Η σύζυγός του μιλά έξι μήνες μετά τον θάνατό του Καρέ καρέ οι τελευταίες ώρες του Βέλιου!

Οι σκέψεις και τα τελευταία λόγια του Αλέξανδρου Βέλιου ένα 48ωρο προτού βάλει τέλος στη ζωή του με ευθανασία, οι πράξεις τόλμης και θάρρους, οι αμήχανες συναντήσεις με μέλη της οικογένειας και φίλους παρουσιάζονται πρώτη φορά σε μια συγκλονιστική ταινία ,που προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα την περασμένη Παρασκευή στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Αλέξανδρος Βέλιος: Η τελευταία απόφαση» κατέγραψε καρέ καρέ με τον κινηματογραφικό φακό του ο σκηνοθέτης Αντώνης Τολάκης με τη συγκατάθεση του ίδιου του ανήσυχου δημοσιογράφου.

Ο δημιουργός «συμπύκνωσε» τις συγκινητικές στιγμές των δύο τελευταίων ημερών της ζωής του Αλέξανδρου Βέλιου, λίγο προτού κάνει πράξη τη γενναία απόφασή του να έχει έναν αξιοπρεπή θάνατο με ευθανασία ως ελεύθερος άνθρωπος, όπως ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Αυτές οι δύο ημέρες ήταν μάθημα ζωής και ωρίμανσης. Τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα. Τις δυο αυτές μέρες απλά έπρεπε να διαχειριστώ την επιθυμία του άντρα μου» αποκαλύπτει στην «Espresso» η Νάντια Γερολυμάτου, χήρα του Αλέξανδρου Βέλιου, μιλώντας πρώτη φορά μετά τον θάνατο του συζύγου της.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την εικόνα του Αλέξανδρου Βέλιου στο νοσοκομείο. Είναι το πρώτο Σαββατοκύριακο του περασμένου Σεπτεμβρίου και ο δημοσιογράφος κάθεται σιωπηλός στο κρεβάτι του, κρατώντας στα χέρια χαρτιά με σημειώσεις και ένα στιλό. Γράφει, σβήνει και ξαναγράφει, προσπαθεί να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να συντάξει μια ανακοίνωση και να αποχαιρετίσει με αυτήν οικογένεια, φίλους, γνωστούς, τον κόσμο όλο, πριν βάλει τέλος στη ζωή του.

Ο φακός τον καταγράφει να συνομιλεί με τη γυναίκα του Νάντια μέσα στον θάλαμο του νοσοκομείου. «Φοβάμαι πώς θα διαχειριστεί η κόρη μας όλο αυτό» του λέει εκείνη. «Μην ανησυχείς. Η μικρή θα καταφέρει να επουλώσει τις πληγές της γρήγορα. Τα παιδιά είναι “καταδικασμένα” να χαίρονται και για τον λόγο αυτό θα μπορέσει να κλείσει τα τραύματα πιο γρήγορα απ' ό,τι οι μεγάλοι» της απαντά με σταθερή και καθαρή φωνή ο Αλέξανδρος Βέλιος.

Εξι μήνες μετά η Νάντια Γερολυμάτου εξομολογείται ότι οι πληγές παραμένουν ανοιχτές... «Δεν επουλώνονται οι πληγές, τις κουβαλάς, μαθαίνεις να ζεις με αυτές, συμφιλιώνεσαι με την έλλειψη, αλλά δεν κλείνουν. Ειδικά όταν έχεις ζήσει δίπλα σε έναν άνθρωπο τέτοιου βεληνεκούς» επισημαίνει.

Ενώ συνομιλούσαν για την κόρη τους, η Νάντια Γερολυμάτου δάκρυσε. «Κύλησε ένα δάκρυ από τα μάτια μου. Προσπαθούσα να μην το δείξω ούτε αυτό» λέει και αποκαλύπτει ότι και ο σύζυγός της δεν άφησε να φανούν δάκρυα στα μάτια του, παρά τις έντονες στιγμές συγκίνησης που βίωνε και παρά τον πόνο που ένιωθε λόγω του καρκίνου.

Αμηχανία

«Μου έλεγε πως παίρνει δύναμη από μένα», αναφέρει, «πως δεν θα μπορούσε χωρίς τη στήριξή μου να πετύχει αυτό που ήθελε».

Στο νοσοκομείο εκείνο το Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου μπαινόβγαιναν φίλοι του Αλέξανδρου Βέλιου. Όση ώρα συνομιλούσαν μαζί του, διακρινόταν μια αμηχανία στα λόγια και στις κινήσεις τους. Προσπαθούσαν να κατανοήσουν την απόφασή του να βάλει τέλος στη ζωή του. Ο ίδιος νηφάλιος, ψύχραιμος και αποφασισμένος, τους ευχαριστούσε που βρίσκονταν πλάι του. Ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε τον καρκίνο με θάρρος, τόλμη και αξιοπρέπεια και με τον θάνατό του θέλησε και προσπάθησε να ταρακουνήσει ανθρώπινες συνειδήσεις για το θέμα της ευθανασίας, υπογραμμίζει η Νάντια Γερολυμάτου.

«Κατάφερε με το τέλος του να ξεκινήσει τη συζήτηση για την ευθανασία» λέει και προσθέτει: «Θα σπάσει κάποια στιγμή το ταμπού που περιβάλλει την ελληνική κοινωνία για την ευθανασία και εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούμε στη νομιμοποίησή της».

«Πάθαινε πανικό»

«Ενας άνθρωπος όπως ο Αλέξανδρος δεν άντεχε το θέμα της ανυπαρξίας, δεν μπορούσε να το διαχειριστεί», προσθέτει η κυρία Γερολυμάτου και εξηγεί:

«Υπήρχαν στιγμές τα βράδια που πάθαινε πανικό, ξυπνούσε ανήσυχος. Κατάφερε να συμφιλιωθεί με την ανυπαρξία του το βράδυ που τελείωσε το βιβλίο ‘‘Εγώ κι ο θάνατός μου - Το δικαίωμα στην ευθανασία’’. Τότε ήρθε και μου είπε: ‘‘Νάντια, επιτέλους έχω απαλλαγεί από τον φόβο του θανάτου’’. Ηταν έτοιμος να γράψει το τέλος του με αξιοπρέπεια, όπως ο ίδιος το ήθελε».

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του ντοκιμαντέρ η προσπάθεια του δημοσιογράφου Δημήτρη Αλικάκου (σ.σ.: που είχε προσπαθήσει και στο παρελθόν να εκμεταλλευτεί το δραματικό τέλος του Βέλιου) να εκμαιεύσει από τη σύζυγο του Αλέξανδρου Βέλιου απαντήσεις σχετικά με το ποια πρόσωπα ήταν παρόντα τη στιγμή που έφευγε από τη ζωή και αν υπήρξαν κάποιοι που πρόδωσαν το όραμά του για έναν αξιοπρεπή θάνατο. Η Νάντια Γερολυμάτου αντέδρασε ευγενικά, όμως το κοινό αποδοκίμασε έντονα την απόπειρα αναγκάζοντας τον Αλικάκο να αποχωρήσει.

«Κυριακή φεύγω... Εχουμε χρόνο;»

Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ σκηνοθέτης Αντώνης Τολάκης (φωτό) γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Βέλιο μόλις μία εβδομάδα πριν από τον θάνατό του.

«Με τον Αλέξανδρο συνδεθήκαμε πολύ γρήγορα και πολύ έντονα. Του είπα ότι θέλω να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τον χρόνο, με κοίταξε απορημένος. Μετά μιλήσαμε για φιλοσόφους και συγγραφείς που άρεσαν και στους δύο, κι έτσι καταλάβαμε τι ήθελε ο ένας από τον άλλον» εξηγεί ο σκηνοθέτης.

«Κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος έκανε μια παύση, με κοίταξε και με ρώτησε: “Εχουμε χρόνο;” Του απάντησα πως έχουμε χρόνο και μου είπε “την Κυριακή φεύγω”. Η συζήτηση αυτή έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου, Παρασκευή απόγευμα. Με κοίταξε στα μάτια και υποπτευόμουν τότε ότι δεν θα πήγαινε στην Ελβετία,· ότι θα τελείωνε τη ζωή του εδώ, σε μια χώρα όπου η υποβοηθούμενη ευθανασία απαγορεύεται» λέει ο κ. Τολάκης. Ο Αλέξανδρος Βέλιος το τελευταίο 48ωρο της ζωής του είχε ξεχάσει ότι υπήρχε μια κάμερα που τον μαγνητοσκοπούσε. «Αυτό το έκανε γιατί κατάλαβε ότι μπορεί να με εμπιστευτεί» τονίζει ο κ. Τολάκης και καταλήγει:

«Είχε μια σιγουριά, ένιωθε μια ασφάλεια ότι δεν θα εισβάλω στον ψυχικό του κόσμο. Ο Αλέξανδρος για να επιβιώσει, για να μπορέσει να διαχειριστεί τη μεγάλη αυτή απόφαση που πήρε -και για μένα είναι πράξη ελευθερίας-, έπρεπε να κάνει κάτι για να αποκτήσει νόημα η ζωή. Ο Αλέξανδρος με τον θάνατό του κάνει κάτι που αποκτά νόημα η ζωή του».

