ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΣΙΚΝΟΠΈΜΠΤΗ 20/2/2014

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ 20/2/2014

Σήμερα η μέρα φεύγει γρήγορα και η νύχτα ξεχνάει να φύγει.

Σήμερα η Κολομπίνα ενδίδει στον Αρλεκίνο

Σήμερα τα χύλη λένε ΄΄σ’ αγαπώ΄΄.

Σήμερα η αρετή αγκαλιάζει την αμαρτία.

Σήμερα η Ζωή πλανεύει το Χάρο.

Σήμερα ο έρωτας γίνεται έπος

Σήμερα τα μάτια σφαλούν μόνο από έρωτα.

Σήμερα το κορμί ταξιδεύει στο πέλαγος του πάθους

Σήμερα το θηλυκό γίνεται πηγή και καλεί το διψασμένο ταίρι 

Σήμερα η ερωμένη γίνεται Γη του Πυρός και καλεί τον εξερευνητή της.  

Σήμερα η ζωή γίνεται ποίημα και ο έρωτας τραγούδι.

Σήμερα το φεγγάρι φωτίζει μεθυσμένα βήματα...

Σήμερα η zivansi parfem και η opium

χάνονται μπροστά στη τσίκνα της ψησταριάς.

Σήμερα το βαρέλι κερνάει νέκταρ

Σήμερα γλεντάς για να ξορκίσεις το κακό (αύριο πάλι βλέπουμε...).

Σήμερα η Τρόικα σιωπά γιατί φοβάται το... ξόρκι (ες αύριον τα σπουδαία...).

Σήμερα γλεντάμε.

Σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη. 

