**Ένα βιβλίο η ζωή μας** Εδώ γράφω αυτό που σκέφτομαι , καθώς και κείμενα που τα έχω ξεχωρίσει
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020
Σπίτι με το MEGA: Χόρεψαν μέχρι τελικής πτώσεων οι τηλεθεατές του MEGA με τον Toni Sfino
Μια εκπομπή που κατάφερε να γκρεμίσει την απόσταση μεταξύ οθόνης και τηλεθεατή και να φέρει μέσα σε όλα τα σπίτια το κέφι και την χαρά που χαρακτηρίζουν κάθε εμφάνιση του Toni Sfino
Μία ιδιαίτερη βραδιά παρουσίασε o Toni Sfinos στην συχνότητα του MEGA.
Μια εκπομπή που κατάφερε να γκρεμίσει την απόσταση μεταξύ οθόνης και τηλεθεατή και να φέρει μέσα σε όλα τα σπίτια το κέφι και την χαρά που χαρακτηρίζουν κάθε εμφάνιση του Toni Sfino.
«Απόψε είμαι όλος δικός σας απόψε. Δεύτερη βραδιά στο ‘Σπίτι με το MEGA’ γιατί εσείς το ζητήσατε και εμείς ανταποκρινόμαστε. Μας έχετε λείψει, έχουμε ετοιμάσει ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα. Βάλτε ποτό, βάλτε ξηρό καρπό και ο Tonis θα βάλει τον χορό» ανέφερε ο οικοδεσπότης.
Με το ιδιαίτερο στιλ του ο Sfinos ερμήνευσε τραγούδια διαφορετικού ύφους και όλα τα έκανε όπως πάντα δικά του.
Δίπλα του μοναδικοί καλεσμένοι που παρέσυραν το κοινό σε ένα ιδιαίτερα ξεσηκωτικό Σαββατόβραδο.
Μεγάλες επιτυχίες του Αντύπα μόνο για το κοινό του MEGA
«Η έκπληξη που όλοι περιμέναμε, μεγάλη μας τιμή, μεγάλη μας χαρά που θα υποδεχτούμε έναν τεράστιο λαϊκό καλλιτέχνη, τραγουδιστή με αμέτρητες επιτυχίες». Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε στη μουσική σκηνή του MEGA ο Toni Sfinos τον Αντύπα. Ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής ερμήνευσε αγαπημένα τραγούδια, ανάμεσά τους και το «Ένα σου σημάδι μόνο». Από το «Άθελά μου» στο «Φιλοξενούμενος» και από το «Σ΄ αγαπώ δεν έχω άλλη» στο «Πωλείται και το σπίτι μου», μαζί με το «Δεν κοιμάμαι (άραγε)» μέχρι το «Απαγορεύεται να σ΄αγαπάω». Οι γνωστές επιτυχίες του Αντύπα έκαναν τους τηλεθεατές του MEGA να σηκωθούν και να χορέψουν. Σε νυχτερινό μαγαζί άλλων δεκαετιών μετέτρεψε τη σκηνή του MEGA ο λαϊκός τραγουδιστής με τραγούδι όπως το «Είμαι ανεβασμένος» και το «Σε γουστάρω πολύ» Από την «Καταιγίδα» έως το «Για να παίρνεις τέτοια ώρα» και από το «Για να μην τρελαθώ» μέχρι το «Ώρες ώρες» ο Αντύπας δείχνει πως παραμένει ξεχωριστός. Τέλος το νέο του τραγούδι μοιράστηκε με τους τηλεθεατές του MEGA ο Αντύπας. Στο τραγούδι με τίτλο «Αίμα μου», που πρώτα παρουσιάστηκε μέσω του MEGA, στίχους έχει γράψει ο Σπύρος Γιατράς και μουσική ο ίδιος ο Αντύπας.
«Θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλους τους φίλους που είναι τώρα στο σπίτι, αλλά και σε αυτούς που είναι όλα αυτά τα χρόνια κοντά μου και με στηρίζουν», σημείωσε ο ερμηνευτής.
«Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» από την Σοφία Αρβανίτη
Μεγάλες επιτυχίες ερμήνευσε δίπλα στον καλλιτέχνη η Σοφία Αρβανίτη μόνο για τους φίλους του MEGA.
Αφού την υποδέχτηκε στην σκηνή ο Toni Sfinos και αντάλλαξαν λόγια θαυμασμού, η Σοφία Αρβανίτη ξεσήκωσε το κοινό με αγαπημένα τραγούδια αλλά και μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία του «Πεθαίνω στην Ερημιά». Η τραγουδίστρια μοιράστηκε με τους τηλεθεατές την ιστορία του τραγουδιού «Η παλιοσκυλού». «Είμαι πολύ περήφανη. Είναι μια περιπέτεια από τη ζωή μου».
Φυσικά οι δύο καλλιτέχνες μοιράστηκαν την σκηνή του δημοτικού θεάτρου Πειραιά, τραγουδώντας και μαζί.
Η ερμηνεύτρια τραγούδησε και το «Ξέρω τι ζητάω», το τραγούδι που έκανε το συγκρότημα να ξεχωρίσει και ο Sfinos με την παρέα του τη συνόδευσαν στο… χορό.
Το «Ξέρω τι ζητάω» θυμήθηκε η Shaya
Ανάμεσα στους καλεσμένους που συνόδευσαν τον Toni Sfino στη μουσική σκηνή του MEGA, ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια Shaya.
Η Shaya ανέβηκε δυναμικά στην σκηνή, όπου ερμήνευσε αγαπημένα και γνωστά τραγούδια, ενώ δεν έλλειψαν φυσικά και τα ντουέτα με τον Toni Sfino.
Όταν ο Γκόγια αντέγραφε τον Βελάσκεθ γεμίζοντας με πίνακες το παλάτι
Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο ζωγράφος Antonio Ponz εξέφρασε την θλίψη του σημειώνοντας ότι τα αριστουργήματα της ισπανικής βασιλικής συλλογής ήταν πολύ απρόσιτα: «Λίγοι έχουν ιδέα για το τι είναι επειδή έχουν μόλις δει μια άθλια εκτύπωση ορισμένων από αυτά.» Αυτό πρέπει να αλλάξει, έγραψε, τώρα που η Ισπανία είχε παράγει ταλέντα όπως ο Francisco Goya, ο οποίος ήταν περισσότερο από ικανός να αναπαράγει τα υπέροχα έργα.
