Μεσοπροθέσμως, η αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων της Κύπρου, ούτως ώστε η Άγκυρα σταδιακώς να νομιμοποιεί τις απαιτήσεις της στις συνομιλίες σχετικώς προς την εδαφική και συνταγματική πτυχή του προβλήματος.

Μεσοπροθέσμως, η αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων της Κύπρου, ούτως ώστε η Άγκυρα σταδιακώς να νομιμοποιεί τις απαιτήσεις της στις συνομιλίες σχετικώς προς την εδαφική και συνταγματική πτυχή του προβλήματος.

 

Σχόλιον: Το ρόλο αυτόν παίζουν και οι πολιτικοί Εβραίοι της Ελλάδας. Βέβαια με τις εντολές των διαχειριστών τους από τις ΗΠΑ.

 

Χρήστος Ιακώβου

Ο εποικισμός, δηλαδή η οργανωμένη και συστηματική μεταφορά πληθυσμού σε συγκεκριμένο χώρο, είτε υπό ειδικό καθεστώς είτε κατεχόμενο, με σκοπό τη δημογραφική και εθνική αλλοίωσή του, υπήρξε χαρακτηριστική συνισταμένη της τουρκικής στρατηγικής αφελληνισμού τόσο της Ίμβρου και της Τενέδου όσο και της Κύπρου. 

Μια συγκριτική προσέγγιση της τουρκικής στρατηγικής σε αμφότερες τις περιπτώσεις αποδεικνύει την ως άνω διαπίστωση.

Στη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η Τουρκία προέβαλε το γεωπολιτικό επιχείρημα ότι τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος αποτελούν φυσικά στρατηγικά ερείσματα στο στόμιο του Ελλησπόντου και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να κατέχονται από την Τουρκία. 

 

Με αυτόν τον τρόπο το γεωπολιτικό κριτήριο υπερίσχυσε του ιστορικού και της δημογραφικής πραγματικότητας, παραμερίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των Ελλήνων των δύο νήσων, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες τους. 

 

Ενημερωτικώς, το 1923 οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμβρου αριθμούσαν περίπου 9.500 (ποσοστό 92%) και της Τενέδου 2.800 (ποσοστό 100%).

Πέραν της ευρείας γκάμας παραβιάσεων της Συνθήκης της Λωζάννης, με την εφαρμογή της απόφασης 35/1964 για τις νήσους Ίμβρο και Τένεδο, της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, επιταχύνθηκε το πρόγραμμα αφελληνισμού των δύο νήσων. 

 

Η απόφαση εκείνη έμεινε γνωστή ως «Πρόγραμμα Διάλυσης» (Eritme Programi) και λόγω του ότι το πρόγραμμα παρεβίαζε τη Συνθήκη της Λωζάννης δεν ανεκοινώθη ποτέ επισήμως από το τουρκικό κράτος.

Το 1964, με αφορμή τα γεγονότα στην Κύπρο, η τουρκική κυβέρνηση έκλεισε όλα τα σχολεία και απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής, ακόμη και στα σπίτια. 

 

 Την ίδια χρονιά, με τον νόμο 6830, προχώρησε στο πιο κρίσιμο κτύπημα κατά του ελληνικού στοιχείου. 

 

Προχώρησε σε απαλλοτριώσεις γης δίδοντας εξευτελιστικά ποσά στους κατοίκους, με συνέπεια σταδιακώς, το τουρκικό κράτος, να φέρει υπό την κατοχή του το 98% του συνόλου του γονίμου εδάφους. 

 

Το αποτέλεσμα, οι κάτοικοι των νήσων, στην πλειονότητα γεωργοί και κτηνοτρόφοι, να στερηθούν τα προς το ζην και να αναγκαστούν να προσφυγοποιηθούν στην Ελλάδα.

Επιπλέον, μια σειρά άλλων μέτρων λειτούργησε ως τακτική ψυχολογικής βίας με στόχο την περαιτέρω τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού των νήσων. 

 

 Για παράδειγμα, στην Ίμβρο δημιουργήθηκαν οι λεγόμενες «ανοικτές αγροτικές φυλακές» στις οποίες μετεφέρθησαν βαρυποινίτες με ελευθερία κινήσεων στο νησί τρομοκρατώντας και, σε μερικές περιπτώσεις, σκοτώνοντας κατοίκους. 

Επίσης, σε αμφότερα τα νησιά μεταφέρθηκε στρατιωτικό τάγμα του οποίου οι στρατιώτες προέβαιναν σε λεηλασίες και δολοφονίες Ελλήνων. 

Ουδείς συνελήφθη και κατεδικάσθη για οποιαδήποτε δολοφονία Έλληνα στις Ίμβρο και Τένεδο. Επιπλέον, ο στρατός προχώρησε και σε κατάσχεση ή καταστροφή εκκλησιών για τον σκοπό δημιουργίας στρατοπέδων. 

 

Τέλος, μεταξύ άλλων παραβιάσεων της Συνθήκης της Λωζάννης, το τουρκικό κράτος στέρησε την τουρκική υπηκοότητα σε Ιμβρίους και Τενεδίους που διέμεναν στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιστρέψουν στα νησιά τους.

Ως συνέπεια της πιο πάνω τουρκικής πολιτικής, η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων κατοίκων της Ίμβρου και της Τενέδου εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα νησιά τους, στα οποία το ελληνικό στοιχείο ζούσε για 3.000 χρόνια, και να προσφυγοποιηθούν. 

 

Σήμερα, στην Ίμβρο ζουν λιγότεροι από 200 Έλληνες και λιγότεροι από 10 ηλικιωμένοι στην Τένεδο.

Στην περίπτωση της Κύπρου, αν και αρχικώς το πολιτικό πλαίσιο δράσης ήταν πιο δύσκολο για την Τουρκία λόγω της ανεξαρτησίας που δόθηκε στο νησί το 1960, η εισβολή του 1974 διευκόλυνε την υλοποίηση του στρατηγικού σχεδίου για την ανάκτηση της Κύπρου («Kıbrıs'ı İstirdat Planı») που συνελήφθη από τον Νιχάτ Ερίμ το 1956 και σε σχέση με τον εποικισμό διετυπώθη ως εξής: 

 

«Θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο. Αφού η Τουρκία λάβει τα μέτρα της, το σύνολο του τουρκικού πληθυσμού μπορεί να αυξηθεί στον αριθμό που ανερχόταν επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τότε μόνο δεν θα ανησυχεί για την έκβαση του δημοψηφίσματος που θα γίνει είτε για τον καθορισμό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόμησης». Η διατύπωση αυτή του Νιχάτ Ερίμ συμπυκνώνει τη μακροχρόνια στρατηγική αφελληνισμού της νήσου.

Οι τακτικοί στόχοι εποικισμού από το 1974 και εντεύθεν είναι οι εξής:

Μεσοπροθέσμως, η αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων της Κύπρου, ούτως ώστε η Άγκυρα σταδιακώς να νομιμοποιεί τις απαιτήσεις της στις συνομιλίες σχετικώς προς την εδαφική και συνταγματική πτυχή του προβλήματος.

Το εθνικό ξεκαθάρισμα του κατεχομένου τμήματος μέσω της μαζικής μεταφοράς Τούρκων από την Ανατολία. 

 

Η πολιτική αυτή σε συνδυασμό με τον βίαιο εκτοπισμό των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των τοπωνυμίων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου στοχεύουν στην εξάλειψη καθετί ελληνικού που υπήρχε για αιώνες και στην τουρκοποίηση της περιοχής.

Η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και ο επηρεασμός των εκλογών, ώστε να διασφαλιστεί ότι η ηγεσία των Τούρκων της Κύπρου θα συμμορφούται με τις πολιτικές επιλογές της Τουρκίας και η πολιτική ζωή στα κατεχόμενα να μην αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της Τουρκίας. 

 

Για τον σκοπό αυτό, στους εποίκους έχουν παραχωρηθεί «υπηκοότητα», «εκλογικά δικαιώματα», άδειες εργασίας και αυθαιρέτως το δικαίωμα να σφετερίζονται ελληνοκυπριακές περιουσίες.

Με τον εποικισμό, μεσοπροθέσμως, η Τουρκία ενισχύει τη στρατιωτική παρουσία της στο νησί, με τη διάθεση επιπρόσθετων εκπαιδευμένων εφεδρειών για τις δυνάμεις κατοχής.

Μακροπροθέσμως, στόχος της Τουρκίας παραμένει βεβαίως ο έλεγχος και η χειραγώγηση της πολιτικής θέλησης των Τουρκοκυπρίων μετά τη λύση. 

 

Ως προς αυτό διαλύονται οι όποιες αμφιβολίες ότι με την παραμονή εποίκων η Τουρκία δεν θα μπορεί να ελέγχει την πολιτική ζωή στο τουρκικό συνιστών κρατίδιο.

