Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Οι σπουδαίες προσωπικότητες που έφυγαν το 2017:


ΣΤΑΘΗΣ ΨΑΛΤΗΣ (27 ΦΕΒΡΟΥΑΡIΟΥ 1951 – 21 ΑΠΡΙΛIΟΥ 2017)


ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ (15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1943 – 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017)

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ (9 ΜΑΡΤΙΟΥ 1924 – 17 ΜΑΙΟΥ 2017)

ΘΕΜΗΣ ΜΑΝΕΣΗΣ (1945 – 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ (15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1926 – 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017)

ΜΙΝΩΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ( 31 ΜΑΙΟΥ 1942 – 2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017)

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ( 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944 – 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017)

ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΝΙΚΑ (1942 – 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017)

ΝΑΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ – (1979 – 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017)

ΠΑΥΛΟΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ – (1939 – 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017)

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Τρόμος στην Άγκυρα από την κοσμοσυρροή (κρυπτοχριστιανών) μουσουλμάνων στις εκκλησίες λόγω Χριστουγέννων



Νέες ανησυχίες ξεσπούν για τον ισλαμιστή Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ.Ερντογάν καθώς 

οι αναφορές που του έρχονται από την ΜΙΤ για μεγάλο ρεύμα κρυπτοχριστιανών που έτρεξε στις εκκλησίες την ημέρα των Χριστουγέννων και την παραμονή τον βάζουν σε «αναμένα κάρβουνα»
Στην Τουρκία ασχολούνται πάρα πολύ με τις ελληνορθόδοξες διδαχές και προρρήσεις τις οποίες η ΜΙΤ έχει θέσει υπό εξονυχιστικό έλεγχο καθώς πάντα έχουν τον φόβο ότι θα εκπληρωθούν και η Ελληνορθοδοξία και ο Ελληνισμός θα ξαναεπιστρέψουν στα κλεμμένα εδάφη.
«Στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου Χριστούγεννα έκαναν και οι Μουσουλμάνοι» αναφέρει χαρακτηριστικά δημοσίευμα της haberturk
Αναφέρεται στην χριστουγεννιάτικη λειτουργία που πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου στη συνοικία Μπέγιογλου της Κωνσταντινούπολης εν όψει της 25 Δεκεμβρίου Ημέρας των Χριστουγέννων
Οι πιστοί που παρακολούθησαν  τη λειτουργία άναβαν κεριά στο εσωτερικό της εκκλησίας και κατόπιν προσεύχονταν στον περίβολο της εκκλησίας.
Ανάμεσα στους πιστούς ήταν και πολλοί μουσουλμάνοι που παρακολούθησαν τη λειτουργία καθώς και πολλοί τουρίστες, όπως αναφέρεται.







