Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
|
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015
Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015
ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΩΡΑ… ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.
Μετά τις περίφημες δηλώσεις του Ταΐπ Ερντογάν ότι δεν ανακαλύψε ο Χριστόφορος Κολοβός την Αμερική, αλλά πριν από αυτόν μουσουλμάνοι είχαν ανακαλύψει την νέα ήπειρο, τώρα έρχονται και άλλες τουρκικές δηλώσεις ότι και το άγαλμα της Ελευθερίας που δεσπόζει στην είσοδο της Νέας Υόρκης σαν το πρώτο μνημείο της νέας ηπείρου, είναι… τουρκικό δημιούργημα. Έτσι το γνωστό άγαλμα της Ελευθερίας, σύμβολο των Ηνωμένων Πολιτειών που δεσπόζει στην θαλάσσια περιοχή της Νέας Υόρκης και είναι το πρώτο μεγάλο δημιούργημα που αντικρίζουν όσοι φτάνουν με πλοία από την Ευρώπη, το διεκδικούν οι Τούρκοι σαν δικό τους δημιούργημα και μάλιστα έχουν και την απαίτηση να τους πληρώσουν τους… τόκους από τον σφετερισμό της τουρκικής αυτής δημιουργίας.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων, Milliyet και Sabah, ο Τούρκος ποιητής και συγγραφέας, Sunay Akın, σε συνέντευξη που έδωσε σε μια αμερικανική εφημερίδα υποστήριξε ότι το άγαλμα της Ελευθερίας ήταν μια τουρκική έμπνευση την οποία σφετερίστηκε το 1874 ο γνωστός Γαλλος γλύπτης, Φρεντερίκ Μπαρτολντί, που άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του. Σύμφωνα με τον Τούρκο διανοούμενο, η ιδέα αυτή του αγάλματος ανήκει στους Τούρκους γλύπτες, Abdülaziz και Abdülmecit, που σκόπευαν να τοποθετήσουν το άγαλμα στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας σαν τον γνωστό κολοσσό της Ρόδου, ο οποίος ήταν και η αρχική έμπνευση για την κατασκευή του αγάλματος.
Μάλιστα δεν είναι τυχαίο, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι, ότι το άγαλμα έχει στραμμένη την πλάτη του προς την Δύση και το πρόσωπο του να κοιτάζει προς την Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι ο η ιδέα του αγάλματος έρχεται από την Ανατολή, (δηλαδή από την… Τουρκία), ενώ η Δύση έκλεψε την ιδέα. Το εκπληκτικό σε όλα αυτά είναι ότι σύμφωνα με τον Sunay Akın, η Τουρκία δικαιούται μια μεγάλη αποζημίωση για την εκμετάλλευση του αγάλματος, ενός τουρκικού δημιούργηματος από τους Αμερικανούς, και καλεί τους Τούρκους της Αμερικής να ενωθούν και να προσφύγουν σε δικαστήρια για την διεκδίκηση αποζημίωσης για την κλοπή της… πνευματικής τους δημιουργίας.
Για την πραγματική ιστορία του αγάλματος διαβάζουμε ότι η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό, Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Την προτομή του αγάλματος την είχε δει από τη μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος και η βάση του αγάλματος βασίζεται στον Κολοσσό της Ρόδου. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο Γουστάβος Άιφελ.
Όταν τελείωσε, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886. Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται. Στο εσωτερικό του 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στην κεφαλή του αγάλματος και άλλα 58 στο χέρι του που κρατάει τον πυρσό.
Σε λίγο δεν μένει παρά να δούμε τους Τούρκους να φωνάζουν πως η… Ακρόπολη είναι τουρκικό κτίσμα και ότι εμείς έχουμε ιδιοποιηθεί αυτή την τουρκική περιουσία στο ιστορικό βράχο!!!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-
Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015
Ποιοί φοβούνται την Πυραμίδα της Θήβας;
Ποιοί φοβούνται την Πυραμίδα της Θήβας;
Posted by olympiada στο Απριλίου 20, 2010
Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣΕ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ
Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣΕ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ
Πριν από πολλά χρόνια σε ένα Δημοτικό σχολείο της Αμερικανικής επαρχίας υπήρχε μια δασκάλα. Το όνομα της ήταν κυρία Τόμπσον.
Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα παιδιά της πέμπτης τάξης, τους συστήθηκε και στη συνέχεια τους είπε ένα μεγάλο ψέμα.
Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε δάσκαλοι, κοίταξε τους μαθητές της και τους είπε ότι τους θα τους αγαπάει και θα τους προσέχει όλους το ίδιο. Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, γιατί εκεί στην μπροστινή σειρά, κάθονταν ένα μικρό αγόρι, ο Τέντυ Στάλλαρντ. Η κυρία Τόμπσον είχε παρατηρήσει τον Τέντυ από την προηγούμενη χρονιά και δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά, δεν συμμετείχε στην τάξη, τα ρούχα του ήταν συνέχεια βρώμικα και σίγουρα δεν έκανε όσο συχνά έπρεπε μπάνιο.
Ο Τέντυ ήταν ένα παιδί που την δυσαρεστούσε όποτε τον έβλεπε για αυτό και απολάμβανε τις στιγμές που σχημάτιζε με τον κόκκινο στυλό της τα τεράστια Χ στα τετράδια του, έσβηνε τα λάθη του ή βαθμολογούσε με 6 και με 5 τις εργασίες του.
Στο σχολείο, όπου δίδασκε η κυρία Τόμπσον, ήταν υποχρεωμένη να ελέγχει το παρελθόν όλων των παιδιών που υπήρχαν στη τάξη της. Ακόμη και του μικρού Τέντυ. Έτσι όταν άνοιξε τα αρχεία του, την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.