Τέλος, ο επηρεασμός μιας δίκαιης λύσης του κυπριακού προβλήματος με τη δημιουργία νέων τετελεσμένων επί της πληθυσμιακής σύνθεσης, των οποίων η ανατροπή να αποδειχθεί πρακτικώς δύσκολη.

Τόσο στην περίπτωση του αφελληνισμού της Ίμβρου και της Τενέδου όσο και της κατεχομένης Κύπρου, η Τουρκία συμπεριφέρθηκε ως να μην υπήρχαν ούτε η διεθνής κοινότητα ούτε διεθνείς συνθήκες που επιβάλλουν συμβατικές υποχρεώσεις και υπαγορεύουν μία δεδομένη συμπεριφορά. 

 

Σε τελική ανάλυση, αν ο εποικισμός σε Ίμβρο και Τένεδο «νομιμοποιήθηκε» ως εργαλείο για τον σκοπό της ομογενοποίησης τουρκικού έθνους- κράτους, στην περίπτωση της Κύπρου λειτούργησε και λειτουργεί ως μέσω υλοποίησης του τουρκικού γεωστρατηγικού επεκτατισμού. 

Ο Πολίτης

Η άλλη πλευρά του Αγίου Βαλεντίνου

Η χιουμοριστική όψη της γιορτής των ερωτευμένων

Μια από τις επετείους που έχει φανατικούς θαυμαστές και φανατικούς «εχθρούς». Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου κάθε χρόνο κάνει τους απανταχού ερωτευμένους που θέλουν να γιορτάσουν, να ανταλλάσσουν μηνύματα αγάπης και όρκους αιώνιας πίστης και όσους την θεωρούν μια ανούσια γιορτή να φτιάχνουν αστείες φωτογραφίες και να κάνουν καυστικά σχόλια.

Όπως και να έχει, υπάρχει πάντα και αυτή η λίγο πιο χιουμοριστική πλευρά που όλοι αποδέχονται για να δώσουν μια ευχάριστη νότα στην ημέρα. Περιπτώσεις όπου η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου δεν πήγε όπως ακριβώς τη φαντάστηκαν κάποιοι. Ακόμη και ένα απλό λουλούδι, δώρο ή τούρτα μπορεί εύκολα να καταλήξει σε παρωδία και να χαλάσει το κλίμα της ημέρας! Επίσης αν ο ή η σύντροφός σας έχει λίγο διαφορετικό χιούμορ, αντιμετωπίζει τη μέρα αλλιώς!

Δείτε μερικές από αυτές τις... ατυχείς περιπτώσεις!

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΣΤΡΙΚΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΣΤΡΙΚΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο Μυστικός Κόσμος των Ινδικών και Ελληνικών Κειμένων

Ο Μυστικός Κόσμος των Ινδικών και Ελληνικών Κειμένων

Αναρτήθηκε από τον/την Βισάλτης στο Νοεμβρίου 15, 2011

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Υπήρξαν στο παρελθόν ιπτάμενες ανθρώπινες κατασκευές;

Υπάρχει μια διαχεόμενη πεποίθηση πως ερευνητές και επιστήμονες γνωρίζουν πάρα πολλά για έναν παγκόσμιο πολιτισμό που χάθηκε. Τα στοιχεία που υπάρχουν και κρατούν αδημοσίευτα, είναι απρόσιτα, ‘ερμητικά’ κλειστά, στην μάζα των ανθρώπων (εδώ πάει η λέξη ‘μάζα’).

Οι αναφορές του Πλάτωνα στον Τίμαιο και τον Κριτία για τον χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας, για υποβρύχια και ιπτάμενα αντικείμενα καθώς και οι αναφορές της ινδικής μυθολογίας για τα περίφημα ‘βιμάνας’ – ιπτάμενα αντικείμενα, έχουν εξάψει την φαντασία του ανθρώπινου πνεύματος τα τελευταία δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Πέρσι, τον Αύγουστο(2008), οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Πατρών και συγκεκριμένα από το Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών & Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής, ένα διεθνές συνέδριο στην αρχαία Ολυμπία με θέμα: «Επιστήμη και τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη».
Ζουμερά σημεία του συνεδρίου ήταν οι διαπιστώσεις για μια ανώτερη τεχνολογία της αρχαϊκής εποχής.

Διαβάζουμε μερικά από τα συμπεράσματα του συνεδρίου αυτού:
«…Στην Ιλιάδα βρίσκεται η πρώτη αναφορά σε προηγμένα σύνθετα υλικά και συγκεκριμένα στις περιγραφές της κατασκευής και της συμπεριφοράς στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα. Δίνονται επαρκή δεδομένα την ανακατασκευή και την πλήρη δομική τους ανάλυση, πράγμα που επέτρεψε την πλήρη μελέτη τους, η οποία και απέδειξε ότι οι επακόλουθες περιγραφές για τη συμπεριφορά τους στη μάχη είναι απόλυτα ακριβείς και επιστημονικά ορθές.»

Το ελληνικό Δωδεκάθεο περιλάμβανε τον Ήφαιστο, ένα θεό-τεχνίτη, στο σιδηρουργείο του οποίου λειτουργούσε το πρώτο πλήρως αυτοματοποιημένο εργοστάσιο. Ο ίδιος ο θεός είχε ως βοηθούς δυο μεταλλικά κορίτσια με ανθρώπινες ιδιότητες, πράγμα που κατά τον Isaac Asimov αποτελεί την πρώτη αναφορά σε ρομπότ. Περισσότερες αναφορές σε ρομπότ βρίσκουμε σε άλλες ραψωδίες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, καθώς και σε σκάφη με εκπληκτικές δυνατότητες αυτοπρόωσης και πλοήγησης.
”Στην Οδύσσεια οι οδηγίες της Κίρκης προς τον Οδυσσέα πώς να διασχίσει με ασφάλεια το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης, αναλύθηκαν με σύγχρονους αριθμητικούς κώδικες και αποκάλυψαν βαθιά γνώση Δυναμικής των Ρευστών. Επίσης βρίσκουμε ακριβέστατα διατυπωμένες πολλές αρχές της φυσικής επιστήμης, όπως της καμπυλόγραμμης κίνησης και του ερπυσμού των υλικών.»

Στο ενδιαφέρον αυτό συνέδριο αναφέρθηκαν πολύ σημαντικά πράγματα που ανοίγουν ορίζοντες στο νου και τρέφουν άμετρα την φαντασία μας.

Ο Όμηρος, εξάλλου, στα έπη του, περιγράφει τις αστραπιαίες μετακινήσεις των ολύμπιων θεών στον αιθέρα με μεταλλικά άρματα. Μας δίνει, με τον τρόπο αυτόν, την υπόνοια μιας μυστηριώδους θεϊκής τεχνολογίας πολύ ανώτερης του ανθρώπου της εποχής εκείνης.

Λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα του, για παράδειγμα, πως η Ήρα πέταξε από τον Όλυμπο πάνω από τα Πιέρια όρη, την Ημαθία, τα βουνά της Θράκης χωρίς να πατάνε οι φτέρνες της στις κορυφές των βουνών και από τον Άθω κατηφόρησε και ‘προσγειώθηκε’ στη Λήμνο:
«Ἥρη δ᾽ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ᾽ ἐφ᾽ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος. ”
(Ιλιάς 225)

Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε την Κωνσταντινούπολη έφερε σε αυτήν το άρμα του Δία που το οδηγούσαν πύρινα άλογα:
«Διός άρμα εν τετράσιν ίπποις πυρίνοις, ιπτάμενον παρά δύο στηλών, εκ παλαιών χρόνων υπάρχον»
(Scriptores originum Constantinopolitarum 1 (Leipzig 1901, ανατ. 1975), σελ. 41-42.)

Αν ασχοληθεί κανείς, ελάχιστα με το θέμα αυτό, θα παρατηρήσει αμέσως μια ομοιότητα της ομηρικής περιγραφής με τα αναφερόμενα στα ινδικά κειμένα Βέδας.
Στα Βέδας ο Ήλιος και η Ίνδρα, αλλά και άλλοι βεδικοί θεοί μετακινούνταν πετώντας με ιπτάμενα άρματα που τα τραβούσαν ζώα, συνήθως άλογα εκτός από το θεό Πουσάν που το άρμα του το τραβούσαν αίγες.

Περιγράφονται, μάλιστα, και αερομαχίες με τα παράξενα αυτά ιπτάμενα αντικείμενα που ανήκουν στο προϊστορικό παρελθόν.
Αναφέρονται, επίσης, στα παμπάλαια ινδικά κείμενα τα λεγόμενα “agnihotra-vimana”, και επειδή στα σανσκριτικά ‘agni’ σημαίνει φωτιά, θεωρούνται ιπτάμενα οχήματα που ωθούνταν από τη φωτιά.
Αναφέρονται, ακόμη, τα “gaja-vimana” , οπου ‘gaja’ στα σανσκριτικά σημαίνει ελέφαντας. Αυτά θεωρούνται ιπτάμενα βαρέως τύπου.

