Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Της Αμαλίας Κ Ηλιάδη

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη, σίγουρα θα τους τρομάζαμε με τον πλούτο και την ποικιλία των εδεσμάτων που θα τους προσφέραμε. Εξαιτίας του ότι δεκάδες από τις σημερινές τροφές ήταν εντελώς άγνωστες στους αρχαίους Έλληνες, όπως η πατάτα λ.χ. από τα βασικότερα είδη της σημερινής διατροφής έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους το 1530 και οι Έλληνες γεύτηκαν τη νοστιμιά της 300 χρόνια αργότερα, το 1832.

Άγνωστα επίσης ήταν στους προγόνους μας και γενικά στους Μεσογειακούς λαούς, το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες και τα ζαρζαβατικά (μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες) τα πορτοκάλια και τα λεμόνια, το κακάο και διάφορα μπαχαρικά, τα ποικίλα ποτά, ακόμη και το ούζο- αφού φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης- τα ζυμαρικά, και ένα πλήθος από διάφορα αγαθά, που κατακλύζουν σήμερα τις αγορές μας.

Αλλά, παρ’ όλες τις ελλείψεις τόσων βασικών αγαθών, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν καλοφαγάδες.

Στα συμπόσιά τους τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρεε άφθονο.

Σ’ ένα πλούσιο δείπνο (περίπου τον 5^ο π.Χ. αιώνα) μπορούσε κανείς να δει τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, «αίθοπα οίνο» από τη Χίο και τη Λέσβο, θαλασσινά από τις πλούσιες ακτές της Εύβοιας, δαμάσκηνα από τη Δαμασκό της Συρίας, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, φάβα ή ζωμό από μπιζέλια, τηγανίτες βουτηγμένες στο λάδι και γαρνιρισμένες με μέλι, τυρί αλογίσιο, που έτρωγαν μόνο οι «πολεμοχαρείς», βραστούς βολβούς, ραπάνια για να φεύγει το μεθύσι και βέβαια τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα «νωγαλεύματα».

Όλα αυτά τα εδέσματα της Αρχαίας Ελλάδας και ο «τρόπος» διατροφής των αρχαίων Ελλήνων προσελκύουν αρκετούς ανθρώπους της εποχής μας να αναζητούν λεπτομέρειες για την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων.

Λιτοδίαιτοι και Καλοφαγάδες.

Αν και υπήρχαν κάποιοι Έλληνες που στα συμπόσιά τους και γενικότερα η τροφή τους αποτελούνταν από ποικίλα εδέσματα, η Αθήνα και γενικότερα η Αρχαία Ελλάδα αντιμετώπιζε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα: την φτώχεια, η οποία είχε γίνει παντοτινός σύντροφος των Αρχαίων Ελλήνων.

Το άγονο έδαφος της Ελλάδας, η δυσκολία στις συγκοινωνίες και βέβαια οι πολύχρονοι πόλεμοι είχαν όπως ήταν φυσικό μεγάλη επίπτωση και στη διατροφή των αρχαίων.

Σ’ αυτό συντελούσε και η περιορισμένη παραγωγή της ελληνικής γης.

Η Αττική ήταν πολύ «λεπτόγεως» (άπαχη γη) και εξαιτίας του μεγάλου προβλήματος του νερού η παραγωγή της ήταν αρκετά μικρή. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα της αρχαίας Ελλάδας ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το κρασί, το λάδι και οι ελιές. Στην Αττική έβγαινε επίσης μέλι και σύκα που ήταν το πιο εκλεκτό φρούτο για τους αρχαίους.

Το λάδι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τα φαγητά τους, αλλά και για το φωτισμό, για την παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών και ήταν απαραίτητο για τους αθλητές, που το άλειφαν στα κορμιά τους στις παλαίστρες.

Οι Αθηναίοι ήταν οι διασημότεροι για την ολιγοφαγία τους, γι’ αυτό βγήκε και η έκφραση «αττικηρώς ζην».

Γενικά όμως οι αρχαίοι ήταν λιτοδίαιτοι, γι’ αυτό και είχαν αυτοχριστεί «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες».

Ο πολύτιμος άρτος των Αρχαίων.

Τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της διατροφής για τους αρχαίους. Αλλά τόσο το σιτάρι όσο και το κριθάρι δεν ήταν σε αφθονία για τους Αθηναίους, έτσι αναγκάζονταν να το εισάγουν από άλλα μέρη.

Το αλεύρι από κριθάρι, ζυμωμένο σε γαλέτες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό ψωμί και ονομαζόταν μάζα.

Στη ζύμη του ψωμιού έβαζαν διάφορα καρυκεύματα, όπως μάραθο, δυόσμο και μέντα ακόμη, για να πάρει το ψωμί μια διαφορετική νοστιμάδα. Και φυσικά, έβαζαν το απαραίτητο αλάτι.

Ακόμη οι αρχαίοι είχαν τα εξής είδη ψωμιού:

Το σιμιγδαλένιο, το ψωμί από χοντράλευρο, το ψωμί από διάφορα γεννήματα, από ένα είδος σίκαλης της Αιγύπτου και το «ψωμί από κεχρί».

Λόγω της μεγάλης «αγάπης» των Αθηναίων για το ψωμί, του έδιναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τρόπο που ψηνόταν, όπως:

«Ιπνίτης» ήταν το ψωμί που έψηναν μέσα σε θερμή σκάφη.

«Εσχαρίτης» το ψωμί που ψηνόταν στις σχάρες.

«Άρτο τυρόεντα» τυρόπιτα θα τον λέγαμε σήμερα.

«Κριβανίτης άρτος» γινόταν από σιμιγδάλι.

Το «όφωρος» ήταν ένα γλύκισμα από ζύμη, σουσάμι και μέλι. Βέβαια αναφέρονται και από τους αρχαίους και διάφορα άλλα είδη ψωμιού.

Γνωστές επίσης ήταν και οι λαγάνες.

Και οι Αθηναίοι φουρνάρηδες είχαν καλή φήμη, για τα γλυκίσματα και τις πίτες τους.

Οι αρχαίοι εκτιμούσαν πολύ περισσότερο από εμάς σήμερα την ύπαρξη του ψωμιού, και θεωρούσαν πως η μεγάλη ποικιλία του ψωμιού ήταν πολυτέλεια, αφού συνήθιζαν να τρώνε μόνο ένα κομμάτι κριθαρένια μπομπότα.

«Εγώ προσωπικά πιστεύω πως αυτή η αγαπητή συνήθεια των αρχαίων δηλαδή η μεγάλη ποικιλία ψωμιού που χρησιμοποιούσαν οφείλεται στο ότι το κριθάρι και το σιτάρι ήταν δύο από τα κύρια γεωργικά προϊόντα της Αρχαίας Ελλάδας και προσπαθούσαν να τα αξιοποιήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν».

Εδέσματα και συνταγές.

Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν στα γεύματα και στα δείπνα τους, τα τραπέζια να είναι πλούσια. Αποτελούνταν συνήθως από ψωμί, γλυκίσματα, φρούτα, ελιές, πίτες, κρέατα και χορταρικά. Φυσικά και από άφθονο κρασί.

Από τα όσπρια, γνωστά στους αρχαίους ήταν τα φασόλια, οι φακές, τα ρεβύθια ( που τα προτιμούσανε ψημένα), τα μπιζέλια και τα κουκιά, που τα έτρωγαν, συνήθως, σε πουρέ (έτνος).

Οι Αθηναίοι συνήθιζαν να έχουν στα σπίτια τους μεγάλη ποικιλία τροφών όπως ψωμί, λουκάνικα, σύκα, γλυκίσματα, μέλι, τυρί, τρυφερά χταπόδια, τσίχλες, σπουργίτια και άλλα πολλά.

Ένα σπίτι όμως με τόσα αγαθά θα ξεπερνούσε και τα σημερινά σούπερ-μάρκετς.

Ένα από τα πιο απαραίτητα αγαθά σ’ ένα σπίτι ήταν το λάδι. Κάτι που, όπως σημειώσαμε, ήταν απαραίτητο και στις παλαίστρες, για ν’ αλείφουν οι αθλητές τα κορμιά τους.

Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας.

Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από άγουρες ελιές, που το προτιμούσανε στις σαλάτες τους. Επίσης από τα αμύγδαλα και τα καρύδια έβγαζαν ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματά τους.

Από τα απαραίτητα επίσης στο καθημερινό τραπέζι των αρχαίων ήταν το γάλα και το τυρί, που ήταν όμως δύο σπάνια αγαθά. Μάλιστα οι διαιτολόγοι συνιστούσαν, για τους αθλητές, το μαλακό τυρί.

Πολλές φορές για να πήξει καλά το τυρί, έβαζαν μέσα στο γάλα, που έβραζε, ένα κωνοροειδές φυτό, κνήκον ή οκνήκος.

Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν στο καθημερινό μενού. Ορισμένοι όμως θεωρούσαν αυτό το είδος διατροφής χωριάτικο (όπως το ίδιο γίνεται και σήμερα, στις μέρες μας, κάποιοι περιφρονούν πολύτιμες τροφές για τη ζωή μας, μόνο και μόνο από το άκουσμά τους, την εμφάνισή τους αλλά και την «διασημότητά» τους).

Από τα εκλεκτότερα εδέσματα ήταν οι κοχλιοί, τα σαλιγκάρια, που τα έτρωγαν οι Κρητικοί.

Τα μικρά πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και τους λαγούς, αφού τα ψήνανε, τα διατηρούσανε μέσα σ’ ευωδιαστό λάδι. Μάλιστα, το παραγεμίζανε με διάφορα καρυκεύματα, κάτι που συνηθίζεται και σήμερα στα χωριά της Μάνης.

Για τους φτωχούς ανθρώπους οι σούπες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό. Έτρωγαν βέβαια και ψαρόσουπες, που η πλούσια όμως τάξη της απέφευγε!

Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον Ηρακλή ήταν ο ζωμός από μπιζέλια.

Στα χορταρικά έριχναν μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη και μέλι.

Τα θαλασσινά που προτιμούσε ο λαός, ήταν οι σαρδέλες του Φαλήρου, το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με κριθαρένιο ψωμί. Αντίθετα, τα χέλια, ήταν πανάκριβα, περίπου τον 5^ο αι. π.Χ.

Οι Έλληνες έτρωγαν συχνότερα ψάρι από κρέας.

Το πιο διαδεδομένο πρωινό ρόφημα, αφού βέβαια αγνοούσαν τον καφέ, ήταν το γάλα, κυρίως το κατσικίσιο, κι ένα ανακάτεμα από χλιαρό νερό και μέλι, που προκαλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη αναφέρονται εδέσματα που μας ξενίζουν.

Στους «Ιππείς» μιλάει για «ξίγκι βοδινό ψημένο μέσα σε συκόφυλλα». Αναφέρεται επίσης ο «κάνδυλος» ένα ανακάτεμα από μέλι, γάλα, τυρί και λάδι, του «μυττωτό», ένα είδος σκορδαλιάς με πράσα, σκόρδα, τυρί και μέλι.

Βέβαια πολλοί ήταν αυτοί που στα έργα τους πρόσθεσαν «μια γεύση κουζίνας» ανέφεραν δηλαδή συνταγές και εδέσματα της εποχής, γιατί γνώριζαν πως οι αρχαίοι έχουν αδυναμία σ’ αυτά, έτσι θα έβρισκαν τα έργα τους πιο ελκυστικά.

Στις θυσίες τους ετοίμαζαν και ένα είδος πλακούντος, κάτι δηλαδή σαν πίτα, που το’ λεγαν «πελανό». Ήταν ένα παχύρρευστο κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι.

Άλλα εδέσματα: «Έκχυτος», που αναφέρεται σ’ ένα επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας, ήταν ένα μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί, που το έριχναν σε ειδικά καλούπια και τα γέμιζαν με κρασί μελωμένο.

«Κάνδαυλος», ένα είδος φαγητού της Μικράς Ασίας, κυρίως στην περιοχή της Λυδίας, με ό,τι ερεθιστικό καρύκευμα κυκλοφορούσε.

