ΓΡΑΦΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ. ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ VOTEGREECE.GR ΚΑΤΑ ΤΩΝ GREEKLISH

Εκστρατεία του votegreece.gr κατά την λεγόμενη γραφή Greeklish

Το votegreece.gr ξεκίνησε εκστρατεία μέσα από το διαδίκτυο έτσι ώστε να εξαλειφθεί η λεγομένη greeklish γραφή που αυξάνεται δραματικά στις μέρες μας και χρησιμοποιείτε κυρίως από τους νέους.

Σκοπός της σελίδας είναι τα σπάσει το ταμπού πάρα πολλών χιλιάδων Ελλήνων χρηστών του ίντερνετ που κάνουν ορθογραφικά λάθη και προτιμούν τα Greeklish ως γλώσσα γραφής και επικοινωνίας.
Το σύνθημα πρέπει να γίνει ένα και κατανοητό σε όλους.

Γράφουμε Ελληνικά και ας κάνουμε λάθη. Τα λάθη με το καιρό θα διορθωθούν και θα βελτιώσουν την ορθογραφική μας ικανότητα τα Greeklish δεν θα διορθωθούν ποτέ.

Δημιουργήσαμε και σας προσκαλούμε στη σελίδα κατά των Greeklish στο facebook έτσι ώστε να παροτρύνουμε αυτούς που δεν γράφουν Ελληνικά

Δείτε τη σελίδα κατά των Greeklish πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο
https://www.facebook.com/grafo.ellinika

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΙΜΠΛΕ ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΥΠΡΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ένα οργισμένο γράμμα που έγραψα τις πρώτες μέρες αυτής της νέας τραγωδίας που ζούμε εδώ στο νησί μας. Απευθύνεται στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε

του Κώστας Κατσώνης, φιλόλογος-συγγραφέας

Δεν το γυρίζει η γλώσσα μου κι ο νους μου δεν το μπόρει να σας προσφωνήσω «αγαπητοί μου» ή «φίλοι», Ευρωπαίοι εταίροι. Γιατί τέτοιοι δεν είστε πια για μας εδώ σ’αυτή τη μακρινή γωνιά, που δοκιμάζεται και πάλι σκληρά και αδυσώπητα καθώς έγινε και το 1974, όταν οι τουρκικές ορδές μάτωσαν και πλήγωσαν το νησί μας, που ένα μέρος του στενάζει ακόμα κάτω από την μπότα του τουρκικού Αττίλα. Μια διαφορετική εισβολή, οικονομική αυτή τη φορά επιχειρήσατε στη μικρή μαρτυρική μας πατρίδα, με τις νεοφανείς οικονομικές θεωρίες και αντιφάσεις σας, που ήδη κλονίζουν συθέμελα το εν πολλοίς ανυπόληπτο και αναξιόπιστο ευρωπαϊκό νόμισμα και τις ανόσιες και ανίερες αγορές σας. Γι΄ αυτό λοιπόν κι εμείς σήμερα σας εγκαλούμε για όσα ειδεχθή, ανεπίτρεπτα και ανομολόγητα έχετε επισωρεύσει στο πολύπαθο νησί μας, για να εξυπηρετήσετε τα ανόσια και ιδιοτελή συμφέροντά σας. Εγκαλείστε και παραδίδεστε στην κρίση της σύγχρονης ιστορίας των ευρωπαϊκών λαών, για μια πτυχή της οποίας, ήδη, εσείς ειδικά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να υπερηφανεύεστε, για λόγους που πολύ καλά γνωρίζετε.

Μπορείτε να μας κουρέψετε τις καταθέσεις μας, μπορείτε να κουρέψετε τους όψεως και τους τρεχούμενους λογαριασμούς και τη ρευστότητα της οικονομίας μας, αλλά δεν μπορείτε να κουρέψετε την ψυχή, τον λογισμό και την αξιοπρέπειά μας. Είμαστε ένας μικρός λαός, μα κουβαλάμε στους ώμους μας μια τρισχιλιόχρονη ιστορία, για την οποία ποτέ δεν ντραπήκαμε. Κι αν κάνετε τον κόπο να τη μελετήσετε, για να μας γνωρίσετε καλύτερα, θα αντιληφθείτε ότι εδώ κατοικεί ένας ιστορικός λαός με βαθιές ελληνικές ρίζες, που διαχρονικά τον είχαν κατακτήσει οι εκάστοτε ισχυροί της Ανατολικής Μεσογείου: Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ρωμαίοι, Φράγκοι, Βενετοί, Τούρκοι και Άγγλοι, χωρίς όμως ποτέ κανένας να μπορέσει να υποτάξει την ψυχή και το φρόνημά του. Κι εσείς τώρα, καθώς διανύουμε τη δεύτερη δεκαετία του 21ουαιώνα, μαζί με τους λοιπούς ομογάλακτούς σας Ευρωπαίους «εταίρους» μας, ζηλέψατε, καθώς φαίνεται, τη δόξα των παλαιών κατακτητών μας και έχετε επιπέσει ως αρπακτικά όρνεα για να λεηλατήσετε τον πλούτο τούτου του τόπου και του λαού, που κατάφερε μετά την τραγωδία του 1974 να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του, να ορθοποδήσει και να πετύχει το θαύμα της οικονομικής ανασυγκρότησης και της οικονομικής ευρωστίας, που τον οδήγησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συνακόλουθα-κακή τη μοίρα, στην ευρωζώνη.

Εμείς ποτέ δεν απαξιώσαμε τον γερμανικό λαό, που βρίσκεται σήμερα σ’ ένα θαυμαστό επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης και προόδου- το καλύτερο στην Ευρώπη, ως αποτέλεσμα μιας πειθαρχημένης ζωής, καλής οργάνωσης και σκληρής δουλειάς πολλών χρόνων. Σεβόμαστε τον κάθε απλό καθημερινό άνθρωπο, είτε αυτός είναι Γερμανός, ΄Αγγλος, Γάλλος, Ολλανδός, Ισπανός ή Ιταλός και οτιδήποτε άλλο, γιατί οι λαοί μας δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν, αλλά έχουν πολλά να μοιραστούν για να για να μπορέσουν με τους κοινούς αγώνες τους να πραγματώσουν μια μέρα το όραμα της Ευρώπης των λαών και όχι της Ευρώπης των μονοπωλίων και των απάνθρωπων χρηματαγορών.

Έχουμε σίγουρα διαπράξει κι εμείς όλα αυτά τα χρόνια τα δικά μας ανεπίτρεπτα λάθη, που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αλλά εμείς ποτέ δεν διανοηθήκαμε να αμφισβητήσουμε ή να υποβαθμίσαμε και να εξανεμίσουμε την ευμάρεια και τον πλούτο του δικού σας λαού, που με τη δική σας πολύχρονη εργατικότητα και προσπάθεια κατακτήσατε. Όμως, εσείς δεν μας σεβαστήκατε! Για λόγους και σκοπιμότητες που μόνο εσείς είστε σε θέση να γνωρίζετε, έχετε μέσα σε μια μέρα ανατρέψει και καταστρέψει όσα με σκληρή δουλειά, επιμονή και υπομονή καταφέραμε να οικοδομήσουμε όλα αυτά τα μεταπολεμικά χρόνια, από το 1974 ίσαμε σήμερα.

Κτίζαμε, φαίνεται, παλάτια στην άμμο κι έχουμε αναμφίβολα τις δικές μας ευθύνες, που τις επέτεινε η ασύγγνωστη απρονοησία των πολιτικών μας ταγών και ο ανερμάτιστος εφησυχασμός των περασμένων χρόνων. Δεν μας άξιζε όμως και δεν μας ταίριαζε αυτή η μεταχείριση της οποίας τύχαμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Έχοντας το παράδειγμα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και άλλων οικονομικά δυσπραγούντων ευρωπαϊκών λαών, προσβλέπαμε κι εμείς στην πολυδιαφημιζόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, για να αποδειχθούν τελικά φρούδες οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας. Δεν είναι οι «γκάστερ» της Ευρώπης και οι θιασώτες της παρανομίας και του μαύρου χρήματος οι χιλιάδες τραπεζικοί και άλλοι υπάλληλοι που χάνουν σήμερα τη δουλειά τους και τα ταμεία προνοίας τους (!), ούτε και έχουν μερίδιο ευθύνης σε ό,τι απαράδεκτο έχει συντελεστεί στην οικονομική διαχείριση των πραγμάτων στον τόπο μας οι απλοί άνθρωποι του λαού, οι απόδημοι, τα φιλανθρωπικά και κοινωφελή ιδρύματα, οι δήμοι, τα πανεπιστήμια, οι μικρομεσαίες και άλλες επιχειρήσεις, που έχουν σήμερα την αίσθηση ότι κάποιοι τους κλέβουν κυριολεκτικά τις αποταμιεύσεις μιας ζωής ή τα κεφάλαιά τους, οδηγώντας τους αναπόφευκτα στην ένδεια και την ανέχεια ή ακόμα και στην πτώχευση και τη χρεοκοπία.

Αλήθεια, διερωτάται κανείς, θα επιχειρούσατε ποτέ ή θα τολμούσατε να διανοηθείτε κάτι τέτοιο για τον δικό σας λαό, που ήδη αντιδρά και αγωνιά για το μέλλον των καταθέσεών του στα κατά τα άλλα εύρωστα και κερδοφόρα προς το παρόν τραπεζικά σας ιδρύματα; Δεν αποτελούν αυτού του είδους οι αποφάσεις και οι μεθοδεύσεις μια σαφή, προκλητική και πρωτοφανή για τα δεδομένα του σύγχρονου «πολιτισμένου» κόσμου παραβίαση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που κατοχυρώνονται και διασφαλίζονται από την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το ευρωπαϊκό δίκαιο, το οποίο έχετε ταχθεί και οφείλετε να υπηρετείτε και να σέβεστε; Είναι προφανές ότι εσείς οι «μεγάλοι» σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες όχι μόνο αποδεικνύεστε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, των προσδοκιών και των οραμάτων των ευρωπαϊκών λαών, αλλά αναντίλεκτα έχετε συγχύσει τις διαχρονικές ανθρωπιστικές αρχές και αξίες του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού-που κι εμείς ως Έλληνες συμβάλαμε καθοριστικά στη διαμόρφωσή του, με τις αρχές και τις αξίες των αγορών και των χρηματιστηρίων, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον άνθρωπο ως έννοια και ως αξία.

Δεν αναμένουμε, φυσικά, να κάνετε δεύτερες σκέψεις, ούτε να απολογηθείτε ούτε και να προβληματιστείτε καν για τις νεοφανείς, ανεκδιήγητες και ιστορικά ανεπίτρεπτες και ανερμάτιστες οικονομικές θεωρίες και αποφάσεις σας, που καθιστούν πια αβέβαιο το μέλλον της ευρωζώνης. Ένα όμως να ξέρετε: Η μοίρα μάς έπλασε σκληροτράχηλους, πείσμονες, ανυπότακτους και ικανούς ν’αντέχουμε στα δύσκολα και να αγωνιζόμαστε για την αντιμετώπιση και την υπέρβασή τους.

