Έρευνα σοκ στις HΠA, καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά ! ΞΥΠΝΑ! ΤΩΡΑ! Πριν να είναι ήδη πολύ αργά.

Έρευνα σοκ στις HΠA, καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά ! ΞΥΠΝΑ! ΤΩΡΑ! Πριν να είναι ήδη πολύ αργά.
Posted: 18 Oct 2013 02:45 PM PDT

Κρέμες σώματος, αφρόλουτρα, βαφές μαλλιών, σαμπουάν, αποσμητικά… Ο κατάλογος είναι μακρύς. Πόσα καλλυντικά προϊόντα χρησιμοποιείτε καθημερινά και πόσο ασφαλή είναι για την υγεία σας; Πολλά από αυτά δεν έχουν καν δοκιμαστεί ώστε να επιβεβαιωθεί ότι είναι απολύτως ακίνδυνα. Δείτε τον παρακάτω πίνακα κάντε κλικ στην εικόνα για να διαβάσετε τι δηλητήρια πίνετε, τρώτε, πλένεστε εσείς και τα παιδιά σας.

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά εννέα κατά μέσο όρο είναι τα προϊόντα προσωπικής περιποίησης που χρησιμοποιείτε καθημερινά. Όλα μαζί, περιέχουν 126 διαφορετικά συστατικά. Πολλά από αυτά μάλιστα δεν έχουν δοκιμαστεί ώστε να διαπιστωθεί η αντίδραση του δέρματος – για παράδειγμα, αν προκαλούν ερυθρότητα ή εξανθήματα – και οι μακροχρόνιες επιδράσεις τους στον άνθρωπο ή στο περιβάλλον.

Λόγω της απουσίας αυτών των ελέγχων, η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων η αμαρτωλή (FDA), σε μια ενέργεια χωρίς προηγούμενο, εξέδωσε προειδοποίηση στη βιομηχανία καλλυντικών ότι… είναι καιρός να αρχίσει να ενημερώνει τους καταναλωτές ότι τα περισσότερα είδη προσωπικής φροντίδας δεν έχουν δοκιμαστεί για την ασφάλειά τους. Αυτό που κυρίως απασχολεί τους επιστήμονες στη FDA, πολύ όψιμα είναι η αλήθεια και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, είναι οι επιδράσεις στον άνθρωπο και στο περιβάλλον από την τακτική χρήση αυτού του «κοκτέιλ δηλητηρίων» των καλλυντικών. Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή των καλλυντικών προϊόντων απορροφώνται από το σώμα και στη συνέχεια αποθηκεύονται στον λιπώδη ιστό, στο συκώτι, τους νεφρούς, τα όργανα αναπαραγωγής και τον εγκέφαλο.

H βιομηχανία καλλυντικών που διακινεί δισεκατομμύρια από τον θάνατο που εμπορεύεται, κάνει λόγο για αδικαιολόγητη υστερία, όμως οι επιστήμονες απαντούν ότι εντοπίζουν βιομηχανικούς πλαστικοποιητές όπως τα φθαλάτη στα ούρα, συντηρητικά (όπως οι παραβένες) σε ιστό όγκων μαστού, αντιμικροβιακές (Triclosan) αλλά και χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην αρωματοβιομηχανία (π.χ. ξυλένιο) σε μητρικό γάλα. Άλλωστε, η ιατρική έρευνα έχει αποδείξει ότι τα αρώματα συνδέονται με το άσθμα, οι καθαριστικές ουσίες στα σαμπουάν προκαλούν βλάβη στον ιστό του ματιού, ενώ οι βαφές μαλλιών αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου στην ουροδόχο κύστη αλλά και λεμφώματος. Αν όλα αυτά σάς φαίνονται πολύ δραματικά, είναι γιατί κοιμάστε τον ύπνο του “χαζού παιδιού χαρά γεμάτου”…!!! …και αφήνετε τα δηλητήρια από τα κραγιόν, τις σκιές, τα αφρόλουτρα, τα σαμπουάν, να κάνουν την δουλειά τους αργά και μεθοδικά.

Η συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύτηκε στα Νέα το Σαββατοκύριακο, μεταξύ 12 και 13 του Φεβρουαρίου του 2005. Από τότε δεν έγινε τίποτα για να σταματήσει αυτή η άσχημη για την υγεία σας κατάσταση, αντίθετα οι διαφημίσεις αυτών των δηλητηρίων έχουν αυξηθεί.

Μωρά αλείφονται από τις χαζοχαρούμενες μαμάδες με τρυφερά αρωματικά φαινομενικά αγνά προϊόντα!!  Άνθρωποι τυπικοί στην πρόληψη της υγείας τους φροντίζουν την στοματική υγιεινή τους, χωρίς να έχουν φροντίσει να ενημερωθούν για το τι βάζουν στο στόμα τους, άμυαλα κορίτσια διαβάζουν στα περιοδικά life style (άλλη πονεμένη ιστορία κι αυτά) και επιμένουν να φροντίζουν τα μαλλιά τους με “περιποιητικά” προϊόντα για λάμψη και υγεία!

ΟΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ !

Να μην μιλήσω καν για την νέα διαφήμιση της κόκα κόλα, αυτού του γνωστού δηλητηρίου, παντελώς άχρηστου για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Κάποιοι φροντίζουν για τον θάνατο σου και μάλιστα για τον αργό και βασανιστικό θάνατο σου. Για να ακριβολογώ φροντίζουν μετά από καμία δεκαριά χρόνια καθημερινής χρήσης, αυτών των δηλητηρίων ΣΚΟΠΙΜΑ και ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ να γίνεις τρόφιμος των νοσοκομείων και των φαρμακοβιομηχανιών. Γιατί τι νόμισες, οι φαρμακοβιομηχανίες πλουτίζουν μόνο αν ΕΣΥ χρησιμοποιήσεις τα δικά τους προϊόντα και αυτό φροντίζουν να κάνεις, διαθέτουν άλλωστε χιλιάδες τρόπους για να σε κατευθύνουν, να σε πείσουν.

Εν τω μεταξύ φροντίζουν να είσαι πειθήνιος, υπάκουος και επομένως απόλυτα ελεγχόμενος.

Από τις πλατείες, τις διαδηλώσεις, τις θρησκείες, τις ομάδες, τα κόμματα … μέχρι τις πατάτες !

Ξ Υ Π Ν Α !

Τ Ω Ρ Α !

Είναι ήδη αργά.

Πηγη

Το πραγματικό τέλος του Αθανάσιου Διάκου (μην διαβάσετε αν δεν αντέχετε...)ΒΙΝΤΕΟ.

Το πραγματικό τέλος του Αθανάσιου Διάκου (μην διαβάσετε αν δεν αντέχετε...)ΒΙΝΤΕΟ.
Posted: 18 Oct 2013 03:00 PM PDT

(του Ευθύμιου Χριστόπουλου, εκπ/κού-δημοσιογράφου)

Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β' τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου.

Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ' τη Ροδίτσα. Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές.

Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα - Μπακογιάννη. 

Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω - δυ­τικά - στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια.:

Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο...
.... στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα - πάλι καλά! - έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο.

Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του.

Εκτός από δύο - τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι - όχι όλοι - έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια, ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν. Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία.

Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν. Ήταν ο Ομέρ Βρυώνης. Τον άλλον όχι. Απ' ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά το Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι, κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν.

Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται.

Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε - το είδαν κα­θαρά αυτό - ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο το Διάκο.

Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του.

Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί. Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν το Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του.

Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς - έτσι τουλάχιστον δεί­χνει - και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στο Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος.

Ο Διάκος - και οι άλλοι τρεις απ' έξω - μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι.

Στη συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν το Διάκο. Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται.

Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν το Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του. Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν. Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στη συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο.

Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στη μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα.

Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του!... Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του.

Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό Λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του. Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. Γι' αυτό συ­νεχίζουν!...

Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του.

Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν. Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά.

Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη τη νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν.

Το Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.

Τότε και οι τρεις παρατηρητές, απ' έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι.

Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντας τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Το μόνο που βλέπουν είναι το κακοποιημένα ρούχα του.

Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στη Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών.

Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς!

Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στο Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση!

Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα. Είναι η δόλια μόνα του Διάκου, που είχε μάθει τη σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στη Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι!

Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί. Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει!
Αυτός, τρέμει από το φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει.

Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο.

Δένοντας το Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώ­νει την πολύ καλό λεπτισμένη άκρη του σουβλιού, ξε­κινώντας απ' τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί.

Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός.

Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο.

Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει. Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες.

Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνε­ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια.

Ο Χαλήλ Μπέης, βλέπει συτό και αφρίζει απ' το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο!

Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μέ­νει άφωνος. Στη συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από τη βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο. Τη διαβεβαίωση αυτή είχα απ' όλα σχεδόν τα γερόντια που ρώτησα το 1947, τότε που φαίνονταν ακόμα οι κρίκοι στο βόρειο τοίχο της θερινής «ΤΙΤΑΝΙΑΣ».

Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν το νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο.

Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά­ψει το Διάκο έκανε έρευνες να τον βρει.

Ο παππούς μου που είχε στήσει την παράγκα - πρώ­το μαγαζί του πριν λίγο καιρό, απέναντι δυτικά, όπου μετά χτίστηκε η αποθήκη των αδελφών Κονταξή, είδε στρατιώτες να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας. 

Όταν ρώτησε τι ζητάνε, του είπαν ότι ψά­χνουν τον τάφο του Διάκου. 

Την πληροφορία αυτή είχα από τον πατέρα μου, όπως την είχε ακούσει από τον παπ­πού μου. 

Σε ένα σημείο, βρήκαν ένα σωρό - σκελετό ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. 

Το συγκέντρω­σαν, το καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του.

Τέλος, στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε το Διά­κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρα­τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.

Πηγή: «Λαμιακή Φωνή»

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Πηγή: http://anihneftes.forumotion.com/

ΠΗΓΗ

p

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

του Κωνσταντίνου Χολέβα. 
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία 13.10.2013

Ο θάνατος του παλληκαριού συγκλόνισε όλον τον Ελληνισμό. Στις 13 Οκτωβρίου 1904 στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς, έπεφτε νεκρός ο Παύλος Μελάς. Με πατέρα πρώην Δήμαρχο Αθηναίων και πεθερό πρώην Πρωθυπουργό, ο νεαρός ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, βρέθηκε εθελοντικά στην πανάρχαια ελληνική γη του Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλους και των πολυαρίθμων αγίων της Ορθοδοξίας. Ήλθε να βοηθήσει τον εντόπιο πληθυσμό να διατηρήσει την ελληνική του ταυτότητα και να μην περάσει από την τουρκική κατοχή στη δουλεία των Βουλγάρων. Η θυσία του αφύπνισε την ελεύθερη Ελλάδα και την κυβέρνηση των Αθηνών. Και ο γυναικάδελφός του, ο λαμπρός Ίων Δραγούμης, βροντοφώναξε: «Ας τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει».