Ο δάσκαλος που είχε τον Τέντυ στην πρώτη τάξη του Δημοτικού έγραφε για αυτόν: «Ο Τέντυ είναι ένα υπέροχο παιδί όλο χαμόγελο. Είναι οργανωτικός, μελετηρός και έχει καλούς τρόπους.
Είναι μια έμπνευση για τα παιδιά που βρίσκονται γύρω του.»
Η δασκάλα που είχε τον Τέντυ στη Δευτέρα Δημοτικού έγραφε: «Είναι εξαιρετικός μαθητής, τον συμπαθούν πολύ οι συμμαθητές του αλλά ο ίδιος μοιάζει πολύ προβληματισμένος επειδή η μητέρα του πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και η ζωή στο σπίτι του πρέπει να είναι πολύ δύσκολη.»
Η δασκάλα που τον δίδαξε στην Τρίτη Δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του του στοίχισε πολύ. Ο ίδιος προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά ο πατέρας του δεν του δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον. Η άσχημη κατάσταση στο σπίτι θα τον επηρεάσει πολύ σύντομα, αν δεν αλλάξει γρήγορα κάτι.»
Ο δάσκαλος του Τέντυ στην Τετάρτη Δημοτικού έγραφε: «Ο Τέντυ έχει παραιτηθεί και δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη.»
Η κυρία Τόμπσον συνειδητοποίησε το πρόβλημα και αισθάνθηκε ντροπή για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν όλοι οι μαθητές της, της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα τυλιγμένα με αστραφτερά περιτυλίγματα και όμορφες κορδέλες. Όλοι, εκτός από τον Τέντυ. Το δικό του δώρο ήταν αδέξια τυλιγμένο σε ένα βρώμικο, καφέ χαρτί που μάλλον πριν ήταν η σακούλα ενός παντοπωλείου.
Η κυρία Τόμπσον δυσκολεύτηκε να το ανοίξει. Τα περισσότερα παιδιά γέλασαν όταν έβγαλε από μέσα ένα βραχιόλι που είχε φτιάξει ο ίδιος με σπάγκο και πέτρες αλλά και ένα ανοιχτό, μισογεμάτο μπουκάλι με άρωμα. Σηκώθηκε από τη θέση της και σταμάτησε απότομα των γέλιο των παιδιών όταν φώναξε δυνατά πόσο πολύ της άρεσε το δώρο του. Στη συνέχεια φόρεσε το βραχιόλι και έριξε λίγο από το άρωμα στο χέρι της.
Ο Τέντυ έφυγε τελευταίος εκείνη τη μέρα από την τάξη. Βγαίνοντας από τη πόρτα γύρισε προς τη δασκάλα του και της είπε με θλιμμένη φωνή «Σήμερα κυρία μυρίζετε σαν τη μαμά μου!»
Η κυρία Τόμπσον έκλαψε πολύ εκείνη τη μέρα. Από τότε σταμάτησε να μαθαίνει τα παιδιά ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Αντ “αυτού, άρχισε να τα διδάσκει.
Αγαπούσε όλα τα παιδιά αλλά έδινε ιδιαίτερη προσοχή στον μικρό Τέντυ. Κάθε φορά που τον βοηθούσε στα μαθήματα του, το μυαλό του έμοιαζε να ζωντανεύει. Όσο περισσότερο τον ενθάρρυνε, τόσο πιο γρήγορα απαντούσε στις ερωτήσεις της. Μέχρι το τέλος του έτους, ο Τέντυ είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης και, παρά το ψέμα της ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο, ο Τέντυ ήταν πλέον και επίσημα ο αγαπημένος της. Την επόμενη χρονιά η κυρία Τόμπσον ανέλαβε πάλι την Πέμπτη Δημοτικού και έβλεπε τον Τέντυ μόνο στα διαλείμματα. Μια μέρα, προς το τέλος του έτους, βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα του σπιτιού της. Το σημείωμα είχε την υπογραφή του Τέντυ και έγραφε: «Είσαστε ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχα ποτέ στη ζωή μου».
Έξι χρόνια μετά η κυρία Τόμπσον έλαβε άλλο ένα σημείωμα, αυτή τη φορά με το ταχυδρομείο.
Ήταν πάλι ο Τέντυ και της έγραφε ότι είχε τελειώσει τρίτος σε βαθμό το Λύκειο, αλλά εκείνη ήταν ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Τέσσερα χρόνια μετά, πήρε άλλη μια επιστολή από τον Τέντυ. Της έγραφε ότι είναι δύσκολα στο Πανεπιστήμιο αλλά πολύ σύντομα θα έπαιρνε το πτυχίο του και με καλό βαθμό. Τέλειωσε το γράμμα του γράφοντας ότι ακόμη εκείνη είναι η καλύτερη και η πιο αγαπημένη του δασκάλα που είχε ποτέ.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια άλλο ένα γράμμα από τον Τέντυ έκανε την εμφάνιση του στο ταχυδρομικό κουτί της κυρία Τόμπσον. Της έγραφε ότι αφού πήρε το πτυχίο του, αποφάσισε να προχωρήσει λίγο ακόμη τις σπουδές του. Τέλειωνε την επιστολή γράφοντας ότι παραμένει η καλύτερη και η αγαπημένη του δασκάλα.
Η κυρία Τόμπσον πήρε ακόμη ένα γραμμα από τον Τέντυ εκείνη την άνοιξη.Αλλά αυτή τη φορά το όνομα με το οποίο υπέγραφε,ήταν διαφορετικό: Δρ. Θίοντορ Φ. Στάλλαρντ. Της έγραφε ότι είχε βρει μια κοπέλα και επρόκειτο να την παντρευτεί. Της έλεγε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε εκείνη, να καθίσει στη θέση που κάθεται η μητέρα του γαμπρού.
