονάχου: Μίνιμαλ και λειτουργικό

Το Μετρό του Μονάχου είναι ένα υπέροχο κατασκευαστικό σύστημα το οποίο λειτουργεί από το 1972 με ευρύχωρους σταθμούς. Το design τους είναι μινιμαλιστικό ενώ οι πιο πρόσφατοι σταθμοί έχουν ένα παραπάνω αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον με έργα τέχνης να τους κοσμούν.

Το εν λόγω Μετρό αποτελείται από 3 διπλές γραμμές οι οποίες συναντιόνται αρκετές φορές είτε όταν είναι ζευγάρι (π.χ. στον Hauptbahnhof) είτε και μεμονωμένα.

Στην περίπτωση αυτή οι συρμοί μοιράζονται την ίδια αποβάθρα, ένας απ’ τη μια κι ένας απ’ την άλλη ώστε η μετεπιβίβαση να είναι απλή.

Έχει συνολικά 100 σταθμούς ενώ καλύπτει 95 χιλιόμετρα.

6. Μετρό Λισαβόνα: Τέχνη παντού

Το Μετρό της Λισαβόνα χρονολογείται από το 1959, είναι το τρίτο πιο παλιό στην Ευρώπη, ενώ ήταν το πρώτο υπόγειο δίκτυο της Πορτογαλίας.

Έχει 4 γραμμές, 45.5 χιλιομέτρων με 55 σταθμούς, ενώ για να μπεις και να βγεις πρέπει να χτυπήσεις το εισιτήριο σου ή τη κάρτα σου. Άρα λαθρεπιβάτες δεν υπάρχουν εδώ.

Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει η αρχιτεκτονική και το ντεκόρ των σταθμών. Το εν λόγω Μετρό συγκαταλέγεται σε εκείνα που η τέχνη βρίσκεται διάχυτη στο χώρο, όπως στο Μετρό της Μόσχας και της Στοκχόλμης στα οποία θα αναφερθούμε πιο κάτω.

Από την αρχή της λειτουργίας του Μετρό υπήρχε η σκέψη να υπάρχει μια ομαλή μετάβαση μεταξύ επιφάνειας και υπογείου χώρου. Τόσο στις αρχές της λειτουργίας του όσο και μετέπειτα το διακοσμούν έργα τέχνης όπως της ζωγράφου Maria Keil, αλλά και των Rolando de Sá Nogueira, Júlio Pomar , Manuel Cargaleiro, και του Vieira da Silva.

Έτσι η τέχνη αποτελεί σταθερή αξία στο Μετρό της Λισαβόνα, ενώ το φως παίζει σημαντικό ρόλο επίσης. Μοναδικό είναι πχ. και το βιτρό στο σταθμό Olaias.

5. Μετρό Παρισίου: "Μανιφίκ" κάλυψη του συστήματος

Το Μετρό του Παρισιού είναι το δεύτερο πιο παλιό που υπάρχει στο κόσμο με ένα αρχικό σύστημα γραμμών που ολοκληρώθηκε το 1900.

Το σύστημα περιλαμβάνει 16 γραμμές, που προσδιορίζονται από τους αριθμούς από 1 έως 14, με δυο δευτερεύουσες γραμμές, 3bis και 7bis, που αριθμούνται έτσι επειδή ήταν κλάδοι των αντίστοιχων αρχικών γραμμών τους και αργότερα έγιναν ανεξάρτητες.

Το δίκτυο Μετρό έχει γραμμές μήκους 221,6 χλμ και 380 σταθμούς (εκ των οποίων 87 προσφέρουν ανταπόκριση μεταξύ των γραμμών). Κάθε γραμμή έχει δικές τις πλατφόρμες, ακόμη και στους σταθμούς ανταπόκρισης (δηλαδή οι γραμμές δεν μοιράζονται τις πλατφόρμες.

Χαρακτηριστικές για το Μετρό του Παρισιού είναι οι είσοδοι αρκετών σταθμών του, σχεδιασμένες από τον Εκτόρ Γκιμάρ.

Η επιβατική κίνηση είναι πολύ μεγάλη και φτάνει τους 4.5 εκατ. την ημέρα και ετησίως τους 1,365 δις επιβάτες. Μάλιστα, η κάλυψη του συστήματος του Μετρό είναι εξαιρετική αφού κάθε κτίριο απέχει λιγότερο από 500 μέτρα από κάποιο σταθμό.

Το ιδιαίτερο σήμα «Metropolitain» και οι cult Art Nouveau είσοδοί του, αποτελούν σύμβολα του Μετρό του Παρισιού, που άνοιξε κατά τη διάρκεια της Έκθεσης 1900 World Fair και τώρα διασχίζει την Πόλη του Φωτός με 14 γραμμές διαφορετικού χρώματος.

Τέλος, έχει και ένα «τρομακτικό» στοιχείο καθώς λέγεται πως είναι στοιχειωμένο από το φάντασμα μιας μυστηριώδους νεαρής γυναίκας, της Laetitia Toureaux, η οποία φέρεται να ήταν κατάσκοπος και βρέθηκε με ένα μαχαίρι στο λαιμό της, σε ένα βαγόνι στο σταθμό Porte Doree το 1937.

4. Μετρό Λονδίνου: Το σύμβολο της ποπ κουλτούρας

Το Μετρό του Λονδίνου, γνωστό με την επωνυμία "London Underground" ή, σε συντομία, απλά "Underground" ή και ως "the Tube", είναι ο… παππούς των υπογείων σιδηροδρόμων.

Το αρχικό τμήμα του Μετρό είναι το παλαιότερο στην ιστορία των αστικών σιδηροδρόμων, καθώς άρχισε να λειτουργεί στις 10 Ιανουαρίου 1863. Υπήρξε, επίσης, το πρώτο ηλεκτροκίνητο μετρό παγκοσμίως (1890).

Σήμερα το μετρό διαθέτει δίκτυο με συνολικό μήκος γραμμών 402 km (45% από αυτό είναι υπόγειο) και 270 σταθμούς. Η μέση ταχύτητα των συρμών είναι 33 km/h, κάθε συρμός διανύει ετησίως 184.269 km. Είναι το τέταρτο σε μέγεθος μετρό του Κόσμου, ύστερα από αυτά της Σεούλ, της Σανγκάης και του Πεκίνου μεταφέροντας συνολικά 1,107 δισεκατ. επιβάτες ετησίως.

Μάλιστα, έχει αναδειχθεί ως σύμβολο της ποπ κουλτούρας, με τον κόκκινο κύκλο, φράσεις όπως το «Mind the Gap» και τον πολύχρωμο χάρτη του Μετρό, που είναι αναγνωρίσιμος σε όλο τον κόσμο.

3. Μετρό Μαδρίτης: Ραγδαία ανάπτυξη και καθαριότητα

To Μετρό της Μαδρίτης είναι το 6ο πιο μακρύ δίκτυο στον κόσμο ενώ αναπτύχθηκε ραγδαία τα τελευταία 20 χρόνια, συναγωνίζοντας τα υπερσύγχρονα ασιατικά δίκτυα, όπως  το Μετρό της Σεούλ ή του Πεκίνου.

