Σπέρνουν ξανά τον πανικό, για να τους πούμε στο τέλος κι ευχαριστώ!

Σπέρνουν ξανά τον πανικό, για να τους πούμε στο τέλος κι ευχαριστώ!

Τις τελευταίες ώρες δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα. Μας “ πυροβολούν” με ειδήσεις, απειλές και αδιανόητα διλήμματα. Μας λένε ότι θα μας στείλουν Γερμανό να μας συντάσσει τον προϋπολογισμό και θα χει δικαίωμα να αποφασίζει που θα ξοδέψει το ελληνικό κράτος τα λεφτά του! Μέχρι και γερμανικό έλεγχο στην Σχολή Ευελπίδων θέλουν να επιβάλλουν, όπως αποκάλυψε ο Γ. Τράγκας το μεσημέρι στον Real, που ξεφτύλισε τον μνημονιολάγνο Χαρδαβέλα στην ίδια του την εκπομπή!

Ειλικρινά, μέσα σ’αυτόν τον “ βομβαρδισμό” χάνουν οι λέξεις και οι έννοιες την αξία τους και το νόημά τους. Το “ Δόγμα του Σοκ” λειτουργεί και παγώνει τις λαϊκές αντιδράσεις μέσα στην τρομοκρατία που δημιουργεί! Ποιος θα διανοούνταν πριν από λίγα χρόνια, ότι θα μας έλεγε κάποιος πως θα μας βάλει επίτροπο να ελέγχει την χώρα και δεν θα ξεσηκωνόταν το σύμπαν;
Αλλά είμαστε σοβαροί; Όσο προδότες και δοσίλογοι κι αν είναι οι πολιτικοί μας, ποιος θα μπορούσε να αποδεχτεί στην σημερινή συγκυρία κάτι τέτοιο, χωρίς να προκαλέσει κοινωνική και λαϊκή έκρηξη; Σίγουρα οι περισσότεροι θα το έκαναν αλλά όχι τόσο ξεδιάντροπα!

Προσωπικά νομίζω ότι δύο περιπτώσεις μπορούν να εξηγήσουν την κατάσταση:
Είτε οι δανειστές μας έχουν “ μετρήσει”την κατάσταση και είδαν ότι έχουν ξεφορτωθεί ομόλογα και άλλα “ τοξικά” στοιχεία, και οι συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας είναι διαχειρίσιμες πλέον για τους “ μεγάλους” παίχτες, οπότε μας ζητάνε μη ρεαλιστικά πράγματα για να αναγκάσουν σε πολιτική κατάρρευση και χρεοκοπία, είτε -και το θεωρώ πιθανότερο- βάζουν σε εφαρμογή τις παλιές, καλές και δοκιμασμένες πρακτικές του γκεμπελισμού! Διαδίδουν φήμες που σπέρνουν πανικό, περνάνε την κατάργηση 13ου και 14ου μισθού ήσυχα και χωρίς πολλά πολλά και βάζουν τα σάπια ΜΜΕ να πανηγυρίζουν που η κυβέρνηση πέτυχε να μην μας επιβάλλουν ξένη επικυριαρχία οι δανειστές!!!

Και να μας βιάσουν δηλαδή, και να τους πούμε κι ευχαριστώ!!!

Όπως και να ‘χει τα ψέματα τελείωσαν, οι μάσκες έπεσαν και ο καθένας έχει πλέον διαλέξει με ποια πλευρά θα ταχθεί! Δεν πρόκειται για εμφύλιο όπως ενδεχομένως θα ήθελαν, πρόκειται να τον αγώνα που λαού εναντίον των σύγχρονων Κουινσλιγκ. Πρόκειται για την εθνική μας επιβίωση και την αποκατάσταση της νομιμότητας και του Συντάγματος, όπως ορίζει το άρθρο 120!

Το σύνθημα είναι ένα: “ Φωτιά και Τσεκούρι στους Προσκυνημένους!”