Φυσικά εκείνη το έκανε… Πήγε στο γάμο φορώντας στο χέρι εκείνο το βραχιόλι από πέτρες που της είχε κάνει δώρο ο Τέντυ και φορώντας το άρωμα που του θύμιζε τη μητέρα του. Την στιγμή που ο Δρ. Στάλλαρντ την αγκάλιασε της ψιθύρισε στο αυτί: «Σας ευχαριστώ, κυρία Τόμπσον, γιατί πιστέψατε σε μένα. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ γιατί με κάνατε να αισθανθώ σημαντικός και μου δείξατε πως μπορώ να κάνω τη διαφορά».
Η κυρία Τόμπσον με δάκρυα στα μάτια του απάντησε: «Τέντυ, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Εσύ είσαι αυτός που μου έμαθε ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά. Δεν ήξερα πώς να διδάξω τους μαθητές μου μέχρι που σε γνώρισα.»
Μεγάλες Αλήθειες που καλό είναι να τις θυμηθούμε εν όψει εκλογών!!!
Μεγάλες Αλήθειες που καλό είναι να τις θυμηθούμε εν όψει εκλογών!!!
| Bismarck |
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι,
κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
|
| Emma Goldman |
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα
θα ήταν παράνομες.
|
| Oscar Ameringer | Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικέςεκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατέψειςαπό τους δε. |
| Henry Menken | Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι δεν θα... είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο. |
| Jean Paul Sartre | Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν κόσμο στον οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω. |
| Ανώνυμος |
Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών.
Χρειάζονται συχνή αλλαγή και μάλιστα για τον ίδιο λόγο.
|
| Ανώνυμος |
Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας,
όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.
|
| Μικρό Κομματικό Λεξικό |
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται
στο δικό μας έχουμε διεύρυνση.
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.
|
| Ανώνυμος | Αν δεν σου αρέσει η Κυβέρνηση, φταις και συ γι' αυτό. |
| Ανώνυμος |
Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να καταδικαστείς για τρία αδικήματα.
i) Για προσβολή προσωπικότητας,
ii) Για περιύβριση αρχής και
iii) Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.
|
| ΝικήταΧρουστσώφ |
Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι.
Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμη και εκεί που
δεν υπάρχουν ποτάμια.
|
| Frank McKinney |
Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλλίτερο,
αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος.
|
| Robert Oren |
Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές
οι δημοσκοπήσεις.
|
| Αθανάσιος Κανελλόπουλος |
Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη.
Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.
|
| Ροΐδης (γιαδιατελέσανταυπουργό) |
Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα,
εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
|
| Friedman | Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας. Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα. |
| George Nathan |
Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε.
Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.
|
Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
του Πατρός Δανιήλ Γούβαλη
Ο Υποβιβασμός της γυναίκας
Στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχαν μόνο πανάκριβα τριαντάφυλλα αλλά και άσχημα αγκάθια. Εμείς κάνουμε επιλογή, δεχόμαστε τα πρώτα, απορρίπτουμε τα δεύτερα. Οι νεοπαγανιστές και οι αρχαιολάτρες θέλουν να τα βλέπουν όλα ρόδινα αλλά αυτό είναι παροδήγησις και πλάνη. Εμείς αγαπούμε την αλήθεια και οι ακροατές μας πρέπει να γνωρίσουν κάποιες αλήθειες για τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, αλήθειες που οι νεοπαγανιστές τις αποκρύπτουν συστηματικά.
Σήμερα θα μιλήσουμε για την θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα. Όποιος ασχοληθεί έστω και λίγο με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο θα διαπιστώσει ότι στην καθημερινή ζωή, στην πολιτική ζωή, στις τέχνες στην καλλιτεχνία, στην ρητορική, στις επιστήμες στην φιλοσοφία, παντού, κυριαρχούν οι άνδρες ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.
Τραγική ποίηση, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης.
Φιλοσοφία, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Ζήνων, Επίκουρος και λοιπά.
Μιλούμε για τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδος, όχι για τις επτά σοφές.
Και οι λεγόμενοι δέκα ρήτορες του κανόνος, που οι λόγοι τους θεωρούνται υποδειγματικοί και αυτοί άνδρες ήταν, Αντιφών, Ανδοκίδης, Λυσίας, Αισχίνης, Δημοσθένης ο ανώτερος όλων, Υπερείδης και λοιποί.
Μιλούμε για τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδος, όχι για τις επτά σοφές.
Και οι λεγόμενοι δέκα ρήτορες του κανόνος, που οι λόγοι τους θεωρούνται υποδειγματικοί και αυτοί άνδρες ήταν, Αντιφών, Ανδοκίδης, Λυσίας, Αισχίνης, Δημοσθένης ο ανώτερος όλων, Υπερείδης και λοιποί.
Και ο χώρος των επιστημών και αυτός ανδροκρατείται.
Μαθηματικά, Θεόδωρος Κυρηναίος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, αυτός συνέβαλε στην περιοχή της στοιχειώδους Γεωμετρίας, Εύδοξος ο Κνίδιος, Αέτιος ο Αθηναίος αυτός θεωρείτε θεμελιωτής της στερεομετρίας, Ευκλείδης περίφημος μαθηματικός, Αρχιμήδης μέγας μαθηματικός και φυσικός.
Αστρονομία, Θαλής, Κάλλιππος, Ηρακλείδης αυτός βρήκε ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη στρέφονται γύρω από τον Ήλιο, Αρίσταρχος ο Σάμιος, αυτός ανακάλυψε το Ηλιοκεντρικό σύστημα, Ύπαρχος αυτός συνέταξε κατάλογο 800 απλανών αστέρων.
