Πρωτοφανής αποκάλυψη: Η κυβέρνηση δίνει το 40% των κοιτασμάτων της Κρήτης στους Τούρκους!

Πρωτοφανής αποκάλυψη: Η κυβέρνηση δίνει το 40% των κοιτασμάτων της Κρήτης στους Τούρκους!

Του John Ward

H ΤΟΥΡΚΙΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ 40% ΤΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Μυστικές πτήσεις με  μετρητά στην πλούσια με αέριο Κύπρο

Οι εργολάβοι της Τρόικας  σκυλεύουν  το πτώμα της Ελλάδας

Πώς το Βερολίνο υπερέβαλε την ελληνική κρίση  για να καταλάβει την Ευρώπη

Ανώτερες πηγές στην Αθήνα χθες το βράδυ επιβεβαίωσαν την αποκλειστικά από την περασμένη Δευτέρα του Slog: το 70% των εσόδων από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κρήτης και των σπάνιων γαιών πηγαίνει σε Ξένα Ταμεία. Περαιτέρω απόδειξη είναι η δωροδοκία της Κύπρου, που εντάσσεται κι αυτή στο γερμανικό παιχνίδι ηγεμονίας σε ενέργεια και τραπεζικό τομέα στην περιοχή.

Το δήλωσε ένας ανώτερος σύμβουλος  της ελληνικής  κυβέρνησης  χθες:

“Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο καθηγητής [ο μεταλλειολόγος Αντώνης Φώσκολος] έχει απόλυτο δίκιο. Έχει τις τεχνικές εκθέσεις για να το αποδείξει ….. υπάρχει μια μυστική συμφωνία με την οποία η Τουρκία παίρνει 40%, η Ελλάδα 30%, η Κύπρος 20% και οι  Βρυξέλλες 10%. “

Το νούμερο  που είναι  πιθανό να εξαγριώσει τους Έλληνες  είναι η ανεξήγητη (από άποψης …

δικαίου) ανάθεση περισσότερου εισοδήματος από τα αποθέματα της Κρήτης  προς  την Τουρκία απ’ ό,τι στην  Ελλάδα.

Δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο απ’ όσους εμπλέκονται ήδη  στην ληστεία της Κύπρου μοιράζοντας  τα λάφυρα ….και αποκόπτοντας τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς.  Αμέσως μετά από αυτά τα καυτά νέα,  έρχεται και η ανακοίνωση ενός σημαντικού  κοιτάσματος πετρελαίου πού έχει βρεθεί εκτός Κύπρου στην περιοχή 12 – ύψους περίπου 1,2 – 1,4 εκ. βαρελιών…. συν την δωροδοκία της ΕΚΤ , για να «γλυκάνει» την Κυπριακή: περίπου € 5 δις ευρώ σε μετρητά έχουν εισρεύσει κρυφά  στην Λευκωσία.

“Κανείς δεν μέτρησε  ή πιστοποίησε  την παράδοση μετρητών,” είπε μια πηγή, “έτσι ώστε να μην γνωρίζουν σε ποια μορφή τα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ σε μετρητά πήγαν σε λογαριασμούς στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου “.

Ενώ είναι σαφές ποίοι είναι στο κόλπο με την  Κύπρο, η συμφωνία για την Κρήτη είναι βέβαιο ότι θα εγείρει ερωτήματα σχετικά με το ποίοι ανώτεροι αξιωματούχοι της Αθήνας θα μπορούσε να λάβουν «μίζα»,  για να γίνει μια τέτοια συμφωνία που είναι, από κάθε άποψη, τελείως γελοία και άδικη για την Ελλάδα.

Η γιατί, για παράδειγμα, ενώ έχουν επιβεβαιωμένα τα Κρητικά αποθέματα ενέργειας και ορυκτών, δεν τα χρησιμοποίει  ο Σαμαράς ως εγγύηση για την ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα; Γιατί δεν προσφέρθηκε  στους πιστωτές  μια μελλοντική εκπλήρωση επί ομολόγων σε αντάλλαγμα για χρέος που είναι αδύνατον να πληρωθεί;  Καλύτερα μια συμφωνία μελλοντικής εκπλήρωσης, σίγουρα, από την εκκαθάριση με τίποτα.

Το κλειδί  βασικά σε αυτό (εκτός από το συνηθισμένο θέμα της διαφθοράς της  ελληνικής ελίτ) είναι η ίδια η Τρόικα, μια οργάνωση που δεν δίνει λόγο σε  κανένα εκλεγμένο κυβερνητικό φορέα. Με τέτοια ελευθερία, οι Τροϊκανοί  έχουν προσλάβει διάφορους οικονομικούς συμβούλους, οι οποίοι πηγαίνουν να παίξουν έναν κεντρικό ρόλο σε όλες τις διασώσεις της ευρωζώνης …. ειδικά τις ελληνικές διασώσεις και στο περίφημο κυπριακό Bail-in (=αρπαγή των καταθέσεων ).