Καλά να περάσετε και του χρόνου με υγεία 

Στέλιος Τσολάκος

Ιερός Βράχος Ακρόπολης: το μεγάλο μυστικό, πώς προστατεύεται από σεισμούς

Ιερός Βράχος Ακρόπολης: το μεγάλο μυστικό, πώς προστατεύεται από σεισμούς

Posted: 18 Feb 2014 12:50 PM PST

Πώς προστατεύεται από σεισμούς ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης; Διαβάστε ποιο είναι το μεγάλο μυστικό που προστατεύει τηνΑκρόπολη. 
Οι πρόσφατοι σεισμοί της Κεφαλλονιάς υπενθυμίζουν ένα παλιό ερώτημα. Τι κάνει τα κλασικά μνημεία να αντιστέκονται διαχρονικά εκεί που σύγχρονα κτίρια ενίοτε αποτυγχάνουν παραδειγματικά; 
Λέγοντας «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς», οι σεισμολόγοι υπενθύμιζαν το αυτονόητο για μια περιοχή η οποία βρίσκεται μεταξύ ευρασιατικής, αφρικανικής και αραβικής τεκτονικής πλάκας και υφίσταται ασταμάτητα τις υδραυλικές πιέσεις τους. 
Πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους, όμως, στην Ελλάδα με τους σεισμούς έχουν μάθει να ζουν τα μνημεία. 
Στην πιο σεισμογενή ίσως χώρα της Ευρώπης, κάποια από αυτά επιδεικνύουν επί αιώνες αντοχή που θα ζήλευαν οι πιο προηγμένες αντισεισμικές κατασκευές. 
Το ερώτημα παραμένει: πού ακριβώς οφείλεται η επίμονη σταθερότητα του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης σε 2.500 χρόνια σεισμικής Ιστορίας; 
Θα πρέπει να δηλωθεί, φυσικά, εξαρχής ότι ούτε όλοι οι σεισμοί είναι συγκρίσιμοι μεταξύ τους ούτε διαθέτουν όλα τα αρχαία οικοδομήματα μαγική αντισεισμική συνταγή – το αντίθετο μάλιστα. 
Υπήρξαν μνημεία που καταστράφηκαν ολοσχερώς ως αποτέλεσμα σεισμικής δράσης, επισημαίνει στο ΒΗmagazino ο Μανόλης Κορρές, καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η παρουσία του οποίου έχει ταυτιστεί με τη μελέτη και τη σύγχρονη αναστήλωση των έργων της Ακρόπολης. 
«Μεγάλοι ναοί, του μεγέθους του Παρθενώνα και μεγαλύτεροι ακόμη, ισοπεδώθηκαν. Ο Ναός της Ολυμπίας, αγέρωχος και στερεός σαν φρούριο, κατέρρευσε από έναν πολύ ισχυρό σεισμό στην Ηλεία πριν από περίπου 2.500 χρόνια, ο Ναός του Απόλλωνα στο Καλαπόδι Φθιώτιδας εξαφανίστηκε από παρόμοια αιτία». 
Η αντοχή των υλικών στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
Το γιατί η Ακρόπολη δεν είχε τη δική τους τύχη οφείλεται σε τρεις βασικούς παράγοντες: στη χαμηλή σεισμικότητα της Αττικής, στη σύσταση του εδάφους του Ιερού Βράχου και στον τρόπο κατασκευής των μνημείων. 
«Από παλιές και νεότερες έρευνες διαφόρων μελετητών, η Αττική προκύπτει ως περιοχή χαμηλής σεισμικότητας» παρατηρεί η Μαρία Ιωαννίδου, τέως διευθύντρια της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης, σε ανακοίνωσή της στο συνέδριο του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας στις 2 Δεκεμβρίου 2013. 
Για του λόγου το αληθές, από το 426 π.Χ. ως σήμερα μετρά εννέα ισχυρούς σεισμούς που προκάλεσαν καταγεγραμμένες ζημιές στην Ακρόπολη, εκ των οποίων οι επτά εκδηλώθηκαν εκτός Αττικής, στην Αταλάντη, στον Ωρωπό και στην Κόρινθο. 
Οπωσδήποτε η σύνδεση των αρχιτεκτονικών μελών χωρίς αρμούς, με σιδερένιους συνδέσμους και ξύλινους πόλους, η σπονδυλωτή δόμηση των κιόνων και η τοποθέτηση των μεγάλων ορθογώνιων λίθων σε συνδυασμό με τα θεμέλια σε ευνοϊκό έδαφος είναι παράγοντες που πραγματοποιούν ως έναν βαθμό την απόσβεση της σεισμικής ενέργειας. 
Θεωρεί, ωστόσο, ότι είναι «εξαιρετικά δύσκολο» να αποφανθεί κανείς ως προς το αν τα ασβεστολιθικά και σχιστολιθικά πετρώματα του εδάφους ή ο τρόπος κατασκευής συνιστά τον αποφασιστικό παράγοντα για την αποδεδειγμένη ανθεκτικότητα των έργων της κλασικής Αθήνας. 
Πάντως, «η κατασκευαστική μέθοδος των μνημείων, η κατάλληλη διαμόρφωση του συστήματος δόμησης, η επιλογή των υλικών, η υψηλή ποιότητα κατασκευής και οι λεπτομέρειές της υποδεικνύουν ότι οι δημιουργοί τους έλαβαν υπ” όψιν την πιθανότητα σεισμικών φορτίων». 
Το βέβαιο είναι ότι για να υποστεί ζημιές ο Παρθενώνας απαιτείται ένα σεισμικό γεγονός μεγάλου μεγέθους. Πόσο ακριβώς; 
Σε άρθρο του 1996, στον τόμο «Archaeoseismology» με τίτλο «Σεισμικές φθορές στα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών», ο Μανόλης Κορρές σημείωνε ότι αν και «τα τελευταία 100 χρόνια διάφοροι σεισμοί έπληξαν την Αθήνα, μόνο εκείνος του 1981, μεγέθους 6,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με επίκεντρο περίπου 70 χλμ. από την Αθήνα, προξένησε μια μετατόπιση μικρότερη του ενός εκατοστού στους γωνιαίους κίονες της ανατολικής πλευράς του μνημείου», ενώ ενδεικτικά ο ισχυρότερος μετασεισμός, της τάξης των 6,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, δεν επέφερε καμία απολύτως μετατόπιση. 
Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι ο ναός βγήκε αλώβητος από την τότε σεισμική ακολουθία: στο άνω μέρος του υπήρξαν σοβαρές παραμορφώσεις, καθώς κίονες και δοκοί μετακινήθηκαν έως και 4 εκατοστά. 
Ωστόσο, για να συμπληρωθεί η εικόνα, θα πρέπει να προστεθεί εδώ ότι ακόμη και ο ισχυρός σεισμός της Πάρνηθας το 1999, ο φονικότερος στην Ελλάδα κατά τα τελευταία 50 χρόνια, με 145 νεκρούς, επηρέασε σε αμελητέο βαθμό τον Παρθενώνα. 
Οι πραγματικές καταστροφές 
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι μελετητές δεν καταμετρούν παρόμοιες φθορές μεταξύ των σημαντικότερων καταστροφών που γνώρισε ιστορικά το μνημείο. 
«Τρεις είναι οι βασικότερες καταστροφές του Παρθενώνα κατά σειρά μεγέθους» θα πει ο κ. Κορρές. 
«Η πυρκαγιά κατά την ύστερη αρχαιότητα από το πέρασμα μιας βαρβαρικής ορδής, πιθανώς των Ερούλων, το 267 μ.Χ. 
Το ξύλινο, χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, τα δύο ξύλινα θυρόφυλλα, βάρους τριών τόνων το καθένα, και η στέγη κατέπεσαν φλεγόμενα και η κολοσσιαία θερμότητα που αναπτύχθηκε κατέστρεψε εσωτερικά τους κίονες και τους τοίχους. 
Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη ζημιά που υπέστη ο Παρθενώνας. 
Επεται η ανατίναξη του Μοροζίνι κατά τη διάρκεια του ενετοτουρκικού πολέμου, το 1687, και στη συνέχεια η αναστήλωσή του από το ελληνικό κράτος κατά τον 19ο αιώνα και ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια και η τεχνολογία ήταν ολέθρια: 
Τα σίδερα που χρησιμοποιήθηκαν προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στα μνημεία – σκούριαζαν, φούσκωναν και έσπαζαν τα μάρμαρα σε διάφορες θέσεις. 
Από μια άποψη, αυτή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή, οπότε η ανατίναξη, ως αυτοτελές γεγονός, πέφτει στην τρίτη θέση. 
Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί το 1753-1754 οι Τούρκοι τεμάχισαν τα πεσμένα λίθινα τμήματα (τα οποία δεν είχαν πάθει σοβαρές ζημιές λόγω του μεγέθους τους, περίπου 1.500 κιλά όσον αφορά τους ορθογώνιους λίθους) και έχτισαν με αυτά το νότιο τείχος της Ακροπόλεως. 
Το πρόβλημα, δηλαδή, με την έκρηξη δεν είναι τόσο η ανατίναξη, το ότι ελάττωσε την ολότητα του μνημείου, όσο το ότι δημιούργησε τις συνθήκες για περαιτέρω καταστροφές». 
Τι μέλλει γενέσθαι 
Αν ένας μεγάλος κατά τεκμήριο σεισμός, όπως εκείνος του 1981, προκαλεί τελικά μικρές συγκριτικά ζημιές, και με δεδομένη την αντοχή κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων, κινδυνεύει η Ακρόπολη από οποιαδήποτε εκδήλωση του Εγκέλαδου; 
Για τους επιστήμονες η απάντηση έχει νόημα όχι ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος μεταξύ «ναι» και «όχι», αλλά στο πλαίσιο του πεδίου των πιθανοτήτων. 
«Κατακλυσμικοί σεισμοί συμβαίνουν. Σε διαστήματα, όμως, της τάξης των 2.000 ή 5.000 ετών ή και περισσότερο, ας πούμε. 
Και στην Αττική δεν έχουν παρατηρηθεί σεισμοί τέτοιων μεγεθών. Επιπλέον, ένα μεγάλο γεγονός σαν του 1981 αποφορτίζει τη συσσώρευση της έντασης» σχολιάζει ο Μανόλης Κορρές. 
«Σύμφωνα με μια μακροσεισμική επισκόπηση της Αθήνας που παρουσιάζεται από τον καθηγητή Τεχνικής Σεισμολογίας Νικόλα Αμβράζη – στο βιβλίο του «Earthquakes in the Mediterranean and Middle East» – τα ενεργά ρήγματα απέχουν πάνω από 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας και χαρακτηρίζονται από μικρό μήκος. 
Ως εκ τούτου, ο σεισμικός κίνδυνος στο κέντρο της Αθήνας κρίνεται μάλλον χαμηλός» σημειώνει η Μαρία Ιωαννίδου. «Διάφοροι άλλοι συγγραφείς, ωστόσο, θεωρούν ότι θα πρέπει να αναμένονται σεισμικά γεγονότα από πιθανή μετατόπιση των ήδη χαρτογραφημένων ρηγμάτων της Αττικής». 
Και η μόνη τεκμηριωμένη μέθοδος ελάττωσης του κινδύνου είναι η μελέτη. 
Εξ ου και από το 2008 το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών «τρέχει», σε συνεργασία με την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης, ένα πρόγραμμα έρευνας της συμπεριφοράς του εδάφους και των κτισμάτων με την εγκατάσταση δέκα επιταχυνσιογράφων που αντλούν στοιχεία από τις σεισμικές κινήσεις. 
Μια δεύτερη ερευνητική συνεργασία συνέδεσε μεταξύ 2008 και 2013 την ΥΣΜΑ, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το ιαπωνικό Πανεπιστήμιο Μίε με αντικείμενο την παρακολούθηση των δονήσεων και των συνακόλουθων αντιδράσεων των μνημείων. 
Το αντισεισμικό μυστικό του Παρθενώνα προορίζεται να έρθει μελλοντικά στο φως. 

ΠΗΓΗ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ DA VINCI !!!!ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ!!! Ενας αδυσώπητος Αόρατος Πόλεμος για την κυριαρχία του κόσμου!!!Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ!!! Ε

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ DA VINCI !!!!ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ!!! Ενας αδυσώπητος Αόρατος Πόλεμος για την κυριαρχία του κόσμου!!!Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ!!! Ε

Posted: 18 Feb 2014 12:56 PM PST

Φοβερό θρίλερ παγκοσμίων διαστάσεων...
Ο ελληνικός κώδικας Da Vinci!!!
Τούρκοι οθωμανοί, Γερμανοί ναζί, Ρώσοι κομμουνιστές και Εβραίοι σιωνιστές ΨΑΧΝΟΥΝ...
τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών!

