Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ''ΝΙΚΗ'' ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' ΚΑΙ ''ΑΡΕΤΗ'' ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Του

Αντωνίου Α. Αντωνάκου

Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου

Ιστορικού – Συγγραφέως

Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων

«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

Β΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων

Μας δίνεται σήμερα η δυνατότητα να μιλήσουμε για ένα θέμα σχεδόν απαγορευμένο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Την εννοιολογική σχέση τριών λέξεων σπουδαίων, οι οποίες έχουν σήμερα πλήρως παραποιηθεί και διαστρεβλωθεί. Είναι οι λέξεις «Ελευθερία», «Αρετή» και «Νίκη» και η διαχρονική παρουσία τους στην ιστορική πορεία του Λακωνικού γίγνεσθαι.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι υπήρξαν οι πρώτοι διδάξαντες την Ελευθερία παγκοσμίως. Γι’ αυτόν τον λόγο φρόντισαν να καλλιεργήσουν το ήθος και την αρετή των πολιτών τους.

Οι λέξεις αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι μας δείχνουν την σχέση και την ταύτιση θεωρίας και πράξεως, την ταύτιση της γλωσσικής σημασίας και της εφαρμογής της στην διαχρονική ιστορική πορεία των Λακώνων και των απογόνων τους Μανιατών...

Η λέξη «ελευθερία» είναι μέρος των βασικών συστατικών του DNA των Λακώνων και κατ’ επέκταση και όλων των Ελλήνων. Επειδή σήμερα όλοι ομιλούν για ειρήνη, έχουμε να τονίσουμε ότι η Ειρήνη είναι μία ιδεατή κατάσταση, η οποία για να υπάρξει, θέλει να προϋπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Οι Έλληνες το γνώριζαν. Γνώριζαν ότι «Ειρήνη είναι ακήρυχτος πόλεμος»... καθώς και ότι «αν θέλεις ειρήνη να προετοιμάζεσαι για πόλεμο». Η ειρήνη λοιπόν είναι μία κατάσταση, η οποία επιβάλλεται από κάποιον ισχυρό ακριβώς λόγω της δυνάμεώς του. Είναι γνωστή η «Pax Minoica», την αρχαία εποχή, η «Pax Romana» την Ρωμαϊκή περίοδο, και σήμερα η περίφημη «Pax Americana». Όμως η καταξίωση έρχεται μέσα από τον αγώνα για την Ελευθερία.

Αν η ειρήνη είναι το παν, τότε γιατί πολεμάμε για ελευθερία λένε οι αρχαίοι Έλληνες. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αν είχαμε ελευθερία προσπαθούσαμε και για την ειρήνη.

Γι’ αυτό και ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος είναι «Ύμνος προς την Ελευθερία» και όχι «Ύμνος προς την Ειρήνη»

Το σύνθημα του Ρήγα την περίοδο της τουρκοκρατίας ήταν «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η ΘΑΝΑΤΟΣ»... Μόνο για τους Μανιάτες το σύνθημα ήταν «ΝΙΚΗ η ΘΑΝΑΤΟΣ», και τούτο διότι η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Δεν υποτάχθηκαν ποτέ και τούτο δεν είναι άμοιρο των σπουδαίων χαρακτηριστικών των λέξεων που εξετάζουμε σήμερα.

Η λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», λένε τα λεξικά, σημαίνει την ανεξαρτησία από κάθε βία η επίδραση και κατ’ επέκταση την εθνική η πολιτική ανεξαρτησία, την αυτοτέλεια: Σήμερα έχουν δώσει στην λέξη ιδιαίτερες σημασίες που δεν αντιπροσωπεύουν την ουσιαστική σημασία της. Για παράδειγμα τα λεξικά αναφέρουν ότι«ελευθερία» σημαίνει το σύνολο των δικαιωμάτων του πολίτη σύμφωνα με τα συνταγματικά θέσμια, την άνεση και ευκινησία αλλά και την έλλειψη ηθικού περιορισμού.

Όμως η λέξη «ελευθερία» προέρχεται από τον μέλλοντα «ελεύσομαι» του ρήματος «έρχομαι». Το Γουδιανόν Ετυμολογικόν Λεξικόν μας πληροφορεί ότι «ελευθερία· από του εάν ελεύθεσθαι ούπερ αν εθέλη τις, ο εστιν έρχεσθαι όπου βούλεται».

Υπάρχει όμως μία διαφορά. Ο μέλλων «ελεύσομαι» του ρήματος «έρχομαι» σημαίνει «θα έλθω». Επομένως «ελευθερία» είναι αυτή που «θα έλθει». Και «θα έλθει», μόνον εάν ο άνθρωπος αγωνισθεί για να την κατακτήσει. Ο εκ των εθνικών ποιητώνΑνδρέας Κάλβος όμως είχε γράψει: «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Και πράγματι. Για να έχεις Ελευθερία, πρέπει να έχεις Αρετή! Ο Πλούταρχος μας αναφέρει ότι «Λάκων ερωτηθείς τι επίσταται, είπεν «ελεύθερος είναι». (Πλουτάρχου «Λακωνικά Αποφθέγματα, 37), δηλαδή ένας Λάκων που ρωτήθηκε τι ξέρει να κάνει απάντησε: «Να είμαι ελεύθερος».

Την αξία της Ελευθερίας λοιπόν, για τους Λάκωνες την δείχνουν οι αγώνες τους την αρχαία περίοδο. Για τους απογόνους τους Μανιάτες το είπαμε. Η Ελευθερία ήταν δεδομένη. Όμως είναι καλό σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε και ένα απόσπασμα από τον Ηρόδοτο, για να κατανοήσουμε καλύτερα την σημασία της λέξεως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο Λακωνικό γίγνεσθαι.

«Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους.

Στους Λακεδαιμονίους, λοιπόν, ξέσπασε ο θυμός του Ταλθυβίου, του κήρυκα του Αγαμέμνονος. Γιατί στην Σπάρτη υπάρχει ναός του Ταλθυβίου, ζουν και οι απόγονοί του, οι ονομαζόμενοι Ταλθυβιάδες, που τους έχουν δοθεί ως τιμητικό προνόμιο όλες οι αποστολές κηρύκων που στέλνει η Σπάρτη. Εξ αιτίας όμως αυτού του γεγονότος, οι Σπαρτιάτες έκαναν θυσίες αλλά άδικα περίμεναν αίσια προμηνύματα. Κι αυτό κράτησε πολύ καιρό στην πόλη τους. Και καθώς οι Λακεδαιμόνιοι αγανακτούσαν και το θεωρούσαν μεγάλη συμφορά, συγκαλούσαν πολλές φορές συνέλευση των πολιτών τους κι ο κήρυκας φώναζε:Ποιος Σπαρτιάτης δέχεται με την θέλησή του να δώσει την ζωή του για την Σπάρτη; Τότε λοιπόν παρουσιάσθηκαν ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις, ο γιος του Νικολάου, Σπαρτιάτες που κι από την φύση τους ήσαν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης, ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για την θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στην Σπάρτη. Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν.

Αξιοθαύμαστη στάθηκε και αυτή η τολμηρή πράξη των ανδρών αυτών, αλλά κοντά σ’ αυτήν και τα λόγια τους. Δηλαδή, στην πορεία τους προς τα Σούσα φθάνουν στην αυλή του Υδάρνη. Κι ο Υδάρνης, Πέρσης στην καταγωγή, ήταν διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στα παραθαλάσσια της Μικράς Ασίας· αυτός τους φιλοξένησε κάνοντάς τους το τραπέζι· και πάνω στο τραπέζι, τους ρώτησε: Άνδρες Λακεδαιμόνιοι, γιατί δεν δέχεσθε να γίνετε φίλοι του βασιλιά; Να, βλέπετε πώς ξέρει ο βασιλιάς να τιμά τους άνδρες που έχουν αρετή, ρίχνοντας μία ματιά σε μένα και την θέση που κατέχω. Έτσι λοιπόν κι εσείς, αν γίνετε άνθρωποι του βασιλιά (γιατί έχει σχηματίσει την γνώμη πως είσθε άνδρες με αρετή), ο καθένας σας θα μπορούσε να εξουσιάζει μία περιοχή της Ελλάδος που θα του παραχωρούσε ο βασιλιάς.

Η απόκρισή τους ήταν η εξής: Υδάρνη, η συμβουλή που μας απευθύνεις στηρίζεται σε μονόπλευρη εμπειρία· γιατί μας συμβουλεύεις για δύο πράγματα, που το ένα τους το δοκίμασες, το άλλο όμως όχι· δηλαδή γνωρίζεις πολύ καλά πώς ζουν οι δούλοι, όμως δεν δοκίμασες έως σήμερα την ελευθερία, τι άραγε να ’ναι, γλυκό η όχι. Γιατί αν κάποτε την δοκίμαζες, θα μας συμβούλευες να αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν όχι μονάχα με δόρατα, αλλά και με πελέκεις (με τσεκούρια). Αυτή την απάντηση έδωσαν στον Υδάρνη.»

Η συνέχεια είναι εξ ίσου εντυπωσιακή και σχετίζεται με την άλλη διαχρονική λέξη που εξετάζουμε, την αρετή.