Όπως και παλαιότερα είχαμε γράψει στο pronews.gr η μεγαλύτερη ωρολογιακή "βόμβα" στην Τουρκία δεν είναι οι Κούρδοι του ΡΚΚ (τουλάχιστον όχι μόνο αυτοί) αλλά η θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών (αδελφών των Σύρων Αλαουϊτών) που αγγίζουν τα 20 εκατομμύρια πιστούς, προσεγγίζοντας το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας.
Εάν συνυπολογιστούν και τα 18 εκατομμύρια Κούρδων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια καθίσταται σαφές ότι η Τουρκία είναι ένας πολύ ευάλωτος αντίπαλος για κάποιον που θα ήξερε πως να την "ανατινάξει".
Επί της ουσίας οι Αλεβίτες/Αλαουϊτες είναι το περιβόητο "1/3 που θα γίνουν ξανά Χριστιανοί" του Πατροκοσμά.
"Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν…." πρόκειται για την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που ως φαίνεται βρίσκεται κοντά στην εποχή της ολοκλήρωσής της.
Η αλεβιτική αίρεση είναι ένα σιιτικό παρακλάδι με χριστιανικές δοξασίες και αποτελεί "κόκκινο" πανί για την ισλαμική σουνιτική Τουρκία του Ρ.Τ.Ερντογάν. Είναι φίλα προσκείμενοι στους Ορθόδοξους πληθυσμούς, κάτι που θα γίνει αμέσως κατανοητό στις επόμενες παραγράφους, ενώ θεωρούν αδέλφια τους τους Σύρους αλαουϊτες και τον πρόεδρο Μ.Άσαντ.
Κατά πολλούς οι Αλεβίτες είναι κρυπτοχριστιανοί, οι εν δυνάμει χριστιανοί. Σημειώνεται ότι η Αγία Γραφή αποτελεί μπεστ σέλερ στην Τουρκία. Στο διάστημα 2009-2012 πουλήθηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα! Κάποιοι τα αγόρασαν και βέβαια ήταν Αλεβίτες στην συντριπτική πλειοψηφία τους.
Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Συρίας Μ.Άσαντ τρέφει μεγάλο σεβασμό για την Ελληνορθοδοξία, πράγμα φυσιολογικό καθώς αντιλαμβάνεται την κοινή ρίζα και την προέλευση των Αλαουϊτών από τους Ελληνορθόδοξους.
Δεν είναι τυχαίο που Ελληνορθόδοξοι και Αλαουϊτες/Αλεβήτες, μαζί και με τους Σιίτες (που θεωρούνται αποπαίδι του Ισλάμ και διατηρούν φιλικές σχέσεις με την Ορθοδοξία) βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εναντίον των Σουνιτών που υποστηρίζονται με πάθος από ΗΠΑ,Σ.Αραβία,Κατάρ, και την ισλαμική Τουρκία.
Ο δε Ρ.Τ.Ερντογάν τα προηγούμενα χρόνια απέταξε 800 στελέχη της ΤΗΚ επειδή ήταν Αλεβήτες δείχνοντας έτσι τον φόβο του για την κρυπτοχριστιανική αίρεση.
Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι γύρω στα 20 εκατομμύρια και ανέκαθεν ήταν υπό διωγμόν. Παρά τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων Σουνιτών να τους αφομοιώσουν, δεν έχασαν τη συνοχή τους. Η καχυποψία και η προκατάληψη χωρίζει τους Αλεβίτες και τους Σουνίτες, οι οποίοι κατηγορούν τους Αλεβίτες ως ετερόδοξους, σχηματικούς, προδότες και ανήθικους.
Οι Σουνίτες στην Τουρκία, με ασπίδα τον στρατό, την αστυνομία και το σύνταγμα, κλείνουν τους τεκέδες των Αλεβιτών, τους κόβουν την παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, μπλοκάρουν τα αναπτυξιακά έργα στις περιοχές τους κ.ά. Τη μεγαλύτερη εξόντωση Αλεβιτών (40.000 νεκροί) την έκανε ο Σουλτάνος Σελίμ, το όνομα του οποίου έδωσε ο Ερντογάν πριν από 2 χρόνια στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου.
Αυτό, σε συνδυασμό με τους νόμους για το αλκοόλ και την αντισύλληψη, ενόχλησε τους Αλεβίτες, επειδή θεωρούν ότι οι νόμοι αυτοί στρέφονται εναντίον τους.
Μετά την κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, εκατομμύρια Έλληνες χριστιανοί υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν, όπως και μετέπειτα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κύπρο (λινοπάμπακοι), οι οποίοι φαίνεται να επέλεξαν το δόγμα των Αλεβιτών, παρά των Σουνιτών. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πρόσμειξης Αλεβιτών και χριστιανών, που είναι η βάση του δόγματος των Τούρκων Αλεβιτών όπως αναφέρει ο ταγματάρχης ε.α Σάββας Πέτρου, είναι:
1. Εργασία και δημιουργικότητα.
2. Ισότητα των φύλων.
3. Η μονογαμία.
4. Πιστεύουν σε μια δική τους εκδοχή της Αγίας Τριάδας: Αλλάχ ίσον Θεός, Μωάμεθ ίσον ύλη, και Αλί ίσον πνεύμα.
Εδώ ο γράφων θα πρέπει να προσθέσει ότι κατά την αντίληψή και κατανόησή του ο Τριαδικός Θεός είναι ένα είδος μαθηματικής εξίσωσης που αναφέρεται στην σχέση του Πατρός Θεού με τον Υιό (όλοι εμείς, το κάθε άτομο) και την ζεύξη που τους ενώνει το Άγιο Πνεύμα (ενέργεια, Σοφία) και υπήρχε ήδη σαν έννοια από την Αρχαιότητα.
Τότε υπήρχε το τρίπτυχο Δίας (Πρόνοια, Πατήρ), Απόλλων (Υιός, Ήλιος, θυμίζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρεται και ως «Ήλιος της Δικαιοσύνης») και η Αθηνά (Σοφία, το Άγιο Πνεύμα αναφέρεται και ως Σοφία του Θεού).
5. Έχουν δώδεκα ιμάμηδες που είναι πανομοιότυποι με τους δώδεκα αποστόλους της χριστιανικής θρησκείας. Στις τοιχογραφίες στους τεκέδες δεν διαφέρουν από τους δώδεκα αποστόλους στον Μυστικό Δείπνο.
6. Επιτρέπεται ο χορός και η διασκέδαση και έχουν ελευθερία στον έρωτα.
7. Είναι αυστηροί εναντίον της μοιχείας και του διαζυγίου.
8. Θεωρούν αμαρτία να κατηγορήσεις κάποιον στην απουσία του.
9. Εκτός από τον Αλί και τη σύζυγό του Φατιμά, αποδέχονται ως προφήτες τον Χριστό, τους Εβραίους προφήτες, όπως επίσης και τους Μικρασιάτες Αγίους των Χριστιανών, όπως τους Άγιο Γεώργιο, Άγιο Χαράλαμπο, Άγιο Μάμαντα και Προφήτη Ηλία.
10. Χρησιμοποιούν αγίασμα, έχουν κεριά και εκφράζουν ένα είδος βάπτισης.
11. Δεν κάνουν περιτομή.
12. Δεν ακολουθούν το ραμαζάνι και τους κανόνες του, γι’ αυτό και είναι σύνηθες φαινόμενο οι προστριβές με τους Σουνίτες κατά την περίοδο αυτή.
13. Στις γιορτές τους υπάρχουν έντονα αρχαιοελληνικά και διονυσιακά στοιχεία.
Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, άρχισαν οι Τούρκοι να κατακλύζουν τη Μικρά Ασία. Οι Αλεβίτες εγκαταστάθηκαν στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή της Καισάρειας, Καππαδοκίας και Ικονίου, που ήταν το προπύργιο του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία. ιδρυτής του τάγματος της περιοχής ήταν ο Χατζή Μπεκτάς Βελή, που καταγόταν απευθείας από τον Αλί.
Δανείστηκαν αρκετά στοιχεία από τους Έλληνες και ονόμαζαν τους σοφούς «σούφι», από την ελληνική λέξη. Ενστερνίζονται τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και τη Μικρά Ασία την αποκαλούν «Ρουμί», τόπος Ρωμιών δηλαδή.
Στην περιοχή αυτή έγινε η πρόσμειξη πολιτισμών και η σημερινή θρησκεία των Αλεβιτών είναι ένα κράμα αυτής της πρόσμειξης. Τα εκατομμύρια Ελλήνων Χριστιανών της Μικράς Ασίας, κάτω από την πίεση των Τούρκων υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν και επέλεξαν τους Αλεβίτες. Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι είναι κρυπτοχριστιανοί και διατηρούν χριστιανικά έθιμα, ανάβοντας καντήλια και αναρτώντας σταυρούς στα σπίτια τους. 
«Σκάνδαλο η ιστορία των Αλεβητών». Το βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την ιστορία των Αλεβητών, υποστηρίζει ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα οι χαμένοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ένα πραγματικά μεγάλο ιστορικό πρόβλημα στο οποίο όμως η σύγχρονη επίσημη Τουρκία αποφεύγει συστηματικά να δώσει πειστικές απαντήσεις. 
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, οι Αλεβήτες αποτελούν το χαμένο χριστιανικό ποίμνιο της Μικράς Ασίας που χάθηκε μετά την επικράτηση των Οθωμανών και ότι σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά κέντρα των Αλεβητών έχουν κτιστεί πάνω σε χριστιανικές εκκλησιές. 
Ο Çınar φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι όλοι οι Γέροντες, (Ντεντέδες), των Αλεβητων δεν είναι παρά χριστιανοί που θέλοντας να αποφύγουν ..... τον δια της βίας εξισλαμισμό, κατέφυγαν στην δημιουργία μιας ισλαμικής αίρεσης με πολλά χριστιανικά στοιχεία.
Ακόμα και στο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Αλεβητών, το Χατζή Μπεκτάς της Καππαδοκίας, αποδίδει χριστιανική, ακόμα και αρχαιοελληνική προέλευση, κάνοντας λόγο για ύπαρξη στο ίδιο σημείο παλαιότερο ναό του Δια και στην συνέχεια χριστιανικής μονής. 
Μέχρι και τον απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, της χριστιανικής εκκλησίας της Μακεδονίας, ταυτίζει με τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη των Αλεβητών, που δεν είναι άλλο από τον Pir Sultan Abdal. 
Ο Τούρκος συγγραφέας επικαλείται ακόμα και τα συγγράμματα του γνωστού Τούρκου περιηγητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Εβλιγιά Τσελεμπί, για να υποστηρίξει ότι ήταν καθοριστικές οι επιδράσεις του αποστόλου Πέτρου, του απόστολου Ματθαίου από την Ούρφα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ακόμα και της αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής, στους πιστούς, μετέπειτα Αλεβήτες, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά σε ένα μεγάλο ιστορικό σκάνδαλο για τους σημερινούς Αλεβήτες της σύγχρονης Τουρκίας. 
Όπως είναι φυσικό το βιβλίο αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά το έντονο πρόβλημα των Αλεβητών, που εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για την συνοχή της Τουρκίας. 
Γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένεκα της μεγάλης ανόδου του πολιτικού Ισλάμ και των Σουνιτών στην Τουρκία, το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία. 
Ακόμα και Οθωμανοί ιστορικοί, όπως οι Γιακούμπ και Χασλούκ, έχουν τονίσει ότι ο Αλεβητισμός οφείλει πάρα πολλά από τις δοξασίες του στις χριστιανικές δοξασίες και τελετές των κατοίκων της Μικράς Ασίας. 
Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η αλεβητική δοξασία για την Αγία Τριάδα που έφερε ακόμα πιο κοντά τους Αλεβήτες στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό της Μικράς Ασίας. Η Ενότητα του Θεού, του Μωάμεθ, και του προφήτη Αλί, ήταν η αλεβητική έκδοση της Αγίας Τριάδας. 
Αλλά οι ελληνορθόδοξες επιδράσεις εκδηλώνονταν και με άλλους τρόπους, όπως η εγκατάσταση προσκυνημάτων σε προσκυνήματα ή τοποθεσίες όπου οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί τις θεωρούσαν ιερές και μέχρι σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος των Αλεβητών. 
Οι Αλεβήτες στο παλιό κεμαλικό τουρκικό κράτος το οποίο ήταν άθεο δεν είχαν προβλήματα ενσωμάτωσης στην τουρκική κοινωνία. Σήμερα όμως λόγω του ισλαμιστικού διαχωρισμού από τις πολιτικές Ρ.Τ.Ερντογάν και Α.Νταβούτογλου νιώθουν πλέον ως ξένο "σώμα" στον τουρκικό κορμό, και είναι πάρα πολλοί για να περάσει αυτό ανώδυνα.
Τι σημαίνουν όλα αυτα; Πολύ απλά υπάρχει επίγνωση σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας ότι οι ρίζες του είναι ελληνορθόδοξες και ακόμα και η φυλετική τους καταγωγή αρχίζει από ελληνικό... DNA.
Έτσι λοιπόν σε κάθε μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης ο Ρ.Τ.Ερντογάν «τρέμει» κυριολεκτικά όταν ανακαλύπτει ότι δεν έχει τόσα εκατομμύρια από πίσω του που να μπορεί να τους λογίζει πραγματικά δικούς του. Άλλωστε και οι ίδιοι οι Τούρκοι ξέρουν ότι δεν είναι να τα βάζει κάποιος με τις διδαχές του Πατροκοσμά.
Απλά θα χάσει.


pronews.gr

Όταν οι Έλληνες έφθασαν στην Υπερβόρεια (Σκανδιναβία): Απίστευτες γνώσεις αστρονομίας στον χρυσό δίσκο του Moordorf!


Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής αστρονομίας ο χρυσός δίσκος του Μούρντοφ (Moordorf), 

βρίσκεται στο κρατικό μουσείο της Κάτω Σαξονίας στο Ανόβερο και αποδεικνύει για άλλη μια φορά το προχωρημένο επίπεδο γνώσεων των αρχαίων προγόνων μας καθώς χρονολογείται από την από την δεύτερη περίοδο της σκανδιναβικής εποχής του Χαλκού (1500-1300 π.Χ.).