Το τέλος με κοκτέιλ φαρμάκων, το «αντίο» με δύο επιστολές και η εντολή για εκταφή της σορού

Ηταν ένα βράδυ Κυριακής του Σεπτεμβρίου όταν ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 63 ετών. Επέλεξε να «φύγει» μόνος του, καθώς δεν ήθελε να ταλαιπωρείται άλλο από την ασθένεια που αντιμετώπιζε. Οι προσπάθειές του για ευθανασία και οι δεκάδες εκκλήσεις του να δοθεί ένα τέλος στον γολγοθά του δεν εισακούστηκαν, με αποτέλεσμα να βρει ο ίδιος τρόπο να φύγει από τη ζωή.

Πριν ξημερώσει η 5η Σεπτεμβρίου ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε πάρει κοκτέιλ φαρμάκων και είχε αποχαιρετήσει τους οικείους του με δύο επιστολές. Στη μια έκανε αναφορά στο πώς επιθυμούσε να γίνει η κηδεία του και στην άλλη ανακοίνωνε ο ίδιος τον θάνατό του.

«Αποφάσισα απόψε να δώσω στη ζωή μου το τέλος που μου ταιριάζει... Εζησα με αξιοπρέπεια. Με αξιοπρέπεια αποφάσισα και να πεθάνω».

Ωστόσο, τόσο οι συνεντεύξεις του όσο και ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του από δημοσιογράφο, που εμφανίστηκε ψευδώς ως φίλος του και άφηνε υπόνοιες για «υποβοηθούμενη» αυτοκτονία, έφεραν νέες εξελίξεις στην υπόθεση.

Στο επίμαχο κείμενο το συγκεκριμένο πρόσωπο έγραφε πως ο 63χρονος δημοσιογράφος τού είχε πει: «Αύριο παίρνω εξιτήριο. Την Κυριακή θα έρθει ο γιατρός να μου φέρει τη σύριγγα. Θα έρθεις κι εσύ. Δεν χρειάζεται να μου κάνεις ένεση, πλάκα έκανα, θα σου δείξει απλώς πώς να την κουμπώσεις στην “πεταλούδα” που έχω στο στήθος μου. Μετά θα πατήσεις την ένεση. Και φύγε αμέσως». Τις επόμενες ημέρες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Ηλίας Ζαγοραίος διέταξε προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση.

Προκειμένου να βρεθούν στοιχεία, στις 16 Σεπτεμβρίου δόθηκε εντολή για εκταφή της σορού για να ληφθούν δείγματα για τη διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων. Σημειώνεται ότι στην κατάθεσή της η σύζυγος του Βέλιου Νάντια Γερολυμάτου ανέφερε ότι δεν αντιλήφθηκε την ύπαρξη κάποιας σύριγγας ή άλλου σκευάσματος, του οποίου χρήση μπορεί να έκανε ο σύζυγός της. Το μυστήριο, όμως, έλυσαν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων, που επιβεβαίωσαν ότι ένα εξαιρετικά δυνατό «κοκτέιλ» ηρεμιστικών και παυσίπονων χαπιών οδήγησε στον θάνατο τον δημοσιογράφο.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Ο Ινδός, ο Αμερικάνος και ο Έλληνας στην κόλαση.

Βρέθηκαν μια μέρα στη κόλαση ένας Έλληνας, ένας Αμερικάνος κι ένας Ινδός. Τους συναντάει ο διάβολος και τους λέει:


– Σε όσους έρχονται εδώ δίνω μία ευκαιρία να μεταφερθούν στον παράδεισο…

Και βγάζει ένα τεράστιο μαστίγιο λέγοντας:
– Όποιος θα αντέξει τρία χτυπήματα χωρίς να φωνάξει, θα πάει στον παράδεισο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για ασπίδα ό,τι θέλετε.

Πρώτος πηγαίνει ο Αμερικανός.
– Τί θα έχεις για ασπίδα;, ρωτάει ο διάβολος.

Ο Αμερικάνος σηκώνει μια τεράστια πέτρα και λέει:
– Θα χρησιμοποιήσω αυτή την πέτρα! Είμαι έτοιμος!

Σηκώνει ο διάβολος το μαστίγιο, χτυπάει μια και φεύγει η πέτρα. Χτυπάει δεύτερη και ουρλιάζει σαν τρελός ο Αμερικάνος, οπότε χάνει την ευκαιρία να πάει στον παράδεισο.

Στη συνέχεια ήταν σειρά του Ινδού.
– Τί θα έχεις για ασπίδα;, τον ρωτάει ο διάβολος.
– Τίποτα, λέει ο Ινδός. Έκανα πενήντα χρόνια γιόγκα και δε νιώθω καθόλου πόνο!

Στο πρώτο χτύπημα ο Ινδός ήταν ατάραχος. Στο δεύτερο έκανε κάποιους μορφασμούς και στο τρίτο χτύπημα λίγο περισσότερους. Αλλά δεν έβγαλε κουβέντα από το στόμα του!
– Να πάρει, λέει ο διάβολος, πρώτη φορά αντέχει κάποιος τρία χτυπήματα. Λοιπόν, είσαι ελεύθερος
να πας στον παράδεισο. Το αξίζεις.
– Όχι, λέει ο Ινδός. Θέλω να μείνω και να δω. Σε όλα τα ανέκδοτα ο Έλληνας τη βγάζει καθαρή. Θέλω να δω τώρα πώς θα ξεμπερδέψει!
– Εντάξει, μείνε να βλέπεις, του λέει ο διάβολος.

Έρχεται λοιπόν η σειρά του Έλληνα και τον ρωτάει:
– Εσύ τί θα χρησιμοποιήσεις για ασπίδα;
Και απαντάει ο Έλληνας:
– Τον Ινδό!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΑΠΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ - "Μην τους αφήνετε να σας θυσιάσουν"

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ...

Να σηκώσουν το ανάστημά τους και να σταματήσουν να αφήνουν την Ευρώπη να κάνει… πλιάτσικο στις περιουσίες και κατ’ επέκταση στην ίδια τους τη ζωή καλεί με ανοικτή επιστολή του τους Έλληνες ο Peter Koenig.
​Στην επιστολή του καλεί τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τους μηχανισμούς του δυτικού ιμπεριαλισμού, καθώς αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ανοικοδομηθεί η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία

Ο διάσημος οικονομολόγος κάνει λόγο για «σκλαβιά» και «ταπείνωση» του ελληνικού λαού, επισημαίνοντας ότι βιώνει καταστάσεις που παραπέμπουν μόνο σε μια χώρα η οποία έχει ηττηθεί σε πόλεμο και καλείται να πληρώσει το τίμημα της ήττας της. Στην προκειμένη περίπτωση ο δυνάστης της είναι μια οικονομική ελίτ, ένα αρπακτικό -όπως αναφέρει- που αυτοαποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην επιστολή του καλεί τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τους μηχανισμούς του δυτικού ιμπεριαλισμού, καθώς αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ανοικοδομηθεί η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία. Κίνηση, που κατά τον ίδιο, αποτελεί απαραίτητη πράξη αξιοπρέπειας.

Αναλυτικά η επιστολή:

Αγαπητέ και σεβαστέ ελληνικέ λαέ,

Σας σκοτώνουν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και ουδείς λέει κουβέντα, πόσω μάλλον η ελληνική ελίτ ή η κυβέρνηση. Ελάχιστοι αντέδρασαν. Άφησαν να εκτυλίσσεται η σφαγή, διότι προφανώς δεν τους αφορά. Είναι τυφλωμένοι από την ψεύτικη λάμψη του ευρώ και ανήκουν στην ελίτ μιας τάξης Ευρωπαίων ευγενών.

Η τρόικα είναι μια εγκληματική συμμορία που αποτελείται από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν​Προφανώς, περνούν καλά, συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ που καταναλώνουν χαβιάρι (μεταξύ άλλων). Δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσουν το αιματοκύλισμα του ελληνικού έθνους, σε ηθικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο. Η πρόσβαση στο σύστημα υγείας είναι απαγορευτική, καθώς (ο τομέας) έχει ιδιωτικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κοστίζει πολύ ακριβά. Στις συντάξεις έχει πέσει «ψαλίδι» για πέμπτη διαδοχική φορά. Πλέον, μοιάζουν σαν ένα πενιχρό βαλιτσάκι επιβίωσης. Μέχρι σήμερα έχουν μειωθεί έως και 50%. Χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν χάρη στα συσσίτια.
Η πλειονότητα των κοινωνικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου και ενός σημαντικού μέρους της εκπαίδευσης, έχει ιδιωτικοποιηθεί και ξεπουληθεί. Δεν υπάρχει τίποτα. Εξαφανίστηκαν κατόπιν εντολών του Βερολίνου και διά στόματος των εκπροσώπων της τρόικας -της εγκληματικής συμμορίας που αποτελείται από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν. Ο τελευταίος θεσμός είναι ένα συνονθύλευμα από διεφθαρμένες μαριονέτες, που αποφασίζει για την τύχη και το μέλλον 800 εκατ. Ευρωπαίων. Και εσείς Έλληνες δεχτήκατε τους ξυλοδαρμούς που προέκυψαν από τις αποφάσεις τους.
Δεν ξέρουν τι ψήφισαν

Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έστειλε ένα νομοσχέδιο άνω των 2.000 σελίδων που συντάχτηκε στις Βρυξέλλες, γραμμένο στα αγγλικά, το οποίο το ελληνικό Κοινοβούλιο θα έπρεπε να ψηφίσει μέσα σε λίγες ημέρες αλλιώς… Το ζήτημα, όμως, είναι ότι ουδείς βρέθηκε να ζητήσει απάντηση στην ερώτηση: «Αλλιώς τι θα γίνει;».