Από τον ένδοξο καιρό του Βυζαντίου ως τις μέρες μας παίζεται ένα απίστευτο παιχνίδι παρασκηνίου:
* το Μεγάλο Δώρο της βυζαντινής αυτοκρατορικής δυναστείας των Κομνηνών...
* Ευλογία, συνάμα και... Κατάρα!!!
* τι κρύβει το Μεγάλο Μυστικό;
* ένας αδυσώπητος
Αόρατος Πόλεμος για την κυριαρχία του κόσμου!...

  δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

  Γεμάτη μυστήρια και μεγαλεία η ελλαδική επικράτεια, η «ιερή Ελλάδα», σε όλα της τα μήκη και πλάτη και σε όλη της την ιστορική πορεία, από τα βάθη ήδη των αιώνων έως και σήμερα! Στο τόσο βασανισμένο «κορμί» της, αυτή την απόφυση της χερσονήσου του Αίμου που θαρρείς και «στον αιθέρα στέκει και στη θάλασσα μόνη της» – όπως θα έλεγε κι ο ποιητής – ενσωματώνονται ταυτόχρονα ο ανατολίτικος μυστικισμός κι ο δυτικότροπος ορθολογισμός. Η μεταφυσική του Θεού και η διαλεκτική του Ανθρώπου! Δεν είχαν λοιπόν καθόλου άδικο οι πρόγονοί μας όταν θεωρούσαν τον χώρο αυτό ως «τον Ομφαλό της Γης» ή (με σύγχρονους επιστημονικούς όρους) το γεωπολιτικό κέντρο του πλανήτη!...

Από τα τόσα θαυμαστά και αινιγματικά έλαβαν χώρα ανά τους αιώνες στην θεία ελληνική γη δύσκολα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει κάτι, αφού όλα όσα απαρτίζουν τον ελληνικό, συμπαντικού χαρακτήρα, πολιτισμό θεωρούνται από τους κορυφαίους διανοούμενους όλου του κόσμου και όλων των καιρών ως κάτι το μοναδικό, ως δημιούργημα ανώτερου νου! Συνεπώς το σύνολο των πολιτισμικών στοιχείων του ελληνισμού πρέπει να ιδωθεί ως μία «εξωγήινη» πραγματικότητα, με την έννοια βέβαια ότι δεν είναι δημιούργημα απλού ανθρώπου και ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα.

Ακόμα περισσότερο εντυπωσιάζουν οι κατά καιρούς διαδραματιζόμενες ιστορίες της Ελλάδας όταν αυτές συνδέονται με... τα σύγχρονα παγκόσμια γεγονότα! Μία τέτοια ιστορία υπέπεσε στην αντίληψή μας «τυχαία» (φυσικά δεν ήταν και τόσο «τυχαία», αλλά μάλλον αποτέλεσμα της ιστορικής νομοτέλειας...) και θεωρήσαμε καλό να την ερευνήσουμε εις βάθος. Τα συμπεράσματα που εξάγαμε από την έρευνά μας αυτή είναι εντυπωσιακά και συγκλονίζουν! Στον θρύλο που ερευνήσαμε, και ο οποίος σχετίζεται με την βυζαντινή ιστορία και φτάνει ως τις μέρες μας, πράγματι τα πάντα συνδέονται!... Ένας «αόρατος» μυστικός πόλεμος διαδραματίζεται αιώνες ολόκληρους στο παρασκήνιο και πολύ πιθανό να δίνει εξηγήσεις σε μια σειρά κοσμοϊστορικών γεγονότων που έχουν συμβεί στην πολύπαθη περιοχή μας...

Θέλουμε εδώ να σημειώσουμε οπωσδήποτε, προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων, ότι τα όσα θα καταγράψουμε και θα βγάλουμε στη δημοσιότητα αποτελούν μέρος της ελληνικής λαογραφίας, είναι συνεπώς παραδόσεις του λαού μας. Ο γράφων, επειδή εξειδικεύτηκε επί διετία στην Ιστορία και Θεωρία των Πολιτισμών, λαμβάνοντας και τον σχετικό τίτλο στο εξωτερικό, μπορεί να ασχολείται επιστημονικά με την καταγραφή των λαϊκών παραδόσεων και να σχολιάζει εν συντομία τα όσα κατά καιρούς ερευνεί. Κατά συνέπεια κάθε άλλο παρά αντιεπιστημονικό είναι το αντικείμενο της εν λόγω μελέτης μας, αφού ακολουθεί όλη την απαραίτητη ερευνητική διαδικασία που είναι κοινά αποδεκτή στον χώρο των πανεπιστημίων. Και όσον αφορά κάποια στοιχεία που πολύ πιθανό να ξενίσουν μερικούς ή να θεωρηθούν «ακραία» και «τραβηγμένα», εμείς ακολουθούμε απ’ την αρχή της καριέρας μας την πάγια αρχή: «Είναι προτιμότερο να διαψευσθεί μία ανακρίβεια, παρά να χαθεί μια πιθανή αλήθεια»!...

Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να ειπωθεί ότι η ιστορία μας είναι, σε μεγάλο βαθμό, ο... «ελληνικός κώδικας Da Vinci»! Κι αυτό, διότι εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός μεταφυσικού θρίλερ, ενός ελληνικού «γκραν γκινιόλ» που «τσακίζει κόκαλα» και που, επιπρόσθετα, έχει ξεκάθαρα πλανητικό χαρακτήρα (λόγω της ανάμειξης στην υπόθεση εξωελληνικών υπερδυνάμεων!)... Πρόκειται με δυο λόγια για μια ιστορία όπου η θρησκεία ανακατεύεται με την πολιτική και η επιστήμη με την κατασκοπεία... Κι όλα αυτά “made in Greece”!

Η όλη υπόθεση διαδραματίζεται με επίκεντρο τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών, που – εκτός από ανεκτίμητης αξίας πανάκριβο κειμήλιο – θεωρήθηκε από πολύ παλιά ως φορέας υπερφυσικής δύναμης! Ο σταυρός αυτός δόθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνό, τον περίφημο «Καλογιάννη», ως δώρο σε συγκεκριμένη μονή του Αγίου Όρους και... έκτοτε ξεκίνησε μια απίστευτη πραγματικά ιστορία! Τόσο στο Ιερό Βουνό όσο και στον πέριξ γεωγραφικό χώρο έλαβαν χώρα απίστευτα πράγματα και καταστάσεις...

Είναι εδώ απολύτως απαραίτητο να δούμε το συνολικό ιστορικό πλαίσιο των απαρχών της όλης υπόθεσης. Η δυναστεία των Κομνηνών ανέβηκε στον θρόνο της ελληνικής αυτοκρατορίας του μεσαίωνα το έτος 1057. Γενάρχης της δυναστείας υπήρξε ο Μανουήλ Κομνηνός και η ονομασία της (Κομνηνοί) οφείλεται στο γεγονός της προέλευσής της από την Κόμνη της Θράκης, κωμόπολη που βρίσκεται κοντά στην Αδριανούπολη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η καταγωγή της ήταν εξαιρετικά ταπεινή: ο πατέρας του Μανουήλ δεν ήταν παρά ένας άσημος μικροκαλλιεργητής γης... Πάντως, μία άλλη εκδοχή θέλει την οικογένεια να προέρχεται από την πόλη Κόμανα του Πόντου (κοντά στον ποταμό Ίριο) κι από εκεί και η ονομασία της δυναστείας.