Ανακαλύφθηκε το 1910 και από το 1926 και στην αρχή θεωρούνταν ηλιακός ενώ στις αρχές του 2016 υπήρχαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα του χρυσού δίσκου λόγω της μεγάλης καθαρότητας του σε χρυσό. O δίσκος βρέθηκε στην Eastern Friesland που είναι στην βορειοδυτική σημερινή Γερμανία.

Οι αρχαιοαστρονομικές του πληροφορίες εντοπίστηκαν κατόπιν κοινής έρευνας αρχαιολόγων και αστροφυσικών.

Φυσικά για άλλη μια φορά δημιουργείται το ερώτημα του πως σε μια τόσο πρώιμη εποχή, τουλάχιστον με όσα μας μαθαίνει η επίσημ Ιστορία, οι αρχαίοι Έλληνες του αιγαιακού χώρου διέθεταν τέτοιες εκπληκτικές γνώσεις.

Υποτίθεται ότι οφείλεται στην μεταλλουργία των βρετανικών νήσων αλλά οι χαράξεις και οι γνώσεις οι οποίες έχουν σωθεί πάνω στον χρυσό δείχνει έναν πολύ ανώτερο πολιτισμό που οι τότε ιθαγενούς κατάστασης κάτοικοι των βορείων χωρών ούτε στον ύπνο τους δεν μπορούσαν να κατανοήσουν.

Άλλωστε θεωρείται βέβαιο πλεόν ότι οι κάτοικοι του Αιγαιακού χώρου και ειδικότερα οι Μινωίτες Κρήτες ταξίδευαν σε περιοχές πολύ μακρινές και ίχνη τους υπάρχουν σε ολόκληρη την Βόρεια Ευρώπη.

Άλλωστε η ανάμνηση της Υπερβόρειας ήταν έντονη σε όλους τους ελληνικούς θρύλους και μύθους.

Σε πρόσφατη μελέτη ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ. Μηνάς Τσικριτσής απέδειξε την αυθεντικότητα του δίσκου λόγω της αρχαιοαστρονομικής πληροφορίας που φέρει, η οποία προϋπάρχει στα αιγαιακά τηγανόσχημα και τα άλλα ευρήματα του Κρητομυκηναϊκού πολιτισμού που έχουν παρόμοια αστρονομική πληροφορία.

Μάλιστα ο ερευνητής παρουσίασε το εύρημα με τις αστρονομικές παρατηρήσεις στα Κυκλαδικά Τηγανόσχημα (Ημερολόγια της 3ης χιλιετίας), στο διεθνές συνέδριο που διοργάνωσε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων με τον γενικό τίτλο «Περὶ τῶν Κυκλάδων νήσων: Το Αρχαιολογικό Έργο στις Κυκλάδες».

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τσικριτσής για την έρευνα του είπε ότι πριν από λίγες ημέρες έμαθε ότι το άρθρο του για τον χρυσό δίσκο του Μούρντορφ έγινε δεκτό, μετά από αξιολόγηση και πρόκειται να δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού της Κάτω Σαξονίας «Zeitschrift für niedersächsische Archäologie – Die Kunde» τομ. 67/2016.

«Λόγω των δημοσιεύσεων μας με τον αστροφυσικό Ξενοφώντα Μουσά για την Αρχαιοαστρονομική πληροφορία που έχουμε αναδείξει στον Αιγαιακό πολιτισμό από την 4η χιλ., στις αρχές του 2017 ήλθαν σε επαφή μαζί μου αρκετοί αρχαιολόγοι από την Κεντρική Ευρώπη που ασχολούνται με χρυσούς δίσκους που φέρουν παράξενα χαράγματα και εμπίεστα σημεία στην επιφάνεια τους.

Τον Μάιο που πέρασε ήλθαν περίπου 35 αρχαιολόγοι που ασχολούνται με ευρήματα της 2ης χιλ. π.Χ και με κάλεσαν στην συνάντηση τους για να τους παρουσιάσω τα τηγανόσχημα ως τα πρώτα ημερολόγια και την λειτουργία του Μινωικού υπολογιστή του Παλαικάστρου (1800 π.Χ).

Έτσι προέκυψε η συνεργασία με τον διευθυντή του Μουσείου του Ανόβερου, στου οποίου την έκθεση βρίσκεται ο χρυσός δίσκος του Μούρντορφ. Ο Αρχαιολόγος ερευνητής Dr. St.Veil με φακό μέτρησε όλες τις χαράξεις που παρατηρούμε στις ομόκεντρες ζώνες του χρυσού δίσκου και μου απέστειλε το υλικό για μελέτη».

«Το αποτέλεσμα ήταν ότι παρατήρησα πως στο κέντρο ο κύκλος έχει 9 μικρούς εμπίεστους κύκλους που αν αντιστοιχούν σε σεληνιακούς μήνες τότε εφόσον προστεθούν και οι 100 χαράξεις της επομένης κυκλικής ζώνης μας δίνει άθροισμα 365 μέρες, δηλαδή το Ηλιακό ημερολόγιο», είπε.

Όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τσικριτσής «οι επόμενες δυο ζώνες αντιστοιχούν σε 584 χαράξεις που ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στη συνοδική κίνηση του πλανήτη Αφροδίτη, ενώ οι επόμενες ζώνες με τις χαράξεις δίνουν ακριβώς τον αριθμό 399 ημερών, που αντιστοιχούν στη συνοδική κίνηση του Πλανήτη Δία».

Αναφορικά με τα ονόματα των πλανητών που εμφανίζονται στον δίσκο ο κ. Τσικριτσής είπε ότι «τα ονόματα των πλανητών πριν 3500 χρόνια δεν τα γνωρίζουμε αλλά η εμφάνιση σε ευρήματα των συνοδικών τους ημερών δίνει την ταυτότητά τους.

Έτσι όταν βλέπουμε σε ένα αρχαίο εύρημα να έχει 584 η 399 χαράξεις και αυτό επαναλαμβάνεται και σε άλλα τότε μπορούμε να πούμε ότι αυτές δεν είναι τυχαίες και οι κατασκευαστές ήθελαν να απεικονίσουν το ημερολόγιο των πλανητών, Αφροδίτης (584) και Δία (399).

Δεν μπορεί να έχουμε στο δίσκο του Μούρντορφ τρεις συμπτώσεις ημερολογίων, όπως τις ημέρες 365 το Ηλιακό ημερολόγιο, 584 της Αφροδίτης και 399 του Διός. Συμπερασματικά αναφέρουμε όπως έχουμε μελετήσει με τον με τον κ. Μουσά, στα Κυκλαδικά τηγανόσχημα της 3η χιλ, π.Χ όπου στην επιφάνεια τους, οι πλανήτες εμφανίζονται έχοντας ως ταυτότητα της ημέρες της συνοδικής τους κίνησης».

«Το ίδιο φαινόμενο εμφανίζεται και στον χρυσό δίσκο του Μούρντορφ όπου στο εσωτερικό αποτυπώνεται το ηλιακό ημερολόγιο με 365 μέρες.

Έτσι ο δημιουργός του δίσκου έβαλε στο κέντρο τον Ήλιο που είναι η πηγή του φωτός και το πιο φωτεινό ουράνιο αντικείμενο (φωτεινότητα –26.7)», λέει και προσθέτει: «Στις επόμενες τρεις ζώνες ο κατασκευαστής έβαλε τη συνοδική κίνηση του Πλανήτη Αφροδίτη δηλώνοντας το δεύτερο σε φωτεινότητα(-4,4) πλανήτη, και στις 2 τελευταίες ζώνες έβαλε τη συνοδική κίνηση του πλανήτη Δίας που είναι ο επόμενος σε φωτεινότητα(−2.3)».

«Θεωρούμε λοιπόν ότι στον χρυσό δίσκο του Μούρντορφ συνυπάρχουν οι ταυτότητες των τριών πιο φωτεινών ουρανίων σωμάτων Ήλιος, Αφροδίτη και Δίας σε σειρά λαμπρότητας.

Τα ουράνια αυτά αντικείμενα της εποχής του Χαλκού εθεωρούντο Θεοί, όπως μας γνωρίζει ο Πλάτωνας στο έργο του Κρατύλος. Έτσι ο δίσκος θα λειτουργούσε ως φυλαχτό αφού απεικονίζονται στην επιφάνεια του οι τρεις βασικοί πλανήτες, όπου ο κάτοχός του μπορούσε να τους επικαλεσθεί για προστασία.

