ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ WORGL. ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια ιστορία σαν παραμύθι
Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.
Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.
Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως «Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας», κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:

Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας – Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl 
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το «θαύμα του Wörgl». Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης: 
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: «Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»
Το τέλος 
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση «νομίσματος έκτακτης ανάγκης». Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

Η μικρή κόκκινη κλώσα

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.

'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα.

'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.

'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.'

'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απλώς τυχαία !!!
(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen).

Ανεβασμένα από κινητό

Η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική - Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο μυστικό της “ελληνικής κρίσης”

Παρά το γεγονός πως στην Ελλάδα επικρατεί ακόμη πολιτικό χάος η κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθούν τα πράγματα όσον αφορά στο οικονομικό μέλλον της χώρας φαίνεται πως έχει καθοριστεί:Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα στηρίξουν την υπογραφή της νέας συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου ‘ως έχει’, ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση και η έξοδος της χώρας από το ευρώ, καθώς τα ταμειακά της διαθέσιμα τελειώνουν περί τα μέσα Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της γερμανικής τηλεόρασης ARD, ωστόσο, το οποίο προβλήθηκε στις 27 Οκτωβρίου αλλά και σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal το οποίο δημοσιεύτηκε το πρωί της 4ης Νοεμβρίου, προκειμένου οι τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν κατά 50%, η Ελλάδα συμφώνησε στη μετατροπή του δικαίου που διέπει τα ομόλογα αυτά από το ελληνικό στο αγγλικό.

Με βάση την ισχύουσα μέχρι στιγμής νομοθεσία και όσο το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων παραμένει το ελληνικό, αν η Ελλάδα δεν αποφύγει την πτώχευση μπορεί να αποπληρώσει το χρέος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και όχι θεσμικών δανειστών (ΔΝΤ – ΕΕ) σε δραχμές, χωρίς να έχει καμία νομική κύρωση. Οι δανειστές σε αυτήν την περίπτωση υποχρεούνται να αποδεχτούν την αποπληρωμή στο ελληνικό νόμισμα. Έτσι η Ελλάδα μπορεί πολύ απλά να τυπώσει τόσες δραχμές όσο είναι το χρέος της στους ιδιώτες και να το ξεπληρώσει.

Αντίθετα, αν το δίκαιο αλλάξει στο αγγλικό όπως προβλέπεται στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου με βάση τα δύο προαναφερθέντα ρεπορτάζ, σε περίπτωση πτώχευσης η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει το σύνολο του χρέους της σε ευρώ, παρά το γεγονός ότι η ισοτιμία δραχμής – ευρώ θα κυλήσει πιθανόν κάτω από το 700/1. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει την οριστική παράδοση της χώρας στους δανειστές της, οι οποίοι θα μπορούν να διεκδικήσουν και να επιβάλλουν νομικά στην Ελλάδα είτε την αποπληρωμή του χρέους στο ακέραιο μέσω της επιβολής επαχθών φόρων στους πολίτες είτε την κατάσχεση δημόσιας περιουσίας είτε και τα δύο ταυτόχρονα.

Η ιστορία με το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων είναι, ίσως, το μεγαλύτερο μυστικό της ελληνικής κρίσης. Μελέτη των νομικών τμημάτων των πανεπιστημίων της Νέας Υόρκης, του Σικάγου και του Duke που καταρτίστηκε το Φεβρουάριο του 2011 αναφέρει σχετικά τα εξής: “Αν επρόκειτο για μία σειρά πτωχεύσεων κρατών της Λατινικής Αμερικής, όπως για παράδειγμα της Αργεντινής, τότε το χρέος θα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένο νόμισμα και διεπόμενο από ξένο δίκαιο, κατά κανόνα της Νέας Υόρκης ή Αγγλικό. Αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας η συντριπτική πλειοψηφία των ομολόγων διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και έτσι η Ελλάδα είχε ένα πραγματικό πλεονέκτημα καθώς μπορούσε να αλλάξει το δίκαιο με αποτέλεσμα να τροποποιηθούν οι όροι των συμβολαίων των ομολόγων και έτσι να προωθήσει τις όποιες αλλαγές την εξυπηρετούσαν.”

Σήμερα περίπου 220 με 280 δις ευρώ ελληνικού χρέους διέπονται από το ελληνικό δίκαιο (αναλόγως του δικαίου που διέπει τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ). Όπως και να έχει το ύψος του διεπόμενου από ελληνικό δίκαιο χρέους είναι εξαιρετικά μεγάλο.

Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει το δίκαιο έτσι ώστε αν το 51% των κατόχων χρέους συμφωνεί να είναι υποχρεωτική για όλους μία αναδιάρθρωση κατά 50%, 60%, 70% ή και περισσότερο (όσο λιγότερο τόσο πιο πιθανή η αναδιάρθρωση να αντέξει νομικά σε οποιαδήποτε δικαστική αμφισβήτηση της). Αφήνοντας εκτός τα ομόλογα και το χρέος που κατέχονται από θεσμικούς δανειστές και τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα αποπληρωθούν σε ευρώ, απομένουν περίπου 220 δις ευρώ.

