ΕΓΓΡΑΦΟ TOY STATE DEPARTMENT[1961]ΠΩΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΓΓΡΑΦΟ TOY STATE DEPARTMENT[1961]ΠΩΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

 

AYTO EINAI ENA ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΓΓΡΑΦΟ TOY STATE DEPARTMENT TOY 1961.. 

ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ   ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΛΗΦΘΗΚΑΝ ΤΟΤΕ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ[ΠΙΘΑΝΟΤΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΟΗΕ]..

ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΡΑΤΗ ΧΑΝΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΝΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΒΡΑΧΙΟΝΑ ΤΟΥ ΟΗΕ [ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΕΝΝΟΕΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΝΑΤΟ] ΚΑΙ ΘΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΘΑ... ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΣΗΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΡΡΑΞΕΙΣ

Freedom From War

The United States Program
for General and Complete
Disarmament in a Peaceful
World

U.S. DEPARTMENT OF STATE

DEPARTMENT OF STATE PUBLICATION 7277
Disarmament Series 5
Released September 1961

Office of Public Services
BUREAU OF PUBLIC AFFAIRS

For sale by the Superintendent of Documents, U.S. Government
Printing Office, Washington 25, D.C. – Price 15 cents

INTRODUCTION

The revolutionary development of modern weapons within a world divided by serious ideological differences has produced a crisis in human history. In order to overcome the danger of nuclear war now confronting mankind, the United States has introduced at the Sixteenth General Assembly of the United Nations a Program for General and Complete Disarmament in a Peaceful World.

This new program provides for the progressive reduction of the war-making capabilities of nations and the simultaneous strengthening of international institutions to settle disputes and maintain the peace. It sets forth a series of comprehensive measures which can and should be taken in order to bring about a world in which there will be freedom from war and security for all states. It is based on three principles deemed essential to the achievement of practical progress in the disarmament field:

First, there must be immediate disarmament action:

A strenuous and uninterrupted effort must be made toward the goal of general and complete disarmament; at the same time, it is important that specific measures be put into effect as soon as possible.

Second, all disarmament obligations must be subject to effective international controls:

The control organization must have the manpower, facilities, and effectiveness to assure that limitations or reductions take place as agreed. It must also be able to certify to all states that retained forces and armaments do not exceed those permitted at any stage of the disarmament process.

Third, adequate peace-keeping machinery must be established:

There is an inseparable relationship between the scaling down of national armaments on the one hand and the building up of international peace-keeping machinery and institutions on the other. Nations are unlikely to shed their means of self-protection in the absence of alternative ways to safeguard their legitimate interests. This can only be achieved through the progressive strengthening of international institutions under the United Nations and by creating a United Nations Peace Force to enforce the peace as the disarmament process proceeds.

There follows a summary of the principal provisions of the United States Program for General and Complete Disarmament in a Peaceful World. The full text of the program is contained in an appendix to this pamphlet.

FREEDOM FROM WAR

THE UNITED STATES PROGRAM
FOR GENERAL AND COMPLETE DISARMAMENT
IN A PEACEFUL WORLD

SUMMARY

DISARMAMENT GOAL AND OBJECTIVES

The over-all goal of the United States is a free, secure, and peaceful world of independent states adhering to common standards of justice and international conduct and subjecting the use of force to the rule of law; a world which has achieved general and complete disarmament under effective international control; and a world in which adjustment to change takes place in accordance with the principles of the United Nations.
In order to make possible the achievement of that goal, the program sets forth the following specific objectives toward which nations should direct their efforts:

• The disbanding of all national armed forces and the prohibition of their reestablishment in any form whatsoever other than those required to preserve internal order and for contributions to a United Nations Peace Force;
• The elimination from national arsenals of all armaments, including all weapons of mass destruction and the means for their delivery, other than those required for a United Nations Peace Force and for maintaining internal order;
• The institution of effective means for the enforcement of international agreements, for the settlement of disputes, and for the maintenance of peace in accordance with the principles of the United Nations;
• The establishment and effective operation of an International Disarmament Organization within the framework of the United Nations to insure compliance at all times with all disarmament obligations.

TASK OF NEGOTIATING STATES

The negotiating states are called upon to develop the program into a detailed plan for general and complete disarmament and to continue their efforts without interruption until the whole program has been achieved. To this end, they are to seek the widest possible area of agreement at the earliest possible date. At the same time, and without prejudice to progress on the disarmament program, they are to seek agreement on those immediate measures that would contribute to the common security of nations and that could facilitate and form part of the total program.

GOVERNING PRINCIPLES

The program sets forth a series of general principles to guide the negotiating states in their work. These make clear that:

• As states relinquish their arms, the United Nations must be progressively strengthened in order to improve its capacity to assure international security and the peaceful settlement of disputes;
• Disarmament must proceed as rapidly as possible, until it is completed, in stages containing balanced, phased, and safeguarded measures;
• Each measure and stage should be carried out in an agreed period of time, with transition from one stage to the next to take place as soon as all measures in the preceding stage have been carried out and verified and as soon as necessary arrangements for verification of the next stage have been made;
• Inspection and verification must establish both that nations carry out scheduled limitations or reductions and that they do not retain armed forces and armaments in excess of those permitted at any stage of the disarmament process; and
• Disarmament must take place in a manner that will not affect adversely the security of any state.

DISARMAMENT STAGES

The program provides for progressive disarmament steps to take place in three stages and for the simultaneous strengthening of international institutions.

FIRST STAGE

The first stage contains measures which would significantly reduce the capabilities of nations to wage aggressive war. Implementation of this stage would mean that:

• The nuclear threat would be reduced:
  All states would have adhered to a treaty effectively prohibiting the testing of nuclear weapons.
  The production of fissionable materials for use in weapons would be stopped and quantities of such materials from past production would be converted to non-weapons uses.
  States owning nuclear weapons would not relinquish control of such weapons to any nation not owning them and would not transmit to any such nation information or material necessary for their manufacture.
  States not owning nuclear weapons would not manufacture them or attempt to obtain control of such weapons belonging to other states.
  A Commission of Experts would be established to report on the feasibility and means for the verified reduction and eventual elimination of nuclear weapons stockpiles.
• Strategic delivery vehicles would be reduced:
  Strategic nuclear weapons delivery vehicles of specified categories and weapons designed to counter such vehicles would be reduced to agreed levels by equitable and balanced steps; their production would be discontinued or limited; their testing would be limited or halted.
• Arms and armed forces would be reduced:
  The armed forces of the United States and the Soviet Union would be limited to 2.1 million men each (with appropriate levels not exceeding that amount for other militarily significant states); levels of armaments would be correspondingly reduced and their production would be limited.
  An Experts Commission would be established to examine and report on the feasibility and means of accomplishing verifiable reduction and eventual elimination of all chemical, biological and radiological weapons.
• Peaceful use of outer space would be promoted:
  The placing in orbit or stationing in outer space of weapons capable of producing mass destruction would be prohibited.
  States would give advance notification of space vehicle and missile launchings.
• U.N. peace-keeping powers would be strengthened:
  Measures would be taken to develop and strengthen United Nations arrangements for arbitration, for the development of international law, and for the establishment in Stage II of a permanent U.N. Peace Force.
• An International Disarmament Organization would be established for effective verification of the disarmament program:
  Its functions would be expanded progressively as disarmament proceeds.
  It would certify to all states that agreed reductions have taken place and that retained forces and armaments do not exceed permitted levels.
  It would determine the transition from one stage to the next.
• States would be committed to other measures to reduce international tension and to protect against the chance of war by accident, miscalculation, or surprise attack:
  States would be committed to refrain from the threat or use of any type of armed force contrary to the principles of the U.N. Charter and to refrain from indirect aggression and subversion against any country.
  A U.N. peace observation group would be available to investigate any situation which might constitute a threat to or breach of the peace.
  States would be committed to give advance notice of major military movements which might cause alarm; observation posts would be established to report on concentrations and movements of military forces.

SECOND STAGE

The second stage contains a series of measures which would bring within sight a world in which there would be freedom from war. Implementation of all measures in the second stage would mean:

• Further substantial reductions in the armed forces, armaments, and military establishments of states, including strategic nuclear weapons delivery vehicles and countering weapons;
• Further development of methods for the peaceful settlement of disputes under the United Nations;
• Establishment of a permanent international peace force within the United Nations;
• Depending on the findings of an Experts Commission, a halt in the production of chemical, bacteriological and radiological weapons and a reduction of existing stocks or their conversion to peaceful uses;
• On the basis of the findings of an Experts Commission, a reduction of stocks of nuclear weapons;
• The dismantling or the conversion to peaceful uses of certain military bases and facilities wherever located; and
• The strengthening and enlargement of the International Disarmament Organization to enable it to verify the steps taken in Stage II and to determine the transition to Stage III.