«Κι από κει ανέβηκαν στα Σούσα· κι όταν παρουσιάσθηκαν στον βασιλιά πρώτα πρώτα, ενώ οι σωματοφυλακές του τους πρόσταζαν, ασκώντας βία, να πέσουν και να προσκυνήσουν τον βασιλιά, δεν δέχθηκαν με κανέναν τρόπο να το κάνουν, όσο κι αν εκείνοι τους έσπρωχναν το κεφάλι προς τα κάτω· γιατί, επέμεναν πως ούτε στον νόμο τους είναι γραμμένο να προσκυνούν άνθρωπο ούτε γι’ αυτό ήλθαν (ούτε γαρ σφι εν νόμω είναι άνθρωπον προσκυνέειν ούτε κατά ταύτα ήκειν), [Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο 7ο, 136, 5-6]

Κι αφού με αγώνα απέφυγαν την προσκύνηση, κατόπιν λένε τα εξής και με το ακόλουθο περίπου περιεχόμενο: Βασιλιά των Μήδων, εμάς μας έστειλαν οι Λακεδαιμόνιοι ως αντιστάθμισμα για τους κήρυκές σας που θανατώθηκαν στην Σπάρτη, για να πληρώσουμε εμείς για τον θάνατό τους.»

Το στοιχείο αυτό μας βοηθά να συνδέσουμε το δεύτερο χαρακτηριστικό της Λακωνικής νοοτροπίας, του Λακωνικού χαρακτήρα. Την αρετή!

Για να υπάρξει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πρέπει να υπάρξει ΝΙΚΗ. Και για να υπάρξει ΝΙΚΗ πρέπει να υπάρξει ΑΡΕΤΗ.

ΑΡΕΤΗ

Ας γνωρίσουμε λοιπόν την δεύτερη ιδιαίτερη λέξη, που χαρακτηρίζει τον λακωνικό χαρακτήρα, την λέξη «αρετή».

Για να καταλάβουμε καλύτερα την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι στην λέξη «αρετή», αρκεί να δούμε τι σημαίνει αυτή σήμερα. «Αρετή είναι η ηθική ανωτερότητα, η υπεροχή» (Λεξικό Μπαμπινιώτη)

Σήμερα όμως, η σημασία τόσο της λέξεως «αρετή», όσο και του ονόματος «αγαθός», το οποίο σχετίζεται με την ιδιότητά της, έχουν διαστρεβλωθεί, παίρνοντας μία τελείως διαφορετική τροχιά από την πραγματικότητα.

Για να καταλάβουμε καλύτερα την σημασία που έδιναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι στην λέξη «αρετή», ας παρακολουθήσουμε τι λένε γι’ αυτήν τα λεξικά τους.

Το «Etymologicum Magnum» τονίζει μεταξύ των άλλων:

Λέγεται δε και η κατά πόλεμον δύναμις, παρά τον Άρην, τον πόλεμον. Λέγεται δε αρετή και η εν παντί πράγματι υπεροχή· παρά το αιρώ, το προαιρούμαι. Σημαίνει την κατά πόλεμον ανδρείαν… Σημαίνει και την ψυχικήν αρετήν·»

Αν προσέξουμε δε με μεγαλύτερη προσοχή τα λεξικά, θα διαπιστώσουμε ότι εκτός των άλλων ετυμολογιών, η λέξη «αρετή», δηλώνει και την ιδιότητα του Άρεως. Την μαχητικότητα. Την ανδρεία. Και πράγματι πρέπει ο άνθρωπος να μάχεται για να κατακτήσει ο,τιδήποτε. Να μάχεται για να έχει καλές επιδόσεις. Να μάχεται για να βελτιώσει τον χαρακτήρα του. Να μάχεται για να είναι πιο δυνατός. Να μάχεται για να γίνει πιο ωφέλιμος στους συνανθρώπους του. Αυτές τις τέσσερις ιδιότητες τις συγκεντρώνουν τα τέσσερα παραθετικά του επιθέτου «αγαθός» (αμείνων, άριστος – βελτίων, βέλτιστος – κρείττων, κράτιστος – λώων, λώστος ), το οποίο από τον τύπο ήδη «αρείων (αμείνων)», «άριστος», σχετίζεται με την αρετή.

Διαπιστώνουμε λοιπόν από την μελέτη των επεξηγήσεων που δίνουν τα λεξικά ότι για τους αρχαίους πατέρες μας, η λέξη είχε διάφορες σημασίες: Σήμαινε την γενναιότητα, την ψυχική αρετή, την μαχητικότητα αλλά και την υπεροχή. Ήταν αυτή που επιθυμούσαν και επεδίωκαν οι πάντες.

Το «ταν η επί τας», για παράδειγμα, ήταν η αυτονόητη απαίτηση της πολεμικής αρετής του γιου της, από την Λάκαινα Μάνα, η οποίααπαιτούσε θάρρος στην αντιμετώπιση του κινδύνου, τόλμη στην διεκδίκηση της νίκης και αποτέλεσμα στον αγώνα. Θα κατανοήσουμε όμως καλύτερα την ιδιαίτερη αυτή σημασία από την εξήγηση ενός ιδιαιτέρως χαρακτηριστικού παραδείγματος!

Ο Λεωνίδας, όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώση τα όπλα, του απήντησε το περίφημο «μολών λαβέ»! Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν πολλοί την ιδιαίτερη σημασία των λέξεων αυτών της ελληνικής, οδήγησε τους «μεταφραστές» να το αποδώσουν ως «έλα να τα πάρεις»! Οι ξένες μάλιστα πολεμικές ταινίες της μάχης των Θερμοπυλών το αποδίδουν ως «come and get them»!

Όμως ο Λεωνίδας δεν είπε αυτό. Διότι ήταν Λάκων και διότι εννοούσε το Λακωνικό αυτονόητο. Αν εννοούσε αυτό, που λένε ελαφρά τη καρδία οι μη σχετικοί με την γλώσσα, τότε θα έλεγε «ελθών λαβέ» και όχι «μολών λαβέ». Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Το ρήμα «μολώσκω», που τρέπεται σε «βλώσκω», έχει αόριστο «έμολον» και την μετοχή αορίστου «μολών».

Γνωρίζουμε βεβαίως ότι στην αρχαία ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα. Για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή«πηγαίνω» υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας είχε μία ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό.

Έτσι το ρήμα «βλώσκω» σημαίνει έρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, το θάρρος ψυχής. Όταν λοιπόν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη «μολών λαβέ», δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις» αλλά«βρες πρώτα το θάρρος και έλα να τα πάρεις», «αν τολμάς, έλα να τα πάρεις»!

Η μετοχή βεβαίως είναι υποθετική και η φράση αποδίδει υποθετικό λόγο. Όμως το μήνυμα ήταν σαφές. «Αν σου κοτάει, έλα». Και φυσικά αυτή η επίδειξη θάρρους ήταν συνέχεια της ατειχίστου πόλεως, η οποία δήλωνε ότι τα τείχη είναι για τους άλλους. Για μας, τους Λάκωνες, «τείχη είναι τα σώματα των στρατιωτών μας»! Η πολεμική αρετή σε όλο της το μεγαλείο!

Το πόσο υπολόγιζαν την αρετή των ανδρών τους οι Λακεδαιμόνιοι το αναφέρουν οι συγγραφείς. Ο Αρχίδαμος ο Ζευξιδάμου, «ερωτηθείς δε δια τι μικροίς τοις εγχειριδίοις χρώνται "ότι των άλλων" έφη "τοις πολεμίοις έγγιον προσπελάζομεν"» [Ο Αρχίδαμος ο γιος του Ζευξιδάμου, όταν ερωτήθηκε γιατί χρησιμοποιούν(οι Λάκωνες) μικρά εγχειρίδια (σπαθάκια), είπε, «επειδή πλησιάζουμε τους εχθρούς περισσότερο από τους άλλόυς» (Λακωνικά αποφθέγματα, 218, c, 13-15)].

Ο Πλούταρχος πάλι, στο έργο του «Βασιλέων αποφθέγματα και στρατηγών» (191d,9), γράφει ότι ο «Αρχίδαμος ο Αγησιλάου καταπελτικόν βέλος ιδών τότε πρώτον εκ Σικελίας αχθέν ανεβόησεν "ω Ηράκλεις, απόλωλεν ανδρός αρετά"» [Ο Αρχίδαμος ο γιος του Αγησιλάου, όταν είδε βέλος από καταπέλτη, φερμένο τότε για πρώτη φορά από την Σικελία, ανεφώνησε: Μα τον Ηρακλή, χάθηκε η αρετή ( η γενναιότητα) των ανδρών].

ΧΟΡΟΣ

Ο συναγωνισμός αυτός της αρετής δεν υπήρχε μόνο μεταξύ των στρατιωτών αλλά και μεταξύ των ηλικιών.

Όπως μας έχει διασώσει ο Πλούταρχος οι Λακεδαιμόνιοι είχαν«επαγγελία τε και μεγαλαυχία προς αρετήν πρέπουσα ταις ηλικίαις». Είχαν δηλαδή «υποσχέσεις και λόγια υπερηφάνειας για την αρετή που ταίριαζε σε κάθε ηλικία».

