Δημόκριτος (~460 π.Χ.- 370 π.Χ)

Ο Δημόκριτος (~460 π.Χ.- 370 π.Χ)

Ο Δημόκριτος ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Ήταν μαθητής τουΛεύκιππου. Πίστευε ότι η ύλη αποτελoύνταν από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Επίσης ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι οΓαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους "κόσμους" και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα ("μη ον"), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό.

Ο Δημόκριτος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης γύρω στα 460 π.Χ από οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής, δημοκρατικών όμως πεποιθήσεων. Τα Άβδηρα, ανατολικά του ποταμού Νέστου στην ακτή της Θράκης, υπήρξαν ιωνική αποικία που ιδρύθηκε το 654 π.Χ. από κατοίκους των μικρασιατικών Κλαζομενών. Ήταν η τρίτη πλουσιότερη πόλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας -έδινε φόρο 15 τάλαντα- και όφειλε τον πλούτο της στην άφθονη παραγωγή σιτηρών και στο γεγονός ότι αποτελούσε λιμάνι για τη διεξαγωγή του εμπορίου με το εσωτερικό της Θράκης.

Στα Άβδηρα ο Ξέρξης ξεκούρασε το στρατό του το 480 π.Χ. κατεβαίνοντας προς τη νότια Ελλάδα. Σύμφωνα, μάλιστα, με μια μαρτυρία αυτός που φιλοξένησε τον Ξέρξη στην πόλη ήταν ο πατέρας του Δημόκριτου, αλλά γενικά η ιστορία αυτή θεωρείται από τους μελετητές ως πλαστή: το ανέκδοτο φαίνεται να προέκυψε από μια γενικότερη προσπάθεια σύνδεσης της ελληνικής φιλοσοφίας με την Ανατολή, αφού σύμφωνα μ' αυτό ο Ξέρξης άφησε στον πατέρα του Δημόκριτου κάποιους Μάγους, οι οποίοι μύησαν το Δημόκριτο στα μυστικά δόγματα της «φιλοσοφίας» τους.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Δημόκριτος στο Μικρό διάκοσμο, ήταν νέος όταν ο Αναξαγόρας ήταν γέρος. Με βάση αυτό το στοιχείο η ημερομηνία γεννήσεως που παραδίδει ο Απολλόδωρος (80η ολυμπιάδα=460-456 π.Χ.)^[1] φαίνεται λογικότερη από άλλες χρονολογίες που μας παραδόθηκαν.

Από τη νεανική του ηλικία ο Δημόκριτος έδειξε την κλίση του προς τη μελέτη και την έρευνα της φύσης. Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο που παραδίδει ο Διογένης Λαέρτιος και το οποίο φανερώνει το βαθμό αφοσίωσης του Δημοκρίτου στο στοχασμό: «(Ο Δημήτριος) αναφέρει ότι ήταν τόσο φιλόπονος, ώστε χώρισε ένα δωμάτιο στον κήπο του σπιτιού και κλείστηκε εκεί μέσα. Όταν κάποτε ο πατέρας του οδήγησε ένα βόδι για να το θυσιάσει και το έδεσε σ’ εκείνο το μέρος, ο Δημόκριτος για αρκετή ώρα δεν τον αντιλήφθηκε, έως ότου ο πατέρας του τον σήκωσε με πρόφαση τη θυσία και του ανέφερε τα σχετικά με το βόδι».

Κατά τη μοιρασιά της πατρικής περιουσίας ανάμεσα στο Δημόκριτο και τα δύο αδέρφια του ο πρώτος, σύμφωνα με μια μαρτυρία, προτίμησε να λάβει το μικρότερο μερίδιο σε χρήματα (100 τάλαντα). Αυτά τα χρήματα τα ξόδεψε ταξιδεύοντας σε όλο σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο. Τα ταξίδια του στην Αίγυπτο, την Περσία και τη Βαβυλώνα θεωρούνται σχεδόν σίγουρα, ενώ τα ταξίδια στην Αιθιοπία και την Ινδία είναι λιγότερο βέβαιο ότι πραγματοποιήθηκαν. Όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Εγώ, λοιπόν περιπλανήθηκα σε περισσότερους τόπους της γης απ’ τους ανθρώπους της εποχής μου, ερευνώντας τα πιο μακρινά μέρη, και γνώρισα πάρα πολλές χώρες και κλίματα και άκουσα πάρα πολλούς μορφωμένους ανθρώπους, αλλά στη σύνθεση σχημάτων που συνοδεύονται από απόδειξη κανείς ως τώρα δε με ξεπέρασε, ούτε ακόμη και αυτοί από τους Αιγυπτίους που ονομάζονται Αρπεδονάπτες. Μαζί και με την παραμονή μου σ’ αυτούς, έζησα συνολικά οχτώ χρόνια σε ξένη χώρα».

Στη διάρκεια αυτών των περιπλανήσεων θα πρέπει σίγουρα να επισκέφτηκε τα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Ιωνίας, κυρίως την Έφεσο και τη Μίλητο, όπου θα γνώρισε από κοντά τη φιλοσοφία του Θαλή, του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη και του Ηρακλείτου. Στη Μίλητο ίσως να συνάντησε για πρώτη φορά τον άνθρωπο που έμελλε να σημαδέψει η ζωή του, τοΛεύκιππο. Απ’ αυτόν θα πρέπει να διδάχτηκε τη φιλοσοφία του Παρμενίδη, του Εμπεδοκλή, του Πυθαγόρα. Μάλιστα, για τον τελευταίο θα συντάξει ο Δημόκριτος αργότερα ειδική πραγματεία.

Δεν παρέλειψε να επισκεφτεί και το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο της εποχής του, την Αθήνα, φαίνεται όμως ότι η παρουσία του εκεί πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Σύμφωνα με μια εκδοχή αυτό αποτελούσε επιλογή του ίδιου του Δημόκριτου, επειδή ένιωθε μεγάλη περιφρόνηση προς τη δόξα. Η επίσκεψη του Δημόκριτου στην Αθήνα ήταν κάτι φυσιολογικό, αφού η πόλη αποτελούσε την πνευματική πρωτεύουσα της Ελλάδας, ενώ και τα Άβδηρα ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ίσως, όμως, η εμπόλεμη κατάσταση, στην οποία βρισκόταν τότε η Αθήνα λόγω του Πελοποννησιακού πολέμου, να οδήγησε το Δημόκριτο στην απόφαση να ιδρύσει τη σχολή του στα Άβδηρα. Πάντως, ο φιλόσοφος σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περιφρονούσε την Αθήνα, αφού ο ίδιος ήταν δημοκρατικός, ενώ πολλές από τις απαντήσεις που έδωσε σε φιλοσοφικά προβλήματα υποβάλλουν την εντύπωση ότι γνώριζε καλά τη φιλοσοφία του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αντισθένη, του Αρίστιππου και του Αναξαγόρα.

Όταν ο Δημόκριτος επέστρεψε κάποτε στα Άβδηρα, είχε αναλώσει πια όλο το μερίδιό του της πατρικής κληρονομιάς. Τη φροντίδα του και τη συντήρησή του ανέλαβε ο αδελφός του Δάμασος. Ο Δημόκριτος αποδείχτηκε χρήσιμος για τον αδερφό του: σύμφωνα με μια μαρτυρία προέβλεψε επικείμενη νεροποντή και τον συμβούλεψε να μαζέψει την παραγωγή του από τους αγρούς. Όσοι από τους Αβδηρίτες τον πίστεψαν έσωσαν τις περιουσίες τους, οι άλλοι καταστράφηκαν. Το ανέκδοτο αυτό φαίνεται ότι πλάστηκε, για να απαντήσει στις κατηγορίες ότι η μελέτη της φιλοσοφίας είναι άχρηστη σε πρακτικά ζητήματα της ανθρώπινης ζωής. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για την ακόλουθη ιστορία: ο Δημόκριτος προέβλεψε μελλοντική ανατίμηση του λαδιού και αγόρασε όλη την ντόπια ελαιοπαραγωγή πολύ φθηνά. Όταν η ανατίμηση πράγματι έγινε, ο ίδιος απέδωσε τα κέρδη του στους συμπολίτες του, επειδή περιφρονούσε τα πλούτη.

Φαίνεται ότι η εκτίμηση που απολάμβανε ο Δημόκριτος από τους συμπατριώτες του προκάλεσε το φθόνο ορισμένων απ' αυτούς, οι οποίοι σκέφτηκαν να ζητήσουν στην περίπτωση του φιλοσόφου την ενεργοποίηση ενός πατροπαράδοτου νόμου, ο οποίος προέβλεπε την απαγόρευση της ταφής στην πατρίδα όποιου είχε σπαταλήσει την πατρική περιουσία. Ο Δημόκριτος απάντησε διαβάζοντας στους συμπολίτες του το Μέγα διάκοσμο. Το έργο αποτιμήθηκε από τους συμπολίτες του στα 500 τάλαντα, ενώ ορίστηκε να του αφιερωθούν και 20 ανδριάντες από χαλκό. Και η ιστορία αυτή φαίνεται πλαστή, αφού ο Μέγας διάκοσμος πρέπει να είναι έργο του Λεύκιππου. Η δημιουργία της ίσως να αποτελεί και πάλι μια απάντηση στην κατηγορία ότι η μελέτη της φιλοσοφίας είναι άχρηστη: ο Δημόκριτος όχι μόνο δε σπατάλησε την πατρική περιουσία, αλλά την πολλαπλασίασε (από 100 την έκανε 500 τάλαντα), αφού δημιούργησε ένα πολύτιμο φιλοσοφικό έργο.

Στα Άβδηρα ο Δημόκριτος αφοσιώθηκε στη διδασκαλία και τη συγγραφή των έργων του. Η προκοπή του στη σοφία ήταν τέτοια, ώστε αποκλήθηκε Σοφία ή Φιλοσοφία. Ονομάστηκε επίσης Γελασίνος (=ο γελαστός), αφού αντιμετώπιζε τη ζωή πάντα με αισιοδοξία, γαλήνη και καρτερία. Κατά μια εκδοχή ονομάστηκε έτσι, επειδή περιγελούσε τις καθημερινές θλίψεις και ελπίδες που απασχολούσαν τους άλλους ανθρώπους. Το πιθανότερο είναι ο χαρακτηρισμός να προέρχεται από την άποψη του Δημόκριτου ότι η ευθυμία αποτελεί στόχο για τη ζωή του κάθε ανθρώπου.

Σύμφωνα με μια άλλη φανταστική ιστορία ο Δημόκριτος αυτοτυφλώθηκε καίγοντας τα μάτια του με την αντανάκλαση του ήλιου πάνω σε μια χάλκινη ασπίδα. Το κίνητρο που δινόταν γι' αυτήν την πράξη δύσκολα μπορεί να ανταποκρίνεται στις διαθέσεις του ίδιου του φιλοσόφου: ήθελε τάχα να επιδοθεί απερίσπαστος από τη μαγεία της όρασης στο στοχασμό και την ερμηνεία των νόμων της φύσης. Αυτή η περιφρόνηση της αίσθησης φαίνεται ότι έχει ως πηγή της την πλατωνική παράδοση παρά τη γνήσια διδασκαλία του Δημόκριτου. Ο ίδιος ο φιλόσοφος θεωρούσε πολύτιμες τις εντυπώσεις των αισθήσεων ως πρώτη ύλη για την ερμηνεία της φύσης, αρκεί αυτές οι εντυπώσεις να διυλίζονταν από την κριτική ικανότητα του ανθρώπινου νου.