Εμείς θα μαζέψουμε και πάλι τα κομμάτια μας, όπως κάναμε το 1974 και σε όλες τις δύσκολες και τραγικές περιστάσεις που διαχρονικά μάθαμε να βιώνουμε, έστω κι αν μας αναμένουν μεγάλες και καινοφανείς για τον τόπο και τον λαό μας δυσκολίες και αντιξοότητες. Θα παλέψουμε, όπως πολύ καλά ξέρουμε να το κάνουμε, με ενότητα, συλλογικότητα, κοινωνική αλληλεγγύη και στήριξη από τους αληθινούς μας φίλους- που τους μετράμε ξανά σήμερα, και θα τα καταφέρουμε. Το μπορούμε και το έχουμε αποδείξει! Το χρωστάμε άλλωστε πρώτα και κύρια στα παιδιά και τους νέους μας, που κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το δικαίωμα να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Όσο για σας, απλά σας παραδίδουμε στην κρίση της ιστορίας, που είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι και αδέκαστη και αμείλικτη!

Κύπρος, 28 Μαρτίου 2013

Ήρα Η Βασίλισσα...

Ήρα Η Βασίλισσα...

Ήρα ή Juno στα λατινικά, η προστάτιδα του γάμου... H Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή και υποταγμένη στον κύριο και αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και εκδικητική σύζυγος. Η εκδίκησή της, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Κυνηγάει και τιμωρεί τις γυναίκες που ο Δίας απατώντας την έκανε δικές του καθώς και τους καρπούς των πράξεών του. Αγωνίζεται με όλο της το είναι για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει. Ο γάμος της Ήρας και του Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαραθέσεων, αντιπαλότητας, και συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, τον παντοδύναμο άρχοντα του ουρανού, ο οποίος μηχανεύεται τρόπους για να ξεφύγει της οργής της ζηλιάρας και εκδικητικής συζύγου του. Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται στη Σάμο και κατ' άλλους στη Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να μην εκπληρωθεί το πεπρωμένο του, να μην χάσει το θρόνο του από ένα από τα παιδιά του. Μόνο όταν η πολυμήχανη Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα (που της φανέρωσε η γαία), να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως. Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα που ήταν αδύνατο ακόμη και για την πανίσχυρη και περήφανη Ήρα να αντισταθεί. Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, μεταμορφώθηκε σε κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε με τα τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός, πανίσχυρος και ακαταμάχητος, εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες αντίστασης της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε "υπόσχεση γάμου". Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν εκρηκτική και τρικυμιώδης, όπως, άλλωστε, θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους. Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας της θεάς και οι συχνοί καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα. Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές. Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου. Ο Δίας, μέσα από τους ομηρικούς στίχους, δήλωνε ότι περιφρονούσε την οργή και την γκρίνια της και της ζητούσε, επίμονα, υποταγή. Δε δίστασε, μάλιστα, να κάνει κάποτε πράξεις τις απειλές του, όταν, δεμένη χειροπόδαρα, την κρέμασε ανάμεσα στον αιθέρα και στα σύννεφα.

Δίας Ο Βασιλιάς ...

Δίας Ο Βασιλιάς ...

Δίας ή Ζευς, Jupiter ή Jove στα Λατινικά, ο Άρχων του ουρανού, ο Θεός του κεραυνού και της βροχής, αυτός που συγκεντρώνει τα σύννεφα... O Δίας, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και έριξε τους Τιτάνες και τους Γίγαντες στα Τάρταρα. Γνωστός για τις ερωτικές του περιπέτειες, προκαλούσε πάντα την ζήλια της γυναίκας του, της Ήρας. Τα προσωνύμια του πολλά, γνωστότερο όλων το Ξένιος Δίας, καθώς ήταν ο προστάτης της φιλοξενίας.. Μπορούσε να ελέγχει τα πάντα, ενώ οι υπόλοιποι θεοί κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης (κάτι σαν εξειδίκευση), Πάντα όμως του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη θνητή και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της Ήρας. Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του Κρόνου και της Ρέας. Η σεμνή Ρέα αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για το θρόνο του και γι' αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως μετά τη γέννα κατάφερε, με τη βοήθεια του Ουρανού και της Γης, να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε στην Κρήτη και εκεί με τη βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις κόρες του, τη Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους Δίκτη, στο Δικταίο άντρο. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του βουνού. Κατόπιν επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα σπάργανα μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και καταβρόχθισε την πέτρα. Υπάρχουν διάφοροι χαριτωμένοι μύθοι σχετικά με την ανατροφή του νεογέννητου θεού. Οι Νύμφες τον τοποθέτησαν σε μια ολόχρυση κούνια, που την κρέμασαν ανάμεσα στις φυλλωσιές μιας τεράστιας βελανιδιάς, έτσι ώστε να αιωρείται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και ο Κρόνος να μην μπορεί να τον βρει. Το κλάμα όμως του θεϊκού βρέφους ήταν πολύ δυνατό. Οι νεαρές κοπέλες, για να αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας όλης αυτής της φασαρίας, κάλεσαν τους φίλους τους, τους Κουρήτες. Αυτοί ήταν δαιμονικά ξωτικά του δάσους με παράξενη μορφή.Κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, άρχιζαν να χορεύουν έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα του μωρού. Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας κατσίκας και τάιζε το θεϊκό βρέφος, που με μεγάλη λαιμαργία καταβρόχθιζε την τροφή του. Η κατσίκα αυτή, που την αποκαλούσαν απλά Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο. Ήταν τεράστια και τρομερή στη μορφή. Οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν, γι' αυτό η Γαία την έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης. Ο Δίας όμως δε φοβόταν καθόλου το πλάσμα αυτό, που βοήθησε στην ανατροφή του. Έτσι, όταν μεγάλωσε λιγάκι και άρχισε να περπατάει, έπαιζε με την τεράστια κατσίκα, που την ονόμασε μάλιστα Αμάλθεια από το όνομα της αγαπημένης του Νύμφης. Πολλές φορές δεν περίμενε να τον ταΐσουν, καθόταν κάτω από την κατσίκα και αρμέγοντάς την έπινε κατευθείαν το γάλα της. Κάποια μέρα ο Δίας από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό ως "κέρας της Αμάλθειας" ή "κέρας της Αφθονίας". Όταν η κατσίκα γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ. Από το δέρμα της έφτιαξε την παντοδύναμη αιγίδα του, που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του στην Τιτανομαχία. Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι. Τα αγριομελίσσια του βουνού, εξαιρετικά γι' αυτόν, μάζευαν το καλύτερο μέλι της βασίλισσάς τους. Οι Νύμφες έδιναν από αυτό στο μικρό Δία, που ξετρελαινόταν για τη γλυκιά του γεύση. Σύμφωνα μ' έναν άλλο μύθο, ο θεός ανατράφηκε με αμβροσία και νέκταρ, δηλαδή με το φαγητό και το ποτό των αθανάτων. Ολόλευκα ιερά περιστέρια κουβαλούσαν την αμβροσία και τάιζαν μόνα τους το βρέφος, όπως ακριβώς έκαναν με τα μικρά τους. Ένας αετός, με γυαλιστερά φτερά και γαμψά νύχια, πετούσε κάθε βράδυ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μέσα από τους αιθέρες, και έφτανε στην πηγή, απ' όπου αντλούσε το νέκταρ και το μετέφερε στο βουνό της Κρήτης. Ο Δίας όταν μεγάλωσε και απέκτησε εξουσία, έδειξε την ευγνωμοσύνη του σ' όλα τα πλάσματα που βοήθησαν στην ανατροφή του. Έτσι, έκανε την Αμάλθεια και τον αετό αστερισμούς και στα χαριτωμένα περιστέρια ανέθεσε την ευχάριστη υπηρεσία να αναγγέλλουν τις εποχές.Από τις υπόλοιπες νεράιδες του δάσους που προστάτευαν το Δία, πιο γνωστές είναι η Ίδη και η Μήτιδα. Η Ίδη μάλιστα είχε χαρίσει στο μικρό θεό το πρώτο του παιχνίδι? μια κρυστάλλινη σφαίρα που όταν την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ουρανού. Περιτριγυρισμένος από τόση αγάπη και στοργή ο Δίας έγινε ένας πανέμορφος έφηβος, γεροδεμένος, με αρμονικά μέλη και εξαιρετική όψη.