Εμπλέκονται οι συνήθεις ύποπτοι:  Deloitte, Ernst & Young, KPMG και Price Waterhouse Coopers (PwC) … το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας «χρυσός κύκλος» από μια δωδεκάδα ή περίπου μεγάλες επιχειρήσεις με ένα μονοπώλιο για το χειρισμό διάσωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνήθως έχουν προσληφθεί  χωρίς δημόσιο διαγωνισμό,  μερικές φορές δε  παρά το  ενδεχόμενο συγκρουόμενων  συμφερόντων, που προκύπτουν από τις διασυνδέσεις με τα επενδυτικά κεφάλαια και άλλων παροχών  χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών .

Η περίπτωση της παροχής συμβουλών εδρεύει στη Νέα Υόρκη Alvarez και Marsal είναι ιδιαίτερα περίεργη. Κατά την διάρκεια της περιόδου «συμβουλών» τους για το κούρεμα καταθέσεων στην  Κύπρο, η  A & M τα έκανε θάλασσα και χρέωσε περισσότερο  απ’ όσο έπρεπε – σύμφωνα με τον εσωτερικό έλεγχο από την κεντρική διεύθυνση της τράπεζας  της Κύπρου όπως φαίνεται από την ιστοσελίδα EU observer. Αλλά το Δεκέμβριο του 2012, η κεντρική τράπεζα Κύπρου με επικεφαλής τον Πανίκο Δημητριάδη  προεπέλεξε τους  Alvarez και Marsal για αρκετές νέες συμβάσεις. Το  έπραξε παρά το γεγονός ότι το συμβούλιο είχε «αποκλείσει» την εταιρεία αυτή,  λόγω «πιθανής  σύγκρουση συμφερόντων ” που σχετίζεται με την αξιολόγησης  προς την Τράπεζα Κύπρου.

Η αποστολή μετρητών με ειδικές πτήσεις, οι δωροδοκίες, το παρασκήνιο και τα ενεργειακά  παζάρια  που οργάνωσε και προώθησε με περαιτέρω υπεργολάβους που προσλήφθησαν  από την Golden Circle. Η Blackrock Solutions, για παράδειγμα, κατηγορείται για χρήση εσωτερικών εμπιστευτικών πληροφοριών , αφού το καθεστώς Σαμαρά φρόντησε  να τους ανατεθεί μια σύμβαση ύψους € 12.3 εκατ. ευρώ . Οι  Tροϊκανοί  είχαν γίνει τόσο μισητοί στην Ελλάδα που η BlackRock Solutions χρησιμοποίησε ένα ψεύτικο όνομα (“Solar”) και να προσληφθούν 18 ένοπλοι φρουροι  ασφαλείας (μπράβοι) για να γίνει η “δουλειά” . Η παροχή ενόπλων φρουρών έγινε για τύπους σαν τον Βενιζέλο αλλά οι Αθηναίοι ήξεραν πολύ καλά ότι επρόκειτο για την Blackrock.

Ωστόσο, ο διορισμός εταιρείας συμβούλων περιελάμβανε και υπεργολαβία στις 4 Ελεγκτικές Εταιρείες (Big Four= 4 Μεγάλες)  καθώς και λεπτομερή γνώση των σχεδίων ανακεφαλαιοποίησης. Όντας ο μεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, τους έδωσε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, έναντι για παράδειγμα του ανταγωνιστή τους  Pimco …. που είχε επίσης προσληφθεί νωρίτερα (κούρεμα ομολόγων).

Υπάρχουν όμως κι άλλα ερωτηματικά σχετικά με την αξιοπιστία της ΕΕ, άλλων μεγάλων  δυνάμεων και της ΕΚΤ, για το πώς και γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος έφτασαν να υποστούν τέτοιο  βιασμό.  Η Κύπρος ήταν μια ανοιχτή και ταυτόχρονα κλειστή υπόθεση: παρακινούμενη από τον Βολφγκανγκ Σόϊμπλε (Wolfgang Schäuble) και τον Μάριο Ντράγκι (Mario Draghi), η ΕΚΤ αφαίρεσε απλά την κύρια πηγή εισοδήματος του νησιού και στη συνέχεια άφησαν να φτωχύνουν οι καταθέτες  …. ενώ οι Ρώσοι και Κύπριοι απατεώνες  κατάφεραν  να αφαιρέσουν τα  σώσουν τις καταθέσεις τους έγκαιρα.

Εξίσου σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχουν ανακολουθίες και  παρατυπίες στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται εύρωστα  ελληνικά περιουσιακά στοιχεία . Ένα χαρακτηριστικό  παράδειγμα είναι τα νοσοκομεία της.

Πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΕΛΣΤΑΤ απέστειλε στην Eurostat, το έλλειμμα και πίνακες γνωστοποίησης του χρέους των ελληνικών νοσοκομείων. Σ’ αυτά περιλαμβανόταν η εκτίμηση των εκκρεμών υποχρεώσεων κατά € 2.3 δις. Η νέα κυβέρνηση προσέθεσε  € 4,3 δις. ανεβάζοντας το έλλειμμα σε € 6,6 δισ. (Αυτή η πληροφορία οφείλεται σε ανθρώπους όπως  η Γεωργαντά, οι οποίοι έχουν από τότε επιβεβαιώσει ότι ανώτεροι αξιωματούχοι και οι πολιτικοί της ΕΕ ενεθάρρυναν  την κυβέρνηση της Αθήνας να φουσκώσει το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος της ως σύνολο.) Στη συνέχεια, η νέα κυβέρνηση προσπάθησε να φορτώσει επιπλέον € 5,4 δις. χρέη νοσοκομείων σε ένα έτος, το 2008. Κατά την πρώτη φορά, η Eurostat απέρριψε εγγράφως, αλλά αργότερα υπέκυψε στην πίεση της κυβέρνησης.

Όλη αυτή η πρακτική αντίκειται σαφώς προς τους  Ευρωπαϊκούς κανονισμούς (βλέπε ΕΣΛ 95 παράγρ. 3.06, ΕΚ αριθ. 2516/2000 άρθρο 2, Επιτροπή Reg. ΕΚ αριθ. 995/2001) και του Ευρωπαϊκού Κώδικα Ορθής Πρακτικής.

Αλλά γιατί το έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου;

Ο λόγος ήταν στην πραγματικότητα πολύ απλός: η Γαλλο-γερμανική έκθεση για το  χρέος χρειαζόταν  απεγνωσμένα όλα τα μέλη της Ευρωζώνης να συμφωνήσουν σε βοήθεια για την Ελλάδα. Η κατάσταση επομένως έπρεπε να φανεί όσο το δυνατόν κακή.  Κατά την διάρκεια των συνομιλιών, το Βερολίνο ζήτησε μιά  μικρότερη συνάντηση με τους Έλληνες. Κατά τη συνεδρίαση αυτή, τρεις πηγές (δύο Έλληνες και ένας Γερμανός) η μικρή γερμανική αντιπροσωπεία έκανε μια εκπληκτική παρατήρηση: «η κατάσταση θα πρέπει να φαίνεται πιο απελπισμένη» , προκειμένου να δικαιολογήσει ένα σχέδιο διάσωσης  και προς άλλα μέλη της ευρωζώνης. Δηλαδή, με  τον φόβο πτώσης ολόκληρης της ευρωζώνης , θα πάρουν και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη μέτρα και να συσσωρεύσουν χρήματα  για ενδεχόμενη διάσωση.

Για το τι πραγματικά  ανησυχούσε το Βερολίνο ήταν, φυσικά, ήταν ότι το Γαλλο-γερμανικό τραπεζικό σύστημα θα μπορούσε να καταρρεύσει, αν η Ελλάδα δεν «σωζόνταν». Και μέχρι εκείνο το σημείο, καθόλου μέτρα  δεν είχαν ληφθεί  για να καταστεί ο τομέας σταθερός να  αντέξει ένα κύμα παραγώγων(CDS). »

Όλοι μας στη Δύση πρέπει να καταλάβουμε μια για πάντα ότι στην πραγματικότητα τα ελληνο-κυπριακά προβλήματα υπαγορεύονται  όσο ποτέ άλλοτε από την Γεωπολιτική της Ενέργειας και τους τραπεζικούς φόβους των Μεγάλων Δυνάμεων, δεδομένου ότι οι Έλληνες ηγέτες ήταν περισσότερο διεφθαρμένοι από ποτέ και βλακωδώς άπληστοι οι Γαλλο-αμερικανοί δανειστές.

Υπάρχει μια μάχη για την ενεργειακή ηγεμονία σε εξέλιξη μεταξύ της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Μόσχας, υπάρχει μια διελκυστίνδα, ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, τις Βρυξέλλες και το Ισραήλ για την κυριαρχία στα μεταλλεύματα και το φυσικό αέριο

Μπορεί η Ελλάδα έχει γίνει ένα ξεχασμένο θέμα για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών της  ΕΕ και των ΗΠΑ. Αλλά για την αγορά πετρελαίου, τους πράκτορες , τους Ρώσους και τις τράπεζες, δεν είναι τίποτα … ξεχασμένο .

Ξυπνήστε! Ένα εξ ολοκλήρου αξιοπρεπές και καλοστεκούμενο έθνος κατακρεουργείται, από τραπεζικά συμφέροντα και για την ενεργειακή μανία. Ενώ το αληθινό έλλειμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν  στο 7,8% του ΑΕΠ το 2009 – το 2010  προέκυψε 15,4%. Αλλά το Βερολίνο ήθελε να προστατεύσει τις Γαλλο-γερμανικές τράπεζες, και χρειαζόταν επίσης ένα θύμα για να δώσει στην Γερμανία κυρίαρχο ρόλο στην ενδεχόμενη Τραπεζική και Οικονομική Ένωση (Fiskalunion).