Ιδρυτής της αυτοκρατορικής δυναστείας των Κομνηνών ήταν ο Ισαάκιος ο Α΄, που έγινε αυτοκράτορας το 1057 και παρέμεινε στην εξουσία ως τον Νοέμβριο του 1059, όταν αρρώστησε ξαφνικά από υψηλό πυρετό και αναγκάστηκε να αποσυρθεί σε μοναστήρι, όπου και πέθανε λίγο καιρό αργότερα. Αυτοκράτορα τον είχε ανακηρύξει ο στρατός, στις 8 Ιουνίου του 1057, μετά την εξέγερση κατά του αυτοκράτορα Μιχαήλ Στ΄. Νυμφεύθηκε την Αικατερίνη, πριγκίπισσα της Βουλγαρίας και κόρη του Βούλγαρου τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ.

Η δυναστεία των Κομνηνών επανήλθε στον θρόνο το 1081, με τον Αλέξιο Α΄, ανιψιό του Ισαάκιου και γιο του Ιωάννη Κομνηνού και της Άννας Δαλασηνής. Την εξουσία την πήρε μετά τη στάση του κατά του αυτοκράτορα Νικηφόρου Γ΄, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον θρόνο. Παντρεύτηκε την Ειρήνη Δούκα, της γνωστής μεγάλης βυζαντινής οικογένειας. Παρέμεινε στον θρόνο έως τον θάνατό του, το έτος 1118, δηλ. 37 ολόκληρα χρόνια ήταν επικεφαλής της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στη διάρκεια των ετών αυτών διαδραματίστηκαν φοβερά και τρομερά γεγονότα, όπως π.χ. η Πρώτη Σταυροφορία, ενώ εξωτερικοί κίνδυνοι απειλούσαν την αυτοκρατορία: οι Νορμανδοί απ’ τη Δύση, οι Πετσενέγκοι απ’ τον Βορρά, οι Τούρκοι απ’ την Ανατολή, αλλά κι οι πειρατές απ’ τον Νότο...

Διάδοχος του Αλέξιου ήταν ο γιος του, Ιωάννης Β΄ Κομνηνός Δούκας, γνωστός και ως «Καλογιάννης». Γεννημένος το 1088, ανέβηκε στον θρόνο με τρόπο περιπετειώδη: η μητέρα του, Ειρήνη, και η αδελφή του, η θρυλική Άννα Κομνηνή, προσπάθησαν να προωθήσουν για αυτοκράτορα τον σύζυγο της τελευταίας, τον στρατηγό Νικηφόρο Βρυέννιο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Με έξυπνο τέχνασμα ο Ιωάννης έλαβε τελικά την κορώνα, φέρνοντας τους πάντες προ τετελεσμένου γεγονότος... Νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα Ειρήνη της Ουγγαρίας. Στην ιστορία έμεινε ως ευγενής χαρακτήρας, ευσεβέστατος και πιστός, αλλά και με ιδιαίτερες στρατιωτικές αρετές. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί των ημερών του οι Έλληνες επανάκτησαν τον έλεγχο σε «χαμένες» από τους βάρβαρους επαρχίες της Ανατολίας κι έτσι στη στρατιωτική ιστορία έμεινε ως ο ηγέτης που κατάφερε να εξαλείψει τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες που είχε για το Βυζάντιο η ήττα από τους Τούρκους στο Ματζικέρτ το 1071! Παρέμεινε στον θρόνο της αυτοκρατορίας έως τον θάνατό του το 1143. Αυτός προήλθε, όταν στη διάρκεια ενός κυνηγιού ο αυτοκράτορας χτύπησε ελαφρά. Το πολύ μικρό όμως αυτό τραύμα εξελίχθηκε σε πραγματική γάγγραινα, εξαιτίας μιας σοβαρής μόλυνσης, κι έτσι ο «Καλογιάννης» απεβίωσε σε ηλικία 55 ετών...

Ο Ιωάννης Β΄ Κομνηνός όμως έμεινε και στη μυστική ελληνική ιστορία, εκείνη που λάμβάνει σάρκα και οστά στα παρασκήνια, μακριά απ’ το φως της ημέρας! Μετά από μια πολύ επιτυχημένη του εκστρατεία στη Μικρά Ασία, επισκέφτηκε το Άγιο Όρος και χάρισε σε μια μονή ένα υπερπολύτιμο δώρο: τον Σταυρό των Κομνηνών, τον κοσμημένο με πολύτιμους λίθους αμύθητης αξίας, αλλά και φημισμένο για τις θαυματουργές του ιδιότητες!... Ένα απίστευτο θρίλερ, ένα κυνήγι αιώνων του μοναδικού αυτού θησαυρού, μόλις ξεκινούσε...

Στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών και την αναζήτησή του αναφερθήκαμε στο γενικό ιστορικό πλαίσιο της υπόθεσης και τις απαρχές της όλης συγκλονιστικής ιστορίας που ξετυλίχθηκε κατόπιν δια μέσου των αιώνων. Η υπόθεση αυτή, που όπως είπαμε είναι ένας ελληνικός «Κώδικας Da Vinci» (!), διαδραματίστηκε σε διάφορες ιστορικές φάσεις και με τους πλέον διαφορετικούς μεταξύ τους πρωταγωνιστές, που – όπως αναφέρει ο θρύλος – αναζητούσαν το Μεγάλο Μυστικό...

Η όλη αυτή ιστορία αναζωπυρώθηκε κάπου στη δεκαετία του 1950 ή του 1960 από το στόμα ενός ηγούμενου μονής του Αγίου Όρους. Ο Αγιορείτης μοναχός διηγήθηκε το περίγραμμα της υπόθεσης σε συνομιλητές του, κατόπιν διάφορων παράξενων περιστατικών που έλαβαν χώρα πέριξ και μέσα στη χερσόνησο του Άθω και είχαν προκαλέσει την περιέργειά τους. Τότε ήταν που οι εμβρόντητοι ακροατές του ηγούμενου για πρώτη φορά άκουσαν για το «Άλλο» ή το «Αυτό»! Που βέβαια δεν ήταν παρά ο Πολύτιμος Σταυρός των Κομνηνών, ένα από τα πιο θαυμαστά αντικείμενα του κόσμου όλου!...

Εμείς οφείλουμε στο πλαίσιο αυτού του ρεπορτάζ να παραθέσουμε την αφήγηση του εν λόγω ηγούμενου, την οποία πρέπει να σημειώσουμε ότι αποκάλυψε για πρώτη φορά σε ένα βιβλίο του ο μεγάλος λογοτέχνης αστυνομικών θρίλερ Γιάννης Μαρής. Ακολουθεί η ιστορία που είπε ο ηγούμενος στους επισκέπτες του, προσαρμοσμένη από εμάς στο πνεύμα των καιρών και, φυσικά, στις ανάγκες της έρευνάς μας.