αἰέν ἀριστεύειν

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ 1872 Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε.
Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,
ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.
Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο: 
“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων,
εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

(15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900) ήταν σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Το κανάλι του χρήστη The17071945 - YouTube

Το κανάλι του χρήστη The17071945 - YouTube

Στο όνομα του παππού μου, που στα 18 του έμεινε χωρίς πόδια στον πόλεμο

Από το **TROKTOKO**

Στο όνομα του παππού μου, που στα 18 του έμεινε χωρίς πόδια στον πόλεμο

28 Ιανουαρίου 2012 Blog

• 727

   

Γράφει η Φωτεινή Αναστασίου

Εχθές το πρωί ξανάρχισε η εκδίκαση της μήνυσης που κατέθεσαν έξι δικηγόροι εναντίον του γερμανικού περιοδικού «Focus» για τη γελοιοποίηση των Ελλήνων. Η ομάδα των δικηγόρων είναι ο Θεόδωρος Φραγκάκης, η Αικατερίνη Φραγκάκη, η Αικατερίνη Πουλάκη, ο Σταύρος Ανδρουτσόπουλος και ο Χρήστος Χρυσανθακόπουλος.

Η μήνυση κατατέθηκε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών στις 19 Μαρτίου 2010 κατά παντός υπευθύνου εκδότη, διευθυντή σύνταξης, δημοσιογράφου και αρθογράφου του περιοδικού για τα αδικήματα της εξύβρισης, της συκοφαντικής δυσφήμησης διά του Τύπου και της προσβολής εθνικού συμβόλου, όπως προβλέπονται από τους γενικούς και ειδικούς ποινικούς νόμους.

Πρόκειται για το τεύχος που εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2010 με το γνωστό πια σε όλους μας εξώφυλλο που παρουσίαζε την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία, ενώ το πίσω μέρος του αγάλματος ήταν καλυμμένο με την ελληνική σημαία.

Μετά την Κατοχή, μετά το Δίστομο, μετά το Κομμένο και μετά τα Καλάβρυτα.
Μετά τις αρπαγές αρχαιολογικών θησαυρών.
Μετά τη γενοκτονία με τη λιμοκτονία παιδιών. Οι εικόνες σκελετωμένων παιδιών ακόμα στοιχειώνουν το μυαλό μας. 
Μετά τον πόλεμο.
Μετά το Ολοκαύτωμα. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το τατουάζ. Στο χέρι του παππού της καλύτερής μου φίλης, που επέζησε από το Άουσβιτς. Ο θείος της, νήπιο τότε, δεν βρέθηκε ποτέ.
Μετά το Κατοχικό δάνειο. Που δεν επέστρεψαν ποτέ. Και που δε ζητήσαμε ποτέ.
Μετά τους ανάπηρους πολέμου.
Μετά τους νεκρούς που θρηνήσαμε, που έπεσαν στο μέτωπο προασπίζοντας την Ελευθερία μας. Πολεμώντας για την Ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης.
Μετά.
Μετά.
Μετά.

Όταν προβλήθηκε η ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» στη Γερμανία, κάμερες περίμεναν έξω από τους κινηματογράφους. Οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους Γερμανούς που έβγαιναν από την αίθουσα για την ταινία. Οι θεατές ήταν σοκαρισμένοι γιατί έλεγαν ότι δεν ήξεραν πως είχαν συμβεί τόσο απάνθρωπα γεγονότα από τους προγόνους τους. Αλλά ακόμα και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το ίδιο επικαλέστηκαν. Ότι δεν ήξεραν.

Ε, λοιπόν, όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ιστορικά γεγονότα. Έγιναν από τον λαό σας. Από τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους σας

Δε μπορεί να τελειώσει αυτός ο «κατάλογος». Η φόρτιση είναι μεγάλη. Η μήνυση κατά του γερμανικού περιοδικού είναι μια περήφανη, επιτέλους, απάντηση Ελλήνων Πολιτών στις χυδαιότητες και στο θράσος Γερμανών δημοσιογράφων. Την ίδια εποχή που εκδόθηκε το συγκεκριμένο τεύχος, οι Γερμανοί μας υποδείκνυαν ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε. Ακόμη και Γερμανοί πολίτες που τους σταματούσαν με την κάμερα στον δρόμο για να τους ρωτήσουν για την ελληνική οικονομική κρίση. Λες και η δική μας οικονομία δεν στήριζε τόσα χρόνια τη δική τους αγοράζοντας προϊόντα τους!

Πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ηθικής δικαίωσης και να είμαστε παρόντες στη δίκη. Πρέπει να προβληθεί αυτή η δίκη και από τα ΜΜΕ, αλλά το κυριότερο είναι να είμαστε όλοι μας ηθικοί συμπαραστάτες σε αυτούς τους έξι συμπολίτες μας. Ένας από τους δικηγόρους που κατέθεσαν την εν λόγω μήνυση, ο κ. Ανδρουτσόπουλος, είπε: «Εμείς κρατάμε την μοίρα μας στα χέρια μας».

Γιατί δεν έχει προβληθεί αυτή η τόσο σημαντική κίνηση συμπολιτών μας από τον Τύπο; Πώς χάθηκε αυτή η είδηση ανάμεσα στις κατά τα άλλα «χρήσιμες» πληροφορίες που μαθαίνουμε κάθε μέρα;

Αφήνω στην κρίση σας τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την εν λόγω επιθετική συμπεριφορά γερμανικών ΜΜΕ.

Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου για τη μήνυση που κατέθεσαν. Εκ μέρους του παππού μου, που ήταν ανάπηρος πολέμου και είχε κομμένα πόδια μετά από πολλαπλές γάγγραινες. Μετά το αλβανικό μέτωπο, σε ηλικία 18 χρονών.

kafeneio-gr

Καλά οι ΞΕΝΟΙ δεν καταλαβαίνουν… Οι Έλληνες όμως ;;;

Αντιγράφουμε από το BLOG **TROKTIKO**

Καλά οι ΞΕΝΟΙ δεν καταλαβαίνουν… Οι Έλληνες όμως ;;;

28 Ιανουαρίου 2012 Πολιτική

• 5

   

Έχουν καταλάβει οι ΞΕΝΟΙ (αλλά και οι ΈΛΛΗΝΕΣ “ κυβερνώντες”…) το τί προετοιμάζεται στην κοινωνία ;;;

Έχουν καταλάβει ότι οι ΜΙΣΟΙ περίπου Έλληνες πολίτες είναι ΑΝΕΓΟΙ η ΣΧΕΔΟΝ άνεργοι ;;;

Έχουν καταλάβει ότι ΟΠΟΙΟΣ δεν έχειούτε τα πρός το ζείν δεν του καίγεται ΚΑΡΦΑΚΙ αν η χώρα χρεωκοπήσει η όχι ;;;

Έχουν καταλάβει ότι οι Έλληνες το σπιτάκι που απέκτησαν κάνοντας “ το σ&@+0 τους παξιμάδι” ΔΕΝ θα το πάρει ΚΑΝΕΙΣ από τους φορομπήχτες χωρίς να ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ ;;;

Έχουν καταλάβει ότι ακόμα και ΑΝ βρεθούν κάποιοι πολιτικοί που ΘΑ υπογράψουν ο Ελληνικός λαός θα τους ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ και οι υπογραφές που έβαλαν δεν θα αξίζουν ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ;;;

Έχουν καταλάβει ότι ακόμα και ΑΝ ρίξουν τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα  στο 1/3για να ανέβει η… ανταγωνιστικότητα δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν ΤΟΥΡΙΣΤΕΣστους δρόμους χωρίς Security ;;;

Έχουν καταλάβει ότι ΔΕΝ θα τολμά κανείς ΞΕΝΟΣ να περπατήσει στους δρόμους της χώρας ;;;
Έχουν καταλάβει ότι οι Έλληνες έχουν ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ τις πολιτικές ηγεσίες και βρίσκονται λίγο πρίν την ΑΝΑΡΧΙΑ ;;;
Έχουν καταλάβει τί σημαίνει ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ;;;
Έχουν καταλάβει τί σημαίνει ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ;;; 

Αν δεν το έχουν καταλάβει θα το καταλάβουν σύντομα…

antilogos-gr

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Σ΄ΑΠΟΖΗΤΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ !

Γράφει ο Σαράντος Καργάκος
Ὅταν ἔφυγε ἔγραψα: «Σέ κλαίει ὁ λαός!». Σήμερα, μετά ἀπό τήν παρέλευση τόσων ἐτῶν ἀπό τή θανή του εἶμαι ὑποχρεωμένος νά γράψω: «Σέ θέλει ὁ λαός!».
Στό διάστημα τῆς ἐπίγειας ἀπουσίας του «ἔφυγαν κι ἄλλοι πολλοί, μεγάλοι καί τρανοί, πού ἦσαν πασίγνωστοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ὅλους ὅμως τούς πῆρε τό ποτάμι τῆς Λήθης. Μόνον ὁ Χριστόδουλος ζῆ -ἄσβηστο καντήλι στήν ψυχή τοῦ ἁγνοῦ λαοῦ πού πονεῖ γιά τήν ἔρμη πατρίδα.
Ὅσο ζοῦσε ὁ Χριστόδουλος ὁ λαός εἶχε μιάν ἐλπίδα: εἶχε ἕναν ἡγέτη! Ἦταν γιά τό λαό μας ὅ,τι καί ὁ Χρυσόστομος γιά τόν ἐγκαταλελειμμένο λαό τῆς Σμύρνης. Καί οἱ δύο ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο: ὁ Σμύρνης ἀπό τόν τουρκικό ὄχλο, ὁ Ἀθηνῶν καί Ἑλλήνων πάντων ἀπό τόν δημοσιογραφικό καί χαμηλοπολιτικό ὄχλο.
Ὁ ἕνας πέθανε βασανισμένος, ὁ ἄλλος πέθανε φαρμακωμένος.
Κανείς δέν ἤπιε τόσο φαρμάκι ὅσο ὁ Χριστόδουλος.
Γιατί εἶχε Παπαφλέσσειο ἀνάστημα καί ὕψωνε φωνή ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.
Κουβαλοῦσε μέσα του τήν παράδοση τοῦ 1821.
Μέ τόν λόγο του ξαναζωντάνευε τ᾽ ἀρματολίκι, τούς καιρούς τῆς παλληκαριᾶς καί τῆς λεβεντιᾶς..
Τόν ἔφαγε ἡ χαμέρπεια καί ἡ κακομοιριά.
Ἡ χυδαία κακολογία καί μικρολογία.
Ἔπρεπε νά πέσει γιά νά πεισθοῦν οἱ κακόπιστοι πόσο μεγάλος ἦταν!
Δανείζομαι μιά φράση τοῦ Παν. Κανελλόπουλου γιά νά τόν παραστήσω: «Τόν μικρό τόν γνωρίζει κανείς ἀπό τήν ἄνοδό του• τόν μεγάλο ἀπό τήν πτώση του».
Ναί, ὅταν ἔπεσε ὁ Χριστόδουλος, ἦταν σάν νά ἔπεσε ἡ Βασιλική Δρῦς τῆς πατρίδας.
Ὁ λαός ἔχασε τόν ἄνθρωπο πού τοῦ προσέφερε ὅραμα, δύναμη, ἀντιστασιακή διάθεση…
Ὁ Χριστόδουλος χτυποῦσε διαρκῶς τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ, διότι «ἄκουε τήν βοήν τῶν πλησιαζόντων γεγονότων». Γι᾽ αὐτό εἶχε ἀπέναντί του ὅλους αὐτούς πού ἀπεργάστηκαν τήν σημερινή μας κατάντια. Δ
υστυχῶς, στήν Ἑλλάδα, ἀντί νά χτυπᾶμε αὐτούς πού βάζουν τήν φωτιά, χτυπᾶμε ἐκείνους πού βαρᾶνε τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ.
