ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΤΟΙΧΟ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ;

Γράφει η 

 Gancheva Desi 

Δημότισσα και Δημότη του Αλίμου

ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΤΟΙΧΟ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ;

Ξέρεις ότι:

1. Εν αγνοία σου, ο Δήμος Αλίμου το 2017 συναλλάχθηκε με το ΤΑΙΠΕΔ (κτηματομεσιτικό γραφείο των «δανειστών» εκποίησης της περιουσίας του λαού!) υπογράφοντας σύμφωνο συνεργασίας μαζί του δεχόμενος να μην κάνει χρήση ένδικων μέσων, υποθηκεύοντας τα συμφέροντά μας (το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής μας);

2. Προβλέπεται να δομηθούν περίπου 19.000τμ (αντίστοιχο με 20 τετραώροφες
πολυκατοικίες);

3. Προβλέπεται η κατασκευή: ελικοδρομίου, υδατοδρομίου, πύργου ελέγχους ύψους
12 μέτρων, πρατηρίου, δεξαμενών καυσίμων απόβλητων πετρελαιοειδών και λυμάτων; 

4. Κοντά στη λεωφόρο Ποσειδώνος, όπου τα μπάζα φθάνουν τα 6,50 μέτρα, οι κτιριακοί όγκοι θα έχουν ύψος 16,5 μέτρα δημιουργώντας έναν τσιμεντένιο τοίχο μπροστά στην πόλη του Αλίμου;

5. Ο τοίχος του συγκροτήματος κατά μήκος της παραλίας θα έχει ύψος 2 μέτρα; 

6. Ο αερισμός των γειτονικών περιοχών δε θα είναι πλέον επαρκής, δεδομένου ότι κτίρια και περιφράξεις θα δημιουργούν συμπαγή φραγμό-τοίχο;

7. Το κυκλοφοριακό, ο θόρυβος, η ατμοσφαιρική ρύπανση, καθώς και η θερμοκρασία θα αυξηθούν κατακόρυφα από τις χρήσεις της μαρίνας θέτοντας σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής σου και την υγεία σου;

8. Το τοπίο προς, και από τη θάλασσα, αλλοιώνεται ανεπανόρθωτα;

9. Η δραματική μείωση και καταστροφή του πρασίνου από την ‘’ανάπτυξη’’ δεν
τεκμηριώνονται παραβιάζοντας τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, (άρθρο 24 του Συντ. καθώς και το άρθρο 11 της Συνθήκης λειτουργίας της Ε.Ε. – ΣΛΕΕ);

10. Απορροφώντας τις χρήσεις της πόλης καταστρέφει την τοπική οικονομία, (καταστήματα, εστιατόρια, café, εμπορικά κέντρα κ.ά.) 

Απαιτούμε η πολιτεία και ο Δήμος Αλίμου να προστατεύσουν, ως εντολοδόχοι μας,
την ποιότητα ζωής και τα συμφέροντά μας, και όχι αλλότρια συμφέροντα, τα οποία
σε καμία περίπτωση δε συνάδουν με την τσιμεντοποίηση και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Πρέπει να γνωρίζουν ότι είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε για τα ευνόητα,
πλην όμως καταπατητέα από εκείνους που οφείλουν να τα προασπίζουν.
Ενημερωθείτε! Αντιδράστε! Διεκδικήστε!

Τρίτη 21 Μαΐου 2019 στις 7.00μμ
συγκεντρωνόμαστε στο θεατράκι, δίπλα στη μεγάλη παιδική χαρά της ακτής,
για να γνωριστούμε, να αλληλοενημερωθούμε και να συντονίσουμε τον αγώνα μας.
Ηλεκτρονική σελίδα: https://toixosmarinasalimou.gr

Ε-mail επικοινωνίας: toixosmarinasalimou@gmail.com fb: Τοίχος Μαρίνας Αλίμο 

Evita Peron: Η φεμινίστρια που υποβλήθηκε σε θανάσιμη λοβοτομή από το σύζυγo για τις ιδέες της

Η ιστορία της Evita Peron τα είχε όλα: Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και έφτασε να γίνει η Πρώτη Κυρία της χώρας της. Ο λαός της την αγάπησε με τόσο πάθος που θέλημά του ήταν να την ανακηρρύξει σε Αγία. Πάλεψε για όσα περισσότερα μπορούσε για τις γυναίκες. Η ίδια έλεγε: “Διεκδίκησα περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες, επειδή ήξερα τί αναγκάζονται να υποφέρουν.”

Η Evita Peron γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1919 σε μια αγροτική περιοχή της Αργεντινής. Ήταν ένα νόθο παιδί και στα δεκαπέντε της χρόνια μετακόμισε στην πρωτεύουσα, το Μπουένος Άιρες επιδιώκοντας να κάνει καριέρα ως ηθοποιός. Η ομορφιά της οπωσδήποτε αποτελεί διαβατήριο και πράγματι ο πρώτος της ρόλος έρχεται το 1935 όταν ήταν μόλις 16 ετών. Στη συνέχεια παίρνει αρκετούς μικρούς ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και θεωρείται μια ανερχόμενη στάρλετ.