Οι περισσότεροι σταθμοί έχουν χτιστεί με τις δίπλευρες πλατφόρμες, και υπάρχει μια κεντρική πλατφόρμα νησιών εκτός από τις δευτερεύουσες πλατφόρμες που αφιερώνονται θεωρητικά στις εξόδους. Αυτό το σύστημα χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο Μετρό της Βαρκελώνης και καλείται ως Ισπανική λύση.

Οι σταθμοί στο μετρό της Μαδρίτης διακοσμήθηκαν με τις επικεραμώσεις στα διαφορετικά χρώματα σχεδίου ανάλογα με το σταθμό, ενώ τα τελευταία χρόνια, έχουν ανανεωθεί.

Οι σταθμοί που δημιουργήθηκαν μεταξύ του ’70 και του ’90 είναι ελαφρώς πιο ευρύχωροι και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν χρωματιστούς τοίχους.

Μάλιστα, το Μετρό της Μαδρίτης έχει πολύ καθαρούς σταθμούς καθώς έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα οικολογικό σύστημα καθαρισμού.

2. Μετρό Μόσχας: Το πιο γρήγορο στολίδι της στέπας

Το Μετρό της Μόσχας λειτούργησε για πρώτη φορά το 1935 και σήμερα εξυπηρετεί 190 σταθμούς με γραμμές μήκους 317.5 χιλιομέτρων.

Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε επιβατική κίνηση μέσο μαζικής μεταφοράς στον κόσμο μετά το μετρό του Τόκυο, μεταφέροντας καθημερινά περίπου 7 εκατομμύρια επιβάτες.

Τη μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους έχουν οι σταθμοί του μετρό Στρογκινό και Κριλάτσκογιε. Τα τρένα διανύουν τα 6.625 χλμ. μεταξύ των δύο αυτών σταθμών μέσα σε 7 λεπτά, ενώ σε ορισμένες γραμμές οι επιβάτες ξαφνιάζονται ευχάριστα από τη θέα αφού διασχίζουν γέφυρες.

Μάλιστα, το μετρό της Μόσχας θεωρείται το ταχύτερο στον κόσμο με ταχύτητες που αγγίζουν τα 120 χιλιόμετρα την ώρα.

Επίσης, το εν λόγω Μετρό είναι ένα υπόγειο μουσείο καθώς τουλάχιστον 44 σταθμοί του έχουν εκτιμηθεί ως αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Είναι μια κατασκευή στολίδι και σύμβολο για την πόλη της Μόσχας, με τους πρώτους σταθμούς να αποτελούνε ένα μίγμα μπαρόκ, κλασικισμού, και σχεδόν θρησκευτική και ιστορική εικονογράφηση.

Βιτρό, ψηφιδωτά, ανάγλυφα, αγάλματα και πολλά άλλα έργα τέχνης κοσμούν το Μετρό της Μόσχας, ενώ ξεχωρίζει θα λέγαμε ο σταθμός Komsomolskaya που εγκαινιάστηκε το 1952. Σημειώνεται ότι έως το 2020 σχεδιάζεται η επέκταση των γραμμών του κατά 120 χιλιόμετρα.

1. Μετρό Στοκχόλμης: Μια "σπηλιά" με στυλ

Συνήθως οι υπόγειοι σταθμοί του Μετρό είναι σχεδιασμένοι με ένα μοντέρνο στυλ ώστε να κάνουν τους επιβάτες να ξεχνούν ότι ταξιδεύουν κάτω από το έδαφος. Χμμ όχι το Tunnelbana, το Μετρό της Στοκχόλμης το οποίο ξεχωρίζει. Γενικά μοιάζει σαν μια μεγάλη σπηλιά, ενώ πολλοί σταθμοί του είναι λαξευμένοι στους βράχους, με χρωματιστές οροφές, γκράφιτι, εντυπωσιακά γλυπτά αλλά και προσωρινές εκθέσεις (Επτά από τους σταθμούς φιλοξενούν έργα τα οποία αλλάζουν κάθε χρόνο).

Το Μετρό της Στοκχόλμης έχει 100 σταθμούς (47 υπόγειους και 53 υπέργειους), 105,7 χιλιόμετρα μήκος και πάνω από 150 καλλιτέχνες ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους σε αυτούς. Μάλιστα το κόστος συντήρησης δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο καθώς αγγίζει τις 10,5 εκατ σουηδικές κορώνες.

Ο σταθμός Odenplan λειτουργεί ως εφαλτήριο μίας λαμπρής καριέρας για τους απόφοιτους σχολών μοντέρνας τέχνης, κατόπιν βεβαίως ειδικής διαδικασίας επιλογής, ενώ το εν λόγω Μετρό είναι στολίδι – μάλιστα η Μαντόνα χρησιμοποίησε εικόνες από τους σταθμούς Hoetorget and T-Centralen στο βίντεο του «Ray of Light»

Πηγές: wikipedia, oddee.com, dailytelegraph.com, wired.com, guardian.com

Τι δουλειά έχει η SONY με τον Εθνικό μας... Υμνο;

Τι δουλειά έχει η SONY με τον Εθνικό μας... Υμνο;

Όπως ανακαλύψαμε πριν από λίγες μέρες, o ελληνικός εθνικός ύμνος του Μάντζαρου και του Σολωμού φαίνεται να υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα τα οποία ζητάει να εισπράξει το YouTube. Αυτή τη φορά το ψάξαμε λίγο παραπάνω.

Η υπόθεση προέκυψε όταν αναρτήσαμε το πρώτο ιστορικό δελτίο ειδήσεων των εργαζομένων της ΕΡΤ, με φόντο τα ΜΑΤ έξω από το Ραδιομέγαρο, στη δημοφιλέστερη πλατφόρμα προβολής βίντεο. Μετά το ανέβασμα του αρχείου είδαμε μια ειδοποίηση

 σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε είτε να αφαιρέσουμε τα ηχητικά τμήματα του βίντεο που έχουν πνευματικά δικαιώματα, είτε να επιτρέψουμε στο YouTube να παίζει διαφημίσεις προκειμένου να αποδώσει στον κάτοχο των δικαιωμάτων το ποσό που του αναλογεί.
 Το επίμαχο ηχητικό κομμάτι δεν ήταν άλλο από τον ελληνικό εθνικό ύμνο, που σύμφωνα με το YouTube ανήκει στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA.
 Η IODA (που πλέον ονομάζεται Orchard) ιδρύθηκε το 2003 και διαθέτει ένα παγκόσμιο δίκτυο συλλογικής διαχείρισης και διανομής μουσικής και ταινιών. Δραστηριοποιείται σε 27 χώρες και διατηρεί σχέσεις ελέγχου με τα μεγαλύτερα διαδικτυακά μέσα παροχής περιεχομένου όπως το YouTube, τοiTunes, το Amazon κ.λπ.
 Παρόλο που δεν αναγράφεται στην ιστοσελίδα της, η Orchard δεν συνεργάζεται απλώς με την Sony Music Entertainment αλλά στην ουσία ανήκει σ’ αυτήν. Το 2009 ανακοινώθηκε από τις δύο εταιρείες μια παγκόσμια στρατηγική συμμαχία προκειμένου η Sony να ελέγξει καλύτερα την πνευματική της ιδιοκτησία, αλλά όπως δημοσίευσε το περιοδικό Billboard στις 5 Μαρτίου του 2012, στην πραγματικότητα η Sony κατέχει πλέον το 51% της Orchard, ενώ υπάρχουν και σχέδια πλήρους απορρόφησής της.
 Είναι άραγε δυνατό ο εθνικός ύμνος όχι μόνο να μην ανήκει στο ελληνικό κράτος, αλλά επιπλέον κάθε φορά που παίζεται στο διαδίκτυο να πληρώνεται γι’ αυτό μια ξένη ιδιωτική εταιρία;
 Όπως επισημαίνει ο Άκης Έβενης του artXpress, η υπόθεση θυμίζει την αντίστοιχη περίπτωση με τον τουρκικό εθνικό ύμνο: Τον Απρίλιο του 2007, ένα τουρκικό σχολείο στη Γερμανία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα όταν προσπάθησε να αναρτήσει βίντεο που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια των τουρκικών εθνικών εορτασμών της κυριαρχίας και ημέρας των παιδιών, το οποίο περιλάμβανε τον εθνικό ύμνο Istiklal Marsi. Και τότε ζητήθηκε από οργανισμό συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων η καταβολή χρηματικού ποσού.
 Η αποκάλυψη ότι ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας προστατεύεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας τα οποία ανήκουν στην γερμανική εταιρεία GEMA προκάλεσε στην Τουρκία έναν αγώνα νομοθετικών ρυθμίσεων προκειμένου να καταστήσουν τον ύμνο τους δημόσια περιουσία. Τη Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2010, κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου υπό τον πρωθυπουργό Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν, συζητήθηκαν οι νομικές προτάσεις για την οριστική επίλυση του ζητήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την 89χρονη ύπαρξη του τουρκικού ύμνου ουδείς γνώριζε έως τότε ότι είχε τεθεί κάτω από τη νομική προστασία των δικαιωμάτων.
 Το ThePressProject ακολούθησε τη διαδικασία που προτείνει το YouTube σε περίπτωση που υπάρχει διαφωνία σχετικά με την απαίτηση απόδοσης πνευματικών δικαιωμάτων σε εταιρείες συλλογικής διαχείρισης, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει κάποια απάντηση, πέραν του αυτοματοποιημένου μηνύματος.
 Μέχρι να βρεθεί μια λύση και κάποιος αρμόδιος από το υπουργείο Πολιτισμού να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας, κάθε φορά που θα ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος κάποια εταιρεία θα κερδίζει μερικά σεντς.

http://www.thepressproject.gr/article/51002

ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ / ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ - ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ

ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ / ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ - ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ

Μια άλλη απόδειξη της προς βορρά επεκτάσεως των πανάρχαιων Ελλήνων αποτελεί η αρχαιοελληνική παράδοση για τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων,

τα οποία έπρεπε να παραλάβει ο Ηρακλής κατόπιν εντολής του Ευρυσθέα. Όλοι σχεδόν οι συγγραφείς από την αρχαιότητα ως σήμερα μπερδεύοντας
την λέξη εσπερίς με την Δύση, νόμισαν ότι ο Ηρακλής κινήθηκε δυτικά και ότι ο κήπος των Εσπερίδων ήταν η Ταρτησσός (Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασις, Β.16,5). Ο R. Graves μάλιστα στο έργο του "Ηρακλής ο Συνταξιδιώτης μου" ταυτίζει τις Εσπερίδες με τις Βαλεαρίδες νήσους,ενώ άλλοι πιο τολμηροί με την Αμερική! Όλες όμως οι προαναφερθείσες απόψεις είναι αναπόδεικτες. Ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν στην Β. Ευρώπη, στην χώρα των Υπερβορείων, όπως αποδεικνύεται απ' τα κάτωθι στοιχεία:
Α) Ο Αριστέας στα Αριμάσπεια έπη, γράφει ότι πέραν από τους Αριμασπούς βρίσκονται οι γρύπες που φυλάσσουν τον χρυσό και τέλος πέρα από αυτούς οι Υπερβόρειοι (Ηρόδοτος, Δ, 13). Σύμφωνα με την θεογονία του Ησιόδου (211-335)μαζί με τις Νύμφες τα μήλα (= τα κοιτάσματα χρυσού) των Εσπερίδων φρουρούσε ο εκατοντακέφαλος δράκος, ο Λάδων. Άρα ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν κοντά στην χώρα των Υπερβορείων.
Β) Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Απολλόδωρος: "Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων ήσαν επί του
Άτλαντος εν Υπερβορείοις" (III, 13, 18). Ο Απολλόδωρος περιγράφει ως εξής την πορεία του Ηρακλή: Φθάνει στον Καύκασο και ελευθερώνει τον Προμηθέα, και από εκεί ανεβαίνει προς την χώρα των Υπερβορείων και παραλαμβάνει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων από τον Άτλαντα.
Γ) Σύμφωνα μ' όλες τις παραδόσεις ο Ηρακλής, για να βρει τα μήλα των Εσπερίδων, ξεκίνησε απ' τον Ηριδανό, ο οποίος ήταν ποταμός της χώρας των Κελτών. Ο Ηρόδοτος παρουσιάζει κάποιες αρχαίες παραδόσεις για το πού βρισκόταν ο Ηριδανός, χωρίς να τις αποδέχεται: "Κάποιος ποταμός που ονομάζεται από τους βαρβάρους Ηριδανός, χύνεται στην βόρεια θάλασσα, από την οποία λένε ότι έρχεται το ήλεκτρον" (Θάλεια,115).
Εκεί, όπως μας πληροφορεί ο Διόδωρος ο Σικελιώτης "κατέσφαξαν τον Υπερίονα, και τον Ήλιο, πού ήταν ακόμη παιδί τον έριξαν στον ποταμό Ηριδανό" (Γ, 57). Στις εκβολές του μάλιστα έπεσε ο Φαέθων (Ε, 23). Ο Ηρόδοτος λοιπόν ομιλεί για βόρεια θάλασσα.
Δ) Ο Ησίοδος παρουσιάζει τις Εσπερίδες τέκνα της Νυκτός πού κατοικούν στον "ξακουστό Ωκεανό" ("Νύξ δε έτεκε Εσπερίδας, αις μήλα πέραν κλυτού Ώκεανοίο χρυσέα καλά μέλουσι φέροντα τε δένδρεα καρπόν", 211-215). Όλοι σχεδόν οι ερευνητές πιστεύουν ότι ομιλεί για τον Ατλαντικό Ωκεανό, όμως, όπως είδαμε στην αρχή του άρθρου αυτού, οι Αργοναύτες περνώντας την χώρα των Υπερβορείων έφθασαν στον ωκεανό,πού ονομαζόταν "νεκρή θάλασσα". Αυτός πιθανότατα είναι ο ξακουστός ωκεανός του Ησιόδου. Οι Εσπερίδες ονομάζονται "τέκνα της Νύκτας",
διότι βρίσκονται κοντά στον βόρειο παγωμένο ωκεανό, όπου σύμφωνα με τον Ηρόδοτο "οι άνθρωποι κοιμούνται 6 μήνες" (Δ, 25).