Και αμέσως μετά μας λέει:

Καθώς λοιπόν υπήρχαν τρεις χοροί αντίστοιχοι στις τρεις ηλικίες, που συγκροτούνταν για τις γιορτές, ο χορός των γερόντων άρχιζε να τραγουδά (Τριών ουν χορών όντων κατά τας τρείς ηλικίας και συνισταμένων εν ταις εορταίς, ο μεν των γερόντων αρχόμενος ήδεν):

«Ήμασταν κι εμείς κάποτε παλληκάρια δυνατά»· (αμές ποτ’ ήμες άλκιμοι νεανίαι)

Έπειτα ο χορός των ανδρών στην ακμή της ηλικίας τους, απαντούσε". ( Είτα ο των ακμαζόντων ανδρών αμειβόμενος έλεγεν)

«Εμείς είμαστε τώρα. Αν θέλεις, έλα να δεις». (αμές δε γ’ ειμές· αι δε λής, αυγάσδεο·)

Τρίτος ο χορός των παιδιών έλεγε (ο δε τρίτος ο των παίδων)...

«Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι» (αμές δε γ’ εσσόμεσθα πολλώ κάρρονες)...

Το ελληνικό αυτό έθος των προγόνων μας Λακώνων και Μανιατών, πρέπει να συνεχίσουμε σήμερα. Και πρέπει να διδάξουμε τα παιδιά μας όχι μόνο να μας λένε αλλά και να μας δείχνουν ότι είναι από τρανή γενιά, πιστοποιώντας το «Εμείς θα γίνουμε πολύ καλλίτεροι».

Αυτό ευχόμεθα σήμερα για όλα για τους άριστους νέους των συγχρόνων Λακώνων, των συγχρόνων Μανιατών, των συγχρόνων Ελλήνων! Να μας ξεπεράσουν σε όλα!

ΝΙΚΗ

Και τελειώνουμε με την τρίτη ουσιαστική λέξη, η οποία έχει γίνει βασικό συστατικό της Λακωνικής και Μανιάτικης Νοοτροπίας. Το ρήμα «νικώ», στην ελληνική γλώσσα μπορεί να αποδοθεί με αρκετά ρήματα: «κρατώ», «υπερτερώ», «περιγίγνομαι», «αποκαίνυμαι», «ερέπτω», «θω», «καταβάλλω», «καταπολεμώ», «αιρώ», «περίημι», κ.λπ.

Για παράδειγμα:

Κρατώ = νικώ δια της σωματικής δυνάμεως, υπερτερώ = νικώ λόγω αριθμού δυνάμεως, ερέπτω = καταβάλλω, καταβάλλω = ρίπτω στο έδαφος (έστιν έρα η γη, εκ τούτου γίνεται ερέπτω, ό σημαίνει το εις γην καταβάλλω), αποκαίνυμαι = νικώ με φόνο (Αποκαίνυμαι: Το νικώ. Και Όμηρος, Απεκαίνυτο πάντας αρίστους. Κυρίως το φονεύειν. Από του καίνω, το φονεύω, γίνεται καίνυμι· και εκαινύμην, και απεκαίνυτο. Μεταφορική δε η λέξις. Κυρίως γαρ επί των φονευόντων και νικώντων λαμβάνεται). Θω = νικώ προκαλώντας ζημία. (παρά το θω ρήμα, ο σημαίνει το ζημιώ και καταβάλλω, γίνεται θωή· και ως φω φωή και ζω ζωή, ούτως και παρά το θω, το καταβάλλω και ζημιώ, γίνεται θωή, η ζημία). Αιρώ = το καταβάλλω και πορθώ.

Μόνο το «νικώ» σήμαινε νικώ με δύναμη που ξεκινά από το εύψυχον, την ευψυχία, την ψυχική δύναμη, το σθένος. (Αυτό εξηγεί και η Nike (=νίκη), αμερικανική εταιρεία αθλητικών ειδών).

Γι’ αυτό οι Μανιάτες είχαν στην σημαία τους το «ΝΙΚΗ η ΘΑΝΑΤΟΣ». Είχαν την διαχρονική λέξη των Λακώνων. Την Νίκη, που ξεκινούσε από την λεβεντιά τους και το διαχρονικό θάρρος ψυχής!

Το πόσο αυτή η λέξη καθόρισε την ζωή των Λακώνων φαίνεται από τα ονόματα που την περιλαμβάνουν ως α ή β συνθετικό, και τα οποία κατακλύζουν τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων.

Νικόβολος, Νικόβουλος, Νικοδάμας, Νικόδαμος, (Νικόδημος), Νικόδικος, Νικόδρομος, Νικόδωρος, Νικόθεος, Νικοθόης, Νικοκλής, Νικοκλείδης, Νικοκράτης, Νικοκρέων, Νικολάδας, Νικόλας, Νικόλεως (Νικόλαος), Νικόλοχος, Νίκαρχος, Νίκανδρος, Νικόμαχος, Νικομήδης, (Νικομηδαίος), Νικονίδας, Νικόξενος, Νικοποιός, Νικόπολις, Νικοπολίτης, Νικορέζος, Νικορόντης, Νικοσθένης, Νικόστρατος, Νικοτέλης, Νικοφάνης, Νικόφημος, Νικοφών, Νικοχάρης, Νικόφις, Νικόρτης, Νίκων, Αριστόνικος, Ανδρόνικος, Λεωνίκης και πολλά άλλα.

Εδώ διαπιστώνουμε ότι τα ονόματα Νικόλας και Νικόλεως (Νικόλαος), που χρησιμοποιούμε κατά κόρον σήμερα, είναι αρχαία Σπαρτιατικά!

Και τελειώνω με μία διαπίστωση μέσω της επιλογής κάποιων στίχων ενός ποιήματος... Την κάνει ο Σπαρτιάτης, ο Μανιάτης, ο Έλληνας... Τρία άτομα, που η εναλλαγή τους στις χωροχρονικές διαστάσεις του Ελλαδικού τόπου καταλήγει πάντα σε ύπαρξη του Ενός, ο οποίος διαθέτει τις αρετές και αγωνίζεται για τους σκοπούς και των Τριών...**

Η Μάνα Ελλάδα, η Μάνα Λακωνία είναι η Μάνα όλων μας. Και ο καθένας μας θα μπορούσε να πει αυτό, που ο βάρδος του Λακωνικού πνεύματος ψάλλει...

Με γέννησε μες στ’ άσπρα της και μες στα θαλασσιά της...

Κι ορίζοντας επάνω μου δυνάμεις του Πρωτέα,

με κάνει αμέσως σταυραετό, μου δίνει τα φτερά της...

και με μαθαίνει να πετώ μ’ εκείνηνε παρέα...

Πέτρα κι ελιά με βύζαξαν, με βγάλαν παλληκάρι...

Του θυμαριού η μυρωδιά, θέριεψε την καρδιά μου...

Αυτοί οι πύργοι οι πέτρινοι με κάνανε λιοντάρι,

θυμίζοντας βασιλική πως είναι η γενιά μου...

Κι όταν στον διάλογο, μπαίνει και ο Ήλιος, ο περιλαμβάνων το φως, τότε περνάμε σε άλλη διάσταση! Στην διάσταση της Δόξας! Γιατί μας δίνει τις τελευταίες συμβουλές, για κάθε Λακωνικό η Εθνικό Αγώνα...

Σε έναν αγώνα, στον οποίον συμπαρίστανται ο Ήλιος, η Μάνα με κάθε ιδιότητα (Μάνα πατρίδα, Μάνα φυσική), η Παναγία, με την ιδιότητα της Υπερμάχου Στρατηγού, ο φύλακας Χριστός, όλοι συμπαρίστανται για να στεφθεί ο Λάκων, ο Μανιάτης, ο Έλληνας, με τα φτερά της Δόξας, της Αρετής, της Νίκης!!!

Κι ο βάρδος του Λακωνικού στοχασμού καταλήγει...

Να ’χης εμένα οδηγό και την ευχή της Μάνας...

Της Παναγιάς μας το σπαθί, φύλακα τον Χριστό...

κι ορμώντας με την δύναμη που δίνει ο παιάνας,

θα φέρεις την Ανάσταση με τρόπο θαυμαστό...

Να μη ξεχάσεις μοναχά της Μάνας σου τις λέξεις...

« Να ’χης γι’ ασπίδα τα φτερά στον Άδη σαν πετάς »...

Κι όταν βρεθείς στον κίνδυνο θα πρέπει να διαλέξεις,

φωνάζοντας Σπαρτιατικά « η ΤΑΝ η επί ΤΑΣ»

* (Ομιλία του Αντωνίου Α. Αντωνάκου στο 63ο Συνέδριο της Παλλακωνικής Ομοσπονδίας Αμερικής – Καναδά, το οποίο έγινε στην Σπάρτη από 28 - 7 έως 1 - 8 – 2010).

** Οι στίχοι αυτοί αποτελούν απόσπασμα του βραβευμένου το έτος 1981 ποιήματος του Αντωνίου Α. Αντωνάκου με τίτλο «Πέτρα κι ελιά», το οποίο περιλαμβάνεται στην ποιητική μου συλλογή «Παραβλέποντας».