Πράγματι ο Μακεδονικός Αγώνας της περιόδου εκείνης έσωσε τον Ελληνισμό και τον έβγαλε από την εθνική κατάθλιψη. Είχε προηγηθεί η πτώχευση του 1893, η ήττα από τους Τούρκους το 1897 και η επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Ο Ελληνισμός σύσσωμος έσπευσε να βοηθήσει τους υποδούλους αδελφούς στον Βορρά, οι οποίοι είχαν πολλές φορές ξεσηκωθεί ζητώντας την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος. Εκκλησία, διπλωμάτες, αξιωματικοί, δάσκαλοι, απλοί χωρικοί άνδρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, ελληνόφωνοι και σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι, όλοι συντονίσθηκαν σωστά και επέτυχαν το θαύμα. Η Μακεδονία σώθηκε από την απειλή των κομιταζήδων και σε λίγα χρόνια υποδέχθηκε ζητωκραυγάζοντας τον Ελληνικό Στρατό.

Ο Μακεδονικός Αγώνας συνεχίζεται με διαφορετικά μέσα. Θα συνεχισθεί ο αγώνας για το όνομα του γειτονικού κράτους που σφετερίζεται ιστορία, πρόσωπα και σύμβολα που δεν του ανήκουν. Απαιτείται εμμονή και υπομονή, διότι τυχόν υποχώρηση δική μας θα καθιερώσει διεθνώς και ες αεί το κρατίδιο αυτό ως τον μόνο νόμιμο χρήστη του ονόματος και εμείς θα χάσουμε κάθε δικαίωμα στην ιστορία και τον πολιτισμό μας!
Απαιτείται αγώνας για να διδάσκεται ορθά και τεκμηριωμένα η ιστορία και η προσφορά του Μακεδονικού Ελληνισμού στα σχολεία μας και στα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού.

Χρειάζεται επιτέλους να ανακινήσει σε διεθνείς οργανισμούς η χώρα μας το ζήτημα της ελληνικής μειονότητος (κυρίως Βλάχοι και Σαρακατσάνοι) που καταπιέζεται από τις αρχές των Σκοπίων.
Και να απελευθερώσουμε τον νόμιμο Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος και Σκοπίων Ιωάννη που φυλακίσθηκε στα Σκόπια.

Εάν επιμείνουμε θα δικαιωθούμε.

Η δύναμη του Έλληνα ή Η τεράστια ευθύνη να είσαι Έλληνας

Η δύναμη του Έλληνα ή Η τεράστια ευθύνη να είσαι Έλληνας
 Του Σάββα Καλεντερίδη 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένας συνάνθρωπός μας, ένας Έλληνας 26 ετών, έπεσε από τη γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου, αφήνοντας σημείωμα που εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στην πράξη του. Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουμε τους λόγους που τον ώθησαν στο απονενοημένο διάβημα, όμως, είναι γνωστό ότι η οικονομική κρίση αποτελεί σοβαρή αιτία αύξησης των αυτοκτονιών στην Ελλάδα.

Αν και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η στωικότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός την κρίση αλλά και τις -πολλές φορές- αλλοπρόσαλλες πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις από την εμφάνισή της, χωρίς μάλιστα να δείχνουν αν υπάρχει και πότε θα έλθει η διέξοδος από την αυτήν, θέλουμε να σταθούμε στην ουσιώδη αλλαγή που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία τον τελευταίο αιώνα. Και αυτό θα το πράξουμε κάνοντας μια σύντομη αναφορά στον Μακεδονικό Αγώνα, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός αιώνα από την Απελευθέρωση της Μακεδονίας, που τίμησε δεόντως η εφημερίδα μας, ίσως η μόνη στη σύγχρονη Ελλάδα της πολλαπλής και πολυσχιδούς κρίσης!

Η αναφορά μας θα περιοριστεί στη συμβολή των Κρητών στο Μακεδονικό Αγώνα, μια που η περίπτωσή τους είναι ίσως η μοναδική στην παγκόσμια ιστορία, αφού οι ίδιοι, όντες ακόμα οθωμανοί πολίτες υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου, δηλαδήόχι εντελώς ελεύθεροι ή για την ακρίβεια ανεξάρτητοι, έσπευσαν κατά χιλιάδες στη Μακεδονία, θυσιάζοντας περιουσίες και τη ζωή τους κατά χιλιάδες!

Από τα στοιχεία που υπάρχουν γύρω από τη δράση των Κρητών στο Μακεδονικό Αγώνα, προκύπτει ότι συνολικά περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες εγκατέλειψαν τις οικογένειες και τα σπίτια τους και έσπευσαν σε μια εντελώς άγνωστη γι’ αυτούς και μακρινή γη, σκλαβωμένη υπό τον οθωμανικό ζυγό, για να την υπερασπιστούν κόντρα στην βουλγαρική επιβουλή. Ο λόγος ήταν ένας και μοναδικός. Η Μακεδονία ήταν ελληνική γη και έπρεπε να προστατευθεί από τη δράση των ανδρών του Βουλγαρικού Κομιτάτου, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η απελευθέρωσή της.