Ο Γκόγια είχε ξεκίνησε να αντιγράφει τα αριστουργήματα ενός καλλιτέχνη που θαύμαζε ιδιαίτερα, του πρώην βασικό ζωγράφο στην αυλή του Βασιλιά Φίλιππου IV, Ντιέγκο Βελάσκεθ.
Στη σημερινή εποχή όπου οι υψηλής ποιότητας ψηφιακές αναπαραγωγές των αριστουργημάτων απέχουν μόνο ένα κλικ, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη συνάντηση του Γκόγια με τους πίνακες του Velázquez, διασκορπισμένους στο βασιλικό παλάτι ανάμεσα στην τραπεζαρία του βασιλιά, την αίθουσα ακροάσεων, το δωμάτιο της γκαρνταρόμπας. το σαλόνι της βασίλισσας και το σαλόνι του πρίγκιπα και της πριγκίπισσας των Αστουριών.
Τι είδε όταν εξέτασε την λεπτότητα του φωτός και της σκιάς του Velázquez; Εκεί σχεδίασε, πριν πάει σε ένα τυπογραφικό πιεστήριο, όπου έβγαλε στον “τσίγκο” το αντίγραφο. Αφού εκτύπωσε ένα πρωτόλειο σχέδιο, ο Goya αποφάσισε να προσθέσει και άλλες πινελιές στην πλάκα, μερικές φορές χαράσσοντας απευθείας στην επιφάνεια αντί να επαναλάβει τη διαδικασία χάραξης.
Κάθε βήμα προσέφερε μια ευκαιρία για παραλλαγές: το αποτέλεσμα, όπως πολλοί έχουν επισημάνει, είναι ότι τα χαρακτικά του Γκόγια μετά το Velázquez είναι λιγότερο αντίγραφα, είναι “ακριβής μετάφραση”. Πιθανώς, ούτε ο Γκόγια πίστευε ότι ήταν δυνατό να αναπαραχθεί το πινέλο και οι λεπτές γραμμές του Velázquez στο γραμμικό μέσο χάραξης. Αυτό που απέδιδε στο αντίτυπο ήταν χαρακτήρες, χειρονομίες, εκφράσεις, το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, και, στο φόντο του τοπίου, εναέρια προοπτική. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά του «φυσικού στυλ» του Velázquez.
Από τότε, ο Γκόγια ισχυρίστηκε ότι είναι το δικό του.
H ανταμοιβή
Η πρωτοβουλία του Γκόγια βρήκε την ανταμοιβή της. Στον όγδοο τόμο του [βιβλίου] Viaje, που δημοσιεύθηκε το 1778 ο Ponz αναφέρει : «Μια άλλη αξιέπαινη προσπάθεια που πρέπει να αναφερθεί. . . είναι αυτό που ανέλαβε ο Δαν Φρανσίσκο Γκόγια, καθηγητής ζωγραφικής: πρότεινε χάραξη των σημαντικών έργων του Ντιέγκο Βελάζκεθ που βρέθηκαν στη συλλογή του Βασιλικού Παλατιού, και σίγουρα μας έκανε να δούμε την ικανότητα, τη νοημοσύνη και τον ζήλο του στην υπηρεσία του έθνους, για τους οποίους οι λάτρεις του Velázquez και της ζωγραφικής πρέπει να είναι υπόχρεοι». Οι λάτρεις της ζωγραφικής και του Velázquez του χρωστάμε! Ο έπαινος αναμφίβολα αντηχεί στο μυαλό του Γκόγια.
Ο βιεννέζος απεσταλμένος στη Μαδρίτη, έκλεισε οκτώ από τα χαρακτικά του Goya για το αφεντικό του σημειώνοντας: «Εάν ο εμπνευστής τους, που δεν είναι χαράκτης αλλά ζωγράφος, συνεχίσει να βελτιώνεται και να εμπνέεται, στηρίξτε τον, θα είναι ένα σημαντικό επίτευγμα στον τομέα των Τεχνών».
Σημαντικό ρόλο έπαιξε στην καριέρα του Goya ο José Moñino y Redondo. Το 1776 επέστρεψε από τη Ρώμη και ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών. Οι αρμοδιότητές του περιλάμβαναν την εποπτεία των βασιλικών ακαδημιών, συμπεριλαμβανομένης της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Σαν Φερνάντο, όπου ο Αντόνιο Πονς υπηρετούσε αυτή την περίοδο.
Σύμφωνα με έναν πρώιμο απολογισμό, μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες της Floridablanca ήταν η ανάθεση εκτυπώσεων από τους πίνακες της βασιλικής συλλογής, αλλά το έργο έπρεπε να ανασταλεί για οικονομικούς λόγους.
Αν ο σεβασμός του Γκόγια για τον Βελάσκεθ, την οποία σημείωσε ο γιος του σε μια πρώιμη βιογραφία του καλλιτέχνη, ξεκίνησε με τη συστηματική μελέτη που είναι απαραίτητη για τη μεταφορά της ζωγραφικής σε χαρακτική, άλλα του έργα σύντομα προδίδουν την έντονη επιρροή του. Η επιρροή του Velázquez βρίσκεται πίσω από τον Τυφλό Κιθαρωδό (The Blind Guitarist) , ένα μεγάλο σχέδιο ταπετσαρίας που παραδόθηκε στο εργοστάσιο τρεις μήνες πριν από την πώληση των πρώτων χαρακτικών. Ο Γκόγια είχε μιμηθεί τους σκοτεινούς τόνους στη σκιά του Θριάμβου του Βάκχου του Βελάσκεθ.
Ο τυφλός Κιθαρωδός, Γκόγια
Δεν εκτιμούσαν όλοι την υψηλή ευκρίνεια της ζωγραφικής του Goya και οι υφαντές στο εργοστάσιο ταπισερί ζήτησαν σύντομα από τον καλλιτέχνη να διευκρινίσει τις φόρμες του για να διευκολύνει τη μεταφορά τους στην ύφανση. Ο Goya ζήτησε την επιστροφή του The Blind Guitarist τον Οκτώβριο του 1778, όπως εξηγείται σε ένα σημείωμα του διευθυντή του εργοστασίου: «Αυτός ο πίνακας, με εντολή του π. Γ. Φρανσίσκο Σαβατίνι [sic], παραδόθηκε στον Ντον Φρανσίσκο Γκόγια, ο οποίος το είχε ζωγραφίσει, για να διορθώσει και να τελειώσει αυτό που υποδείχθηκε και κατέστησε αδύνατη την αντιγραφή σε ταπισερί».