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΛΑΔΟΓΑ

Ε) Τα μήλα των Εσπερίδων και οι Υπερβόρειοι βρίσκονταν πιιθανότατα στην Φινλανδία, και μάλιστα στη νότια Φιλανδία μεταξύ των περιοχών Savo Kad Karjala, στις οποίες υπάρχουν 120 λίμνες απ' όπου εξορύσσεται χρυσός (Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια). Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα της σημαντικότερης λίμνης της περιοχής αυτής, Ladoga, ομοιάζει ηχητικά με τον δράκο Λάδωνα. Αυτό φαίνεται και απ' το γεγονός ότι στην Φινλανδική μυθολογία υπάρχει νύμφη ονόματι Kratti, που φύλαττε τον θησαυρό του χρυσού, ή οποία δεν είναι άλλη από την Εσπερίδα Κρήτη.Ίσως και η νύμφη Melatar αποτελεί παραφθορά του "μήλα τηρούσα".
Κατά την αρχαιοελληνική μυθολογία οι Εσπερίδες είχαν ως γονείς εκτός από την Νύκτα, τον Φόρκυνο και την Κητώ. Απ' τον Φόρκυνο (ενδέχεται να )προήλθε ο Φινλανδικός δαίμων Perkunas και από την Κητώ η νύμφη Kaitas.
Απ' αυτά συμπεραίνουμε ότι ο Ηριδανός, ο οποίος κατέληγε στην Βόρεια θάλασσα και απ' όπου προερχόταν το ήλεκτρο πρέπει να βρισκόταν στην επαρχία Samland της ανατολικής Πρωσίας, όπου υπάρχει ακτή ονόματι "ακτή του ήλεκτρου". Μάλλον έκανε λάθος ο Απολλόδωρος, όταν έγραφε,ότι μετά τον Ηριδανό ο Ηρακλής επισκέφθηκε την Λιβύη, αφού η αρχαιοελληνική παράδοση πιθανότατα θα εννοούσε την χώρα των Liivi (Λιβίων και όχι Λιβύων) της Φινλανδίας.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΣΤΗΝ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Αν αποδειχτεί λοιπόν ότι οι Έλληνες είχαν φθάσει στην Φινλανδία και ότι η γλώσσα τους και η μυθολογία τους είναι ελληνογενής(έχει στοιχεία ), θα είναι η σημαντικότερη απόδειξη για την άφιξη των Ελλήνων στην Β. Ευρώπη.

Αψευδής μάρτυρας της αφίξεως των Ελλήνων στην Φινλανδία 

(θα μπορούσαν να ) είναι τοπωνύμια και εθνικά ονόματα των Φιλανδών, τα οποία(ενδέχεται να… ) είναι ελληνικής προελεύσεως:

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ Η ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 

- Als: νησί της Δανίας. Ετυμολογείται εκ του άλς, αλός (θάλασσα)

- Kimi: επαρχία της Ν.Α. Φινλανδίας. Πρβλ. Κύμη Ευβοίας

- Salo: πόλη της Φινλανδίας

- Sala: πόλη της Σουηδίας Πρβλ. Σάλα Φρυγίας

- Hamina: (προφορά χέμινα) Περιοχή της Φινλανδίας, όπου κατοικούν οι Hama (= χέμε), το όνομα των οποίων σημαίνει "κάτοικοι λιμνών". Πρβλ.

Αίμονία (= χεμονία) της Θεσσαλίας.

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η Θεσσαλία ήταν λίμνη ("την δε θεσσαλίην λόγος εστί TO παλαιόν είναι λίμνην" Η 129), αυτό άλλωστε φανερώνει και το ίδιο το όνομα της: Θεσσαλία εκ του θέσις αλός. Δεδομένου ότι ή Θεσσαλία ήταν λίμνη σε πανάρχαια (προ του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος) εποχή, (ενδεχομένως μπορούμε να … )συμπεραίνουμε ότι η άφιξη των Θεσσαλών (= κατοίκων των λιμνών) Ελλήνων στην Φιλανδία έγινε πριν την μετατροπή της περιοχής σε στεριά. Άλλη μια (πιθανή) ένδειξη ότι οι Θεσσαλοί είχαν φθάσει στην Φινλανδία, είναι ότι το τοπωνύμιο τους Εστιαιώτις εμφανίζεται στην περιοχή αυτή: πρβλ. Εστονία και Esti, ονομασία κατοίκων της Φινλανδίας.




ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

- Bjarmer: πρλβ. Βέρμιον όρος Μακεδονίας.

- Kainu: φινλανδικός λαός πού κατοικεί στις όχθες του Βοττνικού κόλπου. (πιθανά) Το όνομά τους δεν είναι παρά παραφθορά του εθνικού θρακικού ονόματος Καινοί (Στράβων).

- Kur : κατοικούν στα παράλια της Κουρλανδίας. (πιθανά) Το όνομά τους προέρχεται είτε από τους Κουρήτες της Κρήτης, είτε από τους Κουριείς της Κύπρου.

- Karja : κατοικούν κοντά στη λίμνη Ladoga. Πρβλ. Κουρία των Μεγάρων και της Μικράς Ασίας. (πιθανά) Και ο ποταμός Ladoga είναι παραφθορά του μυθολογικού δράκου Λάδωνα, πού φρουρούσε το χρυσάφι του κήπου των Εσπερίδων.

Η μυθολογία επίσης των Φιλανδών, όπως και η θρησκεία τους, είναι ή εχει πιθανά στοιχεία αρχαιοελληνικής προελεύσεως. Αυτό φάνηκε και από την ταύτιση των νυμφών της Φινλανδίας με τις Εσπερίδες νύμφες. Οι ομοιότητες όμως δεν περιορίζονται εκεί. Οι Φιλανδοί επίσης ονομάζουν τον θεό Jen. Ο Jen είναι Ο Ζευς των Ελλήνων (Ζευς > γεν. Ζηνός, Ζενός). Η μετατροπή του ζ (Ζευς) σε j (Jen) δεν πρέπει να μας ξενίζει:
Ο Ζευς- πάτερ των Ελλήνων εμφανίζεται στους Λατίνους ως Jupiter.