Από αυτά, ωστόσο, περισσότερα από 100 δις κατέχονται από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς που σημαίνει πως η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει μόνη της σε συμφωνία για αναδιάρθρωση με το 51% των ιδιωτών κατόχων ελληνικών ομολόγων, δηλαδή σε ένα PSI, απλά και μόνο με τη συμμετοχή ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και φορέων. Το PSI αυτό θα είναι υποχρεωτικό για όλες τις τράπεζες και το κέρδος για την Ελλάδα θα είναι ανάλογο του μεγέθους της αναδιάρθρωσης. Αν αυτό είχε συμβεί εξ αρχής, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει το χρέος της κατά 147 δις ευρώ στις αρχές του 2010, μειώνοντας το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 72% μέσα σε λίγους μήνες.

Αν αυτό γίνει σήμερα τότε το ελληνικό χρέος θα μειωθεί από 110 μέχρι 154 δις ευρώ ανάλογα με το ποσοστό κουρέματος που θα επιλεγεί, δηλαδή από 50% μέχρι 70%. Στο σενάριο της μείωσης κατά 70% το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 87% του ΑΕΠ άμεσα.

Όλα τα παραπάνω που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα αποτελούν ένα μικρό τμήμα του μεγαλύτερου, ίσως, μυστικού της ευρωπαϊκής κρίσης.

Αυτό, γιατί με βάση την έκθεση των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα, το ίδιο νομικό πλεονέκτημα με αυτό της Ελλάδας έχουν, σε διαφορετικό βαθμό και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι λεγόμενες δηλαδή PIGS, υποτιμητικά από τις αγορές (γουρούνια από τα αρχικά Portugal, Ireland, Greece, Spain), κρατούν στα χέρια τους από το ξέσπασμα της κρίσης το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και όχι μόνο καθώς μπορούν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους αυτόνομα προκαλώντας τεράστιες ζημιές στους κατόχους χρέους ενώ μία τέτοια κίνηση τους θα ενεργοποιήσει την πληρωμή των ασφαλίστρων των ομολόγων τους τινάζοντας στον αέρα τράπεζες όπως οι Goldman Sachs, JP Morgan κλπ αλλά και θα προκαλέσει, πιθανόν, την κατάρρευση της ευρωζώνης, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε σήμερα,

Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας που υπάρχει τόσο μεγάλη κατοχή ελληνικού χρέους από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς, η προώθηση ενός PSI γρήγορα είναι ιδιαίτερα εύκολη νομικά.

Αλλά ας υποθέσουμε πως η Ελλάδα δε θέλει να κινηθεί εκτός συστήματος ούτε να εκμεταλλευτεί το τεράστιο πλεονέκτημα που έχει στα χέρια της. Ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι προκειμένου να μην απειληθεί το διεθνές και ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το κυριότερο το ευρώ η Ελλάδα θα συνεχίζει να προσπαθεί να υπομείνει όσες θυσίες της ζητηθούν προκειμένου να εξασφαλίσει το κοινό καλό και να μην επιδιώξει μία γρήγορη, σχετικά, διέξοδο από τη δραματική θέση στην οποία έχει βρεθεί. Γιατί θα πρέπει, επιπλέον, να απολέσει το δικαίωμα να σκεφτεί και το δικό της συμφέρον αν για τον οποιοδήποτε λόγο αποδειχτεί πως οι εταίροι της είτε έκαναν λάθος στο πρόγραμμα που της επέβαλλαν και έτσι τελικά οδηγηθεί στην πτώχευση είτε τελικά αφού οι ίδιοι έχουν εξασφαλιστεί την εγκαταλείψουν στη μοίρα της;

Για ποιο λόγο η Ελλάδα αποδέχτηκε στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου να παραδώσει το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί για το μέλλον της και αυτό, ίσως, που ανάγκασε τους Ευρωπαίους να τη ‘στηρίξουν’ μέχρι στιγμής; Και γιατί οι υπόλοιπες χώρες δεν έχουν δεχτεί παρόμοια συμφωνία και συνεχίζουν να έχουν αυτό το πλεονέκτημα στα χέρια τους;