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940-1941

Παρασκευή, 15 Οκτωβρίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940-1941

Πορεία Ελλήνων Οπλιτών
στα χιονισμένα Αλβανικά Όρη

Περίοδοι Ελληνοϊταλικού Πολέμου
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις περιόδους, όπως αναφέρεται στα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (το κείμενο είναι από τη ΔΙΣ):
1η Περίοδος του Πολέμου: 28 Οκτωβρίου - 13 Νοεμβρίου 1940.
Καλύπτει την περίοδο από ενάρξεως των επιχειρήσεων, τη διεξαγωγή του αμυντικού αγώνα της Vlll Μεραρχίας Πίνδου και του αποσπάσματος Πίνδου, την αναχαίτιση των Ιταλών ,και τη δημιουργία συνθηκών ανάληψης επιθετικών επιχειρήσεων με την ολοκλήρωση της επιστράτευσης και την προώθηση Σχηματισμών και Μονάδων στο μέτωπο Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας. Την 05.30 ώρα, της 28 Οκτωβρίου 1940, μισή ώρα πριν την εκπνοή του ιταλικού τελεσιγράφου, το ιταλικό πυροβολικό άρχισε το σφυροκόπημα. Οι δικές μας δυνάμεις προκαλύψεως συμπτύχθηκαν σύμφωνα με τα σχέδια, επιβραδύνοντας την προέλαση των Ιταλών, οι οποίοι κινούμενοι διστακτικά, κατόρθωσαν μέχρι το βράδυ να προωθηθούν και να λάβουν την επαφή με την τοποθεσία ΕΛΑΙΑ – ΚΑΛΑΜΑΣ, όπου αμύνετο η VIIIη Μεραρχία. Η επίθεση των Ιταλών συνεχίστηκε με μεγάλες απώλειες μέχρι την 7η Νοεμβρίου χωρίς καμία επιτυχία.
Στον τομέα της Πίνδου η ιταλική μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια» προωθήθηκε με την υποστήριξη όγκου πυρών πυροβολικού και αεροπορίας. Από ιταλικά πυρά, στο 21ο Φυλάκιο, τραυματίζεται θανάσιμα ο στρατιώτης Τσιαβαλιάρης Βασίλειος από τα Τρίκαλα. Είναι ο πρώτος νεκρός του πολέμου. Οι Ιταλοί στη συνέχεια ανέτρεψαν τις δυνάμεις του αποσπάσματος Πίνδου και κατόρθωσαν να προωθηθούν μέχρι τη Βωβούσα, απειλώντας να υπερκεράσουν τις δυνάμεις της VIIIης Μεραρχίας.
Την 1η Νοεμβρίου έφθασε στην Πίνδο η 1η Μεραρχία, η οποία ανέλαβε τον αγώνα και με αντεπιθέσεις εγκλώβισε και διέλυσε τους Ιταλούς. Στην αντεπίθεση στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας Φούρκας, τραυματίστηκε σοβαρά ο Συνταγματάρχης Δαβάκης, που ήταν επικεφαλής της αντεπιθέσεως. Την ίδια μέρα σκοτώθηκε ο πρώτος Αξιωματικός του Στρατού, ο Δωδεκανήσιος Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκου, τον οποίο ακολούθησε στο δρόμο της θυσίας ο έφεδρος Υπολοχαγός Ντάσκας Ελευθέριος, επικεφαλής Λόχου που επιχειρούσε για την κατάληψη του Υψώματος Τσούκα. Την 8η Νοεμβρίου η επιθετική δραστηριότητα των Ιταλών διακόπηκε.
Από τις 9 Νοεμβρίου στο μέτωπο της Ηπείρου οι όροι αντεστράφησαν. Ο αμυντικός αγώνας ολοκληρώθηκε με νίκη των Ελληνικών όπλων. Οι Ιταλοί αιχμάλωτοι σχημάτιζαν ατελείωτες φάλαγγες. Μέχρι την 13η Νοεμβρίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία η προώθηση και η στρατηγική συγκέντρωση των Ελληνικών δυνάμεων σύμφωνα με τα σχέδια και περατώθηκαν οι προετοιμασίες για την ανάληψη από την 14η Νοεμβρίου ευρείας κλίμακας επιθετικών επιχειρήσεων. Στο Αλβανικό Μέτωπο είχαν ήδη προσανατολιστεί 11 Ελληνικές Μεραρχίες, μία Ταξιαρχία Πεζικού, μία Μεραρχία και μία Ταξιαρχία Ιππικού, συνολικής δυνάμεως 232.000 ανδρών με 556 πυροβόλα και 100.000 κτήνη. Οι Ιταλικές δυνάμεις στην Αλβανία ενισχύθηκαν από νέες, που αφίχθησαν από Ιταλία στις αρχές Νοεμβρίου και αριθμούσαν 250.000 άνδρες. Οι Ελληνικές απώλειες μέχρι τότε ανήλθαν σε 548 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες. Στην περίοδο αυτή, οι νεκροί μας ετάφησαν εντός του ελληνικού εδάφους, σε οργανωμένα νεκροταφεία.
2η Περίοδος του Πολέμου: 14 Νοεμβρίου - 7 Δεκεμβρίου 1940.
Καλύπτει την ελληνική αντεπίθεση, την αποκατάσταση του εθνικού εδάφους και τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός του Αλβανικού Εδάφους Οι Ιταλοί στο διάστημα αυτό υποχωρούν. Στις 22 Νοεμβρίου ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει την Κορυτσά και στις 23 την Ερσέκα και το Λεσκοβίκι. Στις 6 Δεκεμβρίου καταλαμβάνει το Αργυρόκαστρο, το Δέλβινο τη Δερβίτσιανη, τη Πρεμετή και το Φράσερι. Και ενώ οι Ιταλοί υποχωρούσαν πανικόβλητοι, ενέσκηψε ο βαρύς χειμώνας, ένας απρόσμενος εχθρός, πολύ πιο σοβαρός από τα Ιταλικά πυρά. Το δριμύτατο ψύχος. Οι χιονοθύελλες, το ολισθηρό έδαφος, οι καταρρακτώδεις βροχές, η παχιά λάσπη, οι δύσβατοι δρόμοι και η έλλειψη επαρκούς τροφής, αναδείχτηκαν από τότε και στη συνέχεια ως ο πλέον σοβαρός εχθρός των Ελλήνων.

Ομάδα Πεζικού στη Βάση εξορμήσεως

Παρ΄ όλα αυτά ο Ελληνικός Στρατός δε σταμάτησε. Συνέχισε τις επιθετικές επιχειρήσεις με μεγάλο τίμημα σε απώλειες, τρέποντας τους Ιταλούς σε άτακτη φυγή. Οι ελληνικές απώλειες της περιόδου αυτής ανέρχονται σε 1558 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες. Το σύνολο των νεκρών ενταφιάστηκαν στο ελληνικό έδαφος. Μικρός αριθμός νεκρών ετάφη σε πρόχειρα στρατιωτικά νεκροταφεία που δημιουργούνταν σε χώρους πλησίον των πεδίων των μαχών. Οι βαριά τραυματίες μεταφέρονταν στα στρατιωτικά Νοσοκομεία του εσωτερικού και όσοι πέθαιναν, ενταφιάζονταν σε οργανωμένα νεκροταφεία.
3η Περίοδος του Πολέμου: 8 Δεκεμβρίου 1940 - 8 Μαρτίου 1941.
Καλύπτει τη συνέχιση της Ελληνικής αντεπίθεσης εντός του Αλβανικού εδάφους για απόρριψη των Ιταλών στη θάλασσα. Λόγω του ορεινού εδάφους και του βαρύτατου χειμώνα, οι επιθετικές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν βραδέως με σημαντικές απώλειες εκατέρωθεν. Στις 22 Δεκεμβρίου απελευθερώνεται η Χειμάρα, στις 10 Ιανουαρίου η Κλεισούρα. Λόγω ,όμως, των πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών ο αγώνας μετατρέπεται σε αγώνα χαρακωμάτων με περιορισμένες τοπικές επιθέσεις και αντεπιθέσεις εκατέρωθεν. Η συνεχής κακοκαιρία, οι σφοδρές χιονοπτώσεις και η αδυναμία των μεταφορών λόγω των μεγάλων απωλειών σε κτήνη, αύξησε υπέρμετρα τα κρούσματα παγοπληξίας και κρυοπαγημάτων.
Ο αριθμός των Ελλήνων νεκρών, κυρίως εξαιτίας των κρυοπαγημάτων και δευτερευόντως των επιχειρήσεων, ανέρχεται στους 7.792 Αξιωματικούς και οπλίτες. Η ταφή των νεκρών λάμβανε χώρα σε στρατιωτικά νεκροταφεία, που οργανώθηκαν στο Ελληνικό έδαφος, κυρίως όμως σε στρατιωτικά νεκροταφεία που οργανώθηκαν πλησίον του πεδίου των μαχών, σε μεμονωμένους ή ομαδικούς τάφους και στα εγγύς ευρισκόμενα ορθόδοξα νεκροταφεία των Ελληνικών χωριών της Βορείου Ηπείρου. Αρκετοί νεκροί καλύφθηκαν από τα χιόνια εκεί που φονεύθηκαν και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις μαζί με Ιταλούς νεκρούς και παρέμειναν άταφοι, για να αποκαλυφθούν μετά από 60 και πλέον ημέρες, όταν τα χιόνια άρχισαν να λειώνουν. Κάποιοι διαμελίστηκαν και άλλοι καλύφθηκαν από πέτρες και χώματα, προϊόντα βομβαρδισμών πυροβολικού και αεροπορίας και ουδέποτε βρέθηκαν.
4η Περίοδος του Πολέμου : 9 Μαρτίου - 28 Απριλίου 1941
Περιλαμβάνει την αποτυχημένη Ιταλική εαρινή αντεπίθεση, τη Γερμανική εισβολή και τις επιχειρήσεις μέχρι τη συνθηκολόγηση. Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των Ιταλών από το πρωί της 9ης μέχρι και τη 15η Μαρτίου 1941 αποκρούστηκαν. Οι απώλειες των Ιταλών υπήρξαν σοβαρότατες. Ο Χίτλερ, διαπιστώνοντας την αδυναμία των Ιταλών και θέλοντας να έχει ξεκαθαρίσει την κατάσταση στα Βαλκάνια πριν από την επίθεση στη Ρωσία, αποφάσισε να επιτεθεί στην Ελλάδα αναστέλλοντας την εφαρμογή του Σχεδίου «Μπαρμπαρόσα».