«Μυττωτός» πίτα με τυρί, ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα.

Βέβαια, οι πιο περίφημες πίτες ήταν της Αθήνας, καύχημα της πόλης, και γινόταν με μέλι, τυρί και λάδι, αλλά έβαζαν μέσα και διάφορα καρυκεύματα.

Ακόμη, οι Αθηναίοι απέφευγαν να αρχίζουν το γεύμα τους ή το δείπνο με σούπα (γιατί πολύ πιθανόν να τους κοβόταν η όρεξη για φαγητό).

Αν και οι Αθηναίοι φρόντιζαν να μη λείπει τίποτα από το σπίτι τους, δηλαδή χρήσιμα αγαθά, όπως τρόφιμα, δεν πρέπει να ξεχνούμε την φτώχεια που επικρατούσε στην Ελλάδα και ήταν ο παντοτινός σύντροφος των Ελλήνων. Η έλλειψη και η ακρίβεια των τροφίμων ανάγκαζε πολλούς να μην πετάνε τίποτα από τα περισσεύματα των δείπνων.

Το σπαρτιατικό μενού δεν συγκινούσε βέβαια τους Έλληνες. Ακόμη και στις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Έφτανε ένα βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τους Σπαρτιάτες, που το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα κομμάτι ψωμί.

Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να αντέξουν τη σπαρτιατική λιτότητα. Γι’ αυτό και οι Σπαρτιάτες, πολύ πιθανόν να φάνταζαν ήρωες μπροστά σε κάποιους άλλους Έλληνες και συγκεκριμένα Αθηναίους που ήθελαν να ζουν μέσα στην πολυτέλεια και να μην λείπει κανένα είδος τροφής και ποτού από τα σπίτια τους.

Λαχανικά και όσπρια.

Τα λαχανικά στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην αρχαία Αθήνα, ήταν σε σπουδαία ζήτηση, κι όχι μόνο για τους οπαδούς του Πυθαγόρα, που τα προτιμούσαν, μια κι απέφευγαν να τρώνε όσα έχουν ζωή.

Ο Πλάτων, στην ιδιωτική του ζωή ακολουθούσε την «πυθαγόρειο δίαιτα». Που ήταν μια καθαρή χορτοφαγία κι έδειχνε ευχαριστημένος τρώγοντας λαχανικά. Πίστευε πως η δίαιτα, είναι η πηγή της υγείας και των καλών ηθών, δύο παραγόντων που κάνουν τα κράτη υγιή και ρωμαλέα, υλικώς, ηθικώς και ψυχικώς.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι όμως δύσκολα θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις «φυτοφαγικές» οδηγίες του Πλάτωνα αφού τα λαχανικά είχαν γίνει για τους Αθηναίους από τα σπάνια αγαθά. Πολλά σπίτια όμως, κυρίως στα περίχωρα φρόντιζαν να έχουν χωράφια, κήπους, στους οποίους καλλιεργούσαν σκόρδα, κρεμμύδια, κουκιά, φασόλια, μπιζέλια, λούπινα, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, ρεβίθια και φακές. Τα μανιτάρια, τα μάραθα, τα σπαράγγια και διάφορα άλλα χορταρικά, τ’ αναζητούσαν στις ακροποταμιές, στα χωράφια και στις άκρες των δρόμων. Φαγώσιμες ήταν ακόμη και οι τρυφερές τσουκνίδες.

Φυσικά, είχαν σέλινο, άνηθο και δυόσμο, για να «καρυκεύουν» τα φαγητά τους. Μάλιστα στους αγώνες της Νεμέας γινόταν στεφάνωμα με σέλινο.

Τα κολοκυνθοειδή ήταν περισσότερο γνωστά στην Αίγυπτο, όπως τα πεπόνια (πέπων) και τ’ αγγούρια (σικυός). Μάλιστα υπήρχαν τριών ειδών αγγούρια, τα οποία είναι το λακωνικόν, ο σκυταλίας και το βοιωτικόν. Απ’ αυτά καλύτερα είναι τα λακωνικά όταν ποτίζονται, ενώ τ’ άλλα δεν πρέπει να ποτίζονται. Επίσης, τα αγγούρια έβγαιναν πιο δροσερά αν, πριν φυτευτούν οι σπόροι, μείνουν για λίγο μέσα στο γάλα ή σε διαλυμένο στο νερό μέλι.

Τα σκόρδα, ακόμη, ήταν απαραίτητα για τους αρχαίους αφού ήταν συμπλήρωμα για κάθε σαλάτα τους. Όπως επίσης και τα κρεμμύδια.

Γενικά τα χορταρικά τα σερβίρανε με μια σάλτσα φτιαγμένη από λαδόξυδο και διάφορα καρυκεύματα.

Οπωσδήποτε η απουσία της ντομάτας στερούσε πολλά από την Αθηναία νοικοκυρά. Τα μανιτάρια όμως, αν και ήταν νοστιμότατα και περιζήτητα, όλοι τα φοβούνταν για το δηλητήριό τους.

Παρόλα αυτά, ένα περιβολάκι γεμάτο με δέντρα και λαχανικά ήταν όνειρο για τους αρχαίους.

Ακόμη και οι βασιλιάδες το λαχταρούσαν. Συγκεκριμένα ο Άτταλος ο Γ΄, ο φιλότεχνος βασιλιάς της Περγάμου, που κληροδότησε το βασίλειό του στη Ρώμη (το 133 π.Χ.), εύρισκε ευχαρίστηση στο λαχανόκηπό του, όπου, εκτός των άλλων, καλλιεργούσε νοσκύαμο, ελλέβορο και κώνειο. Κάποιοι υποστηρίζουν πως καλλιεργούσε αυτά τα φυτά γιατί έκανε έρευνες για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Άλλοι όμως παρατηρούν ότι αυτό που ενδιέφερε περισσότερο το φιλότεχνο βασιλιά ήταν η δραστικότητα τους ως δηλητηρίων, που, όπως λεγόταν φρόντιζε να στέλνει στους «φίλους» του.

Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να αγαπούσαν τα λαχανικά και γι’ αυτό να λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους ένα λαχανόκηπο. Βέβαια, αν θεωρήσουμε πως είναι αληθές αυτό που παρατήρησαν κάποιοι για το λαχανόκηπο του Αττάλου (πως, δηλαδή ενδιαφερόταν για τη δραστικότητα των φυτών), θα καταλάβουμε πως οι αρχαίοι δε λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλοι ένα λαχανόκηπο για τον ίδιο λόγο. Κάποιοι, -οι περισσότεροι- τους χρειάζονται για να τραφούν από αυτούς και να ζήσουν και άλλοι για να σκοτώσουν.

Βέβαια, τα λαχανικά ήταν απαραίτητα για τη ζωή τους.

Από τα λαχανικά όμως των αρχαίων τα κουκιά είτε βρασμένα, είτε ψημένα, είτε σε πουρέ (έτνος), ήταν το πιο αηδιαστικό φαγώσιμο, για τους οπαδούς του Πυθαγόρα. Κι όχι μόνο, τα κουκιά ήταν πρόβλημα και για τους Αιγύπτιους.

Τα υπόλοιπα όμως λαχανικά ήταν νόστιμα σε όλους, πιστεύω.

Νωγαλεύματα-μπαχαρικά.

Νωγαλεύματα έλεγαν οι αρχαίοι τα γλυκά φαγητά και γενικά κάθε λιχουδιά.

Οι Έλληνες φαίνεται να έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στα αρτύματα και στα διάφορα καρυκεύματα, που έδιναν πικάντικες γεύσεις στα φαγητά τους. Έτσι ένα σπίτι της Αθήνας φρόντιζε, να έχει πάντα στα ράφια του, αλάτι (άλας), ρίγανη (ορίγανο), ξύδι (όξος), θυμάρι (θύμον), σουσάμι (σύσαμο), σταφίδες, κάππαρη, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ελιές, σίλφιο, πετιμέζι, σκόρδα και διάφορα άλλα.

Ένα μενού με ορεκτικά και γλυκίσματα που θα ενθουσίαζε και τους σημερινούς καλοφαγάδες.

Ένα γλύκισμα τους ήταν βέβαια οι μελόπιτες, τις οποίες, έλεγαν γενικά «μελιτούττα». Σε προτίμηση όμως είχαν κι ένα γλύκισμα από λιναρόσπορους και μέλι, τη «χρυσόκολλα». Ένα άλλο γλύκισμα που λεγόταν «έκχυτο» φτιαχνόταν από αλεύρι και τυρί ψημένο, μέσα σε καλούπια και ήταν περιχυμένο με κρασί μελωμένο.

Επίσης ένα άλλο γλύκισμα γινόταν με αλευρωμένο γάλα, που, όταν έμπαινε σε ειδικά κύπελλα, γαρνιρόταν με μέλι και πασπαλιζόταν με σουσάμι.

Οπωσδήποτε όμως τα πιο συνηθισμένα γλυκίσματα ήταν οι γαλατόπιτες.

Από τα καρυκεύματα, το πιο περιζήτητο αλλά και το πιο σπάνιο ήταν το μαύρο πιπέρι. Επίσης στόλιζαν τα φαγητά τους με σμύρνα, κάππαρη, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο και διάφορα άλλα.

Όμως εκείνοι οι έμποροι που τολμούσαν να φέρουν στην Αθήνα πιπέρι ή άλλα μπαχαρικά, από τις αγορές της Ανατολής, κινδύνευαν να κατηγορηθούν σαν κατάσκοποι του βασιλιά των Περσών.

Αφού παρατηρείται ακόμη πως το πιπέρι είναι ξενικό όνομα, γιατί κανένα ελληνικό όνομα, εκτός από το μέλι, δεν τελειώνει σε «ι».

Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε πως οι Έλληνες έχουν πλούτο μπαχαρικών και γλυκισμάτων.

Το Μέλι.

Μια και η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το μέλι ήταν κάτι από τα απαραίτητα για την καθημερινή διατροφή τους και βέβαια για τα γλυκίσματά τους που ήταν αγαπητά σε όλους.

Το μέλι ήταν γι’ αυτούς θείο δώρο, αφού πίστευαν πως έπεφτε από τον ουρανό, με την πρωινή δροσιά, πάνω στα λουλούδια και στα φύλλα και από εκεί το μάζευαν οι μέλισσες.

Την άποψη αυτή, σήμερα θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε αφελή, τότε όμως το μέλι ήταν τόσο πολύτιμο και απαραίτητο γι’ αυτούς, που κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφθεί κάτι τέτοιο.

Τις θρεπτικές ιδιότητες του μελιού, δεν τις αγνοούσε φυσικά κανένας, γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, όλο έπαινοι ακούγονταν. Κι εξυμνούσαν, κυρίως, το μέλι της Αττικής, το περίφημο θυμαρίσιο μέλι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως μόνο στην Αττική υπήρχε μέλι.

Η μελισσοκομία ανθούσε σε πολλά μέρη, στα νησιά και στην Αίγυπτο.

Το μέλι ήταν τόσο σημαντικό για τους αρχαίους, που αρκετές φορές γέμιζαν μεγάλους αμφορείς με αυτό και τ’ ανακάτευαν με κρασί για να κάνουν τις σπουδές, τόσο στους θεούς που τιμούσαν, όσο και στις ψυχές των νεκρών.

Καταλαβαίνουμε έτσι, μετά από αυτό, πόσο πολύτιμη θεωρούσαν την αξία του.

Τα φρούτα.

Η αγάπη των αρχαίων για τα φρούτα θεωρείται φυσικά αναμφισβήτητη, αφού ήταν απαραίτητα για τη διατροφή τους. Για να υπάρχουν όμως τα φρούτα απαραίτητο ήταν το γλυκό μεσογειακό κλίμα που ευνοούσε την ανάπτυξη όλων σχεδόν των δέντρων.

Παρόλα αυτά, ορισμένα φρούτα, όμως, όπως είναι τα πορτοκάλια, τα βερίκοκα, τα μανταρίνια, τα ροδάκινα, τα τζάνερα και άλλα ήταν άγνωστα στο διαιτολόγιο των αρχαίων. Έτσι η πληθώρα των φρούτων, που κατακλύζουν σήμερα τις αγορές, ήταν βέβαια κάτι το αδιανόητο για αυτούς.