Οι συγγραφείς του συγκεκριμένου νομοσχεδίου δεν μπήκαν καν στον κόπο να μεταφράσουν στα ελληνικά ένα «βουνό» από νομικούς τεχνικούς όρους και λεπτομέρειες, και φυσικά δεν έδωσαν επαρκή χρόνο στους Έλληνες βουλευτές να συζητήσουν για τη νέα φορολογική νομοθεσία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι περισσότεροι βουλευτές δεν μπόρεσαν, λόγω γλώσσας και περιορισμένου χρόνου, να διαβάσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Παρ’ όλα αυτά, το κείμενο «πέρασε» από τη Βουλή και έγινε νόμος του κράτους.

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, η Ελλάδα εκχώρησε άνευ όρων για 99 χρόνια όλα τα περιουσιακά της στοιχεία (υποδομές, αεροδρόμια, λιμάνια ακόμα και δημόσιες παραλίες και φυσικές πηγές ενέργειες) στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), ο οποίος θα μπορεί ελεύθερα μέσω του Υπερταμείου να βάζει πωλητήριο (ουσιαστικά να ιδιωτικοποιεί), με απώτερο σκοπό την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Αρχικά, υπολόγιζε σε 50 δις ευρώ έσοδα -εκτίμηση που αποδείχθηκε λανθασμένη πολύ γρήγορα.

Εν τω μεταξύ, η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων υποτιμήθηκε περαιτέρω από την τρόικα σ’ ένα ποσοστό που μεταφράζεται σε 5-15 δις ευρώ, σε σύγκριση μ’ ένα δημόσιο χρέος που ξεπερνά πλέον τα 350 δις ευρώ. Αυτό το Υπερταμείο, λοιπόν, είναι ένας αντιδημοκρατικός, υπερεθνικός μηχανισμός, ο οποίος δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Με αυτό το μνημόνιο, λοιπόν, αγαπητοί Έλληνες, η ελληνική Βουλή, η δική σας Βουλή, παύει να έχει οποιαδήποτε ισχύ. Πρακτικά, έχει ακυρωθεί η ύπαρξή της. Δεν μπορεί να νομοθετεί σε θέματα προϋπολογισμού ή φορολογίας. Τα πάντα έχουν αποφασιστεί στις Βρυξέλλες, με τη συνενοχή του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Την τελευταία φορά που συνέβη κάτι παρόμοιο ήταν το 1933, όταν το Ράιχσταγκ (Νομοθετικό Σώμα της Γερμανίας κατά την περίοδο 1867-1945) μετέφερε όλες τις εξουσίες του στον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ.
Αυτό, αγαπητοί μου Έλληνες, είναι ένας ξεκάθαρος οικονομικός φασισμός μπροστά στα μάτια τα δικά σας και όλου του πλανήτη. Όμως, ουδείς θέλει να δει κατάματα την αλήθεια. Να παραδεχτεί αυτό που συμβαίνει. Και αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα.

Αυτή η (ξεκάθαρη) αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου επιβεβαιώθηκε, καθώς η τελευταία ελπίδα για μείωση του χρέους έσβησε στα τέλη του Φεβρουαρίου. Μέχρι και το ΔΝΤ συνέστησε -και σε ιδιωτικές συζητήσεις συνεχίζει να το κάνει- μείωση του χρέους.

Ωστόσο, η Γερμανία ανακοίνωσε χωρίς ίχνος οίκτου την τελική λεηλασία της Ελλάδας, απαιτώντας τη μεταφορά στο Υπερταμείο -το οποίο ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το Βερολίνο- του χρυσού, των κρατικών υπηρεσιών και των ακινήτων του Δημοσίου. Το αντίτιμο για αυτήν τη «διάσωση», εφόσον η Ελλάδα γονατίσει και τα δώσει όλα, ανέρχεται σε 86 δις ευρώ. Και αυτά τα λεφτά θα είναι ΝΕΟ ΧΡΕΟΣ.

Σε αντάλλαγμα για τι; Άλλοι τόκοι, υψηλότερη αναλογία στην εξυπηρέτηση του χρέους και ακόμα χειρότερες προοπτικές σε σχέση με το παρελθόν για το αν όλα αυτά θα έχουν αίσιο τέλος τελικά. Και φυσικά, επαναλαμβάνω, χωρίς ποτέ η χώρα να βγει απ’ όλη αυτήν την ευρω-αμερικανική διαδικασία με τις φασιστικές δολοφονικές επιθέσεις.

Πριν από λίγες ημέρες η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φέρεται να είπε μετά το τετ α τετ με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ πως «η θέση του Βερολίνου για το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας παραμένει ίδια».

Ορίστε ορισμένα δεδομένα για το ελληνικό χρέος, όπως αυτά καταγράφτηκαν στις 9 Μαρτίου 2017:

Πληθυσμός: 10,8 εκατ.
Χρέος: 352 δις ευρώ
Τόκοι ανά έτος: 19,5 δις ευρώ.

• Από το 2010 έως τα τέλη του 2016 το σύνολο των δανείων προς την Ελλάδα ξεπέρασε τα 250 δις ευρώ -ούτε ένα λεπτό από αυτά δεν διατέθηκε προς όφελος του ελληνικού λαού, παρά μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους και για την πληρωμή γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.
• Η σχέση χρέους προς το ετήσιο ΑΕΠ: 181%. Το 2008 ήταν 109%. Στις ΗΠΑ η σχέση χρέους προς το ΑΕΠ αυτήν τη στιγμή είναι 109,63%.
• Το ελληνικό ΑΕΠ υπολείπεται κατά 2 μονάδων του ευρωπαϊκού. Από το 2008 συρρικνώθηκε κατά 25%.
• Η ανεργία βρίσκεται στα ύψη, άνω του 26%, και πλησιάζει το 50% στους νέους (18-35 ετών).
• Το 2008, που ξεκίνησαν όλα, το ελληνικό χρέος θα ήταν πλήρως διαχειρίσιμο εσωτερικά, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις και «bail-outs» -τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση διάσωση αλλά... συσσώρευση επιβληθέντων χρεών.

Το ελληνικό χρέος δεν ήταν ποτέ απειλή για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως μας άφησαν να πιστέψουμε οι τραπεζίτες της Fed, της ΕΚΤ και της Wall Street. Η ελληνική κρίση και κατ’ επέκταση η ευρωπαϊκή χτίστηκε από αυτά τα «αρπακτικά» προς όφελός τους και εις βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν είχε να κάνει ποτέ με το ελληνικό ή το ευρωπαϊκό χρέος. Όμως, ουδείς κάνει ερωτήσεις. Η πλειονότητα των Ευρωπαίων και των διεθνών οικονομολόγων και πολιτικών, που φυσικά γνωρίζουν, δεν τολμά να αρθρώσει λέξη. Παράλληλα, η φωνή όσων θέλουν να μιλήσουν έχει «φιμωθεί», την ώρα που τα εκδιδόμενα ΜΜΕ λένε ψέματα σε Ευρωπαίους και Έλληνες πολίτες.

Τον Σεπτέμβριο του 2011, χωρίς καμία προειδοποίηση, η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας (SNB) προχώρησε σε υποτίμηση του φράγκου κατά 12% έναντι του ευρώ, προκειμένου να προστατεύσει την οικονομία της. Ήταν μια κίνηση τουλάχιστον άδικη, καθώς καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν έχει την ελευθερία να ανατιμήσει ή να υποτιμήσει το νόμισμά της, σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας της. Παρά το γεγονός ότι η Ελβετία δεν είναι μέλος της Ε.Ε., έχει υπογράψει μαζί της περισσότερες από 120 διμερείς συμφωνίες, οι οποίες την καθιστούν -επί της ουσίας- σχεδόν ισοδύναμη μ’ ένα κράτος-μέλος. 

Σε χρονικό διάστημα 3 ετών και 3 μηνών από την αλλαγή της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε 1,20 ελβετικά φράγκα ανά ευρώ, η SNB έχει συγκεντρώσει μία αξία πάνω από 500 δισεκατομμύρια φράγκα σε ξένο νόμισμα, κυρίως σε ευρώ. Χρήματα που αντιστοιχούν στο 150% του ελληνικού χρέους.

Έλληνες πολίτες ξυπνήστε!

Πάρτε τον έλεγχο της κατάστασης! Μην πιστέψετε πολιτικούς και μίντια! Βγείτε από αυτόν τον εγκληματικό οργανισμό που ονομάζεται Ε.Ε., από αυτό το δυτικό απατηλό νομισματικό σύστημα, πνίγεστε μέχρι θανάτου.

Πάρτε μακριά από αυτούς την κυριαρχία σας και το νόμισμά σας. Δηλώστε αδυναμία να αποπληρώσετε το δημόσιο χρέος σας -ακόμη και σύσσωμη η Δύση δεν μπορεί να σας σταματήσει.

​ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ό,τι η κυβέρνησή σας, οι Βρυξέλλες και η τρόικα κάνουν σε εσάς και τη χώρα σας

Εάν διοικήσετε τη χώρα σας με τις δημόσιες τράπεζές σας, με τα χρήματά σας, σταδιακά αλλά σίγουρα θα μπορέσετε να ξαναχτίσετε την κατεστραμμένη σας οικονομία. H επιστροφή του χρέους είναι διαπραγματεύσιμη. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις ανά τον κόσμο. Η Αργεντινή είναι μία από τις τελευταίες αυτές περιπτώσεις. Ακόμη και η Γερμανία είχε επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της το 1952 (δείτε τη Συμφωνία του Λονδίνου για το ξένο χρέος της Γερμανίας).