Για να κινητοποιηθούν χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς να έχουν καμία νομική υποχρέωση, όπως για παράδειγμα η επιστράτευση, να εξοπλιστούν κατάλληλα με δικά τους χρήματα και να κινηθούν με δικές τους βάρκες και πλοία εκατοντάδες μίλια, για να αποβιβαστούν στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και να θυσιάσουν τα πάντα για την προστασία της από τους Βουλγάρους και την απελευθέρωσή της από τον οθωμανικό ζυγό,έπρεπε να υπάρχουν κίνητρα που ήταν ισοδύναμα με τη φωτιά.

Από τους έξι χιλιάδες εθελοντές που πολέμησαν στο Μακεδονικό Αγώνα οι μισοί ήταν Κρήτες, όπως οι 2 από τους 3 Γενικούς Αρχηγούς, οι 19 από τους 82 Αρχηγούς Σωμάτων και οι 14 από τους 19 ιδιώτες αρχηγούς.

Από αυτούς, εκείνοι που έπεσαν στα πεδία των μαχών και έμειναν για πάντα στα χώματα για την απελευθέρωση των οποίων έχυσαν το αίμα τους, στην ιερή γη της Μακεδονίας, ήταν συνολικά 769 μάρτυρες, από τους οποίους οι 13 αρχηγοί- οπλαρχηγοί, οι 12 ομαδάρχες και οι 747 απλοί οπλίτες.

Ανάμεσα στους νεκρούς καπεταναίους, να αναφέρουμε μόνο μερικούς, τον Ιωάννη Καραβίτη, απόγονο του θρυλικού Δασκαλογιάννη, από την Ανώπολη Σφακίων, τον Παύλο Γύπαρη, από την Ασή Γωνιά, τον Ευθύμιο Καούδη, από το Καψόδασος Σφακίων, τον Γεώργιο Βολάνη, από τους Λάκκους Κυδωνίας, τον Γεώργιο Κατεχάκη, το όνομα του οποίου έχει δοθεί στην πασίγνωστη οδό της Αθήνας, από την Πόμπια Καινούριου Ηρακλείου, τον Στυλιανό Κλειδή, από τα Αγκουσελιανά Ρεθύμνου, που έπεσε κατά την απελευθέρωση του Μετσόβου και άλλοι που δόξασαν με τη γενναιότητα και την αυτοθυσία τους το ελληνικό γένος!

Όμως, εκτός από τους οπλαρχηγούς, υπήρχαν και οι απλοί άνθρωποι των χωριών της Κρήτης, που πούλησαν περιουσίες για να αγοράσουν όπλα και εγκατέλειψαν οικογένειες για να πολεμήσουν για τη Μακεδονία.

Ένας απ’ αυτούς ο Γεώργιος Γαγάνης, από το ηρωικό χωριόΑτσιπόπουλο Ρεθύμνου, ο οποίος, βλέποντας τους συγχωριανούς του να παίρνουν τον ιερό δρόμο του εθνικού αγώνα, πούλησε το μοναδικό χωράφι που είχε, αγόρασε ένα όπλο και πήγε να πολεμήσει στη Μακεδονία! Στο τέλος του Μακεδονικού Αγώνα επέστρεψε στο χωριό του δοξασμένος αλλά πάμφτωχος, για να βγάζει τα προς το ζην στο υπόλοιπο του βίου του ως διαλαλητής-τελάλης του χωριού.

Φυσικά, ποτέ δεν διανοήθηκε να κεφαλαιοποιήσει υλικά τον αγώνα του, ζητώντας σύνταξη από το ελληνικό κράτος, όπως έπραξαν διάφορα καιροσκοπικά στοιχεία στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, που έχουν μέρος της ευθύνης για την κατάντια της χώρας μας.

Η περίπτωση του νεαρού και όλων εκείνων που επιλέγουν την οδό της αυτοχειρίας ως «διέξοδο» στην κρίση, και η περίπτωση ενός άλλου νεαρού, πριν από εκατό χρόνια, του Γεώργιου Γαγάνη, που τα έδωσε όλα για την πατρίδα, θα πρέπει να προβληματίσει τον κάθε νεοέλληνα, που αναζητεί τα αίτια της πολλαπλής και πολυσχιδούς κρίσης που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια την ιερή αυτή γη της Ελλάδος. 

Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι εάν ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, που απογυμνώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από τις παραδοσιακές αρχές και αξίες της στο όνομα του «προοδευτισμού», αναλογιστεί το μέγεθος της ευθύνης του να είναι κανείς Έλληνας, μπορεί να αποτελέσει τη βάση του αγώνα και της τιτάνιας προσπάθειας που απαιτείται, για να βρεθεί η διέξοδος της κρίσης για την κοινωνία και τη πατρίδα. 

Κλείνοντας, παραθέτουμε μια κρητική μαντινάδα, που ιχνηλατεί και σκιαγραφεί το μεγαλείο της ψυχής και του πατριωτισμού των Κρητών του Μακεδονικού Αγώνα: 

Τους Κρητικούς τους θέριευε

η δόξα του θανάτου

με τ’ αγιασμένα χώματα

τα δαφνοστέφανά του 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"

το είδαμε στο Ινφογνωμών 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ: ΥΨΩΘΗΚΕ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ: ΥΨΩΘΗΚΕ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ!

…ΟΡΑΤΟ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΧΩΡΕΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ!

Πρωτοφανής ενέργεια του Ασάντ με τεράστιο συμβολισμό, όταν πριν λίγο καιρό όλοι θεωρούσαν ότι οι ορδές των Τσετών, θα γονάτιζαν την Συρία!