H Evita είχε μεγαλώσει πολύ δύσκολα, μέσα στη φτώχια και στην ταπείνωση, αφού το ότι ήταν ένα παιδί εκτός γάμου αποτελούσε μεγάλο στίγμα εκείνη την εποχή. Για να επιβιώσει πρέπει να γίνει σκληρή και να εκμεταλλεύεται τους άλλους πριν προλάβουν εκείνοι να της το κάνουν. Ήδη σε ηλικία 18 ετών ξέρει τι πρέπει να κάνει για να αναρριχηθεί: Επιλέγει εραστές που θα τη βοηθήσουν στην καριέρα της. Και κάθε φορά ανεβάζει τον πήχη. Φυσικά όλοι υποκύπτουν στη γοητεία της. Καταφέρνει λοιπόν να γίνει μια δημοφιλής πρωταγωνίστρια σε ραδιοφωνικές σαπουνόπερες και να αποκτήσει οικονομική άνεση και αναγνωρισιμότητα.



Κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο λέγεται ότι βρισκόταν συχνά σε διάφορα clubs που σύχναζαν φασίστες. Ήταν ήδη γνωστή από τις ραδιοφωνικές της επιτυχίες με το ψευδώνυμο Senorita Radio και το 1944 σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση γνωρίζει τον τότε συνταγματάρχη Juan Peron. Eκείνη είναι τότε 24 ετών κι εκείνος 48. Τον αγάπησε χωρίς όρους διότι ήταν εκείνος που την ανέβασε τόσο ψηλά ώστε όλοι όσοι στο παρελθόν την ταπείνωσαν τώρα παραδέχονται πως έγινε ανώτερή τους. Ο Peron ήταν ο άνθρωπος που διέπραξε το πραξικόπημα του 1943 με σκοπό να αποτρέψει την Αργεντινή να συνταχθεί με τους Συμμάχους. Εκείνος της αναθέτει το φιλανθρωπικό έργο της δικτατορίας του και την λατρεύει διότι με το προφίλ της κατάφερε να συσπειρώσει την εργατική τάξη και να εδραιώσει την εξουσία του.



Παντρεύονται το 1946 και ο Juan Peron γίνεται Πρόεδρος της Αργεντινής. Εκείνη βρίσκεται συνεχώς ενεργά στο πλευρό του και εμφανίζεται δίπλα του σε κάθε δημόσια εμφάνιση, κάτι που γίνεται πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας. Το motto της ήταν “Μια Peronίστρια οφείλει τυφλή πίστη στον Πρόεδρο”. Η λαϊκή τάξη πράγματι την ακολουθεί, την λατρεύει και την αποθεώνει σε κάθε της βήμα. Ουσιαστικά εκείνη είναι που θέτει τα βαθιά και σταθερά θεμέλια της δικτατορίας του συζύγου της μπολιάζοντας τον μιλιταρισμό με το λαϊκισμό τη γνωστή και ως ιδεολογία του Peron-ιστικού καθεστώτος δηλαδή το justicialismo. Μόνος του σε καμια περίπτωση δεν θα ήταν τόσο λαοφιλής. Όπου πάνε μαζί ο κόσμος φωνάζει ρυθμικά το όνομά της.



Για τα επόμενα έξι χρόνια η Evita αποκτά τεράστια δύναμη καθώς εκπροσωπεί τα εργατικά δικαιώματα και η φήμη της εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Επισκέπτεται την Ισπανία και το Φράνκο, ενώ πάει επίσης στη Γαλλία, την Πορτογαλία, το Μονακό και την Ιταλία όπου θα γνωρίσει μέχρι και τον Πάπα. Παντού το μήνυμά της είναι “Παλεύουμε για να έχουμε λιγότερους πλούσιους και λιγότερους φτωχούς. Πρέπει να κάνετε το ίδιο”. Ο Ευρωπαϊκός Τύπος δεν τη συμπαθεί, είναι πολέμιός της και την χτυπά εκεί που θα πονέσει: Στο στυλ της. Κριτικάρει την παρωχυμένη αίσθηση που έχει για τη μόδα. Εκείνη θα απαντήσει ανανεώνοντας ριζικά την γκαρνταρόμπα της με καινούρια ρούχα κατευθείαν από το Παρίσι.



Ο Peron πέρασε το νόμο για το δικαίωμα ψήφου της γυναίκας κάτι που έφερε πολλές και έντονες αντιδράσεις. Ο Juan και η Εvita θα δώσουν ιστορικές μάχες υπέρ αυτής της νομοθεσίας και οι γυναίκες της χώρας πλέον θεοποιούν την Πρώτη Κυρία η οποία είναι Υπουργός Εργασίας και Υγείας ενώ ιδρύει το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Τότε πλέον, το 1948 η Evita ξεκίνησε το ταξίδι της προς την Αγιοσύνη: Ίδρυσε 1000 ορφανοτροφεία, 1000 σχολεία, 60 νοσοκομεία και αναρίθμητα γηροκομεία. Φτιάχνει την “Πόλη της Εvita” μια ολόκληρη περιοχή μέσα στο Μπουένος Άιρες και κάθε χρόνο μοιράζει χιλιάδες παπούτσια, είδη κουζίνας και ραπτομηχανές.