Ο ηγούμενος λοιπόν άρχισε την ιστορία του, αναφερόμενος σε κάποιες ιδιαίτερα «παράξενες» κινήσεις Ελλήνων και ξένων (λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο) μέσα και γύρω απ’ το Ιερό Βουνό, λες και αναζητούσαν «κάτι» το υπερπολύτιμο, το «Άλλο» ή το «Αυτό», όπως κωδικά το ονόμαζαν... Ένα «πράγμα», που εκτός από την ανεκτίμητη αξία που είχε σε χρήμα, λέγεται ότι ήταν φορέας κάποιας υπερφυσικής δύναμης! Τι ήταν όμως ο θησαυρός ετούτος; Ο Πολύτιμος Σταυρός των Κομνηνών, που είχε δωρίσει στο Μοναστήρι ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Κομνηνός, ο αποκαλούμενος και «Καλογιάννης» (ή «Καλοϊωάννης»). Ένας σταυρός με πολύτιμους λίθους αμύθητης αξίας, υπόθεση σίγουρα χιλιάδων χρυσών λιρών! Αν και η καλλιτεχνική του αξία ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΤΙΜΗΘΕΙ σε κανένα χρήμα!...

Ήταν το στολίδι της Μονής, το καμάρι της, ο πιο πολύτιμος θησαυρός της! Και ο ηγούμενος συνέχισε την ιστορία του. Όταν, στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, κατέρρευσε το μέτωπο ένα πλήθος Άγγλοι στρατιώτες, που είχαν αποκοπεί από τις μονάδες τους, σκόρπισαν στα δάση της Χαλκιδικής. Τότε ένας Έλληνας γιατρός, μέλος μιας οργάνωσης που φυγάδευε τους Άγγλους στρατιώτες στη Μέση Ανατολή, πήγε και βρήκε τον ηγούμενο με το αίτημα να τον βοηθήσει, διότι τα πράγματα στη Χαλκιδική είχαν στενέψει πάρα πολύ... Το αίτημα: να κρύψουν οι μοναχοί τους Άγγλους στα μοναστήρια του Αγίου Όρους!

Ένα αίτημα καθόλου εύκολο βέβαια... Αλλά οι μοναχοί το δέχτηκαν! Άλλοι από τους Εγγλέζους ντύθηκαν καλόγεροι, άλλοι παρίσταναν τους εργάτες των κτημάτων τους... Και κάθε τόσο ο αντιστασιακός Έλληνας γιατρός κατέφθανε στον Άθω με το καΐκι του, έμπαινε με χίλιες προφυλάξεις στο λιμανάκι του Μοναστηριού και έμπαζε μέσα μερικούς Άγγλους. Κατόπιν τους φυγάδευε είτε για την Τουρκία είτε για τη Μέση Ανατολή. Κι αυτό κράτησε αρκετό καιρό... Ήταν ένα από τα «όμορφα παιχνίδια» του πολέμου.

Όμως, παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί κάτι είχαν μυριστεί. Έστειλαν λοιπόν στο Άγιο Όρος μερικούς κατασκόπους τους, οι οποίοι όμως έγιναν αμέσως αντιληπτοί απ’ τους καλόγερους, που δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα. Άλλωστε η δουλειά τους είχε τελειώσει κι απ’ τους Εγγλέζους στρατιώτες δεν είχε απομείνει πια παρά μόνο ένας, ονόματι «Τιμ». Και τότε συνέβη το κακό: η κλοπή του υπερπολύτιμου κειμηλίου!...

Είχαν κλέψει τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών! Και κλέφτης ήταν αυτός ο «Τιμ», ο Άγγλος στρατιώτης, που δεν τίμησε τη φιλοξενία που του είχαν απλόχερα χαρίσει οι Αγιορείτες μοναχοί... Απ’ την άλλη, οι Γερμανοί, οι οποίοι στο μεταξύ είχαν μάθει για τον Σταυρό, έστησαν παντού ενέδρες. Έψαχναν τους πάντες, και όποιον έμπαινε και όποιον έβγαινε από το Άγιο Όρος. Δεν κατάφεραν όμως να βρουν τίποτα. Αλλά οι κατάσκοποί τους μπόρεσαν και έπιασαν τον γιατρό...

Ακολούθησαν τα βασανιστήρια της ανάκρισης. Οι Ναζί πίεζαν τον γιατρό να μιλήσει για την υπόθεση των Εγγλέζων, αλλά εκείνος δεν μίλησε παρ’ όλα τα μαρτύρια. Μα εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τους Γερμανούς ήταν... «Αυτό», το «Άλλο»! Τότε ο Γερμανός ανακριτής έπιασε τον γιατρό κατά μέρος και του είπε εμπιστευτικά να του φανερώσει τον Σταυρό και αμέσως θα τον άφηνε ελεύθερο, παρακάμπτοντας τις νόμιμες διαδικασίες. Και φυσικά σ’ αυτή την περίπτωση ο ανακριτής θα άρπαζε το υπερπολύτιμο αντικείμενο και... θα ξεχνούσε τον πόλεμο, την πατρίδα και την υπηρεσία του!

Τελικά ο γιατρός δεν λύγισε! Παρά τα επί ημέρες φρικτά βασανιστήρια που υπέστη δεν άνοιξε το στόμα του και στο τέλος τον έστειλαν σε απελπιστική κατάσταση στη Θεσσαλονίκη, σ’ ένα στρατόπεδο. Τον καταδίκασαν σε θάνατο, αλλά – από μια τυχαία σύμπτωση – τελικά τον ξέχασαν!... Όταν έγινε η απελευθέρωση, ο γιατρός βγήκε από τη φυλακή του και έσπευσε για το Άγιο Όρος, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα ως καλόγερος...

Πέρασαν τα χρόνια. Κάποια λοιπόν στιγμή, μια εύθυμη συντροφιά βρέθηκε στο Άγιο Όρος. Αποτελούνταν από τα πλέον διαφορετικά μεταξύ τους άτομα, ανάμεσα στα οποία και ένας ξένος, που ήταν Νορβηγός ή Άγγλος ή μήπως... Γερμανός; Η παρέα είχε ταξιδέψει στον Κήπο της Παναγίας για τουρισμό ή για το... «Άλλο»;... Όταν κάποιος από την ομάδα αυτή των επισκεπτών βρέθηκε δολοφονημένος, τότε ξαφνικά τα πάντα απέκτησαν μια άλλη λάμψη, μια άλλη διάσταση: είχαν βρεθεί στη Χαλκιδική, για να βρουν τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών, σ’ ένα μέρος όπου τον είχε κρύψει ο «Τιμ», στην απέλπιδα προσπάθειά του να ξεφύγει τότε απ’ τα μπλόκα των Γερμανών!

Να τι ακριβώς συνέβη. Κάποια χρόνια αφότου ο «Τιμ» έκλεψε και έκρυψε τον Σταυρό κοντά σε μια ακτή της Χαλκιδικής έστειλε πίσω στην Ελλάδα έναν συνεργό του (που παρίστανε τον Νορβηγό, τον Γερμανό κτλ.), ακριβώς για να βρει και να αποσπάσει τον κλεμμένο Σταυρό. Όλη λοιπόν η εκδρομή της μυστηριώδους παρέας οργανώθηκε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Όμως μέσα στη συντροφιά υπήρχε και κάποιος που γνώριζε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, ένας Έλληνας υπήκοος (δοσίλογος των Γερμανών επί κατοχής), ο οποίος άφησε τον ξένο να τον οδηγήσει στον Σταυρό και κατόπιν... του τον έκλεψε, χρησιμοποιώντας μία ωραία γυναίκα! Αυτή ξεγέλασε τον απεσταλμένο του «Τιμ», πήρε τον θησαυρό και έσπευσε να βρει τον φίλο της, που μαζί του θα απολάμβανε πλέον μια πολύ πλούσια ζωή. Ο ξένος όμως κατάλαβε το κόλπο: βρήκε τελικά τον παλιό δοσίλογο, τον σκότωσε και του ξαναπήρε τον Σταυρό! Αλλά και το δικό του τέλος ήταν τραγικό, αφού πνίγηκε σε μια ενέδρα της αστυνομίας, στην προσπάθειά του να δραπετεύσει απ’ τη Χαλκιδική και την Ελλάδα...