Αφροδίτη Η Θεά του Έρωτα

Αφροδίτη Η Θεά του Έρωτα

Ο έρωτας και η ομορφιά που τόσο μεγάλη σημασία έχουν στην ανθρώπινη ζωή δεν θα μπορούσαν να μην έχουν έναν θεό προστάτη. Είναι η Αφροδίτη η θεά του έρωτα και της ομορφιάς αλλά και της ευχαρίστησης και της ηδονής. Αναδυόμενη από τον αφρό της θάλασσας όπως προδίδει και το όνομά της, η θεά λέγεται πως γεννήθηκε στην Κύπρο. Η ιστορία της γέννησής της αρχίζει από πολύ παλιά, όταν ο πατέρας του Δία Κρόνος, για να πάρει την εξουσία από τον δικό του πατέρα τον Ουρανό, κατάφερε με ένα χτύπημα να αποκόψει τα γεννητικά του όργανά, τα οποία στην συνέχεια έπεσαν στην θάλασσα. Λέγεται πως πέσανε στα Κύθηρα και στο σημείο αυτό αφρός πολύς δημιουργήθηκε και αφού περιπλανήθηκε για πολύ στην θάλασσα, ο Ζέφυρος ο άνεμος τον έφτασε ως τις ακτές της Κύπρου και εκεί αναδύθηκε η Αφροδίτη, η ομορφότερη θεών κα ανθρώπων. Κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στη δύναμη της Αφροδίτης, εκτός από τις τρεις ορκισμένες παρθένες θεές, την Αθηνά, την Άρτεμη και την Εστία. Η Αφροδίτη είχε ως όπλα της την ομορφιά, την χάρη, τον πόθο και τον έρωτα που ενέπνεε σε κάθε πλάσμα. Με την παρουσία της όλη την επιθυμούσαν και μόλις την πρωταντίκρισαν στον Όλυμπο όλοι την ήθελαν για γυναίκα τους. Τελικά όμως έγινε νόμιμη σύζυγος του άσχημου και κουτσού θεού Ηφαίστου, στον οποίο δεν έμεινε πιστή. Η εξωσυζυγική μόνιμη ερωτική της σχέση με τον Άρη ήταν γνωστή και πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν ο Ήφαιστος τους έπιασε με τα αόρατα δίχτυα που έστησε στο συζυγικό του κρεβάτι. Τα ?διασημότερα? παιδιά της θεάς, τα οποία απέκτησε από τον Άρη ήταν ο Ίμερος (πόθος) και ο Έρωτας οι οποίοι πάντα την συνόδευαν, και ο Δείμος (τρόμος) και ο Φόβος που πάντα συντρόφευαν τον πατέρα τους. Ακόμη η Αφροδίτη είχε ως συνοδούς, τις Χάριτες, την Ήβη, την Αρμονία, την πειθώ και τις Ώρες. Από τον Ερμή απέκτησε τον Ερμαφρόδιτο έναν πανέμορφο νέο ο οποίος έμοιαζε πολύ και στους δυο του γονείς. Αυτός όταν μεγάλωσε ταξίδεψε στην Καρία και όταν έφτασε σε μία λίμνη με πεντακάθαρα νερά, η νύμφη της λίμνης τον ερωτεύτηκε όμως αυτός της αντιστάθηκε. Όταν τελικά κατάφερε να απαλλαγεί από την παρουσία της, γδύθηκε και βούτηξε στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης για να λουστεί. Η Νύμφη που παραφύλαγε κρυμμένη δεν κατάφερε να αντισταθεί στον έρωτα που την πλημμύριζε για τον όμορφο άνδρα και ορμώντας τον αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε να τον φιλάει. Αυτός αντιστεκόταν και τότε η Νύμφη προσευχήθηκε στον Δία να μην χωριστεί ποτέ από τον αγαπημένο της. Τότε ο Δίας εισακούοντας τις προσευχές της ένωσε τα δυο κορμιά σε ένα και έκτοτε βρίσκονται μαζί σε ένα κορμί και ένα πρόσωπο και συμβολίζουν το αρσενικό και το θηλυκό μαζί. Η Αφροδίτη συμμετείχε και στον Τρωικό πόλεμο. Μάλιστα ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει ο πόλεμος αυτός καθώς αυτή ενέπνευσε έρωτα στην Ωραία Ελένη, την γυναίκα του βασιλιά Μενέλαου, για τον Πάρη, τον γιο βοσκό του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Ο Πάρης είχε ορισθεί ως κριτής από τον Δία για το ποια θεά, η Αφροδίτη, η Αθηνά ή η Ήρα ήταν η ομορφότερη όταν οι τρεις τους διεκδίκησαν το μήλο που η Έριδα έριξε κάτω από την πόρτα στην γιορτή που γινόταν και η ίδια δεν ήταν καλεσμένη. Η Αφροδίτη του υποσχέθηκε ως αντάλλαγμα, αν την επέλεγε, θα του έδινε την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου. Ο Πάρης έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη και όταν αυτό αργότερα ταξίδεψε στη Σπάρτη, η Αφροδίτη έκανε την Ωραία Ελένη να τον ερωτευθεί και να κλεφτεί μαζί του στην Τροία (Ίλιον). Η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν για τους Αχαιούς ο λόγος της εκστρατείας τους στην Τροία προκειμένου να τιμωρήσουν τον Πάρη και να πάρουν πίσω την σύζυγο του βασιλιά Μενέλαου. Η μεγαλύτερη χαρά της Αφροδίτης, ως αυταπόδειξη της δύναμής της, ήταν να παρασέρνει θεούς σε ερωτικές περιπέτειες με τους κατώτερους τους θνητούς. Στη συνέχεια ικανοποιημένη από τον εαυτό της, αποδεικνύοντας συνεχώς την επιρροή της πάνω στους άλλους θεούς γελούσε και τους κορόιδευε για τον ξεπεσμό τους. Αποφασισμένος να της το ανταποδώσει ο Δίας, κατάφερε να την κάνει να ερωτευτεί έναν κοινό θνητό. Ήταν ο Αγχίσης, ένας βοσκός της Ίδης, ένας όμορφος νέος τον οποίο ερωτεύτηκε η θεά. Αφού περιποιήθηκε όσο καλύτερα γίνεται να περιποιηθεί μια θεά τον εαυτό της, μεταμορφωμένη σε θνητή βασιλοπούλα του παρουσιάστηκε στην καλύβα που κατοικούσε λέγοντάς του πως ήταν θέλημα του Δία να σμίξει μαζί του. Μετά το τέλος της ερωτικής τους συνεύρεσης η θεά πήρε την πραγματική τεράστια μορφή της και αποκάλυψε την πραγματική της ταυτότητα στον βοσκό λέγοντας του πως ήταν θέλημα του Δία αυτό που συνέβη και πως θα του χάριζε έναν ένδοξο γιο, τον Αινεία, όμως δεν θα έπρεπε να αποκαλύψει σε κανέναν πως είναι γιος της αλλά θα έπρεπε να λέει πως τον απέκτησε με την Νύμφη της Ίδης αλλιώς θα πάθει μεγάλο κακό από τον κεραυνό του Δία. Πολλοί είναι οι μύθοι για τις ερωτικές περιπέτειες της Αφροδίτης. Εκτός όμως από αυτές η θεά χρησιμοποιώντας τις ικανότητές της μπορούσε πολύ εύκολα να τιμωρήσει όποιον θεωρούσε πως άξιζε να τιμωρηθεί. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε την εκδίκηση που θέλησε να πάρει από τον Ήλιο, επειδή αυτός αποκάλυψε στον άντρα της τον Ήφαιστο την σχέση της με τον Άρη. Επειδή δεν μπορούσε όμως να βλάψει τον παντοδύναμο Ήλιο αποφάσισε να τιμωρήσει την κόρη του, την Πασιφάη, την γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Την Πασιφάη η θεά κυρίεψε με ασυγκράτητο πάθος και έρωτα για έναν ταύρο. Όσο παράλογη και αν ακούγεται πως μία τέτοια ένωση θα μπορούσε να επιτευχθεί η Πασιφάη τα κατάφερε, χρησιμοποιώντας το ομοίωμα μίας δαμάλας. Από την ένωση τους γεννήθηκε ο Μινώταυρος ο οποίος αργότερα τοποθετήθηκε στον λαβύρινθο που κατασκεύασε ο Δαίδαλος για τον Μίνωα στην Κρήτη.

Αθηνά Η Θεά της Σοφίας

Αθηνά Η Θεά της Σοφίας

Η Αθηνά είναι γνωστή ως η θεά της σοφίας, της άμυνας της πόλης, της ύφανσης και της κεραμοποιείας. Είναι πολεμίστρια, όμως αρκετά είναι τα σημεία που την διαφοροποιούν από τον αδερφό της, τον θεό του πολέμου Άρη. Η Αθηνά μάχεται έξυπνα και ως θεά της σοφίας που είναι κερδίζει τις μάχες. Νικήτρια από το πεδίο της μάχης εκτός του λόγου που αναφέραμε βγαίνει και για έναν άλλο λόγο. Η Αθηνά μάχεται τον δίκαιο πόλεμο. Αυτός είναι και ο λόγος που ήταν τόσο αγαπητή στους αρχαίους χρόνους και η λατρεία ήταν πολύ διαδεδομένη με τρανταχτότερο παράδειγμα την Αθήνα όπου έδωσε και το όνομά της και στην οποία χτίστηκε ο ναός σύμβολο της πόλης, ο Παρθενώνας. Η γέννησή της από την αρχή φανερώνει τόσο τις δυνάμεις της όσο και την σπουδαιότητα που θα έπαιζε στην ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Κόρη του Δία και της Μήτιδας, σύμφωνα με τον μύθο. Η Μήτις ήταν ο πρώτος έρωτας και κατά πολλούς η πρώτη γυναίκα του Δία. ήταν η συνετότερη από τις νύμφες του βουνού και τις ωκεανίδες που ανάθρεψαν τον Δία στο σπήλαιο που τον έκρυψε η μητέρα του για να ξεφύγει από τον Κρόνο που καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Η Μήτιδα είναι η θεά της σοφίας, της καλής συμβουλής, της πονηριάς και των χειροτεχνιών. Σε γιορτή για την επισημοποίηση της σχέσεώς τους, στον Όλυμπο ο παππούς του Δία ο Ουρανός και η γιαγιά του η Γη απεκάλυψαν στον εγγονό τους πως η Μήτιδα θα του χάριζε πρώτα μία κόρη, η οποία θα ήταν ισάξια του σε δύναμη και σοφία και στην συνέχεια ένα υιό καλύτερό του ο οποίος θα του έπαιρνε τον θρόνο και θα γινόταν ο πρώτος μεταξύ των θεών. Ακούγοντας αυτά ο Δίας και γνωρίζοντας για την εγκυμονούσα ήδη Μήτιδα κατέφευγε στην τακτική του πατέρα του και αφού πρώτα ξεγέλασε την Μήτιδα δίνοντας της να καταπιεί ένα βοτάνι, (το οποίο είχε ζητήσει από την γιαγιά του) λέγοντάς της πως έτσι θα έκανε γερά παιδιά, την κατάπιε μαζί με το έμβρυο, αφού το μαγικό αυτό βοτάνι την έκανε πρώτα μικρή όσο ένα δάχτυλο. Από το σημείο αυτό κατέκτησε ολόκληρη την σοφία του κόσμου και ήξερε ανά πάσα στιγμή ποιο είναι το καλό και το κακό. Ύστερα από λίγο καιρό άρχισε να νιώθει ενοχλήσει στον εγκέφαλό του. Μικρά σουβλίσματα λες και κάποιος προσπαθούσε να του τρυπήσει το μυαλό. Οι ενοχλήσεις αυτές συνεχώς γινόντουσαν και πιο έντονες, τόσο που κάποια στιγμή δεν άντεχε άλλο και διέταξε τον Ήφαιστο να τον χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι με το σφυρί του. Ακούγοντάς το αυτό ο Ήφαιστος δίστασε όμως ο Δίας τον απείλησε πως αν δεν έκανε αυτό που τον διέταζε θα τον ξαναπετούσε από τον Όλυμπο. Έτσι ο Ήφαιστο κατέβασε με όλη του τη δύναμη το σφυρί του στο κεφάλι του Δία, το οποίο άνοιξε και από μέσα πετάχτηκε πάνοπλη με τα λαμπερά της μάτια η θεά Αθηνά. Κληρονόμος της δύναμης του πατέρα της και της σύνεσης της μητέρας της φορώντας περικεφαλαία με λοφίο, κρατώντας ασπίδα και κουνώντας απειλητικά το δόρυ της μέσα σε λίγη ώρα μεγάλωσε και απέκτησε ολόκληρη την θεϊκή υπόσταση και το μεγαλείο της. Η Αθηνά είναι μία από τις ορκισμένες παρθένες θεές και δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με την Αφροδίτη, με την οποία τσακώνεται συχνά ακόμη και ενώπιον του Δία ο οποίος προσπαθεί να τις συμφιλιώσει. Δεν διστάζει μάλιστα στον τρωικό πόλεμο να οδηγήσει το δόρυ του Διομήδη και να τραυματίσει την Αφροδίτη. Η Αθηνά αν και ορκισμένη Παρθένος δεν γλίτωνε των προκλήσεων. Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο σχετικά με τον έρωτα του Ηφαίστου για αυτήν. Κάποτε η θεά επισκέφτηκε τον αδελφό της στο σιδηρουργείο του θαυμάζοντας και αναζητώντας ίσως κάποιο από τα υπέροχα όπλα που αυτός κατασκεύαζε. Βλέποντάς την ο Ήφαιστος και εγκαταλειμμένος όπως ήταν από την γυναίκα του την Αφροδίτη την ερωτεύτηκε και άρχισε να την πολιορκεί ερωτικά. Η Αθηνά όμως ήταν αποφασισμένη και δεν θα ενέδιδε σε κανέναν. Το σπέρμα του Ηφαίστου έπεσε στο πόδι της θεάς, η οποία με αηδία το σκούπισε με ένα μάλλινο ύφασμα το οποίο πέταξε στη συνέχεια στη γη. Στο το σημείο που έπεσε το πανί γεννήθηκε ο Ερυχθόνιος, τον οποίο στη συνέχεια η Αθηνά ανέθρεψε σαν πραγματικά δικό της παιδί. Αφού το έκλεισε σε ένα μπαούλο, το παρέδωσε στην Πανδρόσα, κόρη του βασιλιά της Αθήνας Κέκρωπα, λέγοντάς της να μην ανοίξει το μπαούλο. Όμως οι αδελφές της το άνοιξαν και έκπληκτες είδαν ένα φίδι να βρίσκετε τυλιγμένο γύρο από το μωρό και κατά μερικούς το ερπετό τις κατάστρεψε ενώ κατά μερικούς άλλους τις τρέλανε και τις έκανε να πηδήξουν από την ακρόπολη. Καθώς έτυχε θεϊκής ανατροφής από την Αθηνά την ίδια ο Εριχθόνιος απέλασε τον Αμφικτίωνα και έγινε βασιλιάς της Αθήνας, και ήταν αυτός που έστησε μία ξύλινη εικόνα της Αθηνάς στην ακρόπολη και καθιέρωσε τα Παναθήναια προς τιμή της. Από τους γνωστότερους μύθους για την Αθηνά είναι η διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την προστασία και το όνομα της Αθήνας. Η πιο κοινή εκδοχή του μύθου μιλάει για ορισμό ως προστάτη της Αθήνας από τους θεούς, εκείνου που θα έκανε στην πόλη το σημαντικότερο δώρο. Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του την γη και ένα κατάλευκο άλογο πετάχτηκε. Εντυπωσιάστηκαν οι θεοί καθώς το άλογο είναι ένα δώρο που πολύ θα βοηθούσε τον κόσμο καθώς θα το χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους τόσο για το όργωμα όσο και για τις μετακινήσεις τους, όμως στην συνέχει ήταν η σειρά της Αθηνάς η οποία χτύπησε με το δόρυ της τη γη κα μια φουντωτή ελιά πετάχτηκε. Βλέποντάς την η θεοί έδωσαν την νίκη στην Αθηνά καθώς θεώρησαν το ευλογημένο δέντρο χρησιμότερο. Μια σειρά άλλων μύθων συνδέονται με την θεά Αθηνά, μέσα από τους οποίος καθίσταται εφικτή η πληρέστερη κατανόηση του ποια ήταν για τους αρχαίους η Αθηνά. Η κρίση του Πάρη, ο οποίος κλήθηκε να αποφασίσει ποια ήταν η ομορφότερη θεά μεταξύ της Αθηνάς της Ήρας και της Αφροδίτης δίνοντάς της το χρυσό μήλο που η έριδα έριξε κάτω από την πόρτα. Η βοήθεια της στον Περσέα για τον αποκεφαλισμό της Γοργόνας που πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Ο διαγωνισμός ύφανσης με την θνητή αράχνη, την οποία αν και δεν μπόρεσε να κερδίσει στο διαγωνισμό τιμώρησε για την υπεροψία της αλλά και από ζήλια και την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο έντομο. Η συμμετοχή της στην γιγαντομαχία όπου σκότωσε και έγδαρε τον Πάλλαντα και στην συνέχεια καταπλάκωσε με την Σικελία τον Εγκέλαδο. Τέλος θα αναφέρουμε την διένεξη της με τον Απόλλωνα για την μαντική τέχνη. Η Αθηνά είχε διδαχτεί από τις Θρίες, τις φτερωτές νύμφες του Παρνασσού την τέχνη του να μαντεύεις το μέλλον από τις πέτρες που παρασέρνουν οι χείμαρροι, όμως ύστερα από τα παράπονα του Απόλλωνα στον Δία και την απόφαση του τελευταίου υπέρ του γιου του εγκατάλειψε με βαριά καρδιά την τέχνη πετώντας σε μια πεδιάδα της πέτρες, η οποία έκτοτε ονομάζεται Θριάσιο Πεδίο.