Η αγάπη για τα φρούτα όμως έπεισε πολλούς ποιητές, ότι αξίζει ν’ αφιερωθούν μερικοί στίχοι σ’ αυτά.

Ακόμη, οι αρχαίοι συγγραφείς έλεγαν κάρυα όλους τους καρπούς με τον σκληρό φλοιό.

Η Δαμασκός της Συρίας, αναφέρουν κάποιοι πως ονομάστηκε έτσι από τα καλά δαμάσκηνα που έβγαιναν στα μέρη της.

Οι Ρόδιοι και οι Σικελοί έλεγαν τα δαμάσκηνα «βράβυλα», άλλοι τα έλεγαν «κοκκύμπλα», ενώ ένας ποιητής-συγγραφέας ο Θεόφραστος ο Συρακόσιος μιλάει για «δαμάσκηνα και σποδιάς», ένα είδος από άγρια δαμάσκηνα.

Τα μήλα ήταν επίσης γνωστά στους αρχαίους, όχι όμως με την πλούσια ποικιλία που παρουσιάζονται σήμερα στην αγορά.

Τα γλυκά μήλα τα έλεγαν «Ορβικλάτα» και τα πιο ζουμερά «σητάνια» ή «πλατάνια».

Περίφημα ήταν τα μήλα της Κορίνθου, που παλαιότερα λέγονταν και Εφύρη ή Εφύρα.

Πάντως, η πορτοκαλιά, που πατρίδα της θεωρείται η νοτιοανατολική Ασία, ήταν άγνωστη για τους αρχαίους αφού έγινε γνωστή στην Ευρώπη το 16^ο αιώνα.

Ένα άλλο φρούτο που υπήρχε, όμως, στην αρχαία Ελλάδα ήταν τα κυδώνια που τα έλεγαν «στρουθία» και «κοδύματα».

Τα ροδάκινα που ήταν γνωστά στους Πέρσες ονομάζονταν «κοκκύμπλα», με το ίδιο όμως όνομα αναφέρονται και τα δαμάσκηνα.

Από τα πιο περιζήτητα φρούτα ήταν βέβαια τα σταφύλια, αλλά όσοι τα καλλιεργούσανε τα βλέπανε περισσότερο σαν κρασί.

Το πιο αγαπημένο φρούτο των αρχαίων ήταν όμως τα σύκα. Και τα πιο περίφημα ήταν τα σύκα της Αττικής, κάτι που ύμνησαν αρκετοί. Γι’ αυτό και ο Ίστρος (ένας γραμματικός, ποιητής και ιστορικός από την Κυρήνη) λέει στα «Αττικά» ότι «τα σύκα της Αττικής, που θεωρούνται και τα καλύτερα, δεν πρέπει να εξάγονται, ώστε να τα απολαμβάνουν μόνο οι Αθηναίοι...». Ακόμη αναφέρει, πως πολλοί όμως έκαναν μυστικά την εξαγωγή.

Η αγάπη και η εκτίμηση των αρχαίων για τα σύκα ασφαλώς μας εντυπωσιάζει, αφού πολλοί ποιητές και συγγραφείς έχουν αναφερθεί με πολύ μεγάλο θαυμασμό σ’ αυτά.

Τα σύκα υπήρχαν σε αφθονία και σε μεγάλη, για εκείνη την εποχή, ποικιλία. Τα πιο γνωστά ήταν τα χελιδώνια σύκα, οι αγριοσυκιές γενικά, οι λευκοαγριοσυκιές, οι φιβαλέους και οι οπωροβασιλίδας. Γνωστά επίσης ήταν τα ασπρόσυκα τα οποία τα έλεγαν «λευκερινεά» και μερικά που είχαν ξινή γεύση «οξάλια».

Φημισμένα ήταν και τα ροδίτικα σύκα, που ο Σαμιώτης κωμωδιογράφος Λυγκεύς τα συγκρίνει, στις «Επιστολές» του, με τα σύκα της Αττικής.

Αλλά και τα σύκα της Πάρου τα σύγκριναν με άλλα αγριόσυκα για να φανεί η νοστιμάδα τους.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορα είδη σύκων.

Ο Φιλήμων, στις «Αττικές λέξεις», αναφέρεται στα βασιλικά σύκα.

Στην Αχαΐα ήταν συκιές που ωρίμαζαν το χειμώνα και οι καρποί τους λέγονταν «κοδώνια σύκα».

Μερικές συκιές καρποφορούσαν δύο φορές το χρόνο, και λέγονταν «δίφορες». Μερικοί μάλιστα συζητούσαν και για τρίφορη συκιά (φρούτα τρεις φορές το χρόνο) που έβγαινε όμως μόνο στη νήσο Κέα.

Το σύκο ήταν τόσο αγαπητό στους αρχαίους αλλά και στους απογόνους τους, που έχουν πάρει το όνομα του αρκετά χωριά στην εποχή μας.

Τα κρασιά.

Το κρασί ήταν κάτι το απαραίτητο στα γεύματα των αρχαίων και βέβαια στα συμπόσια, όπου έρεε άφθονο. Όμως δεν έπιναν το κρασί όπως εμείς, αλλά νερωμένο, όχι μόνο με γλυκό αλλά και με θαλασσινό νερό, αφού απέφευγαν να το πίνουν, όπως φαίνεται, ανέρωτο (άκρατος οίνος, όπως το έλεγαν). Βέβαια, έδιναν μεγάλη σημασία στην αναλογία του νερού με το κρασί αφού τους ήταν πολύ αγαπητό και δεν έπρεπε να γίνει κανένα απολύτως λάθος.

Η αναλογία λοιπόν με το νερό ήταν, συνήθως, στο μισό ή τρία μέρη νερό και δύο κρασί. Το νερό, ανάλογα με την εποχή, ήταν χλιαρό ή κρύο.

Μερικές φορές έριχναν μέσα και παγάκια, που τα έφερναν από τα βουνά και τα διατηρούσανε μέσα σε άχυρα.

Βέβαια, το παγωμένο κρασί ήταν μια πολυτέλεια. Τα δροσερά πηγάδια, έτσι, ήταν σχεδόν απαραίτητα αφού χρησίμευαν, φυσικά, για ψυγεία και τα καλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν τους ειδικούς κάδους (ψυκτήρες) όπου έβαζαν και χιόνι για να παγώνει, όχι μόνο το κρασί αλλά και το νερό.

Οι αρχαίοι, ακόμη, έβαζαν συχνά μέσα στα κρασιά τους και διάφορα αρώματα, όπως θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο, δεντρολίβανο, μυρτιά, ακόμη και μέλι, αλλά ποτέ ρετσίνη. Ένα τόσο ευωδιαστό κρασί έπαιρνε και το χαρακτηριστικό του όνομα, το έλεγαν «τρίμα».

Ακόμη, έφτιαχναν το κρασί με διαφορετικούς τρόπους, από τους σημερινούς, γεγονός που δείχνει πόσο εξελίχθηκε με τα χρόνια η παρασκευή του κρασιού.

Ο τρύγος λοιπόν γινόταν με συνοδεία αυλού που ρύθμιζε τις κινήσεις κι ήταν, όπως άλλωστε και σήμερα, ένα πολυήμερο πανηγύρι.

Τα σταφύλια τα έβαζαν σε μέρος που να τα βλέπει καλά ο ήλιος, για να φύγει το νερό που είχαν μέσα τους. Ύστερα τα πατούσαν, πάλι με χορούς και τραγούδια, κι άφηναν το μούστο να βράσει πέντε μέρες, μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι, τοποθετημένο σε σκιερό μέρος. Κατόπιν μάζευαν το γλυκό υγρό απ’ τον αφρό, που ήταν γεμάτο ζάχαρη, κι αποθήκευαν το μούστο σε πιθάρια που, πολλές φορές, τα έβαζαν μέσα στη γη. Τα σκέπαζαν και περίμεναν να μπει για καλά ο χειμώνας, για να τ’ ανοίξουν. Αρκετοί πάντως είχαν την υπομονή να περιμένουν μέχρι την άνοιξη, οπότε το κρασί ψηνόταν καλύτερα.

Ο τρύγος ήταν ένα από τ’ αγαπημένα θέματα για πολλούς αρχαίους. Αρκετοί συγγραφείς έχουν αφιερώσει στίχους και σ’ αυτόν.

Οι Αθηναίοι πάντως φρόντιζαν ν’ ανοίγουν τα πιθάρια τους την πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων, και ο κάθε νοικοκύρης, με το πρώτο κιόλας ποτήρι, έκανε σπονδή στο Διόνυσο, τον αγαπητό τους θεό, του κρασιού.

Ο κάθε τόπος στην αρχαία Ελλάδα είχε και το δικό του τρόπο παρασκευής του κρασιού.

Για να διατηρήσουν το μούστο, όμως, όλοι έριχναν μέσα και νερό αλατισμένο, όπως και διάφορα αρώματα. Και πολλές φορές έψηναν το μούστο σε σιγανή φωτιά.

Στη ρόδο και στην Κω όμως έβαζαν μέσα στο μούστο θαλασσινό νερό, γιατί πίστευαν ότι το κρασί που θα γίνει μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα φέρει εύκολα τη μέθη και θα είναι πιο εύκολο στη χώνεψη.

Η μέθοδος αυτή έγινε αιτία να υποστηριχθεί, από κάποιους αρχαίους συγγραφείς, ότι, κατά το μύθο «φυγή του Διονύσου» στη θάλασσα σήμαινε κι ένα τρόπο οινοποιίας, που ήταν γνωστός από παλιά. Δηλαδή, η ανάμειξη του γλεύκους (μούστου), που εκπροσωπείται από το θεό Διόνυσο ή Βάκχο, με το θαλασσινό νερό.

Πολλοί μάλιστα -όπως ο Όμηρος- επαινούν και το κρασί του Μάρωνος από τη Θράκη γιατί βάζουν μέσα πολύ νερό.

Στην αρχαία Ελλάδα όμως τα γνωστότερα είδη κρασιού ήταν τέσσερα. Το άσπρο, το κιτρινωπό, το μαύρο και το κόκκινο.

Το άσπρο κρασί ήταν το ελαφρότερο, αρκετά χωνευτικό και διουρητικό, το κιτρινωπό, προς το ξανθό, είχε πιο ξινή γεύση, ενώ το μαύρο και το κόκκινο, που συνήθως είχαν γλυκιά γεύση, ήταν και τα πιο περιζήτητα.

Φυσικά τα παλιά κρασιά ήταν και τα καλύτερα, όπως άλλωστε και σήμερα. Γενικά πάντως πιστεύανε ότι όσο πιο παλιό είναι ένα κρασί τόσο πιο χωνευτικό και πιο ελαφρύ είναι.

Η αγάπη των αρχαίων για το κρασί ήταν μεγάλη, έτσι φρόντιζαν να υπάρχει τις περισσότερες φορές στο τραπέζι τους. Συγκεκριμένα πριν από το δείπνο ή το γεύμα, οι αρχαίοι ανακάτευαν το κρασί με το νερό σ’ ένα μεγάλο αγγείο, τον κρατήρα. Και οι δούλοι έπαιρναν το κρασί απ’ τον κρατήρα με μακριές κουτάλες, πήλινες, ξύλινες ή μεταλλικές, αλλά και με μια κανάτα μπορούσαν να γεμίσουν τα κύπελλα ή ποτήρια των καλεσμένων σε ένα τραπέζι.

Το κρασί αφού ήταν τόσο αγαπητό στους αρχαίους χρησίμευε βέβαια και για τις σπουδές, στις διάφορες θρησκευτικές τελετές. Μερικές φορές όμως η λατρεία ορισμένων θεοτήτων απέκλειε το κρασί, οπότε οι σχετικές σπουδές γίνονταν ακόμη και με γάλα! Είχαν όπως φαίνεται και τις προλήψεις τους όταν έπιναν ή χρησιμοποιούσαν το κρασί.