Σ’ αυτό το τελευταίο μέρος της έρευνάς μας για τον ελληνικό κώδικα Da Vinci θα κάνουμε μία συνοπτική, πλην όμως απολύτως απαραίτητη, αναφορά στο «μεγάλο κυνήγι του θησαυρού», που παίχτηκε επί αιώνες από μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη με επίκεντρο το Ιερό Βουνό της Ελληνορθοδοξίας: το Άγιο Όρος! Ένα παγκόσμιο «παιχνίδι-θρίλερ», που κατά πολλούς συνεχίζεται ακόμη ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!... Ας κάνουμε λοιπόν αυτή την ιστορική αναφορά, βγάζοντας φυσικά στο φως της δημοσιότητας μόνο τα στοιχεία εκείνα που μας επιτρέπεται να βγάλουμε! Αυτά τουλάχιστον για την ώρα...
Ήδη από την περίοδο του μεσαίωνα ο Πολύτιμος Σταυρός των Κομνηνών, που ο αυτοκράτορας «Καλογιάννης» είχε δωρίσει σε μονή του όρους του Άθω, φερόταν να έχει όχι απλά τεράστια χρηματική και καλλιτεχνική αξία, αλλά εθεωρείτο και ως... «πομπός» απίστευτων υπερφυσικών και θαυμαστών δυνάμεων! Ειπώθηκε για παράδειγμα ότι επρόκειτο για ένα ανίκητο «υπερόπλο» (γι’ αυτό και ποτέ οι διάφοροι κατακτητές και επιδρομείς δεν πάτησαν το πόδι τους στο Άγιο Όρος!...) ή ακόμα και για ένα μέσο ευλογημένης από τον Κύριο θεραπείας διαφόρων ανίατων – κατά τα άλλα – ασθενειών... Η φήμη λοιπόν που συνόδευε τον Σταυρό τον έκανε από τότε περιζήτητο σε όλα τα τότε γνωστά μήκη και πλάτη της υφηλίου...

Αλλά, παρ’ όλα αυτά, οι μοναχοί που είχαν επιφορτιστεί το βάρος της φύλαξης του κυριολεκτικά «ασήκωτου» αυτού πνευματικού (και όχι μόνο) θησαυρού έκαναν καλά τη δουλειά τους, αφού επί αιώνες ολόκληρους τον προστάτευαν πιο πολύ κι «από τα μάτια τους» τα ίδια, εγκαθιστώντας μια μυστηριακή παράδοση, που ο καθένας μετέφερε πιστά στον διάδοχό του. Έτσι, υπήρξαν στιγμές και εποχές, στις οποίες ο θρύλος που είχε στο μεταξύ αποκτήσει ο Σταυρός των Κομνηνών ήταν τόσο πολύ καλυμμένος πίσω από μια θολή και παχιά «ομίχλη» μυστηρίου, ώστε πολλοί έφτασαν στο σημείο ν’ αμφισβητήσουν ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη...

Όμως οι διεκδικητές του θησαυρού αυτού δεν έθεταν υπό αμφισβήτηση την ύπαρξή του! Γνωρίζοντας ότι υπάρχει και φυλάσσεται πολύ καλά σε συγκεκριμένη μονή του Αγίου Όρους, μεσαιωνικοί Σαρακηνοί πειρατές προσπάθησαν κάποτε να τον πάρουν στην κατοχή τους! Ανήσυχοι είδαν μια μέρα οι καλόγεροι πέρα στο πέλαγος να ανεμίζει η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή... Κατάλαβαν ότι ο θάνατος πλησίαζε στο μοναστήρι τους, ένας θάνατος βίαιος και μαρτυρικός!... Οι πειρατές, σκληροί και άσπλαχνοι, καθόλου δεν αστειεύονταν! Μα οι μοναχοί δεν έχασαν το κουράγιο τους: έπεσαν καταγής και άρχισαν μια προσευχή προς τον Κύριο, που ήταν μεν βουβή και υπόκωφη, «έσχιζε» όμως τα ουράνια με τις θερμές παρακλήσεις των πιστών του Θεού! Και Εκείνος έκανε και πάλι το θαύμα του: σύντομα το πειρατικό πλοίο δεν υπήρχε!... Το κατάπιαν άραγε τα κύματα του Θρακικού πελάγους; Άλλαξε ρότα ξαφνικά για κάποιον άγνωστο λόγο; Συνέβη κάτι άλλο, που δεν μπορεί να συλλάβει νους ανθρωπινός; Γεγονός είναι ότι οι πειρατές δεν επιτέθηκαν ποτέ στη μονή, για να κλέψουν το υπερπολύτιμο κειμήλιο...

Αργότερα, τα χρόνια πέρασαν και η οθωμανική εξουσία σκίασε την Ελλάδα απ’ άκρου σ’ άκρο... Μα το Άγιο Όρος παρέμενε περήφανα όρθιο, παρ’ όλες τις τρομερά δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν ολόγυρα! Όλα αυτά μέχρι την ώρα που ο σουλτάνος ζήτησε από τους υποτελείς του να του φέρουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τον Πολύτιμο Σταυρό των Κομνηνών!... Έσπευσαν λοιπόν στην ανατολική απόφυση της Χαλκιδικής οι γενίτσαροι και, κρατώντας κοφτερά σπαθιά στα χέρια, μπήκαν στη χερσόνησο του Άθω και στη μονή που φύλαγε καλά κρυμμένο το μεγάλο μυστικό. Αλλά τότε, λίγο προτού οι άπιστοι φτάσουν στο ιερό δώρο του παλιού αυτοκράτορα, κεραυνοβολήθηκαν εντελώς απρόσμενα από τον ουρανό τον ίδιο! Η θεία βούληση προστάτεψε και σ’ αυτή την περίπτωση τον θρυλικό θησαυρό... Και, φυσικά, ο σουλτάνος – μαθαίνοντας «με το νι και με το σίγμα» τα όσα είχαν συμβεί – δεν τόλμησε να ξαναζητήσει τον Σταυρό και να τα βάλει με το θέλημα του Κυρίου!...

Η ιστορία επαναλήφθηκε και πολύ αργότερα, επί γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα (στη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου), όταν Γερμανοί Ναζί κυνηγούσαν Άγγλους στρατιώτες, που υποτίθεται πως είχαν πάρει στην κατοχή τους τον Σταυρό των Κομνηνών! [βλ. και στο προηγούμενο σχετικό άρθρο της έρευνάς μας, για την ιστορία ενός ηγούμενου σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε] Τελικά, εκείνη η αναζήτηση κράτησε χρόνια μετά τον πόλεμο και κατέληξε με τραγικό τρόπο: την κλοπή του Σταυρού, μια δολοφονία, έναν πνιγμό μετά από αστυνομική καταδίωξη...