Μόλις πριν λίγες ημέρες ο γνωστός οικονομολόγος Ρουμπινί παρέδωσε στην οικία του ένα μίνι σεμινάριο σε πελάτες του όπου μίλησε για τρία θέματα, με το ένα από αυτά να είναι η κρίση στην Ευρωζώνη (το θέμα δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα από το XrimaNews.gr). Στην παρουσίαση του είπε πως το σχέδιο του ΔΝΤ και της Γερμανίας για την Ελλάδα είναι να στηριχθεί για τόσο χρονικό διάστημα όσο να είναι έτοιμος ένας μηχανισμός διάσωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας και μέχρι τότε, όταν πια θα είναι προφανές πως τα μέτρα λιτότητας δεν πετυχαίνουν, η Ελλάδα να αφεθεί να πτωχεύσει. Ο Ρουμπινί προσδιόρισε τη χρονική στιγμή σε ένα χρόνο περίπου από σήμερα. Υποστήριξε πως η ελπίδα του ΔΝΤ και της Γερμανίας είναι πως μέχρι την πτώχευση της Ελλάδας, η Ιταλία και η Ισπανία θα αντέξουν και δε θα καταρρεύσουν υπό το βάρος των δικών τους προβλημάτων.

Ας ξεκινήσουμε από το δεδομένο πως δε δεχόμαστε την παραπάνω άποψη του Ρουμπινί ως σωστή αλλά αποδεχόμαστε την πιθανότητα να μην είναι λάθος. Λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη μας πως μέχρι σήμερα η Τρόικα απέτυχε δραματικά σε όλες τις προβλέψεις της για την Ελλάδα ενώ καμία από τις προβλέψεις της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας δεν έχει επιβεβαιωθεί γεννιέται το ερώτημα τί θα συμβεί αν Τρόικα και κυβέρνηση κάνουν και τώρα λάθος και η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου δε σώσει τελικά την Ελλάδα και δεν αποτρέψει την πτώχευση της;

Για τη προστασία της Ελλάδας, δεν είναι σωστότερο αν προχωρήσουμε σε αυτήν, αφού αυτό κρίνεται ως αναπόφευκτο από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να κρατήσουμε τουλάχιστον ακέραιο αυτό το εξαιρετικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας νομικό μας πλεονέκτημα;

Το καλοκαίρι του 2010 στο άρθρο ‘Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας΄ (περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση – Περίεργες Συμπτώσεις” Εκδόσεις Λιβάνη) παρέθεσα μεταφρασμένο ένα σημαντικό τμήμα της μελέτης του πανεπιστημίου Duke σχετικά με το ελληνικό χρέος και το πώς αυτό μπορεί να αναδιαρθρωθεί από την Ελλάδα αλλά και τη μετάφραση ενός τμήματος μελέτης του πανεπιστημίου Harvard για το πώς πρέπει να γίνει με τον πιο ανώδυνο δυνατό τρόπο μία αναδιάρθρωση χρέους.

Στον απόηχο της συνάντησης των ηγετών της ΕΕ στις 27 Οκτωβρίου και μόλις η γερμανική τηλεόραση δημοσίευσε την πληροφορία πως η Μέρκελ έπεισε τις τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα με αντάλλαγμα τη μετατροπή του δικαίου των ελληνικών ομολόγων από ελληνικό σε αγγλικό, δημοσίευσα το άρθρο με τίτλο “Ελληνικό το δώρο της Μέρκελ στις τράπεζες για το κούρεμα” όπου παρέθεσα τα στοιχεία όπως αναφέρονται στη μελέτη των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα.

Σήμερα, γράφω αυτό το κείμενο αφού πρώτα προώθησα τις μελέτες και το άρθρο της WSJ που αναφέρονται σε αυτό σε Έλληνες δημοσιογράφους, ζητώντας την παρέμβαση τους ώστε το θέμα να φτάσει ως ερώτημα στην Ελληνική Βουλή. Έγινε, πράγματι, συμφωνία μετατροπής του δικαίου που διέπει τα ελληνικά ομόλογα από ελληνικό σε αγγλικό, όπως ανέφερε το γερμανικό κανάλι ARD στις 27 Οκτωβρίου και όπως αναφέρει δημοσίευμα της WSJ σήμερα, 04 Νοεμβρίου και αν ναι γιατί;

Ελπίζω και τα δύο παραπάνω ρεπορτάζ να είναι ανακριβή ή λανθασμένα αλλά φοβάμαι για το τί σημαίνει για τη χώρα αν ισχύει το αντίθετο.

.

(*) Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής,
XrimaNews.gr

«Οι μάσκες έπεσαν, μόνη λύση οι εκλογές»

«Οι μάσκες έπεσαν, μόνη λύση οι εκλογές» απαντά στον Γ.Παπανδρέου ο Σαμαράς

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΣΤΙΣ 17:39, www.apospasma.gr

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ - ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

22.26: Απίστευτος διάλογος μεταξύ της Φ. Πιπιλή και του Κώστα Γκιουλέκα για την ομιλία της Καϊλή:
Πιπιλή: Ρε παιδιά, που είναι ο πρωθυπουργός, αυτοκτόνησε;   
Γκιουλέκας: Όχι, περιμένει την Καϊλή να ολοκληρώσει και μετά να τοποθετηθεί ανάλογα!
22.21: Εύα Καϊλή: "Εκβιάστηκαν οι συνειδήσεις μας από συναδέλφους!  Είμαστε στο γκρεμό".