Το γεγονός όμως ότι οι Έλληνες αγαπούσαν τόσο πολύ το κρασί εξηγεί το λόγο για τον οποίο υπήρχαν τόσοι σπουδαίοι κρασότοποι στην Ελλάδα.

Το χιώτικο κρασί, παράδειγμα, που τ’ ονόμαζαν «αριούσιο», ήταν από τα ακριβότερα κρασιά στο εμπόριο και είχε μεγάλη φήμη. Όπως και το κρασί της Λέσβου που θεωρείται πολύ καλό. Καλά κρασιά ήταν ακόμη, τα κρασιά της Μυτιλήνης που οι Μυτιληναίοι τους έδιναν γλυκιά γεύση και τα ονόμαζαν πρόδρομα (τα πρώιμα) και πρότροπα (από απάτητα σταφύλια). Πασίγνωστα ήταν ακόμη τα κρασιά της Μένδης (παραλία πόλης της δυτικής ακτής της χερσονήσου Παλλήνης) όπου ράντιζαν τα σταφύλια, πάνω στα κλήματα, με το ελατήριο ή καθάρσιο (χυμός από άγρια αγγούρια) για να βγει μαλακό το κρασί. Και τέλος σε σπουδαία ζήτηση ήταν το κρασί της Ικαρίας που λεγόταν πράμνιο και δεν ήταν ούτε γλυκό, ούτε παχύ, αλλά στυφό και άγριο, με ιδιαίτερα εξαιρετική οσμή.

Τα κορινθιακά κρασιά αντίθετα όμως δεν ήταν σε ζήτηση γιατί όπως έλεγαν ήταν κρασιά βασανιστήρια και παράξενα.

Καλή φήμη δεν είχε όμως και το κρασί που φτιαχνόταν στα περίχωρα της Κερυνίας της Αχαΐας, αφού δημιουργούσε προβλήματα στις εγκύους.

Αλλά και για το κρασί της Θάσου λεγόταν πως καταπολεμούσε την αϋπνία, αλλά έφερνε και ύπνο!

Παρόλα αυτά τα καλύτερα κρασιά όπως υποστήριζαν και οι Ρωμαίοι ήταν τα ελληνικά, και από τα πιο περίφημα, του κυρίως ελληνικού χώρου, ήταν της Πεπαρήθου (Σκοπέλου), της Νάξου, της Λήμνου, της Ακάνθου (Θράκης), της Ρόδου και, από τα μικρασιατικά, της Μιλήτου.

Εκτός της κυρίως Ελλάδας ξεχώριζαν ακόμη το «χαλυβώνιο» κρασί της Δαμασκού, με κύριο προμηθευτή τη βασιλική αυλή της Περσίας, καθώς και τα φοινικικά κρασιά.

Περίεργο πάντως είναι το γεγονός πως οι αρχαίοι Έλληνες αγνοούσαν ή απέφευγαν το ζύθο, το εθνικό ποτό των Αιγυπτίων, που γινόταν από κριθάρι ή σίκαλη και από χουρμάδες, παρά τις τόσες συναλλαγές που είχαν.

Πάντως, η αρχαία Ελλάδα όπως φαίνεται είχε μεγάλη ποικιλία κρασιών, έτσι, επόμενο ήταν τα κρασιά να παίρνουν μια από τις πρώτες θέσεις στις αγορές του αρχαίου κόσμου.

Η μεγάλη αυτή ποικιλία κρασιών οδήγησε πρώτα τους Έλληνες και στη συνέχεια τους Ρωμαίους να ιδρύσουν τα «εμπορεία», όπου μπορούσε κανείς ν’ ανταλλάξει σκλάβους με τα καλύτερα κρασιά.

Πολλές περιοχές που είχαν άφθονα κρασιά φρόντιζαν για την εξαγωγή τους.

Όσα κρασιά ήταν να περάσουν στο εμπόριο φυλάγονταν μέσα σε μεγάλα και κατάλληλα πιθάρια, ενώ τα σπιτικά κρασιά ή όσα πήγαιναν στην κοντινή αγορά τα έβαζαν σε ασκούς από χοιρινά ή κατσικίσια δέρματα.

Τα πιθάρια είχαν πάνω τους και μία ειδική σφραγίδα με τ’ όνομα του εμπόρου καθώς και των τοπικών αρχόντων της περιοχής.

Η εισαγωγή και η εξαγωγή όμως των κρασιών ήταν κανονισμένες, κυρίως στο νησί Θάσο, με ειδικούς νόμους που τιμωρούσαν τις απάτες και νοθείες, εξασφαλίζοντας έτσι ένα πραγματικό «προστατευτισμό».

Μέσα από όλα αυτά καταλαβαίνουμε πως το κρασί αντιπροσώπευε τους αρχαίους Έλληνες και αυτοί το λάτρευαν αφού ήταν απαραίτητο για τη ζωή τους.

Το κυνήγι.

Το κυνήγι, κυρίως με τα τόξα, το αγαπούσαν όλοι οι... πολεμιστές, αφού ήταν άφθονο στην αρχαία εποχή και υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις όπου δεν πατούσε ανθρώπινο πόδι.

Τα δολώματα που χρησιμοποιούσαν ήταν κυρίως μικρά πιτσούνια και τυφλωμένα περιστεράκια!

Οι αρχαίοι έτρωγαν όχι μόνο τα περιστέρια αλλά όλα τα πετούμενα, ακόμη και τα μικρά σπουργίτια, εκτός απ’ τα κοράκια, με το σκληρό και στυφό κρέας τους. Απέφευγαν όμως να τρώνε και τα ορτύκια, αφού τα φυλάγανε για τις αξιολάτρευτες ορτυκομαχίες τους μια και το χρήμα είχε και αυτό την τιμητική του θέση στην κοινωνία.

Τα προϊόντα του κυνηγιού ήταν ακόμη, κυρίως, τσίχλες, συκοφάγοι, κοτσύφια, πέρδικες, ψαρόνια, αγριόπαπιες, χήνες κ.λ.π.

Αλλά από τα πιο ζηλευτά θηράματα ήταν οι αγριόχοιροι, τα ελάφια και τα ζαρκάδια, που ζούσαν τότε σ’ όλα τα ελληνικά βουνά.

Τέλος, τα αγαθά του κυνηγιού θεωρούνταν βέβαια από τους αρχαίους ως τα πιο νόστιμα.

Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων όπως φαίνεται ήταν πλήρης αν αναλογιστούμε τις τροφές που υπήρχαν τότε. Και οι Έλληνες δείχνουν να ήταν περισσότερο καλοφαγάδες παρά λιτοδίαιτοι, αφού στα συμπόσια τους τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, τα τραπέζια ήταν γεμάτα από πλήθος διαφόρων τροφών, και γευμάτων.

Εξάλλου, οι αρχαίοι έλεγαν πως ένα υγιές και καλό μυαλό πρέπει να βρίσκεται μέσα σε ένα υγιές σώμα. Δηλαδή όσο σημαντικό θεωρούσαν την πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, τόσο σημαντικό θεωρούσαν και την καλή και σωστή διατροφή του.

Η εργασία αυτή με βοήθησε αρκετά να μάθω περισσότερα απ’ όσα γνώριζα για το διαιτολόγιο των προγόνων μας. Ήταν για μένα αρκετά σημαντική αφού μου πρόσφερε αρκετές πληροφορίες και γνώσεις για τη ζωή, γενικά, των αρχαίων Ελλήνων.

Και, πραγματικά, γνώρισα καλύτερα όχι μόνο τις διατροφικές επιλογές των αρχαίων Ελλήνων αλλά και τον τρόπο ζωής τους, γιατί πιστεύω πως μέσα από τη διατροφή κάποιου λαού μπορείς να καταλάβεις, λιγότερο ή περισσότερο, και τις καθημερινές του συνήθειες.

Καμάκι από γυναίκες

12 Ιουνίου 2013

Ήμουν στο στέκι μου άνετos εχτές βράδυ και έπινα το ποτό μου...

Βλέπω 3 γκομενάκια, μοντέλα, με κάρφωναν...

Δεν πήραν τα μάτια τους από πάνω μου όλη νύχτα...

Ήταν αφίσα...

ΔΕΙΤΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ

ΔΕΙΤΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ 

Κλιμακώνουν οι πράκτορες της Άγκυρας > Σε στάση και ανταρσία καλεί τους μουσουλμάνους της Θράκης ο ψευδομουφτής!

Κλιμακώνουν οι πράκτορες της Άγκυρας > Σε στάση και ανταρσία καλεί τους μουσουλμάνους της Θράκης ο ψευδομουφτής!

Κλιμακώνουν την πολεμική τους οι πράκτορες της Άγκυρας στην ελληνική Θράκη όσο πλησιάζει ο καιρός για τη δρομολόγηση των πρώτων 90 διορισμών ιεροδιδασκάλων (στα πλαίσια του περίφημου πλέον νόμου του ελληνικού κράτους που έμεινε γνωστός ως «νόμος των 240 ιμάμηδων» ή πιο απλά ο «νόμος για τους ιμάμηδες»).

Και όλα αυτά ενώ στην Αθήνα επικρατεί πολιτική αναταραχή και όλοι είναι απασχολημένοι με την καταδάφιση της ΕΡΤ...
Το ανησυχητικό είναι ότι οι πράκτορες της Άγκυρας στην περιοχή εργάζονται καλά ενώ η Αθήνα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου: Ψευτομουφτήδες, μισθοδοτούμενοι από την Άγκυρα μειονοτικοί δήμαρχοι, εκπρόσωποι του DEΒ, προετοιμάζουν το κλίμα, με προκλητικές και εμπρηστικές δηλώσεις  για μια ευθεία σύγκρουση με την ελληνική κυβέρνηση, μια σύγκρουση που ουδείς γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσει. 
Ο ψευδομουφτής της Ξάνθης  Αχμέτ Μέτε στις 30 Μαΐου στον Έχινο Ξάνθης παρουσία του βουλευτή Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, του υποπρόξενου  Κομοτηνής Αλπερ Ατάκ και του δήμαρχου Μύκης Μουσταφά Τσουκάλ ο οποίος ζήτησε απειθαρχία απέναντι στον νόμο του ελληνικού κράτους για τους ιμάμηδες ζητώντας από τους έλληνες μουσουλμάνους να μην επιτρέψουν την εφαρμογή του!
Κανονικά θα έπρεπε να είχε επέμβει ήδη ο εισαγγελέας και να είχε συλληφθεί για προτροπή σε στάση και ανυπακοή στους νόμους... 
Είπε πιο συγκεκριμένα ο Αχμέτ Μέτε:
«Πρέπει όλοι μας ως κοινότητα να προσπαθήσουμε στο θέμα της ενότητας και της ομοψυχίας μας. Πάντοτε και σε διάφορα επίπεδα να τις επιδεικνύουμε. Να προσέξουμε τον νόμο των 240 ιμάμηδων, να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή του. Μαθαίνουμε από τον τύπο πως θα προσληφθούν 90 άτομα προσωπικό, που θα διδάξουν το Κοράνι στα ελληνικά. Στο θέμα αυτό ζητάω να είστε ενημερωμένοι».
Σχεδόν ταυτόχρονα είχαμε και μία ανακοίνωση του γνωστού αλυτρωτικού «Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης» (BTTDD), που την υπογράφει ο νέος του πρόεδρος Τανέρ Μουσταφάογλου, εναντίον του νόμου που χαρακτηρίζεται ως «αντίθετος με τη θρησκευτική πίστη και ελευθερία της μειονότητας».
Αναλυτικότερα στην ανακοίνωση επισημαίνονται τα εξής;
«Όπως είναι γνωστό, η συνθήκη ειρήνης της Λοζάννης και όλες οι συνθήκες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, εγγυώνται την εκ μέρους του ελληνικού κράτους συντήρηση και διδασκαλία της ισλαμικής θρησκείας και των κανόνων της στην Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης… Ο νόμος με την επωνυμία των «240 ιμάμηδων» πέρασε από τη βουλή το 2007. Καθώς όμως δεν ήταν σύμφωνος με τη θρησκευτική πίστη και τις ελευθερίες των μειονοτικών, αλλά και με την συνθήκη της Λοζάννης, μετά από μεγάλες αντιδράσεις των μειονοτικών φορέων και συλλόγων της τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης, τέθηκε σε αναστολή εφαρμογής.
Ως Σύλλογος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης είχαμε αναφέρει πως η δήλωση του ελληνικού κράτους πως θα διόριζε και θα πλήρωνε 240 θρησκευτικούς, όπως με τις μουφτείες σε Διδυμότειχο, Κομοτηνή και Ξάνθη, σημαίνει ξεκάθαρα πως δεν αναγνωρίζει τη συνθήκη της Λοζάννης.
Όπως θυμόμαστε όλοι μας ο νόμος αυτός επανήλθε στη βουλή τον Ιανουάριο του 2013, και με κάποιες αλλαγές που έγιναν ψηφίστηκε ξανά. Στο στάδιο εκείνο εμείς…είχαμε καταγγείλει και απορρίψει αυτόν τον νόμο που επιφέρει περιορισμούς στην θρησκευτική μας πίστη και ελευθερία. Το ελληνικό κράτος πάλι δεν άκουσε την φωνή της μειονότητας και στην σύσταση των σχετικών επιτροπών τοποθετεί ως πρόεδρο τους, τους διορισμένους μουφτήδες
Μάλιστα ακούμε πως σε αυτή την επιτροπή διορίστηκαν άτομα που δεν το θέλαν. Προσδοκούμε την αντίδραση όχι μόνο ημών ως μειονότητας στα πλαίσια της συνθήκης της Λοζάννης, αλλά και όλων των παγκόσμιων φορέων ενάντια σε αυτό τον νόμο. Διότι το περιστατικό αυτό είναι αντίθετο με την ελευθερία συνείδησης και θρησκείας.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις στο ελληνικό κοινοβούλιο βλέπουμε πως δεν άλλαξε κάτι, και ότι με αδίστακτο και ρατσιστικό τρόπο γίνονται επίμονες επεμβάσεις στις θρησκευτικές ελευθερίες των ανθρώπων μας. Τον νόμο αυτό που χαρακτηρίσαμε ως ανθρώπινη ντροπή και τον απορρίψαμε από την πρώτη στιγμή, και σήμερα πάλι τον απορρίπτουμε με τις ίδιες σκέψεις…
Όσο κοντεύει η ώρα εφαρμογής του νόμου, αυτά θα βρίσκονται πλέον σε ημερήσια διάταξη. Η ελληνική πολιτεία έχει χρέος (για μια φορά) να κλείσει τ’ αυτιά της στις πιέσεις και τους εκβιασμούς και να προχωρήσει ακάθεκτη με τους διορισμούς. Το ζήτημα είναι πραγματικά πολύ σημαντικό»…