THIRD STAGE

During the third stage of the program, the states of the world, building on the experience and confidence gained in successfully implementing the measures of the first two stages, would take final steps toward the goal of a world in which:

• States would retain only those forces, non-nuclear armaments, and establishments required for the purpose of maintaining internal order; they would also support and provide agreed manpower for a U.N. Peace Force.
• The U.N. Peace Force, equipped with agreed types and quantities of armaments, would be fully functioning.
• The manufacture of armaments would be prohibited except for those of agreed types and quantities to be used by the U.N. Peace Force and those required to maintain internal order. All other armaments would be destroyed or converted to peaceful purposes.
• The peace-keeping capabilities of the United Nations would be sufficiently strong and the obligations of all states under such arrangements sufficiently far-reaching as to assure peace and the just settlement of differences in a disarmed world.

Appendix

DECLARATION ON DISARMAMENT

THE UNITED STATES PROGRAM
FOR GENERAL AND COMPLETE DISARMAMENT
IN A PEACEFUL WORLD

The Nations of the world,
Conscious of the crisis in human history produced by the revolutionary development of modern weapons within a world divided by serious ideological differences;
Determined to save present and succeeding generations from the scourge of war and the dangers and burdens of the arms race and to create conditions in which all peoples can strive freely and peacefully to fulfill their basic aspirations;
Declare their goal to be: A free, secure, and peaceful world of independent states adhering to common standards of justice and international conduct and subjecting the use of force to the rule of law; a world where adjustment to change takes place in accordance with the principles of the United Nations; a world where there shall be a permanent state of general and complete disarmament under effective international control and where the resources of nations shall be devoted to man’s material, cultural, and spiritual advance;
Set forth as the objectives of a program of general and complete disarmament in a peaceful world:
(a) The disbanding of all national armed forces and the prohibition of their reestablishment in any form whatsoever other than those required to preserve internal order and for contributions to a United Nations Peace Force;
(b) The elimination from national arsenals of all armaments, including all weapons of mass destruction and the means for their delivery, other than those required for a United Nations Peace Force and for maintaining internal order;
(c) The establishment and effective operation of an International Disarmament Organization within the framework of the United Nations to ensure compliance at all times with all disarmament obligations;
(d) The institution of effective means for the enforcement of international agreements, for the settlement of disputes, and for the maintenance of peace in accordance with the principles of the United Nations.
Call on the negotiating states:
(a) To develop the outline program set forth below into an agreed plan for general and complete disarmament and to continue their efforts without interruption until the whole program has been achieved;
(b) To this end to seek to attain the widest possible area of agreement at the earliest possible date;
(c) Also to seek — without prejudice to progress on the disarmament program — agreement on those immediate measures that would contribute to the common security of nations and that could facilitate and form a part of that program.
Affirm that disarmament negotiations should be guided by the following principles:
(a) Disarmament shall take place as rapidly as possible until it is completed in stages containing balanced, phased and safeguarded measures, with each measure and stage to be carried out in an agreed period of time.
(b) Compliance with all disarmament obligations shall be effectively verified from their entry into force. Verification arrangements shall be instituted progressively and in such a manner as to verify not only that agreed limitations or reductions take place but also that retained armed forces and armaments do not exceed agreed levels at any stage.
(c) Disarmament shall take place in a manner that will not affect adversely the security of any state, whether or not a party to an international agreement or treaty.
(d) As states relinquish their arms, the United Nations shall be progressively strengthened in order to improve its capacity to assure international security and the peaceful settlement of differences as well as to facilitate the development of international cooperation in common tasks for the benefit of mankind.
(e) Transition from one stage of disarmament to the next shall take place as soon as all the measures in the preceding stage have been carried out and effective verification is continuing and as soon as the arrangements that have been agreed to be necessary for the next stage have been instituted.
Agree upon the following outline program for achieving general and complete disarmament:

STAGE I

A. To Establish an International Disarmament Organization:
(a) An International Disarmament Organization (IDO) shall be established within the framework of the United Nations upon entry into force of the agreement. Its functions shall be expanded progressively as required for the effective verification of the disarmament program.
(b) The IDO shall have: (1) a General Conference of all the parties; (2) a Commission consisting of representatives of all the major powers as permanent members and certain other states on a rotating basis; and (3) an Administrator who will administer the Organization subject to the direction of the Commission and who will have the authority, staff, and finances adequate to assure effective impartial implementation of the functions of the Organization.
(c) The IDO shall: (1) ensure compliance with the obligations undertaken by verifying the execution of measures agreed upon; (2) assist the states in developing the details of agreed further verification and disarmament measures; (3) provide for the establishment of such bodies as may be necessary for working out the details of further measures provided for in the program and for such other expert study groups as may be required to give continuous study to the problems of disarmament; (4) receive reports on the progress of disarmament and verification arrangements and determine the transition from one stage to the next.
B. To Reduce Armed Forces and Armaments:
(a) Force levels shall be limited to 2.1 million each for the U.S. and U.S.S.R. and to appropriate levels not exceeding 2.1 million each for all other militarily significant states. Reductions to the agreed levels will proceed by equitable, proportionate, and verified steps.
(b) Levels of armaments of prescribed types shall be reduced by equitable and balanced steps. The reductions shall be accomplished by transfers of armaments to depots supervised by the IDO. When, at specified periods during the Stage I reduction process, the states party to the agreement have agreed that the armaments and armed forces are at prescribed levels, the armaments in depots shall be destroyed or converted to peaceful uses.
(c) The production of agreed types of armaments shall be limited.
(d) A Chemical, Biological, Radiological (CBR) Experts Commission shall be established within the IDO for the purpose of examining and reporting on the feasibility and means for accomplishing the verifiable reduction and eventual elimination of CBR weapons stockpiles and the halting of their production.
C. To Contain and Reduce the Nuclear Threat:
(a) States that have not acceded to a treaty effectively prohibiting the testing of nuclear weapons shall do so.
(b) The production of fissionable materials for use in weapons shall be stopped.
(c) Upon the cessation of production of fissionable materials for use in weapons, agreed initial quantities of fissionable materials from past production shall be transferred to non-weapons purposes.
(d) Any fissionable materials transferred between countries for peaceful uses of nuclear energy shall be subject to appropriate safeguards to be developed in agreement with the IAEA.
(e) States owning nuclear weapons shall not relinquish control of such weapons to any nation not owning them and shall not transmit to any such nation information or material necessary for their manufacture. States not owning nuclear weapons shall not manufacture such weapons, attempt to obtain control of such weapons belonging to other states, or seek or receive information or materials necessary for their manufacture.
(f) A Nuclear Experts Commission consisting of representatives of the nuclear states shall be established within the IDO for the purpose of examining and reporting on the feasibility and means for accomplishing the verified reduction and eventual elimination of nuclear weapons stockpiles.
D. To Reduce Strategic Nuclear Weapons Delivery Vehicles:
(a) Strategic nuclear weapons delivery vehicles in specified categories and agreed types of weapons designed to counter such vehicles shall be reduced to agreed levels by equitable and balanced steps. The reduction shall be accomplished in each step by transfers to depots supervised by the IDO of vehicles that are in excess of levels agreed upon for each step. At specified periods during the Stage I reduction process, the vehicles that have been placed under supervision of the IDO shall be destroyed or converted to peaceful uses.
(b) Production of agreed categories of strategic nuclear weapons delivery vehicles and agreed types of weapons designed to counter such vehicles shall be discontinued or limited.
(c) Testing of agreed categories of strategic nuclear weapons delivery vehicles and agreed types of weapons designed to counter such vehicles shall be limited or halted.
E. To Promote the Peaceful Use of Outer Space:
(a) The placing into orbit or stationing in outer space of weapons capable c,f producing mass destruction shall be prohibited.
(b) States shall give advance notification to participating states and to the IDO of launchings of space vehicles and missiles, together with the track of the vehicle.
F. To Reduce the Risks of War by Accident, Miscalculation, and Surprise Attack:
(a) States shall give advance notification to the participating states and to the IDO of major military movements and maneuvers, on a scale as may be agreed, which might give rise to misinterpretation or cause alarm and induce countermeasures. The notification shall include the geographic areas to be used and the nature, scale and time span of the event.
(b) There shall be established observation posts at such locations as major ports, railway centers, motor highways, and air bases to report on concentrations and movements of military forces.
(c) There shall also be established such additional inspection arrangements to reduce the danger of surprise attack as may be agreed.
(d) An international commission shall be established immediately within the IDO to examine and make recommendations on the possibility of further measures to reduce the risks of nuclear war by accident, miscalculation, or failure of communication.
G. To Keep the Peace:
(a) States shall reaffirm their obligations under the U.N. Charter to refrain from the threat or use of any type of armed force–including nuclear, conventional, or CBR–contrary to the principles of the U.N. Charter.
(b) States shall agree to refrain from indirect aggression and subversion against any country.
(c) States shall use all appropriate processes for the peaceful settlement of disputes and shall seek within the United Nations further arrangements for the peaceful settlement of international disputes and for the codification and progressive development of international law.
(d) States shall develop arrangements in Stage I for the establishment in Stage II of a U.N. Peace Force.
(e) A U.N. peace observation group shall be staffed with a standing cadre of observers who could be dispatched to investigate any situation which might constitute a threat to or breach of the peace.