Αν συσχετισθούν τα ονόματα των πλανητών με τις μετέπειτα διαχρονικές ιδιότητες τους, γνωρίζουμε ότι όταν ο Ήλιος απεικονίζεται στον καθαρό χρυσό με κύκλο, σχετίζεται με μια κοσμική δύναμη της ύπαρξης. Ενώ η Αφροδίτη σχετίζεται από την αγάπη τον έρωτα και την αναπαραγωγή του ανθρώπου, και τέλος ο Δίας ήταν η αρσενική δύναμη που ρύθμιζε τις σχέσεις στις κοινωνίες», επισημαίνει ο κ. Τσικριτσής.

Και καταλήγει λέγοντας: «Συμπερασματικά αποδείξαμε ότι ο δίσκος του Μούρντορφ είναι ένα αυθεντικό ταλισματικό εύρημα με πολλά αστρονομικά στοιχεία μεγάλης ακρίβειας αποτυπωμένα στην επιφάνεια του που εμφανίζονται μόνο σε ευρήματα της 3η και 2η χιλιετίας π.Χ στον Αιγαιακό πολιτισμό».


ΠΗΓΗ

Πόσο μακριά στο διάστημα έχουν ταξιδέψει τα ανθρώπινα ραδιοκύματα;


Η ανθρωπότητα έχει άθελά της κάνει γνωστή τη παρουσία της στο Σύμπαν εδώ και αρκετές δεκαετίες. Πολλά από τα ραδιοκύματα που εκπέμπουμε, είτε αυτά είναι ραδιοφωνικά, είτε τηλεοπτικά, έχουν ταξιδέψει μερικές δεκάδες έτη φωτός προς κάθε κατεύθυνση. 

Η πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή ΑΜ έγινε τη παραμονή των Χριστουγέννων του 1906 από τον Reginald Fessenden, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Ωστόσο το πρώτο σήμα που ήταν αρκετά ισχυρό (40 MHz) για να διαπεράσει την ιονόσφαιρα και να ταξιδέψει στο διάστημα, ίσως ήταν η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936. Το πρόγραμμα που μεταδόθηκε σε πάνω από 50 χώρες, και μεγάλο μέρος του περιλαμβάνει ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ, θέτει το ερώτημα εάν ο αιμοσταγής δικτάτορας ήταν ο πρώτος πρέσβης της ανθρωπότητας στο διάστημα. Το σήμα βέβαια δεν είχε σκοπό να αποσταλεί στο διάστημα και έτσι το πιθανότερο είναι ότι ήταν πολύ εξασθενημένο για να ληφθεί από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό. 


Το σήμα που στάλθηκε από το Arecibo το 1974

Το πρώτο ανθρώπινο σήμα που σχεδιάστηκε για να σταλεί στο διάστημα, ήταν το σήμα που εκπέμθηκε από τεράστιο ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο το 1974. Εστάλει προς τη κατεύθυνση του νεφελώματος Μ-13, 25.000 έτη φωτός μακριά. Το 210 byte μήνυμα περιλαμβάνει μια αναπαράσταση του ηλιακού μας συστήματος, μια αναπαράσταση διπλής έλικας DNA, τους αριθμούς 1 έως 10, μια αναπαράσταση ανθρώπου και τον αριθμό του τότε πληθυσμού της Γης. Το σήμα θα φτάσει στο προορισμό του σε 25.000 χρόνια, εκτός αν αναχαιτιστεί από κάποιο εξωγήινο διαστημόπλοιο νωρίτερα. 

Επομένως έχουμε κάνει γνωστή τη παρουσία μας σε μια ακτίνα περίπου 80 ετών φωτός γύρω από τη Γη. Η έκταση αυτή είναι απειροελάχιστη αν αναλογιστούμε ότι ο γαλαξίας μας έχει διάμετρο 100.000 ετών φωτός και το Σύμπαν τουλάχιστον 96 δις έτη φωτός.

Ταξιδεύοντας με τη ταχύτητα του φωτός, τα ραδιοκύματα, αν και εξασθενημένα,  θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος, ακόμη και όταν πλέον η ανθρωπότητα δε θα υφίσταται πλέον.

πηγή 

Σοφίες και ευφυολογήματα Αρχαίων Ελλήνων


Οι Λακεδαιμόνιοι Βούλης και Σπέρχης πήγαν εθελοντικά στο βασιλιά των Περσών Ξέρξη για να τους επιβληθεί τιμωρία, που όφειλε η Σπάρτη σύμφωνα με κάποιον χρησμό, διότι σκότωσαν τους κήρυκες που είχαν σταλεί από τον Πέρση βασιλιά σ’ αυτούς.

Αφού παρουσιάστηκαν στον Ξέρξη, του ζητούσαν να τους σκοτώσει με όποιον τρόπο θέλει για εξιλέωση των Λακεδαιμονίων.

Κι όταν εκείνος, κατάπληκτος, τους άφησε ελεύθερους και πρότεινε σ’ αυτούς να μείνουν κοντά του, είπαν: «Και πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε εδώ, εγκαταλείποντας την πατρίδα και τους νόμους και εκείνους τους ανθρώπους, για χάρη των οποίων διανύσαμε τόσο δρόμο για να πεθάνουμε;». 

Καθώς τους παρακαλούσε επίμονα και ο στρατηγός Ίνδαρος και υποσχόταν σ’ αυτούς ότι θα τύχουν ίση τιμή με τους πιο στενούς φίλους του βασιλιά, του απάντησαν: «Μας δίνεις την εντύπωση ότι αγνοείς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ελευθερία, την οποία κανένας συνετός άνθρωπος δεν θα αντάλλαζε με τη βασιλεία των Περσών». 

*** 
Όταν o Ισμηνίας από τη Θήβα πήγε στην Περσία ως απεσταλμένος της πατρίδας του, θέλησε να δει από κοντά το μεγάλο βασιλιά. O υπηρέτης του βασιλιά τότε τού είπε: «Ξένε Θηβαίε, υπάρχει νόμος περσικός, σύμφωνα με τον οποίο αυτός που θα δει το βασιλιά και θα του μιλήσει, πρέπει πρώτα να τον προσκυνήσει. Αν θέλεις λοιπόν και συ να τον συναντήσεις, να κάνεις το ίδιο, διαφορετικά θα πεις ό,τι θέλεις σε μένα».  Τότε ο Ισμηνίας είπε: «οδήγησε με». 

Αφού πλησίασε και τον είδε ο βασιλιάς, έβγαλε το δαχτυλίδι του και, χωρίς να φανεί, το έριξε κάτω στα πόδια του και αμέσως έσκυψε και το πήρε πίσω. Έτσι κατάφερε από τη μια να πιστέψει ο βασιλιάς ότι τον προσκύνησε και από την άλλη δεν έκανε τίποτε απ’ αυτά που ντροπιάζουν τους Έλληνες. Αντίθετα μάλιστα πέτυχε να πάρει όλα όσα ζήτησε από τον Πέρση βασιλιά. 


*** 
Όταν κάποιος ρώτησε τον βασιλιά Αγησίλαο, γιατί η Σπάρτη είναι ατείχιστη, τότε αυτός, δείχνοντας τα σώματα των Λακεδαιμονίων, απάντησε:
«Αυτά είναι τα τείχη των Λακεδαιμονίων!».
 

*** 
Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: «Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό». 

Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;» 


*** 
Ο Λεωτυχίδης, όταν κάποιος τον ρώτησε να μάθει για ποιόν λόγο οι Σπαρτιάτες πίνουν λίγο κρασί, απάντησε: «Για να μην αποφασίζουν άλλοι για μας, αλλά εμείς για τους άλλους». 

*** 
Όταν ο ναύαρχος Λύσανδρος πήγε στη Σαμοθράκη για να πάρει μέρος στα Καβείρεια μυστήρια, o ιερέας των Καβειρίων που εξομολογούσε τους πιστούς, του ζήτησε να εξομολογηθεί τις  αμαρτίες του.Ο Λύσανδρος τότε  τον ρώτησε : «Πρέπει να το κάνω αυτό, επειδή το ζητάς εσύ ή οι θεοί;». Κι όταν ο ιερέας  απάντησε ότι «το απαιτούν οι θεοί»,  ο Λύσανδρος του απάντησε : «Βγες εσύ έξω από τον ναό, κι αν με ρωτήσουν οι θεοί θα το πω σε εκείνους»… 

*** 
Ένας Έλληνας που δοκίμασε τον μέλανα ζωμό, είπε πως τότε κατάλαβε, «γιατί οι Σπαρτιάτες βαδίζουν με τέτοια ευχαρίστηση προς τον θάνατο…». 