Παράλληλα με όλο το πολιτικό και κοινωνικό της έργο είναι και fashion icon: Δε διστάζει να φιλήσει λεπρούς και ασθενείς με σύφιλη φορώντας γούνες. Το 1951 ο λαός ζητά να θέσει υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία της Αργεντινής. Αυτό δεν έμελλε να γίνει: η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας μαζί με το πρόβλημα της υγείας της την αναγκάζουν να αποσύρει την υποψηφιότητά της. H διάγνωση είναι καρκίνος της μήτρας, η ίδια ακριβώς νόσος που σκότωσε και την πρώτη σύζυγο του Peron. Λίγο πριν το θάνατό της λαμβάνει από το Κογκρέσο τον τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Την τελευταία φορά που βρέθηκε στο μπαλκόνι της Προεδρικής Κατοικίας ανακοίνωσε όλους τους τίτλους τιμής που της είχαν αποδοθεί και τόνισε ότι θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο, αυτόν του Πνευματικού Ηγέτη.



Πεθαίνει σε ηλικία 33 ετών και το πένθος είναι βαρύ. Ο Juan Peron λέγεται ότι σαλεύει: Καλεί έναν Ισπανό ειδικό στην ταρίχευση για να μουμιοποιήσει το πτώμα της. Σχεδίαζε την ανέγερση ενός μαυσωλείου προς τιμήν της ώστε να είναι αυτός ο τελευταίος τόπος κατοικίας της κάτι όμως που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η σορός της Evita εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Ο λαός την λατρεύει με τόση υστερία που το Βατικανό έλαβε 40 000 γράμματα με το αίτημα η Εvita να ανακηρρυχθεί σε Αγία. Η ταφή της γίνεται με τιμές Αρχηγού Κράτους και δημοσία δαπάνη.
  
Σαφέστατα και πλέον ο Peron δε μπορεί να μείνει στην εξουσία και ανατρέπεται από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1955 με το νέο καθεστώς να θεωρεί τη σορό της Evita επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο. Τη στέλνουν στην Ευρώπη και φροντίζουν να το κρύψουν με πλαστό όνομα, κάτι που αποκαλύφθηκε είκοσι χρόνια αργότερα όταν την παρέδωσαν στον Peron κι εκείνος επιστρέφοντας από την Ισπανία επαναπατρίζει τη σορό της αγαπημένης του το 1974. Φαινομενικά, οι δυο τους ήταν το τέλειο ζευγάρι. Σύμφωνα όμως με τον Αμερικανό νευροχειρουργό και καθηγητή του Yale Daniel E. Nijensohn, ο υπεύθυνος για τον γρήγορο θάνατο της Evita ήταν ο ίδιος ο Juan ο οποίος την υπέβαλλε σε λοβοτομή παρά τη θέλησή της.

Σύμφωνα με τον καθηγητή λοιπόν, ο Peron υπέβαλλε την Evita σε λοβοτομή το 1952 λίγους μήνες πριν το θάνατό της και αυτό επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση της υγείας της. Ακόμη πιο φρικτός είναι ο λόγος που τον κατηγορεί ότι το έκανε: Σκοπός του ήταν να ελέγξει την επικίνδυνη συμπεριφορά της επειδή θεωρούσε ότι απειλούσε να προκαλέσει ρήξη στην Κυβέρνηση. Η λοβοτομή αυτή αποτελούσε κρατικό μυστικό μέχρι το 2011 όταν και ο νευροχειρουργός απέκτησε ακτινογραφίες του εγκεφάλου της οι οποίες απεδείκνυαν ότι είχαν κοπεί οι νευρικές συνδέσεις ανάμεσα στον προμετωπιαίο λοβό και τον υπόλοιπο εγκέφαλο. Η μείωση των συναισθηματικών αποκρίσεων που προκαλεί αυτή η διαδικασία θα μπορούσε μεν να ανακουφίσει από τον πόνο που της προκαλούσε η επιθετική μορφή της κακοήθειας, ωστόσο ο λόγος που έγινε δεν ήταν μονάχα αυτός, αλλά η έσχατη λύση ώστε εκείνη να ηρεμήσει και να αποτραπεί ένας εμφύλιος πόλεμος αφού από τότε που διεγνώσθη με καρκίνο το 1951 και ενώ ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ρήγματα στην κυβέρνηση, ήταν εξαιρετικά εμπρηστική εναντίον όσων είχαν διαφορετικές απόψεις μαζί της.

Είναι εντυπωσιακό ότι από το κρεβάτι της και χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός της, η καρκινοπαθής Εβίτα παρήγγειλε 5.000 αυτόματα πιστόλια και 1.500 πολυβόλα από τον πρίγκιπα της Ολλανδίας. Σκοπός της ήταν να εξοπλίσει τους εργάτες, ώστε να σχηματίσουν ένοπλες ομάδες. “Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες.” ήταν τα τελευταία της λόγια πριν περάσει στην αιωνιότητα. 