Στην αναζήτηση του Σταυρού υπήρξε η εκδοχή ότι αναμείχθηκαν ακόμα και δυνάμεις του παρασκηνίου, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της σοβιετικής KGB, αλλά και εβραϊκών-σιωνιστικών κύκλων... Όλες αυτές οι μυστικές δυνάμεις θέλησαν φυσικά να αρπάξουν το πολύτιμο κειμήλιο του ελληνισμού και να εκμεταλλευτούν προς «ιδίον όφελος» τις θαυμαστές του δυνάμεις. Έτσι, στον κόσμο που βρίσκεται πίσω από το «παραπέτασμα» που χωρίζει τον ορατό κόσμο από τα παρασκήνια, ειπώθηκαν δυο ιστορίες, που παραθέτουμε κάτωθι.

Η πρώτη αφορά την εμφάνιση κάποτε στο Άγιο Όρος πρακτόρων της σοβιετικής φοβερής και τρομερής υπηρεσίας πληροφοριών KGB, οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως... δήθεν Ορθόδοξοι Χριστιανοί καλόγεροι, «κυνηγημένοι» από το άθεο σταλινικό καθεστώς! Αυτοί παρέμειναν για ένα διάστημα σε συγκεκριμένη μονή, ώσπου κάποια μέρα εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς και τελικά θεάθηκαν μες στη μονή που φύλασσε τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό της πίστης μας!... Πολλά έχουν ειπωθεί στο παρασκήνιο για την τελική έκβαση της απίστευτης μάχης που δόθηκε τότε ανάμεσα στους σπιούνους της Μόσχας και τους Ελληνορθόδοξους καλόγερους... Πολλά και διάφορα, που κυμαίνονται από το ότι υπήρξαν ανθρώπινα θύματα (!) έως και την πρόκληση «καυτού» διπλωματικού – παρασκηνιακού – επεισοδίου ανάμεσα στις δύο χώρες! Γεγονός όμως είναι η τελική αποτυχία αυτών των «κόκκινων σατανάδων», που τόλμησαν να φορέσουν ράσα, μόνο και μόνο για να κλέψουν έναν ανεκτίμητο θησαυρό του ελληνισμού...

Την ίδια κατάληξη είχε και η επί πολλά έτη προσπάθεια Εβραίων φανατικών εθνικιστών (σιωνιστών), οι οποίοι – χρησιμοποιώντας διάφορες ιουδαϊκές «μαγγανείες», αλλά και τη βοήθεια «ειδικών» ατόμων της ισραηλινής υπηρεσίας ασφαλείας, κατόρθωσαν να μπουν (ως δήθεν «Ελληνορθόδοξοι» επισκέπτες από την ομογένεια των ΗΠΑ!...) μέσα στο μοναστήρι και σχεδόν να αρπάξουν τον Πολύτιμο Σταυρό!!! Να όμως τι λέει η παράδοση του πανελληνισμού για την τύχη τους: όλη την ώρα οι ενέργειές τους επιβλέπονταν από μία «ανώτερη δύναμη» και, στο τέλος, εκεί πάνω που νόμιζαν ότι είχαν «θριαμβεύσει» και κλέψει τον ελληνικό αυτό θησαυρό, βρέθηκαν προ (αρνητικής για τους ίδιους...) εκπλήξεως! Έτσι, ο Σταυρός παρέμεινε σε ελληνικά χέρια και οι απόγονοι του Ιούδα τιμωρήθηκαν σκληρά από τη θεία παρέμβαση,μέσω θανατηφόρας αρρώστιας, που – απ’ ότι λέγεται – τους... «σκουλήκιασε»!!!

ΠΗΓΗ

Το εκπληκτικό φαινόμενο του Αμπού Σιμπέλ: Δέσμη φωτός διαπερνά το σκοτάδι και φωτίζει τα αγάλματα κάθε 22 Φεβρουαρίου και 22 Οκτωβρίου

Το εκπληκτικό φαινόμενο του Αμπού Σιμπέλ: Δέσμη φωτός διαπερνά το σκοτάδι και φωτίζει τα αγάλματα κάθε 22 Φεβρουαρίου και 22 Οκτωβρίου

Posted: 18 Feb 2014 12:58 PM PST

Είναι το πιο μυστηριώδες μέρος που μπορείτε να φανταστείτε, όχι τόσο από την άποψη του τουρισμού, αλλά και από την άποψη της επιστήμης είναι πραγματικά αξιοσημείωτη.
Ανακαλύφθηκε το 1974 από ορισμένους αμερικανούς ανθρωπολόγους, και αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Fred Wendorf
Το Αμπού Σίμπελ είναι ένας από τους πιο δημοφιλής αρχαιολογικούς τόπους της Αιγύπτου και αποτελείται από δυο μεγαλοπρεπείς ιερούς ναούς σκαμμένους μέσα σε έναν λόφο από ροδόχρωμο ψαμμίτη.
Μακριά από το πολυτάραχο Κάιρο, στο Αμπού Σιμπέλ στις 22 Φεβρουαρίου ένα από τα θαύματα του αιγυπτιακού πολιτισμού πρόκειται πάλι να συμβεί μπροστά στα μάτια χιλιάδων επισκεπτών.
Το Αμπού Σιμπέλ, ο τελευταίος επισκέψιμος σταθμός του «αιγυπτιακού» Νείλου και ο διάσημος ναός του, προσελκύει κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες.
Κάθε Οκτώβριο και Φεβρουάριο όμως, ένα φυσικό θαύμα συντελείται, αναδεικνύοντας την τέχνη, για πολλούς τη μαγεία του σπουδαίου αυτού πολιτισμού.
Το εσωτερικό του κυρίως Ναού του Αμπού Σιμπέλ, το μεγαλύτερο μέρος του έτους είναι τυλιγμένο στο σκοτάδι.
Δύο όμως συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου, στην επέτειο των γενεθλίων (22 Φεβρουαρίου) και τη στέψη του φαραώ Ραμσή ΙΙ (22 Οκτωβρίου), μια δέσμη φωτός του ήλιου διαπερνά το σκοτάδι, φωτίζοντας αγάλματα των θεών και του βασιλιά στο εσωτερικό ιερό του ναού.

Έτσι και φέτος στις 22 Φεβρουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων του βασιλιά, το φως του ήλιου θα φωτίζει τα αγάλματα των θεών Horakhte και Amon-Re, καθώς και ένα άγαλμα του βασιλιά Ραμσή ΙΙ.
Χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο θα ταξιδέψουν μέχρι το Αμπού Σιμπέλ, για να παρακολουθήσουν ζωντανά το περίεργο αυτό θέαμα. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα καλά μελετημένο φυσικό φαινόμενο, αφού το ναός έχει τοποθετηθεί με τέτοια αρχιτεκτονική ακρίβεια, ώστε οι ακτίνες του ήλιου ευθυγραμμίζονται δύο φορές το χρόνο και φωτίζουν το εσωτερικό του.