*** 
Στον  Φίλιππο ιερέα του Ορφέα, που ήταν πάμπτωχος και έλεγε ότι όσοι είχαν μυηθεί από αυτόν θα ζούσαν ευτυχισμένοι μετά το τέλος της ζωής τους, του είπε ο βασιλιάς Λεωτυχίδης:«Γιατί λοιπόν, ανόητε, δεν πεθαίνεις για να παύσεις να θρηνείς για την δυστυχία και την φτώχεια σου;» 


*** 
Ο Χάριλος, ερωτώμενος γιατί επιτρέπουν στις αδέσμευτες κοπέλες να κυκλοφορούν ακάλυπτες ενώ οι παντρεμένες με κάλυμμα στο κεφάλι, απάντησε: «Επειδή οι κοπέλες πρέπει να βρουν άνδρες, ενώ οι παντρεμένες να κρατήσουν τους άνδρες τους». 


*** 
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν». 


*** 
Ο Παυσανίας του Κλεόμβροτου όταν κάποιοι θαύμαζαν ανάμεσα στα λάφυρα την πολυτέλεια των ενδυμάτων των βαρβάρων, είπε:«Καλύτερα να ήταν οι ίδιοι μεγάλης αξίας, παρά να έχουν πράγματα μεγάλης αξίας» 


*** 
Κάποιος Αθηναίος ρώτησε έναν Σπαρτιάτη: «Ποιά είναι η ποινή για όσους στη Σπάρτη απατούν τους συζύγους τους;». Ο Σπαρτιάτης αποκρίθηκε πως «πρέπει να θυσιάσουν έναν ταύρο, που όταν στέκεται στην κορυφή του Ταΰγετου, πίνει νερό στον Ευρώτα». Ο Αθηναίος απόρησε: «Μα υπάρχει τέτοιος μεγάλος ταύρος;». Για να εισπράξει την απάντηση του Σπαρτιάτη:«Γιατί, υπάρχει Σπαρτιάτης μοιχός;». 


*** 
Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε: «Κόσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι».


*** 
Ο Παυσανίας του Πλειστοάνακτα σ’ εκείνον που τον ρώτησε γιατί δεν επιτρέπεται στην πόλη τους να αλλάξουν κανένα από τους παλιούς τους νόμους, απάντησε:«Γιατί πρέπει να επιβάλλονται οι νόμοι στους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι στους νόμους» 


*** 
Ένας Λάκωνας που ρωτήθηκε για ποιον λόγο τρέφει μεγάλα γένια, εκείνος απάντησε: «Για να βλέπω τις λευκές τρίχες και να μην κάνω τίποτε ανάξιο του χρώματός τους». 


*** 
Όταν έδειξαν στον Διαγόρα τον «άθεο» τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. Ο Διαγόρας απάντησε: 
«Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα». 


*** 
Ο  Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε: «Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα». Ο Πλάτωνας του παρατήρησε: «Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο». 


*** 
Ένας που επισκέφτηκε τη Σπάρτη και επί πολλή ώρα έμενε όρθιος στηριζόμενος στο ένα του πόδι, είπε σε έναν Σπαρτιάτη: «Δεν πιστεύω, Λάκωνα, να μπορείς να σταθείς τόση ώρα στο ένα σου πόδι όση εγώ». Κι εκείνος απάντησε: «Εγώ όχι· μπορούν όμως όλες οι χήνες». 


*** 
Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε: «Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;» 

*** 
Όταν σε μια πόρτα τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί ένα φίδι και οι μάντεις έλεγαν στον βασιλιά Λεωτυχίδη του Αρίστωνα ότι είναι παράξενο σημάδι, αυτός απάντησε: «Θα ήταν παράξενο σημάδι, αν το κλειδί τυλίγονταν γύρω από το φίδι». 


*** 
Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».Και ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους». 

*** 
Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Aθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: «Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;» Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο». Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας:  «Ας μ’ αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος». 



*** 
Ο Αγησίλαος άκουσε κάποτε ότι οι σύμμαχοι δυσανασχετούσαν με τις συχνές εκστρατείες, καθώς συμμετείχαν λίγοι Λακεδαιμόνιοι και οι σύμμαχοι ήταν πολλοί. Θέλοντας να αποδείξει το πλήθος αυτών, διέταξε όλους τους συμμάχους να καθίσουν από το ένα μέρος ανάμεικτοι μεταξύ τους και από το άλλο χωριστά μόνοι τους οι Λακεδαιμόνιοι. Έπειτα διέταξε με κήρυκα να σηκωθούν πρώτοι οι κεραμοποιοί, και μόλις σηκώθηκαν αυτοί, διέταξε να σηκωθούν δεύτεροι οι χαλκουργοί, έπειτα οι κτίστες και στη συνέχεια οι οικοδόμοι και μετά ο καθένας που ασκούσε άλλη τέχνη. Σχεδόν είχαν σηκωθεί όλοι οι σύμμαχοι, αλλά από τους Λακεδαιμόνιους κανείς, γιατί είχε απαγορευθεί σ’ αυτούς να μαθαίνουν και να ασκούν χειρωνακτική εργασία. Έτσι, γελώντας ο Αγησίλαος, είπε: «Βλέπετε, άνδρες, πόσο περισσότερους στρατιώτες, στέλνουμε εμείς στις εκστρατείες;». 


*** 
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. 
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο». 


*** 
Όταν κάποιος Αθηναίος είπε στον Ανταλκίδα ότι «μόνοι εμείς σας διώξαμε πολλές φορές από τον Κηφισό», αυτός απάντησε: «Εμείς όμως ποτέ δεν σας διώξαμε από τον Ευρώτα». 


*** 
Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε: «Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου». 
Ο Σωκράτης του απάντησε: «Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;» 


*** 
Όταν κάποιος ρώτησε τον Δημάρατο, γιατί αυτούς που ρίχνουν τις ασπίδες τους στη μάχη τούς στερούν τα πολιτικά δικαιώματα, όχι όμως και αυτούς που ρίχνουν τις περικεφαλαίες και τους θώρακες, απάντησε: «Αυτά τα φορούν για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους· την ασπίδα όμως την κρατούν για να υπερασπισθούν τον κοινό στρατιωτικό τους σχηματισμό». 


*** 
Ο Μέγας Αλέξανδρος είπε: «Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που διοικούνται από ένα πρόβατο. Φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τα διοικεί ένα λιοντάρι». 


*** 
Ένας Σπαρτιάτης με πρόβλημα όρασης που ήθελε να πάει στον πόλεμο, ρωτήθηκε από κάποιον: «Που πας σ’ αυτήν την κατάσταση και τί νομίζεις ότι θα πετύχεις;». Αυτός τότε απάντησε: «Ακόμη κι αν δεν πετύχω τίποτε άλλο, σίγουρα θα στομώσω το ξίφος του εχθρού». 


*** 
Όταν ο Αριστοτέλης ρωτήθηκε σε τι διαφέρουν οι μορφωμένοι από τους αμόρφωτους και εκείνος απάντησε «σε ότι και οι ζωντανοί από τους πεθαμένους». 


*** 
Ένας στρατιώτης, πληροφόρησε τον Λεωνίδα, ότι είναι κοντά οι εχθροί. Εκείνος τότε είπε: «Επομένως, κι εμείς είμαστε κοντά τους».


***
O Δημόκριτος είπε πως: «Οι άνθρωποι προσεύχονται στους θεούς και ζητούν υγεία, ενώ ξεχνούν ότι αυτήν την δυνατότητα περνάει και από το χέρι τους. Από έλλειψη εγκράτειας, κάνουν τα αντίθετα από αυτά που πρέπει, προδίδουν μόνοι τους την υγεία τους».
 


*** 
Στην ερώτηση, γιατί οι άριστοι προτιμούν τον ένδοξο θάνατο αντί για την άδοξη ζωή, ο Λεωνίδας απάντησε: «Γιατί, το δεύτερο το θεωρούν κάτι το φυσικό, ενώ το πρώτο είναι προσωπική επιλογή τους». 






*** 
O Πυθαγόρας είπε πως: «Όπως δεν ωφελεί η ιατρική αν δεν νικάει τις αρρώστιες, έτσι και η φιλοσοφία αν δεν αποβάλει την κακία από την ψυχή».


*** 
Το 338 π.Χ., μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας ξεκίνησε μια θριαμβευτική πορεία στις πόλεις της νοτίου Ελλάδος για να εδραιώσει την πανελλήνια συμμαχία κατά των Περσών. Οι Σπαρτιάτες δεν του επέτρεψαν να μπει στην πόλη τους. Τότε ο Φίλιππος τους διεμήνυσε πως αν κυριεύσει την πατρίδα τους, δεν θα πρέπει να περιμένουν κανένα έλεος. Και οι Σπαρτιάτες του απάντησαν λακωνικά, με μία μόνο λέξη: «Αν». 