πηγή

Η φωτιά στο λιβάδι

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης

Κάποιος μιλούσε δυνατά με παράλογους συνειρμούς απευθυνόμενος σε πρόβατα με χρωματιστά αυτιά που ζητωκραύγαζαν και αυτό που κατάλαβα πως έλεγε ήταν ότι η πατρίδα τους είναι ένα λιβάδι χωρίς σύνορα όπου κάθε ζωντανό και όχι μόνο τα πρόβατα μπορεί να βόσκει ελεύθερα και εάν χρειαστεί παραπάνω χορτάρι θα πάει στο παζάρι των λύκων να αγοράσει, υποθηκεύοντας ότι χωράφια έχουν απομείνει στο λιβάδι. 

Ρώτησα ένα πρόβατο χωρίς χρώμα στα αυτιά που φαινόταν διαφορετικό από τα άλλα και έδειχνε ανήσυχο, ποίος ήταν αυτός που μιλούσε. “Αυτό το κωλόπαιδο είναι ο αρχηγός του κοπαδιού” μου είπε και συνέχισε. 

“Εμείς τα πρόβατα ήμαστε από μεγάλο σόι και το λιβάδι μας ήταν μεγαλύτερο. Παλιά υπήρχε μία τάξη και κάθε χρόνο σπέρναμε τα χωράφια μας και τα θερίζαμε, κρατούσαμε σπόρο για να ξανασπείρουμε και ότι περίσσευε το μοιραζόμασταν. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που κάνανε κουμάντο και είχαν βάψει τα αυτιά τους γαλάζια έτρωγαν περισσότερο. 

Στη συνέχεια μερικοί με αυτιά βαμμένα πράσινα, είπαν ότι δεν είναι σωστό άλλοι να τρώνε περισσότερο και άλλοι λιγότερο και τους αναθέσαμε το κουμάντο. Αυτοί, αντί να οργώσουν τα χωράφια και να μοιράσουν τον καρπό ίσα, δανείστηκαν από τους λύκους στο παζάρι με υποθήκη και αντί να σπείρουν περισσότερα χωράφια μοίρασαν τα δανεικά μεταξύ τους αφήνοντας τα χωράφια στους μπράβους τους που τα ρήμαξαν. 

Όταν ήλθαν οι λύκοι να πάρουν πίσω τα δανεικά και δεν είχαμε να τα πληρώσουμε συμφώνησαν με τους γαλάζιους και πράσινους αρχηγούς, που εν τω μεταξύ τα είχαν βρει, κατάσχεσαν τα καλύτερα χωράφια του λιβαδιού και το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής για τα επόμενα χρόνια. Τότε εμείς καταλάβαμε ότι οι δανειστές ήταν λύκοι, αλλά οι αρχηγοί τους ονόμασαν “θεσμούς” και μας είπαν ότι πρέπει να πληρώσουμε όλα τα πρόβατα, αφού μαζί τα φάγαμε.

Τότε εμφανίστηκαν κάτι αλήτες με πορτοκαλί αυτιά και αρχηγό αυτόν που ακούς ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα σκίσει την συμφωνία με τους λύκους, ζήτησε την υποστήριξη μας για να τους πει ΟΧΙ και του την δώσαμε. Όχι μόνο δεν είπε ΟΧΙ αλλά του ζήτησαν και άλλα που τους τα έδωσε και σαν να μην έφτανε αυτό ξεπούλησε τα Βορεινά χωράφια του λιβαδιού σε κάτι γουρούνια που αρχικά οι αρκούδες και μετά οι λύκοι τους είπαν ότι και αυτά είναι πρόβατα για να τα πάρουν ο καθένας στο δικό του μαντρί. Όσους από εμάς διαμαρτύρονται για το ξεπούλημα συνεχίζουν να μας λένε ρατσιστικά αγριοκάτσικα.

Οι λύκοι έχουν το δικό τους μαντρί και μας υποχρεώνουν κάθε τόσο να στέλνουμε στη φωλιά τους μερικά πρόβατα με βαμμένα αυτιά για να νομίζουμε ότι μαζί κυβερνάμε. Τώρα είναι η εποχή που πρέπει να στείλουμε καινούργια πρόβατα στη φωλιά των λύκων και οι βαμμένοι αρχηγοί τσακώνονται ποιος θα στείλει τα δικά του πρόβατα και για αυτό φωνάζει αυτός που ακούς. Αντί να σκίσει τη συμφωνία με τους λύκους δανείζεται και προεκλογικά μοιράζει στα πρόβατα που πεινάνε λίγο σανό παραπάνω για να τον ζητωκραυγάσουν.