Φαίνεται ότι πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία, αφού κατατασσόταν στους μακροβιότερους Έλληνες στοχαστές. Διάφορες πηγές παραδίδουν ότι έζησε από 90 ως και 109 χρόνια. Δε γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία του θανάτου του, η οποία τοποθετείται συμβατικά στο 370 ή 360 π.Χ. Και για το τέλος του φιλοσόφου υπάρχουν διάφοροι θρύλοι. Σύμφωνα με έναν απ' αυτούς ήθελε να αυτοκτονήσει, όντας σε βαθιά γεράματα, με αποχή από την τροφή. Επειδή, όμως, ήταν οι ημέρες των Θεσμοφορίων και οι γυναίκες της οικογένειας ήθελαν να τις γιορτάσουν, τον παρακάλεσαν να αναβάλλει το θάνατό του για λίγες μέρες. Διέταξε τότε να του φέρουν κοντά ένα αγγείο με μέλι (ή ζεστά ψωμιά κατά άλλη εκδοχή) και έζησε, ώσπου να περάσουν οι γιορτές, μόνο με τη μυρωδιά του μελιού. Όταν πέρασαν οι μέρες, παραδόθηκε στο θάνατο.

Τα έργα του Δημόκριτου 

Τα ενδιαφέροντα του Δημόκριτου ήταν εξαιρετικά πλατιά. Ασχολήθηκε σχεδόν με όλους τους τομείς της ανθρώπινης γνώσης: μαθηματικά, μουσική, γεωμετρία, μετεωρολογία,γλωσσολογία, τέχνη του πολέμου, 

 κοσμολογία, αστρονομία, βιολογία, γεωλογία, γεωγραφία, λογική, ηθική, αισθητική, ιστορία, παιδεία, με φανερή αποχή από τη θρησκεία και τηνπολιτική. Από αυτήν την άποψη υπήρξε κατά κάποιο τρόπο πρόδρομος του Αριστοτέλη, ένας καθολικός νους, ένα πνεύμα εγκυκλοπαιδικό. Μεταγενέστεροι μελετητές του στην αρχαιότητα (ίσως ήδη ο Καλλίμαχος) χώρισαν το έργο του σε δεκατρείς τετραλογίες, ενταγμένες σε πέντε ομάδες έργων: τα ηθικά (δύο τετραλογίες), τα φυσικά (τέσσερις τετραλογίες), τα μαθηματικά (τρεις), τα μουσικά (δύο), τα τεχνικά (δύο). Σ' αυτές τις τετραλογίες πρέπει να προστεθούν εννιά αταξινόμητα έργα και εννιά που φέρουν τον τίτλο Αιτίαι, σύνολο 70 έργα. Κατάλογο των έργων του μας παραδίδει ο Διογένης Λαέρτιος, ενώ κάποιοι επιπλέον τίτλοι σώζονται στη Σούδα, το Σέξτο και τον Απολλώνιο Δύσκολο.

Από τα αποδιδόμενα στο Δημόκριτο έργα είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Μέγας διάκοσμος ήταν στην πραγματικότητα έργο του Λεύκιππου. Η πληροφορία αυτή προέρχεται από τηνΠεριπατητική Σχολή και μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη, αφού έχει την αφετηρία της στις ειδικές πραγματείες για το Δημόκριτο, που συνέταξαν τόσο ο Αριστοτέλης όσο και οΘεόφραστος. Στον Λεύκιππο αποδίδεται από τον Αέτιο και ένα άλλο έργο, το Περί νου. Δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε γι’ αυτήν την πληροφορία. Το περιεχόμενο του έργου μπορεί να αποτελούσε μια επίθεση κατά της αναξαγόρειας θεωρίας για το Νου που διακοσμεί τα πράγματα.

Αν κρίνουμε από τον αριθμό των έργων του Δημόκριτου, η συγγραφική του δραστηριότητα πρέπει να εκτεινόταν σε μια μεγάλη χρονική περίοδο. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να αποδώσουμε διαφορετικά έργα σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, αφού κανένα απ’ αυτά τα έργα δε σώθηκε ακέραιο. Ούτε και η δήλωσή του ότι έγραψε το Μικρό διάκοσμο730 χρόνια μετά την πτώση της Τροίας (απ. Ι) μας βοηθά ιδιαίτερα στη χρονολόγηση του έργου, αφού αγνοούμε πότε τοποθετούσε τον τρωικό πόλεμο ο φιλόσοφος.

Το ύφος του Δημόκριτου επαινούνταν πολύ στην αρχαιότητα και αξιολογούνταν στο ίδιο επίπεδο μ' αυτό του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ήταν ποιητικό, αν και όχι σε στίχο, γοργό και με διαυγή εκφραστικά μέσα, διακρινόταν για τη μορφική του τελειότητα, την εύστοχη χρήση των λέξεων και τη σαφήνεια.

Από τον τεράστιο όγκο των γραπτών του σώζονται ελάχιστα αποσπάσματα, κυρίως ηθικού περιεχομένου, τα οποία ανευρίσκονται σε μεταγενέστερους συγγραφείς ως παραθέματα ή παραφράσεις. Κύριες πηγές μας για τη φιλοσοφία του είναι ο Αριστοτέλης, ο Θεόφραστος, ο Σέξτος ο Εμπειρικός, ο Αλέξανδρος από την Αφροδισιάδα, ο Ιωάννης Φιλόπονος, οΣιμπλίκιος. Οι ερμηνείες της φιλοσοφίας του Δημόκριτου, οι οποίες δίνονται απ' αυτούς τους συγγραφείς, αποτελούν οδηγό και για τη σύγχρονη έρευνα. Η τελευταία πρέπει πάντα να είναι προσεκτική κυρίως στην περίπτωση του Αριστοτέλη (και των σχολιαστών του), αφού ο τελευταίος έχει την τάση να παρουσιάζει τις απόψεις των προγενεστέρων του φιλοσόφων μέσα από το πρίσμα της δικής του τελολογικής φιλοσοφίας.

Πολλοί προσπάθησαν να εξηγήσουν το λόγο, για τον οποίο χάθηκαν τα έργα του Δημόκριτου. Άλλοι απέδωσαν την απώλεια στην τύχη, άλλοι στους Επικούρειους, οι οποίοι θα ωφελούνταν από την απώλεια του έργου του Δημόκριτου, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο δε θα ήταν πια φανερή η έλλειψη πρωτοτυπίας της θεωρίας τους. Άλλοι θεώρησαν την απώλεια συνέπεια της κακής φήμης που είχε ο Δημόκριτος ως πρόδρομος των Επικουρείων. Η τρίτη εκδοχή φαίνεται πλησιέστερη στην αλήθεια, αφού ως γνωστόν χάθηκε και το έργο των ίδιων των Επικουρείων.

Πως φυγάδευσαν και εγκατέλειψαν στο εξωτερικό τον ελληνικό χρυσό - Έγγραφο-σοκ στην Βουλή

Πως φυγάδευσαν και εγκατέλειψαν στο εξωτερικό τον ελληνικό χρυσό - Έγγραφο-σοκ στην Βουλή

Επιβεβαιώθηκε και μάλιστα με επίσημο έγγραφο η αποκάλυψη του defencenet.gr πέρσι τέτοια εποχή, ότι το σύνολο του εναπομείναντος χρυσού της Ελλάδας βρίσκεται ήδη εκτός Ελλάδας και βέβαια πλέον μετά την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου πέρσι στις 12 Φεβρουααρίου 2013 που επιτρέπει τις κατασχέσεις ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση που η Ελλάδα δυσκολευτεί να αποπληρώσει τα σχεδόν 400 (!) δισ. ευρώ που της έχουν φορτώσει οι δανειστές, μπορούν να αποχωρήσουν άμεσα σε κατασχέσεις.

Συνολικά 3.760 χιλιάδες ουγγιές ήταν τα αποθέματα τυ χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας στις 31.12.2012, αξίας 4,74 δισ. ευρώ σύμφωνα με έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδος. Μόνο όμως η μισή ποσότητα από αυτα βρίσκεται στην Ελλάδα. Το υπόλοιπό βρίσκονται υποθηκευμένα, ουσιαστικά στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ, την Τράπεζα της Αγγλίας και την Ελβετία!
Η επίσημη επιβεβαίωση από την Τράπεζα της Ελλάδας και τον υπουργό Οικονομικών Γ.Στουρνάρα ήρθε κατόπιν ερώτησης της βουλευτού του Λαϊκού Συνδέσμου Ελένης Ζαρούλια

Αξίζει να πούμε ότι δεν χρειάζεται να ... πτωχεύσουμε για να χαθεί ο χρυσός αυτός: Αρκεί να υπάρξουν ανέγκλιτες καταδικαστικές αποφάσεις στις εκατοντάδες αγωγές που έχουν καταθέσει σε βάρος της Ελλάδας και του ελληνικο΄πυ δημοσίου οι ιδιω΄τες των οποίων τα ομόλογα "κουρεύτηκαν" αναγκαστικά τον περασμένο Μάρτιο.

Να πούμε ακόμα, ότι ένα κράτος χωρίς χρυσό στα θησαυροφυλάκειά του σήμερα, ειδικά, απλά "δεν υπάρχει" σε οικονομικό επίπεδο. Ήδη επί κυβερνήσεων Σημίτη και υπουργού Οικονομικών Γ.Παπαντωνίου καταληστεύθηκε ο ελληνικός χρυσός, ενώ δεν υπήρξε η παραμικρή πρόνοια από τα μεταλλεία στις Σκουριές και σε άλλα μέρη της Ελλάδας να υπάρξει πρόνοια για να καταλήγει στο εθνικό ησαυροφυλάκιο ένα μέρος από τον χρυσό αξίας δεκάδων δισ. ευρώ που βρίσκεται στο ελληνικό υπέδαφος.

Το ερώτημα είναι ποιος έβγαλε τον χρυσό της Ελλάδας εκτός Ελλάδας και το κυριότερο ποιος δεν φρόντισε να επιστρέψει ο χρυσός αυτός στην Ελλάδα πριν το κούρεμα; Η περσινή κυβέρνηση Παπαδήμου, έχει τεράστιες εθνικές ευθύνες...

Η Ελλάδα είναι 30η χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα χρυσού με 29η την Τουρκία!

Το ετήσιο κόστος φύλαξης ανέρχεται μόνο σε 90.000 ευρώ και οι ράβδοι χρυσού που είναι σε διεθνείς προδιαγραφές φυλάσσονται στις εξής τράπεζες:

• στην Τράπεζα της Αγγλίας

• στη Federal Reserve («FED» Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ)

• Στην ιδιωτική ελβετική τράπεζα UBS. Στην Τράπεζα της Αγγλίας, ο χρυσός βρίσκεται από την εποχή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου!


defencenet

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΗΝ "ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ" > Τη σκηνή του Βοναπάρτη για το χρέος της Ελλάδας

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΗΝ "ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ" > Τη σκηνή του Βοναπάρτη για το χρέος της Ελλάδας

Την αγάπη και την αγωνία τους για το μέλλον της Ελλάδας εκφράζουν αγιορείτες μοναχοί και προσπαθούν να διασώσουν τη χώρα με όσα μέσα διαθέτουν. Οι ζηλωτές της Ιερής Μονής Εσφιγμένου αποφάσισαν να παραχωρήσουν στη Γαλλία τη λεγόμενη Σκηνή του Ναπολέοντα, αριστούργημα υφαντουργίας και χρυσοποικιλτικής του 18ου αιώνα, που κατέχουν ως κειμήλιο εδώ και 194 χρόνια. Θέτουν ως όρο να βοηθήσει η γαλλική κυβέρνηση ώστε να μειωθεί το ελληνικό χρέος και να ορθοποδήσει η Ελλάδα.

«Σπαράζει η ψυχή μας όταν βλέπουμε να πεθαίνουν άνθρωποι στην Ελλάδα από τη φτώχεια και τα οικονομικά προβλήματα. Θέλουμε να βοηθήσουμε τον λαό. Σκεφτήκαμε να παραχωρήσουμε στη Γαλλία τη Σκηνή του Ναπολέοντα, που φυλάμε ως κειμήλιο στο μοναστήρι, αρκεί να βοηθήσει να μειωθεί το ελληνικό χρέος» τονίζει στη «δημοκρατία» ο ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου αρχιμανδρίτης Μεθόδιος.

Σημειώνει ότι οι Εσφιγμενίτες μοναχοί δεν ζητούν κανένα απολύτως αντάλλαγμα για το μοναστήρι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βοηθήσουν με τον τρόπο αυτόν τους Ελληνες πολίτες, που βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον γκρεμό.