Δεκάδες οἱ φαρέτρες μέ τά δηλητηριασμένα βέλη πού στρέφονταν ἐναντίον του.
Μέ τήν δῆθεν σάτιρα ἀπό τήν τηλοψία, ἀπό τό ραδιόφωνο, ἀπό τό πάλκο καί τόν τύπο, οἱ νάνοι ἀντίπαλοί του, τοῦ ἔκαναν τή ζωή του φαρμάκι.
Κι αὐτός σάν τόν μάρτυρα Χρυσόστομο συγχωροῦσε…
Εἴχαμε στενή φιλία ἀπό παλιά, ἀλλά ποτέ συνεργασία σέ ἐπαγγελματική βάση. Ἡ γνωριμία μας ξεκίνησε ἀπό μιά ἐπιθετική ἐπιστολή πού τοῦ ἔστειλα ἀπό τό ἐρημητήριό μου στόν Πάρνωνα. Ἔσχισε λαγκάδια καί βουνά νά μέ βρεῖ. Ἔκτοτε δεθήκαμε μέ μιά σχέση ἀδελφική.
Δέν θά πῶ ποτέ ὅσα μοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ. Σέ πολλά μέ ἔπειθε. Σ᾽ ἕνα μόνον δέν μέ ἔπειθε: νά εἶμαι συγχωρητικός.
«Εἶμαι Μανιάτης, τοῦ ἔλεγα, καί μέσα στό μανιάτικο φυσικό εἶναι ἡ ἀναίδεια». Ἀναίδεια στ᾽ ἀρχαῖα ἑλληνικά σημαίνει ἄρνηση συγγνώμης.
Κι αὐτός γελοῦσε παταγωδῶς. Γιατί ἤξερε πώς δέν σοβαρολογῶ.
Ἁπλῶς ἐρέθιζα τήν διάθεσή του γιά εὐτραπελία.
Ναί, ἦταν ἕνας μεγάλος «μαΐστορας» τοῦ χιοῦμορ. Στά χρόνια του ἡ Ἐκκλησία «ἔλαμπε ἀπό χαμόγελο», μπῆκε τό γέλιο στήν Ἐκκλησία.
Κέρδισε τήν παραπαίουσα νεολαία. «Κι ἐγώ μαζί σας ἀλλά κι ἐσεῖς μαζί μου».
Κι οἱ νέοι θά πήγαιναν μαζί του, ἔστω κι ἄν τούς ὁδηγοῦσε στό Ζάλογγο. Θά ἔπεφταν, ἀλλά θά ἔπεφταν σάν τόν Ἴκαρο ἀπό ψηλά…
Εἶχε Ἰκάρειο πνεῦμα μέσα του ὁ Χριστόδουλος.
Πετοῦσε πάνω ἀπό τά εὐτελῆ καί τούς εὐτελεῖς σάν τόν βασιλικό ἀητό.
Ἐκάλυπτε τούς πάντες μέ τήν καλλιφωνία του, τήν πολυγνωσία του, τήν πολυγλωσσία του, μέ τό ἱλαρό φῶς τοῦ προσώπου του.
Ἄγρυπνος σάν τόν Ἄργο, μελετοῦσε τά πάντα κι ἦταν ἐνήμερος γιά τά πάντα.
Ἔγραφε ἀκατάπαυστα ἀκόμη κι ὅταν συνομιλοῦσε, ἀκόμη κι ὅταν τηλεφωνοῦσε.
Συχνά τόν μάλωνα: «Πότε ξεκουράζεσαι;». Κι αὐτός μέ τό δροσᾶτο γέλιο του: «Ὅταν δουλεύω…!».
Τοῦ ἄρεσε νά μέ νευριάζει καί νά μέ πιάνει τό «μανιάτικο», ὁπότε οἱ τύποι πήγαιναν περίπατο.
Μέ φώναζε -γιά νά μέ ἐρεθίζει-, Σαράντη.
Τοῦ ᾽λεγα, τοῦ ξανάλεγα ὅτι Σαράντο -κι ὄχι Σαράντη- λέμε στή Μάνη.
Κι αὐτός ἐπέμενε στό Σαράντη, ἔτσι γιά νά μέ «φουρτουνιάζει».
Τοῦ ἄρεσε ἡ «φουρτούνα» μου.