Μεταφορά τραυματία πολέμου

Την 6η Απριλίου οι Γερμανικές δυνάμεις επιτίθενται εναντίων των οχυρών της Γραμμής Μεταξά, τα οποία αμύνονται επιτυχώς. Οι Γερμανοί, μέσω Σερβίας, τα παρακάμπτουν και διαμέσου της κοιλάδας του Αξιού Ποταμού, φθάνουν στη Θεσσαλονίκη. Η ραγδαία και δραματική εξέλιξη των γεγονότων με την είσοδο των Γερμανών στη Μακεδονία και ο κίνδυνος αποκοπής των μονάδων στο Αλβανικό μέτωπο, ανάγκασε το Γενικό Στρατηγείο να διατάξει εσπευσμένα τη σύμπτυξη των Μονάδων στις 14 Απριλίου 1941.
Οι Μονάδες πιεζόμενες από τις Ιταλογερμανικές δυνάμεις και προσβαλλόμενες, κυρίως, από την εχθρική αεροπορία, συμπτύχθηκαν εσπευσμένα και διαλύθηκαν μετά την υπογραφή της ανακωχής από τον Τσολάκογλου που έγινε κατά παράβαση των εντολών της κυβερνήσεως και του Αρχιστρατήγου Παπάγου. Ο οπλισμός παραδόθηκε στους Γερμανούς. Τα αρχεία των Ελληνικών Μονάδων είτε καταστράφηκαν είτε εγκαταλείφθηκαν είτε χάθηκαν κατά την οπισθοχώρηση. Έτσι, έληξε άδοξα για τον ηρωικό Ελληνικό Στρατό η εποποιία του 1940 – 41.
Αξίζει ιδιαίτερης μνείας η ενέργεια του Τχη (ΠΒ) Βερσή Κωνσταντίνου του Α’ Συντάγματος Πυροβολικού ο οποίος, αφού στις 23 Απριλίου 1941 παρέδωσε τα πυροβόλα της μοίρας του στους Γερμανούς στο 7ο χιλ της οδού νότια Ιωαννίνων (Υψ. Ραψίστας) αυτοκτόνησε παρουσία των Γερμανών, μη μπορώντας να αντέξει στη σκέψη και μόνο της παράδοσης των πυροβόλων. Κατά την 4η περίοδο οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν σε 4.038 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες. Η ταφή τους, μέχρι την 14η Απριλίου, έγινε όπως και κατά την προηγούμενη περίοδο. Αργότερα όμως γινόταν πολύ πρόχειρα λόγω της φύσεως του αγώνα και πολλοί νεκροί κατά τη σύμπτυξη εγκαταλείφθηκαν.
Από την έναρξη του πολέμου και μέχρι τις 28 Απριλίου 1941 οι απώλειες (φονευθέντες και εξαφανισθέντες) στο Αλβανικό μέτωπο έφτασαν τους 13.936 Αξιωματικούς και Οπλίτες. Από το σύνολο των νεκρών στις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών, οι 7.976 σύμφωνα με τα αρχεία μας έμειναν στην Αλβανία, θαμμένοι ή άταφοι, ενώ 5.960 ετάφησαν σε νεκροταφεία εντός του Ελληνικού εδάφους.


http://www.arcadonxronoi.gr/articles/html/article005.php

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του

Αντωνίου Α. Αντωνάκου

Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου

Ιστορικού – Συγγραφέως

Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων

«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

Β΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων

Είναι γνωστό από την ιστορία πως, όταν οιμεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να δημιουργήσουν το νέο ελληνικό κράτος, αναγνωρίζοντάς το, φρόντισαν να κάνουν ένα προτεκτοράτο, το οποίο βεβαίως, παρά τις αντίθετες απόψεις των ηρώων αγωνιστών της Επαναστάσεως, φρόντισαν και να το αποσυνδέσουν από τις ρίζες του προγονικού παρελθόντος. Ήθελαν ένα νέο κρατίδιο, το οποίο να μην έχει ρίζες. Έτσι δεν θα είχε φόβο να βλαστήσει και να θεριέψει κρύβοντας το θαμνώδες ιστορικό υπόστρωμα άλλων κρατών.

Είναι ειλικρινά πολύ παράξενο, γιατί όλες οι μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους κυβερνήσεις, και παρά τις οποιεσδήποτε εθνικιστικές εξάρσεις κάποιων περιόδων, δεν ανεκήρυξαν μεγάλες ιστορικές στιγμές του κλασσικού παρελθόντος σε εθνικές εορτές. Πράγματι οι μόνες εθνικές εορτές που εορτάζουμε σήμερα είναι η η 25η Μαρτίου του 1821 και η 28η Οκτωβρίου του 1940. Λαμπρές οπωσδήποτε σελίδες της ιστορίας μας αλλά... Δεν ήσαν εξ ίσου σημαντικές η μάχη του Μαραθώνος η η ναυμαχία της Σαλαμίνος; Αυτές, όμως, ουδόλως μνημονεύονται.

Αντιθέτως, μάλιστα, ο,τιδήποτε τις αφορά καταστρέφεται. Έτσι η περιοχή της μάχης του Μαραθώνος κατεστράφη την περίοδο των δήθεν Ολυμπιακών αγώνων για να γίνει εκεί ένα κωπηλατοδρόμιο, το οποίο μάλιστα σήμερα δεν εκπληροί τον σκοπό του, λόγω ισχυρών πλευρικών ανέμων κ.λπ.

Από την άλλη ο τύμβος των Σαλαμινομάχων, μία αρχαιολογική περιοχή που λογικά ανήκει σε όλους τους Έλληνες αποτελεί σκανδαλωδώς «ιδιοκτησία» στενού συγγενούς του Αχιλλέα Καραμανλή, αδελφού του Κωνσταντίνου και θείου του σημερινού πρωθυπουργού. Η εγκατάλειψη του μνημείου τόσα χρόνια ήταν μεγάλη, οι τάφοι των ηρώων Σαλαμινομάχων ήσαν ανοιγμένοι και τα ιερά οστά τους απετέλεσαν βορά για τα σκυλιά, τα οποία τα μετάφεραν σε άλλα μέρη. Η ιεροσυλία σε όλο της το μεγαλείο.

Βεβαίως ο γραικυλισμός προχώρησε ακόμη περισσότερο την περίοδο, που η ολυμπιακή φλόγα κατά την διαδρομή της ανά την Ελλάδα, απαγορεύθηκε να περάση από την Σαλαμίνα, για να μην ενοχληθούν...οι Πέρσες! Ναι οι Πέρσες, οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν αποδεχθεί ως αγώνισμα ούτε τον Μαραθώνιο δρόμο, προφανώς λόγω της ήττας τους στην ομώνυμη μάχη από τον Μιλτιάδη, και ουδέποτε έχουν στείλει αθλητή σε αυτό το αγώνισμα!

Δεν γνωρίζω αν για τον ίδιο λόγο, μη θιγούν δηλαδή οι Πέρσες, όλες οι μάχες των περσικών πολέμων, και οι δύο εκστρατείες, με όλα τα σχόλια, στο βιβλίο ιστορίας της Α Λυκείου καταλαμβάνουν ελάχιστες σειρές! Η μάχη του Μαραθώνος 2½ σειρές, οι δε Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο, Σαλαμίνα, Πλαταιές και Μυκάλη (των πρωταγωνιστών τους συμπεριλαμβανομένων) καταλαμβάνουν τον χώρο των 4 σειρών. Θαυμάσατε την ιστορία που μαθαίνουν τα ελληνόπουλα.

Όλα εντάσσονται, απ’ ό,τι φαίνεται, στην εκτέλεση και εφαρμογή του «σχεδίου Κίσσιγκερ», δηλαδή ότι οι Έλληνες, λόγω του ότι είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, πρέπει να πληγή στις πολιτιστικές του ρίζες. Την γλώσσα, την ιστορία, την θρησκεία και τον πολιτισμό.

Γι’ αυτό και η ιστορία, έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση. Οι σημαντικές εορτές αγνοούνται η λοιδωρούνται, τα ήθη και τα έθιμα έχουν αμβλυνθεί υπέρ του κέρδους. Το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία είναι πάρεργο και εκτός του ότι διδάσκεται αποσπασματικά, διδάσκεται σε πολλές περιπτώσεις, και ιδίως στο γυμνάσιο και στην Α Λυκείου, από όποιον καθηγητή δεν έχει κλείσει ωράριο, συνήθως από αυτούς των ξενογλώσσων μαθημάτων. Έτσι οι μαθητές δεν μαθαίνουν τίποτε άλλο από τις ελάχιστες εντός ύλης σελίδες του σχολικού βιβλίου, οι οποίες αντιπαρέρχονται όλα τα μεγάλα γεγονότα, συμπυκνώνοντάς τα σε μισή η το πολύ μία σειρά.