Όλα τα πρόβατα έχουμε απογοητευθεί και αντί οι αρχηγοί να μας ενώσουν να οργώσουμε τα χωράφια μας ζητάνε από τους λύκους, που τους ονομάζουν “επενδυτές”, να έλθουν αυτοί να οργώσουν τα δικά μας χωράφια. Όσο τσακώνονται οι αρχηγοί οι ύαινες από το διπλανό λιβάδι είναι έτοιμες να μπουν στο δικό μας και να μας πάρουν τις καινούργιες πηγές νερού που βρήκαμε.

Ξευτίλα πια, αντί να καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι πρόβατα και να συνεννοηθούμε να καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας, να πάρουμε δύναμη από τον καρπό τους και να προστατευθούμε από τους λύκους και τις ύαινες, τρέχουμε πίσω από τους αρχηγούς για να μας δώσουν λίγο παραπάνω δανεικό χορτάρι μέχρις ότου οι λύκοι και οι ύαινες μας πάρουν ότι απέμεινε στο λιβάδι.”

“Τι ντροπή να είσαι πρόβατο” πρόσθεσε και έβαλε τα κλάματα. Τα καυτά δάκρυα από τα μάτια του έπεσαν στη γη, το ξερό χορτάρι άναψε φωτιά, το λιβάδι άρχισε να καίγεται και τα πρόβατα να βελάζουν. 
Ηλίας Σταμπολιάδης

ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ | Votegreece.gr

Ο άντρας δεν γνωρίζει ότι ένα φίδι βρίσκεται απειλητικά κοντά στη γυναίκα… Η γυναίκα δεν γνωρίζει ότι μια πέτρα πιέζει τον άντρα… Η γυναίκα σκέφτεται…”θα πέσω, αν προσπαθήσω να ανέβω το φίδι θα με δαγκώσει…Γιατί δεν με τραβά με πιο πολλή δύναμη;” Ο άνδρας σκέφτεται… “Πιέζομαι-πονάω…. προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ…Γιατί δεν προσπαθεί λίγο να σκαρφαλώσει;” ... 
 Votegreece.gr

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ

Γιαγιά Αντιγόνη: Οι χρωματιστές κορδέλες

Γιαγιά Αντιγόνη: Οι χρωματιστές κορδέλες: Εκείνο το καλοκαίρι, αργήσαμε να φύγουμε για το νησί. Ημουν οκτώ χρονών. Η μάνα μας συμπλήρωνε ένα χρόνο στο νοσοκομείο της Νίκαιας. Ένα...

ΠΩΣ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΔΡΕΙΑ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η πειθαρχία της συμπαγούς φάλαγγας απέναντι στην προσωπικούς αυτοσχεδιασμούς των πολεμιστών. Οι ατάραχοι σιωπηλοί Έλληνες μαχητές, απέναντι στους αλαλάζοντες βαρβάρους. Η αποτελεσματικότητα των ελληνικών σχηματισμών, απέναντι στους κομπασμούς όσων παρίσταναν τους άφοβους ή τους ανίκητους.
Στη μάχη των Πλαταιών, το 479 π.Χ., ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής ονόματι Αριστόδημος, αψηφώντας τον κίνδυνο όρμησε ολομόναχος εναντίον των Περσών κι άρχισε να τους πετσοκόβει. Ήθελε να ‘’ξεπλύνει’’ το όνομα του καθώς είχε σταλεί πίσω από τον Λεωνίδα πριν την μάχη των Θερμοπυλών και οι συμπατριώτες του τον θεώρησαν δειλό. Μετά τη μάχη των Πλαταιών κι αφού είχε καταφέρει να παραμείνει ζωντανός (αν και βαριά τραυματισμένος), η Γερουσία της Σπάρτης όχι μόνο δεν του απένειμε έπαινο αλλά τον επέπληξε βαρύτατα επειδή επέδειξε αυτοκτονική απερισκεψία βγαίνοντας από τις γραμμές της φάλαγγας. Είναι το χαρακτηριστικότερο ιστορικό παράδειγμα από τον Ηρόδοτο, για ν’ αντιληφθούμε τον τρόπο που οι πρόγονοι μας αντιλαμβάνονταν την ανδρεία. 

Ο Έλληνας πολεμιστής της αρχαιότητας δεν πολεμούσε μόνος του. Η μονομαχία, ο κομπασμός, η προσωπική αψηφισιά απέναντι στον εχθρό ή οι ατομικοί αυτοσχεδιασμοί ήταν ενδείξεις ανοησίας και αναποτελεσματικότητας. Ο Έλληνας μαχητής πολεμούσε ως σώμα μαζί με όλους τους συμπολεμιστές του στα πλαίσια της φάλαγγας. Υπέρτατος στόχος ήταν η νίκη όλου του στρατεύματος, η νίκη της πόλης. Ατομικές πρωτοβουλίες όχι μόνο δεν ήταν επιτρεπτές και αποδεκτές, αλλά αντιθέτως θεωρούνταν επικίνδυνες διότι δυνητικά υπονόμευαν την ενότητα και το αξιόμαχο όλης της παράταξης. Για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που είναι στη μόδα σήμερα, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ολιστική άποψη για την μάχη. 