Στην ελληνική μυθολογία έχουμε τον Όλυμπο που βρίσκεται πάνω από τα νέφη και ετυμολογείται ως Ολύν-πους. Το Ολύν από το ρήμα όλλυμι, τόπος που δεν τον έχει πατήσει πόδι, απάτητος, δηλαδή, όπως έχουμε την αρχαία πόλη της Μακεδονίας Όλυν-θος (όπου το όλυν- έχει το νόημα του άνευ, δηλαδή Όλυν-θος = άνευ άνθος, όλυνθος λέγεται και η συκιά, το δέντρο, δηλαδή, που δεν βγάζει άνθη).
Στα κείμενα Βέδας έχουν τη Βιμάνα. Βρετανοί επιστήμονες θεωρούν τη βεδική λέξη ως σύνθετη: Βι-Μάνα, την επεξηγούν ως χώρο, κατοικία των αρχαίων θεών. Θα μπορούσαμε να το παραβάλουμε ως Γη-Μάνα, που υποδηλώνει μια άλλη πατρίδα, την μητέρα της Γης…
Με τη λέξη Βιμάνα υποδηλώνεται και το τέμπλο των ινδουϊστικών ναών.
Η σύγκριση των δύο μυθολογιών της Ινδικής και της Ελληνικής γίνεται αυθόρμητα αφού τα στοιχεία τους είναι κοινά.

Αν λάβουμε, εξάλλου, τις μαρτυρίες του Στράβωνα που αναφέρεται σε παμπάλαια κατάληψη της Ινδίας από τον Ηρακλή και το Διόνυσο, θα μπορούσαμε να εικάσουμε πως η ινδική μυθολογία βασίζεται στην αρχαία ελληνική.

Γράφει ο Έλληνας γεωγράφος Στράβων για το απώτατο ελληνικό παρελθόν της Ινδίας:
«…παρ΄ Ἰνδῶν …κρατῆσαι τῆς μεθ΄ Ἡρακλέους καὶ Διονύσου»(Στράβων 15.1.6)
δηλαδή, “την Ινδία κατέκτησε ο Ηρακλής και μετά ο Διόνυσος’’

Άλλωστε οι ίδιοι οι Ινδοί, παραδέχονται πως ο Ινδός θεός Σκάνδρα, προέρχεται από την ελληνική μυθολογία (δές άρθρο μου Καταραγκάμα ,Διόνυσος και Αλέξανδρος).

Τα ιπτάμενα άρματα ή αντικείμενα υπάρχουν στα ελληνικά και ινδικά κείμενα αλλά τοιχογραφίες σχετικές με τα αντικείμενα αυτά έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία της Γης. Έχουν εντοπιστεί στην Ευρώπη, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στην Κεντρική Αμερική. Χρονολογούνται κυρίως από το 10.000 έως 3.000 π.Χ. Πολλά νεότερης περιόδου (1η χιλιετία μ.Χ.) υπάρχουν στην Κεντρική Αμερική.
Ήταν δημιουργήματα ανθρώπινης φαντασίας ή αναπαράσταση πραγματικών εικόνων;
Και αν δεν ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του, ήταν γήινα αντικείμενα ή όντα που εισέβαλαν από το διάστημα;

Αναδύεται, πραγματικά, ένας μυστικός κόσμος μέσα από τα κείμενα, μέσα από τις απεικονίσεις. Ένας κόσμος που ξέρει καλά να καλύπτει τα ίχνη του…

Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει το Μετρό. Σε τι βαθμό όμως έχετε συνειδητοποιήσει, τι διασχίζετε; Τι καταστράφηκε για να φτιαχτεί; Τι ανακαλύψεις έκανε ο Μετροπόντικας; Πόσες από αυτές δημοσιεύτηκαν και πόσες όχι από τις αρμόδιες υπηρεσίες; Πόσες εκμεταλλεύτηκαν, πόσες ξεχάστηκαν και πόσες «ξεχάστηκαν» επιτηδευμένα; http://www.paysanias.blogspot.com/

Όλες οι γνωστές ευρωπαϊκές χώρες, έχτισαν υπόγειες στοές, με σκοπό τη φυγάδευση πολιτικών προσώπων κυρίως, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πολέμου κτλ & Στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Κωνσταντινούπολη οι στοές είναι φημισμένες. Στη Καππαδοκία, υπάρχει ολόκληρη υπόγεια πόλη, η οποία πλέον είναι ανοιχτή για το κοινό. Αποτελείται από 8 - 9 ορόφους η πρόσβαση στους οποίους γίνεται μέσω στοών.

Εικάζεται ότι δημιουργήθηκε πολύ πριν τον Χριστιανισμό για να προστατευτούν οι κάτοικοι από τις επιδρομές των Αράβων.

Οι Χριστιανοί σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές κατέφυγαν στην υπόγεια πόλη και έζησαν σε αυτές παροδικά. Η πόλη διαθέτει σύστημα εξαερισμού, κουζίνες, τραπεζαρίες, υπνοδωμάτια, στάβλους, εκκλησίες, εργαστήρια οινοποιίας, αποθήκες τροφίμων, νεκροταφεία και ότι άλλο απαιτείται για την καθημερινή ζωή.

Για την Αθήνα όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Όπως γνωρίζετε η Ελλάδα είναι η χώρα με τα περισσότερα σπήλαια και στοές, σε όλο τον κόσμο!

Οι περισσότερες στοές λοιπόν της Αθήνας είναι φυσικές και όχι σμιλεμένοι βράχοι από ανθρώπινο χέρι. Δεν δημιουργήθηκαν για κανένα σκοπό, απλά υπάρχουν. Οι Έλληνες, μονάχα τις διαμόρφωσαν δια την ευκολότερη προσπέλαση τους.

Από πότε ξεκινά η δράση των Ελλήνων, κάτω από την Γη, είναι άγνωστο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ξεκινά πολύ πιο πριν τη γέννηση του Ιησού. Κάποιες από αυτές τις στοές χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και στο πόλεμο του 1821! Αυτό σημαίνει ότι μέχρι και τότε η ύπαρξή τους ήταν γνωστή ακόμη και στους απλούς αντάρτες. Θα τα δούμε όμως λίγο παρακάτω όλα αυτά. Ας ξεκινήσουμε ένα μικρό ταξιδάκι. Θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω τις εισόδους. Δεν θέλω κανένας αναγνώστης να παροτρυνθεί από το κείμενο, σε καμία περίπτωση.

Υπάρχουν είσοδοι τελείως αφύλαχτοι όπου και θα παραβείτε το νόμο σε περίπτωση που μπείτε, αλλά και οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι εάν δεν υπάρχει η απαραίτητη ορειβατική-σπηλαιολογική εμπειρία και ο εξοπλισμός. Υπάρχει και η περίπτωση να βρεθείτε σε αεραγωγό του Μετρό πλέον, και να βρεθείτε άθελα σας στις ράγες & Θα σας πω ακριβείς τοποθεσίες, μονάχα για όσες έχουν ήδη κλειστεί από τόνους τσιμέντου.
Όπως η Βορειότερη από όλες, Ψηλά στη Πεντέλη, στο σπήλαιο «Αμώμων» (ασκητών), ή όπως όλοι γνωρίζουμε «Σπηλιά του Νταβέλη».
Το σπήλαιο κατά την αρχαιότητα ήταν λατρευτικός τόπος του Πάνα. Αυτή τη στιγμή, δεξιά και αριστερά υπάρχουν δύο εκκλησάκια του Αγ.Νικολάου και του Αγ.Σπυρίδωνα. Μέχρι και το 1979, η σπηλιά είχε τεχνητά μονοπάτια που οδηγούσαν στο εσώτερό της, βρίσκοντας ένα πηγάδι, όχι πολύ βαθύ. Κατεβαίνοντας το (με ορειβατικό εξοπλισμό) και φτάνοντας στο πάτο του, συναντάμε τη στοά! Όπως σας είπα και πριν, η σπηλιά έχει πλέον κτιστεί στο σημείο του πηγαδιού, το δάπεδό της έχει καταστραφεί, αλλά τα εκκλησάκια παρέμειναν! Ακολουθώντας τη στοά λοιπόν, υπάρχουν τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας. Λυχνάρια, λάμπες πετρελαίου, μέταλλα δείχνουν σχετικά πρόσφατη παρουσία. Σίγουρα; Μετά από είκοσι λεπτά στα έγκατα του βουνού, το τούνελ διακλαδώνεται. Στο αριστερό πέρασμα, βρίσκουμε χαραγμένα «1379 ΝΑ». Το πέρασμα αυτό περνώντας ξυστά από τα Τουρκοβούνια (θα περίμενε κανείς να συνδέεται με τις πάμπολλες σπηλιές, αλλά όχι), καταλήγει στη Δυτική πλευρά του Λυκαβηττού. Το δεξί καταλήγει σε ένα άνοιγμα που είναι ακόμη ανοιχτό. Θα σας πω μονάχα ότι έχει μια εκκλησία δίπλα του και ότι βρίσκεται κάπου στο Γαλάτσι. Το τούνελ συνεχίζει και πέρα από αυτό το άνοιγμα, διασχίζοντας όλο το Γαλάτσι και περνώντας τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, καταλήγει πάλι σε διακλάδωση, ακριβώς κάτω από το λόφο Στρέφη, όπου το ένα τούνελ καταλήγει και αυτό στο Λυκαβηττό, και το άλλο στο λόφο Πνύκα, στη περιοχή Φιλοπάππου.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι όλα τα τούνελ, συνδέουν τους λόφους της Αττικής. Λυκαβηττό, Πνύκα, Πεντέλη, Καισαριανή, Ακρόπολη, Αρδήττου και όχι μόνο & Θα έλειπε ο εθνικός κήπος; Με τη βουλή ακριβώς δίπλα; Ω, όχι.
Να σημειώσουμε όμως πριν φύγουμε από την Πεντέλη, ότι η σπηλιά