H Γερμανία, η χώρα που ηγήθηκε της οικονομικής δολοφονίας της Ελλάδας, οφείλει ακόμη να επιστρέψει τεράστιες αποζημιώσεις για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2015 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τη Γερμανία να επιστρέψει ένα συνολικό ποσόν ύψους 279 δις ευρώ ως αποζημίωση. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, η Γερμανία απάντησε πως το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων διευθετήθηκε το 1990 -κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Δεν είναι αποκύημα φαντασίας το γεγονός ότι η ασφυκτική πίεση που ασκεί η Γερμανία στην Ελλάδα σήμερα στοχεύει στο να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και να στρέψει το ενδιαφέρον μακριά από το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει. ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ό,τι η κυβέρνησή σας, οι Βρυξέλλες και η τρόικα κάνουν σε εσάς και τη χώρα σας. Σε αντίθεση, απαιτήστε πλήρη καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων… Αντιθέτως, αξιώστε γερμανικές αποζημιώσεις, αξιώστε το Grexit, ως τη μόνη νόμιμη συνέπεια που προέκυψε από το «Όχι» του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015 κατά των μέτρων λιτότητας που ζητεί η τρόικα, σε αντάλλαγμα για ένα πακέτο «διάσωσης».

Εάν το πράξετε, θα δείτε σύντομα ένα φως στο τέλος του τούνελ - ένα φως που έχει σβήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιτίας της Γερμανίας και των γκάνγκστερ της τρόικας, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησής σας.

Απειλές εξόδου από την Ευρωζώνη

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προσπαθεί ακόμη να μπλοφάρει και να εντυπωσιάσει τον κόσμο απειλώντας την Ελλάδα με έξοδο από το ευρώ. Οποιαδήποτε υγιής κυβέρνηση θα έκανε αυτήν την απειλή σύμμαχό της εγκαταλείποντας αυτό το σάπιο τέρας που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί και το λαθεμένο και απατηλό νόμισμα που ονομάζεται ευρώ. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι αυτό: η Ελλάδα κυβερνάται από την τρέλα.

Ως εκ τούτου, η ελληνική κυβέρνηση απαντά στην τρέλα (τρόικα) με λαϊκή υποταγή, με ήπια παράδοση εξουσίας - εις βάρος των εκατομμυρίων ήδη αδικημένων Ελλήνων συμπατριωτών που υποδουλώνονται.

Πέραν αυτών, υπάρχει ένας πρώην Έλληνας υπουργός Οικονομικών που ασκεί ακόμη επιρροή, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο θρυλικός, γοητευτικός και «ριζοσπαστικός» υπουργός με τη μοτοσικλέτα.

​Οι κατηγορίες μου στοχεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα, όλους αυτούς που ανήκουν στην ελληνική ελίτ, στα μίντια (έχουν στην κυριολεξία όλα πουληθεί όπως και στη Γερμανία από τη CIA;) και στους βουλευτές που κοιτούν με δέος (σ.σ.: τους δανειστές) και φροντίζουν να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέρονταΠαρόλο που έχει παραιτηθεί σε μία προφανή πράξη διαμαρτυρίας κατά της υποδούλωσης του ΣΥΡΙΖΑ, των απαιτήσεων της τρόικας μετά το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, ο Βαρουφάκης σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κομφορμιστής που ζητεί κάποια μεταρρύθμιση στις Βρυξέλλες, οι οποίες δεν θέλουν να φανταστούν το κόστος ενός Grexit, για να μη συμπεριλάβουμε και την κατάρρευση της Ε.Ε. - κατάρρευση η οποία, ωστόσο, βρίσκεται κοντά. Ως υπουργός Οικονομικών δεν έθεσε ποτέ το Grexit ως Plan B.

Δεν υπάρχει κανείς που να φωνάζει, να διαμαρτύρεται, να βγαίνει στους δρόμους, στα μπλόκα, να σταματήσει το ξεπούλημα των γεφυρών, των σιδηροδρόμων, ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων ως δημόσιο αγαθό. Κανείς. Δεν θέλω να κατηγορήσω για αυτό τους Έλληνες, οι οποίοι καθημερινά πρέπει να παλέψουν για την προσωπική τους επιβίωση, να βρουν τρόπους για να ταΐσουν τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Οι κατηγορίες μου στοχεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα, όλους αυτούς που ανήκουν στην ελληνική ελίτ, στα μίντια (έχουν στην κυριολεξία όλα πουληθεί όπως και στη Γερμανία από τη CIA;) και στους βουλευτές που κοιτούν με δέος (σ.σ.: τους δανειστές) και φροντίζουν να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Καμία δράση. Παρακολουθήστε την Ελλάδα - τη χώρα σας, Έλληνες πολίτες, ενώ αιμορραγεί!

Να είστε προσεκτικοί, διότι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με χρέος και διάσωση. Εάν σας πουν ότι η ευθύνη για την κρίση στην Ευρώπη είναι της Ελλάδας και του χρέους της, και ότι η ομαλοποίηση της κατάστασης εξαρτάται από το πόσο η Ελλάδα θα συμμορφωθεί με τους κανόνες του νέου πακέτου διάσωσης, αυτό είναι ένα εξωφρενικό ψέμα.

Αυτή η κρίση δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Ευρωπαίους, από την ελίτ της Ευρώπης, από την Goldman Sachs - η οποία παρεμπιπτόντως διαφεντεύει την ευρωπαϊκή οικονομία.

Διότι θέλουν να συντρίψουν την Ελλάδα να την πετάξουν στον γκρεμό. Αυτοί, τα αποβράσματα των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, επιδιώκουν μια Ελλάδα υποταγμένη. Γιατί η Ελλάδα διαθέτει μία υψηλά στρατηγική θέση στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ελλάδα είναι μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Ίσως η δεύτερη στη σειρά πιο σημαντική χώρα του ΝΑΤΟ (μετά την Τουρκία) λόγω της στρατηγικής της θέσης. Δεν θέλουν αυτή η Ελλάδα να διοικείται από ένα αριστερό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από Αριστερά. Είστε νεοφιλελεύθεροι ακριβώς όπως αυτοί. Τα αφεντικά της υφηλίου επιθυμούν «καθεστωτική αλλαγή» - εκείνο το παλιό καλό καθεστώς που απειλεί οτιδήποτε αντίκειται στους νόμους της Δύσης. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σκύβει το κεφάλι και υποκλίνεται στα αφεντικά του χρήματος επιτρέποντας την ταπείνωση και την καταστροφή των ίδιων της των πολιτών. 

Εάν η Ελλάδα διεξήγαγε τώρα εκλογές και κέρδιζε ένα δεξιό κόμμα, τύπου Νέα Δημοκρατία ή ακόμη και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, ή μία συμμαχία των δύο, το πρόβλημα του χρέους θα εξανεμιζόταν εν μία νυκτί. Αυτό που επιθυμεί η Ουάσινγκτον μαζί με το σκυλάκι της τις Βρυξέλλες, είναι μια Ελλάδα υποταγμένη που δεν θα ζητεί να μάθει τον ακριβή ρόλο του ΝΑΤΟ, που δεν θα διαπραγματεύεται με την Ε.Ε., που δεν θα ζητεί να απαλλαγεί από τα ευρωπαϊκά δεσμά, που δεν θα έχει πρόσβαση στις συζητήσεις με τις ΗΠΑ για τη Μεσόγειο -για τον υποθαλάσσιο πλούτο σε υδρογονάνθρακες και ορυκτά.

Το παράδειγμα, φυσικά, επεκτείνεται και για την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, χώρες που έχουν τις ακτές τους στη Μεσόγειο. Οι κυβερνήσεις τους έχουν ήδη αλλάξει με εξωτερική παρέμβαση (ΗΠΑ/Ε.Ε.) προκειμένου να επιβληθούν υπάκουα κουτάβια της νεοφιλελεύθερης δεξιάς.

​Είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα έχει ακόμη τη δυνατότητα και τη σοφία να ξαναχτίσει τη ΔημοκρατίαΗ αδρανής ελίτ και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχουν καμία δικαιολογία. Είναι το λιγότερο η χειρότερη μορφή του Συνδρόμου της Στοκχόλμης: παραμένουν υποταγμένοι στον βασανιστή τους «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος». Και ο θάνατος, με όρους απόλυτης καταστροφής, λεηλάτησης και απόλυτης δουλείας, βρίσκεται κοντά.

Εσείς, Έλληνες πολίτες, εσείς θέλετε να συνεχίσετε σε αυτό το μονοπάτι της υποδούλωσης που σας έχει επιβάλει η αυτοκρατορία των αρπακτικών, η οποία στην τελική θα σας ελέγχει σε κάθε βήμα που θα κάνετε;

Ή θα προτιμούσατε να ανακαταλάβετε την κυριαρχία σας, το νόμισμά σας -απαγκιστρωμένοι από τη δικτατορία των Βρυξελλών- και να αρχίσετε από την αρχή -όπως οι ευγενείς και σοφοί Έλληνες έπραξαν 2.500 χρόνια πριν, φέρνοντας τη Δημοκρατία;

Είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα έχει ακόμη τη δυνατότητα και τη σοφία να ξαναχτίσει τη Δημοκρατία. Θυμηθείτε πως, παρόλο που δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γεωγραφική μας θέση, το μέλλον μπορεί αναμφίβολα να διαφοροποιηθεί.

Αυτή η Ελλάδα είναι ακόμη ζωντανή!

Zήτω οι Έλληνες! 