Άρτεμις Η Θεά του Κυνηγιού

Άρτεμις Η Θεά του Κυνηγιού Η Άρτεμη είναι η θεά του κυνηγιού, η προστάτιδα των άγριων ζώων, των βουνών και των δασών. Ακόμη θεωρείται προστάτης των μικρών κοριτσιών ενώ ο δίδυμος αδελφός της Απόλλωνας, των μικρών αγοριών. Κόρη του Δία και της Λητώς, γεννημένη πριν από τον αδελφό της στο ξερονήσι της μετέπειτα ονομαζόμενης Δήλου, η Άρτεμη βοήθησε την μητέρα της να ξεγεννήσει τον αδελφό της. Μία από τις ομορφότερες θεές της αρχαιότητας γρήγορα έγινε ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Δία, ο οποίος την θαύμαζε για την επιμονή της και την σταθερή υποταγή στα πιστεύω της. Ορκισμένη παρθένα η Θεά Άρτεμη ήταν αφοσιωμένη στα πιστεύω της και τιμωρούσε όποιον δεν την σεβότανε ακόμη και για μικρό λόγο και χωρίς σχεδόν ποτέ να συγχωρεί. Πολλές ήταν οι ακόλουθές της τόσο στην κύρια ασχολία της, το κυνήγι, όσο και γενικότερα στη ζωή. Η Θεά απαιτούσε από κάθε ακόλουθό της αλλά και κάθε ιέριά της να δείχνουν τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση στα πιστεύω και στις αρχές της και ιδιαίτερα στην παρθενία που αυτή πρώτη παραδειγματικά φυλούσε. Αρκετές είναι οι περιπτώσεις που κάποια ακόλουθός της παρασερνόταν από κάποιον θεό ή θνητό και στην συνέχεια γνώριζε την οργή της Άρτεμης και θανατωνόταν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διαφύλαξης της αγνότητάς της ήταν ο μύθος για τον κυνηγό Ακταίωνα, ο οποίος την είδε γυμνή να λούζεται. Όταν η Θεά τον αντιλήφθηκε, τον μεταμόρφωσε σε αρσενικό ελάφι και έβαλε τα πενήντα του σκυλιά που τον συνόδευαν να τον κατασπαράξουν. Έτσι ο Ακταίωνας πέθανε και δεν μίλησε σε κανέναν για το τι είχαν αντικρίσει τα μάτια του. Η Άρτεμη είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά και τους εφήβους. Όσοι ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους και τα πιστεύω της τύγχαναν της εύνοιάς της. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε τον νεαρό κυνηγό και αλογοδαμαστή Ιππόλυτο ο οποίος ήταν εξολοκλήρου αφοσιωμένος στη θεά, τόσο που όταν αυτό πέθανε, η Άρτεμη έκανε αθάνατο το όνομά του, αλλά και όταν αυτός ζούσε του χάριζε την ευημερία και την δόξα. Αρκετές είναι οι φορές που η Άρτεμη πολέμησε μαζί με τον αδελφό της φανερώνοντας εκτός από την αδελφική αλληλεγγύη, την ιδιαίτερα στενότερη σχέση των διδύμων. Μαζί, τιμώρησαν την Νιόβη, η οποία καυχήθηκε για τα πολλά παιδιά της, ενώ ταυτόχρονα υποτιμούσε για τα λίγα της παιδιά την Λητώ. Η Νιόβη είχε δεκατέσσερα παιδιά, επτά αγόρια και επτά κορίτσια, ενώ όπως έλεγε η Λητώ είχε μόνο δύο. Ακούγοντας την περήφανη Νιόβη, τα δίδυμα δεν θα μπορούσαν να την αφήσουν ατιμώρητη και με τα τρομερά τους βέλη σκότωσαν η μεν Άρτεμη τα επτά κορίτσια, ο δε Απόλλωνας τα επτά αγόρια της, και θα σκότωναν και την ίδια αν δεν παρεναίβαινε η Λητώ για να τα σταματήσει. Πολεμίστρια θεά η Αρτέμη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τον τρωικό πόλεμο. Η συμμετοχή της στον πόλεμο υπέρ των Τρώων φανερώνεται σε πολλά σημεία της Ιλιάδας. Θα αναφερθούμε στο πρώτο, όταν πριν καλά καλά ξεκινήσει ο πόλεμος, η θεά φανέρωσε τόσο την παρουσία της όσο και το πιο στρατόπεδο είχε επιλέξει. Τα πλοία των Αχαιών δεν μπορούσαν να αποπλεύσουν καθώς δεν υπήρχε ούριος άνεμος. Αυτό οφείλονταν στην Άρτεμη, η οποία έτσι τιμωρούσε τον Αγαμέμνονα, ο οποίος είχε καταπατήσει ένα από τα ιερά της άλση, στο οποίο και σκότωσε ένα ιερό της ελάφι. Η εξοργισμένη θεά απαίτησε προκειμένου να φυσήξει ούριος άνεμος, την θυσία της κόρης του Αγαμέμνονα, Ιφιγένειας.