Άμωμων, συνδέεται από εκείνο το τούνελ, και με το κρυφό σχολειό στη μονή Πεντέλης, αλλά και με το ανάκτορο της Ροδοδάφνης (Σοφία ντε Μπαρμπουά γνωστή ως Δούκισσα της Πλακεντίας). Η είσοδος στο ανάκτορο είναι πλέον χτισμένη, ενώ στη Μονή Πεντέλης μπορείτε να τους ζητήσετε να σας ξεναγήσουν στο κρυφό σχολειό και να τη δείτε. Εννοείτε ότι και αυτή είναι κλειστή με σιδεριές... Ας επιστρέψουμε όμως στο Λυκαβηττό. Στο Λυκαβηττό όπως είπαμε, η είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά σε ένα εκκλησάκι και αυτή (υπάρχουν και άλλες, ψάξτε). Εκεί συναντιούνται και τα τούνελ από τη Πεντέλη και το Γαλάτσι, όπου πάλι έχουμε τρία ακόμη τούνελ να επιλέξουμε. Τα δύο στα αριστερά μας ενώνονται μετά από 100 μέτρα περίπου και λίγο πιο κάτω (ακριβώς κάτω από την οδό Φιλελλήνων και Ξενοφώντος) μας δίνουν την επιλογή είτε να πάμε προς τον Εθνικό κήπο και το λόφο Αρδηττού, είτε προς Παλαιό Φάληρο, είτε προς το λόφο Πνύκα ( Πνυξ = πυκνός). Το αριστερό τούνελ του Λυκαβηττού έχει κατεύθυνση και αυτό προς λόφο Πνύκα, όπου και συναντιέται με εκείνο από το Λόφο Στρέφη. (Μπερδευτήκατε ε; Που να δείτε όταν βρίσκεστε από κάτω!!) Έως ότου όμως φτάσουμε στο λόφο Πνύκα, υπάρχει μια είσοδος. Έχουμε περάσει όλοι άπειρες φορές από δίπλα της και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει!! Είναι κλεισμένη με σιδερένια πόρτα και τρία τεράστια λουκέτα. Είναι στην οδό Φιλελλήνων! Ναι καλά διαβάσατε, σε κοινή θέα μέσα σε ένα πολύ μικρό τετραγωνισμένο αλσύλλιο...