Μαθηματικά, Θεόδωρος Κυρηναίος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, αυτός συνέβαλε στην περιοχή της στοιχειώδους Γεωμετρίας, Εύδοξος ο Κνίδιος, Αέτιος ο Αθηναίος αυτός θεωρείτε θεμελιωτής της στερεομετρίας, Ευκλείδης περίφημος μαθηματικός, Αρχιμήδης μέγας μαθηματικός και φυσικός.
Αστρονομία, Θαλής, Κάλλιππος, Ηρακλείδης αυτός βρήκε ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη στρέφονται γύρω από τον Ήλιο, Αρίσταρχος ο Σάμιος, αυτός ανακάλυψε το Ηλιοκεντρικό σύστημα, Ύπαρχος αυτός συνέταξε κατάλογο 800 απλανών αστέρων.
Το εύρος της υποβαθμίσεως του γυναικείου ρόλου ήταν πολύ μεγάλο, στην αρχαϊκή και κλασική Αθήνα τα κορίτσια δεν ελάμβαναν σχολική εκπαίδευση, το σχολείο ήταν μόνο για τα αγόρια, για τα κορίτσια αρκούσαν αυτά που θα τους μάθαιναν οι μητέρες τους στο σπίτι.
Μάθαιναν δηλαδή να μαγειρεύουν, να κεντούν, να επεξεργάζονται τα μαλλιά, να υφαίνουν, να κατασκευάζουν ενδύματα. Παράλληλα προς αυτό οι κοπέλες παντρεύονταν νωρίς.
Μάθαιναν δηλαδή να μαγειρεύουν, να κεντούν, να επεξεργάζονται τα μαλλιά, να υφαίνουν, να κατασκευάζουν ενδύματα. Παράλληλα προς αυτό οι κοπέλες παντρεύονταν νωρίς.
Η Αθηναία ήταν 14 – 15 ετών όταν παντρευόταν, αντίθετα οι άνδρες νυμφεύονταν περίπου σε ηλικία 30 ετών, σε μια ηλικία κατά την οποία κανονικά παρελάμβαναν από τον πατέρα τους τον οίκον και εκτός αυτού είχαν ξεπεράσει τα θυελλώδη χρόνια της νεότητας. Έτσι με την ελλιπή μόρφωση από το ένα μέρος και με την πρώιμη είσοδο στο γάμο από το άλλο μέρος, η ζωή τους διαμορφωνόταν έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για ανάπτυξη των ταλάντων τους ή για κάποια άλλη δραστηριότητα. Το μόνο που μπορούσαν να επιτύχουν ήταν να γίνουν καλές σύζυγοι καλές νοικοκυρές και καλές μητέρες, τότε θεωρούνταν αξιοσέβαστες και ευυπόληπτες. Η συναναστροφή τους ήταν με άλλες νοικοκυρές και με τους οικιακούς δούλους, τον περισσότερο καιρό τον περνούσαν σε ένα κλειδωμένο χώρο που βρίσκονταν συνήθως στο επάνω πάτωμα του σπιτιού τον λεγόμενο γυναικωνίτη, εκεί βίωναν την απομόνωση.
Η απομόνωση ήταν τόσο μεγάλη ώστε όταν κάποτε το απαίτησε μια δίκη ένας δεινός ρήτορας σε λόγο του αμφισβήτησε την ύπαρξη μιας γυναίκας. Η γυναίκα καλής οικογενείας παρέμενε στον σπίτι τριγυρισμένη από τις υπηρέτριες της και έβγαινε μόνο για να εκτελέσει τα θρησκευτικά της καθήκοντα.
Η ζωή της παντρεμένης γυναίκας ήταν πολύ περιορισμένη δεν μπορούσε να βγει από τον γυναικωνίτη χωρίς την άδεια του άντρα της, όπως σημειώνει ο Μένανδρος τα όρια μέσα στα οποία κινείτο ήταν η αυλόπορτα, η αύλειος θύρα.
Σε κείμενο του Αριστοφάνη δηλώνεται ότι απαγορευόταν ρητώς να βγαίνουν οι γυναίκες από το σπίτι. (Θεσμοφοριάζουσαι 790).
Η γυναίκα αν ήταν πλούσια ή και απλώς εύπορη δεν πήγαινε ποτέ στην αγορά, ούτε έστελνε τις υπηρέτριες της, όλα τα ψώνια της τα έκανε ο άντρας, συχνά μπορούσε να δει κανείς έναν στρατιώτη πάνοπλο να αγοράζει σαρδέλες ή σύκα. Και όταν οι γυναίκες έβγαιναν με άδεια του συζύγου από το σπίτι βρίσκονταν υπό επιτήρηση.
Η γυναίκα αν ήταν πλούσια ή και απλώς εύπορη δεν πήγαινε ποτέ στην αγορά, ούτε έστελνε τις υπηρέτριες της, όλα τα ψώνια της τα έκανε ο άντρας, συχνά μπορούσε να δει κανείς έναν στρατιώτη πάνοπλο να αγοράζει σαρδέλες ή σύκα. Και όταν οι γυναίκες έβγαιναν με άδεια του συζύγου από το σπίτι βρίσκονταν υπό επιτήρηση.
Από την εποχή του Σόλωνος υπήρχαν οι γυναικονόμοι που έλεγχαν την διαγωγή τους, είχαν και δικαίωμα να επιβάλλουν ποινές.