Εθνική ταπείνωση στις Κάννες - Η Άγκελα Μέρκελ επιβάλει στην Ελλάδα τις δικές της αποφάσεις - ακυρώνοντας δύο αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης!

Ο Πρωθυπουργός της χώρας ως εκπρόσωπος ενός ολόκληρου Έθνους έμεινε παρατηρητής των εξελίξεων. Η Ελλάδα παρακολούθησε την επικεφαλής ενός ξένου κράτους να ανακοινώνει τις αποφάσεις για το μέλλον της. Χρονικά, η Άγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε τόσο την ημερομηνία, όσο και το ερώτημα του δημοψηφίσματος που θα γίνει στην Ελλάδα. 

Ουσιαστικά, φάνηκε η Άγκελα Μέρκελ να επιβάλει στην Ελλάδα τις δικές της αποφάσεις (και κατ' επέκταση των άλλων) ακυρώνοντας δύο αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. 
Ο Πρωθυπουργός (αυτό τουλάχιστον υποστήριζε) πήγαινε να προτείνει ένα δημοψήφισμα επί της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και δεύτερον ένα δημοψήφισμα μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας.Αντ' αυτού ακούσαμε από τα χείλη της Καγκελαρίου ότι η απόφαση της Ευρώπης είναι πριν τη συμφωνία, το συντομότερο Δυνατό και αρχές Δεκεμβρίου ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει δημοψήφισμα για το εαν θέλει να παραμείνει η όχι στο ευρώ.Άλλαξε και ο χρόνος και το ερώτημα. 
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ακολούθησε και δεν είχε να ανακοινώσει παρά το ότι η παραπάνω απόφαση είναι πλέον και της... Ελλάδας προσθέτοντας μόνο πως είναι πιθανότερη ημερομηνία η 4η Δεκεμβρίου. Όλα αυτά δείχνουν τι προηγήθηκε.


ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ Απέναντι στις αιτιάσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού η Καγκελάριος είχε να απαντήσει όπως είπε αργότερα ξεκάθαρα στις δηλώσεις της:
"Αν ο ελληνικός λαός πει πως δεν επιθυμεί η χώρα του να μείνει στη ζώνη του ευρώ θα το σεβαστούμε. Είμαστε προετοιμασμένοι"
Εξαπέλυσε μια ευθύτατη απειλή δηλαδή ότι τα όσα ζητά ο Έλληνας Πρωθυπουργός ισοδυναμούν με έξοδο της χώρας απ' το ευρώ.
Ακολούθησε μια εξίσου σκληρή τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου Σαρκοζί. Τι είχε να πει στον Έλληνα Πρωθυπουργό; 
"Βρισκόμαστε σε μεγάλη αστάθεια. Θέλουμε οι Έλληνες φίλοι μας να είναι μαζί μας, αλλά υπάρχει ένα πλαίσιο κανόνων για τη σταθερότητα της ευρωζώνης και του ευρώ, το οποίο κανείς δεν πρέπει να παραβεί". Ο Νικολά Σαρκοζί είπε ακόμη ότι "δεν ζητήσαμε τίποτε από το ελληνικό κοινοβούλιο. Θέλουμε όμως να γνωρίζουμε που πηγαίνουν τα χρήματα του Γερμανού , του Γάλλου, του Ευρωπαίου πολίτη”
Το δημοψήφισμα που ανακοίνωσε δηλαδή η Ελλάδα θέτει υπό αμφισβήτηση τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και πως καμία χώρα δεν προτίθεται να δώσει τα χρήματα του λαού της πριν πάρουν απόφαση οι Έλληνες.
Το χαρτί της έκτης δόσης έπεσε σαν ευθύτατη απειλή απ' το ΔΝΤ η Κριστιν Λαγκαρντ: 
“Όταν ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα και αρθούν όλες οι αβεβαιότητες θα κάνω την εισήγησή μου στο διοικητικό συμβούλιο για την 6η δόση του δανείου στήριξης του οικονομικού προγράμματος της Ελλάδας”
Αν αυτά είπε στην ανακοίνωσή της μετά τη συνάντηση η Κριστίν Λαγκάρντ τότε έυκολα μπορεί κανείς να καταλάβει το πως και το με ποιον τρόπο ειπώθηκαν προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό όταν οι πόρτες ήταν κλειστές.