Αλλά και άλλοι θεοί του φινλανδικού πανθέου (πιθανά) έχουν ελληνική προέλευση.

Ο θεός του ήλιου στους Φινλανδούς ονομάζεται Ροίνο, το οποίο είναι αντιγραφή του επιθέτου του θεού του Ήλιου των Ελλήνων "Φοίβος".

Ο γιος του θεού Ήλιου των Φινλανδών ονομάζεται Panu.

Δενπρέπει να έχει σχέση με τον θεό Πάνα, αλλά με τον Φαναίο Απόλλωνα.

Kuu είναι ο θεός της Σελήνης, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη λέξη κύων, πού ήταν επίθετο της θεάς της Σελήνης Εκάτης.

Την ελληνικότητα της γλώσσας των Φινλανδών απέδειξαν οι Σ. Δωρικός - Κ. Χατζηγιαννάκης στη μελέτη τους "Centum-Satem. Ο μύθος των Ινδοευρωπαίων", Ίχώρ, τ. 5. Στην παρούσα εργασία θα ήθελα να προσθέσω τις εξής λέξεις:

ΦΙΛΑΝΔΙΚΑ = ΕΞΗΓΗΣΗ >ΕΡΜΗΝΕΙΑ>ΕΤΥΜ.

akka = …………...γύναιον < ακκώ = γύναιον, ακκίζομαι = γυναικίζομαι

aro = ……………..αγρός < ρίζα άρ= γη και άρούς = λιβάδι (Ησύχιος)

askare = …………άσκηση < άσκησις, ασκέω-ώ

elo = ……………..τροφή < έλυμα (Κατά τον Ησύχιο έλυμα ήταν τροφή των Λακώνων από σιτάρι)

hamara = ………..λυκαυγές < ημέρα � αμέρα

heppo = …………άλογο < ίππος

humina = ……….ύμνος < ύμνος (χύμνος)

kalamies =……… ψαράς < καλαμεύς (ψαράς)

lampo = …………θερμότητα < λάμπω

lirina = …………..φλυαρία < λήρος (= φλύαρος )

mykka = …………άφωνος < μυκός (=άφωνος). (Από εκεί και το νεοελληνικό μουγκός.)

pera = ……………τέλος < πέρας

tuuli = …………...άνεμος < θύελλα

vuori = …………..βουνό < όρος (Fόρος).

Τι να ερευνήσει κανείς από το φινλανδικό λεξιλόγιο; Υπάρχουν (ίσως ) Ελληνικές λέξεις που έχουν παραμορφωθεί τόσο, ώστε να χρειάζεται μια περεταίρω ειδική ανάλυση.

Ας δούμε για παράδειγμα την λέξη hurskas που σημαίνει θρήσκος. Παράγεται από τις λέξεις θρησκεία και ερεσκίη (=θρησκεία κατά τον Ησύχιο):Fερεσκία (ερεσκίη) θερεσκεία (θρησκεία σύμφωνα με τους κανόνες της Γραμμικής Β)

res - ligio (λατινική λέξη)

Furus-kas > hurus - kas > hurs - kas (φινλανδική). Εκ τούτου φαίνεται ότι η λέξη hurskas είναι προμυκηναϊκή.




ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τα κοινά στοιχεία στην γλώσσα, στην θρησκεία και εν γένει στον πολιτισμό των Ευρωπαίων οφείλονται στις επεκτάσεις αυτές των Αιγαίων

κατά την απώτατη προϊστορία και όχι σε μεταναστεύσεις ενός ανύπαρκτου λαού, προϊόν φαντασίας των γλωσσολόγων του περασμένου αιώνα, των Ινδοευρωπαίων.

Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι θρησκευτικά σύμβολα του μινωικού πολιτισμού (διπλός πέλεκυς, ταύρος κ.λπ.), εμφανίζονται διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη κατά τη Μέση Νεολιθική εποχή.

Ο Alain Danielou αναλύοντας στο έργο του "Shiva and Dionysus" (σελ. 168) τον περίφημο "Γίγαντα του Cerne Abbas" - τον οποίο ο Stukeley από το 1764 ταυτοποιούσε με τον Ηρακλή, επειδή κρατούσε ρόπαλο και το όνομα του Helis ήταν παραφθορά του Hercules - παρατηρεί: Όλα τα σύμβολα (ταύρος, φαλλός, κριός, όφις) ευρίσκονται σε πολιτιστικά και γεωργικά κέντρα του 6000 π.Χ. πού είναι εξαπλωμένα από την Ευρώπη και την Αφρική ως την Ν.Α. Ασία. Ο νέος και γυμνός ιθυφαλλικός θεός υπάρχει σε όλες τις περιόδους της προϊστορικής Ευρώπης, από τον

Πρωτο-Σέσκλο και το Starcevo (6000 π.Χ.) ως το Διμήνι και την περίοδο Vinca της Ρουμανίας, όπου η αρχαιολογική έρευνα απεκάλυψε νεκρούς σε στάση Γιόγκα. Αμέτρητες(πιθανά) ομοιότητες στους μύθους και την εικονογραφία δεν αφήνουν (πιθανά) αμφιβολία για την αρχική ενότητα της αρχαίας θρησκείας και της ευρείας εξαπλώσεως της επιρροής της. Το μεγάλο αυτό πολιτιστικό ρεύμα εκτεινόταν από την Πορτογαλία ως το Μπαλί".

Κυρίαρχος λαός της Ευρώπης λοιπόν κατά την απώτατη προϊστορία ήταν οι Έλληνες - Πελασγοί. Στην κυτταρική μνήμη της πελασγικής καταγωγής

των Ευρωπαίων πρέπει να αποδοθεί και η Αναγέννηση, η αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Το γεγονός της προϊστορικής επεκτάσεως των Ελλήνων θα γίνει με τον καιρό αποδεκτό απ' την πανεπιστημιακή κοινότητα, εφ' όσον στηρίζεται σε αδιάβλητα στοιχεία και όχι σε αοριστολογίες και εικασίες, στις οποίες στηρίζεται η ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να παραδεχθούν τις πελασγικές καταβολές τους.

Του Μάριου Δημόπουλου - Απολλώνιου (Περιοδικό «Ιχώρ», τ. 7, Μάρτ. 2001)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ"
ΦΕΙΔΙΑΣ ΒΟΥΡΛΑΣ
Ελληνικό Χρονολόγιο

Νεραϊδόσπηλιο Αστρακών Κρήτης. Οι νεράιδες του... φαραγγιού

Νεραϊδόσπηλιο Αστρακών Κρήτης. Οι νεράιδες του... φαραγγιού

Νεράιδες, ονομασία που προέρχεται από τις αρχαίες Νηρηίδες, ξυπνούν τα μεσάνυχτα και κατευθύνονται προς τις πηγές. Οι λεπτές οπτασίες με τα μακριά μαλλιά πλένονται και τραγουδούν, μαγεύοντας όποιον βρίσκεται κοντά. Χορεύουν και λικνίζουν τα αισθησιακά κορμιά τους σε ρυθμούς που επιβάλλει η νύχτα. Αλίμονο σ' αυτόν που θα ανακαλύψει τα καλά κρυμμένα μυστικά τους: Χάνει τα λογικά του και θεωρείται νεραϊδοπαρμένος ή νυμφόληπτος.