Τι έγινε χθες βράδυ στην πλατεία Taksim;

Τι έγινε χθες βράδυ στην πλατεία Taksim;

Τα μεγάλα τουρκικά μέσα ενημέρωσης κουράστηκαν, φαίνεται, από τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Ερντογάν και σε μια προσπάθειά τους να μην πάρουν θέση υπέρ των διαδηλωτών ή υπέρ της κυβέρνησης, βρίσκουν ως καλύτερη λύση την παρουσίαση του φωτο-ρεπορτάζ.

Όπως αυτό που ακολουθεί, και είναι φωτό από τις χθεσινές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις των Τούρκων διαδηλωτών με την αστυνομία στην κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης. (Ο τίτλος είναι από το τούρκικο δημοσίευμα του Ακτιφχαμπέρ)

--

The Hellenic Information Team

 © Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Χανόμαστε και απο τον παγκόσμιο χάρτη της ενημέρωσης

Χανόμαστε και απο τον παγκόσμιο χάρτη της ενημέρωσης

Πρώτα γίναμε διεφθαρμένοι.
Έπειτα εξαφανιστήκαμε πολιτικά.
Τώρα χανόμαστε και απο τον παγκόσμιο χάρτη της ενημέρωσης.Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι προδοσία και αθλιότητα. Όχι βέβαια για τους οσφυοκαμπτες, τους προσκυνητές των Παγκάλων που κατάντησαν την δημόσια τηλεόραση σε παρακρατικο μαγαζί.
Αλλά γιατί εάν όντως γίνουμε Συρία, δεν θα το μάθει ποτέ κανείς. Θα σφαζόμαστε σε απόλυτη σιωπή. Όπως το ’22. Δεν θα εκπέμπει Ελληνικό μέσο.

Τουλάχιστον στην Σερβία, οι ναζι ισοπέδωσαν την εκεί κρατικη τηλεόραση με τους 
βομβαρδισμούς. Στην Συρία, οι ισλαμοφασίστες βομβαρδίζουν τις εγκαταστάσεις και σφάζουν δημοσιογράφους για να σιωπήσουν.
Εδω, την κλείνουμε μόνοι μας. Οι νταβατζήδες δεν κινδυνεύουν, θα παίζουν “Εζέλ”. Ο Γιώργος Παπανδρέου ενίκησε και αποδείχθηκε ότι το μεγαλύτερο κόλπο του Εξαποδώ, δεν ήταν να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει, αλλά το ότι είναι γκαφατζής.

olympia

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΚΥΠΡΟ: ΕΣΒΗΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΚΥΠΡΟ: ΕΣΒΗΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ.Το θέμα είναι Εθνικό και όχι εμπριμέ σαν τα σημαιάκια που ανεμίζει η κάθε ρημαδοκαστα.
Μόνο ενωμένοι θα αποτρέψουμε την παράδοση της χώρας. Αυτό απαιτει ο Ελληνισμός απο εμάς. Και το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι πισωπλατη μαχαιριά σε κάθε Ελληνα.

olympia

ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ 2048 ΟΤΑΝ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΘΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ

2048: Ο Κόσμος ζει έχοντας αξιοποιήσει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, επιτρέποντας σε προβληματικά μέλη του σώματος να αντικατασταθούν με μηχανικά οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν κανονικά την ζωή τους.

Η Τοποθέτηση των εμφυτευμάτων έχει γίνει μόδα και ο κάθε άνθρωπος πλέον, αντικαθιστά τα υγιεί όργανα του σώματος του με μηχανικά τα οποία του προσφέρουν πολλαπλές δυνατότητες.

Για να λειτουργεί όμως φυσιολογικά το εμφύτευμα που έχει ο κάθε άνθρωπος, είναι απαραίτητο να παίρνει ένα ειδικό ναρκωτικό το οποίο θα εγγυάται την άριστη λειτουργία του μηχανικού οργάνου.

Τι θα γίνει όμως όταν η κυβέρνηση αποφασίσει να αύξηση την τιμή του ναρκωτικού;

Τι θα γίνει όταν θα μπορεί μέσω τον εμφυτευμάτων να μας ελέγχει;

 

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

του δημοσιογράφου Γιώργου Τσιούνη

Λάτρης του ραδιοφώνου από τα παιδικά μου χρόνια, τότε βλέπετε τηλεόραση δεν υπήρχε κι ένα καλό ραδιόφωνο R.C.A η κάποιο εγγλέζικο, ήταν πραγματικό απόκτημα για κάθε σπίτι που είχε και μια οικονομική ευχέρεια, διότι τότε το καλό παγκόσμιας λήψης ράδιο, είχε τσουχτερή τιμή.
Βέβαια υπήρχαν και φθηνά ελληνικής κατασκευής, μάρκα ELVIRA, αν δεν κάνω λάθος, που έπιαναν μόνο την Αθήνα που ήταν και ο μοναδικός ραδιοσταθμός της χώρας μας.

Αργότερα εμφανίσθηκαν στην αγορά και φθηνότερα παγκόσμιας λήψης ραδιόφωνα με πικ-απ ελληνικής συναρμολόγησης και μάλιστα πολύ καλής ποιότητας.
Μαγεμένα εμείς τα παιδιά ακούγαμε τα τραγούδια των αγαπημένων μας καλλιτεχνών της εποχής και διάφορα άλλα κυρίως θεατρικά «σκετς» και οι μεγάλοι τις ειδήσεις.
Από το μικρό μας R.C.A ακούσαμε την αναγγελία της ιταμής φασιστικής ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα, από τον αξέχαστο εκφωνητή Σταυρόπουλο και από το ίδιο, τις γερμανικές επιθέσεις στη Μακεδονία.
Από το ίδιο αυτό μικρό ιστορικό μας ραδιοφωνάκι μαθαίναμε εμείς, οι φίλοι και οι γείτονές μας για το έπος του στρατού μας στην Αλβανία και την ηρωική αντίστασή μας στις σιδερόφρακτες και πανίσχυρες γερμανικές δυνάμεις στα Μακεδονικά οχυρά μας.

Τα χρόνια περνούσαν και απ’ αυτό, παρά το σφράγισμα που του έκαναν οι γερμανοί κατακτητές, ακούγαμε κρυφά, σιγανά και σκοτεινά, κάθε βράδυ, το Λονδίνο που μας έταζε λαγούς με πετραχήλια και αντί γι’ αυτούς, λίγα χρόνια αργότερα απαγχόνιζε τα παλικάρια, τα ελληνόπουλα της Κύπρου που ζητούσαν λευτεριά.
Τέλος, θυμάμαι καλά πως από το ίδιο αυτό αθάνατο R.C.A, άκουγα πάντα πριν από τις ειδήσεις: «Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» και το σήμα με τον δημοτικό μας σκοπό με την φλογέρα που είχε κατακτήσει όλο τον κόσμο.

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, η οποία το βράδυ της Τρίτης 11ης Ιουνίου 2013, αποφράδας ημέρας, σίγησε, ξαφνικά έσβησε, ύστερα από κυβερνητική απόφαση που ανακοίνωσε (με τι καρδιά ο άκαρδος), με πρωτοφανή ψυχρότητα και σκληρότητα ένας υπουργός προερχόμενος από τον δημοσιογραφικό κόσμο που μάλιστα έχει φάει ψωμάκι από την Ε.Ρ.Τ! Καλύτερα θα ήταν να είχε παραιτηθεί.
Η ελληνική ραδιοτηλεόραση, τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει αλματώδεις, εκπληκτικές προόδους.
Τηλεοπτικοί σταθμοί με δεκάδες αναμεταδότες σε όλα τα σημεία της χώρας και ιδιαίτερα στα ακριτικά ευαίσθητα και ηρωικά νησιά μας, 19 ισχυρούς ραδιοσταθμούς, δορυφορικές μεταδόσεις ψηφιακές και υψηλής ευκρίνειας τηλεόραση και ραδιόφωνο με φωνή και εικόνα μέχρι τα πέρατα του κόσμου και κάλυψη της ομογένειας, βελτιωμένες εκδόσεις του ιστορικού περιοδικού «ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ», απόκτηση μοντέρνων και ακριβών μηχανημάτων και άλλα πολλά.

Την Τρίτη το βράδυ, η Ε.Ρ.Τ βουβάθηκε για το… καλό της !
Κλειδώθηκαν και βουβάθηκαν οι πομποί της από τα Μ.ΑΤ, με διαταγή της τρικομματικής κυβέρνησης βέβαια και απολύθηκε όλο το προσωπικό της, δημοσιογραφικό, τεχνικό, διοικητικό κ.τ.λ.
Για το καλό της…

Η «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» δεν ακούγεται… Ακούγονται μόνο οι φωνές των ασπόνδων φίλων και γειτόνων μας…
Και όλα αυτά από την σωτήρια κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη με υπουργούς δημοκρατικούς…
«Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», πότε άραγε θα ξανακούσουμε την προδομένη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;
ΠΟΤΕ και με ποια ένταση;
Δυνατή, ζωντανή ή ψιθυριστή από τη συρρίκνωση που επιφυλάσσεται στην Ε.Ρ.Τ;;;

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ Ο ΑΙΝΣΤΑΙΝ ΕΦΤΑΣΕ

Μήπως είναι και η γενιά των Νεοελλήνων;

"Μαύρη" επιχείρηση της ΜΙΤ στην Αθήνα - Συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση σε απαγωγή

"Μαύρη" επιχείρηση της ΜΙΤ στην Αθήνα - Συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση σε απαγωγή

Τελικά η υπόθεση του καταζητούμενου στην Τουρκία υπεύθυνου για τη νεολαία του κόμματος DHKP-C, Μπουλούτ Γιαϊλά εξελίσσεται σε νέα υπόθεση Οτσαλάν,καθώς όλες οι τουρκικές εφημερίδες επιβεβαιώνουν την εκδοχή που είχε γράψει την περασμένη εβδομάδα το defencenet.gr ότι η τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ οργάνωσε επιχείρηση απαγωγής του στην Αθήνα!
Ο συγκεκριμένος καταζητείτο για την επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία βομβιστή αυτοκτονίας.