Εκπληρώνοντας το ρητό ότι το σκοτάδι προηγείται της αυγής ο Γκόγια γίνεται δεκτός στην βασιλική αυλή. «Αν ήμουν πιο ήρεμος, θα σας έλεγα πώς με τίμησαν ο βασιλιάς ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα, γιατί με τη χάρη του Θεού είχα την ευκαιρία να τους δείξω τέσσερις πίνακες, και φίλησα τα χέρια τους… Σας λέω ότι δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο από τα να τους αρέσουν τα έργα μου», γράφει σε έναν σημαντικό παράγοντα ο Γκόγια.
Αποσπάσματα από το βιβλίο, Goya: Ένα πορτρέτο του καλλιτέχνη, Janis Tomlinson. 2020, Princeton University Press.
Βαρύ πλήγμα στο εμβόλιο, φρένο στους βιαστικούς
Ρεπορτάζ των «Financial Times» για τις «αμφιβολίες που εγείρονται» σχετικά με το εμβόλιο της Οξφόρδης για τον κορωνοϊό ήχησε ως μια πραγματική βόμβα από πολλές πλευρές.
Ύστερα από τη φρενίτιδα που παρατηρήθηκε για την επίσπευση των διαδικασιών εμβολιασμού, ήρθε το δημοσίευμα αυτό για να πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο συζητήσεων και, αν μη τι άλλο, να βάλει φρένο στους βιαστικούς.
Οι «Financial Times» είναι μια εφημερίδα την οποία κάθε άλλο παρά μπορεί να εντάξει κανείς στους «διεθνείς συνωμοσιολόγους» ή στους εκφραστές του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Αλλες σκοπιμότητες μπορεί να της αποδώσει ή και να υπάρχουν. Αυτό που όμως έχει σε κάθε περίπτωση σημασία είναι ότι ακυρώνεται η επικίνδυνη θεωρία του «άσπρου – μαύρου» σχετικά με την υπόθεση του εμβολίου.
Έως τώρα η κυρίαρχη τάση που είχε αναπτυχθεί δεν υποστήριζε απλώς τα επιχειρήματα για τον άρον άρον εμβολιασμό του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά έθετε κατ’ ουσίαν υπό διωγμόν όχι μόνο την αντίθετη άποψη. Οποιοσδήποτε αποτολμούσε να εκφράσει προβληματισμούς, να θέσει απορίες και να ζητήσει περισσότερες διευκρινίσεις σχεδόν αυτόματα βρισκόταν αντιμέτωπος με λοιδορίες, αφορισμούς, ακόμη και με τον κίνδυνο ποινικοποίησης των απόψεών του με το πρόσχημα της διάδοσης fake news σε βάρος της δημόσιας υγείας.
Αυτός ο παραλογισμός πρέπει λοιπόν να σταματήσει έστω και τώρα. Προτού λάβει μεγαλύτερες και πιο σοβαρές διαστάσεις. Στα προβλήματα και στις παρενέργειες που αντιμετωπίζει η κοινωνία από την πανδημία δεν χρειάζεται να προστεθεί και ένα τέτοιος διχασμός. Είναι κυριολεκτικά περιττή η πολυτέλεια του διαχωρισμού σε φανατικούς του «ναι» και του «όχι» για το εμβόλιο. Αρκούν οι έως τώρα συγκρούσεις ανάμεσα σε σύγχρονους Εικονολάτρες και Εικονομάχους με κάθε ευκαιρία.
Αυτό που χρειάζεται είναι, αντί της σπουδής, να δοθούν όλες οι απαραίτητες -κατά κύριο λόγο επιστημονικές- απαντήσεις που θα πείθουν για την αποτελεσματικότητα και την αναγκαιότητα του εμβολίου. Χρειάζεται να τηρηθούν όλες οι διαδικασίες, να γνωστοποιηθούν όλα τα σχετικά πρωτόκολλα που θα τεκμηριώνουν την αξιοπιστία του και θα διαλύουν κάθε αμφιβολία.
Όταν μάλιστα, εκτός των άλλων, τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται διεθνώς είναι αμύθητα, η καχυποψία γίνεται ευλόγως μεγαλύτερη. Κι αυτό που δυστυχώς συμβαίνει τώρα είναι ένα σχήμα πρωθύστερο: Πριν ακόμη δοθούν οι αναγκαίες εγκρίσεις και πριν ενημερωθούν η επιστημονική κοινότητα και η κοινή γνώμη για όλα τα δεδομένα, καλούμαστε να «πειθαρχήσουμε» αδιαμαρτύρητα.
https://www.olympia.gr/diethni/vary-pligma-sto-emvolio-freno-stoys-viastikoys/
Το νεο-οθωμανικό σχέδιο της Τουρκίας θα τελειώσει με τον ρωσικό Βόσπορο
Η συγκεκριμένη ανάλυση λοιπόν αποκαλύπτει ένα ρώσικο σχέδιο που αν επιβεβαιωθεί θα αποτελέσει κοσμογονία στην περιοχή. Έχοντας ως δεδομένο ότι η Ρωσία μπορεί να μην το διατυμπανίζει, αλλά η στρατηγική της είναι μακρόπνοη και στοχεύει στις επόμενες δεκαετίες. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν για να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και μία άλλη οπτική στην ανάλυση της ρωσικής προσέγγισης με την Τουρκία, αυτή της εφήμερης πολιτικής με σαφείς ρώσικες σκοπιμότητες.
Το σχέδιο Στάλιν για κατάκτηση του Βοσπόρου
Το σχέδιο το οποίο περιγράφεται στο ρώσικο άρθρο, αποτελεί στην ουσία την συνέχεια του θρυλούμενου «σχεδίου του Στάλιν» που ήθελε να διώξει τους τουρκους από τον Βόσπορο και να διασφαλίσει την απρόσκοπτη πρόσβαση του ρωσικού στόλου στην Μεσόγειο, μέσω κατάκτησης των στενών. Το σχέδιο αυτό φέρεται να εκπονήθηκε αμέσως μετά την λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου με εντολή Στάλιν, αλλά ουδέποτε ξεκίνησε η εφαρμογή του, διότι ο Στάλιν πέθανε και οι διάδοχοι του ακολούθησαν τελείως διαφορετική πολιτική απέναντι στην Τουρκία.