Ας δούμε όμως τώρα τον εθνικό κήπο μας. Δίπλα ακριβώς από τη Βουλή, όπου τώρα στεγάζεται το πενταόροφο πάρκινγκ των βουλευτών, ξεκινούσε η στοά με τεράστιες αρχαίες κολώνες. Το τούνελ ήταν γνωστό ως μέσο διαφυγής για την βασίλισσα Αμαλία. Τότε ο εθνικός κήπος ήταν ιδιωτικός χώρος, και παντού υπήρχαν είσοδοι. Είναι πλέον κλειστοί φαντάζομαι εάν και πρέπει να το διαπιστώσω από κοντά. Πιστεύω ότι ίσως να είναι το μοναδικό που δεν καταστράφηκε από το Μετρό και ότι η είσοδος του μεταφέρθηκε μέσα στη Βουλή! Το τούνελ αυτό λοιπόν έχει πάρα πολλές διακλαδώσεις (Πνυξ, Φάληρο, Αρδηττού, Λυκαβηττό). Εμείς θα ακολουθήσουμε αυτή προς τον Λόφο Αρδηττού. Το τούνελ διασχίζει ολόκληρο τον Εθνικό κήπο, το Ζάππειο, και έχει έξοδο σε ένα φυσικό σπήλαιο όπου πλέον είναι και αυτό κλειστό από τόνους τσιμέντου. Και εδώ ας φέρουμε στη μνήμη μας (και όποιος το έχει ας το κοιτάξει) μια εικόνα στην «Ιστορία της Β' Λυκείου». Είναι λιθογραφία του 1790 και απεικονίζει το λόφο αλλά και την τότε ανοιχτή σπηλιά. Και όπου σπηλιά...εννοείται ότι ήταν λατρευτικός τόπος του Πάνα. Ολόκληρος ο λόφος ήταν αφιερωμένος σε αυτόν αλλά και τη Δήμητρα. Εκεί βρισκόταν και ο Ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος. Υπάρχουν ακόμη μερικά απομεινάρια... Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε ένα σπίτι το οποίο είναι χτισμένο ακριβώς από πάνω διάφορα παραφυσικά φαινόμενα συμβαίνουν. Όπως η γνωστή γιαγιά που εμφανίζεται και χάνεται πάλι (κυρίως τα βράδια), με ένα κερί στο χέρι.
Το τούνελ όμως δεν σταματά στο λόφο...συνεχίζει φυσικά προς τη Καισαριανή όπου έχει κλειστεί πλέον...ίσως να συνδεόταν κάποτε με το μοναστήρι, το οποίο έχει και αυτό υπόγεια κρυφά περάσματα μέσα στο ιερό του...αλλά δε μπορώ να το συνδέσω με σιγουριά. Σε άλλο επίπεδο ύψους (Πιο ψηλά ή πιο χαμηλά δεν γνωρίζω) υπάρχει και άλλο ένα τούνελ το οποίο συνδέεται με όλα τα προηγούμενα. Η είσοδος του είναι κοντά στο σκοπευτήριο της Καισαριανής...Το μονοπάτι είναι κατηφορικό και δύσβατο. Έχει 2,5 χιλιόμετρα μήκος και καταλήγει σε ένα πάρα πολύ γνωστό σημείο! Στο Υπουργείο Παιδείας!!! Ω, ναι... Από κάτω ακριβώς θα έχετε παρατηρήσει ένα άσχετο τελείως εκκλησάκι. Άγια Δύναμη ονομάζεται. Μέσα στο ιερό του, ανασηκώνεται μια από τις πλάκες και βρίσκεστε στο υπόγειο πυριτιδοποιείο του 1821! Στο βάθος του, αρχαίες κολώνες και η αρχή του υπόγειου μονοπατιού...
Εδώ θα ήθελα να τονίσω το λόγο που χτίστηκαν οι εκκλησίες σε τέτοια σημεία. Επί Τουρκοκρατίας χτίστηκαν οι εκκλησίες που κρύβουν μυστικά περάσματα, λόγω του ότι οι Τούρκοι δεν έμπαιναν ποτέ σε αυτές...
Ας πάμε πίσω στο Λυκαβηττό πάλι και ας δούμε λίγο το τούνελ προς Λόφο Πνύκα. Συναντούμε όπως είπαμε πριν την είσοδο από Φιλελλήνων, περνούμε κάτω από το προαναφερθέν Υπουργείο Παιδείας, συναντάμε τη διακλάδωση της Αγίας Δύναμης και φτάνουμε κάτω από την Ακρόπολη. Ο βράχος της ακρόπολης είναι τελείως κούφιος! Και έχει πάρα πολλά πράγματα να δείτε μέσα...θα έχετε παρατηρήσει φυσικά τις τρύπες στο βράχο της. Μέσα λοιπόν βρίσκουμε τα περισσότερα αρχαία μνημεία από οποιοδήποτε άλλο πέρασμα. Σίγουρα αυτά τα μονοπάτια είχαν τελετουργική και μυητική σημασία για αυτόν που τα διέσχιζε. Μπαίνουμε από μια καταπακτή, κάπου. Ο αέρας είναι ξηρός όπως πάντα...το μονοπάτι κατηφορικό και λαξευμένο. Στην οροφή παρατηρείτε την καπνιά από τους αρχαίους πυρσούς. Υπολείμματα κεριών στο πάτωμα...στους τοίχους συναντά κανείς σκαλισμένες σπείρες που δηλώνουν το λαβύρινθο. Επάνω τους χαραγμένη η παρουσία χριστιανών...με το σύμβολο του σταυρού, αλλά η σπείρα διακρίνεται ευκολότερα. Οι διακλαδώσεις είναι τρεις. Βγάζεις τη πυξίδα σου και επιλέγεις κατεύθυνση Ανατολική. Ξέρεις ότι δε βρίσκεσαι στο κεντρικό σύστημα στοών ακόμη. Ίσως αργότερα...η επιλογή κατεύθυνσης ανταμείβεται φτάνοντας σε μια κρύπτη αρκετά μεγάλη. Τρία μέτρα ύψος έχει. Ο αέρας όπως είπαμε είναι τελείως ξηρός...άρα...που βρίσκεσαι; Παρατηρείς ότι παντού υπάρχουν μαρμάρινα «κουτιά». Τα πτώματα αιώνων έχουν παραμείνει άθικτα!!! Λες η Ακρόπολη τελικά να έχει τις ιδιότητες της πυραμίδας; Μέχρι και οι κλειδώσεις τους λειτουργούν!!! Και το δέρμα τους φαίνεται σαν να έχουν αφήσει το κόσμο λίγες ώρες πριν... Λίγο πιο πέρα βλέπεις και άλλο ένα άνοιγμα. Η πυξίδα σου δείχνει Νότια, αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος εδώ κάτω. Ακόμη και τα μάτια σου βλέπουν περίεργα φώτα, λάμψεις και θα πιστέψεις τη πυξίδα; Συνεχίζεις νομίζοντας ότι κατευθύνεσαι Νότια. Βρίσκεις και άλλους τάφους, με θαλασσινές αχιβάδες, βαμμένες γαλάζιο. Το χρώμα έχει ξεθωριάσει πλέον αλλά συνειδητοποιείς ότι οι τάφοι είναι παιδικοί, 3000 + χρόνων! Οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν θαλασσινές αχιβάδες στα παιδιά για να έχουν να παίζουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού! Το αφήνεις και συνεχίζεις. Πάλι συναντάς διακλάδωση. Επιλέγεις ένα μονοπάτι στη τύχη. Ανηφορίζει μετά από λίγο και φτάνεις σε μια σιδερένια πόρτα κλειδωμένη! Και άλλη κρύπτη... Πάνω από τη πόρτα υπάρχει μια επιγραφή που δεν φαίνεται όμως πολύ καλά. «ΛΥΚΟΔΗΜΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ 1569». Άρα όχι μόνο αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το βράχο, αλλά και μεταγενέστεροι. Και μάλιστα είχες πέσει στο χώρο ταφής της γνωστής Βυζαντινής οικογένειας!! Για δες...Γυρίζοντας πίσω και ακολουθώντας το άλλο μονοπάτι ανακαλύπτεις ότι είναι και αυτό κλειστό με την ίδια πόρτα...Δεν έχεις άλλη επιλογή από το να γυρίσεις στη αρχική διακλάδωση. Εκεί που είχαμε επιλέξει τη Νότια κατεύθυνση.
Το ταξίδι σου θα συνεχιστεί Βόρειο Ανατολικά, όπου το μονοπάτι πλέον είναι πλακόστρωτο με μαρμάρινα κολονάκια και αυλάκια για να κυλάει νερό στην άκρη. Αλλά νερό εδώ μέσα από που κι ως που; Και οι οροφή εδώ, δεν έχει καπνιές...μετά από ένα χιλιόμετρο δρόμου περίπου συναντάς ένα πηγάδι. Διάμετρος ενός μέτρου περίπου, αλλά το βάθος του είναι τεράστιο. Δεν μπορείς να διακρίνεις το τέλος του. Μα τι κάνει ένα πηγάδι εδώ μέσα; Που καταλήγει; Ας το θυμάσαι αυτό για αργότερα...
Μετά από λίγο καταλήγεις στο κεντρικό σύστημα στοών...δε σου αρέσει αυτό διότι άφησες ανεξερεύνητο ένα από τα τρία μονοπάτια. Θυμάσαι; Πας πίσω λοιπόν και ακολουθείς και το τελευταίο με κατεύθυνση Νότιο Δυτικά αυτή τη φορά. Φτάνεις σε ακόμη μία κρύπτη αρκετά πλατιά και ένα εκκλησάκι στο βάθος! 9-10 μ.Χ αιώνα περίπου. Η άγια τράπεζα είναι αρχαίος βωμός με μια επιγραφή πάνω της «ΤΩ ΛΥΚΕΙΩ ΑΠΠΟΛΩΝΙ». Για δες, εδώ δεν χρειαζόταν να καλύπτει κάτι από τους Τούρκους...Το εκκλησάκι μέσα έχει διάφορες εικόνες αγίων και μια ακόμη επιγραφή «Άγιος Σεβαστιανός». Αλλά για σκέψου... Το Λύκειον του Απόλλωνος βρίσκεται κοντά στην έξοδο του Αρδήττου!!! Κάποιος αρχαίος κώδικας βρίσκεται εδώ ξεχασμένος...Συνεχίζοντας λοιπόν, το μονοπάτι ανηφορίζει και φτάνεις πάλι σε διακλάδωση. Φαίνεται όμως καθαρά ότι το αριστερό μονοπάτι είναι απλά παρακλάδι. Οπότε διαλέγοντας το παρακλάδι καταλήγουμε σε πολυτελέστατα λουτρά 1 αιώνα μ.Χ!!!!! Μάλλον είναι του Αδριανού ή του Νέρωνα...Οκτώ δωμάτια ίδια και απαράλλαχτα. Και κοιτάζοντας σε ένα από αυτά τα δωμάτια, ανακαλύπτεις ότι είσαι πλέον πολύ κοντά στην επιφάνεια, στη Δεξαμενή του Αυτοκράτορα Αριάδνου κάτω από το Κολωνάκι !!! Και σκέψου ότι μπήκες από την Ακρόπολη!
Άρα είσαι πάλι στο κεντρικό σύστημα στοών αλλά είναι πιο ενδιαφέρουσες οι διαδρομές από τις υπόλοιπες...
Ας πάμε πάλι εκεί όπου λοξοδρομήσαμε. Συνεχίζοντας το μονοπάτι που αφήσαμε, συναντούμε μια πόρτα σιδερένια και βαριά. Η πόρτα κάποτε ήταν κλειδωμένη αλλά ένας ερευνητής πριν από εσένα έχει σπάσει τους μεντεσέδες και μπορείς άνετα να περάσεις. Βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο 5χ8 μέτρα. Κολόνες στηρίζουν την οροφή του ανοίγματος που μάλλον είναι φυσικό σπήλαιο...Λίγο πιο πέρα βλέπεις ένας βωμό και μια βάση αγάλματος χωρίς το άγαλμα. Στη βάση υπάρχει επιγραφή «ΔΙΟΣ ΑΓΧΕΣΜΙΟΥ». Η πλάκα είναι ότι βρίσκεσαι σε υπόγειο οικήματος που χρησιμοποίησε το σπήλαιο για υπόγειο!!! Δες τι κρύβουν μερικοί!!! Και για σκέψου ότι παλαιότερα το λόφο Στρέφη τον ονόμαζαν Αγχεσμός!!! Το οίκημα να ξέρετε ότι έχει την επιγραφή «Αίολος» στην είσοδο του...
Όλα αυτά μπαίνοντας από την Ακρόπολη...και εννοείται ότι από Ακρόπολη μπορούμε να βγούμε και στο Λυκαβηττό. Γιατί το αναφέρω αυτό;

1.Λυκαβηττός
2.Λυκείω Απόλλων
3.Λυκόδημος Παλαιολόγος
Κάτι λέει δε νομίζετε;
Αφήνουμε την Ακρόπολη και πάμε πάλι υπογείως στο λόφο Πνύκα όπου στη διαδρομή δε συναντάμε κάτι αξιόλογο. Ο λόφος όμως κρύβει πολλά μυστικά, όπως και το όνομά του. Ο λόφος έχει πάρα πολλά ανοίγματα και πηγάδια χιλιομέτρων!!! Που πάνε; Μην ξεχνάμε ότι εκεί βρίσκεται και η φυλακή του Σωκράτη. Κλειδωμένη και αυτή...όπως και ολόκληρος ο λόφος.
Από εκεί το μονοπάτι συνεχίζει μέχρι και τη Μονή Δαφνίου!!
Μεγάλες αποστάσεις ε;
Υπάρχουν και άλλα μονοπάτια που δεν συνδέονται με το κεντρικό σύστημα. Όπως αυτό από το κτίριο στην Ακαδημίας 58. Πολύ παλαιός ναός Ναϊτών με ένα φτερωτό δράκο στην είσοδό του, όπου «λογοκρίθηκε» και τον έβγαλαν...Το κτίριο πλέον είναι κλειστό και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση. Το κτίριο συνδέεται με άλλα ανάλογης σημασίας. Θυμάστε εκείνο το κακόμοιρο περίπτερο που βυθίστηκε; Που νομίζεται ότι πήγε; Από κάτω του δεν υπήρχε μονάχα υπόγεια σπηλαίωση όπως δημοσίευσαν...
Κατά τα έργα του Μετρό από τα 120.000 ευρήματα, αποθηκεύθηκαν μονάχα τα 30.000. Τα υπόλοιπα τι έγιναν; Τα έφαγε ο Μετροπόντικας; Τα δώσαμε μάλλον σε όσους δεν είχαν...!

