**Ένα βιβλίο η ζωή μας** Εδώ γράφω αυτό που σκέφτομαι , καθώς και κείμενα που τα έχω ξεχωρίσει
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ: ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ: ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΤΕ ΤΟ...
Έφυγε από τη ζωή η δημοφιλής τραγουδίστρια Δούκισσα
Μια από τις μεγάλες γυναικείες λαϊκές φωνές που έχει συνδέσει το όνομά της με «χρυσές» επιτυχίες των περασμένων δεκαετιών, η Δούκισσα, έφυγε από τη ζωή έπειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο που κράτησε 18 χρόνια. Γεννημένη στον Πειραιά, το 1941, στα σκληρά χρόνια της κατοχής, ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια μόλις στα 12 της χρόνια. Στο ξεκίνημα της τη βοήθησε ο πατριός της, γνωστός μπουζουξής, Γιάννης Λαουτάρης . Η Δούκισσα πρωτοτραγούδησε σε δίσκο 78 στροφών, το τραγούδι του Χρυσίνη «Με την κοπέλα π' αγαπώ» και σιγά-σιγά πέρασε στον κόσμο των πιο μεγάλων νυχτερινών κέντρων της Αθήνας, για να συνδέσει την φωνή της με μεγάλες επιτυχίες, όπως «Δεν ήσουν κύριος», «Ατάκα και επί τόπου» «Άνθρωποι είμαστε»,» «Πού πας χωρίς αγάπη». Οι δίσκοι της «Ατάκα και επί τόπου»(1975) και «Λαϊκά για τη Δούκισσα» (1984) έγιναν "χρυσοί". Επίσης, σημαντικό ήταν το πέρασμά της από τον ελληνικό κινηματογράφο όπου πρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες, από το 1966 μέχρι το 1970, όπως «Ένας χίπις με φιλότιμο», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου», «Τα αδέλφια μου», «Συντρίμμια τα όνειρά μας» κ.α. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο γιούς, οι οποίοι και ήταν στο πλευρό της μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο καρκίνος τη «συνάντησε» πριν από 18 χρόνια και αγωνίστηκε έχοντας συχνά προβλήματα υγείας, που όμως τα ξεπερνούσε με δύναμη. Πριν από πέντε μήνες είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο ύστερα από ένα ατύχημα, που επιδείνωσε την κατάσταση. «Νιώθω ότι είμαι ανήμπορη», είχε δηλώσει τότε, και όταν την ρώτησαν αν κάνει σχέδια για το μέλλον απάντησε: «Ο θεός γελάει μαζί σου όταν κάνεις σχέδια». Η κηδεία της θα γίνει στις 13.00 το ερχόμενο Σάββατο, από το Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
Να φτιάξω μιαν Αργώ
Θα ήθελα να φτιάξω μιαν Αργώ με ξύλο ελάτης , απ’ την κορφή του όρους των Κενταύρων .
Με το καλύτερο το λίπος περασμένο .
Με κάρφωμα μαστορικό που μέσα στο νερό και στη φωτιά να είναι λυγισμένο .
Ψιλόλιγνα τα δυο του τα κατάρτια και τα πανιά λινά υφασμένα από τις όμορφες κοπέλες της πατρίδας .
Σκαρμοί γεροί που τα πενήντα τα κουπιά της θα κρατούν .
Να βάλω καπετάνιο τον Άργο και τιμονιέρη τον Τίφη τον άξιο Βοιωτό .
Να κάτσω κοντά στην κουπαστή και να θορρώ προσέλευση ηρώων
και ο Ορφέας την λύρα του να παίζει και η Αταλάντη μεσ’ την φαρέτρα τα βέλη της να βάζει
Και όταν οι ήρωες στον πάγκο κάτσουν και πιάσουν τα κουπιά να εμφανιστεί η Αθηνά .
Μπροστά στην πλώρη να καρφώσει , το ξύλο της Δωδώνης το Ιερό .
Να κόψω κάβους και μέσα στο Αιγαίο ν’ ανοιχτώ .
Καράβι φάντασμα να γίνει
Σε κάθε εχθρό να φέρνει πανικό .