Η σημερινή ανάλυση λοιπόν έχει μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Ο ζωτικός χώρος που δίνει η Ρωσία στον Καύκασο, θα έχει βαρύ τίμημα για την Τουρκία. Το παραθέτουμε αυτούσια:
Το ρώσικο δημοσίευμα από το http://agitpro.su/
Νοέμβριος 28, 2020. 18:52
«Στον ημερήσιο Τύπο, η σημερινή στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ρωσίας συχνά κατηγορείται για έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για τις επόμενες δεκαετίες. Από ό, τι γνωρίζουμε το Γενικό Επιτελείο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας σχεδίαζε για περίπου 100 χρόνια», γράφει ρωσικό δημοσίευμα που έχει ως τίτλο «Το νεο-οθωμανικό σχέδιο της Τουρκίας θα τελειώσει με τον ρωσικό Βόσπορο».
Ωστόσο, η απουσία δημόσιων στρατηγικών σχεδίων για την ανάπτυξη της σύγχρονης Ρωσίας, δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι δεν υπάρχουν σχεδιασμοί. Είναι προφανές ότι η επίτευξη στρατηγικών στόχων δεν ανέχεται τη βαβούρα και τη δημοσιότητα.
Η Τουρκία στον Καύκασο
Ο προγραμματισμός βασίζεται, επίσης, στις αναδυόμενες προκλήσεις. Από αυτήν την άποψη, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην Τουρκία.
Σήμερα πρέπει να παραδεχθούμε το προφανές γεγονός- η Τουρκία έστρεψε την προσοχή της στα πρώην εδάφη μας: μιλάμε για τα εδάφη της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της πρώην ΕΣΣΔ.
Μιλάμε για την Υπερκαυκασία, στην οποία οι Τούρκοι έχουν διεισδύσει στο Αζερμπαϊτζάν, προτείνοντας την ιδέα του «ένας λαός- δύο κράτη».
Η Άγκυρα δραστηριοποιείται επίσης, πολύ στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο.
Ταυτόχρονα, η πληροφοριακή και πολιτιστική της επιρροή δεν αφορά μόνο χώρες που γειτνιάζουν με τη Ρωσία, όπως το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν, αλλά και απευθείας στη ρωσική επικράτεια: Κριμαία, Τσετσενία, Νταγκεστάν, Ινγκουσετία, Καρατσάι – Τσερκεσίων και Καμπαρντίνο – Μπαλκάρια…
Η Τουρκία συνεργάζεται στενά με την Ουκρανία, μεταξύ άλλων στον στρατιωτικό τομέα, οπλίζοντας τον στρατό της χώρας, η οποία, μάλιστα, έχει κηρύξει τη Ρωσία ως επιτιθέμενη χώρα.
Από τη δεκαετία του ’90, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Άγκυρα έχει αναβιώσει το παγκοσμιοποιημένο της έργο με στόχο την ανοικοδόμηση του Μεγάλου Τουράν.
Σύμφωνα με έναν αριθμό εμπειρογνωμόνων, αυτή τη στιγμή αντικαθιστά το project ISIS (τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού κράτους) στρεφόμενη σε τουρκόφωνες χώρες.
Το δεδομένο είναι ότι είναι ότι η Τουρκία δεν είναι μόνη της, δεν είναι εντελώς ανεξάρτητος παίκτης, πίσω από αυτήν βρίσκεται η Βρετανία, η οποία χρησιμοποιεί την Άγκυρα ως πληρεξούσιο παίκτη.
Αυτό το γεγονός πρέπει να ληφθεί υπόψη, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι τακτικές συμφωνίες μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για τη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ μπορούν να παραβιαστούν ανά πάσα στιγμή.
Ποια είναι τα γεωπολιτικά σχέδια της Ρωσίας για τον 21ο αιώνα;
Σύμφωνα με τη Συμφωνία της Ρωσίας με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία για τα Στενά (Δαρδανελίων και Βοσπόρου), η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία συμφώνησαν να προσαρτήσουν, μετά τη νίκη επί του γερμανικού συνασπισμού, την Κωνσταντινούπολη το Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, καθώς και τις γειτονικές περιοχές της ευρωπαϊκής και ασιατικής Τουρκίας στη Ρωσική Αυτοκρατορία.
Επιπλέον, τον Μάρτιο-Μάιο του 1916, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έλαβαν τη συγκατάθεση της Ρωσίας για σχέδια διχοτόμησης της Τουρκίας.
Συμφωνία για τη διαίρεση της ασιατικής Τουρκίας του 1916 συνήφθη με τη Ρωσία, η οποία επισημοποιείται σε μνημόνια, ένα σημείωμα και δύο τηλεγραφήματα.
Και η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία στο Λονδίνο με τη μορφή ανταλλαγής επιστολών στις 9-16 Μαΐου 1916, συνήψαν τη Συνθήκη Sykes-Picot, η οποία ήταν μια συμφωνία για τον διαχωρισμό των ασιατικών περιουσιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με αυτές τις συμφωνίες, οι σύμμαχοι υποσχέθηκαν να εκπληρώσουν τη Συμφωνία της Ρωσίας με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία στα Στενά του 1915, καθώς και να μεταβιβάσουν σε αυτήν τις περιοχές Ερζουρούμ, Τραπεζούντα, Βαν, Μπιτλίς και μέρος του Κουρδιστάν.
Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ, που τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πήγε επίσης υπό το προτεκτοράτο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Τι γίνεται όμως αν το στρατηγικό σχέδιο της Ρωσίας για τον 21ο αιώνα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις παραμέτρους της Συμφωνίας Ρωσίας-Βρετανίας-Γαλλίας για τα στενά του 1915 και της Συμφωνίας διαχωρισμού της ασιατικής Τουρκίας του 1916;
Πρέπει να σημειωθεί ότι η υλοποίηση αυτών των σχεδίων της Ρωσίας θα ξεκινήσει από την ίδια την Τουρκία με την ακόρεστη επιθυμία της να επεκτείνει την επικράτειά της.
Η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε αυτό το στάδιο ακολουθεί τη στρατηγική να παίζει το γεωπολιτικό της παιχνίδι στο πλαίσιο κάποιου άλλου, την κατάλληλη στιγμή να μετατρέψει μια φαινομενικά χαμένη κατάσταση υπέρ της.