Ότι αναφέρθηκε, δεν είναι παρά μόνο το βασικό σύστημα στοών. Υπάρχουν πολλά παρακλάδια που ακόμη δεν έχουν εξερευνηθεί ή δεν έχουν δημοσιεύσει κάτι. Πολλοί υποστηρίζουν ότι κάποια από αυτά, είτε μονοπάτια, είτε πηγάδια, οδηγούν σε άλλους πολιτισμούς, όπως της Κοίλης γης. Και αυτό επειδή πολλά παραφυσικά φαινόμενα έχουν εκδηλωθεί, όπως φώτα, ομιλίες κτλ. Ιδίως στα απύθμενα πηγάδια. Από την άλλη μπορεί να είναι και κάποιο συνεργείο που εργάζεται για άλλους σκοπούς, σε άλλο, πιο βαθύ επίπεδο.

Πηγή:
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Κ. Ιωάννη Θ. Γιαννόπουλο, που μέσα από το άριστο ανάγνωσμά του, «Μυστική Αθήνα κ Αττική», μας προσφέρει τόσες γνώσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, που ο ίδιος απέκτησε από προσωπικό του αγώνα και εξερευνήσεις, στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής. Ευχαριστώ.
Στο βιβλίο του μπορείτε να βρείτε πολύ περισσότερες πληροφορίες, περισσότερα ιστορικά στοιχεία, αναλυτικούς χάρτες με όλες τις εισόδους. Και εάν το διαβάσετε προσεχτικά, θα καταλάβετε πραγματάκια που και ο ίδιος κρύβει 

Υ/Γ
Από τότε που δημοσιεύτηκε αυτό το κείμενο, μερικά πράγματα έχουν αλλάξει. Αυτό όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία του. 

Τα θαμμένα μυστικά του Τσούτσουρα και τα ευρήματα του Ζάκρου!

Τα θαμμένα μυστικά του Τσούτσουρα και τα ευρήματα του Ζάκρου!

Κρήτη, δεκαετία του '50. Ένας νεαρός βοσκός καθώς αναζητούσε κάποια χαμένα γίδια του, είδε δύο από αυτά να εξέρχονται από μία τρύπα σε ένα κοντινό βραχώδη λόφο... Τότε πλησίασε τη τρύπα και μπήκε μέσα ψάχνοντας για τα υπόλοιπα. Μετά από λίγες εβδομάδες ο νεαρός εντοπίστηκε από τους συγγενείς του στην Ν.Αφρική οπού παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του, αρνούμενος να γυρίσει ή ακόμα και να επισκεφθεί την Ελλάδα!

Τι ήταν όμως αυτό που τον φόβιζε να επιστρέψει; Τι είδε μέσα στη τρύπα και πώς βρέθηκε να ζει ευκατάστατα στην άλλη άκρη της Γης;

Με το θέμα ασχολήθηκε πρώτος ο αείμνηστος Ιωάννης Φουράκης. Στο βιβλίο του «Ιχνηλάτης εις τον λαβύρινθον» βρήκαμε την απάντηση σε μία μαρτυρία που του έδωσε ο πρώην βοσκός, λίγα χρόνια πριν κλείσει και αυτός τα δικά του μάτια:

«Όταν είδα τα δυο γίδια μου να βγαίνουν από τη τρύπα, πλησίασα να δω αν κρύβονταν εκεί τα υπόλοιπα. Η τρύπα ήταν καλυμμένη με κατσοπρίνια και δεν φαινόταν τόσο μεγάλη από μακριά. Για να χωρέσω να μπω, άρχισα να τα κόβω και να μετακινώ κάποιες πέτρες που έκλειναν την είσοδο. Όταν μπήκα ανακάλυψα μία σκοτεινή στενόμακρη σπηλιά. Αν και άκουγα βελάσματα, δεν έβλεπα να προχωρήσω πιο βαθιά. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω στο χωριό μου.

Εφοδιάστηκα με φακούς και λουξ, και επέστρεψα. Μπήκα πάλι στην τρύπα και προχώρησα 100-150 μέτρα. Η σπηλιά ήταν τεράστια! Προχώρησα λίγο ακόμα και βρέθηκα σε ένα πολύ μεγάλο προθάλαμο. Μετά από αυτόν, υπήρχε μια πολύ μεγάλη σπηλιά με πολλούς μεγάλους θαλάμους που ακόμα και με το λιγοστό φως δεν φαίνονταν φυσικοί αλλά κατασκευασμένοι. Σε έναν εξ αυτών υπήρχε μία κρήνη όπου τα αγνοούμενα γίδια έπιναν νερό. Εκεί υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα όπου περιείχε αρκετά πελώρια μεταλλικά αντικείμενα που έμοιαζαν σαν πουλιά ή αεροπλάνα, καθώς και πολλά αγάλματα!»

«Έβγαλα τα γίδια και γύρισα στο χωριό. Εκεί είπα σε κάποιους συγγενείς αυτά που είδα κάτω από τη γη. Αρκετές μέρες μετά με επισκέφθηκαν, ένας Έλληνας αξιωματικός του στρατού και τρεις Αμερικανοί. Με υποχρέωσαν να τους πω τι είδα και να τους οδηγήσω την είσοδο της σπηλιάς. Αφού οι δυο Αμερικανοί μπήκαν στην σπηλιά (όπου παρέμειναν πέντε ώρες), βγήκαν και μου είπαν ότι δεν πρέπει να ξαναπώ σε κανέναν τίποτα, δίνοντας μου 300 δολάρια. Φοβήθηκα και κράτησα το στόμα μου κλειστό! Όμως ένα μήνα μετά, ήρθαν δεκάδες Έλληνες και Αμερικανοί στρατιώτες, για να κατασκηνώσουν γύρω από το βραχώδη λόφο, απαγορεύοντας στον οποιοδήποτε να πλησιάσει τη περιοχή. Εκεί έμειναν πάνω από δέκα μέρες και συνεχώς πηγαινοέρχονταν μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα.»

«Αφότου έφυγαν, πήγα να δω τι αφαίρεσαν από τη σπηλιά. Όμως δεν κατάφερα να μπω, γιατί είχαν κλείσει την είσοδο της με παχύ τσιμέντο. Προφανώς, πολλά ευρήματα δεν μπορούσαν να μεταφερθούν και σφραγίστηκαν μέσα σε αυτή.»

«Λίγες μέρες μετά, ήρθαν να σφραγίσουν και το δικό μου στόμα! Ήταν ένας αξιωματικός της αεροπορίας και τρεις Αμερικανοί με πολιτικά. Μου είπαν ότι έπρεπε να ξεχάσω ότι είδα για την ασφάλεια των ευρημάτων, αλλά και την δική μου. Λέγοντας μου ότι κινδυνεύω, μου ζήτησαν να πάω στην Ν. Αφρική, όπου θα μου αγόραζαν ένα σπίτι και θα μου έδιναν ένα σημαντικό μηνιαίο ποσόν για να ζήσω άνετα. Πράγματι σε λίγες μέρες βρέθηκα στη Ν. Αφρική, σε μια μεγάλη δική μου φάρμα με μεγάλο και άνετο σπίτι, όπου παρέμεινα 35 χρόνια δίχως να μπορώ να πάρω βίζα για να επιστρέψω στην Ελλάδα.» δήλωσε ο ξενιτεμένος βοσκός.

Σήμερα, ο σφραγισμένος λόφος στον Τσούτσουρα στη Κρήτη, παραμένει ακόμα ένα άλυτο μυστήριο. Αν και ο Φουράκης προκάλεσε ένα μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον για την περιοχή, η απαξίωση και η αδιαφορία των λεγομένων του από τον αρχαιολογικό αλλά και τον επιστημονικό χώρο, έκαναν την αναβίωση του θέματος να θαφτεί ξανά στο χρονοντούλαπο των ξεχασμένων ιστοριών.