STAGE II

A. International Disarmament Organization:
The powers and responsibilities of the IDO shall be progressively enlarged in order to give it the capabilities to verify the measures undertaken in Stage II.
B. To Further Reduce Armed Forces and Armaments:
(a) Levels of forces for the U.S., U.S.S.R., and other militarily significant states shall be further reduced by substantial amounts to agreed levels in equitable and balanced steps.
(b) Levels of armaments of prescribed types shall be further reduced by equitable and balanced steps. The reduction shall be accomplished by transfers of armaments to depots supervised by the IDO. When, at specified periods during the Stage II reduction process, the parties have agreed that the armaments and armed forces are at prescribed levels, the armaments in depots shall be destroyed or converted to peaceful uses.
(c) There shall be further agreed restrictions on the production of armaments.
(d) Agreed military bases and facilities wherever they are located shall be dismantled or converted to peaceful uses.
(e) Depending upon the findings of the Experts Commission on CBR weapons, the production of CBR weapons shall be halted, existing stocks progressively reduced, and the resulting excess quantities destroyed or converted to peaceful uses.
C. To Further Reduce the Nuclear Threat:
Stocks of nuclear weapons shall be progressively reduced to the minimum levels which can be agreed upon as a result of the findings of the Nuclear Experts Commission; the resulting excess of fissionable material shall be transferred to peaceful purposes.
D. To Further Reduce Strategic Nuclear Weapons Delivery Vehicles:
Further reductions in the stocks of strategic nuclear weapons delivery vehicles and agreed types of weapons designed to counter such vehicles shall be carried out in accordance with the procedure outlined in Stage I.
E. To Keep the Peace:
During Stage II, states shall develop further the peace-keeping processes of the United Nations, to the end that the United Nations can effectively in Stage III deter or suppress any threat or use of force in violation of the purposes and principles of the United Nations:
(a) States shall agree upon strengthening the structure, authority, and operation of the United Nations so as to assure that the United Nations will be able effectively to protect states against threats to or breaches of the peace.
(b) The U.N. Peace Force shall be established and progressively strengthened.
(c) States shall also agree upon further improvements and developments in rules of international conduct and in processes for peaceful settlement of disputes and differences.

STAGE III

By the time Stage II has been completed, the confidence produced through a verified disarmament program, the acceptance of rules of peaceful international behavior, and the development of strengthened international peace-keeping processes within the framework of the U.N. should have reached a point where the states of the world can move forward to Stage III. In Stage III progressive controlled disarmament and continuously developing principles and procedures of international law would proceed to a point where no state would have the military power to challenge the progressively strengthened U.N. Peace Force and all international disputes would be settled according to the agreed principles of international conduct.
The progressive steps to be taken during the final phase of the disarmament program would be directed toward the attainment of a world in which:
(a) States would retain only those forces, non-nuclear armaments, and establishments required for the purpose of maintaining internal order; they would also support and provide agreed manpower for a U.N Peace Force.
(b) The U.N. Peace Force, equipped with agreed types and quantities of armaments, would be fully functioning.
(c) The manufacture of armaments would be prohibited except for those of agreed types and quantities to be used by the U.N. Peace Force and those required to maintain internal order. All other armaments would be destroyed or converted to peaceful purposes.
(d) The peace-keeping capabilities of the United Nations would be sufficiently strong and the obligations of all states under such arrangements sufficiently far-reaching as to assure peace and the just settlement of differences in a disarmed world.

U.S. GOVERNMENT PRINTING OFFICE: 1961 O 609147[end of document]
ΠΗΓΗ http://dosfan.lib.uic.edu/ERC/arms/freedom_war.html

Πηγή

Οι παπούδες μας δεν φοβήθηκαν για τη ζωή τους, εμείς θα φοβηθούμε για μισθούς και συντάξεις;

Οι παπούδες μας δεν φοβήθηκαν για τη ζωή τους, εμείς θα φοβηθούμε για μισθούς και συντάξεις;

Γερμανοί και ντόπιοι γερμανόφιλοι (από εδώ ειπώθηκε ότι εκπορεύτηκε η ιδέα των υπογραφών), κατάφεραν αρχικά να βάλουν τον Σαμαρά στο κάδρο του μνημονίου και τώρα πλέον, με μοχλούς πίεσης την 6^ηδόση και την συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους, τον κατέστησαν μέρος του προβλήματος. Και όχι απλά τον κατέστησαν μέρος του προβλήματος, αλλά επιπλέον τον έβαλαν και ....στο κέντρο της κρίσης. Από εδώ και στο εξής, εάν δεν συναινεί εγγράφως και ο Σαμαράς στην πλήρη υποτέλεια και το ξεπούλημα της χώρας, θα απειλούμαστε με μη καταβολή μισθών και συντάξεων, με έξοδο από το ευρώ, με πόλεμο κ.λ.π..


Στο τέλος να δείτε ότι θα επαληθευτούμε όταν λέγαμε ότι, αν καταφέρει τελικά το καθεστώς ΠΑΣΟΚ να βάλει την Νέα Δημοκρατία στο κάδρο του μνημονίου, τότε το ΠΑΣΟΚ θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και θα το παίξει αντιπολίτευση στα μνημόνια!!! Εδώ θα είμαστε…
Το πρόβλημα όμως δεν είναι τώρα πλέον το πολιτικό μέλλον της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα είναι… η παράδοση ή όχι της Ελλάδας στην απόλυτη κυριαρχία και στις ορέξεις της Γερμανίας.

Το «ΟΧΙ» πλέον του Σαμαρά είναι ιστορικά και Εθνικά επιβεβλημένο. 

 

Το «ΟΧΙ» αυτό λαμβάνει τώρα πια κορυφαίο συμβολικό χαρακτήρα. Δεν έχει να κάνει με μια απλή υπογραφή ενός πολιτικού. 

Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια ενός λαού (του ελληνικού) απέναντι σε έναν άλλο (τον γερμανικό).

 

Και αυτό το «ΟΧΙ» στον Σόϊμπλε και στην Μέρκελ, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο και ευανάγνωστο και δεν θα πρέπει να είναι ένα συγκαλυμμένο «ναι» με κάποια πλάγια πολιτική οδό.
Στο τέλος τέλος, αυτό το «ΟΧΙ» σηματοδοτεί και την αξιοπρεπή στάση μας απέναντι στην ιστορία του Έθνους μας και τον σεβασμό μας απέναντι σε όλους εκείνους που προτίμησαν να πεθάνουν, από το να πουν ένα προσωρινό «ΝΑΙ» στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής πριν από 70 χρόνια!!!
Άλλοι δεν φοβήθηκαν για τη ζωή τους, άραγε εμείς θα φοβηθούμε για μισθούς και συντάξεις;;
Πέτρος Χασάπης

Ελάτε να γράψουμε Ιστορία!

Ελάτε να γράψουμε Ιστορία!

Φτιάξαμε ένα BANNER
Είμαστε πάνω απο 30.οοο Bloggers, μας διαβάζουν καθημερινά πάνω απο 2.οοο.οοο επισκέπτες συνολικά.
Ξέρετε με 2.000.000 φωνές τι μπορούμε να κάνουμε; ...δεν το βάζει ο νούς σας.
Διαδώστε τον, βάλτε τον και στο δικό σας Blog, πείτε και σε άλλους Blogger, φίλους και γνωστούς σας, να το αναρτήσουν και στα δικά τους Blog.
"Είναι καιρός να κάνουν τα Blog αυτό που μπορούν να κάνουν πραγματικά,
να ενημερώσουν, να φωνάξουν, να σπρώξουν και να αφυπνίσουν."

Το Banner είναι αριστερά στην μπάρα αναρτημένο σε μικρότερη μορφή, δείτε το.
Κάντε "Save As.." αυτήν εδώ την μεγάλη εικόνα, αποθηκεύστε την κάπου στον υπολογιστή σας, και τοποθετήστε την κατόπιν στο Blog σας, σε σημείο που να φαίνεται μόλις το ανοίξει ο επισκέπτης σας, έχοντας τσεκάρει το τετραγωνάκι που λέει "Σμίκρυνση εικόνας.." για να χωρέσει.
Για όσους δεν μπορούν, ή δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν να το μικραίνουν, ορίστε μια μικρότερη έκδοση του Banner αριστερά κάτω απο την μεγάλη εικόνα.
Δεν έχει επάνω κανένα αναγνωριστικό, για το ποιός τον έφτιαξε, ούτε με ενδιαφέρει αν κάποιος ή κάποιοι ιδιοποιηθούν κάποια μέρα κάτι που έφτιαξα η έγραψα εγώ. Δεν επιδιώκω παλαμάκια όταν φτιάχνω κάτι, με ενδιαφέρει να αρέσει η να πιάσει τόπο.
Αυτό λοιπόν που με ενδιαφέρει, είναι να σωθούν οι συμπατριώτες μου απο το αδιέξοδο των χρεών τους. Απο την "εν ψυχρώ ληστεία" των τραπεζών και των παρατραπεζικών κυκλωμάτων. Απο το κράτος που ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.