Τα ελληνικά σώματα περιφρονούσαν τους πολυάριθμους βαρβαρικούς στρατούς που στήνονταν απέναντι τους κάνοντας δυνατούς θορύβους προσπαθώντας να τους τρομάξουν. Κορόιδευαν τους αλαλαγμούς, τα χτυπήματα στις ασπίδες, τις βρισιές και τις κάθε λογιών προκλήσεις των εχθρών. Η ελληνική φάλαγγα παρέμενε σιωπηλή και ατάραχη απέναντι σ’ αυτές τις πρωτόγονες εκδηλώσεις, ξέροντας ότι είναι δείγμα κατώτερης στρατιωτικής οργάνωσης, άρα μειωμένης πολεμικής αποτελεσματικότητας. Ήξεραν ότι τέτοια μπουλούκια, ανεξάρτητα από την προσωπική ανδρεία των πολεμιστών τους, σκόρπιζαν και διαλύονταν μόλις συγκρούονταν με μια ατσαλόφρακτη συμπαγή φάλαγγα που βασικό προσόν της ήταν η πειθαρχία.

Για τον ίδιο λόγο, οι αρχαίοι Έλληνες δεν θεωρούσαν γενναίους αλλά ανόητους και επικίνδυνους όσους αδιαφορούσαν για τη ζωή τους στη μάχη. Η πόλη χρειαζόταν τους ανθρώπους της ζωντανούς και αξιόμαχους, διότι όλοι μαζί έφτιαχναν μια ακαταμάχητη φονική μηχανή. Στον Επιτάφιο του ο Περικλής κατακεραύνωσε αυτούς τους αυτοσχέδιους παλικαράδες. Σε αντίθεση με όλους τους στρατούς της εποχής, οι Έλληνες δεν μέτρησαν ποτέ την ανδρεία ενός πολεμιστή από τον αριθμό των εχθρών που σκότωσε στη μάχη. 

Εύφημες μνείες λάμβαναν όσοι σε κρίσιμες στιγμές κρατούσαν την ενότητα και την πειθαρχία των γραμμών τους. Ποτέ δεν τιμωρήθηκε Έλληνας μαχητής επειδή δεν φάνηκε όσο επιθετικός έπρεπε, αντιθέτως τιμωρούσαν όσους έριχναν την ασπίδα τους διότι άφηναν ακάλυπτο τον διπλανό τους και δημιουργούσαν ρήγμα στη φάλαγγα.

Η διατήρηση των γραμμών τόσο στην άμυνα όσο και στην προέλαση ήταν ζωτικής σημασίας για τα ελληνικά σώματα, αλλά αυτό επιτυγχάνονταν μόνο μετά από εξαντλητικές ασκήσεις που προσπαθούσαν να επιβάλλουν την πειθαρχία μέσα σε ακραίες συνθήκες μάχης. 

Αξιωματικοί και πολεμιστές έπρεπε να διατηρήσουν όχι μόνο την ενότητα αλλά και την ευθεία πορεία των σχηματισμών, καθώς η υποσυνείδητη εμπιστοσύνη κάθε μαχητή στη δική του ασπίδα κι όχι του διπλανού που κάλυπτε το δεξί μισό του, έσπρωχνε ολόκληρη τη φάλαγγα ως σώμα προς τα αριστερά. Ζωτικής σημασίας ήταν επίσης η διατήρηση των συμπαγών σχηματισμών, όταν ο εχθρός υποχωρούσε. Ο ενθουσιασμός του νικητή και η προαιώνια διάθεση των στρατιωτών για πλιάτσικο και σφαγή των πανικόβλητων εχθρών, ήταν ικανά να σκορπίσουν ένα συγκροτημένο στράτευμα και να το οδηγήσουν σε εκ’ των υστέρων ήττα από εφεδρείες του αντιπάλου. 

Οι πρόγονοι μας είχαν τέτοια αφοσίωση στην τακτική της φάλαγγας, που έφθαναν σε ακραία όρια. Οι αριστερόχειρες θεωρούνταν κατώτεροι πολίτες, αφού κρατώντας το σπαθί με το αριστερό καλό τους χέρι και την ασπίδα με το δεξί, δε μπορούσαν να ενταχθούν αρμονικά και να πολεμήσουν στη κεντρική φάλαγγα των δεξιοχέρηδων συμπολιτών τους. Αφού λοιπόν δε μπορούσαν να προσφέρουν στην άμυνα της πόλη τους, είχαν και λιγότερα δικαιώματα απ’ τους άλλους. 

ΠΑΣΧΑ 2019 ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Νο 1

ΠΑΣΧΑ 2019 Νο 2

ΚΕΡΚΥΡΑ - ΠΑΣΧΑ 2019 Νο 3

ΚΕΡΚΥΡΑ - ΠΑΣΧΑ 2019 Νο 4

ΠΑΣΧΑ 2019 Νο 5

ΠΑΣΧΑ 2019 Νο 6

ΠΑΣΧΑ 2019 ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Νο 7

ΠΑΣΧΑ 2019 ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Νο 8

ΠΑΣΧΑ 2019 ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ Νο 9

ΠΑΣΧΑ 2019 ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ No 10

Υπάρχουν και ζευγάρια, που δεν χωρίζουν..