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης / Π.Σταφυλά 

Ο ανελέητος πόλεμος καταστροφής υποδομών και ισοπέδωσης πόλεων, αφανισμού και  τρομοκρατίας  των πληθυσμών , αποκεφαλισμών και  ακρωτηριασμών, ομαδικών βιασμών και βασανιστηρίων, δημοσίων εκτελέσεων και  ομαδικών τάφων,  χιλιάδων εξαφανίσεων και απαγωγών, προβοκατόρικων χτυπημάτων και διεθνών εκβιασμών, δεν έκαμψε το αδούλωτο φρόνημα του συριακού λαού.

Οι αποικιοκράτες της Δύσης που σε σύμπραξη με τους  κεφαλαιοκράτες του Κόλπου  εξέδραμαν στην 1η Διεθνή Κορανοφορία της Σύγχρονης Ιστορίας, προς  επανίδρυση χαλιφάτων και επιβολής θεοκρατικών καθεστώτων και αιμοσταγών συνταγμάτων σαριακού τύπου, δεν κλόνισαν την εμπιστοσύνη των σύριων γηγενών στις πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές του ηγέτη τους. Ο Άσσαντ που κάποιοι βιάστηκαν να προγράψουν δεν λύγισε γιατί δεν λύγισε ο λαός του. Εναντιώθηκε  στους πανίσχυρους διεθνείς συνασπισμούς, στους μεγαλεπίβολους οργανισμούς, στις ευρωπαικές συμμαχίες, στις υπερδυνάμεις πατρώνους χορηγούς και στρατηγούς  της κάθε πολεμικής εκστρατείας. 

Ο πόλεμος της Συρίας για πρώτη φορά αναδεικνύει  με ξεκάθαρο τρόπο την εργαλειοποίηση του Τζιχάντ από τα Δυτικά  κέντρα λήψης αποφάσεων που αψηφούν ακόμα και την κοινή γνώμη των λαών τους. Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαική Ένωση, Αραβική Λίγκα, Βορειοατλαντική Συμμαχία, Τουρκία, Αραβικά Εμιράτα και Βασίλεια, Ηνωμένα Έθνη αδιαφορούν περιφρονητικά για τα εγκλήματα αυτού του σεκταριστικού πολέμου, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τους όρους« τρομοκρατία » και « ανθρώπινα δικαιώματα ».

H διεθνής και εγχώρια ποικιλότροπη κατατρομοκράτηση του  συριακού λαού δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ο Δόκτωρ Bassar al Assad, που μέχρι πρόσφατα δεν κατονομαζόταν από τα επικυρίαρχα ΜΜΕ παρά ως « δικτάτορας » , τώρα φιλοξενείται ως Πρόεδρος της Συρίας από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία που του αφιερώνουν ώρες και σελίδες συνεντεύξεων. Η δημοφιλία του αρχίζει να περνάει τα σύνορα της χώρας και αργά αλλά σταθερά αντιμετωπίζεται ως ο αδιαφιλονίκητος εκφραστής της λαικής θελησης της χώρας του.

Η αταλάντευτη πυγμή του ενώπιον των επικείμενων βομβαρδισμών, έδειχνε ότι αντλούσε  σιγουριά και δύναμη από κάποια μυστικά όπλα που διαθέτει και που σίγουρα δεν ήταν τα χημικά. Άλλοι πιστεύουν ότι η αναδίπλωση Αγγλίας και ΗΠΑ οφείλεται στα πυρηνικά του Ιράν, άλλοι ότι η παγκόσμια σύρραξη αποφεύχθηκε λόγω του κρυφού οπλοστασίου της Ρωσίας και άλλοι θεωρούν ότι το Ισραήλ φοβήθηκε τις ρουκέτες της Χεζμπολά. Ίσως επειδή δε γνωρίζουν ότι ο Άσσαντ εκτός των αμυντικών του συμφώνων με Ιράν , Ρωσία και Χεζμπολά, έχει συνάψει και μυστική συμφωνία με τη μεγαλύτερη παγκόσμια υπερδύναμη.

Χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να δημοσιοποιηθεί το αμυντικό δόγμα του Άσσαντ με την Τριμερή, την Τρόικα. Τρεις  μέρες χρειάστηκαν για τη συνάρμοση και εγκατάσταση του μεγαλειώδους τρίπτυχου γλυπτού του Ιησού στο Όρος των Αγγέλων (ή όρος των Χερουβείμ) στα περίχωρα της Δαμασκού. Τρία χρόνια χρειάστηκαν για τη σμίλευσή του.

Τρεις ημέρες  ο Συριακός στρατός ανέστειλε παρά την κρισιμότητα της ασφάλειας της πρωτεύουσας κάθε επιχείρηση σεβόμενος το όλο εγχείρημα της τοποθέτησής του που ξεκίνησε στις 15/10/13, ημέρα της μεγαλύτερης εορτής του Ισλάμ. Τρεις μήνες μόνο θα χρειασθούν για την εξάλειψη κάθε εστίας πολέμου, αν η Δύση σταματήσει τη χρηματοδότηση και εφοδιασμό των τρομοκρατών, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του Άσσαντ.

Σε ένα υψόμετρο 2000 μ. ο Αναστάς εκ του τάφου τριήμερος Χριστός , ανασύρει από το χάος της Κόλασης την Εύα και τον Αδάμ και σε αυτήν την άνοδο συμπαρασύρει κάθε σύρια και σύριο πολίτη. Με την αναμνηστική επιγραφή « ο Ερχόμενος Σώσαι τον Κόσμο », ο Σωτήρας του Κόσμου θα είναι ορατός από Λίβανο,  Ιορδανία και Παλαιστίνη.