Το διαβάσαμε στο 

THE SECRET REAL TRUTH

SURVIVOR: Η δυστυχία του καναπέ, η κατάντια του Νεοέλληνα και η επέλαση της αποχαύνωσης

Με την Ελλάδα να συνταράζεται από καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα, οικονομική κρίση, μετανάστευση, ελληνοτουρκικά, βλέπουμε την μάζα να στρέφεται και να ασχολείται καθημερινά με το… φαινόμενο Survivor.Και όχι απλά να ασχολείται αλλά να πληρώνει και από τη τσέπη του για να συμμετέχουν σε…ψηφοφορίες! 

«Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης» στον βωμό των κλικ παίζουν καθημερινά εικόνες και θέματα με το show που (δυστυχώς), ήρθε για να μείνει.

Η τηλεόραση είναι ο βασιλιάς της μαζικής προπαγάνδας. Κατατάσσεται στα ψυχρά μέσα επικοινωνίας, που σημαίνει ότι δεν αφήνει στον θεατή περιθώριο να αναπτύξει τη φαντασία του. Ο θεατής προσλαμβάνει ψυχρά αυτό που βλέπει και το οποίο δεν μπορεί να το επεξεργαστεί με τη φαντασία του ή να το αμφισβητήσει.

Η τηλεόραση ως μονόδρομο μέσο μαζικής επικοινωνίας αναπτύχθηκε στην βιομηχανική εποχή όπου κυριάρχησαν οι κοινωνίες της μάζας.

Ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης δίνει σημαντικές απαντήσεις για το… φαινόμενο της Ελληνικής Τv. H συνέντευξη δόθηκε στο thetoc.gr

Τι πιστεύετε για την επιτυχία και τις υψηλές θεαματικότητες του Survivor;

Καταρχάς είναι ψυχαγωγικό. Οι άνθρωποι αγαπούν την ψυχαγωγία. Επίσης αγαπούν την κλειδαρότρυπα, δηλαδή τη δυνατότητα να χαζεύουν τις ζωές των άλλων, με τους ανταγωνισμούς, τα μίση και τα πάθη τους, από την ασφάλεια του καναπέ. Σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι, οι τηλεθεατές μπορούν να συγκρίνονται ανώδυνα με τους παίκτες που εμπλέκονται σε περίπλοκες καταστάσεις, στις οποίες οι ίδιοι είτε θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν, είτε απεύχονται. Την ίδια στιγμή πρόκειται για ένα τηλεοπτικό προϊόν εύπεπτο, με οικείους προβληματισμούς που αφορούν στην ανθρώπινη διεπαφή και επομένως με την ευκολία της ταύτισης, μακριά από την περιπλοκότητα της ειδησεογραφικής επικαιρότητας, το ανιαρό αναμάσημα της δυσοίωνης οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, την επαναληπτικότητα των πάνελ με τους ξυλόγλωσσους πολιτικούς και ειδήμονες, κ.ο.κ.. Σε αυτό συμβάλλει κι η πραγματική ένδεια της Ελληνικής τηλεόρασης που δεν έχει να αντιπροσφέρει οτιδήποτε το αξιόλογο και το πρωτότυπο.

-Έχει σχέση με το ότι ο θεατής αισθάνεται ότι πρόκειται για κάτι αυθεντικό, όχι σαν την κατασκευή ενός σίριαλ;

Το Survivor αντικατοπτρίζει μια νοσταλγία για την αυθεντικότητα, την οποία ο τηλεθεατής έχει αποστερηθεί σφόδρα με τη χρονίζουσα τηλεοπτική κονσέρβα. Εισάγει φρέσκα πρόσωπα απέναντι στο μονοπώλιο των συνήθων υπόπτων τηλεπαρουσιαστών και λοιπών πρωταγωνιστών της μικρής οθόνης. Και μάλιστα ανθρώπους εντελώς τυχαίους, που διεγείρουν τους κρυφούς πόθους του μέσου τηλεθεατή για αυτόματη διασημότητα μέσα από το απόλυτο τίποτα, την οποία καλλιέργησε ο ναρκισσισμός και το life-style που σερβίρουν τα Μέσα Ενημέρωσης και η διαφήμιση από δεκαετιών. Λόγω της προσλαμβανόμενης διαδραστικότητας, ο θεατής έχει εδώ την ψευδαίσθηση της προσωπικής του επίδρασης επί των εξελίξεων και αισθάνεται λιγότερο παθητικός αποδέκτης. Ασφαλώς, τη συνταγή της επιτυχίας συμπληρώνει το ειδυλλιακό περιβάλλον, η καλοκαιρινή εικόνα πάνω στην εκπνοή ενός μάλλον έντονου χειμώνα, που απαντά στην ανάγκη του κουρασμένου Έλληνα να αποδράσει από τη ρουτίνα του, τουλάχιστον με τη φαντασία αφού δεν έχει, πλέον, πολλές και περισσότερο ρεαλιστικές δυνατότητες.

-Ποια ανάγκη μας καλύπτει το Survivor;

Την ανάγκη του ανήκειν, όσο και την ανάγκη μας να αποδράσουμε. Γινόμαστε εύκολα οπαδοί ομάδων, κομμάτων, κ.α. ορμώμενοι από τη βασική μας ανάγκη να συνυπάρχουμε με άλλους σε ομαδικές συνθήκες. Την ίδια στιγμή, επιθυμούμε να δραπετεύουμε από την καθημερινότητα με νέες συγκινήσεις. Με όχημα μικρούς, ιδεατούς ήρωες που αφαιρούν λίγο από το βάρος της τα-Γιατί πιστεύετε ότι κάποιος πάει στο Survivor;

Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς, λέει ο λαός. Παιχνίδια με σημαντική τηλεθέαση και δημοσιότητα όπως αυτό υπόσχονται αυτόματη αναγνωρισιμότητα, ιδιαιτέρως ελκυστική στην εποχή μας όπου προβαλλόμενα πρότυπα είναι οι κάθε λογής επώνυμοι, ανεξάρτητα της αντικειμενικής τους υπόστασης. Βέβαια, η διασημότητα είναι ο κολασμός του άξιου και η τιμωρία του ταλέντου, αλλά στην ψηφιακή πραγματικότητα των κοινωνικών δικτύων και των ηλεκτρονικών μέσων, η αναγνωρισιμότητα μετράει – βραχυπρόθεσμα έστω -, το βάρος της σε χρυσό, διαψεύδοντας ακόμη και τη γνωστή λαϊκή ρήση. Από την άλλη, όπως έγραψε ο Μαρκ Τουέιν, “η δόξα είναι καπνός, η διασημότητα τυχαία, -Είμαστε μια φτωχοποιημένη χώρα που βλέπει φανατικά ένα παιχνίδι επιβίωσης. Έχετε κάποια ερμηνεία γιαυτό;

Από τη στιγμή που το “σκέφτομαι άρα υπάρχω” αντικαταστάθηκε με το “καταναλώνω άρα υπάρχω”, η απώλεια της δυνατότητάς μας να καταναλώνουμε όπως πριν μας καθιστά εξόριστους και περιττούς, απομονωμένους, ανήμπορους και οργισμένους. Ο ματαιωμένος εγωισμός του τηλεθεατή, μέτοχου της κατά τα άλλα ναρκισσιστικής, αλλά συνάμα φτωχοποιημένης, κοινωνίας μας, ανακουφίζεται μερικά μέσω της ταύτισης με τους παίκτες στο γυαλί. Γιατί αυτοί μοιάζουν να λειτουργούν ως προικισμένοι αντιπρόσωποί μας. Μας υποκαθιστούν σ’ ένα παρόμοιο με το δικό μας αγώνα όπου πρέπει να ικανοποιηθούν οι ουσιώδεις ανάγκες: της ασφάλειας, της κοινωνικής αποδοχής, της αυτοεκτίμησης και της αυτοπραγμάτωσης Έναν αγώνα που, όμως, λαμβάνει χώρα κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα για διαφημίσεις μιας πληθώρας καταναλωτικών αγαθών (!).και το μόνο εγγυημένο πάνω στη γη είναι η λήθη”…λαίπωρης ύπαρξής μας.

Η τηλεόραση αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο μετάδοσης μηνυμάτων και ιδεών και αποτελεί ιδανικό μέσο για τη διάδοση της πολιτικής προπαγάνδας. Αρκετοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι αρκετά έξυπνοι και ότι μπορούν να παρακολουθήσουν αυτό το μαζικό όπλο καταστροφής.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι εκτός του matrix που μας δημιουργούν τα μέσα και ότι απαιτεί προσπάθεια, και μάλιστα σε συλλογικό επίπεδο, απεγκλωβισμού από αυτά.

Στην πτωχευμένη Ελλάδα των μνημονίων η τηλεόραση είναι ο απόλυτος εκείνος παράγοντας που κρατά την κοινωνία σε καταστολή μέχρι την πλήρη εξαθλίωσή της.

Το διαβάσαμε από το: SURVIVOR:  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/03/survivor_18.html#ixzz4biF9DoML

Έρευνα Σοκ: Μας αγαπάει η Microsoft; Γιατί τα Windows 10 ήταν δωρεάν;

Το φαινόμενο ήταν γνωστό στους χρήστες των Windows. Κάποιο update δεν λειτουργεί και αρχίζουν τα προβλήματα, τα οποία σταματάνε με την παρέμβαση της Microsoft που με ένα update fix διορθώνει την κατάσταση. Με τον ερχομό των Windows 10, αντί να ελαττωθούν τα σφάλματα από τις ενημερώσεις, παρατηρείται ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός αναφορών με προβλήματα που σχετίζονται με αυτές.