Απόλλων Ο Θεός του φωτός

Απόλλων Ο Θεός του φωτός

Ο Απόλλωνας είναι ο Θεός του φωτός, ο Θεός της μαντικής τέχνης και των οραμάτων, της μουσικής, των τραγουδιών και της ποίησης (προστάτης των καλών τεχνών), ο αιώνιος έφηβος. Ακόμη είναι ο Θεός της θεραπείας αλλά επειδή πολύ συχνά στην αρχαία Ελλάδα όποιος είναι ικανός για το καλύτερο, είναι ικανός και για το χειρότερο, ο Απόλλωνας είναι ο θεός της πανούκλας και των αρρωστιών. Ο Απόλλωνας ή πολύ συχνά ονομαζόμενος με το γνωστότερο προσωνύμιο του, Φοίβος, είναι ο δίδυμος αδελφός της Θεάς Άρτεμης. Πατέρας του είναι ο Δίας και μητέρα του η Λητώ μία εκ των τιτάνων που η σεμνότητα και η μετριοφροσύνη την αντιπροσώπευαν πλήρως. Για πολλούς η Λητώ αντιπροσωπεύει το σκοτάδι κατ? άλλους πάλι το φως της ημέρας. Ο Δίας σε μία από τις πολλές απιστίες του στην Ήρα, ερωτεύτηκε την Λητώ και έσμιξε μαζί της. Μην μπορώντας η Ήρα να τιμωρήσει τον άπιστο σύζυγό της, στράφηκε στη Λητώ μην αφήνοντάς την να γεννήσει. Η Λητώ, ετοιμόγεννη γυρνούσε από μέρος σε μέρος ψάχνοντας τον κατάλληλο τόπο για να φέρει στο φως τα παιδιά της, όμως καμία γη δεν την φιλοξενούσε από τον φόβο για την οργή της Ήρας που θα έπεφτε πάνω της. Ύστερά από καιρό, βρέθηκε το κατάλληλο μέρος για την Λητώ, ήταν ένα πλεούμενο ξερονήσι το οποίο φανέρωσε ο Ποσειδώνας, και το οποίο δεν φοβόταν την οργή της Ήρας. Το νησί ήταν άγονο και δεν προσφερόταν ούτε για καλλιέργεια, ούτε για κτηνοτροφική δραστηριότητα, έτσι δεν είχε να χάσει τίποτα όταν η οργή της βασίλισσας των Θεών θα έπεφτε πάνω του. Το όνομά του αρχικά ήταν Ορτυγία και σήμαινε γη των ορτυκιών στη συνέχεια όμως μετά την γέννηση του Απόλλωνα και αφού ο Θεός το στερέωσε με τέσσερις πασσάλους στο βυθό, το ονόμασε Δήλο (Φωτεινό). Το μέρος είχε βρεθεί για την γέννηση των θεών, παρόλα αυτά όμως η Λητώ δεν μπορούσε να γεννήσει τους θεούς, αφού η Ήρα, κράταγε στον Όλυμπο την Ειλειθυία, την θεά των αίσιων τοκετών. Η Δήμητρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη έσπευσαν σε βοήθεια της σπαράζουσας τιτάνιδας όμως ήταν αδύνατο να γεννήσει η Λητώ παρά την παρουσία τους, χωρίς την συγκατάθεση της Ήρας. Τότε οι θεές έστειλαν την Ίριδα στην Ήρα για να την πείσει, προσφέροντάς της και ένα περίτεχνο περιδέραιο κατασκευασμένο από τον Ήφαιστο. Η Ήρα το δέχτηκε και ηρέμισε, αφήνοντας την Ειλειθυία να πάει στη Δήλο. Μετά από την τεράστια ταλαιπωρία της η Λητώ κατάφερε να γέννηση, πρώτα την Άρτεμη και μετά τον Απόλλωνα. Χαρακτηριστικό της γέννησης του Απόλλωνα, εκτός της μεγάλης ταλαιπωρίας της μητέρας του, ήταν ότι δεν βύζαξε καθώς αμέσως η Θέμιδα έσταξε στο στόμα του μερικές σταγόνες από νέκταρ και αμβροσία και το βρέφος άρχισε να μεγαλώνει με εκπληκτικό ρυθμό. Μέσα σε λίγη ώρα πήρε την οριστική του μορφή, μία πανέμορφη όψη και έγινε ο Θεός που αντάξιός του σε ομορφιά δεν υπήρχε. Δικαίως οι θεές τον χάζευαν να κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στο νησί, το οποίο άφησε σε λίγο ταξιδεύοντας για τον Όλυμπο όπου στήθηκε μεγάλη γιορτή για χάρη του, στην οποία έπαιζε την λύρα που μόλις του είχε χαρίσει ο πατέρας του και δεν την αποχωρίστηκε ποτέ. Ένα από τα κατορθώματα του Απόλλωνα ήταν ότι κατάφερε να σκοτώσει στους Δελφούς, τον Δράκοντα Πύθωνα. Το τέρας αυτό είχε δέκα χέρια και τέσσερα μάτια και κυνηγούσε την Λητώ μην αφήνοντας την να γεννήσει. Αφού γέννησε πήγε στους Δελφούς και εκεί κατάστρεφε τα πάντα και σκότωνε τους ανθρώπους. Αφού το σκότωσε ο Απόλλωνας, για να τον τιμήσουν οι κάτοικοι, έχτισαν μαντείο προς τιμή του και θέσπισαν τα Πύθια (αγώνες προς τιμή του Απόλλωνα). Το μαντείο αυτό ήταν το σημαντικότερο της αρχαιότητας και σε αυτό κατέφευγαν από όλη την Ελλάδα όσοι αναζητούσαν κάποιο χρησμό. Εκεί, η Πυθία καθήμενη πάνω στον ιερό τρίποδα και μασώντας φύλλα δάφνης έδινε τους διφορούμενους χρησμούς της. Χωρίς αμφιβολία ο Απόλλωνας είναι ο πιο όμορφος σε θεούς και ανθρώπους. Το υπέροχο σώμα του, το καλογυμνασμένο, αρμονικό, άτριχο κορμί του και τα πάρα πολύ όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του, με τα γαλανά του μάτια και τις μικρές ξανθές του μπούκλες θα τα ζήλευε ο καθένας. Παρόλα αυτά όμως, παρά την ομορφιά του, δεν έχει τις ερωτικές επιτυχίες που αναμένουμε. Οι γυναίκες όχι μόνο δεν γοητεύονται από τον Θεό αλλά τρέχουν μακριά του μη θέλοντας να έρθουν σε επαφή μαζί του. Έτσι όταν ερωτεύτηκε την Δάφνη, την κόρη του θεού ποταμού Πηνειού της Θεσσαλίας αυτή έτρεχε μακριά στο δάσος μη θέλοντας να τον παντρευτεί. Πέρασαν μερόνυχτα με τον Θεό να την κυνηγάει και να καταφέρνει τελικά να την πλησιάσει αρκετά, όμως τότε η Νύμφη παρακάλεσε τον πατέρα της να την σώσει και εκείνος την λυπήθηκε κα την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο φυτό. Βλέποντάς την ο Απόλλωνας τότε απογοητευμένος και απαρηγόρητος που δεν κατάφερε να ενωθεί μαζί της, αγκάλιασε το δέντρο που κάποτε ήταν το σώμα της κοπέλας, έκοψε ένα κλαδί με φύλλα της που κάποτε ήταν τα μαλλιά της και το φόρεσε στο κεφάλι του ορκιζόμενος πως έκτοτε θα την είχε πάντα μαζί του και η Δάφνη έγινε το ιερό του δέντρο. Ακόμη ένα παράδειγμα ανεπιτυχούς έρωτα του θεού, είναι ο έρωτάς του με την Κασσάνδρα, την κόρης του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Ο Θεός ερωτεύτηκε την νεαρή βασιλοπούλα, όμως και αυτή αρνήθηκε τον έρωτά του. Τότε για να την πείσει, της υποσχέθηκε πως θα της χάριζε την ικανότητα της μαντείας. Η Κασσάνδρα ενέδωσε τελικά στον Θεό όμως απογοητεύτηκε πολύ από την συνεύρεση μαζί του και τον έδιωξε. Τότε ο Απόλλωνας θυμωμένος που μια κοινή θνητή τόλμησε να τον υποτιμήσει, σεβόμενος όμως και την υπόσχεση που της είχε δώσει, της παραχώρησε μεν την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον, όμως την έκανε έτσι ώστε κανείς να μην την πιστεύει. Τέλος ένας ακόμη χαρακτηριστικός μύθος που όπως και οι υπόλοιποι έτσι και αυτός φανερώνει μεταξύ άλλων ότι δεν αρκεί να είσαι ο ομορφότερος αλλά πρέπει να είσαι ο κατάλληλος, είναι ο έρωτας του Φοίβου για την Μάρπησσα, την βασιλοπούλα της Αιτωλίας. Την κοπέλα διεκδίκησε ο Θεός με έναν θνητό, τον Ίδα, τον οποίο και πολέμησε. Ο Δίας όμως με έναν κεραυνό του τους χώρισε και ο Μάρπησσα έπρεπε να διαλέξει. Ο Απόλλωνας της υποσχέθηκε πως θα της ήταν για πάντα πιστός και η ζωή δίπλα σε έναν θεό θα ήταν ονειρική, η Μάρπησσα όμως, φοβούμενη πως όταν τα χρόνια θα περνούσαν και η ομορφιά και τα νιάτα της θα χανόντουσαν ο Απόλλωνας θα την εγκατέλειπε, διάλεξε τον θνητό Ίδα. Εκτός όμως από γυναίκες, ο Θεός αγάπησε και άντρες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον έρωτά του για τον Υάκινθο, έναν πολύ όμορφο θνητό. Παίζοντας όμως μαζί του με τον δίσκο μία μέρα, ο Ζέφυρος, ο άνεμος που ζήλευε τον Απόλλωνα, παρέσυρε τον δίσκο του και σκότωσε τον θνητό. Απαρηγόρητος ο Απόλλωνας τον μεταμόρφωσε στο γνωστό λουλούδι για να μείνει αθάνατο για πάντα έτσι το όνομά του. Ο Απόλλωνας δύο φορές, αφού του αφαιρέθηκαν από τον Δία οι θεϊκές του δυνάμεις, διατάχθηκε από τον πατέρα του να υπηρετήσει ως δούλος σε κάποιον θνητό. Και τις δύο φορές ο Φοίβος υπηρέτησε ο βοσκός σε κάποιο κοπάδι γι? αυτό θεωρείται και ποιμένας θεός. Η πρώτη φορά ήταν όταν υπηρέτησε τον βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα επειδή συνωμότησε με την Ήρα, την Αθηνά και τον Ποσειδώνα για να πάρουν την εξουσία από τον Δία. Ο Λαομέδωντας, στο τέλος αρνήθηκε να πληρώσει τον Απόλλωνα για τις υπηρεσίες του λέγοντας του μάλιστα, όταν ο θεός διαμαρτυρήθηκε, πως θα του έκοβε τα αυτιά και θα τον πουλούσε ως δούλο. Όταν ο χρόνος πέρασε και ο θεός ξαναπέκτησε τις θεϊκές του δυνάμεις τον τιμώρησε στέλνοντας φονικό λοιμό στην Τροία θερίζοντας την χώρα για έξι μήνες. Η δεύτερη φορά που υπηρέτησε θνητό ο Θεός ήταν όταν, επειδή ο Δίας κεραυνοβόλησε τον γιο του Απόλλωνα τον Ασκληπιό όταν ο τελευταίος έχοντας προοδεύσει πάρα πολύ στην ιατρική του τέχνη που και μπορούσε να ανάσταινε μέχρι και νεκρούς, ο Φοίβος τόξευε πάνω από τον ουρανό τους Κύκλωπες που χάρισαν στον πατέρα του τον φονικό κεραυνό. Τότε ο Δίας αφαιρώντας ξανά τις δυνάμεις του γιου του τον έστειλε στις Φέρρες της Θεσσαλίας, στον βασιλιά Άδμητο. Ο Άδμητος αντικρίζοντας την εξαίσια μορφή του Απόλλωνα αντιλήφθηκε αμέσως την θεϊκή του υπόσταση και του πρόσφερε τον θρόνο του όμως ο Φοίβος του φανέρωσε πως ήτα θέλημα του πατέρα του να μπει στην υπηρεσία του. Ευχαριστημένος από την συμπεριφορά του Άδμητου ο Απόλλωνας, τον αντάμειψε για την ευγένεια και τους καλούς του τρόπους χαρίζοντας την ευημερία στο παλάτι και στην χώρα του, η οποία έγινε ιδιαίτερα καρποφόρα με συγκομιδή δύο φορές το χρόνο ενώ οι αγελάδες τους γεννούσαν δύο μοσχάρια τη φορά.