*** 
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε: «Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει».!


πηγή 

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Πότε καθιερώθηκε η 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους;



Φαίνεται πως στην αρχαία Ελλάδα δεν γιορταζόταν η Πρωτοχρονιά καθώς για τότε μεγαλύτερη σημασία είχε η αρχή κάθε μήνα που ονομαζόταν νουμηνία. Στην Αθήνα, ωστόσο, μια επιγραφική μαρτυρία μας πληροφορεί για μια θρησκευτική τελετή που γινόταν στην αρχή του νέου έτους ή σωστότερα την τελευταία ημέρα του απερχομένου. Επρόκειτο για μια θυσία των απερχόμενων αξιωματούχων στον Δία Σωτήρα και την Αθηνά Σωτείρα και απέβλεπε στην εξασφάλιση της εύνοιας των θεών αυτών για τη νέα χρονιά.

Μόλις στα ρωμαϊκά χρόνια και κάτω από την επίδραση της ίδιας της Ρώμης άρχισε ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς, ο οποίος επεκτάθηκε σε όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επομένως και στον ελληνικό χώρο. Ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας που το 46 π.Χ. καθιέρωσε την 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους, κάτι που έκτοτε γνώρισε ευρεία διάδοση στη Δύση με λιγοστές και περιορισμένες τοπικά και χρονικά εξαιρέσεις, όπως π.χ. στην εποχή του Καρόλου του Μεγάλου (ο τελευταίος επειδή συνέβη να ανεβεί στον θρόνο τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ. όρισε για την επικράτειά του ως αρχή του χρόνου τις 25 Δεκεμβρίου). Στον Ιούλιο Καίσαρα και στις γνώσεις του περίφημου αστρονόμου από την Αλεξάνδρεια Σωσιγένη, τη συνδρομή του οποίου είχε ζητήσει, οφείλουμε και την προσαρμογή του έτους στη διάρκεια της περιστροφής της Γης γύρω από τον Ήλιο.

Η σειρά των μηνών που ισχύουν σήμερα, η διάρκεια και οι ονομασίες τους οφείλονται εν πολλοίς στη διορατικότητα του ρωμαίου στρατηλάτη και πολιτικού. Στην αρχαία Ελλάδα το έτος το αποτελούσαν δώδεκα σεληνιακοί μήνες, οι οποίοι είχαν συνήθως 29 και 30 ημέρες εναλλάξ (πρόκειται για τους «κοίλους» και «πλήρεις» μήνες, αντίστοιχα, των Αρχαίων). Τα όρια κάθε μήνα τα σηματοδοτούσε η εμφάνιση δύο νέων φεγγαριών, επομένως η διάρκειά του ήταν περίπου 29 ½ ημέρες. Ωστόσο η καθιέρωση ενός έτους 354 ημερών δημιουργούσε πρόβλημα και, αν δεν λαμβάνονταν μέτρα, συνεχώς θα διογκωνόταν, αφού ένα ηλιακό έτος έχει 365 ημέρες. Για να εκμηδενίσουν τη διαφορά αυτή πρόσθεταν κατά διαστήματα, συνήθως ανά διετία, έναν εμβόλιμο μήνα διάρκειας περίπου 22-23 ημερών.
Πιθανότατα οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ημερολογιακό έτος 12 μηνών περίπου τον 8ο αι. π.Χ., αφού μνεία της ύπαρξής του εντοπίζεται στον Ησίοδο, αν και ορισμένοι αμφισβητούν την αξία της μαρτυρίας αυτής. Η σχέση ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος και στις γιορτές ήταν για τους Έλληνες στενή, όπως αποδεικνύεται από το ότι τα ονόματα των περισσοτέρων μηνών τους προέρχονταν από ονομασίες γιορτών που τελούνταν κατά τους μήνες αυτούς.

Οι γιορτές αυτές σπάνια σχετίζονται με επεισόδια από τη ζωή των ίδιων των θεών (παράδειγμα ο μήνας Γαμηλιώνας (Ιανουάριος), κατά τον οποίο γιορταζόταν ο ιερός γάμος του Δία και της Ήρας, οι ανθρώπινοι γάμοι θεωρούνταν επανάληψη του γάμου αυτού) και συνήθως έχουν να κάνουν με τις αγροτικές ασχολίες που ελάμβαναν χώρα κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα και με τις οποίες ο άνθρωπος εξασφάλιζε τη σοδειά του συνεπώς και την ύπαρξη και διαιώνισή του.

Το ότι σε αρκετά μέρη του αρχαίου ελληνικού κόσμου τα ονόματα των μηνών δεν σχετίζονται με τις γιορτές των σημαντικότερων θεών τους αλλά συνήθως με αυτές του Απόλλωνα σημαίνει ότι στην καθιέρωσή τους πρέπει να έχει συμβάλει αποφασιστικά ένα ιερό του θεού αυτού με πανελλήνια αποδοχή, όπως αποδεδειγμένα ήταν αυτό στους Δελφούς.


πηγή: newsbeast.gr

Πότε γεννήθηκε ο Χριστός


Η χριστιανική θρησκεία είχε να παλέψει και με τις βαθιά ριζωμένες αρχαίες δοξασίες που αποδεικνύονταν πολύ πιο επικίνδυνος εχθρός από τους παλιούς αυτοκράτορες των εποχών των διωγμών...