Η ίδια η Άγκελα Μέρκελ περιγράφοντας την κατάσταση και τη διαπραγμάτευση είπε:
“Ήταν δύσκολη" και πρόσθεσε στο ίδιο ύφος: "Ήταν σκληρή"
Μπορεί κανείς να μην περίμενε το Γ. Παπανδρέου στην είσοδο, μπορεί να “έσπασε” το πρωτόκολλο υποδοχής, μπορεί αυτό να έδειχνε το κλίμα πριν... μετά φάνηκε ότι η ευρώπη μας έδειξε την έξοδο.

newsit

Γ. Παπανδρέου: Νέα έκκληση για συνεννόηση

03/11/2011 | 23:10Τελευταία Ενημέρωση: 23:10 03/11/2011

Επέμεινε στην έκκλησή του για συνεννόηση ο πρωθυπουργός κατά τη δευτερολογία του στη Βουλή, απαντώντας παράλληλα στην επίθεση και στην αποχώρηση του κ. Σαμαρά από τη συζήτηση. 

Ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε πως αν είναι να συνεργαστούμε αγαστά χρειάζεται να χτίσουμε ένα κλίμα εμπιστοσύνης, μεταξύ μας και να φύγουμε από τακτικισμούς. 

«Τον καλώ ακόμη και τώρα να επανεξετάσει τη θέση του, να επανέλθει στην αίθουσα ή τουλάχιστον να πάρει μέρος στη δημιουργία κυβέρνησης με την ευρύτερη δυνατή στήριξη». 

Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ανοιχτός να συζητηθούν όλα και όπως είπε - κατά την επικοινωνία του με τον κ. Σαμαρά - δεν απέκλεισε κανένα θέμα από τη συζήτηση. Επίσης, είπε χαρακτηριστικά ότι δεν είναι γαντζωμένος από καμία καρέκλα. 
Στο μεταξύ, η ΝΔ είχε αποχωρήσει από τη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ωστόσο θα επιστρέψει στην ψηφοφορία την Παρασκευή τα μεσάνυχτα. 

Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς αποκάλυψε ότι δεν ζήτησε να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ αλλά ζήτησε μία προσωρινή κυβέρνηση που θα διαλύσει τα σύννεφα φόβου στην Ελλάδα και την αναταραχή διεθνώς και θα παει τη χώρα σε εκλογές και ζήτησε την παραίτηση του ΓΙώργου Παπανδρέου για να διευκολύνει τις εξελίξεις. 
Απαντώντας ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάλεσε τον Αντώνη Σαμαρά να δεσμευθεί ότι αποδέχεται όλο το πακέτο των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου και εξέφρασε την ελπίδα ότι μέχρι το τέλος της διαδικασίας η ΝΔ θα επιστρέψει στη συζήτηση για να συνδιαμορφώσουν από κοινού ένα πλαίσιο. 
Η Αλέκα Παπαρήγα από το ΚΚΕ επισήμανε ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι σε αντίθεση με τις πολιτικές της κυβέρνησης. Παράλληλα, είπε όχι σε μία μεταβατική κυβέρνηση ή σε μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και χαρακτήρισε τη νέα δανειακή σύμβαση ως σύμβαση υπερπτώχευσης του ελληνικού λαού. 
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑΟΣ, κατηγόρησε τους κύριους Σαμαρά και Παπανδρέου ότι ζουν και κινούνται στον αστερισμό της παράνοιας. Τους κάλεσε να σώσουν την Ελλάδα λέγοντας χαρακτηριστικά «οι καιροί ου μενετοί». 

Μπλόφες χαρακτήρισε τις κινήσεις του πρωθυπουργού ο Αλέξης Τσίπρας,επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είπε ότι δεν αιφνιδιάζουν κανέναν και εκτίμησε ότι ο πρωθυπουργός επιχειρεί έναν ελιγμό αφήνοντας ανοιχτό το ζήτημα της παραίτησης του για να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και μετά να καθίσει πάνω σε αυτή. 

«Σταματήστε να παίζετε θέατρο εις βάρος του ελληνικού λαού. Αν θέλετε καθίστε με διαφάνεια να τα βρείτε» είπε στα δύο μεγάλα κόμματα ο κ Τσίπρας. 

«Αν η συναίνεση δεν επιτευχθεί, εμείς οι 300 θα είμαστε υπόλογοι στην ιστορία, στον ελληνικό λαό» τόνισε στη Βουλή η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη. Είπε ακόμα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει ότι είναι αδύνατο να υπάρξει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον ίδιο παρόντα και κάλεσε μέχρι την Παρασκευή το πρωί να υπάρξει συμφωνία των κομμάτων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ;

"Eτοίμαζαν πραξικόπημα γι' αυτό τους αποστρατεύσαμε"!