Η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν αποδεχθεί τα ακόλουθα: παραποιημένα στοιχεία του χρέους, ένα χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής που είναι μια μόνιμη παγίδα, ατέλειωτα κύματα των καταστροφικών μέτρων λιτότητας, τρομερά επίπεδα εξαθλίωσης των πολιτών τους , την δικτατορία των τραπεζών και των επενδυτικών συμφερόντων, τά γερμανικά ταμπλόιντ να εκτοξεύουν προσβολές για την ελληνική εργασιακή ηθική, ψέματα για τα επίπεδα του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων και τώρα έναν βρώμικο διαμελισμό του πλούτου της μεταξύ των εχθρών της.

Πηγή

Μετάφραση από τα ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ

Πρόεδρος Ουρουγουάης vs Πρόεδρος Ελλάδας

Πρόεδρος Ουρουγουάης vs Πρόεδρος Ελλάδας

Posted: 20 Dec 2013 02:54 AM PST

Αν υπήρχε… λαϊκόμετρο (εκ του λαϊκισμού), η σημερινή ανάρτηση θα έπαιρνε το «Χρυσό καΐσι». Είναι πολλές οι φορές που λαϊκίζω, το γνωρίζω, τις περισσότερες από αυτές μού βγαίνει αυθόρμητα, αλλά υπάρχουν και στιγμές που το επιδιώκω, στηριζόμενος στην –λανθασμένη- άποψη ότι οι αποδέκτες του σχολιασμού αξίζουν να δέχονται ακόμα και άδικα πυρά. (Που εν τέλει "άδικα" σημαίνει ότι χάνω το δίκιο μου όταν γίνομαι ακραίος απέναντί τους).

Πριν πάρα πολύ καιρό δημοσιεύτηκε από το BBC, ένα αφιέρωμα – αγιογραφία στον Πρόεδρο της Ουρουγουάης, ο οποίος λογίζεται ως ο πιο φτωχός μεταξύ των ομολόγων του στον κόσμο, κάνοντας μια πολύ λιτή ζωή. Δεν έχω λόγο να μην πιστέψω το αφιέρωμα ενός αγγλοσαξωνικού μέσου υπέρ ενός λατινοαμερικανού πολιτικού. Το αντίθετο -δηλαδή οι λίβελοι- θα με είχαν γεμίσει με αμφιβολίες για τις προθέσεις του δημοσιογράφου. Τώρα όμως όχι.

Μέσα στην εβδομάδα ξαναβγήκε το θέμα στην επιφάνεια. Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» έκανε μια έρευνα (πραγματική έρευνα, πήρε αρκετή ώρα να μαζευτεί το παρακάτω υλικό) και αποφάσισε να συγκρίνει τη ζωή του συμπατριώτη του Πάμπλο Γκαρσία με το δικό μας παλικάρι, τον Κάρολο:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Oμιλείται και γράφεται επί 4.000 χρόνια!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Oμιλείται και γράφεται επί 4.000 χρόνια!

Posted: 20 Dec 2013 02:01 AM PST

“Η αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες). Η ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια”. (Μπιλ Γκέιτς).
“Η ελληνική και η κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την ελληνική”. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων. Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο. Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;
Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

http://www.agioritikovima.gr

Μην πίνετε νερό από πλαστικά μπουκάλια! Τα ποτίζουν θάνατο και καρκίνο!

Μην πίνετε νερό από πλαστικά μπουκάλια! Τα ποτίζουν θάνατο και καρκίνο! 


Πριν πιεις νερό από πλαστικό μπουκάλι δες τοτριγωνικό σύμβολο. Μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο…
ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ! ΤΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟ!


Ήπιατε ποτέ από ένα πλαστικό μπουκάλι και είδατε ένα τριγωνικό σύμβολο στον πάτο με έναν αριθμό μέσα; …
Ξέρετε τι αντιπροσωπεύει ο αριθμός;
Υποθέσατε ότι είναι για την ανακύκλωση; όχι βέβαια !!!

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΗ ΧΗΜΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ…
1) Πολυαιθυλένιο terephalate (PET)
2) Πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE)
3) Πολυβινυλικό χλωρίδιο Unplasticised (UPVC) ή πλαστικοποιημένο πολυβινυλικό χλωρίδιο (PPVC)
4) Πολυαιθυλενίου χαμηλής πυκνότητας (LDPE)
5) Πολυπροπυλένιο (PP)
6) Πολυστυρόλιο (CP) ή εκτάσιμο πολυστυρόλιο (EPS)
7) Άλλο, συμπεριλαμβανομένου νάυλον και ακρυλικού
Αυτό που δεν σας λένε είναι ότι πολλά από τα χρησιμοποιούμενα πλαστικά είναι τοξικά και οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα πλαστικό μπορούν να περάσουν από το πλαστικό και στο τρόφιμο/ποτό.
Σκεφτείτε το, πόσες φορές έχετε σκεφτεί ή ένας φίλος σας είπε «δεν συμπαθώ το τάδε, έχει γεύση σαν πλαστικό μπουκάλι…»
ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΕΠΕΙΔΉ ΓΕΎΕΣΤΕ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΌ !!
Τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ είναι τα Νο: 3, 6, και 7!!!
ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ αν βρισκονται στον πάτο του μπουκαλιού !!!
Ελέγξτε αυτό το διάγραμμα που αναλύει το πλαστικό, τις χρήσεις και τη χημική παρασκευή του (βρίσκω το #7 λίγο τρομακτικό)
Παρατήρησις: Η «τροφή» διατηρεί επιφυλάξεις για το εάν όντως είναι τόσο σοβαρό το θέμα.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω και κάτι ακόμη, Θεωρώ πως και το άλλο θέμα, που έχει προκύψει με τα πλαστικά μπουκάλια που ξανά γεμίζουμε, ίσως είναι ένας τρόπος να σταματήσουν το ξανά γέμισμα τους, που δεν αποφέρει κέρδος και άρα να αυξήσουν τις πωλήσεις εμφιαλωμένων! Εννοώ, πως αν το πλαστικό είναι ανθυγιεινό, είναι εξ αρχής και όχι όταν ξανά γεμίζει!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΝΟΗΜΑ - Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΝΟΗΜΑ - Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Posted: 19 Dec 2013 01:30 PM PST