Στείλτε την εικόνα ελεύθερα σε όσους πιστεύετε πως ενδιαφέρονται για τα κοινά, που δεν είναι αναίσθητοι, που δεν κοιτάζουν την βολεψιά και την πάρτη τους μονάχα, και που ευαισθητοποιούνται με σοβαρά ζητήματα που αφορούν γενικά το σύνολο.
Κάποια Blogs, ξέρουν να φωνάζουν, και το κάνουν καλά.
Λύσεις δεν προτείνουν όμως. Καλή η φωνή, μα εδώ δεν αρκεί πιά το να φωνάζει κάποιος μοναχά. Τα αφτιά τους έχουν συνηθίσει, δεν πτοούνται απο φωνές και κλάματα.
Χρειάζονται ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ.
Χρειάζονται ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.
Χρειάζεται αγώνας. 
Μα χρειάζεται πλέον και "Αλληλεγγύη" μεταξύ μας σαν Bloggers. 
Μαζί και ενωμένοι, μπορούμε να κάνουμε όλους αυτούς που σήμερα μας αγνοούν και κρατάν κλειστά τα αφτιά τους, να μας προσέξουν και να μας ακούσουν.

Βοηθήστε να ξυπνήσει ο λαός στην Ελλάδα, ο κόσμος να μάθει τι κάνουν τα άλλα κράτη.
και να ζητήσει ίσα δικαιώματα επιτέλους.
Τις ίσες υποχρεώσεις τις επωμίσθηκε δίχως να τις ζητήσει, και δίχως να τον ρωτήσουν.

Ας μην του κρύβουν τουλάχιστον 
ΤΑ ΙΣΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ,

που είναι και δικά σου, και δικά μου, και όλων μας!

ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΝΑ,
ΑΥΡΙΟ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΣΟΥ
ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΕΣΕΝΑ

Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2008/11/blog-post_7948.html#ixzz1eSw1doCy

Η προηγούμενη τρόικα έμεινε 80 χρόνια (1898-1978)

Η προηγούμενη τρόικα έμεινε 80 χρόνια (1898-1978)

Είναι αλήθεια ότι σε μερικά γεγονότα πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε τις διαστάσεις και τη σημασία τους. Όταν έρχεται η ώρα της γνώσης και της ενημέρωσης, τότε βλέπει κανείς πόσο κοντά μας είναι διάφορα πράγματα αλλά και πόσο ταλαιπωρημένος είναι αυτός ο τόπος.

Ποιος άραγε θα μπορούσε να φανταστεί ότι η τελευταία τρόικα που υπήρχε στον τόπο έμεινε 80 χρόνια, από το 1898 έως και το 1978, και ότι εγκατέλειψε τα γραφεία στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι ύστερα από νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή και απόφαση του τότε υπουργού Οικονομικών Θανάση Κανελλόπουλου. Ηταν ακριβώς τότε που έκλεισε – για να θυμηθούν και λίγο οι παλαιότεροι – το περίφημο «Μονοπώλιο», που είχε υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα και πουλούσε το αλάτι, το καθαρό οινόπνευμα, το καθαρό πετρέλαιο, καθώς και τα

Είναι αλήθεια ότι σε μερικά γεγονότα πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε τις διαστάσεις και τη σημασία τους. Όταν έρχεται η ώρα της γνώσης και της ενημέρωσης, τότε βλέπει κανείς πόσο κοντά μας είναι διάφορα πράγματα αλλά και πόσο ταλαιπωρημένος είναι αυτός ο τόπος.

Ποιος άραγε θα μπορούσε να φανταστεί ότι η τελευταία τρόικα που υπήρχε στον τόπο έμεινε 80 χρόνια, από το 1898 έως και το 1978, και ότι εγκατέλειψε τα γραφεία στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι ύστερα από νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή και απόφαση του τότε υπουργού Οικονομικών Θανάση Κανελλόπουλου. Ηταν ακριβώς τότε που έκλεισε – για να θυμηθούν και λίγο οι παλαιότεροι – το περίφημο «Μονοπώλιο», που είχε υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα και πουλούσε το αλάτι, το καθαρό οινόπνευμα, το καθαρό πετρέλαιο, καθώς και τα σπίρτα, και τα έσοδά του πήγαιναν κατευθείαν στους ξένους δανειστές μας…

Ετσι λοιπόν, για να έχετε μια καλύτερη γνώση των πραγμάτων, προστρέξαμε σε μια ιστορική αθηναϊκή εφημερίδα, τον «Μικρό Ρωμηό» του Λευτέρη Σκιαδά, ιστορικού ερευνητή και δημοσιογράφου. Μεταξύ άλλων λοιπόν ο Λευτέρης Σκιαδάς, γράφει: «Είναι γνωστό ότι την προηγούμενη φορά που μας επιβλήθηκε ‘‘Έλεγχος’’ ήταν το 1898. Ήδη, από το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε κηρύξει την περίφημη πτώχευση και τέσσερα χρόνια αργότερα (1897) η Ελλάδα βγήκε ηττημένη από τις εχθροπραξίες με την Τουρκία. Με εντυπωσιακή εμμονή των Γερμανών επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο διεθνής έλεγχος ως όρος για την εξασφάλιση της ειρήνης. ‘‘Αμ’ έπος αμ’ έργον’’ εκδίδεται ο Νόμος ΒΦΙΘ’ και τον Απρίλιο κιόλας του 1898 εγκαθίσταται στην Αθήνα η… τρόικα της εποχής, όταν ο Αλέξανδρος Ζαΐμης ήταν Πρωθυπουργός».

Στις θέσεις των σημερινών κ.κ. Σερβάας Ντερούζ, Πολ Τόμσεν και Κλάους Μαζούχ ήταν οι Τέστα (Γερμανός), Λετάν (Γάλλος) και Λόου (Αγγλος). Μόνον που τότε οι κυβερνήσεις είχαν φανεί πιο γαλαντόμες και για να μην ταλαιπωρούν τους υψηλούς ελεγκτές μας φρόντισαν να τους κτίσουν και ιδιαίτερο Μέγαρο… για τις ανάγκες της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής! Μάλιστα, η ανέγερσή του βάφτηκε με αίμα, αφού κατά την ανατίναξη φουρνέλου (1901) τραυματίστηκε ένας σαραντάχρονος εργάτης, δίνοντας αφορμή για συζητήσεις...

Σημειώνει ακόμη ο Λευτέρης Σκιαδάς πολλά επεισόδια με τις παρεμβάσεις τού τότε διεθνούς ελέγχου ακόμη και σε κρίσιμες για τη χώρα στιγμές, καθώς επίσης και πώς μετά τον πόλεμο και λίγο μετά την απελευθέρωση εκπρόσωποί του βρέθηκαν και πάλι στην Αθήνα.

Το τέλος εκείνης της ογδοηκονταετούς περιπέτειας δόθηκε με νόμο που εξέδωσε ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος το 1978.

 

Το Ποντικι

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/2011/11/80-1898-1978.html#ixzz1eSser100

Έτοιμοι να πουλήσουν και το Αιγαίο

Έτοιμοι να πουλήσουν και το Αιγαίο

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΥΜΑΓΔΟ των πολιτικών γεγονότων, που προηγήθηκαν και ακολούθησαν το σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια κρίσιμες εξελίξεις, που αφορούν στην ελληνική εξωτερική πολιτική.Επίκεντρό τους είναι οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Αυτή τη φορά, μέσα από το νέο πρίσμα των πρωτοφανών δηλώσεων του υπουργού Περιβάλλοντος, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ανέφερε στην Κωνσταντινούπολη ότι σχεδιάζει να προσφύγει στα τουρκικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, για να ηλεκτροδοτήσει ελληνικά νησιά.

Η ενέργεια Παπακωνσταντίνου έρχεται να επιβεβαιώσει, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, όλους όσοι εξέφραζαν την άποψη ότι η πολιτική που ακολούθησε επί δύο χρόνια έναντι της Τουρκίας ο τέως πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ήταν, τουλάχιστον, υποχωρητική. Πολύ χειρότερα, έκρυβε στο πίσω μέρος της θολά σημεία και ερωτηματικά, που σχετίζονταν με τη διασφάλιση της πραγματικής θέσης της χώρας μας στη γεωπολιτική σκακιέρα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.



Δύο παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά.
Πρώτον, η συνεχής άρνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου να ασχοληθεί με ένα μείζον θέμα, όπως αυτό της δημιουργίας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, που ως στρατηγική κίνηση θα διασφάλιζε την εθνική μας κυριαρχία, παράγοντας, ταυτόχρονα, πλούτο για τη χώρα.
Δεύτερον η επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου να κινείται στη λογική του κατευνασμού της Αγκυρας, μπροστά στο άνοιγμα της «βεντάλιας» των προκλήσεων και του γενικότερου τσαμπουκά Τούρκων αξιωματούχων, που έθεταν θέμα «γκρίζων» ζωνών στο Αιγαίο.