Τα μυστικά της Ακρόπολης... Τι κρύβεται κάτω από τον ιερό βράχο;;

Τα μυστικά της Ακρόπολης... Τι κρύβεται κάτω από τον ιερό βράχο;;

Οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία
 φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν 
εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό... για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια
τους. Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του
 κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της Ελληνικής 
αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά 
μυστικά…

Σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη
κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς
στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3η και τελειώνει στην
 6η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη
υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα
ακόμα και σήμερα.

Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα
οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό
για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να
δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στις νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν
 έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.

Στην νότια πλευρά της Ακρόπολης μάλιστα έχουν βρεθεί μεγάλα κομμάτια πέτρας.
 Αυτό γέννησε την υποψία ότι έχουν αφαιρεθεί με κάποιον τρόπο από το εσωτερικό
 του βράχου. Ως εκ τούτου θα ήταν πολύ πιθανό κάτω από την Ακρόπολη να
υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι και στοές.

Ερευνώντας το θέμα, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι
 κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν υπόγειες δίοδοι οι οποίες καταλήγουν σε
πολλά σημεία της Αττικής. Αν και η πρόσβαση σήμερα σε τέτοιες στοές είναι πολύ
δύσκολη, σε άλλες εποχές κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και έτσι έχουμε διάφορες μαρτυρίες
 οι οποίες μας μιλούν για ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών στην Αττική με κέντρο την
Ακρόπολη. Μία αρχαία αναφορά που αποκαλύπτει όχι απλά ότι υπήρχαν στοές κάτω
από την Ακρόπολη, αλλά και πως – τότε τουλάχιστον – υπήρχε υπόγεια επικοινωνία
με κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είναι αυτή του Παυσανία του περιηγητή που έζησε
τον 2ο μετά Χριστόν αιώνα. Έγραψε λοιπόν ο Παυσανίας:

«ἔστι δὲ καὶ οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον· πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου Διός ἐστι βωμὸς
Ὑπάτου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδέν, πέμματα δὲ θέντες οὐδὲν ἔτι οἴνῳ χρήσασθαι
νομίζουσιν. ἐσελθοῦσι δέ εἰσι βωμοί, Ποσειδῶνος, ἐφ᾽ οὗ καὶ Ἐρεχθεῖ θύουσιν ἔκ του
μαντεύματος, καὶ ἥρωος Βούτου, τρίτος δὲ Ἡφαίστου· γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων τοῦ
 γένους εἰσὶ τοῦ Βαυταδῶν καὶ —διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ οἴκημα—[καὶ] ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον
θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα· καὶ γὰρ ὅσοι μεσόγαιαν οἰκοῦσιν,
ἄλλοις τε ἔστι καὶ Καρσὶν Ἀφροδισιεῦσιν· ἀλλὰ τόδε <τὸ> φρέαρ ἐς συγγραφὴν
 παρέχεται κυμάτων ἦχον ἐπὶ νότῳ πνεύσαντι. καὶ τριαίνης ἐστὶν ἐν τῇ πέτρᾳ σχῆμα·
ταῦτα δὲ λέγεται Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐς τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς χώρας φανῆναι.»
(Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 26, [5]).

Σύμφωνα με τον Παυσανία λοιπόν, στο Ερεχθείο υπάρχει ένα «φρέαρ»
 που έχει σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος,
ακούγονταν ήχοι κυμάτων. Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και, κατά
τους αρχαίους χρόνους είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την
δημιουργία του στον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων που
 ακουγόταν μέσα από αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συνεπάγεται πως υπήρχε –
 αν δεν υπάρχει ακόμα – υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα.

Μια άλλη σημαντική πηγή που μας αποκαλύπτει ότι υπάρχουν διάφορες υπόγειες
 σήραγγες κάτω από την Αττική είναι και το γεγονός ότι η Ιστορία παραδέχεται ότι
 οι στοές αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες κατά τον καιρό της
 επανάστασης του 1821. Και μετά όμως την απελευθέρωση της Ελλάδος,
τα σπήλαια δεν ξεχάστηκαν, αλλά έγιναν λημέρια ληστών, όπως του περιβόητου
λήσταρχου Νταβέλη, ο οποίος με ορμητήριο το σπήλαιο της Πεντέλης που πήρε το
όνομά του, μέσα από τις υπόγειες στοές, μπορούσε να εμφανίζεται σχεδόν σε όποιο
 σημείο της Αττικής ήθελε και μετά να εξαφανίζεται πάλι μέσα από τα σπήλαια αυτά.

Αργότερα, τον καιρό της γερμανικής κατοχής και συγκεκριμένα την νύχτα μεταξύ
30 και 31 Μαΐου 1941, λέγεται (ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ;) ότι ο Λάκης Σάντας
 και ο Μανώλης Γλέζος ανέβηκαν στον φυλαγμένο από τους Γερμανούς βράχο της
Ακρόπολης κρυφά μέσα από σπήλαιο, κατέβασαν την γερμανική σημαία και έφυγαν
απαρατήρητοι πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δεδομένου του ότι οι Γερμανοί φύλαγαν τα
 Προπύλαια ώστε κανείς να μην μπορεί να μπει από εκεί και του ότι ο βράχος της
Ακρόπολης είναι απροσπέλαστος από κάθε άλλη πλευρά, ο μόνος τρόπος για να
ανέβουν στην Ακρόπολη ήταν μέσα από τα σπήλαια. Το ότι η σημαία των Γερμανών
 κατέβηκε μέσα στην νύχτα κρυφά λοιπόν, αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης των
στοών αυτών.

Εκτός όμως από τα ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξη στοών κάτω από την
Ακρόπολη και κάτω από την Αττική γενικότερα, αξίζει να αναφέρουμε πως είναι
 γεωλογικά αποδεδειγμένο πως κάτω από την Ακρόπολη υπάρχει νερό. Το νερό
 αυτό αποδεδειγμένα δεν είναι στάσιμο αλλά κινείται· έρχεται από κάπου και
καταλήγει κάπου αλλού. Το νερό όμως δεν θα μπορούσε να κινηθεί με την μορφή
 υπόγειων ποταμών, σε περίπτωση που η γη ήταν απολύτως συμπαγής. Αυτό λοιπόν
 ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη ότι κάτω από την Αττική υπάρχουν στοές,
σήραγγες και σπήλαια.

Σημαντικές μαρτυρίες για την ύπαρξη διάφορων υπογείων στοών κάτω από την
Αττική, είναι και αυτές των εργατών που εργάστηκαν για την κατασκευή του μετρό
 στην Αθήνα. Λέγεται ότι, κατά την διάρκεια των εργασιών, οι εργάτες εντόπισαν
πληθώρα υπογείων σηράγγων, άλλες από τις οποίες ήταν υπόγειοι χείμαρροι και
άλλες από τις οποίες είχαν αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς μέσα τους βρέθηκαν
χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα, πολλών από τα οποία αγνοείται η τύχη.

Εικάζεται δε πως αν κάποιος που δεν ξέρει τις υπόγειες στοές της Αττικής καταφέρει
και διεισδύσει σε αυτές, κινδυνεύει προχωρώντας να βρεθεί να περπατάει στις
ράγες του μετρό! Δεν αποκλείεται λοιπόν η πρόσβαση σε ορισμένες από τις στοές
 αυτές να είναι δυνατή και από κάποια σημεία του υπόγειου σιδηροδρομικού
δικτύου του μετρό Αθηνών. Όπως και να ‘χει όμως, κανείς, μέχρι στιγμής, δεν έχει
διαψεύσει τα όσα λέγεται πως βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια της γης, τον καιρό
 των εργασιών για την διάνοιξη των σηράγγων του μετρό.

Αν υπάρχει όμως ένα τέτοιο υπόγειο δίκτυο στοών κάτω από την Αθήνα και αν οι
αρχαίοι ήξεραν για την ύπαρξή του, γεννιέται η απορία ως τι τα χρησιμοποιούσαν
οι αρχαίοι. Το γεγονός ότι κοντά σε κάθε μεγάλη έξοδο του υπογείου δικτύου
στοών βρίσκεται και κάποιο μεγάλο αρχαίο ελληνικό ιερό, ενώ σε μικρότερες
εισόδους υπάρχουν κι εκεί αρχαίοι βωμοί, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι στοές
χρησιμοποιούνταν από τους ιερείς των μεγάλων ιερατείων της αρχαιότητας, όπως
για παράδειγμα το ιερατείο της Αθηνάς στην Ακρόπολη και το ιερατείο της Δήμητρας
 στην Ελευσίνα… parapolitika.gr

Read more: http://elnewsgr.blogspot.com/2013/04/blog-post_2422.html#ixzz2PL92INgi

ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΣ > ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ 1794 ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΧΡΥΣΟ

ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΣ > ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ 1794 ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΧΡΥΣΟ

Αναξιοποίητα παραμένουν εντοπισμένα με αποδείξεις πλούσια κοιτάσματα ενώ παράλληλα πυκνώνουν οι φωνές για την ανακήρυξη της ΑΟΖ με στόχο την εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων υπάρχουν στο Αιγαίο.

Ντοκουμέντο του 1794, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, αναφέρεται στον "εκ Λακεδαίμονος ληστοπειρατή Ζαχαριά που ήλθε μετά μιας γαλέρας, ίνα λεηλατήσει την νήσον, εναυάγησε εις τα βορειοδυτικά εις θέσιν καλούμενην Λυγαριά".

Το ντοκουμέντο εξιστορεί στη συνέχεια το πώς κάποιοι ναυτικοί, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στους απόκρημνους βράχους στο σημείο του ναυαγίου, παρατήρησαν κόκκινα μεταλλικά πετρώματα με πολύ χαρακτηριστική οσμή και ατμούς που έβγαιναν μέσα από τις ρωγμές τους.

Σημειώνεται εδώ ότι ήδη το μικρό αυτό νησί με τους λιγοστούς κατοίκους είχε, παρακαλώ, δικό του νόμισμα με την "κεφαλή του Απόλλωνος και εκατέρωθεν κερασφόρον ταύρον".

Πολλά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1956, έγινε ο σεισμός στη Σαντορίνη. Σύμφωνα με τον καθηγητή Β. Παπαζάχο, "ο σεισμός της 9ης Ιουλίου 1956, που έλαβε χώρα στο ρήγμα της θαλάσσιας λεκάνης της νότιας Αμοργού, ήταν ο μεγαλύτερος του 20ου αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα, όπως αναφέρεται στην επίσημη σελίδα του ΥΠΕΚΑ, ανάγονται στις αρχές του 20ου αιώνα (1903), παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αναφορές για κάποιες προσπάθειες οι οποίες έλαβαν χώρα τη δεκαετία του 1860.