Έτσι έχουμε διαβάσει για ενημερώσεις ποτέ δεν τελειώνει η εγκατάσταση τους ποτέ, ή και ακόμα χειρότερα για ενημερώσεις που μετά από μια επανεκκίνηση καταστρέφουν το σύστημα.

Διαβάστε: 
Windows 10 Anniversary Update: νέα ενημέρωση, νέο déjà vu

Μερικά συστήματα εξακολουθούν να “χάνουν” τους δίσκους τους αφού τα Windows 10 δεν τους βλέπουν. Οι αναφορές για το συγκεκριμένο θέμα ξεκίνησαν αρχές Αυγούστου, και ενώ ορισμένα θέματα από αυτά έχουν καθοριστεί, το πάγωμα δίσκων SSD φαίνεται να υπάρχει σταθερά, ή δεν έχει διορθωθεί πλήρως.

Είναι επίσης αρκετά κοινό ότι ενημερώσεις καθυστερούν, και μπορεί να διαρκέσουν ώρες ή και περισσότερο για να ολοκληρωθούν. Να αναφέρουμε επίσης ότι υπάρχουν ενημερώσεις που δεν ολοκληρώνονται και τα Windows 10 γυρίζουν αυτόματα σε προηγούμενη κατάσταση του συστήματος.

Αυτό συνέβη πρόσφατα σε χρήστες που προσπάθησαν να εγκαταστήσουν την αθροιστική ενημερωμένη έκδοση KB3194496. Το θέμα προκλήθηκε από το χαρακτηριστικό προγραμματισμένης αποθήκευσης παιχνιδιών του Xbox Live, ακόμα και σε συστήματα που το Xbox Live δεν χρησιμοποιείται καθόλου.

Όλα τα παραπάνω θα ήταν επιτρεπτά, ή θα τα αντιμετωπίζαμε με περισσότερη ανεκτικότητα αν χρησιμοποιούσαμε beta εκδόσεις του προγράμματος Windows 10 Insider, καθώς σαν εκδόσεις προεπισκόπησης δικαιολογούν πιο εύκολα τέτοιες συμπεριφορές. “Final” εκδόσεις όμως που χρησιμοποιούνται σε περιβάλλοντα παραγωγής, εξακολουθούν να εμφανίζουν πολλές αναφορές σφαλμάτων για κάθε ενημερωμένη έκδοση που κυκλοφορεί από το “σταθερό” κανάλι του λειτουργικού.

Εδώ να αναφέρουμε άλλη μία “καινοτομία” της Microsoft που τελευταία άρχισε να διαθέτει πάρα πολλές αθροιστικές ενημερωμένες εκδόσεις. Αυτό σημαίνει μεγάλα ενιαία patch που συμπεριλαμβάνουν ενημερώσεις για όλα τα συστατικά του λειτουργικού συστήματος.

Οι αθροιστικές ενημερώσεις μπορεί να επιταχύνουν την διαδικασία ενημέρωσης, αλλά κάνουν τα πράγματα, πολύ πιο δύσκολα στην αντιμετώπιση προβλημάτων. Αν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να αφαιρέσετε το σύνολο της ενημέρωσης, ενώ παλαιότερα θα μπορούσατε απλά να καταργήσετε την ενημερωμένη έκδοση που εμφάνιζε το πρόβλημα.

Πως σας ακούγονται τα παραπάνω; Ας συνεχίσουμε γιατί η Microsoft δεν σταματάει σε αυτά:

Η εταιρεία δεν παρέχει στους χρήστες των εκδόσεων Home την δυνατότητα να μπλοκάρουν εντελώς τις ενημερώσεις ή να σταματήσουν την αυτόματη εγκατάστασή τους. Στην πραγματικότητα, αν τρέχετε Home ή Pro, έχετε πολύ λίγες επιλογές για να ελέγξετε ποιες ενημερώσεις θα εγκατασταθούν στο σύστημα.

Ενώ οι Pro χρήστες μπορούν να αναβάλουν ενημερώσεις (δεν μπορούν να τις μπλοκάρουν), η αναβολή ισχύει μόνο για τις ενημερώσεις που η Microsoft δεν θεωρεί κρίσιμες. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι ενημερώσεις ασφαλείας θα εγκατασταθούν άμεσα, ακόμη και αν είναι ενεργοποιημένη η επιλογή Αναβολή Ενημερώσεων.

Το πρόγραμμα επεξεργασίας πολιτικής της ομάδας (Group Policy Editor), δεν είναι διαθέσιμο στις εκδόσεις Home. Το πρόγραμμα παρέχει την δυνατότητα αλλαγής κάποιας πολιτικής στους χρήστες εκδόσεων Pro, κάτι που τους επιτρέπει να απενεργοποιήσουν τις αυτόματες ενημερώσεις εντελώς.

Διαβάστε: 
Τα Windows 10 και το Success Story της Microsoft

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω που ισχύουν στο νέο μοντέλο των Windows 10 που σερβίρεται πια σαν Windows as a service, ή Windows σαν υπηρεσία, όλοι οι χρήστες του λειτουργικού θα πρέπει να περιμένουν να έχουν πάντα την τελευταία τεχνολογία της Microsoft στους υπολογιστές τους, ακόμα και αυτοί δεν την σηκώνουν.

Όπως είχαμε αναφέρει και από το iGuRu.gr η εταιρεία φαίνεται να έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο playground για testers. Εσείς μπορεί να νομίζετε ότι τρέχετε την τελευταία σταθερή έκδοση όμως όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το αντίθετο.

Η εταιρεία αν και διαθέτει διάφορες βαθμίδες δοκιμαστές beta για τα προϊόντα Windows, αδυνατεί να εκδώσει ενημερώσεις που απλά λειτουργούν. Υπάρχουν οι εσωτερικοί δοκιμαστές beta, μέσα από την Microsoft για παράδειγμα, αλλά και όλοι οι Windows Insiders σε δύο διαφορετικά rings, που δοκιμάζουν τα Windows 10 beta builds, πριν την επίσημη διάθεσή τους στο σταθερό κανάλι.

Έτσι ενώ οι χρήστες εκδόσεων Enterprise (Windows για επιχειρήσεις) μπορούν να μπλοκάρουν εντελώς τις ενημερώσεις, οι χρήστες των εκδόσεων Home και Pro θα πρέπει να τις εγκαταστήσουν.

Τι σημαίνει αυτό;

Όλοι οι χρήστες των Windows 10 είναι beta testers που δοκιμάζουν τα “δωρεάν” Windows για τους πελάτες των εκδόσεων Enterprise.

Πάμε πάλι: Υπάρχουν οι εσωτερικοί δοκιμαστές beta, μέσα από την Microsoft, όλοι οι Windows Insiders σε δύο διαφορετικά rings, οι Home και οι Pro χρήστες των Windows 10 είναι ουσιαστικά beta testers.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ζητήματα που αναφέρονται τακτικά κάθε φορά που κυκλοφορούν νέες ενημερώσεις, φαίνεται ότι αυτές οι ενημερώσεις δεν έχουν δοκιμαστεί αρκετά καλά.

Οι χρήστες των εκδόσεων Home και Pro που δεν πλήρωσαν τα Windows 10, αλλά τα αναβάθμισαν δωρεάν με την προσφορά της Microsoft, αναφέρουν στην εταιρεία μέσω της τηλεμετρίας χρήσιμες πληροφορίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την επιδιόρθωση σφαλμάτων πριν οι ενημερώσεις κυκλοφορήσουν στους πολύτιμους πελάτες των επιχειρήσεων.

Ο χρησμός της Πυθίας για το μέλλον της Ελλάδος που εδώ και αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα Ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.

Φιλοποίμην

Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:

«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα:

Οι Ρωμαίοι ήρθαν.
Οι Γότθοι ήρθαν.
Οι Άβαροι ήρθαν.
Οι Φράγκοι ήρθαν.
Οι Τούρκοι ήρθαν.
Οι Άραβες ήρθαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν.
Σύμμαχοι ήρθαν, προδότες ήρθαν, χρεωκοπίες ήρθαν, μνημόνια ήρθαν…

Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,

«μηδεπώποτε βυθίζεται»!

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

ΕΟΡΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Το μυστήριο με τις χιλιάδες πέτρες που στέκονται στοιχισμένες σε ομάδες

Τι αναφέρει θρύλος με τον οποίο διαφωνούν οι επιστήμονες. Τι υποστηρίζουν οι ίδιοι

Στο χωριό Καρνάκ της Γαλλίας, βρίσκεται η μεγαλύτερη προϊστορική συλλογή πετρών στον κόσμο. Δημιουργήθηκε από φυλές που έζησαν πριν από τους Κέλτες. Οι πέτρες χρονολογούνται μεταξύ 3.300 π.Χ.- 4.500 π.Χ.

Είναι στοιχισμένες σε παράλληλες σειρές, που φτάνουν σε μήκος το ένα χιλιόμετρο, ενώ υπάρχουν πέτρες που φτάνουν σε ύψος τα 12 μέτρα. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1860. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν βρεθεί 10.000 πέτρες, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις ομάδες με διαφορετικές ονομασίες. Η Μενέκ, αποτελείται από έντεκα σειρές, η Κερμάριο από δέκα και η ομάδα Κέρλεσκαν, είναι η μικρότερη με 555 πέτρες.