Της Ευστρατίας Σουραβλά.
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην Βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.

ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.
Είναι το βιός του, είναι ο ιδρώτας μιας ζωής, είναι η γή του, είναι η πατρίδα του, είναι ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΟΥ.
Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την Θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.
Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς Αθηνάς, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Είναι ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ο ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΣ (αυτός που δίνει την μάχη του από μακριά),που με δόλιο τρόπο επιχείρησαν να δολοφονήσουν, δηλαδή να καταδικάσουν την ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ, όπως δόλια σήμερα ξαναεπιχειρούν!


Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.
Η λέξη μιλά από μόνη της.
Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.
Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Είναι ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.
Γι αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Αν υπήρχαν αυτά το 1821,είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάστασις των Ελλήνων, θα κινδύνευαν να μείνουν καθυποταγμένοι στην πλάνη και την θολούρα της συγχυσμένης κρίσης, εξ αιτίας της.
Και τον σκοτώνει ρίχντοντάς του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, στο ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που την χρησιμοποιεί ενάντια στη νόηση των ανθρώπων!
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!
Γιατί λειτουργεί κατά το δοκούν.
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.
Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.
ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ... Τι πρέπει να προσέχετε όταν γράφετε και στέλνετε ένα E-MAIL!!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ... Τι πρέπει να προσέχετε όταν γράφετε και στέλνετε ένα E-MAIL!!

Posted: 19 Dec 2013 12:56 PM PST

Από τη στιγμή που θα πατήσετε το κουμπί «αποστολή», είναι δύσκολο να πάρετε πίσω όσα έχετε γράψει σε ένα email και δύσκολο να γνωρίζετε αν οι λέξεις που χρησιμοποιήσατε θα σας κάνουν καλό ή θα σας βλάψουν.

Η ηλεκτρονική αλληλογραφία είναι σαν να προσπαθεί να επικοινωνήσει κανείς μέσα από ένα ερμητικά κλειστό βάζο: το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται δε μπορεί να δει τη γλώσσα του σώματός του, να ακούσει τον τόνο της φωνής του και να γνωρίζει την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άλλος.

Για παράδειγμα, όπως γράφει σε άρθρο του ο Bruce Kasanoff, αν στείλετε email με κενό θέμα ή με ορθρογραφικά λάθη, το άτομο στο οποίο απευθύνεστε ενδέχεται να το εκλάβει ως απροσεξία δική σας και να θεωρήσει ότι δεν προσέχετε τις λεπτομέρειες.

Παρακάτω ο Kasanoff αναφέρει μερικά πράγματα που καλό θα ήταν να έχουν υπόψιν όσοι χρησιμοποιούν την ηλεκτρονική αλληλογραφία, προκειμένου να μη στέλνουν «λάθος» μηνύματα στον παραλήπτη τους.

1. Ποτέ μη στέλνετε κείμενα με άσχημο περιεχόμενο. Δεν έχει σημασία αν είστε έξω φρενών ή πόσο δίκιο έχετε. Ποτέ μη στέλνετε email όταν έχετε νεύρα και ποτέ μην εκφράζετε τα νεύρα σας αυτά στο κείμενο. Είναι σα να ρίχνετε λάδι στη φωτιά. Ή πάρτε τηλέφωνο ή περιμένετε μέχρι να μιλήσετε με το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει από κοντά. Πάρτε βαθιές ανάσες και σκεφτείτε πώς πρέπει να χειριστείτε την κατάσταση.

2. Μην ξεχνάτε να γράφετε κάτι σχετικό στο θέμα. Είναι καλύτερα να συνδέεται το email σας με κάποιο τίτλο στο «θέμα». Για παράδειγμα κάτι απλό σαν αυτό: «Σε συνέχεια της προηγούμενης συνομιλίας μας».

Αν δεν έχετε μιλήσει ξανά, μπορείτε να αναφέρετε κάποιες λέξεις κλειδιά, σχετικές με το περιεχόμενο του μηνύματος.