Οι νεράιδες του Καρτερού Κρήτης.
Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, αφήνουν τα ανεξίτηλα σημάδια τους. Στο Νεραϊδόσπηλιο των Αστρακών, το οποίο είναι μέσα στο φαράγγι του Καρτερού Κρήτης, εδώ και χρόνια υπάρχουν ιστορίες για "νεράιδες" (στη φωτογραφία βλέπετε την είσοδο του Σπηλαίου).


Τα μικροσκοπικά πλάσματα χρησιμοποιώντας τις μαγικές τους ικανότητες,εκπληρώνουν κάθε επιθυμία των θνητών που προσπαθούν να πιουν από το "αθάνατο"νερό τους. Λένε ότι όποιος ξεδιψάσει από το σπήλαιο αυτό, διώχνει μια για πάντα λύπες και δυσάρεστα γεγονότα!

Οι θυγατέρες του Νηρέα με ξέπλεκα μαλλιά επιλέγουν τη σκοτεινή σπηλιά της Κρήτης. Υφαίνουν το άσπρο πέπλο τους και λουσμένες από το φως της νεότητας προκαλούν κάθε στοιχείο της φύσης. Με κινήσεις αέρινες και όψη γλυκιά πασπαλίζουν το μεταφυσικό τόπο με μελωδίες ανώτερες ίσως από αυτές των Σειρήνων, αποπροσανατολίζουν τους αλαφροΐσκιωτους και τους σαββατογεννημένους. Σαν από θαύμα, εξ ουρανού δίνουν λύσεις σε προβλήματα και σκορπούν τη χαρά. Άραγε η φωνή τους να μοιάζει με αυτή των θνητών, ή μιλούν τη γλώσσα των νεράιδων, τα"γεραγιδίστικα" όπως ονομάζονται;

Τα "δάκρυα της Νεράϊδας".

Γύρω από το Νεραϊδοσπήλαιο των Αστρακών υπάρχουν οπές και σχισμές από τις οποίες αναβλύζει το μαγεμένο ύδωρ και συνοδεύεται από ένα ελαφρύ κλάμα που εμφανίζεται μετά από έντονη βροχόπτωση.

Το ανεξήγητο φαινόμενο που συμβαίνει συχνά πυκνά σήμερα, προέρχεται από τα "Δάκρυα της Νεράιδας". Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μετά από πλημμύρες, τα νερά θολώνουν. Παρόλο που τα χρόνια κυλούν, η χημική σύσταση δεν μπορεί να αναλυθεί. Ίσως να μην επιθυμούν οι καλλονές του σπηλαίου να μάθουμε τη σύστασή τους...

Μεγάλης ηλικίας αγρότες ομολογούν πως κατάφεραν να εντοπίσουν τις Καλές Κυράδες που γελούσαν ασταμάτητα μεταξύ τους. Μιλούν για αερικά, για πλάσματα που προέρχονται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Οι Καλούδες, ή Ξωνέρια, ή Καλομοίρες συνομιλούν μεταξύ τους τηλεπαθητικά, γεγονός που δικαιολογεί το γεγονός ότι η περίεργη ομιλία μοιάζει με στιγμιαία ηχώ, σύμφωνα με τις μαρτυρίες.

Ουδείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά εάν πρόκειται για την αληθινή ύπαρξη των άυλων οντοτήτων που ταράζουν τα ήρεμα νερά της τοπικής κοινωνίας. Οι πιο ορθολογιστές κάνουν λόγο για ήχους που βγαίνουν από τις δεκάδες οπές του σπηλαίου και δημιουργούν την ψευδάισθηση της ομιλίας!

Ωστόσο οι νεράιδες αποτελούν παράδοση για την περιοχή.
Πολλοί επιλέγουν το συγκεκριμένο προορισμό για να μετατρέψουν το παιδικό όνειρο σε αληθινό: Να δουν το κόσμο των αερικών! Οι χωρικοί τον είδαν. Οι επισκέπτες όμως?

alitogr.blogspot.gr

Μυστήρια της ανθρωπότητας: Οι Γραμμές των... Νάσκα

Μυστήρια της ανθρωπότητας: Οι Γραμμές των... Νάσκα 

Τα γεογλυφικά Lima του πολιτισμού Νάσκα στο Περού συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου τόσο για τον τρόπο όσο για τον λόγο της κατασκευής τους. Πρόκειται για 13.000 περίπου γραμμές που σχηματίζουν 800 σχέδια και καλύπτουν μια έκταση 450 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Εκτιμάται ότι σχηματίστηκαν κάπου μεταξύ του 500 πΧ και του 500 μΧ και μοιάζουν σαν να τα έχει σχεδιάσει ένα γιγαντιαίο χέρι. Οι γραμμές αυτές σχηματίζουν μορφές, ζώα, φυτά και γεωμετρικά σχέδια και το περίεργο είναι ότι ουσιαστικά δεν έχουν πρακτικό λόγο κατασκευής, εφ' όσον είναι ορατά στο σύνολό τους, μόνο από τον ουρανό. Μόνο το κεντρικό γεογλυφικό αναπαριστά μια αράχνη και έχει μήκος 45 μέτρα.

Οι μελετητές εκτιμούν ότι ίσως οι Νάσκα είχαν στην κατοχή τους ένα είδος αερόστατου ή μεγάλου χαρταετού που τους βοήθησε να τα σχεδιάσουν.

Πολλοί λένε ότι πρόκειται για αεροδιάδρομο φτιαγμένο για εξωγήινους. Άλλοι το πάνε ακόμα παραπέρα, λέγοντας ότι οι γραμμές είναι φτιαγμένες από εξωγήινους.

Μερικοί πιστεύουν ότι πριν από 2000 χρόνια, κατοικούσαν γίγαντες στη Γη. Η πιο δημοφιλής (και πιο αληθοφανής) εξήγηση ως προς το λόγο κατασκευής τους, είναι ότι οι Νάσκα έκαναν αυτά τα σχέδια για να καλέσουν από τον ουρανό τον ήρωα της μυθολογίας τους, Βιρακότσα, θεωρία που ωστόσο δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα.

Γιορτή ψωμιού στην Αμφίκλεια ( ΔΑΔΙ )

Γιορτή ψωμιού στην Αμφίκλεια ( ΔΑΔΙ )

Η γιορτή ψωμιού που έχει καθιερωθεί πλέον σαν θεσμός και πραγματοποιείται κάθε 2 χρόνια διοργανώνεται και φέτος για 15η χρονιά στην Αμφίκλεια.