Ο κ. Μεθόδιος τονίζει επίσης ότι έχει κάνει γνωστή τη σκέψη για την παραχώρηση της Σκηνής σε στέλεχος της ελληνικής κυβέρνησης και αναμένει την εξέλιξη του θέματος.

Για τους Γάλλους η Σκηνή του Ναπολέοντα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εθνικής τους κληρονομιάς και κατά καιρούς έχουν εκφράσει το αίτημα να τους παραχωρηθεί. Ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί σκόπευε, μάλιστα, να μεταβεί το 2009 ανεπίσημα στο Αγιον Ορος, να επισκεφτεί την Μονή Εσφιγμένου και να δει από κοντά τη Σκηνή.

Τον ερχόμενο Ιούνιο εκπρόσωποι του μουσείου του Λούβρου αναμένεται να επισκεφθούν το μοναστήρι με σκοπό να μελετήσουν τη Σκηνή και ενδεχομένως να εγείρουν θέμα παραχώρησής της στη Γαλλία.

Η Σκηνή υφάνθηκε στο περίφημο ταπητουργείο των Γοβελίνων (Gobelins) στο Παρίσι. Αρχικά ανήκε στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ και στη συνέχεια περιήλθε στην κατοχή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Αποτελούσε μέρος της στρατιωτικής σκηνής του.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Σκηνή έπεσε στα χέρια Ελλήνων πειρατών και, άγνωστο με ποιον τρόπο, μέρος της βρέθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ διατηρούσε στενές σχέσεις με τους Εσφιγμενίτες και το 1819 δώρισε στο κοινόβιο του μοναστηριού τη Σκηνή.

Σήμερα τρία μέρη της Σκηνής φυλάσσονται στο μουσείο του Λούβρου και τα υπόλοιπα τρία μέρη στη Μονή Εσφιγμένου.

Θάνος Χερχελετζής – Δημοκρατία

«Η άμυνα της Τουρκίας σε κίνδυνο»

«Η άμυνα της Τουρκίας σε κίνδυνο»

«Η Ρωσία έχει δημιουργήσει ένα ειδικό αεροσκάφος που είναι ικανό να καταστρέψει τα αντιπυραυλικά συστήματα Patriot, γράφει το τούρκικο δημοσίευμα.
Πρόκειται για αναφορά της ρωσικής εφημερίδας Ισβέστια για τη δημιουργία από τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία ενός ειδικού αεροσκάφους που μπορεί να ανιχνεύσει και τα καταστρέψει τα αμερικανικά αντιπυραυλικά συστήματα Patriot.
Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης έχουν δώσει τον τίτλο στο νέο αεροσκάφος «δολοφόνος του Πάτριοτ».

Ρωσική στρατιωτική πηγή ανέφερε ότι «η δοκιμαστική περίοδος λήγει το Μάιο και στη συνέχεια θα γίνει προσπάθεια για μαζική παραγωγή».

Οι πληροφορίες ομιλούν για ένα νέο τύπο μαχητικού αεροσκάφους βασισμένου στο Su-25 που θα αποκτηθεί από την Ρωσική πολεμική αεροπορία το 2014.

Η ρωσική στρατιωτική πηγή αναφερόμενη στο αντιπυραυλικό σύστημα Patriot που εγκαταστάθηκε στην Τουρκία θα αναφέρει:

«Αυτό το νέο μοντέλο (αεροσκάφους) ακόμη και τα νέα αμερικανικά συστήματα Patriot έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύσουν και έχουν τη δυνατότητα να τα καταστρέψουν. Για παράδειγμα, τα συστήματα Patriot και μία σειρά από δομές που εγκαταστάθηκαν στην Τουρκία, λόγω του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, μπορούν να γίνουν αναποτελεσματικά», είπε.

Σύμφωνα με τη ρωσική εφημερίδα – γράφει το τούρκικο δημοσίευμα- το νέο μοντέλο μαχητικού αεροσκάφους su-25 έχει την ικανότητα να χτυπήσει και άλλες επίγειες εγκαταστάσεις.

Τα νέα αεροσκάφη είναι εφοδιασμένα με συστήματα που εντοπίζουν κάθε ακτινοβολία που πέφτει επάνω τους και χάρη στην τεχνολογία αυτή, ο πιλότος γνωρίζει, ανά πάσα στιγμή, ποιο ραντάρ τον έχει ανιχνεύσει.


© Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Φρεγάτες ΜΕΚΟ: Γερμανο-τουρκική στρατιωτική παράδοση

Φρεγάτες ΜΕΚΟ: Γερμανο-τουρκική στρατιωτική παράδοση

Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο της δεκαετίας του 1980, η Τουρκία ήθελε να κατασκευάσει τέσσερις φρεγάτες της αμερικανικής κατηγορίας Perry κατόπιν σχετικής άδειας, αλλά από το 1981 άρχισαν να αναζητούνται και άλλες δυνατότητες. Τον Ιανουάριο του 1982 η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να επιλέξει την γερμανική φρεγάτα MEKO-200. Η γερμανική κοινοπραξία προμηθευτών αποτελούνταν από το ναυπηγείο B + V ως τον κύριο κατασκευή, ως δεύτερο ναυπηγείο αυτό της HDW και η Rheinstahl Technik GmbH, της οποίας η κύρια φροντίδα ήταν τα θέματα χρηματοδότησης. Το τουρκικό πρόγραμμα της απόκτησης των φρεγατών προχώρησε σε τρεις φάσεις:
· Η πρώτη στις 29.12.1982, όπως υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της γερμανικής κοινοπραξίας: Κατασκευή δύο φρεγατών ΜΕΚΟ 200 T στη Γερμανία, την προμήθεια του εξοπλισμού και πακέτα τεχνικής βοήθειας για την κατασκευή δύο φρεγατών αυτού του τύπου στην Τουρκία. (Track Ι). Η σύμβαση αυτή - μετά από την διευκρίνιση της χρηματοδότησης - ενεργοποιήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1983.
· Στις 19 Ιανουαρίου 1990 η Τουρκία παρήγγειλε τις επόμενες δύο φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 (Track II - Α). Συμφωνήθηκε να ναυπηγηθεί μια φρεγάτα στη Γερμανία και μια την Τουρκία. Οι νέες φρεγάτες είναι μεγαλύτερες και ταχύτερες από αυτές της Track Ι.
· Στις 14 Δεκεμβρίου 1992, η σύμβαση υπεγράφη για την κατασκευή της έβδομης και της όγδοοης φρεγάτας για την Τουρκία (Track II - Β). Στην πραγματικότητα η κατασκευή ήταν να ξεκινήσει το 1993, αλλά καθυστέρησε για λόγους που θα αναεφερθούν στη συνέχεια, με το συμβόλαιο να τίθεται σε ισχύ στις 25 Νοεμβρίου 1994. Η μια φρεγάτα ναυπηγείται στο Αμβούργο, και η άλλη στο τουρκικό ναυπηγείο Γκολτσούκ.
Προμηθευτές:
Γερμανία: MTU Friedrichshafen (κινητήρες ντίζελ), Zahnräderfabrik Renk (εργαλεία), Siemens (σύστημα Albis για τα όπλα, γεννήτριες), AEG (προβολείς), Anschütz (πυξίδα), Litton / C. Plath (πυξίδα), Äromaritime Systembau (IFF), Radarleit (Tακτικό Κέντρο Πληροφόρησης), Hagenuk (ολοκληρωμένο σύστημα τηλεπικοινωνιών), Honeywell ELAC (σόναρ), Elektro Spezial (τηλεπικοινωνίες), Piller (γεννήτριες), Kloeckner-Humboldt-Deutz (εφεδρικές γεννήτριες), Varta (μπαταρίες), Wilhelm Lambrecht (ανεμόμετρο), Weier (ηλεκτροκινητήρες), HA Springer (τεχνολογία Choking), CEAG, Miele, Westfalia Separator, Zöllner, ELNA (δορυφορικό σύστημα πλοήγησης), Noske Käser (σύστημα κλιματισμού), G + H Montage (προστασία από πυρκαγιά και συστήματα μόνωσης), Rheinhold & Mahla (θερμότητα και συστήματα μόνωσης), Metallverarbeitungsgesellschaft Schubert & Co, Sulzer (αντλίες), Ross Industrie, Alfons Haar (μηχανές), Hatlapa (μηχανές)
από τις ΗΠΑ: Loral HYCOR (ηλεκτρονικά), ITT (ηλεκτρονικά), RCA (ηλεκτρονικά), Gould (ηλεκτρονικά), E-Systems (αισθητήρες), General Electric (τουρμπίνες για Track II).
Ολλανδία: Hollandse Signaalapparaten (ραντάρ ελέγχου πυρός), κ.λπ
Ελβετία: Contraves (ραντάρ)
Ηνωμένο Βασίλειο: AGI, η Racal (ραντάρ), Plessey (ραντάρ)
Σουηδία: KaMeWa (έλικα)
Η οικονομική πλευρά
Από την αρχή ήταν σαφές ότι η Τουρκία δεν θα είναι σε θέση να πληρώσει τα πλοία, χωρίς ξένες επιχορηγήσεις, και έτσι μια σειρά από μακρές διαπραγματεύσεις ήταν να εκτιμήσει για το ποιος και κατά πόσον θα πρέπει να συμμετέχει στην έκταση της χρηματοδότησης. Για την κατασκευή των πρώτων τεσσάρων φρεγατών οι ΗΠΑ παρείχαν μέρος της στρατιωτικής βοήθειας (Foreign Military Sales), 180 εκατομμύρια δολάρια για τα αμερικανικά όπλα και ηλεκτρονικά συστήματα. Οι Ολλανδοί και Ελβετοί προμηθευτές ήταν υπεύθυνοι για τη χρηματοδότηση του δικού τους μεριδίου της προσφοράς (280 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα το 1983). Η ολλανδική πλευρά είχε την στήριξη της Amro Bank, η οποία συμμετείχε με ένα δάνειο από 200 εκατ. φιορίνια. Η γερμανική πλευρά ανέλαβε να χρηματοδοτήσει ένα κατά πολύ υψηλότερο ποσό.
Σε ένα εσωτερικής χρήσης έγγραφο της Blohm + Voss το 1983, το μερίδιο των Γερμανών (συμπεριλαμβανομένης της κλιμάκωσης των τιμών), αναφέρθηκε να είναι περίπου 800 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα. Από το ποσό αυτό, η Τουρκία θα πρέπει να πληρώσει περίπου 240 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Το κύριο ποσό ύψους 560 εκατομ. μάρκων κατανέμεται μακροπρόθεσμα μέσω τραπεζικών δανείων τραπεζικά δάνεια. Το ένα ήμισυ αυτών των δανείων χορηγήθηκε από την (κρατική) Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και το άλλο από μια κοινοπραξία τραπεζών με επικεφαλής την Deutsche Bank. Όπως είχε ανακοινωθεί το 1984, στην κοινοπραξία των τραπεζών ανήκε και μια τράπεζα και τότε ένωσης των συνδικάτων. Τα ονόματα των άλλων ασφαλιστών και άλλες λεπτομέρειες γύρω από τη χρηματοδότηση, δεν έχουν ανακοινωθεί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Βερολίνο.
Η αξία της πέμπτης και της έκτης φρεγάτας MEKO δόθηκε 1990/91 στον τότε γερμανικό Τύπο με 800 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα. Εντελώς απαρατήρητη η άμεση συμμετοχή της γερμανικής κυβέρνησης με 50 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα - από το ποσό αυτό, 43,3 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα στην 17η δόση της στρατιωτικής ενίσχυσης της Τουρκίας (1989-91) και 6,7 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα κατά την 18η δόση (1992-94).
Η αξία της σύμβασης για την έβδομη και την όγδοη εκτιμήθηκε από την Blohm + Voss σε 800 εκατ. γερμανικά μάρκα, η τουρκική πλευρά έκανε λόγο για 840 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1993, ο καγκελάριος Κολ ανέφερε στην τουρκάλα πρωθυπουργό Τσιλέρ ότι θα υποστηρίξει την κατασκευή δύο πολεμικων πλοίων με 150 εκατ. γερμανικά μάρκα από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό - παρά το γεγονός ότι το Υπουργείο Άμυνας είχε ανακοινώσει το 1992 να ματαιώσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Τουρκία 1995, Η υπόσχεση Κολ ανακοινώθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1995. Η επιτροπή προϋπολογισμού του γερμανικού κοινοβουλίου ενέκρινε τη νέα στρατιωτική βοήθεια στις 8 Μαρτίου 1995. Λίγο μετά το κλείδωμα των κονδυλίων, λόγω της τουρκικής εισβολής στο βόρειο Ιράκ, μερικούς μήνες αργότερα τα χρήματα απελευθερώνονται. Η 150-εκατομμυρίων-επιχορήγηση είναι να καταβληθεί σε τρεις δόσεις το διάστημα 1996-1998.