Υπάρχουν και ζευγάρια, που δεν χωρίζουν..

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Μην μπερδεύεσαι…
Υπάρχουν και ζευγάρια που δεν χωρίζουν.

Υπάρχουν κι οι άνθρωποι, που εννοούν τις λέξεις τους και που το «για πάντα» το τιμούνε.
Υπάρχουν ρε γαμώτο και εκείνοι οι άνθρωποι, που συναντιούνται μια φορά
και πιασμένοι χέρι χέρι φτάνουν μέχρι το τέρμα.
Εκείνοι οι άνθρωποι, που ξέρουνε καλά πως οι φουρτούνες της ζωής παλεύονται καλύτερα με δυο ανταμωμένους και πως τα δύσκολα είναι για να ενώνουν κι όχι για να χωρίζουν.
Υπάρχου κι οι άνθρωποι, που ξέρουνε καλά, πως οι ψυχές αξίζουν περισσότερο από τα σώματα και δεν ξοδεύονται από εδώ και από εκεί.
Υπάρχουνε σου λέω άνθρωποι, που τις πληγές τις κλείνουν με αγάπη και αγκαλιές κι όχι με το φευγιό τους κι υπάρχουνε κι άνθρωποι που ερωτεύονται μονάχα μια φορά και δεν το μετανιώνουν.
Υπάρχουν άνθρωποι, που ξέρουν ότι αξίζει να το εκτιμούνε και που το σάπιο το αναγνωρίζουν από μακριά.

Μην μπερδεύεσαι!
Να επιλέγεις τους ικανούς για συντρόφους σου, να επιλέγεις όσους βλέπουν ουρανό.
Να είσαι με εκείνους, που δεν λάμπουν μόνο απ΄ έξω, αλλά με εκείνους που έχουν βλέμμα φωτεινό και καθαρό.
Να είσαι με εκείνους, που σε έχουνε για πρώτο.
Να είσαι με εκείνους, που με τις πράξεις τους στο δείχνουν, ότι είσαι εσύ στον κόσμο όλο ο πιο σημαντικός.
Με εκείνους, που δεν μετρούν τις αποστάσεις, ούτε τα κόστη, για να έρθουν όπου κι αν είσαι να σε βρουν.
Με εκείνους να είσαι, που θυσιάζουνε ψυχή για να σε δουν να τους γελάς, που δεν μπορούν ούτε στιγμή να ησυχάσουν, όταν δεν είσαι εσύ καλά.
Να είσαι με εκείνους, που σ’ αγαπούν κι είναι εκεί, που σ’ αγκαλιάζουνε σφιχτά μέχρι να σκάσεις.
Με εκείνους, που τα φιλιά σου τα ψάχνουν σαν τρελοί κι αν δεν τα δώσεις θα βρουν τον τρόπο και θα ΄ρθουν να σου τα “κλέψουν”.
Να είσαι με εκείνους, που τα όνειρα σου τα χαϊδεύουν τρυφερά και δεν στα κάνουνε εφιάλτες φοβερούς.

Μην μπερδεύεσαι σου λέω άνθρωπε μου!
Γιατί υπάρχουν κι άνθρωποι, που στην ζωή υποχωρούν συνειδητά, για να αφήσουν την αγάπη να νικήσει.
Υπάρχουν κάτι άνθρωποι ακατέργαστα διαμάντια, που ψάχνουν χέρια ικανά, για να αναδειχτούν και να θαμπώσουν.
Υπάρχουνε εκεί έξω εκείνοι οι άνθρωποι, που συχωρούν γιατί πιστεύουν στους ανθρώπους,
γιατί μέσα απ΄ τα λάθη, έχουνε πάθει κι έχουν μάθει.
Με αυτούς να είσαι, που από το τίποτα φτιάχνουν παράδεισους μικρούς,
να ΄σαι με αυτούς, που τους δαίμονες σου τους γνωρίζουν και τους νικάνε.

Να μην μπερδεύεσαι…
Γιατί υπάρχουν και αιώνιες αγάπες κι υπάρχουν έρωτες που γράφουν ιστορία.
Γιατί υπάρχουν κι άνθρωποι που ζευγαρώνουν μια φορά και μια για πάντα
κι υπάρχουν και ζευγάρια που δε χωρίζουνε ποτέ.
Γιατί όλα είναι θέμα επιλογής και επιμονής!

Σeξ παντού, έρωτας πουθενά, χρήμα παντού, όνειρα νεκρά

Μετά από μια σειρά από μάσκες, πως μπορείς να αναγνωρίσεις το αληθινό σου πρόσωπο; Κι όμως έρχεται η στιγμή που πρέπει να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς ποιος τελικά είσαι.

Μπορεί εκεί που θα κοιτάξεις να υπάρχει κενό. Έχασες την δυνατότητα να συγκινείσαι, θεώρησες την ευγένεια ψυχής αδυναμία και περιττή. Ξέχασες τους άλλους ανθρώπους για να σε ξεχάσουν.