Ο Γ. Παπακωνστανίνου ανοίγει στους Τούρκους την πόρτα του Αιγαίου
Ο κ. Παπακωνσταντίνου σε δηλώσεις του στο περιθώριο του φόρουμ Ενέργειας, το οποίο διεξήχθη την περασμένη Παρασκευή στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίες δημοσιεύονται στην αγγλόφωνη έκδοση της τουρκικής εφημερίδας «Hürriyet», τόνισε πως σχεδιάζει να προσφύγει στα τουρκικά δίκτυα για να καλύψει τις ανάγκες σε ενέργεια ελληνικών νησιών, «ένα γεγονός το οποίο μπορεί να ενισχύσει τις σχέσεις Αγκυρας-Αθήνας που βρέθηκαν υπό πίεση από τις εργασίες γεώτρησης των Ελληνοκυπρίων», όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Εχουμε μιλήσει και νωρίτερα με τις τουρκικές αρχές για τη διασύνδεση ελληνικών νησιών με την Τουρκία, για ηλεκτρική ενέργεια, και ακόμη το εξετάζουμε», δήλωσε ο υπουργός. «Πάντα θέλαμε να διασυνδέσουμε τα νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά υπάρχει μια πιθανότητα να τα διασυνδέσουμε με τουρκικά δίκτυα», τόνισε ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος πρόσθεσε ότι η κίνηση ίσως αποδειχθεί περισσότερο προσιτή και αποτελεσματική για την Ελλάδα. Ο υπουργός δεν απέκλεισε ακόμη το ενδεχόμενο να πουληθεί η ΔΕΠΑ σε τουρκική εταιρία, επιβεβαιώνοντας σχετικό δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου τον περασμένο Αύγουστο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο πρώτος πολιτικός που είχε εκφράσει δημόσια το σχέδιο ηλεκτροδότησης των ελληνικών νησιών από τη γειτονική χώρα ήταν ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ, τη δεκαετία του ’80. Ο κ. Παπακωνσταντίνου μετά από πολλά χρόνια δείχνει να συμφωνεί με την άποψη του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, αγνοώντας κάθε έννοια εθνικού συμφέροντος και εθνικής κυριαρχίας.
Το θέμα έχει αποκαλύψει ο Ελεύθερος Τύπος από τις 16 Φεβρουαρίου 2011, όταν έγραφε ότι με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, οι Τούρκοι θα μπουν στην ηλεκτροδότηση των ελληνικών νησιών. Ετσι, από το περασμένο καλοκαίρι που με νόμο έχει απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας, όσοι ιδιώτες επενδυτές επιθυμούν να προμηθεύουν με ηλεκτρικό ρεύμα τα νησιά μας θα έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Το ίδιο και οι Τούρκοι, οι οποίοι σημειωτέον έχουν ήδη εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον από τις 14 Μαΐου 2010 κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, στην Αθήνα. Τότε μάλιστα, κλιμάκιο επιχειρηματιών της γειτονικής χώρας είχε συναντηθεί με την προηγούμενη υπουργό Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, και είχε θέσει θέμα ηλεκτροδότησης των ελληνικών νησιών από τουρκικές εταιρίες, προβάλλοντας ως πλεονέκτημα τη μικρότερη απόσταση που τα χωρίζει με τα παράλια της Τουρκίας, σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα! Η υπουργός είχε αρνηθεί τότε, αλλά το θέμα επανέρχεται μετά το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.
Εγκυρες πηγές αναφέρουν ότι οι Τούρκοι με το άνοιγμα της αγοράς μπορούν πλέον να ηλεκτροδοτούν σε πρώτη φάση τα ακριτικά νησιά που γειτνιάζουν με την Τουρκία, όπως η Σάμος, η Μυτιλήνη, η Χίος, η Κως, η Ρόδος, το… Καστελλόριζο κ.ά., καταθέτοντας μία αίτηση για άδεια προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις, η ΡΑΕ δεν θα μπορεί να αρνηθεί την άδεια. Είναι κάτι ανάλογο με την αγορά τηλεφωνίας, όπου αυτή τη στιγμή εάν επιθυμούσε μία τουρκική εταιρία να δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα θα μπορούσε να το κάνει, εάν δεν υπάρχουν ενδεχομένως κωλύματα με το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.


Μεγάλη «μπίζνα»
Η ηλεκτροδότηση των ελληνικών νησιών είναι μεγάλη «μπίζνα», όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς, καθώς επιδοτείται μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, που πληρώνει ο Ελληνας καταναλωτής στο λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος! Από την άλλη, επειδή τα ελληνικά νησιά είναι δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας είναι εξαιρετικά μεγάλη. Υπολογίζεται ότι τα έσοδα από την ηλεκτροδότηση των νησιών ετησίως ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ!
Με βάση το δημοσίευμα του «Ε.Τ.» κατατέθηκαν τότε δύο ερωτήσεις στη Βουλή από τη Νέα Δημοκρατία, η μία από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο και η άλλη από τους βουλευτές Αιγαίου του κόμματος.
Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος με την ερώτησή του έθετε θέμα ενεργειακού σχεδιασμού για την τροφοδοσία των ακριτικών νησιών και πώς επηρεάζεται αυτός από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας στο πλαίσιο του Μνημονίου. Παράλληλα, ζητούσε πληροφόρηση για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, ώστε οι όποιες εξελίξεις και αλλαγές στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας να μη δημιουργήσουν προβλήματα σε θέματα εθνικής ασφάλειας της χώρας και προστασίας των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Οι βουλευτές Αιγαίου της Ν.Δ. Κωστής Μουσουρούλης, Σπύρος Γαληνός, Ιωάννης Βρούτσης και Τσαμπίκα (Μίκα) Ιατρίδη τόνιζαν στην ερώτησή τους ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για την ηλεκτρική διασύνδεση των ελληνικών νησιών με την Τουρκία είναι πρόχειροι και επικίνδυνοι και κατέληγαν: «… στο ΠΑΣΟΚ, πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι η ενεργειακή πολιτική είναι εθνικό θέμα που απαιτεί μακροχρόνιο σχεδιασμό και σοβαρότητα χειρισμών.
Ο υφυπουργός Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης, απαντώντας στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έστειλε έγγραφο στη Βουλή, στο οποίο τόνιζε ότι η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει διασυνδέσεις των ελληνικών νησιών με τρίτες χώρες για την ενεργειακή τροφοδότησή τους.

antinews

Η Σύνοδος της Λέσχης Bilderberg είχε εγκρίνει στο St. Moritz το νέο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης!

Η Σύνοδος της Λέσχης Bilderberg είχε εγκρίνει στο St. Moritz το νέο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης!

Οι κ.κ Λουκάς Τσούκαλης, Γκίκας Χαρδούβελης, Γιώργος Δαυίδ και Γιώργος Παπακωνσταντίνου, έλαβαν μέρος στη φετινή σκαμπρόζικη(το"Κουρδιστό Πορτοκάλι" σας κράτησε θεριά ενήμερα) Σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο St. Moritz της Ελβετίας. Αν πιστέψουμε την εφημερίδα "Αξία" που θέλει τον κ. Χαρδούβελλη ν αναλαμβάνει αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, τότε όλο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, έλαβε την ευλογία και τις οδηγίες των λάγνων εγκεφάλων της Λέσχης στη πιο κρίσιμο σημείο της μεταπολεμικής μας ιστορίας.

ΛΟΥΚΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ

---

Ο Λουκάς Τσούκαλης είναι Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Επισκέπτης Καθηγητής στο Κολλέγιο της Ευρώπης, Μπρυζ, Βέλγιο.

Δίδαξε πολλά χρόνια σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού: Επισκέπτης Καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, Καθηγητής (έδρα Ελευθέριος Βενιζέλος) Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο, London School of Economics, Διευθυντής Οικονομικών Σπουδών, Κολλέγιο της Ευρώπης, Μπρυζ, University Lecturer καιFellow στο St. Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Επίσης διετέλεσε: Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ), Αθήνα, καθώς και Πρέσβης και Ειδικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού σε Ευρωπαϊκά θέματα. Σήμερα συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια ιδιωτικών επιχειρήσεων και είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής διαφόρων διεθνών επιστημονικών επιθεωρήσεων.

Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Το πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο What Kind of Europe? εκδόθηκε το 2003 από το Oxford University Press, δεύτερη έκδοση το2005 (ελληνική έκδοση: Ποια Ευρώπη;, Ποταμός, 2004). Μεταφράζεται επίσης σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Το 2004 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας του απένειμε το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.

Από τον Απρίλιο 2005, ο κ. Τσούκαλης είναι Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Jose Manuel Barroso.