Αναφέραμε λίγο παραπάνω εξ άλλου, ως κλασσικό παράδειγμα την μάχη του Μαραθώνος η την ναυμαχία της Σαλαμίνος η την μάχη των Θερμοπυλών, που καλύπτουν ελάχιστες γραμμές όλες μαζί. Στην δε νεώτερη ιστορία τα εθνικά θέματα καλύπτουν πότε μία πότε δύο σελίδες, των φωτογραφιών και των παραθεμάτων συμπεριλαμβανομένων, ενώ άλλα θέματα λιγότερο σημαντικά, είναι όλα πολυσέλιδα και εντός ύλης. Από την άλλη τα καινούργια δε βιβλία της ιστορίας, όπως αυτό της Στ Δημοτικού, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και την ιστορία, εξωραΐζουν τις θηριωδίες και τις γενοκτονίες των Τούρκων, και προετοιμάζουν το έδαφος για το ιδεολογικό υπόβαθρο της νέας γενιάς, το οποίο θα ταυτίζεται με αυτό της παγκοσμιοποιήσεως και της νέας τάξεως πραγμάτων, γραμμένα δυστυχώς από Έλληνες.

Αν πούμε δε για την καταστροφή της γλώσσας μας και την ψευδή ιστορία που έχουν πλάσει για την καταγωγή της θα απογοητευθούμε!Όταν κάποια Ελληνική λέξη δεν συναντάται στις άλλες γλώσσες, θεωρείται εντέχνως και αυτομάτως «Προελληνική», ενώ το αληθές είναι, ότι οι άλλες γλώσσες είναι απλώς υποσύνολα της Ελληνικής. Μάλιστα, οι υποτιθέμενες Ινδοευρωπαϊκές λέξεις, οι οποίες συνετέθησαν στο εργαστήριο των Γλωσσολόγων,υπάρχουν αυτούσιες στις συλλαβικές μας (προαλφαβητικές) επιγραφές των πινακίδων της Κνωσού, της Πύλου, των Θηβών, πλην όμως δεν διδάσκονται στους φοιτητές μας, ούτε ερευνώνται σε Μεταπτυχιακές η Διδακτορικές διατριβές.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Επειδή η παγκοσμιοποίηση αποτελεί διεθνιστικό παράγοντα, μάχεται τα έθνη και κυρίως αυτά που έχουν ρίζες και ένδοξο ιστορικό παρελθόν. Γι’ αυτό με υπόγειες εντολές προς τα ανδρείκελα που διατάσσουν διαστρεβλώνουν το ένδοξο προγονικό παρελθόν. Κι επειδή εμείς οι Έλληνες, όπως είπαμε και στην αρχή, σύμφωνα με τις εντολές των κοσμοεξουσιαστών, δεν πρέπει να έχουμε ρίζες, γι’ αυτό και αποσιωπάται ο ισχυρός αντίλογος στην κατεστημένη υπάρχουσα άποψη, ο οποίος στηρίζεται, εκτός των άλλων, στην επιστήμη και σε ό,τι λένε όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, ότι δηλαδή είμαστε αυτόχθονες, ότι δεν έχουμε έλθει από αλλού, ότι δεν διώξαμε κανένα αλλά κατοικούμε πάντα σε αυτή την γη.

Έτσι ο χώρος που αφαιρείται εντέχνως από την ελληνική επιστημονική άποψη, παραχωρείται στους διαστρεβλωτές με αποτέλεσμα να πλανάται «επισήμως», η «συμβατική» άποψη, η οποία διδάσκεται και στα σχολεία μας, η οποία λέει ότι δήθεν είμεθα εισβολείς στην χώρα μας, ότι τάχα υποτάξαμε τους αλλοφύλους προ-έλληνες, και ότι εμφανισθήκαμε μόλις το 2.000 π.Χ.

Γι’ αυτό, ενώ πουθενά στην ιστορία δεν γίνεται λόγος για «προ-αιγύπτιους», για «προ-χετταίους», για «προ-ασσύριους», για «προ-βαβυλώνιους», για «προ-εβραίους», για «προ-φοίνικες», για «προ-γερμανούς» κ.λπ. γίνεται λόγος μόνο για «προ-Έλληνες», αντί του σωστού «πρώτο- Έλληνες». Γιατί άραγε μόνο για μας εφευρέθη αυτός ο όρος;

Μας έχουν λοιπόν να καταγόμαστε από κάποιους ανύπαρκτους ινδοευρωπαίους, αγνοώντας συστηματικά εκτός των αρχαίων συγγραφέων, και όλες τις σύγχρονες ανασκαφικές και επιστημονικές έρευνες. Αυτό, το έχουν επισημάνει εξ άλλου και πολλοί επιστήμονες, όπως ο αριστερός καθηγητής Χουρμουζιάδης, ο ανασκαφεύς του Δισπηλιού της Καστοριάς, ο Άρης Πουλιανός, ο ανακαλύψας τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων ή ο καθηγητής Θεοχάρης.

Ο μεν Χουρμουζιάδης, μετά την ανακάλυψη του Δισπηλιού της Καστοριάς, είχε δηλώσει ότι στον τηλεοπτικό δίαυλο “Mega” ότι «πρέπει κάποτε να σταματήσει αυτό το παραμύθι με τους ινδοευρωπαίους, διότι υπάρχει πλέον ένας αυτόχθων πληθυσμός με πολιτισμό, γλώσσα και γραφή». Ο Πουλιανός, εκτός των επιστημονικών τεκμηρίων για τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων, έχει ακόμη αποδείξει ότι «οι Σαρακατσάνοι, που είναι ο αρχαιότερος λαός της Ευρώπης, ηλικίας 50.000 ετών, μιλούσαν πάντοτε και μιλούν Ελληνικά. Και καταλήγει ότι «η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, είναι ένα κατασκεύασμα, που υπάρχει μόνο στην φαντασία των δημιουργών της». (Η Προέλευση των Ελλήνων),

Από την άλλη ο αρχαιολόγος καθηγητής Θεοχάρης, στο σύγγραμμά του «Νεολιθικός Πολιτισμός» (Εκδόσεις ΜΙΕΤ) αναγράφει ότι «ο βασικός πληθυσμός δεν φαίνεται να άλλαξε στην Ελλάδα ουσιαστικά από την τελική Παλαιολιθική και πέρα, από τότε δηλαδή που είναι οπωσδήποτε δυνατή σήμερα η αρχαιολογική τεκμηρίωση κάποιας συνέχειας στην πολιτισμική πορεία». Και λίγο μετά (σελ.174) αποδεικνύει την συνωμοσία γράφοντας ότι «Η επίμονη όσο και αστήριχτη επιστημονικά πίστη για την πρωϊμότητα του πολιτισμού στην Αίγυπτο (απόστολος της θεωρίας ο Ε. Smith), επηρέασε για μεγάλο διάστημα και την χρονική αποτίμηση της ελληνικής Προϊστορίας: Για να μη ξεπερασθεί το όριο του 3000 π.Χ. (=αρχή των ιστορικών δυναστειών της Αιγύπτου), έπρεπε να συμπτυχθούν οι φάσεις της εξέλιξης στην Ελλάδα· έτσι, η αρχή του «Πολιτισμού του Σέσκλου» μόλις ανέβαινε πάνω από το 3000 π.Χ., ενώ η ραδιοχρονολόγηση δίνει σήμερα κατά δύο χιλιετίες πιο ψηλή χρονολόγηση!».

Τώρα όμως φιμώνουν και τον Θεοχάρη και τον Χουρμουζιάδη και τον Πουλιανό και αποκρύπτουν ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε από την ελληνική Μακεδονία και όχι από την Αφρική...

Η ιστορία λοιπόν, που διδάσκεται σήμερα είναι η λεγομένη συμβατική. Συμβατική όμως είναι αυτή που είναι προϊόν συμβάσεων, δηλαδή συμφωνιών. Δεν στηρίζεται σε στα πρόσφατα επιστημονικά τεκμήρια αλλά σε πολλές περιπτώσεις σε κατασκευασμένα επιχειρήματα. Όλοι είδαμε το προϊόν της εντολής των εκπροσώπων της παγκοσμιοποίησης για αλλαγή των ελληνικών βιβλίων ιστορίας και την αντικατάστασή του με το βιβλίο της κυρίας Ρεπούση και όχι μόνο. Όλοι είδαμε ακόμη την υποστήριξη αυτής της θέσεως από κανάλια και δημοσιογράφους, που ανήκουν σε εκδοτικό συγκρότημα που τυπώνει αυτά τα βιβλία αλλά και διαφόρους άλλους.

Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, ο μινωϊκός πολιτισμός δεν θεωρείται από τους κατασκευαστές της παγκοσμιοποιημένης και παραχαραγμένης ιστορίας ελληνικός. Είχα μάλιστα προσωπική αντιδικία για το θέμα αυτό με αλλοδαπό καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου, ο οποίος βεβαίως μη αντέχοντας το βάρος των ιστορικών αποδείξεων που του έδινα, απεχώρησε της συζητήσεως λέγοντάς μου ότι είναι «παγκοσμίως γνωστό!» ότι ο μινωϊκός πολιτισμός δεν είναι ελληνικός και δεν τον νοιάζει τι του έλεγα!Βεβαίως αυτόν τον «καθηγητή» τον πληρώνει το ελλαδικό κράτος, όπως και τον διαβόητο Πωλ Κάρτλετζ, ο οποίος με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων και γενναιόδωρη χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης τον διόρισε στην νεοσύστατη έδρα της αρχαίας Ελληνικής δημοκρατίας, για να διδάσκει ότι οι Σπαρτιάτες, αν είναι δυνατόν, ήσαν φανατικοί παιδεραστές!