H εγκατάσταση του 2ου μεγαλύτερου γλυπτού μνημείου στον κόσμο, αφιερωμένου στο Χριστό, υλοποιήθηκε με επιτυχία ακόμα και εν μέσω αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας.

Πολλά τμήματα του έργου φιλοτεχνήθηκαν στην Αρμενία όπου οι καλλιτέχνες φημίζονται διεθνώς για τη δεξιοτεχνία τους στην επεξεργασία των ευγενών μετάλλων. Το έργο είχαν εμπευσθεί  εδώ και πέντε χρόνια από το ίδρυμα Πνευματικής Κληρονομιάς Αποστόλου Παύλου και πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία των Ορθοδόξων Εκκλησιών Ρωσίας και Αντιοχείας.

πηγή

Ποσειδώνας 

Η μάχη του Μαραθώνα», μια μελέτη που αποτολμά να καλύψει τα κενά του Ηροδότου

Η μάχη του Μαραθώνα», μια μελέτη που αποτολμά να καλύψει τα κενά του Ηροδότου


Τι ώρα ξεκίνησε η μάχη του Μαραθώνα- πρωί, όπως οι περισσότερες μάχες στην αρχαιότητα – ή απόγευμα; Ποιο δρόμο επέλεξαν οι Αθηναίοι για να φθάσουν στο πεδίο της μάχης;

Πόσους μαχητές διέθεταν οι Έλληνες και πόσους στρατιώτες οι Πέρσες; Πήραν μέρος και οι δούλοι; Πόσο χρόνο κράτησε η μάχη που έκρινε την τύχη όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης; Ποια ήταν η στρατηγική της επίθεσης; Πόσοι ήσαν οι νεκροί εκατέρωθεν; Πού τάφηκαν οι πεσόντες Αθηναίοι; Πόσοι αγγελιοφόροι μετέφεραν το μήνυμα της νίκης στην Αθήνα; Ποια ήταν τα αναθήματα της νίκης;

Σε αυτά και σε άλλα τόσα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο με τίτλο «Η μάχη του Μαραθώνα» και υπότιτλο «Ιστορική και τοπογραφική προσέγγιση», του φιλόλογου, ιστορικού και αρχαιολόγου Χρήστου Διονυσόπουλου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καπόν.

Σε αυτή την έκδοση μεγάλου σχήματος 217 σελίδων, ο συγγραφέας, αφού μελέτησε 669 συγγραφείς, 913 άρθρα και βιβλία , αποτολμά να συμπληρώσει τα κενά που άφησε για τη μεγάλη μάχη ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του. Ο μελετητής παραθέτει όλες τις μαρτυρίες της αρχαιότητας αλλά και της νεοτερικότητας, όλες τις πηγές, όλες τις εκτιμήσεις , όλα τα ενδεχόμενα, όλες τις ερμηνείες και, όταν έχει δεμένη την δική του εκδοχή, καταλήγει στο συμπέρασμά του.

Είναι ένα πόνημα που διδάσκει ιστορία και ερευνητική μεθοδολογία: Με βάση τη χρονολόγηση από το αττικό και σπαρτιατικό ημερολόγιο, στις 2 Σεπτεμβρίου του 490 π.Χ. το απόγευμα οι Πέρσες άρχισαν την απόβαση αφού το πρωί της ίδιας μέρας συνήλθε στην Αθήνα η Εκκλησία του Δήμου και αποφάσισε να σταλεί έκκληση βοήθειας από τους Σπαρτιάτες. Στις 3 Σεπτεμβρίου το πρωί έφθασε στη Σπάρτη ο Φειδιππίδης μεταφέροντας το αίτημα των Αθηναίων , ενώ το απόγευμα έφθασαν οι Πλαταιείς. Στις 5 Σεπτεμβρίου ενημερώθηκαν οι στρατηγοί για την σπαρτιατική απάντηση, στις 9 Σεπτεμβρίου είχε πανσέληνο, στις 10 Σεπτεμβρίου το απόγευμα αναχώρησαν οι Σπαρτιάτες για τη μάχη, στις 12 Σεπτεμβρίου το απόγευμα προς το δειλινό έγινε η μεγάλη μάχη. Και στις 14 Σεπτεμβρίου το απόγευμα έφθασαν οι Λακεδαιμόνιοι όταν οι Αθηναίοι είχαν κατατροπώσει τον εχθρό…

Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρεται στον αριθμό των δυνάμεων εκάστης πλευράς- ίσως για να μην υιοθετήσει τις υπερβολές της αθηναϊκής παράδοσης, επισημαίνει ο συγγραφέας. Ωστόσο άλλοι ιστορικοί της ρωμαϊκής εποχής πληροφορούν ότι οι Πέρσες παρέταξαν περίπου 100.000 πεζούς και 10.000 ιππείς, γεγονός που συνάδει με το επίγραμμα του Σιμωνίδη για 90.000 ηττημένους Μήδους.