Απλώς προσθέτουν ότι στην επιχείρηση συνεργάστηκε και η ελληνική κυβέρνηση! Αυτό το τελευταίο δεν εμποδίζει τον τουρκικό Τύπο να καταγγέλλει την Ελλάδα ότι υπόθλαψη τρομοκρατίας!
Ας δούμε τα γεγονότα από την αρχή: Το Υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας, σε  ενημέρωση που ανάρτησε στην ιστοσελίδα του, ανέφερε ότι ο Μπουλούτ Γιαϊλά συνελήφθη, αλλά ... στην Ανδριανούπολη, την συνοριακή πόλη της Ανατολικής Θράκης ενώ ετοίμαζε νέα επίθεση. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι «Το άτομο αυτό πέρασε παράνομα στην Ευρώπη, όπου έτυχε εκπαίδευσης στα όπλα και στις βόμβες και στη συνέχεια πραγματοποίησε παράνομη είσοδο στη χώρα μας, για να προβεί σε βομβιστικές επιθέσεις ή επίθεση ζωντανής βόμβας εναντίον των ξένων αντιπροσωπειών στη χώρα μας».
Η Sabah γράφει για το θέμα με τον τίτλο «Συνελήφθη στην Αδριανούπολη η ζωντανή βόμβα του DHKP-C».
Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι ο Μπουλούτ Γιαϊλά συνελήφθη την 31η Μαΐου από Τούρκους πράκτορες. "Τα ίχνη του Μπουλούτ Γιαϊλά βρήκαν οι Υπηρεσίες Πληροφοριών στην Ευρώπη και διαπιστώθηκε ότι τελευταία, ο ύποπτος είχε μεταβεί στην Ελλάδα, όπου εκπαιδεύτηκε ως ζωντανή βόμβα. Οι μυστικές υπηρεσίες έθεσαν υπό παρακολούθηση τους υπόπτους, τους οποίους η οργάνωση σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει για επιθετικές ενέργειες. Τελικά ο Μπολούτ Γιαϊλά συνελήφθη στις 31 Μαΐου στην Αδριανούπολη και στη συνέχεια, αφού ανακρίθηκε, φυλακίστηκε"! .
Εν συνεχεία οι τουρκικές εφημερίδες παίρνουν την σκυτάλη και αναφέρουν ότι ο Μ.Γιαϊλά είχε εκπαιδευτεί στο κουρδικό στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο και τιτλοφορεί το πρωτοσέλιδό της η Vatan με τις εξής φράσεις: «Τη ζωντανή βόμβα την είχε κάνει πακέτο ο γείτονας» δηλαδή η Ελλάδα!
Εν συνεχεία γράφει ότι "συνελήφθη με την επιχείρηση της ΜΙΤ και της Ελληνικής Αστυνομίας, που έμοιαζε με κινηματογραφική ταινία". 
"Τον Γιαϊλά, τον παρέδωσε η Ελληνική Αστυνομία στη συνοριακή είσοδο Παζάρκουλε και ενώ σχεδίαζε βομβιστικές επιθέσεις στην αστυνομία ή σε πρεσβείες".
Στη συνέχεια του δημοσιεύματος και με τον τίτλο «Ελληνοτουρκική επιχείρηση για τη ζωντανή βόμβα του DHKP-C», γράφει ότι, ο Μπουλούτ Γιαϊλά, ο οποίος είχε φέρεται να είχε ξεφύγει την τελευταία στιγμή από την επιχείρηση της Διεύθυνσης Ασφάλειας της Κων/λης, που είχε πραγματοποιήσει εναντίον της οργάνωσης του DHKP-C, συνελήφθη στην Ελλάδα με ειδική επιχείρηση της ΜΙΤ
"Ο Μπουλούτ Γιαϊλά και η αδελφή του Σαφάκ Γιαϊλά ήταν, γράφει,  μεταξύ των ονομάτων που θα ετίθεντο  υπό κράτηση κατά την επιχείρηση της Δ/νσης Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας στην Κων/λη, στις 18 Ιανουαρίου. Ενώ η Σαφάκ Γιαϊλά ετέθη υπό κράτηση με τον ισχυρισμό ότι προέβαινε σε προετοιμασίες, ως ζωντανή βόμβα, για επίθεση, ο αδελφός της Μπουλούτ Γιαϊλά εξαφανίστηκε.
Έγινε γνωστό πως, ο Μπουλούτ Γιαϊλά διέφυγε στην Ελλάδα και έκανε προετοιμασίες - προσέξτε - στο στρατόπεδο του Λαυρίου πριν από επίθεση ζωντανής βόμβας, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στην Τουρκία". 
Μετά την πληροφορία αυτή, η τουρκική αστυνομία ήρθε σε επαφή με την Ελληνική Αστυνομία και μετά από προετοιμασία του σχεδίου από την ΜΙΤ, ο Μπουλούτ Γιαϊλά ετέθη υπό κράτηση, στις 30 Μαΐου, στην Αθήνα. Το ίδιο βράδυ, στις 21:30, ένα minibus σταμάτησε δίπλα του και πέντε άτομα, πολιτικά ντυμένα, άρπαξαν τον Γιαϊλά και απομακρύνθηκαν"!
Δηλαδή εδώ περιγράφεται ότι η Ελληνική Αστυνομία ή κάποιοι από την ελληνική πλευρά συμμετείχαν σε απαγωγή ενός ανθρώπου και μάλιστα σε αγαστή συνεργασία με τον εχθρό, δηλαδή την τουρκική ΜΙΤ. Εκτός και αν δεν θεωρούν την τουρκική υπηρεσία ΜΙΤ, ως "εχθρό" οπότε καλό είναι να βγουν και να το πουν στον εληνικό λαό. 
Στη συνέχεια υπήρξε ισχυρισμός πως, η ελληνική αστυνομία, την ίδια νύχτα, ταξίδεψαν μέχρι τον Έβρο μαζί με δύο συνοδά αυτοκίνητα και στα ελληνοτουρκικά σύνορα παρέδωσαν τον Γιαϊλά στην τουρκική αστυνομία. Ο Γιαϊλά παρελήφθη από την αστυνομία στην συνοικία Καρά Αγατς, κοντά στη συνοριακή είσοδο Παζάρκουλε και μεταφέρθηκε στην Κων/λη, όπου ανακρίθηκε από την Υπηρεσία Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας. 
-Η εφημερίδα Bugun αναφέρεται στο θέμα με τον τίτλο «Η ζωντανή βόμβα συνελήφθη στα σύνορα» και γράφει ότι, ο υπεύθυνος για τη νεολαία του DHKP-C, που καταζητείτο κατά τις επιχειρήσεις της Δ/νσης Ασφαλείας της Κων/λης, συνελήφθη όταν έμπαινε ... παράνομα από την Ελλάδα στην Τουρκία" Δηλαδή δεν φτάνει που η ελληνική πλευρά συμμετείχε σε μία απαγωγή, δημιουργούν και ψυχροπολεμικό κλίμα σε βάρος μας!
Στο ίδιο κλίμα και η Star γράφει για το θέμα με τον τίτλο «Συνελήφθη η ζωντανή βόμβα του DHKP-C ο Μπουλούτ Γιαϊλά, που είχε διαφύγει στην Ελλάδα, ενώ προσπαθούσε να μπει στην Τουρκία λαθραία. Έγινε γνωστό ότι, ο Μπουλούτ, κατά το διάστημα που έλειπε, εκπαιδεύτηκε στα όπλα και στις βόμβες και ότι έκανε προετοιμασίες για βομβιστικές επιθέσεις εναντίον μονάδων της ασφάλειας και αντιπροσωπειών ξένων χωρών». 
-Η Zaman γράφει για το θέμα με τον τίτλο «Η ζωντανή βόμβα του DHKP-C συνελήφθη στην Αδριανούπολη». Στο δημοσίευμα γράφει ότι, οι αρμόδιοι της ασφάλειας και της Δ/νσης Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας διαπίστωσαν ότι ο Γιαϊλά έκανε παράνομη είσοδο από την Ελλάδα στην Τουρκία και ότι κρύβεται σε γιάφκα της οργάνωσης στην Αδριανούπολη. Η τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών έφθασε στην πληροφορία ότι, ο Μπουλούτ ....εκπαιδεύτηκε στα στρατόπεδα της οργάνωσης στην Ελλάδα και ενδέχεται να προβεί σε βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο».
Τα ίδια γράφει και η Turkiye και η Cumhuriyet.
Επίσημα δεν υπάρχει θέμα: Η τουρκική κυβέρνηση καλυπτει την ελληνική λέγοντας ότι ο καταζητούμενος συνελήφθη στην Ανδριανούπολη, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.
Δεν είναι τόσο η καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ τη επόμενης ημέρας της απαγωγής. Είναι ότι υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες της απαγωγής.
Η ΕΛ.ΑΣ. δηλώνει ότι ο συγκεκριμένος τούρκος υπήκοος δεν υπάρχει κάπου επισήμως καταγεγραμμένος.
Ειδικότερα, σε ανακοίνωσή της η ΕΛ.ΑΣ. επισημαίνει: «Για τον συγκεκριμένο Τούρκο υπήκοο, καμία αυτοπρόσωπη παρουσία του καθώς και καμία επίσημη καταχώρηση ή καταγραφή της παρουσίας του στη χώρα δεν προκύπτει στις Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο ίδιος Τούρκος υπήκοος επίσης ουδέποτε κατέθεσε αίτημα για πολιτικό άσυλο».
Ο συγκεκριμένος απήχθη το βράδυ της Πέμπτης από την οδό Σόλωνος, κοντά στην πλατεία Κάνιγγος.
Ο πρόσφυγας μόλις είχε αποχωρήσει από κουρδικό εστιατόριο, όταν πέντε άνδρες βγήκαν από ένα αυτοκίνητο που περίμενε ώρα σταματημένο, στην άκρη του δρόμου, σύμφωνα με μαρτυρίες, του επιτέθηκαν, τον ακινητοποίησαν, και τον έσπρωξαν με τη βία μέσα στο αυτοκίνητο, φράζοντάς του το στόμα για να μην ακούγεται.
Είπαμε; Επίσημα δεν υπάρχει τίποτα. Στην ουσία, όμως βοθήσαμε την Τουρκία και την ίδια αστιγμή ο Τύπος της φτιάχνει κλίμα σε βάρος της χώρας στην τουρκική κοινή γνώμη...
Ο νόμος λέει ότι αν ο κάποιος ξένος υπήκοος καταζητείται σε μία ξένη χώρα, γίνεται από την χώρα αυτή αίτημα αστυνομικής συνδρομής, συλλαμβάνεται και ακολουθεί η έκδοσή του, αν και εφ'όσον αποφασίσει έτσι το δικαστηρίο. Αυτό λέει ο νόμος. 
Τα άλλα, είναι απλά συνεργασία με τον ύπουλο "εχθρό του Γένους", όπως χαρακτήρισε την Τουρκία και ο Π.Κουντουριώτης στο περίφημο σήμα του πριν τις νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Άγκυρα: Συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία μέχρι το πρωί

Κυριακή, 9 Ιουνίου 2013

Άγκυρα: Συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία μέχρι το πρωί

Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν τη νύχτα στην τουρκική πρωτεύουσα. Οι διαδηλωτές έριξαν μπουκάλια και πέτρες στις αστυνομικές δυνάμεις που επενέβησαν.