ΓΚΙΚΑΣ ΧΑΡΔΟΥΒΕΛΗΣ

---

Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής Β.Α. (Εφαρμοσμένα Μαθηματικά, Harvard University) M.Sc. (Εφαρμοσμένα Μαθηματικά, Harvard University) Ph.D. (Οικονομικά, University of California, Berkeley) Προσωπικό site:www.hardouvelis.gr

Ο κ. Χαρδούβελης είναι Τακτικός Καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς από το 1993. Είναι, επίσης, σήμερα ο Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου της Eurobank, Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του Cyprus International Institute of Management. Ο κ. Χαρδούβελης έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής στο πανεπιστήμιο Barnard College, Columbia University της Νέας Υόρκης (1983-1989), καθώς και Αναπληρωτής και στη συνέχεια Τακτικός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rutgers της Νέας Υερσέης (1989-1993). Την τετραετία Μάϊος 2000 - Μάρτιος 2004 διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ.Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: επταετή θητεία στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993), και διετή θητεία στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), όπου υπήρξε και αναπληρωτής του Διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (τότε ΕΜΙ). Διετέλεσε Chief Economist στην Εθνική Τράπεζα (1996-2000), όπου αναβάθμισε τη Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης, δημιούργησε τη Διεύθυνση Διαχείρισης Κινδύνων, την ομάδα Διαχείρισης Ενεργητικού-Παθητικού, καθώς και την ομάδα Σχέσεων με τους Επενδυτές της Τράπεζας. Είχε ενεργό ρόλο στο ξεκίνημα του Χρηματιστηρίου Παραγώγων Αθηνών, στο ΔΣ του οποίου ήταν μέλος (1997-2000).Υπήρξε, επίσης, εκπρόσωπος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών στην Ένωση Ευρωπαϊκών Τραπεζών στις επιτροπές Οικονομικής & Νομισματικής Ανάλυσης και Νομισματικής Ενοποίησης (1996-2000), καθώς και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Χρηματιστηριακής (1995-2000). Το επιστημονικό του έργο επικεντρώνεται στα γνωστικά αντικείμενα της Χρηματοοικονομικής και Μακροοικονομικής, με ιδιαίτερη έμφαση στη νομισματική Πολιτική και τις αγορές χρήματος & κεφαλαίου και έχει δημοσιεύσει σε διεθνή περιοδικά αναγνωρισμένου κύρους, όπως το American Economic Review, Journal of Finance, Quarterly Journal of Economics, Review of Financial Studies, Journal of Monetary Economics, Journal of Money, Credit & Banking, Journal of International Money and Finance, Journal of Futures Markets, Review of Economics and Statistics, Journal of Economic Dynamics and Control, κ.α. Στο παρελθόν (1989-1995), οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H. Baldagi, "applied Econometrics Rankings: 1989-1995" Journal of Applied Econometrics, 1999, 14:423-441). Επίσης, οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέδραμαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις Η.Π.Α

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΥΙΔ

Ο κ. Γεώργιος Δαυΐδ, γεννήθηκε το 1937 στην Πέτρα της Κύπρου, είναι κάτοικος του Λάγκος της Νιγηρίας και έχει βρετανική υπηκοότητα.Είναι ο ανιψιός του ιδρυτή του ομίλου Αναστάσιου Λεβέντη και ο άνθρωπος που μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα Δαυΐδ και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο Λεβέντη διοικούν σήμερα τον όμιλο. 
Στα 20 και πλέον χρόνια που η 3Ε βρίσκεται υπό την διοίκηση της οικογένειας Λεβέντη-Δαυΐδ έχει να επιδείξει σημαντική αναπτυξιακή πορεία ξεφεύγοντας από τα ελληνικά σύνορα και αποτελώντας τον τέταρτο μεγαλύτερο εμφιαλωτή της Coca-Cola Company. Μετά τη συγχώνευση με τη Molino και τη βρετανική Coca-Cola Beverages η3Ε έχει καταστεί βασικός εμφιαλωτής της Coca-Cola Company στην Ευρωπαϊκή Ενωση,στη Ρωσία, στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, στα Βαλκάνια και στη Νιγηρία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1961 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει οικονομικά στην Αγγλία (London School of Economics). Κατέχει Μεταπτυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και Διδακτορικό δίπλωμα από την Σχολή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics). Μετά τις σπουδές του, εργάστηκε επί 10 χρόνια στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στη Γαλλία.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1998 εργάστηκε ως σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για θέματα Κοινωνίας της Πληροφορίας. Δυο χρόνια μετά, ορίστηκε Ειδικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών για την Κοινωνία της Πληροφορίας (2000-2002). Το διάστημα 2002-2004, υπήρξε μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΤΕ και εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της ΕΕ. Το 2003 ήταν συντονιστής για τη «διαδικασία της Λισσαβόνας»,το ευρωπαϊκό πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από το 2004 έως το 2007, διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Α. Παπανδρέου. Διετέλεσε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) – Ανδρέας Παπανδρέου (2005-2008). Το Μάιο του 2005, εξελέγη μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Από το 2003 έως το 2007, δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και εργάστηκε ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα πολιτικής έρευνας και Κοινωνίας της Πληροφορίας, με συμμετοχή σε διεθνείς ερευνητικές συνεργασίες.
Το Σεπτέμβριο 2003, ορίστηκε με απόφαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ Διευθυντής του Κινήματος, με αρμοδιότητα τον συντονισμό των πρωτοβουλιών του Κινήματος υπό τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής.
Το Σεπτέμβριο του 2007, εξελέγη βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου για το Νομό Κοζάνης, ενώ ανέλαβε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ από το Μάρτιο του 2008. Ηγήθηκε του Ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2009 και διετέλεσε Ευρωβουλευτής από τον Ιούνιο του 2009 έως τον ορισμό του από τον Πρωθυπουργό ως Υπουργός Οικονομικών μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009.
Είναι παντρεμένος με τη συγγραφέα Jacoline Vinke(www.smallhotelsingreece.com) και έχει δύο γιους, το Νικόλα και το Στέφανο.

kourdistoportocali

Ελλάς Ελλήνων Τραπεζιτών

Ελλάς Ελλήνων Τραπεζιτών

Ολα για τις τράπεζες προκειμένου να μην καταρρεύσουν. Αυτό είναι το βασικό σύνθημα του κ. Βενιζέλου και των συμβούλων της κυβέρνησης και πρώην τραπεζιτών. Πριν λίγο ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε στη Βουλή ότι το ποσό εγγυοδοσίας του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες αυξάνεται σε 60 δισ. από τα 30 δισ. Δηλαδή το κράτος εγγυάται με 60 δισ ευρώ κι όχι με 30 δισ όπως αρχικά είχε εκτιμηθεί ότι θα αρκούσε. 


Ο υπουργός ξεκαθάρισε ότι η εγγυοδοσία δεν έχει καμιά σχέση με τα 30 δισ που θα δοθούν με βάση της συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Στόχος είναι η ενίσχυση της πιστοληπτικής ικανότητας των τραπεζών ώστε να μπορούν να παίρνουν χρήματα και να ενισχύσουν την τραγική αυτή τη στιγμή ρευστότητά τους. Η ουσία είναι ότι από το 2008 έχουν δοθεί στις τράπεζες ως εγγυήσεις 155 δισ ευρώ αλλά αυτές βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού παρασέρνοντας και την αγορά καθώς η ρευστότητα δεν υπάρχει αφού οι κάνουλες έχουν κλείσει.
Ο Βενιζέλος είπε ότι από το 2008 ως σήμερα έχουν δοθεί 155 δις στις τράπεζες. Από τα 155 δις τα 106 είναι ενεργοποιημένα. Συγκεκριμένα είναι:
-5 δις για προνομιούχες μετοχές. Ενεργοποιημένα είναι περίπου 3 δις.
-85 δις εγγυήσεις προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ενεργοποιημένα είναι τα 65 δις.
-8 δις σε ειδικά ομόλογα. Ενεργοποιημένα τα 7,8 δις.
-60 δις εγγυήσεις προς την Τράπεζα της Ελλάδος.
Απαραίτητη διευκρίνιση: τα χρήματα αυτά δεν έχουν σχέση με την επανακεφαλοποίηση των τραπεζών. Στο ισχύον πρόγραμμα βάση της συμφωνίας του Ιουλίου προβλέπονται 10 δις για επανακεφαλοποίηση των τραπεζών και στο νέο πρόγραμμα θα προβλέπονται άλλα 30 δις, ενώ από τον έλεγχο που κάνει η Μπλακ Ροκ θα εκτιμηθεί αν θα χρειαστούν περισσότερα χρήματα.
Επίσης, με την κίνηση αυτή φαίνεται ότι περιμένουν πιο δραματικές καταστάσεις για τις τράπεζες μόλις ξεκινήσει το κούρεμα.
Το έχουμε πει άλλωστε: Ελλάς Ελλήνων Τραπεζιτών. Μήπως να εγγυηθεί και για το δικό δανειάκι η κυβέρνηση να γλιτώσω από το καθημερινό άγχος ότι θα χάσω τη δουλειά μου και θα μου πάρουν το σπιτάκι μου;
antinews

Η δράση ξένων μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα - Ποιες ξένες χώρες έχουν αναπτύξει κατασκοπευτικές ομάδες

Η δράση ξένων μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα - Ποιες ξένες χώρες έχουν αναπτύξει κατασκοπευτικές ομάδες

Η σημερινή παρουσία των ξένων μυστικών υπηρεσιών στη χώρα θεωρείται όχι μόνο κάτι δεδομένο αλλά ο ελλαδικός χώρος έχει μετατραπεί σε πεδίο δράσης δεκάδων ξένων μυστικών υπηρεσιών, μιας που η δική μας ΕΥΠ δε φαίνεται να μπορεί να αναπτύξει σημαντική δράση με την αντικατασκοπεία. Ανέκαθεν οι ξένες μυστικές υπηρεσίες και κυρίως των Αμερικανών, των Βρετανών αλλά και των Ισραηλινών δρούσαν στη χώρα θεωρώντας ότι ο ελλαδικός χώρος αποτελεί σημείο που μπορούσαν να δράσουν ελεύθερα. 