Το θέμα του σπηλαίου αυτού ξανάγινε γνωστό πριν μία δεκαετία από την τηλεοπτική εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», όταν ακόμα ένας Κρητικός, αφού μπήκε στα σπήλαια και είδε, καθώς ανέφερε, αρχαία αντικείμενα εξοπλισμένα με υψηλή τεχνολογία, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση με την κατηγορία της αρχαιοκαπηλίας.

Το θέμα για ακόμα μία φορά ξεχάστηκε... μέχρι πρότινος όμως, που τα παρόμοια εξώκοσμα ευρήματα του Ζάκρου το έφεραν ξανά στην επιφάνεια. Τελευταίες ανασκαφές έδειξαν ότι στο φαράγγι του Ζάκρου, που βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Κρήτης, ανακαλύφθηκαν πολύ περίεργα ευρήματα μέσα στους σκαμμένους στα βράχια πανάρχαιους Μινωικούς τάφους!

Εκεί λοιπόν (κατ’επίσημη δήλωση αρχαιολόγου στο μουσείο του Ηρακλείου) βρέθηκαν λίθινες σφραγίδες από το 1400π.Χ. που απεικόνιζαν διάφορα «φανταστικά όντα αγνώστου προέλευσης και αναγνώρισης»! Όταν μάλιστα αποφασίστηκε σε ποια αίθουσα του μουσείου του Ηρακλείου να τα τοποθετήσουν προς έκθεση στους επισκέπτες, όλα αυτά τα περίεργα εκθέματα από τον Ζάκρο, τότε ξαφνικά όλο το μουσείο έκλεισε για λόγους ανακαίνισης. Μάλιστα παραμένει κλειστό από το 2006 μέχρι και σήμερα, ενώ λειτουργεί μόνο μία προσωρινή μικρή αίθουσα με λίγα χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά εκθέματα, (δηλαδή αυτά μόνο που θέλουν να μας δείξουν).

Άραγε, τι προσπαθούν να κρύψουν στη Κρήτη; 
Γερμανικές αποθήκες σε σπηλιές; 
Και ο Ζάκρος; 
Λογικό νόημα δεν βγαίνει... 

Πάντως, αν συνδυάζατε στο μυαλό σας τις αρχαίες ιστορίες του μυθικού μηχανικού γίγαντα Τάλω, με τα αγνώστου προέλευσης όντα των εξαφανισμένων Μινωικών σφραγίδων του Ζάκρου, με τη μαρτυρία στον Τσούτσουρα για τα πελώρια μεταλλικά αρχαία αντικείμενα που έμοιαζαν σαν αεροπλάνα, με το λατρευτικό βουνό των Ακκάδων (πολιτισμός πριν τους Σουμέριους) στο αντίστοιχο όρος Ζάκρος του Ιράν, και τις ιστορίες του μολύβδινου λαβύρινθου του Μινώταυρου με τις σφραγισμένες στοές που εκπέμπουν ακόμα και σήμερα ραδιενέργεια... θα νοιώθατε και εσείς ότι όλα αυτά αρχίζουν να σκιαγραφούν έναν άγνωστο εξελιγμένο πολιτισμό ανάμεσα στους αρχαίους προγόνους μας, κάτι που ''προφανώς'' δεν έχει σχέση με τη σύγχρονη Γερμανική κατοχή και δεν τολμούν να αποκαλύψουν στα σύγχρονα βιβλία ιστορίας. 

ΤΣΟΥΤΣΟΥΡΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)

Ο αμύθητος (και επικίνδυνος...) πλούτος που κρύβει ο Τσούτσουρας!

Η «φίμωση» της περιοχής Τσούτσουρα είναι παλιά υπόθεση. Μιλώντας με κατοίκους της περιοχής και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου, μας ενημέρωσαν όχι όταν πήγαν το 1984 στον τότε Δ/ντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, τον πράο κ. Κριντζά, και του έθεσαν το θέμα των ανασκαφών που απαιτούνται να γίνουν με βάση συγκεκριμένα ευρήματα που του υπέδειξαν, τους απάντησε, δείχνοντας τους έναν κατάλογο της Αρχαιολογικής με ανασκαφές που εκκρεμούν, και όπου Τσούτσουρας θα έπαιρνε σειρά... 64η.

Από όλες τις συζητήσεις που κάναμε φέτος και πέρυσι με αρκετούς ευσυνείδητους πολίτες του Τσούτσουρα που λατρεύουν τον τόπο τους και είναι απόλυτα βέβαιοι για τον τεράσιιο αρχαιολογικό πλούτο που κρύβεται στις σπηλιές του,συμπεράναμε όχι ο μόνος τρόπος που υπάρχει έτσι ώστε όλα αυτά να βγουν επιτέλους στην επιφάνεια είναι να βρεθεί κάποιος χορηγός.

Εάν υπάρξει κάποιος εύπορος Έλληνας που ενδιαφέρεται, τότε μπορεί σε συνεργασία με τον Δήμο Αρκαλοχωρίουστον οποίο υπάγεται ο Τσούτσουρας, να πάρει άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και να προχωρήσει σε ανασκαφικό έργο. Αυτή είναι μία πολύ σημαντική πληροφορία, την οποία μας επιβεβαίωσε και ο Δήμαρχος Αρκαλοχωρίου, κ. Κλαδάκης, με τον οποίο ήρθαμε σε επαφή για να μας διαφωτίσει για ένα πολύ σημαντικό θέμα που μάθαμε.

Εκ του περιβάλλοντος ενός εκ των παλαιοτέρων ερασιτεχνών ντόπιων ανασκαφέων της περιοχής του Τσούτσουρα, του κ. Κ, μας ανέφεραν όχι είχαν από καιρό ενημερώσει την Αρχαιολογική Υπηρεσία και τον Δήμο και τους είχαν υποδείξει την είσοδο ταφικών θαλάμων με αμύθητα ευρήματα και χρυσή «κιβωτό - λάρνακα» στην εγγύς περιοχή του χωριού του Αγίου Βασιλείου, Βιάνου! (Με κ. Κ. επίσης μιλήσαμε αρκετά. Πρόκειται για πολίτη με τον οποίον η Αρχαιολογική Υπηρεσία και γενικά το Δημόσιο δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση για λόγους άσχετους των κρυμμένων αρχαίων «θησαυρών», τις θέσεις πολλών από τους οποίους φαίνεται να γνωρίζει καλά ο ίδιος και να έχει υποδείξει)

Οι φήμες λένε όχι ο ίδιος ο κ. Κ., πριν από πολλά χρόνια, είχε αποσφραγίσει μία δεύτερη είσοδο του εν λόγω ταφικού συμπλέγματος και είχε εντοπίσει φοβερά ευρήματα γύρω από τη λάρνακα, μαζίμε άθικτους περίεργουτύπουσκελετούς, οι οποίοι όμως διαλύθηκαν μετά από λίγο, στην πρώτη τους αυτή επαφή με την ατμόσφαιρα, μετά από ποιος ξέρει πόσες χιλιάδες χρόνια!

Είχε επίσης τότε ο κ. Κ. εντοπίσει και καταγράψει από μέσα και μία άλλη εγγύς είσοδο/έξοδο. Την πρώτη είσοδο, από την οποία αρχικά ο κ. Κ. είχε εισέλθει, την είχε καλύψει, αλλά στη συνέχεια αυτή είχε σφραγιστεί από το τσιμέντο των τοίχων μίας φάμπρικας.

Η περιγραφή του κ. Κ. ήταν τόσο κατατοπιστική, ώστε κλιμάκιο του Δήμου, εκπρόσωπος της ΚΓ' Αρχαιολογικής Εφορείας, κλιμάκιο της Αστυνομίας και ο ίδιος ο γέροντας ανασκαφεύς κ. Κ., πλέον υποβασταζόμενος λόγω εγκεφαλικού, τον Ιούνιο του 2006, μετέβησαν στον χώρο. Ο γέροντας τούς υπέδειξε το

σημείο της δεύτερης αυτής εισόδου όπου έπρεπε να γίνει ανασκαφή 70 μόλις εκατοστών για να αποκαλυφθεί το σύστημα των ταφικών θαλάμων, αλλά η Αρχαιολογική Υπηρεσία αρνήθηκε να προχωρήσει, με τη δικαιολογία ότι η είσοδος δεν ήταν εμφανής και άρα η πληροφορία είναι αναξιόπιστη.

Εάν επρόκειτο να γίνει σκάψιμο αυτό θα έπρεπε να το αναλάβει ο Δήμος, εάν βεβαίως ενδιαφερόταν, με δικά του έξοδα!

Η μεγάλη είδηση εδώ είναι ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία δέχτηκε τις υποδείξεις ενός ανθρώπου, με τον οποίο επίσημα δεν θέλει να έχει καμία σχέση και μετέβη και κατέγραψε ότι αυτός τους υπέδειξε, αλλά δεν προχώρησε.