Όπως στις 20 Μάρτιο του 1995, η Τουρκία εισβάλει με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες στο Βόρειο Ιράκ για να καταπολεμήσει το κουρδικό ΡΚΚ, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Κλάους Κίνκελ αναγκάζεται λόγω των επικρίσεων για την γερμανο-τουρκική στρατιωτική συνεργασία να αντιδράσιες. Στις 27 Μαρτίου 1995, ανήγγειλε ότι η γερμανική βοήθεια από 150 εκατομμύιρα μάρκα αναστέλται προσωρινά - μια συμβολική χειρονομία. Μετά την αποχώρηση του τουρκικών στρατευμάτων από το ιράκ τον Μάιο του 1995, λίγο αργότερα τα χρήματα αυτά ξεμπλοκάρονται, και το ναυπηγείο B + V μπορούσε τώρα να συνεχίσει με την κατασκευή της φρεγάτας «Salih Reis».

Ανεξάρτητα από αυτά τα δώρα, η κατασκευή των τεσσάρων φρεγατών Track-II κατέστη δυνατή με τα εκτεταμένα δάνεια της γερμανικής πλευράς, η Τράπεζα Ανασυγκρότησης και μια κοινοπραξία άλλων τραπεζών, αυτή τη φορά με πιθανώς πάνω από ένα δισεκατομμύριο γερμανικά μάρκα. Οι προμηθευτές από τις ΗΠΑ, την Βρετανία και την Ολλανδία, χρηματοδοτήθηκαν με το γνωστό συμβατικό τρόπο με δάνεια από τις χώρες αυτές. Η συνολική συνεισφορά των Ηνωμένων Πολιτειών για τις τελευταίες τέσσερις φρεγάτες ΜΕΚΟ θα ανέλθει σε 334 εκατομμύρια δολάρια.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Βερολίνο για τις πρώτες τέσσερις τουρκικές φρεγάτες που ναυπηγήθηκαν μεταξύ του 1984 και του 1989, εγγύθηκε μέσα από το πρόγραμμα Ερμής συνολικά 800 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα. Για τις τέσσερις επόμενες φρεγάτες οι εγγυήσεις ανέρχονται σε 1,1 δισεκατομμύρια γερμανικά μάρκα.
Οι λόγοι πίσω από τις καθυστερήσεις του 1993-94 γιατην παραγγελία της έβδομης και όγδοης τουρκικής φρεγάτας περιγράφονται με πολιτική πραγματικότητα στην γερμανική και τουρκική πλευρά καθώς και την έντονη πίεση από τους ξένους ανταγωνιστές. Προφανώς, το πρόγραμμα ναυπήγησης είχε διαταραχθεί από τους πυραύλους τη νύχτα της 1 με 2 Οκτωβρίου 1992 όπως το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Saratoga» εξαπολύσει κατά λάθος μια ομοβροντία πυραύλων στο τουρκικό αντιτορπιλικό «Muavenet». Αυτό το περισταικό κατά τη διάρκεια μαις άσκησης στο Αιγαίο κόστιζε τη ζωή πέντε Τούρκών πάνω στο πλοίο, ενώ τουλάχιστον 14 άλλοι τραυματίστηκαν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανέφερε λίγο αργότερα στις αρχές του 1993 ότι είναι έτοιμη να προμηθεύσει την Τουρκία ως «υποκατάστατο» για το κατεστραμμένο αντιτορπιλικό οκτώ φρεγάτες κλάσσης Knox του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, με ευνοϊκούς όρους πώλησης ή με μίσθωση. Μετά από αυτή την δέσμευση, προφανώς το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό δεν θεώρησε επείγον την κατασκευή πρόσθετων νέων πλοίων MEKO από τη Γερμανία. Ο καγκελάριος Κολ, ο οποίος επισκέφθηκε την Τουρκία τον Μάιο του 1993, έφερε στην κυβέρνηση της Άγκυρας μια σημαντική επιδότηση μαζί του, για να παραγγείλει η Τουρκία τις νέες φρεγάτες. Η γερμανική χρηματοδότηση προήλθε από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών.
Οι γερμανικές προμήθειες πολεμικών πλοίων στηνΤουρκία, αν μη τι άλλο, έγιναν στο πλαίσιο της μακράς παράδοσης των γερμανο-τουρκικών στρατιωτικών σχέσεων. Από τον 19ο αιώνα, η Γερμανία πάντα προσπαθεί να μετατρέψει την Τουρκία με την προμήθεια όπλων σε μια γερμανική σφαίρα επιρροής. Κατά την έναρξη του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία κατάφερε να κερδίσει την Τουρκία ως σύμμαχο κατά της Βρετανίας. Ούτε καν η αρμενική γενοκτονία το1915-16 δεν ήταν σε θέση να σταματήσει τη στρατιωτική συνεργασία. Η Γερμανία του Χίτλερ συνέχισε με αυτή την πολιτική με την παράδοση υποβρυχίων από το ναυπηγείο Germania Werft (σημερινό HDW) στο Κίελο το 1938-39. Η σύγχρονη γερμανο-τουρκική στρατιωτική συνεργασία έχει ως αφετερία το έτος 1964. Από τότε και έως σήμερα, η ροή της προμήθειας γεμρανικών όπλων στην Τουρκία δεν έχει σταματήσει. Στο εμπάργκο όπλων που επέβαλαν οι ΗΠΑ κατά Τουρκίας μετά την εισβολή του 1974 στην Κύπρο, οι Γερμανοί δεν συμμετείχαν. Εν αντιθέσει, ο καγκελάριος Σμιτ παρότρυνε τους Αμερικανούς το 1976 να άρουν την απαγόρευση - συνέβη το 1978.
Ονόματα των πλοίων
Όπως συμβαίνει συχνά, τα πλοία βαφτίζονται ανάλογα με τα ιστορικά ιδεώδη του χρήση. Το όνομα «Yavuz» έχει μια διπλή ιστορική σημασία. Αρχικά είναι στη μνήμη του Σουλτάνου Σελίμ Α, ο οποίος κυβέρνησες από 1512 έως 1520 την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έμεινε γωνστός λόγω της σκληρότητάς του. Ο ίδιος κατέκτησε τις περιοχές της Ανατολικής Αυτοκαρατορίας και το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και την Συρία και την Αίγυπτο. Στη μνήμη του, οι Τούρκοι ονόμασαν το 1914 το καταδρομικό «Goeben», το οποίο είχαν παραλάβει κατά το ξέσπασμα του πολέμου από την Γερμανική Αυτοκρατορία. Το πλοίο αυτό κατασκευάστηκε το 1909-12 στο ναυπηγείο B + V.
Γερμανοί νοσταλγοί του πολέμου λένε πάντα με ευχαρίστηση πως ήταν ένα καταδρομικό από το Αμβούργο που κίνησε τους Τούρκους ναλάβουν μέρος στον πόλεμο, και πώς αυτό - υπό τη διοίκηση ενός Γερμανού ναυάρχου - έως το 1918 κράτησε το σύνολο του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Το καταδρομικό αυτό κατέληξε το 1974-76 ως σκραπ. Το πρώτο πλοίο των νέων φρεγατών, απέκτησε φρεγάτας «Yavuz» σκόπιμα, για να συνδέσει στην αμφίβολη παράδοση των γερμανο-τουρκικών στρατιωτικών συμμαχιών.
Με το όνομα «Barbaros» το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό τιμά μια άλλη βίβαια προσωπικότητα του 16ου αιώνα: Με την ονομασία «Μπαρμπαρόσα» έθεσε τα θεμέλια της οθωμανικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο, τρομοκρατώντας τους πληθυσμούς της. Το 1910, όπως η Γερμανία παραδίδει το καταδρομικό «Kurfürst Friedrich Wilhelm» στην Τουρκία, αυτό αποκτά το όνομα «Barbaros Hayreddin».

fox2magazine

Τουρκο-αλβανική στρατιωτική συνεργασία: Πρόκληση για την Ελληνική ασφάλεια

Τουρκο-αλβανική στρατιωτική συνεργασία: Πρόκληση για την Ελληνική ασφάλεια

Όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο (Η κινητικότητα στα Βόρεια σύνορα μας) μετά από ένα σύντομο και αφύσικο διάλειμμα η ιστορική αστάθεια της Χερσονήσου του Αίμου επανέρχεται φυσιολογικά. Οι εθνικοί ανταγωνισμοί, οξυνόμενοι από την έλλειψη αρχιτεκτονική ασφαλείας , τα έντονα εθνοτικά προβλήματα και τις δημογραφικές ανισορροπίες, δημιουργούν το ίδιο γνώριμο σκηνικό έντασης που χαρακτηρίζει την περιοχή εδώ και αιώνες.

Η Τουρκία, στο πλαίσιο της φιλοδοξίας της για ηγεμονική παρουσία στην περιοχή, επιδιώκει τη στρατηγική επιρροή επί των χωρών αυτών, ιδίως με την Αλβανία, και μάλλον πιο συγκυριακά με τα Σκόπια, αφού και ιστορικά θεωρεί το χώρο δικό της πεδίο δράσεως, και θεωρεί ότι η επιρροή σε Αλβανία-Σκόπια-Βουλγαρία αποτελεί σημαντικό μοχλό πιέσεως στον μέχρι πρότινος στρατηγικό της αντίπαλο, τηνΕλλάδα.

Η τουρκική αυτή προσπάθεια ,με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα είναι πολυεπίπεδη και μεθοδική. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 η οικονομική και πολιτική καχεξία του αλβανικού κράτους, καθώς και η ανάγκη του για ανασυγκρότηση σε όλους τους τομείς, προσέφερε στην Τουρκία μια μοναδική ευκαιρία παρέμβασης στην περιοχή, βοηθώντας μεσοπρόθεσμα στην ανάπτυξη ενός νέου παράγοντα, εχθρικού προς την Ελλάδα (του αλβανικού) και τη στρατηγική του σύζευξη μαζί του..Με απλά λόγια: οι Τούρκοι θέλουν τους δικούς τους Κούρδους στα δυτικά μας.. Πριν μπούμε σε λεπτομέρειες, ας ανατρέξουμε σε μερικά πρόχειρα στοιχεία:

- Ο αλβανικός πληθυσμός ανέρχεται σήμερα σε 3,5 εκατομμύρια περίπου, αλλά είναι εξαιρετικά δυναμικός δημογραφικά (αύξηση 0,5% ετησίως, μέσος όρος ηλικίας τα 29 χρόνια), και σε 20-25 χρόνια θα είναι συγκρίσιμος αριθμητικά με τον ελληνικό, και μάλιστα σαφώς νεώτερος.

- Η Αλβανία διατηρεί επισήμως αξιώσεις κατά της Ελλάδας για την επιστροφή των "Τσάμηδων" στην Ελλάδα, ενώ σε ανεπίσημους χάρτες εμφανίζεται η Θεσπρωτία ("Τσαμουριά") ως τμήμα της "Μεγάλης Αλβανίας" και έχουν εμφανιστεί πυρήνες "Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς" (UCC). Επιπλέον, η ερήμωση των χωριών της γειτονικής Πίνδου και η εποίκηση τους από Αλβανούς μετανάστες δημιουργεί συνθήκες προβολής μειονοτικού θέματος σε βάθος χρόνου, σε μια ευρεία και αρκετά δυσπρόσιτη γεωγραφική περιοχή της χώρας μας. Μια περιοχή στα "νώτα" της ελληνοτουρκικής γραμμής αντιπαράθεσης - όπως π.χ. είναι και το Κουρδιστάν...