 

Σύμφωνα με το θρύλο, οι πέτρες είναι μαρμαρωμένοι παγανιστές, που καταδιώχθηκαν από τους χριστιανούς. Ο ιερέας τους μετέτρεψε σε πέτρες και από τότε στέκονται αγέρωχοι στη νοτιοδυτική Γαλλία. Κατά μια άλλη εκδοχή του μύθου, πρόκειται για ρωμαϊκή λεγεώνα που τη μαρμάρωσε ο μάγος Μέρλιν. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ήταν ο παράνομος γιος της πριγκίπισσας του Ντιφέντ. Πρόκειται για μυθικό πρόσωπο του Μεσαίωνα, που θεωρείτο ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες.

Η χρησιμότητά των πετρών και της διάταξής του, είναι άγνωστη. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η θέση τους δεν είναι τυχαία. Αρχικά, πίστευαν ότι συνδέονταν με τη θέση του ηλίου και τα ηλιοστάσια. Τη δεκαετία του ’70 ο Σκωτσέζος μηχανικός Αλεξάντερ Τομ, πίστευε ότι επρόκειτο για σεληνιακό παρατηρητήριο, ωστόσο η θεωρία του αμφισβητήθηκε. Ίσως χρησιμοποιήθηκαν από τους Δρυίδες για τελετουργικά. Στο πέρασμα των αιώνων πολλές πέτρες εξαφανίστηκαν, καθώς χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή οδικών δικτύων και κτιρίων. Σήμερα η μοναδική αρχαιολογική περιοχή θεωρείται δημοφιλές αξιοθέατο της Γαλλίας.

Το «Moonlight», το σεληνόφως του Αιγαίου και το τούρκικο «Εξπρές του Μεσονυχτίου»…..

Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης* - Ένα σχεδόν μήνα μετά από την ορκωμοσία του 45^ου Αμερικανού Προέδρου κ. Ντόναλτ Τραμπ, το «Moonlight», η αμερικανική καλύτερη ταινία των 66^ων βραβείων Όσκαρ, αποτελεί απάντηση και νίκη της προοδευτικής Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ως προς τη συντηρητική, φοβική και κλειστή Αμερική που επιθυμεί να επιβάλει ο νέος πλανητάρχης.
Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στην δύσκολη και πολύπαθη ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, το «σεληνόφως» του Αιγαίου, υπό κανονικές συνθήκες ομαλότητας και ειρήνης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το φως ελπίδας και χαράς για εκατοντάδες χιλιάδες μετακινηθέντων Ασιατικών πληθυσμών που το επιλέγουν ως φως περάσματος από την σκληρή πλευρά της ζωής σε συνθήκες πιο ανθρώπινες ικανές στη δημιουργία μιας καλύτερης ζωής.
Το αιγαιοπελαγίτικο φως του φεγγαριού χαρακτηρίζεται συνάμα επικίνδυνο για αρκετούς εκ των προσφύγων – μεταναστών καθώς αποτελεί την τελευταία εικόνα της ζωής τους, όταν τα δουλεμπορικά που αναλαμβάνουν τη μεταφορά από την Τουρκία στις ελληνικές ακτές βυθίζονται και οι ίδιοι μετά από πάλη με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα πνίγονται στο βυθό του Αιγαίου.
Το «σεληνόφως» του Αιγαίου, χαρακτηρίζεται δύσκολο, μα συνάμα σκληρό ικανό να σκορπίσει τον θάνατο.

Οι άσπονδοι γείτονες Ελλάδα και Τουρκία, αρκετές φορές απολαμβάνουν το κοινό φεγγάρι, χορεύοντας και τραγουδώντας.
Υπάρχουν όμως και  φορές που στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επικρατεί το γκρι του φεγγαριού με αποτέλεσμα να προκαλούνται στο Αιγαίο επεισόδια ικανά, ώστε να προκληθούν αιτίες για συγκρούσεις μη ειρηνικές που οδηγούν στο θάνατο νέους ικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους.
Το ζεϊμπέκικο του Γεωργίου Παπανδρέου και τα παλαμάκια του Ισμαήλ Τζεμ. Καλοκαίρι 2001.
Ενδεχομένως σε κανονικές συνθήκες, κάτω από το φως του  Αιγαιοπελαγίτικο φεγγαριού, θα μπορούσαν οι δυο λαοί, να χορεύουν ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλι, όπως άλλωστε έπραξαν το καλοκαίρι του 2001,σε μια στιγμή αναλαμπής, εξαιτίας της προσέγγισης λόγω των διαδοχικών σεισμών του 1999, οι πολιτικές ηγεσίες της διπλωματίας των δύο χωρών.
Ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας και μετέπειτα πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου χορεύει το «ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» με τον συγχωρεμένο τότε Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ να συνοδεύει τον ομόλογό του, παίζοντας «παλαμάκια» σε ταβέρνα της Κωνσταντινούπολης.
Ομολογουμένως, – για το εσωτερικό της Ελλάδας – , με τις εικόνες του ζεϊμπέκικου, για πρώτη φορά μετά την κρίση των Ιμίων του 1996, έστω και επικοινωνιακά, η ελληνική διπλωματία υπερτερεί της τουρκικής.
Το ζεϊμπέκικο που χορεύει ο Γιώργος Παπανδρέου είχε και παρενέργειες, καθώς γίνεται η αιτία ποικίλων αντιδράσεων στην Κύπρο.
Ο Ισμαήλ Τζεμ, ήταν Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, του πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.

Η συγκεκριμένη εικόνα του ζεϊμπέκικου του καλοκαιριού του 2001, με πρωταγωνιστές τους δυο Υπουργούς Εξωτερικών, είναι μια παρένθεση και αποτελεί ανάμνηση χαμένη στη σκληρή κόντρα και στην πολιτική των προκλήσεων που επιλέγει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας απέναντι στην αμυντική γραμμή της Ελλάδας.
Σίγουρα, εάν ποτέ στο μέλλον εξομαλυνθούν πλήρως οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, οι ιστορικοί θα αναφέρουν ως αρχή της καλής γειτονίας το συγκεκριμένο ζεϊμπέκικο .
Ας δούμε τη δύσκολη και επικίνδυνη πλευρά του «φεγγαριού του Αιγαίου», ειδικά όταν οι Τούρκοι βρίσκονται σε κατάσταση μέθης, κυριευμένοι από την επιθυμία της εδαφικής επέκτασης, με αποτέλεσμα να επικρατεί η όξυνση του πατριωτικού τουρκικού εθνικισμού

Κωνσταντινούπολη. Τα γεγονότα του 1955.
Στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955 , παρά την υπογραφή της Συνθήκης τη Λοζάνης το 1923, οι Τούρκοι, εξαγριωμένοι αποφασίζουν τον διωγμό μεγάλου αριθμό Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας, της απόφασης των Κυπρίων να διεκδικήσουν τον Απρίλιο του 1955 την ανεξαρτησία από την Μεγάλη Βρετανία.

Η συρρίκνωση του ελληνισμού της Πόλης, οφείλεται στην προπαγάνδα και στον εθνικισμό που οι Βρετανοί επιβάλουν και τρέφουν στους Τούρκους, οι οποίοι με εθνικιστικό παραλήρημα απελαύνουν μεγάλο όγκο Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που παραμένουν εκεί εξαιτίας της συνθήκης της Λοζάνης.

Στην Κωνσταντινούπολη ο εθνικισμός επικρατεί της ομαλότητας, οι Έλληνες αναγκάζονται σε διωγμό με τους Τούρκους εθνικιστές οι οποίοι φωνάζουν συνθήματα κατά της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη μεγάλη Βρετανία, διαφωνούν με τη θέληση των Ελλήνων της Κύπρου για ένταξη του νησιού της Αφροδίτης στην Ελλάδα και αναγάγουν ως κεντρική απαίτηση την ώρα της έξαρσης των διαδηλώσεων κατά των Ελλήνων της Πόλης, το σύνθημα «η Κύπρος είναι τουρκική».
Τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, θεωρούνται ως η αρχή του μπολιάσματος της ιδέας, από τους Βρετανούς προς την τουρκική διπλωματία, της εισβολής και κατάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία.

Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο. 1974.
Δεκαεννέα χρόνια μετά από τα γεγονότα της Πόλης του 1955, με τον Τουρκικό εθνικισμό σε έξαρση, με αποτέλεσμα τον διωγμό των «Ρωμιών» που οδηγεί στη συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου της Κωνσταντινούπολης, το σύνθημα των εθνικιστών στις διαδηλώσεις του Σεπτεμβρίου του 1955 λαμβάνει σάρκα και οστά.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβιτ, δίνει το πράσινο φως για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Στις 20  Ιουλίου 1974, η Τουρκία, παρανόμως, εισβάλει στην Κύπρο με τον Τουρκικό στρατό να καταλαμβάνει παρά τη διεθνή κατακραυγή το βόρειο τμήμα του νησιού και την επαρχία της Αμμοχώστου.

Η επιτυχία του σχεδίου «Αττίλας» για τους Τούρκους δεδομένη, οι Τούρκοι κατέχουν παράνομα το βόρειο τμήμα του νησιού δημιουργώντας το «ψευδοκράτος».

Τα βάσανα του Κυπριακού λαού αρχίζουν.

Σήμερα, βρισκόμαστε στην περίοδο όπου έχουν ξεκινήσει συνομιλίες επίλυσης του Κυπριακού.
Θα είναι λάθος ιστορικό για τον ελληνισμό, ο κυπριακός λαός να αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση που να προκρίνει την διχοτόμηση, έστω και με τη μορφή συνομοσπονδίας του νησιού.
Εάν προκριθεί, μέσω δημοψηφίσματος η λύση της πρότασης για τη δημιουργία διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας, ο Κύπριος πολίτης στην ουσία αποδέχεται την Τουρκική εισβολή του 1974, το «ψευδοκράτος» των Τούρκων και την οριστική διχοτόμηση του νησιού.