Στο πολιτιστικό κέντρο της περιοχής, 
από 19 έως και 21 Νοεμβρίου 2013 οι επισκέπτες μπορούν να δουν αλλά και να αγοράσουν αγνά και φρέσκα αρτοπαρασκευάσματα και πίτες που με μεράκι δημιούργησαν τα μέλη του τοπικού λαογραφικού συλλόγου. 

Η έκθεση ψωμιού στην Αμφίκλεια συνδυάζεται και φέτος με την γιορτή της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας που τιμάται ως πολιούχος της Αμφίκλειας στις 21 Νοεμβρίου. 

 

 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Έφτασε με το mail αυτή η ανάρτηση και κατανοώντας την δύναμη που κουβαλούν οι εικόνες, στάθηκα στην ιστορία που περιγράφεται από τον άγνωστο σε μένα συντάκτη της.

Όπως και να έχει, θέλησα να την μοιραστώ με όσους καταλαβαίνουν πως δίχως την αναδρομή στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν θα μπορέσουμε να πορευτούμε στο αύριο.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Μοιάζει φτωχή και κουρασμένη. Τι της έχει άραγε συμβεί;

Πώς τη λένε; Την ξέρω; Κάτι μου λέει το πρόσωπό της. Πού την έχω δει; Στην τηλεόραση; Στο internet; Στο σινεμά; Κάπου στον δρόμο; Είναι διαφήμιση, είναι πραγματικότητα, τι είναι; Μοιάζουν τα πρόσωπα, μπορείς να μπερδευτείς. Μήπως είναι κάποιος δικός μου άνθρωπος; Κι αν είναι μια παλιά φωτογραφία της οικογένειάς μου, αν είναι συγγενής μου, αίμα μου; Μια άγνωστη ιστορία του προσφυγικού μας παρελθόντος; Τα ξέρω τα μάτια της…
Ποια είναι, άραγε, αυτή η γυναίκα; Μοιάζει φτωχή και κουρασμένη. Τι της έχει συμβεί; Από ποια δύσκολη εποχή έρχεται η εικόνα της; Από ποια χώρα; Σε ποιο σημείο της αέναης Αδικίας βρέθηκε να ζει;
Τι απέγινε εκείνη; Τι απέγιναν τα παιδιά της; Τι απέγιναν οι σκέψεις της; Χάθηκαν; Ή μήπως όχι; Είναι εδώ δίπλα μου; Μήπως ζει; Μήπως βρίσκεται στην Αθήνα, μήπως βλέπουμε τον ίδιο ήλιο τώρα που γράφω στο μικρό μου δωμάτιο; Ποια είναι; Μήπως δεν έχει σημασία; Μήπως χάνω (ξανά) τον χρόνο μου; Τι με νοιάζει; Τι θα αλλάξει στη δική μου τη ζωή αν ξέρω; Πότε θα αλλάξει η δική μου η ζωή αν, τελικά, μάθω;
Ποια είναι;


Επί 20 ολόκληρα μίλια, η φωτογράφος σκεφτόταν αν θα έπρεπε να είχε σταματήσει σ’ αυτό που είδε με την άκρη του ματιού της στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Η δουλειά είχε γίνει, την αμοιβή της θα την έπαιρνε, μέχρι τελευταίο σεντ, έξω έβρεχε κι όμως μέσα της υπήρχε μια δύναμη - μη ελέγξιμη πια - που δεν άφηνε σε ησυχία το μυαλό της. Για 20 μίλια ήταν αναποφάσιστη (μικρή απόσταση, αν σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν πολλοί που διανύουν αναποφάσιστοι κι αδρανείς ολόκληρη τη ζωή τους). Ξαφνικά σταμάτησε το αυτοκίνητο. Ο δρόμος ήταν άδειος. Επιτόπου στροφή. Ακολούθησε την αντίθετη πορεία - του δρόμου και της λογικής - και βρέθηκε ξανά στον καταυλισμό.
Εκεί ζούσαν προσωρινά, με τις οικογένειές τους σε παραπήγματα, περιφερόμενοι άστεγοι αγρότες. Πάμφθηνα εργατικά χέρια μεταναστών για τις καλλιέργειες της περιοχής. Θα μάζευαν αρακά και μπιζέλια, αλλά την προηγούμενη νύχτα ο παγετός είχε καταστρέψει τη σοδειά. Άλλο ένα κακό νέο ανάμεσα στα χιλιάδες δυσάρεστα μαντάτα της ζωής τους - πότε θα σταματούσε αυτό; Ίσως ποτέ.
Η ανησυχία ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Πολύ σύντομα, οι κάτοικοι της περιοχής και οι ιδιοκτήτες των καλλιεργειών, θα έρχονταν να τους διώξουν. Με βίαιο τρόπο, χωρίς έλεος. Οι ίδιοι καθωσπρέπει άνθρωποι, με τα παιδιά, τα σπίτια και τη γη τους - οι οποίοι θα τους έδιναν δουλειά στα χωράφια τους - οι ίδιοι την επόμενη μέρα θα χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο για να τους διώξουν, αφού πια η παρουσία τους δε θα απέφερε πια κανένα απολύτως κέρδος. Η πραότητα του χαρακτήρα και ο ανθρωπισμός τους βασίζονταν στον αστάθμητο παράγοντα του κατάλληλου απτού ανταλλάγματος. Η υπόγεια αποδοχή της ένοχης χρησιμότητας ενός εγκλήματος γεννά τον πιο ορκισμένο στρατό φανατικών, εκείνων που εθίζονται στη δικαιολογία κάθε επόμενου εγκλήματος.
Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της απόλυτης φτώχειας, της αγωνίας και του πόνου, η φωτογράφος εστίασε στη μητέρα με τα τέσσερα πεινασμένα παιδιά (υπήρχε κι ένα πέμπτο στην κοιλιά της μάνας, που θα γεννιόταν σε λίγους μήνες, σε καιρούς απόγνωσης). Η δικιά τους ήταν η πιο πρόχειρα φτιαγμένη τέντα απ’ όλες. Τράβηξε δυο πρώτες φωτογραφίες. Δυο γενικά πλάνα.

Και μετά πλησίασε. Όλο και πλησίαζε. Η μητέρα δεν κοίταξε ποτέ προς το φακό ή προς τον άνθρωπο που ακάλεστος είχε εισβάλει στην ελάχιστη ιδιωτικότητά τους.
Συνολικά τράβηξε έξι φωτογραφίες. Δεν ρώτησε το όνομα της μητέρας, ζήτησε μόνο να μάθει την ηλικία της.
«32 χρόνων».
Κι όμως… Αυτό ήταν το ταλαιπωρημένο πρόσωπο μιας 32χρονης γυναίκας, που είχε βιώσει τόσα, όσα αρκούσαν για πολλές ζωές. Ζούσαν τρώγοντας παγωμένα λαχανικά - ήταν βαρυχειμωνιά - και όσα μικρά πουλιά μπορούσαν να σκοτώσουν τα ίδια τα παιδιά.



Η φωτογράφος υποσχέθηκε προφορικά - αν και δεν της ζητήθηκε - να μην δημοσιεύσει το υλικό.
Είπε ψέματα.
Αυτό το ψέμα, όμως, ευεργέτησε αμέσως πολλούς κατατρεγμένους.Τρεις μέρες μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας στην εφημερίδα, εκείνος ο καταυλισμός στη μέση του τίποτα (US Highway 101, 2.500χλμ, κατά μήκος της δυτικής ακτής) γέμισε με τρόφιμα, ρούχα και προσφορές ανθρώπων που είχαν συγκινηθεί από τη φωτογραφία της μητέρας. Κάποιοι απ’ τους άστεγους εργάτες είχαν ήδη φύγει (για πού άραγε; Για ένα επόμενο πουθενά…), ανάμεσά τους, όμως, και η μητέρα με τα παιδιά. Εκείνοι δεν ήξεραν τι είχε συμβεί.
Η δημοσίευση μιας δεύτερης φωτογραφίας - διαφορετικής από αυτή που είχε μπει στην εφημερίδα - έκανε τον γύρο της χώρας μέσα σε λίγες μέρες. Η μητέρα είχε γίνει σύμβολο καρτερικότητας κι αξιοπρέπειας σε καιρούς δυστυχίας κι εξαθλίωσης. Όλοι μιλούσαν για εκείνη και τα μικρά της.
Ένα αποφασισμένο βλέμμα, σ’ ένα κουρασμένο πρόσωπο. Και δυο παιδιά ν' ακουμπούν φοβισμένα πάνω της. Ήταν ο φόβος του φακού, αλλά έμοιαζε με το φόβο του παρόντος και του μέλλοντος. Ήταν τα δύσκολα χρόνια. Κι εκείνη ήταν η Μόνα Λίζα μιας σκονισμένης απ’ τις αντιξοότητες εποχής.

[H Dorothea Lange (Ντοροθέα Λανγκ) τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες το 1936, στις Ηνωμένες Πολιτείες (Nipomo, California). Το στιγμιότυπο της μητέρας με τα δυο παιδιά γυρισμένα στο φακό, αποτέλεσε την πιο χαρακτηριστική φωτογραφία της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (Great Depression).  Η ταυτότητα της εμβληματικής “Migrant Mother” έγινε γνωστή πολλές δεκαετίες αργότερα, όταν η ηλικιωμένη πλέον γυναίκα εκείνης της φωτογραφίας έδινε μάχη με τον καρκίνο και δεν είχε τα χρήματα για να νοσηλευτεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Τότε δημοσιεύτηκε τ’ όνομά της και μαζεύτηκε ένα ποσό (κάποιες χιλιάδες δολάρια) που της επέτρεψε να ‘χει ένα αξιοπρεπές τέλος. Την έλεγαν Φλόρενς (Florence OwensThomson 1903 -1983), ήταν μια Τσερόκι. Διωγμένη από την Οκλαχόμα - όπως χιλιάδες της φυλής της -  παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία, όμως η οικογένεια του συζύγου δεν ήθελε μια ινδιάνα για νύφη. Έκαναν παιδιά, εκείνος πέθανε ξαφνικά. Πώς θα ζήσουν; Τι θα κάνουν; Οικονομική ύφεση, ανεργία, διώξεις. Ανατροπές, μόνο ανατροπές. Ένας άβολος σκληρός άδικος κόσμος. Κάθε βήμα της ζωής της- από την αρχή- έμοιαζε δύσκολο, έως ακατόρθωτο. Κάθε βήμα κι ένας πόνος. Κι όλα να μοιάζουν κάθε φορά με το τέλος του κόσμου. 
Η Φλόρενς δεν κέρδισε ποτέ χρήματα από τη φωτογραφία (μόνο το ποσό εκείνο στα γεράματα, πριν πεθάνει). Ούτε η Λανγκ. Τα δικαιώματα ανήκαν στην αμερικανική κυβέρνηση (με κρατικό χρήμα - Farm Security Administration - είχαν πληρωθεί τα ντοκουμέντα της ομάδας φωτογράφων που ταξίδευαν στις φτωχές αγροτικές περιοχές της Αμερικής). Η Λανγκ, όμως, κέρδισε αναγνωρισιμότητα κι επαγγελματική καταξίωση.]
(Dorothea Lange 1895-1965)


Aυτή είναι η Φλόρενς το 1979, μαζί με τις κόρες της. Μπροστά της γονατιστή η Νόρμα (το μωρό που κρατούσε τότε στα χέρια της). Πίσω της η Κάθριν και η Ρούμπυ (τα δυο παιδιά με τη γυρισμένη πλάτη στη φωτογραφία του ’36. HΡούμπυ εμφανιζόταν στο πλευρό της μητέρας της και σε δυο ακόμα από εκείνες τις φωτογραφίες)


H “Migrant Mother” είναι η χαρακτηριστικότερη φωτογραφία της Μεγάλης Ύφεσης. Γρήγορα, όμως, ήρθε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κι απέκτησε τους δικούς του ήρωες, τις δικές του εμβληματικές μορφές. Και μετά ήρθε η εποχή της ευημερίας. Κι εκείνη είχε τα σύμβολά της, παντοδύναμα. Ζήτω το χρήμα!Η φτωχή μητέρα έμοιαζε πολύ μακρινή. Τόσο μακρινή, που αρκούσε πια για να γίνει γραμματόσημο.

(Γραμματόσημο του 1998).

Έτσι γίνεται συνήθως. Οι άνθρωποι τιμούν, φροντίζουν, επιβραβεύουν κι αγαπούν οτιδήποτε υπάρχει σε απόσταση ασφαλείας. Το ΤΩΡΑ παραμένει πάντοτε η εποχή της βαρβαρότητας.

ΥΓ. Σήμερα στο Nipomo (πληθυσμός 16.000 κάτοικοι), πολύ κοντά στο σημείο της τυχαίας ιστορικής φωτογράφισης υπάρχει ένα σχολείο, που φέρει ένα όνομα. Το όνομα της φωτογράφου Ντοροθέα Λανγκ. Όχι της Φλόρενς. Ίσως καλύτερα. 
Καλύτερα να μην ήξερα καν το όνομά της, όπως όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία κι αναρωτιόμουν αν ήταν ένας δικός μου άνθρωπος. Γιατί όταν ξέρεις όλες αυτές τις λεπτομέρειες, η γυναίκα γίνεται το ενδιαφέρον ντεκόρ μιας ακόμα ιστορίας, ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες - που θα μάθεις ή δε θα μάθεις - και νομίζεις πως δεν έχουν καμία σύνδεση με το δικό σου σύντομο πέρασμα απ’ αυτόν τον κόσμο.
Ενώ στην πραγματικότητα εκείνο το βλέμμα, εκείνη η μάνα και τα παιδιά είναι η δική σου ιστορία.