Ο δήμαρχος κ. Κλαδάκης με τον οποίο επικοινωνήσαμε, μας επιβεβαίωσε τα γεγονότα και μας ανέφερε ότι ο ίδιος, χρόνια παλεύει με την κρατική γραφειοκρατία και δεν μπορεί να βγάλει άκρη και συνεπώς δεν μπορεί να προχωρήσει από μόνος του, ως Δήμος, σε τέτοιου είδους δράση. Στη δική μας ερώτηση εάν ένας χορηγός θα μπορούσε να βοηθήσει σε μία τέτοια ανασκαφική δράση, ήταν απόλυτα καταφατικός!

Μας ενημέρωσε επίσης ότι αφού ο χορηγός βρεθεί, εκείνος ως Δήμος, μπορεί πλέον να ζητήσει την άδεια της Αρχαιολογικής και μάλλον δεν θα είναι πρόβλημα να την πάρει. Εξάλλου όπως μας ενημέρωσε, και ο ίδιος ο Δήμος για οποιοδήποτε, όσο μικρό, τεχνικό έργο και εάν είναι να κάνει, πρέπει να πάρει άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Επομένως, από ότι φαίνεται για τη συγκεκριμένη περίπτωση, το επόμενο βήμα είναι η εξεύρεση ενός χορηγού.

Οι υποδείξεις που κατά καιρούς έχει κάνει ο κ. Κ. έχουν γίνει γνωστές ανά τον κόσμο, πράγμα που δικαιολογεί τις κατάκαιρούς παρουσίες διάφορων ομάδων ξένων με περίεργες συσκευές στην περιοχή.. Ανάμεσά τους είναι και η αποκάλυψητου σημείου όπου είναι θαμμένος ο Ραδάμανθυς, ο αδελφός του Μίνωα, και ο Ανδρόγεως, ο γιος του! Υποδείξεις οι οποίες συνοδεύονται από μαρτυρίες για ύπαρξη μέσα στους ταφικούς χώρους, αντικειμένων άγνωστης τεχνολογίας και απίστευτης συμπεριφοράς!

Οι σπηλιές επίσης που είχαν βρεθεί από ένα βοσκό, πίσω στα 1958 - 1959, επάνω στα εγγύς του Τσούχσουρα, Αστερούσια όρη, είχαν είσοδοι σε πανάρχαιους θαλάμους με απίστευτα τεχνολογικά ευρήματα, τα οποία - όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα και όπως ο I. Φουράκης έχει αποκαλύψει - «σηκώθηκαν» όλα από τον Αμερικάνικο Στρατό το 1960 και 1963 και οι είσοδοι στη συνέχεια σφραγίστηκαν.

Ο συγκεκριμένος βοσκός έγινε πάμπλουτος γαιοκτήμων στη Νότιο Αφρική με περίπου 40εχή απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα, η οποία μάλλον έληξε πρόσφατα. Οι Αμερικάνοι απέκτησαν τεχνολογία που ακόμα πασχίζουν σήμερα να αποκωδικοποιήσουν στις περισσότερες πτυχές της, ενώ ως αντάλλαγμα έδωσαν στην Ελλάδα δύο Πανεπιστήμια. Εκείνο του Ηρακλείου και εκείνο των Πατρών, με συμφωνία με την τότε κυβέρνηση... {Βλ. το σχετικό άρθρο του τεύχους, για τα σκάφη drones(κηφήνες) που εμφανίζονται όλο και συχνότερα και αποδίδονται σε άγνωστη γήινη τεχνολογία που της οποίας οι Αμερικανοί επιστήμονες έγιναν «ξαφνικά» κάτοχοι κάπου στη δεκαετία 60 - 70}

Οι συγκεκριμένες είσοδοι σήμερα είναι πρακτικά απροσπέλαστες και επίσης δεν μπορούν πλέον να ταυτοποιηθούν με βάση παραπλήσια γεωγραφικά στοιχεία που έχει δώσει ο κ. Κ, που επίσης γνώριζε το θέμα, διότι οι χάρτες πλέον πάνω από χα Αστερούσια, εγγύς του Τσούχσουρα περιοχή, είναι... άφαντοι στο Google map. Χρειάζεται κάποιος να «φάει» μέρες εκεί επάνω, ή να πετάξει με ένα ελικόπτερο, εάν φυσικά χα καταφέρει.

Μία άλλη επίσης έγκυρη πληροφορία που διασταυρώσαμε, χωρίς να μπορέσουμε όμως να την επιβεβαιώσουμε από επίσημη πηγή, είναι όχι στο παρελθόν ο ίδιος ερευνητής είχε υποδείξει στην περιοχή Λαρνάκι την είσοδο στο ταφικό σύμπλεγμα του ίδιου του βασιλιά Μίνωα! Έγιναν πράγματι κάποιες αρχικές ανασκαφές, αλλά μετά όλα σκεπάστηκαν βεβιασμένα κατ' εντολή του ιδιοκτήτη της περιοχής που είναι η τοπική Μητρόπολη.

Εκείνο όμως που είναι εξόχως σημαντικό να ειπωθεί, είναι όχι μέσα στο ίδιο το χωριό του Τσούχσουρα έχει υποδειχθεί μετ' επιτάσεως, κατ' επανάληψη και με πραγματικά αδιάσειστα στοιχεία, το σημείο εισόδου του υπόγειου πανάρχαιου Ασκληπιείου Θεραπευτηρίου, όπου η θεραπευτική ενέργεια είναι τόσο έντονη που τα αποτελέσματα της είναι θαυμαστά. Μία χαρουπιά σε προσιτό σημείο μέσα στο χωριό, η σπηλιά της θεάς των τοκετών, Ειλείθυιας, και ένας τοίχος που σφραγίζει την πλαγιά που βρίσκεται θαμμένο ένα πανάρχαιο θέατρο, όλα χωροταξικά περίπου συγγενή, οριοθετούν ένα ενεργειακό κέντρο μέσα στο χωριό, που χαρίζει στον τόπο θαυμαστές θεραπευτικές ιδιότητες και, αποδεδειγμένα, ευγονικές.

Δύο παράλληλοι κόσμοι...

Μετά από τόσο καιρό έρευνας και επαφών με δεκάδες ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους μας άνοιξαν πηγές απίστευτης πληροφορίας, είμαστε σε θέση.. ταπεινά να συμπεράνουμε όχι στον Κοσμοχώρο Τσούτσουρα, συνυπάρχουν δύο χωρόχρονοι:

Εκείνος, ενός υπερτεχνολογικού πανάρχαιου πολιτισμού, πριν από το 7.000 ή και πιο πίσω ακόμα, που πρέπει εκεί στον Τσούτσουρα να είχε την Παγκόσμια, αν όχι τη διαπλανητική του κεντρικη βάση...

Και ενός άλλου, αρχαίου επίσης αλλά νεότερου που ήκμασε εκεί, στον αρχαίο Ίναχο και ήταν ένα διεθνές κέντρο πολιτισμού, εμπορίου και γνώσης. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος όχι το μέλλον έχει να μας φανερώσει πολλά επί του θέματος..

Για μία ακόμα φορά να ευχαριστήσω από καρδιάς τον φιλόξενο, καλό και ντόμπρο κόσμο του Τσούτσουρα που με τόση εμπιστοσύνη και φιλία μας περιέλαβε. Συγχαρητήρια ανήκουν επίσης στον Δήμαρχο και στους φορείς της περιοχής του Τσούτσουρα, διότι μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, προχώρησαν σε όλα τα απαραίτητα τεχνικά έργα για την προστασία της παραλίας και του παραλιακού δρόμου, τα οποία επί χρόνια καταστρεφόντουσαν σχεδόν κάθε χειμώνα, από τη μανία της χειμωνιάτικης θάλασσας. Επίσης, εφαρμόζοντας κλασσικές αρχές ακτομηχανικών δράσεων, με την κατασκευή με πέτρες δύο μικρών «βραχιόνων» μέσα στη θάλασσα, κατάφεραν σε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο, σχεδόν να διπλασιάσουν το φάρδος των αμμουδερών ακτών τους, σε ένα μήκος πάνω από 1.000 μέτρα. Δέστε και τη σχετική φωτογραφία.

Εκείνο όμως που εξακολουθεί να μένει ανεκμετάλλευτο και απροστάτευτο είναι ο αρχαίος ναός στο φαράγγι του Μίντρη. Τι σκέπτεστε περί αυτού αγαπητέ κ. Δήμαρχε; Φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε ότι στα χέρια σας έχετε μία τεράστια τουριστική περιουσία και έναν Εθνικό πλούτο..

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ FERRARI | Votegreece.gr

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ FERRARI | Votegreece.gr