Το 1960 ξεκινά μια συστηματικότερη προσπάθεια από το υπουργείο Βιομηχανίας με τη συνδρομή του ΙΓΜΕ και σύμβουλο το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίων.

Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1975 ιδρύεται ο Φορέας Διαχείρισης των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου στην αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, δηλαδή η ΔΕΠ Α.Ε. και λίγο αργότερα άρχισαν οι παραχωρήσεις για έρευνες σε ξένες εταιρείες.

Τον Απρίλιο του 2006 εμφανίστηκε στην Ελλάδα ο ωκεανογράφος Ρόμπερτ Μπάλαρντ με το ερευνητικό σκάφος Endeavor, κάνοντας την έρευνα που ήθελε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στη Σαντορίνη, όπου το γεωλογικό ενδιαφέρον ήταν κυρίως γεωλογικό.

Το 2010 ολοκληρώνεται το ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο "New Frontiers in Ocean Exploration 2010" που έβγαλε πολλά ευρήματα.

"Το ιδιόμορφο περιβάλλον που αναπτύχθηκε στον κρατήρα του ηφαιστείου περιείχε ενεργά υδροθερμικά πεδία, παράξενα βακτήρια και ιδιόμορφες συνθήκες περιβάλλοντος", ενώ "όλος ο πυθμένας του ηφαιστείου καλύπτεται από ένα κοκκινωπό πορτοκαλί στρώμα".

Με τις τεχνολογικά άρτιες έρευνες να συμπίπτουν με τις ερασιτεχνικές παρατηρήσεις των ναυτικών και των κατοίκων που αναφέρει το ντοκουμέντο του 1794, όλα, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών,     συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή υπάρχουν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου και μέταλλα πολύτιμα και ίσως και χρυσός.

Η περιοχή αυτή της Λυγαριάς ανήκει στη Φολέγανδρο, την οποία καθόλου τυχαία είχε αποκαλέσει ο Άρατος "Σιδηράν", όπως αναφέρει ο περιηγητής Τουρνεφόρτ τον 18ο αιώνα, τότε που έγινε δηλαδή και το φοβερό ναυάγιο του πειρατή Ζαχαριά.

news247

“Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό.”

“Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό.”

Ανοικτή Επιστολή από τον καθηγητή Στίβεν Πλωτ* προς τον Ερντογάν – Μια απολογία του ισραηλινού λαού προς την Τουρκία

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ:

Εκ μέρους του ισραηλινού λαού, θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για τη δειλία και την ανεξιχνίαστη βλακεία του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Όπως γνωρίζετε, αυτό το Σαββατοκύριακο, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, σας ζήτησε «συγνώμη» επειδή το Ισραήλ αμύνθηκε κατά γενοκτόνων τρομοκρατών οι οποίοι επιτέθηκαν σε Ισραηλινούς στρατιώτες, που ήταν οπλισμένοι μόνο με πυροβόλα όπλα με χρώμα όταν επιβιβάστηκαν στο πλοίο του τρομοκρατικού «στολίσκου» που μας στείλατε για να αμφισβητήσετε το ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ κατά του θύλακα της Χαμάς στη Γάζα.

Ο Νετανιάχου μίλησε μόνο για τον εαυτό του, όταν σας ζήτησε συγγνώμη, διότι το Ισραήλ αμύνεται και προστατεύει τον λαό του μόλις δύο γενιές μετά το Ολοκαύτωμα. Δεν αντιπροσωπεύει κανέναν σε αυτή τη χώρα όταν πρόκειται για αυτή τη «συγνώμη». Κανείς άλλος στη χώρα, με την εξαίρεση κάποιων ριζοσπαστικών αντι-ισραηλινών αριστερών της ακαδημαϊκής κοινότητας, αποδέχεται να ζητήσει το Ισραήλ συγγνώμη επειδή υπεράσπισε τους κάτοικους του.

Πράγματι, εξ ονόματος όλων των ΑΛΗΘΙΝΩΝ Ισραηλινών, θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι μόνο εννέα τρομοκράτες σκοτώθηκαν από τους Ισραηλινούς στρατιώτες στο πλοίο του στολίσκου, ενώ Ισραηλινοί στρατιώτες ήταν θύματα της επίθεσης από τρομοκράτες τουρκικής υπηκοότητας και άλλους. Θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί δεν τορπίλισαν και βύθισαν τα τρομοκρατικά πλοία που προσπαθούσαν να σπάσουν τον αποκλεισμό και συνεπώς να παρέχουν βοήθεια στους ναζί της Χαμάς.

Επιμένω να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει έναν πρωθυπουργό ο οποίος είναι τόσο ανήμπορος, μουδιασμένος, και αποκομμένος από την εβραϊκή ιστορία, στο σημείο που σκοπεύει να αγοράσει μερικές στιγμές διπλωματικής ησυχίας με έναν μουσουλμάνο επιτιθέμενο, ντροπιάζοντας όλη τη χώρα του με μια «συγγνώμη» προς την Τουρκία, πραγματοποιώντας μία από τις πιο επαίσχυντες πράξεις που διαπράχθηκε ποτέ από έναν Εβραίο στην ιστορία, και όλα αυτά λίγες ώρες μόλις πριν από την εβραϊκή γιορτή της εθνικής απελευθέρωσης, το Πάσχα.

Περεταίρω, νομίζω ότι το Ισραήλ χρεωστάει μια συγγνώμη για το γεγονός ότι δεν έκανε περισσότερο για να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου για την παράνομη κατοχή και την καταστροφή από την Τουρκία του κοσμήματος που λέγεται Κύπρος, της πόλης της Αμμοχώστου.

Το Ισραήλ δεν είπε τίποτα, όταν η Τουρκία κατάκτησε το 40% της Κύπρου και μετέφερε δεκάδες χιλιάδες παράνομους εποίκους από τον δικό της πληθυσμό στο νησί.

Για αυτή τη σιωπή, σας ζητώ συγγνώμη.

Και αφού περάσατε τόσες ώρες τα τελευταία χρόνια για να καταγγείλετε το Ισραήλ ως κατακτητή, νομίζω ότι το Ισραήλ πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από όλο τον κόσμο επειδή δεν βοήθησε στο να τερματιστεί η παράνομη τουρκική κατοχή της μεγάλης πρωτεύουσας της αρχαίας Ελλάδας, της Κωνσταντινουπόλεως, σήμερα υπό την παράνομη σαρακηνή κατοχή που συνεχίζεται για πάρα πολύ καιρό. Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό.

Ο καθ. Steven Plaut

Είναι λιγότερο από εκατό χρόνια που αυτή η πόλη, επιπλέον από την Σμύρνη και άλλες πόλεις ελληνικής καταγωγής είχαν σχεδόν απελευθερωθεί από τους Έλληνες, ας ήταν μόνο για να μπλοκαριστούν τελικά από τους Τούρκους στρατιωτικούς επιτιθέμενους: τους δολοφόνους της μαζικής δολοφονίας των Αρμένιων.

Συνεπώς, κ. Πρωθυπουργέ, όπως το βλέπετε, φοβάμαι ότι όντως οι Ισραηλινοί χρωστάνε μερικές συγνώμες προς όλον τον κόσμο.

Εκ μέρους των μη- μικρόψυχων πολιτών του Ισραήλ, διατελώ,

Μετά τιμής,

Καθηγητής Στίβεν Πλωτ

*Ο Στίβεν Πλωτ είναι Αμερικανός με ισραηλινή καταγωγή, καθηγητής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα και συγγραφέας.

1greek

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΣΤΕΓΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΑΠΟΡΟΥΣ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ

Του Μανώλη Κείου

Τα μοναστήρια όποτε χρειάστηκε κατά τη διάρκεια της ελληνικής ιστορίας, είτε σε πολέμους είτε σε άλλες κρίσεις, προσέφεραν αμέριστη βοήθεια.
Άλλοτε μετατρέποντας τις αποθήκες τους σε εργαστήρια κατασκευής για μπαρουτόβολα, άλλοτε κρύβοντας αντάρτες και πολεμιστές της ελευθερίας. Σήμερα βρίσκονται και πάλι στις επάλξεις προκειμένου να προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια σε όσους έχουν πληγεί από την οικονομιική κρίση.
Στις μέρες μας λοιπόν πολλά μοναστήρια ανά την επικράτεια έχουν μετατραπεί σε καταφύγιο για άστεγους! Δείγμα του ότι η Εκκλησία ανοίγει τις φτερούγες της για να αγκαλιάσει τον ανήμπορο και κατατρεγμένο συμπολίτη μας όχι μόνο με τα συσσίτια και την κάθε άλλου είδους βοήθεια που προσφέρουν οι Μητροπόλεις και οι κατά τόπους ενορίες, αλλά και μέσω των μοναστηρίων, των οποίων οι μοναχοί μπορεί να εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, αλλά ουδέποτε αδιαφόρησαν για τα δεινά που πλήττουν τον τόπο μας και επιχειρούν να συνεισφέρουν με κάθε τρόπο προκειμένου να απαλύνουν έστω κατά τι τον πόνο που βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες συνάνθρωπόί μας.

Έτσι προσφέρουν σε κάθε ευκαιρία ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό, από τις καλλιέργειές τους τις περισσότερες φορές, σε όσους πραγματικά το έχουν ανάγκη. Σε όλους εκείνους που αυξάνονται και πληθύνονται καθημερινώς στο κατώφλι τους ζητώντας μια χείρα βοηθείας. Άνεργοι, άστεγοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, οικογένειες ολόκληρες εκλιπαρούν για μια στήριξη και οι μοναχοί από το υστέρημά τους την προσφέρουν απλόχερα. Κι αυτό επειδή τα μοναστήρια δεν είναι εκτός κάδρου της κρίσης. Η οικονομική δυσχέρεια, η οποία καταγράφεται παντού επόμενο ήταν να πλήξει και τη μοναχική κοινότητα. Παρόλα αυτά η αγάπη για τον πλησίον υπερτερεί πάντα και τα μοναστήρια μετατρέπονται σε “φωλιές αγάπης” για όσους το ζητήσουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως η κρίση επηρέασε και τα μοναστήρια είναι η περίπτωση του μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη Ηρακλείου, στο οποίο έκοψαν το ρεύμα για οφειλές προς τη ΔΕΗ που φέρεται να ξεπερνούν τις 20.000 ευρώ. Και μιλάμε για ένα από τα μοναστήρια εκείνα που προσφέρουν αμεριστη βοήθεια σε όσους το ζητήσουν.

Οι ξενώνες λοιπόν δεκάδων μοναστηριών είναι ανοιχτοί και φιλοξενούν τους πληγέντες από την κρίση Έλληνες. Πέραν του του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη στην Κρήτη χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα μονών όπως του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου στην Αγιά Λάρισας και της Μονής Παναγίας Κάτω Ξενίας στη Μαγνησία.