Το μέτρο έγινε το χρήμα. Ξέχασες το παρόν, το πούλησες, για ένα μέλλον που δεν σου ανήκει πλέον ούτε κι αυτό. Προτίμησες τον άχαρο τρόπο, τον illustration, τον αντιαισθητικό. Άφησες το μέλλον σ’ αυτούς που αναγορεύτηκαν σε διαχειριστές του, μπήκες στην γραμμή, με αντάλλαγμα την πόζα και τα πράγματα. Πράγματα, αλλά όχι πραγματικότητα.

Όλα τα σκέφτεσαι με χρήμα. Τα αξιολογείς με χρήμα, αγαπάς με χρήμα, σχεδιάζεις με χρήμα, ονειρεύεσαι το χρήμα, μιλάς για το χρήμα, αναζητάς το χρήμα, γίνεσαι το χρήμα. Το πήδημα αντικατέστησε τον έρωτα, το chatting την πρόσωπο με πρόσωπο αληθινή κουβέντα, οι web εφαρμογές το άγγιγμα. Προτίμησες την κονσέρβα και το σκυλάδικο, από την αφτιασίδωτη διασκέδαση, από την τέχνη και την αναζήτηση.

Το χρήμα επέβαλε την κουλτούρα του. Προτίμησες να δουλεύεις παραπάνω ώρες, απ’ το να έχεις ελεύθερο χρόνο για ρέμβη, αγάπη και δημιουργία. Αυτούς που τα αναζητούν τους αποκάλεσες “τεμπέληδες”. Δεν ακολούθησαν τον δικό σου δρόμο. Σαν ιθαγενής θαμπώθηκες από τις χάντρες και τις υποσχέσεις για “μεγάλη ζωή”. Ξέχασες για ποιον λόγο είσαι εδώ, τι πρέπει να ψάχνεις, δεν αναζήτησες άλλο νόημα στο ”υπάρχειν”, αλλά έγινες οπαδός του “έχειν”, σύμφωνα με όσα σ’ έπεισαν οι διαφημίσεις, τα περιοδικά, οι μόδες.

Έπαψες να σκέφτεσαι κι έγινες οπαδός. Οπαδός κόμματος, ποδοσφαιρικής ομάδας, σημαίας, χρώματος, φυλής, συμβόλων και υλικών. Αν τα χάσεις όλα αυτά, αν αύριο καταρρεύσουν, ποιος θα είσαι; Τι μένει κάτω από την επιφάνεια; Υπάρχει τίποτα από σένα; Έχει σημασία πως ζούμε και πως πεθαίνουμε.

Κι αν αυτά που σου λέω τα προσπερνάς, κατανοώ ότι ακόμα είσαι χορτάτος, βολεμένος, με λυμένα τα προβλήματα. Ίσως αν μείνεις άνεργος, πεινάσεις ή μείνεις άστεγος, μπορεί να τα ξανασκεφτείς. Αλλά δεν είναι κρίμα να το κάνεις τότε που θα είναι αργά; Γι’ αυτό σου λέω, κοίτα τώρα τον καθρέφτη. Θυμήσου τι ήθελες όταν ήσουν παιδί. Ψάξε την άγκυρα με το παρελθόν. Ο καθρέφτης θα είναι πάντα εκεί, αλλά το είδωλό σου απουσιάζει.

Πηγή: awakengr.com

www.elromio.gr , panagia-ierosolymitissa.blogspot.com

ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΙΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ν. ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ

ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

ΙΟΥΛΙΑΣ 

ΚΑΙ 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ν. ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ

Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου

υπό την Αιγίδα του 

ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΟΙΝΟΥ:

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 403,

Eίναι ο μεγαλύτερος Βοτανικός Κήπος της χώρας μας αλλά και ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο Κήπος αυτός είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Ιδρύθηκε, το 1951, με βάση το κληροδότημα του Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους. 

Στη μεγάλη έκτασή του, ολοκληρώθηκαν, με την βοήθεια του Υπουργείου Γεωργίας και υπό την εποπτεία του αειμνήστου καθηγητή Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνου Μητράκου, οι εργασίες δημιουργίας και οργάνωσής του, με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής Κήπων και Τοπίου του Πανεπιστημίου του Βερολίνου Herta Hammerbacher.

Με το πέρας της διαμόρφωσης του καλλωπιστικού τμήματος, το 1975, ο Κήπος άνοιξε τις πύλες του στο κοινό.

Έτσι στην Αθήνα - στην πόλη στην οποία ιδρύθηκε, τον 4^ο π.Χ. αιώνα, από τον μαθητή του Αριστοτέλη Θεόφραστο, ο πρώτος στον κόσμο Βοτανικός Κήπος αλλά και ο Βοτανικός Κήπος που ίδρυσε, το 1834, ο καθηγητής της Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Ν. Fraas στη γνωστή περιοχή της με το όνομα "Βοτανικός" - δημιουργήθηκε τώρα ένας νέος, εντυπωσιακός Κήπος με σημαντικές προοπτικές:

ο "Βοτανικός Κήπος 

Ιουλίας

και

Αλεξάνδρου 

Ν. Διομήδους".