3. Να γνωρίζετε το ύφος του παραλήπτη σας. Όταν θέλετε να πείσετε κάποιον, είναι καλύτερα να του μιλάτε στη «γλώσσα» του. Αναρωτηθείτε ποιο ύφος ταιριάζει καλύτερα στον παραλήπτη του μηνύματός σας και προσαρμόστε τη γραφή σας, χωρίς ωστόσο να ξεφεύγετε πάρα πολύ από το προσωπικό σας ύφος. Να είστε ειλικρινείς, κατανοητοί και περιεκτικοί.

4. Μην μπερδεύετε τον παραλήπτη σας λέγοντας πολλά. Όσα περισσότερα ζητάτε από τον άλλον, τόσο λιγότερα ενδεχομένως να πάρετε. Για παράδειγμα, ορισμένοι κάνουν το λάθος να φορτώνουν τα email τους με πολλές ιδέες και προτάσεις. Αυτό μπερδεύει τον παραλήπτη και ενδεχομένως τον δυσκολεύει να πάρει μια απόφαση ως προς το τι να απαντήσει. Ειδικά όταν έρχεστε σε επαφή με κάποιον για πρώτη φορά.

5.Χρησιμοποιήστε λέξεις στη θέση της γλώσσας του σώματος. Επιλέξτε προσεκτικά λέξεις με τις οποίες θα δώσετε στον αναγνώστη του μηνύματός σας να καταλάβει την ψυχική σας κατάσταση.

Λέγοντας στην αρχή κάτι σαν «χαίρομαι πολύ που μου απαντήσατε» ή κάτι σχετικό, προδιαθέτετε τον άλλον ότι ακολουθούν θετικά πράγματα. Είναι σαν να του χαμογελούσατε αν θα τον βλέπατε από κοντά για πρώτη φορά σε κάποια αίθουσα.

6. Μην ξεχνάτε ακόμη να διπλοτσεκάρετε για ορθογραφικά λάθη, καθώς η απουσία αυτών δείχνει ψύχραιμη αντιμετώπιση και προσεχτική διαχείριση.

Πηγή:techit.gr

ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!!! ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!!!!

ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!!! ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!!!!

Posted: 19 Dec 2013 02:01 PM PST

2014: εισβολή της Ρωσίας στην Τουρκία και εξουσία των Πανελλήνων στην Ελλάδα!!! Ραγδαίες εξελίξεις...
Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης 

          Αλήθεια... δεν θα πρέπει να είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός που κάνει «θραύση» τώρα τελευταία σε παρασκήνιο και προφητείες του κόσμου! Είναι αυτό που μιλάει για το νέο έτος 2014, ένα έτος σημαδιακό. Ίσως να είναι και τα ακριβώς εκατό χρόνια που συμπληρώνονται από την αφετηρία του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, 1914-1918... Ίσως να είναι και κάποιες προγνώσεις πολλών και διαφόρων γι’ αυτό το «έτος-κλειδί» της ανθρωπότητας... Ίσως τελικά να είναι και η μοίρα μας, να υποδεχτούμε το νέο αυτό έτος βυθισμένοι σε μία παγκόσμια κρίση, από την οποία δεν διαφαίνεται διέξοδος... Τουλάχιστον όχι σύντομα...

          Και κοντά σε όλα αυτά, τα τόσο άγνωστα και τα τόσο μυστικιστικά, το θέμα της Ελλάδας να εξακολουθεί να «σιγοβράζει». Θα έλεγε κάποιος με άνεση, πως είναι ένα θέμα που θυμίζει κάθε μέρα και πιο πολύ ένα «καζάνι», ή ηφαίστειο θα το αποκαλούσαμε καλύτερα, έτοιμο να «σκάσει», να εκραγεί! Φυσικά, αν αυτό συμβεί σύντομα, θα συμπαρασύρει στο πέρασμά του το κάθε τι... Μάλιστα, είναι πια κοινή πεποίθηση, πως όσο αργεί, τόσο χειρότερες θα είναι και οι συνέπειές του. Ανυπολόγιστες και δραματικές...

          Αν κάποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τον ξένο τύπο, βασικά τον ρωσικό, θα διαπιστώσει πόσο κεντρικός είναι ο χαρακτήρας της Ελλάδας στις νέες αυτές εξελίξεις. Θα διαπιστώσει ακόμα, πως οι εξελίξεις αυτές είναι έτοιμες να πάρουν την μορφή «χιονοστιβάδας». Πως κάτι το φοβερό αναμένεται να συμβεί μέσα στο 2014... Είναι μήπως τυχαία όλα αυτά που ακούγονται, από πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους πλευρές; Ναι, αυτές οι φωνές που προειδοποιούν για τα τραγικά επερχόμενα συμβάντα όλο και δυναμώνουν και όλο και πληθαίνουν. Πρόσφατα είχαμε τον πατέρα Ελπίδιο, που είπε πολλά και συγκλονιστικά. Δικαιώθηκαν οι εκτιμήσεις του! Τα όσα συνέβησαν πριν λίγο καιρό στην Ρόδο, με τον Ταξιάρχη και την πλημμύρα με τους νεκρούς, επαλήθευσαν τον πατέρα Ελπίδιο. Αλλά υπάρχει και η Αιγύπτια «μάντισσα», όπως είδαμε στο χθεσινό, Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013, φύλλο της «Ελ. Ώρας»...