Αλλά και επιχειρηματίες οι οποίοι αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους καταφεύγουν στα μοναστήρια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός Πατρινού, όπως ανέφερε πρόσφατα ο τοπικός τύπος. Ο άνδρας αυτός διατηρούσε μαγαζί με ηλεκτρονικά είδη στο κέντρο της πόλης. Όπως υποστηρίζουν κάτοικοι της πόλης, το τελευταίο διάστημα ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένος αφού οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά, όπως εξάλλου και στις περισσότερες επιχειρήσεις. Τα χρέη τον έπνιγαν μέχρι που μία ημέρα έβαλε λουκέτο και εξαφανίστηκε. Έκπληκτοι έμειναν άλλοι επιχειρηματίες της περιοχής, όταν έμαθαν, ότι αποφάσισε να γίνει μοναχός! Κλείστηκε σε μοναστήρι της Πελοποννήσου, ενώ παρακολουθεί μαθήματα βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΣΥ ΡΕ ΑΡΙΣΤΕΡΕ ΦΑΣΙΣΤΑ;

Αντιγράφω από το votegreece.gr

Τα «ιδεολογικά» σκουπίδια που στηρίζουν την εθνική μας αδράνεια….
Ο σύγχρονος Ελληνικός λαός, έχει καταντήσει να αποτελεί μία παγκόσμια πρωτιά σε όλους τους αρνητικούς δείκτες !

Το σημερινό του δράμα, είναι ότι περιπλανάται μέσα στα σκουπίδια των « γνώσεων» και των «ιδεολογιών» που του προσέφεραν οι εξωτερικοί του εχθροί με όργανα Ελληνόφωνους μασκαράδες.
Μέσα σ΄ αυτά, βασανίζεται, τυραννιέται και αδυνατεί να βρει διέξοδο .
Σήμερα του κλειδώνουν τις βαριές αλυσίδες με τις οποίες τον έδεναν από χρόνια, και αυτός αδυνατεί να αντιδράσει διότι το μένος του είναι στραμμένο απέναντι στον υποτιθέμενο «ιδεολογικό» του αντίπαλο! Δηλαδή έχουμε φαινόμενο αυτοκαταστροφικού διχασμού.

Ζωντανό παράδειγμα ήταν αυτό που έγινε στην Κορινθία με κάποια ομάδα που θεωρεί ότι αποτελεί την αλήθεια ενώ οι ιδεολογικοί της αντίπαλοι αποτελούν τον πραγματικό εχθρό, με αποτέλεσμα να τινάξει στον αέρα την ιερότητα της εθνικής τελετής και να βρεθεί εκτεθειμένος από αγανάκτηση ο διοικητής της αστυνομίας ό οποίος δεν άντεξε την κατάσταση .
Ποιος είσαι εσύ πού θα πεις στον εκπρόσωπο του 10 % και πλέον του Ελληνικού λαού ότι δεν έχει δικαίωμα να τιμήσει τους ήρωες του ;
Ποιος είσαι εσύ που γιουχάρεις επιδεικνύοντας το ήθος σου και την ποιότητά σου , ειδικά αυτές τις ώρες που επιβάλλεται εθνική ενότητα, βαθιά σεμνότητα, ιερή σκέψη και περισυλλογή ;
Ποιος είσαι αυτός πού τρέχεις σαν μαινόμενος μασκαράς να αρπάξεις το στεφάνι που προορίζεται για τους τιμώμενους ήρωες ;
Ποιος είσαι εσύ πού παίζεις τον ρόλο του πόντιου Πιλάτου και τραβάς την ουρά σου απέξω βάζοντας στην ίδια ζυγαριά τον θύτη με το θύμα ;
Γνώριζε ότι η αποσιώπηση του δίκαιου. Σημαίνει συνενοχή !

Αν αυτή την ενέργεια, την είχε κάνει η άλλη παράταξη που εσύ υποτίθεται ότι αντιπαλεύεις, θα είχαν κερδίσει αυτή την στιγμή τα σχόλια που απευθύνω σε σένα .
Διότι αυτός πού δεν έχει λόγο για να πείσει, φοβάται και τρέμει τον αντίλογο .
Θα ήμουν θετικός σε σχόλια που θίγουν πράξεις και ενέργειες του ιδεολογικού σου αντιπάλου και τα οποία θα είχαν απήχηση στον σκεπτόμενο πολίτη, με αποτέλεσμα εσύ να κερδίσεις από την σοβαρότητα των λόγων σου και ο άλλος να διορθώσει τα λάθη του για να πορευτούμε ενωμένοι και διαλεκτικοί αυτήν την δύσκολη ανηφόρα .
Εσύ κατηγορείς τον αντίπαλό σου για ναζισμό, αλλά οι δικοί σου για πολλά χρόνια εκτρέφουν καταστάσεις που μας έφεραν μέχρι εδώ.

Αυτός μιλάει για πατρίδα, ενώ εσύ είσαι ενάντιος στις πατρίδες .
Αυτός μιλά για Ελληνική ιστορία κι΄εσύ προωθείς ψευτοϊστορικούς πού με τις θέσεις τους ενισχύουν τον επεκτατισμό των γειτόνων και τους δίνουν όπλα στον υπόγειο πόλεμο που διεξάγουν κατά της χώρας σου.
Εσύ μιλάς για ειρήνη ανάμεσα στους λαούς παραβλέποντας προκλητικά τις εναντίον του λαού γειτονικές και διεθνείς επιβουλές, ενώ αυτοί, που έχουν μελετήσει την Ελληνική ιστορία και σκέψη, γνωρίζουν ότι «πόλεμος πατήρ πάντων», γνωρίζουν επίσης ότι «αν θέλεις ειρήνη, ‘ετοιμάσου για πόλεμο» .
Εσύ ήσουν κατά του στρατού και των πολεμικών μας βιομηχανιών, ενώ αυτοί μιλάνε για ενδυνάμωση του στρατού και της αμυντικής μας βιομηχανίας.
Εσύ έδινες στα παιδιά χάρτινα περιστεράκια «ειρήνης» την στιγμή όπου σε γειτονικές χώρες καλλιεργούσαν την μαζική ψύχωση κατά των Ελλήνων «κατακτητών» , ενώ αυτοί εδώ καλλιεργούσαν τις αρχές και τις αξίες που διασφάλισαν την ιστορική μας συνέχεια μέχρι σήμερα.

Εσύ κάλυπτες όλα αυτά τα αποβράσματα με τις μουτσούνες τα οποία έκαιγαν την Αθήνα, στον ίδιο χρόνο πού αλλά σκοτεινά αποβράσματα έκαιγαν την Πελοπόννησο για να αποφευχθούν στρατηγικές συμμαχίες με άλλες χώρες από τις οποίες συνεργασίες θα είχαμε αποφύγει τα μνημόνια, ενώ αυτοί εδώ οι αντίπαλοί σου δεν φορούν κουκούλες , ούτε υπερασπίζονται κουκουλοφόρους. Τα δικά σου λάθη δηλαδή είναι πίσω από τις κουκούλες, ενώ τα δικά τους, είναι κάτω από το φώς του ήλιου…
Εσύ το παίζεις αντινατοϊκός επαναστάτης και κάνεις τα πάντα για να υποταχθούμε πιο βαθιά στις μοχθηρές συμμαχίες, ενώ αυτοί έχουν το θάρρος να τις αμφισβητούν και στην πράξη. Απόδειξη τούτου είναι ότι εσένα σε ανέχονται και σε κάνουν «ήρωα» με τα έμμισθα δημοσιογραφάκια τους, ενώ τους άλλους τους θέλουν εκτός νόμου…

Αν το πρώτο αποκαλείται «δημοκρατία», δεν έχω καμία σχέση μαζί της …
Αν το δεύτερο αποτελεί «φασισμό» τότε, θα πω με υπερηφάνεια ότι είμαι κι΄εγώ «φασίστας»…
Αν και θα προτιμούσα να σας έβλεπα να κινείσθε στα πλαίσια της σοβαρότητας και της φρονήσεως για να πολεμήσουμε ενωμένοι, από τις ίδιες γραμμές και αποτελεσματικοί τον παγκόσμιο Εφιάλτη .
Στην τελευταία περίπτωση, θα είχατε κερδίσει όλη μου την ψυχή
Ο κάθε λογικός πολίτης, έφριξε για την βαρβαρότητα, την ύβρη με την οποία ο εκφραστής σας, έτρεξε και άρπαξε το στεφάνι από τα χέρια του βουλευτή.

Αλλά εσείς, θα πείτε ότι δείξαμε την αγανάκτηση μας για τους «ναζιστές»… Δική σας ‘άποψη …
Και οι άλλοι, έχουν άλλη άποψη για σας. Δηλαδή όποιος έχει κάποια άποψη, έχει και το δικαίωμα
να τινάξει στον αέρα την ιερότητα της στιγμής ;
Εκτός εάν δεν πιστεύετε σ αυτήν την ιερότητα, διότι οι θέσεις των ιστορικών που λατρεύετε, καθώς και των πολιτικών σας ταγών που σας καθοδηγούν, αμφισβητούσαν μέχρι εχθές τις εθνικές παρελάσεις και εορτές …
Δεν είμαι οπαδός κανενός κόμματος. Διότι πιστεύω στην άμεση δημοκρατία. Σ΄αυτήν πού δημιούργησαν οι αρχαίοι νομοθέτες και με την οποία όλοι οι αρνητές της ιστορίας, των αξιών μας, οι παντός είδους διασπαστές της κοινωνικής συνοχής, οι εκφραστές της αριστερής και δεξιάς τάξεως πραγμάτων, δεν έχουν καμία θέση .
Όσους όμως τρέχουν με δύναμη να συμπληρώσουν το κενό που άφησε η ψευτοπροοδευτική ρεπουσοδιανόηση στα σχολεία και στην καθημερινότητα, τους σέβομαι γι΄αυτό το ιερό τους έργο.
Αν κι΄εσείς αποτινάξετε ρεπούστηδες, δραγωνόμορφα και τσατσοπούλια μορφώματα δεν έχω λόγο να μην σας στηρίξω δημόσια .

Αν προχθές στο Λουτράκι είχατε προβάλει μια ιδέα και μία πρωτότυπη ενέργεια εναντίον της κυβερνήσεως των κατακτητών, θα είχατε κερδίσει στη συνείδηση των πολλών και μέσα από μια τέτοια πρακτική θα σας ακολουθούσαμε με πίστη και αγωνιστικότητα.
Εσείς όμως στρέψατε το μένος σας εναντίον αυτών που αποτελούν το κόκκινο πανί για όλο αυτό το κατακτητικό συνονθύλευμα . Δείξατε λοιπόν για μία άλλη φορά με ποιους είσαστε σύμμαχοι…
Έτσι, αυτό που σας μένει είναι, ή να πετάξετε την προβιά του αντιτροϊκανού, η να αλλάξετε πορεία για να βρεθούμε ενωμένοι στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές…
Μέσα από μία τέτοια πρακτική, όλοι θα βγούμε νικητές .

Τα λάθη συγχωρούνται όταν συνοδεύονται από πράξεις. .. Η υποκρισία όμως και το μασκαριλίκι θα βρουν την απάντηση που τους πρέπει…

ΥΓ: votegreece.gr. Ευχαριστούμε θερμά τον ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