Αυτό αποδεικνύεται από τον εξαναγκασμό της Γεωργίας στην ειρήνη το 2008, και την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014, και τα πρόσφατα γεγονότα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Θα είναι λοιπόν με το τουρκικό σχέδιο του Μεγάλου Τουράν. Και το project Μεγάλο Τουράν θα τελειώσει με τους Ρώσους στο Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, γράφει το ρωσικό δημοσίευμα.
Μετάφραση: The Hellenic Information Team
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020
Έλληνας "εκτυπώνει" το πρώτο 3D διώροφο κατοικήσιμο σπίτι της Ευρώπης
Ο Γιώργος Στάικος, ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας στο Μπέκουμ της Γερμανίας, κατάφερε να συντονίσει μία υπέρ-ομάδα, να κάμψει όλες τις αντιστάσεις της γερμανικής κυβέρνησης και να είναι πλέον έτοιμος να πατήσει το «print» ώστε ν' αρχίσει να τυπώνεται το τρισδιάστατο σχέδιο της πολυτελούς μεζονέτας. Μόνο που η εντολή εκτύπωσης δεν δίνεται στον κλασικό, οικιακό εκτυπωτή, αλλά σ' ένα τεράστιο μηχάνημα, που αντί για μελάνι εκτυπώνει με… μπετό.
«Ο 3D εκτυπωτής παίρνει τα δεδομένα που του δίνουμε και κάνει το μοντέλο πραγματικότητα στην κλίμακα που του έχει δοθεί. Εκτελεί μία διαδρομή πάνω στο οικόπεδο που θέλουμε να στήσουμε αυτήν την μεζονέτα, αφήνοντας στο πέρασμά του το ειδικής χρήσης τσιμέντο, ενώ οι κινήσεις του "σέβονται" κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου», δηλώνει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Γιώργος Στάικος.
Σε κάθε επανάληψη της διαδρομής, το υπό κατασκευή σπίτι υψώνεται κατά δύο πόντους. «Στην αρχή τυπώνονται οι εξωτερικοί και εσωτερικοί τοίχοι, ενώ, ακριβώς όπως στο σχέδιο, μένουν κενά τα σημεία που αργότερα θα καλυφθούν από μονωτικά υλικά ή θα γίνουν οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις», εξηγεί.
Τις επόμενες μέρες, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα είναι έτοιμο το πρώτο επίπεδο του σπιτιού, ενώ σε λιγότερο από έναν μήνα θα είναι ολοκληρωμένο στο σύνολό του. Η υλοποίηση αυτού του δύσκολου εγχειρήματος, έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στον Έλληνα επιχειρηματία, που «κυνήγησε» ανελέητα το όνειρό του.
Ο 38χρονος Γιώργος Στάικος κατάγεται από τον Βώλακα της Δράμας. Την παιδική του ηλικία την πέρασε ως… μαστοράκος, στο πλευρό του παππού του Πασχάλη, που ήταν ξυλουργός. Στα δεκατέσσερά του χρόνια μετακόμισε στο Μπέκουμ της Γερμανίας, μια μικρή πόλη που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας και από τότε εργάζεται στην οικογενειακή τους επιχείρηση, μία κατασκευαστική εταιρεία με αντικείμενο τις ανακαινίσεις, που μετρά σήμερα 27 χρόνια λειτουργίας.
Όλα αυτά τα χρόνια τον έχουν… επισκεφθεί πολλές καινοτόμες ιδέες, που όμως δεν μπόρεσε να υλοποιήσει, διότι οι άνθρωποι στις θέσεις - κλειδιά δεν του έδειξαν εμπιστοσύνη, καθώς οι ιδέες του ήταν άσχετες με το γνωστικό και επαγγελματικό του αντικείμενο.
Την διαφορά έκανε ο απερχόμενος δήμαρχος του Μπέκουμ (σ.σ. έχασε στις πρόσφατες εκλογές και θα εκτίσει τη θητεία του έως τις 31 Οκτωβρίου 2020), στον οποίο απευθύνθηκε ο κ. Στάικος πριν από δύο χρόνια. «Ρώτησα αν είχε τη διάθεση να υποστηρίξει τις ιδέες μου, τις οποίες θα υλοποιούσα δωρεάν. Ήταν πολύ θετικός και μου έδωσε άμεσα το πράσινο φως», αναφέρει.
Το όραμά του ήταν μεγαλεπήβολο και η πρωτοτυπία του έγκειται στο γεγονός ότι το σπίτι που παρουσιάζει είναι και διώροφο και κατοικήσιμο. Όπως λέει, τα εκτυπωμένα σπίτια στην Ευρώπη συνήθως γίνονται στο πλαίσιο επίδειξης, με στόχο να διαφημίσουν την τεχνολογία του μέλλοντος, αλλά και για την απόκτηση εμπειρίας. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μονώροφα, σπάνια έχουν τις σχετικές άδειες για να μπορέσει να διαμείνει κάποιος στο εσωτερικό τους και ποτέ δεν έχουν δοθεί για διώροφη κατοικία.
«Δημιούργησα την ομάδα που -εκτός από εμένα- αποτελείται από τον κάτοχο του 3D εκτυπωτή, τον αρχιτέκτονα, την εταιρεία των υλικών που χρησιμοποιούμε και τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου που γίνεται το έργο», λέει ο Γιώργος Στάικος, παραθέτοντας την σειρά των γεγονότων: «Κάναμε μία παρουσίαση στον δήμο, στη συνέχεια πήραμε την έγκριση της πολεοδομίας, αλλά το θέμα "σκόνταψε" στο υπουργείο υποδομών, καθώς δεν υπήρχε σχετική νομοθεσία που να επιτρέπει αυτό το εγχείρημα. Με υπομονή και πολλή πίεση, σε λιγότερο από έναν χρόνο βγήκαν οι άδειες, εκπονήθηκαν όλες οι απαιτούμενες μελέτες, πιστοποιήθηκαν τα υλικά και αυτήν την ώρα η μεζονέτα κατασκευάζεται». Σημειώνεται ότι όλοι όσοι συμμετέχουν στο συγκεκριμένο έργο προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, ενώ όλα τα υλικά είναι προϊόντα χορηγιών που συνέλεξε ο ίδιος.