Αυτό το απίστευτο φυσικό φαινόμενο, 3.000 περίπου χρόνια μετά, προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα, που έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη γιορτή, που ονομάζεται «Το Φεστιβάλ του Ήλιου». Ο ναός άλλαξε θέση το 1972, αφού εκεί που είχε αρχικά κατασκευαστεί, διότι τα θεμέλια του απειλούνταν από διάβρωση. Το νέο του σημείο όμως δεν άλλαξε καθόλου τη διαδικασία.

Ο ιδανικός τρόπος για να παρακολουθήσει κάποιος το «Φεστιβάλ του Ήλιου», είναι με μια κρουαζιέρα στο Νείλο.

ΠΗΓΗ

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ...H NEA TAΞΗ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΡΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ...H NEA TAΞΗ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΡΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Posted: 18 Feb 2014 01:00 PM PST

Γράφει ο ..(( Λ ))..
Θα συνεχίσουν να λαμβάνουν δυσβάσταχτα μέτρα μέχρι να δημιουργηθούν βίαιες κοινωνικές εκρήξεις...!
Εδώ και καιρό αρνούμαστε να καταγράψουμε τις σκέψεις μας για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην χώρα μας. Εδώ και καιρό, από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να βγαίνουν στις πλατείες και να διαμαρτύρονται κατά της πράσινης χούντας, είχαμε την άποψη πως στην χώρα μας συμβαίνει κάτι πολύ περισσότερο από ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας.

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της κυριαρχίας σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο είναι πλέον δεδομένο. Το γνωρίζουμε όλοι. Αντιλαμβανόμαστε όλοι πως μέσα από την πολιτική της κυβέρνησης εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα, υποβαθμίζεται η ζωή των Ελλήνων, καταστρέφεται το μέλλον των παιδιών μας. Όμως τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα δεν είναι αποκομμένα από την παγκόσμια πολιτική και κοινωνική σκηνή.

Αρκετούς μήνες τώρα παρακολουθούμε σε παγκόσμιο επίπεδο κοινωνικές εξεγέρσεις και φαινόμενα που συνιστούν κοινωνική αποσταθεροποίηση. Τα πρώτα σημάδια ήρθαν από τα Αραβικά κράτη.

Οι πολίτες των Αραβικών κρατών, κατά περίεργο τρόπο, ωθήθηκαν να εξεγερθούν ταυτόχρονα..... ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα τα οποία όμως επιβλήθηκαν από το ίδιο Παγκόσμιο Σύστημα το οποίο τώρα τασσόταν με την πλευρά των εξεγερμένων λαών…! Το ίδιο Σύστημα δηλαδή το οποίο πριν δεκαετίες τοποθέτησε δικτάτορες στις χώρες εκείνες, τώρασυμπαραστέκονταν στους λαούς των Αραβικών κρατών και τους ωθούσε να επαναστατήσουν εναντίων αυτών…!

Περνώντας στην Ευρώπη, το ίδιο Παγκόσμιο Σύστημα, δημιούργησε εντέχνως την οικονομική κρίση μέσω της σκόπιμης πολύχρονης υπερχρέωσης κρατών, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Ταυτόχρονα λοιπόν και στην Ευρώπη δημιουργείται ένα αποσταθεροποιητικό κλίμα σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με επίκεντρο την χώρα μας. Ο λόγος που επιλέχθηκε η χώρα μας να «κάνει την αρχή» δεν μπορεί να διευκρινιστεί εύκολα. Είναι γεγονός όμως ότι η Ελλάδα αποτελεί το πείραμα οδηγό σε αυτό το μεγαλειώδες σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ωθεί ολόκληρο τον κόσμο προς την Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Σε αυτό το σχέδιο άθελα μας όλοι διαδραματίζουμε κάποιον ρόλο. Και αυτοί που αντιδρούν στα μέτρα, και εκείνοι που επιμένουν να υπερασπίζονται την πολιτική της κυβέρνησης. Οι μεν πρώτοι, όσοι αντιδρούμε δηλαδή και κατεβαίνουμε στις πλατείες, φέρνουμε το σχέδιο της εγκαθίδρυσης μιας Παγκόσμιας Διακυβέρνησης ένα βήμα πιο κοντά, μέσα από τις διάφορες μορφές κοινωνικών εκρήξεων που αργά ή γρήγορα εμφανίζονται, λόγω αγανάκτησης και προκλητικότητας των κυβερνητών ή και λόγω προβοκατόρικων ενεργειών που ως στόχο έχουν να συμπαρασύρουντους ειρηνικούς διαδηλωτές σε βίαιες πράξεις. Οι μεν δεύτεροι χρησιμεύουν στο να προκαλούν το κοινό αίσθημα και να εξαγριώνουν το πλήθος, μέσα από την στήριξη την οποία παρέχουν στα αντιλαϊκά και προδοτικά μέτρα της πράσινης χούντας.

Με αφορμή την δραματική τροπή που παίρνουν οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, και την σχεδιασμένη, από το ίδιο το κράτος, εκτροπή, αποφασίσαμε να καταγράψουμε τις σκέψεις μας για όσα συμβαίνουν στην χώρα μας σε συνδυασμό με την συνολική παγκόσμια κινητικότητα. Στα Αραβικά κράτη η Νέα Τάξη έχει πετύχει, με τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω, να δημιουργήσει κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση και έχει ήδη στρώσει το χαλί για την επέλαση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης η οποία σαφώς θα στηριχτεί και από την οικονομική δέσμευση που επιχειρείται και στα κράτη αυτά.

Στην Ευρώπη το σκεπτικό που ακολουθείτε δεν έχει να κάνει με δημιουργία πολεμικών γεγονότων αλλά με την δημιουργία ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗΣ αγανάκτησης και απέχθειας των πολιτών κάθε χώρας στατοπικά εθνικά πολιτικά τους συστήματα. Στην Ελλάδα για παράδειγμα εδώ και δεκαετίεςπροωθήθηκαν στην πολιτική σκηνή διεφθαρμένοι πολιτικοί, ανίκανες πολιτικές ηγεσίες,ανθελληνικές πολιτικές ομάδες και εν τέλει πολιτικά κόμματα τα οποία φρόντισαν με την πολυετή παρουσία τους να κάνουν τον Ελληνικό λαό να αισθάνεται απέχθεια προς την πολιτική, και να σιχαίνεται τους πολιτικούς. Η εσκεμμένη προώθηση ανίκανων και υπόδουλων πολιτικών λοιπόν οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια τον λαό στην απέχθεια των εθνικών πολιτικών συστημάτων, γεγονός που θα διευκολύνει όταν χρειαστεί την εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, κατά το ρητό που ακούγεται συχνά από αηδιασμένους πολίτες, «Αφού δεν μπορούν αυτοί, ας φύγουν να έρθουν να μας κυβερνήσουν ξένοι…».

Το πολιτικό σύστημα και οι εντολοδότες τους επιθυμούν διακαώς την δημιουργία σκηνικών βίας. Επιθυμούν διακαώς την κοινωνική αποσταθεροποίηση κρατών, που μοιραία θα οδηγήσει και σεπολιτική αποσταθεροποίηση αυτών. Μετά την πολιτική αποσταθεροποίηση οι κοινωνίες θα οδηγηθούν σε χάος και τότε μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση θα ομοιάζει με σωτηρία των εξαθλιωμένων λαών, όχι μόνον στην Ευρώπη, αλλά σε όλο τον κόσμο…!

ΠΗΓΗ