Οι διαδηλωτές μετά την επέμβαση της αστυνομίας διασπάστηκαν στο εμπορικό κέντρο Kizilay, και λίγο αργότερα συγκεντρώθηκαν στην  Kenndy Caddesi, όπου έκλεισε η κυκλοφορία των οχημάτων.

Στην (λεωφόρο) «Atatürk Bulvarı» έγινε σύγκρουση των διαδηλωτών με την αστυνομία, όπου οι ακτιβιστές πετούσαν πέτρες και άδεια μπουκάλια. Οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν με κανόνια νερού.

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι τις 4:00 το πρωί, γράφει το δημοσίευμα του haber 7.

--

The Hellenic Information Team

 © Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

"Ηλεκτρονικό φακέλωμα για όλους"

"Ηλεκτρονικό φακέλωμα για όλους"

Σε απευθείας σύνδεση με όλες τις τράπεζες θα βρίσκεται η εφορία σύμφωνα με τη ρύθμιση του υπουργείου οικονομικών, που κατατίθεται τη Δευτέρα στη Βουλή.

Σύμφωνα με το Εθνος της Κυριακής, η ρύθμιση προβλέπει την on line σύνδεση με όλες τις τράπεζες ωστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να έχει στην οθόνη το ύψος και τις κινήσεις των καταθετικών λογαριασμών, τα δάνεια για τις αγορές περιουσιακών στοιχείων καθώς και τις συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών για φορολογουμένους για τους οποίους υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ή ενδείξεις για λαθρεμπόριο και φοροδιαφυγή. 


Με αυτόν τον τρόπο θα εντοπίζονται επίσης περιπτώσεις ψευδών δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος και εικονικού «πόθεν έσχες» για την αποφυγή καταβολής ή απόδοσης φόρων και τελών στο Δημόσιο.

onalert 

ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

Η συμπεριφορά των αλεβιτών έναντι της Ελλάδας υπήρξε τρισυπόστατη: 1) Φιλλεληνική, 2) Ανθελληνική και 3) Επαμφοτερίζουσα έως ουδέτερη. Ως παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν:


Αλή Πασάς. Υπήρξε σημαντικός αλεβίτης καθόσον αλεβιτοποίησε το 1/4 σχεδόν της Αλβανίας (φυλή των Τόσκηδων). Η συμπεριφορά του υπήρξε φιλελληνική, τα Γιάννενα της εποχής του υπήρξαν φυτώριο αγωνιστών της επανάστασης του 1821. Ήταν, όμως, φιλέλληνας ή νοιαζόταν για τον εαυτό του, ονειρευόμενος το ανεξάρτητο κράτος της Ηπείρου; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει για τα εσώψυχα της αλεπού του Τεπελενίου.
Ένας άλλος μπεκτασής, γιος χριστιανού ιερέα, ο Χουρσίτ Πασάς, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός του Δοβλετίου (Βεζύρης) και κατέπνιγε επαναστάσεις στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα, έστειλε το κεφάλι του ομόδοξου Αλή Πασά σε αλεβιτικό σάκο στο σουλτάνο.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, μια από τις πιο μεγάλες και αγνές μορφές της Ελληνικής επανάστασης είχε εισαχθεί στο μπεκτασισμό. Κατηγορήθηκε ως τουρκόφιλος, αντίχριστος και προδότης, φυλακίστηκε και δολοφονήθηκε. Παραταύτα, προέκυψε πως ήταν θύμα σκευωρίας, αλεβίτης μεν, αλλά ως το μεδούλι Έλληνας.
Στρατηγός Βαρνακιώτης: Ίσως η πιο άγνωστη και ηγετική μορφή της έναρξης της επανάστασης του ’21, μια σκισμένη σελίδα στην πρόσφατη ιστορία μας. Πρώτος πήρε τουρκική πόλη και πρώτος εγκατέλειψε. Τον κέρδισε ως φαίνεται ο αλεβιτισμός περισσότερο από την Ελλάδα ή η σύνεση από τις δολοπλοκίες. Το θέμα είναι ότι τα παράτησε, κάνοντας τον Κάλβο έξαλλο να γράψει την επονείδιστη ωδή.
Αλεβίτες: πρόκειται για διαφορετική θρησκεία ή για το βαθύ κράτος της Τουρκίας με προβιά ερίου;
Εδώ είναι δύσκολο ν’ απαντήσει κάποιος. Ως εκ τούτου η θέση του όντως αξιόλογου γεωστρατηγιστή Δημ. Κιτσίκη που πιστεύει ότι ο αλεβιτισμός είναι πολύ θετικός για την Ελλάδα, ίσως είναι επικίνδυνα ακραία. Αλεβίτες επί Κεμάλ συνέπραξαν με Κούρδους στη καταστροφή της Σμύρνης και οι γενίτσαροι βρίσκονται ακόμα νωποί στη μνήμη μας και Εϊβαλλάχ φωνάζουν. Προσωπικά, ίσως είναι πιο φρόνιμο και σίγουρο για την Ελλάδα το δόγμα του Κολοκοτρώνη: Η Ελλάδα με την Ελλάδα και μόνο από την Ελλάδα.

Ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας ως Έλληνες απέναντι στους Αλεβίτες;

Σαφώς και πρέπει να υποστηριχτούν οι άνθρωποι αυτοί τη στιγμή που διώκονται και βρίσκονται καταπιεσμένοι. Η ορθόδοξη πολιτική πρέπει να στηρίζεται στην ορθόδοξη συμπεριφορά και όχι στην ορθοδοξία της θρησκείας, διότι προκύπτει ανορθόδοξο ιστορικά που θα καταλήξει μπούμερανγκ. Το biofeedback (βιοεπανατροφοδότηση – το «βιολογικό δούναι και λαβείν») είναι βασική αρχή της φύσης. Επομένως, ασχέτως της πίστης και της καταγωγής, εφόσον διώκονται, είναι επακόλουθο για την Ελληνική μας ανθρωπιά και σκέψη, οι άνθρωποι αυτοί να υποστηριχθούνε.
Πομάκοι αλεβίτες: ένα όνειδος συμπεριφοράς του Ελληνικού κράτους
Οι Πομάκοι της Θράκης είναι ένα παράδειγμα ακραίας καταπίεσης αλεβιτών από μουσουλμάνους που αυτοπροσδιορίζονται «Τούρκοι» μέσα στην Ελλάδα. Πέραν του ότι οι Πομάκοι είναι ιθαγενείς, πρόκειται για τη φυλή των αρχαίων Αγριάνων, Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής – παρά τις όποιες ασάφειες δημιουργεί ο χαρακτηρισμός αυτός – η παρουσία τους αναδύεται έντονη την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Απετέλεσαν τους καταδρομείς του, έκοβαν με τα τσεκούρια τους ως πιο κοντοί και σβέλτοι τους τένοντες από τους ελέφαντες στην εκστρατεία του στη Ινδία, σκαρφάλωναν στα βράχια του φρουρίου του πατέρα της Ρωξάνης. Ο τραγικός Κλείτος, φυσιογνωμικά ένας εξ’ αυτών, έσωσε τον Μακεδόνα αρχηγό του. Άσχετα λοιπόν ποιοι είναι Έλληνες, μέσα κι έξω από την Ελλάδα, το απαρχάιντ των ανθρώπων αυτών, ειδικά εντός της χώρας μας από κάποιους που δεν θέλουν να λέγονται Έλληνες, πρέπει από αυτούς που θέλουν να λέγονται Έλληνες, άμεσα να σταματήσει.

ΑΛΕΒΙΤΕΣ, ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το θέμα των αλεβιτών μπορεί να παρομοιαστεί σαν μια βόμβα που μπορεί να εκραγεί στη γειτονική Τουρκία με ακαθόριστες συνέπειες για αυτή τη χώρα και τις πέριξ ευρισκόμενες. Η βόμβα αυτή έχει ήδη ενεργοποιηθεί από την πρόσφατη ανάδυση του Τουρκο-ισλαμικού φονταμενταλισμού και ίσως να επιταχυνθεί στην πυροδότισή της από εξωγενείς παράγοντες που μπορεί να δράσουν καταλυτικά σε μια πιθανή ακραία εθνικιστική τάση της Τουρκίας, ειδικότερα όσον αφορά τη συμπεριφορά της στα πετρέλαια του Αιγαίου. Αν η ζορμπαλίστηκη (ζόρικη) στάση της Τουρκίας συμβεί και η αλεβιτική βόμβα, σκάσει, τα σκάγια θα μας πάρουν όλους. Πιθανό σενάριο είναι η κατάτμηση της Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή να ρικνωθεί στη Θράκη για να έμπει και στην ΕΕ. Αλλά όμως, ποια Θράκη;

Πετρέλαιο, καταλύτης της ανάφλεξης

Από μια ματιά στις πετρελαιοφόρες περιοχές διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει πετρελαιαγωγός χωρίς κρατίδιο, πηγή άντλησης άνευ τόπου μπανανίας. Και οι εξαιρέσεις ακόμα του Ιράν και της Βενεζουέλας (Τσάβες) είναι στο στόχαστρο της διαχειρίστριας των ενεργειακών αποθεμάτων, Αμερικής.
Από τη σύσταση της ΑΟΖ, η οποία αντικαθιστά την υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία μη μπορώντας να υπερπηδήσει το φραγμό της Ελληνικής ΑΟΖ των Δωδεκανήσων, δεν προκύπτει να έχει περισσότερες διεκδικήσεις στο κεντρικό Αιγαίο από οποιαδήποτε άλλη τρίτη χώρα. Η Ελλάδα κατέχει σίγουρα μια θέση στο συμβολαιογραφείο, αλλά θα είναι με τρύπια παντελόνια. Για την Τουρκία όμως δεν προκύπτει θέση, γιατί σε δυο συνοικοπεδούχους ο τρίτος ελάχιστα χωρεί. Και η Αμερική δεν φαίνεται ότι έχει διάθεση να είναι τρίτη και ελάχιστη, συνεπικουρούσας της Αγγλίας και μέσω της ΕΕ και της Γερμανίας, η οποία προχωρά μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τη εισδοχή της Κύπρου στην ΕΕ, προς το Αιγαίο. Αμερική και Ευρώπη δεν προκύπτει να έχουν τη διάθεση να μοιραστούν με την ισλαμική Τουρκία το φιλέτο των πετρελαίων του Αιγαίου, πέραν από την Ελλάδα η οποία προκύπτει κραυγαλέα οικοπεδούχος, η οποία έχει ήδη καταστεί άπορη και πένης και θα ξεπουλήσει.

Προσχεδιασμός, προοπτικές και συνέπειες

Εάν η αλεβιτική βόμβα σκάσει και τεμαχιστεί η Τουρκία, η θέση της Ελλάδος θα είναι οπωσδήποτε με τραύματα, καθόσον έχει ήδη δρομολογηθεί, μετά την οικονομική της καταβαράθρωση, η πόλις κράτος μέσω του «Καλλικράτη». Ό,τι είναι ο «Καλλικράτης» για την Ελλάδα, είναι, τηρουμένων των αναλογιών, οι εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες του μωσαϊκού της Τουρκίας, και ο αλεβιτικός παράγων αντιπροσωπεύει την κύρια θρησκευτική μειονότητα, όπως Κούρδοι και Αρμένιοι την πρώτη και δεύτερη εθνική. Θα υπάρξουν κρατίδια και εμιρατοποίηση στο Αιγαίο; Κανείς δεν ξέρει, είναι πιθανό, η εξωτερική πολιτική όσον αφορά τον ωφελιμιστικό σχεδιασμό σοβαρών κρατών, χάνεται σε βάθος χρόνου. Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν σε ένα διαφορετικό γεωπολιτικό περιβάλλον.
Το δόγμα του Χάντιγκτον, το οποίο ακολουθεί η ορθολογιστική Αμερική, έχει με χρώμα κοντά στο σλαβο-ορθόδοξο τόξο την Τουρκία. Παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις που πιθανό να έχουν υπάρξει από το βασικό γεωστρατηγικό προσχεδίασμα της αμερικάνικης νυφίτσας, το πλαίσιο παραμένει σταθερό και η αποσταθεροποίηση των πέριξ του Αιγαίου και της Μεσογείου περιοχών, έχει ήδη αρχίσει.