Επειδή ο περσικός κίνδυνος απειλούσε την ύπαρξη όλων- ελεύθερων και μη- οι Αθηναίοι , με απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου, ψήφισαν την απελευθέρωση των δούλων και τους επιστράτευσαν υιοθετώντας πρόταση του Μιλτιάδη. Πολλοί από τους δούλους ήταν πρώην αιχμάλωτοι πολέμων και άρα διέθεταν πολεμική πείρα , επιπλέον δε οι «οικογενείς» είχαν δεδομένη την αφοσίωσή τους κυρίους τους οπότε ήταν φυσικό να θεωρηθούν έμπιστοι. Αντιθέτως, δεν επιστρατεύθηκαν οι θύτες, που ήταν ακτήμονες, άποροι οι οποίοι, ελλείψει πόρων, δεν διέθεταν βαρύ οπλισμό, για αυτό κρίθηκαν ακατάλληλοι να συμμετάσχουν στη μάχη.

Ο ήρωας Κυναίγειρος

Όσον αφορά τον ακριβή χρόνο της μάχης, ο συγγραφέας είναι αναλυτικότατος: Στις 12 Σεπτεμβρίου του 490 π.Χ. ο ήλιος έδυσε στις 7μ.μ. και στις 8 μ.μ. περίπου βράδιασε. Τα άλογα τα πήγαιναν οι Πέρσες στους στάβλους τους στις 5 μ.μ. περίπου, όπως συμβαίνει και σήμερα στα ιπποφορβεία. Άρα, η αποχώρηση των ιππέων από το χώρο παράταξης πρέπει να έγινε στις 4 μ.μ. περίπου για να τα προφυλάξουν από τυχόν νυχτερινή επίθεση των Ελλήνων. Ο Μιλτιάδης μόλις έμαθε από Ίωνες πληροφοριοδότες ότι τα άλογα δέθηκαν στις φάτνες τους, έδωσε τη διαταγή για την ελληνική επίθεση κατά του περσικού πεζικού. Οι πεζικάριοι και οι τοξότες αιφνιδιάστηκαν από τη μανιασμένη ορμή των Ελλήνων οι οποίοι διέτρεξαν απόσταση 1.500 μέτρων τρομοκρατώντας τον εχθρό.

Σύμφωνα με το Ηρόδοτο και πλειάδα πηγών, στη μάχη εφαρμόσθηκε το δόγμα της «δρομαίας εφόδου» που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως στρατιωτική τακτική. Οι Πέρσες θεώρησαν την επίθεση ως τρέλα γιατί οι Έλληνες δεν διέθεταν ούτε ιππικό μήτε τοξότες. Ο Μιλτιάδης είχε ενισχύσει τα δύο άκρα του σχηματισμού αφήνοντας το κέντρο ασθενέστερες δυνάμεις. Έτσι, η αντεπίθεση των Περσών είχε ως αποτέλεσμα να αναγκάσει τις ελληνικές δυνάμεις σε υποχώρηση προς το στενό εγκλωβίζοντας όμως τον περσικό σχηματισμό, με τις δύο ακραίες πτέρυγες των Ελλήνων να επιστρέφουν δριμύτερες.

Στη σημερινή περιοχή Μεσοπορίτισσα έσπευσε για ενίσχυση το αργοπορημένο περσικό ιππικό ,καθώς και άλλες μηδικές δυνάμεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εκεί κάμφθηκε η τελευταία αντίσταση των Περσών και άρχισε η δραματική καταδίωξή τους. Οι περισσότεροι Πέρσες βρήκαν καταφύγιο στα πλοία καθώς έπεσε ο ήλιος και οι Έλληνες σταμάτησαν . Η μάχη διήρκησε 2,5 περίπου ώρες. Ξεκίνησε από τη περιοχή Σωρός, συνεχίστηκε στο στενό της πεδιάδας και τελείωσε στη Μεσοσπορίτισσα. Η καταδίωξη κράτησε μισή ώρα περίπου από τις 7.30 μ.μ. έως τις 8 μ.μ. γεγονός που επέτρεψε τη σχετικά ακώλυτη επιβίβαση των Περσών στις τριήρεις. 

Πρόκειται για μια μελέτη γύρω από τη μάχη των μαχών η οποία , εδώ και αιώνες, δεν έπαψε να απασχολεί τους ειδικούς. Απόδειξη του αδιάπτωτου παγκόσμιου ενδιαφέροντος της μάχης είναι ότι δεν υπάρχει χρονιά που να μην δημοσιεύονται σχετικά έργα για μια νίκη ελληνική που αποδείχθηκε κοσμοϊστορική … 

gr.greekreporter.gr
το είδαμε στο Ανατολική Ακτή Αττικής

Περίεργο συμβάν > Ιστιοπλοϊκό με τούρκους και αμερικανούς αρνήθηκε ελληνική βοήθεια στη Σάμο

Περίεργο συμβάν > Ιστιοπλοϊκό με τούρκους και αμερικανούς αρνήθηκε ελληνική βοήθεια στη Σάμο

Ένα περίεργο περιστατικό -που δεν είναι το μοναδικό- έγινε

βορειοδυτικά της Σάμου το βράδυ.
Ιστιοπλοϊκό με αμερικανική σημαία και επιβαίνοντες Τούρκους και Αμερικανούς ζήτησε βοήθεια αναφέροντας ότι είναι ακυβέρνητο. Δυο σκάφη του Λιμενικού Σώματος έσπευσαν κοντά του από το Καρλόβασι και έριξαν κάβους.
 Οι επιβαίνοντες αρνήθηκαν επίμονα την βοήθεια του Λιμενικού. Αρκετή ώρα μετά εμφανίστηκε τουρκική ακταιωρός. Το πλήρωμά της προσπάθησε να “δέσει” το ιστιοπλοϊκό χωρίς να μπορέσει να τα καταφέρει λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών! Παρόλα αυτά οι επιβάτες του ιστιοπλοϊκού αρνούνταν τη βοήθεια των Ελλήνων!
Και ξαφνικά έβαλαν μπροστά τη μηχανή του ιστιοπλοϊκού και ακολούθησαν την τουρκική ακταιωρό στα τουρκικά ύδατα!

 Όπως αναφέρουν πηγές του Λιμενικού είναι το δεύτερο περιστατικό που σημειώνεται στη Σάμο. Και δεν μπορεί να είναι τυχαία αυτά. 

onalert

Καλά, εκεί στην Google έχετε ξεφύγει… “Δημοκρατία της Μακεδονίας – πρώην Οθωμανική αποικία στην Ελλάδα”!!!

Καλά, εκεί στην Google έχετε ξεφύγει… “Δημοκρατία της Μακεδονίας – πρώην Οθωμανική αποικία στην Ελλάδα”!!!

olympia

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ > ''Μόνο οι στρατηγοί του καναπέ φοβούνται''

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ > ''Μόνο οι στρατηγοί του καναπέ φοβούνται''

Ο στρατηγός,  δήλωσε πως «μόνο οι στρατηγοί του καναπέ φοβούνται», ενώ με αφορμή τις αντιρρήσεις για τη συμμετοχή μηχανοκίνητων τμημάτων στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, ξεκαθάρισε ότι «παρέλαση σημαίνει πρώτα απ' όλα εκπαίδευση».

Μιλώντας στην «δημοκρατία» επισήμανε πως  το θέμα της παρέλασης της Θεσσαλονίκης έχει υπερτροφοδοτηθεί, καθώς «όλα τα οπλικά συστήματα που είναι να παρελάσουν εδώ βρίσκονται στον περίγυρο. Έτσι, δεν τίθεται θέμα αποζημιώσεων εκτός έδρας. Οι καταδρομείς είναι από τη Ρεντίνα, η μηχανοκίνητη ταξιαρχία από την Ασσυρο, το ίδιο και το πυροβολικό, τα Hawk από τον Χορτιάτη. Συνεπώς για ποια τεράστια κονδύλια μιλάμε;».

 

Για τις αντιρρήσεις, σημειώνει με νόημα: «Κάποιοι κουλτουριάρηδες λένε ότι αυτά είναι για την Ουγκάντα. Δηλαδή όταν στα Ηλύσια Πεδία οι Γάλλοι κάνουν παρέλαση αυτό είναι Ουγκάντα;» αναρωτιέται. Και προσθέτει: «Αυτά τα λένε οι στρατηγοί με τα κοστούμια που δεν έχουν διοικήσει μονάδες. Αν έχεις λιώσεις χιλιάδες άρβυλα κάνοντας πορείες με 35 κιλά στην πλάτη, όπως οι καταδρομείς, τότε ξέρεις να σέβεσαι και να αγαπάς αυτό που κάνεις. Οι στρατηγοί της πολυθρόνας το μόνο που ξέρουν είναι να φοβούνται μη γίνει κανένα ατυχηματάκι ή μην πάθουμε κάτι». Μάλιστα, καταλήγει ότι και το ποσό που γνωστοποιήθηκε ως κόστος για τα καύσιμα της παρέλασης (35.000 ευρώ) είναι μεγαλύτερο από το πραγματικό. «Αρα, κόστος ουσιαστικά μηδέν» καταλήγει.

 

Ένα άλλο θέμα το οποίο θέτει είναι αυτό της εκπαίδευσης που όπως ισχυρίζεται, κάποιοι τεχνηέντως κρύβουν. «Γιατί η παρέλαση είναι και εκπαίδευση. Οι μετέχοντες πρέπει να ελέγξουν τα οπλικά συστήματα και να δουν αν λειτουργούν σωστά, να κάνουν συντήρηση και να τα καθαρίσουν για να είναι πραγματικά ευπαρουσίαστα. Η παρέλαση είναι ένα επιπλέον έναυσμα για το προσωπικό να εργασθεί με ζήλο, ώστε να εμφανίσει την καλύτερη δυνατή εικόνα. Εκεί πάνω όλη η μονάδα μπαίνει σε μια διαδικασία κινητοποίησης. Άρα υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα εκπαίδευσης, που γίνεται στα θέματα συντήρησης των οπλικών συστημάτων, τα οποία θα παρελάσουν. Από το 45άρι ως το πιο βαρύ οπλικό σύστημα» σημειώνει.

 

Επιπλέον εκπαίδευση προσφέρει και η διαδικασία μεταφοράς των οχημάτων. «Ένα άρμα μάχης για να φύγει στη Θεσσαλονίκη πρέπει να φορτωθεί στον αρματοφορέα. Άρα και εκεί γίνεται εκπαίδευση. Μετά κατά τη διάρκεια της παρέλασης επακολουθεί η μηχανοοδήγηση μέσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, με απόλυτο ρυθμό και ακρίβεια. Άρα και εδώ υπάρχει επιπλέον εκπαίδευση. Προσθέστε σε αυτά και τις επικοινωνίες, γιατί όλη η παρέλαση πρέπει να συντονίζεται, αλλά και την ασφάλεια, που επίσης είναι σημαντικό θέμα για τη μεταφορά των οχημάτων» εξηγεί ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας. 

 

«Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι άσκοπο. Όλα συντελούν στην καλύτερη εκπαίδευση του προσωπικού και τη συντήρηση των οπλικών συστημάτων», σημειώνει ο κ. Φράγκος.