Ο επίμονος Δραμινός κατάφερε να αποδείξει τις ικανότητές του, κάτι που του ανοίγει πλέον τον δρόμο να προχωρήσει και άλλα μεγαλόπνοα σχέδιά του, όπως οι ενεργειακές πλάκες πεζοδρομίου. «Ο εξωτερικός χώρος του εκτυπωμένου σπιτιού θα περιβάλλεται από πλάκες πεζοδρομίου, που στην πραγματικότητα θα είναι φωτοβολταϊκά πάνελ. Την ημέρα θα συλλέγουν φως, τη νύχτα θα φωτίζονται περιμετρικά, τον χειμώνα θα θερμαίνονται ώστε να λιώνει το χιόνι που πέφτει πάνω τους και με την περίσσεια ενέργειας θα μπορεί να φορτίζεται ακόμη και το ηλεκτρικό αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη», τονίζει ο κ. Στάικος, που ήδη έχει καταθέσει τον σχετικό φάκελο για κατοχύρωση της συγκεκριμένης πατέντας. Αυτό που επίσης επιθυμεί, είναι να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο και στην χώρα καταγωγής του. «Ευελπιστώ να προωθήσουμε τις πλάκες για πάρα πολλές χρήσεις, ακόμη και στην Ελλάδα, αφού μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υλικά κατασκευής ποδηλατοδρόμων, πεζοδρόμων, ακόμη και ως βάση φόρτισης drones».
Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2020
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ
Η διαδικασία είναι απλή
Παρατηρούμε τον καιρό του Αυγούστου για 12 ημέρες, εκ των οποίων κάθε μια αντιπροσωπεύει τον καιρό των επόμενων μηνών.
Δηλαδή, η πρώτη ημέρα θα μας πει για τον καιρό του Αυγούστου, η δεύτερη για του Σεπτεμβρίου, η τρίτη για του Οκτωβρίου κ.ο.κ.
Τα «Μερομήνια» αμφισβητούνται από την επίσημη μετεωρολογία, η οποία υποστηρίζει ότι μακροχρόνιες προβλέψεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν. Έχει όμως πολυάριθμους υποστηρικτές ανάμεσα στους γεωργούς, τους κτηνοτρόφους και γενικά τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στην ύπαιθρο.
Συχνά, ακόμη και επιστήμονες δείχνουν ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα που βγάζουν τα «Μερομήνια»
Για το πότε ξεκινάμε να παρατηρούμε τις ημέρες, οι γνώμες διίστανται.
Κάποιοι ξεκινούν να παρατηρούν τα Μερομήνια από την 1η Αυγούστου έως και την 12η Αυγούστου, ενώ άλλοι ξεκινούν με το παλιό ημερολόγιο, ήτοι από τις 14 Αυγούστου έως και τις 25 Αυγούστου.
Προσέχουν δε τις καιρικές συνθήκες ολόκληρου του εικοσιτετράωρου. Αν ας πούμε, στις 18 Αυγούστου, βρέχει το βράδυ, τότε τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη θα έχει άσχημο καιρό.
Λόγω αρχαιότητας της μεθόδου, η πιθανή σωστή παρατήρηση είναι η δεύτερη (δηλαδή από τις 14 Αυγούστου).
Πως ερμηνεύονται:
Όταν έχει αέρα, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι άστατος.
Όταν υπάρχουν άσπρα σταθερά σύννεφα, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα έχει βροχές.
Όταν υπάρχουν άσπρα σύννεφα που τρέχουν ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι χιονιάς.
Όταν υπάρχουν σκούρα σύννεφα ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι κρύος.
Όταν ο ουρανός είναι καθαρός, ο καιρός του αντίστοιχου μήνα θα είναι καλός.
Μετεωρολογικά τα Μερομήνια δεν είναι τεκμηριωμένα ωστόσο είναι αποδεκτά κάθε χρόνο από την κοινή γνώμη ως μία πρώτη ματιά για το πως θα κυλίσει ο καιρός το Φθινόπωρο, το Χειμώνα, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020
Ο ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
2. γκρεμίστε όλη την Ιταλία σε βάθος 100 μέτρων.
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020
Η ΕΚΤ ετοιμάζεται για το τέλος των μετρητών και την έλευση του ψηφιακού ευρώ
Αλλαγή ώρας: Πότε περνάμε στη χειμερινή ώρα
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020
Ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας;
ΕΣΤ΄ ΗΜΑΡ
ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ
ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΤΑΙ
«Θα έρθει ημέρα
που ο Φοίβος
(Απόλλων) θα επιστρέψει
και θα είναι (θα
μείνει) για πάντα».
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020
Έτσι πνίγουν τις εγχώριες καινοτόμες επιχειρήσεις για drones
Η τεχνολογία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) μπορεί να συμβάλει στην αναχαίτιση της τουρκικής προκλητικότητας με οικονομικότερο κι αποτελεσματικότερο τρόπο. Άλλωστε, οι πολιτικές δυνάμεις επικροτούν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες νέας τεχνολογίας. Αυτά στα λόγια, επειδή στην πράξη ισχύει το αντίθετο.
Γράφει ο Γιώργος Τσιτσιλιάνος
Τελευταία, βλέπουμε σχετική επιχειρηματική δραστηριότητα από ελληνικές εταιρείες, όπως της SAS-Technology του Spirit World Group (SWG). Ήλθε σαν συνέχεια μιας πολύχρονης προσπάθειας εφαρμοσμένης τεχνολογικής έρευνας στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, ο τομέας αυτός δεν έτυχε κάποιας βοήθειας από την Πολιτεία ώστε οι προσπάθειες να εξελιχθούν σε δυναμικά επιχειρηματικά προγράμματα.
Αυτή η δυναμική προσπάθεια βρήκε στέγη στον όμιλο SWG. Ο ιδρυτής και πρόεδρος του SWG Μιχάλης Σπυριδάκος συμμερίστηκε το όραμα, αναγνώρισε την δυναμική που έχει ο χώρος και πραγματοποίησε σημαντική επένδυση για υποστηρίξει το έργο. Επισκέφθηκα την SAS και μίλησα με τους εξειδικευμένους μηχανικούς. Είδα ένα ζωντανό χώρο σε πλήρη δραστηριότητα.