Αν στις παραπάνω μυστικές υπηρεσίες προστεθούν και εκείνες της Τουρκίας, η ΜΙΤ δηλαδή, και κατά καιρούς, οι θεωρητικά διαλυμένες αλβανικές μυστικές υπηρεσίες τότε μπορεί να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της δράσης των ξένων κατασκόπων αλλά και υπηρεσιών στην Ελλάδα.
Ο ελλαδικός χώρος ανέκαθεν θεωρείται από τις αποκαλούμενες συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες, ως ιδιαίτερα ευαίσθητος για την ανάπτυξη κατασκοπευτικών ομάδων και υπηρεσιών δεδομένου ότι η γεωστρατηγική θέση της χώρας στα Βαλκάνια αλλά και στη λεκάνη της Μεσογείου ήταν σημαντική.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική που ακολουθήθηκε κατά καιρούς από τις ελληνικές κυβερνήσεις με ιδιαίτερα σχέσεις υποτέλειας στους υπερατλαντικούς συμμάχους και κυρίως από το 1950 και μετά με την εφαρμογή στη χώρα του δόγματος Τρούμαν ήταν απόλυτα καθοριστικές για την ανάπτυξη κυρίως των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα.
Άλλωστε, οι σχέσεις της Ελλάδας με την κυπριακή κυβέρνηση και τον ελληνισμό της Κύπρου σε πολλές περιπτώσεις αποτελούσε τον άξονα για να μην επιτύχουν τα σχέδια των αδέσμευτων κρατών που ήταν αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους.
Η αμερικανική CIA αλλά και το FBI που αποτελούν τον άξονα δράσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών τόσο στην Ελλάδα όσο και τον υπόλοιπο κόσμο, έχουν αναπτύξει πλέον τέτοια δραστηριότητα στην Ελλάδα που με χαρακτηριστική άνεση, μπαίνουν, ζητούν και απαιτούν ότι θέλουν από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες .
Βέβαια η CIA θεωρείται μυστική υπηρεσία με πολλές αμαρτίες στην πολυετή της δράση ανά τον κόσμο, ενώ το FBI είναι καθαρά αστυνομική υπηρεσία.
Στην Ελλάδα, και οι δύο αυτές υπηρεσίες είναι πλήρως δικτυωμένες και δρουν οπουδήποτε επιθυμούν με ελάχιστες εξαιρέσεις, όταν κάποιοι έλληνες υπουργοί αποφάσισαν και τους περιόρισαν.
Μάλιστα δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς ότι στις 23 Δεκεμβρίου του 1975, η επαναστατική οργάνωση «17 Νοέμβρη», πραγματοποιεί την πρώτη της εμφάνιση στη χώρα με την εκτέλεση του σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα, Ρίτσαρντ Γουέλς, έξω από το σπίτι του στο Παλαιό Ψυχικό.
Γενικά η Ελλάδα θεωρείται ένας από τους πλέον ζωτικούς χώρους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στον κόσμο και για το λόγο αυτό ο εκάστοτε σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα αποτελεί κατά κάποιον τρόπο τον αξιωματούχο που ελέγχει σχεδόν ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων αλλά και της Μέσης Ανατολής.
Μια άλλη μυστική υπηρεσία που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από πλευράς αμερικανικών υπηρεσιών είναι η DEA, που ασχολείται θεωρητικά με τη δίωξη των ναρκωτικών.
Πώς γίνεται σχεδόν πάντοτε ο επικεφαλής της υπηρεσίας αυτής να είναι έλληνας απόστρατος της ελληνικής αστυνομίας και μάλιστα στρατηγός, είναι μια άλλη παράμετρος, η οποία αφήνεται στην κρίση του καθενός.
Οι Βρετανοί από την πλευρά τους, υπήρξαν εποχές κατά τις οποίες δεν φαινόταν ιδιαίτερα διαθέσιμοι να αναπτύξουν μεγάλα κατασκοπευτικά δίκτυα στη χώρα, μιας που στην ουσία αποτελούσαν και οι ίδιοι ελεγχόμενοι από τις αμερικανικές υπηρεσίες.
Όμως αμέσως μετά την εκτέλεση του δικού τους πράκτορα από τη «17 Νοέμβρη», του Σόντερς, το 2001, στη Λεωφόρο Κηφισίας άλλαξαν στάση.
Η αλήθεια είναι ότι η εκτέλεση αυτή έπληξε τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες δεδομένου ότι ο Σόντερς ήταν ένας υπερπράκτορας με διεθνή δράση σε πολέμους όπως εκείνος στη Γιουγκοσλαβία, με δράση στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη αλλά και σε χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Έτσι, αμέσως μετά τη δολοφονία του Σόντερς, η Μ16 καταφθάνει στη χώρα «μετά βαΐων και κλάδων». Εγκαθίσταται εδώ και απλώνει τα φτερά της στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.
Φυσικά στο παιχνίδι των κατασκόπων δεν λείπουν οι Ισραηλινοί, οι οποίοι κυρίως την περίοδο που η πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου ανέπτυσσε στενές σχέσεις με τις Αραβικές χώρες, βρέθηκαν σε πολύ άσχημη θέση, δεδομένου ότι τότε η ΕΥΠ είχε δημιουργήσει προβλήματα σε υποθέσεις της Μοσάντ στην Αθήνα, την Κρήτη και αλλού.
Στην όλη ανάπτυξη των ξένων μυστικών υπηρεσιών φυσικά δεν είναι δυνατόν να απουσιάζουν και οι γείτονές μας, Τούρκοι.
Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα δεν θα βρισκόντουσαν εδώ, αν η ΕΥΠ δεν βρισκόταν στη διάλυση που βρίσκεται σήμερα, αλλά και αν πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης δεν απέπεμπε ένα από τα καλύτερα στελέχη των υπηρεσιών της κατασκοπίας που η Ελλάδα διαθέτει.
Επιπλέον, αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό και κυρίως στη γειτονική Τουρκία δεν πραγματοποιούνται ελληνικές επιχειρήσεις της ΕΥΠ.
Στο χορό των κατασκόπων που διαδραματίζεται στο ελληνικό έδαφος δε μπορεί κανείς να παραβλέψει τη δράση των Αλβανών. Μπορεί σήμερα η Αλβανία να έχει πολλά προβλήματα σαν χώρα, όμως η μυστική της υπηρεσία δρα αθόρυβα και κυρίως στη χώρα μας.
Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι αλβανοί πράκτορες στην Ελλάδα, συνεργάζονται τόσο με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες όσο και με ανθελληνικούς πυρήνες δράσης που αναπτύσσονται μεταξύ των αλλοδαπών, δημιουργώντας πολλά επεισόδια στον ελλαδικό χώρο και κυρίως στις περιοχές που έχουν εγκατασταθεί και έχουν μετατρέψει σε γκέτο, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και η περιοχή της πλατείας Αττικής.
1greek

ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΛYTΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΒΙΤΑΜΙΝΗΣ C

Έγγραφο-σοκ δίνει τα "κλειδιά" του Α.Αιγαίου στην Τουρκία!

Έγγραφο-σοκ δίνει τα "κλειδιά" του Α.Αιγαίου στην Τουρκία!

Αφού έβαλε την χώρα στο ΔΝΤ, προετοιμάζοντας το έδαφος με «προσωπικές ενέργειες» και με ανήκουστες δηλώσεις όπως «Προσπαθούμε να αποτρέψουμε έναν ΤΙΤΑΝΙΚΟ», αφού εργάστηκε με συνέπεια για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα η παρακυβέρνηση του Χορστ Ράϊχενμπαχ, τώρα ετοιμάζεται να παραδώσει στην Τουρκία τα «κλειδιά» νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, πάντα βάσει του ... Μνημονίου. Γιατί περί «παράδοσης» πρόκειται όταν τα νησιά αυτά θα εξαρτώνται από την Άγκυρα σε ότι αφορά τις ανάγκες τους σε ηλεκτρικό ρεύμα, όπως σχεδιάζει να κάνει ο υπουργός ΠΕΚΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της XOΥΡΙΕΤ. 