Κάποτε μοῦ εἶπε περιπαικτικά: «Νά δοῦμε πῶς θά περνᾶς στόν Παράδεισο…».
Τόν κοίταξα λοξά καί τοῦ εἶπα εἰρωνικά: «Ἔχω κάνει αἴτηση ὡς ἱστορικός νά πάω στήν Κόλαση. Ἐκεῖ θά βρῶ ὅλους τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Κι ἀκόμη θά γλυτώσω κι ἀπό σᾶς τούς δεσποτάδες».
Κι ὁ μεγαλόθυμος Χριστόδουλος μέ ἀποστόμωσε -παρότι Θρᾶξ- μέ τό λακωνικό: «Μήν τό πολυελπίζεις αὐτό!..»..
Ἔτσι, μέ τό χιοῦμορ, τήν ἑτοιμολογία, τήν λεκτική εὐθυβολία, τήν εὐθυφροσύνη καί τήν μεγαλοφροσύνη ἤξερε νά κερδίζει καρδιές.
Βέβαια οἱ μικρόψυχοι τόν φθονοῦσαν.
Τόν φθονοῦσαν καί ὅσοι εἶχαν βαλθεῖ νά ξεριζώσουν τή γλῶσσα μας, νά ξεπατώσουν τήν παιδεία μας, νά ξεδοντιάσουν τήν Ἐκκλησία μας, νά σπιλώσουν τήν ἱστορία μας, νά ἀκρωτηριάσουν τήν πατρίδα μας.
Τόν φθονοῦσαν ὅλοι αὐτοί πού προσπάθησαν καί προσπαθοῦν νά μετατρέψουν ἕναν γίγαντα λαό, σέ λαό νάνων.
Σέ λαό θάμνων, κατά τό δικό τους ἀνάστημα..
Τοῦ ὀφείλω ἄπειρη εὐγνωμοσύνη γιά ὅσα ἔκανε γιά τήν ἡμετέρα φουκαροσύνη: προλόγισε τό βιβλίο μου «Ἀπό τό Μακεδονικό Ζήτημα στήν Ἐμπλοκή τῶν Σκοπίων», πού βγῆκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1992, προλόγισε -καί μάλιστα σέ Ἀττική διάλεκτο- τήν τρίτομη «Ἱστορία τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν» καί στάθηκε πάντα πατρικά συμβουλευτικός ἀπέναντι στά παιδιά μου..
Ἀφ᾽ ὅτου ἔφυγε, δέν ἔγραψα οὔτε μίλησα ποτέ γι᾽ αὐτόν.
Μόνον μιά φορά, τήν ἡμέρα τῆς κηδείας του εἶπα κάποια λόγια πικρά -ὄχι γι᾽ αὐτόν φυσικά στό Ραδιόφωνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Σήμερα μιλοῦν ἄλλοι, πού κάποτε τόν εἴχανε πικράνει.
Τώρα νιώθουν τί «τζοβαϊρικό» ἀξετίμητο χάσαμε.
Κι ἄν σήμερα ἀνταποκρίθηκα στό αἴτημα νά χαράξω τίς γραμμές αὐτές, εἶναι γιατί σέ μιά πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στό Α ́ Νεκροταφεῖο τῶν Ἀθηνῶν, εἶδα τάφους γυμνούς ἐπιφανῶν, ἐνῶ ὁ τάφος τοῦ Χριστόδουλου ἦταν πνιγμένος στά λουλούδια.
Πῆγα νά κόψω ἕνα γαρύφαλλο κι ἀπό κάτω σ᾽ ἕνα χαρτάκι εἶδα γραμμένη τή φράση:
«Σ᾽ ἀποζητοῦμε, Χριστόδουλε!…».