Για τις γυναίκες δεν έπρεπε να γίνεται λόγος, όσο ποιο λίγο ακουόταν το όνομα τους στις διάφορες συζητήσεις τόσο πιο ευυπόληπτες θεωρούνταν. Δεν υπήρχαν δεσμοί για να ενώνουν τις γυναίκες με τον δημόσιο βίο, οι γυναίκες αποκλείονταν από κάθε δημοσιότητα και από κάθε πολιτική δραστηριότητα.
Στην αρχαία Ελλάδα, αν εξαιρέσουμε τους Δωριείς, θεωρούσαν τις γυναίκες κατώτερες των ανδρών, ικανές να εκτελούν μικρής σημασίας εργασίες και χρήσιμες σαν βοηθούς.
Ο Αριστοτέλης σημειώνει, το άρρεν προς το θήλυ φύση το μεν κρείττον το δε χείρον, και το μεν άρχον το δε αρχόμενον. (Πολιτικά α2). Ο άνδρας δηλαδή εκ φύσεως είναι καλύτερος και ανώτερος, ενώ η γυναίκα είναι υποδεέστερη, ο άνδρας είναι αρχηγός και εξουσιάζει ενώ η γυναίκα εξουσιάζεται.
Όταν οι Αθηναίοι έπρεπε να μιλήσουν για τις γυναίκες τους και τα παιδιά του πρώτα ανέφεραν τα δεύτερα λέγοντας, τέκνα και γυναίκες, δεν τις είχαν σε εκτίμηση, ήταν δηλαδή κοινώς αποδεκτό ότι η γυναίκα βρίσκονταν σε κατώτερο επίπεδο από τον άνδρα, σε κάθε φάση της ζωής της έπρεπε να έχει από πάνω της ένα αφεντικό, ένα άνδρα προστάτη που ήταν είτε ο πατέρας της είτε ο σύζυγος της είτε κάποιος συγγενής. Ήταν για όλη της την ζωή ανήλικη και βρισκόταν πάντα υπό καθεστώς κηδεμονίας.
Η γυναίκα δεν μπορούσε η ίδια να αποφασίσει ποιον άνδρα θα πάρει, στο θέμα γάμος και εκλογή συζύγου δεν ήταν ελεύθερη να κάνει την επιλογή της, ποιον θα συζευχθεί το αποφάσιζε ο πατέρας της.
Μελετώντας μια περικοπή από τον λόγο του Δημοσθένους (Κατ’ Αφόβου ι’ 4-5) καταλαβαίνομε ότι άλλος αποφάσιζε για το ποιον θα συνδεθεί μια κοπέλα. Η αδελφή του Δημοσθένους ήταν κοριτσάκι 5 ετών, όταν ο πατέρας της την παραμονή του θανάτου του την υποσχέθηκε, καθόρισε τον μελλοντικό σύζυγο της.
Μελετώντας μια περικοπή από τον λόγο του Δημοσθένους (Κατ’ Αφόβου ι’ 4-5) καταλαβαίνομε ότι άλλος αποφάσιζε για το ποιον θα συνδεθεί μια κοπέλα. Η αδελφή του Δημοσθένους ήταν κοριτσάκι 5 ετών, όταν ο πατέρας της την παραμονή του θανάτου του την υποσχέθηκε, καθόρισε τον μελλοντικό σύζυγο της.
Ο γάμος δεν ήταν ποτέ μια ελεύθερη επιλογή εκ μέρους της νέας γυναίκας είναι ο πατέρας της ή ο νόμιμος κηδεμόνας της αυτός που επιλέγει τον οίκο στον οποίον θα την οδηγήσει και η τύχη της αποφασίζεται ανάμεσα σε δυο άνδρες. Πριν από τον γάμο γινόταν η εγγύη. Τι ήταν η εγγύη; Θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε με την λέξη αρραβώνας. Η Ελληνίδα γυναίκα δεν ήταν νομικό πρόσωπο όταν πούμε ότι η τάδε ήταν Αθηναία πολίτης εννοούμε ότι ήταν νόμιμο τέκνο προερχόμενο από νόμιμο αστικό γάμο. Για να προχωρήσει η ίδια σε νόμιμο γάμο γινόταν η εγγύη, δηλαδή μια προφορική υπόσχεση ενώπιον μαρτύρων με την οποία ο πατέρας δίνει την κόρη στον μέλλοντα σύζυγο της, κάτι σαν συμβόλαιο ανάμεσα σε σπιτικά. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε γαμήλιο συμβόλαιο.
Τότε κανονιζόταν και η προίκα που θα έδινε η ένοικη. Η προίκα συνίστατο σε χρήματα και σε ακίνητα συνήθως έφτανε στις 1000 δραχμές το κατώτερο και 6000 το ανώτερο. Πρόκειται για αρκετά αξιόλογο ποσό, ας σημειωθεί ότι το ημερομίσθιο ενός ειδικευμένου εργάτη στα τέλη του 4ου πΧ αιώνος έφτανε την μια η τις δυο δραχμές. Και ένα ζευγάρι παπούτσια κόστιζε περίπου 7 δραχμές, μιλούμε για την Αρχαϊκή και Κλασσική Αθήνα.
Η εγγύη δεν συνδεόταν κάποιο τελετουργικό τυπικό ούτε με έκδοση ληξιαρχικής πράξεως από το Δημόσιο, είχε τον χαρακτήρα ιδιωτικής συμφωνίας.
Τότε κανονιζόταν και η προίκα που θα έδινε η ένοικη. Η προίκα συνίστατο σε χρήματα και σε ακίνητα συνήθως έφτανε στις 1000 δραχμές το κατώτερο και 6000 το ανώτερο. Πρόκειται για αρκετά αξιόλογο ποσό, ας σημειωθεί ότι το ημερομίσθιο ενός ειδικευμένου εργάτη στα τέλη του 4ου πΧ αιώνος έφτανε την μια η τις δυο δραχμές. Και ένα ζευγάρι παπούτσια κόστιζε περίπου 7 δραχμές, μιλούμε για την Αρχαϊκή και Κλασσική Αθήνα.