Αυτόν λοιπόν τον ιστορικό χώρο, που εμείς διαγράφουμε σήμερα, τον διεκδικούν άλλοι και φαινομενικά κερδίζουν τις μάχες, διότι υπάρχουν σύγχρονοι εξωνημένοι Εφιάλτες. Και λέω φαινομενικά, διότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που θέλουν να παίξουν τον ρόλο του Λεωνίδα φωνάζοντας «Μολών λαβέ». Κι αν χάσουμε τις Θερμοπύλες, οι εχθροί, όπως τότε, θα φύγουν από την Ελλάδα και θα τιμωρηθούν στο μέλλον από έναν νέο Μέγα Αλέξανδρο.

Οι γείτονές μας οι Τούρκοι, λοιπόν, για παράδειγμα, όταν εγκατεστάθησαν το 1071 μ.Χ. μετά την μάχη του Μάτζικερτ στην Μικρασία άρχισαν να ξεπουλούν και να λεηλατούν τα αρχαία. Με το αζημίωτο, λοιπόν, οδηγούσαν τους τυχοδιώκτες διαφόρων εθνικοτήτων να ξηλώσουν και να φυγαδεύσουν τους εθνικούς μας θησαυρούς και έτσι να κοκορεύονται εκείνοι σήμερα, βγάζοντας πολλά χρήματα από την εκμετάλλευση αυτών των θησαυρών, ενώ αντίθετα εμείς πρέπει να πληρώνουμε εισιτήριο για να τους δούμε.

Σαν να μην έφθανε αυτό, μετά το τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία από τους νεοτούρκους του κοσμικού τουρκικού κράτους υπήρξε μία προσπάθεια οικειοποιήσεως της ιστορίας των περιοχών που είχαν καταλάβει. Μόνο που οι γείτονες ξέχασαν ότι η ιστορία αυτή ήταν ελληνική!

Χαρακτηριστικό όλων των λαών, που στην θέση της ιστορίας έχουν ποινικό μητρώο, γεμάτο γενοκτονίες, σφαγές, βιασμούς και βεβηλώσεις ιερών, οσίων και μνημείων είναι να οικειοποιούνται τις λαμπρές ιστορικές σελίδες σπουδαίων εθνών.

Έτσι και ο Κεμάλ ανέθεσε σε κάποιον τούρκο, που με την ανταλλαγή των πληθυσμών είχε πάει από την Κρήτη στην τουρκία και ήξερε ελληνικά, να μεταφράσει την Ιλιάδα στα τουρκικά, τονίζοντάς του μάλιστα ότι ο Ομέρ, δηλαδή ο Όμηρος, ήταν ... Τούρκος! Μάλιστα προλόγισε ο ίδιος ο Κεμάλ αυτήν την έκδοση, που αποτελούσε και το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε το νεοτουρκικό κράτος, γράφοντας την άποψή του αυτή και στον πρόλογο της μεταφράσεως.

Οπότε ήταν πολύ εύκολο, στην συνέχεια, οι «καλοί» μας γείτονες, που τους «χαϊδεύουμε» να οικειοποιηθούν και την υπόλοιπη ιστορία. Ο Ηρόδοτος λένε ήταν από το Μποντρούμ (δηλαδή την Αλικαρνασσό).Πώς όμως θα αποκαλείται ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς; Μήπως Ηρόδοτος ... ο Μποντρουμεύς; Είναι για γέλια, κι όμως αυτοί τα πιστεύουν και προπαγανδίζουν την παραχάραξή τους. Δεν υπάρχει Ίων φιλόσοφος, δεν υπάρχει επιστήμων, ιστορικός από την Μικρασία που να μη τον έχουν οικειοποιηθεί.

Στην συνέχεια δια της προπαγάνδας τους, η οποία σημειωτέον είναι πολύ οργανωμένη, βομβαρδίζουν με συνεχή ψεύδη τους ανίδεους στην πλειοψηφία τους ευρωπαίους και αμερικανούς πολίτες. Είναι γνωστό ότι στο εξωτερικό τα πανεπιστήμια είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να ιδρύσει ένα πανεπιστήμιο, να το χρηματοδοτήσει, να διορίσει τους καθηγητές του και να περάσει έτσι την προπαγάνδα του και τις απόψεις του.

Έχουν προσπαθήσει λοιπόν, μέσω αυτών, να πείσουν ότι οι τούρκοι είναι ένας αρχαίος λαός που δημιούργησε ... τον ιωνικό πολιτισμό. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι στην Αγγλία την Αμερική αλλά και την Ελλάδα, με μεγάλα βιβλιοπωλεία, που εκδίδουν βιβλία με τον τίτλο «αρχαία Τουρκία», τα οποία έχουν ως εξώφυλλο τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Από την άλλη στα σχολικά τους βιβλία οι τούρκοι διδάσκουν ότι οι Έλληνες δεν δημιούργησαν κάτι το σημαντικό, ότι ο πολιτισμός τους προέρχεται από τον Αιγαιακό, ο οποίος με την σειρά του προέρχεται από τον σουμεριακό, ο οποίος ήταν ...τουρκικός.

Δεν είναι όμως μόνο οι τούρκοι που έχουν οικειοποιηθεί την ελληνική ιστορία. Υπάρχουν και οι Βούλγαροι, οι οποίοι θεωρούν βούλγαρο τον ... τον Ορφέα!

Δεν παραλείπω βεβαίως τους Ρουμάνους, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της δικής τους προπαγάνδας θεωρούν τους έλληνες βλάχους δικούς τους, διεκδικώντας δικαιώματα, παραβλέποντας τις κραυγές τωνελλήνων βλάχων, οι οποίοι λέγονται α-ρωμούνοι (μη ρουμάνοι, δηλαδή). Δεν παραβλέπω ούτε τους Αλβανούς, οι οποίοι διεκδικούν την ιστορία της Ηπείρου, μέσω των τσάμηδων, οι οποίοι καθιέρωσαν τον δικέφαλο αετό του έλληνικού Βυζαντίου ως σημαία τους, και έχουν τον Έλληνα και Ορθόδοξο Χριστιανό Γεώργιο Καστριώτη ως εθνικό τους ήρωα προσφωνώντας τον ωςΣκεντέρμπεη, με το όνομα δηλαδή, που του είχε προσάψει ο αντίπαλός του σουλτάνος Μουράτ, επειδή διέκρινε σε αυτόν ικανότητες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (του Ισκεντέρ).

Εκείνοι όμως που έχουν αποθρασυνθεί είναι οι σκοπιανοί, οι οποίοιέχουν οικειοποιηθεί την ελληνική ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Μακεδονίας. Θεωρούν τους αρχαίους μας προγόνους δικούς τους, τον Φίλιππο, τον Μέγα Αλέξανδρο κ.λπ. Και ενώ είναι γνωστό ότι το κρατίδιο αυτό ονομαζόταν «Βαρντάρσκα»μέχρι και τον β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, και στην συνέχεια ονομάσθηκε «Μακεδονία» από τον Τίτο για πολιτικούς λόγους, εκείνοι το βιολί τους.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οικειοποιούνται την ιστορία μας, καπηλεύονται το ένδοξο παρελθόν μας και τελικά περνούν, με την ανοχή των ελλαδιτών ιθυνόντων, μία ψεύτικη ιστορική εικόνα, που πληρώνουν αδρά για να την στηρίξουν με έντυπα, εφημερίδες, κανάλια και πέννες «επιστημόνων» που δηλώνουν «ειδικοί ιστορικοί».

Αφού λοιπόν, συστηματικά και ύπουλα διδάσκεται η ψευδής και καταρριφθείσα σήμερα υπό του Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλουθεωρία του ανθέλληνος Φαλμεράϋερ, δηλαδή ότι εμείς τάχα δεν είμαστε απόγονοι των ενδόξων αυτών προγόνων, των αρχαίων ελλήνων, φθάσαμε στο σημείο να διαπιστώσουμε, όπως είπαμε και προηγουμένως, ότι το βιβλίο της ιστορίας της στ Δημοτικού είναι σε πλήρη συμφωνία με αυτήν την θέση, όταν γράφει ότι οι Έλληνες θεώρησαν τους εαυτούς τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Τους θεώρησαν; Δηλαδή δεν ήσαν;

Κι όμως!...

Είκοσι οκτώ πανεπιστήμια της Ευρώπης υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, έκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Από πλευράς Ελλάδος συμμετείχε το τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότιαπέδειξε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απ’ ευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και μάλιστα ότι το μιτοχονδριακό DNA των Ελλήνων, που είναι αυτό, το οποίο κληροδοτείται από την μητέρα στο παιδί, σε ποσοστό 70%, ανάγεται σε αυτόχθονες πληθυσμούς της παλαιολιθικής εποχής. Το δε υπόλοιπο 30% ανάγονται στην Νεολιθική εποχή (κατά την συμβατική Ιστορία η Νεολιθική εποχή τελειώνει περί το 3.000 π.Χ.).

Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο της Ρεπούση διδάσκει παραπληροφορώντας ότι τάχα...

· Οι διαφωτιστές επέλεξαν τους Έλληνες ως προγόνους των συγχρόνων Ελλήνων...