          2014... πολλοί μιλούν για συναρπαστικές γεωπολιτικές αλλαγές! Οι κινήσεις της Ρωσίας στον χάρτη δείχνουν την διάθεση της Μόσχας να παίξει έναν πολύ πιο κεντρικό ρόλο στον κόσμο, στην παγκόσμια «σκακιέρα», από το νέο κιόλας έτος. Πρόσφατα, τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Πούτιν ακύρωσε την αμερικανική εισβολή στην Συρία! Αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός δεν πρέπει να περάσει έτσι, χωρίς να υπάρξει κάποια βαθύτερή του ανάλυση. Έδειξε αυτό και μόνο το γεγονός, πως η Ρωσία δεν έχει πια καμία σχέση με την ετοιμοθάνατη «ρωσική αρκούδα» της δεκαετίας του 1990 και της εποχής Γέλτσιν. Η «ρωσική αρκούδα» ξύπνησε από τον λήθαργό της και είναι εδώ!

          Κάτι πολύ περισσότερο. Ουσιαστικά σήμερα η Ρωσία είναι η υπερδύναμη του κόσμου! Ο Πούτιν γίνεται αυτός σιγά-σιγά ο πλανητάρχης!... Αφού πρώτα νίκησε κατά κράτος τους αντιπάλους του στο εσωτερικό της Ρωσίας, όχι μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους οικονομικούς Εβραίους «ολιγάρχες», τώρα ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο! Η Αμερική, με την ήττα της στην Συρία, έχει πια περάσει αυτή στην «τροχιά» της Ρωσίας. Ο Ομπάμα κατέστη ένα γεωπολιτικό εξάρτημα στα χέρια του Πούτιν! Ο Βλαδίμηρος εξακολουθεί να επελαύνει, άνευ αντιπάλου...

          Η επόμενη κίνησή του; Μα, μία επίθεση στην Τουρκία, για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, πόλης-άξονα του κόσμου, και την στρατηγική υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω της Κύπρου! Άραγε να είναι η Ρωσία πίσω από τα πρόσφατα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ; Πάντως, πρόσφατα υπογράφτηκε συμφωνία-«μαμούθ» ανάμεσα σε Ρωσία και Κύπρο. Ρωσικά Μ.Μ.Ε. δεν αποκλείουν ένας ρωσοτουρκικός πόλεμος να ξεκινήσει εντός του 2014! Έχουμε πολλά να δούμε ακόμα στο «σίριαλ», ή μάλλον στο «θρίλερ» που παίζεται αυτή την ώρα στην Μεσόγειο θάλασσα...

          Όμως, πέρα από την κατάληψη της Τουρκίας και την συμμαχία της Κύπρου, η Ρωσία έχει ανάγκη, περισσότερο σήμερα από ποτέ, την Ελλάδα! Μία Ελλάδα, που «πονάει» από τα Μνημόνια και την προδοσία των «φίλων» της, της Δύσης... Αυτή η ευπαθής Ελλάδα, με το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα των εθνοπροδοτών, είναι τώρα ο βασικός στόχος της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής! Τα πρώτα βήματα έγιναν. Δεν είναι, θεωρούν μερικοί, τυχαίο το ότι η κίνηση των Πανελλήνων βγήκε στην δημοσιότητα, μέσω της «Ελ. Ώρας», το 2013, μία χρονιά που και ο ίδιος ο Πούτιν εξέφρασε το ενδιαφέρον του να επισκεφτεί την Ελλάδα.

          Οι Πανέλληνες είναι εδώ! Αυτό έγινε πια τοις πάσι γνωστόν. Το ζήτημα είναι, πως αυτές τις κρίσιμες ώρες παίζονται μεγάλα παιχνίδια στο παρασκήνιο. Εκεί άλλωστε θα κριθεί η μοίρα της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου μας. 

Και ο Πούτιν, ο νέος Άγιος Βλαδίμηρος Ρωσίας και Ορθοδοξίας, πολύ θα ήθελε να επισκεφτεί την Ελλάδα την άνοιξη του 2014, με το να τον υποδεχτεί στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό μία νέα κυβέρνηση... ένα νέο καθεστώς, με έναν νέο ηγέτη!

Ο τελευταίος νεκρός από μονομαχία στην Ελλάδα ήταν βουλευτής και τον σκότωσε υπουργός

Ποια η τελευταία αιματηρή μονομαχία στην Ελλάδα. Για ποιον λόγο μονομάχησαν ο βουλευτής Χατζηπέτρος και ο υπουργός Στάης. Μάταια προσπάθησε να τους αποτρέψει ο πρωθυπουργός Θεοτόκης 

Ο θάνατος του βουλευτή Χατζηπέτρου από τον υπουργό Στάη, έφερε και το τέλος των φονικών μονομαχιών στην Ελλάδα..