- Στην Ελλάδα ζουν σήμερα επισήμως (βάσει της απογραφής του 2001) 443.550 Αλβανοί πολίτες (ενδεχομένως πολύ περισσότεροι αν προστεθούν οι μη καταγεγραμμένοι και τα παιδιά που γεννήθηκαν έκτοτε), η μεγάλη πλειονότητα των οποίων θα λάβει την ελληνική ιθαγένεια, σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ενός συμπαγούς εθνικού "μπλοκ" ψηφοφόρων, ικανού να καθορίζει πλειοψηφίες και να εκβιάζει καταστάσεις...

- Οι δυνατότητες που παρέχει στην Τουρκία η στρατηγική συνεργασία με την Αλβανία δεν περιορίζονται στη χρήση κρίσιμων εγκαταστάσεων όπως η βάση υποβρυχίων (βλέπε παρακάτω).. Έχουν επεκταθεί εξ αρχής σε κεκαλυμμένες επιχειρήσεις κατά της Ελλάδας, όπως ήταν οι αλβανικές επιδρομές στην Κέρκυρα με σφραγίδα ξένης μυστικής υπηρεσίας. Ανάλογες υπόνοιες προκάλεσε και η εμπλοκή Αλβανών υπηκόων στις πυρκαγιές του 2007/2009 και στα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008.

Τα θεμέλια μιας στενής συνεργασίαςΗ πρώτη επίσκεψη Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ στη γειτονική χώρα έλαβε χώρα στα Τίρανα τον Νοέμβρη του 1991 και σηματοδότησε την έναρξη επαφών υψηλόβαθμων αξιωματούχων τον δύο χωρών, με σκοπό την διεύρυνση της διμερούς συνεργασίας -και- στον στρατιωτικό τομέα. Την επίσκεψη ακολούθησε η υπογραφή της πρώτης σημαντικής συμφωνίας στην Άγκυρα στις 24 Ιουλίου 1992, η οποία και έθεσε τις βάσεις για τις περαιτέρω εξελίξεις. Κατά την επίσκεψη του τότε Αλβανού ΥΠΑΜ Σαφέτ Ζουλάλι στην Τουρκία, του επετράπη η είσοδος σε στρατιωτικά εργοστάσια, κέντρα διοίκηση και στρατόπεδα (ακόμα και σε Νατοικές εγκαταστάσεις) παρά το γεγονός ότι η Αλβανία δεν ήταν ακόμα μέλος του ΝΑΤΟ, με την σημειολογία της κίνησης να είναι προφανής.. Ως επισφράγισμα της συμφωνίας, ένα μήνα αργότερα το τουρκικό αντιτορπιλικό FRAM Ι Maresal Fevzi Cakmak (πρώην USS Charles H. Roan ) επισκέφτηκε το λιμάνι του Δυρραχίου (28/8/92). Το γεγονός θεωρήθηκε από την Αλβανική κοινή γνώμη ως σημαντικό δείγμα της δέσμευσης της Τουρκίας σε ότι αφορά την ασφάλεια του Αλβανικού κράτους και ως τέτοιο έγινε δεκτό με πανηγυρικό κλίμα . Επρόκειτο για την "πρώτη επίσκεψη Τουρκικού πολεμικού πλοίου στην Αλβανία από την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας" όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά τα Αλβανικά ΜΜΕ.
2005: Ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Χιλμι Οζκιοκ σε μια απο τις συχνές συναντήσεις με την ηγεσία του Αλβανικού στρατεύματος.

Στις 18 Νοεμβρίου του ιδίου έτους, ξεκίνησε επίσημα η παρουσία Τούρκων αξιωματικών στο Αλβανικό ΥΠΑΜ οι οποίοι άρχισαν να οργανώνουν το Αλβανικό στράτευμα με βάση τα Νατοϊκά πρότυπα. Στις αρχικές φάσεις της συνεργασίας το μεγαλύτερο βάρος, όπως ήταν φυσικό, δόθηκε σε θέματα εκπαίδευσης με Τούρκους αξιωματικούς να αναλαμβάνουν την εκπαίδευση Αλβανικών μονάδων και το Τουρκικό ΥΠΑΜ να προσφέρει απλόχερα υποτροφίες φοίτησης Αλβανών στρατιωτικών σε Τουρκικές στρατιωτικές ακαδημίες. Παράλληλα ξεκίνησε και η παροχή οικονομικής βοήθειας για το εκσυγχρονισμό των Αλβανικών ενόπλων δυνάμεων, η οποία την περίοδο των ταραχών του 1997 είχε φτάσει στα επίπεδα των 70-80 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως για να εκτιναχθεί στα 120 εκατομμύρια δολάρια το 2001.

Η κατάρρευση των “πυραμίδων” το 1997 αποδείχθηκε κομβικό σημείο για την τουρκική παρέμβαση στην Αλβανία. Οι εκτεταμένες ταραχές που ακολούθησαν έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στις ήδη παραπαίουσας Αλβανικές κρατικές δομές, ενώ εκατοντάδες στρατιωτικές εγκαταστάσεις ανα την χώρα λεηλατήθηκαν και άλλες καταστράφηκαν ολοσχερώς. Αυτή ήταν και η ευκαιρία που περίμεναν οι Τούρκοι για να εδραιώσουν την ήδη έντονη παρουσία τους στην γειτονική χώρα.

 Αλβανικές βάσεις για πλοία του Τουρκικού Ναυτικού
Ένας από τους πρώτους τομείς στους οποίους έσπευσε να "εξαργυρώσει" την υποστήριξη της η Άγκυρα ήταν η εξασφάλιση ασφαλούς αγκυροβολίου για τα σκάφη του Τουρκικού Ναυτικού και μάλιστα σε προνομιακές θέσεις σε μικρή απόσταση από το στρατηγικής σημασίας στενό του Οτραντο, μόλις βορείως ναυτικών δρόμων εξαιρετικά σημαντικών για τα ελληνικά συμφέροντα.Η -πάλαι ποτε- βάση υποβρυχίων "Πασά Λιμάνι" στον κόλπο του Αυλώνα , λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Β.Ηπείρου. Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται το υπόστεγο της μικρής ναυπηγικής μονάδας, τα 4 παροπλισμένα υποβρύχια Whiskey και τα κτίρια που κατασκεύασε το τουρκικό απόσπασμα.

Με τις ταραχές του 1997 το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων των Αλβανικών ενόπλων δυνάμεων λεηλατήθηκε ή καταστράφηκε ολοσχερώς. Την ίδια τύχη είχε και μια εκ των κύριων ναυτικών βάσεων του Αλβανικού Ναυτικού -η βάση του Αυλώνα ή Πασά λιμάνι- η οποία καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό και πολλά από τα σκουριασμένα σκάφη που ελλιμενίζονταν εκεί βυθίστηκαν. Η ναυτική βάση Αυλώνα (Πασαλιμάνι) κατασκευάστηκε το 1957 αρχικά ως βάση υποβρυχίων με σοβιετική βοήθεια με σκοπό να φιλοξενήσει 12 υποβρύχια και έχοντας μικτό αλβανικό/σοβιετικό προσωπικό υπό την διοίκηση της Μόσχας. Με την απομάκρυνση του Χότζα από τους Σοβιετικούς το 1961 η σοβιετική βοήθεια έπαψε να υφίσταται. Την ίδια περίοδο με την κατασκευή της κύριας βάσης του Πασαλιμάνι, οι σοβιετικοί κατασκεύασαν περίπου 40 χμ νοτιότερα στην περιοχή της Χειμάρας, την υπόγεια βάση υποβρυχίων του Πόρτο Παλέρμο η οποία πολλές φορές συγχέεται με το Πασαλιμάνι.
Δράττοντας την ευκαιρία η Τούρκοι προσφέρθηκαν να επισκευάσουν την ναυτική βάση ,την μικρή ναυπηγική μονάδα που φιλοξενεί καθώς και την Ναυτική ακαδημία που καταστράφηκε ολοσχερώς την άνοιξη του 1997, απελευθερώνοντας άμεσα για αυτό τον σκοπό το ποσό των 7 εκ δολλαρίων. Η επίσημη συμφωνία υπεγράφη τον Μάρτη του 1998 ανάμεσα στον Αλβανό Α/ΓΕΝ Ρόμπερτ Μπάλι και τον Τούρκο ομόλογο του Σαλίμ Δερβίσογλου, κατά την επίσκεψη Αλβανικής αντιπροσωπίας στην Άγκυρα. Μετά το πέρας των συνομιλιών ο Αλβανός Α/ΓΕΝ είχε ξεχωριστές συναντήσεις με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, όσο και με τον υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ Τσεβίκ Μπίρ με της γνωστές παράτες και εγκάρδιους λόγους.

Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν άμεσα από τουρκικό απόσπασμα 60 περίπου ατόμων και μετά από διάστημα 2 μηνών αντιπροσωπία Τούρκων αξιωματικών συνοδευόμενη από τον πρέσβη στα Τίρανα Αχμέτ Ρεφάχ Οκτσούν, παρέδωσε υλική βοήθεια και επισκέφτηκε την ανακατασκευαζόμενη βάση. Το εγχείρημα κόστισε τελικά περισσότερα από 10 εκ δολάρια, , πόσο αρκετά μικρό αν αναλογιστούμε τα οφέλη -άμεσα και μεσοπρόθεσμα- για την Άγκυρα..Η μικρή ναυπηγική μονάδα στο Πασαλιμάνι αγοράστηκε προσφάτως από την ολλανδική Damen Shipyards ,στα πλαίσια της συμφωνίας αγοράς 4 περιπολικών Damen Stan patrol 4207 απο το Αλβανικό Ναυτικό, το οποίο εξετάζει και τουρκικές σχεδιάσεις όπως τα MRTP-33 για τον ίδιο σκοπό.

H άφιξη του Τουρκικού υ/β Dolunay στο Δυρράχιο

Τα πλοία του τουρκικού ναυτικού απολαμβάνουν ανάλογων διευκολύνσεων και στα υπόλοιπα λιμάνια των Αλβανών, όπως αυτό του Δυρραχίου το οποίο επισκέφτηκε προσφάτως το τουρκικό υποβρύχιοΤCG Dolunay (S-352) τύπου U-209/1200 (Τουρκικό υποβρύχιο στο Δυρράχιο) , μετά το πέρας της ανθυποβρυχιακής άσκησης του ΝΑΤΟ Noble Manta 2010. Όπως είχαμε αναφέρει και στο παρελθόν η Άγκυρα φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο πώλησης 1-2 υ/β της κλάσης αυτής σε "μη-κατονομαζόμενη χώρα" αξιωματικοί της οποίας έχουν λάβει κατάλληλη ναυτική εκπαίδευση στην Τουρκία..

45 χμ νοτιότερα της βάσης του Πασαλιμάνι βρίσκεται η υπόγεια βάση υποβρυχίων της Χειμάρας (Πόρτο Παλέρμο) η οποία κατασκευάστηκε από τους σοβιετικούς την δεκαετία του ΄50. Η συγκεκριμένη βάση σήμερα έχει αφεθεί στην τύχη της, καθώς οι κτιριακές εγκαταστάσεις χορταριάζουν και δεν υπάρχει καμία σοβαρή περίφραξη. Φιλοξενούνται επι μονίμου βάσεως 1-2 μικρά περιπολικά του αλβανικού ναυτικού, ενώ εκτιμάται ότι το εσωτερικό της υπόγειας βάσης είναι στην ίδια άσχημη κατάσταση. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Αλβανικού τύπου η κυβέρνηση εξετάζει την μετατροπή της σε τουριστικό αξιοθέατο καθώς τα απαιτούμενα ποσά για την αποκατάσταση της καθιστούν ένα τέτοιο εγχείρημα απαγορευτικό. Πάντως ακόμα και υπο τις παρούσες συνθήκες θεωρητικά η υπόγεια σήραγγα θα μπορούσε να φιλοξενήσει υποβρύχιο των διαστάσεων ενός U-209, κρατώντας το μακρυά απο αδιάκριτα μάτια..





















άνω αριστερά: Πανοραμική άποψη 
άνω δεξιά : Η ανατολική είσοδος 
κάτω αριστερά : Στο βάθος του ορίζοντα οι ακτές της Κέρκυρας 
κάτω δεξιά : Η δυτική είσοδος που βλέπει στην ανοιχτή θάλασσα


Ο παράγοντας ΑεροπορίαΣτον αεροπορικό τομέα η τουρκική εμπλοκή στην “αναγέννηση” της ανύπαρκτης Αλβανικής αεροπορίας υπήρξε -και είναι ακόμα- καθοριστικής σημασίας. Μπορεί να αποτελέσματα να μην είναι εμφανή ακόμα όμως οι βάσεις έχουν τεθεί απο πολύ νωρίς με την ενεργή εμπλοκή αξιωματικών της τουρκικής αεροπορίας οι οποίοι συμβάλλουν τα μέγιστα στον τομέα εκπαίδευση προωθώντας την μετατροπή της μουσειακής Αλβανικής αεροπορίας σε μια μικρή μεν – νατοικών στάνταρ δε – αεροπορική δύναμη, η οποία σταδιακά θα αποκτήσει αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας και να επεκτείνει τον στόλο ελικοπτέρων με τον οποίο επιχειρεί αυτή την στιγμή.
Ακριβώς όπως και στον τομέα των ναυτικών εγκαταστάσεων η τουρκική πλευρά επιδίωξε απο πολύ νωρίς να “βάλει πόδι” κατα το κοινώς λεγόμενο στα αεροπορικά πράγματα, προσφέρωντας στην πρόθυμη αλβανική κυβέρνηση την ανακατασκεύη και αναβάθμιση της αεροπορικής βάσης του Κucove 110 χιλιόμετρα νοτίως της πρωτεύουσας των Τιράνων (ανάλογες διευκολύνσεις προσέφερε και η Γερμανία η οποία ανέλαβε την αεροπορική βάση της Zadrima). Οι εργασίες αφορούσαν κατασκεύη κτιρίου τέρμιναλ κτίριου διοίκησης και ελέγχου, ανακατασκευή των 2 διαδρόμων αποπροσγείωσης, πύργου ελέγχου, πίστα άπρον, τηλεπικοινωνιακών εγκαταστάσεων, εγκατάσταση νέας περίφραξηςκ.α , σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ. H ολοκλήρωση των εργασιών αναβάθμισης της βάσης ανακοινώθηκε στα Τουρκικά ΜΜΕ to 2005 παρά το γεγονός ότι η τουρκική εταιρία Biltec S.a είχε ολοκληρώσει τις σχετικές εργασίες ήδη απο τα τέλη του 2002..









Τα εγκαίνια της καινούργιας βάσης έκανε ο ΑλβανόςΥΠΑΜ Παντελής Μάικο συνοδευόμενος απο τον τότε Τούρκο Α/ΓΕΑ Ιμπραίμ Φιρτίνα ο οποίος προσφάτως συνελήθφη στα πλαίσια ερευνών για την προσπάθεια πραξικοπήματος εναντίον της τουρκικής κυβέρνησης. Ο Φιρτίνα θεωρείται απο τους σκληροπυρηνικούς του στρατιωτικού κατεστημένου και είχε έρθει στο προσκήνιο στο παρελθόν λόγω των εμπρηστικών του δηλώσεων περι κατάριψης ελληνικών μαχητικών που θα “εμποδίσουν” τις βόλτες των τούρκων στο Αιγαίο. Κατα την επίσκεψη εκείνη έγιναν δηλώσεις για την πιθανή τουρκική βοήθεια στην κατασκευή υποδομών επισκευής αεροσκαφών και της αναβάθμησης του “στρατιωτικού πανεπιστημίου Σκεντέρμπεη”

Ξεχωριστή μνεία θα έπρεπε να γίνει και στο Εργοστάσιο Αεροπλάνων της Kucova το οποίο κατασκεύαζε ανταλλακτικά και κινητήρες για τις Κινέζικες εκδόσεις των MiG στις αρχές της δεκαετίας του 80, καθώς το καθεστώς Χότζα σε μια προσπάθεια να το διατηρήσει σε λειτουργία είχε αποκτήσει μηχανήματα από την Σουηδία για αυτόν τον σκοπό. Τελικώς περιήλθε ουσιαστικά σε απραξία μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 00, όταν η Βell ανέλαβε να το διαμορφώσει ώς επισκευαστικό κέντρο ελικοπτέρων. (Απο το αεροδρόμιο επιχειρούν ΑΒ-205 της Αλβανικής αεροπορίας) Αυτό σημαίνει ό,τι το ΝΑΤΟ και ειδικότερα η Τουρκία, έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τις υποδομές αυτές για μετασταθμεύσεις α/φων και προσωπικού, τόσο σε ασκήσεις όσο και σε περιόδους κρίσεων.

Το έτος 2005 ενω αμέσως πριν την απόσυρση των λιγοστών Αλβανικών MiG-15/17/19/21 (των Κινεζικών τους αντιτύπων για την ακρίβεια) η Τουρκία προσέφερε με την μορφή leasing 26 μαχητικά F-5 με κόστος ενοικίασης 100 δολάρια ΗΠΑ το μήνα έκαστο, με την προϋπόθεση να εκσυχρονιστούν από την ΤΑΙ σε επίπεδο F-52000. To κόστος της αναβάθμισης αυτής θα ήταν χρήματα της Τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Αλβανία, γεγονός που οδήγησε την Αλβανία στο να απορρίψει την πρόταση αυτή. Η Αλβανική αεροπορία είχει δεχθεί επίσης πρόταση από την Γερμανία για παραχώρηση προκεχωρημένων εκπαιδευτικών Alpha Jet τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως ελαφρά μαχητικά. Ούτε και αυτή η πρόταση προχώρησε, επίσης για οικονομικούς λόγους.

Καλλιεργώντας τις διμερείς σχέσεις της με την Αλβανική αεροπορία (Αλβανική Ταξιαρχία Αέρος) η Τουρκία εκπαιδεύει κάθε χρόνο τόσο Αλβανούς δόκιμους χειριστες, όσο και ιπτάμενους αξιωματικούς σε όλους τους τύπους α/φων που διαθέτει, συμπεριλαμβανομένων και F-16 σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τόσο μια φιλική προδιάθεση προς την πλευρά της, όσο και να προωθήσει την πώληση/εκμίσθωση F-16 Block30, αναλαμβάνοντας φυσικά την αναβάθμισή τους. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο ίσως φαντάζει μακρινό, το έδαφος όμως για τέτοιου είδους καταστάσεις καλλιεργείται συστηματικά από το 1998.

Η έστω και μικρή πιθανότητα παρουσίας τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων σε αλβανικά αεροδρόμια θα μπορούσε να δώσει την δυνατότητα στην Τουρκία στην καλύτερη περίπτωση να διασπάσει τον αποκλειστικά ανατολικό προσανατολισμό της ΠΑ και στην χειρότερη να καταφέρει αιφνιδιαστική ενέργεια από Βορειοδυτικά. Αφού τονίσουμε ότι το δεύτερο ενδεχόμενο είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί υπο της παρούσες συνθήκες (μιας και η Ελλάδα συμμετέχει στην επιτήρηση του Αλβανικού εναερίου χώρου..), ωστόσο δεν θα ήταν αφελές να αποκλειστεί η πιθανότητα η σταδιακή πολιτική ευθυγράμιση Τουρκίας-Αλβανίας να αποκτήσει και τέτοιου είδους στρατιωτικές προεκτάσεις. Η στρατηγική σημασία της 113ΠΜ καθίσταται προφανής και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον ξαναδούμε μαχητικά της ΠΑ να σταθμεύουν εκεί μόνιμα.
Ενδυματολογικές και λοιπές "ανησυχίες" 

Ένας απο τους τομείς στους οποίους έδωσε μεγαλύτερη έμφαση η ηγεσία των Αλβανικών ενόπλων δυνάμεων μετά το 1997 ήταν αυτός των ειδικών δυνάμεων. H Aλβανική Ταξιαρχία ειδικών δυνάμεων που εδρεύει στην περιοχή Zall-Herr των Τιράνων δεν είναι άγνωστη στους αξιωματικούς του Αμερικανικού Στρατού και στους Τούρκους συναδέλφους τους που έχουν αναλάβει την εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων του νεώτερου μέλους της βορειοατλαντικής συμμαχίας...Άνδρες του τμήματος ειδικών δυνάμεων του Αλβανικού Στρατού στο Αφγανιστάν. Τουρκικός ιματισμός και τουρκικά ΗK-33 ανα χείρας.

Οι Αλβανοί έσπευσαν φυσικά να συμμετάσχουν σε διάφορες αποστολές του ΝΑΤΟ ανα την υφήλιο, ξεκινώντας απο το αφιλόξενο Αφγανιστάν. Το πρώτο τμήμα Αλβανών ανδρών των ειδικών δυνάμεων που έφτασε στην χώρα τέθηκε υπο Τουρκική διοίκηση, με τον λόχο του Αλβανικού στρατού που κατέφτασε σε δεύτερο χρόνο να τίθεται υπο την διοίκηση των Ιταλών. Στους συνολικά 250 Αλβανούς σε υπηρεσία στο Αφγανιστάν, προσφάτως προστέθηκαν ακόμα 110 στρατιώτες που προωθήθηκαν στην επαρχία Χεράτ.24-7-2006, ειδικοδυναμίτες των αλβανικών ΕΔ με αμερικανό επίσημο του ΝΑΤΟ, μετά από κάποια επίδειξη. Οι πιο παρατηρητικοί θα σταθούν στις -αλά τούρκα - στολές και στο βαθύ βυσσινί χρώμα των μπερέ...Οι επιρροές είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Παράλληλα με το αμιγώς στρατιωτικό σκέλος συμφωνία του 1994 προέβλεπε και την συνεργασία σε επίπεδο ανταλαγής πληροφοριών, με την εμπλοκή της ΜΙΤ και των υπηρεσιών πληροφοριών του τουρκικού γενικού επιτελείου. Ήδη απο το 1994 διαπιστώθηκε απο τις Ελληνικές υπηρεσίες η εγκατάσταση σε 3 περιοχές της Βόρειας Ηπείρου (Κορυτσά, Αργυρόκαστρο και Αυλώνα) κέντρων ακροάσεως με σκοπό την υποκλοπή Ελληνικών στρατιωτικών επικοινωνιών, με το υλικό και εκπαίδευση των Αλβανών χειριστών να παρέχεται απο την Άγκυρα. Μετά τις ταραχές του 1997 και την αποδιάρθρωση των Αλβανικών κρατικών υπηρεσιών οι τουρκικές υπηρεσίες απώλεσαν προσωρινά το προνομιακό καθεστώς της δράσης τους στην γειτονική χώρα. Εκείνη την περίοδο η απουσία της "συμμαχικής" Shiq λίγο έλειψε να κοστίσει ακριβά σε ομάδα απρόσεκτων Τούρκων πρακτόρων, τους οποίους κόντεψαν να λυτσάρουν πολίτες της Επιτροπής Σωτηρίας Αργυροκάστρου στο χωριό Λιβαδειά. Συνελήφθησαν απο τους κατοίκους του χωριού και όπως αποδείχτηκε παρακολουθούσαν και κατέγραφαν τις κινήσεις των επιτροπών σωτηρίας που ιδρύθηκαν μετά τις ταραχές.

Την ίδια περίοδο που οι ανωτέρω σκηνές εξελίσονταν στην γειτονική Αλβανία, ένα περίεργο φαινόμενο ελάμβανε χώρα στην κοντινή Κέρκυρα. Όπως έγινε αντιληπτό στις Ελληνικές αρχές υπήρχε έντονη δυσαναλογία εισερχομένων και εξερχομένων Τούρκων τουριστών στο νησί (εγκριθείσες βίζες – εξερχόμενα θεωρημένα διαβατήρια) γεγονός που γέννησε βάσιμες υποψίες ότι υπήρχε προσπάθεια δημιουργιας δικτύου. Οι υποψίες αυτές έγιναν εντονότερες με τις συνεχείς ένοπλες επιθέσεις αλβανών μαφιόζων στον νησί, που σταμάτησαν μόνο μετά απο την αποφασιστική παρέμβαση των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού αλλά και του Πολεμικού Ναυτικού. (Οι ελληνοαλβανικές "ναυμαχίες" του 1997)

Τι μέλλει γενέσθαι;Μετά απο μια αναδρομή στην σχεδόν 20ετή ιστορία της διμερούς στρατιωτική συνεργασίας Αλβανίας-Τουρκίας ανακύπτουν δύο -πολύ-κρίσιμα ερωτήματα :

1. Ποιοί είναι οι κίνδυνοι που προκύπτουν για την ελληνική ασφάλεια από την αναπτυσσόμενη στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας - Αλβανίας;
2. Τι μπορεί να κάνει η Ελληνική Δημοκρατία, σε όλα τα επίπεδα, αν αποφασίσει να αντιμετωπίσεi την αναδυόμενη απειλή - γιατί είναι σαφές ότι μέχρι σήμερα η μέθοδός της είναι η ελπίδα;

Σε ότι αφορά τη στρατιωτική συνεργασία, η Τουρκία προσβλέπει περισσότερο στα κρίσιμαστρατηγικά πλεονεκτήματα που μπορεί να αποκομίσει απο την συνεργασία με την Αλβανία, κάτι που θα επιτρέψει στα δύο μέρη να πιέζουν από κοινού την Ελλάδα σε περιόδους εντάσεως. Παρά την φρενήρη τουρκική δραστηριότητα στην γείτονα χώρα το Ελληνικό πρόβλημα προς το παρόν δεν είναι άμεσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο, καθώς οι τουρκικοί στόχοι φαίνεται να είναι περισσότερο στρατηγικοί. Να θυμίσουμε ότι στην κρίση του '87, ένα κρίσιμο στοιχείο υπεροχής μας, που μας επέτρεψε να “επικρατήσουμε” ήταν η εξασφάλιση της υποστήριξης του Βουλγαρικού παράγοντα (προφανώς με την επίνευση της ΕΣΣΔ). Η κινητοποίηση των Βουλγάρων, στα νοτιοανατολικά τους σύνορα "τελείωσε" στρατηγικά τους Τούρκους. Δευτερευόντως η Άγκυρα προσβλέπει μελοντικά και σε τυχον επιχειρησιακά οφέλη στον αεροπορικό, στον ναυτικό και -ειδικά- στον κρίσιμο τομέα των Ειδικών επιχειρήσεων..

Μπορεί η Ελληνική Δημοκρατία να αντιδράσει στην διαμορφούμενη κατάσταση;

Αν το θελήσει, η απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι. Κι αυτό, διότι ακόμη και στη σημερινή εξαιρετικά δυσχερή οικονομική της θέση, έχει κρίσιμους παράγοντες άμεσης επιρροής επί της Αλβανίας:

- την κυριαρχική οικονομική επιρροή της
- την άμεση γεωγραφική της εγγύτητα με την χώρα
- την εθνική ανομοιογένεια των Αλβανών
- την αλληλεξάρτηση όλων των εστιών έντασης του Χερσονήσου του Αίμου, έναντι των οποίων δεν έχουμε πάντα κατ' ανάγκην αντικρουόμενα συμφέροντα με την Αλβανία.
εν κρυπτώ

Γέροντας Νεκτάριος: "Η παραίτηση του πάπα, το κοίτασμα Λεβιάθαν και ο ερχομός του θηρίου της Αποκάλυψης" - Βίντεο

Γέροντας Νεκτάριος: "Η παραίτηση του πάπα, το κοίτασμα Λεβιάθαν και ο ερχομός του θηρίου της Αποκάλυψης" - Βίντεο

 

Οι Γερμανοί παζαρεύουν με την Τουρκία …. για τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα

Οι Γερμανοί παζαρεύουν με την Τουρκία …. για τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα

Η Παρατήρηση του Ευρωπαίου Επιτρόπου ότι η Γερμανία και η Γαλλία μια ημέρα θα σέρνονται “στα γόνατά τους”επαιτώντας ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ έχει θυμώσει το Βερολίνο και …. έχει ενθουσιάσει την Άγκυρα.Το σχόλιο που έγινε από τον εν ενέργεια ευρωπαίο επίτροπο Günther Oettinger, ήταν το πρωτοσέλιδο σχεδόν σε όλες τις εφημερίδες της χώρας . ( Ενα Γερμανό Χριστιανοδημοκράτη πολιτικό …. ένα βλάκα και μισό … θα τον θυμάστε από το περσυνό μου άρθρο …. Γερμανός Επίτροπος στην Ε Ε δήλωσε ότι η Ευρώπη πρέπει να στείλει κυανόκρανους στην χώρα μας, δια να εισπράξουν φόρους και να εκποιήσουν την Ελληνική περιουσία).

http://www.eglimatikotita.gr/2011/09/blog-post_3049.html

“Θα ήθελα να στοιχηματίσετε ότι μια μέρα μέσα στην επόμενη δεκαετία η Γερμανίδα καγκελάριος και ο ομόλογός της στο Παρίσι θα πρέπει να συρθούν στα γόνατά τους να επαιτούν από την Άγκυρα και τους Τούρκους που σήμερα έρχονται ως φίλοι σε μας , φέρεται να είπε ο ίδιος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του τη Δευτέρα στο γραφείο Βρυξελλών του Konrad Adenauer Stiftung.



Καθώς λοιπόν η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ επισκέπτεται την Τουρκία, η ισλαμική γείτονα μας χώρα …. πιέζει για παραχωρήσεις.
Ο Τούρκος υπουργός για θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης Εγκεμέν Μπαγίς, είπε ότι δεν είναι σίγουρος για το αν οι Ευρωπαίοι κάποια μέρα “θα έρχονται να προσκυνήσουν υποβάλλοντας τα σέβη ή θα γονατίζουν” για να ζητήσουν από την Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ, ανέφεραν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης την Πέμπτη. “Αλλά αν υπάρχει ένα πράγμα το οποίο ξέρω στα σίγουρα”, πρόσθεσε, “είναι ότι σίγουρα θα ενδώσουν”
Οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ έχουν παγώσει για περισσότερο από δύο χρόνια.
Από την αρχή των προσπαθειών προς την ένταξη το 2005, η Τουρκία έχει εκπληρώσει μόνο ένα από τα 34 κεφάλαια του κοινοτικού κεκτημένου που απαιτούνται για την είσοδο.

Η Γαλλία – η οποία, μαζί με τη Γερμανία, εμπόδισε την τουρκική ενταξιακή διαδικασία υπό τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί – έκανε γνωστό πριν από δύο εβδομάδες ότι θα μπορούσε να άρει τον αποκλεισμό.
Σε μια χειρονομία καλής θέλησης, η νέα κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο των Σοσιαλιστών Φρανσουά Hollande είναι έτοιμη να ανοίξει ένα άλλο κεφάλαιο της διαδικασίας.
Η προσπάθεια συμφιλίωσης Τουρκιας-ΕΕ άρχισε αφότου ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Πράγα στις αρχές Φεβρουαρίου προειδοποίησε – όπως ακριβώς είχε κάνει και το φθινόπωρο του 2012 στο Βερολίνο – ότι η υπομονή του εξαντλείται με την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Μετά από 50 χρόνια στις πύλες της ΕΕ, η ευρωπαϊκή κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσει”, είπε.
Ως εναλλακτική λύση, ο πρωθυπουργός πρότεινε ότι η χώρα του θα μπορούσε να ενταχθεί και στην Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, η οποία εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα περιλαμβάνει και τις αναπτυσσόμενες ασιατικές χώρες,.
“Οι οικονομικές δυνάμεις του κόσμου στρέφουν από τα δυτικά προς τα ανατολικά, και η Τουρκία είναι μία από αυτές τις αναπτυσσόμενες οικονομίες,” δήλωσε ο Ερντογάν.

Αυτό το σενάριο μπορεί να είναι το κίνητρο, και σιγουρα με αυτό πρόκειται να καταπιαστεί η Μέρκελ στην Άγκυρα, κατά τις πολιτικές συνομιλίες τη Δευτέρα, μετά την επίσκεψη της στα γερμανικά στρατεύματα που σταθμεύουν κατά μήκος των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία. 

Κατά την άποψη της Άγκυρας, η «λυδία λίθος» για τη στάση του Βερολίνου προς την χώρα είναι το ερώτημα του “πώς γίνεται ο χειρισμός των θεωρήσεων για τους Τούρκους πολίτες από την ΕΕ. ” Είναι ντροπή η Τουρκία, ως υποψήφια προς ένταξη χώρας, να αντιμετωπίζεται με αυτό τον τρόπο από την ΕΕ για το θέμα των θεωρήσεων”, δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου και παραπονέθηκε. πρόσφατα «Είναι ακατανόητο για τους ανθρώπους μας».
Για χρόνια, η Τουρκία ζητά άρση στους περιορισμούς της βίζας, για να διευκολύνει τους πολίτες της που ταξιδεύουν σε χώρες εντός της Ζώνης Σένγκεν στην ΕΕ.
Κατά την επίσκεψη της στην Τουρκία, η Μέρκελ έχει επανειλημμένα πει επίσης ότι ακόμη και οι Τούρκοι επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στην Γερμανία έχουν το πρόβλημα θεώρησης της βίζας .
Όμως, λίγα έχουν γίνει για να αλλάξει αυτό.

Τώρα, η Άγκυρα έχει λάβει πρόταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που προτρέπει την Τουρκία να υπογράψει μια συμφωνία που απαιτεί να πάρει πίσω τους παράνομους μετανάστες που διασχίζουν τα σύνορά της προς την Ελλάδα. Σε αντάλλαγμα, αντιπροτείνει να επαναληφθεί η απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης βίζας της ΕΕ για τους Τούρκους.

Η τουρκική κυβέρνηση έχει καθυστερήσει την υπογραφή, γιατί θέλει μια εγγύηση ότι η σταδιακή άρση της υποχρέωσης θεώρησης θα έχει πραγματικά προγραμματιστεί.
Μετά τον γερμανό υπουργό Εσωτερικών Hans-Peter Friedrich που απέρριψε κατηγορηματικά την άρση της υποχρέωσης θεώρησης βίζας για τη Γερμανία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Τουρκία πριν από 10 ημέρες, οι Τούρκοι περιμένουν με αγωνία οτιδήποτε θα μπορούσε να έχει να πει η Μέρκελ επί του θέματος.
From HEIL GAP (or mind the GAP )

Υ.Γ.1. 

Τώρα γιατί τα ΜΜΕ αποκρύπτουν όλες αυτές οι λεπτομέρειες για τις τουρκογερμανικές συνομιλίες ;;;;;;

Μα για να μπορούν να ισχυριστούν … ότι το γ@ιδ%ρ& ο s@m@r@s … ήταν εκείνος που τα κατάφερε …. στην περίπτωση που υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη επάνω στο θέμα των λαθρο …

Υ.Γ.2. 

Χα, χα, χα ….η Τουρκία εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνει μέλος του SCO αντί να συνεχίσει τις προσπάθειές της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ;;;;;
( ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ποια είναι η Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης; 
Πλήρη μέλη της SCO είναι η Κίνα, η Ρωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν. 
Η Μογγολία, η Ινδία, το Ιράν και το Πακιστάν έχουν καθεστώς παρατηρητή στην SCO, ενώ η Τουρκία είναι εταίρος του διαλόγου μαζί με τη Σρι Λάνκα και τη Λευκορωσία.)

Μα φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να γίνει ποτέ δεκτή η Τουρκία ως πλήρες μέλος στην Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης .

Χα, χα, χα ….
Κάτσε ρε μπαγάσα Ταγίπ … για κορόιδα ψάχνεις ;
Αν δεν κάνω λάθος η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ η SCO θεωρείται ότι ενεργεί ως αντίβαρο για τα αμερικανικά συμφέροντα στην Κεντρική Ασία – αν όχι ότι είναι εντελώς αντι-αμερικανική.