Το εξπρές του Μεσονυχτίου.1978. Σαράντα χρόνια, περίπου, πριν από την προσφάτως βραβευμένη με το  Όσκαρ 2017 ταινία «Moonlight» από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, στα βραβεία Όσκαρ του 1978, η ταινία «Το εξπρές του Μεσονυχτίου» κερδίζει το Οσκαρ καλύτερου σεναρίου.
Το σενάριο του Όλιβερ Στόουν βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Μπίλι Χέιζ.

Ο Μπίλι Χέιζ, συλλαμβάνεται από τις τουρκικές αρχές, κάπου το 1970, για κατοχή  χασίς όταν με την κοπέλα του είναι έτοιμος να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Στα τουρκικά μπουντρούμια, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία αλλά και το σενάριο του Όλιβερ Στόουν, ο Μπίλι Χέιζ, ζει τον ευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας με βασανιστήρια, ψυχολογική βία και βιασμούς ζώντας μέσα στην τούρκικη παράνοια.

Ο Αμερικανός φοιτητής, στο τέλος, κατορθώνει να αποδράσει από τις τουρκικές φυλακές, σκοτώνοντας Τούρκο φύλακα που προσπαθεί να τον βιάσει και καταφέρνει, κολυμπώντας τον Έβρο να βρεθεί στην Ελλάδα και να επιστρέψει στην πατρίδα του βάζοντας τέλος στην οδυνηρή περιπέτειά του.

Τουρκική Διπλωματία. Τακτικές.
Οι συγκεκριμένες μέθοδοι κράτησης που βίωσε ο Μπίλι Χέιζ από τις τουρκικές αρχές δεν απέχουν και πολύ από την τακτική και τις πράξεις που η τουρκική πλευρά, – πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική – , χρησιμοποιεί  απέναντι στην Ελλάδα.

Η κρίση των Ιμίων. 31^η Ιανουαρίου 1996.
Εικοσιδύο χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έχουμε νέα πρόκληση των Τούρκων, όπου αυτή τη φορά καταλαμβάνουν έστω και για μια μέρα ελληνικό έδαφος και συγκεκριμένα μια βραχονησίδα στο Ανατολικό Αιγαίο.
Στο «σεληνόφως» της βραδιάς της 31^ης Ιανουαρίου 1996, βράδυ της κρίσης των Ιμίων, οι Ένοπλες Δυνάμεις των δύο χωρών δίνουν ραντεβού με τον θάνατο, στα Ίμια, όταν πέφτει ή για ορισμένους καταρρίπτεται το ελικόπτερο του ελληνικού στρατού, με τους επιβαίνοντες  Έλληνες – ήρωες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, Έκτορα Γιαλοψό, Χριστόδουλο Καραθανάση και Παναγιώτη Βλαχάκο να χάνουν τη ζωή τους.

Η κρίση των Ιμίων λύνεται προσωρινά όπως αποδεικνύεται την επόμενη μέρα με παρέμβαση του 42^ου Αμερικανού Προέδρου κ. Μπιλ Κλίντον και τους Τούρκους κομάντο να εγκαταλείπουν τα Ίμια.
Ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Σημίτης ευχαριστεί τους Αμερικανούς ως προς τη βοήθεια για την αποκλιμάκωση της κρίσης.

Η Ελλάδα και η Τουρκία μέσα στο 2017.
Το πάγιο πρόβλημα στην περιοχή η ελληνοτουρκική διένεξη αποτελεί ακόμα μια φορά γεγονός.
Ελλάδα και Τουρκία αντιμέτωπες με οικονομική αλλά και πολιτική κρίση αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα προβλήματά τους
.
Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τη δυσχερή κατάσταση της οικονομίας, η κρίση που βιώνει έχει πολυεπίπεδες αντιδράσεις σε πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Η χώρα μας βάλλεται από παντού, είτε από τους «κακούς και σκληρούς» δανειστές – εταίρους, είτε από τους «κακούς» και με επεκτατική διάθεση, επικίνδυνους γείτονες της ανατολικής ακτής του Αιγαίου.

Η ορθή αντιμετώπιση πολλαπλών προβλημάτων αδύνατη, ειδικά όταν και στην Τουρκία η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, πιο επικίνδυνη και έτοιμη ανά πάσα στιγμή να περάσει σε απρόβλεπτες συνθήκες.

Από το πραξικόπημα της 16^ης Ιουλίου, ως το δημοψήφισμα Ερντογάν της 16^ης Απριλίου, ημέρα που οι Έλληνες θα γιορτάζουν το Πάσχα, η τουρκική προκλητικότητα καθημερινή, όπως καθημερινές οι προκλητικές δηλώσεις και πράξεις  Τούρκων αξιωματούχων , υπουργών και στρατιωτικών προς την ελληνική πλευρά.

Στόχος της τουρκικής πολυεπίπεδης και πολυφωνικής διπλωματίας, τα Ίμια, με ενδεχόμενη αναπαραγωγή του σεναρίου της κρίσης του 1996, αλλά και η προβολή νέων αξιώσεων ελληνικών νησιών και της δημιουργίας συζήτησης μέσω της πολιτικής των προκλήσεων στις ήδη τουρκικές «γκρίζες ζώνες» του Αιγαίου.

Η ελληνική κυβέρνηση, δια στόματος της ηγεσία του Υπουργείου Αμύνης, απαντάει ερασιτεχνικά, καθώς ως φαίνεται, αδυνατεί να παρακολουθήσει με υπομονή και αδιαφορία το  επικοινωνιακό «κρεσέντο» της τουρκικής διπλωματίας.

Οι αξιώσεις των Τούρκων ικανές, ως προς τη δημιουργία νέου θερμού επεισοδίου ενδεχομένως, όπως αναφέρουν αρκετοί αναλυτές, αυτό να συμβεί ακόμα και την νύχτα του Τουρκικού Δημοψηφίσματος της 16^ης  Απριλίου, ειδικά εάν και εφόσον ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν δεν καταφέρει να περάσει τις προτεινόμενες «Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις» που θα μετατρέψουν την Τουρκική Δημοκρατία σε Σουλτανάτο.

Αρνητικό αποτέλεσμα κατά το δημοψήφισμα σημαίνει εκ νέου προπαγάνδα, καλλιέργεια και όξυνση του μη προβλέψιμου τουρκικού εθνικισμού, με αποτέλεσμα οι προς το παρόν απειλές των Τούρκων αξιωματούχων προς την Ελληνική πλευρά να γίνουν πράξη μέσω ενός επεισοδίου που θα δείχνει την αποτελεσματικότητα του Τουρκικού Στρατού.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Έχουμε μπει στην εποχή του μη πολέμου, η εποχή της ειρήνης ανήκει στο παρελθόν, ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο Τουρκικό δημοψήφισμα είναι ικανό να αλλάξει την κατάσταση στη Τουρκία, με την Ελλάδα να λειτουργεί ως εξιλαστήριο θύμα της τουρκικής ανικανότητας, αδιαλλαξίας και εθνικιστικής διάθεσης.

Κάθε στροφή που περιλάμβανε το ζεϊμπέκικο του Γεωργίου Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2001, τόσα τα θερμά ή μη, επεισόδια που προσφέρει η Τουρκία στην  Ελλάδα.

Δυστυχώς ο Ισμαήλ Τζεμ δεν ζει πια, αλλά και ο Τούρκος Πρόεδρος και μελλοντικός Σουλτάνος του Τουρκικού Χαλιφάτου κ. Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν δεν επισκέπτεται πια στη Ραφήνα τον κουμπάρο του και πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Κώστα  Καραμανλή.

Η υπομονή έχει και τα όριά της η ελληνική πλευρά έχει δείξει πως δεν μπορεί να διαχειριστεί ιστορικά από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετά, πλην εξαιρέσεων, τις τουρκικές προκλήσεις.
Εύχομαι το αποτέλεσμα του «Türkiye referandum» της 16^ης Απριλίου, να μην αποτελέσει λόγος ώστε οι Έλληνες να μην μπορούν να χωνέψουν καλά το πασχαλινό φαγοπότι.

Απεύχομαι να επικρατήσει το ενδεχόμενο που λέει πως τη νύχτα της  16^ης  Απριλίου 2017, ίσως χρειαστεί να επέμβει το «Moonlight», ώστε να αποκατασταθεί για ακόμα μια φορά η σχέση  του «σεληνόφως του Αιγαίου» με το «Ege nehtabi», εξαιτίας ενός νέου θερμού επεισοδίου προερχόμενο πάντα από την τουρκική πλευρά.
Με βεβαιότητα όμως αναφέρω, πως το ηλιοβασίλεμα της 17^ης Απριλίου στα Ίμια, στην Κρήτη, στην Σαντορίνη, στον Άγιο Φωκά της Πάρου και σε όλα τα  αιγαιοπελαγίτικα ακριτικά νησιά, θα είναι, – όχι μόνο εξίσου όμορφο, ενδιαφέρον για σχολιασμό και αντικείμενο ζήλιας ή ανεκπλήρωτου πόθου για ορισμένους «δύστροπους γείτονες»-, για πάντα ελληνικό.

Σημείωση: Η επιλογή του ηλιοβασιλέματος του Αγίου Φωκά στην Πάρο, όχι τυχαία. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ηλιοβασίλεμα ιδίου ενδιαφέροντος με αυτό της Σαντορίνης, ηλιοβασίλεμα που αποτελεί πηγή έμπνευσης για αρκετά από τα τραγούδια που σιγοτραγουδούν οι δυο λαοί του Αιγαίου.

*Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής