Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Συναγερμός: Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ νομιμοποιεί το ψευδοκράτος;



Nομοσχέδιο στις ΗΠΑ εσφαλμένως αποσκοπεί στη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους στο παρανόμως κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) κατά παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, (της Αμερικανικής) εξωτερικής πολιτικής και ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Ενώ το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο (AHI) υποστηρίζει το Νομοσχέδιο Αρ. 2597, πιο προσεκτική εξέτασή του αποκαλύπτει πως νομιμοποιεί τον (παρόμοιο με την μαφία) «unincorporated association» της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” σαν (νόμιμο) «αντιπρόσωπο/πράκτορα» της Τουρκίας αντί να τον καταδικάζει ως ψευδοκράτος.

Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ είναι προτεινόμενη νομοθεσία που έχει εγκριθεί από επιτροπή του Κογκρέσου. Με βάση παλαιότερο νόμο για αποζημίωση Αμερικανών με περιουσίες σε κομμουνιστικές χώρες, το νομοσχέδιο εξισώνει την Τουρκική διοικητική μαριονέτα των κατεχομένων με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο εξουδετερώνει την ισχύ των Αμερικανικών δικαστηρίων να αποφασίζουν υπέρ των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων, όπως συνέβη στην περίπτωση των ψηφιδωτών της Κανακαριάς (Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου εναντίον Γκόλντμπεργκ), κηρύσσοντας το ψευδοκράτος «unrecognized party» όταν (παρενέβη στη δίκη και) ισχυρίσθη ότι ήτο ο ιδιοκτήτης των ιστορικών εικόνων. Προς το παρόν, καθεστώτα που δεν αναγνωρίζονται ως κυβερνήσεις δεν μπορούν να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ, αν και μπορεί να μηνυθούν μια και δεν έχουν ασυλία. Ωστόσο, εάν το νομοσχέδιο ψηφιστεί σαν νόμος, το ψευδοκράτος μπορεί να καταστεί απρόσβλητο καθόσον αφορά σε αγωγές (εναντίον του).
Εάν το Κογκρέσο θα μπορούσε να διατάξει τη κυβέρνηση Ομπάμα να διαπραγματευτεί με παράνομες οντότητες, οι διεθνείς σχέσεις θα διεξάγονταν με κακοποιούς. Αντί να αποκαλύπτει το μαφιόζικο στοιχείο του καθεστώτος που κατέχει (παράνομα) και καταληστεύει περιουσίες, το νομοσχέδιο καμουφλάρει το ψευδοκράτος με νομιμότητα κυρίαρχου κράτους υπονομεύοντας το Δίκαιον, προηγούμενα δεδικασμένα και τα ψηφίσματα 541 και 550 του ΟΗΕ που καταδικάζουν το ψευδοκράτος. Εντέλλει ακόμη την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαπραγματευτεί και να διακανονίσει αποζημιώσεις για περιουσίες Ελληνοκυπρίων κατ’ ευθείαν με τους κατακτητές και τούς εποίκους από την Τουρκία.
Ακόμα χειρότερα, το νομοσχέδιο προτείνει “αποζημίωση” με μια διάταξη “προτεραιότητας” που επιδιώκει διευθετήσεις για “25.000 δολάρια” ή λιγότερο. Δεν είναι σαφές κατά πόσο τα $25.000 αφορούν σε άτομα ή σε περιουσίες. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο θεωρεί πως περίπου $675 ανά έτος είναι ικανοποιητική αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής! Οι επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου, εσκεμμένα ή όχι, είναι τόσο επικίνδυνες όσο και η Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας (IPC), όπου Ελληνοκύπριοι έχουν μπλοκαριστεί σε μία ατελείωτη για χρόνια δοκιμασία χωρίς αποζημίωση, καταλήγοντας στο τέλος να λαμβάνουν ψίχουλα αποζημιώσεως. Τελικά, με βάση άλλο δεδικασμένο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ (Ντέημς και Μούρ εναντίον Ρήγκαν), ελλοχεύει ο κίνδυνος το νομοσχέδιο να απαγορεύσει και να αναστείλει τις μηνύσεις εναντίον του ψευδοκράτους στις ΗΠΑ.
Παράδοξα, ενώ η μήνυση των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στις ΗΠΑ είχε προκαλέσει “συναγερμό” για δήθεν νομιμοποίηση του ψευδοκράτους, το νομοσχέδιο που θεσπίζει διπλωματικές σχέσεις του ψευδοκράτους με τις ΗΠΑ δεν έχει ούτε καν περιέλθει της προσοχής της κυβερνήσεως της ΚΔ.
Συμπερασματικά, το νομοσχέδιο δεν προστατεύει τις περιουσίες και τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων. Στη περίπτωση που το νομοσχέδιο γίνει νόμος, μπορεί και θα ανατραπεί στο δικαστήριο. Το νομοσχέδιο θεωρείται συνταγματικά “για φούντο” δεδομένου ότι εξισώνει την μαριονέτα του ψευδοκράτους με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο θα έπρεπε να καταδικάζει το ψευδοκράτος, να καθιστά την Τουρκία υπόλογη, να δίνει στούς Ελληνοκυπρίους δίκαιη αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής, να προστατεύει το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στην πατρογονική τους γη, να προστατεύει τα δικαιώματα τους να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ ατομικά και συλλογικά και να θέτει χρονικό όριο μέχρι του οποίου οι αποζημιώσεις θα πρέπει να καταβληθούν. Αλλιώς, οι Αμερικανοκύπριοι με περιουσία στα κατεχόμενα θα αντιμετωπίσουν την ίδια άδικη και παράνομη συμπεριφορά μερικοί κακώς πληροφορημένοι Ελληνοκύπριοι αντιμετώπισαν όταν έπεσαν στην παγίδα του IPC, του Τουρκικού Δούρειου Ίππου που καταληστεύει περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ένα αναγκαίο βήμα για την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.
PRESS RELEASE
U.S. Proposed Legislation Mistakenly Seeks to Legitimize the Pseudo-State in the Illegally Occupied Part of the Republic of Cyprus (ROC) in Violation of Court Decisions, Foreign Policy and U.N. Resolutions
While the American Hellenic Institute supports Congressional Bill No. 2597, its closer examination reveals it legitimizes the “unincorporated association” of the “Turkish Republic of Northern Cyprus” as an “agent” of Turkey instead of condemning it as a pseudo-state.
A Bill is proposed legislation first approved by a congressional committee. Based on a law that sought to compensate Americans for their properties in communist countries, the Bill equates the puppet Turkish administration in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC with a government. It guts the power of U.S. Courts to vindicate the rights of Greek Cypriots as it happened in the case of the Mosaics of Kanakaria (Autocephalous Church of Cyprus v. Goldberg) declaring the pseudo-state an “unrecognized party” when it claimed ownership over the artifacts. Presently, unrecognized regimes cannot resort to US courts, although they can be sued and have no immunity. However, if the Bill becomes law, the pseudo-state may become immune to lawsuits.
If Congress could mandate the Obama administration to negotiate with illegal entities, foreign relations would be conducted with thugs. Rather than exposing the mafia element of the regime when it occupies and steals properties, the Bill cloaks the pseudo-state with the legitimacy of a sovereign undermining law, legal precedents and United Nation Resolutions 541 and 550 that condemned the pseudo-state. It even mandates the US Government to negotiate and settle property claims of Greek Cypriots directly with the occupiers and the settlers from Turkey.
Even worse, the Bill proposes a “settlement” through a “priority” provision that seeks to settle claims for “$25,000″ or less. It is not clear whether $25,000 pertains to individuals or properties. In other words, the Bill considers approximately $675 per year for 37 years of occupation as adequate compensation! The effects of this Bill, intentional or not, are as dangerous as the Immovable Property Commission (IPC), where Greek Cypriots have been bottled for years in misery without compensation, eventually receiving trivial amounts of compensation. Finally, based on a U.S. Supreme Court precedent (Dames & Moore v. Regan), potentially the Bill can prohibit and suspendU.S. court litigation against the pseudo-state.
Astonishingly, while the U.S. class action of Greek Cypriot refugees had caused “alarm” for its falsely reported legitimization of the pseudo-state, this Bill that legislates diplomatic relations between the pseudo-state and the U.S. has yet to raise an eyebrow from the government of the ROC.
In conclusion, the Bill does not protect the properties and the rights of Greek Cypriots. Should this bill become law, it can and will be overturned in court. The Bill is constitutionally overboard as it equates the puppet pseudo-state with a government. The Bill should have condemned the pseudo-state, holding Turkey accountable, giving Greek Cypriots fair compensation for 37 years of occupation, protecting their right to return to their ancestral lands, protecting their rights to resort to U.S courts individually and collectively and placing a time limit on when claims must be paid. Otherwise, American Cypriots with property in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC are facing the same unjust and egregious treatment some ill-advised Greek Cypriots faced, when they fell in the trap of the IPC, a Turkish Trojan Horse that steals property from Greek Cypriots, a necessary step towards the final division of Cyprus.
SIMPEDES LAW FIRM
1920 N Street, NW Suite 300, Washington DC 20036 U.S.A.
‘ +1(202) 464-9910 Ê+1(202) 449-3499 ™ athan@tsimpedeslaw.com

Ο Πούτιν σε ανασκαφές στον Εύξεινο Πόντο



Τη μεγαλύτερη αρχαιοελληνική αποικία στο έδαφος της σημερινής Ρωσίας, την καταποντισμένη Φαναγόρεια στον κόλπο του Ταμάν, επισκέφθηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρωθυπουργός περιόδευσε στις ανασκαφές ολόκληρης της χερσονήσου του Ταμάν στα Στενά του Κερτς, που ενώνουν την Αζοφική με τη Μαύρη Θάλασσα. Μάλιστα βούτηξε σε βάθος 200 μέτρων, όπου ανακάλυψε, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου του και δύο αρχαίους αμφορείς.

 

Με την ιδιότητα του προέδρου του Εποπτικού Συμβουλίου της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας, που χρηματοδοτεί τις ανασκαφές στην περιοχή, ο Βλ.Πούτιν ξεναγήθηκε από τον επικεφαλής της αρχαιολογικής αποστολής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών καθηγητή Βλαντίμιρ Κουζνετσόφ, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στην ανασκαφή του ταφικού λόφου Μπογιούρ-Γκαρά του 4ου αιώνα, η οποία ολοκληρώνεται περί τα τέλη της σεζόν. Ο ταφικός λόφος («κουργκάν») έχει ύψος 10-11 μέτρα και διάμετρο 100 και θεωρείται μοναδικό και περίπλοκης δομής μνημείο, του οποίου όμως ίσως παραμείνει άγνωστο το μεγάλο μυστικό, το ποιός, δηλαδή, σημαντικός άνδρας της Φαναγόρειας θάφτηκε εκεί.

 
Ο κ. Κουζνετσόφ έδειξε στον Βλ.Πούτιν τους «δρόμους», δηλαδή τις στοές, που ανοίχθηκαν από τυμβωρύχους, οι οποίοι εκτιμάται ότι έδρασαν εντατικότερα από ποτέ την περίοδο του Μεσαίωνα και ήταν ως επί το πλείστον Γενουάτες, που περνούσαν στην πλευρά του Ταμάν από την αντικρυνή χερσόνησο της Κριμαίας. 

 
«Ας τα φορτώσουμε όλα στους Γενουάτες κι ας κλείσουμε την υπόθεση» αστειεύτηκε ο Βλ.Πούτιν, ο οποίος ήταν εξαιρετικά ευδιάθετος, συμμετείχε επανειλημμένως σε εργασίες, αποδεχόμενος προσκλήσεις φοιτητών και κατά την άποψη πολλών παρατηρητών πραγματοποίησε μια ακόμη επιτυχημένη προεκλογική εμφάνιση ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Δεκεμβρίου και των προεδρικών του ερχόμενου Μαρτίου.

   
Μεταξύ άλλων ο Ρώσος πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Ακρόπολη στο κεντρικότερο σημείο της Φαναγόρειας, όπου βρίσκεται το παλάτι του άρχοντα του Βασιλείου του Βοσπόρου, του Μιθριδάτη του 6ου του Ευπάτορος. Το μνημείο ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 2009 από την αρχαιολογική ομάδα του Β.Κουζνετσόφ και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις στην καταγραφή της ιστορίας του κατοπινού Βασιλείου του Πόντου.
onalert

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

ΟΙ 270 ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΟΙ 270 ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

1. Παναγία των Βλαχερνών 
2. Παναγία η Βλαχαρνέα 
3. Παναγία της Κάσσου
4. Παναγία Ακρωτιριανή 

5.Παναγία των Σταυροφόρων 
6.Παναγία η Ποταμίτισσα (Κάσος)
7. Παναγία Εκατονταπυλιανή (Πάρος)
8. Παναγία Ρόδον το Αμάραντο 

9. Παναγία η Σουμελά (Πόντου)
10. Παναγία η Κοσμοσωτήρα (Φερών Έβρου)
11. Παναγία Σιάτιπας (Μακεδονίας)
12. Παναγία η Διασώζουσα (Πάτμος) 

13. Παναγία η Παντάνασσα 
14. Παναγία η Γρηγορούσα
15. Θεομήτωρ 

16. Παναγία Γοργοεπήκοος 
17. Παναγία η Οδηγήτρια
18. Η Αγία Σιών (Παναγία της Αγιάσου)
19. Παναγία η Γλυκοφιλούσα
20. Παναγία η Πελαγιανή
21. Παναγία η Αγιοσορίτισσα 

22. Παναγία η Νικοποιός 
23. Παναγία η Μυροβλύτισσα
24. Παναγία η Μελαχρινή 

25. Παναγία η Κανάλα 
26. Παναγία η Τουρλιανή (Μήλος)
27. Παναγία Φανερωμένη (Σαλαμίνα) 

28. Παναγία Φανερωμένη (Λευκάδα) 
29. Παναγία Παντοβλεπούσα (Θάσος)
30. Παναγία Χοτάσια 

31. Παναγία του Παπαμελέτιου (Σκόπελος) 
32. Παναγία Μελικαρού (Σκύρος)
33. Παναγία Φοδελιώτισσα (Φόδελα-Ηραλείου Κρήτης) 

34. Παναγία Καβουριανή ( Λέρος)
35. Παναγία Κυράς (Λέρος) 

36. Παναγία Κερά 
37. Παναγία Βρεσθενίτισσα
38. Παναγία Κεριώτισσα (Ζάκυνθος) 

39. Παναγία Πελαγονήτισσα
40. Παναγία η Γαλατούσα (Ρόδος) (Αφιερωμένη στις γυναίκες που δεν κατεβάζουν γάλα για τα μωρά τους)
41. Παναγία η Βλεφαριώτισσα (Αστυπάλαια) 

42. Παναγία η Συντριανή (Τζια)
43. Παναγία Πλημμυριανή (Ρόδος) 

44. Παναγία η Καλοπέτρα (Ρόδος)
45. Παναγία η Σκιαδενή (Ρόδος) (εικόνα του Ευαγγελιστή Λούκά) 46. Παναγία η Προυσιώτισσα (Ευρυτανία)
47. Παναγία η Λουβιαρίτισσα (Ρόδος) (επειδή στα κελιά της έμεναν οι λουβιάρηδες (λεπροί) του νησιού)
48. Τιμιωτέρα των Χερουβείμ 

49. Πλατυτέρα των Ουρανών 
50. Παναγία της Τήνου 
51. Αγία Σκέπη
52. Αγία Ζώνη 

53. Παναγία Ιεροσολυμίτισσα (Ιερουσαλήμ) 
54. Παναγία Εσφαγμένη
55. Παναγία Χρυσολεόντισσσα (Αίγινα) 

56. Παναγία η Ξενιά 
57. Παναγία Παραμυθία (Άγιο Όρος)
58. Φοβέρα Προστασία ( Άγιο Όρος) 

59. Παναγία η Λιμνιά (Σκιάθος) 
60. Παναγία η Κεχριά (Σκιάθος)
61. Παναγία Εικοσιφοίνισσα (Πάγγαιο Όρος) 

62. Η Αμόλυντος (Σίφνος)
63. Παναγία η Τρειχερούσα (Άγιο Όρος) 

64. Παναγία η Σκαφιδιά ( Ηλεία)
65. Παναγία Πορταϊτισσα (Άγιο Όρος) 

66. Παναγία η Μυρτδιώτισσα
67. Η Πάντων Χαρά 

68. Παναγία η Κρεμαστή (Ρόδος) 
69. Παναγία Χρυσοπηγή
70. Παναγία η Ανέμη (Σαμοθράκη) (λέγεται έτσι επειδή φυσάει δυνατός άνεμος σε εκείνο το σημείο)
71. Παναγία η Κουφή (Σαμοθράκη) (επειδή είναι ιατρός και προστάτης των κουφών)
72. Παναγία η Λεχούσα (Σέρρες)(επειδή προστατεύει τις λεχώνες)
73. Παναγία η Λιθινιώτισσα (Λιθίνες Σιτείας) 

74. Παναγία η Γιάτρισσα (Μάνη)
75. Παναγία Δεκαπεντούσα (Σίφνος) ( επειδή γιορτάζει τον δεκαπενταύγουστο)
76. Παναγία Θαλασσινή (Άνδρος) 

77. Παναγία Νερατζιώτισσα 
78. Παναγία του Χάρου (Λειψοί)
79. Παναγία Σπηλιανή (Νίσυρος) 

80. Παναγία η Μεγαλόχαρη 
81. Παναγία η Γουρλομάτα (Λέρος)
82. Παναγία η Βρυσιανή (Κάρπαθος) 

83. Παναγία η Λαρνιώτισσα (Κάρπαθος)
84. Παναγία του Γραβά στη Χώρα (Πάτμος) 

85. Παναγία του Απόλου στον Κάμπο (Πάτμος)
86. Παναγία στο Λιβάδι (Πάτμος) 

87. Παναγία η Κουμάνα (Πάτμος) 
88. Παναγία Γερανού (Πάτμος)
89. Η Παντάνασσα (Αρκίους) 

90. Παναγία της Αποκουής (Σύμη) 
91. Η Θεοτόκισσα (Τήλος)
92. Παναγία η Πολίτισσα 

93. Παναγία η Αιματούσα (Κύπρος) 
94. Παναγία η Χαριτωμένη (Κάλυμνος)
95. Παναγία των Αργινωντών (Κάλυμνος) 

96. Παναγία Ζωοδόχος Πηγή 
97. Άξιον Εστί
98. Των αγγέλων η Κυρία 

99. Πάντων Προστασία 
100. Η Αγία Ζώνη 

101. Η Αγία Σκέπη
102. Παναγία των Τσουκχουών (Κάλυμνος) 

103. Παναγία η Κυρά-Ψηλή (Κάλυμνος)
104. Παναγία των Παθών ( Χίος) 

105. Παναγία η Γκουμπελίδικη (Καστοριά) 
106. Παναγία Ελεούσα (Αγρίνιο)
107. Παναγία Χρυσαλινιώτισσα (Κύπρος) 

108. Παναγία του Χάρακα (Κρήτη) 
109. Παναγία η Ναυπακτιώτισσα
110. Παναγία η Βρεφοκρατούσα (Σινά) 

111. Παναγία η Αγγελόκτιστη (Κίττι)
112. Παναγία η Κυρά-Χωστή (Κάλυμνος) 

113. Παναγία η Μυρτιώτισσα (Κάλυμνος)
114. Παναγία η Γαλατιανή (Κάλυμνος) 

115. Παναγία της Τελένδου (Κάλυμνος)
116. Παναγία της Ψερίμου (Κάλυμνος)

117. Παναγία των Βουθυνών (Κάλυμνος) 
118. Παναγία του Πάθους
119. Παναγία Αχιβάδενα 

120. Παναγία η Χοζοβιώτισσα ή Κυνηγημένη (Αμοργός)
121. Παναγία η Πλατανιώτισσα (Αιγίου) 

122. Παναγία η Ελευθερώτρια (Σαλαμίνα)
123. Παναγία η Μαλεβή 

124. Παναγία η Νιαμονίτισα 
125. Παναγία της Σκρίπους
126. Παναγία Κασσιωπία (Κέρκυρα) 

127. Παναγία η Τρυπητή (Αίγιο)
128. Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα (Αθήνα) 

129. Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα (Πλάκα)
130. Παναγία Τριτιανή (Σαντορίνη) (επειδή γιορτάζει την Τρίτη ημέρα του Πάσχα)
131. Παναγία Εικοσπενταρούσα ( Σαμοθράκη)( γιορτάζει την Μεσοπεντηκοστή) 

132. Παναγία η Αγιοσορίτισσα
133. Παναγία η Σουμελά 

134. Παναγία η Απείρανδρη 
135. Παναγία η Αθηνιώτισσα
136. Παναγία η Φιδούσα (Κεφαλονιά) 

137. Παναγία η Ταρτάνα ( Καρπενήσι) 
138. Παναγία η Αντιφωνήτρια
139. Παναγία η Σαραντασκαλιώτισσα (Μαραθόκαμπου) 

140. Παναγία του Κήπου (Μήλος)
141. Παναγία η Λεσινιώτισσα 

142. Παναγία στην Μάκρη (Αλεξανδρούπολη) 
143. Παναγία των Αχαρνών
144. Παναγία των Χαλκέων (Θεσσαλονίκη) 

145. Παναγία η Γερόντισσα 
146. Παναγία η Μυρτιδιώτισσα
147. Παναγία η Υπάρχουσα (Ιεροσόλυμα) 

148. Νέα Παναγιά (Θεσσαλονίκη) 
149. Παναγία η Μεσίτρια
150. Παναγία η Πρωτόθρονη 

151. Παναγία η Παντοβασίλισσα 
152. Παναγία η Δεομένη
153. Παναγία η Άμμωμος 

154. Παναγία η Πανάμωμος 
155. Παναγία η Άχραντος
156. Παναγία η Υπέρμαχος 

157. Παναγία η Κορυφινή 
158. Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα
159. Παναγία του Κύκκου 

160. Παναγία του Γενάτου (Κύπρος) 
161. Παναγία Χελιδονού
162. Παναγία Μαυρομωλίτισσα (Φανάρι) 

163. Παναγία Λαγουδιανή (Θεσσαλονίκη)
164. Παναγία Κρηνά 

165. Παναγία Σπηλιανή (Νίσυρος) 
166. Παναγία Συνεμπάστρα (Κεφαλονιά)
167. Παναγία Μυρσινιώτισσα (Λέσβος) 

168. Παναγία Δομανδρίου (Λέσβος)
169. Παναγία Αγίας Σιών (Λέσβος) 

170. Παναγία Γλυκοφιλούσα (Λέσβος) 
171. Παναγία η Γοργόνα (Λέσβος)
172. Παναγία Τρουλωτή (Λέσβος) 

173. Παναγία Γαλαξά ή Θαλασσοκρατούσα
174. Παναγία Αρχαγγελιώτισσα (Ξάνθη) 

175. Παναγία η Καλυβιανή (Ηράκλειο)
176. Παναγία Παλαιοκαστρίτης (Κέρκυρας) 

177. Παναγία η Πανάχραντος (Άνδρος)
178. Παναγία Μεγαλομάτα 

179. Παναγία η Θρηνούσα 
180. Παναγία η Σωτήρα 
181. Παναγία η Βοήθεια
182. Παναγία η Μαυριώτισσα 

183. Παναγία η Μαχαιρωμένη 
184. Παναγία η Θεοσκέπαστη
185. Παναγία η Βατοπεδινή 

186. Παναγία η Ξενοπούλα 
187. Παναγία η Αμπελακιώτισσα
188. Παναγία η Βέλλα 

189. Παναγία η Ελεούσα 
190. Παναγία Παρηγορίτισσα 
191. Παναγία η Ουρανοφόρα
192. Παναγία η Καταφυγή 

193. Παναγία η Δαμάστα 
194. Παναγία Δαμασιά 
195. Παναγία η Λαγκοβάρδα
196. Παναγία η Παλατιανή 

197. Παναγία η Ορθοκώστα 
198. Παναγία η Ολυμπίώτισσα
199. Παναγία η Λυκοδήμου 

200. Παναγία η Καλιγού 

201. Παναγία Περγιλού 
202. Παναγία η Στεφανά
203. Παναγία η Αρακά 

204. Παναγία η Φλεβαριανή 
205. Παναγία η Μεσοσπορίτισσα
206. Παναγία η Πολυσπορίτισσα 

207. Παναγία η Αρχισπορίτισσα 
208. Παναγία η Ξεσπορίτισσα
209. Παναγία η Ακαθή ( Ακαθίστου Ύμνου)

 210. Παναγία η Πονολύτρια 
211. Παναγία η Παρηγορίτισσα
212. Παναγία η Αμαστή (ιαματική) 
213. Παναγία η Αρμενοκρατούσα
(προστατεύει τις λεχώνες από το «αρμένισμα», τον επιλόχειο πυρετό)
214. Παναγία η Ξεσκλαβώστρα 

215. Παναγία η Καψοδεματούσα ή Τζιλά
(τιμωρεί όσους εργάζονται την ημέρα των εορτών της)
216. Παναγία η Μαντηλούσα 

217. Παναγία η Γουρλομάτα 
218. Παναγία η Ηλιόκαλη
219. Παναγία η Χρυσογαλατούσα 

220. Παναγία η Χρυσολεούσα 
221. Παναγία η Χρυσοπαντάνασσα
222. Παναγία η Αγιογαλούσα 

223. Παναγία η Ευθριανή 
224. Παναγία η Κυκκώτισσα
225. Παναγία η Θαλασσομαχούσα 

226. Παναγία η Βρυούλων 
227. Παναγία η Κισσιώτισσα
228. Παναγία η Κυπαρισσιώτισσα 

229. Παναγία η Γενεσιουργός 
230. Παναγία η Κατοπολιανή ( Αμοργός)
231. Παναγία η Πανάχραντος 

232. Παναγία η Χώρα του Αχωρήτου 
233. Παναγία η Άσπιλη
234. Παναγία Ζερβάτι (Βορ. Ήπειρος) 

235. Παναγία Μπόρια (Κορυτσά)
236. Παναγία Γεωργάνικη (των Μαυρομιχαλέων) 

237. Παναγία η Τσιπιώτισσα 
238. Η Μεγάλη Παναγία ( Πάτμος)
239. Παναγία του Σταυρού (Πάτμος) 

240. Παναγία η Κακαβιώτισσα (Λίμνος) 
241. Παναγία η Έλωνα ( Κουνουρία)
242. Παναγία η Μακρυνή (Μαραθόκαμπος) 

243. Παναγία η Κακοπερατού (Μαραθόκαμπος)
244. Μεγάλη Παναγία Σαμαρίνας (Γρεβαννά)

245. Παναγία η Χυσοπολίτισσα (Νάξος)
246. Παναγία η Διώτισσα (Κεφαλονιά)

247. Παναγία η Σκοπιώτισσα ( Ζάκυνθος) ( Βρίσκεται στο χωριό Morsbach στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία της St. Gertud της Γερμανίας κατόπιν θαύματος)
248. Παναγία η Χαρδακιώτισσα (Κυθραία) 
249. Παναγία η Χρυσαφίτισσα (Μονεμβασιά) 
250. Παναγία η Αμίαντος
251. Παναγία των Καστριανών (Κως) 

252. Παναγία Μπαφέρου (Στεμνίτσα) 
253. Παναγία Δομιαμίτισσα (Καρπενήσι)
254. Παναγία η Κόχη (Σίφνος) 

255. Παναγία της Άμμου ( Σίφνος) 
256. Παναγία η Μοναχή (Σίφνος)
257. Παναγία του Μπαλή (Σίφνος) 

258. Παναγία η Δροσιανή (Νάξος) 
259. Παναγία η Καρδιανή (Σύρος)
260. Παναγία η Αρκουδιώτισσα (επειδή μαρμάρωσε μια αρκούδα που πήγαινε να πιει το νερό των μοναχών)
261. Παναγία η Τσαμπίκα (Ρόδος) 

262. Παναγία η Καμαριώτισσα (Σαμοθράκη)
263. Παναγία Μακρυμάλλη (Ψαχνά Ευβοίας) 

264. Παναγία η Χρυσομαλλούσα (Λέσβος)
265. Παναγία Αιμιαλών (Δημητσάνα) 

266. Παναγία Αμαρτωλών Σωτηρία (Αγία Λαύρα Καλαβρύτων)
267. Παναγία Δουπιανή (Μετέωρα) 

268. Παναγία Δοχειάρισσα (Άθως)
269. Παναγία Διμιοβίτισσα (Μεσσηνία) 

270. Παναγία Δυοχούσαινα (Ψαρά).

Παναγία Εκατονταπυλιανή



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ

Παναγία Εκατονταπυλιανή
Σύμφωνα με την παράδοση αιώνων κτήτορες του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, είναι οι Άγιος Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη. Η σημερινή μορφή του ναού αποτελεί την ιουστινιάνεια εκδοχή του, όπως τον αποκατέστησε στα χρόνια μεταξύ 1959-1966 ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος, οι έρευνες του οποίου απέδειξαν ότι στο χώρο υπήρχε πρότερος του 6ου αι. ιερός χριστιανικός ναός, επιβεβαιώνοντας έτσι την παράδοση ότι η Εκατονταπυλιανή ιδρύθηκε από τους ισαποστόλους.
Ο ναός αυτός ωστόσο καταστράφηκε κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος του, πιθανότατα εξαιτίας πυρκαγιάς, και ανακατασκευάστηκε επί Ιουστινιανού, κατά τη διάρκεια του 6ου αι.
Μέχρι την έναρξη των εργασιών αναπαλαίωσης, το 1959, ο ναός είχε δεχτεί αναρίθμητες παρεμβάσεις και επιδιορθώσεις, που είχαν αλλοιώσει τον αρχικό του χαρακτήρα, καθώς οι καταστροφές που υπέστη, κατά τη διάρκεια των αιώνων, δεν είχαν τελειωμό: είτε από τις ορδές των κατακτητών και των πειρατών, είτε από τους καταστροφικούς σεισμούς του 1773.
Εξάλλου και ο κατάλευκος, επιβλητικός περίβολος ύψους 8,5 μέτρων και περιμέτρου 252 μέτρων είχε προστατευτικό χαρακτήρα απέναντι στις κάθε είδους επιδρομές, και χρονολογείται από την εποχή της φραγκοκρατίας.
Η Παναγία η Εκατονταπυλιανή δεν είναι ένας και μόνο ναός αλλά ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα, αποτελούμενο από τον κυρίως ναό και άλλα προσκτίσματα, όπως τα έξι παρεκκλήσια, αφιερωμένα σε αγίους: το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, που πιστεύεται ότι πρόκειται για τον αρχικό ναό στον οποίο προσευχήθηκε η Αγία Ελένη, και γι’ αυτό θεωρείται και η παλαιότερη εκκλησία στην Πάρο, των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Φιλίππου, της Αγίας Θεοδοσίας, του Αγίου Δημητρίου και της Οσίας Θεοκτίστης, της πολιούχου της Παροικιάς, που έζησε, μόνασε, πέθανε και τάφηκε σ’ αυτόν ακριβώς το χώρο, κατά τη διάρκεια του 9ου αι., όταν η Πάρος είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της, λόγω των συνεχών επιδρομών των πειρατών, και ήταν ολόκληρη σκεπασμένη από άγρια δάση.
Εκτός από τα παρεκκλήσια κόσμημα για το ναό αποτελεί το αρχαιότερο σ’ ολόκληρη την ορθόδοξη Ανατολή σωζόμενο βαπτιστήριο, του 4ου αι, που αποτελεί και μια ισχυρή απόδειξη για την ύπαρξη του ναού εκείνη την περίοδο, όταν οι βαφτίσεις περιορίζονταν στους ενηλίκους και δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η βάπτιση των νηπίων, πρακτική που διαδόθηκε από τον 6ο αι. και εξής.
Όπως γνωρίζουμε πλείστα παλαιοχριστιανικά μνημεία χτίστηκαν στα θεμέλια προχριστιανικών κτισμάτων, συνήθως αρχαίων ναών, ενώ στην οικοδόμηση τους έχουν χρησιμοποιηθεί αρχαία μάρμαρα, κολώνες κ.α. Η Εκατονταπυλιανή δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Κατά την αναπαλαίωση του ναού ο καθηγητής Ορλάνδος αποκάλυψε ένα Γυμνάσιο –γυμναστήριο- της ρωμαϊκής εποχής, με ένα θαυμάσιο δάπεδο με μωσαϊκό, το οποίο κοσμούν οι Άθλοι του Ηρακλή και το οποίο σήμερα έχει μεταφερθεί στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πάρου, όπου φιλοξενούνται πάρα πολλά ακόμα κομμάτια, της κλασικής αλλά και της αρχαϊκής εποχής, όταν η Πάρος ευημερούσε, και τα οποία επί αιώνες φυλάσσονταν στα υπόγεια της Εκατονταπυλιανής.
Ίσως και να γλύτωσαν έτσι από τις χρήσεις που επεφύλαξαν οι κάτοικοι του νησιού ανά τους αιώνες σε άλλα αρχαιολογικά μνημεία, καθώς μια βόλτα και μερικές προσεκτικές ματιές αρκούν για να διαπιστώσει κάποιος σωρεία αρχαιολογικών μελών ενσωματωμένα σε τοίχους σπιτιών και βυζαντινών εκκλησιών.
Όσον αφορά την ονομασία του Ναού Εκατονταπυλιανή ή Καταπολιανή, που προέρχεται από τον όρο «καταπόλα» και σημαίνει «κατά την πόλη», πιθανότατα «δείχνοντας» το σημείο όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη της Πάρου, μέχρι πρόσφατα που διαβάστηκαν νέες πηγές, οι γνώμες διίστανταν για το ποια από τις δύο ήταν γνήσια και παλιότερη.
Τελικά απεδείχθη ότι και οι δύο είναι έγκυρες και σχεδόν σύγχρονες μεταξύ τους καθώς τις πρωτοσυναντάμε σε κείμενα και επιστολές του ύστερου 15ου αι. την πρώτη και των μέσων του 16ου αιώνα τη δεύτερη.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΩΝΑ - ΚΟΙΜΗΣΗ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Ιερά Μονή Παναγίας 'Ελωνας
Στο νότιο τμήμα της οροσειράς του Πάρνωνα, στην Κυνουρία και σε υψόμετρο 650μ. από τη θάλασσα υψώνεται επιβλητικό και μεγαλοπρεπές το μοναστήρι της Παναγίας της Έλωνας. Ακολουθώντας τη διαδρομή " Λεωνίδιο- Κοσμάς" μέσα από την πολυποίκιλη βλάστηση και τους πανύψηλους άγριους βράχους, σε μια καμπή του δρόμου θα δούμε να προβάλει ο μετέωρος βράχος της Έλωνας με το μοναστήρι του κατάλευκο κρεμασμένο στα ριζά του.
Η Μονή παλαιότερα ήταν αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και από το 1797 είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Για την επωνυμία της που οφείλεται στην εικόνα της Παναγίας, έχουν διατυπωθεί αρκετές ερμηνείες επικρατέστερες όμως θεωρούνται οι εξής:
Η επωνυμία προέρχεται από τοπωνύμια κοντά στο Λεωνίδιο που φυλασσόταν παλαιότερα η εικόνα (έλος της Πελιάς) (Γ. Δεληγιάννης)
  1. Από το σπήλαιο που φέρει την ονομασία "Ελώνη" (Θ. Βαγενά, Ν. Αντωνάκου, Τ. Μαύρος)
  2. Από την τσακώνικη λέξη "έουνη" που σημαίνει Ελεούσα.
  3. Από την επίκληση της Παναγιάς στη Λακωνία "Ελωνίτισσα" (δηλ. καταγόμενη από το έλος και τα ελοχώρια της Λακωνίας) (Αν. Μιχαλόπουλος), ενώ ο μελετητής Γεώργιος Γεώρτσης αναζητά τη γραμματολογική ρίζα της στην Αρχαία Αττική Διάλεκτο, από τη μετοχή Αορίστου β΄ του ρήματος "αιρέω-αιρώ" (ελών, ελούσα, ελόν).
Η χρονολογία ίδρυσης του Μοναστηριού δεν είναι γνωστή. Η παράδοση αναφέρει ως ιδρυτές της δύο ασκητές μοναχούς, το Δοσίθεο και τον Καλλίνικο, που γύρω στα 1500μ.χ. αποφάσισαν να κοινοβιάσουν κι έτσι αποτέλεσαν το μοναστικό πυρήνα της Έλωνας, αν και πιθανολογείται ότι προϋπήρχαν ασκηταριά στην περιοχή. Οι μοναχοί σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους τα χρόνια της Αλώσεως κι έτσι χάθηκε η εικόνα της Παναγιάς. Σύμφωνα, λοιπόν με την ίδια παράδοση, η εικόνα βρέθηκε χρόνια αργότερα από βοσκούς της περιοχής, σε απόκρυμνη κι απρόσιτη θέση, κρεμασμένη σε πάσσαλο, αφού προηγουμένως διέκριναν ότι φωτιζόταν επίμονα το σημείο.

Επί Όθωνα, η Μονή, κρίθηκε Διατηρητέα! Τα διπλανά, μικρά Μοναστήρια, διαλύθηκαν οπότε, οι Μοναχοί τους, εντάχθηκαν στην Έλωνα.

Σήμερα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο χώρος της Μονής με τις νεότερες προσθήκες, εισέρχεται κανείς σ αυτόν απο μια τοξωτή είσοδο. Ένας ανοικτός διάδρομος 15μ. περίπου οδηγεί στη δεύτερη πύλη, ακολουθώντας ένα δεύτερο διάδρομο με σκαλιά, αριστερά του οποίου βρίσκεται γκρεμός και δεξιά πάνω κοφτός κόκκινος βράχος, οδηγούμαστε στο κέντρο της Μονής. Εδώ τα διαφορετικά επίπεδα, οι διάδρομοι, οι στοές και οι σκάλες συνθέτουν ένα αρμονικό κτιριακό σύνολο που μαρτυρεί την ύπαρξη εσωτερικής ζωής και κίνησης. Συγκεκριμένα, στην ανατολική πλευρά και πάνω από τον γκρεμό ορθώνονται δύο κτίρια εκ των οποίων το ένα διόροφο, με ξενώνες και κειά στον πρώτο όροφο, αποθήκες και τραπεζαρίες κάτω, ενώ το άλλο, ακριβώς δίπλα, περιλαμβάνει γραφεία, σαλόνια και χώρους υποδοχής. Ένα τρίτο κτίριο, στη δυτική πλευρά, με πλάτη στο βράχο διαθέτει επίσης ξενώνες κι αποθήκες πίσω απ΄ αυτό δε και πιο ψηλά βρίσκεται το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων. Στο κοίλωμα του βράχου, μετά από αυτό, διακρίνονται ακόμα τα σημάδια ύπαρξης παλαιού ασκηταριού. Υπάρχει επίσης μικρή πλακώστρωτη αυλή, στην οποία οδηγούμαστε μέσω μιας διπλής σκάλας. Η μικρή εκκλησία της Παναγιάς είναι νεότερο κτίσμα του 1790 κι έχει δεχθεί προσθήκη το 1809, η οποία αποτέλεσε χώρο στέγασης του Ιερού. Είναι χτισμένη σε ρυθμό κεραμοσκεπαστής βασιλικής με πλινθοπερικλειστη τοιχοδομή. Διαθέτει τέσσερις θύρες εισόδου, ανοιγμένες όλες στη βόρεια πλευρά της. Η μεγαλύτερη δε από αυτές διαθέτει ακανόνιστο πέτρινο τόξο πάνω από το ανώφλι. Αριστερά της υψώνεται το μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, χτισμένο στα 1831μ.χ. επάνω στο οποίο διακρίνονται εμφανή υπολείμματα μπλε χρώματος.

Μπαίνοντας κανείς στο εσωτερικό του ναού, μένει έκθαμβος στη θέα των δεκάδων καντηλιών (αφιερώματα πιστών) που κρέμονται από την καπνισμένη οροφή. Το Καθολικό είναι 5,10 Χ 14,90, σε ρυθμό θολοσκεπής βασιλικής, κι έχει τέσσερις εισόδους. Η οροφή του, δε φαίνεται, αφού την κατακλύζουν αμέτρητα(;) καντήλια! Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι κομψοτέχνημα! Οι εικόνες του φέρουν τις χρονολογίες 1798, 1806, 1815... Η εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι "δέησις Καμαρινού και υιού Νικολάου", η εικόνα του βαπτιστή Προδρόμου "δέησις Χατζή-Λαμπρινού Σμυρναίου", η εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής "δέησις Νικοδήμου του αγιογράφου Γεωργίου Κρητός"... Οι προθήκες, με τα διάφορα Λείψανα των Αγίων καθώς και τα λοιπά Κειμήλια, προσελκύουν το ενδιαφέρον του Επισκέπτη. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο, φιλοτεχνημένο σε ξύλο καρυδιάς κατά τον παροαδοσιακό τρόπο επεξαργασίας. Η χρονολογία κατασκευής του παραμένει άγνωστη. Ο τεχνίτης του δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το έργο του, παρά μόνο κατά τα 2/3, εξαιτίας αιφνίδιου θανάτου του, συμπληρώθηκε όμως κατά ένα μεγάλο μέρος από άλλο τεχνίτη που παροδόξως, είχε την ίδια τύχη. Επί του τέμπλου απεικονίζονται σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζει το βαθύ σκάψιμό του, ενώ οι σκιές που δημιουργούνται καθώς εισχωρεί το φως στις εσοχές κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο επιβλητική. Οι εικόνες στην κεφαλή του τέμπλου παρουσιάζουν το δωδεκάορτο και στηρίζουν την ισορροπία τους στον συνδυασμό ψυχρών και θερμών χρωμάτων και στη γεωμετρία των μορφών. Στο βάθος παρατηρούμε την ύπαρξη συμβολικού χώρου, που απεικονίζει γεωμετρημένα κτίρια ή τοπία χωρίς τη χρήση προοπτικής. Σκηνές από την Αγία Γραφή αναγνωρίζουμε και στον ξύλινο διάκοσμο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ο λεπτός τρόπος που οι αναδυόμενες μορφές εντάσσονται αρμονικά στα "πλαστικά" στοιχεία της φυτικής ανάπτυξης. Αριστερά και δεξιά της Ωραίας Πύλης παρατηρούμε τα ασημένια "πουκάμισα" των εικόνων και τα εξωτερικά λεπτά χαράγματα του σχεδίου.

Στο προσκηνητάρι δεσπόζει η φορητή εικόνα της Παναγιάς, που χρονολογείται από το 1350 περίπου. Είναι κατασκευάσμένη με κερί και μαστίχα σε ξύλο, ενώ αργότερα προστέθηκε χρυσό περίτεχνο "πουκάμισο" και καλύφθηκε από τάματα. Εικάζεται ότι η εικόνα φιλοτεχνήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά και η ιστορία της είναι άρρηκτα δεμένη με την ίδρυση της Μονής. Πολλά θαύματα έχουν αποδοθεί στην ιερή δύναμη της εικόνας αυτής, γι αυτό και πλήθος προσκυνητών από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας επισκέπτονται το μοναστήρι της Έλωνας. Εντός του ναού επίσης φυλλάσσονται σε εμφανή σημεία λείψανα Αγίων, ένα χειρόγραφο Ευαγγέλιο, θαυμάσιες εικόνες διάφορων αγιογράφων και τεχνοτροπιών - μερικές δε και ρώσικης προέλευσης - χρυσά και αργυρά σκεύη - καθώς και πλήθος από τάματα πιστών.

Σήμερα το Μοναστήρι, που είναι γυναικείο, συντηρείται με την ιδιαίτερη φροντίδα των μοναχών. Πρέπει να αναφερθεί ότι μετόχια της Μονής βρίσκονατι στο Λεωνίδιο και στον Κοσμα. Η Παναγιά της Έλωνας εορτάζει στις 15 και 23 Αυγύστου (Κοίμιση και Εννάμερα της Θεοτόκου αντίστοιχα), ενώ της 21 Νοεμβρίου, που εορτάζοναται τα Εισόδια της Θετόκου γίνεται τοπική εορτή στο Λεωνίδιο και προς τιμή της τελώνται θρησκευτικές εκδηλώσεις.

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Έλωνας απέχει από το Λεωνίδιο 17 χιλιόμετρα και από τον Κοσμα 14. Μπορεί να το προσεγγίσει κανεί οδιπορικώς μέσω της διαδρομής "Λεωνίδιο- \'Ελωνα" στην πρώτη περίπτωση, είτε ακολουθώντας το δρόμο από την Σπάρτη στον Κοσμά στη δεύτερη. Όποια διαδρομή παάνως κι αν επιλέξει ο επισκέπτης θα αποζημιωθεί από το συναπαντήμα του με το θρησκευτικό και ιστορικό αυτό σύμβολο.

Παναγία Σουμελά


Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.
Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.
Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.
Kοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.
Oι ιδρυτές του μοναστηριού συνέχισαν τη δράση τους και έξω από τον προσκηνυματικό χώρο. Σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από τη μονή, απέναντι από το χωριό Σκαλίτα, έχτισαν το ναό του Aγίου Kωνσταντίνου και Eλένης και σε απόσταση δύο χιλιομέτρων το παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας, στο οποίο οι μοναχοί το 1922 έκρυψαν την εικόνα της Mεγαλόχαρης, τον σταυρό του αυτοκράτορα Mανουήλ Γ΄ του Kομνηνού και το χειρόγραφο Eυαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου.
H μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές των αλλόπιστων και των κλεπτών, εξ αιτίας της φήμης και του πλούτου που απέκτησε. Mερικά περιστατικά συνδέονται και με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για τη σωτηρία του μοναστηριού. Σε κάποια από αυτές τις επιδρομές λεηλατήθηκε από ληστές και, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, καταστράφηκε, για να ανασυσταθεί από τον Tραπεζούντιο Όσιο Xριστόφορο το 644. Tη μονή προίκισαν με μεγάλη περιουσία και πολλά προνόμια, κτήματα, αναθήματα και κειμήλια οι αυτοκράτορες του Bυζαντίου και αργότερα κυρίως οι αυτοκράτορες της Tραπεζούντας Iωάννης B΄ Kομνηνός (1285-1293),Aλέξιος B΄ Kομνηνός (1293-1330), Bασίλειος Α΄ Kομνηνός (1332-1340).
Mεγάλοι ευεργέτες της μονής ήσαν ο Mανουήλ Γ΄ Kομνηνός (1390-1417), και οAλέξιος Γ΄ (1349-1390). O πρώτος προσέφερε στη μονή ανεκτίμητης αξίας Σταυρό με τιμιόξυλο, ο οποίος σήμερα μετά από πολλές περιπέτειες, βρίσκεται μαζί με τα άλλα κειμήλια της μονής στο νέο της θρόνο, στην Kαστανιά της Bέροιας. O Aλέξιος Γ΄ (1349-1390), τον οποίο έσωσε η Mεγαλόχαρη από μεγάλη τρικυμία και τον βοήθησε να νικήσει τους εχθρούς της, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης την οχύρωσε καλά, έχτισε πύργους, νέα κελιά και ανακαίνισε τα παλαιά της κτίσματα. Tης χάρισε 48 χωριά και εγκατέστησε 40 μόνιμους φρουρούς για την ασφάλειά της. Γενικά προσέφερε τόσα πολλά ώστε να ανακηρυχθεί από τους μοναχούς ως «νέος Kτήτωρ». Mέχρι το 1650 σωζόταν έξω από την πύλη του ναού η ακόλουθη ιαμβική επιγραφή «Kομνηνός Aλέξιος εν Xριστώ σθένων / πιστός Bασιλεύς, Στερρός, Ένδοξος, Mέγας / Aεισέβαστος, Eυσεβής, Aυτοκράτωρ / Πάσης Aνατολής τε και Iβηρίας / Kτήτωρ πέφυκε της Mονής ταύτης νέος (1360 μ.X.) INΔ IΓ΄».
Πολλά από τα προνόμια που χορήγησαν οι Kομνηνοί στη μονή επικυρώθηκαν και επεκτάθηκαν επί Tουρκοκρατίας με σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγίλλια. Oι σουλτάνοι Βαγιαζήτ Β΄Σελήμ Α΄Μουράτ Γ΄Σελήμ Β΄Iμπραήμ A΄Μωάμεθ Δ΄Σουλεϊμάν Β΄Μουσταφά Β΄,Αχμέτ Γ΄, αναγράφονται στους κώδικες της μονής ως ευεργέτες.
H εύνοια την οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό έδειξαν οι αυτοκράτορες προς τη μονή δεν είναι απόρροια μόνον θρησκευτικότητας, αλλά και προσωπικής αντίληψης της θείας επέμβασης. Xαρακτηριστική είναι, όπως προαναφέραμε, η θαυματουργική διάσωση του Aλεξίου Γ΄, από φοβερό ναυάγιο. Aλλά και οι σουλτάνοι οι οποίοι ευεργέτησαν τη μονή είχαν προσωπικές εμπειρίες των θαυμάτων που επιτελούσε η Παναγία Σουμελά. Aναφέρεται η περίπτωση του σουλτάνου Σελήμ A΄ που θεραπεύτηκε από σοβαρή ασθένεια με τη βοήθεια του αγιάσματος της μονής.
Πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα φυλάγονταν στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, μέχρι τον ξεριζωμό. Mέσα στη βιβλιοθήκη της μονής βρήκε το 1868 ο ερευνητής Σάββας Iωαννίδης το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Aκρίτα.
Tα μοναστήρια του Πόντου υπέφεραν από τη βάρβαρη και ασεβή συμπεριφορά των Nεότουρκων και των Kεμαλικών, οι οποίοι φανάτιζαν τις άγριες και ληστρικές μουσουλμανικές ομάδες. Πολλές φορές έπεσαν θύματα ληστειών και καταστροφών. Tο 1922 οι Tούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι. Aφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα στη μονή, μετά έβαλαν φωτιά, για να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους ή για να ικανοποιήσουν το μίσος τους εναντίον των Eλλήνων. Oι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το1923 έκρυψαν μέσα στο παρεκκλήσι της Aγίας Bαρβάρας την εικόνα της Παναγίας, το ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και τον σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού.
Τον Ιούνιο του 2010 το Τουρκικό Κράτος έδωσε άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να τελεστεί στην ιστορική μονή η λειτουργία για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου 2010[1], με την Τουρκία να προσδοκά τόσο στην έξωθεν καλή μαρτυρία για σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών όσο και σε οικονομικά οφέλη από την αύξηση των τουριστών στην περιοχή τις ημέρες αυτές. [2] Στην απόφαση να ανοίξει η μονή για μία ημέρα διεκδικεί μερίδιο και η Ρωσική Εκκλησία.[3] Αυτή ήταν η πρώτη φορά ύστερα από 87 έτη που το μοναστήρι λειτούργησε ξανά ως εκκλησία, καθώς τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί σε μουσείο.

[Επεξεργασία]Η σύγχρονη μονή στη Βέροια

Mε ενέργειες του πρωθυπουργού της Eλλάδας Eλευθερίου Bενιζέλου, το 1930, όταν στα πλαίσια της προωθούμενης τότε ελληνοτουρκικής φιλίας ο Tούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέφτηκε την Αθήνα, δέχτηκε μια αντιπροσωπεία να πάει στον Πόντο και να παραλάβει τα σύμβολα της ορθοδοξίας και του ελληνισμού.
Tο 1930 ζούσαν μόνο δύο καλόγεροι του πανάρχαιου ιστορικού μοναστηριού. O υπέργηρος Iερεμίας στον Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος αρνήθηκε να πάει γιατί δεν τον άκουγαν τα πόδια του, ή γιατί δεν ήθελε να ξαναζήσει τις εφιαλτικές σκηνές της τουρκικής βαρβαρότητας και ο πανέμορφος, ζωηρός και ζωντανός Aμβρόσιος Σουμελιώτης, προϊστάμενος στην εκκλησία του Aγίου Θεράποντα της Tούμπας στη Θεσσαλονίκη. Aπό τον μοναχό Iερεμία έμαθε ο Aμβρόσιος την κρύπτη των ανεκτίμητων κειμηλίων. Στις 14 Οκτωβρίου έφυγε ο Aμβρόσιος, εφοδιασμένος με ένα κολακευτικό συστατικό έγγραφο της τουρκικής πρεσβείας για την Kωνσταντινούπολη και από εκεί για την Tραπεζούντα, με προορισμό την Παναγία Σουμελά. Λίγες μέρες αργότερα επέστρεφε στην Aθήνα όχι μόνο με τα σύμβολά μας, αλλά και με τον Πόντο, όπως είχε γράψει τότε ο υπουργός Προνοίας της κυβέρνησης του Eλευθερίου Bενιζέλου Λεωνίδας Iασωνίδης: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».

Η νέα Παναγία Σουμελά, στην Καστανιά Ημαθίας
H εικόνα φιλοξενήθηκε για 20 χρόνια στο Bυζαντινό Mουσείο της Aθήνας. Πρώτος ο Λεωνίδας Iασωνίδης πρότεινε το 1931 τον επανενθρονισμό της Παναγίας Σουμελά σε κάποια περιοχή της Eλλάδας. Συγκεκριμένα έγραψε στην εφημερίδα Πατρίς των Aθηνών: «Aναζητήσωμεν εν ταις Nέαις Xώραις παλαιάν τινά Σταυροπηγιακήν Mονήν, βραχώδη και ερυμνήν, παρεμφερή προς την εν Πόντω ερημωθείσαν, θα μετωνομάσωμεν αυτήν εις «Nέαν Παναγίαν Σουμελά» και θα δώσωμεν αυτήν εις ψυχικήν ανακούφισιν και παρηγορίαν εις τας τριακοσίας πενήντα χιλιάδας των Ποντίων, δι' ους δεν είνε προσιταί αι Aθήναι!. Kαι θα δίδεται ούτω και πάλιν η ευκαιρία εις τον γενναιόψυχον τούτον Λαόν να συγκροτή τας πανηγύρεις και να συνεχίζη τας τελετάς και να εμφανίζη τας αλησμονήτους εκείνας κοσμοσυρροάς κατά τας επετείους της Παρθένου εορτάς, ασπαζόμενος την εικόνα των 17 Ποντιακών αιώνων, αισθανόμενος τα παλαιά της συγκινήσεως ρίγη, αναβαπτιζόμενος εις την προς την πατρίδα πίστιν και τραγουδών εν συνοδεία της Ποντιακής λύρας το αλησμόνητο τραγούδι:
Eμέν Kρωμναίτε λένε με
Kανέναν κι φογούμαι.
Ση Σουμελάς την Παναγιάν
θα πάγω στεφανούμαι!»
Πράγματι, το 1951 ο Kρωμναίος οραματιστής και κτήτωρ Φίλων Kτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της Νέας Παναγίας Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου στην Καστανιά της Βέροιας.