EΠIΛΟΓΟΣ

Στο σκάκι της ζωής κυριαρχούν ο πρακτικός ωφελισμός που λέγεται Αριστοτέλης και είναι ο βασιλιάς, και ο ιδεαλιστικός προσδιορισμός που λέγεται Πλάτων και είναι η βασίλισσα. Υπάρχουν και τα μικρά πιόνια σε σφικτές γραμμές, σαν τους Σπαρτιάτες. Τιμή και δόξα αξίζει σε όσους κρατάνε Θερμοπύλες, και δυο φορές τους πρέπει όταν ξέρουν πως οι Μήδοι έχουνε διαβεί.

ΟΟΔΕΓ – ΓΔ

olympia

Το δράμα ενός νεαρού με χιλιάδες δολοφονίες στο ενεργητικό του…

Το δράμα ενός νεαρού με χιλιάδες δολοφονίες στο ενεργητικό του…

Είναι μόλις 27 ετών και ευθύνεται για τη δολοφονία περισσοτέρων από 1.600 ψυχών, αφού ανεξάρτητα εάν κάποιος χαρακτηρίζεται ως φίλος ή εχθρός,τρομοκράτης ή όχι, δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι εμείς… 
Ο λόγος για τον Μπράντον Μπράιαντ, εκπαιδευμένο χειριστή μη επανδρωμένων αεροσκαφών που έχει εξουδετερώσει στη σύντομη καριέρα του, από το 2006 μέχρι το 2011, περί τους 1.626 στόχους, βλέποντας τους ανθρώπινους στόχους του να ξεψυχούν αιμορραγώντας στην γιγαντοοθόνη του κομπιούτερ του…

Είναι δηλαδή ένα παιδί που εκπαιδεύτηκε να κάνει αυτή τη δουλειά στην τρυφερή ηλικία των 20 ετών και ακολούθησε το αιματοκύλισμα που περιγράψαμε. Πως είναι δυνατόν να μην υποφέρει ήδη από σοβαρές ψυχικές ασθένειες και πως είναι δυνατόν η «ψηφιοποίηση» του πολέμου να μας κάνει να θεωρούμε ότι το κόστος θα είναι μικρότερο και ο πόλεμος καθαυτός πιο «εύκολος», όταν ακούμε νεαρούς «στρατιώτες» να πάσχουν από μετατραυματικό στρες ενώ κάποιοι ίσως δεν έφυγαν και από την πατρίδα τους…
Ο νεαρός μίλησε στο NBC και περιέγραψε μια αποστολή, όπου το UAV που χειριζόταν η ομάδα του κλήθηκε να εξουδετερώσει τρεις άνδρες στο Αφγανιστάν και το έκανε με δυο πυραύλους… Η περιγραφή του είναι συγκλονιστική, κόβει την ανάσα, ο ένας έτρεχε να ξεφύγει με το πόδι κομμένο, ενώ οι άλλοι δύο που αιμορραγούσαν, το κόκκινο χρώμα που κατέγραφε τη θερμότητα των σωμάτων τους στη οθόνη, μίκραινε σταδιακά, καθώς έχαναν τη ζωή τους…
Σήμερα, ανέφερε, «αν κλείσω τα μάτια μου, μπορώ να θυμηθώ και το τελευταίο pixel από την οθόνη», σε μια απόδειξη ότι κάποιες εικόνες έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό του.


defence-point

Ίμβρος: Τουρκάλα σκότωσε Ελληνίδα

Ίμβρος: Τουρκάλα σκότωσε Ελληνίδα

H τουρκική Αστυνομία συνέλαβε γυναίκα τουρκικής καταγωγής κάτοικο του χωριού Σχοινούδι στην Ίμβρο για τη δολοφονία συγχωριανής της.
Το θύμα Σοφιανού (αγνώστου μέχρι στιγμής μικρού ονόματος) υπέκυψε στα τραύματά της, ενώ η κόρη της Παναγιώτα Σοφιανού τραυματίστηκε σοβαρά.

Η συλληφθείσα έχει ήδη ομολογήσει τις πράξεις της, αναφέρουν πηγές της κοινότητας.
Η δολοφονική επίθεση σημειώθηκε χθες το απόγευμα και σύμφωνα με πληροφορίες από την κοινότητα της 'Ιμβρου, πρόκειται για έγκλημα πάθους.
Η σοβαρά τραυματισμένη Παναγιώτα Σοφιανού διακομίστηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο του Τσανάκαλε, και η κατάσταση της είναι ακόμα κρίσιμη .
Ο πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, επισκέφθηκε την τραυματισμένη στο νοσοκομείο του Τσανακαλέ, και κατευθύνεται προς το Σχοινούδι, για να παραστεί στην οικογένεια που έχει διπλή (ελληνική και τουρκική) υπηκοότητα.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ > ΛΑΘΡΟΜΕΝΑΤΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! - ΠΟΛΥ ΘΡΑΣΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ > ΛΑΘΡΟΜΕΝΑΤΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! - ΠΟΛΥ ΘΡΑΣΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

 

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΚΥΝΗΓΑ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΚΥΝΗΓΑ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης - 
Η εσωτερική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Τουρκία με εκρηκτικές διαστάσεις έδειξε σε πρώτη φάση πως ο εσωτερικός αγώνας για την νομής της εξουσίας που άρχισε μετά τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ το 1939 συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρώτος ο Αντνάν Μεντερές την δεκαετία του πενήντα αμφισβήτησε το κεμαλικό καταστημένο. 
Όπως και ο Ερντογάν, ο Μεντερές είχε κερδίσει τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις αλλά στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα αντιμετώπισε μια μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια με ογκώδεις διαδηλώσεις εναντίον του, (μας θυμίζει την σημερινή κατάσταση ), με αποτέλεσμα το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960 κατά του Μεντερές ο οποίος κατέληξε στην κρεμάλα. Την σκυτάλη του Μεντερές την πήρε ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ ο οποίος αντιμετώπισε το δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα το 1971 και το πραξικόπημα του Ερβέν το 1980. Τότε εμφανίστηκε το «άστρο» του Οζάλ ο όποιος όμως δολοφονήθηκε το 1993 από παραστρατιωτικούς κύκλους. Διάδοχος του Οζάλ ήταν ο Ερμπακάν ο οποίος ήταν και ο πρώτος ισλαμιστής 
πρωθυπουργός που ανατράπηκε από το λεγόμενο «βελούδινο πραξικόπημα» τον Φεβρουάριο του 1997. Ο Ερμπακάν είχε προετοιμάσει το έδαφος για την άνοδο του Ερντογάν ο οποίος για πρώτη φοα κατάφερε να εξουδετερώσει το στρατιωτικό καταστημένο και να δώσει καίρια χτυπήματα στην κεμαλική παράταξη. Ο αγώνας όμως δεν έληξε και όπως φαίνεται συνεχίζεται με διάφορες διακυμάνσεις. Εκείνο που πρέπει εδώ στην Ελλάδα να καταλάβουμε είναι ότι είτε με κεμαλιστές, είτε με ισλαμιστές, η προκλητική και επεκτατική στάση της Τουρκίας έναντι της χώρας μας δεν αλλάζει σε τίποτα γι’ αυτό και είναι το λιγότερο αστείες οι δηλώσεις υποστήριξης στον Ερντογάν και οι απόψεις που διατυπώνονται ότι είναι καλύτερος από τους κεμαλιστές. Ο Ερντογάν συνέζευξε στον εθνικιστικό επεκτατισμό και το θρησκευτικό στοιχείο και αυτό ίσως είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.
Το επίμαχο σε όλα αυτά είναι πως η χώρα αυτή που είναι στην ουσία ένα τεχνητό δημιούργημα έχει κρατηθεί σε ύπαρξη επί τόσες δεκαετίες. Συνεκτικό στοιχείο ήταν πάντα μια στρατοκρατική μηχανή η οποία εξυπηρετούσε κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες στην ευρύτερη περιοχή του τριγώνου Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Καύκασος, δηλαδή στα όρια της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πόσο όμως μπορεί να κρατηθεί ένα τεχνητό δημιούργημα, ένα τεχνητό κράτος που η μεγαλύτερη αγωνία από την ίδρυση του είναι να «παντρέψει» σε αναγκαστικό γάμο τόσο διαφορετικές εθνοφυλετικές και θρησκευτικές ομάδες ;
Πριν από μερικά χρόνια στην εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ δημοσιεύονταν ένα χαρακτηριστικό κείμενο με τίτλο : «Προβλέπουν διαμελισμό της Τουρκίας». Δυο σοβαρά αμερικανικά Ιδρύματα Στρατηγικών Ερευνών, τα οποία σύμφωνα με την εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση, Αϊντινλίκ, συνδέονται άμεσα με το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και την CIA, προέβλεπαν τον διαμελισμό της Τουρκίας στα επόμενα χρόνια, με απαρχή την προβλεπόμενη ίδρυση κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ και στην νοτιοανατολική Τουρκία. Τα ιδρύματα αυτά, είναι το «Foreign Policy in Focus», που είναι γνωστό και σαν FPIF και η «Federation of American Scientist», ή FAS και τα οποία συντάσσουν κατά καιρούς αναφορές για τις εξωτερικές εξελίξεις, με τις οποίες ενημερώνουν το Σταίηντ την Πάρτμεν. Τα δυο αυτά ιδρύματα είχαν προχωρήσει και σε δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, κάποιων χαρτών, όπου παρουσιάζονταν για πρώτη φορά με τόσο επίσημο τρόπο τα όρια του νέου κουρδικού κράτους, που είχε σχεδιαστεί, όπως υποστηρίχτηκε στην Τουρκία, από έμπειρους στρατηγικούς αναλυτές. Το FPIF, όπως ανέφερε η τουρκική επιθεώρηση, έχει σχέση και με παράγοντες του κράτους του Ισραήλ, οι οποίοι επίσης επιδιώκουν την ίδρυση ανεξάρτητης κουρδικής εστίας στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και της νοτιοανατολικής Τουρκίας, με κύριο σκοπό να ελέγξουν το νέο κράτος και να μπορούν να δημιουργήσουν κάποιες βάσεις παρακολούθησης της περιοχής. Σύμφωνα με τους χάρτες αυτούς, το νέο αυτό κράτος θα περιλαμβάνει εκτός από την ζώνη του βορείου Ιράκ και αρκετές επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στις οποίες ο κουρδικός πληθυσμός αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία.
Όλα αυτά τα σενάρια ξαναέρχονται τώρα στο φως της επικαιρότητας. Η αλήθεια είναι πως τα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία δείχνουν ότι όχι μόνο δεν έχουν αφομοιωθεί οι πολλαπλές εσωτερικές διαφορές κάτω από ένα αυταρχικό καθεστώς, είτε αυτό είναι κεμαλικό είτε ισλαμικό, αλλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκραγούν με διαλυτικές συνέπειες για την ίδια την ύπαρξη αυτής της χώρας. Το φυτίλι που μπορεί να ανατινάξει την «πυριτιδαποθήκη» μπορεί να ανάψει είτε από τους Κούρδους, είτε από τους Αλεβήτες, είτε από την αγρία σύγκρουση μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών, είτε από τις συγκρούσεις ευρωπαϊστών-συντηρητικών, είτε και αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρων, από τα εκατομμύρια που ζητάνε την πραγματική τους ταυτότητα η οποία σίγουρα δεν είναι αυτή που τους έχει επιβάλλει μέχρι σήμερα το τουρκικό κατεστημένο. Γεγονός είναι πως οι σκηνές που εκτυλίσσονται αυτές τις μέρες μυρίζουν μπαρούτι. Το θέμα είναι αν εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης που μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους θερμών καταστάσεων προς την δική μας πλευρά.ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
olympia