Ένα απίστευτο βρώμικο παιχνίδι παίζεται από την κυβέρνηση στο εξωτερικό της χώρας, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες Βρετανών δημοσιογράφων στο defencenet.gr, στελέχη των πρεσβειών μας για να δικαιολογήσουν την χθεσινή κυβερνητική εκτροπή στις κρίσεις των Αρχηγών, υποστηρίζουν ξεδιάντροπα ότι οι αξιωματικοί σχεδίαζαν ... πραξικόπημα! Και για τον λόγο αυτό τους αποστράτευσαν! Πραγματικά ο τρόπος με την οποία αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά γεγονότα οι κυβερνώντες, προκειμένου να γαντζωθούν λίγο ακόμα στην εξουσία, προβληματίζει και γενικότερα: 


Αν είναι ικανοί να διαβάλουν τόσο ωμά και σκαιά την ίδια την χώρα (γιατί περί διαβολής της ίδιας της χώρας πρόκειται όταν υποστηρίζουν ότι η μέχρι σήμερα στρατιωτική ηγεσία ετοίμαζε πραξικόπημα και γι αυτό τους αποστράτευσαν μαζικά) σε ένα τέτοιο θέμα, φανταζόμαστε σε άλλα τι κάνουν, που δεν δημοσιοποιούνται.

Χαρακτηριστικά η βρετανική εφημερίδα «The Telegraph» σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε χτές 1 Νοεμβρίου αναφέρει ότι «οι ξαφνικές κρίσεις στις ΕΕΔ δημιούργησαν την εντύπωση ότι μία τουρκικού είδους στρατιωτική συνομωσία είχε γίνει αντιληπτή από την κυβέρνηση χωρίς όμως να υπάρχουν τέτοιες κατηγορίες ή φήμες να είχαν κυκλοφορήσει στην χώρα. Οι ΕΕΔ δεν έχουν παρέμβει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας μετά την ανατροπή της Χούντας η οποία κυβέρνησε την χώρα την περίοδο 1967-1974» (The development gave the impression that a Turkish-style military conspiracy was suspected by the government, but no such rumours or allegations had circulated in the country. Greece has been free of political interventions by the military since the overthrow of the military junta that ruled the country in the 1967-74 period.). (http://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/8863728/Greek-military-leadership-changes-spark-opposition-outcry.html)
Γενικά τα βρετανικά κυρίως ΜΜΕ δημοσιεύουν εκτενή άρθρα για την Ελλάδα και την απόφαση του Έλληνα πρωθυπουργού να πάει σε δημοψήφισμα αφιερώνοντας σημαντικό χώρο για τις χτεσινές κρίσεις και τον κίνδυνο πραξικοπήματος από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις επικαλούμενα την παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων στην πολιτική ζωή του τόπου το 1967 αλλά και μιας μελέτης της CIA η οποία κατά σύμπτωση είχε δημοσιευτεί σε τουρκική εφημερίδα τον περασμένο Ιούνιο (http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=report-military-coup-possible-in-greece-2011-05-29). 
Στο εν λόγω δημοσίευμα αναφερόταν η πιθανότητα πραγματοποίηση πραξικοπήματος στην Ελλάδα λόγω της οικονομικής και πολιτικής κρίσης. 
Σε ένα άλλο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail επισημαίνεται και η σχετικά πρόσφατη μελέτη της CIA η οποία αναφέρει την πιθανότητα για πραγματοποίηση πραξικοπήματος στην Ελλάδα ως απόρροια της κρίσης. 
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Η αίσθηση της κρίση στην Αθήνα η οποία μέχρι το 1974 είχε στρατιωτική Χούντα αυξήθηκε από την απροσδόκητη ανακοίνωση ότι ο Παπανδρέου προτίθεται να αποστρατεύσει τους αρχηγούς του Στρατού του Ναυτικού και της Αεροπορίας καθώς και τον Α/ΓΕΕΘΑ. Η κίνηση αυτή δημιούργησε υποψίες για την εκδήλωση ενός πιθανού στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα μία εξέλιξη η οποία θεωρείται ως πιθανή σε μία μυστική εκτίμηση-μελέτη της CIA». (The sense of crisis in Athens – ruled by a military junta as recently as 1974 – was compounded by an unexpected announcement that Mr Papandreou intends to dismiss the chief of the defence staff and the heads of the army, navy and air force. That raised speculation about the possibility of a military coup in Greece, an outcome said to have been deemed possible in a secret assessment by the CIA.) (http://www.dailymail.co.uk/news/article-2055872/Greece-referendum-George-Papandreou-prepares-Angela-Merkel-Nicolas-Sarkozy.html#ixzz1cYtKAXz7).
Δυστυχώς κανένα από τα δύο δημοσιεύματα δεν διαψεύστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αφήνοντας το κύρος και την φήμη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων κηλιδωμένη από την κακόβουλη φημολογία κάποιων τυχαίων καλοθελητών που θέλησαν με τον τρόπο αυτό να περάσουν στο εξωτερικό την εικόνα μίας κυβέρνησης που βρίσκεται σε κίνδυνο από τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας χωρίς φυσικά να υπάρχει ίχνος αληθείας. 
Αντί για την ελληνική κυβέρνηση, ανέλαβε το defencenet.gr να υπερασπιστεί την τιμή των Ενόπλων Δυνάμεων και της χώρας, όταν συντάκτης του site και της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ έδωσε συνέντευξη που απέκρουσε όλες αυτές τις συκοφαντίες κατά της χώρας και της μέχρι σήμερα ηγεσίας των Ε.Δ. στην παραγωγό της εκομπής WATO/PM του BBC Radio 4, Catrin Manel και εξήγησε πως είχαν τα γεγονότα. 
Κάποιοι δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει ότι σήμερα με την οικονομική και πολιτική κρίση να δοκιμάζει τον ελληνικό λαό και την Τουρκία να συνεχίζει να διεκδικεί και να προκαλεί δεν θα έπρεπε να παίζουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των ΕΕΔ. 
defencenet