Κάρολος ΜπρούσαληςΚάρολος Μπρούσαλης

Ο Ιώσηπος ήταν τριάντα χρόνων, όταν το 66 μ.Χ. μετείχε στην επανάσταση των Ιουδαίων εναντίον της Ρώμης. Οι λεγεώνες του στρατηγού Βεσπασιανού έφτασαν σπέρνοντας φωτιά και σίδερο. Η επανάσταση κάμφθηκε. Ο Ιώσηπος και κάποιοι άλλοι βρέθηκαν πολιορκημένοι μέσα στον περίλαμπρο ναό της Ιερουσαλήμ. Οι προμαχώνες έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο. Στους ελάχιστους που απέμεναν, ο Ιώσηπος πρότεινε να παραδοθούν. Κόντεψαν να τον σφάξουν επιτόπου. Προτιμούσαν τον θάνατο. Έβαλαν κλήρο κι άρχισαν να σκοτώνονται ένας ένας μεταξύ τους, με τη σειρά. Όταν ο Ιώσηπος έμεινε μόνος με άλλον ένα, επανέλαβε την πρόταση να παραδοθούν. Ο άλλος δέχτηκε. Βγήκαν και συνελήφθησαν από τους στρατιώτες του Βεσπασιανού που σκεφτόταν, τι να τους κάνει: Να τους εκτελέσει ή να τους πουλήσει δούλους;
Ο Ιώσηπος ξεδιάντροπα «προφήτεψε» ότι ο Βεσπασιανός θα γινόταν αυτοκράτορας κι ο στρατηγός κολακεύτηκε και τον πήρε στη συνοδεία του. Όταν η «προφητεία» επαληθεύτηκε, ο Βεσπασιανός αναβάθμισε τον Ιώσηπο σε σύμβουλό του.
Στην Ιουδαία, η επανάσταση αναζωπυρώθηκε. Στάλθηκε να την καταπνίξει ο Φλάβιος Τίτος. Ο Ιώσηπος ήταν μαζί του. Ξαναβρέθηκε στην Παλαιστίνη, αυτή τη φορά στο πλευρό των κατακτητών. Η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα κι ο Τίτος ξεθεμελίωσε την Ιερουσαλήμ, μαζί με τον ναό. Ήταν το 70 μ.Χ. Ο Ιώσηπος αποφάσισε να γράψει ιστορία. Έπρεπε όμως να είναι ιουδαϊκή, χωρίς να θίγεται η Ρώμη. Και να δικαιολογείται η επανάσταση του 66 αλλά και η καταστολή της το 70. Την είπε «Εβραϊκές αρχαιότητες». Ήταν έτοιμη το 93 μ.Χ.
Στο 12ο κεφάλαιο του βιβλίου του «Εβραϊκές αρχαιότητες», ο Ιώσηπος μιλά για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Με λεπτομέρειες για τη ζωή και τον θάνατό του. Στο 18ο κεφάλαιο, υπάρχουν δυο τρεις γραμμές που, κάπως ξεκάρφωτα, αναφέρουν ότι «την εποχή εκείνη έζησε ο Ιησούς, ένας άγιος άνθρωπος, αν μπορεί να ονομαστεί άνθρωπος, επειδή έκανε πράγματα θαυμαστά και δίδαξε τους ανθρώπους και αυτοί δέχτηκαν με χαρά την αλήθεια. Και τον ακολούθησαν πολλοί Εβραίοι και πολλοί Έλληνες. Ήταν ο Μεσσίας».
Αυτή είναι η πρώτη (και για αιώνες μοναδική) αναφορά στον Χριστό από μη χριστιανό ιστορικό. Οι επόμενες αναφέρονταν όχι στον Χριστό ως πρόσωπο αλλά στον χριστιανισμό και στους χριστιανούς. Οι οποίοι χριστιανοί έγραψαν για τον Χριστό μετά το 60. Τότε υπολογίζεται ότι γράφτηκαν τα «πρωτότυπα» Ευαγγέλια. Τα «αντίγραφα» που εμείς γνωρίζουμε, δεν είναι πιο παλιά από τον 3ο αιώνα μ.Χ.
Πάνω σ’ αυτά τα γεγονότα στηρίχθηκε ο προβληματισμός για το αν υπήρξε στ’ αλήθεια ο Χριστός. Το επιχείρημα της άλλης πλευράς είναι πως η ύπαρξή Του αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δώδεκα αγράμματοι μαθητές και καμιά εξηνταριά «οπαδοί» κατάφεραν να διαδώσουν τον χριστιανισμό στα πέρατα της οικουμένης και να τον καταστήσουν θρησκεία εκατομμυρίων ανθρώπων. Το αντεπιχείρημα είναι ότι ο Κομφούκιος, ο Βούδας, ο Μωάμεθ προσπάθησαν μόνοι τους. Όμως ο Κομφούκιος, ο Βούδας, ο Μωάμεθ δεν ήταν αγράμματοι.
Κύριο χαρακτηριστικό των Σαδδουκαίων ήταν η εμμονή στο γράμμα του Μωσαϊκού Νόμου και η απόρριψη της παράδοσης. Αντίπαλοί τους, οι Φαρισαίοι πίστευαν στη θεία πρόνοια, στην αιωνιότητα της κόλασης, στην αθανασία της ψυχής και στην ανάσταση των νεκρών. Μια τρίτη ομάδα, οι Εσσαίοι, ζούσαν σε κοινόβια, ήταν προσκολλημένοι στην κοινοκτημοσύνη, ποτέ δεν έλεγαν ψέματα, απέφευγαν το εμπόριο και θεωρούσαν την σεξουαλική σχέση αναγκαίο κακό για τη διαιώνιση του είδους. Η συμπεριφορά τους, όταν ο Τίτος κυρίευσε την Ιερουσαλήμ, προδίκαζε την αντιμετώπιση των μαρτυρίων από τους χριστιανούς της ίδιας αλλά και της μετέπειτα εποχής. Σαδδουκαίοι, Φαρισαίοι και Εσσαίοι αποτελούσαν τους τρεις θρησκευτικούς πόλους, γύρω από τους οποίους συνασπίζονταν οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού.
Σαδδουκαίοι οι λίγοι, Φαρισαίοι οι πολλοί, οι γραμματείς ήταν επαγγελματική τάξη με «ειδικότητα» στην ερμηνεία του αρχαίου Νόμου του Μωυσή. Ο πιο επιφανής ανάμεσά τους ήταν ο Χιλέλ (70 π.Χ. – 10 μ.Χ.) που δίδασκε ότι η ζωή πρέπει να χαρακτηρίζεται από «αγάπη προς τον άνθρωπο, αγάπη προς την ειρήνη, αγάπη προς τον Νόμο». Κι όταν τον ρώτησαν, τι είναι ο Νόμος, αποκρίθηκε: «Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις» (Ό,τι εσύ μισείς, μην το κάνεις σε άλλον). Συνιστούσε «να μην κρίνεις τον γείτονά σου, πριν να μπεις στη θέση του» και καθόρισε επτά κανόνες για την ερμηνεία του Νόμου, προσπαθώντας να συμβιβάσει τις αντιμαχόμενες φατρίες. Στα 30 π.Χ., ο βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας τον διόρισε πρόεδρο του Σανχεδρίν (Μέγα Συνέδριο από 71 άτομα που ασκούσαν την ανώτατη θρησκευτική και δικαστική εξουσία επί των Εβραίων αλλά που κάποιες αποφάσεις τους, όπως η θανατική καταδίκη, έπρεπε να εγκριθούν από την πολιτική ηγεσία).
Στους τελευταίους π.Χ. αιώνες, πλήθαιναν οι προφητείες ότι θα έλθει ο Μεσσίας και θα απαλλάξει τους Ιουδαίους από την καταπίεση. Οι «Ψαλμοί του Σολομώντα» (περίπου 50 π.Χ.) προεξοφλούσαν την έλευσή του. Το «Βιβλίο του Ενώχ» (170 με 66 π.Χ.) προφήτευε τη βασιλεία των Ουρανών. Γύρω στο 150 π.Χ. δημοσιεύτηκαν χρησμοί για το ίδιο θέμα. Οι ειδικοί διαβλέπουν ανατολική επιρροή από τον Μίθρα και τον Ζαρατούστρα. Οι ρεαλιστές τα αποδίδουν στα πάθη των Ιουδαίων είτε υπό τους Σελευκίδες είτε υπό τους Πάρθους είτε υπό τους Ρωμαίους και τα όργανά τους. Ήδη, ο Ησαΐας (8ος αιώνας π.Χ.) είχε μιλήσει για την έλευσή του και τον είχε προσδιορίσει ότι θα προέρχεται από την βασιλική γενιά του Δαβίδ. Οι ευαγγελιστές Λουκάς και Ματθαίος ειπώθηκε ότι επέλεξαν την Βηθλεέμ ως τόπο γέννησης του Ιησού του Ναζωραίου, επειδή εκεί ζούσαν μέλη της παλιάς βασιλικής οικογένειας του Δαβίδ. Η Βηθλεέμ άλλωστε ήταν έξω από τα όρια της επικράτειας του Ηρώδη Αντύπα, όταν διέταξε την «σφαγή των νηπίων».
Ο Ηρώδης ο Μέγας πέθανε το 4 π.Χ., χρονιά που προσδιορίζεται και ως αυτή της γέννησης του Χριστού. Με διαθήκη του, η επικράτεια χωρίστηκε στα τρία, ένα κομμάτι για κάθε παιδί του: Ο Φίλιππος πήρε την ανατολική πλευρά (Βαταναία). Ο Ηρώδης Αντύπας την Πέραν του Ιορδάνη χώρα και την Γαλιλαία, όπου η Τιβεριάδα και η Ναζαρέτ. Και ο Αρχέλαος τη Σαμάρεια, την Ιδουμαία και την Ιουδαία όπου η Βηθλεέμ, η Χεβρών, η Εμμαούς και βέβαια η Ιερουσαλήμ.
Αμέσως, οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν ενάντια στον Αρχέλαο, παρά τις προτροπές του Χιλέλ να διαφυλάξουν την ειρήνη. Έστησαν στρατόπεδο με σκηνές γύρω από τον Ναό. Υπήρχαν εκεί και απλοί προσκυνητές που είχαν φθάσει από άλλες περιοχές για να γιορτάσουν το Πάσχα (4 π.Χ.). Τα στρατεύματα του Αρχέλαου δεν έκαναν διακρίσεις. Έσφαξαν 3.000 ανάμεσα στους οποίους και τους άτυχους προσκυνητές. Νέα σφαγή ακολούθησε ανήμερα της Πεντηκοστής. Ο περίβολος του Ναού πυρπολήθηκε, οι θησαυροί αρπάχτηκαν και πολλοί Ιουδαίοι αλληλοσκοτώθηκαν για να γλιτώσουν τα βασανιστήρια.
Οργανώθηκαν αντιστασιακές ομάδες στα βουνά και στα λαγκάδια. Σκότωναν όποιον δήλωνε οπαδός της Ρώμης. Μια από τις αντιστασιακές ομάδες κυρίευσε την πόλη Σεπφωρίδα, πρωτεύουσα της Γαλιλαίας. Επενέβη ο διοικητής της Συρίας, Ουάρος: Με στρατό 20.000 ανδρών, εισέβαλε στην Παλαιστίνη και την ξεθεμελίωσε, σταύρωσε 2000 επαναστάτες και πούλησε δούλους 30.000 Εβραίους, στασιαστές ή μη. Μια πρεσβεία Ιουδαίων στάλθηκε στη Ρώμη να παρακαλέσει τον αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο να τους απαλλάξει από το «βασίλειο». Ο αυτοκράτορας κατάργησε τον Αρχέλαο και προσάρτησε την Ιουδαία ως ρωμαϊκή επαρχία διοικούμενη από επίτροπο που θα αναφερόταν στον διοικητή της Συρίας (6 μ.Χ.).
Ο Οκταβιανός έζησε ως το 14 μ.Χ. Ο διάδοχός του Τιβέριος βασίλευσε ως το 37 μ.Χ. οπότε δολοφονήθηκε. Στυγνός δολοφόνος και ημιπαράφρων, ασχολιόταν με την εξάλειψη κάθε πραγματικού ή υποτιθέμενου αντιπάλου του στη Ρώμη και άφησε την Ιουδαία στην ησυχία της. Στα χρόνια του σταυρώθηκε ο Χριστός. Πότε όμως γεννήθηκε;
Οι ευαγγελιστές Λουκάς και Ματθαίος τοποθετούν την γέννηση «τις ημέρες που ο Ηρώδης ήταν βασιλιάς της Ιουδαίας», που σημαίνει πριν από το 4 π.Χ. Ο Λουκάς λέει ότι ο Ιησούς ήταν περίπου τριάντα χρόνων, όταν τον βάπτισε ο Ιωάννης «το 15ο έτος της βασιλείας του Τιβέριου», που σημαίνει 28 με 29 μ.Χ., οπότε η γέννηση τοποθετείται στα 2 με 1 π.Χ. Ο Λουκάς αναφέρει έτος γέννησης τη χρονιά που έγινε απογραφή πληθυσμού «ηγεμονεύοντος της Συρίας του Κυρηνίου» αλλά ο Κυρήνιος ήταν εκεί διοικητής από το 6 ως το 12 μ.Χ., ενώ η συγκεκριμένη απογραφή τοποθετείται από τον Ιώσηπο στα 6 με 7 μ.Χ. Πολλοί πιθανολογούν ότι ο Λουκάς συγχέει την απογραφή επί Κυρήνιου με εκείνη επί διοικητή Συρίας Σατουρνίνου που μνημονεύεται από τον Τερτυλλιανό. Αυτή όμως έγινε το 8 – 7 π.Χ., οπότε η γέννηση τοποθετείται πριν από το 6 π.Χ.
Διακόσια χρόνια αργότερα, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (150 – 215 μ.Χ.) συγκέντρωσε όλες τις πολλές απόψεις και αποφάνθηκε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 3 π.Χ. Άλλοι τοποθετούν την γέννηση στις 19 Απριλίου και άλλοι στις 20 Μαΐου. Στην αρχή, η γέννηση γιορταζόταν την 6η Ιανουαρίου. Στα 354, η Ρώμη και άλλες εκκλησίες της Δύσης επέλεξαν την 25η Δεκεμβρίου. Οι ανατολικές εκκλησίες κατηγόρησαν τις δυτικές για παραχωρήσεις στην ειδωλολατρία αλλά περί τα τέλη του αιώνα προσχώρησαν κι αυτές στην 25η Δεκεμβρίου. Υπήρχε λόγος:
Η χριστιανική θρησκεία είχε να παλέψει και με τις βαθιά ριζωμένες αρχαίες δοξασίες που αποδεικνύονταν πολύ πιο επικίνδυνος εχθρός από τους παλιούς αυτοκράτορες των εποχών των διωγμών. Με την επικράτηση του χριστιανισμού, η πρωτοχρονιά μεταφέρθηκε στις 6 Ιανουαρίου, ημέρα των Φώτων και της πνευματικής γέννησης του Χριστού. Η εμφάνιση του Θεανθρώπου ήταν ένας καλός λόγος για να πάρουν δρόμο οι ψυχές των νεκρών. Εξαφανίζονταν, λοιπόν, στις 6 κι όχι στις 8 Ιανουαρίου, όπως πρέσβευε η λαϊκή αντίληψη των Ρωμαίων. Ο κύριος αντίπαλος του χριστιανισμού, ο Μίθρας, ήταν ο ανίκητος θεός Ήλιος του οποίου τη γέννηση γιόρταζαν οι πιστοί του στις 25 Δεκεμβρίου. Η ημέρα αυτή ονομαζόταν «natalis invicti soli» (γέννηση του αήττητου ήλιου) καθώς λογιζόταν εσφαλμένα ότι συνέπιπτε με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Υπέθεταν δηλαδή ότι από τις 25 Δεκεμβρίου κι έπειτα μεγάλωνε η μέρα και μίκραινε η νύχτα, άρα ο ήλιος έβγαινε νικητής στη μάχη με το σκοτάδι. Στην πραγματικότητα, το χειμερινό ηλιοστάσιο συμπίπτει με τις 21 Δεκεμβρίου.
Στα 354 μ.Χ., η χριστιανική εκκλησία της Ρώμης διαχώρισε τη γέννηση από τη βάπτιση του Χριστού και καθιέρωσε την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων. Ο Χριστός έγινε ο Ήλιος που φέρνει το φως στον κόσμο και με τη γέννησή του ξεκινά η νέα χρονιά. Η χριστιανική πρωτοχρονιά μεταφέρθηκε στη μέρα αυτή.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Αυτές οι χώρες δεν θα υποδεχθούν το 2018 - Διαβάστε τον λόγο