Η εγγύη δεν συνδεόταν κάποιο τελετουργικό τυπικό ούτε με έκδοση ληξιαρχικής πράξεως από το Δημόσιο, είχε τον χαρακτήρα ιδιωτικής συμφωνίας.
Ας δούμε και το θέμα της λύσεως του γάμου, του διαζυγίου. Και εδώ η γυναίκα βρισκόταν σε υποδεέστερη θέση από τον άνδρα, ο σύζυγος χωρίς να απευθυνθεί σε κάποια αρχή, από μόνος του, είχε δικαίωμα να διώχνει την γυναίκα του. Τις περισσότερες φορές η απόφαση διακοπής μιας ενώσεως προερχόταν από τον σύζυγο, σε αυτήν την περίπτωση έστελνε πίσω στον πεθερό του την γυναίκα και την προίκα και ήταν πλέον αυτός που αναλάμβανε να ξαναπαντρέψει την κόρη του.
Την γύριζε στο πατρικό της σπίτι χωρίς να χρειάζεται να απευθυνθεί σε κάποια δημόσια αρχή και να ζητήσει έγκριση, ενώ στην αντίθετη περίπτωση όταν το διαζύγιο το ήθελε η σύζυγος μπορούσε να εγκαταλείψει τον άνδρα της αλλά έπρεπε να δώσει στον άρχοντα αίτηση διαζυγίου και στη συνέχεια αυτός να το εγκρίνει και να το γνωστοποιήσει.
Την γύριζε στο πατρικό της σπίτι χωρίς να χρειάζεται να απευθυνθεί σε κάποια δημόσια αρχή και να ζητήσει έγκριση, ενώ στην αντίθετη περίπτωση όταν το διαζύγιο το ήθελε η σύζυγος μπορούσε να εγκαταλείψει τον άνδρα της αλλά έπρεπε να δώσει στον άρχοντα αίτηση διαζυγίου και στη συνέχεια αυτός να το εγκρίνει και να το γνωστοποιήσει.
Είπαμε ότι ο σύζυγος όταν χώριζε την γυναίκα του την έστελνε πίσω στον πατέρα της, επιστρέφοντας συγχρόνως και την προίκα, αλλά ο σύζυγος εν τω μεταξύ μπορούσε να εκποιήσει τα ακίνητα που πήρε ως προίκα, μπορούσε να εξανεμίσει την προίκα, κανένας νόμος δεν περιόριζε τον σύζυγο στο πως θα χειριστεί την περιουσία που πήρε από την γυναίκα του, εάν τύχαινε για τον α ή β λόγο είτε από κακή πρόθεση είτε όχι, να εξαφανίσει ο σύζυγος την περιουσία και εάν οι συγγενείς της συζύγου δεν μπορούσαν να την δεχτούν σπίτι τους, τότε αυτή καταντούσε άπορη και δυστυχισμένη.
Η γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα βρισκόταν σε υποβαθμισμένη τάξη και ως προς το θέμα της ιδιοκτησίας. Ο νόμος δεν της επέτρεπε να έχει και να διαχειρίζεται περιουσία, η γυναίκα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ιδιοκτήτρια ακινήτων και η προίκα που έφερνε πήγαινε στην κυριότητα του συζύγου της και αυτός είχε το πλήρες δικαίωμα διαθέσεως της.
Πάμε σε άλλο θέμα, στα θεατρικά έργα στην αρχή όλα τα πρόσωπα ήταν άνδρες, δεν υπήρχαν γυναικείοι ρόλοι αλλά και όταν αυτοί εμφανιστήκαν δεν παίζονταν από γυναίκες αλλά από άνδρες ηθοποιούς.
Εκτός αυτού οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις. Όταν επρόκειτο για ένα οικογενειακό πρόβλημα, να ερωτηθεί λόγου χάριν το μαντείο των Δελφών, δεν επιτρεπόταν να πάει να ρωτήσει γυναίκα αλλά ο άνδρας.
Εκτός αυτού οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις. Όταν επρόκειτο για ένα οικογενειακό πρόβλημα, να ερωτηθεί λόγου χάριν το μαντείο των Δελφών, δεν επιτρεπόταν να πάει να ρωτήσει γυναίκα αλλά ο άνδρας.
Ο άνδρας δεν συνηθιζόταν να δίνει δικαίωμα στην γυναίκα του να συζητούν πολύ μεταξύ τους, η σύζυγος κατά ταύτα δεν μπορούσε να είναι για τον άνδρα συνομιλήτρια και αυτός ο φρόνιμος άνδρας, ο οποίος σε σοβαρά ζητήματα εμπιστεύεται την γυναίκα του πρέπει να παραδεχτεί ότι συζητούν ελάχιστα μεταξύ τους. Η σύζυγος είχε ελάχιστες ευκαιρίες να υποβάλει ερωτήσεις, το ίδιο και για να βλέπει και για να ακούει και για να μαθαίνει και αυτά την καθιστούσαν ιδανική σύζυγο, παράβαλε Ξενοφώντος (Οικονομικός 7,5). Η γυναίκα που ρωτούσε που έβλεπε που άκουγε, που μάθαινε, που μορφωνόταν εθεωρείτο ότι υφίσταται μια παραμόρφωση.