Η SCO έχει ζητήσει από τα στρατεύματα των ΗΠΑ να εγκαταλείψουν την περιοχή, αλλά οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις σε πολλές χώρες της Κεντρικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένης του Κιργιστάν μέλος της SCO και το Ουζμπεκιστάν, για υποστήριξη στον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Παρά το γεγονός ότι οι βάσεις υπόκεινται σε διμερείς συμφωνίες με τις εμπλεκόμενες χώρες και όχι με την SCO, θα είναι ένα ακανθώδες ζήτημα του τι θα συμβεί σε αυτές τις βάσεις, όταν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν στο τέλος του 2014.
Φυσικά, οι ΗΠΑ έχουν μια μεγάλη στρατιωτική παρουσία στην Τουρκία. Εάν η Τουρκία ενταχθεί στην SCO, τι θα συμβεί με τις βάσεις των ΗΠΑ εκεί;
Θα θελήσει η Τουρκία να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ;
Δεδομένου ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε, θα είναι «ενδιαφέρων». αν η Τουρκία ενταχθεί στην SCO,

Μάλλον η ένταξη της Τουρκιάς στην SCO …. είναι ένα πρόσχημα για την «υψηλή» Διπλωματία της Ε.Ε.;

1greek

Αδυναμία πληρωμής των δανείων για 8 στους 10 δανειολήπτες

Αδυναμία πληρωμής των δανείων για 8 στους 10 δανειολήπτες

Δυσκολία ή και αδυναμία στην αποπληρωμή του δανείου εμφανίζει το 84% των νοικοκυριών, σύμφωνα με έρευνα της Public Issue που καταγράφει τις μεγαλύτερες δυσχέρειες σε οικογένειες με παιδιά και νοικοκυριά που προέρχονται από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της Public Issue για το 2012, τα 4 στα 10 νοικοκυριά στην Ελλάδα (41%) έχουν λάβει κάποιο δάνειο από τράπεζα, ενώ η προβολή του ποσοστού αυτού στον πληθυσμό των νοικοκυριών της χώρας αντιστοιχεί περίπου σε 1,5 εκατ. νοικοκυριά.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων πρόκειται για στεγαστικό δάνειο (25%) και ακολουθούν με μικρότερα ποσοστά τα καταναλωτικά (10%), τα δάνεια για αγορά αυτοκινήτου (4%), τα επαγγελματικά (4%) και τα επισκευαστικά (3%).
Οσον αφορά στο ζήτημα της κανονικής εξυπηρέτησης των δανείων, σχεδόν 3 στα 4 νοικοκυριά (78%) αναφέρουν ότι πληρώνουν με δυσκολία τις μηνιαίες δόσεις, ενώ ένα επιπλέον ποσοστό 6% εμφανίζει πλήρη αδυναμία αποπληρωμής. Το συνολικό ποσοστό, που αγγίζει το 84%, είναι ιδιαίτερα αυξημένο σε σχέση με το παρελθόν: ήταν 60% το 2009 και 65% το 2008. Η δυσκολία εξυπηρέτησης των δανείων ανέρχεται στο 86% στα στεγαστικά, σε 86% στα καταναλωτικά, στο 79% στα δάνεια αγοράς αυτοκινήτου, στο 90% στα επαγγελματικά και στο 82% στα επισκευαστικά.
Τα τελευταία τρία χρόνια, τα τρία στα 10 νοικοκυριά (29%) έχουν πραγματοποιήσει διακανονισμό του δανείου τους, ενώ 2% των περιπτώσεων επεδίωξε κάποια ευνοϊκή ρύθμιση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το ποσοστό επιτυχημένου διακανονισμού εξαρτάται από το είδος του δανείου, καθώς είναι υψηλότερο για τα καταναλωτικά δάνεια (43%) και σημαντικά χαμηλότερο για τα στεγαστικά (25%). Οι ευνοϊκές ρυθμίσεις εφαρμόζονται κυρίως στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό (31%), στους ανέργους (37%) και στα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες (31%).
Τέλος, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με την Public Issue, το ποσοστό των νοικοκυριών με δάνειο έχει μειωθεί κατά 8%: από 49% το 2008, και 43% το 2009, σε 41% το 2012.
Οσον αφορά στη σύνθεση των αναλαμβανόμενων πιστώσεων ανά νοικοκυριό διαχρονικά εντοπίζονται οι εξής μεταβολές: αύξηση στα στεγαστικά (21% το 2008, 16% το 2009, 25% το 2012), μείωση στα καταναλωτικά (15% το 2008, 15% το 2009, 10% το 2012), μείωση στα δάνεια για αγορά αυτοκινήτου (7% το 2008, 7% το 2009, 4% το 2012), μείωση στα επαγγελματικά (5% το 2008, 4% το 2009, 4% το 2012) και μείωση στα επισκευαστικά (4% το 2008, 3% το 2009, 3% το 2012).
Η έρευνα που δεν αναφέρει δείγμα ερωτηθέντων βασίζεται σε πανελλαδικές τηλεφωνικές έρευνες και τη βάση ερευνών της εταιρείας της περιόδου 2001-2013 για τη σύγκριση των στοιχείων.
olympia

Η ηρωϊκή Γαλλίδα βουλευτής: Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑ… ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Η ηρωϊκή Γαλλίδα βουλευτής: Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑ… ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ!

Η ηρωΐδα Valerie Boyer, παρά τις απειλές που δέχεται η ίδια και η οικογένεια της, τόλμησε.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Νέο σοκ στην Τουρκία από την γνωστή Γαλλίδα βουλευτίνα της Μασσαλίας, Valerie Boyer, η οποία πρόσφατα είχε πρωτοστατήσει στην ποινικοποίηση από το γαλλικό κοινοβούλιο της αρμενικής γενοκτονίας. Όπως αναφέρουν τουρκικά δημοσιεύματα, η Valerie Boyer σε δηλώσεις που έκανε σχετικά με το ζήτημα τηςένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, (που έχει επανέλθει στην επικαιρότητα με γερμανική πρωτοβουλία), ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η Τουρκιά δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη, αλλά η Κωνσταντινούπολη και όχι η Ιστανμπούλ και εδώ οι Τούρκοι έγιναν… Τούρκοι, ανήκει στην Ευρώπη.

Η θαρραλέα βουλευτίνα του γαλλικού κοινοβουλίου, χωρίς κανένα δισταγμό, καταδίκασε για άλλη μια φορά την Τουρκία σαν μια χώρα που παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκείνο όμως που εξόργισε πραγματικά τους Τούρκους, ήταν οι δηλώσεις της ότι δεν μπορεί μια χώρα που βαρύνεται για τα εγκλήματα της αρμενικής γενοκτονίας, αλλά και της εισβολής στην Κύπρο το 1974, να διεκδικεί μια θέση στην Ευρώπη. Για όλα αυτά, όπως τόνισε η Valerie Boyer, θα συνεχίσει να αγωνίζεται κατά της εισδοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ θα συνεχίσει και τις προσπάθειες της για να αναγνωριστούν τα μεγάλα εγκλήματα της Τουρκίας στις γενοκτονίες των αρχών του εικοστού αιώνα.

Η Valerie Boyer αποκάλυψε ότι για όλο αυτόν τον αγώνα της έχει δεχτεί και αυτή και η οικογένεια της απειλές κατά της ζωής της, ενώ συχνά δέχεται μηνύματα στα τουρκικά που την απειλούν με φρικτές τιμωρίες για τον αγώνα της υπέρ της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας. Παρ’ όλα αυτά, η θαρραλέα Γαλλίδα δήλωσε πως δεν την φοβίζουν όλες αυτές οι απειλές αλλά αντίθετα την πεισμώνουν για να συνεχίσει τον αγώνα της. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν θέλει να πάει στην Τουρκία για να ακούσει και την άλλη άποψη, απάντησε ότι έχει πάει στο παρελθόν στην Τουρκία αλλά τώρα δεν έχει καμία τέτοια επιθυμία καθώς, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να πάει σε μια χώρα από όπου έχουν εξαπολυθεί απειλές κατά της ζωής της και κατά της ζωής των μελών της οικογένεια της.

Η θαρραλέα αυτή γαλλίδα βουλευτής, που βάζει τα «γυαλιά» σε πολλούς Έλληνες συναδέλφους της που φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους μην τυχόν και ενοχλήσουν την Τουρκία, έχει αρχίσει και μια νέα εκστρατεία κατά της χορήγησης της γαλλικής υπηκοότητας σε Τούρκους μετανάστες που ζουν στην Γαλλία. Όπως ανέφερε, αυτό θα είναι ένα επικίνδυνο βήμα για την αλλοίωση της σύνθεσης της γαλλικής κοινωνίας, ενώ κατηγόρησε του Τούρκους της Γαλλίας ότι συμπεριφέρονται όχι σαν να θέλουν να αφομοιωθούν στην χώρα που τώρα ζουν και δουλεύουν, αλλά σαν να θέλουν να επιβάλλουν αυτοί τα δικά τους πολιτιστικά και θρησκευτικά πρότυπα στην χώρα που τους φιλοξενεί, (τι μας θυμίζει αυτό  .

Ας πάρουν μερικά μαθήματα οι δικοί μας βου(ο)λευτές από την Valerie Boyer, που δεν διστάζει να αναφέρει Κωνσταντινούπολη και όχι Ιστανμπούλ, αδιαφορώντας ακόμα και για τις τουρκικές απειλές κατά της ίδιας της ζωής της.

olympia

Εκβιάζουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα για τον ορυκτό μας πλούτο

Εκβιάζουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα για τον ορυκτό μας πλούτο

Σκοτωμός γίνεται μεταξύ Ρώσων, Αμερικανών και Γερμανών για τα λεγόμενα ελληνικά «ασημικά» (που κυρίως είναι το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο) στο διπλωματικό παρασκήνιο.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και στις συμπληγάδες τεράστιων οικονομικών συμφερόντων των τριών γιγάντων στην διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα που γνωρίζοντας πλέον ότι η Ελλάδα έχει πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα, θέλουν να παίξουν από τώρα κορυφαίο ρόλο στην διαχείριση των κοιτασμάτων αυτών.
Για την ώρα το σκληρό πόκερ, μεταξύ Ρώσων από τη μια και Αμερικανών – Ευρωπαίων από την άλλη, παίζεται για τις αποκρατικοποιήσεις, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ των δύο κρατικών φορέων που διαχειρίζονται τον ενεργειακό πλούτο της χώρας.
Σε αυτό τον πόλεμο το έπαθλο για τον νικητή δεν είναι μόνο τα ελληνικά κοιτάσματα, αλλά και η επιρροή επί των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς της ενέργειας στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
Οι Αμερικανοί, συνηθισμένοι στους κυνικούς εκβιασμούς με την Ελλάδα, έστειλαν την σχετική προειδοποίησή τους μέσω της εκπροσώπου του State Department κ. Βικτώρια Νούλαντ, η οποία δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι οι Έλληνες πρέπει να προσέξουν στα παιχνίδια τους με τους Ρώσους γιατί… ενοχλείται η Τουρκία με αυτά «που μπορεί να παίξουν κυρίαρχο χώρο στο Αιγαίο».
Αρχές Φεβρουαρίου βρέθηκε στην Αθήνα ο Αμερικανός Αξιωματούχος στο State Department κ. Ντάνιελ Στάιν, αρμόδιος για θέματα ενέργειας και συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου και τους υπουργούς Εξωτερικών και Ενέργειας στους οποίους διαμήνυσε ότι σε κάθε περίπτωση πριν γίνει η αποκρατικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται άμεσα για το θέμα αυτό.
Πάντως πολλά θα κριθούν για την Ελλάδα από την επίσκεψη Σαμαρά στη Μόσχα που έχει ήδη προγραμματιστεί και που το κύριο θέμα της θα είναι η ανάμειξη της Ρωσίας στην εκμετάλλευση και διαχείριση των ελληνικών υδρογονανθράκων.

Πηγή: newsbomb.gr