Εκτός των αεροσκαφών τύπου MALE που έχουν κατασκευάσει, είδα την πρόσφατη κατασκευή τους. Είναι ένα πολυκόπτερο που σχεδίασαν από την αρχή, μέγιστου βάρους 10 κιλών με διάμετρο 1,6 μέτρα. Είναι μία σχεδίαση που έχει τη δυνατότητα να φέρει μία διπλή κάμερα που αναπτύσσει άλλη ελληνική εταιρεία με εξειδίκευση στα ηλεκτροπτικά και άλλους αισθητήρες και απορριπτόμενα φορτία.
Το πρωτοποριακό εξακόπτερο EMP-X6
Στόχος τους είναι η ανάπτυξη ενός εκτεταμένου δικτύου συνεργασίας με ελληνικές εταιρείες, στη προσπάθεια αύξησης του τεχνολογικού αποτυπώματος του τελικού συστήματος. Επίσης, θεμελιώδης παράμετρος είναι να δημιουργηθούν στη χώρα οι προϋποθέσεις, ώστε να αναχαιτιστεί η ανεξέλεγκτη σήμερα ροή των νέων τεχνικών και επιστημόνων στο εξωτερικό.
Για να κατασκευαστεί το πρωτοποριακό εξακόπτερο EMP-X6, όπως και το τετρακόπτερο EMP-X4 που είναι στην φάση ολοκλήρωσης του πρωτοτύπου, χρειάστηκαν: Σχεδίαση νέων εξαρτημάτων σε CAD, επίλυση τεχνικών προβλημάτων που παρουσιάζονται και επανασχεδίαση κάποιων από αυτά. Για να αντιληφθούμε την έκταση του έργου, το EMP-X6 αποτελείται από σχεδόν 250 διακριτά εξαρτήματα που πρέπει να συνεργάζονται απολύτως μεταξύ τους.
Αυτό απαιτεί σχεδιαστήρια, εργαστήριο ηλεκτρονικών, μηχανουργείο, εργαστήριο συνθέτων υλικών και τρισδιάστατους εκτυπωτές, κάποιοι εκ των οποίων κατασκευάστηκαν από τους ίδιους, αφού οι ειδικές προδιαγραφές μεγάλου μεγέθους που απαιτούντο, δεν καλύπτονταν από έτοιμα μοντέλα της αγοράς. Επίσης, εκπονήθηκαν εγχειρίδια τεχνικών οδηγιών, οδηγίες συντήρησης, καθώς και αναλυτικοί εικονογραφημένοι κατάλογοι υλικών.
Σημαντικό ρόλο όμως έχει και η τυποποίηση που ακολουθείται για να εξασφαλίζεται η κατασκευαστική ιχνηλασιμότητα (Configuration Control). Κάθε εξάρτημα που κατασκευάζεται, αντιστοιχίζεται με συγκεκριμένο κωδικό εξαρτήματος (Part Number). Κάθε αλλαγή-τροποποίηση-βελτίωση σε ένα εξάρτημα είναι καταχωρημένη και συνδεδεμένη με τον σειριακό αριθμό (Serial Number) του κάθε πολυκοπτέρου που βγαίνει από την γραμμή παραγωγής, όπως και με όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματα που αυτό επηρεάζει ή συνεργάζεται.
Άλλη παράμετρος είναι ότι η όλη σχεδίαση των συστημάτων βασίζεται σε Open Source Software και αντίστοιχο Hardware που επέλεξαν να χρησιμοποιούν. Αυτά πλεονεκτούν στην ηλεκτρονική ασφάλεια και την λειτουργικότητα-
Οι άχρηστες προδιαγραφές και τα ελληνικά προϊόντα
Ωστόσο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Ποιες είναι οι προϋποθέσεις, ώστε παρόμοιες ελληνικές εταιρείες, όπως η SAS, να έχουν τις δυνατότητες να προωθήσουν τα προϊόντα τους σε πρώτη φάση στην ελληνική αγορά και στη συνέχεια του εξωτερικού; Ερεύνησα την κατάσταση που επικρατεί στους διαγωνισμούς του δημόσιου. Μου έκανε εντύπωση η χαρακτηριστική πολυφωνία των προδιαγραφών.
Διαπίστωσα ότι υπάρχουν στους διαγωνισμούς κριτήρια και ειδικές πιστοποιήσεις που αντλούνται από αυτά που διαφημίζουν οι μεγάλες ξένες εταιρίες. Κριτήρια που δυστυχώς αντιγράφονται αβασάνιστα από τους κρατικούς λειτουργούς, χωρίς να συνειδητοποιούν την επίπτωση που αυτό μπορεί να έχει στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων ελληνικής προέλευσης. Ως μηχανικός αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας τουλάχιστον προβληματίζομαι για την αναγκαιότητα τέτοιων κριτηρίων.
Είναι γνωστό ότι οι βιομηχανικοί κολοσσοί που παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα των προϊόντων τους, επιθυμούν να ανεβάζουν τον πήχη, φορτώνοντας τα προϊόντα τους με δεκάδες πιστοποιήσεις σε διάφορα προαιρετικά πρότυπα. Αφού το κόστος επιμερίζεται στις δεκάδες χιλιάδες των προϊόντων του κάθε μοντέλου. Ο σημερινός Έλληνας κατασκευαστής, όμως, θα κατασκευάσει μόνο κάποιες δεκάδες μοντέλα ειδικών απαιτήσεων. Κάθε παρτίδα μπορεί να χρειάζεται διαφορετική πιστοποίηση.
Στην περίπτωση αυτή το σημαντικό αυτό κόστος επιμερίζεται σε λίγα τεμάχια και η ανταγωνιστικότητα εξαφανίζεται. Μήπως, λοιπόν, παίζουμε το παιχνίδι των ανταγωνιστών της ελληνικής οικονομίας, υιοθετώντας αβασάνιστα όποια απαίτηση πιστοποίησης σε συγκεκριμένη προδιαγραφή μας φαίνεται απλά ελκυστική; Μήπως αντί των απαιτήσεων πανάκριβων πιστοποιητικών ξένων συνήθως εργαστηρίων, θα μπορούσαμε απλώς να θέτουμε κριτήρια τεχνικής αξιολόγησης της συμμόρφωσης, αντί της πιστοποίησης (Compliance to Standards vs Certification), ώστε να δίνουμε σημασία στην ουσία και όχι τον τύπο;
Από που και ως πού δοκιμασμένο σε ΕΕ
Μια άλλη πτυχή που είδα σε διαγωνισμούς είναι η δεσμευτική απαίτηση το προϊόν να είναι σε χρήση από κρατικό φορέα χώρας της ΕΕ για ένα χρόνο. Πως θα ανταγωνιστεί μια νέα ελληνική εταιρεία, όσο καλή και αν είναι, με τέτοιους όρους; Άλλο περίεργο είναι η προϋπόθεση πιστοποίησης των εταιρειών που συμμετέχουν στους διαγωνισμούς σε πρότυπα εκτός του αναμενόμενου προτύπου πιστοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας (πχ ISO 9001).