Μονομαχία αλά ελληνικά. Στην Ελλάδα οι μονομαχίες γίνονταν για «ψύλλου πήδημα». Αρκούσε ένα προσβλητικό σχόλιο, για να υπάρξει πρόσκληση σε μάχη.

Πολλές φορές μεσολαβούσαν συγγενείς, φίλοι ή συνεργάτες και την τελευταία στιγμή άλλαζαν γνώμη στον ένα από τους δύο μονομάχους. Εντυπωσιακό είναι, ότι σε μονομαχίες συνήθως δεν κατέφευγαν οι απλοί πολίτες, αλλά αξιωματικοί του στρατού, δικηγόροι, ακόμα και βουλευτές.

Το 1914, ακόμα και ο πρωθυπουργός Γ. Θεοτόκης παρολίγον να πάρει μέρος σε μονομαχία, με τον βουλευτή Κ. Ζαβιτσιάνο. Ο λόγος ήταν, ότι οι δύο τους είχαν αλλεπάλληλες προσωπικές αντεγκλήσεις.

Όλα είχαν συμφωνηθεί, αλλά την τελευταία στιγμή κανείς από τους υποψήφιους δεν εμφανίστηκε στον τόπο, που είχε οριστεί για τη μονομαχία.

Κλασική περίπτωση κοκορομαχίας.

Η τελευταία αιματηρή μονομαχία στην Ελλάδα

Η δεύτερη μονομαχία έγινε  το 1904 και ήταν αιματηρή.

O βουλευτής Τρικάλων Κοκός Χατζηπέτρος, με αφορμή κάποια αγόρευση στη Βουλή, έβρισε τον υπουργό Σπύρο Στάη, προσβάλωντας την οικογένειά του.

Ο Σπυρίδων Στάης

Αιτία της διαφωνίας ήταν, ότι ο φίλος του Χατζηπέτρου, Μελησινός, δεν έγινε καθηγητής ανατομίας.

Τα αίματα άναψαν και οι δυο βουλευτές αντάλλαξαν βαριές κουβέντες, πριν μιλήσουν τα όπλα.

Ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Γ. Θεοτέοκης, προσπάθησε να τους αποτρέψει, αλλά μάταια.

Οι δύο μονομάχοι όρισαν ως σημείο της αναμέτρησης τον Ποδονίφτη, στη σημερινή Νέα Χαλκηδόνα, πάνω από την οδό Αχαρνών, σ’ ένα χωράφι.

Ο Στάης υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό Θεοτόκη και έσπευσε στον Ποδονίφτη, όπως είχε κάνει και ο Χατζηπέτρος, που έπασχε από μυωπία.

Μετά από λίγο, δόθηκε από τους μάρτυρες το σύνθημα. Ακούστηκαν οι πυροβολισμοί και η σφαίρα του υπουργού βρήκε κατάστηθα τον βουλευτή Κοκό Χατζηπέτρο.

Ο Κωνσταντίνος Χατζηπέτρος

Το σοκ στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν μεγάλο, αποτέλεσε όμως παράδειγμα προς αποφυγή και έκτοτε δεν ξανάγινε φονική μονομαχία. Σήμερα, έχει μείνει μόνο η φράση «αν είσαι άντρας, έλα να μετρηθούμε», σαν ανάμνηση της βάρβαρης τακτικής της μονομαχίας. Οι μονομαχίες στη δυτική Ευρώπη ξεκίνησαν τον 17ο αιώνα. Στην Ελλάδα ήταν λίγο πιο παλιές, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο Αχιλλέας κάλεσε σε μονομαχία τον Έκτορα. Οι μονομαχίες γίνονταν για θέματα τιμής. Ο θιγμένος «καλούσε» σε μονομαχία, εκείνον που τον είχε προσβάλει. Ο αγώνας ήταν συναινετικός και για να πραγματοποιηθεί, ακολουθούνταν μια συγκεκριμένη διαδικασία.

Το κάλεσμα του θανάτου

Ο πρώτος μονομάχος, έπρεπε να στείλει γραπτώς το «κάλεσμα» στο σπίτι του αντιπάλου, με έναν απεσταλμένο της απολύτου εμπιστοσύνης του.

Όταν ο δεύτερος μονομάχος αποδεχόταν την πρόκληση, έπρεπε να οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία και τόπος για τη μονομαχία. Οι δύο μονομάχοι αποφάσιζαν, ποια όπλα θα χρησιμοποιούσαν.

Μέχρι τον 18ο αιώνα, χρησιμοποιούνταν κυρίως σπαθιά και αργότερα πιστόλια.

Παρόντες έπρεπε να είναι μάρτυρες, που διασφάλιζαν ότι η διαδικασία θα γίνει αξιοπρεπώς, γιατί η καλή κοινωνία επινόησε και τους αξιοπρεπείς φόνους.