Και στο θέμα των συζυγικών σχέσεων η σύζυγος βρισκόταν μειωμένη, έτσι για το σύζυγο δεν υπήρχε κανένα σεξουαλικός περιορισμός και είχε για αυτό οποιαδήποτε ελευθερία κατά αντίθεση προς την γυναίκα του μερικές πηγές δίνουν την αφορμή να πιστέψουμε ότι η σύζυγος μόλις ικανοποιείτο ο σκοπός της εγκυμοσύνης και είχαν γεννηθεί πολλά παιδιά δεν αγγιζόταν πια καθόλου.
Στο καθημερινό οικογενειακό τραπέζι ο τρόπος με τον οποίον καθόταν η γυναίκα δήλωνε τον υποβαθμισμό της, στην διάρκεια του γεύματος ο οικοδεσπότης συνήθως είναι ξαπλωμένος σε κρεβάτι ενώ η γυναίκα του κάθεται σε σκαμνί.
Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες καλούσαν και άλλους για να συνφάγουν, δεν το είχαν καλό να τρώνε μόνοι, η φιλοξενία ήταν πολύ διαδεδομένη. Όταν το σπίτι είχε φιλοξενούμενους δεν επιτρεπόταν να τους υποδεχτούν οι γυναίκες.
Όταν κάπου γινόταν συμπόσιο δεν προσκαλούνταν γυναίκες αλλά μόνο άντρες. Καλούσαν τον σύζυγο όχι όμως την σύζυγο, στα συμπόσια ανοιγόταν συζήτηση υψηλού επιπέδου κάτι που δεν ταίριαζε σε γυναίκες γιατί η συζήτηση θα είναι ή φιλοσοφική, επομένως ακατανόητη για τις γυναίκες και τα παιδιά ή καθαρά ανδρική επομένως ακατάλληλη για τα αυτιά των γυναικών.
Συχνά οι αρχαίοι Έλληνες καλούσαν και άλλους για να συνφάγουν, δεν το είχαν καλό να τρώνε μόνοι, η φιλοξενία ήταν πολύ διαδεδομένη. Όταν το σπίτι είχε φιλοξενούμενους δεν επιτρεπόταν να τους υποδεχτούν οι γυναίκες.
Όταν κάπου γινόταν συμπόσιο δεν προσκαλούνταν γυναίκες αλλά μόνο άντρες. Καλούσαν τον σύζυγο όχι όμως την σύζυγο, στα συμπόσια ανοιγόταν συζήτηση υψηλού επιπέδου κάτι που δεν ταίριαζε σε γυναίκες γιατί η συζήτηση θα είναι ή φιλοσοφική, επομένως ακατανόητη για τις γυναίκες και τα παιδιά ή καθαρά ανδρική επομένως ακατάλληλη για τα αυτιά των γυναικών.
Έτσι στο συμπόσιο του Πλάτωνος συναντούμε άντρες, τον Σωκράτη, τον Αγάθωνα, τον Φαίδρο, τον Αλκιβιάδη, τον Ερυξίμαχο, τον Αριστόδημο, τον Αριστοφάνη, και τον Παυσανία. Αυτοί παίρνουν μέρος στον διάλογο, η Διοτίμα, μια ξένη από την Μαντίνεια που ήταν αξιόλογη διότι στην χώρα της είχε το αξίωμα της μάντισσας, γίνεται δεκτή μόνο στο κατώφλι της θύρας, από εκεί επιτρεπόταν να παρεμβαίνει και να διακόπτει τον φανταστικό Αριστοφάνη.
Πράγματι αντίθετα από ότι στην Ρώμη, όπου ήδη συμμετέχουν όλο και συχνότερα στα γλέντια δίπλα στους άνδρες, οι Ελληνίδες αν είναι ελευθέρας υποστάσεως δεν παρακολουθούν ποτέ τα συμπόσια, διασκέδαση αποκλειστικά ανδρική. Μουσικοί χορεύτριες ή πόρνες γίνονται δεκτές επειδή έχουν ένα διακοσμητικό ρόλο και σχεδόν δεν θεωρούνται ανθρώπινα όντα καθ’ ολοκληρία, είτε το θέλουν είτε όχι, δίνουν στους συνδαιτυμόνες την χαριτωμένη εικόνα της γιορτής και της τέρψεως ακόμη και εάν η γιορτή για αυτές αποτελεί μόνο ένας τρόπος για να μην πεθάνουν της πείνας.
Σε διάφορα αγγεία παρουσιάζονται πολλών ειδών παραστάσεις εικονίζεται λόγου χάριν μια συντροφιά ανδρών και γυναικών σε σχέσεις όχι ευπρεπείς και σεμνές οι επιστήμονες που μελετούν αυτές τις παραστάσεις εξάγουν κάποια συμπεράσματα για την ζωή της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα.
Όταν οι σκηνές είναι από συμπόσια οι μελετητές δεν χρειάζονται να σκεφτούν πολύ για τις εικονιζόμενες γυναίκες, αντιλαμβάνονται ότι αυτές είναι εταίρες, για αυτές θα μιλήσουμε άλλη φορά, αυτό το καταλαβαίνουν ένεκα της απομονώσεως της αστής γυναίκας η οποία ήταν αποκλεισμένη από το συμπόσιο και δεν εμφανιζόταν ανάμεσα στην συντροφιά περισσοτέρων ανδρών ούτε τους υποδεχόταν στο σπίτι της.
Οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα να λάβουν μέρος στους διάφορους αγώνες που διοργανώνονται, κατά διαστήματα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, ακόμα και στην Σπάρτη όπου οι γυναίκες βρισκόταν σε καλύτερη μοίρα από ότι στις Ιωνικές πόλεις, οι παντρεμένες γυναίκες αποκλείονταν από τα γυμνάσια και την παρακολούθηση αγώνων.