Ζητούνται, δηλαδή, με ποινή αποκλεισμού, πιστοποιήσεις της εταιρείας που παράγει πολυκόπτερα, σε περιβαλλοντολογικά πρότυπα, σε πρότυπα ασφάλειας επικοινωνιών, κλπ. Ιδιότητες που είτε δεν αφορούν το προϊόν, είτε αφορούν μόνο στον ειδικό εξοπλισμό που έχει τοποθετηθεί επ' αυτών και άρα τον κατασκευαστή του υποσυστήματος. Σε κάθε περίπτωση αν αυτά είναι σημαντικά γιατί δεν τα ζητούν όλοι;
Στην προσπάθεια μου να απαντήσω στα ερωτήματα, παραθέτω κάποιους ενδιαφέροντες σχετικούς συνδέσμους: goldmansachs.com, www2.deloitte.com, businessinsider.com, evidencemagazine.com, pwc. Γιατί τα μη επανδρωμένα συστήματα γίνονται όλο και πιο σημαντικά ως αναπτυξιακός οικονομικός παράγοντας; Τα αποτελέσματα, που μπορείτε να αναζητήσετε ήταν πέραν κάθε προσδοκίας μου και αναρωτήθηκα: Είναι αυτά σε γνώση του ελληνικού πολιτικού συστήματος;
Έχουν γνώση γι' αυτά τα υπουργεία Ανάπτυξης, Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη και Ναυτιλίας; Αν έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, γιατί δεν έχουν φροντίσει να δομήσουν σωστά και να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις για συστήματα που είναι ομοειδή; Γιατί δεν στηρίζουν και καθοδηγούν τις εγχώριες προσπάθειες, ώστε να καταλάβουν τον χώρο της αγοράς που τους αναλογεί;
Γιατί επιτρέπουν στον κάθε φορέα να ζητά τις δικές του φωτογραφικές σχεδόν απαιτήσεις-προδιαγραφές, που στην ουσία τορπιλίζουν κάθε ελληνική προσπάθεια; Πως είναι δυνατόν να προχωρήσει αναπτυξιακά αυτός ο τόσο σημαντικός τομέας; Τόσα χρόνια, με αυτή την καθόλου αθώα τακτική μας έχουμε αποβιομηχανοποιήσει τη χώρα και πνίγουμε κάθε πρωτοποριακή επιχειρηματική καινοτομία.
Γραφειοκρατικά σύνδρομα
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχουν πράγματι λόγοι προτίμησης συστημάτων ανοικτού κώδικα σε σχέση με τον κλειστό ελεγχόμενο από τον κατασκευαστή; Εδώ βρέθηκαν πολύτιμα στοιχεία, όπως στο droneanalyst.com και το globaluavtech.com που συνηγορούν υπέρ της επιλογής του ανοικτού κώδικα. Άλλο ζήτημα είναι τα πιθανά προβλήματα ασφαλείας των κλειδωμένων διαδικτυακά ελεγχόμενων συστημάτων.
Αναρωτιέμαι αν ήταν όλα αυτά σε γνώση των αρχών δημοσίων φορέων και του υπουργείου Άμυνας, όταν επιλέγουν συστήματα μεγάλων εταιρειών, δημιουργώντας με την υιοθέτηση μη αναγκαίων κριτηρίων συνθήκες σχεδόν αποκλεισμού των εγχώριων συστημάτων; Μια ματιά στους παρακάτω συνδέσμους είναι αποκαλυπτική dronelife.com, dronelife.com, doi.gov και techcrunch.com.
Όλο αυτό το οδοιπορικό στο τομέα των μη επανδρωμένων συστημάτων πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, αν πράγματι επιθυμούμε ως χώρα να βγούμε μπροστά στη τεχνολογική εξέλιξη. Ελπίζω όσα αναφέρθηκαν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των αρμοδίων και να ξεκινήσει μια σοβαρή προσπάθεια επίλυση των προβλημάτων. Τα μυαλά τα έχουμε, όπως και ιδέες που μπορούν να γίνουν πράξη, αν αποβάλλουμε γραφειοκρατικά σύνδρομα, αναχρονιστικές λογικές και ενίοτε ιδιοτέλεια. Αν κάποιος αμφισβητεί την ακρίβεια των αναφερομένων, ας αναζητήσει πόσα συστήματα εγχώριας σχεδίασης και κατασκευής έχουν προμηθευτεί κρατικοί φορείς και πόσα διεθνείς κατασκευαστικοί οίκοι.
Επίπεδο συνειδητοποίησης και δραστηριοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών στην τεχνολογία UAV (2007).
Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί η τεχνική έκθεση Study Analysing the Current Activities in the Field of UAV της F&S για λογαριασμό της ΕΕ που εκδόθηκε το 2007. Τότε, ελάχιστοι είχαν καταλάβει τις προοπτικές των μη επανδρωμένων συστημάτων. Αξίζει όμως να την μελετήσετε και θα καταλάβετε τη ρίζα πολλών κακών που βιώνουμε σήμερα.
Στην σελίδα 16 υπάρχει η εκτίμηση για την Ελλάδα. Συγκρίνετε με αυτή άλλων κρατών-μελών, ακόμη των μικρών αναπτυσσόμενων. Μας κατατάσσει απλά σε πιθανούς πελάτες της τεχνολογίας στο μέλλον, σε αντίθεση με άλλες χώρες-μέλη που αναφέρει ότι θα εστιάσουν σε συστήματα δικής τους τεχνολογίας. Ο παραπάνω χάρτης (σελ. 77) δείχνει το επίπεδο συνειδητοποίησης και δραστηριοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών στη νέα αυτή τεχνολογία το 2007.
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020
Αιγαίο Πέλαγος, μια πανάρχαια Ελληνίδα θάλασσα