Μάλιστα με έγγραφο του ΠΕKΑ, όπως πληροφορείται το defencenet.gr, έχει ήδη αποφασιστεί να επιβληθεί "η υποχρέωση της χώρας μας μέχρι την 31η Μαρτίου 2011 να συμπεριλάβει και τα μη διασυνδεδεμένα νησιά (σ.σ. με το κεντρικό δίκτυο) στην προσαρμογή με το τρίτο ενεργειακό πακέτο".
Κατά συνέπεια, με μια απλή αίτηση στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, οι Τούρκοι θα μπορούν να δίνουν ρεύμα στη Σάμο, στη Μυτιλήνη, στη Χίο, στην Κω, στη Ρόδο ή το ακριτικό Καστελλόριζο, αφού θα δίνουν φθηνότερο ρεύμα.
Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα ο υπουργός ΠΕΚΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στο περιθώριο οικονομικού φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη δήλωσε ότι «Η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τα τουρκικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι που θα ενίσχυε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έχουμε μιλήσει με Τούρκους αξιωματούχους στο παρελθόν σχετικά με τη σύνδεση ελληνικών νησιών με τα δίκτυα της Τουρκίας και το σκεφτόμαστε», δηλώνει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και αναρωτιέται κάποιος τι ρόλο πλέον παίζει αυτός ο πολιτικός. 
Την άμεση απελευθέρωση της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας και στα νησιά του ακριτικού Αιγαίου ζητούν, βάσει του αναθεωρημένου Μνημονίου, οι δανειστές μας, την επέβαλαν με το Μνημόνιο. Σημειώνεται δε, πως ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει με παλαιότερες δηλώσεις του ζητήσει την ηλεκτροδότηση των ελληνικών νησιών, που βρίσκονται κοντά στη Μικρά Ασία από τουρκικές εταιρίες.
Στην πρώτη αναθεώρηση του Μνημονίου η τριμερής επιτροπή με βάση το αναθεωρημένο Μνημόνιο για την ενέργεια επέβαλε στην Ελλάδα μας να απελευθερώσει την αγορά ενέργειας και στα μη διασυνδεδεμένα ελληνικά νησιά, το μονοπώλιο των οποίων έχει η ΔΕΗ, αλλά θα μπορεί πλέον να κάνει την προμήθεια οποιοσδήποτε ιδιώτης επενδυτής.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι ιδιώτες επενδυτές επιθυμούν να προμηθεύουν με ηλεκτρική ενέργεια τα νησιά μας, θα έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, πράγμα που ισχύει και για τους Τούρκους, οι οποίοι έχουν ήδη εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον.
Υπενθυμίζεται ότι στις 14 Μαίου 2010 κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, στην Αθήνα, κλιμάκιο επιχειρηματιών της γειτονικής χώρας είχε συναντηθεί με την ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και είχε θέσει θέμα ηλεκτροδότησης των ελληνικών νησιών από τουρκικές εταιρείες, προβάλλοντας ως πλεονέκτημα τη μικρότερη απόσταση που τα χωρίζει με τα παράλια της Τουρκίας, σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Η υπουργός, Τίνα Μπιρμπίλη, είχε αρνηθεί τότε, αλλά το θέμα επανέφερε ο Γ.Παπακωνσταντίνου τώρα! Εδώ πλέον δεν μιλάμε για το αν εξαρτηθούν ενεργειακά από την Τουρκία τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Εδώ πλέον υπάρχει ζήτημα να "καταπιεί" η Τουρκία τα νησιά αυτά χωρίς να ρίξει "ούτε τουφεκιά". 
Δηλαδή η Άγκυρα θα κρατάει τον διακόπτη «ζωής» (γιατί ενέργεια σημαίνει «ζωή») των νησιών που εποφθαλμιά και δεν αναγνωρίζει καν ότι είναι ελληνικά, όπως συμβαίνει π.χ. με το Αγαθονήσι ή το Φαρμακονήσι. Ή θεωρεί ότι παραβιάζουν τις συνθήκη της Λωζάνης.
Στην αντίθετη υποθετική περίπτωση, π.χ. φαντασθείτε μια αποβατική ενέργεια σε ένα νησί που θα του έχουν … κόψει τα ρεύμα οι εισβολείς! Φαντασθείτε να πρέπει να λειτουργήσουν π.χ. με γεννήτριες τα στρατόπεδα για να μπορέσει το προσωπικό να λάβει θέσεις. Ή να κοπεί το ρεύμα την ώρα που το πρώτο αποβατικό κύμα πατήσει την ακτή ή αποβιβαστεί από ένα UH-60!
Αλλά για τον Γ.Παπακωνσταντίνου, τέτοια προβλήματα δεν υπάρχουν.«Τουρκικές εταιρείες μπορούν επίσης να λάβουν μέρος στον ελληνικό διαγωνισμό για την προσφορά ενέργειας», δήλωσε ο υπουργός που σημαίνει ότι με μεγάλη ευχαρίστηση θα λαμβάνουμε ενέργεια από το πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάζει η Τουρκία.
«Δεν έχουμε καμία διάκριση έναντι των τουρκικών εταιρειών» δήλωσε ο Παπακωνσταντίνου και πράγματι γιατί να έχει; Σε βάρος της Ελλάδας κάνει διακρίσεις όχι σε βάρος της Τουρκίας.
Πάντως καλό θα ήταν να τοποθετηθούν οι της Ν.Δ. που συμμετέχουν στην κυβέρνηση με τα υπουργεία Εξωτερικών (Σ.Δήμας) και Άμυνας (Δ.Αβραμόπουλος) για το θέμα. Όπως επίσης και ο Μάκης Βορίδης του ΛΑΟΣ που είναι τώρα στο Μεταφορών. 
Συμφωνούν με τον Γ.Παπακωνσταντίνου; Και η σιωπή είναι μία απάντηση...
defencenet

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ

Για την περίοδο του Πολυτεχνείου του 1973, η περιβόητη λέσχη Μπίλντενμπεργκ μέσω του Γενικού γραμματέα της, στην Ευρώπη, Βαν ντερ Μπόιγκελν, ανακοίνωνε στις 20 Αυγούστου 1973 ότι:

» Υπάρχει ένα ζήτημα στην Ελλάδα. Αυτό πρέπει να λυθεί σύντομα. Είναι ανάγκη να χειραγωγηθεί ο ελληνικός λαός και να οδηγηθεί – μέσα από την ανάγκη για εκδημοκρατισμό – στο οριακό σημείο του εγκλωβισμού για να επιτύχουμε την εφαρμογή της «τακτικής του σοκ» που είχαμε σχεδιάσει. Αυτό σημαίνει σταδιακό εκδημοκρατισμό στην Ελλάδα, αλλά σοκ στο Κυπριακό ζήτημα, με την κυοφορούμενη τουρκική απόβαση …. Μια σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας θα μας εξυπηρετούσε …. Θα το δούμε!… Στην παρούσα φάση , θα ήταν σκόπιμο να υποκινηθούν οι φοιτητές στην Ελλάδα, ζητώντας δημοκρατικές ελευθερίες , αμφισβητώντας το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας….»

Τα υπόλοιπα για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων της λέσχης Μπίλντενμπεργκ τα ανέλαβαν οι ρουφιάνοι του Ιωαννίδη σε συνεργασία με συγκεκριμένα πρόσωπα από την γεννιά του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

Αντίτιμο στις υπηρεσίες τους αυτές ήταν οι κρατικές θέσεις τους στο μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος, ώστε να μας φέρουν σήμερα στην ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ….

Σήμερα, οι μάσκες τους έχουν πέσει και φαίνεται πια ολοκάθαρα πως αυτοί οι εντολοδόχοι της Νέας Τάξης, πάτησαν επί πτωμάτων για να ανεβούν στην εξουσία καταστρέφοντας σταδιακά το Ελληνικό κράτος….

Βιβλιογραφία:
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΡΙΓΑΣ:»ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ’73 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ»,ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ,ΑΘΗΝΑ,1996,σ.62
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΥΦΑΝΤΗΣ: «Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ», ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΣΕΛΑΣ, ΑΘΗΝΑΙ, 2007
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ: » ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ»

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η 19χρονη κόρη ομολογεί στον πατέρα της ότι είναι έγκυος. Φωνές, κακό και μετά από λίγο ξύλο ο μπαμπάς συμφωνεί να δει τον ένοχο για την εγκυμoσύνη να συζητήσουν την κατάσταση. Το Σάββατο το απόγευμα στημένος ο πατέρας στο παράθυρο περιμένει τον προκομμένο να έρθει, οπότε σε κάποια φάση βλέπει μια Φερράρι να στρίβει από τη γωνία, να σταματά μπρός στο σπίτι και από μέσα να βγαίνει ένα κουστουμαρισμένος νεος με ρολόι γυαλιά και ότι άλλο αξεσουάρ σινιέ και πανάκριβο. Mπαίνει στο σπίτι ο νέος του βάζουν ποτό και ξεκινά η κουβέντα.
-»Ακούστε κύριε» λέει ο νέος «για γάμο δεν γίνεται κουβέντα με τίποτε»
-»Μα. . .»
-»Όμως αν το παιδί είναι αγόρι του δίνω δύο εργοστάσιά μου, ένα στην Πάτρα (ελαστικών αυτοκινήτων) και ένα στην Λάρισα υδροηλεκτρικό. Του δίνω επίσης τρείς πολυκατοικίες στο Κολωνάκι για τα νοίκια, δύο εξοχικά στη Μύκονο, τρία εξοχικά στην Κρήτη και ένα ιδιόκτητο σκάφος. Αν είναι κορίτσι, βέβαια, δεν μπορώ να δώσω τα εργοστάσια γιατί πως θα τα δούλεύει, αλλά τα αντικαθιστώ με δέκα πολυκατοικίες στα βόρεια προάστεια, και κάμποσα άλλα ακίνητα για προίκα. Αν τώρα η κοπέλα αποβάλει.»
-»Αν αποβάλει» διακόπτει ο μπαμπάς «στη φέρνουμε και την ξαναπ…ς»