Είναι γνωστό ότι τους Ολυμπιακούς αγώνες τους παρακολουθούσαν μόνο άνδρες, φυσικά άνδρες ήταν και όλοι οι αθλητές.
Οι γυναίκες ως σύζυγοι ένιωθαν πολλές φορές προσβεβλημένες από τους άνδρες τους εξ αιτίας των εταιρών, αυτές ήταν δούλες πόρνες που ξεχώριζαν για κάποια προσόντα ελκυστικές οι οποίες προσέφεραν αντί χρημάτων συντροφιά και έρωτα. Μπορούσαν για ένα χρονικό διάστημα ανάλογα με την εμπορική συμφωνία που έγινε να νοικιάζονται και να διαμένουν στο σπίτι του άνδρα μαζί με την οικογένεια του.
Σε διάφορα αγγεία παρουσιάζονται πολλών ειδών παραστάσεις εικονίζεται λόγου χάριν μια συντροφιά ανδρών και γυναικών σε σχέσεις όχι ευπρεπείς και σεμνές οι επιστήμονες που μελετούν αυτές τις παραστάσεις εξάγουν κάποια συμπεράσματα για την ζωή της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα.
Όταν οι σκηνές είναι από συμπόσια οι μελετητές δεν χρειάζονται να σκεφτούν πολύ για τις εικονιζόμενες γυναίκες, αντιλαμβάνονται ότι αυτές είναι εταίρες, για αυτές θα μιλήσουμε άλλη φορά, αυτό το καταλαβαίνουν ένεκα της απομονώσεως της αστής γυναίκας η οποία ήταν αποκλεισμένη από το συμπόσιο και δεν εμφανιζόταν ανάμεσα στην συντροφιά περισσοτέρων ανδρών ούτε τους υποδεχόταν στο σπίτι της.
Οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα να λάβουν μέρος στους διάφορους αγώνες που διοργανώνονται, κατά διαστήματα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, ακόμα και στην Σπάρτη όπου οι γυναίκες βρισκόταν σε καλύτερη μοίρα από ότι στις Ιωνικές πόλεις, οι παντρεμένες γυναίκες αποκλείονταν από τα γυμνάσια και την παρακολούθηση αγώνων.
Είναι γνωστό ότι τους Ολυμπιακούς αγώνες τους παρακολουθούσαν μόνο άνδρες, φυσικά άνδρες ήταν και όλοι οι αθλητές.
Οι γυναίκες ως σύζυγοι ένιωθαν πολλές φορές προσβεβλημένες από τους άνδρες τους εξ αιτίας των εταιρών, αυτές ήταν δούλες πόρνες που ξεχώριζαν για κάποια προσόντα ελκυστικές οι οποίες προσέφεραν αντί χρημάτων συντροφιά και έρωτα. Μπορούσαν για ένα χρονικό διάστημα ανάλογα με την εμπορική συμφωνία που έγινε να νοικιάζονται και να διαμένουν στο σπίτι του άνδρα μαζί με την οικογένεια του.
Υπήρχαν περιπτώσεις που ο άνδρας τις νοίκιαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και για πάντα. Όπως γίνεται αντιληπτό οι γυναίκες σύζυγοι ένιωθαν πολύ άσχημα από αυτήν την κατάσταση, δεν την άντεχαν, άλλο να πηγαίνει ο σύζυγος κάπου αλλού για να βρει την πόρνη και άλλο να την έχει μέσα στην οικία του και να κοιμάται μαζί της στο συζυγικό κρεβάτι.
Οι σύζυγοι αυτές αισθάνονταν προσβεβλημένες και δυστυχισμένες και σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, παράβαλε Πλουτάρχου (Βίος Αλκιβιάδου 8).
Ας δούμε όμως το θέμα των εταιρών από μια άλλη πλευρά όχι από αυτήν κατά την οποία προκαλούσαν θλίψη και δυστυχία σε κάποιες συζύγους και οι ίδιες βίωναν πολύ άσχημες καταστάσεις στα πρόσωπα τους έβλεπε κανείς τον υποβιβασμό του γυναικείου φύλου γίνονταν εμπορεύσιμο υλικό. Τις νοίκιαζαν οι άντρες για την προσωπική τους απόλαυση, ο χρόνος της ενοικιάσεως όπως ήδη το είπαμε ποίκιλε, ένα βράδυ, ένα έτος, περισσότερο. Όποιος ήταν οικονομικά εύρωστος μπορούσε κάποια εταίρα που του άρεσε να την αγοράσει, αν τα χρήματα του δεν επαρκούσαν εδιδετο άλλη λύση, σχετικώς ας παρακολουθήσουμε την επομένη περίπτωση. Δυο νεαροί άνδρες καταβάλλοντας 30 μνες αγόρασαν μια δούλη εταίρα μέχρι τότε ανήκε σε μια μαστροπό, για μεγάλο χρονικό διάστημα η εταίρα ανήκει σε δυο συνιδιοκτήτες, αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους πότε θα την βλέπει ο ένας και πότε ο άλλος.
Δηλαδή η γυναίκα τελεί υπό καθεστώς διαδοχικής κατοχής, μοιάζει το πράγμα σαν να είναι δυο χωρικοί σε ένα χωριό και να υπογράφουν συμφωνητικό πότε θα χρησιμοποιεί τον γάιδαρο ο ένας και πότε ο άλλος.
Αρχαιοελληνικα ανεκδοτα:
Αρχαιοελληνικα ανεκδοτα:
Αυτά είναι τα κορυφαία αρχαία ελληνικά ανέκδοτα!
Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.
Διαβάστε μερικά:
Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του είπε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει.
Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς.
Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους
Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές.
Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ" άλλα μέρη;
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ" άλλα μέρη;
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε:
«Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)