· Ότι ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την Μακεδονία και δεν την απελευθέρωσε...η

· Ότι ο ελληνικός στόλος κατέλαβε τα νησιά του Αιγαίου και πολλά άλλα ανιστόρητα.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Τα χειρότερα έρχονται!!! Την απόφαση για την διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας υπέγραψε με το ΦΕΚ υπ’ αριθμόν 142 της 27ης Ιουνίου 2001 ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου με τον τότε ομόλογό του υπουργό Εξωτερικών της τουρκίας Ισμαήλ Τζεμ, του τότε προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, και των τότε υπουργών Παιδείας, Πέτρου Ευθυμίου, Πολιτισμού, Ευάγγελου Βενιζέλου, Τύπου και ΜΜΕ Δημητρίου Ρέππα και Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου συνυπογραψάντων και συνεπικυρωσάντων τον νόμο. Την απόφαση αυτή υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, δια της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου και της ανιστορήτου ιστορικού Ρεπούση. Δηλαδή συμπαιγνία των δύο μεγάλων κομμάτων για την διαστρέβλωση και την παραποίηση της ενδόξου ελληνικής ιστορίας μας.

Κι επειδή πλησιάζουν και εκλογές, αγαπητοί φίλοι, αν αντιδράτε σε όλα αυτά, αν αισθάνεσθε το αίμα σας να βράζει από αγανάκτηση, αν έχετε να ξοδέψετε λίγο ιδρώτα για την Ελλάδα μας, σταματήστε να είστε πρόβατα στο μαντρί, τα οποία ψηφίζουν τα κόμματα, που παραποιούν την ιστορία μας και ενισχύουν τους εχθρούς της πατρίδος μας και της ιστορίας μας, καλύπτοντας τους δολιοφθορείς της.

Και να έχετε πάντοτε κατά νου το τραγούδι του Σφακιανάκη που υπενθυμίζει σε όλους μας...

ΠΡΟΒΑΤΑ ΞΥΠΝΑΤΕ,ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΥΨΩΜΑΤΑ

ΛΥΚΟΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΒΑΤΑ

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου 2010

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η γάγγραινα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, δηλαδή η επιβολή μιας παγκόσμιας εξουσίας μέσα από ελεγκτικές διαδικασίες στην κοινωνική και την εθνική πολιτική κάθε θεωρητικά ελεύθερου κράτους, έχει προσλάβει τον χαρακτήρα μιας φοβικής καταστάσεως. Αν μια κοινωνία δεν πειστεί να προσχωρήσει οικιοθελώς στους μηχανισμούς «σωτηρίας» της σκοτεινής υπερεθνικής εξουσίας ακυρώνοντας την εθνική της αυθυπαρξία και τα λαϊκά δικαιώματα, τότε ο φόβος μιας τρομοκρατικής ενέργειας, μιας «τυχαίας» κοινωνικής αναταραχής ή μιας «ξαφνικής» πολεμικής εμπλοκής παραμονεύει.

Στην Ελλάδα όμως ο ραγιαδισμός έρχεται με όλους τους κανόνες της υποταγής όπως αποκαλύπτεται τελευταία. Είχαμε λοιπόν καταρχήν τον πρώην υπουργό οικονομικών της Γερμανίας κ. Στάινμπρουκ στο βιβλίο του «ο απολογισμός» να αποκαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γνώριζε την ακριβή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας από τον Ιανουάριο του 2009. Και πως όταν ζήτησε την γνώμη του κ. Στάινμπρουκ για τα ελλείμματα, ο Γ. Παπανδρέου αναρωτήθηκε αν ήθελε να κερδίσει τις εκλογές. Προφανώς τον πείσανε τα μεγάλα αφεντικά να πει πως λεφτά έχει ο ελληνικός λαός και εκείνος πρέπει να τα εισπράξει!

Στην συνέχεια μας ήρθε ο πρόεδρος της επιτροπής των χωρών της ζώνης του ευρώ, ο κ. Γιούνκερ, για να μας πει ότι και εκείνος γνώριζε για την κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν μίλαγε αφού οι εδώ πολιτικάντηδες είχαν δοσοληψίες με την Γαλλία και την Γερμανία.

Κάποια γνωστή συγγραφέας και ακτιβίστρια, η Καναδή κ. Κλάιν μας λέει ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη και ότι προσπαθούν να μας καλλιεργήσουν το σύνδρομο του ενόχου. Ένα σύνδρομο βέβαια που το συναντούμε σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας ως λαός. Μας είπε ακόμη ότι το ίδιο το ΔΝΤ στην κρίση του 2008 είχε πρόβλημα οικονομικής και ιδεολογικής επιβίωσης και ότι διασώθηκε χάρη στην δουλεία κάποιων εθελόδουλων Ευρωπαίων όπως η Ελλάδα.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, έρχεται ο προϋπολογισμός του 2011 να σαρώσει ότι έχει μείνει όρθιο. Ένας προϋπολογισμός λαϊκών απωλειών με μείωση του ΑΕΠ, του παραγόμενου προϊόντος δηλαδή, κατά 2,6%, αύξηση της ανεργίας από το 11,6% στο 14,5%, μείωση του πληθωρισμού στο 2,2% και μείωση των επενδύσεων στο 7%, παρά τις πολυδιαφημισμένες επενδύσεις του Κατάρ και της Κίνας που μπορεί να διευκολύνουν τράπεζες και μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά δεν φτάνουν έως το ταμείο του Έλληνα Εργάτη. Όλη η εισπρακτική τακτική της σοσιαλιστικής κυβέρνησης επικεντρώνεται στην αύξηση των φόρων και την εξασθένιση της μικρομεσαίας ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Στον ΟΤΕ ο πρόεδρος του κ. Βουρλούμης, προαναγγέλλοντας την αποχώρησή του ως το τέλος του χρόνου, εισηγήθηκε την γενναία μείωση του αριθμού των εργαζομένων και το πάγωμα των μισθών προκειμένου να μειωθεί το εργασιακό κόστος! Για όσους μάλιστα απολυθούν πρότεινε ως «φάρμακο» τις ευπρεπείς αποζημιώσεις!

Ευπρεπείς αποζημιώσεις και φοροεπιδρομές λοιπόν προτείνονται από διάφορες πλευρές όταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ λέει ότι η παγκόσμια οικονομία για το 2011 θα επιβραδυνθεί κατά 0,2%, από το +3,5% στο +3,3%. Όταν ακόμη και η γαλλική εφημερίδαLe Figaro γράφει στον τίτλο σχετικού με την Πατρίδα μας άρθρου της ότι «η Ελλάδα πωλείται σε ξένους επενδυτές». Και μάλιστα εκποιούν τον εθνικό μας πλούτο σε τιμή ευκαιρίας.

Παράλληλα σε έρευνα της εταιρίας Interview μια στις τρεις επιχειρήσεις είναι αποφασισμένη στο προσεχές διάστημα να προχωρήσει σε απολύσεις, καθώς το 50% των επιχειρήσεων κρίνουν την κατάστασή τους κακή και το 67% αυτών παρουσιάζει μείωση πωλήσεων.

Ωστόσο η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Διαμαντοπούλου, σ’ ένα διάλειμμα της απαξίωσης της Εθνικής μας Ιστορίας και της Ορθοδοξίας από την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων, κατά την διάρκεια του ευρωπαϊκού Φόρουμ Δεξαμενών Σκέψης στην Βαρκελώνη τάχθηκε υπέρ της μονιμοποίησης του «Ευρωπαϊκού» Μηχανισμού Στήριξης. Και μαζί της συμφωνεί ο πρόεδρος της Δεξαμενής Σκέψης Notre EuropeSchioppa, o γνωστός πρωθυπουργικός σύμβουλος εκ του ΔΝΤ.

Όμως ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ για την Δημαρχία των Αθηνών Καμίνης στην συνάντησή του με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Παπουτσή επιλέγει ως προτεραιότητα να χαρακτηρίσει προσβολή τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα ενάντια στην γκετοποίηση της περιοχής τους από τους λαθρομετανάστες, ενώ ζήτησε συντονισμό «ώστε να μην υπάρξει στο μέλλον καμία κατάληψη δημοσίου χώρου από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο». Δεν τολμάει όμως να ζητήσει το ίδιο για τις αναρχοαριστερές παρακρατικές καταλήψεις. Μάλιστα ο κ. Καμίνης μας είπε ότι «στην Αθήνα δεν υπάρχουν άβατα»!

Και ενώ σε Ευρώπη και ΗΠΑ επιδίδονται στην αποσόβηση πιθανού τρομοκρατικού χτυπήματος από τον ταραγμένο ισλαμικό κόσμο, εδώ ασχολούνται μόνο με το να περνούν με προεδρικό διάταγμα το ισλαμικό Τζαμί των Αθηνών, να προωθούν την Κάρτα του Πολίτη με το πλήρες ηλεκτρονικό φακέλωμα του λαού μας ένα βήμα πριν το χάραγμα και να μας ζητούν να δεχτούμε τον αφελληνισμό του κράτους μας.

Τούτη εδώ η Γη όμως ανήκει μονάχα σε Ελεύθερους Έλληνες. Και δεν την παραδίδουμε στον έλεγχο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και των πειθήνιων πολιτικάντηδων. Αλήθεια που θα επιβληθεί από ένα Εθνικό και Λαϊκό Κράτος, ένα Κράτος βαθιά ελληνικό και εθνικιστικό.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ

ΔΗΛΟΣ-ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ 1/4

ΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