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ. ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ

Εδώ ακριβώς είναι όλο το μυστικό, όλο το πολιτικό παιχνίδι. Πέρα από οποιαδήποτε απεχθή χρέη προς ιδιώτες δανειστές και τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, θέματα τα οποία κάποια στιγμή, αναγκαστικά θα τεθούν στο τραπέζι, υπάρχει κάτι πολύ σοβαρότερο στην όλη υπόθεση. Ο ελληνικός λαός δεν οφείλει στην τρόϊκα και δεν μπορεί να εξαναγκαστεί με νόμιμο τρόπο να επιστρέψει, ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που έχει δώσει η τρόϊκα με βάση τις….
δανειακές συμβάσεις που ακολουθούν το πρώτο μνημόνιο. Γι΄ αυτό και βλέπετε την τρόϊκα τόσο εκνευρισμένη και πιεστική, καθώς και όλον αυτόν τον πανικό με το δημοψήφισμα κ.λ.π.. Το δημοψήφισμα είναι εν γνώσει της τρόϊκας, παρά το θέατρο που παίζουν, για να αβαντάρουν τον Παπανδρέου, αλλά ταυτόχρονα και δίκοπο μαχαίρι για την ίδια.
Ειδικότερα: Ο ελληνικός λαός δεσμεύεται έγκυρα απέναντι σε τρίτους, μόνο με βάση τον καταστατικό του χάρτη, δηλαδή το Σύνταγμά του. Ο σφετερισμός της εξουσίας από όργανα του κράτους, χωρίς να τηρηθεί ο καταστατικός χάρτης, δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό. Αυτό το γνώριζαν ή όφειλαν να το γνωρίζουν οι δανειστές, γιατί αφενός το ελληνικό Σύνταγμα είναι έγκυρο δημόσιο έγγραφο, αφετέρου οι δανειστές, αν και γνώριζαν ότι αυτό δεν έχει τηρηθεί, εντούτοις ξεκίνησαν να δίνουν τις γνωστές δόσεις από την δανειακή σύμβαση των 110 δις ευρώ, με δική τους πρωτοβουλία. Μάλιστα δε, για να συνταχθεί αυτή η σύμβαση και το μνημόνιο πληρώθηκε από την πλευρά του ελληνικού δημοσίου και ένα υπέρογκο χρηματικό ποσόν, κάτι που σημαίνει ότι έγινε πλήρης και ενδελεχής επιστημονική μελέτη του ελληνικού δικαίου, σε όλες του τις λεπτομέρειες.
Με βάση λοιπόν το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος «Oι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτε δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο, ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει.». Επομένως η δανειακή σύμβαση με την οποία συμφωνήθηκε το δάνειο των 110 δις ευρώ, έπρεπε να έρθει στην ελληνική Βουλή για κύρωση, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει και παρότι η τρόϊκα το γνωρίζει, εντούτοις συνεχίζει να χορηγεί τις γνωστές δόσεις, με δική της αποκλειστικά πρωτοβουλία και ευθύνη. Το ίδιο άρθρο στη συνέχεια και στην παράγραφο 3 ορίζει ότι «Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά» και στην παράγραφο 4 ορίζει ότι «H κύρωση διεθνών συνθηκών δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης κατά το άρθρο 43 παράγραφοι 2 και 4». Επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει έστω νόμιμα κάποια εξουσιοδότηση στον υπουργό των οικονομικών ή σε οποιονδήποτε άλλο για να δεσμεύσουν τη χώρα.
Αυτή η δανειακή σύμβαση δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή για κύρωση, για τον απλούστατο λόγο ότι τότε θα έπρεπε να εφαρμοστεί το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος που λέει ότι: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Επειδή λοιπόν για την κύρωση απαιτούνται 180 βουλευτές και με δεδομένη την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας (ευτυχώς) να ψηφίσει αυτή τη δανειακή σύμβαση, η σύμβαση αυτή δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή για κύρωση και επομένως αντισυνταγματικά και χωρίς να δεσμεύει τον ελληνικό λαό τέθηκε σε ισχύ, σε απόλυτη γνώση της παρανομίας αυτής από την πλευρά της τρόϊκας. Γιατί απαιτούνταν 180 βουλευτές; Απλούστατα. Από τη στιγμή που ορίζεται, εκτός των άλλων, ότι αφαιρούνται οι σχετικές με την σύμβαση αρμοδιότητες από τα ελληνικά δικαστήρια και πηγαίνουν στα ευρωπαϊκά και από τη στιγμή που την συγκεκριμένη σύμβαση δεν θα την διέπει το ελληνικό δίκαιο, αλλά το αγγλικό, τότε απαιτούνται 180 βουλευτές.
Έτσι, μέχρι σήμερα η τρόϊκα έχει δώσει χρήματα, με μια δανειακή σύμβαση η οποία όμως δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό και επομένως μια άλλη κυβέρνηση αύριο μπορεί να αρνηθεί να επιστρέψει αυτά τα χρήματα, πολύ δε περισσότερο που η τρόϊκα ήταν σε γνώση αυτής της παρανομίας και παρόλα αυτά, για τους δικούς της λόγους, προχωρούσε με δική της πρωτοβουλία.
Σήμερα λοιπόν, μας καλούν, σε συμπαιγνία τρόϊκα και κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να αποφασίσουμε σε ένα δημοψήφισμα με το εμφανές ερώτημα «ναι ή όχι στη νέα δανειακή σύμβαση» και με το εκβιαστικό δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ». Όμως αποκρύπτουν την αλήθεια. Αποκρύπτουν ότι με αυτό το δημοψήφισμα θέλουν να καλύψουν την πρώτη παρανομία, ώστε να μην χάσει τα χρήματα που έχει δώσει η τρόϊκα.
Αφού λοιπόν θέλουν δημοψήφισμα, θα πάμε με το σωστό δίλημμα: Θα επιστρέψουμε όσα χρήματα έχει δώσει παράνομα μέχρι σήμερα η τρόϊκα, χωρίς να έχει τηρηθεί το Σύνταγμα και χωρίς να ερωτηθούμε από την αρχή ή δεν επιστρέφουμε τίποτα;
Άραγε, αυτό το δίλημμα το έχουν σκεφτεί οι «κουτόφραγκοι» ή ενεργούν και πάλι κουτοπόνηρα, όπως με την πρώτη δανειακή σύμβαση, προκειμένου να βάλουν χέρι στην ελληνική περιουσία;
Η πλεονεξία δεν βγαίνει πάντα σε καλό.

Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΗΝΤΑΡΗΔΩΝ

Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι μετά τα 50 μου, θα αποκτούσα τόσο σημαντικό φυσικό πλούτο:
ασήμι στα μαλλιά,
χρυσό στα δόντια,
πέτρα στα νεφρά,
ζάχαρη στο αίμα,
μολύβι στα πόδια,
βαρέα μέταλλα στον εγκέφαλο
και τιτάνιο στις αρθρώσεις.!!
..και όλα αυτά χωρίς να αναφέρω καν την ύπαρξη μιας πραγματικά. ανεξάντλητης πηγής
φυσικού αερίου!

Ανέκδοτο

Η δασκάλα ζητά από τα παιδιά να πουν τι δουλειά κάνουν οι πατεράδες τους:

- Πες μας Γιαννάκη!
- Ο μπαμπάς μου είναι πυροσβέστης. Σβήνει τις φωτιές και σώζει τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν.
- Πολύ ωραία, η σειρά σου Κωστάκη.
- Ο δικός μου ο πατέρας είναι γιατρός. Εξετάζει τους ανθρώπους και τους δίνει φάρμακα όταν είναι άρρωστοι.
- Θαυμάσια! Εσένα Δημητράκη τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;
- Εμένα ο μπαμπάς μου -λέει χαμηλόφωνα- είναι χορευτής σε ένα gay club. Χορεύει στην μπάρα, οι πελάτες βάζουν χρήματα στα εσώρουχα του, και αν έχουν να πληρώσουν καλά ο μπαμπάς πάει μαζί τους στο απέναντι ξενοδοχείο.
Στα πρόθυρα εγκεφαλικού η δασκάλα στέλνει τους μαθητές στο προαύλιο του σχολείου κρατώντας μόνο το μικρό Δημητράκη.
- Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου κάνει αυτή την δουλειά, μικρέ μου...
- Με συγχωρείτε κυρία, λέει με δάκρυα ο Δημητράκης. Σας είπα ψέματα, ο πατέρας μου είναι οικονομικός σύμβουλος της Κυβέρνησης αλλά ντρεπόμουν να το πω...

Θα φορεθεί πολύ φέτος η νέα... γραβάτα!

Ο Γιώργης προβάρει (και ομολογουμένως του πάει) την νέα γραβάτα της χειμωνιάτικης collection, "Pay day" (ημέρα πληρωμής)...