Οι άνθρωποι για να διευκολύνονται αποφάσισαν να δημιουργήσουν ημερολόγια για να μετρούν την πορεία του χρόνου. Μπορεί ο χρόνος να είναι μετρήσιμο μέγεθος, αλλά δεν έχουν όλοι οι λαοί το ίδιο σημείο έναρξης αυτής της μέτρησης...

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλά ημερολόγια που φανερώνουν τη σχετικότητα της μέτρησης του χρόνου. Η νέα χρόνια δεν θα είναι το 2018 για όλους..



Ταϊλάνδη έτος 2561

Οι Ταϊλανδοί μετρούν το χρόνο από τότε που ο Βούδας έφτασε σε νιρβάνα.


Αιθιοπία έτος 2011
Η Αιθιοπία βασίζει τη μέτρηση του χρόνου στο αλεξανδρινό ημερολόγιο, που έχει 13 μήνες αντί για 12 και η μέρα τους ξεκινάει με την ανατολή του ηλίου και όχι τα μεσάνυχτα.

Ισραήλ έτος 5578
Το εβραικό ημερολόγιο ξεκινά με την πρώτη νέα σελήνη το 3761 π.Χ.


Πακιστάν έτος 1439
Η μέτρηση του χρόνου ξεκινά από την Εγίρα, την υποχρεωτική μετακίνηση του προφήτη Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα.

Ιράν έτος 1396
Το περσικό ημερολόγιο είναι κοινό σε Ιράν και Αφγανιστάν. Πρόκειται για ένα ηλιακό ημερολόγιο όπου αρχή του έτους θεωρείται η εαρινή ισημερία. Η χρονολόγηση αρχίζει επίσης από τη Εγίρα, όπως στο ισλαμικό, αλλά οι μήνες παραμένουν στις ίδιες εποχές.

Ινδία έτος 1939
Το ημερολόγιο των Ινδών ξεκινά από την έναρξη της εποχής Saka, δηλαδή την εαρινή ισημερία του 79 μ.Χ.

Ιαπωνία έτος 30
Η παραδοσιακή χρονολόγηση ξεκινά με την ενθρόνηση του κάθε αυτοκράτορα, οπότε από το 1989 έχει ξεκινήσει η εποχή του Ακιχίτο και αυτό θα είναι το 30ο έτος της.

Κίνα έτος 4716
Το κινέζικο ημερολόγιο βασίζεται σε ένα σεληνιακό ημερολόγιο, όπως και σε άλλες ασιατικές χώρες όπως η Καμπότζη, το Βιετνάμ και η Μογγολία. Αναπτύχθηκε από τον πρώτο αυτοκράτορα Χουανγκ Ντι, όταν εκείνος ανέβηκε στο θρόνο το 2637 π.Χ. Βασίζεται στους αστρονομικούς κύκλους του Δία, ο οποίος μέσα σε 60 χρόνια πραγματοποιεί 5 κύκλους γύρω από τον Ήλιο.

Βόρεια Κορέα έτος 107

Εδώ και 20 χρόνια οι βορειοκορεάτες μετρούν το χρόνο με βάση το ημερολόγιο Juche. H χρονολόγηση ξεκινάει από το 1912, έτος γεννήσεως του Κιμ Ιλ-Σονγκ, του ιδρυτή του κράτους και παππού του σημερινού ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν.


Πηγή: perierga.gr